"Άν ο κόσμος είναι τυχαίος, κι η ύπαρξή μας, συνεπώς, είναι προ'ι'όν τυχαίων και τυφλών φυσικών μετασχηματισμών,τότε δεν υπάρχει ηθική, ούτε διακρίνεται καλό και κακό, και καμιά δύναμη, κανένας νόμος δέν μπορεί να με (μάς) υποχρεώσει να υπακούω στους νόμους. Νόμος είμαι εγώ (αυτό μπορεί να το πει ο καθένας μας) και οι ανάγκες μου. Το παράλογο και αδιέξοδο που οδηγεί η παραδοχή της τυχαιότητας του κόσμου. Άν ο κόσμος είναι τυχαίος, τα πάντα μορφάζουν κορο'ι'δευτικά. Η ομορφιά, η αρμονία, ο λόγος που κρύβεται πίσω από κάθε φαινόμενο. Όλα ψεύτικα και μάταια. Σε έναν κόσμο προ'ι'όν τύχης βέβαια, ούτε η έννοια του καλού υπάρχει, ούτε κάτι είναι κακό (όντας προ'ι'όντα τύχης). Μόνο αν ο κόσμος είναι δημιούργημα ενός (καλού) Θεού, δημιούργημα ενός έλλογου όντος και αγαθού από τη φύση του, φαίνονται τα πάντα λογικά και ο κόσμος έχει νόημα ύπαρξης, όπως καί η ύπαρξη η δική μας. Μόνο άν υπάρχει Θεός υπάρχει καλό και κακό (τό κακό εννοείται ως η έλλειψη του καλού, όπως το σκοτάδι είναι η έλλειψη τού φωτός). Μόνο η ύπαρξη του Θεού ή τέλος πάντων ενός Δημιουργού που δημιούργησε την πραγματικότητα βάσει ενός σκοπού δίνει προσωπικό χαρακτήρα στην ηθική και νόημα στην τήρηση κανόνων και νόμων."

Αν όμως απορριφθεί η "μεταφυσική" απόλυτη ηθική, τότε το μόνο αντικειμενικά πραγματικό δίκαιο είναι το δίκαιο του δυνατού, μια και όλα τα άλλα είναι υποκειμενικά, άρα και αμφισβητήσιμα: να πώς γίνεται:

Σχετικά με το τί μπορεί να κάνει κάποιος με την "ηθική" του, νομίζω πως μπορεί να θελήσει να την απορρίψει, αλλά σα δύσκολο να το πετύχει αμέσως αυτό. Σταδιακά όμως μπορούν να αλλάξουν πάρα πολλά στο "τί είναι ηθικό", όπως π.χ. η δουλεία δεν θεωρείται πια "ηθικό" και "Σωστό". Συνεπώς, αφού τα πάντα ρει, γίνεται ο άνθρωπος, σκεφτόμενος λογικά, δηλαδή με βάση τα δεδομένα που έχει, να αποφασίσει πως το μόνο δίκαιο που υπάρχει είναι το συμφέρον του; Νομίζω πως μπορεί, πέραν του ότι και στην πράξη εφαρμόζει αυτή τη θεωρία. Το ζήτημα είναι όταν πλέον βλέπει με τα δεδομένα που έχει, ότι αφενός η μόνη πηγή που έχει δικαίωμα να επανακαθορίσει την "ηθική" του είναι ο εαυτός του, αφετέρου΄ότι δεν γίνεται στην πράξη να έχει για ηθική το "δίκαιο=το συμφέρον μου" ενώ στη θεωρία να εξακολουθεί να πιστεύει πράγματα που βασίζονται στην "μεταφυσική ηθική"(την ηθική της θρησκείας, της μεταφυσικής κλπ)ή οποία είναι ηθική μιας προηγούμενης μορφής κοινωνίας (της θρησκευτικής), γιατί καταντά υποκριτής ή διχασμένη προσωπικότητα. Ίσως προς το παρόν να διατηρούνται και οι δυο τύποι ηθικής , και ο "δικαιο=συμφέρον" και η "μεταφυσική ηθική" του αλτρουισμού κλπ. Αφού όμως η θρησκευόμενη κοινωνία δεν υπάρχει πλέον, έχοντας αντικατασταθεί από την εκκοσμικευμένη, όπου κριτής των πάντων είναι ο άνθρωπος, το κάθε άτομο, πώς γίνεται να συνεχίζει να επικρατεί στο θεωρητικό επίπεδο η ηθική της; Γιατί δεν διακηρύσσεται και στη θεωρία πως "δίκαιο=συμφέρον";

Νομίζεις πως αν ειλικρινά παραδεχτείς (με βάση το παραπάνω σκεπτικό) ότι το να πατάς επί πτωμάτων είναι λογικό, ηθίκό και φυσιολογικό, θα είχες πλέον τύψεις να το πράξεις; Έχουμε τύψεις που καταργήσαμε τη δουλεία της αρχαιότητας; Εμείς σε αντίθεση με τα ζώα έχουμε ηθικό κριτήριο, αλλά αν αυτό μας πει πως το συμφέρον μας είναι το μόνο κριτήριο, αργά ή γρήγορα δεν θα καταλήξουμε στο να πατήσουμε επί πτωμάτων δίχως τύψεις; Εκτός κι αν διατηρούμε εν ζωή την "μεταφυσική ηθική" ως προπέτασμα για να πετύχουμε το συμφέρον μας. Αλλά και με αυτόν τον τρόπο αργά ή γρήγορα καταλήγουμε στο ότι μια και είμαστε μόνοι μας με τον ίσκιο μας, κι άλλος ορισμός του δικαίου πλην του δικού μας δεν υπάρχει, πρέπει να βρούμε το φυσιολογικό δίκαιο, αυτό που φαίνεται δίκαιο στην πράξη, δηλαδή το δίκαιο της δύναμης. Αναρωτιέμαι κατά πόσο θα άντεχε ο άνθρωπος να πει πως έτσι είναι τα πράγματα, αποβάλλοντας τις τύψεις του και αποκτώντας νέα ηθική. Αλλά και κατά πόσο μπορεί να συμφωνεί πως σε τελική ανάλυση η επιβίωσή του και το συμφέρον του είναι το Κάλλιστο και το "Σωστό", αλλά να λέει "έχω τύψεις" όταν κάνει αυτό που το "Σωστό" του τού λέει. Γιατί νομίζω πως σε κατάσταση όπου δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ή κίνδυνος, μπορεί εσύ , εγώ , ο οποιοσδήποτε να λέει δε θα έκανα το τάδε αποτρόπαιο πράγμα. Θα έλεγε το ίδιο αν βρισκόταν σε κατάσταση κινδύνου; Σα τον Σμιθ στο 1984, που ο βασανιστής του τού λέει πως υπάρχει ένα πρόσωπο που γίνεται να τον αντικαταστήσει, δηλ. τον δελεάζει να προδόσει ό,τι αγαπά χάριν της επιβίωσής του, κι αυτός συμφωνεί να βασανίσουν εκείνο το πρόσωπο αντι αυτού. Αυτό φαίνεται αποτρόπαιο, είναι όμως έτσι, αν θεωρήσεις πως αυτή η ζωή είναι η μόνη που έχεις, πως αν χαθείς τελείωσες; Αν πιστεύεις πως όλα είναι τυχάια, και πως ο κόσμος δεν έχει νόημα αντικειμενικό, πέρα από το υποκειμενικό που τού δίνεις εσύ, ήτοι την απόλαυσή σου; Κι αν αυτή η τακτική ακολουθηθεί στα ακραία γεγονότα, δεν θα αρχίσει να ακολουθείται και στην καθημερινότητα, αρχικά ως αδιαφορία για την προηγούμενη ηθική, και τελικά ως απαίτηση του Εγώ για δύναμη-απόλαυση; Δεν το βλέπουμε ήδη να γίνεται αυτό;

Όταν ωριμάσει η κατάσταση όπου η συλλογική "μεταφυσικής" προέλευσης ηθική, η κρατούσα, δεν ανταποκρίνεται στην ατομική ηθική των μελών του συνόλου, απλώς χρειάζεται μια αφορμή για την μεγάλη ή μικρή αλλαγή στην συλλογική ηθική, η οποία εναρμονιζόμενη με την ηθική των μελών του συνόλου θα είναι λιγότερο χαλαρή και περισσότερο απαιτητική. Το να πει κανείς ξαφνικά "πατώ επί πτωμάτων" με την κρατούσα ηθική που λέει "μη πατάς επί πτωμάτων" να τον τύπτει, είναι δύσκολο. Μπορεί όμως αντί να αντιδράσει στην κρατούσα συλλογική ηθική, απλώς να αδιαφορήσει (στο θεωρητικό επίπεδο), και να πράξει αυτό που νομίζει πως τον ωφελεί περισσότερο, δηλ. το "πατώ εν ανάγκη επί πτωμάτων δίχως τύψεις". ΄Η μπορεί να λυπηθεί λιγότερο που πατά επί πτωμάτων. Μπορεί να γίνουν ένα σωρό συνδιασμοί δηλαδή. Όμως στο βαθμό που η κρατούσα ηθική αρχίζει πλέον να μην πείθει, τόσο η θεωρητική της βάση όσο και η πρακτική της αξία, τότε έχει αρχίσει η αντίστροφή της μέτρηση νομίζω. Το να φτάσουμε με μιάς στο ακραίο σημείο της αντιστροφής της σημερινής συλλογικής ηθικής είναι όντως μακρινό, στο συλλογικό επίπεδο τουλάχιστον. Χωρίς όμως τις θεωρητικές προϋποθέσεις της, μια ηθική κρινόμενη ορθολογιστικά θα παύσει να έχει νόημα.

Η αντίρρηση που θα φέρει κάποιος είναι πως μπορεί να χαθεί η μεταφυσική βάση της αλτρουιστικής ηθικής, αλλά αυτή αντικαθίσταται από μια ορθολογική βάση, ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου, όπου το κοινό συμφέρον και η προσήλωση σε αυτό οδηγούν τον άνθρωπο να αποκτήσει "κοινωνική ηθική" παραμένοντας αλτρουιστής, λόγω άλλων ηθικών προσταγμάτων όμως. Νομίζω αυτό δεν στέκεται και να γιατί: Καταρχάς η έννοια της κοινωνίκής ηθικής δεν είναι τόσο δεσμευτική όσο η μεταφυσική, δεν προκαλεί δηλαδή το ίδιο δέος που προκαλεί η μεταφυσική ηθική. Επιπλέον, λόγω της εξατομίκευσης, της αποδέσμευσης της συνείδησης του ατόμου από τον ηθικό έλεγχο της κοινωνίας, το άτομο έχει θεοποιηθεί τόσο στο οικονομικό -κυρίως όμως- όσο και στο ιδεολογικό (με τα ανθρώπινα δικαιώματα). Το άτομο είναι το "απόλυτο" της εκκοσμικευμένης κοινωνίας. Η έννοια του συλλογικού συμφέροντος το οποίο επιβάλλεται στο άτομο φαντάζει πια τυραννική, ανάμνηση ενός αντιδημοκρατικού παρελθόντος, και δεν είναι στις προτεραιότητες του ατόμου. Είναι άλλωστε τόσο νεφελώδης που μόνο σε καιρό κινδύνου έρχεται στη θύμηση του ανθρώπου. Δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμες προοπτικές οιουδήποτε μεγέθους ή ποιότητας εξάλλου, όταν είσαι "άτομο". Δεν έχει νόημα να υπάρχουν, δεν μπορείς να τις φτάσεις, όντας άτομο. Συνήθως "συλλογικό συμφέρον" θα αποκληθεί ο συνασπισμός ατόμων εναντίον των συμφερόντων ενός ή πολλών άλλων ατόμων. Αν η μέγιστη της ασφάλειας προέρχεται από την κατοχή πλούτου και δύναμης, και εφόσον αυτό είναι το καλλίτερο, να μη μπορεί να σε πειράξει κανείς όταν σύ θα απολαμβάνεις τον πλούτο σου, τότε λογικά έρχεται η σκέψη πως το συλλογικό συμφέρον είναι μια απάτη της συνείδησης, που σε εμποδίζει να γίνεις δυνατός ή να εξασφαλίσεις αυτό που θεωρείς καλό για τον εαυτό σου. Ίσως μεταξύ λιγότερο δυνατών ατόμων να έρθει τότε η σκέψη να επαναφέρουν την ιδέα του συλλογικού συμφέροντος και της ηθικής που πηγάζει από αυτήν, και να τη χρησιμοποιήσουν για ιδία ωφέλη. Εν τω μεταξύ ο υπόλοιπος κόσμος πιστεύοντας στο ιδεώδες της δύναμης, δεν κάθεται να ασχολείται με τις ραδιουργίες των εντελώς-αδυνάτων, και προσπαθεί να γίνει δυνατός κι ο ίδιος, βλέποντας πως το μόνο που χρειάζεται είναι η δύναμη. Καταλήγουμε στην ηθική της δύναμης.

Μερικές φορές χρειάζεται να διαβασθεί ένα κείμενο 2 και 3 φορές. Προσωπικά αμφιβάλω πάντα για το αν ΝΟΩ αντικειμενικά ότι διαβάζω. Για αυτό δεν ντρέπομαι να ρωτώ καλοπροαίρετα τους φίλους για το τι θέλουν να πουν…

Πάντως μην ανησυχείς αν καταλαβαίνεις, πως δεν κατάλαβες!…Το να νομίζεις πως κατάλαβες και μάλιστα να κατάλαβες λάθος,…. είναι πολύ πιο επικίνδυνο. Θα έχεις ακούσει η και διαβάσει Ηράκλειτο, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι δύσκολα στη νόηση!

Έλεγε….
Δεν ΝΟΟΥΝ οι άνθρωποι αυτά που βρίσκουν μπροστά τους, και είναι πολλοί……*(δεν πάει σε σένα!! τα έβαζε με τον Ησίοδο, Εκαταίο, Πυθαγόρα)... ποιους?? Τους ΓκεστΣταρ της γνώσεως!! τους κουλτουριάρηδες της εποχής… λέγοντας τους, πως η ΠΟΛΥΜΑΘΕΙΑ δεν κάνει σοφούς τους Ανθρώπους… Έγραψε λοιπόν κωδικοποιημένα, ώστε όχι μόνο να μην μεταποιούνται από αυτούς που νομίζουν πως κατάλαβαν, μα οι ίδιοι να είναι αναγκασμένοι να τα παραθέτουν, ετσι ακριβώς όπως τα βρίκαν!

Τώρα για την ερώτηση σου….
Ένα πείραμα που έκανε μια μέρα μια φίλη Ψυχολόγος με την μικρή κορούλα της, μου άνοιξε αρκετά τους ορίζοντες. Ελπίζω να ανοιξει και τους δικούς σου… Το κοριτσάκι έχει μπαμπά Έλληνα και Μαμά γαλλίδα, μεγαλώνει στην Ιταλία, και στα τριάμισι χρόνια της μίλαγε πολύ καλά τρεις γλώσσες!
Έφερε λοιπόν δυο ψηλά ποτήρια, και τα γέμισε μπροστά στο κοριτσάκι με πορτοκαλάδα, ίδιο επίπεδο. Ρώτησε τη μικρή πιο από τα δύο είχε περισσότερο, και απάντησε πως είχαν το ίδιο. Μετά πήρε ένα φαρδύ ποτήρι, και άδειασε το ένα από τα δυο ποτήρια μέσα. Το έφερα δίπλα στο άλλο, το ψιλό ποτήρι και ξαναρώτησε τη μικρή πιο είχε περισσότερο πορτοκαλάδα. Η μικρούλα έδειξε το ψιλό ποτήρι! Αν δεν γίνει 5,6 χρόνων, δεν γίνεται να απαντήσει σωστά. Είναι θέμα Ωρίμανσης δηλαδή, μα μην θεωρήσεις τους γέρους ώριμους! Περισσότερο έγκειται στις εγκεφαλικές διασυνδέσεις, και στο ότι όταν είμαστε μικροί δεν έχουμε την κατάλληλη προσοχή, μιας και σκεφτόμαστε χίλια δυο και ζούμε στον παιδικό μας κόσμο. Έτσι και με τον ώριμο ΝΟΥ…Ηθική, δεν διδάσκεται κατηχητικά, μα αν ένας νους αναπτυχθεί, εξελιχτεί, του δοθεί η δυνατότητα να ωριμάσει, η αρετή και κατά συνέπεια η ηθική, είναι αναπόσπαστο μέρος της συνείδησης του. Δεν επιβάλει ηθική, μα ότι κάνει διέπεται από ηθική!

Π.Σ
Τα ορθογραφικά λάθη οφείλονται… στη λήθη τις γλώσσας. Ζω και εργάζομαι εδώ και πολλά χρόνια στο εξωτερικό, γράφω μάλιστα ελληνικά, για να μην τα ξεχάσω τελείως! Κρίμα θα ήταν!

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΗΘΙΚΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΕΛΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ.

ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΚΕΦΘΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΤΙ ΚΑΚΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ.

ΘΑ ΕΙΤΗΕΛΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

σε κατανόησα πλήρως...
(οσο για τα ορθογραφικά σου -ουδέν λόγος-...γράφεις πολύ καλά!)
απλά το θιξα σαν θέμα, να καταλάβω αν εγώ μετράω πολύ καποια πράγματα και ίσως δεν θα πρεπε να δίνω τόση σημασία.
σ ΄ευχαριστώ
φιλικά

ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΗΘΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΩΘΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΩΘΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥ.

ANTONIOS1997

TO PERIBALLON MESA STO OPOIO MEGALWSAME TELIKA DIAMWRFWNEI THN H8IKH POY EXEI TO KA8E ATOMO. OI PEPI8ISEIS TWN GONIWN MAS ALLA KAI OLWN TWN AN8RWPWN FYRW MAS (EKTOS APO TOYS GONEIS MAS EPIREAZOYN KAI OI FILOI, DASKALOI KTL) OMWS PROERXONTAI APO THN 8RHSKEIA TOY KA8ENWS.

PIA H8IKH EINAI SWSTH EINAI ENA DYSKOLOTERO 8EMA.
STA "BASIKA" (H A3IA THS AN8RWPINHS ZWHS GIA PARADEIGMA) SYMFWNOYN PANTWS OI PERISOTERES 8RHSKEIES NOMIZW.

AFOY H H8IKH EINAI YPOKEIMENIKH EINAI DYNATON NA YPAR3EI MIA SWSTH?

EGW AMFIBALLW OTI EINAI DYNATON ALLA EYXARISTWS TO SYZHTAW.

ΦΙΛΕ Silverwolf ΕΚΑΝΕΣ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ

quote:

---

AFOY H H8IKH EINAI YPOKEIMENIKH EINAI DYNATON NA YPAR3EI MIA SWSTH?

---

** FWS PERISSOTERO FWS **
** EAN NIOSEIS THN SKIAS SOU NA FEYGEI MHN GYRISEIS PISW NA THN KOITAXEIS **

AGAPA GIA NA MIN MISIS.

ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ.

Μάτια... Παρατηρούν... Δεν μπορούν να δουν...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr