Σχετικα με τα παραπανω εχει πει:
-πολλες απο τις τεχνολογιες αναπτυχθηκαν απο τον Ν.Τεσλα και πολλα σχεδια του ειχαν δοθει στους Ε , αλλα τα περισσοτερα τα πηραν οι Σιωνιστες,οι οποιοι βρισκονται πισω απο το διεθνες τραπεζικο συστημα και ετοιμαζουν παγκοσμια κυβερνηση.
-συμφωνα με τα εργα του Αριστοτελη,τα οποια ειναι κωδικά,οι Ελληνες καταγονται απο το Μ-Λαγου
-οι Ε ειναι παντου.μπορουν να κατασκευασουν υπεροπλα,αν δεν το εχουν ηδη κανει.
-οι Ελλαδα θα καταφερει να κανει ενα ανεξαρτητο κρατος με δικη της τεχνολογια και πλουτοπαραγωγικες πηγες πολυ συντομα.
-για το θανατο του Αριστοτελη δεν υπαρχει καμια σαφη αναφορα.ο Αριστοτελης ταξιδευει για να γυρισει απο το αστρο του.

ο Ι.Φουρακης επιβεβαιωνει οτι η ΝΑΣΑ εχει ξοδεψει τεραστια ποσα για να σπασει το κωδικο εργο του Αριστοτελη "φυσικα"

Ενα συμπερασμα που βγαζω εγω,ειναι οτι να ειναι ολα ενα παραμυθι,απο τη στιγμη που καταξιωμενη ανθρωποι της επιστιμης και οχι μονο,ανηκουν στην ομαδα αυτη.κατι υπαρχει πισω απο ολα αυτα και αυτο θα φανει κατα τη γνωμη μου στο προσεχες μελλον.

Έχουμε φάει τόσες φάπες π.χ. από τους Τούρκους. Μικρασιατική καταστροφή, κυπριακό και πάει λέγοντας. Που ήταν αυτή η ομάδα.
Μάλλον ποδόσφαιρο έπαιζε

http://www.esoterica.gr/articles/sciences/ancient_gr/ancient_gr.htm

Στο Εθνικό αχαολογικό μουσείο υπάρχει επίσης ένα σπουδαίο εύρημα ο μηχανισμός των Αντικυθήρων -όχι δυστυχώς σε περίοπτη θέση - όπως θα άρμοζε..Η γνώμη μου είναι ας προπαθήσουμε να "αναδείξουμε" αυτά που πραγματικά αξίζουν στην ιστορία μας, και ας μην αχολούμαστε με Φούμαρα και Φουράκηδες..

http://www.nea-acropoli.gr/civilizations/europe/hellas/epistimi_hellas.htm

http://www.tetraktys.org/frmst%20magazine.htm

Για το Ε εν Δελφοίς

Τρείς φορές τοποθετήθηκε ένα Ε (ΕΨΙΛΟΝ) στήν κορυφή τού Αετώματος τού Ναού τού Απόλλωνος στούς Δελφούς, κατάντικρυ σέ όποιον πλησίαζε τήν κεντρική, ανατολική Πύλη του, πάντοτε συνοδευόμενο από τό ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ στήν κάτω αριστερή γωνία καί τό ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στήν κάτω δεξιά τού ιδίου Αετώματος. Ήταν γνωστά σάν ''Δελφικά παραγγέλματα'', τό δε Ε τό ''προεδρεύον'' αυτών. Τό παλαιότερο από αυτά (τά Ε) ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σάν ''Ε τών Σοφών '', γιατί αφιερώθηκε από τόν Σόλωνα κατά μία εκδοχή, κατά δε άλλη από όλους μαζί τούς τότε αναγνωρισμένους Σοφούς. Όταν αυτό εφθάρη, οι Αθηναίοι ανέθεσαν στό Ναό τό δεύτερο, τό οποίο ήταν χάλκινο. Σέ αντικατάσταση καί αυτού, η Λιβία Δρουσέλλα, σύζυγος τού Αυγούστου, αφιέρωσε τό τρίτο καί τελευταίο, από καθαρό χρυσό.Η μοναδική πληροφορία γιά τό Ε τών Δελφών προέρχεται από τόν Πλούταρχο (46-127 μ.Χ.), ο οποίος ως Ιερεύς διά βίου τού Απόλλωνος, πρέπει νά ήταν κοινωνός καί γνώστης των Μυστηρίων. Τό ότι λοιπόν ένα γράμμα τού Αλφαβήτου, είναι τό αποκλειστικό αντικείμενο μιάς ολόκληρης διατριβής του, δείχνει, όπως καί τά γραφόμενα, τήν μεγάλη σημασία πού ένας συγγραφέας τής ολκής του, απέδιδε σ' αυτό. Τό ότι κανείς άλλος δέν έγραψε γι' αυτό, αλλά κι ο τρόπος (σέ μορφή διαλόγου) πού ο ίδιος ο Πλούταρχος τό παρουσιάζει, συνηγορούν ότι πρόκειται γιά κλείδα τών Δελφικών Μυστηρίων, γιατί ως γνωστόν η αποκάλυψη στοιχείων τους στούς αμύητους, αποτελούσε ηθικό καί ποινικό αδίκημα. Στόν διάλογο αυτόν, προβάλλονται διάφορες ερμηνείες από τούς διαλεγόμενους, σάν προσωπικές τους απόψεις, μερικές αδύναμα τεκμηριωμένες, άλλες ισχυρά, πολλές αλληλοαναιρούσες. Σέ κάποιες επεμβαίνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, μέ πληθώρα αναλύσεων, μή παίρνοντας ρητή θέση, αλλ' ως τόσο καθοδηγώντας διακριτικά τόν αναγνώστη.
Δέν μπορεί έτσι νά κατηγορηθή ότι αποκαλύπτει τά τών Μυστηρίων, αλλά προτρέπει σέ συλλογισμούς προσέγγισής τους, τηρώντας τό ρηθέν από τόν Ηράκλειτο ότι : "Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ".
Τά δε σημαίνοντα διαφέρουν ως πρός τήν προσέγγισή τους, ανάλογα μέ τήν πνευματική, τήν ποιοτική καί τήν μυητική διαβάθμιση των πιστών. Γιατί κι ο ίδιος ο Θεός έχει ανάλογα ονόματα πρός αυτούς: είναι ΛΟΞΙΑΣ γιά τούς μή νοούντας, ΠΥΘΙΟΣ γιά εκείνους που αρχίζουν νά μαθαίνουν, νά ερωτούν, νά ενημερώνονται καί ΔΗΛΙΟΣ καί ΦΑΝΑΙΟΣ σέ όσους φανερώνεται καί διαφαίνεται κάποια Αλήθεια. Είναι ΙΣΜΗΝΙΟΣ σ' αυτούς που γνωρίζουν τήν αλήθεια καί ΛΕΣΧΗΤΟΡΙΟΣ σ' εκείνους που μεταχειρίζονται αυτήν τήν Αλήθεια, φιλοσοφώντας.
Η πρώτη άποψη στό διάλογο, δηλωμένη από τόν αδελφό τού Πλουτάρχου Λαμπρία, είναι πώς οι πέντε από τούς επτά Σοφούς - οι Χίλων, Θαλής, Σόλων, Βίας καί Πιττακός θέλοντας νά διαχωρισθούν από τούς άλλους δύο, τόν Κλεόβουλο τόν Λίνδιο καί τόν Περίανδρο τόν Κορίνθιο, οι οποίοι μέ πλάγια μέσα εξεπόρθησαν τή φήμη τού Σοφού - αφιέρωσαν τό Ε (δηλαδή τόν αριθμό 5) στόν Θεό, δηλώνοντας έτσι τό πραγματικό πλήθος τους.
Άλλος είπε πως τό Ε, όντας τό δεύτερο τών γραμμάτων, τών εχόντων Φωνήν (φωνηέντων), δηλώνει τόν Απόλλωνα, τόν δεύτερο τή ταξει, μετά τόν Δία, Θεόν.
τρίτη άποψη τού Ιερέος Νικάνδρου είναι ότι, επειδή τό Ε γράφεται καί ΕΙ ( βλ. Δειπνοσοφιστού βιβλ. β'.5: '' πάντες οι Αρχαίοι τώ ΟΥ αντί τού Ο μακρού στοιχείου προσεχρώντο, παραπλησίως καί τώ ΕΙ αντί τού Ε μακρού. Ωσπερ ορώμεν καν τή Ιλιάδι τό πέμπτον βιβλίον σημειούμενον διά τού ΕΙ.), είναι χαρακτηριστικό τών πρός χρησμοδότησιν ερωτημάτων (εάν), αλλά καί μόριο ευχής ή παράκλησης (ΕΙ-θε).
Η άποψη τού Θέοντος, πού ακολουθεί, είναι πως ο Θεός ευνοώντας τήν Διαλεκτική, παραδέχεται αυτό τό μόριο (ΕΙ) τού συλλογισμού καί χρησιμοποιώντας το συχνά στούς Χρησμούς του, προτείνει τή χρήση του στούς Φιλοσόφους. Γιατί Φιλοσοφία είναι η έρευνα τής Αλήθειας καί φώς τής Αλήθειας η απόδειξη καί τής απόδειξης αρχή ο συναπτόμενος συλλογισμός. Καί κανένα πράγμα δέν υπάρχει χωρίς αιτία καί κανένας συλλογισμός δίχως λογική προϋπόθεση.
Ο Έυστροφος ο Αθηναίος υποστηρίζει πως τό Ε δηλώνει τήν έννοια τών αριθμών ως Πεμπάς, αφού οι Σοφοί τό αριθμείν ονομάζουν ''πεμπάζειν''. Εκφράζει έτσι τήν Πυθαγόρεια θέση ότι ο αριθμός είναι πρώτη καί απόλυτη αιτία τών πάντων κι ότι ο Θεός αεί γεωμετρεί.
Τήν άποψη αυτή συμπληρώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, λέγοντας ότι οι αριθμοί διαιρούνται σέ άρτιους καί περιττούς καί η Μονάδα είναι κοινή κατά τη δύναμη καί στά δύο είδη, αφού προστιθέμενη, κάνει τόν άρτιο περιττό καί τόν περιττό άρτιο. Τό δύο είναι ο πρώτος άρτιος καί τό τρία ο πρώτος περιττός. Τό άθροισμα αυτών τών δύο δίνει αριθμό εξαιρετικής τιμής, γιατί πρώτος αυτός αποτελείται από πρώτους καί έχει ονομασθή από τούς Πυθαγόρειους Γάμος, λόγω τής ομοιότητάς του μέ τήν ενωτική σχέση τού άρτιου πρός τό θήλυ καί τού περιττού πρός τό άρρεν. Γιατί από καμιά ανάμιξη τους δέν γεννιέται άρτιος, μα πάντα περιττός καί ποτέ άρτιος όταν προστεθή σέ άρτιο δέν γεννά περιττό, ούτε βγαίνει από τή φύση του, από αυτήν ακριβώς τήν αδυναμία του νά γεννήση άλλον. Αντίθετα, περιττοί όταν προστεθούν σέ περιττούς, γεννούν πολλούς άρτιους, γιατί πάντα αποτελούν τό γόνιμο στοιχείο. Τό πέντε (Ε) λέγεται καί φύσις γιατί μέ τόν πολλαπλασιασμό επί τόν εαυτό του τελειώνει πάντα στόν εαυτό του. Γιατί καί η φύση - πού από τό σπόρο μετά από διάφορες μεταμορφώσεις, αποδίδει πάλι σπόρο - πάντα τελειώνει στόν εαυτό της. Κι όταν αυτό (τό Ε) προστίθεται στόν εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τόν εαυτό του ή τήν δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ' άπειρον. Η ένωση λοιπόν τής Πεμπάδος (Ε) μέ τόν εαυτό της δέν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ' έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τόν αριθμό τού είδους της ή τόν τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται τό κοινόν μέ τόν Απόλλωνα, γιατί ο Θεός υμνείται ως αιώνιος καί άφθαρτος από τήν ίδια του τήν φύση, καί άλλοτε ως πύρ τά πάντα εξομοιώνει πρός τά πάντα (ΠΥΡΟΣ Τ' ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΣΘΑΙ ΠΑΝΤΑ), άλλοτε δε καταφεύγει σέ μεταμορφώσεις τού εαυτού του ως πρός τή μορφή, τή διάθεση καί τή δύναμη, όπως ακριβώς κι ο Κόσμος.
Αλλά καί στή Μουσική πού τόσο αρέσει στόν Θεό, η Πεμπάς έχει τήν σημασία της. Γιατί πέντε είναι οι ορθές συμφωνίες καί άν καί υπάρχουν πολλά διαστήματα μεταξύ τών τόνων, η Μελωδία, πέντε μόνο χρησιμοποιεί: τή Δίεση, τό Ημιτόνιο, τόν Τόνο, τό Τριημιτόνιο καί τό Δίτονο.
Μα καί κατά τόν Πλάτωνα, άν υπάρχουν περισσότεροι από έναν κόσμοι, τότε αυτοί είναι πέντε. Αλλά κι άν υπάρχει μόνο ένας, όπως λέγει ο Αριστοτέλης, αυτός αποτελείται από πέντε: τόν κόσμο τής Γής, τόν κόσμο τού Ύδατος, αυτόν τού Πυρός, τόν τέταρτο τού Αέρος καί τόν πέμπτο που άλλοι ονομάζουν Ουρανό, άλλοι Φώς, άλλοι Αιθέρα καί άλλοι Πέμπτη Ουσία ή Πεμπτουσία. Αρκετοί Φιλόσοφοι συσχετίζουν μ΄ αυτούς τούς πέντε κόσμους, τίς πέντε αισθήσεις, γιατί θεωρούν ότι η αφή είναι σκληρή καί γεώδης, η γεύση από τήν υγρότητά της αποκτά αντίληψη γιά τίς ποιότητες γευστών. Η όσφρηση επειδή είναι αναθυμίασις καί άρα γεννάται από τήν θερμότητα, έχει τή φύση τού πυρός. Ο αέρας όταν προσκρούει στό αυτί γίνεται φωνή καί ήχος. Καί τέλος η όρασις διαλάμπει από τό φώς καί τόν Αιθέρα.
Ο διάλογος κλείνει μέ τήν άποψη τού Αμμωνίου που υποστηρίζει ότι ούτε αριθμό, ούτε τάξη, ούτε σύνδεσμο, ούτε κάποιο άλλο ελλίπον μόριο λέξεως, δηλώνει τό Ε. Αλλά ότι είναι αυτοτελής τού Θεού προσαγόρευσις καί προσφώνησις. Ο Θεός όταν πλησιάζει κάποιος στό Ναό, τόν χαιρετά καί τόν προσαγορεύει μέ τό ''Γνώθι σαυτόν'', κι αυτός ανταπαντά '' ΕΙ '' (είσαι), αναγνωρίζοντας καί ομολογώντας ότι πραγματικά Αυτός υπάρχει. Καί ''ΕΙ ΕΝ'', γιατί είναι Ένας (ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ) - γι' αυτό λέγεται Α-πολλών - αρνούμενος τά πολλά καί τό πλήθος. Λέγεται καί Ιήϊος γιατί είναι Ένας καί μόνος, καί Φοίβος γιατί οι Αρχαίοι έτσι ονόμαζαν κάθε καθαρό κι αγνό.
Ο Πλούταρχος τελειώνει εδώ τόν διάλογο, μέ τήν τελευταία άποψη νά αναιρεί όλες τίς προηγούμενες, χωρίς κάποιο συμπερασματικό επίλογο ή σχόλιο, μη κλείνοντας ουσιαστικά τό θέμα κι αφήνοντας νά εννοηθή ότι υπάρχουν πιθανώς καί άλλες πτυχές τής Αλήθειας. Τηρεί έτσι ως Μύστης καί Ιερεύς, τίς Μυστηριακές επιταγές, κάνοντας συγχρόνως ένα άνοιγμα πρός τούς έξω καί αμύητους. Άνοιγμα που έχει από μιά μεριά σκοπιμότητα - σέ μιά εποχή παρακμής τού Μαντείου καί ανταγωνισμού του από άλλες θρησκείες καί Θεούς που εισήγαγαν οι Ρωμαίοι από τά πέρατα τής Αυτοκρατορίας - αλλά καί ανάγκη τής προβολής καί δικαίωσης τού Κοσμικού καί Νοητικού χαρακτήρα τής Απολλώνιας Θεοσέβειας.
Από τούς νεότερους συγγραφείς μόνο δύο - απ' ότι γνωρίζω - έχουν γράψει γιά τό Ε τών Δελφών. Ο Στέφ. Καραθεοδωρής, Ιατρός (Κωνσταντι-νούπολις 1847) καί ο Γ. Λευκο-φρύδης, Δικηγόρος (Αθήναι 1977), οι οποίοι αφού αναφέρονται στά τού Πλουτάρχου, διατυπώνουν ο καθένας κι από μιά δική του άποψη. Ο μεν πρώτος επισημαίνοντας ότι το Ε συμβολίζει τόν Θεό, τό συνδέει μέ τό γράμμα (συλλαβή) '' '' τού Εβραϊκού αλφαβήτου, που επίσης συμβολίζει τό Θείον, υποστη-ρίζοντας ότι είναι μετάφρασή του καί συνεπώς αποτέλεσμα μαθητείας κι αποδοχής τής Εβραϊκής Θρησκείας. Άποψη κατά τή γνώμη μου λανθασμένη, αφού δέν υπάρχει καμιά μαρτυρία γιά αυτής τής κατεύθυνσης (υπάρχουν πολλές γι' αντίστροφη)επίδραση ,τού Εβραϊκού Πολιτισμού (άν υπήρξε αυτογεννής τέτοιος) στόν Ελληνικό, ούτε κι από αυτόν ακόμα τόν συνήθως φίλια διακείμενο πρός τά τών Φοινίκων καί Γεφυραίων, Ηρόδοτο. Αφ' ενός γατί όλα τά Πολιτιστικά καί Θεογονικά στοιχεία τους (πλήν τού δόγματος τού κυρίαρχου καί εκλεκτού λαού) τά πήραν από τούς γύρω λαούς καί ιδιαίτερα από τούς Αιγυπτίους (π.χ παραβλ. Υμνον πρός ΑΤΤΟΝ - 1450 π.Χ. μέ 103ο Ψαλμό Δαυίδ - 1000 π.Χ), όπου ο θεμελιωτής τού Έθνους καί τών Νόμων τους, Μωυσής (1200 π.Χ) υπήρξε αξιωματούχος καί μυημένος Ιερών γνώσεων. Γνώσεις όμως που καί οι Αιγύπτιοι εδιδάχθησαν από τόν Έλληνα Ερμή (9000 π.Χ) καί τόν επίσης Έλληνα Ορφέα όταν μεταβάς εις Αίγυπτον ''εξελόχευσεν Ιερόν Λόγον''. Καί αφ' ετέρου γιατί τά στοιχεία χρονολόγησης (παρ' ολη τήν κοπτοραπτική τους συρρίκνωση από εκούσιους καί ακούσιους καλοθελητές) τών εξελικτικών φάσεων τού Ελληνικού Πολιτισμού δέν αφήνουν αμφιβολίες γιά τήν Πατρότητα καί τίς κατευθύνσεις εξάπλωσής του. Ο δε δεύτερος, Λευκοφρύδης, συνδέοντας τό Δελφικό Ε μέ τήν κατά τήν άποψή του αποκωδικοποίηση τού έργου τού Αριστοτέλη '' Οργάνων Όργανον'', υποστηρίζει ότι πρόκειται γιά διακριτικό σύμβολο ενός Πλανητικού συστήματος στόν αστερισμό τού Λαγού καί τού συνωνύμου του Κοσμοσκάφους. Αν καί η λογική τής αποκωδικοποίησης τού έργου είναι ισχυρή, εναπόκειται στήν κρίση τού κάθε ερευνητή νά καταλήξη γιά τό ακραίο ή όχι τής θέσης αυτής.
Η δική μου άποψη γιά τό γράμμα αυτό τού Ελληνικού Αλφαβήτου, είναι ότι αποτελεί σέ Κοσμικό επίπεδο, καθαρό συμβολισμό τού Ενούντος Θείου. Στή Σαμοθράκη έχουν βρεθή κεραμικά πιάτα που χρησιμοποιούνταν σέ τελετές τών Καβειρίων Μυστηρίων. Τά μισά από αυτά είχαν χαραγμένο ένα Ο (Θήτα) καί τά υπόλοιπα ένα Ε. Καί τά δύο συμβολίζουν τό Θείον. Τό πρώτο σάν Κέντρο τού Σύμπαντος Όλου, τό δεύτερο σάν Ενωτικό των Πάντων στοιχείο. Η Ελληνική γλώσσα δέν είναι απλά μιά γλώσσα επικοινωνίας. Είναι τό παράγωγο μιάς Κοσμικής, Συμπαντικής γεωμετρικής Μήτρας κωδικοποιημένων Εννοιολογήσεων. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι: '' Παλαμήδης εύρε τά γράμματα ουχ υπέρ τού γράφειν μόνον, αλλά καί υπέρ τού γιγνώσκειν ά δεί μή γράφειν''. Κατά τόν Λουκιανό, ο Παλαμήδης - υιός τού Ναυπλίου, Ομηρικός ήρως καί εφευρέτης τού Αλφαβήτου- ''... πρώτος ημίν τούς νόμους τούτους διατυπώσας, ου τή ταξει μόνον καθ' ήν προεδρίαν βεβαιούνται, διώρισεν τί πρώτον έσται ή δεύτερον, αλλά καί ποιότητας άς έκαστον έχει καί δυνάμεις συνείδον''. Χαρακτηριστικά δηλαδή τού Αλφαβήτου εκτός από τή σειρά τών γραμμάτων είναι καί οι ποιότητες αυτών, αλλά καί οι δυνάμεις. Τί σημαίνει όμως, τά γράμματα έχουν ποιότητες καί δυνάμεις; Δυνάμεις νά κάνουν τί, ή δυνάμεις τίνων; Η Ελληνική γλώσσα είναι Λόγος, καί ο Λόγος είναι πρώτιστα αναλογία. Κι εκφράζεται πολυσήμαντα καί κατ' αναλογίαν σέ άπειρα διαβαθμιστικά επίπεδα. Από τά πλέον Γήϊνα σάν επικοινωνία, εως τά πλέον Κοσμικά σάν Κοσμικές, Συμπαντικές έννοιες. Έτσι τό Ν είναι Νόησις. Τό Λ είναι Λόγος. Ο Λόγος όταν αποκτά βάση (-), γίνεται -Δ- Διαστημοποιείται, αποκτά Διαστάσεις.

Τό Ο είναι μιά Ολότητα, ένα Πάν. Τό Όλον μέ τό Κέντρο του, ο Δημιουργός καί η Δημιουργία, αδιαίρετα μαζί, είναι τό Ο (Θήτα) τό Θείον, τό Σύν-Πάν. Τό Ε είναι τά τρία στοιχεία (οι τρείς παράλληλες γραμμές) τού Τρισυπόστατου Θείου, ενούμενα. Εξ ού καί Ένωσις= ώσις πρό τό ΕΝ = ώθηση πρός τή Θεία Νόηση. Αντίθετα τό είναι τά ίδια στοιχεία διαχωριζόμενα, τό Ξένον, τό μή ίδιον. Η έννοια τού Τρισυπόστατου Θείου δέν είναι ούτε πρωτιά, ούτε αποκλειστικότητα τής Χριστιανικής Θρησκείας. Προϋπήρχε σέ όλες σχεδόν τίς Θρησκείες, σάν Θεϊκή Τριάς που αποτελείται από τό Άρρεν, Ανορίζον στοιχείο τού Δημιουργού κι επικαλύπτοντος, τό θήλυ στοιχείο τού Συντηρητού, τού ορίζοντος καί Μητρο-παραγωγού, καί τό Άρρεν, δυναμικό στοιχείο τού Καταστροφέα καί Αναγεννητού, τού Δομοποιού καί Ζωοποιού καί Φωτοδότη. Στίς Ινδίες είναι ο Μπράχμα, ο Βισνού κι ο Σίβα. Στήν Αίγυπτο ο Όσιρις, η Ίσις ή η Αθώρ κι ο Ώρος. Στήν Ελλάδα ο Ζεύς, η Δή-μητρα ή κάποια άλλη Θεά, σύμβολο θήλειας Μήτρας-Ενέργειας κι ο Απόλλων. Στόν Χριστιανισμό, ο Πατήρ, τό Άγον (Άγιον) καί ορίζον Πνεύμα κι ο Υιός.
Κατά τήν γνώμη μου λοιπόν, τό Ε δηλώνει, τόν Ενωτικό χαρακτήρα τού Τρισυπόστατου Θείου καί γι' αυτό αφιερώθηκε, μαζί μέ τά ''Γνώθι σαυτόν'' καί ''Μηδέν Άγαν'', που είναι επίσης Ενωτικά παραγγέλματα - αφού δέν νοείται Ένωσις χωρίς τήν βαθιά, Νοητική γνώση τού Εγώ, αλλ' ούτε καί προσέγγισίς της μέ παραθλαστικές λειτουργίες υπερβολής- στόν Θεό τού Φωτός καί τής Αρμονίας. Αυτό τό στοιχείο τής Ένωσης συνηγορεί πρός τήν ονομασία ''Γάμος'', που έδωσαν στό Ε, οι Πυθαγόρειοι. Αλλ' όχι μόνον γιατί όντας σάν στοιχείο Λόγου, πολυσήμαντο, ισχύει ταυτόχρονα καί σέ όλες τίς άλλες απόψεις-επίπεδα που αναφέρει στό διάλογό του ο Πλούταρχος, κι ίσως σέ αρκετές ακόμα που καί άλλοι θά νοήσουν.

ΕΠΑΜ. ΠΑΝΤΕΛΕΜΙΔΗΣ

Κάποτε, σε εποχές χαμένες στήν αχλύ του χρόνου υπήρξε ένας υψηλού επιπέδου οικουμενικών διαστάσεων πολιτισμός. Ο πολιτισμός αυτός είχε μία κοινή αρχική πηγή από την οποία ακτινοβόλησε. Αυτήν άλλοι την τοποθετούσαν σε χαμένες ηπείρους (Ατλαντίς, Μου, Λεμουριά), άλλοι σε κάποια εξαφανισθείσα, άγνωστη φυλή και άλλοι στο διάστημα απ' όπου υποθέτουν ότι ήλθαν οι φανταστικοί εξωγήινοι εκπολιτιστές. Όλες αυτές οι προτάσεις είναι εικασίες χωρίς σοβαρή τεκμηρίωση. Μαζί με πολλούς άλλους, θεωρώ ότι Πηγή του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού ήταν η Αιγηίς και μετά την καταβύθισί της ο Αιγαιακός και ο ευρύτερος Περιαιγαιακός χώρος. Η πρότασις αυτή στηρίζεται σε σοβαρή τεκμηρίωσι: κείμενα αρχαίων συγγραφέων, παραδόσεις, γλωσσικές ομοιότητες, ανθρωπολογικά ευρήματα, ανΘρωπωνύμια, τοπωνύμια, διαπιστώσεις της γεωφυσικής κλπ.

α) Η Αιγηίς είναι η Πρωτογή Διαπίστωσις της γεωλογίας: η πρώτη στεριά που αναδύθηκε από την Πανθάλασσα η οποία κάλυπτε τον πλανήτη είναι η Πελαγονική. Αυτή περιελάμβανε τμήματα της σημερινής Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Ευβοίας, με τον Όλυμπο, την Όσσα και το Πήλιο. Γύρω της σιγά-σιγά, δημιουργήθηκε η Αιγηίς. Για δεκάδες εκατομμύρια χρόνια αυτή ήταν η μοναδική χερσαία επιφάνεια του πλανήτη: Όπως ήταν επόμενο εδώ εμφανίστηκε η πρώτη μη Θαλάσσια ζωή. Ότι στον Ελλαδικό χώρο (τμήμα της Αιγηίδος) υπήρχε πλούσια ζωή, συνάγεται και από τα ευρήματα. Σ' αυτόν ζούσαν ο Ουρανοπίθηκος ο Μακεδονικός(11εκ.),ο Μεσοπίθηκος ο Πεντελικός (10 εκ.), το Μαστόδοντο της Xίoυ (15εκ.), το Μαστόδοντο της Πτολεμαίδος (3εκ.), ο ΟρΘονόκερος της Βεροίας (1 εκ.), τα Λείψανα από 53 διαφορετικά είδη προϊστορικών φυτοφάγων και σαρκοβόρων ζώων βρέθηκαν στο Πικέρμι, Σκελετοί προϊστορικών ζώων μεταξύ και μαστόδοντων βρέθηκαν στην Σάμο, στον Αλμυροπόταμο Ευβοίας, στην Θεσσαλία, στην περιοχή Θεσσαλονίκης. Στην Μεγαλόπολι Πελοποννήσου βρέθηκαν απολιθωμένοι σκελετοί ελεφάντων, ρινόκερων, ιπποποτάμων, ίππων κ.ά.. Είναι ενδιαφέρον ότι εκεί βρέθηκαν και λείψανα του "προγενούς βοός" του οποίου συναντούμε και στην Μινωική Κρήτη, καθώς και του "Πλατωνίου" (είδος μικρόσωμου ελαφιού) που επιβιώνει και σήμερα στην Ρόδο. Λείψανα προϊστορικών ζώων βρέθηκαν και στην Κρήτη, στην Κοζάνη, στα Γρεβενά, στην Δράμα. Στον Πηνειό (Θεσσαλία) και στην Πτολεμαίδα βρέθηκαν απολιθωμένα οστά πανάρχαιων ζώων μαζί με εργαλεία και όπλα. Η ύπαρξις αυτής της πανίδας προϋποθέτει πλούσια χλωρίδα. Οι λιγνίτες άλλωστε αποτελούν έμπρακτη μαρτυρία για την ύπαρξη δοντιών. Η διαπίστωσις ότι ζούσαν μεγαθήρια στα νησιά, επιβεβαιώνει την ύπαρξιν της Αιγηίδος. Τον Δεκέμβριο του 1997 ανακοινώθηκε ότι στην κορυφή της κρητικής Ίδης βρέθηκαν απολιθωμένα σφουγγάρια και άλλα θαλάσσια όντα ηλικίας 100 εκ. ετών, εύρημα που επιβεβαιώνει την πρώιμη ανάδυσι του Ελλαδικού χώρου από την Πανθάλασσα.
β) Η Αιγηίς κατά πάσα πιθανότητα υπήρξε χώρος ανθρωπογενέσεως i) Της γεωλογίας: Η Αιγηίς είναι από τις πρώτες χερσαίες επιφάνειες του πλανήτη. ii) Της γεωφυσικής και της κλιματολογίας :Η Αιγηίς για μακρότατο διάστημα ήταν ο προσφορότερος χώρος για την εμφάνιση και την ανάπτυξι εξωθαλάσσιας ζωής με επιστέγασμα την διαμόρφωσι νοήμωνων όντων. iii) Της παλαιοανθρωπολογίας. Ο άνθρωπος εμφανίζεται πολύ ενωρίς στην Αιγηίδα και μάλιστα ως έμφρων (εργαλεία-όπλα 3 εκ. ετών). iv) Της ιστορίας: Ο πρώιμος έμφρων άνθρωπος της Αιγηίδος, ζει σε εξαιρετικώς ευνοϊκές συνθήκες και προηγείται των άλλων ανθρωπίνων ομάδων σε οικονομική, κοινωνική, πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξι (αρχαιολογικά ευρήματα, μυθολογία, αρχαίοι συγγραφείς).

ν) Η Αιγηίς είναι λίκνον των Αρίων. Ποια ήταν η φυλή που διαμορφώθηκε στην Αιγηίδα; Τα πάντα πιστοποιούν ότι πρόκειται για την(*1) λευκή φυλή των Αρίων . vi) Οι Αιγαίοι- 'Αριοι είναι η αρχαιότερη ανθρώπινη φυλή. Οι φυλές των ανθρώπων δεν διαμορφώθηκαν όλες ταυτοχρόνως, αφού εμφανίστηκαν σε διάφορες κοιτίδες (πολυγένεσις). Τόσον οι συνθήκες της Αιγηίδος, όσον και η κατά πολύ ανωτέρα των άλλων εξέλιξις των κατοίκων της σε όλους τους τομείς, δείχνουν ότι οι Αιγαίοι είναι οι πρώτοι άνθρωποι στον πλανήτη. Η ταχύτερη άνοδός τους στην κλίμακα του πολιτισμού, και η άφιξή τους στην ανώτατη βαθμίδα της προϋποθέτει μακρότατο (και μακρύτερο) χρόνο εξελικτικής πορείας. i) Η σε διαφορετικούς χώρους, ανισόχρονη εμφάνιση των ανθρωπίνων φυλών, σημαίνει ότι αυτές δεν βρίσκονται στο ίδιο στάδιο εξελίξεως, όπως δύο άνθρωποι που γεννήθηκαν σε διαφορετικές χρονολογίες δεν βρίσκονται στον ίδιο βαθμό ωριμότητας. ii) Οι Αιγαίοι υπήρξαν εκπολιτιστές. Το πραγματικό γεγονός των διαφορών μεταξύ φυλών δεν αντιβαίνει προς τις έννοιες αγάπης, αλληλεγγύης και αδελφοσύνης μεταξύ των ανθρώπων, αφού ο μεγαλύτερος, ευφυιέστερος, ικανότερος αδελφός έχει καθήκον να συμπαρίσταται στους υπόλοιπους. Αυτό ακριβώς έπραξαν οι Αιγαίοι οι οποίοι διεδραμάτισαν ρόλον εκπολιτιστών της ανθρωπότητας. iii) Οι Αιγαίοι είναι οι δημιουργοί του πνευματικού πολιτισμού. Η εξέλιξις είναι λειτουργία αυξανόμενης περιπλοκοποιήσεως. Όσο υψηλότερη είναι η μορφή της ζωής, τόσο πιο αναπτυγμένη είναι η ικανότητά της να συλλαμβάνει έννοιες. Όσο μια μορφή ανεβαίνει σε ανώτερο επίπεδο, τόσο αποκτά περισσότερες δυνατότητες για πνευματική δημιουργία. Γι' αυτό οι Αιγαίοι υπήρξαν οι δημιουργοί του πνευματικού πολιτισμού. Μια απόδειξις είναι η απόλυτη ανωτερότης της γλώσσας τους που είναι η Ελληνική.

iv) Οι Αιγαίοι είναι οι Πρωτοέλληνες. Η ανθρωπολογία διεπίστωσε την αδιάσπαστη φυλετική συνέχεια των ανθρώπων του Αιγαιακού χώρου. Στην συνέχεια αυτήν αντιστοιχούν οι συνέχειες στις παραδόσεις, στις μνήμες, στην γλώσσα, στον πολιτισμό, στον χαρακτήρα. ν) Οι Έλληνες υπήρξαν ηγέτες της ανθρωπότητας. Όσο πιο ανεπτυγμένο είναι ένα είδος, τόσον ευρύτερες δυνατότητες ελευθερίας και ηγεσίας έχει. Γι' αυτό οι Έλληνες υπήρξαν οι κατ' εξοχήν ελεύθεροι άνθρωποι. Οι ανθρωπογνωστικές επιστήμες διαπίστωσαν ότι μόνον ένα 5% των ανθρώπων διαθέτει ηγετικά προσόντα. Αυτοί αποτελούσαν, αποτελούν και θα αποτελούν την "ηγετική μειοψηφία" (η ζωολογία επιβεβαιώνει ότι η ίδια αναλογία υπάρχει και στα ζώα).Αν αυτή την διαπίστωσι την επεκτείνουμε σε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος, ως σύνολο, τότε έχοντας υπ' όψιν μας την Ιστορία και τον ρόλο που διεδραμάτισαν οι Έλληνες σ' αυτήν, Θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι αυτοί, για χιλιάδες χρόνια απετέλεσαν την "ηγετική μειοψηφία" της ανθρωπότητος. Σ' αυτό είχαν ήδη καταλήξει οι Έλληνες της κλασσικής εποχής οι οποίοι διέκριναν τους ανθρώπους σε δύο είδη, 'Ελληνες και βάρβαρους, θεωρώντας αυτονόητο οι πρώτοι να ηγούνται των δεύτερων. Η αντίληψις αυτή επέζησε ως το 1453, όταν ο Κωνσταντίνος o Παλαιολόγος, στην ύστατη ομιλία του προς τους Πολιορκημένους 'Ελληνες της Βασιλεύουσας υπεγράμμισεν ότι "είμεθα λαός κυρίων"(*2). Όπως είπε και ο Γκαίτε "ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι οι Ελληνες για την αυθρωπότητα",.

vi) Οι Πρωτοέλληνες απλώθηκαν στην οικουμένη. Ανήσυχος, ερευνητικός, απαντητικός στις προκλήσεις ο Αιγαίος ʼριος άνθρωπος, ο Πρωτοέλλην εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, μεταφέροντας και διαδίδοντας παντού πολιτισμικά στοιχεία. Στην εξάπλωση αυτήν προφανώς να συνέτειναν και αίτια όπως (*3) υπερπληθυσμός και οι φυσικοί παράγοντες . vii) Με την εξάπλωσί του ο Αιγαίος διεμόρφωσε ένα οικουμενικό κράτος Συμπολιτειακού χαρακτήρος και ένα παγκόσμιο πολιτισμό με τοπικές παραλλαγές. Είναι η εποχή του "χρυσού γένους" που επέζησε στις αναμνήσεις των ανθρώπων ως παράδεισος, Εδέμ κλπ. viii) Η Αιγηίς πλημμύρισε. Η κοιτίς αυτού του πολιτισμού και το κέντρον της ισχύος της οικουμενικής Συμπολιτείας, επλήγη με την καταβύθησι της Αιγηίδος, μεταξύ ιε'-κ' π.Χ. χιλιετίας. Το πλήγμα ήταν βαρύ, αλλά όχι θανατηφόρο. Η Αιγηίς δεν εξαφανίστηκε ολόκληρη. Στα σημαντικά τμήματα που έμειναν εκτός υδάτων, ο πολιτισμός διεσώθη και από εκεί ξανάρχισε η ανορθωτική προσπάθεια, η οποία έδωσε πλούσιους καρπούς. Eίναι η εποχή του "αργυρού γένους" που διεδέχθη το "χρυσό" της προγενέστερης περιόδου.
ix) Ο πολιτισμός κατεστράφη. Το 9654 π.Χ. ένας αστεροειδής προσκρούει στην γη. Η καταστροφή είναι ασύλληπτη. Οι επιστήμονες την είχαν προβλέψει με τις αστρονομικές τους παρατηρήσεις και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διασώσουν τις γνώσεις και τα στοιχεία του "αργυρού" πολιτισμού. Ίδρυσαν τα "μουσεία" ως καταφύγια των μουσών (=γνώσεων και τεχνών) σε ορεινά σημεία. 'Εκτισαν πυραμίδες ως αποθήκες σοφίας. Και φρόντισαν για την σωτηρία χρησίμων ανθρώπων (οι Τελχίνες κατέφυγαν εγκαίρως στην Αίγυπτο). Ελάχιστα πράγματα, λίγοι οι άνθρωποι που διέφυγαν την καταστροφή. Η αγριότης αντικαθιστά τον πολιτισμό. Είναι το χάλκειον γένος>, χ) Οι μετακατακλυσμιαίοι 'Ελληνες ανάκτησαν τον πολιτισμό(*4). Με την βοήθεια διασωθέντων σοφών που προστρέχουν στα Μουσεία και στα άλλα εναπομείναντα αρχεία γνώσεων (πυραμίδες), οι άνθρωποι επαναρχίζουν την επίπονη αναρρίχησή τους προς τον πολιτισμό. Αγωνίζονται επί χιλιετίες έως φθάσουν σε επίπεδα πολιτισμού που βεβαίως είναι πολύ κατώτερα από τα προκατακλυσμιαία. Την δ' π.Χ. χιλιετία, ο Περιαιγαιακός χώρος και πάλιν ακμάζει. Και οι κάτοικοί του εξορμούν για ακόμη μία φορά προς όλους τους ορίζοντες. Είναι η εποχή των "ημίθεων" και των "ηρώων", που ιδρύουν τις μεγάλες, αλλά πολύ πιο περιορισμένες από τις προκατακλυσμιαίες αυτοκρατορίες τους (Πελασγών, Μινωιτών, Αχαιών - Κρήτης, Μυκηνών, Τροίας κ.ά.). Αρχίζει η (νέο) "ιστορική" εποχή, την ιστορία όμως των μετακατακλυσμιαίων Ελλήνων θα προσπαθήσω να παρουσιάσω στο επόμενο βιβλίο μου.

(*1) Στην "Ιστορία τον πολιτισμού" τον πανεπ. της Οξφόρδης (κεφ. VIII "Το πρόβλημα των Αρίων") yράφεται: "Το λίκνο των Αρίων πρέπει να περιλαμβάνη τα Βαλκάνια και το οροπέδιο της Μ. Aσίας. Εκεί γεννήθηκε η γλώσσα των Αρίων". (*2) Αξίζει να σημειωθή ότι οι'Ελληνες ζούσαν περισσότερο απ' όσο οι άνθρωποι των άλλων φυλών. Πρόκειται για ιδιότητα που εξακολουθούν ως ένα βαθμό να έχουν και οι σύγχρονοι'Ελληνες. Αυτό μπορεί να οφείλεται στον τρόπο ζωής τους, στην αρμονία με την φύση, στις γνώσεις τους περί υγιεινής, στο κλίμα, στην διανοητικότητά τους (οι πνευματικοί άνθρωποι ζουν περισσότερο) αλλά και στα γονίδιά τους. (*3) Στο "Πόπουλ Βουχ" των Μάγιας γράφεται: "Εκεί όπου ανατέλει ο ήλιος γεννήθηκαν οι πρώτοι άνθρωποι .'Οταν πλήθυναν, άλλοι τράβηξαν ανατολικότερα και άλλοι ήρθαν στην χώρα μας". (*4) "Οι Μετακατακλυσμιαίοι'Ελληνες" είναι το Θέμα του επόμενου βιβλίου που θα κυκλοφορήση προσεχώς από τις εκδόσεις "Τότε" ως ζ' στην σειρά "Οι ρίζες>,. Εδώ αρκούμαι σε μια συνοπτικότατη αναφορά στην πορεία των Ελλήνων μετά τον κατακλυσμό.

ΑΠΟ ΤΟ http://homepages.pathfinder.gr/epsilondi/7.htm

HIGHLANDER

Από το Μέλος romylos που ξεκίνησε (και συνέχισε με τα στοιχεία που έχει συλλέξει) το θέμα αυτό, μέχρι και το Μέλος GY που μόλις χτες κατάθεσε για πρώτη φορά την "ισχυρή" και επιβεβαιωμένη του άποψη για το ζήτημα που απασχολεί τους συζητητές μας (αλλά και πολλούς επισκέπτες μας καθώς γνωρίζω), όλοι ανεξαιρέτως έχουν καταγράψει τη γνώμη τους και τη γνώση τους, λιγότερο ή περισσότερο τεκμηριωμένη, επιδεικνύοντας έναν ολοφάνερο σεβασμό για τις πεποιθήσεις ή και την ιδεολογία του άλλου.

Αποτελεί για μένα ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη που τόσοι - διαφορετικοί - άνθρωποι μπορούν και συζητούν για ένα τόσο "λεπτό" και "επικίνδυνο" ίσως, για τις μέρες μας, θέμα (και εφόσον μιλάμε για την Ελλάδα σε έναν ελληνικό χώρο εξάλλου) υιοθετώντας μία στάση ουσιαστικής ευγένειας και προφανούς ενδιαφέροντος για τον συνομιλητή τους. Δηλαδή, και ανάμεσα στ'άλλα, χωρίς θεατρινίστικο "τακτ" και λέγοντας τα πράγματα "έξω από τα δόντια" εκεί που χρειάζεται να μπορεί κάποιος να διατηρεί τον σεβασμό προς την προσωπικότητα του άλλου και να μπορεί να συνδράμει στις αναζητήσεις του!

Μία ποιότητα στην οποία όλοι προσβλέπουμε για μία Ελλάδα που ονειρευόμαστε!

Μία ποιότητα όμως που, πάνω απ'όλα, είναι πανανθρώπινη κατάκτηση

Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στον ΠΛΩΤΙΝΟ για τον άψογο συντονισμό του και την, όπως πάντα, καταλυτική και αφοπλιστική ειλικρίνεια και ενημερωτική εμβρίθεια.

Δεν είναι απαραίτητο, το αντιλαμβάνομαι, αλλά "Μπράβο" σε όλους και καλή συνέχεια!!

ΤΕΣΠΑ … Καλό χειμώνα σε όσους γύρισαν σαν και εμένα από τις διακοπές …
Καλή συνέχεια για όσους ακόμα μπορούν και λιάζονται στης ακρογιαλιές …

Το θέμα "Έψιλον" δεν περιορίζεται μόνο στην γήινη ευρύτερα γνωστή Ομάδα, η οποία δεν είναι η μόνη γήινη "Ομάδα Έψιλον". Κάθε γήινη "Ομάδα Έψιλον" είναι μία από τις γήινες εκδηλώσεις ΈΨΙΛΟΝ, ελέγχεται από τους Ουράνιους Έψιλον, τους "θεούς", τους Ολύμπιους Προγόνους μας από το γαλαξία της Ανδρομέδας και τις αποικίες του.

Ρίξτε μια ματιά εδώ:

http://clubs.pathfinder.gr/epsilon

Όσο για αυτό που γράφει παραπάνω η κ. Binational, ότι δηλαδή «στο αέτωμα του ναού του Απόλλωνα έγραφε "ΕΙ"» και «για ποιό Ε μιλάμε», αναφέρω ενδεικτικά οτι ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς», μιλά κ α ι για « ΕΙ », κ α ι για ένα « Ε » και σε ένα άλλο σημείο για « δύο Ε », που ίσως να ήταν αντίρροπα, δηλαδή « -)-Ι-(- ».

Σημεία που αναφέρεται σε ένα «Ε»:

385, 3.
«(...) ενταύθα δε συνελθόντας αυτούς καθ'αυτούς και διαλεχθέντας αλλήλοις αναθείναι των γραμμάτων ο τη τε τάξει πέμπτον εστί και του αριθμού τα πέντε δηλοί, μαρτυρομένους μεν υπέρ αυτών προς τον θεόν ότι πέντ'εισί, τον δ'έβδομον καί τον έκτον αποποιουμένους καί αποβάλλοντας ως ου προσήκοντας αυτοίς. (...)»

Απόδοση:
«(...) (οι 7 σοφοί) αφού συγκεντρώθηκαν μόνοι τους εδώ και συζήτησαν μεταξύ τους, πρόσφεραν ως ανάθημα (στο Δελφικό Απολλώνειο Ναό) αυτό από τα γράμματα που είναι πέμπτο στην κατάταξη και δηλώνει τον αριθμό πέντε, μαρτυρώντας έτσι υπέρ αυτών προς τον θεό οτι είναι πέντε, αποποιούμενοι και αποβάλλοντας από την «τάξη» τους τον έβδομο και τον έκτο, επειδή δεν τους ενέκριναν. (...)»

(σημείωση: πέμπτο γράμμα είναι το Ε και δηλώνει τον αριθμό 5)

387, 7, E.

«(...) αυτό μεν εφ'εαυτού μήτε δυνάμει μήτε μορφή μήτε τω ρήματι το Ε των άλλων στοιχείων διαφέρειν ηγουμένους, ως δε μεγάλου προς τα όλα καί κυρίου σημείον αριθμού προτετιμήσθαι της πεμπάδος, αφ'ού το αριθμείν οι σοφοί πεμπάζειν ωνόμαζον. (...)»

Aπόδοση:

«(...) θεωρώντας πως το ίδιο το Ε από μόνο του δεν διαφέρει ούτε ως προς τη σημασία ούτε ως προς τη μορφή ούτε ως προς την εκφορά από τα άλλα στοιχεία, του απονεμήθηκαν ωστόσο οι ανώτερες τιμές, επειδή είναι σημείο του σημαντικού και σπουδαίου αριθμού, της πεντάδας δηλαδή, εξ ου καί οι σοφοί ονόμαζαν το "αριθμώ" (το "μετρώ"), "πεμπάζω". (...)»

Σημείο όπου αναφέρεται σε δ ύ ο Ε, ίσως αντίρροπα, δηλαδή το σύμβολο
-)-Ι-(- :

391, 15, C:

«(...) Φησί δη τις ταύτα πρότερος συνιδών Πλάτωνος δύο Ε καθιερώσας τω θεώ, δήλωμα και σύμβολον του αριθμού των πάντων. ... τ'αγαθόν εν πέντε γένεσι φανταζόμενον (...) »

Απόδοση:

«(...) Αυτά λέει κάποιος που τα διέκρινε πριν από τον Πλάτωνα και αφιέρωσε δύο Ε στον θεό, για να δηλώσει και να συμβολίσει τον αριθμό του σύμπαντος. (...) το αγαθό με πέντε μορφές εμφανίζεται (...)»

Επίσης, για το γράμμα «Ε» μιλούν και οι ίδιοι οι Ολύμπιοι, σε σημερινά τους μηνύματα όπως επίσης τα αναφέρουν σε εμφανίσεις τους. Ο Δίας είναι πέμπτος ιεραρχικά στην τάξη των Ανωτέρων Οντοτήτων και για αυτό το λόγο η Γαλαξιακή Συνομοσπονδία Σμήνους Δεκατριών Γαλαξιών καλείται «Ε». (επειδή Ε=5).

Για το σύμβολο των αντίρροπων «Ε» τώρα, δηλαδή το -)-Ι-(-, έχουμε πάρα πολλά να πούμε επειδή παρατηρείται στο λόφο της Γκορίτσας στο Βόλο, σε τοιχογραφία στην αίθουσα του θρόνου του Μίνωα στον αρχαιολογικό χώρο του ανακτόρου της Κνωσού στην Κρήτη, σε ιπτάμενους δίσκους - Α.Τ.Ι.Α. και επίσης είναι έμβλημα των Ολύμπιων, όπως και το απλό γράμμα «Ε» και κάποια άλλα σύμβολα.

Παρακαλώ η παρούσα καταχώρηση να θεωρηθεί ως ενέργεια εντασσόμενη στο σύνολο ενεργειών της κοινότητας «Έψιλον» του Pathfinder.

http://clubs.pathfinder.gr/epsilon

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr