ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΞΑΚΡΙΒΩΝΕΤΑΙ ΟΙ ΔΕΛΦΟΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,Η ΑΛΛΙΩΣ Ο ΟΜΦΑΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ..
ΟΙ ΔΕΛΦΟΙ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΞΗ δελφίς=δελφίνι,ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΕΝΙΚΗ ΛΕΞΗ delf (elf=ξωτικό,d=άρθρο,δηλαδή αυτό που ανήκει στα ξωτικά;)...
ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΘΕΑ ΓΑΙΑ,ΚΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟ ΦΙΔΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΠΥΘΩΝ ΤΟΤΕ ΠΗΡΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΛΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ...(ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΤΙΤΛΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ)

quote:

---

ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ,Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΦΥΕΣΤΑΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΩΣΤΟΣΟ ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ . . . Glorfindel

---

quote:

---

Είχε δίκιο ο Πλούταρχος. Η δυσπιστία των σοφιστών κι η ευπιστία των δεισιδαιμόνων συμβαδίζουν. «Η μεν αθεΐα, μη κατανοούσα το Αγαθόν, είναι απάθεια για το Θείον, η δε δεισιδαιμονία είναι πολυπάθεια, αντιλαμβανόμενη το Αγαθόν σαν κακό».1 Και προσέθετε: «Ο μεν άθεος δεν πιστεύει στους θεούς, ο δε δεισιδαίμων τους πιστεύει μη θέλοντας, διότι φοβάται να είναι άπιστος!».
2 Όταν δε αναπτύσσεται η δυσπιστία κι η αμφισβήτηση, δεν θ' αργήσει και η ώρα της δεισιδαιμονίας.
Και αντιστρόφως. Την εξέλιξη αυτή την έζησε η Ελλάς στους τελευταίους
προχριστιανικούς αιώνες και στους μετέπειτα καιρούς.
Για πρώτη φορά, αλλ' ίσως και για τελευταία, η ανθρωπότης δοκίμαζε
το «μοντέλο» του κοσμοπολιτισμού, ενός κόσμου ενωμένου χωρίς εθνικές,
φυλετικές, θρησκευτικές και ηθικές διακρίσεις. Ο «συγκρητισμός», η
αλληλεπιδράσει δηλαδή και η ανάμιξη των ηθών και των θρησκειών, ήταν
βαρύς: Αμφισβήτηση των πατρογονικών δοξασιών είτε ανταγωνισμός για
ελκυστικότερη παρουσίαση τους - που είχε αποτέλεσμα, πάλι, την
παραφθορά τους. «Μοντερνισμός» και ξενομανία για νέες, εισαγόμενες
αντιλήψεις και σοφιστική αυτοκαταφρόνησι της ελληνικής θρησκείας.
Λόγω του ρωμαϊκού βαρβαρισμού (θεοποίησι αυτοκρατόρων κλπ), ακόμη και
γελοιοποίησι των πανάρχαιων ελληνικών Ιερών. Οι Έλληνες είχαν χάσει
τον αυτοσεβασμό τους. Έσβηναν τις επιγραφές από τους ανδριάντες των
ηρώων, τροποποιώντας συχνά και τις προτομές τους, για να τους
αφιερώσουν σε Ρωμαίους πολιτικούς, οι δε Πολιούχοι Θεοί
υποβαθμίσθηκαν κι ανακατεύθηκαν με θεούς βαρβάρων. «Με ονόματα άτοπα
και λέξεις βαρβαρικές καταντροπιάζουν το θείο και παρανομούν έναντι
της πατρώας αξίας της Ευσεβείας».6 Η Αθήνα κατάντησε να ανεγείρει
ανδριάντα του Βηρωσσού, κάποιου ιερέα του Βάαλ, και η ιερά Δήλος
εβραϊκή Συναγωγή! Οι Έλληνες ασέβησαν έτσι, όχι μόνον προς τους
πλατωνικούς «Νόμους», που εδίδασκαν να τιμώνται αποκλειστικά οι θεοί
του γένους7, αλλά και προς το δελφικό ρητό «γνώθι σαυτόν», το οποίο
στην ευρύτερη, ομόκεντρη σημασία του, όπως γράφει ο Νίτσε, όριζε να
διατηρείται η ψυχή τους κι η σκέψι τους ελληνικές, χωρίς
να «καταντήσει συνονθύλευμα με ξένες».8 Κι έτσι στρώθηκε το χαλί της
δεισιδαιμονίας. Η διείσδυσι του ελληνικού πολιτισμού στην Ανατολή
έφερε και την αντιδιείσδυσι της Ανατολής εδώ. (Η περίπτωσι του εκ
Συρίας Λουκιανού, ενός βαρβάρου που ειρωνευόταν ελληνιστί τα όσια και
τα ιερά του ελληνισμού, είναι χαρακτηριστική9). Και η Μαντική τέχνη
δέχθηκε αυτήν την εισβολή με πληθώρα συστημάτων «έντεχνης μαντικής»
(οιωνοσκόπων, ορνιθοσκόπων, αστρολόγων, κυβομαντών κλπ) και «μαγείας»
πάσης μορφής. Τα επίσημα Μαντεία της χώρας, δεχόμενα αυτόν τον
αθέμιτο ανταγωνισμό, προσπάθησαν να αμυνθούν, είτε με ευχάριστους
έμμετρους χρησμούς10 είτε προσπαθώντας να τους κάνουν σαφείς11
(έπαψαν πια οι «αγέλαστοι, ακαλλώπιστοι και αμύριστοι» λόγοι των
Σιβυλλών), ενίοτε και με χρησμούς κατά παραγγελίαν (δηλ. υπεισήλθε
και η διαφθορά). Ο Πλούταρχος αναφέρει την περίπτωσι Πυθίας, που
έφθασε να αντιδράσει με σπασμούς μέχρι θανάτου, όταν την υποχρέωσαν
να απαντήσει σε αλλοδαπούς - «τούτων ένεκα και συνουσίας αγνόν το
σώμα και τον βίον όλως ανεπίμικτον αλλοδαπαίς και άθικτον ομιλίαις
φυλάττουσι της Πυθίας».12
Η αρχαία ιέρεια, όπως ελέχθη, έπρεπε πράγματι να είναι αγνή, απλή και
ευσεβής. Κι όχι μόνον η ιέρεια, αλλά και οι χρηστηριαζόμενοι έπρεπε
να είναι ευλαβείς, για να επιτευχθεί πραγματική «θεοληψία». Εάν τα
Μαντεία είχαν καταστεί στην Ελλάδα τόποι ιεροί, τούτο οφειλόταν στο
γενικό θρησκευτικό πνεύμα που διείπε τον ελληνικό λαό. Οι θεοί ήσαν
κοντά στον άνθρωπο. Όταν αντιθέτως κατόπιν η αμφισβήτησι και η
απιστία διογκώθηκε, απομακρύνθηκαν και οι θεοί: τα Μαντεία άρχισαν
βαθμιαία να μη λειτουργούν - συχνά τότε η Πυθία αισθανόταν ανέτοιμη
και ηρνείτο να ανέλθει στον τρίποδα είτε, αν ανέβαινε, δεν
περιερχόταν σε κατάσταση μανίας. Αντιθέτως τα Νεκυομαντεΐα συνέχισαν
να λειτουργούν, αφού εκεί δεν απητείτο η παρουσία ανωτέρου (θείου)
πνεύματος. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα: Εφ' όσον η θρησκευτική
ευλάβεια έχει μεταπέσει σε επάγγελμα, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν
επιφυλάξεις για την ειλικρίνεια των φαινομένων αυτοϋπνωτισμού, με τα
οποία επιτυγχάνονται κάποιες τηλεπαθητικές αποκαλύψεις. Οπωσδήποτε
δε, αν κάποιοι «μάντεις» μπορούν ίσως να έλθουν σε επαφή με κατώτερα
πνεύματα, δεν μπορούν όμως σίγουρα να έλθουν σε κατάστασι θεοληψίας -
οπότε και οι προβλέψεις τους είναι αντιστοίχως αμφιβόλου εμπνεύσεως.
Ο κοσμοπολιτισμός που επέβαλε τότε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εξηφάνισε
εκ των πραγμάτων τα συμφέροντα των πόλεων και των εθνών. Αντιστοίχως
γιγαντώθηκε η σημασία του ατόμου. Οι χρηστηριαζόμενοι στα Μαντεία δεν
ήσαν πλέον άρχοντες και εκπρόσωποι πόλεων ούτε τα ερωτώμενα θέματα
αφορούσαν στο γενικό καλό. «Αυτό άρμοζε σ' αυτούς τους χρόνους που,
σε αντίθεσι με προηγούμενες περιόδους, ήταν λιγώτερο μια εποχή
κοινωνικών δραστηριοτήτων και περισσότερο περίοδος, όπου το άτομο
μετρούσε σαν άτομο».13 Τα ατομικά όμως ενδιαφέροντα δεν μπορούσαν
παρά να είναι χρησιμοθηρικά, ποιότητος συνήθως χαμηλής και ενίοτε
μικρόψυχης. «Πάντα φύρειν», θα πει ο Πλούταρχος, «άμα και ταράττειν
αναγκάζουσιν ημάς τοις ανθρωπίνοις πάθεσι και πράγμασι τον θεόν
εμβιβάζοντας και κατασπώντας επί τας χρείας, ώοπερ αι Θετταλαί
λέγονται την σελήνην».14
Έτσι η Μαντική περιέπεσε βαθμηδόν σε ανυποληψία, όπως και ολόκληρη η
ελληνική θρησκεία. Η μακρά ωρίμανσι της Φιλοσοφίας, που είχε φθάσει
τότε στον Νεοπλατωνισμό, βρέθηκε έτσι σε αναντιστοιχία με το
θρησκευτικό αίσθημα του λαού - για πρώτη φορά η Φιλοσοφία είχε
αποκοπή από τον λαό. Το ελληνικό γένος είχε απολησμονήσει τον
Επιχθόνιο Φύλακά του και τότε αυτός αποστασιοποιήθηκε από την ζωή και
τον τόπο μας. Οι θεοί έκρυψαν το πρόσωπό τους από το ασεβές γένος των
Ελλήνων. «Πρόνοια θεών συσκευασαμένη τα χρηστήρια πανταχόθεν οίχεται»
(η Πρόνοια των θεών, παραλαβούσα τα μαντεία με τις αποσκευές της,
αποχώρησε από παντού)! Μαζί δε με την αποχώρησι των δαιμόνων, σαν
θεία τιμωρία, εξέλιπε και η θεία Ομφή, τα δε Μαντεία και τα
Ασκληπιεία έχασαν την δύναμί τους. «Όταν οι τεταγμένοι στα Μαντεία
και Χρηστήρια δαίμονες εξαφανίζονται, και αυτά αφανίζονται, και όταν
φεύγουν ή μετοικούν αυτοί, και αυτά χάνουν την δύναμί τους, για να
ξαναφανούν πάλι μετά χρόνον πολύν, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα
μουσικά όργανα και αυτούς, που μόνον όταν είναι παρόντες, τα
λειτουργούν».15 Οπότε, «μόλις οι δαίμονες απομακρυνθούν και
εγκαταλείψουν τα χρηστήρια, αυτά μένουν, σαν ανενεργά όργανα, άφωνα».
Ένα τέτοιο παράδειγμα αναφέρει η αρχαία γραμματεία με το Μαντείο των
Διδύμων, το oποίο λόγω της ασεβείας των Μιλησίων16, όχι μόνον είχε
γίνει ανενεργό στον καιρό του Ξέρξη, αλλά και κατεστράφη απ' αυτόν -
για να ξαναβρή την δύναμί του διακόσια χρόνια αργότερα. Στην διάρκεια
της Ρωμαιοκρατίας τα Μαντεία έκλειναν το ένα μετά το άλλο (μολονότι
οι Ρωμαίοι, ως «νεοφώτιστοι», τα είχαν περί πολλού και ίδρυσαν και
δικά τους στην Νότιο Ιταλία). Λίγα επιβίωσαν μέχρι την Χριστιανική
εποχή (οι Δελφοί, η Δωδώνη, το Τροφώνιο και των Διδύμων), κι αυτά
συνήθως ήσαν ανενεργά. Ο Ιάμβλιχος αναφέρει την περίπτωσι δελφικού
χρησμού (γύρω στο +300), στον όποιο ελέγετο ότι μολονότι «δεν είναι
δυνατόν να αναρρώσει η χρησμική λαλιά της Πυθίας, που έχει
περικλεισθή σε αμάντευτη σιωπή», οι θυσίες στον Απόλλωνα πρέπει να
συνεχίζονται. Στην μακρά περίοδο της αμφισβητήσεως των Ελλήνων θεών
και της γοητείας που ασκούσαν στον τόπο οι ξένοι, υπήρξαν και
ελάχιστα διαλείμματα ή απέλπιδες προσπάθειες επανασυνειδητοποιήσεως -
αυτές των αυτοκρατόρων Αδριανού και Ιουλιανού, που είχαν παιδεία
ελληνική. Αλλ' εις μάτην. Η Ιστορία δεν μπορούσε να αναστραφή. Σ'
αυτόν τον τελευταίο Έλληνα αυτοκράτορα ήταν που είχε δοθή ο γνωστός
μελαγχολικός δελφικός χρησμός: «Είπατε τω βασιλεί: Χαμαί πέσε
δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, ου
παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ».
Αν δε οι θεοί προστάτευαν παλαιότερα την χώρα, όταν στην επιδρομή
π.χ. των Περσών το -480 και των Γαλατών το -279 ισχυρός σεισμός έριξε
επάνω τους ογκόλιθους των Δελφών και τους έτρεψε σε φυγή17, δεν
έστερξαν πια σε προστασία στην νέα εποχή της απιστίας, όταν ο
Αλάριχος το +397 κατέστρεψε τους Δελφούς, την Ελευσίνα, την
Ολυμπία... Κι όταν η ασέβεια του λαού για την πατρώα θρησκεία είχε
γενικευθή, μια σειρά φοβερών σεισμών συνεκλόνισε τον +6ον αιώνα την
χώρα, κρημνίζοντας μέχρι θεμελίων όσους ναούς δεν είχαν ισοπεδώσει ο
Αλάριχος κι ο Θεοδόσιος. Οι δομικοί τους λίθοι θα εχρησιμοποιούντο
έκτοτε για την κατασκευή άλλων οικημάτων και τα αγάλματα για παραγωγή
ασβέστη...Η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Μπορεί η νέα θρησκεία να
επεδόθη σε βανδαλισμούς κατά των αρχαίων Ιερών, δεν ήσαν όμως αυτοί
οι βανδαλισμοί η αιτία της επικρατήσεώς της. Η βία είναι δυνατόν να
καταστρέφει ναούς και βιβλία, αλλά όχι συνειδήσεις - αυτές είχαν
διαβρωθή πολύ ενωρίτερα. Καταστροφές Μαντείων είχαν λάβει χώραν και
άλλοτε από βαρβάρους (όπως των Αβών στην Βοιωτία και της Κλάρου και
των Διδύμων στην Ιωνία από τους Πέρσες), χωρίς να κλονισθή η ελληνική
πίστι σ' αυτά. Στο μαντείο μάλιστα της Κλάρου εμυθολογείτο ότι η
υπόγεια μαντική πηγή προήλθε ακριβώς από τα δάκρυα της Σίβυλλας
Μαντώς, που έκλαψε μέχρι θανάτου για την κατάληψι της Ιωνίας. Ο δε
νέος ναός των Διδύμων, λαμπρός και πελώριος σε διαστάσεις,
ανοικοδομείτο, παρ' όλες τις αντιξοότητες, επί 700 χρόνια.
Οι Έλληνες έφταιξαν τότε, στην Ρωμαιοκρατία, που είχαν περιφρονήσει
την πατρογονική τους θρησκεία και άφησαν χώρο σε νεωτερισμούς. Η
βαθύτερη αιτία γι' αυτό, όπως ελέχθη, υπήρξε ο συγχρωτισμός με τους
ξένους, που έπαψαν να θεωρούνται βάρβαροι, και η ανάπτυξι αισθήματος
ξενολαγνείας, που ευκόλυνε τον προσηλυτισμό σε ανατολικές
θρησκευτικές δοξασίες. Όπως μεταξύ των Εβραίων είχαν δημιουργηθή τότε
οι «ελληνισταί», οι θαυμασταί δηλ. της ελληνικής παιδείας, έτσι και
μεταξύ των Ελλήνων πλείστοι ήσαν οι προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό, οι
αποκληθέντες «σεβόμενοι».18 Η συνεργασία «ελληνιστών» και «σεβομένων»
επέφερε την βαθμιαία εισαγωγή στην Ελλάδα της νέας Χριστιανικής
θρησκείας. Η φοβερή προφητεία του Προμηθέως, για την πτώσι του Διός
και την ανάρρησι στον θρόνο ενός νέου θεού, που θα αποτελούσε κράσι
του ελληνικού με ξένους, είχε έτσι επαληθευθή. Αδιαφορώντας η νέα
θρησκεία για την διαιώνισι των Γενών στην ζωή (η εποχή είχε
θρυμματίσει, όπως ελέχθη, τις εθνικές συνειδήσεις και είχε διογκώσει
τις ατομικές), εκήρυξε την σωτηρία της ψυχής του Ατόμου και την δική
του διαιώνισι. Η ομορφιά της ζωής, αυτή που έκανε τον Έλληνα να
νιώθει την πατρίδα του «χώρα του φωτός»19 και το
Σύμπαν «διακοσμημένο» (Κόσμον), υποτιμήθηκε20 και μια μέλλουσα μετά
θάνατον ζωή προβλήθηκε σαν στόχος και όραμα. «Η πεποίθησι πως
αποτελούμε μέρη τον Κόσμου και πρέπει να ζούμε μ' αυτόν ενωιιένοι,
αντικαταστάθηκε με την άλλη, ότι ο Κόσμος είναι πλήρης πονηρών
δυνάμεων και πρέπει να ξεφύγουμε απ αυτόν».21 Η Ζωή, το μέγιστον
αγαθό για τον ελληνικό πολιτισμό, θεωρήθηκε μόνον σαν μια πικρή
δοκιμασία, μέχρι να έλθει η ώρα της μεταστάσεως της ψυχής
στην «αληθινή ζωή», στους ουρανούς. Έναντι της Μαντικής τέχνης η
χριστιανική θρησκεία ετήρησε αμφιλεγόμενη στάσι. Ενώ εδέχθη ότι το
Άγιο Πνεύμα δίνει σ' ορισμένους ανθρώπους το ταλέντο του μάντεως22
και ότι αυτό «ελάλησε δια των Προφητών» της Ιουδαίας, εθεώρησε ότι τα
Ελληνικά Μαντεία ήσαν υποχείρια πονηρών δαιμόνων και οι χρησμοί τους
κατά κανόνα παραπλανητικοί.23 «Τα μεν υπό της Πυθίας ή Δωδωνιτών ή
Κλαρίου ή εν Βραγχίδαις ή εν Άμμωνος υπό μυρίων τε άλλων θεοπρόπων
προειρημένα, ταύτα μεν έπ' ουδενί λόγω τίθενται. Τα δε υπό των εν
Ιουδαία τω εκείνων τρόπω λεχθέντα ή μη λεχθέντα ταύτα γε θαυμαστά και
απαράλλακτα ηγούνται».24 Και ενώ έγιναν δεκτοί από τους Πατέρες της
Εκκλησίας25 μερικοί παλαιοί χρησμοί προλέγοντες την έλευσι του Ιησού
(μεταξύ των οποίων και αυτός του Προμηθέως), πολλοί δε χριστιανικοί
ναοί, για να πάρουν την δύναμι των Μαντείων, εχτίστηκαν επάνω τους,
άλλα Μαντεία κατεστράφησαν εκ θεμελίων. Παράλληλα, δέσμη ολόκληρη
συκοφαντιών εξυφάνθηκε κατά της αρχαίας Μαντικής, που μπόρεσε σιγά
σιγά να κατακαλύψει το παρελθόν και να γίνει πιστευτή.
Αντί ΕπιλόγουΣτην εποχή του Ηφαίστου
Οι θρησκείες δεν ερίζουν. Οι άνθρωποι ερίζουν για τις θρησκείες. Κάθε
θρησκεία αντιστοιχεί κι εκφράζει, όχι μόνον κάποιο συγκεκριμένο λαό,
αλλά και κάποιο βαθμό ωριμότητός του. Η κατάφορτη με μύθους Ολυμπιακή
θρησκεία θαρρείς κι είχε γείρει, από έλλειψι φροντίδας, σαν
κληματαριά από το βάρος των τσαμπιών της... Η νέα θρησκεία, απλοϊκή
και παρηγορητική για τα άτομα, βλάστησε φυσιολογικά κι ελπιδοφόρα
δίπλα στην καταπεσούσα παλαιά.
Αν λοιπόν έσβυσε η Ολυμπιακή θρησκεία, είναι διότι άλλαξε το
πνευματικό μας επίπεδο. Ο Θεός είναι πάντα εδώ, όπως κι αν ονομάζεται
και όπως κι αν Τον προσεγγίζουμε. Και ο Χριστιανισμός εξέφραζε άριστα
το νέο επίπεδο ωριμότητός μας όλους αυτούς τους τελευταίους αιώνες. Η
Παναγία και οι Άγιοι της Χριστιανωσύνης υπήρξαν σ' αυτούς τους αιώνες
οι «νέοι» Πολιούχοι και επιχθόνιοι φύλακες του Γένους.
Η χριστιανική θρησκεία άλλωστε δεν υιοθετήθηκε στον ελληνικό κόσμο με
την αρχική της μορφή. Χρειάσθηκε κυοφορία πολλών αιώνων, επώδυνη
συχνά, για να συγκλίνει αυτή βραδέως προς το ελληνικό πνεύμα.
Πλείστες ανατολίτικες ακρότητες, μη συμβατές με αυτό, ήδη απ' την
αρχή απαλείφθηκαν, ενώ προστέθηκαν πολλά στοιχεία απ' την αρχαία
ορφική πίστι («τα του παλαιού λόγου παρακούσματα συμπλάττοντες» θα
πει, βέβαια, ο Κέλσος). Ιδιαίτερα η χριστιανική λατρεία αντέγραψε σε
πλείστα σημεία αυτήν των αρχαίων Μυστηρίων. Τα εκκλησιαστικά μας
μέλη, με αλλαγή μόνον της στιχουργικής, είναι απαράλλαχτα τα αρχαία.
Εδώ-εκεί μάλιστα επεβίωσαν στα τροπάριά μας και αρχαίοι στίχοι.27 Εάν
μάλιστα δεν είχαν φροντίσει τότε οι Πατέρες της Εκκλησίας με
την «δογματοποίησι» της Πίστεως να ανακόψουν την ούγκλισι, αυτή θα
είχε προχωρήσει πολύ περισσότερο, με πλήρη κατάργησι π.χ.
της «Παλαιάς Διαθήκης». Αν γράφομε ότι ο Χριστιανισμός «εξέφραζε» το
επίπεδο ωριμότητος του λαού μας, είναι διότι δεν νομίζουμε να το
εκφράζει ακόμη. Ένα νέο σύγχρονο κύμα ξενομανίας, αυτήν τη φορά
προερχόμενο από την Δύσι, έχει ταπεινώσει πολύ περισσότερο το
θρησκευτικό αισθητήριο του ελληνικού λαού - ακόμη κι ο Χριστιανισμός
μάς πέφτει σήμερα πολύς. Μιμούμενοι την Δύσι στο
οικονομοκρατικό «ιδεώδες» της, έχουμε υποκαταστήσει την Αρετή με την
Ευτέλεια και το Πνεύμα με το Κέρδος. (Ο Ησίοδος θα γνώριζε στην εποχή
μας το νέο, Πλαστικό Γένος!) Έχουμε παύσει να σεβόμαστε την Φύσι, να
την νιώθουμε ζωντανή και ένθεη, να αφουγκραζόμαστε τις φωνές του
υπεραισθητού κόσμου των πνευμάτων πού μας περιζώνουν.
Το κακό ξεκίνησε από την Ευρώπη, που ο Χριστιανισμός την είχε βρει
πνευματικώς ανέτοιμη, στην κυριολεξία άξεστη. Γι' αυτό εκεί ο Μεσαίων
υπήρξε πολύ βαρύς και η θρησκοληψία έφθασε τα όρια του παροξυσμού.
Έτσι, εκεί το ένα άκρο έφερε αναπόδραστα στο άλλο. «Ένιοι φεύγοντες
την δεισιδαιμονίαν εμπίπτουσιν εις αθεότητα τραχείαν και αντίτυπον,
υπερπηδήσαντες εν μέσω κειμένην την ευσέβειαν», θα σχολίαζε ο
Πλούταρχος.28 Η αντίληψι άλλωστε, ότι δεν υπάρχει άλλο έμψυχο ον στην
Φύσι, πλην του ανθρώπου, γειτόνευε επικίνδυνα με την ιδέα, ότι αυτός
είναι ένα τυχαίο παραπροϊόν της...
Τώρα τελευταία λοιπόν, μια καινούργια εποχή έχει ανατείλει. Η τεχνική
και ο καταναλωτισμός των τελευταίων αιώνων έστρεψαν την ανθρωπότητα
ορμητικά πάλι προς την γη. «Αντί να επιδιώκεται ο Παράδεισος,
επιδιώκεται ο επίγειος παράδεισος», θα πει ο Γιάσπερς. Είναι η εποχή
της μηχανιστικής αντιλήψεως του Κόσμου, της αποστραγγίσεώς του από
κάθε τι μεταφυσικό και θρησκευτικό. Στην εποχή μας ζούμε, φαίνεται,
μια νέα ανατροπή στον θρόνο των θεών...
Αν οι Ορφικοί ζούσαν μέχρι των ημερών μας, θα είχαν ίσως συνεχίσει
τον μύθο τους της Θεογονίας. Θα μάς εδιηγούντο ότι ο Δίας-Ζευς ελθών
σε γάμο με μια κοινή θνητή στα ξένα, την Μαριάμ, απέκτησε ένα νέο
γυιο, τον Ιησού. Αυτός ανέτρεψε από τον θεϊκό θρόνο, όχι μόνον τον
Δία, αλλά και την Ήρα. Το γένος των θνητών δεν ένιωθε πια την Γη ως
μητέρα, αλλά σαν μητριά...
Και τότε η ζηλότυπη Ήρα ζήτησε την βοήθεια του Ηφαίστου, θεού της
ύλης και της τεχνικής (μήπως δεν ήταν δικό της αποκλειστικά τέκνο;),
για να εκδικηθή τον παραγκωνισμό της. Και ανέτρεψαν μαζί τον Όλυμπο,
για να διαφεντεύει αυτή μόνη της τώρα πια τον Κόσμο! Άλλοτε
η «φίλοιστρος» θεά βοηθούσε με την τέχνη της Μαντικής τον άνθρωπο να
έρχεται σε επαφή με τον Ολύμπιο σύζυγό της. Τώρα, τι χρειάζεται πια η
Μαντική; Και το χειρότερο είναι, πώς και ο Προμηθέας έχει αποσβολωθή,
απορροφημένος από τα τεχνάσματα του Ηφαίστου...

---

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΝΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΦΛΕΓΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΑΝΗΚΟΥΣΤΑ Η ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ!

ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ,ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΤΑΝ!
ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ,ΟΙΚΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΕΣ ΑΠΟΙΚΟΙ ΗΛΠΙΖΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ ΝΕΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ.
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΛΕΕΙ Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΠΩΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΘΙΑ,ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ....

ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΛΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΟΥΜΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ,ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΣΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ!

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!

quote:

---

ότι ο Κόσμος είναι πλήρης πονηρών
δυνάμεων και πρέπει να ξεφύγουμε απ αυτόν».

---

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΛΕΕΙ,ΠΩΣ Η ΧΡΗΣΜΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΔΙΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΘΙΑ,ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ Η ΠΥΘΙΑ ΧΡΗΣΜΟΔΟΤΟΥΤΑΝ ΣΤΟ ΕΣΩΤΑΤΟ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ,ΣΤΟ ΑΔΥΤΟΝ (α-στερητικό,δύω=εισέρχομαι)...
ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΕ Ο απολλυών(έξω από εδώ) ΚΑΤΑΚΡΗΜΝΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΑΔΥΤΟΝ....

ΕΠΙΣΗΣ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΟΤΙ Η ΧΡΗΣΜΟΔΟΣΙΑ ΔΙΝΟΤΑΝ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΑ,ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΔΕ ΦΗΜΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.ΠΑΡ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΠΥΘΙΑ ΔΕΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΕΣΗ ΜΕΣΩ ΚΑΠΟΙΑΣ ΕΥΓΕΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ(?)

ΩΣΤΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΨΙΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ,ΠΩΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΥΘΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ,ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΜΑΝΤΕΥΟΥΜΕ...

ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΜΟΔΟΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ ΣΕ ΓΕΩΛΟΓΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΑΝΕΔΙΔΕ ΑΤΜΟΥΣ ή ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΗΓΗ.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ "ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ"....

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΝ ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΣΙΧΑΜΕΡΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ,ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ...

ΕΤΣΙ ΕΡΩΤΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΕΔΩ,ΑΝ Η ΧΡΗΣΜΟΙ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ Η ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΥΘΙΑ ΗΤΑΝ ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ,ΠΟΥ ΣΚΟΠΟ ΕΙΧΑΝ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ...
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ,ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΑΝΤΕΙΑ ΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΙΤΕ ΚΑΙ ΞΕΝΑ....

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!

Αγαπητέ φίλε ΠΛΩΤΙΝΕ πολύ ωραίο το απόσπασμά σου και φυσικά ..πολύ
σωστό.

ΑΝΑΛΥΩΝ

quote:

---

ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΕ Ο απολλυών(έξω από εδώ) ΚΑΤΑΚΡΗΜΝΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΑΔΥΤΟΝ....

---

Στους Δελφούς υπήρχε μαντείο της Μητέρας Γης (Θεάς Γαίας) από τα αρχαιότατα χρόνια και ο Απόλλωνας εμφανίστηκε πολύ αργότερα. Μαζί με την Γαία (προφανώς αργότερα βέβαια)λατρευόταν η Θέμις, η Δήμητρα αλλά και ο "σείων την Γη" Ποσειδών ή Ποτειδάν.
Η Γαία φέρεται ως "πρωτομάντις" δηλαδή ιδρύτρια του μαντείου τον οποίο φύλαγε ο Πύθων (στην πηγή) δίπλα στο χάσμα (στόμα γης) απ όπου έβγαιναν ατμοί. Ο δε Ομφαλός της Γης (Γας ομφαλός) που έδειχνε το μέσον όλης της γης, βρισκόταν από τότε εκεί και δεν είναι μεταγενέστερη πρόσθεση (δηλ επί Απόλλωνος).

Μία παράδοση λέει ότι εκεί ζούσαν άνθρωποι που ήρθαν από τον ΄Ολυμπο (κατά ένα μύθο τους οδήγησε ο Απόλλωνας και σκότωσε τον Πύθωνα -την "δράκαινα" που γεννήθηκε από τα εναπομείναντα νερά του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα, όπως αργότερα ο ίδιος οδήγησε και τους Κρήτες -τα πλοία από την Κνωσσό- μεταμορφωμένος σε δελφίνι).

Αλλο ένα στοιχείο που βρήκα και συνηγορεί σε αυτό, είναι ότι η ονομασία Δελφοί (Δαλφοί κατά τους ντόπιους) είναι μεταγενέστερη και απαντάται πρώτα κατά τον 7ο αιώνα πΧ, γιατί όπως λέει η πολύτιμη εγκυκλοπαίδεια μου, στα γνήσια Ομηρικά Επη του ΙΑ΄- Θ΄ αιώνα (1100-800 πΧ) φέρεται υπό το όνομα Πυθώ. (ονομάσθη Πυθώ από την δυσοσμία του σαπισμένου κουφαριού του Πύθωνα)

Αυτός ο μύθος δίνει πολλά στοιχεία για την πρώτη εγκατάσταση των ανθρώπων στους Δελφούς μετά τον κατακλυσμό και την μετέπειτα επικοινωνία με την Μινωϊκή Κρήτη και την εγκατάσταση Κρητών εκεί. (μήπως αυτοί που γλύτωσαν από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας?)

Ο δεν Πύθων, σηκώνει πολύ συζήτηση για το τί μπορεί να ήταν!

(αντιγραφή από το μήνυμα ενός φίλου σε άλλο φόρουμ)

Όπως σας είχα υποσχεθεί σε παλαιότερο άρθρο περί φιλοσοφικών ρήσεων και αντιγραφής των εκ μέρους του Χριστιανισμού προς ίδιον όφελος, σας παραθέτω τα 93 από τα 147 Δελφικά παραγγέλματα από τον πίνακα του Σωσιάδου «Των Επτά Σοφών υποθήκαι» και όπως τα έχει καταγράψει ο Στοιβαίος Δημήτριος του Φαληρέως στο βιβλίο τρίτο, Ανθολόγιο.
Πιστεύω ότι αποτελούν τον πλήρη κανόνα κοινωνικής συμπεριφοράς και ηθικής, με εφαρμογή αιώνια.

ΕΠΟΥ ΘΕΩ: Ακολούθα τον θεό.
ΝΟΜΟΥ ΠΕΙΘΟΥ: Να πειθαρχείς στο νόμο.
ΘΕΟΥΣ ΣΕΒΟΥ: Να σέβεσαι τους θεούς.
ΓΟΝΕΙΣ ΑΙΔΟΥ: Να σέβεσαι τους γονείς.
ΗΤΤΩ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ: Να καταβάλεσαι για το δίκαιο.
ΓΝΩΘΙ ΜΑΘΩΝ: Γνώρισε αφού μάθεις.
ΑΚΟΥΣΑΣ ΝΟΕΙ: Κατανόησε αφού ακούσεις.
ΣΑΥΤΟΝ ΙΣΘΙ: Γνώρισε τον εαυτό σου.
ΕΣΤΙΑΝ ΤΙΜΑ: Να τιμάς την εστία σου.
ΑΡΧΕ ΣΕΑΥΤΟΥ: Να κυριαρχείς τον εαυτό σου.
ΦΙΛΟΙΣ ΒΟΗΘΕΙ: Να βοηθάς τους φίλους
ΘΥΜΟΥ ΚΡΑΤΕΙ: Να συγκρατείς τον θυμό σου.
ΟΡΚΩ ΜΗ ΧΡΩ: Να μην ορκίζεσαι.
ΦΙΛΙΑΝ ΑΓΑΠΑ: Να αγαπάς την φιλία
ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΝΤΕΧΟΥ: Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευση σου.
ΣΟΦΙΑΝ ΖΗΤΕΙ: Να αναζητάς την σοφία.
ΨΕΓΕ ΜΗΔΕΝΑ: Να μην κατηγορείς κανέναν
ΕΠΑΙΝΕΙ ΑΡΕΤΗΝ: Να επαινείς την αρετή.
ΠΡΑΤΤΕ ΔΙΚΑΙΑ: Να πράττεις δίκαια.
ΦΙΛΟΙΣ ΕΥΝΝΟΕΙ: Να ευνοείς τους φίλους σου.
ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ: Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς.
ΕΥΓΕΝΕΙΑΝ ΑΣΚΕΙ: Να είσαι ευγενής
ΚΑΚΙΑΣ ΑΠΕΧΟΥ: Να απέχεις από την κακία
ΕΥΦΗΜΟΣ ΙΣΘΙ: Να έχεις καλή φήμη
ΑΚΟΥΕ ΠΑΝΤΑ: Να ακούς τα πάντα
ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ: Να μην υπερβάλεις
ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ: Να μην σπαταλάς τον χρόνο
ΥΒΡΙΝ ΜΙΣΕΙ: Να μισείς την ύβρη
ΙΚΕΤΑΣ ΑΙΔΟΥ: Να σέβεσαι τους ικέτες
ΥΙΟΥΣ ΠΑΙΔΕΥΕ: Να εκπαιδεύεις τους υιούς σου
ΕΧΩΝ ΧΑΡΙΖΟΥ: Όταν έχεις να χαρίζεις
ΔΟΛΟΝ ΦΟΒΟΥ: Να φοβάσαι τον δόλο
ΕΥΛΟΓΕΙ ΠΑΝΤΑΣ: Να λες καλά λόγια για όλους
ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΙΝΟΥ: Να γίνεις φιλόσοφος
ΟΣΙΑ ΚΡΙΝΕ: Να κρίνεις τα όσια
ΓΝΟΥΣ ΠΡΑΤΤΕ: Να πράττεις με επίγνωση
ΦΟΝΟΥ ΑΠΕΧΟΥ: Να μην φονεύεις
ΣΟΦΟΙΣ ΧΡΩ: Να συναναστρέφεσαι με σοφούς
ΗΘΟΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕ: Να επιδοκιμάζεις το ήθος
ΥΦΟΡΩ ΜΗΔΕΝΑ: Να μην είσαι καχύποπτος
ΤΕΧΝΗ ΧΡΩ: Να ασκείς την Τέχνη
ΕΥΕΡΓΕΣΙΑΣ ΤΙΜΑ: Να τιμάς τις ευεργεσίες
ΦΘΟΝΕΙ ΜΗΔΕΝΙ: Να μην φθονείς κανέναν
ΕΛΠΙΔΑ ΑΙΝΕΙ: Να δοξάζεις την ελπίδα
ΔΙΑΒΟΛΗΝ ΜΙΣΕΙ: Να μισείς την διαβολή
ΔΙΚΑΙΩΣ ΚΤΩ: Να αποκτάς δίκαια
ΑΓΑΘΟΥΣ ΤΙΜΑ: Να τιμάς τους αγαθούς
ΑΙΣΧΥΝΗΝ ΣΕΒΟΥ: Να σέβεσαι την εντροπή
ΕΥΤΥΧΙΑΝ ΕΥΧΟΥ: Να εύχεσαι ευτυχία
ΕΡΓΑΖΟΥ ΚΤΗΤΑ: Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης
ΕΡΙΝ ΜΙΣΕΙ: Να μισείς την έριδα
ΟΝΕΙΔΟΣ ΕΧΘΑΙΡΕ: Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό
ΓΛΩΣΣΑΝ ΙΣΧΕ: Να συγκρατείς την γλώσσα σου
ΥΒΡΙΝ ΑΜΥΝΟΥ: Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη
ΚΡΙΝΕ ΔΙΚΑΙΑ: Να κρίνεις δίκαια
ΛΕΓΕ ΕΙΔΩΣ: Να λέγεις γνωρίζοντας
ΒΙΑΣ ΜΗ ΕΧΟΥ: Να μην έχεις βία
ΟΜΙΛΕΙ ΠΡΑΩΣ: Να ομιλείς με πραότητα
ΦΙΛΟΦΡΟΝΕΙ ΠΑΣΙΝ: Να είσαι φιλικός με όλους
ΓΛΩΤΤΗΣ ΑΡΧΕ: Να κυριαρχείς στη γλώσσα σου
ΣΕΑΥΤΟΝ ΟΥ ΠΟΙΕΙ: Να ευεργετείς τον εαυτό σου
ΕΥΠΡΟΣΗΓΟΡΟΣ ΓΙΝΟΥ: Να είσαι ευπροσήγορος
ΑΠΟΚΡΙΝΟΥ ΕΝ ΚΑΙΡΩ: Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό
ΠΟΝΕΙ ΜΕΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥ: Να κοπιάζεις δίκαια
ΠΡΑΤΤΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΣ: Να πράττεις με σιγουριά
ΑΜΑΡΤΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΟΕΙ: Όταν σφάλλεις να μετανοείς
ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΚΡΑΤΤΕΙ: Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου
ΒΟΛΕΥΟΥ ΧΡΗΣΙΜΑ: Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα
ΦΙΛΙΑΝ ΦΥΛΑΣΣΕ: Να φυλάσσεις την φιλία
ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΓΙΝΟΥ: Να είσαι ευγνώμων
ΟΜΟΝΟΙΑΝ ΔΙΩΚΕ: Να επιδιώκεις την ομόνοια
ΑΡΡΗΤΑ ΜΗ ΛΕΓΕ: Να μην λες τα άρρητα
ΕΧΘΡΑΣ ΔΙΑΛΥΕ: Να διαλύεις τις έχθρες
ΓΗΡΑΣ ΠΡΟΣΔΕΧΟΥ: Να αποδέχεσαι το γήρας
ΕΠΙ ΡΩΜΗ ΜΗ ΚΑΥΧΩ: Να μην καυχιέσαι για την δύναμη σου
ΕΥΦΗΜΙΑΝ ΑΣΚΕΙ: Να επιδιώκεις την καλή φήμη
ΑΠΕΧΘΕΙΑΝ ΦΕΥΓΕ: Να αποφεύγεις την απέχθεια
ΠΛΟΥΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣ: Να πλουτίζεις δίκαια
ΚΑΚΙΑΝ ΜΙΣΕΙ: Να μισείς την κακία
ΜΑΝΘΑΝΩΝ ΜΗ ΚΑΜΝΕ: Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις
ΟΥΣ ΤΡΕΦΕΙΣ ΑΓΑΠΑ: Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις
ΑΠΟΝΤΙ ΜΗ ΜΑΧΟΥ: Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΑΙΔΟΥ: Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους
ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΔΙΔΑΣΚΕ: Να διδάσκεις τους νεώτερους
ΠΛΟΥΤΩ ΑΠΟΣΤΕΙ: Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο
ΣΕΑΥΤΟΝ ΑΙΔΟΥ: Να σέβεσαι τον εαυτό σου
ΜΗ ΑΡΧΕ ΥΒΡΙΖΩΝ: Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία
ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ: Να στεφανώνεις τους προγόνους σου
ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ: Να πεθαίνεις για την πατρίδα σου
ΕΠΙ ΝΕΚΡΩ ΜΗ ΓΕΛΑ: Να μην περιγελάς τους νεκρούς
ΑΤΥΧΟΥΝΤΙ ΣΥΝΑΧΘΟΥ: Να συμπάσχεις με τον δυστυχή
ΤΥΧΗ ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕ: Να μην πιστεύεις στην τύχη
ΤΕΛΕΥΤΑ ΑΛΥΠΟΣ: Να πεθαίνεις χωρίς λύπη

ΦΙΛΕ ΠΑΣΧΑΛΗ

quote:

---

ονομα Απολλυων (ακου Απολλων), νομιζω οτι ειναι καταφανερη η προσπαθεια προπαγανδισης του Απολλωνα απο το χριστιανικο ιερατειο. Οσο για τους λογους που το εκανε, νομιζω ειναι καταφανεροι.

---

ΑΓΑΠΗΤΗ ΟΣΤΡΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΕΙΣ ΕΠΑΞΙΑ ΜΕ ΕΒΑΛΑΝ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΜΟΔΟΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΤΑΝ ΣΕ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΓΕΩΛΟΓΙΚΟ ΧΑΣΜΑ,ΠΟΛΛΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΦΟΙ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥΣΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ!
ΟΠΩΣ Ο ΠΛΙΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ,ΕΠΙΣΗΣ Ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΚΙΚΕΡΩΝ,ΠΙΝΔΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΧΥΛΟΣ,ΣΤΡΑΒΩΝΑΣ,ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ Ο ΣΤΡΑΒΩΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΒΑΘΥ ΚΟΙΛΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΔΙΔΕΤΑΙ ΕΝΑ πνευμα (μεθυστικές αναθυμιάσεις ή κάτι άλλο;) ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΘΕΙΚΗ ΕΚΣΤΑΣΗ.ΚΑΙ Η ΠΥΘΙΑ ΚΑΘΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΨΗΛΟ ΤΡΙΠΟΔΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ,ΕΙΣΠΝΕΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ(πνευμα) ΚΑΙ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΜΟΥΣ.

ΠΡΙΝ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΗ ΔΙΟΤΙ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΝΕΡΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΕΝ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΦΩΣ ΟΥΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΟΥΤΕ ΙΧΝΟΣ ΑΕΡΙΩΝ(ΥΠΟΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΘΙΖΗΣΕΙΣ ΧΗΜΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΣΤΟ ΓΥΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ)...

ΑΡΑ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΓΡΑΦΑΝ ΟΤΙ ΗΘΕΛΑΝ ή ΑΠΛΩΣ ΣΥΜΒΟΛΙΖΑΝ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ,ΣΗΜΑΤΟΔΩΝΤΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΙΧΑΝ ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΑ ΡΟΛΟ ΣΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ;

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!

Οι τελευταίες γεωλογικές έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα στους Δελφούς που διασχίζει τον χώρο από ανατολικά προς τα δυτικά και περνάει ακριβώς κάτω από το Μαντείο, το οποίο έπαψε κάποια στιγμή να είναι ενεργό, όπως ακριβώς υπέθεσε και ο Πλούταρχος, ο οποίος είχε πει ότι τα αέρια που έβγαιναν μύριζαν γλυκά, σαν την μυρωδιά των λουλουδιών. Είχε υποθέσει επίσης ότι στην εποχή του δεν έβγαιναν αρκετά αέρια πιά (έτσι το Μαντείο είχε χάσει την δύναμη του) επειδή ο μεγάλος σεισμός του 373πΧ είχε κλείσει την δίοδο των αερίων προς την επιφάνεια.

Οι Γάλλοι αρχαιολόγοι που έκανα τις ανασκαφές το 1900 δεν βρήκαν ούτε το χάσμα ούτε αέρια οπότε και υπέθεσαν ότι οι αναφορές των αρχαίων συγγραφέων δεν ίσχυαν. Πρόσφατα όμως, νέες έρευνες δείχνουν ότι το γεωλογικό υπόστρωμα της περιοχής αποτελείται από ασβεστόλιθο το οποίο περιέχει άσφαλτο, οργανικό υπόλειμμα ανερχόμενου από το εσωτερικό της γης, πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Οι έρευνες της ομάδας του Jelle Z. de Boer από το Wesleyan University, στις σημερινές θερμές πηγές της περιοχής, έδειξαν ότι περιέχουν αέρια όπως το μεθάνιο και το αιθυλένιο, το δε τελευταίο είναι αναισθητικό που φέρνει ευφορία και εξιτάρει το νευρικό σύστημα. Επίσης έχει ένα γλυκό άρωμα, όπως ακριβώς το περιέγραψε ο Πλούταρχος.

Τα στοιχεία από:
Geology of the Delphic Oracle
http://geology.about.com/cs/odds_and_ends/a/aa081901a.htm

The Ancients Were Right - Delphi Was A Gas!
http://www.sciencedaily.com/releases/2001/08/010807075959.htm

quote:

---

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ ΦΙΛΕ ΠΑΣΧΑΛΗ ΠΟΥ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ...Glorfindel

---

ΑΓΑΠΗΤΗ ΟΣΤΡΙΑ ΜΕ ΠΡΟΛΑΒΕΣ..ΧΑΧΑ

ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1980 ΔΙΕΞΗΧΘΗΣΑΝ ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΣΕΙΣΜΙΚΑ ΡΗΓΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΤΟΥ Ο.Η.Ε,ΕΤΣΙ Ο ΓΕΩΛΟΓΟΣ de Boer ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΑ ΜΕΤΩΠΑ ΡΗΓΜΑΤΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ!
ΑΥΤΑ ΤΑ ΡΗΓΜΑΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΡΗΓΜΑ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ...

ΕΠΙΣΗΣ ΣΕ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ 1996 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΚΑΤΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ,ΚΑΙ ΕΙΔΑΝ ΣΚΟΠΙΜΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ,ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ,ΟΤΙ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΜΗΜΑ ΕΔΑΦΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΥΔΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΕΥΕΙ ΩΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΟΜΟΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ Η ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ....

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΤΟΠΙΚ ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΙΤΙΚΟ ΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ!

ΑΓΑΠΗΤΕ ΦΙΛΕ GLINΑΑΕΑ

quote:

---

Τα αέρια του χάσματος βοηθούσαν σε έναν βαθμό τα άτομα που μπορούσαν να κάνουν αυτή την εκμετάλευση αυτής της ενέργειας, να έρθουν πιό γρήγορα και πιό εύκολη σε επαφή μαζί της.Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΑΕΡΙΑ του χάσματος. Έτσι λοιπόν τα δεκτικά αυτά άτομα έχοντας ενισχυμένες κατά πολύ εσωτερικές δυνάμεις έμπαιναν σε πνευματικά ή ψυχικά επίπεδα και από εκει αντλούσαν τις πληροφορίες που ήθελαν, καιτις χρησιμοποιούσαν ανάλογα (από εκει ξεκίνησε η σωστή μαντική).ΔΕΝ έπαιρναν τις πληροφορίες από δαιμόνια ή από χαμηλής υποστάθμης πνεύματα ή ανώτερα πνεύματα, αλλά από τα ίδια τα πνευματικά η ψυχικά επίπεδα.

---

το οτι πιστευω πως η πυθεια ηταν παραμυθατζου δεν σημαινει πως δεν ΣΕΒΟΜΑΙ τους ελληνες.
υπηρχαν,υπαρχουν και θα συνεχιζουν να υπαρχουν απατεωνες,οχι μονο στην ελλαδα αλλα και σε ολο τον κοσμο.

Υπάρχουν φιλόσοφοι οι οποίοι είχαν άμεση σχέση με το Μαντείο των Δελφών.

Δύο γνωστοί:

-Πλούταρχος ως Αρχιερέας

-Σωκράτης ως μυημένος του μαντείου

Στην εποχή του Πλάτωνα οι φίλοι της παρέας του ήταν τόσο πνευματικά ανεπτυγμένοι που ονομάζονταν "Υπερμνήμονες" (Ανθρωποι με Φωτογραφική μνήμη) γιατί απλά αποστήθιζαν μία σελίδα σε δευτερόλεπτα!

Σηκώθηκε ο Σωκράτης λοιπόν και τους τόνισε...

-Μα τι κάνετε;;; Η Γνώση δεν βρίσκεται στα βιβλία, αλλά στη καρδιά και μέσα στο μυαλό (Υποσυνείδητο)

"Γνώθι σ'εαυτόν"

Το μαντείο λοιπόν τον κάλεσε τον μυημένο του κάποια στιγμή και του είπε...

Εσύ Σωκράτη! Είσαι ο σοφότερος άνθρωπος στον κόσμο!!

Και ο Σωκράτης απάντησε απλά: ".....Εν οίδα ότι ουδέν οίδα....!"
Φανταστήτε λοιπόν τη ταπεινοφροσύνη που είχε αυτός ο άνθρωπος...

Η Αυτογνωσία (και η παιδεία φυσικά) ανήκει δικαιωματικά στο Μαντείο των Δελφών γιατί είναι η Κοσμική Δύναμη του Απόλλωνα!

Οι αρχαίοι ναοί κρύβουν πολλά μυστικά.....μέσω αυτών κατέκτησαν τις ψυχές τους οι φιλόσοφοι...απλά οι ιερείς δίδασκαν την αμφισβήτηση!

Η παιδεία είναι ένας δεύτερος ήλιος για τον άνθρωπο, αλλά χωρίς αυτογνωσία....η γνώση είναι κενή.

Edited by - Πρίγκιπας on 26/01/2004 04:56:19

Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση στους Δελφούς, στο σημαντικότερο ιερό του θεού της μαντικής, ήταν γνωστές όλες οι προφητικές μέθοδοι με επικρατέστερη την κληρομαντεία, αλλά οι χρησμοί της Πυθίας ήταν αυτοί που έμειναν στην ιστορία, καθώς δια στόματος της Πυθίας μιλούσε ο ίδιος ο θεός. Για να εκλεγεί μια γυναίκα στο ιερό αυτό αξίωμα θα έπρεπε να είναι πάνω από 50 ετών και, ενώ δεν ήταν απαραίτητο να είναι παρθένος πριν εκλεγεί, κατόπιν όφειλε να εγκαταλείψει την οικογένειά της και να μένει μέσα στο ιερό αφιερωμένη στο θεό. Αρχικά χρησμοί δίνονταν μόνο μια φορά το χρόνο στις 7 του μηνός Βυσίου (Φεβρουάριος-Μάρτιος) στα γενέθλια του Απόλλωνα, αλλά αργότερα δίνονταν στις 7 κάθε μήνα και για να μπορέσει το μαντείο να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις ανέβασε τον αριθμό των Πυθιών σε τρεις. Στη Κασταλία πηγή γινόταν ο καθαρμός και αυτών που ζητούσαν χρησμό και των ιερέων που συμμετείχαν στη χρησμοδοσία και της Πυθίας. Η μάντισσα ανέβαινε κατόπιν στον ιερό τρίποδα για να επικοινωνήσει με τον Απόλλωνα αλλά μόνον εφόσον ο θεός είχε δείξει ότι θέλει να μιλήσει. Αυτό το έκανε στη διάρκεια της θυσίας ενός κατσικιού που έφερναν οι ιερείς και πριν το θυσιάσουν το έβρεχαν με παγωμένο νερό. Εάν το κατσίκι ριγούσε σύγκορμο τότε θα γινόταν χρησμοδοσία,

διαφορετικά η Πυθία δεν ανέβαινε καν στον ιερό τρίποδα, τον θρόνο του θεού. Τί μεσολαβούσε από την στιγμή που η Πυθία ήταν έτοιμη για χρησμό μέχρι να αρχίσει ο Απόλλωνας να μιλά από μέσα της δεν μπορούμε να το ξέρουμε με σιγουριά.Τα σχετικά με το μάσημα φύλλων δάφνης και τους ιερούς ατμούς αποτελούν μάλλον προσπάθειες λογικής εξήγησης του φαινομένου από την εποχή που ο σκεπτικισμός για τους θεούς άρχισε να παίρνει τη θέση της πίστης και έφτασε σε μας μέσα από την παράδοση

Πάντως όταν η Πυθία καθόταν στον τρίποδα, στο άδυτο του ναού, σε μέρος που δεν την έβλεπαν κάθονταν ιερείς, οι προφήτες. Αυτοί ερμήνευαν τα λόγια της Πυθίας όταν έπεφτε σε έκσταση και έδιναν γραπτή απάντηση στον πιστό που περίμενε. Πέρα από την τρομερή εμπειρία να ακούει την Πυθία να έχει καταληφθεί από το πνεύμα του θεού ο προσκηνητής που ζητούσε χρησμό είχε ήδη γευθεί τη δύναμη του Απόλλωνα στο δρόμο μέχρι το ναό του. Η ιερά οδός που οδηγούσε από την είσοδο του ιερού προς το ναό περιβαλλόταν δεξιά και αριστερά από μικρά οικοδομήματα, στοές, αγάλματα και άλλα αναθήματα, προσφορές πόλεων ή και πλούσιων ιδιωτών στον Φοίβο Απόλλωνα για να κερδίσουν την εύνοιά του ή για να τον ευχαριστήσουν για κάποια προφητεία του. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι θησαυροί των Σικυωνίων, των Σιφνίων και των Αθηναίων ενώ ο ίδιος ο ναός του Απόλλωνα, το τρίτο κτίσμα στην ίδια θέση μετά από τις προηγούμενες καταστροφές, φαίνεται ότι στο τέλος καταστράφηκε επίτηδες είτε για να μην βεβηλωθεί από τους χριστιανούς είτε από τον ίδιο τον χριστιανικό φανατισμό. Στον ιερό περίβολο βρίσκονταν και το βουλευτήριο και το πρυτανείο της πόλης των Δελφών ενώ το θέατρο που υπάρχει στα βόρεια του ναού φιλοξενούσε τα Πύθια, γιορτές που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν του Πύθιου Απόλλωνα. Αν κρίνει κανείς από τα πολλά θεμέλια των κτηρίων που σώζονται στον ιερό περίβολο των Δελφών, μπορεί να υποθέσει τη ζωντάνια που απέπνεε το ιερό κατά την περίοδο της λειτουργίας του, γιατί όπως μας είναι γνωστό από τις αρχαίες πηγές οι Δελφοί δεν δέχονταν επισκέπτες κατά τους χειμερινούς μήνες, οπότε ο Απόλλων έφευγε για την μυθική χώρα των Υπερβορίων. Οταν επέστρεφε όμως την άνοιξη το μαντείο έκανε ότι μπορούσε για να απαντήσει στα ερωτήματα των προσκηνητών, που ήταν αμέτρητα, παρά το γεγονός ότι ο θεός μιλούσε πάντα διφορούμενα κερδίζοντας έτσι το επίθετο Λοξίας.

το κειμενο υπαρχει στην σελιδα:http://www.georama.gr/gre/history/oracles/03.html

glinaaea,ακομα πιστευεις οτι οι πυθιες δεν ηταν απατεωνισες?
μηπως μαστουρωνανε?

quote:

---

Πασχαλης: Τι φως ηταν αυτο ομως της πρωτης ημερας που δεν ηταν το φως του ηλιου;

---

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

quote:

---

Πρίγκιπας: Εσύ Σωκράτη! Είσαι ο σοφότερος άνθρωπος στον κόσμο!!
Και ο Σωκράτης απάντησε απλά: ".....Εν οίδα ότι ουδέν οίδα....!"
Φανταστήτε λοιπόν τη ταπεινοφροσύνη που είχε αυτός ο άνθρωπος...

---

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

quote:

---

Ostria: σας παραθέτω τα 93 από τα 147 Δελφικά παραγγέλματα από τον πίνακα του Σωσιάδου «Των Επτά Σοφών υποθήκαι» και όπως τα έχει καταγράψει ο Στοιβαίος Δημήτριος του Φαληρέως στο βιβλίο τρίτο, Ανθολόγιο.
Πιστεύω ότι αποτελούν τον πλήρη κανόνα κοινωνικής συμπεριφοράς και ηθικής, με εφαρμογή αιώνια.

---

Αγαπητή Ostria μετά από ένα μήνα θα ήθελα να σου ζητήσω, ξανά, να δώσεις απάντηση στις ερωτήσεις, εκτός αν η Πύθια και ο Θεός σου στο απαγορεύουν και ακολουθούν την τακτική των Θεϊκών Οντοτήτων και των Θεοσοφιστών!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr