Πως συνάδει με το ότι ο Ιησούς δεν τους είπε να μην «ερευνούν»...

Αντίθετα, τους είπε ότι αρχίζουν καλά, αλλά τελειώνουν άσχημα: «Ερευνάτε τις Γραφές, επειδή εσείς νομίζετε ότι μέσα σ’ αυτές έχετε αιώνια ζωή· κι εκείνες είναι που δίνουν μαρτυρία για μένα. Όμως, δεν θέλετε να έρθετε σε μένα, για να έχετε ζωή» (Ιωάννης 5/39,40). Τα λόγια αυτά είναι μια διαπίστωση και όχι μια προσταγή. Αλλά ο Ιησούς θεωρεί αυτή την «έρευνα» πολύ χρήσιμη.*

Η Αγία Γραφή συνιστά στον άνθρωπο να αναζητεί την Αλήθεια. «Ζητάτε!», φωνάζει. Ο Θεός δημιούργησε τα έθνη «για να Τον ζητούν» (Πράξεις 17/27). «Ζητήστε τον Κύριο...» (Ησαΐας 55/6) κτλ.

Η Αγία Γραφή όχι μόνο δεν απαγορεύει την έρευνα, αλλά μας διδάσκει να μην πιστεύουμε σε κάτι, αν δεν το ελέγξουμε. «Δοκιμάζετε τα πνεύματα» (Α΄ Ιωαννου 4/1).

Ο άνθρωπος που πιστεύει χωρίς να ερευνά, έχει λογική νηπίου. Αλλά αυτό δεν το θέλει ο Θεός: «Μη γίνεστε παιδιά στο μυαλό· αλλά γίνεστε νήπια μεν στην κακία, όμως τέλειοι στο μυαλό» (Α΄ Κορινθίους 14/20).

*Υπάρχει όντως διαστρέβλωση και καπίλευσεη στη διδασκαλία του μεγάλου Μύστη, κάτι που εκείνος είχε αντιληφθεί ότι θα γινόταν?

Θα ήθελα να παρακαλέσω εκ των προτέρων να αποφευχθούν πάση θυσία οι γνωστές "αψιμαχίες" που χαρακτηρίζουν Συζητήσεις αυτού του τύπου και να διατηρηθεί το καλό επίπεδο με το οποίο ξεκίνησε. Ας προωθήσουμε τον Γόνιμο Διάλογο χωρίς μισαλλόδοξες αιχμές. Αυτές εξάλλου δεν αποτελούν ούτε στο ελάχιστο, συστατικό στοιχείο του ESOTERICA και είναι κάτι που, με όσες δυνάμεις διαθέτουμε, οι συντελεστές αυτού του χώρου αντιτιθέμεθα... θεωρητικά μα και πρακτικά!

Παρακαλώ την δημιουργό του Θέματος αλλά και τους συμμετέχοντες να μας βοηθήσουν στο έργο μας, συντονίζοντας τη Συζήτηση και ειδοποιώντας μας για οποιεσδήποτε "παρεκτροπές".

Καλο βραδυ και καλο μηνα(και καλη βδομαδα )

Όταν ερευνάμε κάτι, είναι σημαντικό να δούμε υπό ποια ιδιότητα από ποιο σημείο (point of view) γίνεται αυτό. Αν θέλουμε να έχουμε πραγματικό αποτέλεσμα στην όποια μας έρευνα, πρέπει να είμαστε κατά το δυνατόν περισσότερο αντικειμενικοί και καθόλου υποκειμενικοί.

Μπορεί όμως κάποιος πιστός στο όποιο δόγμα του για παράδειγμα, να διαβάσει με κριτικό και αυστηρό πνεύμα τις γραφές που το καθορίζουν; Πόσο κριτικός μπορεί να είναι ένας Μουσουλμάνος στο Κοράνι η ένας Χριστιανός στη Βίβλο; Η πλύση εγκεφάλου από την μικρή ηλικία παίζει καθοριστικό ρόλο στην πνευματική διάπλαση ενός ατόμου.

Η έννοια του ‘συμφωνώ’ η ‘διαφωνώ’ έχει επομένως σαφώς να κάνει με το πώς εμείς οι ίδιοι αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Άρα είναι προέκταση του ‘μέσα’ μας.

Κλείνοντας, αν ερευνώντας τις όποιες γραφές, διαφωνεί κανείς σε κάποια η πολλά σημεία με αυτές, τότε τι γίνεται; Αλλάζει θρησκεία, γίνεται άθεος, αιρετικός η τι τέλος πάντων; Το πρόβλημα με τα δόγματα είναι αυτό που λέει και η λέξη. Δεν αλλάζουν. Δεν αποδέχονται την άλλη άποψη.

"Ο Θεός είναι τελείως ανεξάρτητος απο τις ομολογίες πίστης των θρησκειών", μας μεταφέρει ο Voltaire.

Και μία ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ: ΕΝΘΕΟΣ αλλά και οπαδός της ΘΕΟΓΝΩΣΙΑΣ είναι ακριβώς αυτός που αναζητά εναγώνια μέσα στις επιστήμες και τις θρησκείες την αληθινή Θεότητα.

ΑΘΕΟΣ και οπαδός της ΑΘΕΪΑΣ, είναι εκείνος που αρκείται μακάριος στην πίστη ενός παραδοσιακού Θεού-μύθου κάποιας συγκεκριμένης θρησκείας (που του βάλανε στο κεφάλι..), χωρίς να την ερευνήσει κριτικά σε βάθος.

ΕΝΘΕΟΣ δέν μπορεί ΠΟΤΕ να είναι επομένως ο εβραιοχριστιανός ή ο Μουσουλμάνος, διότι ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΩΣ "ΕΡΜΗΝΕΙΑ" ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Διότι, ένας τέλειος Θεός που δημιουργεί.....ατελείς κόσμους ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ!

...ή παίζει εν ου παικτοίς!!!

Λοιπόν??

μόλις διάβασα την άποψή σου είδα αμέσως την αντίθεση με τον προβληματισμό που μόλις έθεσα.
Μόλις άρχισα να διαβάζω την πεντάτευχο των Εβραίων, κατάλαβα ότι έχω να κάνω με ένα τουλάχιστο ρατσιστή θεό (για να μην πω για άλλα). Αφού ο υιός είναι ομοούσιος και συνάναρχος άρα είναι και αυτός ρατσιστής, ναι η όχι?
Αναγκαστικά είναι.

Μπορεί ένας ρατσιστής θεός (η άνθρωπος) να εκπέμπει μηνύματα αγάπης προς όλους?

Αναντίρρητα ΟΧΙ. Δεν γίνεται. Ούτε σαν ουτοπία.

Βλέπεις αμέσως ότι η κριτική ικανότητα σε φέρνει αυτομάτως σε αντίθεση με αυτό που πιστεύεις?

Για αυτούς τους λόγους σε μάθανε να μην ερευνάς με κριτικό πνεύμα. Δεν το θέλει το σύστημα. Δεν το αντέχει. Πίστευε και να μην ερευνάς, φίλε μου.

Υ.Γ. Αμαλία...πάλι στο μυαλό μου ήσουν?

Τετοιος ο υποκριτικος φαρισαϊσμος, μα τετοιος υποκριτικος φαρισαϊσμος;

Ναι, ερευνατε, ερευνατε, αλλα μακρια απο αλλες αιρετικες θεολογικες αντιληψεις, μακρια απο μη χριστιανικες ερευνητικες ομαδες και ειδικα
μακρια απο εσωτεριστικες αναζητησεις.
Παρακατω η διευθυνση με τις "απαγορευμενες" ομαδες και αιρεσεις, 423 τον αριθμο !!!

http://www.iak.gr/IAK/Greek/aireseis423.htm

Τι μας μενει;
μα βεβαια !!!! Ειμαστε ελευθεροι και μας παροτρυνουν κιολας να ερευνουμε,
να ερευνουμε τα πατερικα κειμενα, τα επισκοπικα συγγραμματα, τα ορθοδοξα (τυφλα ναχουν τα μη ορθοδοξα) βιβλια, τις γραφες.
Το ερευνουμε βεβαια, εξυπακουεται οτι σημαινει να δεχομαστε οτι λενε,
γιατι αλλοιως παλι γινομαστε αιρετικοι.

Με λιγα λογια μας λενε οτι ειμαστε ελευθεροι να ερευνουμε τα δικα τους και να συμφωνουμε μαζι τους !!!

Τετοιος υποκριτικος φαρισαϊσμος, μα τετοιος υποκριτικος φαρισαϊσμος,
αμαν πια !!! !!! !!!

δεν ξέρω που εντοπίζεις τάση……κατήχησης (!) στα όσα γράφω, αλλά σίγουρα η αντίθετη γνώμη και ο πλουραλισμός έχουνε για σένα άλλη θέση στο λεξικό!

Ας είναι. Άποψη σου, πλην όμως παντελώς ανεδαφική.

Όσον αφορά τις «φιλολογίες» που ΕΠΙΣΗΣ μου προσάπτεις, άποψη σου βέβαια, αλλά μήπως θα’θελες να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙΣ άλλη φορά όλες τις απαντήσεις που δεν πιάνουνε «ένα-ένα» τα όσα ΕΣΥ επιθυμείς να απαντηθούνε?

Η αποστείρωση του διαλόγου ΔΕΝ προάγει τη γόνιμη συζήτηση φίλτατη Avallon………

Στο θέμα όμως. Ένας «Θεός» που ΜΙΣΕΙ, ΣΦΑΖΕΙ, ΖΗΛΕΥΕΙ και γενικώς ΔΙΑΤΑΖΕΙ περιμένεις να είναι και……..οπαδός της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ? Για να σοβαρευτούμε…..

Επειδή προσπαθείς μέσα από αποσπάσματα να εξάγεις ένα συνολικό συμπέρασμα, ας δούμε μία ολοκληρωμένη σειρά των σκέψεων Του:

Στην «Προς Ρωμαίους» επιστολή (κεφ.10-21) διαβάζουμε

«..η Ρεβέκα είχε ένα κρεβάτι με τον πατέρα μας Ισαάκ. Πριν ακόμα γεννηθούν και πριν να κάνουν κάτι καλό ή κακό για να παραμείνει η πρόθεση για εκλογή του Θεού, ΟΧΙ ΑΠΟ ΕΡΓΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΚΑΛΕΙ.
Είχε ειπωθεί σ’αυτήν: Ο μεγαλύτερος θα είναι ΔΟΥΛΟΣ του μικρότερου ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ: τον Ιακώβ αγάπησα αλλά τον Ησαύ ΕΜΙΣΗΣΑ..άρα λοιπόν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ αλλά ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΕΛΕΕΙ.
Γιατί λέγει η Γραφή στον Φαραώ: ότι γι’αυτό σε σκληρύνει. Θα πεις λοιπόν σε μένα: γιατί πλέον κατηγορεί? ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ?
Το λοιπόν άνθρωπε, ΕΣΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΑΣ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ?
Μήπως μπορεί να πει το πλάσμα στον πλάστη του γιατί με έκανες έτσι?
Η μήπως δεν έχει δικαίωμα ο κεραμοποιός του πηλού από τον ίδιο το πηλό να φτιάξει ΣΚΕΥΗ ΜΕ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΥΗ ΑΧΡΗΣΤΑ?»

Στον Ιουδαϊσμό, όπως και στον εβραιοχριστιανισμό, ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Η μοιρολατρία είναι πανταχού παρόν!
Στον Ισλαμισμό (Αβρααμικό βλέπεις…) υπάρχει το Κισμέτ.
Στον μαρξισμό η νομοτέλεια.
Στον Φροϋδισμό τα εκ γενετής συμπλέγματα.

Τελικά, εφόσον ο άνθρωπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ σύμφωνα με τον χριστιανισμό και τους εκάστοτε αφεντάδες (Γιαχβέ-Meshiah «Χριστός»), ΤΟΤΕ ποια «έρευνα» και «έλεγχο» ψάχνεις να βρεις φίλτατη?

Αφού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (ούτε καν γεννιέται….ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ!) τι στα κομμάτια χρειάζεται την υποτιθέμενη «έρευνα»? Να ερευνήσει ΤΙ?? Τα όρια της αιχμαλωσίας του?

Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος υπό τον μανδύα του εβραιοχριστιανισμού? ΤΙΠΟΤΑ!

Η δύναμη του «Θεού» του Χριστιανισμού είναι ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥ: «Ισχύς μου η αγάπη των πιστών»

Διότι εάν είχε και οποιαδήποτε άλλη δύναμη……ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΟΝ ΕΝΙΩΘΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ !

Περνάω την λογοκρισία Avallon??

Θα επιτρέψεις μια σειρά από παρατηρήσεις:

Σε μια θρησκεία, το ‘κοινό’ στο οποίο απευθύνεσαι δεν έχει στην συντριπτική του πλειοψηφία υψηλό επίπεδο φιλοσοφικής μόρφωσης. Γράφοντας κείμενα που είναι δυσνόητα φοβούμαι ότι στόχος του συγγραφέα δεν είναι η κατανόηση εκ μέρους του κοινού αυτού των όποιων μηνυμάτων αλλά η δυνατότητα να τα μεταφράζουμε κατά το δοκούν.

Γράφεις ότι κάποια μπορούμε να τα ερευνήσουμε και κάποια όχι. Να σημειώσω ότι όποιος ερευνητής ξεκινήσει με τέτοια αρχή έχει τελειώσει πριν αρχίσει.
Τι και ποια είναι αυτά που δεν μπορεί να ερευνήσει?
Ποιος θα το κρίνει αυτό?
Με βάση ποιο point of view πρέπει να κάνει έρευνα? Του πιστού η του τρίτου που από τελείως διαφορετικό μάτι πρέπει να κρίνει?
Τι σημαίνει ότι ο θεός είναι ανέκφραστος? Σε όλη την πεντάτευχο των Εβραίων βρίθει από ενέργειες, και μάλιστα με εντονότατα σημάδια ανθρώπινων ψυχολογικών αδυναμιών.
Το ότι η επιστήμη σήμερα δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε κάποια πράγματα είναι γνωστό. Και στο παρελθόν δεν μπορούσε σε άλλα, αλλά με την πάροδο του χρόνου δόθηκαν οι απαντήσεις. Είναι θέμα χρόνου να απαντηθούν και άλλες.

Όμως για πες μας. Τώρα που αποδείχτηκε ότι υπάρχει νερό στον Άρη, τι λέτε? Η πεντάτευχος μιλά για μια κτίση με κέντρο την γη. Για ένα θεό που έδωσε ζωή μόνο εδώ. Τώρα που επιστημονικά αυτό είναι λάθος, τι λέτε? Τι λένε οι έρευνές σας?
Νερό σημαίνει ζωή. Αυτό είναι γνωστό σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη γη.

Η ηλίθια θεωρία του Κοσμά Ινδικοπλάστη με τις ευλογίες της Χριστιανικής εκκλησίας περί δήθεν επίπεδης γης (έργο του 550 μΧ) αποτελεί σήμερα μνημείο γέλιου. Τότε ήταν επίσημο εκκλησιαστικό κείμενο 12 τόμων αφού αποτελούσε την εξήγηση της πεντάτευχου των Εβραίων στο θέμα της κοσμογονίας.

Τα βλέπεις Avramis? Η επιστήμη σιγά αλλά σταθερά αφαιρεί ένα προς ένα όλα τα σημεία στήριξης ηλίθιων θεωριών και μαζί με αυτές τους χωρίς βάση ισχυρισμούς άσχετων συγγραφέων και των υποστηρικτών τους.

Να ερευνάς τα πάντα χωρίς όρια και παρωπίδες.

Εχεις γραψει "Σε μια θρησκεία, το ‘κοινό’ στο οποίο απευθύνεσαι δεν έχει στην συντριπτική του πλειοψηφία υψηλό επίπεδο φιλοσοφικής μόρφωσης. Γράφοντας κείμενα που είναι δυσνόητα φοβούμαι ότι στόχος του συγγραφέα δεν είναι η κατανόηση εκ μέρους του κοινού αυτού των όποιων μηνυμάτων αλλά η δυνατότητα να τα μεταφράζουμε κατά το δοκούν."

Μπορει και να εισαι και ορθος στο οτι, στην συντριπτική του πλειοψηφία το Ορθοδοξο Χριστιανικο 'κοινο' στερειτε υψηλου επίπεδου φιλοσοφικής μόρφωσης.Εξαλλου, ενας σωστος Ορθοδοξος Χριστιανος σωστο ειναι να πιστευει με την καρδια του τα οσα διδασκεται απο το Ορθοξο δογμα και τους αγιους της εκκλησιας του παρα να καθετε να φιλοσοφει - Pascal " Ο Θεος γινεται περισσοτερο αποδεκτος με τη καρδια παρα με τη λογικη"-. Η διάνοια όμως των περισσοτερων ανθρώπων δεν ικανοποιείται μ’ αυτή την θέση,ουτε νομιζω και η δικη σου, ετσι θα συνεχισω και θα αναφερθω σε αρχαιος μεγαλους Ελληνες φιλοσοφους ελπιζοντας να σε ικανοποιησω.

Οι παρακατω σπουδαιοι ΄Ελληνες σοφοί της προχριστιανικής εποχής, χωρίς να δεχθούν καμιά επίδραση θρησκευτική από το Χριστιανισμό ή κάποια άλλη μονοθεϊστική τάση, έφθασαν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας Δημιουργός του Σύμπαντος.

Θαλής ο Μιλήσιος - έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Θαλής που ήταν μαθηματικός, παρατηρώντας τους αστέρες και τον κόσμο γενικώτερα, και τη φύση, κατέληξε όχι μόνο να παραδεχθεί ότι υπάρχει Θεός, αλλά να τον ορίσει ορθώς, ότι είναι πρεσβύτατος των όντων, και Αυτός που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος: «Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γαρ× μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν». Συνέλαβε δηλ. ο Θαλής πολύ ορθά με μόνη τη λογική σκέψη, ότι ο Θεός για να είναι Θεός, είναι άναρχος και αίδιος αλλά και αθάνατος. Ιδιότητες δηλ. του Θεού που αποκαλύπτονται από τον ίδιο, μέσα στην Ιερή Βίβλο των χριστιανών. Κάνοντας δε ένα βήμα παραπάνω κατέληξε στο να πει: «Κάλλιστον κόσμος× ποίημα γαρ Θεού» δηλ. ο κόσμος είναι άριστος, ο καλύτερος δυνατός, διότι είναι δημιούργημα του Θεού. Κάτι ανάλογο μ’ αυτό μας λέει η Γένεσις, ότι όσα δημιούργησε ο Θεός ήσαν «καλά λίαν» (Γεν. 1:31-εβρ. Τώβ Μεώδ).

Ξενοφάνης - Απο την Κολοφώνα (580-475 π.Χ.) αποκηρύσσοντας τους ανθρωπόμορφους θεούς των συμπατριωτών του καθώς και τις ανθρωποπαθείς εκφράσεις και εμφανίσεις τους, παρατήρησε ότι αν τα ζώα είχαν θεούς, σίγουρα θα τους έκαναν ζωόμορφους. Όπως δηλ. οι άνθρωποι κατασκευάζουν και επινοούν θεούς ανθρωπό-μορφους με ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη. ΄Ετσι εξ αντιδιαστολής, κατέληξε ο Ξενοφάνης στο να πεί ότι Ένας Θεός υπάρχει μέσα σε θεούς και ανθρώπους κι αυτός «ούτε κατά την μορφή όμοιος με τους ανθρώπους (είναι) ούτε κατά την σκέψη, όλος στοχάζεται κι όλος θωρεί κι όλος ακούει κι ακίνητος στον ίδιο τόπο πάντα μένει».

Ηράκλειτος - (544-484 πΧ), ο επωνομασθείς σκοτεινός, λόγω της βαθύτητας της σκέψης του, σε κάποιον αφορισμό του φαίνεται να έχει υλιστική αντίληψη λέγοντας ότι ο κόσμος αυτός είναι αιώνιος, ούτε κανείς απ’ τους θεούς τον έκανε «αλλ’ ην αεί και έστι και έσται» (Ντιλς Ι, σελ.158). Ωστόσο, παρά την όντως αυτή υλιστική του αντίληψη, -η οποία σημειωτέον αφορά την προέλευση του κόσμου και της ύλης μόνο -, σ’ άλλους αφορισμούς του δέχεται ότι υπάρχει Θεός και μάλιστα συγκρινόμενος ο άνθρωπος ο πιο σοφός με τον Θεό, μοιάζει με έναν πίθηκο που θα προσπαθούσε να τον συναγωνισθεί. «Ανθρώπων ο σοφώτατος προς Θεόν πίθηκος φανείται και σοφία και κάλλει και τοίς άλλοις πάσιν» (Ντιλς Ι, σελ. 169). Ακόμα ο Ηράκλειτος, είπε κάτι άλλο πολύ σπουδαίο: ότι όσα κάνει ο Θεός δε μπορεί παρά ως εκ της φύσεώς του ως δίκαιος και αγαθός, να είναι όλα δίκαια και αγαθά, ανεξάρτητα που οι άνθρωποι πολλά απ’ αυτά δεν καταλαβαίνουν και άλλα τα θεωρούν δίκαια και άλλα άδικα, ανάλογα κατά πως τα καταλαβαίνουν με την απλή τους σκέψη και κατά πως τους συμφέρει. Επί λέξει είπε: «Τω μεν Θεώ καλά πάντα και αγαθά και δίκαια. ΄Ανθρωποι δε ά μεν άδικα υπειλήφασιν, ά δε δίκαια». Βλέπουμε δηλ. εδώ, ο Ηράκλειτος να καταλήγει σ΄ένα συμπέρασμα που κατ’ επανάληψη τονίζουν οι συγγραφείς της Βίβλου και να συμφωνεί με την θεία αποκάλυψη. Ακόμα ο Ηράκλειτος για να προσδιορίσει το θείον, χρησιμοποίησε τη λέξη Λόγος : «Του δε λόγου τουδ’ εόντος αεί..».
Την ύπαρξη του Θεού από την τάξη και την ομορφιά του κόσμου συνήγαγε και ο Αναξαγόρας (500-428 πΧ) λέγοντας το περίφημο ρητό του «Πάντα διεκόσμησε Νόος». Για τον Αναξαγόρα δηλ. όπως και για τον Πυθαγόρα που ονόμασε πρώτος το σύμπαν ‘κόσμο’ (στολίδι, κόσμημα) είχε μεγάλη σημασία η ευρυθμία , η τάξη και η ομορφιά που παρατηρείται στη φύση.

Πυθαγόρας - (580-490 πΧ), περίφημος για το πυθαγόρειο θεώρημά του και για άλλες μαθηματικές ανακαλύψεις. Ο Πυθαγόρας, μελετώντας τη φύση και τον κόσμο γενικώτερα, κάνοντας χρήση των μαθηματικών και της πρακτικής σκέψης, έφθασε στο συμπέρασμα όχι μόνον ότι υπάρχει Θεός, αλλά ότι Αυτός είναι και Κύριος, δηλ. Εξουσιαστής όλων. Και ότι όλη η ζωή μας είναι έτσι δομημένη, ώστε να στρεφόμαστε σ’ Αυτόν και να τον ακολουθούμε. Παραθέτω επί λέξει το απόφθεγμα του Πυθαγόρα: «Πας ο βίος συντέτακται προς το ακολουθείν τω Θεώ. Επειδή γαρ εστί τε Θεός και ούτος πάντων Κύριος».
΄Ετσι και ο Πυθαγόρας κατέληξε με μόνη την παρατήρηση και τη λογική, σ’ ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα που έμμεσα έκανε χρήση του και ο απ.Παύλος στον Άρειο Πάγο μιλώντας στους ΄Ελληνες, επικαλούμενος μάλιστα τους δικούς τους σοφούς: «του γαρ και γένος εσμέν» και «εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» (Πράξεις 17:28).

Πλάτωναs - (427-347 πΧ),κατέχει εξέχοντα θέση στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία.κι αυτός κάνοντας χρήση της λογικής και της παρατήρησης, κατέληξε στο να πει ότι ο Θεός είναι ένας μέγιστος μαθηματικός για να υπάρχει ένας τέτοιος όμορφος και ορθά δομημένος κόσμος ( Αεί ο Θεός γεωμετρεί). Αλλά ο Πλάτων προχώρησε ακόμα περισσότερο: συνέλαβε μερικές από τις πραγματικές ιδιότητες του Θεού όπως είναι η σοφία, η καλωσύνη και η αγαθωσύνη του, λέγοντας: «Το θείον καλόν, σοφόν, αγαθόν και παν ό,τι τοιούτον» (Φαίδρος 246Ε). Και ακόμα: «Τω όντι ο Θεός σοφός…η ανθρώπινη σοφία ολίγον τινός αξία εστί και ουδενός» (Απολογία Σωκράτη 23Α). Αλλά ο Πλάτων, ο μαθητής του διαλεκτικού Σωκράτη προχώρησε πιο βαθιά θεολογώντας: Συνέλαβε ορθά το πρόβλημα της θεοδικίας, το γιατί δηλ. υπάρχει κακό στον κόσμο παρά την ύπαρξη παντοδύναμου και σοφού δημιουργού. Και κατέληξε ότι εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος του κακού το θείον, αλλά αλλού πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια της κακίας στον κόσμο, και κυρίως στον άνθρωπο. «Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος» (Φαίδρος 246) είπε ο Πλάτων, και ακόμα: «Των κακών άλλ’ άττα δει ζητείν τα αίτια, αλλ’ ού τον Θεό» [Για τις συμφορές πρέπει να αναζητούμε οπουδήποτε αλλού τα αίτια και όχι στο Θεό] (Πολιτεία 779C).
Τέλος ο Πλάτων απαντώντας στον υποκειμενισμό των σοφιστών και μάλιστα του Πρωταγόρα που θεωρούσε ότι ο άνθρωπος είναι κριτήριο πάντων, αφού αυτός καθορίζει και αποφασίζει περί ορθού και εσφαλμένου, αντέταξε το περίφημον «Θεός ημίν μέτρον πάντων χρημάτων (=πραγμάτων)» (Νόμοι Δ΄ 716 C) δείχνοντας έτσι, ότι ύπατο κριτήριο για την ζωή και τον άνθρωπο δε μπορεί να είναι ο πεπερασμένος άνθρωπος, αλλά κάτι πολύ ανώτερο απ’ αυτόν, δηλ. ο Θεός.

Αριστοτέλης -(384-322 πΧ), ο μεγάλος Σταγηρίτης σοφός και επιστήμων,ο οποίος από πολλούς θεωρείται και ο θεμελιωτής πολλών επιστημών, αφού με την παρατήρηση και τη λογική του έθεσε τις βάσεις των φυσικών αλλά και των πολιτικών επιστημών. Είναι δε ασφαλώς και ο δημιουργός της λεγόμενης τυπικής λογικής. Ο Αριστοτέλης, βλέποντας την κίνηση που υπάρχει στον κόσμο κατενόησε ότι αυτή δεν μπορεί να είναι ιδιότητα της ύλης. Υποστήριξε έτσι, την άποψη, ότι η κίνηση των ουρανίων σωμάτων, θα πρέπει να προήλθε από ένα όν έξω της κίνησης και ασφαλώς υπέρτατον. Κατέληξε λοιπόν στο γνωστότατο συμπέρασμα ότι «Θεός εστί το πρώτον κινούν ακίνητον». Μ’ έναν επαγωγικό συλλογισμό που έκαμαν χρήση του και μεταγενέστεροι διανοητές όπως πχ ο Θωμάς ο Ακινάτης (11ος μΧ αι.), παρατηρώντας τη πολυπλοκότητα της φύσης και την ίδια την ζωή, συνήγαγε το συμπέρασμα ότι «ο Θεός αποτελεί την πηγή της ζωής, γιατί έχει ο ίδιος ζωή και συνεχώς είναι ζωντανό αίδιο άριστο ον» [Φαμέν δε τον Θεόν είναι ζώον αίδιον άριστον, ώστε ζωή και αιών συνεχής υπάρχει τω Θεώ] (Μετά τα φυσικά 1072 β, 24).
Ο Αριστοτέλης με τον αυστηρά επαγωγικό τρόπο σκέψης κατέληξε σ’ ένα πολύ ισχυρό κοσμολογικό-τελολογικό επιχείρημα. Επισήμανε ότι ο οιοσδήποτε λογικός άνθρωπος αν παρατηρήσει τη φύση και τα έργα και τα αποτελέσματα των λειτουργιών της, δεν μπορεί να καταλήξει στην αυθυπαρξία ή στην αιωνιότητα του κόσμου, αλλά στο ότι δημιουργήθηκε ο κόσμος από έναν καλλιτέχνη δημιουργό. Είπε επί λέξει: «Λογιείται δήπον (ο άνθρωπος) ότι πάντα ουκ άνευ τέχνης παντελούς δεδημιούργειται, αλλά και ην και εστίν ο τούδε του παντός δημιουργός» (Απόσπ.Αριστ. 12, Ρόζε). Αξιοπαρατήρητο είναι ότι ο Αριστοτέλης εδώ, τονίζει όχι μόνον ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε, όχι μόνο ήν δημιουργός, αλλά και εστίν, δηλ. συνεχίζει να υπάρχει, απαντώντας έτσι σ’ αυτούς που θα είχαν διάφορη γνώμη και τονίζοντας την συντήρηση του κόσμου από ένα δημιουργό που ενδιαφέρεται για τα έργα του. Την πρόνοια και κυβέρνηση του Θεού στον κόσμο, πολύ εύστοχα ο Αριστοτέλης την παρομοιάζει σαν την διακυβέρνηση ενός πλοίου από τον κυβερνήτη του, ή τον ηνίοχο ενός άρματος: «΄Οπερ εν νηί μεν κυβερνήτης, εν άρματι δε ηνίοχος, πόλει δε νόμος, εν στρατοπέδω δε ηγεμών, τούτο Θεός εν κόσμω».
Ο Αριστοτέλης διαβλέπει σκοπιμότητα (τέλος=σκοπός) στη φύση και στα όσα γίνονται μέσα στη φύση και όχι τυχαιότητα και ακαταστασία ή χάος. Γι’ αυτό και καταλήγει στον περίφημο αφορισμό «Ο Θεός και η φύσις ουδέν μάτην ποιούσιν» (Περί Ουρανού Α, 4). Ο Αριστοτέλης χρησιμοποίησε και τον όρο ‘εντελέχεια’ = εν αυτώ έχειν το τέλος, για να δείξει μ’ αυτήν, την σκοπιμότητα που εκδηλώνεται στη φύση, αλλά και την ικανότητα ανάπτυξης των ιδιοτήτων του ανθρώπου που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση.Τελικά, δεν μπορεί κανείς παρά να εκπλαγεί, διαβάζοντας τα επόμενα λόγια του Σταγηρίτη σοφού, που χωρίς κάποια θεία αποκάλυψη, με μόνο τη λογική του σκέψη και την παρατήρηση, κατέληξε στο να πει ακριβώς αυτό που είπε ο απ.Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή× ό,τι θα μπορούσε να συναγάγει περί Θεού ένας εχέφρων άνθρωπος, δηλ. ότι ο Θεός αποκαλύπτεται ο ίδιος και οι ιδιότητές του από τα έργα του. Λέει ο Αριστοτέλης: «΄Εχουμε χρεός να θεωρούμε τον Θεό σαν πανίσχυρο πνεύμα, αθάνατο και τέλειο. Γιατί, μολονότι, είναι αόρατος στα μάτια των ανθρώπων, φανερώνεται στα έργα του»!

Επίκτητος - (50-120 μx). Ο Επίκτητος έγραψε ότι ο άνθρωπος είναι συγγενής του Θεού και ότι έχει μέσα του κάτι από τον ίδιο τον Θεό. Είναι ωραιότατη και η διαπίστωση και η διατύπωση, και κατανοητή χωρίς κάποια μετάφραση: «Συ (άνθρωπε) απόσπασμα ει Θεού× έχεις τι εν σεαυτώ μέρος Εκείνου. Τι ουν αγνοείς σου την συγγένειαν;» (Επίκτητου, Διατριβαί, 2,9,12).
Νομίζω ότι εδώ έχουμε με άλλη μορφή, την διαπίστωση του βιβλικού συγγραφέα ότι ο άνθρωπος επλάσθη κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού (Εβρ. Σελέμ ντεμούτ, Γεν. 1:27) που σημαίνει πλάστηκε έτσι ώστε, να του μοιάζει πνευματικώς-ηθικώς (εικόνα) και με δυνατότητα να τελειοποιηθεί ακόμα περισσότερο μιμούμενος τον Θεό (ομοίωση). Δηλ. η εικόνα αναφέρεται σ’ ένα στοιχείο στατικό, ενώ η ομοίωση σ’ ένα εν σπέρματι δυναμικό στοιχείο. Στον καθένα εναπόκειται να αναπτύξει το δεύτερο, ή να καταχωνιάσει και να διαστρέψει και το πρώτο. Να παραμείνει παιδί Θεού ή να γίνει υπάνθρωπος.

Οι παραπάνω ΄Ελληνες σοφοί δεν είναι ασφαλώς οι μόνοι που μίλησαν για το Θεό και τα έργα του και τις ιδιότητές του. Υπάρχουν και άλλοι. Εδώ επιλέξαμε τους σπουδαιότερους και τις σπουδαιότερες ρήσεις τους. Ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει ότι με μόνα εργαλεία, τη λογική σκέψη και την παρατήρηση, τις βασικές γνώσεις των μαθηματικών και της αστρονομίας, σε πόσο ορθά συμπεράσματα κατέληξαν. Βέβαια, δε θα μπορούσαν να προχωρήσουν περισσότερο. ΄Οσοι δε προχώρησαν, χωρίς τη θεία αποκάλυψη, ασφαλώς πλανήθηκαν σε άλλα θέματα, αλλά και σε παρεμφερή, καταλήγοντας όχι σπάνια στον αγνωστικισμό. Όπως αναγράφεται στο Πλατωνικό διάλογο ‘Τίμαιο’ (28c ): «Τον ποιητή και πατέρα του σύμπαντος τούτου, να εύρει κανείς είναι δύσκολο και αν τον εύρει είναι αδύνατο να τον αποκαλύψει σε όλους». Και ο Ηράκλειτος αναγνώρισε: «΄Ηθος γαρ ανθρώπειον μεν ουκ έχει γνώμας, θείον δ’ έχει (Δεν ανήκει στην ανθρώπινη φύση να κατέχει την αληθινή γνώση, ενώ αυτό είναι του ίδιου του θείου)».
Oiσπουδαιότεροι αρχαίοι σοφοί έχοντας άγνοια του Θεού του αληθινού και της Βίβλου, και κάνοντας χρήση θεόδοτων δώρων, κατέληξαν σ’ αυτό που είπε ο απ.Παύλος: «…διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν εστίν εν αυτοίς× ο Θεός γαρ αυτοίς εφανέρωσεν. Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοίς ποιήμασιν νοούμενα καθοράται, ή τε αίδιος αυτου δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτοίς αναπολόγητους» ( Ρωμ.1: 19-20).
Οι άλλοι που δεν κατέληξαν και που σήμερα δεν καταλήγουν σ’ αυτό το συμπέρασμα, είναι απλώς αναπολόγητοι. Γιατί «φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν…..εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία» και σε τελευταία ανάλυση «εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα» (Ρωμ.1:22-23,25).
Δ.Κ.Τ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Ε.Σταμάτη, Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι (Αθήνα 1966)
Κ.Γεωργούλη, Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας, τομ.Α (1975)
Κ.JASPERS, Εισαγωγή στη Φιλοσοφία (Αθήνα 1983)
Ν.Ματσούκα, Ιστορία της Φιλοσοφίας (Πουρνάρας, 1984)
Κ.Πόππερ & Ο.Gigon, Οι Προσωκρατικοί (κείμενο-μετάφραση), Εκδ.Imago

quote:

---

Περνάω την λογοκρισία Avallon??

---

Eλπίζω βέβαια να αστειεύεσαι...

quote:

---

...πλουραλισμός έχουνε για σένα άλλη θέση στο λεξικό

---

Δεν νομίζω να είχες την ίδια άποψη για μένα όταν σε άλλο τόπικ συμφωνούσα μαζί σου...Εντελώς άστοχο το σχόλιό σου μιας και κρίνω ότι έχεις δει δείγματα πίστης μου στον πλουραλισμό σε πολλά άλλα θέματα...

Avrami βλέπω ότι έχεις πολλές γνώσεις πάνω στο θέμα...σπουδάζεις θεολογία?

"Τάδε έφη Avallon"

η προσπάθεια οικειοποίησης της αρχαιοελληνικής σοφίας από το ΣΤΕΙΡΟ και ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟ εβραιοχριστιανικό δόγμα δεν είναι κάτι καινούργιο.
Η δοτή «αλήθεια» που ευαγγελίζεται η ιουδαϊκή κοσμοθέαση του δόγματος, δύναται να «ντυθεί» μόνον δια της Ελληνικής (λογοδυναμικής) γλώσσας και της ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ και ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΗΣ σοφίας που υφαρπάξανε.

Όμως, όσο και να του αποδώσει κανείς (του δόγματος) φιλοσοφικό κάλυμμα, προς άγρα πελατών, ο ιουδαϊκός «Θεός» Γιαχβέ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ: ήταν και θα είναι πηγή σκοταδισμού και εργαλείο εξουσιαστών. Μία ματιά στο διάβα της ιστορίας…..ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ!

Λες:
«...Εξαλλου, ενας σωστος Ορθοδοξος Χριστιανος σωστο ειναι να πιστευει με την καρδια του τα οσα διδασκεται απο το Ορθοξο δογμα και τους αγιους της εκκλησιας του παρα να καθετε να φιλοσοφει - Pascal " Ο Θεος γινεται περισσοτερο αποδεκτος με τη καρδια παρα με τη λογικη"-.»

ΑΚΡΙΒΩΣ ΦΙΛΤΑΤΕ! Ο «σωστός χριστιανός» ΔΕΝ ΕΡΩΤΑ, ΔΕΝ ΕΡΕΥΝΑ, ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ, ΔΕΝ ΕΜΠΛΕΚΕΙ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΡΙΣΗ!! Δέχεται ΑΚΡΙΤΩΣ τα όσα ΑΛΛΟΙ του έχουνε μεταφέρει ως…«εξ αποκαλύψεως αλήθεια» και εκεί ΠΑΥΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ. Πολύ σωστά είπες ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Εξάλλου, η ΟΡΘΟΦΡΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΔΕΛΕΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ. Σε πλήρη αντίθεση με τους Έλληνες φιλοσόφους που παραπλανητικά χρησιμοποιείς ως δήθεν σχετικά επιχειρήματα. Τι λέει σχετικά ο Φαρισαίος Σαούλ: «Πίστις εστί ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ΙΑ’1)

Ενώ λοιπόν ο Ελληνικός ορθός Λόγος ΑΝΑΖΗΤΑ και ΕΡΕΥΝΑ θέτοντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ, ο εβραιοχριστιανισμός επαγγέλλεται ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ και ψαρεύει μέσα από την ομίχλη ΤΗΣ ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΙΑΣ των επιχειρημάτων του, που όσο και αν ξεγελούν τον άμοιρο θρησκευόμενο κοσμάκη, ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ αλλά και ως διδαχή ΚΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ!

Λες:
«…Η διάνοια όμως των περισσοτερων ανθρώπων δεν ικανοποιείται μ’ αυτή την θέση,ουτε νομιζω και η δικη σου, ετσι θα συνεχισω και θα αναφερθω σε αρχαιος μεγαλους Ελληνες φιλοσοφους ελπιζοντας να σε ικανοποιησω.»

Κατ’αρχάς είναι ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ η ταύτιση των Προσωκρατικών φιλοσόφων με τους μεταγενέστερους που παραπλανητικά ερμηνεύεις και επιχειρείς.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ έχει ο Θαλής ο Μιλήσιος, η διδασκαλία του οποίου διακατέχεται από έναν ΦΥΣΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΝΘΕΪΣΤΙΚΟ ΜΟΝΙΣΜΟ, με τον Πλάτων, ο οποίος είναι ουσιαστικά Ο ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΔΥΪΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ?

Τι σχέση μπορεί να έχει ο Πλάτων με τον Αριστοτέλη, όταν ο Αριστοτέλης ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ και θεωρεί ΑΔΥΝΑΤΗ τη μέθεξη των ιδεών από τα όντα??

ΠΟΙΑ μπορεί να είναι η…συσχέτιση (!) του ΜΕΓΑ ΣΟΦΟΥ ΑΝΔΡΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ με την μισαλλοδοξία και τις «εξ αποκαλύψεως» νεκραναστάσεις του ιουδαϊσμού-χριστιανισμού? (η ρίζα και η μυθολογία ΕΙΝΑΙ εβραϊκή βλέπεις..).

ΤΙ ΣΧΕΣΗ έχει η παρακάτω ρήση του Ηράκλειτου ως προς την καταβολή του κόσμου και τους «Θεούς», με την εβραϊκή κοσμοθέαση και τα παραμύθια του «απαγορευμένου καρπού» και δεν συμμαζεύεται? Διάβασε λοιπόν ΚΑΙ ΨΑΞΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!
«Αυτόν τον κόσμο, τον ίδιο για όλα τα όντα, ΟΥΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ούτε κάποιος άνθρωπος τον έκανε. Αλλά υπήρχε από πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα, σαν μια αείζωη φωτιά-ενέργεια, που αναβοσβήνει κβαντικά.»

Έλεος λοιπόν με την ΑΕΝΑΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΥ της εβραιοχριστιανικής λαίλαπας! ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ με την προβιά που ενδύθηκε ο αρχέγονος εβραϊσμός. Πάρτε το χαμπάρι πια.

«Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου», σύμφωνα με τους προπάτορες του εβραιοχριστιανισμού (Σολομώντος Α’7)

«Σοφία πάντων και θαυμαστών επιστήμη», σύμφωνα με τον Αριστοτέλη.
Βλέπεις ΤΟ ΧΑΟΣ φίλτατε? Η….και εδώ πρέπει να "διαβάσει" ο χριστιανός μόνο με τα όσα του έχει ΔΩΣΕΙ η «παράδοση» και τα όσα ακούει η (εβραιοποτισμένη) καρδιά του?

Μήπως θα’θελες να δούμε ορισμένα αποσπάσματα από την «σοφία» του χριστιανικού «Θεού»? Ίσως έτσι να αντιληφθούμε καλύτερα ΓΙΑΤΙ χρησιμοποιείς ως (δήθεν) παραδείγματα συσχέτισης του Έλληνες φιλοσόφους.

Απόλαυσε λοιπόν «Θεϊκή πρόνοια» σε συνδυασμό με την διδαχή της (αναγκαίας!) κατανόησης μέσω της…καρδιάς:
Στο Δευτερ. ΚΓ’13 διαβάζουμε: «..θέλεις σκεπάσει το εξερχόμενον απο σου. Διότι Κύριος ο Θεός σου περιπατεί εν μέσω του στρατοπέδου...δια να μην βλέπει ακαθαρσίαν τινά εν σοι, και αποστρέψει απο σου»!
(Μωρέ μήπως μπερδέψανε τον....Αριστοφάνη με τον Θεό???)

Για αυτόν τον «Θεό» μιλάς φίλτατε? Για αυτούς τους πιστούς και επιτελάρχες που έγραψαν όλα αυτά μας μιλάς? Είσαι σίγουρος για ποιόν θεό μιλάς?

Διότι, εφόσον αποδέχεσαι τον Χριστιανισμό, τότε αποδέχεσαι και τις διαδικασίες αλλά και τις ρίζες αυτής της «Θεϊκής επέμβασης» ακόμη και σε θέματα....υγιεινής!

Μήπως θα’πρεπε να σκεφτείς τουλάχιστον κατά πόσο «αγαπούσανε» οι «Άγιοι Πατέρες» του εβραιοχριστιανισμού αυτούς τους Έλληνες φιλοσόφους που παραπλανητικά προβάλεις?

Διότι,το πόσο «φιλέλληνες» ήταν οι λεγόμενοι πατέρες της «ορθοδοξίας» προκύπτει από τα παρακάτω κείμενά τους.

Ο «Μέγας» Βασίλειος ή αϊ-Βασίλης(330-379 μ.α.χ.χ.), αρχιεπίσκοπος Καισαρείας στο έργο του «εις προφήτην Ησαΐα» 9.230.8 έλεγε:
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζοντας με ορθάνοιχτο στόμα τον «Ισραήλ». Στόμα δε, λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας θ' 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων».

ΕΧΘΡΟΙ λοιπόν οι Ελληνες, σύμφωνα με έναν "ΜΕΓΑ" του Ορθοδόξου δόγματος! ΕΧΘΡΟΙ, διότι η φιλοσοφική αναζήτηση και ο Ελληνικός ορθός Λόγος είναι όπως το λάδι όταν έρθει σε επαφή με το νερό: ΔΕΝ ΜΠΕΡΔΕΥΟΝΤΑΙ παρά μόνο υπάρχουνε σε ένα ποτήρι....

Στο έργο του (ο ίδιος Μέγας φιλέλληνας..) «εις τον προφήτην Ησαΐαν προοίμιον» 7.196.3 έλεγε:
«Προσταγή, (!!!) μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι είναι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν».

Λοιπόν? Ποιόν πιστεύεις ότι ξεγελάς άραγε? Τους αναγνώστες ή τον εαυτό σου?

Και αν θέλεις, ευχαρίστως να δούμε ΑΠΕΙΡΑ τέτοια παραδείγματα. Μόνο που θα χαλάσουμε την αισθητική του κοινού φοβούμαι........

Οι παρακατω σπουδαιοι ΄Ελληνες σοφοί της προχριστιανικής εποχής, χωρίς να δεχθούν καμιά επίδραση θρησκευτική από το Χριστιανισμό ή κάποια άλλη μονοθεϊστική τάση, έφθασαν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας Δημιουργός του Σύμπαντος.
Θαλής ο Μιλήσιος - έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Θαλής που ήταν μαθηματικός, παρατηρώντας τους αστέρες και τον κόσμο γενικώτερα, και τη φύση, κατέληξε όχι μόνο να παραδεχθεί ότι υπάρχει Θεός, αλλά να τον ορίσει ορθώς, ότι είναι πρεσβύτατος των όντων, και Αυτός που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος: «Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γαρ× μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν». Συνέλαβε δηλ. ο Θαλής πολύ ορθά με μόνη τη λογική σκέψη, ότι ο Θεός για να είναι Θεός, είναι άναρχος και αίδιος αλλά και αθάνατος. Ιδιότητες δηλ. του Θεού που αποκαλύπτονται από τον ίδιο, μέσα στην Ιερή Βίβλο των χριστιανών. Κάνοντας δε ένα βήμα παραπάνω κατέληξε στο να πει: «Κάλλιστον κόσμος× ποίημα γαρ Θεού» δηλ. ο κόσμος είναι άριστος, ο καλύτερος δυνατός, διότι είναι δημιούργημα του Θεού. Κάτι ανάλογο μ’ αυτό μας λέει η Γένεσις, ότι όσα δημιούργησε ο Θεός ήσαν «καλά λίαν» (Γεν. 1:31-εβρ. Τώβ Μεώδ).
Ξενοφάνης - Απο την Κολοφώνα (580-475 π.Χ.) αποκηρύσσοντας τους ανθρωπόμορφους θεούς των συμπατριωτών του καθώς και τις ανθρωποπαθείς εκφράσεις και εμφανίσεις τους, παρατήρησε ότι αν τα ζώα είχαν θεούς, σίγουρα θα τους έκαναν ζωόμορφους. Όπως δηλ. οι άνθρωποι κατασκευάζουν και επινοούν θεούς ανθρωπό-μορφους με ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη. ΄Ετσι εξ αντιδιαστολής, κατέληξε ο Ξενοφάνης στο να πεί ότι Ένας Θεός υπάρχει μέσα σε θεούς και ανθρώπους κι αυτός «ούτε κατά την μορφή όμοιος με τους ανθρώπους (είναι) ούτε κατά την σκέψη, όλος στοχάζεται κι όλος θωρεί κι όλος ακούει κι ακίνητος στον ίδιο τόπο πάντα μένει».
Ηράκλειτος - (544-484 πΧ), ο επωνομασθείς σκοτεινός, λόγω της βαθύτητας της σκέψης του, σε κάποιον αφορισμό του φαίνεται να έχει υλιστική αντίληψη λέγοντας ότι ο κόσμος αυτός είναι αιώνιος, ούτε κανείς απ’ τους θεούς τον έκανε «αλλ’ ην αεί και έστι και έσται» (Ντιλς Ι, σελ.158). Ωστόσο, παρά την όντως αυτή υλιστική του αντίληψη, -η οποία σημειωτέον αφορά την προέλευση του κόσμου και της ύλης μόνο -, σ’ άλλους αφορισμούς του δέχεται ότι υπάρχει Θεός και μάλιστα συγκρινόμενος ο άνθρωπος ο πιο σοφός με τον Θεό, μοιάζει με έναν πίθηκο που θα προσπαθούσε να τον συναγωνισθεί. «Ανθρώπων ο σοφώτατος προς Θεόν πίθηκος φανείται και σοφία και κάλλει και τοίς άλλοις πάσιν» (Ντιλς Ι, σελ. 169). Ακόμα ο Ηράκλειτος, είπε κάτι άλλο πολύ σπουδαίο: ότι όσα κάνει ο Θεός δε μπορεί παρά ως εκ της φύσεώς του ως δίκαιος και αγαθός, να είναι όλα δίκαια και αγαθά, ανεξάρτητα που οι άνθρωποι πολλά απ’ αυτά δεν καταλαβαίνουν και άλλα τα θεωρούν δίκαια και άλλα άδικα, ανάλογα κατά πως τα καταλαβαίνουν με την απλή τους σκέψη και κατά πως τους συμφέρει. Επί λέξει είπε: «Τω μεν Θεώ καλά πάντα και αγαθά και δίκαια. ΄Ανθρωποι δε ά μεν άδικα υπειλήφασιν, ά δε δίκαια». Βλέπουμε δηλ. εδώ, ο Ηράκλειτος να καταλήγει σ΄ένα συμπέρασμα που κατ’ επανάληψη τονίζουν οι συγγραφείς της Βίβλου και να συμφωνεί με την θεία αποκάλυψη. Ακόμα ο Ηράκλειτος για να προσδιορίσει το θείον, χρησιμοποίησε τη λέξη Λόγος : «Του δε λόγου τουδ’ εόντος αεί..».
Την ύπαρξη του Θεού από την τάξη και την ομορφιά του κόσμου συνήγαγε και ο Αναξαγόρας (500-428 πΧ) λέγοντας το περίφημο ρητό του «Πάντα διεκόσμησε Νόος». Για τον Αναξαγόρα δηλ. όπως και για τον Πυθαγόρα που ονόμασε πρώτος το σύμπαν ‘κόσμο’ (στολίδι, κόσμημα) είχε μεγάλη σημασία η ευρυθμία , η τάξη και η ομορφιά που παρατηρείται στη φύση.
Πυθαγόρας - (580-490 πΧ), περίφημος για το πυθαγόρειο θεώρημά του και για άλλες μαθηματικές ανακαλύψεις. Ο Πυθαγόρας, μελετώντας τη φύση και τον κόσμο γενικώτερα, κάνοντας χρήση των μαθηματικών και της πρακτικής σκέψης, έφθασε στο συμπέρασμα όχι μόνον ότι υπάρχει Θεός, αλλά ότι Αυτός είναι και Κύριος, δηλ. Εξουσιαστής όλων. Και ότι όλη η ζωή μας είναι έτσι δομημένη, ώστε να στρεφόμαστε σ’ Αυτόν και να τον ακολουθούμε. Παραθέτω επί λέξει το απόφθεγμα του Πυθαγόρα: «Πας ο βίος συντέτακται προς το ακολουθείν τω Θεώ. Επειδή γαρ εστί τε Θεός και ούτος πάντων Κύριος».
΄Ετσι και ο Πυθαγόρας κατέληξε με μόνη την παρατήρηση και τη λογική, σ’ ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα που έμμεσα έκανε χρήση του και ο απ.Παύλος στον Άρειο Πάγο μιλώντας στους ΄Ελληνες, επικαλούμενος μάλιστα τους δικούς τους σοφούς: «του γαρ και γένος εσμέν» και «εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» (Πράξεις 17:28).
Πλάτωναs - (427-347 πΧ),κατέχει εξέχοντα θέση στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία.κι αυτός κάνοντας χρήση της λογικής και της παρατήρησης, κατέληξε στο να πει ότι ο Θεός είναι ένας μέγιστος μαθηματικός για να υπάρχει ένας τέτοιος όμορφος και ορθά δομημένος κόσμος ( Αεί ο Θεός γεωμετρεί). Αλλά ο Πλάτων προχώρησε ακόμα περισσότερο: συνέλαβε μερικές από τις πραγματικές ιδιότητες του Θεού όπως είναι η σοφία, η καλωσύνη και η αγαθωσύνη του, λέγοντας: «Το θείον καλόν, σοφόν, αγαθόν και παν ό,τι τοιούτον» (Φαίδρος 246Ε). Και ακόμα: «Τω όντι ο Θεός σοφός…η ανθρώπινη σοφία ολίγον τινός αξία εστί και ουδενός» (Απολογία Σωκράτη 23Α). Αλλά ο Πλάτων, ο μαθητής του διαλεκτικού Σωκράτη προχώρησε πιο βαθιά θεολογώντας: Συνέλαβε ορθά το πρόβλημα της θεοδικίας, το γιατί δηλ. υπάρχει κακό στον κόσμο παρά την ύπαρξη παντοδύναμου και σοφού δημιουργού. Και κατέληξε ότι εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος του κακού το θείον, αλλά αλλού πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια της κακίας στον κόσμο, και κυρίως στον άνθρωπο. «Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος» (Φαίδρος 246) είπε ο Πλάτων, και ακόμα: «Των κακών άλλ’ άττα δει ζητείν τα αίτια, αλλ’ ού τον Θεό» [Για τις συμφορές πρέπει να αναζητούμε οπουδήποτε αλλού τα αίτια και όχι στο Θεό] (Πολιτεία 779C).
Τέλος ο Πλάτων απαντώντας στον υποκειμενισμό των σοφιστών και μάλιστα του Πρωταγόρα που θεωρούσε ότι ο άνθρωπος είναι κριτήριο πάντων, αφού αυτός καθορίζει και αποφασίζει περί ορθού και εσφαλμένου, αντέταξε το περίφημον «Θεός ημίν μέτρον πάντων χρημάτων (=πραγμάτων)» (Νόμοι Δ΄ 716 C) δείχνοντας έτσι, ότι ύπατο κριτήριο για την ζωή και τον άνθρωπο δε μπορεί να είναι ο πεπερασμένος άνθρωπος, αλλά κάτι πολύ ανώτερο απ’ αυτόν, δηλ. ο Θεός.
Αριστοτέλης -(384-322 πΧ), ο μεγάλος Σταγηρίτης σοφός και επιστήμων,ο οποίος από πολλούς θεωρείται και ο θεμελιωτής πολλών επιστημών, αφού με την παρατήρηση και τη λογική του έθεσε τις βάσεις των φυσικών αλλά και των πολιτικών επιστημών. Είναι δε ασφαλώς και ο δημιουργός της λεγόμενης τυπικής λογικής. Ο Αριστοτέλης, βλέποντας την κίνηση που υπάρχει στον κόσμο κατενόησε ότι αυτή δεν μπορεί να είναι ιδιότητα της ύλης. Υποστήριξε έτσι, την άποψη, ότι η κίνηση των ουρανίων σωμάτων, θα πρέπει να προήλθε από ένα όν έξω της κίνησης και ασφαλώς υπέρτατον. Κατέληξε λοιπόν στο γνωστότατο συμπέρασμα ότι «Θεός εστί το πρώτον κινούν ακίνητον». Μ’ έναν επαγωγικό συλλογισμό που έκαμαν χρήση του και μεταγενέστεροι διανοητές όπως πχ ο Θωμάς ο Ακινάτης (11ος μΧ αι.), παρατηρώντας τη πολυπλοκότητα της φύσης και την ίδια την ζωή, συνήγαγε το συμπέρασμα ότι «ο Θεός αποτελεί την πηγή της ζωής, γιατί έχει ο ίδιος ζωή και συνεχώς είναι ζωντανό αίδιο άριστο ον» [Φαμέν δε τον Θεόν είναι ζώον αίδιον άριστον, ώστε ζωή και αιών συνεχής υπάρχει τω Θεώ] (Μετά τα φυσικά 1072 β, 24).
Ο Αριστοτέλης με τον αυστηρά επαγωγικό τρόπο σκέψης κατέληξε σ’ ένα πολύ ισχυρό κοσμολογικό-τελολογικό επιχείρημα. Επισήμανε ότι ο οιοσδήποτε λογικός άνθρωπος αν παρατηρήσει τη φύση και τα έργα και τα αποτελέσματα των λειτουργιών της, δεν μπορεί να καταλήξει στην αυθυπαρξία ή στην αιωνιότητα του κόσμου, αλλά στο ότι δημιουργήθηκε ο κόσμος από έναν καλλιτέχνη δημιουργό. Είπε επί λέξει: «Λογιείται δήπον (ο άνθρωπος) ότι πάντα ουκ άνευ τέχνης παντελούς δεδημιούργειται, αλλά και ην και εστίν ο τούδε του παντός δημιουργός» (Απόσπ.Αριστ. 12, Ρόζε). Αξιοπαρατήρητο είναι ότι ο Αριστοτέλης εδώ, τονίζει όχι μόνον ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε, όχι μόνο ήν δημιουργός, αλλά και εστίν, δηλ. συνεχίζει να υπάρχει, απαντώντας έτσι σ’ αυτούς που θα είχαν διάφορη γνώμη και τονίζοντας την συντήρηση του κόσμου από ένα δημιουργό που ενδιαφέρεται για τα έργα του. Την πρόνοια και κυβέρνηση του Θεού στον κόσμο, πολύ εύστοχα ο Αριστοτέλης την παρομοιάζει σαν την διακυβέρνηση ενός πλοίου από τον κυβερνήτη του, ή τον ηνίοχο ενός άρματος: «΄Οπερ εν νηί μεν κυβερνήτης, εν άρματι δε ηνίοχος, πόλει δε νόμος, εν στρατοπέδω δε ηγεμών, τούτο Θεός εν κόσμω».
Ο Αριστοτέλης διαβλέπει σκοπιμότητα (τέλος=σκοπός) στη φύση και στα όσα γίνονται μέσα στη φύση και όχι τυχαιότητα και ακαταστασία ή χάος. Γι’ αυτό και καταλήγει στον περίφημο αφορισμό «Ο Θεός και η φύσις ουδέν μάτην ποιούσιν» (Περί Ουρανού Α, 4). Ο Αριστοτέλης χρησιμοποίησε και τον όρο ‘εντελέχεια’ = εν αυτώ έχειν το τέλος, για να δείξει μ’ αυτήν, την σκοπιμότητα που εκδηλώνεται στη φύση, αλλά και την ικανότητα ανάπτυξης των ιδιοτήτων του ανθρώπου που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση.Τελικά, δεν μπορεί κανείς παρά να εκπλαγεί, διαβάζοντας τα επόμενα λόγια του Σταγηρίτη σοφού, που χωρίς κάποια θεία αποκάλυψη, με μόνο τη λογική του σκέψη και την παρατήρηση, κατέληξε στο να πει ακριβώς αυτό που είπε ο απ.Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή× ό,τι θα μπορούσε να συναγάγει περί Θεού ένας εχέφρων άνθρωπος, δηλ. ότι ο Θεός αποκαλύπτεται ο ίδιος και οι ιδιότητές του από τα έργα του. Λέει ο Αριστοτέλης: «΄Εχουμε χρεός να θεωρούμε τον Θεό σαν πανίσχυρο πνεύμα, αθάνατο και τέλειο. Γιατί, μολονότι, είναι αόρατος στα μάτια των ανθρώπων, φανερώνεται στα έργα του»!
Επίκτητος - (50-120 μx). Ο Επίκτητος έγραψε ότι ο άνθρωπος είναι συγγενής του Θεού και ότι έχει μέσα του κάτι από τον ίδιο τον Θεό. Είναι ωραιότατη και η διαπίστωση και η διατύπωση, και κατανοητή χωρίς κάποια μετάφραση: «Συ (άνθρωπε) απόσπασμα ει Θεού× έχεις τι εν σεαυτώ μέρος Εκείνου. Τι ουν αγνοείς σου την συγγένειαν;» (Επίκτητου, Διατριβαί, 2,9,12).
Νομίζω ότι εδώ έχουμε με άλλη μορφή, την διαπίστωση του βιβλικού συγγραφέα ότι ο άνθρωπος επλάσθη κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού (Εβρ. Σελέμ ντεμούτ, Γεν. 1:27) που σημαίνει πλάστηκε έτσι ώστε, να του μοιάζει πνευματικώς-ηθικώς (εικόνα) και με δυνατότητα να τελειοποιηθεί ακόμα περισσότερο μιμούμενος τον Θεό (ομοίωση). Δηλ. η εικόνα αναφέρεται σ’ ένα στοιχείο στατικό, ενώ η ομοίωση σ’ ένα εν σπέρματι δυναμικό στοιχείο. Στον καθένα εναπόκειται να αναπτύξει το δεύτερο, ή να καταχωνιάσει και να διαστρέψει και το πρώτο. Να παραμείνει παιδί Θεού ή να γίνει υπάνθρωπος.
Οι παραπάνω ΄Ελληνες σοφοί δεν είναι ασφαλώς οι μόνοι που μίλησαν για το Θεό και τα έργα του και τις ιδιότητές του. Υπάρχουν και άλλοι. Εδώ επιλέξαμε τους σπουδαιότερους και τις σπουδαιότερες ρήσεις τους. Ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει ότι με μόνα εργαλεία, τη λογική σκέψη και την παρατήρηση, τις βασικές γνώσεις των μαθηματικών και της αστρονομίας, σε πόσο ορθά συμπεράσματα κατέληξαν. Βέβαια, δε θα μπορούσαν να προχωρήσουν περισσότερο. ΄Οσοι δε προχώρησαν, χωρίς τη θεία αποκάλυψη, ασφαλώς πλανήθηκαν σε άλλα θέματα, αλλά και σε παρεμφερή, καταλήγοντας όχι σπάνια στον αγνωστικισμό. Όπως αναγράφεται στο Πλατωνικό διάλογο ‘Τίμαιο’ (28c ): «Τον ποιητή και πατέρα του σύμπαντος τούτου, να εύρει κανείς είναι δύσκολο και αν τον εύρει είναι αδύνατο να τον αποκαλύψει σε όλους». Και ο Ηράκλειτος αναγνώρισε: «΄Ηθος γαρ ανθρώπειον μεν ουκ έχει γνώμας, θείον δ’ έχει (Δεν ανήκει στην ανθρώπινη φύση να κατέχει την αληθινή γνώση, ενώ αυτό είναι του ίδιου του θείου)».
Oiσπουδαιότεροι αρχαίοι σοφοί έχοντας άγνοια του Θεού του αληθινού και της Βίβλου, και κάνοντας χρήση θεόδοτων δώρων, κατέληξαν σ’ αυτό που είπε ο απ.Παύλος: «…διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν εστίν εν αυτοίς× ο Θεός γαρ αυτοίς εφανέρωσεν. Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοίς ποιήμασιν νοούμενα καθοράται, ή τε αίδιος αυτου δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτοίς αναπολόγητους» ( Ρωμ.1: 19-20).
Οι άλλοι που δεν κατέληξαν και που σήμερα δεν καταλήγουν σ’ αυτό το συμπέρασμα, είναι απλώς αναπολόγητοι. Γιατί «φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν…..εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία» και σε τελευταία ανάλυση «εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα» (Ρωμ.1:22-23,25).
Δ.Κ.Τ

Avramis,

η προσπάθεια οικειοποίησης της αρχαιοελληνικής σοφίας από το ΣΤΕΙΡΟ και ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟ εβραιοχριστιανικό δόγμα δεν είναι κάτι καινούργιο.
Η δοτή «αλήθεια» που ευαγγελίζεται η ιουδαϊκή κοσμοθέαση του δόγματος, δύναται να «ντυθεί» μόνον δια της Ελληνικής (λογοδυναμικής) γλώσσας και της ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ και ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΗΣ σοφίας που υφαρπάξανε.

Όμως, όσο και να του αποδώσει κανείς (του δόγματος) φιλοσοφικό κάλυμμα, προς άγρα πελατών, ο ιουδαϊκός «Θεός» Γιαχβέ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ: ήταν και θα είναι πηγή σκοταδισμού και εργαλείο εξουσιαστών. Μία ματιά στο διάβα της ιστορίας…..ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ!

Λες:
«...Εξαλλου, ενας σωστος Ορθοδοξος Χριστιανος σωστο ειναι να πιστευει με την καρδια του τα οσα διδασκεται απο το Ορθοξο δογμα και τους αγιους της εκκλησιας του παρα να καθετε να φιλοσοφει - Pascal " Ο Θεος γινεται περισσοτερο αποδεκτος με τη καρδια παρα με τη λογικη"-.»

ΑΚΡΙΒΩΣ ΦΙΛΤΑΤΕ! Ο «σωστός χριστιανός» ΔΕΝ ΕΡΩΤΑ, ΔΕΝ ΕΡΕΥΝΑ, ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ, ΔΕΝ ΕΜΠΛΕΚΕΙ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΡΙΣΗ!! Δέχεται ΑΚΡΙΤΩΣ τα όσα ΑΛΛΟΙ του έχουνε μεταφέρει ως…«εξ αποκαλύψεως αλήθεια» και εκεί ΠΑΥΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ. Πολύ σωστά είπες ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Εξάλλου, η ΟΡΘΟΦΡΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΔΕΛΕΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ. Σε πλήρη αντίθεση με τους Έλληνες φιλοσόφους που παραπλανητικά χρησιμοποιείς ως δήθεν σχετικά επιχειρήματα. Τι λέει σχετικά ο Φαρισαίος Σαούλ: «Πίστις εστί ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ΙΑ’1)

Ενώ λοιπόν ο Ελληνικός ορθός Λόγος ΑΝΑΖΗΤΑ και ΕΡΕΥΝΑ θέτοντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ, ο εβραιοχριστιανισμός επαγγέλλεται ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ και ψαρεύει μέσα από την ομίχλη ΤΗΣ ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΙΑΣ των επιχειρημάτων του, που όσο και αν ξεγελούν τον άμοιρο θρησκευόμενο κοσμάκη, ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ αλλά και ως διδαχή ΚΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ!

Λες:
«…Η διάνοια όμως των περισσοτερων ανθρώπων δεν ικανοποιείται μ’ αυτή την θέση,ουτε νομιζω και η δικη σου, ετσι θα συνεχισω και θα αναφερθω σε αρχαιος μεγαλους Ελληνες φιλοσοφους ελπιζοντας να σε ικανοποιησω.»

Κατ’αρχάς είναι ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ η ταύτιση των Προσωκρατικών φιλοσόφων με τους μεταγενέστερους που παραπλανητικά ερμηνεύεις και επιχειρείς.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ έχει ο Θαλής ο Μιλήσιος, η διδασκαλία του οποίου διακατέχεται από έναν ΦΥΣΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΝΘΕΪΣΤΙΚΟ ΜΟΝΙΣΜΟ, με τον Πλάτων, ο οποίος είναι ουσιαστικά Ο ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΔΥΪΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ?

Τι σχέση μπορεί να έχει ο Πλάτων με τον Αριστοτέλη, όταν ο Αριστοτέλης ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ και θεωρεί ΑΔΥΝΑΤΗ τη μέθεξη των ιδεών από τα όντα??

ΠΟΙΑ μπορεί να είναι η…συσχέτιση (!) του ΜΕΓΑ ΣΟΦΟΥ ΑΝΔΡΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ με την μισαλλοδοξία και τις «εξ αποκαλύψεως» νεκραναστάσεις του ιουδαϊσμού-χριστιανισμού? (η ρίζα και η μυθολογία ΕΙΝΑΙ εβραϊκή βλέπεις..).

ΤΙ ΣΧΕΣΗ έχει η παρακάτω ρήση του Ηράκλειτου ως προς την καταβολή του κόσμου και τους «Θεούς», με την εβραϊκή κοσμοθέαση και τα παραμύθια του «απαγορευμένου καρπού» και δεν συμμαζεύεται? Διάβασε λοιπόν ΚΑΙ ΨΑΞΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!
«Αυτόν τον κόσμο, τον ίδιο για όλα τα όντα, ΟΥΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ούτε κάποιος άνθρωπος τον έκανε. Αλλά υπήρχε από πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα, σαν μια αείζωη φωτιά-ενέργεια, που αναβοσβήνει κβαντικά.»

Έλεος λοιπόν με την ΑΕΝΑΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΥ της εβραιοχριστιανικής λαίλαπας! ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ με την προβιά που ενδύθηκε ο αρχέγονος εβραϊσμός. Πάρτε το χαμπάρι πια.

«Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου», σύμφωνα με τους προπάτορες του εβραιοχριστιανισμού (Σολομώντος Α’7)

«Σοφία πάντων και θαυμαστών επιστήμη», σύμφωνα με τον Αριστοτέλη.
Βλέπεις ΤΟ ΧΑΟΣ φίλτατε? Η….και εδώ πρέπει να "διαβάσει" ο χριστιανός μόνο με τα όσα του έχει ΔΩΣΕΙ η «παράδοση» και τα όσα ακούει η (εβραιοποτισμένη) καρδιά του?

Μήπως θα’θελες να δούμε ορισμένα αποσπάσματα από την «σοφία» του χριστιανικού «Θεού»? Ίσως έτσι να αντιληφθούμε καλύτερα ΓΙΑΤΙ χρησιμοποιείς ως (δήθεν) παραδείγματα συσχέτισης του Έλληνες φιλοσόφους.

Απόλαυσε λοιπόν «Θεϊκή πρόνοια» σε συνδυασμό με την διδαχή της (αναγκαίας!) κατανόησης μέσω της…καρδιάς:
Στο Δευτερ. ΚΓ’13 διαβάζουμε: «..θέλεις σκεπάσει το εξερχόμενον απο σου. Διότι Κύριος ο Θεός σου περιπατεί εν μέσω του στρατοπέδου...δια να μην βλέπει ακαθαρσίαν τινά εν σοι, και αποστρέψει απο σου»!

(Μωρέ μήπως μπερδέψανε τον....Αριστοφάνη με τον Θεό???)

Για αυτόν τον «Θεό» μιλάς φίλτατε? Για αυτούς τους πιστούς και επιτελάρχες που έγραψαν όλα αυτά μας μιλάς? Είσαι σίγουρος για ποιόν θεό μιλάς?

Διότι, εφόσον αποδέχεσαι τον Χριστιανισμό, τότε αποδέχεσαι και τις διαδικασίες αλλά και τις ρίζες αυτής της «Θεϊκής επέμβασης» ακόμη και σε θέματα....υγιεινής!

Μήπως θα’πρεπε να σκεφτείς τουλάχιστον κατά πόσο «αγαπούσανε» οι «Άγιοι Πατέρες» του εβραιοχριστιανισμού αυτούς τους Έλληνες φιλοσόφους που παραπλανητικά προβάλεις?

Διότι,το πόσο «φιλέλληνες» ήταν οι λεγόμενοι πατέρες της «ορθοδοξίας» προκύπτει από τα παρακάτω κείμενά τους.

Ο «Μέγας» Βασίλειος ή αϊ-Βασίλης(330-379 μ.α.χ.χ.), αρχιεπίσκοπος Καισαρείας στο έργο του «εις προφήτην Ησαΐα» 9.230.8 έλεγε:
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζοντας με ορθάνοιχτο στόμα τον «Ισραήλ». Στόμα δε, λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας θ' 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων».

ΕΧΘΡΟΙ λοιπόν οι Ελληνες, σύμφωνα με έναν "ΜΕΓΑ" του Ορθοδόξου δόγματος! ΕΧΘΡΟΙ, διότι η φιλοσοφική αναζήτηση και ο Ελληνικός ορθός Λόγος είναι όπως το λάδι όταν έρθει σε επαφή με το νερό: ΔΕΝ ΜΠΕΡΔΕΥΟΝΤΑΙ παρά μόνο υπάρχουνε σε ένα ποτήρι....

Στο έργο του (ο ίδιος Μέγας φιλέλληνας..) «εις τον προφήτην Ησαΐαν προοίμιον» 7.196.3 έλεγε:
«Προσταγή, (!!!) μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι είναι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν».

Λοιπόν? Ποιόν πιστεύεις ότι ξεγελάς άραγε? Τους αναγνώστες ή τον εαυτό σου?

Και αν θέλεις, ευχαρίστως να δούμε ΑΠΕΙΡΑ τέτοια παραδείγματα. Μόνο που θα χαλάσουμε την αισθητική του κοινού φοβούμαι........

θα επιτρέψεις για άλλη μια φορά να κάνω κάποιες παρατηρήσεις πριν απαντήσω στο πολύ εμπεριστατωμένο (αλλά εκτός θέματος) κείμενό σου.

1. Δεν απαντάς στο ερώτημα του πως αντιλαμβάνεσαι την έρευνα. Πως θα πρέπει να γίνει και γιατί θα πρέπει να έχει περιορισμούς. Ποιος είναι αυτός που έχει το δικαίωμα να θέσει περιορισμούς σε ένα ερευνητή? Ποιος ερευνητής που σέβεται τον εαυτό του αποδέχεται πριν καν ξεκινήσει να έχει περιορισμούς?
2. Ο Κοσμάς Ινδικοπλεύστης που ανέφερα είναι μόνο ένα παράδειγμα. Δυστυχώς δεν είναι το μόνο. Αυτό το έργο αποτελούσε την επίσημη γραμμή της εκκλησίας. Καταδικάζεις τέτοια κείμενα (αν και αργά) και αυτούς που τα υιοθέτησαν, ναι η όχι?
3. Η ύπαρξη νερού και μικροοργανισμών στον Άρη, συμβαδίζει με την γεωκεντρική δημιουργία του κόσμου, όπως αυτή καταγράφεται στην πεντάτευχο, ναι η όχι?
4. Βλέπω μάλλον να συμφωνείς στο γεγονός ότι ο τρόπος γραφής των κειμένων του Χριστιανικού δόγματος δεν απευθύνεται στο μέσο ‘κοινό’. Γιατί να γραφούν έτσι αφού την περίοδο που γράφτηκαν οι μορφωμένοι ήταν ελάχιστοι και περισσότεροι από αυτούς πλούσιοι? Δεν σε βάζει σε υποψίες αυτό?

Το αν υπάρχει θεός η όχι, το πώς τον φαντάζεται κανείς (όποιος και αν ήταν η είναι), τι ιδιότητες του δίνει, κλπ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ.

Το θέμα μας είναι το αν ‘πίστευε και μη ερεύνα’ είναι κάτι το σωστό η όχι.
Ένα συγκεκριμένο δόγμα μας λέει να πιστεύουμε αλλά να μην ερευνάμε. Και το λέει και το κάνει με χίλιους δυο τρόπους. Αν ω μη γένοιτο καταλήξεις σε μη αρεστό συμπέρασμα είσαι αιρετικός. Αν διαβάσεις κάτι που δεν είναι εγκεκριμένο επίσης.
Μα μπορεί αυτό ποτέ να θεωρηθεί έρευνα?

Σε ότι αφορά την έρευνα αυτή καθ’ εαυτή. Ένας απόστολος συγκεκριμένου δόγματος μας λέγει ότι όσο σοφός και αν είσαι, όση έρευνα και να κάνεις είσαι χαμένος από χέρι σε ότι αφορά την κατανόηση του θείου όπως την αντιλαμβάνεται το δόγμα μας αν δεν έχεις την θεία χάρη.

Τι εννοεί? Μα είναι απλό, πίστευε και μη ερεύνα, γιατί όσο και αν ερευνάς, ο σοφότερος άνθρωπος στον κόσμο να είσαι, ΔΕΝ θα καταφέρεις να εννοήσεις το θείο του δόγματός μας.
Ωραίο δόγμα αυτό. Μόνο για μια χούφτα θεοφώτιστων ανθρώπων. Για τους υπόλοιπους, ξεχάστε το. Μα σε τι πιστεύεις τότε? Πως πιστεύεις σε κάτι που ΔΕΝ κατανοείς? Μήπως τελικά απλά πιστεύεις σε κάτι ‘γκρι’ με αρκετή φαντασία γιατί έτσι σε μάθανε από μικρό?

Φίλε μου,

ήμουν και θα είμαι στην ζωή μου αδέκαστος και ειλικρινής με όλους. Δεν ανήκω σε κάποια ‘σχολή’. Επίτρεψέ μου να μπορώ να έχω την άποψή μου με βάση την κρίση που διαθέτω. Δεν μπορώ να πιστέψω σε κάτι που:
- ‘μπάζει από παντού’ κατά το κοινώς λεγόμενο
- μου λέει ότι από την στιγμή που δεν έχω φώτιση από τον θεό (που δεν μου λέει τι ακριβώς είναι) δεν θα καταλάβω τίποτα. Πως μπορώ να έχω αυτή την φώτιση? Αφού πιστέψω ακούω, αλλά σε τι? Σε κάτι που δεν καταλαβαίνω αφού δεν έχω φώτιση σύμφωνα με τον απόστολο. Φαύλος (κατά το Παύλος) κύκλος δηλαδή.
- δεν αντέχει και δεν θέλει τη σοβαρή έρευνα και τον αντίλογο.
- επεβλήθη με τόση βία όσο ίσως τίποτα άλλο στον κόσμο (γιατί άραγε αφού είναι τόσο τέλειο?). Έφερε τόσο αίμα και θάνατο όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Το παράδειγμα με τις εικονομαχίες είναι μόλις ένα από τα πολλά. Τα 82,000,000 θύματα ήταν περισσότερα από τους Α και Β παγκόσμιους πολέμους του 20ου αιώνα μαζί. Και δυστυχώς δεν είναι το μόνο. Για αυτά τα αίσχη της ‘αγάπης του θεού’ ούτε λέξη.

Φίλε μου,

τι λένε οι έρευνές σου για αυτά? Συμφωνείς με τα ιστορικά γεγονότα? Τις καταδικάζεις αυτές τις ενέργειες?

Για αυτό το λόγο το άνοιξα, για να συζητήσουμε ποια από τις δυο περιπτώσεις είναι η αληθινή.

Πόσο δύσκολη μπορεί να'ναι η αλήθεια όταν δεν ξέρουμε αν υπήρξε αρχικά αυτό το κόμμα ούτε αν μπήκε μετέπειτα από λάθος ή δόλο...

quote:

---

Που το ξέθαψες φίλε μου αυτό το θέμα?

---

Μην κοιτάς το δάχτυλο όταν σου δείχνουν το φεγγάρι

quote:

---

ΦΙΛΕ AVALLON ΑΝ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΝΕΟΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ.

---

Kαλώς όρισες λοιπόν κι από μένα

Α! ... και είμαι Η AVALLON

"H Γνώση είναι δύναμη...1234 + γω ξέρω να μετρώ μόνο ως το 4"

``Ο εχθρός του τέλειου είναι ... το τελειότερο``..

OYTE ΕΠΙΔΙΩΚΩ ΤΙΠΟΤΑ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ?

ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΚΑΚΗ ΠΡΟΘΕΣΗ ΤΟ ΝΑ ΠΩ ΑΝ ΚΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΧΩΡΟ!!

ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!

ΤΟ ΑΞΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΠΩ!!

Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΚΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΘΕΟΣ

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΗΚΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ

OYTE ΕΠΙΔΙΩΚΩ ΤΙΠΟΤΑ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ?

ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΚΑΚΗ ΠΡΟΘΕΣΗ ΤΟ ΝΑ ΠΩ ΑΝ ΚΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΧΩΡΟ!!

ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!

ΤΟ ΑΞΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΠΩ!!

Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΚΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΘΕΟΣ

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΗΚΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ!!

ΠΑΝΤΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ "ΒΛΕΠΕΙΣ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ

ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΜΑΙ ΑΣΤΕΙΟΣ ΑΛΛΟΤΕ ΣΟΒΑΡΟΣ

ΟΥΤΕ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΚΟΣ ΟΥΤΕ ΕΧΩ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΑΥΤΑ

"ΞΥΠΝΗΣΤΕ" ΜΕΡΙΚΟΙ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ !!

ΠΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΩ!!

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ

ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΤ ΔΩΣΩ

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ?

ΜΥΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΑΟΡΙΣΤΑ!!

ΟΥΤΕ ΜΥΣΤΗΣ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ !!

ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΞΗΓΕΙΣ

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΜΘΡΩΠΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΝ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΗΜΑΣΙΑ

ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΑΣΤΕΙΑ !!

ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ!!

ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ

ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΣΤΑΡΩ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΥΤΟ ΑΣ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ....

quote:

---

Είναι πραγματικά ειπωμένη αυτή η ρήση?
Είναι σωστά διατυπωμένη?
Υπάρχει όντως στις Γραφές?

Πως συνάδει με το ότι ο Ιησούς δεν τους είπε να μην «ερευνούν»...

Αντίθετα, τους είπε ότι αρχίζουν καλά, αλλά τελειώνουν άσχημα: «Ερευνάτε τις Γραφές, επειδή εσείς νομίζετε ότι μέσα σ’ αυτές έχετε αιώνια ζωή· κι εκείνες είναι που δίνουν μαρτυρία για μένα. Όμως, δεν θέλετε να έρθετε σε μένα, για να έχετε ζωή» (Ιωάννης 5/39,40). Τα λόγια αυτά είναι μια διαπίστωση και όχι μια προσταγή. Αλλά ο Ιησούς θεωρεί αυτή την «έρευνα» πολύ χρήσιμη.*

Η Αγία Γραφή συνιστά στον άνθρωπο να αναζητεί την Αλήθεια. «Ζητάτε!», φωνάζει. Ο Θεός δημιούργησε τα έθνη «για να Τον ζητούν» (Πράξεις 17/27). «Ζητήστε τον Κύριο...» (Ησαΐας 55/6) κτλ.

Η Αγία Γραφή όχι μόνο δεν απαγορεύει την έρευνα, αλλά μας διδάσκει να μην πιστεύουμε σε κάτι, αν δεν το ελέγξουμε. «Δοκιμάζετε τα πνεύματα» (Α΄ Ιωαννου 4/1).

Ο άνθρωπος που πιστεύει χωρίς να ερευνά, έχει λογική νηπίου. Αλλά αυτό δεν το θέλει ο Θεός: «Μη γίνεστε παιδιά στο μυαλό· αλλά γίνεστε νήπια μεν στην κακία, όμως τέλειοι στο μυαλό» (Α΄ Κορινθίους 14/20).

*Υπάρχει όντως διαστρέβλωση και καπίλευσεη στη διδασκαλία του μεγάλου Μύστη, κάτι που εκείνος είχε αντιληφθεί ότι θα γινόταν?

---

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙ ΨΕΜΜΑ!!!


ΤΗΕ LAST DΑRK KNIGHT...

Συγνώμη σε περίπτωση που έχουν ξαναειπωθεί τα συγκεκριμένα λόγια αλλά δεν διάβασα όλο το τόπικ..

Ευχαριστώ.. φιλικά....

Ξέρω πως έχω ξεφύγει λίγο από την συζήτηση... μα δυστυχώς μερικά πράγματα πρέπει να ειπωθούν..

Ο άνθρωπος συνήθως έχει την ανάγκη να πιστέψει κάπου.. εάν κάποιος νομίζει πως αυτό τον βοηθάει θα πρέπει μόνος του να ορίζει τί είναι αυτό που θέλει και τον πληρεί περισσότερο ως πνευματικότητα αλλά και ως ιδέα...

Η Θρησκεία θα πρέπει να σε απελευθερώνει και όχι να σε εγκλοβίζει.. και μετά σου λένε γιατί υπάρχουν βιασμοί και εγκλήματα... μα όλα.. ή σχεδόν όλα από εκεί ξεκινάνε...

Φιλικά...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr