 Απεστάλη: 05/12/2004, 23:15:33
 Φυσική και Μεταφυσική
Μια σειρά από επιστημονικά πειράματα στα τελευταία χρόνια άλλαξαν την άποψη που έχουμε για την φύση της ύλης. Θα λέγαμε ότι ήταν η τελευταία επιστημονική επανάσταση στα τέλη του 20ου αιώνα, γράφει στην Guardian, ο συγγραφέας Mike Purton. Σήμερα γνωρίζουμε πως σωματίδια, που κάτω από ορισμένες συνθήκες ήταν συζευγμένα αρχικά με κάποιο τρόπο, συνεχίζουν και αλληλεπιδρούν με σήματα που ταξιδεύουν με μεγαλύτερες ταχύτητες από το φως. Ό,τι συμβαίνει δηλαδή σε ένα σωματίδιο από το αρχικό ζεύγος, επηρεάζει και το άλλο σωματίδιο και ας είναι αυτό στην "άλλη άκρη" του σύμπαντος, παραβιάζοντας και το απόλυτο εμπόδιο, την ταχύτητα του φωτός. Αυτό αναφέρεται ως "θέωρημα της μη-τοπικότητας" του John Bell. Ο David Bohm και D'Espagnat πρότειναν θεωρίες για να εξηγήσουν τέτοια φαινόμενα μη-τοπικότητας, στις οποίες το κάθε τι στο Σύμπαν είναι συνδεδεμένο με οτιδήποτε άλλο, από την στιγμή που στην κοινή αρχή του Σύμπαντος, όλα ήταν συνδεδεμένα. Μερικοί επιστήμονες χρησιμοποιούν τον όρο "μη-χωριστικότητα" για να περιγράψουν αυτό το φαινόμενο. Και η διαφορά είναι αξιοσημείωτη. Διότι εάν η ύλη είναι μια άλλη μορφή της ενέργειας, τότε σε ένα βαθύ επίπεδο ποτέ δεν ήταν και ούτε θα είναι διαχωρισμένα. Αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια από την απόδειξη αυτής της Αρχής, ακόμα αυτό δεν έχει επηρεάσει την κοινή μας αντίληψη, εκτός κι εάν το δούμε από μια πιο πνευματική προοπτική. Εάν θεωρήσουμε την ύλη και το νου ή το πνεύμα ως πόλους της ίδιας Αρχής τότε αυτό που εφαρμόζεται στην ύλη θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στο πνεύμα. Η χωριστικότητά μας δεν είναι παρά ψευδαίσθηση, η πραγματικότητα είναι μια αδιαίρετη ενότητα. Ο επιστήμονας και θεολόγος Teilhard de Chardin θεωρούσε ότι όλα βρίσκονται σε μια ενότητα, υλική και πνευματική όπως φαίνεται και από τα λόγια του Χριστού που προέτρεπε για αμοιβαία αγάπη, αναγνωρίζοντας ότι μέσα στην καρδιά του καθενός γεννιόταν ο ίδιος Θεός. Έτσι εάν αυτή η αγάπη προς τον άλλον γίνει κατανοητή ως μια αναγνώριση της κοινότητάς μας και της αλληλεξάρτησής μας, μπορούμε να συμπεράνουμε και το γιατι, κατά αναλογία, η ίδια ενότητα υπάρχει και στην ύλη. Η αγάπη δηλαδή είναι η επιβεβαίωση της ίδιας της βαθύτερης φύσης της πραγματικότητας. Κι εάν ο καθένας μας δεν μπορεί να νοηθεί ως μια χωριστή πνευματική οντότητα, τότε η εγωιστική μας προσπάθεια να "πάμε σε κάποιο παράδεισο" εις βάρος των άλλων - άλλοτε βομβαρδίζοντάς τους ή σκοτώνοντάς τους, στο όνομα ενός Θεού, - είναι μια διαστροφική πεποίθηση. Με αυτήν τη νέα αντιληψη, μέσα από την θρησκεία, όχι ως αποτέλεσμα τυφλής πίστης, αλλά βασισμένης στην γνώση, θα αφιερωθούμε σε ανώτερο σκοπό. Από το να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως χωριστές υπάρξεις, θα αντιληφθούμε ότι είμαστε όψεις ενός και όμορφου και αόρατου "Όλου". Ο καθένας παίζοντας έναν μοναδικό και ουσιαστικό ρόλο. Κλείνοντας να παραθέσουμε και ένα πολύ καλό απόσπασμα από το Physics4u.gr: "Η κβαντική λοιπόν θεωρία, ίσως υπονοεί, πως υπάρχει ένας αόρατος ιστός όπου όλα τα σημεία είναι συζευγμένα σε κβαντικό επίπεδο. Θα μπορούσαν λοιπόν να εξηγηθούν φαινόμενα όπως η τηλεπάθεια, η εφαρμογή ψυχικών δυνάμεων, η άμεση επικοινωνία σε μεγάλες αποστάσεις κλπ.Ίσως αποδειχθεί στο μέλλον η δυνατότητα του νου να ενισχύει και να ελέγχει ψυχικά φαινόμενα. Υπάρχουν ενδείξεις πως κάποιες μορφές διανοητικής λειτουργίας έχουν σαν αποτέλεσμα να παραβιάζουν την ομαλή συνέχεια του χρόνου και ονομάζονται "προφητικά όνειρα", ψυχικές δυνάμεις κλπ. Γι' αυτές υπάρχουν έργα μεγάλων ερευνητών, όπως του Αρθουρ Καίσλερ και του Κάρλ Γιουνγκ. Μήπως η Νέα Φυσική μπορεί να μας αποκαλύψει την ερμηνεία τους;" http://www.physics4u.gr/articles/epr.html
Πηγές:
http://www.guardian.co.uk/comment/story/0,3604,1366172,00.html
http://www.physics4u.gr/articles/epr.html
Ω, Θεέ μου, συγνώμη. Ξέρεις... ήμουν τόσο απορροφημένος να σε σκέπτομαι, που δεν πρόσεξα ότι ήσουν πάντα, εδώ, μπροστά μου.
 |
Φυσική και Μεταφυσική
