Όταν δεν έχομε συνείδηση με το περιβάλλον μας,
πού βρίσκεται , πού πηγαίνομε;

Οι διάφοροι μύστες, μας έχουν δώσει αρκετά στοιχεία όσον αφορά
τα επίπεδα της συνείδησης, είτε φιλοσοφικά είτε εμπειρικά.

Αρκετοί αποκρυφιστές προσπάθησαν, ο καθένας με τον τρόπο
και την δύναμή του, να σκιαγραφήσουν τα επίπεδα της συνείδησης.
Και όχι μόνο. Μας έχουν δώσει και αρκετές ασκήσεις για να
τα κάνουμε εμπειρία, αν το θελήσομε, επειδή στην τελική ανάλυση
η εμπειρία είναι αυτή που αξίζει περισσότερο από την όποια φιλοσοφία.

Δεν έχομε, βέβαια, όλοι την δυνατότητα να αφήνουμε συνειδητά
το σώμα μας, ή να διευρύνουμε, συνειδητά, το νου και το
ζωτικό μας, αλλά πολλοί από εμάς το κάνουν, ασυνείδητα,
στον ύπνο, ακριβώς τότε που τα μικρά «εγώ» της επιφανειακής μας
ύπαρξης δεν είναι τόσο θορυβώδη και είναι λιγότερο
απορροφημένα στις επιπόλαιες ενασχολήσεις τους.

Αυτά τα διάφορα «εγώ» εκφράζουν ένα κλάσμα της πραγματικότητας,
μιας πραγματικότητας που βλέπουμε με γυμνό οφθαλμό,
αλλά οι κόσμοι που εκτείνονται πέρα από αυτά τα μικρά «εγώ»,
είναι άπειροι.

Υπάρχει ένας Παγκόσμιος Νους, ένα Παγκόσμιο Ζωτικό, ένα Αδιόρατο
Φυσικο-υλικό, πίσω από το υλικό μας κέλυφος.
Πρέπει να προσπαθήσουμε, με κάποιες μεθόδους,
να ξαναποκτήσουμε ολάκερη την συμπαντική μας πραγματικότητα.

Υπάρχουν τρεις μέθοδοι, τρία στάδια, για να επιτευχθεί αυτό.

Το πρώτο, διαθέσιμο σε όλους, είναι ο ύπνος.

Το δεύτερο, λιγότερο συνηθισμένο,
είναι η συνειδητή εξωτερικοποίηση ή ο βαθύς διαλογισμός.

Το τρίτο, με το οποίο όλα γίνονται απλά, απαιτεί έναν πιο προηγμένο
βαθμό ανάπτυξης: χωρίς να καταφύγουμε στον ύπνο ή στο διαλογισμό,
είναι δυνατόν να δούμε με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ, με ορθάνοιχτα μάτια, και
καταμεσής άλλων ενασχολήσεων, όλα τα επίπεδα της παγκόσμιας ύπαρξης
σαν να ήταν όλα παρόντα, μπροστά μας, και προσιτά,
ΜΟΝΟΝ με την απλή μετατόπιση της συνείδησης,
σαν να εστιάζαμε την όρασή μας, από ένα κοντινό σημείο
σε ένα άλλο μακρύτερης απόστασης.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Δεν θέλω να μιλήσω για αναζήτηση αστρικών ή αιθερικών πεδίων.
Δεν θέλω καν να μιλήσω για υπερδυνάμεις, θέλω να μιλήσω για τη συνείδηση.

Οι υπερδυνάμεις αυτές που εννοείς,
δεν έχουν σχέση με τη συνείδηση (άλλωστε στην Πνευματική
Εποχή που θα ακολουθήσει θα είναι ξεπερασμένες).

Θέλω να μιλήσω για τη συνείδηση που πιστεύω πως μπορεί
και πρέπει να εξασκηθεί για να μεγαλώσει. Για τη συνείδηση
που έχει χίλια μάτια, δεκάδες πόδια, ακόμη και φτερά!

Μη πιστέψεις ούτε μια στιγμή πως το σύμπαν θα έρθει να σε συναντήσει.

Το σύμπαν και το άτομο είναι απαραίτητα το ένα στο άλλο.
Πάντα υπάρχουν το ένα για το άλλο και το ένα ωφελείται από το άλλο.

Το σύμπαν είναι μια διάχυση του θεϊκού Άφατου στον άπειρο
Χώρο και Χρόνο, το άτομο είναι η συμπύκνωσή του Θείου
μέσα στα σύνορα του Χώρου και του Χρόνου.

Στο συνειδητό άτομο, η Φύση επιστρέφει να αντιληφθεί το Ένα,
ο Λόγος τον Εαυτό. Ο Θεός γιγνόμενος ολοσχερώς Φύση,
η Φύση αναζητά να γίνει βαθμιαία Θεός.

Η αναζήτηση αυτή απαιτεί κόπο, μόχθο και εμπειρία.
Κυρίως εμπειρία, πώς θα φτάσουμε εκεί με αδειανά χέρια;

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Ο ύπνος μπορεί να γίνει συνειδητός, με ολοένα και αυξανομένη
συνειδητότητα, και να φτάσει τελικά σε τέτοιο σημείο εξέλιξης όπου
όλα θα είναι διαρκώς συνειδητά. Είτε βρισκόμαστε από τούτη
την μεριά του πέπλου είτε από την άλλη, είτε κοιμόμαστε,
ακόμη και στον θάνατο, δεν θα επιστρέφουμε στο εξής
σε μια κατάσταση που υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας
(σαν την κινητή άμμο) ή σε μια κατάθλιψη μέσα στα φυσικο-υλικά
συστατικά μας αλλά, απλά, θα υπάρχει μια μετάβαση από
την μια μορφή συνείδησης στην άλλη.

Μεταξύ ξυπνητού και ύπνου, μεταξύ ζωής και θανάτου, έχουμε χαράξει
μια γραμμή, που αν και συμφωνεί με τα εξωτερικά παρουσιαστικά,
αυτή η γραμμή όμως δεν θα έχει, αν είμαστε συνειδητοί,
περισσότερη ουσιώδη πραγματικότητα από ότι έχει η γραμμή των
κρατικών συνόρων με τους γεωγραφικούς όρους ή τα εξωτερικά
χρώματα και την σταθερή εμφάνιση ενός αντικειμένου, που έχει
με τους όρους της πυρηνικής φυσικής.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός πουθενά,
εκτός από την έλλειψη της συνείδησής μας. Οι δυο κόσμοι
(ή μάλλον αυτός εδώ και χιλιάδες άλλοι) συνυπάρχουν διαρκώς,
διαρκώς αναμειγνύονται, και είναι μοναχά ένας ιδιαίτερος τρόπος
που αντιλαμβανόμαστε το ίδιο πράγμα που μας κάνει να λέμε
τη μια στιγμή «ζω», και την άλλη στιγμή «κοιμάμαι»
ή είμαι «πεθαμένος» (αρκεί βέβαια να είμαστε συνειδητοί
να το γνωρίζουμε), ακριβώς όπως έχουμε εμπειρία για το ίδιο
αντικείμενο με διάφορους τρόπους, και εξαρτάται αν βλέπουμε
το αντικείμενο, στο υπο-ατομικό, μοριακό, ή μικροσκοπικό
ή γνήσια εξωτερικό επίπεδο.

Το «Αλλού» είναι παντού σε αυτή την πραγματικότητα.

Έχουμε προσδώσει μια μοναδική και αποκλειστική αξία στα διάφορα
σύμβολα που σχηματίζουν την εξωτερική φυσική ζωή, ακριβώς επειδή
είναι εκεί μπροστά στα μάτια μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι
πιο πολύ ή πιό λίγο έγκυρα από ότι είναι τα άλλα σύμβολα που
απαρτίζουν την μεταφυσική ζωή. Η ατομική πραγματικότητα ενός
αντικειμένου δεν ακυρώνει ούτε αντιτίθεται στην εξωτερική της
πραγματικότητα, ούτε είναι ξεχωριστή από αυτή, και αντίθετα.

Όχι μόνο υπάρχουν κι άλλα σύμβολα, τόσο έγκυρα και βάσιμα
σαν τα φυσικο-υλικά μας, αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να
εννοήσουμε όλα τα φυσικο-υλικά μας σύμβολα, αν δεν εννοήσουμε
ΟΛΑ τα μεταφυσικά σύμβολα.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

quote:

---

...εστω κι αν θεωρω τον τροπο γραφης σου καπως ..ολοκληρωτικο η κρονιο εννοωντας πως δεν υπαρχουν περισσοτερα λογια παραπερα να γραψω αφου εφευρισκεις λες τις ολες λεξεις που με θετουν ακριβως απεναντι σου...να σε διαβαζω συμπεραινοντας πια..οσα εχω ψυχικα μα ανυπωτα)

---

Τίποτε δεν θα είναι αντιληπτό εκτός κι αν το παν γίνει αντιληπτό.

Επομένως, υπάρχει μια άπειρη έκταση συνυπάρξεως, ταυτόχρονες
πραγματικότητες, στις οποίες ο ύπνος ανοίγει ένα φυσικό παράθυρο.
Πράγματι, εάν βάλουμε στην άκρη, την επιπόλαιη ταξινόμηση:
ζωή-θάνατος-ύπνος για μια πιο ουσιώδη ταξινόμηση του σύμπαντος,
βλέπουμε πως από την κορυφή μέχρι τον πάτο (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα
κορυφή και πάτος), αυτό το σύμπαν δεν είναι παρά μια διάρκεια
της συνείδησης-ενέργειας που επεκτείνεται από την Αγνή Ύλη
στο Αγνό Πνεύμα- αδιόρατο Φυσικό, Ζωτικό, Νους, Υπερ-νους,
(μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια οποιαδήποτε ορολογία αλλά το
γεγονός παραμένει)- και σε αυτά τα επίπεδα συμβαίνει το παν:
η ζωή μας, ο ύπνος μας, ο θάνατός μας.

Το παν συμβαίνει σε αυτά τα επίπεδα, το παν συνυπάρχει εκεί,
χωρίς διαχωρισμό. Η ζωή, ο θάνατος και ο ύπνος είναι απλά
διαφορετικά σημεία της συνείδησης μέσα σε αυτή την έκταση.

Όταν είμαστε ξυπνητοί, δεχόμαστε νοητικούς ή ζωτικούς παλμούς,
οι οποίοι, μέσα μας, μεταφράζονται σε συγκεκριμένα σύμβολα,
συγκεκριμένους τρόπους που τα βλέπουμε, τα καταλαβαίνουμε ή
τα ζούμε. Όταν κοιμόμαστε ή είμαστε «πεθαμένοι» πιάνουμε τον
ίδιο νοητικό, ζωτικό ή άλλο παλμό που μεταφράζεται μέσα μας
σε άλλα σύμβολα, άλλους τρόπους που βλέπουμε, καταλαβαίνουμε,
ή ζούμε την ίδια πραγματικότητα.

Στην κάθε περίπτωση, το κλειδί της ύπαρξής μας, εδώ ή αλλού,
είναι πάντα η ικανότητα της συνείδησης, εάν έχουμε έλλειψη
συνειδητότητας στη ζωή, θα έχουμε έλλειψη συνειδητότητας με
όποιον άλλο τρόπο: ο θάνατος θα είναι πράγματι θάνατος,
και ο ύπνος θα είναι μια αναισθησία.

Η γνώση αυτών των τριών διαφορετικών επιπέδων της πραγματικότητας
είναι επομένως η θεμελιώδης εργασία. Άπαξ και κάνουμε αυτή την
εργασία ακέραιη, τα επιπόλαια σύνορα που διαχωρίζουν τα διαφορετικά
είδη της ύπαρξης, θα ραγίσουν: θα κινούμαστε χωρίς διακοπή,
χωρίς χάσμα στην συνείδηση, από τη ζωή, στον ύπνο, στον θάνατο.

Για την ακρίβεια, ο θάνατος και ο ύπνος θα πάψουν να υπάρχουν
έτσι όπως τα αντιλαμβανόμαστε τώρα, και θα αντικατασταθούν από
άλλους τρόπους που θα καταλαβαίνουμε την ολική Πραγματικότητα,
και ίσως τελικά με την ενσωματωμένη συνείδηση να αντιλαμβανόμαστε
το παν ταυτόχρονα.

«Ο θάνατος δεν είναι μια άρνηση της Ζωής, αλλά η διαδικασία της Ζωής».

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

quote:

---

...μμααα..συνταξιδιωτισσα Καθυ,εννοω πως γραφεις μια δυσκολη μα υπεροχη ελληνικη-αυτο μαλλον δηλωνει πως ειναι συνειδηση +οχι κατα ποσο την μιλας..εκτος οικιας/

---

quote:

---

Με έχουν απασχολήσει και εμένα τα όνειρα. Πολλές φορές νομίζω πως όταν κοιμάμαι βλέπω την πραγματικότητα ενώ όταν είμαι ξύπνιος ονειρεύομαι. Και συνήθως αυτά πάνε μαζί, όταν δηλαδή κάνω όνειρα ξύπνιος έρχεται ο ύπνος και με προσγειώνει στην πραγματικότητα

---

Αυτό είναι το πεδίο εργασίας διότι είναι το αρχικό, ή σχεδόν το
αρχικό σημείο της εξέλιξης, με αυτό το σώμα αργά, μετά από
αμέτρητες ολόιδιες ζωές, ένας «εαυτός» παίρνει μια ατομικότητα
ερχόμενος σε επαφή με υψηλά και ανώτερα επίπεδα συνείδησης,
πλατιές και πλατύτερες εντάσεις συνείδησης σε κάθε επίπεδο.

Επομένως υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί ύπνοι και θάνατοι όσο
υπάρχουν και ζωές, επειδή είναι το ίδιο πράγμα, το παν εξαρτάται
από τον βαθμό της εξελικτικής μας ανάπτυξης, υπάρχουν όλες οι
πιθανές βαθμίδες στον ύπνο και στον θάνατο όσες υπάρχουν και στη
ζωή, από το απόλυτο ζόμπι μέχρι τη πεφωτισμένη και ατομικοποιημένη
συνείδηση.

Επομένως δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες όσον αφορά τον ύπνο και τον
θάνατο, γιατί το παν είναι πιθανόν, ακριβώς όπως είναι στο
φυσικο-υλικό μας επίπεδο όταν δεν κοιμόμαστε.
Μπορούμε να σκιαγραφήσουμε μερικά γενικά χαρακτηριστικά.

Είμαστε φτιαγμένοι από πολλά κέντρα συνείδησης, που εκτείνονται
από την κορυφή του κεφαλιού μέχρι κάτω. Το κάθε ένα από αυτά τα
κέντρα είναι σαν ραδιολήπτες συγχρονισμένα σε ένα ιδιαίτερο κύμα
συχνότητας που συνδέεται με διαφορετικά επίπεδα της συνείδησης
από όπου λαμβάνομε διαρκώς, πολύ συχνά χωρίς την επίγνωσή μας,
όλα τα είδη των παλμών -αδιόρατα φυσικά, ζωτικά ή νοητικά
ανώτερα ή χαμηλότερα- κι αυτό εξαρτάται από το τρόπο της σκέψης μας,
αισθημάτων και τρόπου ζωής, με την ατομική μας συνείδηση να
ενεργεί σαν φίλτρο και να «πιάνει» ορισμένους παλμούς
αντί άλλων, σύμφωνα με το κοινωνικό μας περιβάλλον, παράδοση,
μόρφωση κ.λ.π. Σαν γενικός κανόνας πηγαίνουμε σε αυτά τα μέρη
ή επίπεδα από εθισμό και με τα οποία έχομε εδραιώσει σχέσεις.

Αυτό είναι η στοιχειώδης βαθμίδα, όταν η συνείδηση δεν είναι αληθινά
ατομικοποιημένη, αν και μπορεί να είναι νοητικά καλλιεργημένη και
ραφιναρισμένη, σκέφτεται λίγο πολύ σαν τον καθένα, αισθάνεται
σαν το καθένα και ζει όπως όλοι: είναι απλά ένα πρόσκαιρο σύνολο
που η διάρκειά του δεν πάει πέρα από το σώμα όπου το παν επικεντρώνεται.

Όταν αυτό το σάρκινο σώμα πεθάνει, το παν διασκορπίζεται σε μικρά
ζωτικά, νοητικά και άλλα κομματάκια, που επιστρέφουν στα σχετικά
τους μέρη αφού δεν έχουν πια ένα κέντρο.
Κι όταν το κέντρο κοιμάται, το παν, λίγο πολύ, κοιμάται αφού τα
μη φυσικο-υλικά, νοητικά και ζωτικά στοιχεία
υπάρχουν μόνο σε σχέση και για να εξυπηρετήσουν την σάρκινη ζωή.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Από εκεί, η συνείδηση βυθίζεται ακόμη πιο βαθιά σε ένα φυτικό
παρελθόν που είναι ο πραγματικός της ύπνος, όπως ο ύπνος των φυτών
ή των ζώων.

Πολλά επίπεδα είναι απαραίτητα προτού το αληθινό κέντρο,
το ψυχικό, και η συνειδησιακή του ενέργεια, σχηματισθούν και
μεταδώσουν κάποια αλληλουχία και διάρκεια σε αυτό το άστατο μείγμα.

Αλλά από τη στιγμή που το σώμα παύει να είναι το κέντρο,
και όταν κάποιος αρχίζει να έχει μια κάποια εσωτερική ζωή
ανεξάρτητης των υλικών περιστάσεων και της υλικής ζωής,
και ειδικά όταν κάποιος κάνει διαλογισμό,
ο οποίος διαλογισμός είναι μια διαδικασία επιτάχυνσης της
εξέλιξής του, η ζωή αληθινά αλλάζει, έτσι όπως αλλάζει
ο ύπνος και ο θάνατος, τότε αρχίζεις να υπάρχεις.

Στη πραγματικότητα, το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος,
είναι η ειδική φύση ορισμένων ονείρων, σαν οι εξωτερικές
αλλαγές να προηγούνταν από τις εσωτερικές μεταβολές μιας
αδιόρατης τάξης/συστήματος που επηρεάζει τα όνειρά μας.

Πηγαίνουμε από τον ζωώδη ύπνο στον συνειδητό ύπνο ή τον ύπνο
της εμπειρίας, και από τον θάνατο που σαπίζει σε έναν θάνατο
που ζει. Οι διαμελισμοί, που διαιρούσαν την ακεραία ζωή μας,
τρίζουν.

Αντί να ζούμε σε μια ολική διασκόρπιση εξ αιτίας της έλλειψης
κέντρου, έχουμε βρει τον Κύριο και έχουμε πιάσει το νήμα της
συνειδησιακής ενέργειας που ενώνει όλα τα επίπεδα της
συμπαντικής μας πραγματικότητας.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Υπάρχουν πολλές βαθμίδες σε αυτό τον νέο τύπο ύπνου, εξαρτάται από
την ανάπτυξη της συνείδησης, από τις σπάνιες σπασμωδικές αναλαμπές
που μπορεί να έχομε στο ένα ή στο άλλο επίπεδο μέχρι το διαρκές
και αυτοκυβερνώμενο όραμα, ικανό να κινηθεί ελεύθερα διά μέσω
ολάκερης της έκτασης των επιπέδων.

Εδώ πάλι, το παν εξαρτάται από την αφυπνισμένη συνείδηση.
Από εθισμό ή έλξη συνήθως πηγαίνομε σε επίπεδα με τα οποία
έχομε αναπτύξει μια σχέση.

Οι ζωτικοί, νοητικοί ή άλλους παλμούς που αποδεχτήκαμε και που
έγιναν ιδέες, προσδοκίες, επιθυμίες, βάση, ή ευγενείς αντιδράσεις,
ή και ιδανικά απαρτίζουν αυτόν τον σύνδεσμο και όταν αφήνομε το σώμα
μας απλά πηγαίνομε στη πηγή αυτών των παλμών- μια, ασυνήθιστα, ζωηρή
και καταπληκτική πηγή, που μπροστά της οι νοητικές και ζωτικές μας
εξηγήσεις ωχριούν και είναι ειλικρινά αδειανές.

Μετά, αρχίζομε να γνωρίζομε τους αχανείς και αμέτρητους κόσμους που
πλημμυρίζουν, και περιτυλίγουν και επισκιάζουν τον μικρό μας γήινο
πλανήτη, προσδιορίζοντας τον προορισμό του αλλά και τον δικό μας.

Είναι φανερό πως είναι αδύνατο να περιγράψουμε αυτούς τους κόσμους
σε μερικές σελίδες ή ακόμη σε πολλούς τόμους, θα ήταν σαν να
προσπαθούσαμε να περιγράψουμε τη γη με βάση μια ματιά που θα ρίχναμε
στο Long Island.
Απλά θα δώσουμε μερικές ενδείξεις για να βοηθήσουμε τον αναζητητή
να ελέγξει την δική του εμπειρία.
Οι πρώτες απαιτήσεις για αυτές τις εξερευνήσεις, είναι μια
διαυγής απλότητα, η απουσία επιθυμίας, και ένα σιωπηλό μυαλό,
διαφορετικά θα μπορούσαμε να πέσουμε λεία κάθε είδους παραισθήσεων.

Υπομονετικά, με επαναλαμβανόμενες εμπειρίες, πρώτα μαθαίνουμε να
αναγνωρίζουμε το επίπεδο στο οποίο η εμπειρία μας λαμβάνει χώρα,
μετά μαθαίνομε τη βαθμίδα του κάθε επιπέδου. Αυτή η διαδικασία
εντόπισης της εμπειρίας μας είναι τόσο σπουδαία για την έρευνά μας
όσο να γνωρίζομε ποιό δρόμο ταξιδεύουμε και ποια χώρα ή πολιτεία
διασχίζουμε όταν εξερευνούμε τη γη.

Μετά, μαθαίνουμε να καταλαβαίνουμε την σημασία της εμπειρίας μας,
κι αυτό είναι μια ξένη γλώσσα, αν όχι πολλές ξένες γλώσσες, που
πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε
χωρίς τη παρεμβολή της δικής μας νοητικής γλώσσας.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Αυτό συμβαίνει αρκετά γρήγορα καθώς η συνείδησή μας αναπτύσσεται
και οι εμπειρίες μας πολλαπλασιάζονται. Αρχικά, είναι σαν ζούγκλα
ή σαν κινεζικό παζάρι, το κάθε τι μοιάζει ίδιο.
Μετά, σε μέρες, εβδομάδες, μήνες, δημιουργείς τα μονοπάτια σου,
τους χώρους και τα σημάδια και μια πιο ζωηρή πληθώρα
από εκείνη την πληθώρα της γης.

Αλλά πώς να θυμάσαι τον ύπνο σου;
Για τον περισσότερο κόσμο είναι ένα κενό, λείπει ο σύνδεσμος.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί σύνδεσμοι, ή γέφυρες,
λες και είμαστε φτιαγμένοι από μια σειρά κρατών συνδεμένα
μεταξύ τους με γέφυρες.

Επομένως, θυμόμαστε πιο εύκολα μερικά κομμάτια της ύπαρξής μας
και των ταξιδιών της, ενώ άλλοι σύνδεσμοι είναι ξεχασμένοι εξ αιτίας
της έλλειψης της γέφυρας στην υπόλοιπη συνείδησής μας.
Όταν διασχίζουμε αυτό το κενό, ή να το ονομάσουμε «το αγύμναστο
κομμάτι της συνείδησής μας», ξεχνάμε.

Κανονικά, ένα επαρκώς αναπτυγμένο άτομο, ταξιδεύει διά μέσω ολάκερης
της διαβάθμισης των επιπέδων της συνείδησης στον ύπνο του και
πηγαίνει κατ’ ευθείαν στο υπέρτατο Φως του Πνεύματος, συχνά
ασυνείδητα, αλλά αυτά τα λίγα λεπτά είναι ο πραγματικός ύπνος,
η αληθινή ανάπαυση στην απόλυτη ανάπαυση της Αγαλλίασης και του
Φωτός.
Ο Σρι Ορομπίντο συνήθιζε να λέει πως "ο πραγματικός σκοπός του
ύπνου είναι να επιστρέψουμε αυθόρμητα στη Πηγή και να βυθιστούμε μέσα της."

Από εκεί επιστρέφουμε πάλι προς τα κάτω αργά διά μέσω κάθε
επιπέδου- Νου, Ζωτικό, Αδιόρατο Φυσικό, και Υποσυνείδητο
(το τελευταίο το θυμόμαστε πιο εύκολα)
όπου κάθε κομμάτι της ύπαρξής μας έχει τις δικές του αντίστοιχες εμπειρίες.

Υπάρχουν επίσης πολλές ζώνες μέσα σε κάθε επίπεδο, η κάθε μια
με τη δική της ιδιαίτερη γέφυρα.
Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να οικοδομήσουμε την πρώτη γέφυρα,
τον σύνδεσμο με την εξωτερική συνείδηση όταν ξυπνήσουμε.
Ο μόνος και μοναδικός τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι να
παραμείνουμε απόλυτα ακίνητοι και σιωπηλοί μόλις ξυπνήσουμε.

Εάν γυρίσουμε ή κινηθούμε, το κάθε τι εξαφανίζεται ή μάλλον
η μεγάλη λίμνη του ύπνου αυτοστιγμεί γεμίζει με μικροκύματα,
που μας εμποδίζουν να δούμε οτιδήποτε. Εάν αρχίσουμε να σκεπτόμαστε,
τότε τα μικροκύματα γίνονται στρόβιλοι λάσπης και συσκοτίζουν το παν
ολοσχερώς, η σκέψη δεν έχει μέρος σε αυτή την διαδικασία,
ούτε και μπορεί ο νους να μας βοηθήσει να θυμηθούμε.

Αντί αυτού πρέπει να ατενίζουμε σταθερά την αχανή πλατιά ήρεμη
λίμνη με μια ανεκτικότητα αλλά άσκοπη θεώρηση, λες και η απόλυτη
οξύτητα της ατένισης θα διατρυπούσε τα σκουρο-κυανά βάθη.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Καλημέρα σας,

Εάν επιμείνομε αρκετά θα δούμε, ξαφνικά, μια εικόνα να
αναδύεται μπροστά στα μάτια μας, ή απλά ένα απαλό διάγραμμα σαν
την ευωδία μιας μακρινής χώρας φορτωμένης με αρώματα και πολύ
οικεία, εν τούτοις ακόμη άπιαστη.

Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να πηδήσουμε στην εικόνα γιατί
θα εξαφανισθεί αμέσως, αλλά να την αφήσουμε να γίνει βαθμιαία
καθαρότερη, να προσλάβει το δικό της σχήμα, και τελικά μια ολάκερη
σκηνή θα εμφανιστεί.

Άπαξ και συλλάβουμε την αρχή του νήματος συνήθως είναι αρκετό
να την τραβήξουμε απαλά χωρίς να προσπαθούμε να σκεφτόμαστε
ή να καταλάβουμε (η αντίληψη θα έρθει αργότερα, εάν αρχίσουμε
να μεταφράζουμε πρόωρα, θα κόψουμε όλες τις επικοινωνίες),
και αυτό το νήμα θα μας πάει από τη μια χώρα στην άλλη,
από τη μια μνήμη στην άλλη.

Κάποιες φορές θα μπορούσαμε να κολλήσουμε για χρόνια στο ίδιο σημείο
του δρόμου σαν να υπήρχε ένα κενό μνήμης κάπου, ένα χάσμα στο δρόμο.
Για να χτίσουμε το χαμένο σύνδεσμο, πρέπει να είμαστε υπομονετικοί
και επίμονες, με το πείσμα, ένα μονοπάτι τελικά θα ανοίξει όπως στη ζούγκλα.
Το να προσπαθούμε να καλούμε όνειρα δεν είναι η μόνη μέθοδος,
μπορούμε επίσης να αυτοσυγκεντρωνόμαστε τη νύχτα πριν να πάμε
για ύπνο με τη θέληση να θυμόμαστε και να ξυπνάμε μια ή δυο
φορές σε σταθερά διαλείμματα για να πιάσουμε το νήμα σε διαφορετικά
σημεία του δρόμου.

Αυτή η μέθοδος είναι ειδικά αποτελεσματική. Γνωρίζουμε πως όταν
θέλουμε να ξυπνήσουμε σε μια δεδομένη στιγμή το εσωτερικό μας ρολόι
θα δουλέψει με ακρίβεια σχεδόν με το λεπτό, αυτό ονομάζεται
«φτιάχνω σχηματισμό».
Αυτοί οι σχηματισμοί είναι σαν μικροί κόμβοι παλμών που απορρέουν
από την θέληση και που αποκτούν μια δική τους ύπαρξη, που
εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους με αποτελεσματικότητα. Μπορούμε να
κάνουμε περισσότερο ή λιγότερο ανθεκτικούς σχηματισμούς που
περιοδικά ξαναφορτίζονται για όλα τα είδη των σκοπών, και ειδικά να
θυμόμαστε να ξυπνάμε σε κανονικά διαλείμματα στη διάρκεια του ύπνου.

Εάν επιμένουμε για αρκετό διάστημα μήνες ή όσο γίνει απαραίτητο,
τελικά κάθε φορά που ένα αξιοσημείωτο γεγονός λαμβάνει χώρα σε
κάποιο επίπεδο του ύπνου μας, αυτόματα θα προειδοποιηθούμε.
Μόνο που χρειάζεται να σταματήσουμε στο μέσον του ύπνου,
να επαναλάβουμε το γεγονός δυο τρεις φορές στο εαυτό μας
για να το καταγράψουμε, και μετά να πάμε πίσω.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

quote:

---

Το τρίτο, με το οποίο όλα γίνονται απλά, απαιτεί έναν πιο προηγμένο βαθμό ανάπτυξης: χωρίς να καταφύγουμε στον ύπνο ή στο διαλογισμό, είναι δυνατόν να δούμε με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ, με ορθάνοιχτα μάτια, και καταμεσής άλλων ενασχολήσεων, όλα τα επίπεδα της παγκόσμιας ύπαρξης σαν να ήταν όλα παρόντα, μπροστά μας, και προσιτά, ΜΟΝΟΝ με την απλή μετατόπιση της συνείδησης, σαν να εστιάζαμε την όρασή μας, από ένα κοντινό σημείο σε ένα άλλο μακρύτερης απόστασης.

---

Καλημέρα σας,

Σε αυτό το τεράστιο πεδίο της εμπειρίας μπορούμε να τονίσουμε μόνο
μερικά γενικά πρακτικά σημεία, που ίσως καταπλήξουν τον ερευνητή
στην αρχή της έρευνάς του.

Πρώτον μια διαυγής διάκριση πρέπει να γίνει μεταξύ συνηθισμένων
υποσυνείδητων ονείρων, και των πραγματικών εμπειριών. Η εμπειρία
δεν είναι όνειρο, αν και έχουμε την συνήθεια να τα μπλέκομε,
είναι πραγματικά γεγονότα, στο ένα ή στο άλλο επίπεδο,
και στα οποία πήραμε μέρος.

Διακρίνονται από τα συνήθη όνειρα από την διακριτική τους ένταση:
κάθε γεγονός στον εξωτερικό φυσικό κόσμο όσο εξαιρετικό κι αν είναι,
φαίνεται μουντό σε σύγκριση.
Μας αφήνουν μια βαθιά εντύπωση και η μνήμη τους είναι περισσότερο
ζωντανή από κάθε φυσικο-υλική μνήμη, σαν να είχαμε αγγίξει ένα
πλουσιότερο τρόπο ύπαρξης όχι απαραίτητα πλουσιότερο στην εξωτερική
του άποψη ή χρώμα αν και θα μπορούσε να ήταν καταπληκτικά ζωηρά
(ειδικά στο Ζωτικό), αλλά στο περιεχόμενό του.

Όταν ο ερευνητής ξυπνήσει με μια αφόρητη αίσθηση, σαν να είχε
λουστεί σε ένα κόσμο πλημμυρισμένο με σημάδια που έχουν περισσότερες
της μιας σημασίας εκείνη τη στιγμή (τα γεγονότα του υλικού μας
κόσμου σπάνια σημαίνουν περισσότερο του ενός πράγματος τη φορά),
που είναι τόσο γεμάτα με αόρατες διακλαδώσεις και βάθη που θα
μπορούσε να τα μελετήσει για αρκετό καιρό και οι σημασίες τους
να μην εξαντλούνται, ή όταν έχει παρατηρήσει και πάρει μέρος
σε σκηνές που μοιάζουν άπειρα πιο αληθινές από τις φυσικο-υλικές
μας σκηνές (που πάντα είναι επίπεδες σαν να ακουμπούσαν πάνω
σε ένα σκληρό φωτογραφικό φόντο), θα ξέρει πως είχε
μια πραγματική εμπειρία και όχι ένα όνειρο.

"ψεύτικα μοιάζουν κι όμως πιο αληθινά από τη ζωή,
...αληθινότερα από τα αληθινά πράγματα,
Εάν ήταν όνειρα ή εικόνες
η αλήθεια των ονείρων κάνει ψεύτικες
της γης τις μάταιες πραγματικότητες."

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Καλημέρα σας,

Υπάρχει ακόμη ένα αξιοσημείωτο φαινόμενο: καθώς ανεβαίνουμε
τη σκάλα της συνείδησης, η ποιότητα του φωτός που τα περιστοιχίζει
αλλάζει- οι διαφορές στη φωτεινότητα είναι η σίγουρη ένδειξη
το πού βρισκόμαστε ακόμη και της σημασίας της σκηνής.

Υπάρχει πραγματικά ένα ολάκερο φάσμα, από τις βρόμικες αποχρώσεις
του υποσυνείδητου (γκρίζο, καφέ,, μαύρο), μέχρι τις ζωηρές
αποχρώσεις του αδιόρατου Φυσικού, στα φωτεινά χρώματα του Ζωτικού,
που πάντα φαίνονται κάπως τεχνητά, επιδεικτικά, και λίγο σκληρά
(αυτή η περιοχή είναι ειδικά απατηλή) μέχρι τα φώτα του Νου,
που γίνονται όλο και δυναμικότερα και αγνά σαν να υψωνόσουν προς
το Ύψιστο.
Από το Υπερνού και πάνω μια ριζική αλλαγή συμβαίνει στη φύση
της όρασης: Τα αντικείμενα, οι υπάρξεις και τα πράγματα που βλέπουμε
δεν φαίνονται πια να είναι φωτισμένα από τα έξω, ανούσια (όπως στη
Γη με το φως του ήλιου) αλλά είναι αυτόφωτα, και τελικά δεν υπάρχει
κανένας από έξω να κοιτάζει μέσα αλλά μόνο έκσταση σε ένα περίλαμπρο
Φως, απόλυτα ελεύθερο από τους θορύβους και τα συναισθηματικά
συμβάντα των κατώτερων επιπέδων.

Το να έρθεις σε επαφή με αυτό το Φως, και μόνο για λίγα λεπτά είναι
να αισθανθείς τόσο ξεκούραστος σαν να κοιμήθηκες οχτώ ώρες. Έτσι
είναι που οι Γιόγκι μπορούν να ζήσουν χωρίς να κοιμούνται και
επίσης λίγα λεπτά διαλογισμού την ημέρα μπορούν να μας φρεσκάρουν
σαν να κάναμε ένα ζωηρό περίπατο στην εξοχή.

Το σώμα μας είναι απίστευτα ελαστικό,
η ψυχολογική αναταραχή είναι που το κουράζει.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Καλησπέρα σας,

Πέρα που παίρνουμε μέρος σε γεγονότα συμπαντικού χαρακτήρα,
θα ανακαλύψουμε πως ο ύπνος είναι χρυσωρυχείο πληροφοριών
για την ατομική μας κατάσταση. Όλα τα στάδια της ύπαρξής
μας ξεχωρίζουν στη διάρκεια στου ύπνου σαν να ήμασταν κουφοί
και τυφλοί φτιαγμένοι από χαρτόνι, όταν ήμαστε ξυπνητοί,
και ξαφνικά το παν μέσα μας αφυπνίζεται σε μια ζωή αληθινότερης
της ζωής.
Αυτά τα διαφορετικά εσωτερικά επίπεδα της ύπαρξής μας
μπορεί να εμφανίζονται στον ύπνο μας σαν δωμάτια, ή σπίτια,
μέσα στα οποία η παραμικρή λεπτομέρεια είναι αξιοσημείωτη:

"Όταν κάποιος ξεκινήσει να εξερευνήσει τον εσωτερικό εαυτό,
εξηγεί η Μητέρα, και τα διαφορετικά κομμάτια που τον αποτελούν
συχνά έχει την εντύπωση πως μπαίνει σε ένα διάδρομο ή δωμάτιο,
σύμφωνα με το χρώμα στην ατμόσφαιρα, και τα αντικείμενα που έχει,
έχει ένα ξεκάθαρο συναίσθημα πως το έχει επισκεφθεί.
Τότε μπορείς να εισχωρήσεις σε βαθύτερα δωμάτια
με τον ιδιάζοντα χαρακτήρα τους."

Μερικές φορές, εκτός από δωμάτια μπορεί να συναντήσουμε μια ολάκερη
οικογένεια ή ακόμη κι ένα θηριοτροφείο, που αντιπροσωπεύει τις
ενέργειες και τους παλμούς που αγαπάμε να υποθάλπουμε μέσα μας
και που φτιάχνουν την φύση μας.

Αυτά δεν είναι υπάρξεις «ονείρου», είναι τα αληθινά όντα που
υποκρύπτομε. Οι Ενέργειες είναι συνειδητές, οι παλμοί είναι
συνειδητοί, υπάρξεις και ενέργειες, συνείδηση και ενέργεια,
είναι δύο ταυτόχρονες πλευρές της ίδια πραγματικότητας.

Τότε βλέπομε πολύ ζωηρά τι θέλομε να κρατήσουμε
ή να μην κρατήσουμε πια μέσα μας.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

quote:

---

Αυτά δεν είναι υπάρξεις «ονείρου», είναι τα αληθινά όντα που
υποκρύπτομε.

---