Το νόημα της προσωπικής μου ζωής , βασίζεται σε ένα σοφό ελληνικό ρητό.Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό.
Στην μέχρι τώρα ζωή μου ,γεύθηκα αρκετές πνευματικές τροφές.
Θα αναφέρω μερικές από αυτές , που ίσως εκφράζουν και άλλους συνανθρώπους μου.
Το βιβλίο , ο ζωντανός και γραπτός διάλογος ,ο προφορικός λόγος ,η φαντασία, τα όνειρα και γενικά ,οτιδήποτε συλλαμβάνουν οι 5 αισθήσεις μου , ως εξωτερικό ερέθισμα.
Όλες αυτές τις υπέροχες πνευματικές γεύσεις , προσπάθησα να τις αποθηκεύσω στην μνήμη του εγκεφάλου μου.
Αυτό γίνεται.
Είναι όμως αυτή η πνευματική τροφή , που πηγάζει από την μνήμη μας μπαγιάτικη , σε σχέση με την άμεση πνευματική τροφή.
Η άμεση δημιουργείται ,όταν ζούμε την στιγμή.
Ζούμε στην ζωή μας καλές και κακές στιγμές.
Εγώ προσπαθώ να θυμάμαι , περισσότερο τις καλές.
Έτσι καλλιεργώ μέσα στην ψυχή μου , συστηματικά και με υπομονή την αρετή , που θα με κάνει να πράττω μονάχα το καλό.
Η ουσιαστική δυσκολία για να πράττω μονάχα το καλό ,δεν οφείλεται στο περιβάλλον μου.
Αυτό με επηρεάζει θετικά και αρνητικά.
Ήταν ο εθισμός μου στα υλικά αγαθά.
Πιστεύω , ότι όλοι από την βρεφική ηλικία μας εθιζόμαστε στα υλικά αγαθά ,επειδή ο κόσμος στην πλειοψηφία ,ασχολείται περισσότερο με αυτά.
Αν οι γονείς μου γνώριζαν , ότι το πνεύμα προηγείται της ύλης , θα με βοηθούσαν από πιτσιρικά να το εμπεδώσω ορθά.
Μαζί με το γάλα , θα μου έβαζαν καθημερινά και ένα ζεστό πιάτο πνευματικής τροφής.
Είναι όμως άνθρωποι , που δεν παίδευσαν αρκετά το πνεύμα τους.
Έζησαν σε μια εποχή πολύ ποιο κατώτερη πνευματικά , από την σημερινή.
Όλα ξεκίνησαν από μερικά πνευματικά ερεθίσματα , που δέχτηκα κάποτε από έναν οικογενειακό μας φίλο.
Μου είπε αρκετά πράγματα ,αλλά το ποιο ουσιαστικό ήταν το εξής .
Δεν υπάρχει νόημα στην ζωή του ανθρώπου αν δεν περιέχει θεό και για να περιέχει θεό , θα πρέπει να πράττει το καλό.
Αυτήν την πληροφορία την κουβαλούσα στην μνήμη του εγκεφάλου μου για αρκετά χρόνια.
Όταν κάποτε χόρτασα το φαΐ , τον ύπνο και την διασκέδαση , η ψυχή μου άρχισε να αναζητά καινούργιους ορίζοντες.
Αφού μπούχτισε τα υλικά αγαθά ,θέλησε να γευτεί και τα πνευματικά.
Άρχισα να διαβάζω βιβλία , που είχαν ως επίκεντρο την σοφία.
Η μεγαλύτερη απόλαυση σε αυτήν την εσωτερική μου , θα έλεγα αναζήτηση , ήταν ο πνευματικός μου ενθουσιασμός ,που με καταλάμβανε , όταν μάθαινα κάτι καινούργιο .
Αφού έμαθα κάποια πράγματα , προσπάθησα να τα εφαρμόσω ,στην προσωπική μου ζωή.
Κάθε φορά αποτύγχανα ,επειδή σκόνταφτα επάνω στην κακία , με την οποία είναι γεμάτη η ανθρώπινη καθημερινότητα.
Το πνεύμα μου όμως δεν έλεγε να ησυχάσει.
Δεν μπορεί έλεγα μέσα μου. Φταίω και εγώ ,που δεν τα καταφέρνω.
Σήμερα κατάλαβα , ότι φταίω μονάχα εγώ.
Για να συνηθίσει οποιοσδήποτε άνθρωπος , στην άσκηση του καλού , θα πρέπει να του γίνει συνήθεια.
Για να του γίνει συνήθεια , θα πρέπει να αντιληφθεί τις θετικές ( ευεργετικές ) ,επιδράσεις , που ασκούν αυτές στην ύπαρξή του.
Για να φτάσει μια ανθρώπινη ύπαρξη ,σε τέτοιο υψηλό βαθμό αντίληψης , θα πρέπει να καλλιεργεί τακτικά το πνεύμα του.
Ύψιστη πνευματική τροφή , για εμένα προσωπικά αποτελεί το ηλιοβασίλεμα και η δύση του ήλιου.
Στο αντίκρισμα ενός τέτοιου φαινομένου , το μυαλό παύει να σκέφτεται.
Δέχομαι την ομορφιά ,όλου αυτού του θεάματος ,υπό την μορφή του φωτός και των χρωμάτων , μέσα στον πυρήνα της ψυχής μου.
Όταν τελειώνει προσπαθώ αυτήν την ενέργεια , που συσσωρεύτηκε στην ψυχή μου , να την μεταδώσω και στον περίγυρό μου.
Ανώτερη μορφή μετάδοσης , αυτής της θετικής ενέργειας , είναι για εμένα , η άσκηση του καλού ,όποτε και όταν μπορώ.
Έτσι αρκούμε σε αυτό.
Κάθε φορά που κάνω το καλό , γίνομαι ευτυχισμένος.
Θα ήταν μεγάλη χαρά για εμένα , αν γράφατε και εσείς ,που διαβάσατε αυτές τις σκέψεις μου , τις απόψεις σας γύρω από αυτό το θέμα.
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗς ΜΟΥ .
Απεστάλη: 15/12/2004, 20:03:22
