ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ
Πριν αρχίσουμε να μιλάμε για το τι είναι οι δροσουλίτες , ας κάνουμε μια μικρή ανάλυση της λέξης «δροσουλίτες» . Οι δροσουλίτες όπως μας λέει και η λέξη είναι πολλοί , για αυτό και χρησιμοποιείται πληθυντικός αριθμός. Επίσης δροσούλα στην Κρήτη ονομάζουν οι ντόπιοι την υγρασία που σκεπάζει το νησί τις πρωινές συνήθως ώρες, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα , που νομίζεις ότι πριν μια ώρα σίγουρα θα έβρεχε…
Οι δροσουλίτες λοιπόν πήραν αυτό το όνομα διότι η εμφάνιση τους ,από πολύ παλιά μάλιστα, γίνονταν πάντα κάτω από συγκεκριμένες καιρικές και χρονικές συνθήκες. Οι συνθήκες αυτές ήταν και είναι οι εξής : πρέπει να είναι πρωί λίγο πριν χαράξει η ημέρα τότε που αχτίδες του ήλιου έχουν αυτό το κοκκινωπό χρώμα στα μάτια μας λόγω της θέσης του ήλιου και της γης. Επίσης θα πρέπει να υπάρχει μεγάλο ποσοστό υγρασία (δροσούλας) στην ατμόσφαιρα για γίνουν ορατοί. Επίσης θα πρέπει να επικρατεί νηνεμία ή ελαφρύς νοτιάς.
Οι συνθήκες αυτές μέχρι τώρα έχει παρατηρηθεί ότι συνυπάρχουν μόνο την περίοδο της άνοιξης και κατά προτίμηση Μάιο προς Ιούνιο.
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να διασαφηνίσουμε μετά τις καιρικές και τις χρονικές συνθήκες που προάγουν το φαινόμενο αυτό είναι ο τόπος εμφάνισης του. Ο τόπος όπου εμφανίζονται οι δροσουλίτες είναι συγκεκριμένος, βρίσκετε νότια του νομού Χανίων στην επαρχία Σφακίων στο παλαιό κάστρο που υπάρχει εκεί το επονομαζόμενο «Φραγκοκάστελο». Καστέλι στα ιταλικά λέγετε το κάστρο , και Φράγκοι είναι οι θεμελιωτές του εν λόγω κάστρου, οι οποίοι ως γνωστό είχαν για πολλά χρόνια (1252-1645) την Κρήτη υπό την κατοχή τους.
Μετά τις απαραίτητες διευκρινίσεις ας μιλήσουμε για το φαινόμενο αυτό κάθε αυτό.
Οι δροσουλίτες σε άλλους έχουν φανεί σαν σκιές και σε άλλους σαν εικόνες πραγματικών ανθρώπων με χρώμα και πλήρη υπόσταση(μορφή). Πολλοί δε έχουν ακούσει τις ομιλίες τους και τους ήχους που παράγονται από τις ενέργειες τους.
Εμφανίζονται δηλαδή στο περίγυρο ή και πάνω στο κάστρο, κάποιες ανθρώπινες φιγούρες στρατιωτών μιας πολύ παλιάς εποχής οι οποίοι είτε κάνουν παρέλαση ξεκινώντας από το παρακείμενο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους και οδεύουν προς την θάλασσα, είτε βρίσκονται σε πεδίο μάχης . Ακουστήκαν μάλιστα πολλές φορές οι φωνές τους αλλά και ήχοι από τις ασπίδες και τα σπαθιά τους.
Είναι από το παρελθόν πάμπολλες οι περιπτώσεις των ντόπιων Σφακιανών οι οποίοι πηγαίνοντας χαράματα στα πρόβατα τους ή στους κήπους τους δήλωσαν ότι βίωσαν αυτήν την εμπειρία , σημειωτέο δε ότι το φαινόμενο διαρκεί λίγα λεπτά μόνο, και διαλύετε πλήρως όταν αρχίσει να ανατέλλει ο ήλιος.
Όμως δεν ήταν μόνο οι ντόπιοι που το βίωσαν αλλά και μια γερμανική περίπολο την κατοχή.
Οι άμοιροι οι φαντάροι δεν γνώριζαν τίποτα για τους δροσουλίτες και έπεσαν εν ώρα υπηρεσίας πάνω στην εκδήλωση του φαινόμενου, όπως καταλαβαίνεται πέταξαν τα όπλα και το έβαλαν στα πόδια…
Το φαινόμενο αυτό βέβαια δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από την Κρητική λαογραφία και ειδικά από τα ριζίτικα τραγούδια.
Τα ριζίτικα τραγούδια είναι το δημοτικό τραγούδι του νομού Χανίων . είναι τραγούδια με δικές τους μελωδίες τα οποία δεν συνοδεύονται από μουσική υπόκρουση.
Λέγονται δε ριζίτικα διότι άκμασαν στις ρίζες των Λευκών Όρεων δηλαδή στα χωριά που βρίσκονται χτισμένα στις παρυφές των βουνών.
Αν και την περίοδο που άρχισαν να δημιουργούνται χρησιμοποιούνταν σαν αλληγορικά συνθηματικά τραγούδια , προς συνεννόηση των επαναστατών , στην πορεία έγιναν επικά τραγούδια αφού άρχισαν να εξιστορούν θρυλικές μάχες ,γεγονότα κτλ.
Από στόμα σε στόμα πέρασαν τα τραγούδια αυτά από γενιά σε γενιά μέχρι και τις μέρες μας.
Ένα από αυτά τα τραγούδια λοιπόν μας μαρτυρεί ότι το φαινόμενο αυτό συνδέετε με τον Χατζή Μιχάλη Νταλιάνι και τους άντρες του οι οποίοι έδωσαν μια καταστροφική μάχη στην περιοχή εκείνη με τους Τούρκους. (Μάιος 1828) μήνας που συνδέετε με την εμφάνιση του φαινομένου.
Με αυτόν τον τρόπο ο λαϊκός τραγουδιστής της Κρήτης συνδέει τις οπτασίες του φαινόμενου με τις ψυχές του Χατζή Μιχάλη Νταλιάνι και των στρατιωτών του.
Οι στοίχοι που περιγράφουν το φαινόμενο είναι οι εξής :
«…Μ΄ ακόμη και το σήμερο, στις δεκαφτά του Μάη
ούλο τα΄ ασκέρι φαίνεται με τον Χατζημιχάλη.
Και πολεμούν στα σύννεφα κι ακούγοντ΄ οι μπουρμπάδες.
Φωνές και αλογοπεταλιές στου Καστελλιού τσι μπάντες.
Ούλ΄ οι γι-αλαφρόστρατοι, θωρούν τσι και τρομάζουν,
μα κείνοι -Θεός σχωρέσει των- κανένα δεν πειράζουν........
Άραγες κι είντα θέλουσι κι είντα μασέ θυμίζουν;
Αυτούς που σφάχτηκαν εκειά και τα βουνά ραϊζουν.»
Παρόλα αυτά το 1928 ο Χρήστος ένα δισέγγονο του Χατζή Μιχάλη απευθύνθηκε στην εταιρία ψυχικών ερευνών του Άγγελου Τανάγρα η οποία αποφάνηκε ότι ο τόπος μάλλον είναι στοιχειωμένος ή πρόκειται περί αντικατοπτρισμού.
Για την ιστορία πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Χ.Μ. Νταλιάνις ήταν αρχηγός ομάδας ηπειρωτών οι οποίοι εθελοντικά είχαν έρθει να πολεμήσουν στην Κρήτη βοηθώντας την επανάσταση των Κρητικών.
Ανδριάντες του υπάρχουν πάρα πολλοί σε καίρια σημεία του νομού Χανίων και η μνήμη του τιμάτε ακόμα και σήμερα από τις αρχές του νομού αλλά και τους ντόπιους…
Όμως εμείς πρέπει να τονίσουμε σε αυτό το σημείο , ότι οι στολές των στρατιωτών που φαίνονται στις οπτασίες αλλά και ο οπλισμός τους, είναι μάλλον παλαιότερης εποχή από αυτής του Χ.Μ. Νταλιάνι , σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων του φαινομένου .
Τώρα ,επιστημονική εξήγηση του φαινόμενου δεν υπάρχει. Διότι δεν μπορεί να μετρηθεί να επαναληφθεί κτλ το φαινόμενο ώστε η επιστήμη να βγάλει τα συμπεράσματα και τα αποτελέσματα της.
Οι αριστοτελικοί και οι ορθολογιστές όπως και οι υλιστές και οι μηδενιστές εικάζουν ότι οι μεν ήχοι είναι από υπόγεια ποτάμια τα οποία και υποτίθεται ότι κάνουν θόρυβο, οι δε μορφές υποστηρίζουν ότι είναι αντανακλάσεις στρατιωτών από στρατόπεδα στις ερήμους της Λιβύης.
Αυτά υποστηρίζουν στην καλύτερη των περιπτώσεων διότι πολλοί λένε ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας κάποιων χωρικών…
Να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση εδώ ,διότι δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι σφακιανοί ακόμα και σήμερα, πόσο μάλλον παλαιότερα δεν χαρακτηρίζονται ούτε σαν φαντασιόπληκτοι ούτε σαν μυθομανείς .
Είναι μάλιστα ένας από τους πιο σκληροτράχηλους λαούς των Βαλκανίων τουλάχιστον…
Κλείνουμε την παρένθεση διότι υπάρχει και ο αντίλογος, των πλατωνικών φιλόσοφων , των ερευνητών μεταφυσικών φαινόμενων και των λοιπών αναζητητών οι οποίοι είναι σίγουροι ότι κάτω από ορισμένες χωροχρονικές συνθήκες εμφανίζονται εκεί για κάποια λεπτά της ώρας πράξεις , γεγονότα , ενέργειες κτλ που διαδραματίστηκαν σε εκείνο το σημείο σε κάποια παλαιά εποχή, και για κάποιους λόγους εμφανίζονται ξανά, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες που περιγράψαμε.
Όσο για τα επιχειρήματα περί των υπογείων ρευμάτων , ως προς τον θόρυβο δεν ευσταθούν , διότι θα έπρεπε να ακούγονται όλο το χρόνο ή τουλάχιστον κάθε χρόνο.
Αλλά ακόμα και υπόγεια ρεύματα να είναι , γιατί συνδυάζονται αποκλείστηκα με την εκδήλωση του ορατού φαινόμενου;
Αν και όπως ξαναείπαμε δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση , από την στιγμή που όσοι έχουν ακούσει τους ήχους τους έχουν περιγράψει σαν ήχους μεταλλικών αντικειμένων , σπαθιών ,ασπίδες κτλ.
Όσο για τα στρατόπεδα του Καντάφη που υποτίθεται ότι αντανακλώνται από την έρημο της Αφρικής στην Κρήτη , ας μας εξηγήσουν, γιατί οι μορφές που εμφανίζονται κρατάνε σπαθιά και ασπίδες αλλά και γιατί φοράνε ρούχα που παραπέμπουν σε πολύ παλιές στολές στρατιωτών της εποχής των Φράγκων ;
Σίγουρα κάποτε το φαινόμενο θα εξηγηθεί και επιστημονικά, τα πάντα κατά την γνώμη μου έχουν και την επιστημονική τους εξήγηση. Αρκεί να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η επιστήμη να φθάσει σε ανώτερα επίπεδα ...
Θεωρώ ότι αυτό που εμείς ονομάζουμε μεταφυσικό στην ουσία είναι και αυτό φυσικό, απλά οι αισθήσεις μας ,φυσικές και «τεχνητές», δεν έχουν φτάσει ακόμα στο επίπεδο που πρέπει για να το εξηγήσουν …
Και δεν θα φτάσουν ποτέ αν δεν ενεργοποιήσει ο άνθρωπος την έκτη υπεραίσθηση , αυτήν του νού.!
Αυτά είχα να πω για τους δροσουλίτες όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα αν και αντικείμενο χωρίς υποκείμενο είναι λίγο δύσκολο…
Βιβλιογραφία:
Μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια Παύλου Δρανδάκη
http://www.supernatural.gr/files_drosoulites.htm
http://www.kairatos.com.gr/drosoylites.htm
και μαρτυρίες ντόπιων.
Δροσουλιτες...
Απεστάλη: 26/01/2004, 22:38:11
)
