Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης

Ο ενορατικός λόγος του ποιητή «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» είναι στην εποχή μας πιο επίκαιρος από κάθε άλλη φορά. Γιατί αυτός ο οραματισμός προϋποθέτει απ’ όλους μας συνειδητή γνώση της ευθύνης προς το έθνος και τον άνθρωπο. Αυτή όμως η γνώση σ’ ένα συντριπτικό ποσοστό δεν υπάρχει.

Και τίθεται το ερώτημα: Ο άνθρωπος των καιρών μας είναι αληθινά ελεύθερος; Και αν ναι, συνειδητοποιεί ότι η ελευθερία είναι στη βαθύτερη ουσία της, στάση ζωής, σκοπός και καταξίωση ζωής!

Οι πάντες στην εποχή μας ομιλούν περί ελευθερίας. Γι’ αυτήν αγωνίζονται και σ’ αυτήν προσβλέπουν σαν ύψιστη δικαίωση των αγώνων τους. Ξέρουν όμως τι σημαίνει πράγματι ελευθερία; Ποιο είναι το βαθύτερο πνευματικό μήνυμα και πόσο ακριβό είναι το τίμημά της; Φοβούμαι πως όχι.

Ποτέ άλλοτε στην ταραγμένη πορεία της ανθρωπότητας δεν υπήρξε τόση επίφαση Ελευθερίας και τόση κακοχρηστία της. Ένας σύγχρονος φιλόσοφος έγραψε χαρακτηριστικά ότι «πλέομε σε μια θάλασσα ελευθερίας αλλά τα ρούχα μας παραμένουν στεγνά!» Αληθινά. Όλοι και όλα γύρω μας κραυγάζουν για την ελευθερία, ανεμίζοντας ένα λάβαρο στους ανέμους σε κάθε κατεύθυνση, για κάθε παραλήπτη. Εν ονόματι της ελευθερίας κραυγάζουν και εν ονόματί της προσφεύγουν στην απάνθρωπη βία για να επιβάλλουν τις απόψεις και τις ιδέες τους.

Το συνειδητά ελεύθερο άτομο όμως δεν επιβάλλει ποτέ τα προσωπικά του πιστεύω ούτε αξιώνει από τον άλλον, όσο και αν διαφωνεί μαζί του, να ταυτιστεί με τις θεωρίες του. Αντίθετα σέβεται τις γνώμες του άλλου και σ’ έναν πιθανό διάλογο μαζί του τις ακούει καλόπιστα και καλοπροαίρετα.

Είναι γνωστός ο ιστορικός λόγος που αποδίδεται στον Δαντόν: «Διαφωνώ ριζικά μαζί σου αλλά θα έδινα και τη ζωή μου ακόμα για να μπορείς να υποστηρίζεις τη γνώμη σου.» Ποιοι από τους ανθρώπους της εποχής μας θα μπορούσαν να επαναλάβουν συνειδητά αυτή τη δήλωση της απόλυτης ελευθερίας.

Προκαλεί θλίψη ότι σε καιρούς που προσφέρεται τόση ελευθερία απ’ όλους τους κατ’ ευφημισμόν ιδεολογικούς φορείς της, Ελευθερία, με κεφαλαίο το αρχικό Ε, δεν υπάρχει. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ενώ μεγάλη και ιερή είναι αυτή η έννοια, αντίστοιχα είναι και τόσο εύθραυστη. Καθημερινά κακοποιείται «χωρίς συναίσθηση και χωρίς αιδώ» από τους εξ επαγγέλματος φορείς της. Οι αποδέκτες της υφίστανται συνεχείς πλύσεις εγκεφάλου που τις καλλιεργούν, ανάλογα με τα συμφέροντα και τις διαπλοκές τους, τα οργανωμένα ΜΜΕ. Η «ενημέρωση» που προσφέρεται με ασύδοτη αφθονία, μεταποιεί και παρουσιάζει τα γεγονότα, ανάλογα με τις κατευθύνσεις που παίρνει από τους φορείς της. Η είδηση δεν φθάνει στον παραλήπτη αντικειμενική και ελεύθερη αλλά «προσαρμόζεται» μέσα από πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες στη γραμμή που δίνεται.

Η παραπληροφόρηση αποτελεί έναν από τους πιο βάναυσους τρόπους βιασμού της ελευθερίας. Και δυστυχώς αυτή η παραπληροφόρηση αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της καθημερινής μας ενημέρωσης. Την ίδια στιγμή, η ίδια είδηση μεταδίδεται κατά πολλούς διαφορετικούς τρόπους και μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα του συντάκτη της ή του παρουσιαστή της. Ακόμη και σε ακραία πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα εισβάλλει η, από σκοπιμότητα, ή άγνοια παραπληροφόρηση.

Που λοιπόν, βρίσκεται η ελευθερία για την οποία τόσο αυτάρεσκα θριαμβολογούν οι καιροί μας; Άδικα και προκλητικά θα έλεγα χαρακτηρίστηκε η εποχή μας σαν η εποχή της ελευθερίας. Στο όνομά της καταστρατηγούνται όλες οι βασικές αρχές της. Ανάμεσά τους η πιο ουσιαστική απ’ όλες: Η Αλήθεια. Αυτή που ο κάθε υποτιθέμενος εκφραστής της, τής φοράει τα ρούχα που αυτός θέλει και τα χρώματα που αυτόν αντιπροσωπεύουν.

Ίσως μια σταυροφορία που θα έπρεπε να ξεκινήσουμε είναι ν’ αποδώσουμε στην αγρίως παρεξηγημένη Ελευθερία το αληθινό νόημά της. Αυτό που της έδωσαν πολύχρονοι αγώνες και ανυπέρβλητες θυσίες. Και αυτό που μπορεί ν’ αποτελέσει την προσωπική άμυνα κάθε Ελεύθερου Ανθρώπου.

Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

α'
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι'
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.

β'
Αυτή και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείαςεπτέρωσε
τον Ίκαρον'και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ’επνίγη
θαλασσωμένος,

γ'
Αφ’υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου,νόμιζε
φρικτόν τον τάφον.

δ'
Μούσα,το Ικάριον πέλαγος
έχεις γνωστόν.Να η Πάτμος,
να αι Κορασσίαι, κ’η Κάλυμνα
’που τρέφει τας μέλισσας
με’ αθέριστα άνθη.

ε'
Να της αλόης η νήσος,
και η Κως ευτυχεστάτη,
ήτις του κόσμου εχάρισε
τον Απελλήν και αθάνατον
τον Ιπποκράτην.

ς'
Ιδού και ο μέγας τρόμος
της Ασίας γης, η Σάμος'
πλέξε δι’αυτήν τον στέφανον
υμνητικόν και αιώνιον,
λυρική κόρη.

ζ'
Αυτού,ενθυμάσαι,εγέμιζες
του τέϊου Ανακρέοντος
χαρμόσυνον κρατήρα,
κ’έστρωνες δια τον γέροντα
δροσόεντα ρόδα.

η'
Αυτού, του Ομήρου εδίδασκες
τα δάκτυλα’να τρέχουσι
με’την ωδήν συμφώνως,
όταν τα έργα ιστόρει
θεών και ηρώων.

θ'
Αυτού, τα χρυσά έπη
εμψύχωνες εκείνου,
δι’ου τα νέφη εσχίσθησαν
και των άστρων εφάνηκεν
η αρμονία.

ι'
Ω κατοικία Ζεφύρων,
όταν αλλού του ηλίου
καίουν τα βουνά η ακτίνες,
ή τον χειμώνα η νύκτα
κόπτη τας βρύσεις'

ια'
Εσύ ανθηρόν το στήθος σου,
φαιδρόν τον ουρανόν
έχεις,και από τα δένδρα σου
πολλή πάντοτε κρέμεται
καρποφορία.

ιβ'
Καθώς,προτού νυκτώση,
μέσα εις τον κυανόχροον
αιθέρα, μόνος φαίνεται
λάμπων γλυκύς ο αστέρας
της Αφροδίτης'

ιγ'
Καθώς μυρτιά υπερήφανος
απ’άνθη φορτωμένη
και από δροσιάν αστράπτει,
όταν η αυγή χρυσόζωνος
την χαιρετάη'

ιδ'
Ούτω το κύμα Ικάριον
κτυπούσα η βάρκα, βλέπει
σε εις τα νησιά ανάμεσα
λαμπράν και υψηλοτάτην,
και αγαλλιάζει.

ιε'
Τι εγίνηκαν η ημέραι,
ότε εις τας κορυφάς
του Κερκετέως δενδρόεντος
εχόρευον η τέχναι
στεφανωμέναι

ις'
Έρχονται, ω μακαρία
νήσος, έρχονται πάλιν'
το προμηνύουσι τ’άντρα σου
φλογώδη, εξ ών μυρίαι
μαχαίριαι εκβαίνουν.

ιζ'
Ως η σφήκες μαζώνονται
επί τα ολίγα λείψανα
σπαραγμένης ελάφου,
ή ταύρου οπού εκατάντησε
δείπνον λεαίνης,

ιη'
Αλλ’αν βροντήση εξαίφνης,
πετάουν ευθύς και αφίνουσι
την ποθητήν τροφήν,
υπό τα δένδρα φεύγουσαι
και υπό τους βράχους'

ιθ'
Ούτως, εις τα παράλια
ασιατικά, τα πλήθη
αγαρηνά αναρίθμητα
βλέπω’να επισωρεύωνται,
όμως ματαίως.

κ'
Σάλπιγγα μεγαλόφθογγος
<<οι Σάμιοι>>,κράζει,<<οι Σάμιοι>>
και ιδού τα πόδια τρέμουσι
μυρίων ανδρών και αλόγων
θορυβουμένων.

κα'
<<Οι Σάμιοι>>ֹκαι εσκορπίσθησαν
των απίστων αι φάλαγγες.
Α, τι, ω δειλοί,δεν μένετε,
‘να ιδήτε, αν το σπαθί μας
κοπτερόν ήναι

κβ'
Έρχονται,πάλιν έρχονται
χαράς ημέραι, ω Σάμος'
το προμηνύουν οι θρίαμβοι
πολλοί και θαυμαστοί,
’που σε δοξάζουν.

κγ'
Νήσος λαμπρά,ευδαίμονε'
ότε η δουλεία σε αμαύρωνε,
σ’είδον'άμποτε νάλθω
’να φιλήσω το ελεύθερον
ιερόν σου χώμα.

κδ'
Εάν φιλοτιμούμεθα
’να την’ ξαναποκτήσωμεν
μ’ιδρώτα και με αίμα,
καλόν είναι το καύχημα
της αρχαίας δόξης.

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

Ζήσε τη στιγμή!

Θηλυκά,Galadriel

Ωχ τι εγινε εδω νιωθω σαν τα ηρθε ο παππους Φρομ και μου εδωσε δυο χαστουκια..

Το βιβλιο Στεφανε "Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία" το διαβασα στην μετεφηβικη μου ηλικια αλλα δεν νομιζω τωρα πως ειμαι στην καταλληλη διαθεση να το ξαναδιαβασω.

Ευχαριστω παντως ειναι σημαντικο.

Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,υπηρχε και ενα θεμα παλια στο Εσωτερικα καπου εδω> http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=2658

Φιλη Γκαλαντριελ,μηπως θα μπορουσες σε παρακαλω να προλογισεις σε τι αναφαιρεται το βιβλιο,Πέρα από τα δεσμά της αυταπάτης..
πιστευεις πως η ελευθερια ειναι μια εννοια που εχει σχεση με της προσωπικες αυταπατες του καθενα μας η ειναι μια εννοια αφηρημενη και ο καθενας την προσεγγιζει και την προσαρμοζει αναλογα με το δικο του συστημα αξιων,παρολαυτα θα με ενδιεφερε η προσωπικη αποψη του καθενα μας και οχι τοσο η ψυχολογικη ΟΡΟΛΟΓΙΑ της

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

ναι, η άποψη μου είναι ότι για να προσεγγίσει κανείς την ελευθερία πρέπει πρώτα να σπάσει τα δικά του δεσμά από τις προσωπικές του αυταπάτες... στην συνέχεια υπάρχει το ιδανικό της ελευθερίας που είναι πανανθρώπινο και πέρα από τα δεσμά της αυταπάτης των θρησκειών, των φυλών και των θεωριών....

το βιβλίο ήταν μια πρόταση για διάλογο και όχι το συνηθισμένο copy paste που συναντάμε...

κατά τ' άλλα δε νομίζω πως ο παππούς Φρομ ασχολήθηκε ποτέ μονόπλευρα με την ψυχολογική πλευρά σε οποιοδήποτε βιβλίο του, αλλά ταυτόχρονα εξέταζε και την ανθρωπολογική και κοινωνική οπτική ... όμως για να λες ότι το έχεις διαβάσει προφανώς το γνωρίζεις ήδη...

καλέ μου 1900, είπες ότι η ελευθερία τα θέλει όλα και τα καίει όλα... και θυμήθηκα άλλο ένα βιβλίο του Φρόμ... "την ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας".....

αχ... δεν πάω καλά... σοβαρά προβλήματα Φρομίτιδας μου φαίνεται ότι έχω...

και θα βγάλω και κακό όνομα ότι κάνω αναφορές σε βιβλία άλλων...

Θηλυκά, Galadriel

παω μια βολτα εξω στο κρυο για να την σκεφτω αφου οι καλυτερες σκεψεις γινονται περπατωντας..

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

spirit, φιλιά στην Φινλαδία.

Ζήσε τη στιγμή!

Ας ξεκινήσω την σκέψη μου.
Οι έλληνες κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ,διψούσαν κυριολεκτικά για λευτεριά.
Αυτό για να το εμπεδώσουμε εμείς οι νεοέλληνες επαρκώς , θα πρέπει να νιώσουμε την ανάσα , ενός ανάλογου κατακτητή , στον σβέρκο μας.
Η παγκοσμοιοποίηση δεν είναι ικανή ,να μας φέρει την δίψα για την ελευθερία.
Σε αυτό το φαινόμενο συμμετέχουμε όλοι προαιρετικά.
Πιστεύω ότι είναι μια καλή ιδέα.
Ο μέγας αλέξανδρος ,αν δεν με απατούν οι ιστορικές μου γνώσεις , ήταν ο πρώτος θνητός ,που την επεδίωξε με αξιώσεις.
Σήμερα η προσπάθεια αυτή , απανήλθε στο προσκύνιο , υπο ένα άλλο καθεστώς.

Είναι έντονο το το εβραικό στοιχείο ,μέσα στα σπλάχνα της.

Η ηγεσία αυτή κατάφερε να ενώσει τον κόσμο μονάχα εμπορικά.

Η ανθρώπινη ψυχή και το περιεχόμενό της δεν εμπορεύτηκαν και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει.
Οι μπαγλαμάδες , έχουν καταφέρει να μηδενίσουν επικύνδυνα την ένοια
Άνθρωπος.

Ο άνθρωπος για να γευθεί ελευθερία ,θα πρέπει να πλησιάσει την ένοια της λέξεως Άνθρωπος.

Την ένοια αυτή την παραλάβαμε απο τους αρχαίους έλληνες.
Πόσο υπερήφνος νιώθω ,όταν το ισχυρίζομαι ?

Άνθρωπος σημαίνει άνω -θρόζω , σκαρφαλώνω - ψηλά. ( shwabe το είπα καλά ;;; )

Πρέπει να αρχίσουμε πάλι ,να ορθώνουμε το ανάστημά μας ψηλά ,εκεί πάνω στον δημιουργό.
Αφού αυτό αποτελεί μια ματαιοδοξία , για την πλειοψηφία , προσπαθώ και εγώ να τον επιδιώξω ατομικά.

Δεν με απασχολεί ιδιαίτερα , αν με χαρακτηρήσουν ονειροπόλο και αφελεί.

Καλύτερα έτσι , παρά κοινωνικό ζώο , σε ένα πουλημένο σύστημα.
Πουλημένο ενοώ στον καπιταλισμό.

Όσο εξαρτώμαι ακόμη ,απο την ενέργεια , που χρειάζεται το σώμα μου ,θα είμαι υποχρεωμένος να συμμετέχω σε αυτό το σύστημα.
Σημαντικό για εμένα είναι ,να μην πουλάω εύκολα τα ιδανικά μου, περί ελευθερίας.

Αυτό που ανέφερες , να θυσιάσω την ζωή μου , για να μπορείς εσύ και εγώ μέσα απο εσένα , να εκφράζομαι ελεύθερα , με εκφράζει αρκετά.
Όσο όμως ζούμε σε μια κοινωνία ατελή ,η ελευθερία η προσωπική και η ομαδική αυτό θα έχουν θεωρητικό χαρακτήρα.

Θέλω να σπάσω αυτό το φράγμα.
Τι λες θέλεις να με ακολουθήσεις.
Εγώ σε ακολουθώ , γιατί είσαι ένα καθαρόαιμο spirit.

Είμαστε δύο ,γίναμε τρεις , γίναμε χίλιοι δεκατρείς.

Αχ ρε Μίκη ,ωραία τα στοίχισες , ποιος όμως σε ακολουθεί ;;;

Άντε μωρέ παιδιά , ας παιτάξουμε τον εβραικό ζυγό απο επάνω μας, για να γευθούμε λίγη λευτεριά.

Ανοίξτε το MSword γράψτε το εξής: =rand (200,99) και μετά πατήστε enter και δείτε τι βγάζει..

Κουφό?

Ειπες για την ελευθερια θαυμασια πραγματα αλλα αυτο που βλεπω κατα καιρους να γινεται ειναι το γεγονος οτι μερικες φορες χανομαστε μεσα σε λεκτικους λαβυρινθους και ως αποτελεσμα αυτου ξεχναμε την ουσια και την βαθυτερη αναγκη μας για
Ελευθερια που ειναι το υψιστο δικαιωμα του καθε ανθρωπου που στης μερες μας νομιζω πως χανει το νοημα του αφου για καποια ανωτερα συμφεροντα περναμε σε μια κοινωνια της ληθης στην μαζικοτητα του τροπου σκεψης και εκφρασης.

Ειναι αξιοσημειωτο που σημερα η ελευθερια εγινε μονο μια λεξη αμφιβολης σημασιας και αυτο γιατι οι ανθρωπινες αναγκες επικεντρωνονται στην υλη οσο ποτε αλοτε.

Γιατι ο ανθρωπος φοβατε εμπρος στην ανοιχτη πυλη της ελευθεριας;

Η ελευθερια ειναι μια ιδεα ενα οραμα μια σταση ζωης που μπορει να κατακτηθει σταθερα,αλλα το προβλημα της εποχης μας ειναι οτι απουσιαζουν τα μεγαλα οραματα και οι στοχοι στο συνολο της ανθρωποτητας αλλα σε ατομικο επιπεδο πιστευω πως πρωτα απο ολα πρεπει να συνειδητοποιησουμε οτι εκει που τελειωνει η ελευθερια του συνανθρωπου μας ξεκιναει η δικη μας.

Ποια ειναι τα περιοριστικα μετρα που μας εμποδιζουν να ζουμε ελευθερα;
Ειναι ο φοβος εμπρος στο αγνωστο σε καθε τι που μπορει να γινει χωρις να εχουμε τον ελεγχο της καταστασης ο φοβος του θανατου ειναι επισης ενα περιοριστικο μετρο μια ατελεια της ανθρωπινης υπαρξης.
Ψαχνοντας βαθια μεσα μας πρεπει να απαλλαγουμε απο τον φοβο του θανατου εκει βρισκεται το κλειδι για το πρωτο βημα της υπαρξης μας προς την ελευθερια.

Ακομη καθε ειδους εξαρτηση ΕΛΠΙΔΑ,προσμονη,ειναι μια δεσμευση για την αεναη μορφη της υπαρξης μας,τα δεσμα ειναι αορατα αλλα υπαρκτα.

Και εν κατακλειδι γιατι μου αρεσουν οι συμπυκνωμενες νοηματικα φρασεις θα ηθελα να προσθεσω την αγαπημενη εκφραση του Καζαντζακη:

Ξέρω τώρα' δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος. Αυτό θέλω. Δε θέλω τίποτα άλλο. Ζητούσα ελευτερία.

και ακομα απο την ασκητικη:

Πολεμούμε γιατι έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας. Δεν ξενοδουλεύουμε' εμείς είμαστε οι αφέντες' το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας κι αίμα μας.

Το σκάβουμε, το κλαδεύουμε, το τρυγούμε, πατούμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί, τραγουδούμε και κλαίμε, οράματα κι Ιδέες ανηφορίζουν στην κεφαλή μας.

Σε ποια εποχή του αμπελιού σου έλαχε ο κλήρος να δουλεύεις; Στα σκάμματα; Στόν τρύγο; Στα ξεφαντώματα; Όλα είναι ένα.

Σκάβω και χαίρουμαι όλον τον κύκλο του σταφυλιού, τραγουδώ μέσα στη δίψα και στο μόχτο μου, μεθυσμένος από το μελλούμενο κρασί.

Κρατώ το γιομάτο ποτήρι και ξαναζώ το μόχτο του παππού και του προπάππου. Κι ο ιδρώτας της δουλειάς τρέχει κρουνός στο αψηλό καταμέθυστο κρανίο.

Είμαι ένα σακί γιομάτο κρέας και κόκαλα, αίμα, ιδρώτα και δάκρυα, επιθυμίες και οράματα.

Κυλιούμαι μια στιγμή στον αγέρα, πνέω, χτυπάει η καρδιά μου, ο νους μου φέγγει, και ξαφνικά η γης ανοίγει και χάνουμαι.

Μέσα στο εφήμερο ραχοκόκαλό μου δυο αιώνια ρέματα ανεβοκατεβαίνουν. Μέσα στα σωθικά μου ένας άντρας και μια γυναίκα αγκαλιάζουνται. Αγαπιούνται και μισούνται, παλεύουν.

Ο άντρας πλανταμένος φωνάζει: «Είμαι η σαγίτα που θέλει να σκίσει το στημόνι, να τιναχτεί όξω από τον αργαλειό της ανάγκης.

»Νά ξεπεράσω το νόμο, να συντρίψω τα κορμιά, να νικήσω το θάνατο. Είμαι ο Σπόρος!»

»Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

»Ν' αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους' να ζητάς συντρόφους!

»Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

- Θεέ γιατί με έπλασες άνθρωπο ;;;

Πιθανή απάντηση :
Μα ευλογημένε, σε έπλασα άνθρωπο ,για να έχεις την δυνατότητα να εξυψωθείς.
Να φτάσεις το πνεύμα σου , μέχρι την θείωση, αν πραγματικά το θέλεις.
Ως τι ήθελες να σε φέρω στον κόσμο , τώρα που γνώρισες ένα μέρος του . Ως λίθο εν λήθη.
Γεννήθηκες γυμνός , για να θυμάσαι , ότι τίποτε δεν σου ανήκει σε αυτόν τον κόσμο.

Και όμως , όταν κάνω χρήση της ουσίας του της αγάπης ,όταν αγαπάω αληθινά ,μου ανήκει ολάκερος ο κόσμος και ακόμη παραπέρα ,γιατί δεν
την χωράει την αγάπη μου όλη .
Μέσα σε αυτήν την αγάπη , είσαι και εσύ αδελφή ψυχή spirit.
Πιστεύω στην ελευθερία , όπως ο θεός στον άνθρωπο.
Θα αγωνίζομαι για αυτήν και μέσα από αυτό το τόπικ , για όσο καιρό θα υπάρχω ακόμη.
Δεν μπορεί να μου στερήσει την πίστη αυτή κανένας θνητός.
Έτσι τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, αυτήν την στιγμή.

Αλλα η Ελευθερια απο μονη της ως ιδεα δεν μπορει να μας παει πολυ μακρυα αν δεν συναπτεται με ενα πληθος ακομη αγαθων που ειναι αναγκαια στην εξελιξη μας,ως οντοτητες...

Ενας απο τους σημαντικοτερους εκπροσωπους του Νεοελληνικου Διαφωτισμου ο Αδαμαντιος Κοραης αναφερει:

Λατρευω την ελευθερια,αλλα θα ηθελα να την βρισκω παντοτε θρονιασμενη αναμεσα στην δικαιοσυνη και τον Ανθρωπισμο.

Η δυσκολοτερη μαχη που πρεπει να κανουμε ειναι πρωτα με τον ιδιο τον εαυτο στο αγωνα μας για την ελευθερια επικεντρωνωντας την ουσια του αγωνα στον Ανρωπισμο και στην δικαιοσυνη.
Η αυτοκυριαρχια να μπορει να εχει απολυτο ελεγχο των αναγκων του και το ελευθερο κριτηριο αναμεσα στα

πρεπει και στα θελω που εχουν διαμορφωθει απο εξωγενεις παραγωντες.

Ο Πλατων οριζει την ελευθερια ως:ΑΦΕΙΔΙΑ ΕΝ ΧΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΝ ΚΤΗΣΕΙ ΟΥΣΙΑΣ,δηλαδη ως απεριοριστη χρηση και αποκτηση ουσιας,πραγματων που συνιστουν την προοδο και εξελιξη του ανθρωπινου ειδους.

Αρα πρωτα ειναι η θεληση και επειτα ακολουθει η Δυναμης να υλοποιησουμε τα θελω μας.

Αλλα πολυ σημαντικο ειναι επισης ειναι να κρατουμε μια σταση μεσοτητας για την αποφυγη ακραιων καταστασεων.

Δηλαδη αναμεσα στον εγωισμο και την ταπεινοφροσυνη επιλεγω την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Αναμεσα στο ασιγαστο παθος,και στην απαθεια,επιλεγω την συνεση και την πραοτητα.
Το πως μπορουμε να εφαρμοσουμε την μεση οδο και να πορευθουμε σε αυτη ειναι κατι που μονοι μας πρεπει να το βρουμε στην καθημερινη μας ζωη.

Καλη Κυριακη σε ολους!

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

Η σωτηρία μου είναι ο θάνατος και το κορμί σου
να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω
σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα

Να αγγίζω το βυθό και να ξοδεύομαι γιατί το θέλω
σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω

Η γύμνια λάμπει με του λευκού τη λάμψη
μαγεύει το θάνατο με το λευκό
απουσία κι όλα τίποτα, δαπάνη, γύμνια...

Σ'αγαπαω πολυ αγαπη μου Matilde...
Eσυ αραγε ποσο μ'αγαπας?
φιλια στο νινι μου...

quote:

---

Σ'αγαπαω πολυ αγαπη μου Matilde...
Eσυ αραγε ποσο μ'αγαπας?
φιλια στο νινι μου...

Solitary...

---

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Solitary...
ΤΙ ΕΚΠΛΗΞΗ

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΝΤΑΙ.ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΛΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΖΥΓΟ Ή ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΚΛΑΒΟΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΤΗ ΖΩΗ
Επίσης
ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ
Ακόμη
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Φιλικά,
Σεμινάκι

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr