Αν θυμάμαι καλά έλεγε ότι οι Ατλάντιοι την πέσανε στην Αίγυπτο και οι Έλληνες ως η δυνατότερη τότε δύναμη έστειλε στρατό για ενίσχυση της Αιγύπτου. Η συμβολή των Ελλήνων οδήγησε στην ήττα των Ατλάντιων ενώ παράλληλα προκλήθηκε και η καταστροφή της Ατλαντίδας. Οι Ατλαντίδες λοιπόν που επέζησαν αιχμαλωτίστηκαν από τους Αιγυπτίους και μετατράπηκαν σε δούλους που δεν ήταν άλλοι από τους σημερινούς Εβραίους.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ;
Οι Ατλαντες ή Τιτάνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξαν. Πηγές από τα πανάρχαια χρόνια επιβεβαιώνουν πως υπήρχε ένας λαός με το όνομα Ατλαντες. Ο λαός αυτός άφησε τα ίχνη του κατεσπαρμένα σε πολλά σημεία της γης. Η μνήμη του πέρασε σε πολλούς θρύλους, δοξασίες, λατρείες και παραδόσεις. Κανένας από τους αρχαίους συγγραφείς δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη του λαού που ονομαζόταν Ατλαντες.
Οι μεταγενέστεροι συγγραφείς και ερευνητές παραδέχονται, επίσης την ύπαρξη των Ατλάντων, διαφωνούν όμως ως προς τον τόπο που κατοικούσε αυτός ο "περίεργος" λαός.

Από τα αρχαία χρόνια μπήκε το ερώτημα, που ζούσαν οι Άτλαντες; Αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες. Η γνώμη των πιο πολλών είναι πως ήταν θρονιασμένη σε ένα μεγάλο νησί στον Ατλαντικό ωκεανό. Αυτή είναι και η άποψη του Μουσείου Ατλαντίδας, όπως αναλυτικά περιγράφεται πιο κάτω.

Η άποψη του Μουσείου Ατλαντίδας
Αξιολογώντας το υλικό πoυ συγκεντρώσαμε για του Άτλαντες, απογυμνώνοντάς το από τις μυθολογικές επικαλύψεις και δίνοντάς του άλλες διαστάσεις στην ερμηνεία, χωρίς να επιστρατεύουμε στοχαστικές παραισθήσεις, δεχόμαστε ότι:

Η Ατλαντίδα υπήρξε στov Ατλαντικό ωκεανό και ήταν η κυριαρχούσα οργανωμένη δύναμη τη 1Οη χιλιετηρίδα π.Χ.

Την άποψη αυτή δέχεται και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων στα βιβλία του "Τίμαιος" και "Κριτίας" (ή Ατλαντικός Λόγος), που έγραψε το 350 π.Χ. Οι περιγραφές του Πλάτωνα στα πιο πάνω βιβλία αποτελούν συγκλονιστικά ντοκουμέντα:

Στο "Τίμαιο" ο Πλάτωνας λέει, πως μπροστά στο στόμιο που ονομάζεται Στήλες του Ηρακλή (σημείωση: σήμερα πορθμός του Γιβραλτάρ) υπήχε μεγάλο νησί με ισχυρή δύναμη, που οναμαζόταν Ατλαντίδα. Η έκταση της γης που κατείχε το νησί αυτό μπορούσε να λέγεται ήπειρος. Ο Πλάτωνας (427-347 π.Χ.) παρουσιάζει την Ατλαντίδα στενόμακρη, από ανατολή και δύση. Μπορούσε, γράφει, να τη διασχίσει, όποιος ήθελε, περπατώντας 18 μερόνυχτα. Περνώντας ύστερα με πλοίο από μερικά άλλα νησιά, να φτάσει στην απέναντι ήπειρο. Εννοεί την Αμερική. Ο Πλάτωνας βέβαια δεν ηξερε την Ατλαντίδα. Αυτά που περιγράφει στα βιβλία του, ήταν σημειώσεις που του τις έδωσε ο Κριτίας, ο οποίος τις είχε από το παππού του που τις πήρε από το Σόλωνα. Ο Σόλωνας (639 - 559 π.Χ.) είχε επισκεφτεί τη Αίγυπτο, όπου εκεί οι ιερείς της Σάιδας του αποκάλυψαν τα πανάρχαια μυστικά που ήταν γραμμένα σε πλάκες με ιερογλυφικά αρχαιογράμματα. Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιοτάτης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα ότι οι Άτλαντες, ήρθαν από τα Δυτικά, από το μεγάλο ωκεανό.
Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου από βορρά και νότο κι΄ έφτασε μέχρι το Περσικό κόλπο. Οι Άτλαντες δεν κατόρθωσαν να κατακτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους...
'Ολα αυτά τα μαρτυρεί και ο αρχαίος ιστορικός Πλούταρχος στο "βίο του Σόλωνα". Στο έργο του "Βίοι Παράλληλοι" και στη μελέτη του "περί Ίσιδος και Οσίριδος" ο Πλούταρχος μας δίνει αρκετά στοιχεία για την Ατλαντίδα και μάλιστα χρησιμοποιεί τη λέξη ιστορία όταν αναφέρεται σ' αυτήν. Επίσης σε πολλά σημεία των έργων του αναφέρεται σε διάφορες δοξασίες των αρχαίων που "καθώς λέει η παράδοση και τα γραπτά ξεκινάνε από τη χαμένη Ατλαντίδα"
Τις πλάκες αυτές ο Πρόκλος βαβαιώνει ότι τις είδε όταν ταξίδεψε στην Αίγυπτο κι επισκέθηκε το ναό της Νηήθ (Αθηνάς). Ο Πρόκλος στο βιβλίο του "Υπομνήματα στο Πλατωνικό έργο" προσθέτει:
"Υπήρξε νήσος παμμεγέθης του Ατλαντικού ωκεανού εις παρωχημένους χρόνους. Ήταν έθνος εκτάκτως πολιτισμένο και ισχυρόν. Κατέκτησε μέγα μέρος της Αφρικής μέχρι την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι Τυρρηνίας...". Ο Πρόκλος ισχυρίζεται ότι οι ιερείς της Νηίθ του έδειξαν αρχαιότατες στήλες με ιερογλυφικές επιγραφές και του είπαν ότι είναι αφηγήσεις για την Ατλαντίδα. Του επιβεβαίωσαν ότι κατά την τελευταία θεομηνία, όταν καταποντίστηκε η Ατλαντίδα, η Αττική και άλλες περιοχές της Ελλάδας συγκλονίστηκαν από σεισμούς. Μερικά παράλια κατακλύστηκαν από τη θάλασσα και έγιναν καταστροφές.
Ήταν μεγαλύτερη από τη Λιβύη και την Ασία μαζί επιβεβαιώνει ο Κράντωρας (σχόλια στον Τίμαιο).

Οι Άτλαντες εξουσίαζαν πολλά νησιά γύρω από την Ήπειρό τους, στον Ατλαντικό ωκεανό, γράφει ο Διόδωρος Σικελιώτης στο έργο του "Βιβλιοθήκη Ιστορική" και επεκτάθηκαν και στις Μεσογειακές χώρες. Αυτά τα βεβαιώνουν, συμπληρώνει εκτός από τον Πλάτωνα και οι Όμηρος, Ησίοδος, Ηρόδοτος, Αισχύλος, Φίλωνας, Αρίσταρχος, Κράτης, Απολλόδωρος
Ο Ποσειδώνιος, δάσκαλος του Κικέρωνα, γράφει: "υπήρχαν θρύλοι πως πιο πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες βρισκόταν μια μεγάλη έκταση στεριάς που αποκαλούνταν "Ποσειδωνίς" ή "Ατλάντα", πλάτους 3000 σταδίων και μήκους 2000 σταδίων
Ο γεωγράφος Μάρκελλος στη "Συλλογή αφηγήσεων Ταξιδιωτών" μιλάει για 7 νησιά του Ατλαντικού ωκεανού, το ένα από τα οποία ήταν ιερό, του Ποσειδώνα. Οι κάτοικοι ενός από τα μικρά νησιά που σώθηκαν, διατηρουσαν από τους προγόνους τους την ανάμνηση ενός εξαιρετικά μεγάλου βασιλείου που αναμαζόταν Ατλαντίδα. Αυτό κυβερνούσε όλα τα άλλα νησιά του Ατλαντικού ωκεανού.
Ο Στράβωνας στα "Γεωγραφικά" του δέχεται ότι "η Ατλαντίς νήσος εις τα απώτατα δυσμικά μέρη..." ήταν πραγματικότητα.
Τα τοπωνύμια Άτλας - Αντιάτλας (βουνά Μαρόκου), Ατιτλάν (Γουατεμάλας), Τλακοπάν, Τενοτσιτλάν, Μίτλα, Έτλα (Μεξικού) κλπ είναι όλα παράγωγα του α-τλα.
Οι φυλές Αζτλάν, Ναχουατλακάτλοι, πρόγονοι των Αζτέκων, Τολτέκων και Μάγιας και οι Θεοί τους Κουετζαλκοάτλ (ιπτάμενος), Μιξκοάτλ και Τλαλόκ και οι παραδοσιακοί τους γίγαντες Ατλάν και Τείτάνι (Τιτάνες) γνωστοί από τα πανάρχαια χρόνια και στο Μεσογειακό χώρο.
Οι παραδόσεις των λαών της Κεντρικής Αμερικής και της Β.Δ. Αφρικής, για καταποντισμό ενός μεγάλου νησιού του Ατλαντικού.

Αλλά εκτός από τις μαρτυρίες παλαιότερων, τις παραδόσεις και τη μυθολογία των αρχαίων λαών, το γεγονός ότι η Ατλαντίδα υπήρχε στον Ατλαντικό ωκεανό επιβεβαιώνεται και από σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν μετά από ανασκαφές και έρευνες.

Υπήρξε η Ατλαντίδα στον Ατλαντικό;
Συνοψίζουμε τα επιχειρήματα μας αναφέροντας και τα πιο σημαντικά ευρήματα για την Ατλαντίδα. Τα στοιχεία τ' αντλήσαμε από το Μουσείο Ατλαντίδας.

Στον πυθμένα του Ατλαντικού βρέθηκε ταχυλίτης, η οποία είναι βασαλτική υαλώδης λάβα ηφαίστειου της στεριάς κι όχι υποθαλάσσιου.
Το 1898 ειδικά μηχανήματα έβγαλαν στην επιφάνεια του Ατλαντικού ωκεανού, από βάθος 2800 μ., μία βραχονησίδα ηλικίας 15000 ετών που προερχόταν από ηφαίστειο στεριάς.
Το καλοκαίρι του 1927 μέσα στη ζούγκλα της Βρεττανικής Ονδούρας (Κεντρική Αμερική) ανακαλύφθηκε ένα κρυστάλλινο κρανίο από χαλαζία με κινητή σιαγόνα!
Το 1977 εντοπίστηκε με ηχοβολιστικό μηχάνημα, πυραμίδα, σε βάθος 300 μέτρα κοντά στο τρίγωνο των Βερμούδων.
Στα νησιά Μπίμινι στις Μπαχάμες βρέθηκαν (το 1969) καταποντισμένοι ογκόλιθοι, τετραγωνισμένοι ή ορθογώνιοι, έκτασης 600 τετραγωνικά μέτρα όμοιοι μ' αυτούς που βρήκε ο Κουστώ στο νησάκι Δία της Κρήτης (το 1976).
Σε βουνό του Περού, στο κόλπο Πίσκο, φιγουράρει πανάρχαιη τρίαινα (έμβλημα των Ατλάντων) από λευκές πέτρες με φωσφορική λάμψη μπηγμένες στην πλαγιά. Έχει 250 μ. μάκρος και σκέλη φάρδους 3,8 μ. Η τρίαινα αυτή οδηγεί σ΄ένα σημαδεμένο, με μορφή αεροδρόμιου, επίπεδο χώρο, στη πεδιάδα του Νάσκα που βρίσκεται 160 χλμ από το Πίσκο. Εκεί διακρίνονται φαρδιές πίστες και ακτινωτοί διάδρομοι που ξεχωρίζουν από μακριά γιατί λάμπουν. Είναι σχηματισμένοι από θραύσματα πετρωμάτων. Όταν τον χώρο αυτό τον βλέπεις από ψηλά σου δίνει την εντύπωση αεροδρόμιου με γεωμετρικές γραμμές και οδηγούς, όπως στους σύγχρονους αερολιμένες.
Η ταφόπετρα με σκαλιστό αεροπόρο που βρέθηκε στο Παλένκουε, κοντά στο ναό των Ατλάντων του Μεξικού..
Τα υποθαλάσσια ερείπια που βρέθηκαν από Σοβιετικές έρευνες, με επικεφαλή τον ακαδημαϊκό Ακσένωφ, κοντά στις Μαδέρες, και η από 9500 χρόνια λειασμένη μαρμαρόπλακα που ανέσυραν οι Ρώσοι από την υποβρύχια Κεντρική Ατλαντική ράχη (οροσειρά).
Πανάρχαια κτίσματα της Αμερικής είναι της αυτής τεχνοτροπίας των αρχαιότατων οικοδομημάτων της Ευρώπης και της βόρειας Αφρικής, καθώς και πολλά αρχιτεκτονικά διακοσμητικά σχήματα που είναι όμοια και στους δυο πολιτισμούς.
Οι γεωλόγοι παραδέχονται ότι ανάμεσα στις Μικρές και Μεγάλες Αντίλλες υπήρχε στεριά που βυθίστηκε. Επίσης ότι οι Αζόρες και στη προέκτασή τους η Μαδέρα και οι Κανάριες νήσοι, είναι αναδυόμενες κορυφές μιας μεγάλης υποβρύχιας ηφαιστειώδους οροσειράς και έχουν συχνά σεισμούς και εκρήξεις.
Γενικά συμπεράσματα
Όλα αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι το μεγάλο νησί της Ατλαντίδας περιβαλλόταν από τον Ατλαντικό ωκεανό. Η γεωγραφική έκτασή της πλησίαζε περισσότερο προς την Κεντρική Αμερική, τις Μικρές και Μεγάλες Αντίλλες και Μπαχάμες, περιλάβαινε το χώρο του Ατλαντικού μέχρι τη θάλασσα των Σαργασσών εκτεινόταν κανονικά μέχρι τις Βερμούδες και μια στενόμακρη προέκτασή της έφτανε μέχρι τις Αζόρες. Περιβαλλόταν φυσικά και από πολλά μικρά νησιά. (Βλ. Χάρτες Ατλαντίδας )

(Μ.Ατλ.): Χάρτης της Ατλαντίδας του Βασ.Πάσχου, με βάση τα στοιχεία του Όμηρου, του Πλάτωνα, του γεωγράφου Μάρκελλου κλπ., Αθήνα 1979

Χάρτης του Βασίλη Πάσχου, ιδρυτή του Μουσείου Ατλαντίδας

Σχεδιάστηκε το 1979 και είναι αντικείμενο του Μουσείο Ατλαντίδας. Ανήκει στη πρώτη μορφή.

Χάρτης του εκδοτικού οίκου "BUDGET" Λονδίνου, 1912

Αντιπροσωπευτικός χάρτης της δεύτερης ομάδας είναι του Γερμανο-Νορμανδού Ιησουίτη ερευνητή Κίρχερ, που τον δημοσίευσε στο βιβλίο του "Ατλαντίς " το 1680.

Στην ίδια ομάδα ανήκει και ο χάρτης της Ατλαντίδας που φιλοτέχνησε ο εκδοτικός οίκος χαρτών του Λονδίνου "BUDCET" το 1912. Δημοσιεύεται στο βιβλίο του Ιταλού G.D' AMATO "Αρχαιολογικά ντοκουμέντα της Ατλαντίδας", έκδοση 1924. Το χαρακτηριστικό του είναι το σχήμα των υδάτινων καναλιών και των ζωνών ξηράς, με τις γέφυρες που σχηματίζουν το "Σταυρό της Ατλαντίδας".

Χάρτης του Ιγνάτιου Ντοννέλυ

Είναι δείγμα της τρίτης ομάδας. Ο Ντοννέλυ το δημοσίευσε στο βιβλίο του "Ατλαντίς" (Λονδίνο 1882). Στο χάρτη αυτό εμφανίζονται και οι αποικίες της Ατλαντίδας σε όλο τον κόσμο, ενώ ή ίδια η Ατλαντίδα παρουσιάζεται πολλή μικρή στο κέντρο του Ατλαντικού ωκεανού.

Ο Πλάτωνας, βέβαια, που ασχολήθηκε ειδικά στα βιβλία του "Τίμαιος" και "Κριτίας" με τον "Ατλαντικό λόγο", τοποθετεί την Ατλαντίδα "Δυτικά, πέρα από τις Στήλες του Ηρακλή", δηλαδή στο χώρο του Ατλαντικού ωκεανού, Αρκετοί όμως, σύγχρονοι του 20ού αιώνα μας, ερμηνευτές του Πλάτωνα, τοποθετούν την Ατλαντίδα στο Αιγαίο και συγκεκριμένα στη Σαντορίνη (Άγγελος Γαλανόπουλος, ή στην Κρήτη (J.V. LUCE ).

Η θεωρία του Άγγελου Γαλανόπουλου και του Σπ. Μαρινάτου
Η θεωρία του Άγγελου Γαλανόπουλου για την Αιγηίδα συσχετίζεται με τις παραδόσεις για τη χαμένη Ατλαντίδα, όπως

Η Αιγαιίς αποτελούσε μια συμπαγή μάζα ξηράς που εκτεινόταν από το Ιόνιο έως τη Μικρά Ασία και τις νότιες ακτές της Κρήτης
(από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών)

Η μορφή της Ελλάδας πρίν από 400.000 χρόνια. Η στάθμη της θάλασσας βρισκόταν 200 μέτρα χαμηλότερα από τη σημερινή. Πολλά νησιά ήταν ακόμη ενωμένα
(από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών)

ανακοίνωσε ο Φωκίων Νέγρης το 1927 στην Ακαδημία Αθηνών. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή η Αιγηίδα αποτελούσε μια στεριά από την Κρήτη μέχρι το Σούνιο της Αττικής και την Εύβοια. Αργότερα θρυμματίστηκε, από ηφαίστεια και σεισμούς και τα μεγαλύτερα κομμάτια της ξηράς βούλιαξαν σε χάος της γης και το χώρο τους κατέλαβαν τα νερά που εισόρμησαν από τον Ατλαντικό ωκεανό και από τη θάλασσα της Αιθιοπίας, ή την Τριτωνίδα λίμνη της Σαχάρας (ο Ηρόδοτος, ο Ερατοσθένης και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς γράφουν πως η έρημος Σαχάρα κάποτε ήταν λίμνη και την έλεγαν Τριτωνίδα ή Τριτονίντ). Αλλά αν υπάρχουν γεωλογικά στοιχεία για όλα αυτά, η διαμόρφωση του Αιγαίου πρέπει να έγινε εκατοντάδες χιλιετηρίδες πριν. Δεν μπορεί να συσχετιστεί συνεπώς, με τη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που εντοπίστηκε στο χρόνο 1450 της παλιάς χρονοαρίθμησης. Το χρόνο αυτό υποστηρίχτηκε από το Σπύρο Μαρινάτο και άλλους, καταστράφηκε η Κνωσός και ο Μινωικός πολιτισμός της Κρήτης. Γιατί, εκτός από το ισχυρότατο παλιρροιακό κύμα που υψώθηκε από την έκρηξη, επακολούθησαν αλλεπάλληλοι σεισμοί που συγκλόνισαν το Αιγαίο και επέφεραν την καταστροφή.

Ο Σπ. Μαρινάτος δεν μπόρεσε ν' αποδείξει από τα ευρήματα των ανασκαφών στη θήρα, ότι η Ατλαντίδα βρισκόταν στο κομμάτι που καταποντίστηκε στο Αιγαίο πέλαγος. 'Ετσι ο Μαρινάτος στα γραφτά του αναφέρεται στο "Αίνιγμα", ή στο "Πρόβλημα της Ατλαντίδας".

Διάφορες άλλες θεωρίες για το χώρο του Αιγαίου
Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιότατης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα, που μετέφερε τα στοιχεία για τον "Ατλαντικό λόγο" του Πλάτωνα, ότι τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη κατακτήθηκαν από τους Άτλαντες, που ήρθαν από δυτικό, από το μεγάλο Ωκεανό. Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου, από βορρά και νότο κι έφτασε μέχρι τον Περσικό κόλπο. Οι Άτλαντες δεν κατόρθωσαν όμως να καταχτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους... (Δηλαδή τους τότε κατοίκους της Αττικής που φαίνεται είχαν κάποια ακμή).

Οι περισσότεροι από τους αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς, όπως οι 'Ομηρος, Ησίοδος, Εύμηλος, Αισχύλος, Πίνδαρος, Ηρόδοτος, Ελάνικος και οι μετά τον Πλάτωνα, Κράντωρας, Ερατοσθένης, Απολλώνιος Ρόδιος, Αρίσταρχος, Απολλόδωρος, Ποσειδώνιος, Πλούταρχος, Οβίδιος, Πλίνιος, Στράβωνας, Παυσανίας, Πρόκλος κ.α. συμπορεύονταν στο θέμα της Ατλαντίδας έμμεσα ή άμεσα με τον Πλάτωνα. Οι περισσότεροι επίσης, από τους νεότερους Ατλαντολόγους, από τα χρόνια της Αναγέννησης μέχρι σήμερα, με κεφαλή τον Ιγνάτιο Ντόνελλυ, δέχονται την τελευταία αυτή άποψη, ότι δηλαδή τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη κατακτήθηκαν τα πανάρχαια χρόνια από τους Άτλαντες. Η άποψη έχει πολλά στηρίγματα, αν παραδεχτούμε πως υπήρξε κάποτε η Ατλαντίδα και χάθηκε, από αιτίες φυσικές βέβαια και όχι από την οργή του Δία, όπως μετέφρασαν τα ιερογλυφικά στο Σόλωνα οι ιερείς της Σάιδας .

Τα στοιχεία των παραπάνω θεωριών αναφέρονται σε πανάρχαιους χρόνους της παλιάς χρονοαρίθμησης, πριν το μεγάλο κατακλυσμό που συνέπεσε, όπως παραδέχονται πολλοί, με τον καταποντισμό της Ατλαντίδας.

Πως προήλθε το όνομα "Αιγαίο"
Οι ερευνητές του θέματος Ατλαντίδα και Αιγαίο, μελέτησαν κυρίως τα στοιχεία της Κρήτης και της Σαντορίνης. Αντίστοιχα στοιχεία και παραδόσεις υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου. Ακόμα και το όνομα Αιγαίο αποδίδεται σε ήρωες και αρχηγέτες, που έχουν σχέση με τους Τιτάνες-Άτλαντες.

Ο Αιγαίων ήταν κατά τη μυθολογία μας γίγαντας, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Πρόγονος των Τιτάνων. Κατοικούσε στα βάθη του Ωκεανού. Θεωρούνταν θαλάσσιος θεός αλλά και εφευρέτης των πλοίων. Από μερικούς ταυτίζεται με τον Ποσειδώνα, που ήταν κυρίαρχος του Αιγαίου Πελάγους και αποκαλούνταν "Αιγαίος" και "αιγί-οχος", γιατί εξαπέλυε τα ορμητικά κύματα. Αυτά τα έλεγαν "αίγες" (βλ. λεξικό Σουίδα), ενώ το επαιγίζω σημαίνει σφοδρώς πνέω. Στην αγριότητα των κυμάτων, καταλήγει, οφείλεται το όνομα Αιγαίο. Άλλη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από τις παραθαλάσσιες πόλεις Αιγαί της Εύβοιας και της Αχαϊας, όπου λατρευόταν ο Ποσειδώνας. Τέλος λέγεται, το Αιγαίο πέλαγος πήρε το όνομά του από τον Αιγέα, βασιλιά της Αθήνας, που έπεσε στη θάλασσα, περιμένοντας το γιο του Θησέα να γυρίσει από την Κρήτη.

Ο J.V. LUCE στο βιβλίο του "Το Τέλος της Ατλαντίδας", ισχυρίζεται ότι η παλιά Κρήτη ήταν η κοιτίδα του πολιτισμού των Ατλάντων. Οι "λαοί της θάλασσας" και "η φυλή των χαλκέων" είχαν ορμητήριο την Κρήτη, δέχεται ο LUCE, και οι φυλές αυτές ήταν απόγονοι των Ατλάντων της παλιάς Κρήτης. Ο Ησίοδος όμως γράφει, ότι ήρθαν από τη δύση από τον έξω Ωκεανό, και ο Όμηρος δέχεται ότι ο Ωκεανός είναι γεννήτορας όλων αυτών.

Η πιο σωστή άποψη, κατά τη γνώμη μας, είναι ότι οι Άτλαντες αποίκησαν την Κρήτη, όπως και όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου. Τα σχετικά με την Κρήτη που αναφέραμε ως τώρα συνηγορούν υπέρ της άποψης αυτής. Θα την ενισχύσουμε με τη μνημόνευση μερικών από τα πάρα πολλά ευρήματα της Κρήτης, που θυμίζουν την Ατλαντίδα και μερικών σχετικών παραδόσεων:

Η εσπερίδα νύμφη Κρήτη εικονίζεται με τον Τάλω και το Δαίδαλο και Ίκαρο σε αγγείο της Νεάπολης. Σε τοιχογραφία της Καμπανίας παρασταίνεται με το Θησέα. Στη Βίλλα Αλμπάνι, σε τεμάχιο σαρκοφάγου εικονίζεται με τον Ηρακλή, που πιάνει τον Κρητικό ταύρο.
Στο Μουσείο Χανίων προσέξαμε στο μωσαϊκό δάπεδο τον Ποσειδώνα που φέρει στον ώμο του τρίαινα και συνοδεύεται από την γυναίκα του Αμφιτρίτη ημίγυμνη. Στη βιτρίνα 29 Νο 191 σε δίσκο εικονίζεται ο Νηρέας με ουρά δελφινιού και τρίαινα. Στην 32 βιτρίνα σε όστρακο από χειρολαβή αγγείου υπάρχει παράσταση της κεφαλής της Γοργώς. Ένα νόμισμα από την Ίτανο της Κρήτης του 6oυ αιώνα παλιάς χρονοαρίθμησης φέρει ανάγλυφη εικόνα του Νηρέα με Τρίαινα...
Στο Μουσείο Ηρακλείου: Στις αίθουσες Α-Δ εκθέτονται πολλοί σφραγιδόλιθοι και μικροαντικείμενα, που έχουν αποτυπωμένες τρίαινες, το κηρύκειο του Ερμή, δελφίνια, σταυρούς (ο Σταυρός της Ατλαντίδας} και φίδια, που θεωρούνται παλιά εμβλήματα της γενιάς των Ατλάντων. Οι διπλοί πέλεκεις, ακόμα και οι "θεές με τα φίδια" θεωρήθηκαν υπολείμματα των λαών της Ατλαντίδας. Στη βιτρίνα 161Α της Αίθουσας ΧΙΙ εκθέτονται χάλκινα αγαλματίδια του Ερμή, που βρέθηκαν στο ιερό του, όπου λατρευόταν στο βουνό Σύμης Βιάνου. Στην Αίθουσα ΧΙΙΙ εκθέτεται ένας τάφος που φέρει τρίαινα και στη μέση διπλούς πέλεκεις και όφεις. Ο ανερμήνευτος ακόμα περίφημος Δίσκος της Φαιστού, από αρκετούς θεωρείται πως είναι απροσδιόριστης χρονολογίας και πως είναι κατάλοιπο των Ατλάντων ή των άμεσων απογόνων τους (βλέπε "Κρητική Εστία", τ.222, Σεπτ.1999, σελ.9, μελέτη Παν.Αναγνώστου). Τα μαβιά Δελφίνια είναι χαρακτηριστικό της Κρητικής και Αιγαιοπελαγίτικης τέχνης της αρχαιότητας και φαίνεται να είναι κοινή η προέλευση. Απαντώνται στην Κνωσό, τη Δήλο, τη θήρα κλπ.
Στο νησάκι Δία, απέναντι από το Ηράκλειο Κρήτης, ο Ζακ Υβ Κουστώ ανακάλυψε το 1976, στο βυθό, τετραγωνισμένους και ορθογώνιους βράχους, που συγκροτούσαν τεχνητό λιμενοβραχίονα και τα αποκάλεσαν Κυκλώπεια τείχη. Στην αρχή οι ερευνητές νόμισαν πως ήταν τεχνητό λιμάνι, ναύσταθμος του Μίνωα. Αργότερα όμως διαπίστωσαν πως είναι πολύ πιο παλιό. Ομοιάζουν με τα "Κυκλώπεια τείχη" του νησιού Μπίμινι των Μπαχάμας, που είπαν πως είναι κατάλοιπα της Ατλαντίδας, οπότε οι μελετητές προβληματίστηκαν...

Θα μνημονεύσουμε και μερικές παραδόσεις ενδεικτικές των σχέσεων της Κρήτης με τους Άτλαντες και τους απογόνους τους:

Ο Κύδωνας, ιδρυτής των Κυδωνιών Κρήτης, φέρεται να έχει πατέρα τον Ερμή (που ήταν γιος του Δία και της Μαίας, μιας από τις επτά Πλειάδες, κόρης του Ατλαντα. Δηλ. ο Ερμής ήταν Ατλαντικής προέλευσης). Κοντά στην Κνωσό υπήρχε ποτάμι Τρίτων. Από την Κρήτη, η νύμφη Ευρώπη διασχίζει το Αιγαίο καβάλα σε ταύρο (είναι ο Δίας μεταμορφωμένος, κατά το μύθο} και τη συνοδεύουν Τρίτωνες και Νηρηίδες... Η Ίριδα πέταξε από το νησί του Αίολου και βρήκε το σοφό Νηρέα, άρχοντα του Αιγαίου. Στο Νηρέα, που είχε διερμηνέα το Γλαύκο, η Ίριδα είπε να φροντίσει να έχουν καλό ταξίδι οι Αργοναύτες, που θα περάσουν από τα νησιά του Αιγαίου να πάνε στην Κρήτη. Οι Αργοναύτες ήθελαν να κλέψουν το μυστικό του Τάλω. Μάλλον το μηχανικό κινητικό του σύστημα, που είχε σχέση ίσως με τον "ιπτάμενο κριό" με το "χρυσόμαλλο δέρας" του Φρίξου και της Έλλης. Ο Τάλως, φρουρός της Κρήτης, λένε πως ήταν ένα κινούμενο χάλκινο ρομπότ, με αρτηρίες και υγρό, προϊόν του Ήφαιστου ή του Δαίδαλου και των βοηθών τους, Ατλαντικής γενιάς. Ο Τάλως απεικονίζεται και σε νομίσματα της Φαιστού.
Στον "Ύμνο στον Απόλλωνα" περιγράφεται η εκστρατεία των Κρητών στους Δελφούς. Τους οδήγησε εκεί ο Απόλλωνας μεταμορφωμένος σε Δελφίνι, γιατί μεταξύ των Κρητών υπήρχαν και ιεραπόστολοι της γενιάς του...Μια άλλη παράδοση λεει πως ο Ωρίωνας ταξίδεψε στην Κρήτη.
Ο Ποσειδώνας από τα πανάρχαια χρόνια θεωρούνταν επιδρομέας και κατακτητής, κατά καιρούς, τμημάτων της Κρήτης. Είναι γνωστός ο μύθος του ταύρου του αγριωπού, που έβγαζε φλόγες από τα ρουθούνια του και κατάκαιγε τα σπαρτά. Τον αποβίβασε ο Ποσειδώνας να καταστρέψει την Κρήτη, γιατί φαίνεται δεν υποτάσσονταν εύκολα... Ήταν των Ατλάντων φλογοβόλο όχημα με μορφή ταύρου; Όπως ο Τάλως που έμοιαζε ρομπότ με μορφή ανθρώπου;

Για περισσότερα στοιχεία σχετικά με την Κρήτη και την Ατλαντίδα παραπέμπουμε στο βιβλίο του J. LUCE "Το τέλος της Ατλαντίδας".

Αλλά όπως είπε και ο φίλος lorenzo στα πολύ ενδιαφέροντα μηνύματά του, υπάρχουν και άλλες αναφορές (αλλά κυρίως σύντομες ή μετέπειτα σχολιαστικές του κειμένου του Πλάτωνα). Εχω βρει πάντως ότι ο Ελλάνικος (αρχαίος ιστοριογράφος από την Λέσβο) είχε γράψει και ένα βιβλίο που ονομαζόταν Ατλαντικά ή Ατλαντιάς, το οποίο δυστυχώς δεν έχει διασωθεί.

Οπότε μας μένει η επιστημονική έρευνα που όμως και αυτή δεν έχει αποδείξει μέχρι στιγμής την ύπαρξη μίας τέτοιας νήσου στον Ατλαντικό τουλάχιστον. (ας μην ξεχνάμε και τις έρευνες σε άλλα μέρη με πιό πρόσφατες αυτές έξω από την Ισπανία και την Κύπρο.)

Τώρα αν έρθουμε στην αναφορά που γίνεται στους Αθηναίους και την Αθήνα, πάλι η αρχαιολογική σκαπάνη δεν φαίνεται να στηρίζει την άποψη ότι εκείνη την εποχή υπήρχε στην Αθήνα πόλη, και μάλιστα τόσο δυνατή που αντιστάθηκε και έδιωξε τους Ατλαντες.

Για την γεωλογική αναστάτωση της Αθήνας την εποχή που καταποντίστηκε η Ατλαντίδα, αντιγράφω

"Αλλ' ο Πλάτων δια του Κριτίου αναφέρει ότι καθ ήν εποχήν κατεποντίζετο η Ατλαντίς, σεισμοί και κατακλυσμοί καταστρεπτικοί συνέβαινον και εις την Αττικήν, διασπάσαντες δε την αρχικήν Ακρόπολιν, ήτις περιελάμβανε την Πνύκα και τον Λυκαβηττόν και εξετείνετο μέχρι του Ηριδανού και του Ιλισσού παρέσυραν πάντας τους μαχίμους κατοίκους."

Αυτή η τεράστιας εμβέλειας γεωλογική αναστάτωση στο λεκανοπέδιο, δεν έχει μέχρι στιγμής αποδειχτεί από τις γεωλογικές έρευνες. Οπως και δεν έχει καν αποδειχτεί ότι υπήρχαν κάτοικοι στην περιοχή των Αθηνών πριν το 3500-3200 πΧ όπου εμφανίζονται οι πρώτες εγκαταστάσεις.

Βέβαια αν αποδειχτεί ότι η αρχική Ακρόπολη ήταν τόσο μεγάλη και "κόπηκε" γύρω στο 9.500 πΧ και ότι όντως κατοικείτο, μπορεί μετά από αυτή την καταστροφή να ερημώθηκε από τους κατοίκους της για περίπου 6000 χρόνια.

Οσο για την ανεπτυγμένη τεχνολογία των Ατλάντων έχω την εντύπωση ότι είναι από τα εμβόλιμα στοιχεία προς χάριν εντυπωσιασμού.
Ενας πολιτισμός που έχει τέτοια ανάπτυξη, πρώτα-πρώτα θα είχε πολλές αποικίες οι οποίες θα αναγνωριζόντουσαν εύκολα ως προς την κοινή τους καταγωγή (όπως συμβαίνει με τις ελληνικές αποικίες).
Και αν οι Ατλάντιοι ήταν τόσο ανεπτυγμένοι, τότε πόσο περισσότερο θα πρέπει να ήταν οι Ελληνες εφ όσον τους κατατρόπωσαν;

Και να ήθελε να σε αντικρούσει κάποιος φίλε lorenzo θα ήταν πολύ δύσκολο μετά από το χείμαρο πληροφοριών που έδωσες.

Συγχαρητήρια!

Είναι κρίμα πάντως όλα αυτά τα στοιχεία να περνούν στον κόσμο με την μορφή παραμυθιού και όχι με την μορφή ιστορίας.

Ιδιαίτερα, στο συγκεκριμένο διαδικτυακό τόπο, έχει γίνει - απ'ότι φαίνεται - πολύ μεγάλη και μακρόχρονη προσπάθεια να συγκεντρωθούν τόσα στοιχεία σχετικά με την Ατλαντίδα.
Δε θα ήταν ευχάριστο να δημιουργηθεί κάποια παρεξήγηση, εάν φιλοξενούμε τμήματα της εργασίας αυτής, χωρίς να αναφέρουμε το link της ιστοσελίδας.

Θα βοηθούσε πολύ, να μου έστελνες μέσω e-mail, τα ακριβή link από τα κείμενα που έχεις παραθέσει, ώστε να τα τοποθετήσω εγώ, μιας και η λειτουργία της επάμβασης στα μηνύματα, δεν πρέπει να είναι ακόμα ενεργή για να τα τοποθετήσεις εσύ.

Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη συνεργασία.

quote:

---

Οι Ατλαντίδες λοιπόν που επέζησαν αιχμαλωτίστηκαν από τους Αιγυπτίους και μετατράπηκαν σε δούλους που δεν ήταν άλλοι από τους σημερινούς Εβραίους.

---

Αυτό είναι λάθος.
Οι Εβραίοι είναι Σημιτικός λαός (απόγονοι του Σημ)
προερχόμενοι από την Σουμερία (σημερινό ΙΡΑΚ)

Ο Πατριάρχης τους ο Αβραάμ γεννήθηκε στην Νιπούρ στην Σουμερία το 2123πχ

Ίστερα από 100+ χρόνια μετά από έξαρση πολέμων και ανακατατάξεων πήγαν στην Αίγυπτο...

Δεν ήταν Ατλαντες λοιπόν....

ουυυυ...

quote:

---

Οι Ατλαντίδες λοιπόν που επέζησαν αιχμαλωτίστηκαν από τους Αιγυπτίους και μετατράπηκαν σε δούλους που δεν ήταν άλλοι από τους σημερινούς Εβραίους.

---

"Non, nisi parento, vincitur"
ΒΑΚΩΝ

quote:

---

Καμιά σχέση με τους Ατλαντίδες οι οποίοι αποτελούσαν ξεχωριστή φυλή που υπήρχε πράγματι στην Ανατολική Αφρική και Ευρώπη και εξαφανίστηκε πρίν 5.000 περίπου χρόνο ενώ απόγονοι τους υπάρχουν και σήμερα στα Κανάρια Νησιά. Είναι συγγενείς και έχουν όμοια χαρακτηριστικά με τους πρώτους Σουμέριους πρίν την κάθοδο των Εβραίων απο τον Καύκασο.

---

Edited by - scar_face on 09/05/2005 21:12:52

Το παρακατω κειμενο ειναι ενα ποστ της φιλτατης ΑΖΩΕΛ απο ενα παλιο θεμα κ μου απαντα σε ερωτηση μου για τον ελληνο-ατλαντικο πολεμο...

quote:

---

ΕΥΛΟΓΗΤΕ...
ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ, ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ "ΕΛΛΗΝΕΣ". ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ, ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ 28.000 ΠΡΟ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ (ΔΗΛ.26.000 Π.Χ) ΠΕΡΙΠΟΥ. ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΕΠΙ ΚΡΟΝΟΥ, ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ.
ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΕΝΕ, ΠΩΣ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΩΝ (ΓΕΝΝΕΤΙΚΗΣ,ΜΕΤΑΛΛΑΞΗΣ, ΜΙΞΕΩΣ ΚΤΛ. ΚΤΛ.) ΟΠΟΥ Ο ΚΡΟΝΟΣ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, "ΕΠΑΙΖΕ", ΔΟΚΙΜΑΖΕ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ "ΣΧΕΔΙΟ".
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ, ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ. ΣΕ ΑΥΤΟ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ 10.000 Π.Χ. ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΤΛΑΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΕΜΑΘΑΝ ΚΑΙ ΤΗΡΟΥΣΑΝ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΔΕΙΞΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΕΙΔΗ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ "ΦΥΛΗ" (ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΟΦΙΟΥΧΟΙ, ΑΛΛΟΙ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ) ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΝ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΑΙ ΔΙΧΟΝΟΙΑ.
ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ, ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΚΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ, ΤΗΝ "ΠΑΤΡΙΔΑ" ΕΛΛΑΔΑ. ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΣ.
ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΡΑΚΛΕΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΚΑΙ... ΚΑΤΑΚΤΟΥΣΑΝ.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΔΕΣ (ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΕΤΣΙ!) ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΕΤΟΙΜΑΣΑΝ ΣΤΡΑΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ. ΕΙΧΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ Ο ΚΥΝΔΙΝΟΣ ΗΤΑΝ ΕΞΙΣΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΔΑΦΗ. ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΟΔΥΝΗΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ. ΕΦΤΑΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ. ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΑΚΡΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ, ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. ( ΕΙΔΕΣ ΠΟΣΟ ΠΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ;)
ΜΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥΣ (ΑΛΛΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ΣΕ ΨΥΧΗ!) ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ. ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΤΛΑΝΤΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ "ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ" ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ. ΚΑΙ ΕΦΤΑΣΑΝ ΕΩΣ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ.
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ, ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣΑΝ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΟΠΛΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΔΙΕΘΕΤΑΝ. ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΟΜΩΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ "ΑΝΩΘΕΝ".. (ΤΡΙΑ ΣΚΑΦΗ) 1) ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ (ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΠΟΨΗ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΟΙ "ΘΕΟΙ" ( ΑΡΧΟΝΤΕΣ - ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ) ΚΑΙ 2) ΝΑ ΜΗΝ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΠΛΑ ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΒΕΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝ. ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΡΑΤΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ. ΤΟΤΕ ΑΠΟΧΩΡΗΣΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΣΚΑΦΗ. ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΠΙΣΩ, ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΜΕΝΕ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ. ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝ. ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, Η ΒΥΘΙΣΗ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΑΥΤΗ. ΒΥΘΙΣΗ ΜΕΡΩΝ ΤΗΣ ΑΙΓΙΗΔΑΣ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ. ΤΟΥΣ ΠΗΡΕ ΚΑΙΡΟ, ΝΑ ΣΥΝΕΡΘΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΥΤΟΥ.
ΔΕΔΟΜΑΝΟ ΕΙΝΑΙ, ΠΩΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ, ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ, ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.
(Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΑΝ ΣΤΟΥΣ ΑΤΛΑΝΤΙΟΥΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ, ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΑΛΛΑ, ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΜΕΤΑ, ΗΤΑΝ ΣΟΒΑΡΑ ΛΑΘΗ.)

ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΣΩΘΗΚΑΝ, ΑΠΛΩΘΗΚΑΝ. ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΤΟΙΚΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ. ΑΦΟΜΟΙΩΘΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΚΡΥΨΑΝ ΤΗΝ "ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ" ΤΟΥΣ.
ΠΟΛΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΟΤΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΕΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ.
ΑΡΚΕΤΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΤΟ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ; ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ. ΘΑ ΔΟΥΜΕ.
ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ, ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΠΟΥ ΣΤΗΘΗΚΕ, ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ. ΑΡΧΙΣΕ ΕΙΔΗ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.
ΕΥΧΟΜΑΙ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΜΕ ΜΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΣΗ.

ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ (ΚΑΙ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ "ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ") ΕΙΧΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΥΛΟΓΗΤΕ, ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ, ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΦΑΝΕΡΩΣΟΥΝ, ΚΑΠΟΙΟΙ, ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΗ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ. ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΕ ΕΙΔΗ... Η ΜΕΓΑΛΗ "ΑΛΛΑΓΗ".
ΨΑΞΕ ΚΑΙ ΕΣΥ. ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΕΣΥ. ΕΓΩ ΕΙΠΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ Ε Γ Ω ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ Ε Γ Ω ΠΙΣΤΕΥΩ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΣΥΡΩ. ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΑΥΤΩΝ, ΠΑΡΑΘΕΤΩ. (ΠΟΥ ΣΗΜΕΝΕΙ ΠΩΣ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ.)

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!

ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ...

---

Φιλικα,ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ

quote:

---

Αγαπητέ Krisna ενδιαφέροντα όλα τα παραπάνω για την ύπαρξη των Ατλάντιων και τα κανάρια νησιά.
Εχεις να μας δώσεις κάποια στοιχεία?

---

"Non, nisi parento, vincitur"
ΒΑΚΩΝ

Τα πλοία της γενιάς τoυ Ποσειδώνα (Ναυσίθοου κ.λ.π.) λεει ο Όμηρος, ήταν αυτοκινούμενα. Μπορούσαν να διαβούν την καταχνιά χωρίς πηδάλια και κυβερνήτες και δεν είχαν φόβο να χαθούν ή να βλαφτούν. Ο Αιολοκένταυρος χρησιμοποιούσε στο στόλο του τα αέρια των ασκών του Αιόλου. Ο Οδυσσέας αφηγείται σχετικές παλιές ιστορίες. Οι Άτλαντες διέθεταν στόλο από 1200 πλοία, γράφει ο Πλάτωνας. Ένα Αζτέκικο άγαλμα του Μουσείου του Μεξικού, μοιάζει σαν μηχανική συσκευή υγραερίων κι έχει πτυχές ασκού. Φέρει τίτλο Ξοτλότλ, θεός των ανέμων, λατρευτικό άγαλμα των Αζτέκων. Οι Ωάννες έβγαιναν με σκάφανδρα από τη θάλασσα, μέσα από ένα μεγάλο αυγό, και ο Ηρακλής ταξίδεψε στις Εσπερίδες μέσα σ' ένα χάλκινο πιθάρι. Το "αυγό" και το "πιθάρι" περιγράφονται, σαν πλοία ή υποβρύχια. Όλα αυτά μας πείθουν ότι οι Άτλαντες διέθεταν πολλά πλοία που τα κινούσαν με υγραέρια. Ο Αίολος ήταν ταμίας των αέριδων (αερίων) λεει ο Όμηρος. Ο Ξοτλότλ των Αζτέκων το ίδιο. Σύμπτωση;
Οι Πλειάδες έβγαλαν φτερά, πέταξαν κι έγιναν αστέρια; λεει η παράδοση. Ο Κουετζαλκοάτλ των Μάγιας, κατέβηκε από τις Πλειάδες μ' ένα μεταλλικό πουλί. O Φαέθων (ατλαντικής γενιάς) ανέβαινε στον .ήλιο με άρμα που το οδηγούσαν φτερωτά άλογα και κάηκε. Ο Ερμής ήταν πιο τυχερός, όπως και ο Κουετζαλκοάτλ. Ο Ερμής με τα φτερά του, τη ζώνη της Αφροδίτης και το κηρύκειο, πετούσε παντού. Ο Φρίξος τα κατάφερε κι αυτός να πετάξει με το ιπτάμενο κριάρι με το “χρυσόμαλλο δέρας”. Ο χάλκινος Τάλως πετούσε γύρω στην Κρήτη. Ο Ενκιντού πέταξε κι αυτός με μπρούντζινο πουλί. Στο νησί του Πάσχα κατέβηκαν κάποτε από ιπτάμενες μηχανές άνθρωποι, που τους ονόμασαν “πτηνάνθρωπους” (το νησί αυτό πιστεύουμε πως ήταν τόπος εξορίας των Ατλάντων). Μια τρίαινα σε βουνό του Περού οδηγούσε στο “αεροδρόμιο της Νάσκα”. Πανάρχαια πιάτα που βρέθηκαν στο Θιβέτ περιγράφουν μια περιπέτεια ανθρώπων πoυ προσγειώθηκαν αναγκαστικά με τις πετούμενες μηχανές στα Ιμαλάια. Οι Στυμφαλίδες όρνιθες εκτόξευαν από ψηλά φλεγόμενα βέλη. Ο Δαίδαλος κι ο Ίκαρος (ατλαντικής καταγωγής - έζησαν μετά τον κατακλυσμό) προσπαθούσαν να φτιάξουν συσκευή με φτερά να πετούν. Όλα αυτά και άλλα στοιχεία, όπως είναι τα πανάρχαια σχέδια πou βρέθηκαν και μοιάζουν με αεροσκάφη, καθώς και ο αεροπόρος της ταφικής πλάκας του Παλένκουε; μας πείθουν πως οι Άτλαντες είχαν εφεύρει, ύστερα από πολλές αποτυχίες (Πλειάδες πoυ πέταξαν και χάθηκαν, Φαέθωνας που κάηκε) τέλειες ιπτάμενες συσκευές. Για καύσιμη ύλη πρέπει να χρησιμοποιούσαν τα υγραέρια, όπως και στα πλoία τους.
5. Πολλά στοιχεία που συγκεντρώσαμε και τα θεωρούμε σπoυδαία για επιστημονική ανακοίνωση, μας οδηγούν στην άποψη ότι οι Πυραμίδες της Αιγύπτου και της Κεντρικής Αμερικής φτιάχτηκαν από τους Άτλαντες και χρησιμοποιήθηκαν σαν δεξαμενές - αποθήκcς υγραερίων. Μετά από χιλιετηρίδες οι Φαραώ στην Αίγυπτο τις χρησιμοποίησαν σαν τάφους και τις παρουσίασαν σαν έργα δικά τους. Τα επιτεύγματα της επιστήμης στον αιώνα μας, όμως, οδήγησαν τους ερευνητές στην αναθεώρηση της δοξασίας αυτής. Έτσι διατυπώθηκαν πολλές απόψεις. Ας προστεθεί και η δική μας άποψη...

Τα κείμενα που τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα και τα παρέθεσα είναι αντεγραμμένα απο www.atlantida.gr όπως πολύ σωστά αναφέρει η φίλη Amalia. Είχα σκοπό να παραθέσω και το ανωτέρω και μετα να κάνω την αναφορά της πηγής που χρησιμοποίησα ως επίλογο. Δυστυχώς είχα μία επίθεση ιών και μετά την περιπέτεια καθαρισμού το ξέχασα.
Πράγματι θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη ιστιοσελίδα έχει γίνει πολύ σοβαρή κι εκτεταμένη έρευνα κι αυτό ήθελα να το αναφέρω επισημαίνοντας το ξέχωρα στον επίλογο μου αλλά η επιδρομή των ιών
κι η γεροντική άννοια....

Νάσται καλά

Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo

Η χρυσή πολιτεία

Σύμφωνα με τη διήγηση του Σόλωνα η καταγωγή της Ατλαντίδας ήταν πολύ αρχαία ,και αναγόταν στην εποχή που οι θεοί μοίρασαν τη γη μεταξύ τους.Ο θεός Ποσειδώνας διάλεξε μια όμορφη και πλούσια ήπειρο με πολλά νησιά.Εκεί ,με τη σύζυγό του Κλειτώ ,γέννησε πέντε ζευγάρια διδύμων.Το πρώτο παιδί ήταν ο Άτλας απο τον οποίο πήραν το όνομά τους η ήπειρος και ο ωκεανός που την περιέλαβε.
Ο Ποσειδώνας χώρισε την Ατλαντίδα σε δέκα τμήματα.Στον Άτλαντα έδωσε το μεγαλύτερο και καλύτερο μέρος ,ορίζοντάς τον κυβερνήτη των αδελφών του ,οι οποίοι εξουσίαζαν τα υπόλοιπα τμήματα.Η Ατλαντίδα ήταν μια χώρα μα μεγάλες και πεδιάδες και με άφθονη χλωρίδα και πανίδα.Το υπέδαφος ήταν γεμάτο με χρυσάφι ,ασήμι και άλλα μέταλλα ,μεταξύ των οποίων και ένας μυστυριώδης ορείχαλκος ,για τον οποίο ο Πλάτωνας γράφει ότι άστρφτε σαν φλόγα.Στο νότιο άκρο της ηπείρου οι βασιλείς έκτισαν μια μεγαλοπρεπή πόλη αντάξια της δύναμης και του πλούτου της χώρας ,την οποία και καλώπιζαν συνεχώς ,προσπαθώντας ο καθένας να ξεπεράσ4ει τον προηγούμενο.Η πόλη ονομάστηκε Ατλαντίδα και περιβαλλόταν από ομόκεντρους δακτύλιους ξηράς και νερού.
Στο κέντρο ,πάνω στον ψηλό λόφο όπου ο Ποσειδώνας με την Κλειτώ είχαν γεννησει τον Άτλαντα και τους δίδυμους αδελφούς του ,οι Ατλάντειοι ανέγειραν έναν τεράστιο ναό προς τιμήν του θεού.Μέσα στο ναό υπήρχε το άγαλμα του θεού που τον παρίστανε να οδηγεί ένα χρυσό άρμα μέσα στη θάλασσα συντροφιά με δελφίνια.Στην πόλη υπήρχαν πηγές με ζεστό και κρύο νερό ,μερικές για τη χρήση του βασιλιά και άλλες για τους πολίτες ,καθώς και για τα μεταφορικά ζώα.Οι εξωτερικοί δακτύλιοι της πόλης περιλάμβαναν ιπποδρόμια και κατοικίες πολιτών.Τα εσωτερικά λιμάνια ήταν γεμάτα πολεμικά σκάφη.
Για αρκετές γενιές οι δέκα βασιλείς κυβέρνησαν τις χώρες τους υπακούοντας πάντα στους απαράβατους νόμους που είχαν τεθεί από τον Ποσειδώνα ,αιώνες πριν.Κατά διαστήματα πέντε και έξι ετών οι μονάρχες συναντούνταν και εκτελούσαν μια μεγαλοπρεπή και πείπλοκη τελετουργία στη διάρκεια της οποίας θυσιαζόταν ένας άγριος ταύρος με το αίμα του οποίου βάφονταν οι ιερές μπρούτζινες στήλες του ναού.΄Ρπειτα οι βασιλείς ντυμένοι με επίσημα ενδύματα συζητόυσαν για τα διάφορα προβλήματα που είχαν τυχόν παρουσιαστεί και κατέγραφαν τα συμπεραματά τους σε χρυσούς πίνακες.
Η Ατλαντίδα προικισμένη με πλούτο ,δύναμη και εσωτερική αρμονία δεν άργησε να απλώσει την επιρροή της προς τα έξω.Ταυτόχρονα όμως ,ο θείος και ενάρετος χαρακτήρας των κατοίκων της άρχισε να χάνεται με το πέρασμα των αιώνων.Η <ανθρώπινη φύση>υπερίσχυσε ,όπως αναφέρει ο Πλάτωνας ,και οι Ατλάντειοι άρχισαν να εμφανίζουν κατώτερα χαρακτηριστικά :η φιλοδοξία ,η απληστία ,και η κακία αυξήθηκαν τόσο μεταξύ των πολιτών όσο και μεταξύ των κυβερνητών τους.Βλάποντας ότι μια άξια φυλή είχε πια ξεπέσει ,ο Δίας κάλεσε τους θεούς για να αποφασίσουν ποιά τιμωρία θα επέβαλαν στους Ατλάντειους.
Και στο σημείο αυτό σταματάει ξαφνικά η αφήγηση του Πλάτωνα.Για άγνωστους σε μας λόγους ο Έλληνας σοφός δεν θέλησε να δώσει λεπτομέρειες ούτε του πολέμου με τους Αθηναίους ,ούτε και των σεισμών και καταποντισμών που βύθισαν την ευλογημένη χώρα στο βυθό του ωκεανού.
Ώστόσο η αφήγηση του Πλάτωνα περιέχει τόσες πολλές λεπτομέρειες ως προς την αρχιτεκτονική ,τις μηχανικές κατασκευές ,τια τελετουργίες και τον πολιτισμό των Ατλάντειων ,ώστε είναι δύσκολο να την θεωρήσει κανείς ότι σκοπός του δεν ήταν να εμφανιστεί ακριβής σαν γεωγράφος ,εθνολόγος ή ιστορικός ,αλλά μάλλον να διδάξει κάποιες ηθικές αρχές με τη βοήθεια του παραδείγματος από το παρελθόν.

Μαρτυρίες και ενδείξεις

Πέρα όμως από το τι λέει ο Πλάτωνας ,αναφορές για την Ατλαντίδα βρίσκονται και σε αρκετά άλλα έργα αρχαίων και σύγχρονων συγγραφέων και μάλιστα από τους χώρους της επιστήμης που είναι ακόμα πιο δύσκολο να αμφισβητηθούν.Για την Ατλαντίδα έχουν γραφεί πάνω από 2.000 τόμοι που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα μελετών ,μέχρι παραμύθια ,μυθιστορήματα και όπερες.
Έτσι ,σιγά-σιγά η Ατλαντίδα αναδύεται μέσα απο την ομίχλη και τα νέφη του θρύλου στο φως της ιστορικής πραγματικότητας.
Ένας από τους συγγραφείς που συγκέντρωσε τα περισσότερα υπάρχοντα στοιχεία και μαρτυρίες για την Ατλαντίδα ,ήταν ο Αμερικάνος Ιγνάτιος Λογιόλα Ντόνελυ ,ο οποίος έγραψε το έργο:Ατλαντίδα :ο Προκατακλυσμιαίος Κόσμος .
Ο Ιγνάτιος Ντονέλυ γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια το 1831 και ήταν ένας νεαρός δικηγόρος με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες.Όπως πολλοί άλλοι νέοι της εποχής του γοητεύθηκε κι αυτός από το μυστήριο του χαμένου κόσμου και αφιέρωσε χρόνια μελέτης και έρευνας στο θέμα της Ατλαντίδας ,συγκεντρώνοντας με υπομονή κάθε επιστημονικό ,μυθολογικό ,γλωσσολογικό και όποιο άλλο στοιχείο επιβεβαίωνε την ύπαρξη της βυθισμένης ηπείρου.
Η επίμονη και ακούραστη εργασία του Ντόνελυ απέδωσε τελικά το ποθούμενο αποτέλεσμα.Στο έργο του βρίσκονται συγκεντρωμένες μαρτυρίες απ'όλους τους τομείς της επιστήμης που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας βυθισμένης ηπείρου στη θέση ακριβώς που την τοποθετούσε ο Πλάτωνας:στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Για παράδειγμα ,σε έργα βοτανολογίας και ζωολογίας ,σχετικά με την κατανομή των φυτών και των ζώων στον πλανήτη ,αναφέρεται ότι αυτή δεν μπορεί να ερμηνευτεί με την παρούσα διάταξη των ηπείρων και εκφράζεται η υπόθεση ότι κάποια ζώνη ξηράς πρέπει να υπήρχε στη θέση του Ατλαντικού Ωκεανού.
Αλλά τα σημαντικότερα επιχειρήματα ο Ντόνελυ τα βρήκε στην ύπαρξη μεγάλων ομοιοτήτων ανάμεσα σε πολιτισμούς που απέχουν υπερβολικά μεταξύ τους τοπικά και χρονικά και οι οποίες ομοιότητες δεν μπορούν να εξηγηθούν σαν απλή σύμπτωση.Οι μύθοι για τον Κατακλυσμό ,για παράδειγμα ,των λαών της Άπω Ανατολής ,των Ινδιάνων της Αμερικής και των αρχαίων πολιτισμών της Μέσης Ανατολής παρουσιάζουν ομοιότητες που δεν μπορούν να θεωρηθούν τυχαίες.Η μόνη πιθανή ερμηνεία είναι ότι είχαν μια κοινή πηγή :τη χαμένη ήπειρο Ατλαντίδα απ'όπου ξεπήδησε ο μύθος του κατακλυσμού και διαδόθηκε στον κόσμο μέσω των επιζώντων της καταστροφής.
Τέτοιες ομοιότητες υπάρχουν παντού στους θρύλους ,τις παραδόσεις ,τα σύμβολα ,τις αρχιτεκτονικές κατασκευές -όπως για παράδειγμα οι πυραμίδες της Αιγύπτου και του Τεοτιχουακάν στο Μεξικό -ακόμα και στη γλώσσα.Η κινέζικη λέξη για το <τούβλο>,για παράδειγμα .ήταν κου και η χαλδαϊκή ήταν κε.Για τη λέξη <ύφασμα>και οι δυο χρησιμοποιούσαν τη λέξη σικ.Ανακαλύπτοντας ότι παραλλαγές μιας μοναδικής γλώσσας απαντώνται από την Ισλανδία μέχρι την Κεϋλάνη , ο Ντόνελυ γράφει :<Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις που μπορούν να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες για το ότι υπήρχε μια ακόμα αρχαίοτερη μητρική γλώσσα...η γλώσσα του Νώε ,η γλώσσα της Ατλαντίδας ,η γλώσσα της μεγάλης αυτοκρατορίας που αναφέρει ο Πλάτωνας >.
Το βιβλίο του Ντόνελυ ακδόθηκε το 1881 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία ,ώστε μεταφράστηκε σε αρκετές ευρωπαϊκές γλώσσες και αργότερα ο συγγραφέας του εκλέχθηκε μέλος της Αμερικάνικης Εταιρείας για την Προώθηση της Επιστήμης.
Την ίδια περίπου εποχή ,στα 1864 ,ένας Γάλλος μελετητής ονόματι Σαρλ-Ετιέν Μπρασσό ντε Μπορμπούργκ ,καθώς μελετούσε σε μια βιβλιοθήκη της Μαδρίτης ,ανακάλυψε μια πραγμάτεια η οποία περιείχε το κλειδί για ένα σύνθετο αλφάβητο που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια της Κεντρικής Αμερικής.Με τη βοήθεια του κλειδιού αυτού προσπάθησε να μεταφράσει μερικά χειρόγραφα του λαού των Μάγια που είχαν διασωθεί από την καταστροφικκή μανία των Ισπανών κατακτητών.
Καθώς ο Μπρασό με υπομονή και κόπο μελετούσε το κείμενο των Μάγια αποκρυπτογραφώντας τα περίπλοκα σύμβολά τους ,ανακάλυψε την ιστορία μιας αρζαίας χώρας ,η οποία είχε βυθιστεί στον ωκεανό μετά από μια καταστροφική ηφαιστειακή έκρηξη.Επειδή είχε βρει ένα ζευγάρι μυστηριωδών ιερογλυφικών που προφανώς αντιστοιχούσαν στα γράμματα Μ και U του αγγλικού αλφάβητου ,ο Μπρασό ονόμασε την ήπειρο αυτή Μου.
Ένας άλλος Γάλλος ,ο αρχαιολόγος Αύγουστος ντε Πλονζόν που πρώτος ανακάλυψε ερειπωμένες πόλεις των Μάγια ,χρησιμοποίησε το αλφάβητο-κλειδί και άλλα σύμβολα που βρίσκονταν σκαλισμένα σε τοίχους των Μάγια και συνέταξε μια αρκετά λεπτομερή περιγραφή της ηπείρου του Μπρασό.Σύμφωνα με το χρονικό του ντε Πλονζόν ,μια αντιζηλία μεταξύ δυο αδελφών για το χέρι της βασίλισσας Μου κατέληξε στο θάνατο του ενός αδελφού και την κυριαρχία του άλλου.Μόλις η ήπειρος άρχισε να βυθίζεται η βασίλασσα Μου έφυγε στην Αίγυπτο.Άλλοι επιβιώσαντες από την καταστροφή κατέφυγαν στο Γιουκατάν όπου κατέγραψαν την ιστορία τους και ίδρυσαν εκεί ναούς.

Ποιος ξερει αραγε αν ολα αυτα ειναι ενας καλοντυμενος μυθος του Πλατωνα ή αν πραγματι υπηρξε αυτη η κοιτιδα των μετεπειτα πολιτισμων.
Ολα τα παραπανω ειναι παρμενα απο to site http://lightning.prohosting.com/~agnosto/atlantida.htm

Ποιος ξερει αραγε αν ολα αυτα ειναι ενας καλοντυμενος μυθος του Πλατωνα ή αν πραγματι υπηρξε αυτη η κοιτιδα των μετεπειτα πολιτισμων.
Ολα τα παραπανω ειναι παρμενα απο to site http://lightning.prohosting.com/~agnosto/atlantida.htm

Θεογονία Ατλαντείων .

Οι Ατλάντιοι κατοικούσαν στο δυτικό μέρος της Αφρικής , κοντά στον ωκεανό και έλεγαν ότι εκεί πρωτοβασίλεψε ο Ουρανός , ο οποίος μάζεψε τους άγριους και σκόρπιους τότε ανθρώπους σε χωριά και πόλεις και έγινε κύριος του μεγαλύτερου μέρους της οικουμένης .Ήταν γνώστης της αστρονομίας και διαίρεσε τον χρόνο με βάση την κίνηση του Ήλιου και τους μήνες με τις φάσεις της Σελήνης . Επίσης πρώτος αυτός τίμησε τους ουράνιους Θεούς και πρόλεγε και το μέλλον από την παρατήρηση των άστρων , οπότε οι άνθρωποι τον θεοποίησαν μετά τον θάνατό του και έδωσαν το όνομά του στον Ουρανό . (Διόδωρος)
Ο Ουρανός απόκτησε σαράντα πέντε γιούς με διάφορες γυναίκες , από τους οποίους οι δέκα οχτώ με την Τιταία , γι αυτό και ονομάστηκαν Τιτάνες .
Επειδή όμως και η Τιταία είχε ευεργετήσει τους ανθρώπους , μετά τον θάνατό της την θεοποίησαν και αυτή και την ονόμασαν Γη .Ο ουρανός όμως είχε και πολλές κόρες από τις οποίες οι γνωστότερες είναι δύο , η Βασιλεία και η Ρέα την οποία μερικοί την είπαν και Πανδώρα .
Η Βασιλεία η οποία ήταν μεγαλύτερη είχε σοφία και σύνεση και μεγάλωσε σαν μητέρα τα αδέλφια της , γι αυτό και την ονόμασαν Μεγάλη Μητέρα .
Παντρεύτηκε τον αδελφό της Υπερίονα που ήταν και ο διάδοχος του βασιλείου και από αυτός γέννησε δύο παιδιά τον Ήλιο και την Σελήνη . Οι Τιτάνες εξεγέρθηκαν από φθόνο, ξεκίνησαν πόλεμο εναντίον τους , σκότωσαν το Υπερίονα , και έπνιξαν τον νεαρό Ήλιο στον Ηριδανό ποταμό . Μη μπορώντας να υποφέρη άλλο η Σελήνη , σκοτώθηκε πηδώντας από την ταράτσα του σπιτιού της . Όλοι αυτοί αργότερα θεοποιήθηκαν .
Μετά το θάνατο του Υπερίονα , οι δύο αρχηγοί της εξέγερσης ο Άτλας και ο Κρόνος μοιράστηκαν το βασίλειο .
Ο Άτλας πήρε την παράκτια στον ωκεανό περιοχή της Αφρικής και από αυτόν πήραν οι υπήκοοί του το όνομα Ατλάντιοι και το μεγαλύτερο βουνό της περιοχής Άτλας .
Ο Άτλας ήταν και αυτός αστρολόγος . Απόκτησε πολλούς γιούς , από τους οποίους γνωστότερος είναι ο Έσπερος , καθώς και επτά κόρες τις Ατλαντίδες ή Πλειάδες ή Νύμφες , επειδή οι Ατλάντιοι τις γυναίκες τις ονόμαζαν νύμφες .
Ο Κρόνος πήρε την Λιβύη , την Σικελία , Ιταλία και όλο το δυτικό τμήμα της περιοχής εκείνης , όπου έχτισε ακροπόλεις και φρούρια σε όλες τις ψηλές και οχυρές τοποθεσίες του βασιλείου του , με φρουρές για την καθυπόταξη των υπηκόων του .
Τα οχυρά μέρη αυτά ονομάζονταν Κρόνια μέχρι και τους νεώτερους χρόνους της Ρωμαϊκής εποχής . Ο Κρόνος ήταν πλεονέκτης και ασεβής , και γι αυτό ήταν μισητός στους υπηκόους του .
Πήρε σύζυγο την αδελφή του Ρέα , με την οποία απόκτησε τον Δία , που ήταν άνθρωπος καλός και με αρετές οπότε κατά μεν άλλους του άφησε την βασιλεία , κατά άλλους δε οι υπήκοοί του μην αντέχοντας άλλο την τυραννία του τον κήρυξαν έκπτωτο και ανέβασαν τον Δία στον θρόνο για βασιλιά . Ύστερα από αυτό ο Κρόνος με τους άλλους Τιτάνες εκστράτευσε εναντίον του Διός , αλλά νικήθηκε .
Αφού στερεώθηκέ ο Ζεύς καλά στον θρόνο του γύρισε όλη την επικράτεια ευεργετώντας τους καλούς και τιμωρώντας τους κακούς ανθρώπους . Ο Ζεύς εκτός από τα ψυχικά , είχε και τα σωματικά χαρίσματα , οπότε σε λίγο καιρό έγινε κυρίαρχος όλης της οικουμένης και διέταξε να κυβερνιέται έννομα και ειρηνικά , γι αυτό μετά τον θάνατό του ομόφωνα και με προθυμία όλοι τον τίμησαν σαν Θεό και τον επονόμασαν Ζήνα επειδή ήταν η αιτία του καλώς ζην .
Αυτός είναι ο Ζεύς λοιπόν που ονομάστηκε Ζην και Ολύμπιος όπως λέγεται λεπτομερέστερα στο ιστορικό του , επειδή υπήρξαν και άλλοι συνώνυμοι , όπως των Φοινίκων και των Αιγυπτίων , και ειδικότερα ο αδελφός του Ουρανού και βασιλιάς μόνο της Κρήτης , ο οποίος με την σύζυγό του Ιδαία έκανε τους Κούρητες και ονόμασε και το νησί Ιδαία από αυτήν . Αυτός πέθανε και τάφηκε στην Κρήτη όπου φαινότανε ο τάφος του μέχρι και τους νεότερους χρόνους , Δεν ήταν όμως τόσο ένδοξος όσο ο Ολύμπιος .

Αυτά αναφέρει φίλοι μου ο Αθ. Σταγειρίτης για τους Ατλάντιους και την θεογονία τους , τα οποία βεβαίως όπως βλέπετε δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα αναφέρει ο Πλάτων . Τα μετέφερα δε στο παρόν θέμα , απλώς και μόνο χάρη της ιδιαιτερότητάς τους .

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr