Ο λόγος που την φέρνω μπροστά σας είναι γιατί εδώ πιστεύω ότι αποκτάει κάποια αξία, ενώ αν απλά την προωθούσα στις αρμόδιες υπηρεσίες το καλύτερο που θα συνέβαινε θα ήταν να καταλήξει στο καλάθι των σκουπιδιών. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αξίζει λίγο καλύτερη μεταχείριση....

Θέλω πολύ να μάθω τις απόψεις σας πάνω στα διάφορα θέματα που ανοίγει γύρω από τον εαυτό μας, το περιβάλλον μας, τον κόσμο και την πατρίδα που ζούμε. Σημειώστε ότι εγώ τουλάχιστον αποδέχομαι πλήρως την ευθύνη που μου καταλογίζεται μέσα στο γράμμα αυτό, παρόλο που δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό.

Θέλω να δω πως μπορούμε όλοι να κάνουμε κάτι διαφορετικό σε ανάλογες καταστάσεις, πως μπορούμε να αναγνωρίζουμε το διαφορετικό όταν εμφανίζεται μπροστά μας και πόσο διαφορετικοί θα είμαστε όταν κλείσουμε αυτή την κουβέντα.

Για να μην μακρυγορώ και πεθάνουμε όλοι από βαθιά γεράματα μέχρι να τελειώσει η πολυλογία μου, αυτή είναι η επιστολή :

" ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
Ο ΥΠΝΟΣ!
Στο λιμάνι της Πάτρας απαγορεύεται πλέον να πάρεις έναν υπνάκο περιμένοντας το κατά 2 ώρες καθυστερημένο πλοίο.
Απαγορεύεται λοιπόν ο ύπνος, ως ενέργεια που προσβάλλει τον καθωσπρεπισμό του αρχοντοχωριάτικου λιμανιού. Ισως όμως αυτό που ενοχλεί περισσότερο είναι το να ξαπλώσεις λιγάκι, κι όχι ο ύπνος αυτός καθ' εαυτός. Αν δηλαδή καταφέρεις να κοιμηθείς ευθυτενώς καθισμένος (ακόμη καλλίτερα και όρθιος), τότε ουδέν πρόβλημα. Αυτό που απαγορεύεται είναι η ξάπλα και η εικόνα από ραχατιλίκι που δίνει ο επιβάτης-τουρίστας ξαπλώνοντας. Αντίθετα από τον επιβάτη, ο επιβήτορας (ναυτιλιακή εταιρεία και αρχές λιμανιού), έχει κάθε δικαίωμα στο ραχατιλίκι.
Το πλοίο δεν έρχεται, στο γραφείο πληροφοριών σου δίνουν πληροφορίες για τον μέσο όρο καθυστερήσεων των πλοίων μα όχι για το συγκεκριμένο που περιμένεις. Το γραφείο της εταιρείας, δηλ. το γκισέ (στα ελληνικά) παραμένει κλειστό, και αυτό με λίγα λόγια δείχνει όχι μόνο ότι κοιμούνται, μα ότι σε έχουν και ΧΕΣΜΕΝΟ.
Κατά τ' άλλα ο κουρασμένος απαγορεύεται να πλαγιάσει για να μη χαλάσει την εικόνα της αρχοντοχωριάτικης παράγκας.

Και τώρα μπορείτε
να πα να γαλουχυθείτε"

Το κείμενο είναι ακριβώς όπως το έχω στα χέρια μου στο πρωτότυπο. Λυπάμαι για τη μεταφορά ορισμένων λέξεων, αλλά φαντάζομαι πως οι συντονιστές μας καταλαβαίνουν πως έχουν χρησιμοποιηθεί, και πως το οτι τις μεταφέρω κι εγώ δεν σημαίνει πως θέλω να προσβάλλω κανέναν.

Οσο περνάει η ώρα διαπιστώνω πόσο καλά έκανα.... η ψυχή για να αναπτυχθεί διαλέγει να κατέβει στην φυσική πραγματικότητα και να αντιμετωπίσει πολλών ειδών δαίμονες.. Ενας απ'αυτούς είναι το να μάθει να αλληλεπιδρά ουσιαστικά με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Κι αυτό το παλληκάρι που έγραψε την επιστολή, προφανώς είναι κάποιος φοιτητής στην Ιταλία... νεαρός. Που έχει όλη την ζωή μπροστά του, που δεν στερείται νοημοσύνης, μόρφωσης και συνείδησης του κόσμου γύρω του.

Κι όμως. Θα μπορούσε να κάνει το πιο συνηθισμένο. Να πάει να παραπονεθεί σε κάποιον αρμόδιο ή να μην κάνει τίποτα.... Ομως αυτός διάλεξε να αποτυπώσει την σκέψη του σ'ένα χαρτί, και γνώριζε αρκετά γι'αυτό τον κόσμο ώστε να επιτρέψει σ'αυτό το μήνυμα να βρει μόνο το δρόμο του....

Αραγε αυτο το μήνυμα "στο μπουκάλι", που θα μπορούσε να έχει πετάξει η καθαρίστρια, να τσαλακώσει ο φύλακας, να αδιαφορήσω εγώ, να πάρει ακόμα κι ο αέρας, μήπως είναι ένα μεγάλο δάχτυλο που δείχνει?
Αραγε εκει που είμαστε συνηθισμένοι να κρυβόμαστε πίσω από τέτοια δάχτυλα, ξαφνικά το να μας δείχνει κάποιος είναι άβολο? ανησυχητικό?

Τρελός θα μου πείτε.... με πολλά "λ", κι ακόμα πιο τρελλή εγώ που νομίζω πως η ψυχή μας (όχι η συνείδηση μας) έχει να μάθει κάτι.

Θα δείξει.... εξάλλου...

Εκανε κάτι το τρομερό. Απωτύπωσε τη ψυχή του απο ένα περιστατικό καθημερινότητας χωρίς ν' απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα και μην ξέροντας την τύχη που θα είχε το γράμμα. Δημιούργησε εκεινη τη στιγμή. Έκανε το αόρατο ορατό. Το τίποτα κάτι. Θα μπορούσε ν' ακολουθήσει την πεπατημένη οδό και το τίποτα να παρέμενε τίποτα. Όμως επέλεξε το διαφορετικό κι αυτό εκανε όλη τη διαφορά.

Ίσως αυτα που γράφω να μην τα σκέφτηκε, όμως είμαι σίγουρος οτι τα ένιώσε. Είμαι σίγουρος οτι όταν έφυγε αφήνοντας πίσω του το γράμμα ένιωθε μια τρομερή ικανοποίηση.

Τα δώρα των αγνώστων...

Το όλο περιστατικό μου δωσε καταπληκτικές ιδέες!

Αυτα τα τυχαία περιστατικά που σου χαρίζουν άγνωστοι ή μάλλον άγνωστοι-γνωστοί

Ενα γράμμα που βρήκες πεταμένο και σε άγγιξε

Καπια λόγια γραμμένα σε τοίχο ή στην άμμο

Ενας διάλογος μ' αυτον/ην που κάθεται δίπλα σου στο τρένο ή στο αεροπλάνο γι όσο κρατάει η διαδρομή

Ενα παιχνίδι-φλέρτ με τα μάτια που κρατάει λίγα μόνο λεπτά με κάποια που μόλις είδες και δεν προκειται να ξαναδεις

Και όπως ήρθε το άγνωστο, αγνωστο φεύγει μα κάτι αφήνει
Τι;

Μα τη στιγμή
Το πιο πολύτιμο υλικό

Στιγμές αιωνιότητας

Tον ψίθυρο των άστρων
έπιασε η γκλάβα μου...
Αρμονία και χάος

A message in a botlle... και πως αυτό το μήνυμα ανοίγει μόνο του το δρόμο για να φτάσει εκεί που πρέπει. Οχι για να φέρει την τεράστια αλλαγή που θα τρίβει κανείς τα μάτια του, αλλά εκείνο το μικρό και διαφορετικό που θα μείνει όμως για πάντα γραμμένο στον καθένα μας...

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω τον χορό όλων αυτών των μικρών "ευτυχών" συμπτώσεων που φέρνει μπροστά μας κάτι και που πάντα (όσα κι αν διαβάσει κανείς σχετικά ή νομίζει πως ξέρει) με κάνουν να απορώ και να χαμογελάω...

Ισως τελικά αυτό το γράμμα να πρέπει να συνεχίσει αυτή την πορεία για να φτάσει κάπου αλλού, θέλησα να του ανοίξω αυτό τον δρόμο....

..... αχ, δεν είναι ο Θάνατος που με τυρανά
είναι η Στιγμή που περνάει και χάνεται...

Και ετσι είναι άλλωστε τα πράγματα, ετσι ακριβώς όπως τα γράφει!!!

Σίγουρα έχετε σταθεί όλοι μπροστά απο φανάρι όπου έχει υπάρχει τροχονόμος, ο οποίος έχει "παραργήσει" να δώσει νεύμα εκκίνησης στο δικό σας ρεύμα. Αρα σίγουρα έχετε δεί οτι αν κορνάρει εκείνη την ώρα ένας απο τους απυηδισμένους, προς διαμαρτυρία στον τροχονόμο, στο επόμενο δευτερόλεπτο κορνάρουν μαζί του άλλοι 40! Ε, αυτό θέλει η κοινή γνώμη για να ξυπνήσει και να την υπολογίσουν τα "κεφάλια".. ενα σπρώξιμο, ενα κορνάρισμα, ενα γράμμα..

Εγω galadriel θα το έβγαζα μερικές φωτοτυπίες, θα κολλούσα 3-4 στα τζάμια του εν λόγο γκισέ και τριγύρω στο λιμάνι, θα έστελνα μετα μερικά στην εν λόγο ναυτιλιακή εταιρεία, στο Λιμεναρχείο Πατρών και τέλος στο Υπουργείο Ναυτιλίας.
Και όταν κάποια στιγμή οι επιστολές σαν αυτή, τα τηλέφωνα, οι διαμαρτυρίες θα αρχίσουν να ρέουν σαν νερό σε κατήφορο απο τα γραφεία των αρμοδίων, ίσως το πάρουν απόφαση οτι δεν είναι και τόσο άρχοντες τελικά και ότι ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσουν την μορφή των υπηρεσιών που μας προσφέρουν, τις οποίες καλοπληρώνουμε άλλωστε!!

Στο φινάλε ποιος νομίζουν οτι γουστάρει να κοιμάται στις παράγκες του κάθε λιμανιού;;;

νομίζεις πως όλα αυτά δεν τα γνωρίζω? Ελα όμως να δουλέψεις όσα χρόνια δουλεύω εγώ σε σχετικές υπηρεσίες και να δουμε αν θα απογοητευτείς....

Το ποτάμι που λες υπάρχει ήδη.... και όχι μόνο για τύπους σαν το παλληκάρι που έγραψε το γράμμα, αλλά και για ένα σωρό άλλα θέματα....

Το έχουν κάνει όμως υπόγειο.... και μόλις πάει να φουσκώσει και να ανέβει στην επιφάνεια, απλώς ανοίγουν κι άλλο την κοίτη του....

Ξέρεις τι θα ήταν το μόνο που θα κατάφερνα αν έκανα αυτά που λες? Να χάσω την δουλειά που με τόσο κόπο βρήκα και που ίσα που φτάνει για να ζήσω....

Μετά όμως σκέφτηκα ότι το σύστημα μπορείς να το παρακάμψεις...είναι πολύ δυνατό για να το χτυπήσεις απευθείας, αλλά μπορείς να πας γύρω του....

Εγώ έφερα τη σκυτάλη μέχρι εδώ, το διαδίκτυο είναι ένας χώρος που ακόμα κάποια πράγματα μπορούν να γίνουν. Οποιος μπορεί και θέλει είναι ελεύθερος να πάρει αυτή την σκυτάλη και να συνεχίσει όπως νομίζει...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr