Eιναι θρησκεια? αιρεση? Ποια η σταση της εκκλησιας μας
απεναντι?
Απο ποιους χρηματοδοτειται και τι σκοπους εχει?

Στο επισημο site τα πραγματα ειναι καπως
μπερδεμενα.

ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ (ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑΝ) ΕΧΕΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΑΒΡΑΑΜ...ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΗΝ ΠΗΓΗ.......

αναφερεις οτι "ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΤΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ-ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΣΥΝΟΘΥΛΕΥΜΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΟ..."

Η προσωπικη εκτιμηση του καθε αναγνωστη ειναι σεβαστη. Αν αυτο ειναι το συμπερασμα σου -αφου διαβασες τις 3000 σελιδες του Βιβλίου στην αγγλικη γλώσσα- εμενα δεν μου πέφτει λόγος.. ΑΝ ομως οι εκτιμησεις σου ειναι αποτελεσμα αποπροσανατολισμου σου, τοτε θα ηθελα να συζητησω το θεμα μαζι σου. Και τουτο το λεω γιατι στο παραδειγμα που αναφερεις για να αποδειξεις το "συνοθυλευμα" του Βιβλίου αναφέρεις :" ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ (ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑΝ) ΕΧΕΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΑΒΡΑΑΜ...ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΗΝ ΠΗΓΗ......."

Το Βιβλίο της Ουράντια όμως στο Εγγραφο 93 'Ο Μελχισεδέκ Ματσιβέντα",στη σελ 1024 του αγγλικου πρωτότυπου αναφέρει:

Αυτό που τα αρχεία της Παλαιάς Διαθήκης περιγράφουν ως συνομιλίες μεταξύ του Αβραάμ και του Θεού, ήταν στην πραγματικότητα συζητήσεις μεταξύ του Αβραάμ και του Μελχισεδέκ. Μεταγενέστεροι γραφείς θεωρούν τον όρο Μελχισεδέκ συνώνυμο του Θεού. Τα αρχεία των τόσο πολλών επαφών μεταξύ του Αβραάμ και της Σάρας με τον «άγγελο του Κυρίου» αναφέρονται στις πολυάριθμες επισκέψεις τους στον Μελχισεδέκ.

Αγαπητε Atlas, στο Εγγραφο 93 " Ο Μελχισεδέκ Ματσιβέντα" σελ. 1014 του αγγλικου πρωτοτυπου αποκαλυπτονται οι σχεσεις του Αβρααμ με τον Μελχισεδεκ και ΑΠΟΣΑΦΗΜΙΖΟΝΤΑΙ οι παραχαράξεις της αληθειας που έγιναν μεταγενέστερα απο τους συγγραφεις της παλαιας διαθηκης.
ΕΠειδη το κειμενο ειναι μεγαλο παραθετω τα μεγαλυτερα αποσπάσματα που μας βοηθουν στην κατανοηση για το ποιος ηταν ο Μελχισεδεκ , τι αποστολη ειχε να ολοκληρωσει στον πλανητη, με ποιον συνομιλησε ο Αβρααμ, ποιοι επικυρωσαν την συμφωνια του με τον Μελχισεδεκ και άλλα ενδιαφεροντα...

ΦΥΛΛΟ 93 – Ο ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΜΑΤΣΙΒΕΝΤΑ

Οι Μελχισεδέκ είναι ευρέως γνωστοί ως οι Υιοί επειγούσης ανάγκης, επειδή ασχολούνται με ένα εκπληκτικό εύρος δραστηριοτήτων στους κόσμους ενός τοπικού σύμπαντος. Όταν προκύψει οποιοδήποτε έκτακτο πρόβλημα, ή όταν πρόκειται να επιχειρηθεί κάτι ασυνήθιστο, είναι πολύ συχνά ένας Μελχισεδέκ εκείνος ο οποίος αποδέχεται την αποστολή. Η ικανότητα των Υιών Μελχισεδέκ να λειτουργούν σε περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης και σε πολύ διαφορετικά επίπεδα του σύμπαντος, ακόμη και στο φυσικό επίπεδο εκδήλωσης της προσωπικότητας, είναι χαρακτηριστικό της τάξης τους.

Ο ΣΟΦΟΣ ΤΟΥ ΣΑΛΕΜ

Ήταν 1,973 χρόνια πριν τη γέννηση του Ιησού όταν ο Ματσιβέντα επεφοίτησε στις φυλές των ανθρώπων της Ουράντια. Η έλευσή του δεν ήταν εντυπωσιακή. Η υλοποίησή του δεν είχε μάρτυρες ανθρώπινα μάτια. Πρωτοεμφανίσθηκε στο θνητό άνθρωπο τη σημαντική εκείνη ημέρα, όταν μπήκε στη σκηνή του Άμντον, ενός Χαλδαίου βοσκού Σουμερικής καταγωγής. Και η προκήρυξη της αποστολής του συνοψίσθηκε στην απλή δήλωση που έκανε σ’ αυτό τον ποιμένα, «Είμαι ο Μελχισεδέκ, ο ιερέας του Ελ Ελυόν, του Μέγιστου, του ενός και μόνου Θεού.»

Και εκείνη τη νύχτα, καθώς μιλούσαν κάτω από τ’ αστέρια, ο Μελχισεδέκ άρχισε την αποστολή του της αποκάλυψης της αλήθειας της πραγματικότητας του Θεού, όταν, με μια κυκλική κίνηση του χεριού του, στράφηκε στον Άμντον λέγοντας, «Ο Ελ Ελυόν, ο Μέγιστος, είναι ο θείος δημιουργός των αστεριών του στερεώματος, ακόμα και της ίδιας αυτής της γης όπου ζούμε κι’ ακόμα είναι ο ύψιστος Θεός στον ουρανό.»

Μέσα σε λίγα χρόνια ο Μελχισεδέκ είχε συγκεντρώσει γύρω του μια ομάδα σπουδαστών, μαθητών και πιστών, οι οποίοι σχημάτισαν τον πυρήνα της μετέπειτα κοινότητας του Σάλεμ. Γρήγορα έγινε γνωστός σ’ ολόκληρη την Παλαιστίνη ως ο ιερέας του Ελ Ελυόν, του Μέγιστου και ως ο σοφός του Σάλεμ. Στις γειτονικές φυλές συχνά ανεφέρετο ως ο Σεΐχης, ή βασιλιάς του Σάλεμ. Το Σάλεμ ήταν η πόλη η οποία μετά την εξαφάνιση του Μελχισεδέκ έγινε η πόλη του Τζεμπού, που αργότερα ονομάσθηκε Ιερουσαλήμ.

ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

Μέσα σε μία δεκαετία, ο Μελχισεδέκ οργάνωσε τα σχολεία του στο Σάλεμ, συγκροτώντας τα στα πρότυπα του παλαιού συστήματος που είχε εξελιχθεί από τους πρώιμους Σεθίτες ιερείς της δεύτερης Εδέμ. Ακόμη και η ιδέα ενός συστήματος φόρου δεκάτης, το οποίο εισήχθη αργότερα, από τον προσήλυτό του Αβραάμ, προήρχετο από τις διασωθείσες παραδόσεις των μεθόδων των αρχαίων Σεθιτών.

Ο Μελχισεδέκ δίδαξε την έννοια του ενός Θεού, μιας συμπαντικής Θεότητας, επέτρεψε, όμως, στον κόσμο να συσχετίσει τη διδασκαλία αυτή με τον Πατέρα του Αστερισμού του Νορλάτιαντεκ, τον οποίο ονόμασε Ελ Ελυόν – Μέγιστο. Ο Μελχισεδέκ δεν ανέφερε τίποτε για την κατάσταση του Εωσφόρου.

Το σύμβολο των τριών ομόκεντρων κύκλων, το οποίο ο Μελχισεδέκ υιοθέτησε ως έμβλημα της επιφοίτησής του, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού το ερμήνευσε ως σύμβολο των τριών βασιλείων, των ανθρώπων, των αγγέλων και του Θεού. Και τους άφησε να εξακολουθήσουν να το πιστεύουν. Ελάχιστοι από τους οπαδούς του έμαθαν ποτέ ότι αυτοί οι τρεις κύκλοι ήσαν το έμβλημα του απείρου, της αιωνιότητας και της συμπαντικότητας της Παραδείσιας Τριάδας, με τη θεία διατήρηση και κατεύθυνση.

Ακόμη και ο Αβραάμ θεωρούσε ότι το σύμβολο αυτό μάλλον αναπαριστούσε τους τρεις Μέγιστους της Εντέντια, αφού είχε μάθει ότι οι τρεις Μέγιστοι λειτουργούσαν ως ένας.

Ο Μελχισεδέκ δίδαξε τους οπαδούς του όλα όσα μπορούσαν να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν. Ακόμη και πολλές σύγχρονες αντιλήψεις περί ουρανού και γης, ανθρώπων, Θεού και αγγέλων δεν απέχουν πολύ από τις διδασκαλίες αυτές του Μελχισεδέκ. Ο μεγάλος, όμως, αυτός διδάσκαλος υπέταξε τα πάντα στο δόγμα του ενός Θεού, μιας συμπαντικής Θεότητας, ενός ουράνιου Δημιουργού, ενός θείου πατέρα. Δόθηκε έμφαση στη διδασκαλία αυτή, με το σκοπό να προκληθεί τη λατρεία του ανθρώπου και να προετοιμασθεί ο δρόμος για την μετέπειτα εμφάνιση του Μιχαήλ, ως του Υιού αυτού του ίδιου του Πατέρα του Σύμπαντος.

Ο Μελχισεδέκ δίδαξε ότι σε κάποια άλλη μελλοντική στιγμή, ένας άλλος Υιός του Θεού θα έλθει σε υλική μορφή, όπως και ο ίδιος είχε έλθει, αλλά ότι εκείνος θα εγεννάτο από μια γυναίκα. Και τούτος είναι ο λόγος για τον οποίο πάρα πολλοί μεταγενέστεροι διδάσκαλοι υποστήριζαν ότι ο Ιησούς ήταν ιερέας, ή λειτουργός, «για πάντα ίδιος με την τάξη των Μελχισεδέκ.»

Και έτσι ο Μελχισεδέκ προετοίμασε το δρόμο και παρέσχε τη μονοθεϊστική βάση προς την οποία έτεινε ο κόσμος για την επιφοίτηση ενός πραγματικού Παραδείσιου Υιού του μοναδικού Θεού, τον οποίο τόσο ζωντανά παρέστησε ως τον πατέρα των πάντων και τον οποίο παρουσίασε στον Αβραάμ ως ένα Θεό, ο οποίος θα απεδέχετο τον άνθρωπο με μοναδικό όρο την προσωπική του πίστη. Και ο Μιχαήλ, όταν εμφανίσθηκε στη γη, επιβεβαίωσε όλα όσα είχε διδάξει ο Μελχισεδέκ σχετικά με τον Πατέρα εν Παραδείσω.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ

Αν και είναι, ίσως, εσφαλμένο να μιλάμε για «περιούσιο λαό», δεν είναι λάθος να θεωρήσουμε τον Αβραάμ ως ένα επιλεγμένο άτομο. Ο Μελχισεδέκ πράγματι ανέθεσε στον Αβραάμ την ευθύνη να διατηρήσει ζωντανή την αλήθεια του ενός Θεού, όπως αυτός διεκρίνετο από την επικρατούσα πίστη σε πλήθος θεοτήτων.

Η επιλογή της Παλαιστίνης ως τόπου των δραστηριοτήτων του Ματσιβέντα είχε, εν μέρει, υπαγορευθεί από την επιθυμία να δημιουργηθεί επαφή με μία ανθρώπινη γενιά στην οποία να περιλαμβάνεται ένας εν δυνάμει ηγέτης. Την εποχή της ενσάρκωσης του Μελχισεδέκ υπήρχαν πολλές γενεές στη γη, το ίδιο καλά προετοιμασμένες με εκείνη του Αβραάμ, για να δεχθούν το δόγμα του Σάλεμ. Υπήρχαν εξ ίσου προικισμένες γενεές μεταξύ των ερυθρών ανθρώπων, των κίτρινων ανθρώπων και των απογόνων των Ανδιτών, στη δύση και το βορρά. Αλλά και πάλι, καμία από τις τοποθεσίες αυτές δεν βρισκόταν σε τόσο ευνοϊκή θέση για την επακόλουθη εμφάνιση του Μιχαήλ στη γη, όσο βρισκόταν η ανατολική ακτή της Μεσογείου. Η αποστολή του Μελχισεδέκ στην Παλαιστίνη και η μετέπειτα εμφάνιση του Μιχαήλ στον Εβραϊκό λαό καθορίσθηκαν, εν πολλοίς, από τη γεωγραφία, από το γεγονός ότι η Παλαιστίνη βρισκόταν στο κέντρο του τότε υπάρχοντος εμπορίου, των μετακινήσεων και του πολιτισμού του κόσμου.

Λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο του πατέρα του Αβραάμ, του Τεράχ, ο Μελχισεδέκ έστειλε έναν από τους μαθητές του, τον Τζαράμ, τον Χετίτη, για να διαβιβάσει την πρόσκλησή του στον Αβραάμ και τον Ναχώρ: «Ελάτε στο Σάλεμ, όπου θα ακούσετε τη διδασκαλία της αλήθειας για τον αιώνιο Δημιουργό και από τους φωτισμένους απογόνους των δυο σας, αδελφοί, θα ευλογηθεί ολόκληρος ο κόσμος.» Ο Ναχώρ τώρα, δεν είχε αποδεχθεί απόλυτα το ευαγγέλιο του Μελχισεδέκ. Έμεινε πίσω και έφτιαξε μια ισχυρή πόλη-κράτος που πήρε το όνομά του. Ο Λωτ, όμως, ο ανεψιός του Αβραάμ αποφάσισε να πάει με τον θείο του στο Σάλεμ.

Σύντομα, αφού εγκαταστάθηκαν κοντά στο Σάλεμ, ο Αβραάμ και ο Λωτ ταξίδεψαν στην κοιλάδα του Νείλου, για να προμηθευτούν τρόφιμα, επειδή, τότε, η Παλαιστίνη είχε ξηρασία. Κατά το σύντομο ταξίδι του στην Αίγυπτο, ο Αβραάμ βρήκε έναν μακρινό συγγενή του στον Αιγυπτιακό θρόνο και υπηρέτησε ως διοικητής δύο πολύ επιτυχημένων στρατιωτικών εκστρατειών για τον βασιλέα αυτόν. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του ταξιδιού του στον Νείλο, ο ίδιος και η σύζυγός του η Σάρα, έζησαν στη βασιλική αυλή και όταν επρόκειτο να φύγουν από την Αίγυπτο τους έδωσαν ένα μέρος από τα λάφυρα των στρατιωτικών του εξορμήσεων.

Χρειάσθηκε μεγάλη αποφασιστικότητα εκ μέρους του Αβραάμ για να αποποιηθεί τις τιμές της Αιγυπτιακής αυλής και να επιστρέψει στο περισσότερο πνευματικό έργο που υποστήριζε ο Ματσιβέντα. Ο Μελχισεδέκ, ωστόσο, ετιμάτο ακόμη και στην Αίγυπτο και όταν ολόκληρη η ιστορία παρουσιάσθηκε στον Φαραώ, εκείνος προέτρεψε έντονα τον Αβραάμ να επιστρέψει για την εκτέλεση της υπόσχεσής του στην υπόθεση του Σάλεμ.

Ο Αβραάμ είχε βασιλικές φιλοδοξίες και κατά την επιστροφή του από την Αίγυπτο εξέθεσε στον Λωτ το σχέδιό του να υποτάξει ολόκληρη τη Χαναάν και να συγκεντρώσει το λαό της υπό την διακυβέρνηση του Σάλεμ. Ο Λωτ είχε μεγαλύτερη κλίση στις επιχειρήσεις. Έτσι, ύστερα από μια μετέπειτα διαφωνία, πήγε στα Σόδομα για να ασχοληθεί με το εμπόριο και την εκμετάλλευση των ζώων. Δεν του άρεσε η ζωή του στρατιωτικού, ή του βοσκού.

Μόλις επέστρεψε με την οικογένειά του στο Σάλεμ, ο Αβραάμ άρχισε να υλοποιεί τα στρατιωτικά του σχέδια. Σύντομα αναγνωρίσθηκε ως πολιτικός κυβερνήτης της περιοχής του Σάλεμ και ένωσε σε ομοσπονδία, υπό την ηγεσία του, επτά γειτονικές φυλές.

Πραγματικά, με μεγάλη δυσκολία κατόρθωσε να περιορίσει ο Μελχισεδέκ τον Αβραάμ, που φλεγόταν από την επιθυμία να προελάσει και να συγκεντρώσει τις γειτονικές φυλές, υπό την απειλή του ξίφους, επειδή έτσι θα μπορούσαν να αποκτήσουν ταχύτερα γνώση των αληθειών του Σάλεμ.

Ο Μελχισεδέκ διατήρησε ειρηνικές σχέσεις με όλες τις γειτονικές φυλές. Δεν ήταν μιλιταριστής και καμία ορδή από όσες πηγαινοέρχονταν δεν του επετέθηκε ποτέ. Συμφωνούσε απόλυτα με το ότι ο Αβραάμ έπρεπε να οργανώσει μια αμυντική πολιτική για το Σάλεμ, όπως αυτή που εφαρμόσθηκε αργότερα, αλλά δεν ενέκρινε τα φιλόδοξα σχέδια του μαθητή του για κατακτήσεις. Έτσι, διέκοψαν φιλικά τις σχέσεις τους, με τον Αβραάμ να πηγαίνει στη Χεβρώνα για να εγκαταστήσει τη στρατιωτική του έδρα.

Ο Αβραάμ, εξ αιτίας της σχέσης του με τον επιφανή Μελχισεδέκ, διέθετε μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των ασήμαντων, γειτονικών βασιλέων. Όλοι τους τιμούσαν τον Μελχισεδέκ και φοβούνταν υπερβολικά τον Αβραάμ. Ο Αβραάμ γνώριζε το φόβο αυτό και περίμενε μόνο την κατάλληλη ευκαιρία για να επιτεθεί στους γείτονές του και η ευκαιρία αυτή ήλθε όταν μερικοί από τους βασιλείς αυτούς τόλμησαν να εισβάλουν στη γη του Λωτ, που έμενε στα Σόδομα. Μόλις το έμαθε ο Αβραάμ, επικεφαλής των επτά ομόσπονδων φυλών, επετέθη στον εχθρό. Η ίδια του η φρουρά διοικούσε το στράτευμα, που αριθμούσε πάνω από 4,000 άνδρες, όταν επιτέθηκε.

Όταν ο Μελχισεδέκ έμαθε ότι ο Αβραάμ κήρυξε πόλεμο προσπάθησε να τον μεταπείσει, αλλά τον πρόλαβε ο μαθητής, καθώς επέστρεφε νικητής από τη μάχη.

Ο Αβραάμ ισχυρίσθηκε ότι ο Θεός του Σάλεμ του είχε χαρίσει τη νίκη επί των εχθρών του και επέμεινε να δώσει το ένα δέκατο από τα λάφυρά του στο ταμείο του Σάλεμ. Το υπόλοιπο ενενήντα τοις εκατό, το πήρε στην έδρα του, τη Χεβρώνα.

Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ

Ο Αβραάμ οραματιζόταν την κατάκτηση ολόκληρης της Χαναάν. Η αποφασιστικότητά του εξασθένιζε μόνον από το ότι ο Μελχισεδέκ δεν θα ενέκρινε το εγχείρημα. Ωστόσο, ο Αβραάμ είχε ήδη αποφασίσει να κάνει την επιχείρηση, όταν η σκέψη ότι δεν είχε γιο να τον διαδεχθεί ως ηγέτη του μελλοντικού του βασιλείου άρχισε να τον στενοχωρεί. Κανόνισε άλλη μία συνάντηση με τον Μελχισεδέκ. Και ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης που ο ιερέας του Σάλεμ, ο ορατός Υιός του Θεού, έπεισε τον Αβραάμ να εγκαταλείψει το σχέδιό του για υλικές κατακτήσεις και εγκόσμια ηγεσία, χάριν της πνευματικής αρχής της βασιλείας των ουρανών.

Ο Μελχισεδέκ εξήγησε στον Αβραάμ τη ματαιότητα της διαπάλης του με τη συνομοσπονδία των Αμοριτών, αλλά κατέστησε εξ ίσου σαφές ότι αυτές οι υποανάπτυκτες φυλές αυτοκτονούσαν σίγουρα με τις ανόητες ενέργειές τους, έτσι ώστε σε λίγες γενεές, θα ήσαν τόσο εξασθενημένοι, ώστε οι απόγονοι του Αβραάμ, που στο μεταξύ θα είχαν αυξηθεί, θα μπορούσαν εύκολα να τους νικήσουν.

Και ο Μελχισεδέκ έκανε μια τυπική συνθήκη με τον Αβραάμ στο Σάλεμ. Είπε στον Αβραάμ: «Κοίταξε, τώρα, στον ουρανό και μέτρησε τα’ αστέρια, αν μπορείς. Τόσο πολλούς θα βγάλει ο σπόρος σου.» Και ο Αβραάμ πίστεψε τον Μελχισεδέκ «και αυτό το θεώρησε δίκαιο.» Και τότε ο Μελχισεδέκ είπε στον Αβραάμ την ιστορία της μελλοντικής κατάκτησης της Χαναάν από τους απογόνους του, μετά την παραμονή τους στην Αίγυπτο.

Η συνθήκη αυτή του Μελχισεδέκ με τον Αβραάμ αντιπροσωπεύει τη σπουδαία Ουραντιανή συμφωνία μεταξύ του θείου και της ανθρωπότητας, όπου ο Θεός συμφωνεί να κάνει τα πάντα. Ο άνθρωπος συμφωνεί, μόνο, να πιστέψει την υπόσχεση του Θεού και να ακολουθήσει τις εντολές του. Μέχρι τότε, επιστεύετο ότι η σωτηρία μπορούσε να εξασφαλισθεί μόνο με έργα – θυσίες και προσφορές. Τώρα, ο Μελχισεδέκ και πάλι έφερε στην Ουράντια το καλό νέο, ότι η σωτηρία, η εύνοια του Θεού, δίδεται με την πίστη. Το ευαγγέλιο, όμως, αυτό της απλής πίστης στο Θεό ήταν πολύ προχωρημένο. Οι φυλές των Σιμιτών προτίμησαν αργότερα να επιστρέψουν στις παλιές θυσίες και την εξιλέωση για τις αμαρτίες τους δια της αιματοχυσίας.

Δεν πέρασε πολύς καιρός μετά την παγίωση της συνθήκης αυτής, που γεννήθηκε ο Ισαάκ, ο γιος του Αβραάμ, σύμφωνα με την υπόσχεση του Μελχισεδέκ. Μετά την γέννηση του Ισαάκ, ο Αβραάμ πήρε πολύ στα σοβαρά τη συνθήκη του με τον Μελχισεδέκ και πήγε στο Σάλεμ για να την πάρει γραπτή. Ήταν κατά την διάρκεια αυτής της δημόσιας και επίσημης αποδοχής της συνθήκης που άλλαξε το όνομά του από Αβράμ σε Αβραάμ.

Οι περισσότεροι από τους πιστούς του Σάλεμ είχαν υποστεί περιτομή, αν και τούτο δεν είχε γίνει ποτέ υποχρεωτικό από τον Μελχισεδέκ. Τώρα, ο Αβραάμ που είχε πάντα αντιτεθεί έντονα στην περιτομή, με την ευκαιρία αυτή αποφάσισε να επισημοποιήσει το γεγονός, αποδεχόμενος επίσημα το τυπικό αυτό ως ένδειξη της επικύρωσης της συνθήκης του Σάλεμ.

Ήταν μετά την αληθινή αυτή και δημόσια εγκατάλειψη των ατομικών φιλοδοξιών του χάριν των μεγάλων σχεδίων του Μελχισεδέκ, που οι τρεις ουράνιες οντότητες (σημειωση δικη μου οι τρεις Μάγιστοι) παρουσιάσθηκαν σ’ αυτόν, στις πεδιάδες του Μάμρε. Επρόκειτο για μια πραγματική εμφάνιση, παρά το γεγονός του συσχετισμού της με τις μετέπειτα κατασκευασμένες αφηγήσεις πάνω στη φυσική καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων. Κι’ αυτοί οι μύθοι πάνω στα γεγονότα εκείνων των ημερών υποδηλώνουν πόσο καθυστερημένα ήσαν τα ήθη και τα έθιμα ακόμη κι’ αυτών των πρόσφατων χρόνων.

Με την συμπλήρωση της επίσημης συνθήκης, η συμφιλίωση μεταξύ του Αβραάμ και του Μελχισεδέκ ολοκληρώθηκε. Ο Αβραάμ ανέλαβε και πάλι την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της αποικίας του Σάλεμ, η οποία την εποχή της ακμής της διέθετε εκατό χιλιάδες τακτικούς φορολογούμενους δεκάτης στους καταλόγους της αδελφότητας του Μελχισεδέκ. Ο Αβραάμ βελτίωσε πάρα πολύ το ναό του Σάλεμ και εφοδίασε με καινούργιες σκηνές ολόκληρο το σχολείο. Δεν επεξέτεινε μόνο το σύστημα της δεκάτης, αλλά θεσμοθέτησε, επίσης, πολλές καινούργιες μεθόδους διεξαγωγής των σχολικών εργασιών, πέραν του ότι συνεισέφερε τα μέγιστα στον καλύτερο χειρισμό του υπουργείου στρατιωτικής προπαγάνδας. Έκανε, επίσης, πολλά για να επιτύχει τη βελτίωση των κοπαδιών και την αναδιοργάνωση των γαλακτοκομικών προϊόντων του Σάλεμ. Ο Αβραάμ υπήρξε ένας δαιμόνιος και ικανός επιχειρηματίας, ένας μεγιστάνας του καιρού του. Δεν ήταν ιδιαίτερα ευσεβής, αλλά ήταν απόλυτα ειλικρινής και πραγματικά πίστευε στον Μελχισεδέκ Ματσιβέντα.

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

Ήταν λίγο καιρό μετά την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων που ο Ματσιβέντα αποφάσισε να τερματίσει την επείγουσα επιφοίτησή του στην Ουράντια.

Η απόφαση του Μελχισεδέκ να τερματίσει την παραμονή του ως άτομο με σάρκα επηρεάσθηκε από πολλούς παράγοντες, κυριότερος των οποίων ήταν η αυξανόμενη τάση των γειτονικών φυλών, ακόμη και των άμεσων συνεργατών του, να τον θεωρούν ημίθεο, να πιστεύουν ότι είναι ύπαρξη πάνω από το ανθρώπινο, πράγμα που ασφαλώς ήταν. Εκείνοι, ωστόσο, άρχισαν να τον τιμούν υπερβολικά και με μεγάλο προληπτικό φόβο. Πέραν αυτών των λόγων, ο Μελχισεδέκ επιθυμούσε να εγκαταλείψει το προσκήνιο των επί της γης δραστηριοτήτων του αρκετό καιρό πριν το θάνατο του Αβραάμ, ώστε να διασφαλίσει το ότι η αλήθεια του ενός και μοναδικού Θεού θα εγκαθίστατο ακλόνητα στο νου των οπαδών του. Έτσι, λοιπόν, ο Ματσιβέντα αποσύρθηκε ένα βράδυ στη σκηνή του στο Σάλεμ, έχοντας καληνυχτίσει τους εξ ανθρώπων συντρόφους του και όταν εκείνοι πήγαν να τον φωνάξουν το πρωί, είχε φύγει, τον είχαν πάρει οι σύντροφοί του.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

Ήταν μεγάλη δοκιμασία για τον Αβραάμ όταν ο Μελχισεδέκ εξαφανίσθηκε, έτσι ξαφνικά. Παρά το ότι είχε σαφώς προειδοποιήσει τους οπαδούς του ότι έπρεπε κάποια στιγμή να φύγει, όπως είχε έλθει, εκείνοι ουδέποτε συμφιλιώθηκαν με την απώλεια του θαυμάσιου αρχηγού τους. Ο μεγάλος οργανισμός που είχε δημιουργηθεί στο Σάλεμ σχεδόν εξαφανίσθηκε, αν και οι παραδόσεις εκείνων των ημερών υπήρξαν αυτό, που πάνω του βασίσθηκε ο Μωυσής, όταν οδήγησε τους Εβραίους σκλάβους έξω από την Αίγυπτο.

Η απώλεια του Μελχισεδέκ έφερε πίκρα στην καρδιά του Αβραάμ, που ποτέ δεν κατόρθωσε να ξεπεράσει. Είχε φύγει από τη Χεβρώνα όταν εγκατέλειψε τη φιλοδοξία του να φτιάξει ένα γήινο βασίλειο. Και τώρα, με την απώλεια του συνεργάτη του στην οικοδόμηση του πνευματικού βασιλείου, έφυγε από το Σάλεμ πηγαίνοντας νότια, για να ζήσει κοντά στα συμφέροντά του, στο Γκεράρ.

Ο Αβραάμ έγινε φοβητσιάρης και δειλός μετά την εξαφάνιση του Μελχισεδέκ. Απέκρυψε την ταυτότητά του όταν έφθασε στο Γκεράρ, έτσι ώστε ο Αμπιμελέχ του πήρε τη γυναίκα του.

Ο Αβραάμ, ωστόσο, δεν επρόκειτο να αποτραπεί για πολύ από την αποστολή του ως διάδοχος του Μελχισεδέκ. Γοργά απέκτησε οπαδούς μεταξύ των Φιλισταίων και του λαού του Αμπιμελέχ, διαπραγματευόμενος μαζί τους και με τη σειρά του, μολύνθηκε με πολλές από τις προλήψεις τους, κυρίως με την πρακτική τους να θυσιάζουν τους πρωτότοκους γιους τους.

Έτσι ξανάγινε ο Αβραάμ μεγάλος ηγέτης στην Παλαιστίνη. Τον σέβονταν όλες οι φυλές και τον τιμούσαν όλοι οι βασιλείς. Ήταν ο πνευματικός ηγέτης όλων των γειτονικών φυλών και η επιρροή του συνεχίσθηκε για αρκετό καιρό μετά το θάνατό του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επέστρεψε για μια ακόμη φορά στη Χεβρώνα, τη σκηνή των παλαιότερων δραστηριοτήτων του, τον τόπο όπου είχε κοπιάσει συνεργαζόμενος με τον Μελχισεδέκ. Η τελευταία πράξη του Αβραάμ ήταν να στείλει έμπιστους υπηρέτες στην πόλη του αδελφού του, τη Ναχώρη, στα σύνορα της Μεσοποταμίας για να εξασφαλίσει γυναίκα από το λαό του ως σύζυγο του γιου του Ισαάκ. Ήταν μακρόχρονο έθιμο του λαού του Αβραάμ να παντρεύονται εξαδέλφες τους. Και ο Αβραάμ πέθανε πιστεύοντας στο Θεό, με την πίστη εκείνη που είχε διδαχθεί από τον Μελχισεδέκ στα χαμένα σχολειά του Σάλεμ.

Ήταν δύσκολο για την επόμενη γενιά να κατανοήσει την ιστορία του Μελχισεδέκ. Μέσα σε πεντακόσια χρόνια, πολλοί θεωρούσαν ολόκληρη την αφήγηση, μύθο. Ο Ισαάκ κράτησε καλά τη διδασκαλία του πατέρα του και καλλιέργησε το ευαγγέλιο της αποικίας του Σάλεμ, αλλά ήταν δυσκολότερο για τον Ιακώβ να αντιληφθεί τη σημασία αυτών των παραδόσεων. Ο Ιωσήφ πίστευε με όλη του τη δύναμη στον Μελχισεδέκ και θεωρείτο, κατά κύριο λόγο εξ αυτού, από τους αδελφούς του, ονειροπόλος. Στον Ιωσήφ προσφέρθηκε η διοίκηση των Αιγυπτιακών στρατευμάτων, αλλά επειδή πίστευε τόσο πολύ στη διδασκαλία του Μελχισεδέκ και τις μεταγενέστερες διδαχές του Αβραάμ και του Ισαάκ, επέλεξε να υπηρετήσει ως πολιτικός διοικητής, πιστεύοντας ότι έτσι μπορούσε να εργασθεί καλύτερα για την πρόοδο της βασιλείας των ουρανών.

Αυτό που τα αρχεία της Παλαιάς Διαθήκης περιγράφουν ως συνομιλίες μεταξύ του Αβραάμ και του Θεού, ήταν στην πραγματικότητα συζητήσεις μεταξύ του Αβραάμ και του Μελχισεδέκ. Μεταγενέστεροι γραφείς θεωρούν τον όρο Μελχισεδέκ συνώνυμο του Θεού. Τα αρχεία των τόσο πολλών επαφών μεταξύ του Αβραάμ και της Σάρας με τον «άγγελο του Κυρίου» αναφέρονται στις πολυάριθμες επισκέψεις τους στον Μελχισεδέκ.

Ένας, ωστόσο, από τους συγγραφείς της Βίβλου των Εβραίων αντελήφθη την αποστολή του Μελχισεδέκ, αφού υπάρχει γραμμένο: «Τούτος ο Μελχισεδέκ, ιερέας του Μέγιστου, υπήρξε επίσης βασιλέας της ειρήνης. Χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς οικογένεια, χωρίς αρχή των ημερών και χωρίς τέλος της ζωής του, αλλά φτιαγμένος ως Υιός του Θεού, είναι για πάντα ιερέας.» Ο συγγραφέας αυτός προσδιόρισε τον Μελχισεδέκ σαν ένα τύπο της μετέπειτα επιφοίτησης του Μιχαήλ, βεβαιώνοντας ότι ο Ιησούς ήταν «λειτουργός αιώνιος της τάξης των Μελχισεδέκ.» Ενώ η σύγκριση αυτή δεν ήταν απόλυτα επιτυχής, ήταν πράγματι αληθές το ότι ο Ιησούς πήρε προσωρινό αξίωμα στην Ουράντια «με εντολή των δώδεκα επιτρόπων Μελχισεδέκ», που υπηρετούσαν την εποχή της επιφοίτησής του στον κόσμο.

Αυτή είναι η ιστορία του Μελχισεδέκ Ματσιβέντα, ενός από τους πλέον μοναδικούς χαρακτήρες που θα συνδεθούν, ποτέ, με την ιστορία της Ουράντια, μιας προσωπικότητας η οποία μπορεί να προορίζεται για να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στις μελλοντικές εμπειρίες του έκρυθμου και ασυνήθιστου κόσμου σας.

(Παρουσιάσθηκε από έναν Μελχισεδέκ του Νέβαδον.)

μολις σημερα ειδα αυτο το νεο θεμα που άνοιξες, υπαρχει ηδη συζητηση για το Βιβλιο της ουράντια στο φόρουμ "Σοφία".

Οσο αφορα το Urantia Foundation διαβίβασα την ερωτηση σου στον Κωνσταντινο Διαμαντοπουλο, επισημο αντιπροσωπο του Foundation στην Ελλαδα. Παντως δεν καταλαβα τι ηταν αυτο που σε μπερδεψε στο επισημο site. www.urantia.org

Προκειται για ενα ιδρυμα μη κερδοσκοππικου χαρακτηρα, που ιδρυθηκε το 1950 προκειμενου να εκδοσει το Βιβλιο και να βοηθησει στη μελετη και διαδοση του σε ολο τον πλανητη.

Οσο αφορα την αντιδραση της ελληνικης εκκλησιας επειδη το Βιβλιο δεν εχει ακομα μεταφραστει στα ελληνικα δεν υπαρχει αντιδραση. Σε αλλο του σημειωμα ο Διαμαντοπουλος ανέφερε οτι αντιγραφο του Βιβλιου βρίσκεται στη βιβλιοθηκη του Βατικανου και οτι απο συζητησεις με γαλλους αναγνωστες άκουσε οτι ο Παπας δεν αντιτιθεται στο Βιβλιο επειδη βοηθαει τον ανθρωπο να συνειδητοποιησει το Θεο παρα τις αντιρησεις του στις αποκαλυψεις του Βιβλιου.

Μπορεις να επισκεφτείς την σελιδα των ελληνων αναγνωστων του Βιβλιου και να διαβασεις τα πιο σημαντινα εγγραφα του Βιβλιου της Ουράντια μετεφρασμενα στα ελληνικα. http://clubs.pathfinder.gr/UrantiaBook_GreekReaders

ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΕΧΩ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΟΥ...ΚΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΓΝΩΜΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΕΒΑΣΤΗ...ΕΓΩ ΕΞΕΦΡΑΣΑ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ...

ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΓΗΙΝΑ...ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΕΒΡΑ'Ι'ΚΑ...ΜΙΧΑΗΛ-ΧΡΙΣΤΟΣ...

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΣ:

ΜΗΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ;;;

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ:ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΑΠΛΑ, ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ...ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ "ΘΕΟΥ" ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ 3.000 ΣΕΛΙΔΕΣ;;;ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ;;;

ΕΝΩ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ (ΤΟΥ ΝΩΕ), ΟΙ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΡΕΙΣ:

ΤΟΥ ΔΑΡΔΑΝΟΥ,ΤΟΥ ΩΓΥΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ...

ΑΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ" ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΩ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ,(ΤΟ 1973 π.Χ.) ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ Ο ΠΡΟΠΑΤΟΡΑΣ ΜΑΣ ΗΣΙΟΔΟΣ ΕΖΗΣΕ ΤΟ 2.300 ΚΑΙ Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 3.300 π.Χ...

ΚΑΙ ΕΝΩ ΓΙΑ ΤΟΝ "ΜΙΧΑΗΛ-ΧΡΙΣΤΟ" ΜΑΘΑΜΕ ΤΗΝ "ΑΛΗΘΕΙΑ", ΣΤΟΝ 20οΑΙΩΝΑ, Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΑΡΚΑΔΕΣ-ΠΡΟΣΕΛΗΝΕΣ,(ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ) ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 21.000 π.Χ...

ΕΑΝ ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΕΧΕΙΣ ΧΡΟΝΟ, ΠΕΡΙΗΓΗΣΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤ'ΕΜΕ ΠΙΟ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ,(ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ) ΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ:

http://ancientgr.com/

στην ιστοσελιδα των ελληνων αναγνωστων του Βιβλιου της Ουράντια, δεν έχει εισαχθει το έγγραφο που αφορα τον Αβρααμ, αρα δεν διαβασες στο Βιβλιο της Ουράντια και μάλιστα στην ιστοσελιδα μας οτι ο Θεος εμφανιστηκε στον Αβρααμ! Αυτα για την αξιοπιστια των πηγων!

Στην κεντρικη σελιδου του esoterica υπαρχει το διαφημιστικο banner του Βιβλιου της Urantia, κανοντας κλικ βρισκεσαι σε ενα κειμενο που παρουσιαζει το Βιβλιο με τη μεθοδο των ερωτησεων - απαντησεων ετσι οπως εχουν διατυπωθει απο αναγνωστες.. Εκει λοιπον μπορεις να διαβασεις πως γραφτηκε το Βιβλιο και γιατι ασχολειται με αυτα τα θεματα και οχι με αλλα .. Σου παραθετω τη σχετικη απαντηση :

Πως, πότε και σε ποιους δόθηκε το Βιβλίο?

Το 1911, στο Σικάγο των ΗΠΑ, ο ιατρός - ψυχολόγος Γουίλιαμ Σάντλερ, δέχεται να παρακολουθήσει για μια σχεδόν εικοσιπενταετία ένα υποκείμενο άγνωστο στα ιστορικά αρχεία . Η ταυτότητα του τελευταίου κρατήθηκε μυστική για λόγους αποφυγής ταυτίσεως του βιβλίου με κάποια ανθρώπινη προσωπικότητα . Μέσο του οχήματος αυτού το οποίο ήταν σε κατάσταση βαθύ ύπνου (όχι σε τρανς) η "επιτροπή επαφής" του Δρ Σάντλερ δέχθηκαν την επίσκεψη της "Ομάδας Αποκαλυπτών της Αλήθειας στην Ουράντια" που οι περισσότερες ήταν εξωπλανητικές πνευματικές οντότητες. Η ανώτερη πνευματική ηγεσία του πλανήτη μας έκρινε ότι η ανθρωπότητα είναι έτοιμη για ένα ακόμα εξελικτικό βήμα : Την αποκάλυψη της αλήθειας και το ξεκαθάρισμα πολλών παρερμηνειών και παρεξηγήσεων που έφερναν σύγχυση στον μικρό και φαινομενικά ασήμαντο πλανήτη μας. Τα Έγγραφα δόθηκαν στην ολοκληρωμένη τους μορφή το 1934 και 1935 με κάποιον μη αποκαλυπτόμενο τρόπο και ουσιαστικά είναι απαντήσεις στις ερωτήσεις της επιστημονικής ομάδας που συγκροτήθηκε - το Forum- από τον Δρ. Σάντλερ για αυτό το σκοπό. Οι οντότητες που εκτελούσαν την αποστολή τους χρησιμοποίησαν τις προηγούμενες επαφές με την ομάδα του Σαντλερ σαν ένα είδος δοκιμών, ένα είδος " focus group" για την ολοκληρωμένη αποκάλυψη των κειμένων σε επίπεδο κατανοητό από την ανθρώπινη διάνοια.Η διαδικασία επικοινωνίας του Forum με την ομάδα των διαφόρων εξωπλανητικών και ενδοπλανητικών πνευματικών οντοτήτων διήρκεσε περίπου 43 χρόνια και η τελευταία επικοινωνία το 1954 ήταν η εντολή της δημοσίευσης του Βιβλίου. Παραδόξως το Τέταρτο μέρος του Βιβλίου που αφορά τη ζωή και τη διδασκαλία του Ιησού εγκρίθηκε για μετάδοση το 1935 ύστερα από ένα χρόνο αναμονής, τόσο που το Φόρουμ πίστεψε ότι είχε πια σταματήσει η επικοινωνία και δεν θα ελάμβαναν απαντήσεις στις ερωτήσεις που είχαν θέσει για τον Ιησού. "

Αναρωτιεσαι γιατι χρησιμοποιουνται Εβραϊκα ονοματα... Η ερωτηση μπορει να διατυπωθει και αντιστροφα : "Γιατι οι Εβραιοι χρησιμοιουν καποια παρομοιοτυπα ονοματα με αυτα που αναφερονται στο Βιβλιο?" Πάντως ειναι ελάχιστα τα ονοματα που αναφερονται στο Βιβλίο που μοιαζουν με Εβραϊκα. Να σου αναφερω τα ποιο σημαντικα :πχ ο Κυριαρχος του Συστηματος μας ονομαζεται Λεϊνάφορτζ, μερικα ονοματα βοηθων του είναι :Μανσουρατια, Βιλτον, Φορταντ.Το Συμπαν μας ονομαζεται Νεβαδον, η γη μας Ουραντια, ο Μελχισεδεκ Ματσιβεντα ειναι ο αντικλητος του Μιχαήλ, ενώ ο Ιωάννης ειναι ο Πρόεδρος της 24μελους Επιτροπής Πνευματικής Διοίκησης του πλανητη μας.. Ειναι Εβραϊκά ονοματα αυτα? Οσο για την Ιερουσαλημ προηλθε απο το Τζερουζεμ την πρωτευουσα του Συστηματος που ανήκει ο πλανητη μας, της Σατάνια.

Στο Βιβλιο της Ουράντια γινεται μεγαλη αναφορα για τον ελληνικο πολιτισμο και ο Ιησους μιλαει με πολυ αγαπη για την αρχαία ελληνικη σκεψη. Ξερεις οτι πριν αναλαβει την δημοσια δραση του ηρθε ταξιδι στην χωρα μας και συνομιλησε με πολλους φιλοσοφους και ιστορικους της εποχης? Στο Βιβλιο της Ουράντια αποκαλύπτεται το ταξιδι του Ιησού στην Ελλάδα, οι πόλεις που επισκέφτηκε και οι συνομιλιες που είχε. (Εγγραφο 133).

βεβαίως είναι λογικο το ερωτημα ειναι γιατι ολες αυτες οι πνευματικές εξελιξεις και ιδιαίτερα η ενσαρκωση του Μιχαήλ- διαδραματίστηκαν στην Παλαιστινη και στον συγκεκριμενο λαό. Στο Βιβλιο απανταται απολυτα αυτο το ερωτημα: Λογω της γεωγραφικης και εμπορικης θεσης της περιοχης στη συγκεκριμενη ιστορικη περιοδο ενσαρκωσης του Μιχαήλ αλλα και οτι προκειται για ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΙΚΟ λαο που περιμενε την έλευση ενος Μεσσια άρα θα διευκόλυνε την αποστολη του Μιχαηλ κατα την συντομη παραμονη του στον πλανητη μας.

Μου πρετεινεις: "ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΣ:
ΜΗΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ;;;"

Αγαπητε μου φιλε, πιστευα πάντα στην αληθεια της ομορφιας και την συναντησα στο Βιβλιο της Ουράντια σε καθε λεξη, σε καθε σελιδα. ΑΛηθεια, ομορφια και αγαπη. Αυτες οι αξιες του Βιβλίου εξαφανισαν τον μπαμπουλα θεο- τιμωρο των θεσμοθετημενων θρησκειων και γεμισαν τη καρδια μου με ΑΓΑΠΗ. Ναι, ειναι αληθινα γιατι ειναι ομορφα, ειναι ομορφα γιατι ειναι αληθινα. Σε παραξενεψε οτι δεν υπαρχει το κακό? οτι δεν υπαρχει εκδικηση , τα καζανια της κολασης? οτι δεν γινονται πολεμοι επικρατησης και κυριαχιας επι των αδυνατων πολιτισμών? Σε παραξενευει που το Μεγα Συμπαν ξεχυλιζει απο την Αγαπη Του για εμας? Μα αυτες δεν ειναι οι αξιες που αναζητουν διακαώς οι "αναζητητές" της αληθειας?

Η αντιπαραθεση ΕβραΙκού - ελληνικού ή άλλου πολιτισμου δεν μας οδηγει σε σωστα μονοπατια αναζητησης. Ο καθε πολιτισμος προσφερε και προσφερει το δικο του μεριδιο στην εξελιξη μας.Αυτο που πρεπει να κατανοησουμε ειναι οτι: ειμαστε ΟΛΟΙ παιδια του ιδιου Ενός και μοναδικού Θεου και ως εκ τουτου συνδεομαστε με σχεσεις αδελφότητας με ολους τους συναθρώπους μας ανεξαρτητα χρωματος, πολιτισμου, φυλου και καποτε θα συνειδητοποιησουμε και το "ανεξαρτητα απο ποιον πλανητη και αν προερχονται!"

ΓΡΑΦΕΙΣ:

quote:

---

Αγαπητε Atlas,
στην ιστοσελιδα των ελληνων αναγνωστων του Βιβλιου της Ουράντια, δεν έχει εισαχθει το έγγραφο που αφορα τον Αβρααμ, αρα δεν διαβασες στο Βιβλιο της Ουράντια και μάλιστα στην ιστοσελιδα μας οτι ο Θεος εμφανιστηκε στον Αβρααμ! Αυτα για την αξιοπιστια των πηγων!

---

Edited by - ATLAS on 01/12/2002 19:06:18

"...επειδη απο τη δημιουργια του Αδαμ εως τον Ενωχ, δηλαδη το ετος 1282 απο κτισεως κοσμου, δεν ηταν γνωστος ο αριθμος των ημερων ουτε του μηνα ουτε του ετους, ενω οι Εγρηγοριοι, αφου κατηλθαν στη Γη κατα το ετος 1000 απο κτισεως κοσμου, συναναστραφηκαν τους ανθρωπους και τους διδαξαν..."

Εγρηγοριοι: Η ελληνικη λεξη "εγρηγοροι" αποδιδει την αραμαϊκη λεξη η οποια στο Βιβλιο του Ενωχ (179) χρησιμοποιειται για να δηλωσει τους αγγελους που ερωτευτηκαν τις κορες των ανθρωπων (Νεφιλιμ).
Κατα το λεξικο Σουδα: Εγρηγοροι, οι αγγελοι. Οι του Σηθ υιοι.

Βλεπουμε λοιπον οτι οι λεγομενοι "αγγελοι" που θεωρουνται δημιουργηματα του Θεου του Ισραηλ (του θεου δηλαδη των Εβραιων και των Χριστιανων) λεγονται επισης και "υιοι του Σηθ".

Ο Σηθ ειναι ο αιγυπτιακος Σεθ που σημαινει κατηγορος, γιατι ο Σεθ εσυρε σε δικη τον Ωρο προσπαθωντας να αποδειξει οτι ειναι δικος του γιος και οχι του Οσιριδος. Ο Σεθη/Σηθ συνομωτησε με τη βοηθεια των υιων του (τους 72 συνομωτες ή αλλιως "αγγελους") εναντια στον Οσιρη. Στα ελληνικα ο Σεθ/Σηθ ειναι ο Τυφωνας της Γιγαντομαχιας. Η μεταφραση του Σεθ/Σηθ στα εβραϊκα ειναι Σαταν.

Αφου αγγελοι=υιοι του Θεου (του Ισραηλ)
και αγγελοι=υιοι του Σηθ/Σεθ/Σαταν
και Σηθ/Σεθ/Σαταν=Τυφωνας

τοτε Θεος (του Ισραηλ)=Σηθ/Σεθ/Σαταν=Τυφωνας

quote:

---

τοτε Θεος (του Ισραηλ)=Σηθ/Σεθ/Σαταν=Τυφωνας

---

Κατ' αρχήν να σας ευχηθώ καλή χρονιά με υγεία και διαύγεια πνεύματος σε όλους

Κατά δεύτερον, να θέσω την μικρή μου απορία στην Black Rose και να ευελπιστώ ότι θα λάβω μία λογική απάντηση ...

Black Rose,
Γράφεις μεταξύ άλλων:
.... Τα Έγγραφα δόθηκαν στην ολοκληρωμένη τους μορφή το 1934 και 1935 με κάποιον μη αποκαλυπτόμενο τρόπο .....

Κι εδώ εγώ ερωτώ: ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΣΚΟΠΟ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΑΥΤΑ ΔΟΘΗΚΑΝ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ (!!!) Γιατί άραγε? Για ποιο λόγο άραγε ο τρόπος παράδοσης τόσο σημαντικών εγγράφων να μην αποκαλύπτεται?

Αυτή η απορία μου δημιουργήθηκε (μεταξύ άλλων αρκετά πιο σοβαρών οι οποίες όμως θέλουν κάποιο χρόνο μελέτης πριν τεθούν και ο οποίος χρόνος μου λείπει έντονα αυτό το διάστημα ... )

Και κάτι άλλο Black Rose ... Σίγουρα ξέρεις πολύ καλά, ότι είναι φοβερά δύσκολο να μελετήσεις (όχι να διαβάσεις απλά) ένα βιβλίο 3.000 σελίδων ... Δυστυχώς ή ευτυχώς, υπάρχουν κι άλλες σοβαρές σοβαρότατες θα έλεγα ασχολίες για τον καθένα από εμάς ....
Οπότε δεν θα πρέπει να "εκνευρίζεσαι" όταν σου θέτονται κάποιες απορίες από αυτούς που κατ' αρχάς ρίχνουν μια ματιά στο βιβλίο αυτό του οποίου εσύ είσαι υπέρμαχος. Ξέρεις, από ένα τέτοιο βιβλίο θα περίμενε κανείς να είναι απλό και κατανοητό σε όλους ... Όσον αφορά πάλι τους υπέρμαχους του βιβλίου, θα περίμενε να είναι ήρεμοι και πράοι, την στιγμή που εκείνοι διαβάζοντάς το (ή μάλλον καλλίτερα μελετώντας το) έλυσαν όλες τους τις απορίες σχετικά τόσο με την ζωή όσο και με την πηγή αυτής... έτσι ώστε να μπορούν είτε να λύνουν είτε να βοηθούν με την σειρά τους να λύνονται οι απορίες του κάθε απλοϊκού ή μη ανθρώπινου νού.

Αυτά τα λίγα για την Black Rose

Να ευχαριστήσω και τον Άτλαντα για τα καλά του λόγια, αν και όταν ξαναδιάβασα αυτά που είχα γράψει στο άλλο forum κατάλαβα για μια ακόμη φορά ότι είναι ολέθριο να προσπαθείς να γράψεις γρήγορα κάποιες σκέψεις που σου δημιουργούνται ενώ συγχρόνως κάνεις κάποια άλλα πράγματα .... θα πρέπει λοιπόν να ζητήσω συγγνώμη από όσους διάβασαν αυτά που έγραψα και προσπάθησαν να καταλάβουν τι ήθελα να πω, όπως ο Άτλας για παράδειγμα

Καλή χρονιά και πάλι σε όλους σας

Εγω εκρινα τον τροπο σκεψης σου και οχι αυτα που ηθελες να πεις...

Χρονια Υγειας, Ανοδου και Ισορροπιας...

quote:

---

Αυτες οι αξιες του Βιβλίου εξαφανισαν τον μπαμπουλα θεο- τιμωρο των θεσμοθετημενων θρησκειων και γεμισαν τη καρδια μου με ΑΓΑΠΗ

---

quote:

---

..Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΜΗΜΑ...

---

Πολυ καλλιτερο το Συμβολο σου ΤΩΡΑ...

Μην ξεχναμε το τι σημαινει τεχνη:

"Η Τεχνη μιμειται την Φυσιν"...

Το Φυσικο ειναι το ΕΥ-ΜΟΡΦΟΝ...Τα σκυλια και τα πιθηκακια που "κατι υπονοουν", ΔΕΝ ειναι Φυση...

Το κατ'Αρετην ζειν ειναι το κατα Φυσιν ζειν...

Αγαπητη Soyna,

Λυπάμαι για τον εκνευρισμό που διαπίστωσες στα γραφόμενά μου.... συγνωμη ..ανθρωπινες αδυναμιες.. Ευχομαι -και προσπαθω- να γινομαι καλυτερη.

Λοιπον, για την αποκρυψη του τρόπου που δόθηκαν τα εγγραφα.
Sonya, δεν αποκαλυπτεται ο ΤΡΟΠΟΣ που έγινε αυτη η διαδικασία. Δηλαδη όπως διαβασες -ενα ατομο επεφτε σε κατασταση βαθυ υπνου και στη διαρκεια αυτου του υπνου το σωμα του το χειριζονταν οι αϋλες οντοτητες (μιλουσαν - ακουγαν μεσα απο αυτον τον ανθρωπο).Μια δικη μου - απλοϊκη- υποθεση ειναι οτι αποκρυπτεται το τεχνικο μερος αυτού του εγχειρηματος μηπως και καποιος θνητος προσπαθησει να την εφαρμοσει ειτε στον εαυτο του ειτε σε συνανθρωπο του με ολεθριες συνεπειες για τη ζωη του.

Επισης να σημειωσεις οτι στο Βιβλιο δεν γινονται μελλοντολογιες, δεν αποκαλυπτεται δηλαδη τι θα γινει στο μελλον (επιστημονικες ανακαλυψεις) και τουτο προς σεβασμο στην ελευθερη βουληση των ανθρωπων,δεν αποκαλυπτουν τιποτε απο οσα θα ανακαλυψουμε με τις δικες μας δυναμεις στα επομενα χρονια. (Τους ζητηθηκε μαλιστα και το φαρμακο για τον καρκινο). Και το λενε αυτο πολλες φορες. Πολλες φορες αναφερουν οτι καποια πραγματα που σας λεμε σημερα σε λιγα χρονια θα εχουν ισως ξεπεραστει λογω της προοδου σας στις επιστημες, ομως δεν εχουμε δικαιωμα να παραβιασουμε αυτη την αρχη.

2) Καταλαβαινω απολυτα το προβλημα του χρονου και τις δυσκολιες να διαβαστει ενα βιβλιο 3000 σελιδων στα αγγλικα. Ας ελπισουμε οτι θα ολοκληρω9ει συντομα η ελληνικη μεταφραση για να γινει και πιο ευκολη η προσβαση στο βιβλιο απο τους ελληνες. Μια ομαδα ελληνων μεταφραστων δουλευουν ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ σε αυτη τη προσπαθεια, εχουν έτοιμη την πρωτη μεταφραση αλλα χρειάζεται πολυ δουλια ακομα στην επεξεργασια του κειμενου, ιδιαιτερα στο πρώτο μερος που ειναι και το πιο δυσκολο στις εννοιες και στην ορολογια.

Στη σελιδα μας στο pathfinder μπορειτε να βρειτε μεταφρασμενα μερικά απο τα πιο σημαντικα έγγραφα του Βιβλιου. Η σελιδα ανανεώθηκε χθες και εχουν τοποθετηθει νεα κειμενα σε πεδια που ηταν κενα.
http://clubs.pathfinder.gr/UrantiaBook_GreekReaders

Αγαπητέ ATLAS,
οπως είδες και στο θεμα 'η 5η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ" ο Μελχισεδέκ Μαστιβέντα εκανε συμβολαιο με τον Αβρααμ και οχι ο θεός. Οχι, δεν ηταν ο διαβολος αυτος που εκανε το συμβολαιο με τον Αβρααμ. Ηταν ενα Υιος Μελχισεδεκ και παρειμενε στη γη 90 χρονια.

Περι Εωσφόρου και λοιπων...
Σατάνια ειναι το πλανητικό σύστημα στο οποιο ανήκει η γη και ο Σατανάς ήταν ο διοικητής του Συστήματος. Ο Εωσφόρος ήταν ενας υπέρλαμπρος Υιός βοηθός του Σατανά, ο δε διαβολος ειναι ο Καλιγάστια ο πλανητικός πρίγκηπας που ειχε σταλει στον πλανητη μας λιγο πριν την ελευση του Αδαμ και της Ευας. Ειναι αυτος που επεισε την Ευα να παρακαμψη το θεϊκο σχεδιο βιολογικου εξευγενισμου του ανθρωπινου ειδους και να μας καταδικασει στην βιολογικη παρακμη, στους καρκινους και στις αλλες ασθενειες ψυχης και σωματος..

Αυτες τις μερες τοποθετήθηκαν στο site μας στο Pathfinder και τα δυο Εγγραφα του Βιβλιου που αφορουν τον Εωσφόρο και τις συνέπειες της εξέγερση του.

Περι εβραϊκών ονομάτων..
Μονο που δεν προκειται για εβραϊκα ονοματα. Τα ονοματα που αναφερονται στο Βιβλιο Ειναι ονοματα στη γλώσσα του Συστηματος, τα οποια ειχαν αποκαλυφθει κατα καιρους σε ανθρώπους. Ετσι πχ καποιοι θνητοί (προφητες) ειχαν προσβαση και οραματιστηκαν τη Jerusem την πρωτεύουσα του συστήματος της Σατάνια, προς τιμην της και γοητευμενοι απο το μεγαλειο της εδωσαν το -παραφρασμενο- ονομα Jerusalem.
***

Πάνα καλώ κρατερόν,νόμιον
κόσμοιο τό σύμπαν.......

Δεν ξεχνώ ότι είναι ανθρώπινος ο εκνευρισμός... Μην ανησυχείς ... δεν σε παρεξήγησα. Εξ άλλου δεν ξεχνώ ποτέ ότι είμαστε άνθρωποι με ότι γνωρίζουμε ότι συνεπάγεται αυτός ο ορισμός. Έχουμε μάλλον πολλά ακόμη να πάθουμε για να μάθουμε μέχρι να ωριμάσουμε σαν όντα. Είμαι σίγουρη ότι οι προσπάθειες σου να γίνεις καλλίτερη θα ευοδωθούν. Εάν όλοι προσπαθήσουμε να δαμάσουμε τις αδυναμίες μας αποσκοπώντας πάντα στο να γίνουμε καλλίτεροι πνευματικά και σε τακτά διαστήματα κάνουμε έναν απολογισμό των έργων μας τόσο των υλικών όσο και των πνευματικών έτσι ώστε να μπορούμε να καταλαβαίνουμε που και γιατί κάναμε λάθος για να μην το επαναλάβουμε, αναμφισβήτητα η ζωή στον πλανήτη θα γίνει καλλίτερη….

Για να έλθουμε στο θέμα μας όμως, στην ερώτηση που έκανα … δεν νομίζω ότι ικανοποιήθηκα με την απάντηση. Ακριβώς για τον τρόπο που «δόθηκαν» ή «αποκαλύφθηκαν» τα έγγραφα ρώτησα κι εγώ γιατί άραγε να είναι ένας μη αποκαλυπτικός τρόπος. Και ναι μεν μου έδωσες κάποια απάντηση η οποία βασίζεται σε δική σου υπόθεση, όμως εμένα δεν με κάλυψε … Μου δημιουργήθηκαν περισσότερα ερωτηματικά όπως:

Εάν αποκαλύπτετο το «τεχνικό μέρος» πως εννοείς ότι θα μπορούσε κάποιος θνητός εφαρμόζοντάς το να έχει ολέθρια αποτελέσματα για τη ζωή του? Και εάν έγινε μ’ αυτόν τον τρόπο σε κάποια επιλεγμένα άτομα, με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν αυτά τα άτομα? Και γιατί επέλεξαν ορισμένα άτομα και όχι όλα τα νοήμονα όντα? Δεν θα ήταν πιο απλό και πιο σωστό, κατά την άποψή μου πάντα, να περάσουμε όλοι ανεξαιρέτως από την ίδια διαδικασία έτσι ώστε να δοθεί/αποκαλυφθεί σε όλους η γνώση? Γιατί θα πρέπει η γνώση να δίδεται επιλεκτικά σε ορισμένους κι αυτοί με την σειρά τους να προσπαθούν να πείσουν τους υπολοίπους? Θεωρώ ότι όλοι είμαστε «ίσοι» μεταξύ μας με ίσα δικαιώματα στην γνώση αλλά και στην ίδια τη ζωή.

Και ναι μεν πιστεύω στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου όμως δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς απαίτηση κάποιος άνθρωπος που έχει λιγότερα «δεδομένα» από κάποιον άλλον να «επεξεργαστεί» (δηλαδή να κρίνει) με την ίδια λογική κάποια πράγματα. Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής με το εξής παράδειγμα: Έστω ότι έχουμε δύο ηλεκτρονικούς υπολογιστές με τις ίδιες δυνατότητες. Εάν δώσουμε στον έναν υπολογιστή λιγότερα δεδομένα στοιχεία από ότι στον άλλον και ζητήσουμε και από τους δύο να επεξεργασθούν τα στοιχεία και να μας δώσουν μία απάντηση, τότε ο κάθε υπολογιστής θα βγάλει διαφορετική απάντηση σύμφωνα με τα στοιχεία που του έχουμε δώσει. Σε καμία περίπτωση δεν θα φταίει ο υπολογιστής βέβαια ….

Συνοψίζοντας για να μην μακρηγορώ και κουράζω, θα έλεγα ότι το δικαίωμα στη γνώση είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Δεν θεωρώ ούτε λογικό αλλά ούτε και σωστό να αποκαλύπτεται σε ορισμένους τη στιγμή που θα μπορούσε να αποκαλυφθεί με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Το τι θα έκανε ο κάθε ένας μας πλέον με την αποκαλυφθείσα γνώση, αυτό συμφωνώ ότι υπεισέρχεται στο πεδίο της ελεύθερης βούλησης του ατόμου.

Αυτά όσον αφορά την άποψη μου προσπαθώντας να μην υπεισέρχομαι στις λεπτομέρειες των γεγονότων που περιγράφονται στο βιβλίο, αλλά προσπαθώντας να δω το έργο αυτό των 3.000 σελίδων συνοπτικά και να κατανοήσω τον λόγο της αποκάλυψης αυτής …. (Βέβαια από ότι καταλαβαίνω σύντομα οι σελίδες θα γίνουν περισσότερες… μια και ο χρόνος τρέχει και μαζί με αυτόν τόσο τα γεγονότα όσο και τα επιστημονικά επιτεύγματα οπότε όσο και να προσπαθούμε να το μελετήσουμε το βιβλίο αυτό το συντομότερο δυνατόν πάντα έχω την αίσθηση ότι θα είμαστε λίγο πίσω …. )

Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω άλλη μία απορία που μου δημιουργήθηκε αυτήν την ώρα. Αλήθεια γιατί θα πρέπει αυτό το έργο να μεταφρασθεί? Αφού έγινε η αποκάλυψη σε μια ομάδα Α γιατί άραγε συγχρόνως να μην επιλέξουν να γίνει η αποκάλυψη αυτή σε 20 ομάδες π.χ. και οι οποίες να αντιπροσωπεύουν όλες τις γλώσσες που ομιλούνται σ αυτόν τον πλανήτη, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να γίνει καμία μετάφραση μια που όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει πάντα μεγάλη δυσκολία στο να μεταφρασθούν κείμενα και να μεταφερθούν σωστές οι έννοιες των κειμένων από την μία γλώσσα στην άλλη. Το έργο έτσι θα ήταν αυτούσιο και πρωτότυπο χωρίς κανέναν φόβο παρεξηγημένης μετάφρασης.

Αυτές προς το παρόν είναι οι απορίες μου και τα ερωτηματικά μου που θα ήθελαν μια λογική εξήγηση.

διαβιβασα τα ερωτηματα σου στο Κων. Διαμαντοπουλο, τον επισημο μεταφραστη και αντιπροσωπο του Βιβλιου και ο οποιος εχει ταξιδεψει αρκετα στην Αμερικη και εχει συζητηση διεξοδικα το θεμα με τους αμερικανους αναγνωστες και θεματοφυλακες.

Δυστυχως ομως ο Διαμαντοπουλος δεν ζει στην Ελλαδα και δεν ξερω ποτε θα βρισκεται σε περιοχη που μπορει να εχει προσβαση στο ιντερνετ.
Σε αναμονη λοιπον.

ΥΓ Επισης μπορεις και εσυ να εχεις απευθειας επικοινωνια (στα αγγλικα) με τους θεματοφυλακες του Βιβλιου μεσα απο την σελιδα τους www.urantia.org.
*

Σ ευχαριστώ πολύ για την διαβίβαση των ερωτημάτων μου στον Κων. Διαμαντόπουλο.
Θα περιμένω την απάντηση.

Σ ευχαριστώ επίσης και για την ενημέρωση ότι μπορώ να έχω κατ' ευθείαν επικοινωνία στα αγγλικά με τους θεματοφύλακες του βιβλίου
(κάτι που ήδη το ήξερα μια και έχω ήδη επισκεφθεί την σελίδα για να καταφέρω να διαβάσω ορισμένα κομμάτια του βιβλίου στην πρωτότυπη μορφή έτσι ώστε να μπορώ να έχω μία "άλφα" άποψη)

Όμως αλήθεια (και χωρίς να με παρεξηγήσεις παρακαλώ) περίμενα να έχω μία εξήγηση από εσένα, μια και αν κατάλαβα καλά εσύ έχεις ήδη πεισθεί για την ορθότητα του βιβλίου. Δεν σου γεννήθηκαν εσένα παρόμοια τουλάχιστον ερωτηματικά?
Δεν σου γεννήθηκε το ερώτημα π.χ. για ποιο λόγο 1973 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού ο Μελχισεδέκ διάλεξε να εμφανισθεί σε έναν βοσκό Χαλδαίο, (να υποθέσω και χωρίς καλλιέργεια πνευματική) αντί να εμφανισθεί σε Έλληνες φιλοσόφους οι οποίοι αφενός είχαν την υποδομή και αφετέρου διέθεταν και την καλλιέργεια την πνευματική αλλά και την ανησυχία της αναζήτησης της πνευματικής. Και δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να θεωρήσει σαν λογική μια απάντηση του είδους:

"Η αποστολή του Μελχισεδέκ στην Παλαιστίνη και η μετέπειτα εμφάνιση του Μιχαήλ στον Εβραϊκό λαό καθορίσθηκαν, εν πολλοίς, από τη γεωγραφία, από το γεγονός ότι η Παλαιστίνη βρισκόταν στο κέντρο του τότε υπάρχοντος εμπορίου, των μετακινήσεων και του πολιτισμού του κόσμου"

Με συγχωρείς για τον καταιγισμό των ερωτήσεών μου, όμως κάθε φορά που διαβάζω κάτι από τις σελίδες του βιβλίου είτε την Ελληνική μετάφραση είτε το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο, μου δημιουργούνται πάμπολλα ερωτηματικά...

Τα θέτω δε σε εσένα στο forum διότι εσύ είσαι εκείνη που άνοιξες την συζήτηση με θέμα το βιβλίο της urantia.

Αν τώρα θεωρείς ότι κακώς τα θέτω σε εσένα, δεν έχεις παρά να το πείς και να κλείσει το θέμα αυτό.

Χωρίς παρεξήγηση

Διαβίβασα στον Διαμαντόπουλο τα ερωτήματα σου για τον τροπο «εποικοινωνιας» των οντοτητων με το θνητό «οχημα» γιατι – οπως ειπες- δεν σε κάλυψε η απάντηση μου αλλά κυρίως γιατι ο Δ. ειχε την ευκαιρια να μιλησει με επιζώντα μελη του φορουμ που ηταν παροντες κατα τις «επαφες» και με την ίδια τη γραμματέα του Δρ. Σάντλερ. Νομιζω ότι ειναι καλυτερα να σου μεταφέρει ο ιδιος τις γνώσεις και τις πληροφορίες που αποκόμισε από αυτες τις συζητησεις .
Να απαντησω με τη σειρα (ειλικρινά και χωρις παρεξηγηση):

1. Με ρωτας αν έχω εγω αποριες για τον τροπο επικοινωνιας – «επαφης». Οχι, Sonya δεν εχω. Ισως γιατι εκανα για χρονια channeling και διαλογισμο (για θεραπευτικους λόγους) και ειχα βρεθει σε πολλες «καταστασεις» και «επαφες» και ξέρω οτι πολλα ειναι πιθανα . Για μενα η ουσια δεν ηταν στον τρόπο της επικοινωνίας αλλα στην ίδια την αποκαλυψη.

2. Ρωτας: «Δεν σου γεννήθηκε το ερώτημα π.χ. για ποιο λόγο 1973 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού ο Μελχισεδέκ διάλεξε να εμφανισθεί σε έναν βοσκό Χαλδαίο».

Οχι! Γιατι ένας Χαλδαίος βοσκός του έτους 1973 πΧ δεν ηταν ενας «απλος» βοσκος (αγράμματος, αδαής, αξεστος κλπ). Εκεινη την εποχη οι βοσκοί ήταν πανισχυροι νομάδες με μεγαλη οικονομικη , πολιτικη και θρησκευτικη δυναμη. Ηταν οργανωμενοι σε πανισχυρες και πολυπληθεις οργανωμενες ομαδες που ταξιδευαν σε μεγαλη ακτινα μέσα στη χώρα και μετεφεραν τα «νεα» και τις ιστορίες τους σε μεγαλη αποσταση και σε πολλους ανθρωπους.. (ελλείψει των πανισχυρων σημερινων media).

Αν βρεις χρονο και διαβασεις το Εγγραφο 93 που αναφέρεται στον Μελχισεδέκ Ματσιβέντα θα δεις οτι ο τελικος προορισμος του ηταν να προσεγγισει τον Αβραάμ που ηταν ο θρησκευτικος ηγέτης της εποχης εκεινης. Και έτσι και έγινε.

Ουτε άλλωστε και οι απόστολοι του Ιησού ηταν απλοί ψαράδες. Στο Εγγραφο 139 αναφέρεται : « Μην κανετε το λάθος να θεωρειτε οτι οι Αποστολοι ηταν εντελως αδαείς και αμαθείς. Ολοι τους, εκτός τους διδυμους Ιάκωβο και Ιωάννη του Ζεβεδαίου, είχαν αποφοιτήσει από τα σχολεία των συναγωγών, είχαν εκπαιδευτεί συμφωνα με τις εβραϊκες γραφες και συμφωνα με τις τρεχουσες γνωσεις εκείνης της εποχης. Επτα από του Αποστολους ηταν αποφοιτοι των σχολείων της συναγωγης της Καπερναούμ και δεν υπήρχαν καλυτερα Ιουδαϊκα σχολεία σε όλη τη Γαλιλαία. Οταν τα αρχεία σας αναφέρονται σε αυτούς σαν «αδαείς και αμαθείς» ειναι γιατι θελουν να μεταφερουν την ιδεα οτι ηταν μη ειδικοί, αμαθείς δηλ. όσο αφορα τις συνήθειες των ραββίνων και χωρις εκπαιδευση στις μεθοδους της ραββινικής ερμηνείας των γραφών».

3. Με ρωτας : « αντί να εμφανισθεί σε Έλληνες φιλοσόφους...»

Πάντα αυτο που με κρατουσε μακρια απο την αναζητηση της αληθειας στη διδασκαλια του Ιησου ηταν η δυσαρέσκεια μου να μην προτιμησει την ενσαρκωση του ως ελληνας φιλόσοφος. Οταν μάλιστα αγορασα το Βιβλιο της Ουραντια και το ξεφυλιζα επεσε το ματι μου πανω στα ονοματα που αναφερονται, επιπολαια τα χαρακτηρισα εβραϊκα και εβαλα το βιβλιο στη βιβλιοθηκη. Ειπα : «αντε παλι οι εβραίοι».

Διαβαζοντας το Τέταρτο Μέρος του Βιβλίου που αποκαλύπτει τη ζωή του Ιησού στον πλανήτη μας, θα συγκινηθεις με την αγαπη και την εκτιμηση του για τους ελληνες και τον ελληνικό πολιτισμό. Ο ίδιος άλλωστε μιλούσε τέλεια ελληνικα απο πολυ μικρή ηλικία. Το δε γενεαλογικό δένδρο της μητερας του Μαριας περιειχε ελληνα προγονο. Θα εκπλαγείς με το μυστικο ταξιδι του Ιησου στην Ελλάδα (Εγγραφα 129, 130, 131, 132,133)πριν αρχισει τη δημοσια διδασκαλια του. Οι αναφορες στον ελληνικο πολιτισμο ειναι συχνες. Ο Ιησους συνηθιζε να λεει ότι «Οι ελληνες εχουν ανώτερη επιστημη και φιλοσοφια αλλα δεν εχουν πνευματικη θρησκεια, οι εβραίοι εχουν θρησκεια αλλα δεν εχουν επιστημη, το ιδανικο για εναν γηινο πολιτισμο θα ηταν ο συνδιασμος των δυο πολιτισμων.» Πολλοι επιφανείς ελληνες υπηρξαν μαθητές του Ιησού από τη πρωτη στιγμη της διδασκαλίας του, και θα απολαύσεις τη συζητηση των αποστόλων με τον Ροδάν, τον ελληνα απο την Αλεξάνδρεια στα Εγγραφα 160 και 161.

Αλλά νομιζω οτι η ερώτηση σου ειχε και ένα άλλος σκέλος « γιατί δεν εμφανίζονται (Μελχισεδέκ και Ιησούς) σε διακεκριμένους επιστημονες και φιλοσόφους της εποχης τους?.

Η γνώμη μου – η οποία τεκμηριώνεται πληρως απο το περιεχομενο του Βιβλίου είναι : γιατι και οι δυο αυτες πνευματικες προσωπικότητες ηρθαν και θα ξαναέλθουννστο μελλον για να διδαξουν ανωτερες πνευματικες αξιες και οχι επιστημονικες ανακαλυψεις. Γι αυτο επιλεγουν την ενσάρκωσή τους αναμεσα στους θρησκευόμενους λαούς και ανθρωπους. Ο Ιησους ηρθε να διδαξει τη πατρικη σχεση του ανθρωπου με το θεο. Ο δε Μελχισεδεκ για να επαναφέρει την ιδεα του ενος θεου (ιδέα που κινδυνευε εκείνη την εποχή να εξαλειφθεί) και παραλληλα να σταματησει τις ανθρωποθυσιες- προσφορα προς ενα θεο τιμωρο , αιμοβορο και εκδικητικο.

Η επιλογη της Παλαιστίνης για την ενσαρκωση του Χριστού Μιχαήλ είχε γινει αιωνες πριν την ενσάρκωση του Μελχισεδέκ και έγινε απο τον ίδιο τον Μιχαήλ. Ετσι απο την αποφαση αυτη και μετα οι επισκεψεις ουρανιων ονοτητων γίνονταν για να προετοιμασουν την επερχομενη ενσαρκωση του Μιχαήλ και άρα αναγκαστικά θα γινόταν στη Παλαιστινη. Στο «Εγγραφο 121- Η κοινωνικη κατασταση κατα την ενσαρκωση του Μιχαήλ» μπορεις να διαβασεις ολους τους λογους που προτιμηθηκε τόσο η Παλαιστινη όσο και η συγκεκριμενη χρονικη περιοδος για την ενσαρκωση του Μιχαηλ.

Ας ανοιξουμε ομως τη ματια μας και κυριως τη καρδια μας πέρα απο τα όρια του πλανητη μας , σε ενα αχανές Σύμπαν. Σε αυτο το Συμπαν ο πλανητης μας ειναι ιερός τόπος , τόπος προσκυνήματος και εκπαίδευσης πνευματικών προσωπικοτήτων λόγω της ενσαρκωσης του Μιχαήλ.

Και να μη ξεχναμε οτι η ταπεινή μας γη είναι ακόμα στο κέντρο του ενδιαφέροντος των ουρανιων ονοτητων εξ αιτιας της υποσχεσης του Μιχαήλ ότι θα επιστρεψει στον τοπο της θνητης ενσαρκωσης του. Ο πλανήτης μας είναι ο αρχηγικός ιερός τόπος ενός ολόκληρου σύμπαντος , που απαρτίζεται με περισσότερους απο 10 εκατομμυρια κατοικημένους κοσμους. Και αναμεσα σε αυτους τους κόσμους υπάρχουν δισεκατομμύρια ανώτερων από εμάς θνητών υπάρξεων και ανωτερων πολιτισμών . Μπορουμε να το συνειδητοποιησουμε αυτο αραγε και να ξεφυγουμε απο φυλετικές μιζέριες ? Ποιος ξέρει...

Για φαντασου και τους άλλους πιο εξελιγμένους από εμάς θνητούς στους αλλους πλανητες του συμπαντος μας! Δικαιολογημενα δεν πρέπει να διαμαρτύρονται : «Γιατί έγινε η ενσάρκωση στην Ουράντια και όχι στον δικό μας ανώτερο πλανητη?» Εκτός της ανωτερότητας της φυλης κάποτε η ανθρωπότητα θα αντιμετωπισει και την ανωτερότητα άλλων εξωγήινων πολιτισμών, πόσο προετοιμασμένοι είμαστε για μια τέτοια προοπτική?
...
Το διαστημα που διαβαζα και εγω το Βιβλιο αποσπασματικα, δεν μπορουσα να βρω άκρη με τις αποριες μου. Γι αυτο μην «αποθαρρύνεσαι» που αντι να λυνονται οι αποριες σου συνεχεια πολλαπλασιαζονται. Ειναι μεχρι να πάρεις την απόφαση να διαβασεις το Βιβλίο ολόκληρο. Απο κει και περα θα ειναι στην ελευθερη βουληση σου αν θα το αποδεχθεις ή όχι.
***

Sonya : «Και εάν έγινε μ’ αυτόν τον τρόπο σε κάποια επιλεγμένα άτομα, με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν αυτά τα άτομα? Και γιατί επέλεξαν ορισμένα άτομα και όχι όλα τα νοήμονα όντα? ..”

Απάντηση Κων. Διαμαντόπουλου

Αγαπητη Sonya, to ίδιο τα βιβλίο μας λέει το γιατί:

1. Η Πεμπτη Εποχική αποκάλυψη (δηλ. το Βιβλίο της Ουράντια) , σε αντίθεση με τις προηγουμενες τέσσερις αποκαλύψεις στον πλανητη μας, δινεται σε μορφη βιβλιου , γραπτά . Αυτή η αποκάλυψη διαφερει από επίσης απο τις προηγούμενες γιατι οι αποκαλυπτοντες είναι μια ομαδα συμπαντικων πνευματικων προσωπικοτητων και όχι μια συγκεκριμενη οντοτητα ενσαρκωμενη στην Γη.

Αφού λοιπόν η αποκάλυψη έγινε με γραπτό λόγο για να περιοριστούν / αποτραπούν -κατά το δυνατόν- οι παρερμηνείες , χρειαζεται και καποιος «μηχανισμος» α) για να μεταφρασθουν οι συμπαντικες εννοιες και απολυτες αξιες στην περιορισμενη γλωσσα της γης και ΚΥΡΙΩΣ β ) για να υλοποιηθεί ολο αυτό το εργο δηλ. να εκδοθεί και να γινει προσιτο σε ολη την ανθρωποτητα.

2.Το ατομο που μεσω αυτου δοθηκαν τα εγγραφα ήταν σε κατασταση ύπνου , αποκαλείται «κοιμώμενο όχημα»( Κ.Ο.) ενώ το ονομά του δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Το Κ.Ο. διεθετε έναν εξαιρετικα σπανιο αυτοενεργο και εμπειρο Προσαρμοστη (σημ. Προσαρμοστής είναι το ενοικούν στο νου των ανθρωπων κλάσμα του Συμπαντικού Πατέρα) ενώ ο ίδιος (το Κ.Ο) ηταν απολυτα αδιαφορος στην όλη διαδικασια και ασχετος με το περιεχόμενο των αποκαλύψεων. Δηλαδη δεν ειχε καμμια προηγούμενη εμπειρια πανω σε θεματα Θρησκειας, Φιλοσοφιας ή / και Μυστικισμου. Αυτό εξασφάλιζε την μη μολυνση των κειμενων από την διανοια του ΚΟ.
Η διαδικασία μεταφοράς της γνώσεων - πληροφοριών γινόταν ως εξής :
Α) Η επικοινωνία γινόταν μέσω ιδεογραμμάτων επειδή αυτή είναι η γλώσσα του Συμπαντος και του Συστηματός μας (δυο διαφορετικές γλώσσες ιδεογραμμάτων)
Β) Οι Μεσοδιάστατοι μετέφραζαν στα Αγγλικά τα ιδεογράμματα που μετέδιδαν οι πνευματικές οντότητες
Γ) Ο Προσαρμοστής του Κ.Ο. έπαιρνε τις πληροφορίες από τους μεσοδιάστατους στα αγγλικά αφού τα Αγγλικά ήταν η γλώσσα του ΚΟ. Μην ξεχνάμε όμως ότι το ΚΟ ανήκε στους Εφεδρους του Πεπρωμενου που σημαινει ότι ειχε επιλεγεί από πολύ μικρη ηλικια για αυτο το σκοπό ).
Δ) Οι Μεσοδιαστατοι βοηθουσαν στην διαχειριση των φωνητικων χορδων για να εκφρασθουν τα κειμενα φωνητικα ή στην μετακινηση του χεριου του ΚΟ όταν εγραφε.
Ε) ο Προσαρμοστης του ΚΟ διαχειριζοταν ολες τις εσωτερικες πνευματικες διεργασιες και επιπλέον προστατευε την ακεραιότητα του Κ.Ο.
(Σημ. Μεσοδιάστατοι -Midway creatures-είναι τα αθάνατα άυλα πλάσματα που βρίσκονται μόνιμα στον πλανήτη μας από την εποχή του Καλιγάστια και μπορούν –εκτός των άλλων- να χειρίζονται την ύλη χωρίς να γίνονται ορατοί . Ένας αριθμός από 1.111 τέτοιες οντότητες υπηρετούν στον πλανήτη μας σε σπουδαίες αποστολές).

3. Ο Δρ Σαντλερ :
Α) ανηκε και αυτος στους εφεδρους του Πεπρωμενου ,
Β) ειχε πολύ πειρα σε θρησκευτικα θεματα ,φιλοσοφια, ψυχολογια και ότι άλλο χρειαζοτανε για να κατευθυνει με σωστα ερωτηματα την επιτροπη επαφης – αποκάλυψης,
Γ) επι πλεον ηταν γνωστο στους επιστημονικους κυκλους ότι ηταν αρνητικος στην υπαρξη πνευματιστικων φαινομενων περα από την ανθρωπινη διανοια. (Ο δρ. Σάντλερ μαζι με τον Χουντινι είχαν ξεσκεπασει πολλες απατες του τότε Πνευματισμος από μεντιουμ κλπ).
Δ) Ας σημειωθει ότι ο ιδιος ο Δρ. αργησε πολύ να πεισθεί για την μοναδικοτητα του φαινομενου αυτου.

Ότι και οι δυο ( Ο δρ. Σάντλερ και ο ΚΟ) ηταν στο Σικαγο την ιδια εποχη και ότι συναντήθηκαν για να γίνει το εργο αυτό, δεν αμφιβαλλω ότι ηταν δουλεια των αγγελων του Πεπρωμενου του καθενος. Ας μην ξεχναμε επίσης ότι ο Δρ. Σάντλερ σαν γιατρος μπορουσε να επιβλεψει και την ψυχοσωματικη ασφαλεια του Κ.Ο

4. Το βιβλιο μπορει να δοθηκε στα Αγγλικα είτε γιατι αυτοι οι δυο (Ο δρ. Σαντλερ και το Κ.Ο) ηταν αμερικανοί και ζούσαν στο Σικαγο είτε γιατί οι αποκαλυπτές γνώριζαν απο τότε την πιθανότητα του Διαδικτύου και την επικράτηση της στο μελλον λογω των Γεωπολιτικων εξελιξεων.

Γιατι εγινε αυτη η επιλογή των δυο αυτών ατόμων και της αγγλικής γλώσσας (και όχι κάποιων άλλων σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη) δεν το γνωρίζουμε. Ομως ορισμένοι επιστήμονες που ήταν μέλη του Φορουμ (=η ομάδα των επιστημόνων που υπέβαλλε τις ερωτήσεις στις οντότητες) υποστηρίζουν ότι οι Μεσοδιαστατοι ανάφεραν ότι είχαν προσπαθησει να επισπευσουν την διαδικασια αυτης της Αποκαλυψης αμέσως μετα την ανακαλυψη της Τυπογραφειας ισως κατά την Αναγγενηση αλλα τότε δεν παρουσιασθηκαν οι καταλληλες συνθηκες ή/ και τα καταλληλα ατομα δεν μπόρεσαν να βρεθούν όλα μαζί . Αυτό σημαινει ότι οι καταστασεις που επιτρεπουν με ασφαλεια για το Κ.0 να μεταβιβασθουν γνωσεις από πολλαπλες συμπαντικες οντοντητες σε γραπτη μορφή, είναι πραγματικα εξαιρετικά σπάνιες οσο τις περιγραφει το βιβλιο.

5. Στο Βιβλίο οι αποκαλυπτές αναφέρουν: «Γνωριζουμε ότι το βιβλιο αυτό πρεπει να μεταφρασθεί σε άλλες γλωσσες από ατελεις ανθρωπους και ότι ισως η αποδοση δεν είναι η ιδια όπως το αρχικο εργο.»

Παρατήρηση Κ.Δ. «Συμφωνω απολυτα γιατι εχω την εμπειρια της ελληνικής μετάφρασης. Παρ’ όλα αυτά πιστευω ότι ο Προσαρμοστης μπορει να δουλεψει πολύ καλυτερα μεσα στην διανοια που εχει διαβασει το βιβλιο εστω και μια φορα, εστω με ατελειες , και τούτο γιατι παρεχονται στην διανοια μεσω του βιβλιου «σκαλωσιες» εννοιων και αξιων που επιτρεπουν στον Προσαρμοστη να κτισει «διαυλους» επικοινωνιας ολοενα και πιο συμπαγεις .Εξάλλου ο κάθε ανθρωπος εχει εσωτερικους διδασκαλους όπως το Πνευμα της Αληθειας και του παρεχονται εμπειριες , που τον οδηγούν σε αποφάσεις που πρεπει να παρει, για να δυναμώσει το δυναμικο της Ψυχης του που είναι το Οχημα της Μελλοντικης του Ζωης.

Και ναι μεν πιστεύω στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου όμως δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς απαίτηση κάποιος άνθρωπος που έχει λιγότερα «δεδομένα» από κάποιον άλλον να «επεξεργαστεί» (δηλαδή να κρίνει) με την ίδια λογική κάποια πράγματα. Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής με το εξής παράδειγμα: Έστω ότι έχουμε δύο ηλεκτρονικούς υπολογιστές με τις ίδιες δυνατότητες. Εάν δώσουμε στον έναν υπολογιστή λιγότερα δεδομένα στοιχεία από ότι στον άλλον και ζητήσουμε και από τους δύο να επεξεργασθούν τα στοιχεία και να μας δώσουν μία απάντηση, τότε ο κάθε υπολογιστής θα βγάλει διαφορετική απάντηση σύμφωνα με τα στοιχεία που του έχουμε δώσει. Σε καμία περίπτωση δεν θα φταίει ο υπολογιστής βέβαια ….

Απάντηση Κ. Διαμαντόπουλου:
«Δεν καταλαβαινω τι εννοείς. Όταν κάποιος ανακαλύψει το βιβλιο εχει την ελευθερη βουληση να αποφασισει :
-κατ’ αρχή αν θα το διαβάσει η όχι.
- Αν αποφασίσει να το διαβάσει , στη συνέχεια θα αποφασίσει αν θα το απορρίψει ή αν θα το δεχθεί σαν σύστημα πίστης ή κοσμοθεωριας που θα μπορούσε να κτίσει πανω της ένα μεταμορφωμένο Εαυτό. «Μεταμορφωμένο» από την γνωση και την εσωτερικη διεργασια του Προσαρμοστη και του Πνευματος της Αληθειας .
Μεσα από 3000 σελιδες (ατελεις σε μεταφραση η όχι), παρεχεται στον αναγνώστη κάθε ευκαιρια να «αισθανθεί» ή όχι την Αληθεια ,την Ομορφια και την Καλοσυνη . Αυτή η «ευκαιρία» δεν δίνεται φυσικά μόνο από το κειμενο αλλα κυρίως από τους δυο διδάσκαλους που τους διαθετουμε ολοι οι θνητοί (σημ. διδασκάλους εννοεί τον Προσαρμοστή της Σκέψης και το Πνεύμα της Αλήθειας).
Το παραδειγμα του Υπολογιστη που αναφέρεις αγνοεί την πραγματικοτητα των δυο αυτων εσωτερικα διαμενόντων και εξατομικευμένων στον καθενα μας διδασκαλων , οι οποίοι χρησιμοποιουν το κειμενο μόνο για την εξοικειώσει του μαθητή στις συμπαντικές έννοιες και προχωρούν σε ένα εντελως προσωπικο και μοναδικο προγραμμα για τον καθενα αναγνώστη ξεχωριστά.»

Sonya : "Δεν θεωρώ ούτε λογικό αλλά ούτε και σωστό να αποκαλύπτεται σε ορισμένους τη στιγμή που θα μπορούσε να αποκαλυφθεί με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Το τι θα έκανε ο κάθε ένας μας πλέον με την αποκαλυφθείσα γνώση, αυτό συμφωνώ ότι υπεισέρχεται στο πεδίο της ελεύθερης βούλησης του ατόμου».

Κ.Δ : «Πιστευω να εξηγησα επαρκώς παραπανω ότι η αλήθεια αποκαλυπτεται με τον ιδιο τροπο σε ολους , όσους επιλέξουν να διαβάσουν το Βιβλίο, δηλαδή :

1.Διανοητικα: μεσω των Κειμενων του Βιβλίου ,
2.Πνευματικα : μεσω του Προσαρμοστη και του Πνευματος της Αληθειας
3.Εμπειρικα και βιωματικα : μεσω των αποφασεων του αναγνώστη , της Προσευχης και Λατρειας (ευγνωμοσυνης και αγαπης προς τον Πατερα).
Sonya : “Αυτά όσον αφορά την άποψη μου προσπαθώντας να μην υπεισέρχομαι στις λεπτομέρειες των γεγονότων που περιγράφονται στο βιβλίο, αλλά προσπαθώντας να δω το έργο αυτό των 3.000 σελίδων συνοπτικά και να κατανοήσω τον λόγο της αποκάλυψης αυτής ….»
ΚΔ : Οι αποκαλύψεις του Βιβλίο δοθηκαν γραπτά για να συμπληρωθούν κενά που υπάρχουν λόγω :

- της διαμορφωσης των Προηγουμενων Αποκαλυψεων που έγιναν με προφορικό λόγο ,
- της Ανθρωπινης Φυσης και
- της διαταραγμένης ιστοριας του πλανητη μας και του Συστηματος μας λόγω της εξέγερσης του Εωσφόρου, γεγονός που οδήγησε τον πλανήτη μας στην επιβολή μερικής καραντίνας .
Και βεβαίως δεν είναι οι επιστημονικες ή άλλες αποκαλυψεις που μετρανε αλλα οι Πνευματικες Αξιες που μεταδιδει το Βιβλιο στον αναγνώστη.»

Sonya : “ Αλήθεια γιατί θα πρέπει αυτό το έργο να μεταφρασθεί? Αφού έγινε η αποκάλυψη σε μια ομάδα Α γιατί άραγε συγχρόνως να μην επιλέξουν να γίνει η αποκάλυψη αυτή σε 20 ομάδες ...»

Κ. Δ. Νομίζω καλυψα αυτό το ερωτημα σου στα παραπανω .

Sonya : “Αυτές προς το παρόν είναι οι απορίες μου και τα ερωτηματικά μου που θα ήθελαν μια λογική εξήγηση.”

Κ. Δ. : « Δεν γνωριζω αν σε κάλυψα με τα παραπανω, αν όχι ειμαι στην διαθεση σου για επιπλεον εξηγησεις, αν μπορω φυσικά.
E-mail : urantiabookukm@yahoo.co.uk (σε αγγλικά ή greeklish)

Φιλικά
Κ.Διαμαντοπουλος

Κατ αρχάς να σε ευχαριστήσω για την απάντηση της 16/1/2003 και να ζητήσω συγγνώμη για την καθυστέρηση της δικής μου απάντησης. Όμως υπήρχαν σοβαροί λόγοι μακράν της δυνατότητάς μου να τους ελέγξω.

Λοιπόν, ιδού η απάντηση μου, ίσως με περισσότερες απορίες και ερωτήσεις αυτή τη φορά ….

Ελένη κατ αρχάς μου γράφεις:

quote:

---

1. Με ρωτας αν έχω εγω αποριες για τον τροπο επικοινωνιας – «επαφης». Όχι, Sonya δεν εχω. Ισως γιατι εκανα για χρονια channeling και διαλογισμο (για θεραπευτικους λόγους) και ειχα βρεθει σε πολλες «καταστασεις» και «επαφές» και ξέρω οτι πολλα ειναι πιθανα . Για μενα η ουσια δεν ηταν στον τρόπο της επικοινωνίας αλλα στην ίδια την αποκαλυψη.

---

εύχομαι με όλη μου τη καρδια να βρεις -καποια στιγμη- το χρονο να διαβάσεις το Βιβλιο και να αποκτήσεις τη δικη σου προσωπική γνωμη για τις αληθειες που αποκαλύπτει. Η αποσματική παρουσιάση κάποιων εγγράφων δημιουργεί περισσότερες αποριες πόσο μάλλον να γίνεται συζητηση πάνω σε εκτιμήσεις τρίτων.

Στη σελίδα των αναγνωστων στο pathfinder http://clubs.pathfinder.gr/UrantiaBook_GreekReaders βάλαμε κάποια καινούργια έγγραφα μεταξυ των οποίων και το Μυστικό Ταξιδι του Ιησου στην Ελλάδα και ετοιμάζουμε μια συλλογή κειμένων για την εκτιμηση του Ιησού προς τους Ελληνες και τον ελληνικό πολιτισμό.

Από τις ερωτήσεις / απορίες σου καταλαβα ότι χρησιμο θα ήταν να δημοσιευσουμε και τα σχετικά έγγραφα που απαντούν γιατί επιλέχτηκαν οι Εβραίοι και η Παλαιστίνη.

Οπωσδήποτε ειναι καλυτερα να παραθέτουμε όλο το κειμενο έτσι όπως εχει δοθει στο Βιβλίο κι να βγαζει ο κάθε αναγνώστης τα δικα του συμπεράσματα. Αρχή την οποία τηρουν οι αμερικάνοι αναγνώστες. Ο απιστευτος όγκος των πληροφοριών που περιεχει το Βιβλιο δημιουργει αποριες και ερωτηματικα στον καθε αναγνωστη.

Λοιπον λέω να κάνω και το εξής : Θα βρω όλα τα έγγραφα που αναφέρονται στις ερωτησεις σου και θα σου τα στειλω στο εμαιλ σου. Ισως καθυστερησω λιγο γιατι φευγω αυριο το πρωι για ταξιδι μερικών ημερών.

Καλο σου βράδυ
Με αγαπη
Ελενη

Ολα λοιπον άρχισαν οταν δυο διδυμα...

ΕΓΓΡΑΦΟ 63 Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η Ουράντια είχε καταχωρηθεί στα μητρώα ως κατοικημένος πλανήτης όταν οι πρώτες δύο ανθρώπινες υπάρξεις -τα δίδυμα - ήταν ένδεκα χρονών και πριν γίνουν γονείς του πρωτότοκου της δεύτερης γενεάς των πραγματικών ανθρώπινων υπάρξεων. Και το μήνυμα του αρχαγγέλου από τον Σάλβινγκτον, με την ευκαιρία αυτή της επίσημης αναγνώρισης του πλανήτη, έκλεισε με αυτά τα λόγια: «Η ανθρώπινη διάνοια εμφανίσθηκε στον 606 της Σατάνια και οι γονείς αυτοί της καινούργιας φυλής θα ονομασθούν Αντον και Φόντα. Και όλοι οι αρχάγγελοι προσεύχονται ώστε τα πλάσματα αυτά να πληρωθούν σύντομα με την προσωπική ενοίκηση του δώρου του πνεύματος του Πατέρα του Σύμπαντος.»

Αντον είναι το όνομα του Νέβαδον που σημαίνει «το πρώτο καθ' ομοίωση του Πατέρα πλάσμα που επιδεικνύει έντονη επιθυμία για την ανθρώπινη τελειότητα.» Φόντα σημαίνει «το πρώτο καθ΄ ομοίωση του Υιού πλάσμα που επιδεικνύει έντονη επιθυμία για την ανθρώπινη τελειότητα.» Ο Αντον και η Φόντα δεν έμαθαν ποτέ αυτά τα ονόματα, μέχρις ότου επληρώθησαν σ' αυτούς, την εποχή της συγχώνευσής τους με τους Προσαρμοστές της Σκέψης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της θνητής παραμονής τους στην Ουράντια αποκαλούνταν μεταξύ τους Σόντα-αν και Σόντα-εν, με το Σόντα αν να σημαίνει «εκείνο που τον αγαπά η μητέρα» και Σόντα-εν να σημαίνει «εκείνον που τον αγαπά ο πατέρας.» Έδωσαν στους εαυτούς τους αυτά τα ονόματα και οι έννοιες που είχαν εκφράζουν τον αμοιβαίο σεβασμό και τη στοργή τους.

1. Ο ΑΝΤΟΝ ΚΑΙ Η ΦΟΝΤΑ

Από πολλές απόψεις, ο Αντον και η Φόντα ήταν το πιο αξιόλογο ζευγάρι ανθρώπινων υπάρξεων που έζησαν ποτέ στο πρόσωπο της γης. Το θαυμάσιο αυτό ζευγάρι, οι πραγματικοί γονείς ολόκληρης της ανθρωπότητας, ήταν από κάθε άποψη ανώτεροι πολλών από τους άμεσους απογόνους τους, ενώ ήταν θεμελιωδώς διαφορετικοί από όλους τους προγόνους τους, τόσο τους άμεσους, όσο και τους παλαιότερους. Οι γονείς αυτού του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού ήταν, φαινομενικά, ελάχιστα διαφορετικοί από το μέσο όρο της φυλής τους, αν και βρίσκονταν μεταξύ των πλέον ευφυών μελών της, στην ομάδα εκείνη που πρώτη έμαθε να πετά πέτρες και να χρησιμοποιεί ρόπαλα στη μάχη. Έκαναν, επίσης, χρήση αιχμηρών λογχών από πέτρα, πυρόλιθο και κόκαλα.

Ενώ ζούσε ακόμα με τους γονείς του, ο Αντον είχε στερεώσει ένα αιχμηρό κομμάτι πυρόλιθου στο άκρο ενός ρόπαλου, χρησιμοποιώντας τένοντες ζώων για το σκοπό αυτό και σε όχι λιγότερες από μια ντουζίνα φορές, έκανε σωστή χρήση του όπλου αυτού σώζοντας τη ζωή του αλλά και τη ζωή της εξ ίσου ριψοκίνδυνης και περίεργης αδελφής του, που πάντα τον συνόδευε, σε όλες τις εξερευνητικές του περιηγήσεις. Η απόφαση του ʼντον και της Φόντα να απομακρυνθούν από τις φυλές των πρωτευόντων υποδηλώνει μια διανοητική ποιότητα κατά πολύ ανώτερη της ταπεινότερης διάνοιας η οποία χαρακτήριζε τόσους πολλούς από τους μετέπειτα απογόνους τους, που υποβαθμίστηκαν για να ζευγαρώσουν με τα καθυστερημένα ξαδέλφια τους, των πιθηκοειδών φυλών. Η ακαθόριστη αίσθησή τους όμως ότι ήταν κάτι περισσότερο από απλά ζώα, οφείλετο στο ότι διέθεταν προσωπικότητα και μεγάλωσε με την ενοικούσα παρουσία των Προσαρμοστών της Σκέψης.

2. Η ΦΥΓΗ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ

Ενώ ο Αντον και η Φόντα είχαν αποφασίσει να εξαφανισθούν, για ένα διάστημα υπέκυψαν στους φόβους τους, ειδικώτερα στο φόβο του να δυσαρεστήσουν τον πατέρα τους και την άμεση οικογένεια. Φαντάσθηκαν ότι τους επετίθεντο εχθρικοί συγγενείς και αναγνώρισαν, έτσι, την πιθανότητα να βρουν το θάνατο από τα χέρια των ήδη ζηλόφθονων μελών της φυλής τους. Σαν παιδιά, τα δίδυμα είχαν περάσει τον περισσότερο χρόνο τους ο ένας με τη συντροφιά του άλλου και για το λόγο αυτό δεν είχαν γίνει ποτέ σε μεγάλο βαθμό δημοφιλείς στα ζωώδους υπόστασης εξαδέλφια τους της φυλής των Πρωτευόντων. Ούτε είχαν βελτιώσει το κύρος τους στη φυλή, φτιάχνοντας ένα ξεχωριστό και πολύ ανώτερο δεντρόσπιτο. Και ήταν σ’ αυτό το καινούργιο σπίτι, ανάμεσα στις δεντροκορφές, μια νύκτα, αφού τους ξύπνησε μια βίαιη καταιγίδα, καθώς κρατούσαν το ένα το άλλο σ’ ένα τρομαγμένο και τρυφερό αγκάλιασμα, που τελικά και απόλυτα αποφάσισαν να δραπετεύσουν από το περιβάλλον της φυλής και τις πάτριες δεντροκορφές.

Είχαν ήδη ετοιμάσει ένα πρωτόγονο καταφύγιο στην κορυφή ενός δένδρου, περίπου μισή μέρα ταξίδι προς βορράν. Αυτό ήταν το μυστικό τους και το ασφαλές τους κρησφύγετο για την πρώτη τους μέρα μακριά από τα δάση της πατρίδας. Παρά το γεγονός ότι τα δίδυμα μοιράζονταν το θανάσιμο φόβο των Πρωτευόντων να βρίσκονται στο έδαφος κατά τη διάρκεια της νύκτας, έφυγαν αμέσως πριν πέσει το σκοτάδι για το προς βορράν ταξίδι τους. Ενώ χρειαζόταν ασυνήθιστο θάρρος για να κάνουν το νυκτερινό αυτό ταξίδι, ακόμη και με πανσέληνο, συμπέραναν σωστά ότι ήταν απίθανο να τους χάσουν και να τους κυνηγήσουν τα μέλη της φυλής και οι συγγενείς. Και έκαναν με ασφάλεια τη συνάντηση που είχαν ήδη προετοιμάσει, αμέσως μετά τα μεσάνυκτα.

Καθώς ταξίδευαν προς βορράν, ανεκάλυψαν ένα εκτεθειμένο κοίτασμα πυρόλιθου και, βρίσκοντας πολλές πέτρες κατάλληλα διαμορφωμένες για διάφορες χρήσεις, συγκέντρωσαν αποθέματα για το μέλλον. Προσπαθώντας να κόψουν αυτούς τους πυρόλιθους ώστε να ταιριάζουν καλύτερα σε ορισμένες επιδιώξεις τους, ο ʼντον ανεκάλυψε την ιδιότητά τους να παράγουν σπινθήρες και συνέλαβε την ιδέα να ανάψει φωτιά. Η ιδέα, ωστόσο, δεν τον απασχόλησε πάρα πολύ εκείνη τη στιγμή, εφ’ όσον το κλίμα ήταν ακόμη υγιεινό και υπήρχε ελάχιστη ανάγκη για φωτιά.

Ο φθινοπωρινός ήλιος, όμως, χαμήλωνε στον ουρανό και καθώς ταξίδευαν προς τα βόρεια, οι νύκτες γίνονταν ολοένα πιο κρύες. Είχαν ήδη υποχρεωθεί να χρησιμοποιήσουν δέρματα ζώων για να ζεσταθούν. Προτού συμπληρώσουν ένα φεγγάρι μακριά από το σπίτι, ο ʼντον δήλωσε στη σύντροφό του ότι μπορούσε να ανάψει φωτιά με τον πυρόλιθο. Προσπάθησαν για δύο μήνες να χρησιμοποιήσουν τις σπίθες του πυρόλιθου για να ανάψουν τη φωτιά, αλλά συνάντησαν την αποτυχία. Κάθε μέρα το ζευγάρι αυτό κτυπούσε τους πυρόλιθους και προσπαθούσε να βάλει φωτιά στα ξύλα. Τελικά, ένα βράδυ, την ώρα περίπου που έδυε ο ήλιος, το μυστικό της τεχνικής αποκαλύφθηκε, όταν σκέφθηκε η Φόντα να σκαρφαλώσει σ’ ένα κοντινό δέντρο για να ασφαλίσει μια εγκαταλειμμένη φωλιά πουλιών. Η φωλιά ήταν στεγνή και πολύ εύφλεκτη και κατά συνέπεια πήρε φωτιά σα λαμπάδα τη στιγμή που έπεσε επάνω της η σπίθα. Εξεπλάγησαν και αιφνιδιάστηκαν τόσο πολύ με την επιτυχία τους ώστε σχεδόν τους έσβησε η φωτιά, αλλά τη γλίτωσαν, προσθέτοντας το κατάλληλο καύσιμο και τότε άρχισε η πρώτη αναζήτηση καυσόξυλων από τους γονείς ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Αυτή ήταν μία από τις πιο χαρούμενες στιγμές στη σύντομη, αλλά γεμάτη συμβάντα ζωή τους. Όλη τη νύκτα κάθονταν και κοιτούσαν τη φωτιά τους να καίει, αντιλαμβανόμενοι αμυδρά ότι είχαν κάνει μια ανακάλυψη, η οποία θα τους έδινε τη δυνατότητα να αψηφήσουν το κλίμα και έτσι να γίνουν για πάντα ανεξάρτητοι από τους, ζωώδους υπόστασης, συγγενείς τους στις νότιες περιοχές. Μετά από ανάπαυση τριών ημερών και αφού απόλαυσαν τη φωτιά, συνέχισαν το ταξίδι τους. Οι πρωτεύοντες πρόγονοι του ʼντον είχαν συχνά συντηρήσει φωτιά που είχε ανάψει από κεραυνό, αλλά ποτέ πριν τα πλάσματα της γης δεν διέθεταν μία μέθοδο για να ανάβουν φωτιά κατά βούληση. Πέρασε, όμως, πολύς καιρός μέχρις ότου να μάθουν τα δίδυμα ότι τα ξερά βρύα καθώς και άλλα υλικά μπορούσαν να ανάψουν φωτιά το ίδιο καλά όσο οι φωλιές των πουλιών.

3. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΟΝ

Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια από τη νύκτα της αναχώρησης των διδύμων από το σπίτι προτού να γεννηθεί το πρώτο τους παιδί. Το ονόμασαν Σοντάντ. Και ο Σοντάντ ήταν το πρώτο πλάσμα που γεννήθηκε στην Ουράντια, το οποίο τυλίχθηκε σε προστατευτικά σκεπάσματα τη στιγμή της γέννησής του. Η ανθρώπινη φυλή είχε αρχίσει και με την καινούργια αυτή εξέλιξη, εμφανίσθηκε το ένστικτο να φροντίζει κατάλληλα τα εξασθενούντα, σε αυξανόμενο βαθμό, βρέφη, τα οποία θα χαρακτήριζαν την προοδευτική εξέλιξη της διάνοιας της ευφυούς τάξης, σε αντίθεση με τον περισσότερο καθαρά ζωώδη τύπο.

Ο ʼντον και η Φόντα είχαν συνολικά δέκα εννέα παιδιά και έζησαν για να απολαύσουν τη συντροφιά πενήντα σχεδόν εγγονών και μισής ντουζίνας δισέγγονων. Η οικογένεια κατοικούσε σε τέσσερα πέτρινα καταφύγια που εφάπτονταν μεταξύ τους, σχεδόν σαν σπηλιές, τρία από τα οποία συνδέονταν μεταξύ τους με διαδρόμους, που είχαν σκαφτεί στο μαλακό ασβεστόλιθο με εργαλεία από πυρόλιθο σχεδιασμένα από τα παιδιά του ʼντον. Οι πρώτοι αυτοί Αντονίτες εκδήλωναν ένα πολύ τονισμένο φυλετικό πνεύμα. Κυνηγούσαν σε ομάδες και ποτέ δεν περιπλανούνταν μακριά από το σπίτι. Φαίνεται πως αντιλαμβάνονταν ότι ήταν μια απομονωμένη και μοναδική ομάδα ζωντανών υπάρξεων και γι’ αυτό απέφευγαν να χωρίζονται. Το αίσθημα αυτό της στενής συγγένειας αναμφίβολα οφείλετο στην βελτιωμένη διανοητική λειτουργία των συνοδών πνευμάτων.

Ο ʼντον και η Φόντα εργάζονταν ακατάπαυστα για την ανατροφή και τον εξευγενισμό της οικογένειας. Έζησαν μέχρι τα σαράντα δύο, όταν και οι δύο σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια ενός σεισμού, από την πτώση ενός επικρεμάμενου βράχου. Πέντε από τα παιδιά τους και έντεκα εγγόνια τους χάθηκαν, μαζί τους και είκοσι, σχεδόν, από τους απογόνους τους τραυματίσθηκαν σοβαρά.

Με το θάνατο των γονιών του, ο Σοντάντ, παρά το σοβαρά τραυματισμένο πόδι του, ανέλαβε αμέσως την αρχηγία της οικογένειας, ενώ είχε την αμέριστη βοήθεια της συζύγου του, της μεγαλύτερης αδελφής του. Η πρώτη τους δουλειά ήταν να συσσωρεύσουν πέτρες για να θάψουν τους νεκρούς γονείς τους, τα αδέλφια τους, τις αδελφές και τα παιδιά τους. Δεν πρέπει να δοθεί υπερβολική σημασία στην πράξη αυτή της ταφής. Οι απόψεις τους για τη μετά θάνατον σωτηρία ήταν πολύ ασαφείς και αόριστες, προερχόμενες κατά μέγα μέρος από τα φανταστικά και έντονα όνειρά τους. Η οικογένεια αυτή του ʼντον και της Φόντα έμεινε ενωμένη μέχρι την εικοστή γενεά, όταν ο συνδυασμός ανταγωνισμού για την τροφή και κοινωνικών προστριβών προκάλεσαν την απαρχή του διασκορπισμού.

4. ΟΙ ΑΝΤΟΝΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ

Οι πρωτόγονοι άνθρωποι – οι Αντονίτες – είχαν μαύρα μάτια και μελαψό δέρμα, κάτι μεταξύ κόκκινου και κίτρινου. Η μελανίνη είναι μία χρωστική ουσία η οποία βρίσκεται στο δέρμα όλων των ανθρώπινων υπάρξεων. Είναι η αρχική χρωστική ουσία του Αντονικού δέρματος. Στη γενική εμφάνιση και το χρώμα του δέρματος οι πρώιμοι αυτοί Αντονίτες έμοιαζαν περισσότερο με τους σημερινούς Εσκιμώους, απ΄ όσο με οποιοδήποτε άλλο τύπο σύγχρονων ανθρώπινων υπάρξεων. Ήταν τα πρώτα πλάσματα που χρησιμοποίησαν δέρματα ζώων ως προστασία κατά του κρύου. Είχαν λίγο περισσότερο τρίχωμα στο σώμα τους από τους σύγχρονους ανθρώπους.

Η ζωή της φυλής των ζωώδους υπόστασης προγόνων αυτών των πρώιμων ανθρώπων προανήγγειλε την απαρχή πολυάριθμων κοινωνικών συμβάσεων, ενώ με τα διευρυμένα συναισθήματα και τις αυξημένες εγκεφαλικές δυνάμεις των πλασμάτων αυτών, υπήρξε μία άμεση εξέλιξη στην κοινωνική οργάνωση και ένας νέος καταμερισμός των εργασιών στην φυλή. Ήταν εξαιρετικά μιμητικοί, το ένστικτο, όμως, της υποκρισίας ήταν ελάχιστα ανεπτυγμένο και η αίσθηση του χιούμορ ήταν απόλυτα, σχεδόν, απούσα. Ο πρωτόγονος άνθρωπος χαμογελούσε περιστασιακά, αλλά ποτέ δεν παραδόθηκε σ’ ένα εγκάρδιο γέλιο. Το χιούμορ υπήρξε η κληρονομιά της μεταγενέστερης Αδαμικής φυλής. Αυτές οι πρώιμες ανθρώπινες υπάρξεις δεν ήταν τόσο ευαίσθητοι στον πόνο, ούτε αντιδρούσαν τόσο έντονα στις δυσάρεστες καταστάσεις, όσο πολλοί από τους μετέπειτα εξελισσόμενους θνητούς. Η γέννηση των παιδιών δεν αποτελούσε οδυνηρή και εξαντλητική δοκιμασία για τη Φόντα και τις άμεσες απογόνους της.

Ήταν μια θαυμάσια φυλή. Τα αρσενικά μάχονταν ηρωικά για την ασφάλεια των συντρόφων τους και των παιδιών τους. Τα θηλυκά ήταν τρυφερά αφοσιωμένα στα παιδιά τους. Ο πατριωτισμός τους, όμως, περιορίζετο αποκλειστικά στην άμεση οικογένεια. Ήταν πολύ πιστοί στις οικογένειές τους. Πέθαιναν χωρίς δισταγμό για να υπερασπίσουν τα παιδιά τους, αλλά δεν ήταν ικανοί να συλλάβουν την ιδέα να προσπαθήσουν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο για τα εγγόνια τους. Ο αλτρουισμός ήταν ακόμη αγέννητος στην ανθρώπινη καρδιά, παρά το ότι όλα τα συναισθήματα τα απαραίτητα για τη γέννηση της θρησκείας ήταν ήδη παρόντα σ’ αυτούς τους ιθαγενείς της Ουράντια.

Οι πρώιμοι αυτοί άνθρωποι διέθεταν μια συγκινητική στοργή για τους συντρόφους τους και σίγουρα είχαν μια πραγματική, αν και χονδροειδή, αντίληψη της φιλίας. Ήταν κοινό θέαμα, σε μεταγενέστερους καιρούς, κατά τις διαρκώς επαναλαμβανόμενες μάχες τους με κατώτερες φυλές, να βλέπει κανείς έναν από τους πρωτόγονους αυτούς ανθρώπους να μάχεται θαρραλέα με το ένα χέρι, ενώ αγωνιζόταν μαζί, προσπαθώντας να προστατεύσει και να γλιτώσει ένα πληγωμένο συμπολεμιστή. Πολλές από τις πλέον ευγενείς και ανώτερες ανθρώπινες ιδιότητες της μετέπειτα εξελικτικής ανάπτυξης, προαγγέλλονταν συγκινητικά σ’ αυτούς τους πρωτόγονους λαούς. Η αρχική Αντονική φυλή διατήρησε μια αδιάσπαστη γραμμή αρχηγίας ως την εικοστή έβδομη γενεά, όταν, χωρίς αρσενικό απόγονο να υπάρχει μεταξύ των άμεσων απογόνων του Σοντάντ, δύο αντίπαλοι υποψήφιοι αρχηγοί της φυλής άρχισαν πάσει δυνάμει να πολεμούν για την κυριαρχία.

Πριν την εκτεταμένη διασπορά των Αντονικών φυλών, μια αρκετά εξελιγμένη γλώσσα είχε αναπτυχθεί από τις αρχικές τους προσπάθειες να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Η γλώσσα αυτή συνέχισε να αναπτύσσεται και καθημερινές, σχεδόν, προσθήκες γίνονταν σ’ αυτήν εξ αιτίας των νέων εφευρέσεων και προσαρμογών στο περιβάλλον, οι οποίες αναπτύχθηκαν από αυτούς τους δραστήριους, ακούραστους και περίεργους λαούς. Και η γλώσσα αυτή έγινε ο λόγος της Ουράντια, η γλώσσα της αρχικής ανθρώπινης οικογένειας, ως τη μεταγενέστερη εμφάνιση των έγχρωμων φυλών.

Καθώς περνούσε ο καιρός, οι Αντονικές φυλές αυξάνονταν αριθμητικά και η επαφή των διασκορπισμένων οικογενειών δημιούργησε προστριβές και παρανοήσεις. Δύο μόνο πράγματα απασχολούσαν το νου αυτών των ανθρώπων: Το κυνήγι για να βρουν τροφή και ο πόλεμος για να εκδικηθούν κάποια πραγματική, ή υποθετική αδικία, ή προσβολή εκ μέρους των γειτονικών φυλών. Τα οικογενειακά τιμάρια (φέουδα) αυξήθηκαν, ξέσπασαν πόλεμοι μεταξύ των φυλών, ενώ οι ευγενέστερες και προηγμένες ομάδες υπέστησαν σημαντικές απώλειες μεταξύ των καλύτερων στοιχείων τους. Ορισμένα από τα πολυτιμότερα γένη με ικανότητες και ευφυία χάθηκαν για πάντα από τον κόσμο. Η πρώιμη αυτή φυλή και ο πρωτόγονος πολιτισμός της απειλήθηκαν με εξόντωση από τον αδιάκοπό αυτό πόλεμο των φυλών.

Είναι αδύνατο να παρακινήσει κανείς τέτοιες πρωτόγονες υπάρξεις να ζήσουν μαζί ειρηνικά για πολύ καιρό. Ο άνθρωπος είναι απόγονος των μαχόμενων ζώων και, όταν έρχονταν σε στενή επαφή, οι απολίτιστοι άνθρωποι εξόργιζαν και προσέβαλλαν ο ένας τον άλλο. Οι Φορείς της Ζωής γνωρίζουν αυτή την τάση μεταξύ των εξελικτικών πλασμάτων και αναλόγως προνοούν για τον τελικό διαχωρισμό των αναπτυσσόμενων ανθρώπινων υπάρξεων σε τουλάχιστον τρεις, και συχνότερα σε έξι, ευδιάκριτες και ξεχωριστές φυλές.

5. Η ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΩΝ ΑΝΤΟΝΙΤΩΝ

Οι πρώιμες φυλές του ʼντον δεν διείσδυσαν βαθιά στην Ασία και δεν πήγαν, αρχικά, στην Αφρική. Η γεωγραφία εκείνων των καιρών τους έδειχνε το βορρά και οι άνθρωποι αυτοί ταξίδεψαν όλο και μακρύτερα, προς το βορρά, μέχρις ότου τους σταμάτησε ο αργά προελαύνων πάγος του τρίτου παγετώνα.

Πριν το εκτεταμένο στρώμα πάγου φθάσει στη Γαλλία και τα Βρετανικά Νησιά, οι απόγονοι του ʼντον και της Φόντα είχαν προχωρήσει δυτικά στην Ευρώπη και είχαν ιδρύσει περισσότερες από χίλιες ξεχωριστές αποικίες κατά μήκος μεγάλων ποταμών, που οδηγούσαν στα ζεστά νερά της Βόρειας Θάλασσας. Αυτές οι Αντονικές φυλές ήταν οι πρώιμοι κάτοικοι των ποταμών της Γαλλίας. Ζούσαν κατά μήκος του ποταμού Σομ για δεκάδες χιλιάδων χρόνων. Ο Σομ είναι το μοναδικό ποτάμι που δεν άλλαξε από τους παγετώνες, κυλώντας προς τη θάλασσα εκείνους τους καιρούς, ακριβώς όπως και σήμερα. Και τούτο εξηγεί το λόγο που τόσα πολλά στοιχεία των απογόνων του ʼντον βρίσκονται κατά μήκος της πορείας του ποταμού στην κοιλάδα αυτή.

Οι ιθαγενείς αυτοί της Ουράντια δεν ήσαν δενδρόβιοι, αν και σε επείγουσες περιπτώσεις εξακολουθούσαν να ανεβαίνουν στις δεντροκορφές. Συνήθως κατοικούσαν στα καταφύγια που τους προσέφεραν επικρεμάμενοι βράχοι κατά μήκος των ποταμών, καθώς και σε σπηλιές στα πρανή των λόφων, οι οποίες τους προσέφεραν καλή θέα οποιουδήποτε πλησίαζε και τους προφύλασσαν από τα στοιχεία της φύσης. Μπορούσαν, έτσι, να απολαμβάνουν την άνεση της φωτιάς τους, χωρίς να ενοχλούνται πάρα πολύ από τον καπνό. Ούτε ήταν πραγματικοί άνθρωποι των σπηλαίων, αν και τους χρόνους που ακολούθησαν, τα μεταγενέστερα στρώματα του πάγου ήλθαν πιο νότια και οδήγησαν τους απογόνους τους στις σπηλιές. Προτιμούσαν να στρατοπεδεύουν κοντά στις παρυφές ενός δάσους και πλάι σ’ ένα ποτάμι.

Πολύ γρήγορα έγιναν αξιοπρόσεκτα επιτήδειοι στο να κρύβουν τις εν μέρει προφυλαγμένες κατοικίες τους και επεδείκνυαν μεγάλη επιδεξιότητα στο να φτιάχνουν πέτρινα υπνοδωμάτια, θολωτές πέτρινες καλύβες, μέσα στις οποίες έμπαιναν έρποντας τη νύκτα. Η είσοδος σε μια τέτοια καλύβα έκλεινε με μία πέτρα που κυλούσαν μπροστά της, μια μεγάλη πέτρα που είχε τοποθετηθεί στο εσωτερικό για το σκοπό αυτό, πριν μπουν τελικά στη θέση τους οι πέτρες της στέγης.

Οι Αντονίτες ήταν ατρόμητοι και επιτυχημένοι κυνηγοί και, με εξαίρεση τα άγρια μούρα και ορισμένα φρούτα των δένδρων, ζούσαν αποκλειστικά με σάρκα. Όπως ο ʼντον είχε εφεύρει το πέτρινο τσεκούρι, έτσι και οι απόγονοί του ανεκάλυψαν γρήγορα και χρησιμοποίησαν αποτελεσματικά τη ρίψη του ρόπαλου και του καμακιού. Επιτέλους, ένας νους που έφτιαχνε εργαλεία λειτουργούσε σε συνδυασμό με ένα χέρι που μπορούσε να τα χειρισθεί και οι πρώιμοι αυτοί άνθρωποι έγιναν πολύ επιδέξιοι στην κατασκευή εργαλείων από πυρόλιθο. Ταξίδευαν προς κάθε κατεύθυνση αναζητώντας πυρόλιθο, εν πολλοίς όπως οι σύγχρονοι άνθρωποι ταξιδεύουν στα πέρατα της γης σε αναζήτηση χρυσού, πλατίνας και διαμαντιών. Και με πολλούς άλλους τρόπους, αυτές οι Αντονικές φυλές εκδήλωναν ένα βαθμό ευφυΐας, την οποία οι οπισθοδρομούντες απόγονοί τους δεν επέτυχαν σε μισό εκατομμύριο χρόνια, αν και επανανεκάλυψαν πολλές φορές διάφορες μεθόδους για να ανάβουν φωτιά.

6. Ο ΟΝΑΓΚΑΡ – Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Καθώς η Αντονική διασπορά διευρύνετο, το πολιτιστικό και πνευματικό επίπεδο των φυλών οπισθοχώρησε για σχεδόν δέκα χιλιάδες χρόνια, μέχρι την εποχή του Όναγκαρ, ο οποίος ανέλαβε την αρχηγία των φυλών αυτών, έφερε την ειρήνη μεταξύ τους και για πρώτη φορά, τους οδήγησε όλους στη λατρεία του «Δότη της Αναπνοής σε ανθρώπους και ζώα.» Η φιλοσοφία του ʼντον ήταν πολύ μπερδεμένη. Μετά βίας είχε αποφύγει το να λατρεύει τη φωτιά, εξ αιτίας της μεγάλης ανακούφισης που έπαιρνε από την τυχαία ανακάλυψη της φωτιάς. Η λογική, ωστόσο, τον οδήγησε από τη δική του ανακάλυψη στον ήλιο, ως ανώτερη πηγή θερμότητας και φωτός που ενέπνεε μεγαλύτερο δέος, αλλά ήταν πολύ μακρινός κι’ έτσι ο ʼντον δεν λάτρεψε τον ήλιο.

Οι Αντονίτες γρήγορα ανέπτυξαν ένα φόβο έναντι των στοιχείων της φύσης – της βροντής, της αστραπής, της βροχής, του χιονιού, του χαλαζιού και του πάγου. Η πείνα, ωστόσο, ήταν η συνεχώς επαναλαμβανόμενη παρόρμηση των καιρών εκείνων και εφ’ όσον σε μεγάλο βαθμό συντηρούνταν από τα ζώα, ανέπτυξαν, τελικά, ένα είδος λατρείας των ζώων. Για τον ʼντον, τα μεγαλύτερα ζώα που χρησίμευαν για τροφή, αποτελούσαν σύμβολα δημιουργικού σθένους και υποστηρικτικής δύναμης. Από καιρό σε καιρό, έγινε συνήθεια να ορίζουν διάφορα από τα μεγαλύτερα ζώα ως αντικείμενα λατρείας. Όσο καιρό ένα ζώο ήταν δημοφιλές, χονδροειδή σκίτσα του σχεδιάζονταν στους τοίχους των σπηλαίων και, αργότερα, καθώς εξακολουθούσε η πρόοδος στις τέχνες, αυτοί οι θεοί-ζώα σκαλίζονταν σε διάφορα κοσμήματα.

Πολύ νωρίς οι Αντονικοί λαοί απέκτησαν τη συνήθεια να απέχουν από τη βρώση της σάρκας του ζώου που λάτρευε η φυλή. Τώρα πλέον, για να εντυπωσιάσουν περισσότερο το νου των νέων τους, ανέπτυξαν μια ευλαβική τελετουργία που ελάμβανε χώρα γύρω από το σώμα ενός από τα λατρευόμενα αυτά ζώα. Και ακόμη αργότερα, η πρωτόγονη αυτή παράσταση εξελίχθηκε στις περισσότερο περίτεχνες εξιλαστήριες τελετουργίες των απογόνων τους. Και αυτή είναι η απαρχή της θυσίας ως μέρους της λατρείας. Αυτή η ιδέα εκπονήθηκε από τον Μωυσή στην Εβραϊκή ιεροτελεστία και διατηρήθηκε, κατ’ αρχήν, από τον Απόστολο Παύλο ως το δόγμα για την εξιλέωση από την αμαρτία δια της «ρύσης του αίματος.»

Το ότι η τροφή ήταν αυτό που είχε τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα στη ζωή αυτών των πρωτόγονων ανθρώπινων υπάρξεων, φαίνεται από την προσευχή που διδάσκονταν οι απλοϊκοί αυτοί άνθρωποι από τον Όναγκαρ, το μεγάλο τους δάσκαλο. Και η προσευχή αυτή, έλεγε: «Ω, Ανάσα της Ζωής, δώσε μας και σήμερα την τροφή της ημέρας, απάλλαξέ μας από την κατάρα του πάγου, σώσε μας από τους εχθρούς μας στο δάσος και με ευσπλαγχία δέξου μας στο Μεγάλο Επέκεινα.»

Ο Όναγκαρ είχε το αρχηγείο του στις βόρειες ακτές της αρχαίας Μεσογείου, στην περιοχή της σημερινής Κασπίας Θάλασσας, σε μία αποικία που ονομαζόταν Ομπάν, τον τόπο στάσης κατά την προς βορρά στροφή της διαδρομής που οδηγούσε βόρεια της γης της Μεσοποταμίας στο νότο. Από το Ομπάν έστειλε δάσκαλους στις απομακρυσμένες αποικίες για να διαδώσουν το νέο του δόγμα περί της μοναδικής Θεότητας, καθώς και την άποψή του για τη μέλλουσα ζωή, την οποία αποκαλούσε το Μεγάλο Επέκεινα. Αυτοί οι απεσταλμένοι του Όναγκαρ ήταν οι πρώτοι ιεραπόστολοι του κόσμου. Επιπλέον ήταν οι πρώτες ανθρώπινες υπάρξεις που μαγείρευαν το κρέας, οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν συστηματικά τη φωτιά για την παρασκευή της τροφής. Μαγείρευαν το κρέας στην άκρη μιας βέργας, καθώς επίσης και σε καυτές πέτρες. Αργότερα έψηναν μεγάλα κομμάτια στη φωτιά, οι απόγονοί τους, όμως, επανήλθαν σχεδόν ολοκληρωτικά στη χρήση του ωμού κρέατος.

Ο Όναγκαρ γεννήθηκε 983,323 χρόνια πριν (από το έτος 1934 μ.Χ.) και έζησε για να φθάσει εξήντα εννέα χρονών. Η καταγραφή των επιτευγμάτων αυτού του κυρίαρχου νου και πνευματικού αρχηγού της προ του Πλανητικού Πρίγκιπα εποχής αποτελεί μια συναρπαστική εξιστόρηση της οργάνωσης αυτών των πρωτόγονων ανθρώπων σε μια πραγματική κοινωνία. Ίδρυσε μια δυναμική κυβέρνηση της φυλής, παρόμοια της οποίας δεν επιτεύχθηκε από τις μετέπειτα γενεές για πολλές χιλιετίες. Ποτέ ξανά, μέχρι την άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα, δεν υπήρξε τέτοιος ανώτερος πνευματικός πολιτισμός στη γη. Οι απλοϊκός αυτός λαός διέθετε μία αληθινή, αν και πρωτόγονη θρησκεία, η οποία, όμως, χάθηκε από τους εκφυλιζόμενους απογόνους τους.

Παρά το ότι τόσο ο Αντον όσο και η Φόντα είχαν δεχθεί τους Προσαρμοστές της Σκέψης, όπως και πολλοί από τους απογόνους τους, δεν ήταν παρά ως τις μέρες του Όναγκαρ που οι Προσαρμοστές και τα σεραφείμ-φρουροί ήλθαν στην Ουράντια σε μεγάλους αριθμούς. Αυτός ήταν, πράγματι, ο χρυσός αιώνας του πρωτόγονου ανθρώπου.

7. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΟΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΟΝΤΑ

Ο ʼντον και η Φόντα, οι θαυμάσιοι ιδρυτές της ανθρώπινης φυλής, αναγνωρίσθηκαν την εποχή της κρίσης της Ουράντια, με την άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα και σε εύθετο χρόνο εμφανίσθηκαν από το καθεστώς των κόσμων-δωμάτων, με την ιδιότητα των πολιτών της Τζερουζέμ. Αν και δεν τους επετράπη ποτέ να επιστρέψουν στην Ουράντια, είναι γνώστες της ιστορίας της φυλής την οποία θεμελίωσαν. Εθλίβησαν για την προδοσία του Καλιγκάστια, πικράθηκαν εξ αιτίας της αποτυχίας του Αδάμ, αλλά αγαλλίασαν εξαιρετικά όταν ελήφθη η αναγγελία ότι ο Μιχαήλ είχε επιλέξει τον κόσμο τους ως σκηνή της τελικής του επιφοίτησης. Στη Τζερουζέμ ο ʼντον και η Φόντα συγχωνεύθηκαν με τους Προσαρμοστές τους της Σκέψης, όπως και αρκετά από τα παιδιά τους, περιλαμβανομένου του Σοντάντ, η πλειονότητα, όμως, ακόμη και των άμεσων απογόνων τους, επέτυχε μόνο τη δια του Πνεύματος συγχώνευση.

Ο ʼντον και η Φόντα, αμέσως μετά την άφιξή τους στην Τζερουζέμ, έλαβαν την άδεια από τον Κυρίαρχο του Συστήματος να επιστρέψουν στον πρώτο κόσμο-δώμα για να υπηρετήσουν με τις μοροντιανές προσωπικότητες, οι οποίες καλωσόρισαν τους οδοιπόρους του χρόνου από την Ουράντια στις ουράνιες σφαίρες. Και η υπηρεσία αυτή τους ανετέθη επ’ αόριστον. Ζήτησαν να στείλουν χαιρετισμούς στην Ουράντια, σχετικά με τις αποκαλύψεις αυτές, αλλά αυτή η παράκλησή τους, συνετά, δεν έγινε δεκτή.

Και αυτή είναι η εξιστόρηση του πλέον ηρωικού και συναρπαστικού κεφαλαίου σ’ ολόκληρη την ιστορία της Ουράντια, η ιστορία της εξέλιξης, οι αγώνες της ζωής, ο θάνατος και η αιώνια σωτηρία των μοναδικών γονέων ολόκληρης της ανθρωπότητας.

(Παρουσιάσθηκε από έναν Φορέα της Ζωής, ο οποίος διαμένει στην Ουράντια.)
***

ΕΓΓΡΑΦΟ 121 - Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ.

Ο Ιησούς δεν ήρθε σε αυτόν τον κόσμο σε μια εποχή πνευματικής παρακμής¨ τον καιρό της γέννησής του η Ουράντια βίωνε μια τέτοια ανανέωση πνευματικής σκέψης και θρησκευτικής ζωής που δεν είχε γνωρίσει σε καμιά περίοδο σε όλη της την ιστορία μετά τον Αδάμ. Όταν ο Μιχαήλ ενσαρκώθηκε στην Ουράντια, ο κόσμος παρουσίαζε τις πιο ευνοϊκές συνθήκες για την Παρουσία του Δημιουργού Υιού που είχαν ποτέ επικρατήσει. Τους αιώνες ακριβώς πριν από αυτήν την εποχή η Ελληνική κουλτούρα και η Ελληνική γλώσσα είχαν εξαπλωθεί στον Δυτικό κόσμο και κοντά στην Ανατολή, και οι Εβραίοι, όντας Ανατολική φυλή, στην φύση εν μέρει Δυτικοί και εν μέρει ανατολικοί, ήταν οι πιο κατάλληλοι για να αξιοποιήσουν ένα τέτοιο πολιτιστικό και γλωσσολογικό σκηνικό για την αποτελεσματική εξάπλωση μιας νέας θρησκείας και στην Ανατολή και στην Δύση. Αυτές οι πολύ ευνοϊκές συνθήκες διευρυνόντουσαν ακόμα περισσότερο από την ανεκτική πολιτική διακυβέρνηση του Μεσογειακού κόσμου από τους Ρωμαίους.

Όλος αυτός ο συνδυασμός από επιδράσεις απεικονίζεται καλά από τις δραστηριότητες του Παύλου, που, ενώ στην θρησκευτική παιδεία ήταν ένας Εβραίος, διακήρυσσε το ευαγγέλιο ενός Εβραίου Μεσσία στην ελληνική γλώσσα, ενώ ο ίδιος ήταν Ρωμαίος πολίτης.
Τέτοιος πολιτισμός σαν αυτόν στις μέρες του Ιησού δεν έχει παρατηρηθεί στην Δύση ούτε πριν ούτε μετά από εκείνες τις μέρες. Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός ενοποιήθηκε και συντονίστηκε κάτω από μια τρίπτυχη ασυνήθιστη επιρροή:

1. Τα Ρωμαϊκά πολιτικά και κοινωνικά συστήματα.
2. Την Ελληνική γλώσσα και παιδεία- και φιλοσοφία σε κάποιο βαθμό.
3. Την ταχεία εξάπλωση των Ιουδαϊκών θρησκευτικών και ηθικών διδασκαλιών.

Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς, όλος ο Μεσογειακός κόσμος ήταν μια ενοποιημένη αυτοκρατορία. Καλοί δρόμοι, για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, συνέδεαν πολλά μείζονα κέντρα. Οι θάλασσες είχαν ξεκαθαρίσει από τους πειρατές, και βρισκόταν σε μεγάλη πρόοδο μια νέα εποχή εμπορίου και ταξιδιών. Η Ευρώπη από τότε δεν ξαναχάρηκε τέτοια εποχή εμπορίου και ταξιδιών, μέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα μετά Χριστό. Παρά την εσωτερική ειρήνη και την επιφανειακή ευημερία του Ελληνο-Ρωμαϊκού κόσμου, μια πλειοψηφία των κατοίκων της αυτοκρατορίας, μαράζωνε στην αθλιότητα και την φτώχεια. Η μικρή ανώτερη τάξη ήταν πλούσια¨ η εξαθλιωμένη και πάμπτωχη κατώτερη τάξη περιλάμβανε τους περισσότερους απλούς ανθρώπους . Δεν υπήρχε εκείνες τις μέρες ευτυχισμένη και ευημερούσα μεσαία τάξη¨ ότι είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της στην Ρωμαϊκή κοινωνία.

Οι πρώτοι αγώνες ανάμεσα στα επεκτεινόμενα Ρωμαϊκά και Πάρθια κράτη είχαν τελειώσει στο πρόσφατο παρελθόν, αφήνοντας την Συρία στα χέρια των Ρωμαίων. Τον καιρό του Ιησού, η Παλαιστίνη και η Συρία απολάμβαναν μια περίοδο ευημερίας, σχετικής ειρήνης, και εκτεταμένων εμπορικών συναλλαγών και με την Ανατολή και με την Δύση.

Ο ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΛΑΟΣ.

Οι Εβραίοι ήταν τμήμα μιας παλαιότερης Σημιτικής φυλής, που περιλάμβανε και τους Βαβυλώνες, τους Φοίνικες, και τους πιο πρόσφατους εχθρούς της Ρώμης, τους Καρχηδόνιους. Κατά το πρώτο μέρος του πρώτου αιώνα μετά Χριστό, οι Εβραίοι ήταν η πιο ισχυρή φυλή από τους Σημιτικούς λαούς, και έτυχε να καταλαμβάνουν μια ιδιαίτερα στρατηγική γεωγραφική θέση στον κόσμο με τον τρόπο που ήταν τότε οργανωμένο το εμπόριο.

Πολλοί από τους μεγάλους κόμβους που συνέδεαν τα κράτη της αρχαιότητας περνούσαν μέσα από την Παλαιστίνη, που έγινε έτσι σημείο συνάντησης, ή σταυροδρόμι , τριών ηπείρων. Τα ταξίδια, το εμπόριο, και οι στρατοί της Βαβυλωνίας, της Ασσυρίας, της Αιγύπτου, της Συρίας, της Ελλάδας, της Παρθίας και της Ρώμης διαδοχικά περνούσαν από την Παλαιστίνη. Από αμνημονεύτων χρόνων, πολλές πορείες καραβανιών από την Ανατολή περνούσαν μέσα από ένα μέρος αυτού του τμήματος για να φτάσουν στα λίγα καλά λιμάνια του ανατολικού άκρου της Μεσογείου, από όπου πλοία μετέφεραν τα φορτία τους προς όλο τον ναυτικό Δυτικό κόσμο. Και περισσότερη από το μισό από το ρεύμα αυτών των καραβανιών περνούσε από μέσα ή κοντά από την μικρή πόλη της Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Παρόλο που η Παλαιστίνη ήταν η πατρίδα της Εβραϊκής θρησκευτικής κουλτούρας και η γενέτειρα του Χριστιανισμού, οι Εβραίοι ξενιτευόντουσαν, και κατοικούσαν σε πολλά έθνη και εμπορευόντουσαν σε κάθε αποικία των Ρωμαϊκών και Πάρθιων κρατών.

Η Ελλάδα παρείχε την γλώσσα και την κουλτούρα, η Ρώμη έχτιζε τους δρόμους και ενοποιούσε μια αυτοκρατορία, αλλά ο διασκορπισμός των Εβραίων, με τις περισσότερες από διακόσιες συναγωγές και καλά οργανωμένες θρησκευτικές κοινότητες τις διάσπαρτες εδώ και κει στον Ρωμαϊκό κόσμο, δημιούργησε τα εκπαιδευτικά κέντρα στα οποία θα γινόταν η πρώτη υποδοχή του νέου ευαγγελίου της βασιλείας των ουρανών, και από όπου έπειτα θα εξαπλωνόταν στα πέρατα του κόσμου.

Κάθε μια Εβραϊκή συναγωγή είχε στους κόλπους της και μια ομάδα πιστών μη Ιουδαίων, «θρήσκων» ή «θεοφοβούμενων» ανθρώπων. Ακόμα και ο ναός στην Ιερουσαλήμ φιλοξενούσε στην αυλή του μια ομάδα μη Ιουδαίων. Υπήρχε πολύ στενή σχέση ανάμεσα στην παιδεία, το εμπόριο, και την λατρεία της Ιερουσαλήμ και της Αντιόχειας.

Η επικέντρωση της λατρείας στον Ιουδαϊκό ναό στην Ιερουσαλήμ περιλάμβανε εξίσου το μυστικό της επιβίωσης του μονοθεϊσμού τους και την υπόσχεση της καλλιέργειας και διάδοσης στον κόσμο μιας νέας διευρυμένης αντίληψης αυτού του ενός Θεού όλων των εθνών και Πατέρα όλων των θνητών. Η υπηρεσία του ναού στην Ιερουσαλήμ αντιπροσώπευε την επιβίωση μιας θρησκευτικής πολιτιστικής αντίληψης μετά την πτώση μιας σειράς μη Ιουδαίων εθνικών ηγεμόνων και φυλετικών διωκτών.

Ο Εβραϊκός λαός εκείνης της εποχής, παρόλο που βρισκόταν κάτω από Ρωμαϊκή επικυριαρχία, απολάμβανε ένα σημαντικό βαθμό αυτό-διακυβέρνησης και, θυμούμενοι τα τότε πρόσφατα ηρωικά ανδραγαθήματα για απελευθέρωση του Ιούδα του Μακαβαίου και των άμεσων διαδόχων του, είχε πού ζωηρή την προσδοκία για την άμεση εμφάνιση ενός ακόμα μεγαλύτερου απελευθερωτή, τον από καιρού αναμενόμενο Μεσσία.

Το μυστικό της επιβίωσης της Παλαιστίνης, του βασιλείου των Εβραίων, σαν ημι-ανεξάρτητο κράτος βρισκόταν στην εξωτερική πολιτική της Ρωμαϊκής κυβέρνησης, που επιθυμούσε να διατηρήσει τον έλεγχο της Παλαιστινιακής εθνικής οδού και των ταξιδιωτικών δρόμων ανάμεσα στην Συρία και στην Αίγυπτο καθώς στις δυτικές αφετηρίες των πορειών των καραβανιών ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση. Η Ρώμη δεν επιθυμούσε να αυξηθεί καμιά δύναμη στην Ανατολή που θα μπορούσε να αναχαιτίσει την μελλοντική της επέκταση σε αυτές τις περιοχές. Η πολιτική των μηχανορραφιών που είχε αντικείμενό της η Σελευκιακή Συρία και η Πτολεμαϊκή Αίγυπτός να σκάψουν τον λάκκο η μια της άλλης, έκανε απαραίτητη να αποδεχτούν την Παλαιστίνη σαν ξεχωριστό και ανεξάρτητο κράτος. Η Ρωμαϊκή πολιτική, ο εκφυλισμός της Αιγύπτου, και η προοδευτική αποδυνάμωση των Σελευκιδών μπροστά στην αυξανόμενη δύναμη της Πάρθιας, εξηγούν γιατί για πολλές γενεές μια μικρή και αδύναμη ομάδα Εβραίων μπόρεσε να διατηρήσει την ανεξαρτησία της και από τους Σελευκίδες προς τον βορά και τους Πτολεμαίους προς τον Νότο. Αυτήν την αναπάντεχη ελευθερία και ανεξαρτησία από την πολιτική ηγεσία των συνοριακών και ισχυρότερων λαών οι Εβραίοι την απέδωσαν στο γεγονός ότι ήταν ο «εκλεκτός λαός», και στην άμεση παρέμβαση του Ιεχωβά. Αυτή η στάση φυλετικής υπεροχής τους έκανε πολύ δύσκολο να ανεχτούν την Ρωμαϊκή επικυριαρχία όταν τελικά έφτασε και στην χώρα τους. Αλλά ακόμα και εκείνη την θλιβερή στιγμή οι Εβραίοι αρνήθηκαν να μάθουν ότι η παγκόσμια αποστολή τους ήταν πνευματική και όχι πολιτική.

Οι Εβραίοι ήταν ασυνήθιστα ανήσυχοι και φιλύποπτοι σε όλη την διάρκεια της εποχής του Ιησού επειδή τότε κυβερνιόντουσαν από έναν ξένο, τον Ηρώδη της Ιδουμενέας, που είχε καταλάβει την ηγεμονία της Ιουδαίας κερδίζοντας έξυπνα την εύνοια των Ρωμαίων κυβερνητών. Και παρόλο που ο Ηρώδης προσποιούταν πίστη στην τελετουργική τήρηση των τύπων, άρχισε και να χτίζει ναούς για πολλούς ξένους θεούς.
Οι φιλικές σχέσεις του Ηρώδη με τους Ρωμαίους κυβερνήτες έκανε τον κόσμο ασφαλή για τον Εβραϊκά ταξίδια και έτσι άνοιξε τον δρόμο για την αυξημένη Ιουδαϊκή διείσδυση ακόμα και στα πιο μακρινά μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ακόμα και σε έθνη με ξένες συνθήκες, με το νέο ευαγγέλιο της βασιλείας του ουρανού. Η βασιλεία του Ηρώδη επίσης συνεισέφερε κατά πού για την περαιτέρω ανάμιξη των Εβραϊκών και Ελληνιστικών φιλοσοφιών.

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΜΗ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ.

Παρόλο που η κοινωνική και οικονομική κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους δεν ήταν και η καλύτερη, η πλατιά διαδεδομένη εσωτερική ειρήνη και η ευημερία ήταν ευνοϊκές για την Παρουσία του Μιχαήλ. Τον πρώτο αιώνα μετά Χριστό οι κοινωνία του Μεσογειακού κόσμου αποτελείτο από πέντε καλά προσδιορισμένα κοινωνικά στρώματα:

1. Την αριστοκρατία. Οι ανώτερες τάξεις με το χρήμα και την επίσημη δύναμη, οι προνομιούχες και ηγετικές ομάδες.
2. Τις ομάδες των επιχειρηματιών. Οι πρίγκιπες έμποροι και οι τραπεζίτες, οι εμπορευόμενοι – οι μεγάλοι εισαγωγείς και εξαγωγείς—οι διεθνείς έμποροι.
3. Την μικρή μεσαία τάξη. Παρόλο που αυτή η ομάδα ήταν πραγματικά μικρή, είχε μεγάλη επιρροή και ήταν η σπονδυλική στήλη της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, που ενθάρρυνε αυτές τις ομάδες να συνεχίζουν τις διάφορες τέχνες τους και τα επαγγέλματά τους. Στους Εβραίους πολλοί από τους Φαρισαίους ανήκαν σε αυτήν την τάξη των επαγγελματιών.
4. Το ελεύθερο προλεταριάτο. Αυτή η ομάδα είχε πολύ μικρή ή και καθόλου κοινωνικό κύρος. Αν και υπερήφανοι για την ελευθερία τους, είχαν μεγάλη μειονεκτική θέση επειδή έπρεπε να συναγωνίζονται με την δουλεία. Οι ανώτερες τάξεις τους έβλεπαν περιφρονητικά, καταλογίζοντάς τους ότι ήταν άχρηστοι εκτός για «αναπαραγωγικούς σκοπούς».
5. Οι δούλοι. Ο μισός πληθυσμός του Ρωμαϊκού κράτους ήταν δούλοι¨ πολλοί από αυτούς ήταν ανώτερα άτομα και σύντομα ανερχόντουσαν στο ελεύθερο προλεταριάτο, ακόμα και στους επαγγελματίες. Η πλειοψηφία ήταν είτε μέτριοι ή πολύ κατώτεροι.

Η δουλεία, ακόμα και των ανώτερων λαών, ήταν ένα χαρακτηριστικό της Ρωμαϊκής στρατιωτικής κατάκτησης. Η δύναμη του αφέντη πάνω στον σκλάβο του ήταν απεριόριστη. Η πρώτη Χριστιανική εκκλησία αποτελείτο κατά μεγάλο μέρος από τις κατώτερες τάξεις και από αυτούς τους δούλους
Οι ανώτεροι σκλάβοι συχνά έπαιρναν μισθό και αποταμιεύοντας αυτά τα κέρδη τους μπορούσαν να εξαγοράσουν την ελευθερία τους. Πολλοί τέτοιοι απελευθερωμένοι σκλάβοι ανήλθαν σε υψηλές θέσεις του κράτους, της εκκλησίας και του επιχειρηματικού κόσμου. Και ήταν αυτές οι δυνατότητες που έκαναν την πρώτη Χριστιανική εκκλησία να δείξει ανοχή σε αυτός τον τροποποιημένο θεσμό της δουλείας.

Δεν υπήρχε κανένα πλατιά διαδεδομένο κοινωνικό πρόβλημα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τον πρώτο αιώνα μετά Χριστό. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία του πληθυσμού θεωρούσε ότι ανήκε στην ομάδα που ήταν γραφτό να γεννηθούν. Υπήρχε πάντα η ανοιχτή πόρτα μέσα από την οποία τα ταλαντούχα και ικανά άτομα μπορούσαν να ανέλθουν από τα χαμηλότερα στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της Ρωμαϊκής κοινωνίας, αλλά οι άνθρωποι ήταν γενικά ικανοποιημένοι με την κοινωνική τους τάξη. Δεν ήταν δυσαρεστημένοι από την τάξη τους, ούτε θεωρούσαν αυτές τις κοινωνικές διακρίσεις άδικες ή λανθασμένες. Ο Χριστιανισμός δεν ήταν σε καμία περίπτωση οικονομικό κίνημα με σκοπό την βελτίωση των δυστυχιών των καταπιεσμένων τάξεων.
Η γυναίκα, παρόλο που απολάμβανε μεγαλύτερη ελευθερία στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από ότι στην περιορισμένη θέση της στην Παλαιστίνη, η οικογενειακή αφοσίωση και η φυσική στοργή των Εβραίων κατά πολύ υπερέβαιναν εκείνες του μη Ιουδαϊκού κόσμου.
Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.

Με το κλείσιμο του πρώτου αιώνα προ Χριστού η θρησκευτική σκέψη της Ιερουσαλήμ είχε επηρεαστεί πάρα πολύ και κάπως τροποποιηθεί από τις διδασκαλίας της Ελληνικής παιδείας ακόμα και από την Ελληνική φιλοσοφία. Στον μακρόχρονο ανταγωνισμό ανάμεσα στις απόψεις των Ανατολικών και Δυτικών σχολών Εβραϊκής σκέψης, η Ιερουσαλήμ και η υπόλοιπη Δύση και Ανατολή γενικά υιοθέτησαν την Δυτική Εβραϊκή ή τροποποιημένη Ελληνιστική άποψη.

Τις μέρες του Ιησού τρεις γλώσσες επικρατούσαν στην Παλαιστίνη: οι κοινοί άνθρωποι μιλούσαν κάποια διάλεκτο της Αραμαϊκής¨ οι ιερείς και οι ραββίνοι μιλούσαν Εβραϊκά¨ και οι μορφωμένες τάξεις και τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα των Εβραίων γενικά, μιλούσαν Ελληνικά. Η πρώτη μετάφραση των Εβραϊκών γραφών στα Ελληνικά στην Αλεξάνδρεια, ήταν υπεύθυνη σε αρκετά μεγάλο βαθμό για την επόμενη επικράτηση της Ελληνικής πτέρυγας της Εβραϊκής κουλτούρας και θεολογίας. Και τα γραπτά των Χριστιανών διδασκάλων σύντομα θα εμφανιζόντουσαν στην ίδια γλώσσα. Η αναγέννηση του Ιουδαϊσμού χρονολογείται από την μετάφραση των Εβραϊκών γραφών. Αυτή ήταν μια ζωτική επίδραση που αργότερα καθόρισε την κατεύθυνση της λατρείας του Χριστιανισμού του Παύλου προς την Δύση αντί για την Ανατολή.

Παρόλο που οι Ελληνοποιημένες Εβραϊκές απόψεις ήταν πολύ λίγο επηρεασμένες από τις διδασκαλίες των Επικουρικών, ήταν όμως πολύ επηρεασμένες από την φιλοσοφία του Πλάτωνα και την θεωρία της αυτό-αυταπάρνησης των Στωικών. Η μεγάλη πέραση του Στωικισμού εξηγείται από το Τέταρτο Βιβλίο των Μακαβαίων¨ η διείσδυση και της Πλατωνικής φιλοσοφίας και της Στωικής θεωρίας παρουσιάζεται στην Σοφία του Σολομώντα. Οι Ελληνοποιημένοι Εβραίοι έφεραν στις Εβραϊκές γραφές μια τέτοια αλληγορική ερμηνεία ώστε δεν βρήκαν καμιά δυσκολία στο να προσαρμόσουν την Εβραϊκή θεολογία με την αγαπημένη τους Αριστοτελική φιλοσοφία. Αλλά όλα αυτά οδήγησαν σε μια καταστροφική περιπλοκή μέχρι που ανέλαβε τα προβλήματα αυτά ο Φίλωνας από την Αλεξάνδρεια, που προχώρησε και εναρμόνισε και συστηματικοποίησε την Ελληνική φιλοσοφία και την Εβραϊκή θεολογία σε ένα συμπαγές και αρκετά συνεπές σύστημα θρησκευτικών πεποιθήσεων και πρακτικών. Και ήταν αυτή η μεταγενέστερη διδασκαλία ενός μίγματος της Ελληνικής φιλοσοφίας και της Εβραϊκής θεολογίας που επικρατούσε στην Παλαιστίνη όταν έζησε και δίδαξε ο Ιησούς, την οποία ο Παύλος αξιοποίησε σαν θεμέλιο πάνω στο οποίο να κτίσει μια πιο προχωρημένη και διαφωτιστική θεωρία του Χριστιανισμού.

Περίπου τον καιρό του Ιησού, συνέβη στην Αλεξάνδρεια μια παράξενη μετατροπή στην στάση προς τους Εβραίους, και εκεί που ήταν το προπύργιο των Εβραίων, ξεκίνησε ένα σφοδρό κύμα διωγμών, που έφτασε μέχρι και την Ρώμη, από όπου εξορίστηκαν πολλές χιλιάδες. Αλλά μια τέτοια προπαγάνδα διαστρέβλωσης δεν κράτησε πολύ¨ σύντομα η αυτοκρατορική κυβέρνηση αποκατέστησε πλήρως τις περικομμένες ελευθερίες των Εβραίων σε όλη την αυτοκρατορία.

Σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του κόσμου, όπου και να βρισκόντουσαν οι Εβραίοι διασκορπισμένοι, είτε για λόγους εμπορίου ή καταπίεσης, όλοι από κοινού κράτησαν τις καρδιές τους επικεντρωμένες στον ιερό ναό της Ιερουσαλήμ. Η Εβραϊκή θεολογία επιβίωσε όπως ερμηνευόταν και εξασκούταν στην Ιερουσαλήμ, και σώθηκε πολλές φορές από την λήθη που παρά λίγο να προκαλέσουν διάφορες επίκαιρες παρεμβάσεις από κάποιους Βαβυλώνιους διδασκάλους. Περίπου δυόμιση εκατομμύρια από εκείνους τους διασκορπισμένους Εβραίους ερχόντουσαν στην Ιερουσαλήμ για τον εορτασμό των εθνικών θρησκευτικών τους εορτών. Και παρά τις θεολογικές ή φιλοσοφικές διαφορές των Ανατολικών (Βαβυλωνικών) και των Δυτικών (Ελληνικών) Εβραίων, όλοι συμφωνούσαν να είναι η Ιερουσαλήμ το κέντρο της λατρείας τους, και στην αναμονή του ερχομού του Μεσσία.

Μέχρι τα χρόνια του Ιησού οι Εβραίοι είχαν κατασταλάξει για την καταγωγή τους, την ιστορία τους, και τον προορισμό τους. Είχαν οικοδομήσει ένα άκαμπτο τοίχος διαχωρισμού ανάμεσα σε αυτούς και τους μη Εβραίους¨ αντιμετώπιζαν όλους κάθε τι μη εβραϊκό, με απόλυτη περιφρόνηση. Λάτρευαν το γράμμα του νόμου και καλλιεργούσαν μια μορφή αυτό-ορθότητας που βασιζόταν στο ψεύτικη χάρη της αρετής και της σεμνότητας. Είχαν σχηματίσει προδικασμένες αντιλήψεις για τον Μεσσία, και οι πιο πολλές από τις προσδοκίες τους φανταζόντουσαν έναν Μεσσία που θα ερχόταν σαν μέρος της φυλετικής και εθνικής τους ιστορίας. Για τους Εβραίους εκείνων των ημερών η Εβραϊκή θεολογία ήταν ανέκκλητη, κατασταλαγμένη, και για πάντα καθορισμένη.

Για πολλές γενεές οι Εβραίοι είχαν καλλιεργήσει μια στάση προς τον έξω κόσμο που έκανε αδύνατο γι αυτούς να δεχτούν τις διδασκαλίες του Κυρίου για την πνευματική αδερφοσύνη του ανθρώπου. Δεν ήταν πρόθυμοι να μοιραστούν τον Ιεχωβά με ίσους όρους με τους μη Εβραίους και γι αυτό δεν ήταν πρόθυμοι να δεχτούν σαν Υιό του Θεού κάποιον που δίδασκε τέτοιες νέες και παράξενες θεωρίες.

Οι γραμματείς, οι Φαρισαίοι, και το ιερατείο κρατούσαν τους Εβραίους κάτω από τα φοβερά δεσμά τυπολατρίας και νομικισμού, δεσμά πολύ πιο πραγματικά από την Ρωμαϊκή πολιτική ηγεσία. Οι Εβραίοι των ημερών του Ιησού δεν ήταν μόνο υπόδουλοι του νόμου αλλά ήταν κάτω από τα δεσμά των δουλικών απαιτήσεων των παραδόσεων, που σχετιζόντουσαν και εισέβαλαν σε κάθε τομέα προσωπικής και κοινωνικής ζωής. Αυτοί οι μικροπεριορισμοί στην συμπεριφορά κυνηγούσαν και κυριαρχούσαν κάθε πιστό Εβραίο, και δεν είναι παράξενο που απέρριψαν αμέσως κάποιον από αυτούς που φάνηκε να αγνοεί τις ιερές παραδόσεις τους, και που τόλμησε να αψηφήσει τους παλαιούς τιμημένους κανόνες τους κοινωνικής συμπεριφοράς. Δεν μπορούσαν να δουν ευνοϊκά τις διδασκαλίες ενός που δεν δίσταζε να συγκρουστεί με τα δόγματα που αυτού θεωρούσαν ότι τους είχαν οριστεί κατευθείαν από τον Πατέρα Αβραάμ τον ίδιο. Ο Μωυσής τους παρέδωσε τον νόμο τους και δεν επρόκειτο να συμβιβαστούν με οτιδήποτε διαφορετικό.

Μέχρι τον πρώτο μετά Χριστό αιώνα η προφορική ερμηνεία του νόμου από τους αναγνωρισμένους δασκάλους, τους γραμματείς, είχε γίνει ανώτερη εξουσία από τον ίδιο τον γραπτό νόμο. Και όλα αυτά διευκόλυναν κάποιους θρησκευτικούς ηγέτες των Εβραίων να παρατάξουν τους ανθρώπους ενάντια στην αποδοχή ενός νέου ευαγγελίου.

Αυτές οι περιστάσεις έκαναν αδύνατον για τους Εβραίους να εκπληρώσουν τον θεϊκό προορισμό τους σαν αγγελιαφόροι του νέου ευαγγελίου της θρησκευτικής και πνευματικής ελευθερίας. Δεν μπόρεσαν να σπάσουν τα δεσμά της παράδοσης. Oταν η Εβραϊκή θρησκεία των αγαθοεργιών και τυφλής υπακοής προς τον νόμο έπεσε θύμα στην στασιμότητα της αδράνειας που φέρνει η λατρεία των παραδόσεων, το κίνημα της θρησκευτικής εξέλιξης πέρασε προς τα δυτικά στους Ευρωπαϊκούς λαούς.

Και έτσι, κλήθηκε ένας διαφορετικός λαός για να φέρει μια προοδευτική θεολογία στον κόσμο, ένα σύστημα διδασκαλίας που να περιλαμβάνει την φιλοσοφία των Ελλήνων, την ηθικότητα των Εβραίων, και το ευαγγέλιο της ιερότητας της προσωπικότητας και της πνευματικής ελευθερίας που διατυπώθηκε από τον Παύλο και βασίστηκε στις διδασκαλίες του Ιησού.

Η Μεσογειακή Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το Πάρθιο βασίλειο, και οι γειτονικοί λαοί των καιρών του Ιησού όλοι είχαν κάποιες χοντροκομμένες και πρωτόγονες ιδέες όσον αφορά την γεωγραφία του κόσμου, την αστρονομία, την υγεία, και τις ασθένειες¨ και φυσικά έμειναν έκπληκτοι από τις νέες και εντυπωσιακές δηλώσεις του ξυλουργού από την Ναζαρέτ. Οι ιδέες της κατοχής πνεύματος, καλού και κακού, εφαρμόστηκαν όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά κάθε βράχος και δέντρο θεωρείτο πως είχε πνεύμα. Ήταν μια μαγεμένη εποχή, και όλοι πίστευαν στα θαύματα σαν καθημερινά φαινόμενα.

****

μαλλον δεν μπορω να απαντησω εκ μερους οποιουδηποτε ανθρωπου για το τι μπορει να τον ενδιαφέρει απο το Βιβλιο της Ουράντια.

Τι να πω! ΑΝ λχ ενας "χριστιανός ορθοδοξος" αισθανεται αυταρκης στη θρησκεια του προφανως δεν τον ενδιαφέρει να μάθει ποια ήταν πραγματικά η διδασκαλια του Ιησού . Ισως να μην τον ενδιαφέρει να μαθει ποιος πραγματικα ειναι ο Ιησους.. ουτε οι αποκαλυψεις του Βιβλιου για τα θαυματα, την ανασταση και κυριως για την Επιστροφη του Χριστου Μιχαηλ. Αν ομως αυτος ο πιστος του Ιησου αναζητησει την αληθεια για τη πίστη και τη διαδασκαλία του Ιησου, Ναι μπορει να την βρει στις 3000 σελιδες του Βιβλιου.

Και ισως τότε αυτος ο καταρτισμενος "ορθοδοξος" χριστιανός αναθεωρησει τις πεποιθησεις του για τις ετικετες που τα "χριστιανικά" ιερατεια εβαλαν στη θρησκεια του Ιησου και αντιμετωπισει τους συναθρωπους του έτσι όπως μας αντιμετωπισε ο ίδιος ο Κύριος: σαν αδέλφια και παιδιά του. Γιατι ο Κυριος δίδαξε ότι ανεξαρτητα απο φυλο, φυλή , θρησκεια, εθνικότητα ή και πλανήτη είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Συμπαντικου Πατερα άρα αδέλφια! ΑΝ δεχτούμε όλοι οι άνθρωποι αυτη τη δασκαλία πολλα πράγματα θα αλλαξουν στον ταλαιπωρο πλανητη μας και το Φως θα ανατειλει πραγματικα!Αλλά οι σημαντικότερες αλλαγές θα γίνουν στη ψυχή του κάθε ανθρώπου ξεχωριστα!

Ο κόσμος θα αλλάξει όταν ο καθενας μας ατομικά αλλάξει, οταν ο καθενας ξεχωριστα αναζητησει συνειδητά και βρει το Θεο μέσα του και πράττει σαν θεϊκό παιδί του..

Μεχρι τοτε πολυς πονος, αιμα και δυστυχια και πνευματικη φτωχια θα κυριαρχουν στον πλανητη μας..

quote:

---

Μεχρι τοτε πολυς πονος, αιμα και δυστυχια και πνευματικη φτωχια θα κυριαρχουν στον πλανητη μας..

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr