Για την φλαουτίστρια Ελίζαμπεθ Σούλστον, η μεταβολή του ήχου κατά ένα ημιτόνιο μπορεί να είναι ξινή, ένας ολόκληρος τόνος να έχει πικρή γεύση, και ένα τριημιτόνιο να είναι γλυκό.

Παρόλο που συναισθησία γεύσης και ακοής δεν είναι ασυνήθιστη, το ενδιαφέρον στην περίπτωση της Σούλστον είναι ότι αξιοποιεί τη «διαταραχή» της για τη βελτίωση των επαγγελματικών της επιδόσεων.

Η έρευνα του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, που θα δημοσιευτεί την Παρασκευή στο Nature, επιβεβαιώνει ότι η Σούλστον έχει συναισθητικές ικανότητες και ίσως προσφέρει στοιχεία για την επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών στον εγκέφαλο, καθώς και για τη λειτουργία της μνήμης.

Οι ερευνητές ζήτησαν από τη φλαουτίστρια να αναγνωρίσει διαφορές τονικότητας σε ήχους που άκουγε ενώ παράλληλα έβαζε στο στόμα της δείγματα διαφόρων γεύσεων.

Το πείραμα έδειξε ότι η Σούλστον αναγνώριζε τις διαφορές πολύ ταχύτερα αν το δείγμα που είχε στη γλώσσα της είχε την ίδια γεύση με τη διαφορά τονικότητας. Αν, για παράδειγμα, η διαφορά τονικότητας ήταν «γλυκιά», ενώ το δείγμα πικρό, η φλαουτίστρια αργούσε να την αναγνωρίσει.

Θα ήταν πολύ δύσκολο να προσποιηθεί κανείς αυτές τις αλλαγές στην απόκριση, υποστηρίζει στη δημοσίευση ο Λουτς Γιένκε, επικεφαλής των ερευνητών.

Ο Γιένκε ελπίζει ότι η μελέτη θα αποκαλύψει μυστικά της μάθησης, καθώς το φαινόμενο της συναισθησίας ενδέχεται να αποτελεί μια ακραία εκδήλωση κάποιας φυσιολογικής διεργασίας.

«Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς», σχολιάζει, «ότι [η συναισθησία] ένα καλό ανάλογο της μάθησης: οι ικανότητές μας βελτιώνονται αν συσχετίσουμε το στοιχείο που μάθαμε με πολλά άλλα στοιχεία. Μπορεί επίσης να δείξει ότι η συναισθησία μπορεί να μεταβληθεί για τη μάθηση και να χρησιμοποιηθεί σε άλλες λειτουργίες».