Καλό θεματάκι...Θα σου πω για αρχή τι ακριβώς μου είπε ο καθηγητής των θρησκευτικών στην τάξη, όταν τον ρώτησα χρόνια πριν. Παρεπιπτόντως, ήταν και παπάς. Μια-δυο φορές έχει βγει και στην τηλεόραση. Αξιόλογος άνθρωπος (δεν το λέω ως συνέπεια του τελευταίου).
Οι άγγελοι, είπε, είναι δημιουργήματα του Θεού, όπως ακριβώς και εμείς. Διαφέρουν ως προς το ότι δεν έχουν -προφανώς- υλική μορφή, τουλάχιστον όχι με την έννοια που δίνουμε στον όρο, ως προς το ότι δεν έχουν φύλο και ως προς το ότι ούτε σκέφτονται, ούτε αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα όπως εμείς. Αναλύοντας την τελευταία φράση, είπε ότι κάνουν στιγμιαία σκέψεις και φτάνουν σε συμπεράσματα, στα οποία εμείς θα φτάναμε μετά από πολύ χρόνο.
Κάθε άνθρωπος, συνέχισε, έχει τον δικό του φύλακα άγγελο. Στην ερώτηση πώς μπορούν να μας βοηθήσουν, έφερε ως παράδειγμα το ότι μπορούν να γεννήσουν μια καλή σκέψη στον άνθρωπο που έχουν αναλάβει.
Διαβάζοντας σχετικά βιβλία, έχω σκοντάψει πάνω στην άποψη ότι στα τρίσβαθα των ναών των Αρχαίων Ημών, δίδασκαν ότι άτομα τα οποία έχουν ξεφύγει από την "άνοδο και κάθοδο των ψυχών"(~μεγάλη ιστορία) φτάνουν σε ένα υψηλότερο επίπεδο, που απ' ό,τι καταλαβαίνω έχει πολλά κοινά με αυτό των αγγέλων. Ο Πυθαγόρας, σύμφωνα με αυτήν την άποψη, δίδασκε οτι τα 7 ουράνια σώματα αντιπροσωπεύουν τέτοιους ανθρώπους. Αυτοί παραμένουν "κοντά" για να βοηθήσουν τους υπολοίπους.
Προσωπικά θέτω το εξής ερώτημα:
Αν κάθε άνθρωπος έχει τον φύλακα άγγελό του από τη στιγμή της γέννησής του, τότε μήπως υπάρχει κάποια σχέση συμβίωσης μεταξύ μας, ανάλογη με αυτήν που εμφανίζεται ανάμεσα σε έμβια όντα; Μήπως ακολουθούμε μαζί το μονοπάτι της πνευματικής ανόδου -ο καθένας στο επίπεδό του; Και τι γίνεται μετά τον αποχωρισμό του πνεύματος και της ψυχής από το σώμα; Ο άγγελος μας ακολουθεί;