| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
anton13
Νέο Μέλος
2 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 01/11/2002, 20:44:14
Αγαπητοι φιλοιΠαρακολουθω με υπομονη πολλες απο τις συζητησεις που διεξαγονται εδω.
Δυστυχως ομως παντα μου μενει μια πικρη γευση απο την αισθηση ενος ανικανοποιητου συναισθηματος.
Και για να γινω πιο συγκεκριμενος , στο χωρο αυτο αναπτυσονται πολλες
και ενδιαφερουσες αποψεις γυρω απο τα θεματα εσωτερικου ενδιαφεροντος , παρ ολα αυτα η ολη διαδικασια μου μοιαζει σαν την αφηγηση ομορφων ιστοριων, γεματων περιπετειας με ευχαριστο τελος.
Αναρωτηθηκατε ποτε οτι υπαρχει και η πιθανοτητα ολα αυτα να μην συμβαινουν ?
Ολες αυτες οι δοξασιες και οι πεποιθησεις για την κοινη μας καταγωγη απο την πρωταρχικη πηγη του πνευματος , το ντυσιμο του πνευματος με την ψυχη και της ψυχης με την υλη και η καθοδος τους στον κοσμο της μορφης , δεν δινουν απαντηση στο πρωταρχικο ερωτημα , που ειναι το εξης
"Γιατι πρεπει να γινουν ολα ετσι ? " "Ποια αιτια οδηγησε στην πρωτη φυγη του πνευματος απο την πρωταρχικη πηγη ?"
Φοβαμαι οτι καποιες πιθανες απαντησεις , θα μας οδηγησουν σε συγχιση η ακομα χειροτερα σε αδυναμια.
Ολη αυτη η εσωτερικη φιλολογια δειχνει να ειναι πολυ αισιοδοξη , πολυ ελπιδοφορα και πολυ υποστηρικτικη μπροστα στην αθλιοτητα της καθημερινοτητας ,στην υποσυνειδητη αναγνωριση της αδυναμιας και της μικροτητας μας μπροστα σε μια θριαμβευουσα , στο διαβα της ιστοριας , "κακιας" που αγγιζει τα ορια της διαστροφης και ακομα της εκθεσης μας στον κινδυνο που ανα πασα στιγμη μπορει να μας οδηγησει στο φυσικο τουλαχιστον τελος.
Οσο πιθανη ειναι η επαληθευση της εσωτερικης φιλολογιας η φιλοσοφιας γενικοτερα , αλλο τοσο πιθανη φαινεται να ειναι η υπαρξη του Μηδενος.
Οτι προκυψαμε "εν ζωη", μεσα απο μια φυσικη λειτουργια , απο το τιποτα , και θα ξαναγυρισουμε σ αυτο , οταν καποια αλλη φυσικη διαδικασια μας αφαιρεσει το "προνομιο" της υπαρξης.
Αληθεια απαντηστε μου , σε ποσους λιγοτερους κινδυνους ειμαστε εκτεθιμενοι , απο καποιο αλλο ζωο ?
Το τραγικο ομως με μας ειναι οτι η διαδικασια συνειδητοποιησης του γεγονοτος αυτου , δημιουργει τοσο ανειπωτο πανικο που αναγκαστικα πρεπει να εφευρουμε εναν πολυ καλο λογο υπαρξης.Ειναι ομως τα πραγματα τοσο απλα ?
Σας ευχαριστω που με ακουσατε και συγνωμη αν εφερα ασχημες σκεψεις στο νου σας.Ο νους θα δημιουργησει ομως και παλι το αντιδοτο. |
thoth
Ιδρυτικό Μέλος ESOTERICA.gr
Greece
3130 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/11/2002, 21:08:23
Γεια σου νέε φίλε.Μπορεί να έχεις δίκιο. Ο άνθρωπος είναι ένα περίεργο "ζώο". Μπορεί να είναι ένα λάθος της φύσης, αυτή του η θρησκευτικότητα και η αναζήτηση μιας εσωτερικότητας. Μπορεί... Αν είναι ένα λάθος της φύσης, θα εξαφανιστεί αυτό το είδος του όντος και η φύση θα φέρει εφεύρει κάποιο άλλο, όπως έχει κάνει με χιλιάδες άλλα είδη. Μπρος στην εμφανή κακία, όμως, στην πονηρή και υλιστική συμπεριφορά των ανθρωπίνων κοινωνιών εδώ και χιλετηρίδες, υπήρξαν πολλοί άνθρωποι, που έδωσαν διαφορετικό νόημα στην ύπαρξη του ανθρώπου κι έδωσαν ένα διαφορετικό παράδειγμα ανθρώπου από αυτό του ζώου που βλέπουμε καθημερινά. Ίσως είναι ένα νέο είδος στην φύση και ίσως η γνώση τους και το παράδειγμά τους να μας βοηθήσουν να το καταλάβουμε και οι υπόλοιποι. Η ιστορία θα δείξει. Μέχρι τότε κάθε άνθρωπος θα υπηρετεί κάποια ιδεολογία, με την ζωή του ακι τις πράξεις του. Ή θα υπηρετεί την ενστικτώδη φύση του ή θα εμπιστευτεί την εσωτερική του φωνή και θα τολμήσει να είναι διαφορετικός πληρώνοντας το τίμημα. Νομίζω ότι κάνεις λάθος λέγοντας ότι αναζητούμε ευχάριστες περιπέτειες με καλό τέλος. Αντίθετα το να είσαι διαφορετικός και να μην ικανοποιείσαι με αυτό που σου δίνει η πλειοψηφία είναι συνήθως πικρή και δυσάρεστη εμπειρία. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Καλή συνέχεια (και εμπιστεύσου περισσότερο την εσωτερική σου φωνή της συνείδησης, ότι κι αν σου λέει)
"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"
  |
Wolffaced
Μέλος 3ης Βαθμίδας
n/a
638 Μηνύματα |
Απεστάλη: 06/11/2002, 17:41:55
quote:
Αγαπητοι φιλοιΠαρακολουθω με υπομονη πολλες απο τις συζητησεις που διεξαγονται εδω.
Δυστυχως ομως παντα μου μενει μια πικρη γευση απο την αισθηση ενος ανικανοποιητου συναισθηματος.
Και για να γινω πιο συγκεκριμενος , στο χωρο αυτο αναπτυσονται πολλες
και ενδιαφερουσες αποψεις γυρω απο τα θεματα εσωτερικου ενδιαφεροντος , παρ ολα αυτα η ολη διαδικασια μου μοιαζει σαν την αφηγηση ομορφων ιστοριων, γεματων περιπετειας με ευχαριστο τελος.
Αναρωτηθηκατε ποτε οτι υπαρχει και η πιθανοτητα ολα αυτα να μην συμβαινουν ?
Ολες αυτες οι δοξασιες και οι πεποιθησεις για την κοινη μας καταγωγη απο την πρωταρχικη πηγη του πνευματος , το ντυσιμο του πνευματος με την ψυχη και της ψυχης με την υλη και η καθοδος τους στον κοσμο της μορφης , δεν δινουν απαντηση στο πρωταρχικο ερωτημα , που ειναι το εξης
"Γιατι πρεπει να γινουν ολα ετσι ? " "Ποια αιτια οδηγησε στην πρωτη φυγη του πνευματος απο την πρωταρχικη πηγη ?"
Φοβαμαι οτι καποιες πιθανες απαντησεις , θα μας οδηγησουν σε συγχιση η ακομα χειροτερα σε αδυναμια.
Ολη αυτη η εσωτερικη φιλολογια δειχνει να ειναι πολυ αισιοδοξη , πολυ ελπιδοφορα και πολυ υποστηρικτικη μπροστα στην αθλιοτητα της καθημερινοτητας ,στην υποσυνειδητη αναγνωριση της αδυναμιας και της μικροτητας μας μπροστα σε μια θριαμβευουσα , στο διαβα της ιστοριας , "κακιας" που αγγιζει τα ορια της διαστροφης και ακομα της εκθεσης μας στον κινδυνο που ανα πασα στιγμη μπορει να μας οδηγησει στο φυσικο τουλαχιστον τελος.
Οσο πιθανη ειναι η επαληθευση της εσωτερικης φιλολογιας η φιλοσοφιας γενικοτερα , αλλο τοσο πιθανη φαινεται να ειναι η υπαρξη του Μηδενος.
Οτι προκυψαμε "εν ζωη", μεσα απο μια φυσικη λειτουργια , απο το τιποτα , και θα ξαναγυρισουμε σ αυτο , οταν καποια αλλη φυσικη διαδικασια μας αφαιρεσει το "προνομιο" της υπαρξης.
Αληθεια απαντηστε μου , σε ποσους λιγοτερους κινδυνους ειμαστε εκτεθιμενοι , απο καποιο αλλο ζωο ?
Το τραγικο ομως με μας ειναι οτι η διαδικασια συνειδητοποιησης του γεγονοτος αυτου , δημιουργει τοσο ανειπωτο πανικο που αναγκαστικα πρεπει να εφευρουμε εναν πολυ καλο λογο υπαρξης.Ειναι ομως τα πραγματα τοσο απλα ?
Σας ευχαριστω που με ακουσατε και συγνωμη αν εφερα ασχημες σκεψεις στο νου σας.Ο νους θα δημιουργησει ομως και παλι το αντιδοτο.
Αυτά που λες λίγο πολύ τα πίστευε και ο συγγραφέας H.P.Lovecraft. Δηλαδή ότι μπορεί να υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες ο άνθρωπος μπορεί να είναι τελείος ανίσχυρος, όπως και πλάσματα όπου κόντρα με αυτά ο άνθρωπος είναι ένα μηδενικό και πως εάν τα ανακάλυπτε μπορεί να τρελαινόταν.
|
aenaongr
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
126 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/11/2002, 23:07:40
quote:
"Γιατι πρεπει να γινουν ολα ετσι ? " "Ποια αιτια οδηγησε στην πρωτη φυγη του πνευματος απο την πρωταρχικη πηγη ?"
Ότι δημιουργήθηκε στο χρόνο, θα χαθεί στο χρόνο.
Αυτό που δεν ανήκει στο χρόνο θα επιστρέψει στην πηγή από την οποία ξεκίνησε.
Εκεί είναι η ΑΙΤΙΑ. Νιώθω "λίγος" για να μιλήσω για την ΑΙΤΙΑ. θα παραθέσω όμως ένα απόσπασμα που μου θύμισε ο δίκαιος προβληματισμός σου από τον Saint Germain που αγγίζει το θέμα αυτής της ΑΙΤΙΑΣ. "Πολυαγαπημένοι, μία ζωή που ζούμε για ανταμοιβή ή τιμωρία δεν είναι ένας λόγος ύπαρξης. Ο εγγενής θεϊκός προορισμός μέσα στη ζωή έχει διαφύγει της ευφυούς κατανόησης των πολλών επάνω στη γη και δεν είναι κτήμα παρά ορισμένων. Χιλιάδες καθημερινά ευχαριστιούνται με τα λαχεία, τις κούρσες, ή τα τυχερά παιχνίδια, ελπίζοντας ενάντια σε φανταστικές πιθανότητες να γίνουν οι νικητές, ενώ κατά την ίδια στιγμή αδιαφορούν για τον πιο σίγουρο από όλους τους νόμους: τον κοσμικό σκοπό. Αυτοί που αρνούνται το Θεό ή και την ίδια τη ζωή, το κάνουν από έλλειψη αυθεντικής εμπειρίας. Δεν έχουν γίνει μάρτυρες της αυγής της αγνής λογικής στον εαυτό τους. Προτιμούν να δέχονται αυτές τις δημοφιλείς ιδέες που σχετίζονται με “μη-ευπιστία”! Καλώς, οι απώλειες τέτοιων σαν και αυτούς είναι λεγεώνα. Και καθώς δεν προσδοκώ να αλλάξω κάθε τέτοιο άτομο, επαναλαμβάνω την νουθεσία μου εδώ, ότι όλοι θα μπορούσαν να εμπνέονται να εξακολουθήσουν να προσπαθούν. Η αναζήτηση αξίζει κάθε προσπάθεια. Γνωρίζω το νόμο` η αλχημεία της δράσης είναι αυταπόδεικτη. Αυτοί που επιθυμούν να εισέλθουν σε συζήτηση για να αποδείξουν την ανυπαρξία ή το μη απαραίτητο μιας Πρωταρχικής Αιτίας, μπορεί να μη θέλουν να χάσουν την παροδική ευχαρίστηση να κάνουν έτσι. Αλλά αν αποδεχθούν την θεία λογική, ο χρυσός κόκκος της αλήθειας θα αντικαταστήσει τις φλούδες της υπερηφάνειας στα αποπνικτικά, αεροστεγή συστήματα της ανθρώπινης διάνοιας, η οποία περιφρονεί την επιβεβαίωση οποιασδήποτε γνώσης που δεν δοκιμάστηκε από τις φυσικές αισθήσεις." quote:
Σας ευχαριστω που με ακουσατε και συγνωμη αν εφερα ασχημες σκεψεις στο νου σας.Ο νους θα δημιουργησει ομως και παλι το αντιδοτο.
Και μόνο με την υπόθεση ότι δεχόμαστε το "μηδέν" πάντως δεν θα είχαμε λόγο για κανένα πανικό ή νοητικά αντίδοτα. Διότι όπως ορθά το διατύπωσε κάποιος (μου διαφεύγει το όνομά του) - όσο υπάρχουμε εμείς δεν υπάρχει ο θάνατος άρα γιατί να ανησυχούμε; και όταν υπάρχει ο θάνατος παύουμε να υπάρχουμε εμείς, οπότε γιατί πάλι να ανησυχούμε; Εγώ σε ευχαριστώ που μου θύμισες την διαφορά μεταξύ του φωτισμένου και του αγνοούντος (χαρακτηρισμός που απευθύνεται σε μένα). Προσωπικά νιώθω πως μέσα στην πλήρη ελευθερία που είναι όλα δημιουργημένα, δεν λείπει η επιλογή του μηδενός. Αν μηδέν επιλέξουμε μηδέν θα πάρουμε, κανείς δε θα μας το αρνηθεί γιατί θα ήταν άδικο. Αθανάτων το ζειν. Bίος θνητών, σπουδή θανάτου. |
anton13
Νέο Μέλος
2 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/11/2002, 08:32:00
Επανερχομενος στο θεμα των νοητικων αντιδοτων , αρχικα, θα ηθελα να πω , πως ναι ο θανατος μας απασχολει γιατι δεν αναφερομαστε μονο στον δικο μας ατομικο θανατο , αλλα και στον θανατο των γυρω μας , που συμβαινει οταν εμεις ειμαστε οι ζωντανοι.Δεν ειναι εγωιστικο να μη μας απασχολει ο θανατος οταν συμβαινει σε αλλους ανθρωπους , μπονο και μονο επιδη δεν συμβαινει σε μας ? Το γεγονος οτι καποιος πεθαινει , αυτοματα , μας φερνει υποψηφιους στο ιδιο ενδεχομενο κι ετσι βιωνουμε το γεγονος.
Οσο για τα λεγομενα του Saint Germain , το κειμενο του πλημμυριζει απο συναισθημα που πιθανον να προκυπτει απο αυτο που ο ιδιος ονομαζει "αυθεντικη εμπειρια" και που οπως φαινεται μονον ο ιδιος την εχει βιωσει.
|
nagual
Μέλος 2ης Βαθμίδας
174 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/11/2002, 15:05:41
Γειά σας.
Αγαπητέ anton στην παραπάνω δήλωση σου βλέπω μία υποτίμηση προς το συναίσθημα(ίσως και να κάνω λάθος) και δεν καταλαβαίνω το γιατί.
Είναι δυνατόν να αντιληφθούμε κάτι νοητικά και να το κατανοήσουμε;
Γίνεται.
Αλλά θα είναι μία ξερή γνώση που δεν έχει την δημιουργική δύναμη της καρδιάς.
Θα είναι ένα άνθος χωρίς άρωμα.
Θα είναι μία όμορφη αλλά ψυχρή γυναίκα.
Αντιγράφω κάτι που διάβασα:
«...η τρυφερότητα έχει ένα φως που διεισδύει στα ανώτερα κέντρα της κατανόησης σας.
Μπορεί κανείς να ανέλθει ψηλότερα από τον εαυτό του με τον νου,αλλά κάθε βήμα προς την καρδιά σας μεταφέρει προς το φως.Ο νους σας δίνει θεωρίες, συμβουλές,γνώσεις,αλλά η καρδιά σας δείχνει το δρόμο της μεταμόρφωσης.Είναι εύκολο να δείτε πράγματα με το νου,ακόμα και να μετατοπίσετε την κατεύθυνση του νου,αλλά αυτό δεν οδηγεί σε επιτεύγματα.Η καρδιά δεν παρέχει μονάχα φως,αλλά προκαλεί επίσης και μεταμόρφωση μέσω των εκπορεύσεων της.»
Αυτά τα λίγα...
ΧΑΙΡΕΤΩ ΜΕ ΑΓΑΠΗ
|
aenaongr
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
126 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/11/2002, 17:05:38
quote:
Επανερχομενος στο θεμα των νοητικων αντιδοτων , αρχικα, θα ηθελα να πω , πως ναι ο θανατος μας απασχολει γιατι δεν αναφερομαστε μονο στον δικο μας ατομικο θανατο , αλλα και στον θανατο των γυρω μας , που συμβαινει οταν εμεις ειμαστε οι ζωντανοι.Δεν ειναι εγωιστικο να μη μας απασχολει ο θανατος οταν συμβαινει σε αλλους ανθρωπους , μονο και μονο επιδη δεν συμβαινει σε μας ? Το γεγονος οτι καποιος πεθαινει , αυτοματα , μας φερνει υποψηφιους στο ιδιο ενδεχομενο κι ετσι βιωνουμε το γεγονος.
Αν κάτι ισχύει για όλα τα μέλη του συνόλου, ισχύει και για όλο το σύνολο. Αν κάτι τείνει στο μηδέν, είναι μηδέν και αν κάτι είναι μηδέν δεν υπάρχει, άρα δεν χάνεται ούτε στην πραγματικότητα πεθαίνει γιατί ποτέ δεν υπήρξε. Παρέθεσα ένα παράδειγμα το οποίο δεν συμμερίζομαι γιατί είναι παράδειγμα που βασίζεται στα φαινόμενα και όχι στην αλήθεια των πραγμάτων. Το κάθε ανθρώπινο ον έχει μια βαθιά πνευματική υπόσταση η οποία δεν εκλογικεύεται ούτε επιδέχεται επιχειρηματολογία. Η λογική που επιβεβαιώνεται από τις 5 αισθήσεις είναι ένα πολύ μικρό και στενόχωρο μέρος του εαυτού μας για να ζούμε. Το μόνο που διακυβεύεται στη ζωή είναι η δυνατότητά μας να προσεγγίσουμε το εσωτερικό πνεύμα μας. Αλλιώς δεν διακυβεύεται τίποτα. Δεν υπάρχει ηθική, ούτε καλό, ούτε κακό, δεν υπάρχει έμ-πνευση, ούτε ομορφιά, ούτε τέχνη, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε αρχή ούτε νόμος, δεν υπάρχει ΑΓΑΠΗ. Όλα όσα στηρίζουν ότι άξιο υπάρχει στην ασήμαντη ύπαρξή μας, εδώ σε μια τυχαία άκρη ενός απέραντου ζωντανού Σύμπαντος, προϋποθέτουν την ύπαρξη του Ενός. Η πνευματική πραγματικότητα μέσα μας είναι ενεργή σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας και των γύρω μας, χάρη σ' αυτήν υπάρχει και στηρίζεται ο κόσμος, αλλιώς θα τον είχαμε καταστρέψει από καιρό. Όλοι την βιώνουμε και ενεργούμε κάτω από την καθοδήγησή της και την αμφισβητούμε πάλι κάτω από την καθοδήγησή της. Τα θεμέλια του κόσμου είναι αόρατα, και εμείς ενώ στεκόμαστε επάνω τους ισχυριζόμαστε ότι δεν στεκόμαστε πουθενά. Επειδή η αιτία του αιτιών είναι πέρα από την κατανόησή μας εφεύραμε το "τυχαίο" γιατί δεν θέλουμε να ομολογήσουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. quote:
Οσο για τα λεγομενα του Saint Germain , το κειμενο του πλημμυριζει απο συναισθημα που πιθανον να προκυπτει απο αυτο που ο ιδιος ονομαζει "αυθεντικη εμπειρια" και που οπως φαινεται μονον ο ιδιος την εχει βιωσει.
Διόλου δεν μας απασχολεί αν ο συγκεκριμένος συνάνθρωπός μας από το παρελθόν "μόνον ο ίδιος" έχει βιώσει αυτά που ισχυρίζεται. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι αν αυτά υφίστανται ή όχι. Διότι έναν-έναν μπορούμε αβασάνιστα να τους εξαιρέσουμε ΟΛΟΥΣ επειδή δεν είχαν την καλωσύνη να τοποθετήσουν τις πραγματικότητες που βίωσαν τυλιγμένες πακέτο επάνω στο τραπέζι μας αφήνοντας σε μάς μόνο τον κόπο να λύσουμε το φιόγκο. Αυτό το θέμα συζήτησης είναι πολύ δημοφιλές και δίνει την ευκαιρία για επικές αντιπαραθέσεις επιχειρημάτων. Η αλήθεια είναι ότι όλες οι πλευρές έχουν βάσιμα επιχειρήματα, μέσα στο κλειστό σύστημα αναφοράς τους, όμως αν υιοθετούμε τα άκρα, δεν μας πηγαίνουν πουθενά. Η ανθρωπότητα έζησε τις πικρές εμπειρίες και της Ιεράς Εξέτασης και του Διαλεκτικού Υλισμού. Οι υλιστές ονόμασαν τις θρησκείες "όπιο των λαών", οι θρησκευόμενοι ονόμασαν το Διαλεκτικό υλισμό "δηλητήριο του πνεύματος" και συγκρούονται χωρίς τέλος. Γιατί να μην τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στη μέση οδό, ούτε να κρίνουμε τον κόσμο με βάση γνώσεις που άλλοι βίωσαν, ζητώντας επιβεβαίωση μέσα από τη συντριβή των "άπιστων", αλλά, ούτε και να υιοθετούμε την μη-ευφυή και πάντα αναπόδεικτη θέση του μηδενισμού. Γιατί να μην κάνουμε αυτή την αντιπαράθεση να εργασθεί προς όφελός μας ώστε να αντιληφθούμε σε όλο της το μεγαλείο το μέγεθος της ΑΓΝΟΙΑΣ μας ώστε στο εύφορο έδαφος αυτής της καινούργιας γνώσης να μπορεί να αναπτυχθεί μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας των συνανθρώπων μας και του κόσμου. Όσο για το Θεό, αυτός ξέρει να περιμένει. Το ίδιο και το μηδέν. Αθανάτων το ζειν. Bίος θνητών, σπουδή θανάτου. |
void
Νέο Μέλος
1 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/11/2002, 16:43:28
Για μενα anton13, τα πραγματα ειναι πολυ απλα. Τοσο απλα οσο το "Υπαρχει ο,τι πιστευεις οτι υπαρχει".
Οπως και εσυ, παρακολουθω πολλες συζητησεις σε διαφορα forum. Καποια στιγμη, στην αναζητηση μου, αποφασισα να κανω το γνωστο κολπο με τα κινεζικα "μπισκοτα της τυχης". Το κολπακι λεει οτι οταν διαβαζεις το αποφθευγμα, που κρυβει το μπισκοτακι, να προσθετεις στο τελος την εκφραση "...in bed." (δηλ. "...στο κρεβατι".)!
Ετσι, αποφασισα σε ο,τι διαβαζω σε καποιο forum, να κολλάω στο τελος την εκφραση "...Υπαρχει ο,τι πιστευεις οτι υπαρχει!".
|
aenaongr
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
126 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/11/2002, 19:55:51
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα, αλλά μόλις πρόσεξα ότι ο αριθμός των μυνημάτων μου είναι 66 
Έτσι ακολουθεί ΑΝΕΚΔΟΤΟ  Λοιπόν, πεθαίνει ο ΑΥΤΟΣ_ΠΟΥ_ΕΙΠΕ_ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ_ΑΡΑ_ΥΠΑΡΧΩ (δε θυμάμαι τ΄όνομά του...) και πάει στις πύλες του ουρανού. Εκεί ο ο Αγιος Πέτρος του ζητάει λογαριασμό...ποιος είναι, τι έκανε κλπ...
- Λέει: Είμαι ένας μεγάλος φιλόσοφος, εγώ είμαι που πρώτος είπα το περίφημο: "Σκέπτομαι, Αρα Υπάρχω!"
Τον κοιτάει καλά-καλά ο Άγιος Πέτρος και του λέει συγκαταβατικά:
- Καλά, δεν υπάρχεις, αλλά μή το σκέφτεσαι...
Αθανάτων το ζειν. Bίος θνητών, σπουδή θανάτου.
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Η "Αληθεια" και το Μηδεν
