Διαστάσεις
Mάχη για την αξιοπρέπεια
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ
Ράδιο Ντέγκλα: ο πρώτος ανεξάρτητος ραδιοσταθμός της Βαγδάτης
Ο ποταμός Τίγρης έχει πολλά ονόματα. H βιβλική του ονομασία ήταν Χίντεκελ, στην ακκαδική γλώσσα λεγόταν Ίντικλατ στα τουρκικά ονομάζεται Ντικλέ, στα αραβικά Ντέγκλα. Αυτό το τελευταίο όνομα διάλεξε να δώσει ο Άχμεντ αλ Ρικάμπι στον πρώτο εμπορικό και ανεξάρτητο ραδιοφωνικό σταθμό της Βαγδάτης, και ίσως του αραβικού κόσμου. Το Ράδιο Ντέγκλα άρχισε να εκπέμπει στις 25 Απριλίου του 2004 από ένα σπίτι στο κέντρο της Βαγδάτης. Σήμερα έχει 16 δημοσιογράφους, που σύντομα θα γίνουν 20, και ακούγεται σε ακτίνα 100 χιλιομέτρων γύρω από την ιρακινή πρωτεύουσα. Για να ξεκινήσει τη λειτουργία του, ενισχύθηκε οικονομικά από μια σουηδική Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Αλλά σήμερα χρηματοδοτείται από τις διαφημίσεις.
«H γνώμη μας δεν μετράει. Σημασία έχει η δική σας γνώμη»: αυτό είναι το σύνθημα του Ράδιο Ντέγκλα, που εκπέμπει 19 ώρες την ημέρα και καλεί τους Ιρακινούς να μιλούν ελεύθερα για τα προβλήματά τους. Και εκείνοι ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό. Άλλος παραπονιέται για τις διακοπές του ηλεκτρικού, άλλος για την έλλειψη πόσιμου νερού, ένας καταγγέλλει ότι δεν μπορεί να βρει δουλειά, ένας άλλος ότι μυρίζουν τα σκουπίδια, ένας τρίτος θέλει να μοιραστεί μια ερωτική του απογοήτευση. «Τα τηλέφωνά μας είναι ανοιχτά σε όλες τις ιρακινές οργανώσεις, και δεχόμαστε πολλά τηλεφωνήματα από μπααθικούς που ζητούν την επιστροφή των ανθρώπων της δικτατορίας», λέει ο αλ Ρικάμπι στην Ελ Παϊς. «Τους αφήνουμε να λένε ό,τι θέλουν, αρκεί να μην καλούν σε επιθέσεις εναντίον ανθρώπων με διαφορετική γνώμη, εθνότητα ή θρήσκευμα».
Γιος Ιρακινών εξορίστων, ο αλ Ρικάμπι γεννήθηκε πριν από 35 χρόνια στην Πράγα, έζησε στο Λίβανο και τη Συρία και σπούδασε δημοσιογραφία στη Στοκχόλμη. Στα 22 του χρόνια ανέλαβε το πρώτο αραβόφωνο πρόγραμμα της δημόσιας σουηδικής ραδιοτηλεόρασης, ενώ αργότερα εργάστηκε στο Radio Free Iraq του Λονδίνου. Τον Απρίλιο του 2003 επέστρεψε στο Ιράκ για να αναλάβει το Iraqi Media Network, το πρώτο ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο που προσπάθησαν να στήσουν οι αμερικανικές αρχές κατοχής. Αλλά η εμπειρία του ήταν οδυνηρή. «H εταιρεία που είχε αναλάβει τη δουλειά ήταν βουτηγμένη στη διαφθορά. H αρχική επένδυση ήταν 60 εκατομμύρια δολάρια και το προϊόν που δημιουργήθηκε δεν άξιζε ούτε ένα εκατομμύριο. Οι Αμερικανοί κέρδιζαν 800 και 1.000 δολάρια την ημέρα, και στους Ιρακινούς που έβγαιναν στο γυαλί διακινδυνεύοντας τη ζωή τους έδιναν ψίχουλα».
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι Αμερικανοί έμαθαν να ακούνε. Και ο αλ Ρικάμπι, που ακούει τους συμπατριώτες του εδώ και ένα χρόνο, ξέρει ότι πέρα από τον καθημερινό αγώνα για τη δουλειά, το ρεύμα και την επιβίωση, το πραγματικό στοίχημα γι' αυτόν το λαό είναι η επιστροφή της αξιοπρέπειας ύστερα από 30 χρόνια δικτατορίας.
LINK:
http://diastaseis.blogspot.com
ΤΑ ΝΕΑ , 16/04/2005 , Σελ.: N30
Κωδικός άρθρου: A18216N302
ID: 464249