quote:

---

Θείο και μη-Θείο

Μας λένε ότι το σύμπαν είναι η εκδήλωση μιας άπειρης
και αιώνιας Αυτο-Ύπαρξης: Το Θείο Ον κατοικεί στο παν
που υπάρχει. (Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών)
Εμείς οι ίδιοι, στην πιο βαθιά μας ύπαρξη, είμαστε Εκείνο.
Η ψυχή μας, η κρυφή ψυχική μας οντότητα, είναι ένα κομμάτι
της Θείας Συνείδησης και Ουσίας.

Αλλά ταυτόχρονα μιλάμε για μια θεία ζωή ως “το μεσουράνημα
μιας εξελικτικής πορείας”, και η χρήση της φράσης αυτής
σημαίνει πως η τωρινή μας ζωή δεν είναι θεία – αλλιώς,
προς τι η εξέλιξη- καθώς επίσης και η κάθε ζωή που βρίσκεται
κάτω από εμάς ,τους ανθρώπους.

Με τη πρώτη ματιά, αυτό μοιάζει σαν αυτο-αντιλογία,
αντί να κάνομε μια διευκρίνιση μεταξύ της θείας
ζωής που προσδοκάμε ,και της τωρινής μη-θείας ζωής μας,
θα ήταν πιο λογικό να μιλάμε για μια άνοδο από επίπεδο
σε ανώτερο επίπεδο της θείας εκδήλωσης.

Θα μπορούσαμε να παραδεχτούμε πως βασικά
αν κοιτάξουμε την εσωτερική πραγματικότητα
και μόνο, και προεξοφλήσομε με τις εισηγήσεις
του εξωτερικού σχήματος, φύση
της εξέλιξης θα ήταν η αλλαγή που πρέπει
να υποστούμε στη Φύση.

---

Καθυ χαιρε ,ενδιαφερον το θεμα..

Λακωνικη απαντηση σε υποτιθεμενη αναρρωτηση//επιβεβαιωσις σε αμφιβολια..

"θεος ουκ εστι αλλα γιγνεται.."
-..Ποιος το υπογραφει το κειμενο;

"Θεος αν ειναι...στις φλογες να καειιις....."-ΧΑΡΙΣ..

aum mani padme hum

Edited by - ΑΤΜΑ on 04/09/2004 04:36:42

quote:

---

Θα μπορούσαμε να παραδεχτούμε πως βασικά
αν κοιτάξουμε την εσωτερική πραγματικότητα
και μόνο, και προεξοφλήσομε με τις εισηγήσεις
του εξωτερικού σχήματος, φύση
της εξέλιξης θα ήταν η αλλαγή που πρέπει
να υποστούμε στη Φύση.

---

...Εξελιξη...ψυχης...η καλυτερα της σκεψης,προκειμενου να εξελιχθει η ψυχη?

Θεος = Δημιουργια
Δημιουργια = Ανθρωπος
Ανθρωπος = Θεος

Ισως...η "συνδεση" της ανθρωπινης ψυχη, με αυτην του Θεου-Θεων...να επιβαλει την θεοποιηση του ανθρωπου...Ανωτερισμος-Εξελιξη απο κοινη σε περιπλοκη και Θεουργικη σοφια-υπαρξη απο θνητη σε αθανατη...απο εξελισημη σε τελεια!
Η...λεγομενη επαφη του Θεου με τον ανθρωπο(δεν μιλαω για τον ΓΙΑΧΒΕ)...και αποτελεσμα αυτης της ενεργειας,Εμπνευση,Σοφια,Τελειοτητα της Σκεψης,Αρετες συναισθηματικες,....δηλ. η ενσωματωση του ψυχικου φορτιου του ανθρωπου σε αυτο του Θεου....

Υ.Γ.
Καλως-ηρθες Wendigo...

... Κι είπε ο Ερμης ο φτερωτός θερμά και λυπημένα: Ελα
καλή μου Καλυψώ, μη τα'χεις πια χαμένα ...

Edited by - Hermes on 04/09/2004 14:44:21

Υπέροχο θέμα και απλώς τις προσωπικες μου σκεψεις παρέθεσα που ίσως λίγο βοήθήσουν στη συζήτησή σας.

quote:

---

θα ήταν πιο λογικό να μιλάμε για μια άνοδο από επίπεδο
σε ανώτερο επίπεδο της θείας εκδήλωσης.

---

Χαίρομαι που σε ξανασυναντώ Κάθυ.Χαιρετώ και τα υπόλοιπα παιδιά.

Είμαστε εκείνο λοιπόν.Και εκείνο όμως στην πιο βαθιά του υπαρξη είναι σαν Εμένα και Εσένα.

Διαβάζω τέτοια ερωτήματα και,όπως πάντα,βρίσκω μπροστά μου τους Έλληνες.

Οι αρχαίοι Έλληνες,οι αιώνιοι Φωστήρες,οι αιώνιοι Φάροι,αυτοί που με το Καθαρό Φως τους,με την ασύγκριτη διαύγειά και τα παντοδύναμα Σύμβολά τους έρχονται και δίνουν ένα νόημα στα πάντα,ένα όνομα στα πάντα,έρχονται και μας γλυτώνουν από το χάος και την τρέλα,από την Παράνοια της Ύπαρξης.

Θυμάμαι το Αρχέτυπο ζεύγος της Ύλης,τον Κρόνο και τη Ρέα.

Ο Κρόνος,ο αιώνια Στατικός και Απαθής,το Σταθερό και Αμετάβλητο στοιχείο της Δημιουργίας,το Τετελεσμένο,το Είναι.
Η Ρέα,αυτή που Ρέει,το αιώνιο Γίγνεσθαι,η αέναη Μεταβολή,το Εξελικτικό στοιχείο της Δημιουργίας.

Έχουμε μέσα μας και τον Κρόνο και τη Ρέα.Εάν είχαμε μόνο τον Κρόνο θα είμασταν πετρώματα,εάν είχαμε μόνο τη Ρέα θα ήμασταν υγρά στοιχεία.

Είμαστε από Ύλη,είμαστε από πέτρα και νερό.

Είμαστε από τους Τιτάνες.

Είμαστε όμως και από το Πνεύμα.

Αναπόφευκτα έρχεται στο μυαλό ο Διόνυσος,ο Διαμελισμένος Βάκχος,ο αιώνια Ρευστός,αυτός που συνέχεια Μετα-μορφώνεται,συνεχώς πεθαίνει και επαναγεννιέται.

Η διάλυση του Θείου,η Κάθοδός του και απορρόφησή του από τις Τιτανικές δυνάμεις της Ύλης.

Ο Διόνυσος είναι παντού,Διόνυσος είναι τα Πάντα.

Κάθε στιγμή Πεθαίνει,κάθε στιγμή Γεννιέται,κάθε στιγμή είναι ένας Θρήνος,κάθε στιγμή είναι Γιορτή.

Έρχεται στο νου και ο Ηράκλειτος,"Τί είναι οι άνθρωποι?Θνητοί θεοί.Τί είναι οι θεοί?Αθάνατοι άνθρωποι".

Είναι,λοιπόν,αλήθεια ότι είμαστε θνητοί θεοί?

Είναι τελικά αλήθεια ότι βρισκόμαστε στην 6η Μέρα της Δημιουργίας?

Η 6η Ημέρα,η Παρασκευή!

Τί είναι αυτό που Παρασκευάζεται?Αυτό που Παρασκευάζεται είμαστε εμείς,Αυτό που ετοιμάζεται είναι ο Άνθρωπος,ετοιμάζεται για το Μεγάλο Συναπάντημα.

Ο άνθρωπος δεν είναι ακόμα Τέλειος,έτσι ώστε ο Πατέρας να δώσει την έγκρισή του ότι έχει γίνει ΚΑΛΟΣ.Ο άνθρωπος βρίσκεται υπό Δημιουργία.Όλα τα άλλα έχουν Τελειοποιηθεί,πλην του ανθρώπου.Γι΄αυτό και λεγόμαστε Άνθρωποι,από το Άνω-Θρώσκω,το συνεχώς Ανοδικό και Μεταβαλλόμενο.

Ο άνθρωπος είναι η Κορωνίδα της Δημιουργίας,η κορυφή της Πυραμίδας.Από τη στιγμή που ο Άνθρωπος είναι ατελής τότε και ο θεός είναι ατελής διότι χωρίς το Πυραμίδιον η Πυραμίδα είναι ατελής.

Ο Πατέρας ακόμα Εργάζεται.Δημιουργεί και Δημιουργείται.Έχει πολύ δουλειά ακόμα μέχρι να ολοκληρωθεί το Έργο,μέχρι να ολοκληρωθεί ο Ίδιος και να ξεκουραστεί,μέχρι να δει ότι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ, ότι ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ.

Τα κομμάτια σου Διόνυσε ξανασμίγουν.Ερχόμαστε Πατέρα.Αγχιβασίην

ΥΓ: Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Είναι πάντα χαρά να συζητάς ενδιαφέροντα πράγματα.
ΥΓ2: Κάθυ, είμαι στο πνεύμα των λόγων σου ή το πήγαινες αλλού;

Θεωρώ ότι στα Ανώτερα Επίπεδα δεν υπάρχει η έννοια του Στατικού και του Κινητού-Μεταβλητού.Συνδυάζω την Τελείωση-Θέωση με μία ΑΕΙΚΙΝΗΤΗ ΑΚΙΝΗΣΙΑ,μία Παθητική Παντοδυναμία.Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Ονειρικό Ύπνο όπου ο άνθρωπος γίνεται ένας μικρός θεός και ελευθερώνεται για λίγο από τα δεσμά της ύλης,ξεχύνεται Ελεύθερος στον άπειρο χωροχρόνο του Κόσμου του.Στη διάρκεια της ονειρικής θέασης είμαστε Ακίνητοι,δεν καταβάλλουμε σχεδόν καμία προσπάθεια Κίνησης,κι όμως είμαστε Πανταχού Παρών,διατρέχουμε με ασύλληπτη ταχύτητα τον κόσμο μας.

Καληνύχτα wendigo,πάω για ύπνο.Ας γίνω κι εγώ θεός για 3-4 ώρες!!!!!

quote:

---

Ο άνθρωπος δεν είναι ακόμα Τέλειος,έτσι ώστε ο Πατέρας να δώσει την έγκρισή του ότι έχει γίνει ΚΑΛΟΣ.Ο άνθρωπος βρίσκεται υπό Δημιουργία.Όλα τα άλλα έχουν Τελειοποιηθεί,πλην του ανθρώπου.Γι΄αυτό και λεγόμαστε Άνθρωποι,από το Άνω-Θρώσκω,το συνεχώς Ανοδικό και Μεταβαλλόμενο.

---

Η ενσταση μου εγγυται στην ετυμολογια που μας δινεις για τη λεξη «ανθρωπος». Η λεξη «ανθρωπος» λοιπον, προερχεται απο τις λεξεις «ανδρας» και «ωψ», «ωπος» [προσωπον] ο παρακειμενος του «ωποπα». Ο ανθρωπος δεν κοιταει ψηλα (ανω-θρωσκω). Ο ανθρωπος ερχεται απο χαμηλα, απο το χωμα! Εξου και στα λατινικα η αντιστοιχη λεξη ειναι huomo, απο το humus, που ειναι το χωμα! «...οτι γη ειν και εις γην απελευσιν...» οπως λεει και η Καινη Διαθηκη.

quote:

---

Όσο για τα ιερατεία εντάξει,μετρημένες είναι οι μέρες τους.

---

Προσωπικη μου αποψη, ειναι οτι ειμαστε (οπως ειπες κι εσυ) σε εξελικτικο σταδιο. Ειμαστε ακομη δεσμιοι των ερχεγονων φοβων μας. Πραγμα που τα ιερατεια εκμεταλευονται! Ως ποτε ομως?

ex MoonDragon

''Confirmo o Deus potentissimus''

Έτσι, αυτό, το όνομα άνθρωπος, θα πει πως ενώ τα άλλα ΖΩΑ δεν παρατηρούν τίποτα από αυτό που βλέπουν, ούτε σκέφτονται πάνω σε αυτά, *(αναθρω=θεωρω, με αφαίρεση του γράμματος α,) ο άνθρωπος, μόλις δει κάτι, και αυτή η σημασία του οπωπε, (βλέπω, σκεφτομαι.) Για αυτό ονομάστηκε έτσι ο ανθρωπος, αναθρων α οπωπε, αυτός που θεωρεί, (σκέφτεται).. αυτό που βλέπει.

Για τους Λατίνους, Humus, θα πει πράγματι terra, (χώμα)….μα η λέξη HOMO έχει διπλή σημασία, όχι τόσο προς την Ουσία ΧΩΜΑ, μα στο …terreno, που θα πει ΓΗΙΝΟ…. σε διακρυση με το celeste, που θα πει ουράνιο.

Τοσο η παλαια, οσο και η καινη διαθηκη, θα πουν κατι, για να πουν καπου αλλου το αντιθετο τους. Προσωπικα οταν την διαβαζω σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ με την ΣΩΚΡΑΤΙΚΗ εννοια, εχω τις αμφιβολιες μου.

Γεια σου φιλη ΚΑΘΥ,

quote:

---

Εν τούτοις, από το πρακτικό και σχετικό σημείο της άποψης όπως
διευκρινίστηκε από στοιχειώδη οράματα κοσμοθεωριών,
η διευκρίνιση μεταξύ του θεϊκού και του μη-θεϊκού έχει μια
επίμονη αξία, μια πολύ πιεστική σημαντικότητα.

---

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Edited by - Κάθυ on 07/09/2004 12:36:05

ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ....ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ?

Ακόμα χειρότερα,ίσως να είμαστε ένα τραγικό σφάλμα της Δημιουργίας,μία μπασταρδογένεση που συνέβη κατά λάθος,το μόνο είδος που ξέφυγε από τον Έλεγχο και το θεικό Μέτρο.Ίσως ο θεός εκεί πάνω να τραβάει τα μαλλιά του που μας έφτιαξε.

Εντάξει πλάκα κάνω,ας μη μηδενίζω το ένδοξο Είδος μας.

ΘΕΟΣ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΛΛΑ ΓΙΓΝΕΤΑΙ.Μου αρέσει σαν τίτλος.Μου θυμίζει κάτι ερωτήματα του τύπου,"ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται?".Έτσι και εδώ,ο θεός δεν Είναι αλλά Γίνεται.Ψήνεται που λέμε στην καθομιλουμένη,ο θεός ψήνεται σιγά-σιγά.

Αθάνατοι άνθρωποι είναι οι θεοί,σύμφωνα με τον Ηράκλειτο.Ή όπως λέει ο Ερμής,"όπως στα ψηλά έτσι και στα χαμηλά",παντού ίδιες οι Αναλογίες.

Φαντάζομαι το Θεό σαν ένα εκκεντρικό θεατρικό σκηνοθέτη.Ένα έργο η Δημιουργία,ένα έργο που συνέχεια παίζεται,μέρα-νύχτα,24 ώρες το 24ωρο και δεν λέει να τελειώσει.Και όσο πλησιάζει προς το τέλος τόσο Εκείνος αρχίζει να καταλαβαίνει το νόημα του ίδιου του Έργου του.All the world is a stage,το είπε και ο Ποιητής.

Την ημέρα Εκείνος έχει τον πλήρη έλεγχο στη Ροή και τους Χαρακτήρες του έργου.Τα βράδια όμως αρχίζει να νυστάζει και αποκοιμιέται και τότε οι χαρακτήρες του "ζωντανεύουν",παίρνουν το Αυτεξούσιο.Δεν είναι πια τυποποιημένοι ηθοποιοί-μαριονέτες,οι τρόποι τους αρχίζουν να γίνονται απρόβλεπτοι,δεν προβλέπονται από το σενάριο,αρχίζουν να τριγυρίζουν ξέμπαρκοι αναζητώντας ένα νόημα στο Έργο,αναζητώντας ένα νόημα σε αυτό τον Περίεργο και Άκαμπτο ρόλο που τους επιβλήθηκε,αναζητώντας να βρουν τον πραγματικό εαυτό τους.Τότε είναι που το Έργο αρχίζει να παίζεται από μόνο του.Τότε είναι που έρχεται το Μεγάλο Ρίσκο της Δημιουργίας.Όταν όμως κοντεύουν όλα να τιναχτούν στον αέρα Εκείνος ξυπνάει και επιβάλλει το σενάριό του.

Ξέφυγα λίγο.Δεν ξέρω,τέτοια θέματα με φέρνουν σε αμηχανία,μαντεύω στην τύχη να βρω ένα νόημα.

θα ήθελα να συνεισφέρω και εγώ στο θέμα με δύο σχόλια, ένα γενικό και ένα επί της ουσίας.

1) Ομολογώ ότι δεν μπορώ πιά στην ζωή μου να αντιληφθώ αυτούς τους δαιδαλώδεις νοητικούς συλλογισμούς. Μήπως όλες αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι παρά ένα παιχνίδι του Νού. Οι οποίες τελικά σκοπό έχουν να μας αποκρύψουν την αλήθεια που είναι μάλλον βιωματική και η σύλληψη της άμεση; Μήπως τελικά το πρόβλημα σε αυτά τα ερωτήματα είναι ότι δεν υπάρχουν τα ίδια τα ερωτήματα αλλά δημιουργούνται από την χωριστικότητα του νου, που αντιλαμβάνεται το Εγώ και το Άλλο;

2)
[/quote]
[center]Θείο και μη-Θείο

Μας λένε ότι το σύμπαν είναι η εκδήλωση μιας άπειρης
και αιώνιας Αυτο-Ύπαρξης: Το Θείο Ον κατοικεί στο παν
που υπάρχει. (Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών)

[/quote]

Αυτο δεν το λέει κανείς παρά κάποιοι θεολογισμοί, οι οποίοι σκοπό είχαν να δώσουν στον πρωταρχικό χριστιανικό λόγο, πολιτική χροιά.

Μπορούμε να πούμε αν θέλουμε, ότι ίσως κάπου στο σύμπαν (ή στα σύμπαντα μάλλον) ίσως υπάρχει κάποιο Ον, το ΟΠΟΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΚΕΨΗΣ ΜΑΣ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΘΕΩΡΗΣΗ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ.

[/quote]
Αλλά ταυτόχρονα μιλάμε για μια θεία ζωή ως “το μεσουράνημα
μιας εξελικτικής πορείας”, και η χρήση της φράσης αυτής
σημαίνει πως η τωρινή μας ζωή δεν είναι θεία – αλλιώς,
προς τι η εξέλιξη- καθώς επίσης και η κάθε ζωή που βρίσκεται
κάτω από εμάς ,τους ανθρώπους.
[/quote]

Τα πάντα εξαρτώνται από το σημείο αναφοράς που βλέπουμε τα πράγματα.
Η ζωή μας είναι θεία, όπως και η ζωή μιάς πέτρας, με την έννοια ότιενσωματώνει ενέργειες κοσμικές και ότι εκφράζει μορφές που έχουν δημιουργηθεί από το Θείο Όν που "κυβερνά" τον Πλανήτη μας (και τίποτα παραπάνω). Η εξελικτική διαδικασία μας εξασφαλίζει απλώς διεύρυνση της συνειδητότητος μας.

ΧΧ

Αναρωτιέμαι αν την ατέλεια και δυσαρμονία, το κενό που μόνιμα νιώθουμε μπορούμε να την πούμε 'μη-θείο". Κάποιες φορές είναι σαν μια βαθιά νοσταλγία για κάτι που δεν θυμάμαι, δεν μπορώ να προσδιορίσω. Είναι σαν να βιώνεις την ξενιτιά και το νόστο για μια πατρίδα που δεν θυμάσαι, δεν ξέρεις πού ή πώς είναι, ούτε αν υπήρχε ποτέ... αλλά ξέρεις πως τώρα δεν είσαι ακριβώς ΣΠΙΤΙ.

Στ'αλήθεια, όμως, δεν ξέρω αν αρμόζει να την θεωρήσουμε μη-θείο. Ίσως η δικιά μας αναζήτηση για το θείο, η νοσταλγία μας για την πλήρωση, να είναι ένας από τους τρόπους που το θείο (ο Θεός, το Είναι, το Σύμπαν και όποια άλλη ταμπέλα ταιριάζει στον καθένα μας) γνωρίζει τον εαυτό του. Ουπς, τι πάω να πω; Πως ίσως το θείο να αποκτά συνείδηση του εαυτού του από τον πόνο της δυσαρμονίας, από το "σημάδι μιας ριζικής ατέλειας" που χαρακτηρίζει την ίδια την απουσία του;

Ναι, τελικά αυτό ακριβώς λέω. ΄Ισως γιατί η συνείδηση ως έννοια μου φέρνει στο νου την ανάγκη αντιθέτων, τη σύγκρουση ή την συμβολή τους. Ίσως η ίδια η δύσκολη πορεία μας από το ατελές στο τέλειο (που δεν φαίνεται να το φτάνουμε ποτέ, γαμώτο!)να έχει μια τραγική ιερότητα, να είναι κι αυτό ένα κομμάτι της θείας αυτοσυνείδησης.

ΥΓ: Σκέφτομαι τον σταυρό και τις κάθετες γραμμές που ορίζουν ένα κόμβο, ένα σημείο συνάντησης, ένα σημείο σύγκρουσης. Σκέφτομαι τον κύκλο του γιν και γιανγκ που απαιτεί και το λευκό και το μαύρο για να οριστεί. Σκέφτομαι το τι μπορεί να σημαίνει η τελευταία λέξη του "πατήρ πάντων πόλεμος".

Ειδικά με αυτό το "Τραγική Ιερότητα" με άγγιξες.Να'σαι καλά.

Κάθυ,περιμένω να μας φωτίσεις.

Ταυτίζω της Ατέλεια με την Εξέλιξη,τη συνεχή διεύρυνση των ορίων,τη συνεχή Κίνηση και αδυναμία Ακινησίας,την αδυναμία Πληρότητας,Αυτάρκειας και Ευδαιμονίας.Το αιώνιο ανικανοποίητο.

"Η Ευτυχία βρίσκεται πάντα στην απέναντι όχθη",μία από τις ωραιότερες φράσεις που έχω ακούσει.

Μήπως όμως η Ατέλεια δεν είναι η Δυστυχία που νομίζουμε?Μήπως μετράει πιο πολύ το ταξίδι προς το Χαμένο παράδεισο,το ταξίδι προς την Ιθάκη.

Α-τέλεια,η έλλειψη τέλους,το δίχως τέλος.Όπως υποννόησες πολύ σωστά το Τέλειο είναι από τη φύση του περιορισμένο.

Κάθε πρόβλημα ΠΡΕΠΕΙ να ξεκινάει με την παραδοχή του,την ΚΑΤΑΦΑΣΗ του.Το να κάνουμε τα στραβά μάτια είναι ότι χειρότερο.

ΠΡΟΣΟΧΗ,δεν λέω ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του προβλήματος.Η λέξη που χρησιμοποίησα είναι η ΚΑΤΑΦΑΣΗ του προβλήματος,το να "αγαπήσεις" το ίδιο το πρόβλημά σου,όσο τρελό κι αν ακούγεται.

Θυμάμαι το εκπληκτικό απόσπασμα του Ζαρατούστρα,"Ο λαός διδάσκει πως όταν αφαιρέσεις την καμπούρα από τον καμπούρη του αφαιρείς το πνεύμα του".

Το χειρότερο απ'όλα είναι η Προκρούστεια μέθοδος των Μονοθειστών.Θα βελτιωθείς θες δεν θες.Θα διώξεις από πάνω σου την ατέλεια θες δεν θες.Αυτό είναι ό,τι χειρότερο,το να καταπιέζεις τις ατέλειές σου,να καταπιέζεις τη διαφορετικότητά σου.

Οι Έλληνες έφτασαν μακρύτερα απ'όλους και σχεδόν άγγιξαν το Χαμένο Παράδεισο διότι δεν προσπάθησαν σπασμωδικά,μέσω άκαμπτων νόμων,να επιβάλλουν την ηθική βελτίωση στον άνθρωπο.Οι μύθοι τους τα λένε όλα.Οι Θεοί παρουσιάζονται ως οι ατελέστεροι όλων,γεμάτοι από πάθη και αδυναμίες.Φαινομενικά βλάσφημοι μύθοι αλλά σοφότατοι στην ουσία τους.Η ΑΤΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ,και σε αυτό είμαι ΑΠΟΛΥΤΟΣ,δεν σηκώνω κουβέντα,όχι επειδή το λένε οι αρχαίοι,επειδή το έχω καταλάβει από μόνος μου.

Οι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά ότι αν κόψεις το ένα κεφάλι της Λερναίας Ύδρας θα ξεφυτρώσουν άλλα δύο.ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟ.Αλίμονο αν καταπιέσουμε βίαια την Ανθρώπινη Ατέλεια.Αλίμονο αν πολεμήσουμε τα πανίσχυρα ένστικτα του ζώου που λέγεται άνθρωπος και που είναι από τη φύση τους κακά και επικίνδυνα.Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εκτονώσουμε δημιουργικά την ανθρώπινη Ατέλεια.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΡΓΑΝΩΝΕ ΤΑ ΒΑΚΧΙΚΑ ΟΡΓΙΑ.Ξέρετε τί σημαίνει αυτό?Αδιανόητο για τα σημερινά δεδομένα κι όμως αυτοί το εφήρμοζαν ΚΑΙ ΟΡΘΩΣ ΕΠΡΑΤΤΑΝ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΟ ΣΑΤΥΡΟ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ.Απέραντα ιδιοφυές.

2η Κίνηση.Μιλάμε για την αρχαία εποχή του Κριού,εκεί που τα ανθρώπινα ένστικτα ήταν ΑΜΙΓΩΣ ΠΟΛΕΜΙΚΑ.Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο ο αρχαίος άντρας ήταν προικισμένος με τον δυνατότερο Αυτοέλεγχο έτσι ώστε να προφυλάσσεται από τον ίδιο τον εαυτό του και τα αυτοκαταστροφικά του πάθη.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΤΕΧΝΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΩΔΥΝΟ ΠΟΛΕΜΟ ΩΣΤΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΚΤΟΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥΣ,ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΣΦΑΧΤΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ.Τί κάνουμε? ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ,ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ.Αυτό το θέμα είναι τεράστιο και θα το αναπτύξω άλλη φορά όμως ελπίζω να γίνομαι κατανοητός.ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ,αυτή είναι η λέξη,Ο ΕΞΕΥΓΕΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ,Η ΩΡΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΙΑΙΟΤΕΡΩΝ ΠΑΘΩΝ,Η ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΜΟΧΘΟΥ.Ο Αθλητισμός είναι το ύψιστο σύμβολο της υπερπροσπάθειας,του αγώνα προς τη Νίκη,του αγώνα προς την Αρετή,Τελειότητα και Αυτοπραγμάτωση,την επικράτηση εις βάρος των κατώτερων ενστίκτων μέσω της χρησιμοποίησης των ίδιων.

Ο Αριστοτέλης είχε πει ότι ο Πόλεμος γίνεται για χάρη της Ειρήνης.Οι ηλίθιοι Αμερικάνοι σίγουρα το έχουν ως το Ρητό τους.Απορώ όμως πόσοι έχουν πραγματικά καταλάβει το νόημα αυτής της φράσης.

Οι Έλληνες μου έδωσαν πολλά μαθήματα όμως θαρρώ πως αυτή είναι η σπουδαιότερη συμβουλή τους,"Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ(ΘΕΙΟ) ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΑΤΕΛΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΕΙΣ"

Κανείς δεν εξύμνησε τη γλυκιά Ατέλεια πέρισσότερο από τους προγόνους μας,κανείς δεν την υπερασπίστηκε περισσότερο από αυτούς και ΓΙ'ΑΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΛΟΓΟ κανείς δεν υπερσκέλισε την Ατέλεια περισσότερο από τους Έλληνες,κανείς δεν επικράτησε εις βάρος της Ατέλειας περισσότερο από αυτούς.

Πάλι ξέφυγα μιας και το θέμα μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ,όμως ειλικρινά σας μιλάω ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ να στοχαστώ σε τέτοια ζητήματα δίχως να καταφύγω στην αστείρευτη Σοφία τους.

Ο Φρόυντ θεωρούσε ότι όλη η υποσυνείδητη προσπάθεια του ανθρώπου είναι η επιστροφή του στη νηπιακή ηλικία.Είχε ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.Πιστεύω ότι ο Χαμένος Παράδεισος μας είναι αυτή η νηπιακή Άγνοια-Αγνότητα,η φοβερή ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ των πάντων,η πλήρης Ευδαιμονία και Μακαριότητα καθώς και η απουσία της συνείδησης του Εγώ.

Το Νήπιο είναι ο Μόνος που δεν ντρέπεται να κυκλοφορεί γυμνός,όπως και οι Πρωτόπλαστοι πριν την πτώση.

Μπορούμε άραγε να ξαναγίνουμε Νήπιοι και να ξαναβρούμε το χαμένο Φως,τί λες Κάθυ?

quote:

---

Μήπως όμως ο Παράδεισος αντιστοιχεί στην Άγνοια,στην έλλειψη Συνείδησης?Η Νόηση είναι από τη φύση της Διαιρετική,Αναλυτική.

Ο Φρόυντ θεωρούσε ότι όλη η υποσυνείδητη προσπάθεια του ανθρώπου είναι η επιστροφή του στη νηπιακή ηλικία.Είχε ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.Πιστεύω ότι ο Χαμένος Παράδεισος μας είναι αυτή η νηπιακή Άγνοια-Αγνότητα,η φοβερή ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ των πάντων,η πλήρης Ευδαιμονία και Μακαριότητα καθώς και η απουσία της συνείδησης του Εγώ.

Το Νήπιο είναι ο Μόνος που δεν ντρέπεται να κυκλοφορεί γυμνός,όπως και οι Πρωτόπλαστοι πριν την πτώση.

---

Πιάνομαι απ' τα λόγια σου kost και παραθέτω κάτι που είχα γράψει και σ'ενα άλλο τοπικ·

Κάποιος...ως παιδί που δεν έχει οριοθετήσει την αντίληψή του με ακλόνητες έννοιες και απόψεις είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια (στο Όλο) απο καποιον που σκέφτεται και ενεργεί ως ειδήμονας (ακομη και κάτω απο το πεπλο της ταπεινοφροσύνης). Γιατι ενώ ο κόσμος έχει παραμείνει στο ίδιο μέγεθος(απειρο) η αντίληψή του έχει συγκεκριμενοποιηθεί, έχει συρρικνωθεί.

Πιστεύω οτι μπαίνουμε σε κάποιες διαδικασίες για να φτάσουμε κάπου
και στο τέλος αντιλαμβανόμαστε οτι στην ουσία γυρίζαμε...Καναμε δηλαδή ενα κύκλο για να γυρίσουμε στο πρωταρχικό αυθεντικό σημείο.
Το τέλος είναι ο καθρέφτης της αρχής.
Ενας κυκλος χωρίς λογική σημασία οπως όλα γύρω μας (φύση)
που όμως θα ολοκληρωθεί(με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, είτε βιαζόμαστε είτε όχι)360 μοιρες ακριβώς!
Οι ευθείες γραμμές είναι μόνο νοητές.(τεχνητή φύση)

...Κάνεις την κίνηση συνειδητά, αλλά ασυνείδητα γυρνάς στο ίδιο σημείο. Στην Αγνότητα. Κι όπως προείπα ο κύκλος θα γίνει και πρέπει να γίνει.
Τωρα θα μου πεις, αν είναι να γυρίσω στο ίδιο σημείο, δεν είναι μάταιο; Εδω έρχεται αυτο που λεμε: το ταξίδι είναι που μετράει.
Και μπορεί να γυρίσεις στο ίδιο σημείο, αλλά θα γυρίσεις συνειδητοποιημένος και σε καμία περιπτωση "πτωχός το πνεύματι"
Πιστεύω το "Ιθάκη" του Καβάφη τα λέει όλα.

"...Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν."

Προσπαθούμε να δώσουμε λογική σ' αυτό που μας συμβαινει και λέγεται ζωή, αλλά πολλα πράγματα δεν λειτουργούν με τη δική μας λογική.

Tον ψίθυρο των άστρων
έπιασε η γκλάβα μου...
Αρμονία και χάος

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr