| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Kentayros_Sw_2004
Νέο Μέλος
9 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 03/11/2004, 15:22:13
Αγαπητέ άνθρωπε – συνοδοιπόρε, εύχομαι να έχεις πάντα ειρήνη στην καρδιά σου…
Δεν ξέρω αν έχω δίκιο η άδικο στο σκεπτικό που θα εκθέσω στη συνέχεια, αλλά απλά πιστεύω πως ένας γραπτός λόγος πηγάζει καθαρότερα από μια ελεύθερη σκέψη και αυτό σημαίνει πως ελεύθερη σκέψη πάει να πει ανταλλαγή απόψεων.
Ιδού λοιπόν τι σκέφτηκα σήμερα το πρωί που ξύπνησα, θέτοντας τον εαυτό μου στο μέσον των τριών σκέψεων που γεννήθηκαν μέσα μου:
α) Τη γνώση που όλοι επιθυμούμε και προσπαθούμε να αποκτήσουμε,
β) τη συνειδητή αυτονομία ( που προσωπικά νομίζω είναι ο εσωτερικός νόμος) και
γ) το γραπτό λόγο της ηθικής τάξης ( π.χ. Μωσαϊκός Νόμος, εκκλησιαστικός κ.λ.π.).
Φυσικά δεν είμαι δικηγόρος ούτε κάποιος αναλυτής του νόμου, απλά είμαι αυτός που είμαι και παλεύω να ξεπεράσω την άγνοιά μου που με δέρνει με σκέψεις, με περισυλλογή για τη Γνώση και ίσως και εγώ μια μέρα τύχω της Μεγάλης Χάρης της και να με αξιώσει να την αποκτήσω.
Ίσως κουραστείς να φτάσεις ως το τέλος του θεματικού αυτού κειμένου, αν το νοιώσεις αυτό μη προχωρήσεις ποιο κάτω, απλά σταμάτα, ξεκουράσου και όταν το ξαναθυμηθείς, εδώ θα είναι το κείμενο και θα σε περιμένει να το διαβάσεις. Αν δεν κουράστηκες και συνεχίζεις θα χαρώ να φτάσεις ως το τέλος. Για τη γνώση δεν θα σου μιλήσω γιατί τη γνωρίζεις τι είναι και για να βρίσκεσαι σε αυτή την ιστοσελίδα και να οδοιπορείς ως απλός αναγνώστης, πάλι ωφελείσαι, γιατί; Είναι απλό, στο χωριό μου λέγανε οι γέροντες πως για να «φας πρέπει να πεινάσεις και όταν πεινάσεις θα αρχίσεις να τρως και αυτό, φαντάσου, μοιάζει με ένα λαχταρίσω φαγητό της αρεσκείας σου και θέλεις και άλλο πιάτο να βάλεις και να φας. Αλλά η μελέτη είναι τροφή και μάλιστα τροφή πνευματική.
Μελετάς και μαθαίνεις, μετά ακολουθεί η πράξη και μετά τα «βήματά» σου σε οδηγούνε στα «μονοπάτια» της γνώσης. Η Γνώση δεν χαρίζεται αν πρώτος εσύ δεν την αναζήτησης να την γνωρίσεις, όταν την γνωρίσεις τότε ξεκινάς να την κατακτήσεις και όταν καταφέρεις να την κατακτήσεις τότες σου χαρίζεται.
Συνειδητή αυτονομία. Αυτός ο Μεγαλειώδεις ελεύθερος εσωτερικός νόμος που στέκει σιωπηλός πάντα και σε αφήνει ελεύθερα να διαλέξεις μεταξύ του «θέλω» και του «πρέπει», χωρίς να είναι δολοπλόκος με την ανθρώπινη έννοια του «καλού» και του «κακού». Το «καλό» και το «κακό» είναι έννοιες που φυλακίζουνε το εσωτερικό πνεύμα, γιατί σε εγκλωβίζουνε σε ένα χώρο σκέψεις που σε κάνουνε να φοβάσαι και να μη μπορείς ποτέ να επιλέξεις, γιατί σε σκιάζει λέγοντας ο νους σου αν κάνω έτσι θα είναι καλό, αν κάνω αλλιώς θα είναι κακό και το κακό έχει συνέπειες κ.λ.π. οπότε φτάνεις τελικά σε αποπροσανατολισμό και στην εσωτερική σου αποδιοργάνωση.
Ενώ αντίθετα με την αυτονομία της συνείδησής μας λέμε «θέλω», άρα αμέσως με αυτό τον τρόπο εκδηλώνουμε την ελεύθερη επιθυμία μας το τι ακριβός θέλουμε.
Αλά για να φτάσουμε στο «θέλω», αναλογιζόμαστε το «πρέπει». Και εδώ είναι η ποιο σκληρή και αδυσώπητη μάχη, η μεγάλη μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι μια μάχη πολύ δύσκολη αλλά το να είσαι νικητής δεν είναι ακατόρθωτο, αυτό το βρίσκει ο καθένας μας μόνος του, αν κοιτάξει μέσα του, αν κρίνει σωστά τον εαυτό του. Σημασία έχει ένα πράμα, ότι το «θέλω» είναι κάτι δικό μου και η θέληση είναι επιθυμία μου βαθιά και αληθινή και το πρέπει είναι αυτό που σίγουρα μου ανήκει γιατί είναι για το καλό του «θέλω» μου. Με ρώτησαν κάποτε σε μια συζήτηση φιλική τι φοβάμαι περισσότερο στο κόσμο και όταν τους είπα πως στο κόσμο περισσότερο από όλα φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό γέλασαν, όταν τους εξήγησα τη εννοώ, έχασαν την ευθυμία τους, σήμερα φοβούνται αυτοί τον εαυτό τους περισσότερο από ότι εγώ τώρα το δικό μου. Η συνείδηση είναι μικρή, σιωπηλή και πολύ απελευθερωμένη, δεν θέτει πολλά κριτήρια, απλά ένα «θέλω» με όλη την ειλικρίνεια προς το εαυτό μας και ένα δυναμικό «πρέπει» για εμάς. Κάποτε ρωτήθηκε ένας «…αφού ο Θεός αγαπάει τόσο πολύ τον άνθρωπο, τότε γιατί του επιτρέπει να κάνει κακό και δεν τον κεραυνοβολεί;» και πείρε μια σοφή απάντηση, κατά τη κρίση μου φυσικά, «…είναι δυνατόν Κάποιος που αγαπάει τόσο πολύ, χωρείς μέτρα και σταθμά, να σου στερήσει το δικαίωμα της ελεύθερης απόφασής σου;»
Η αυτόνομη συνείδηση άραγε μας αγαπάει λιγότερο από ότι εμείς τον ίδιο μας τον εαυτό; Φυσικά και όχι, αφού η συνείδηση είναι μέσα μας και εμείς μέσα σε αυτήν.
Ο γραπτός νόμος της ηθικής τάξης, θα μπορούσε να είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο και μέρος μιας πολύκαιρης συζήτησης με αρχή αλλά σίγουρα χωρείς να δίνετε ένα τέλος, απόψεις και γνώμες μόνο να αναφερθούνε και να αναλυθούνε, θα είναι αρκετό να γεμίσουμε ορισμένους τόμους. Αλλά δεν θα εγκλωβιστώ σε πολλά λόγια και αναλύσεις, αλά απλά θα σου εκθέσω την δική μου άποψη. Τι είναι ηθική τάξη; Σίγουρα είναι το αντίθετο της ανηθικότητας και αναρωτιέμαι τι είναι ανηθικότητα;
Αν θέσω αυτές τις δυο αντίθετες λέξης θα δω πως η μια λέξη είναι αντίθετη της άλλης και όσο αναφέρομαι νοερά θα δω πως όλο και περισσότερο νοιώθω να εγκλωβίζομαι ανάμεσά τους, ηθική αντίθετο της ανηθικότητα και ανηθικότητα το αντίθετο της ηθικής. Από αυτό τον απλό λεξιλογικό κυκεώνα μπορώ να κάνω με ένα τρόπο μόνο διάλειμμα και είναι αν προσπαθήσω να αναλύσω μέσα μου τι είναι η ηθική και εκεί βρίσκω χίλια δύο προτερήματα και αρεστά που αν αναλογιστώ καλά και προσέξω σε βάθος θα δω πως εκεί μέσα δεν είναι το δικό μου το «θέλω» πουθενά, αλλά εκεί είναι όλα τα «θέλω» των άλλων συνανθρώπων μου μέσα στο σύνολο και φυσικά πουθενά δεν πηγάζει το «πρέπει» για το δικό μου και μόνο «θέλω». Ανηθικότητα, αναλύοντάς την νοιώθω όλα τα «μη» της κοινωνίας να στρέφονται εναντίον μου χωρίς να μου δίνουνε περιθώρια επιλογής για το «θέλω» και το «πρέπει» μου και έτσι εγκλωβίζομαι μέσα σε διάφορα ψυχοφθόρα τοτέμ και ταμπού.
Που είναι εδώ η ελεύθερη επιλογή μου; Η επιλογή της δικιάς μου προσωπικής αυτόνομης συνείδησης και επιλογής της; Αυτό το αφήνω στη κρίση σου να απαντήσεις για σένα, εγώ απαντώ για μένα και λέω το εξής, με αυτό το νόμο της ηθικής τάξης και σε σχέση με το φυσικό νόμο της κοσμογονίας, είμαι παντελώς εγκλωβισμένος και αν ο πρώτος νόμος (ηθική τάξη) με έχει απόλυτα κυριαρχήσει και εγκλωβίσει, αν και ο δεύτερος κοσμογονικός νόμος μου επιτρέπει και κάτι να έχω ελεύθερο και να γνωρίζω το νόμο του δια της γνώσης που θα αποκτήσω από τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες. Τελικά είναι ωραίο να κοιτάζω τα αστέρια νύχτα ψηλά στον ουρανό και να θέλω να τα δω από κοντά, αν και είναι μόνο το υλικό τους μέρος, αλλά καλλίτερα να κοιτάξω μέσα μου βαθιά και να κατανοήσω πρώτα με τη συχνότητα πάλλονται αυτά όλα γύρω μου, αν αποκτήσω αυτή τη θεοσοφική γνώση, τότες θα ξέρω πάρα πολλά. Προς το παρών ευχαριστώ τον άνθρωπο αυτόν που με δίδαξε μέσα από την αληθινή αγάπη που μου χάρισε και μου χαρίζει και ελπίζω να μου τη χαρίζει για πάντα…
|
Nemesis_M
Νέο Μέλος
Greece
1 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/11/2004, 22:29:14
quote:
Αγαπητέ άνθρωπε – συνοδοιπόρε, εύχομαι να έχεις πάντα ειρήνη στην καρδιά σου…
Δεν ξέρω αν έχω δίκιο η άδικο στο σκεπτικό που θα εκθέσω στη συνέχεια, αλλά απλά πιστεύω πως ένας γραπτός λόγος πηγάζει καθαρότερα από μια ελεύθερη σκέψη και αυτό σημαίνει πως ελεύθερη σκέψη πάει να πει ανταλλαγή απόψεων.
Ιδού λοιπόν τι σκέφτηκα σήμερα το πρωί που ξύπνησα, θέτοντας τον εαυτό μου στο μέσον των τριών σκέψεων που γεννήθηκαν μέσα μου:
α) Τη γνώση που όλοι επιθυμούμε και προσπαθούμε να αποκτήσουμε,
β) τη συνειδητή αυτονομία ( που προσωπικά νομίζω είναι ο εσωτερικός νόμος) και
γ) το γραπτό λόγο της ηθικής τάξης ( π.χ. Μωσαϊκός Νόμος, εκκλησιαστικός κ.λ.π.).
Φυσικά δεν είμαι δικηγόρος ούτε κάποιος αναλυτής του νόμου, απλά είμαι αυτός που είμαι και παλεύω να ξεπεράσω την άγνοιά μου που με δέρνει με σκέψεις, με περισυλλογή για τη Γνώση και ίσως και εγώ μια μέρα τύχω της Μεγάλης Χάρης της και να με αξιώσει να την αποκτήσω.
Ίσως κουραστείς να φτάσεις ως το τέλος του θεματικού αυτού κειμένου, αν το νοιώσεις αυτό μη προχωρήσεις ποιο κάτω, απλά σταμάτα, ξεκουράσου και όταν το ξαναθυμηθείς, εδώ θα είναι το κείμενο και θα σε περιμένει να το διαβάσεις. Αν δεν κουράστηκες και συνεχίζεις θα χαρώ να φτάσεις ως το τέλος. Για τη γνώση δεν θα σου μιλήσω γιατί τη γνωρίζεις τι είναι και για να βρίσκεσαι σε αυτή την ιστοσελίδα και να οδοιπορείς ως απλός αναγνώστης, πάλι ωφελείσαι, γιατί; Είναι απλό, στο χωριό μου λέγανε οι γέροντες πως για να «φας πρέπει να πεινάσεις και όταν πεινάσεις θα αρχίσεις να τρως και αυτό, φαντάσου, μοιάζει με ένα λαχταρίσω φαγητό της αρεσκείας σου και θέλεις και άλλο πιάτο να βάλεις και να φας. Αλλά η μελέτη είναι τροφή και μάλιστα τροφή πνευματική.
Μελετάς και μαθαίνεις, μετά ακολουθεί η πράξη και μετά τα «βήματά» σου σε οδηγούνε στα «μονοπάτια» της γνώσης. Η Γνώση δεν χαρίζεται αν πρώτος εσύ δεν την αναζήτησης να την γνωρίσεις, όταν την γνωρίσεις τότε ξεκινάς να την κατακτήσεις και όταν καταφέρεις να την κατακτήσεις τότες σου χαρίζεται.
Συνειδητή αυτονομία. Αυτός ο Μεγαλειώδεις ελεύθερος εσωτερικός νόμος που στέκει σιωπηλός πάντα και σε αφήνει ελεύθερα να διαλέξεις μεταξύ του «θέλω» και του «πρέπει», χωρίς να είναι δολοπλόκος με την ανθρώπινη έννοια του «καλού» και του «κακού». Το «καλό» και το «κακό» είναι έννοιες που φυλακίζουνε το εσωτερικό πνεύμα, γιατί σε εγκλωβίζουνε σε ένα χώρο σκέψεις που σε κάνουνε να φοβάσαι και να μη μπορείς ποτέ να επιλέξεις, γιατί σε σκιάζει λέγοντας ο νους σου αν κάνω έτσι θα είναι καλό, αν κάνω αλλιώς θα είναι κακό και το κακό έχει συνέπειες κ.λ.π. οπότε φτάνεις τελικά σε αποπροσανατολισμό και στην εσωτερική σου αποδιοργάνωση.
Ενώ αντίθετα με την αυτονομία της συνείδησής μας λέμε «θέλω», άρα αμέσως με αυτό τον τρόπο εκδηλώνουμε την ελεύθερη επιθυμία μας το τι ακριβός θέλουμε.
Αλά για να φτάσουμε στο «θέλω», αναλογιζόμαστε το «πρέπει». Και εδώ είναι η ποιο σκληρή και αδυσώπητη μάχη, η μεγάλη μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι μια μάχη πολύ δύσκολη αλλά το να είσαι νικητής δεν είναι ακατόρθωτο, αυτό το βρίσκει ο καθένας μας μόνος του, αν κοιτάξει μέσα του, αν κρίνει σωστά τον εαυτό του. Σημασία έχει ένα πράμα, ότι το «θέλω» είναι κάτι δικό μου και η θέληση είναι επιθυμία μου βαθιά και αληθινή και το πρέπει είναι αυτό που σίγουρα μου ανήκει γιατί είναι για το καλό του «θέλω» μου. Με ρώτησαν κάποτε σε μια συζήτηση φιλική τι φοβάμαι περισσότερο στο κόσμο και όταν τους είπα πως στο κόσμο περισσότερο από όλα φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό γέλασαν, όταν τους εξήγησα τη εννοώ, έχασαν την ευθυμία τους, σήμερα φοβούνται αυτοί τον εαυτό τους περισσότερο από ότι εγώ τώρα το δικό μου. Η συνείδηση είναι μικρή, σιωπηλή και πολύ απελευθερωμένη, δεν θέτει πολλά κριτήρια, απλά ένα «θέλω» με όλη την ειλικρίνεια προς το εαυτό μας και ένα δυναμικό «πρέπει» για εμάς. Κάποτε ρωτήθηκε ένας «…αφού ο Θεός αγαπάει τόσο πολύ τον άνθρωπο, τότε γιατί του επιτρέπει να κάνει κακό και δεν τον κεραυνοβολεί;» και πείρε μια σοφή απάντηση, κατά τη κρίση μου φυσικά, «…είναι δυνατόν Κάποιος που αγαπάει τόσο πολύ, χωρείς μέτρα και σταθμά, να σου στερήσει το δικαίωμα της ελεύθερης απόφασής σου;»
Η αυτόνομη συνείδηση άραγε μας αγαπάει λιγότερο από ότι εμείς τον ίδιο μας τον εαυτό; Φυσικά και όχι, αφού η συνείδηση είναι μέσα μας και εμείς μέσα σε αυτήν.
Ο γραπτός νόμος της ηθικής τάξης, θα μπορούσε να είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο και μέρος μιας πολύκαιρης συζήτησης με αρχή αλλά σίγουρα χωρείς να δίνετε ένα τέλος, απόψεις και γνώμες μόνο να αναφερθούνε και να αναλυθούνε, θα είναι αρκετό να γεμίσουμε ορισμένους τόμους. Αλλά δεν θα εγκλωβιστώ σε πολλά λόγια και αναλύσεις, αλά απλά θα σου εκθέσω την δική μου άποψη. Τι είναι ηθική τάξη; Σίγουρα είναι το αντίθετο της ανηθικότητας και αναρωτιέμαι τι είναι ανηθικότητα;
Αν θέσω αυτές τις δυο αντίθετες λέξης θα δω πως η μια λέξη είναι αντίθετη της άλλης και όσο αναφέρομαι νοερά θα δω πως όλο και περισσότερο νοιώθω να εγκλωβίζομαι ανάμεσά τους, ηθική αντίθετο της ανηθικότητα και ανηθικότητα το αντίθετο της ηθικής. Από αυτό τον απλό λεξιλογικό κυκεώνα μπορώ να κάνω με ένα τρόπο μόνο διάλειμμα και είναι αν προσπαθήσω να αναλύσω μέσα μου τι είναι η ηθική και εκεί βρίσκω χίλια δύο προτερήματα και αρεστά που αν αναλογιστώ καλά και προσέξω σε βάθος θα δω πως εκεί μέσα δεν είναι το δικό μου το «θέλω» πουθενά, αλλά εκεί είναι όλα τα «θέλω» των άλλων συνανθρώπων μου μέσα στο σύνολο και φυσικά πουθενά δεν πηγάζει το «πρέπει» για το δικό μου και μόνο «θέλω». Ανηθικότητα, αναλύοντάς την νοιώθω όλα τα «μη» της κοινωνίας να στρέφονται εναντίον μου χωρίς να μου δίνουνε περιθώρια επιλογής για το «θέλω» και το «πρέπει» μου και έτσι εγκλωβίζομαι μέσα σε διάφορα ψυχοφθόρα τοτέμ και ταμπού.
Που είναι εδώ η ελεύθερη επιλογή μου; Η επιλογή της δικιάς μου προσωπικής αυτόνομης συνείδησης και επιλογής της; Αυτό το αφήνω στη κρίση σου να απαντήσεις για σένα, εγώ απαντώ για μένα και λέω το εξής, με αυτό το νόμο της ηθικής τάξης και σε σχέση με το φυσικό νόμο της κοσμογονίας, είμαι παντελώς εγκλωβισμένος και αν ο πρώτος νόμος (ηθική τάξη) με έχει απόλυτα κυριαρχήσει και εγκλωβίσει, αν και ο δεύτερος κοσμογονικός νόμος μου επιτρέπει και κάτι να έχω ελεύθερο και να γνωρίζω το νόμο του δια της γνώσης που θα αποκτήσω από τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες. Τελικά είναι ωραίο να κοιτάζω τα αστέρια νύχτα ψηλά στον ουρανό και να θέλω να τα δω από κοντά, αν και είναι μόνο το υλικό τους μέρος, αλλά καλλίτερα να κοιτάξω μέσα μου βαθιά και να κατανοήσω πρώτα με τη συχνότητα πάλλονται αυτά όλα γύρω μου, αν αποκτήσω αυτή τη θεοσοφική γνώση, τότες θα ξέρω πάρα πολλά. Προς το παρών ευχαριστώ τον άνθρωπο αυτόν που με δίδαξε μέσα από την αληθινή αγάπη που μου χάρισε και μου χαρίζει και ελπίζω να μου τη χαρίζει για πάντα…
Αγαπητέ Κένταυρε… Μένω ειλικρινά έκθαμβη με το άνω σου εγγεγραμμένο θέμα σου, είμαι εγγεγραμμένη ως νέο μέλος. Διάβασα και τα άλλα θέματα που έχεις γράψει, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά επειδή ασχολούμαι με τη συγγραφική και κρίνοντας από τον τρόπο που γράφεις βλέπω πως πίσω από αυτά τα θέματα κρύβεται ένας πολύ καλλιεργημένος χαρακτήρας αλλά και ένας γνώστης. Θα συμφωνήσω σε πάρα πολλά σημεία με τις απόψεις που εκθέτης στο παρόν θέμα σου, αλλά παράλληλα θα ήθελα να έχω και την προσωπική σου άδεια για μια ποιο εκτενή και περαιτέρω συζήτηση μαζί σου πάνω σε αυτό το θέμα, όπως και στα άλλα 3 που έχετε πάλι εδώ. Παρακαλώ αν έχω την άδειά σας τότες απαντήστε μου μέσα σε αυτό το φόρουμ…
Ανεκτίμητα και με βαθύτατο σεβασμό Νέμεσης.
Nemesis
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Γνώση, συνειδητή αυτονομία και ηθική τάξη.
