quote:

---

nikostheaterεπειδη προβλεπω οτι θα γινει μαχη μεταξυ χριστιανων και παγανιστων στο παρον τοπικ 8α σας παρακαλουσα η συζητηση να γινει σε κοσμια πλαισια.

---

macedon

Αν δεν κάνω λάθος, στα διάφορα παγανιστικά στρατόπεδα δεν γίνεται καν λόγος για μεταθάνατο ζωή.
Τέλος πάντων, μια που δεν είναι το θέμα ο παγανισμός, καλύτερο είναι να σταματήσουμε εδώ.

Να υπάρχουν άραγε, στο εδώ φόρουμ, άτομα που να γνωρίζουν το πιστεύω και άλλων θρησκειών πέραν της Χριστιανικής, σχετικά με την ύπαρξη παραδείσου και κόλασης και για τη μεταθάνατον ζωή;

Ένα πολύ ωραίο βιβλίο όπου γίνεται ανάλυση περί Παραδείσου και κόλασης καθώς και περί μεταθάνατον ζωής, συμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, είναι το βιβλίο με τίτλο "Η ζωή μετά τον Θάνατο" ενός εξαίσιου "φιλοθεοσόφου", του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου.
Θα ήταν πράγματι κρίμα να προσπαθήσω να αποδώσω με δικά μου λόγια τα όσα αναλύει σχετικά με το θέμα μας.
Ίσως θα ήταν καλό να αντιγράψω ακριβώς τους λόγους του διότι βρίσκω ότι εκφράζεται με σαφήνεια και ακρίβεια.

Τώρα υπάρχει διαφορά στο τι πιστεύουν Σιίτες και του Σουνίτες. Οι Σιίτες πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι πνεύμα που χρησιμοποιεί το σώμα ως όργανο και ότι όταν πεθαίνει η ψυχή του απελευθερώνεται και βρίσκει την αρχική του μορφή. Μετά την Κρίση το πνεύμα και το σώμα ενώνονται πάλι και μπαίνουν στον παράδεισο ή στην κόλαση.

Οι Σουνίτες πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι πνεύμα και σώμα και ότι τα δύο πεθαίνουν μαζί και μένουν έτσι μέχρι την μέρα που δικάζονται από δύο αγγέλους και έναν δικαστή. Μετά ξαναπεθαίνουν αλλά οι ψυχές εξαφανίζοναι και εμφανίζονται πάλι την μέρα της Κρίσης και μπαίνουν ψυχή και σώμα ενωμένα στον παράδεισο ή την κόλαση.

Ο Σουφισμός αναπτύχθηκε γύρω στον 8ο μΧ αιώνα και πήρε στοιχεία από τις μυστικές διδασκαλίες των Ελληνων, των Βουδιστών και των Ινδουϊστών και τα ανέμειξε με την παραδοσιακή ισλαμική πίστη. Οι δάσκαλοι των Σούφι, διδάσκουν ότι μετά τον θάνατο ο ίδιος ο άνθρωπος δικάζει (ελέγχει) τον εαυτό του και από κει και πέρα κουβαλάει τον δικό του παράδεισο και την δική του κόλαση.

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

quote:

---

Ψηλός
Να υπάρχουν άραγε, στο εδώ φόρουμ, άτομα που να γνωρίζουν το πιστεύω και άλλων θρησκειών πέραν της Χριστιανικής, σχετικά με την ύπαρξη παραδείσου και κόλασης και για τη μεταθάνατον ζωή;

---

Θερμοκρασία του Παράδεισου

Το "Ησαΐας 30:26" αναφέρει: "Επιπλέον, το φως της Σελήνης θα είναι όπως το φως του Ήλιου και το φως του Ήλιου θα είναι επταπλό, όπως το φως επτά ημερών." Κάποιος ερμήνευσε αυτό το απόσπασμα, με την έννοια ότι, η ακτινοβολία που θα δέχεται ο Παράδεισος απ' τον ήλιο είναι 7 φορές 7 ή 49 φορές απ' αυτήν που δέχεται σήμερα η γη. Η συνεισφορά της σελήνης θα είναι επιπρόσθετη, η οποία ισούται με την παρούσα ποσότητα που η γη λαμβάνει απ' τον ήλιο. Έτσι, ο Παράδεισος θα δέχεται (49+1) ή 50 φορές την ακτινοβολία που δέχεται σήμερα η γη.

Ο νόμος Stefan-Boltzmann για την ακτινοβολία συνδέει τη θερμοκρασία ενός αντικειμένου με τη ποσό της ακτινοβολίας που λαμβάνει. Θα πρόβλεπε ότι η θερμοκρασία του παράδεισου θα ήταν 498 βαθμοί Κελσίου πιο υψηλή από την παρούσα θερμοκρασία της γης. Έτσι ο Παράδεισος θα είχε γύρω στους 525 °C.

Παρ' όλα αυτά, αυτή η θερμοκρασία θα ήταν μόνο η θερμοκρασία "σταθερής κατάστασης". Πιθανά, ο Παράδεισος να δημιουργήθηκε αμέσως μετά τη Γη ώστε να είναι έτοιμος για τους πρώτους κατοίκους του: τον Άβελ, τον Αδάμ και την Εύα. Η "Αποκάλυψη 21:17" λέει ότι οι τοίχοι της Νέας Ιερουσαλήμ είναι 144 κυβικά στο πάχος. Αυτό είναι περίπου 66 μέτρα. Αυτό το πάχος του τοίχου θα ήταν ένα αποτελεσματικό μονωτικό υλικό. Έτσι ο Παράδεισος θα έκανε πολλούς μήνες για να φτάσει στη θερμική του ισορροπία. Αλλά πιθανά αυτή να έχει φτάσει σήμερα τους 525 °C.

Η θερμοκρασία της Κόλασης

Η "Αποκάλυψη 21:8" αναφέρει : "Αλλά ο δειλός και ο άπιστος … θα έχουν το μερίδιό τους στη λίμνη που καίει με φωτιά και θειάφι." Το θειάφι είναι το θείο. Για να λιώσει το θείο, η θερμοκρασία του πρέπει να είναι 444.6 °C ή χαμηλότερη.

Έτσι ο Παράδεισος είναι τουλάχιστον 80 °C θερμότερος απ' την Κόλαση. Αν υποθέσουμε, ότι τα λαμπρά σώματα που θα έχουν οι κάτοικοι του Παράδεισου, είναι τόσο ευαίσθητα στη θερμότητα όσο και τα γήινά μας σώματα, τότε θα υπέφεραν πολύ. Ο Παράδεισος θα γίνονταν χειρότερος απ' την Κόλαση. Αφού αυτό δεν γίνεται να συμβεί, λόγω θεολογικών θεωρήσεων, ο Παράδεισος θα πρέπει να έχει κάποιες πολύ αποτελεσματικές μεθόδους κλιματισμού για να ελέγξει την υπερβολική εισερχόμενη ακτινοβολία!!!

Aπό το "Η Θερμοκρασία του Παράδεισου και της Κόλασης"

quote:

---

την μεταθανατια ζωη στις Θρησκειες

---

'Η έκφραση "γυμνή αλήθεια" έχει εφευρεθεί για να μπορεί ο καθένας να την ντύνει όπως τον συμφέρει'

quote:

---

Mπρρρρρ..... Πάντως έχουμε μια ελπίδα από κει, μια και δέχονται και μη πιστούς.

---

quote:

---

Ναι οι ψυχές πάνε ενωμένες με το σώμα. Αλλά αν έχω καταλάβει σωστά, το ίδιο συμβαίνει και στην Χριστιανική πίστη.
Οταν λέμε για "ανάσταση νεκρών" την μέρα της Κρίσης, εννοούμε ανάσταση για τα σώματα των νεκρών. Αρα θα έχουμε μία αναδημιουργία των σωμάτων που θα ενωθούν με την ψυχή και θα οδηγηθούν είτε στον Παράδεισο είτε στην Κόλαση. (Αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος)

---

Πραγματικά αυτό λέει η Αγία Γραφή τονίζοντας την διαφορά οτι τα ίδια σώματα που θα αναστηθούν δέν θα είναι φθαρτά αλλά αιώνια και άφθαρτα. Φέξε Μάη μου δηλαδή αλλά λίγο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβουμε οτι νομίζει οτι απευθύνεται σε χαζοχαρούμενα. Το παλιό σώμα είναι καθαρή ύλη και η ύλη πάντα φθείρεται και όταν καταστραφεί δέν δημιουργείται ποτέ στην προηγούμενη της μορφή πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν ζωντανό οργανισμό. Το να μεταναστεύσει η ψυχή ή το πνεύμα σε έναν άλλο ζωντανό οργανισμό δεκτό αλλά αυτήν την υπόθεση απορρίπτουν οι Μονοθειστικές θρησκείες. Άν νομίζουν οτι έχει ο Θεός τέτοιες ικανότητες να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να επαναφέρει όλους τους ανθρώπους στην κατάσταση που βρίσκονταν πρίν τον θάνατο τους και να μένουν αναλοίωτοι απο κεί και πέρα στον χρόνο ας το αποδείξουν.

Μα και αν το φάνε τα σκουλήκια, πάλι δεν εξαφανίζεται;

Μπορεί να μας διαφωτίσει κανείς πάνω σ'αυτό; Γιατί δεν δέχεται δηλαδή η εκκλησία την καύση των νεκρών;

Από πού προκύπτουν αυτές οι δοξασίες;

"Αυτοί που αγνόησαν το δικαίωμα του ανθρώπου για το Θεό και πρόσβαλαν τα απαράγραπτα δικαιώματα του Θεού για τον άνθρωπο, αυτοί και μόνον μπορούν να επικαλούνται τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα για να νομιμοποιήσουν την ασέβειά τους στον άνθρωπο.

Η καύση των νεκρών δεν είναι ατομικό δικαίωμα του νεκρού πλέον ανθρώπου. η διατήρηση του σώματός τους αποτελεί κοινωνική υποχρέωση σεβασμού και επιβιώσεως του προσώπου του. Είναι αδύνατο το θέλημα του ενός -και ας αποκαλείται αυτό δικαίωμα- να προσκρούει στην ανάγκη για σεβασμό του συνόλου. Δεν μπορεί να είναι δικαίωμα κάποιου να τον...κάψουμε εμείς! Το θέμα δεν είναι αν κάποιος επιθυμεί να καεί. είναι αν η κοινωνία θα δεχθεί να τον κάψει.

Η κοινωνία με την καύση των νεκρών προσυπογράφει το δικό της τέλος. τον μηδενισμό της. Μια κοινωνία που δεν αντέχει τον άνθρωπο ούτε στην ασθένειά του, ούτε στην αδυναμία του, ούτε στον θάνατό του, μια κοινωνία που καίει τους νεκρούς της, μια κοινωνία που καταστρέφει και την ανάμνηση της ζωής και την ενθύμηση των μελών της -αυτό είναι τα λείψανα- μια κοινωνία που κάνει την αρχή του ανθρώπου τεχνητή και μηχανική και το τέλος του οριστικό και αμετάκλητο, μια κοινωνία που αρνείται την πνοή του αιώνιου και εγκλωβίζεται στην ασφυξία του εφήμερου, τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η κοινωνία με τη ζωή; Ακόμη και οι άθεοι υπογράμμιζαν την ανάμνηση των επίγειων θεών τους με ταριχεύσεις των σωμάτων τους (περίπτωση Λένιν) ή όπου αυτό δεν ήταν δυνατόν με κατασκευές αγαλμάτων και ψεύτικων ομοιωμάτων.

Φαίνεται πως το αποτέλεσμα του ανθρωπισμού χωρίς Θεό, του πολιτισμού χωρίς αξίες και του μηδενισμού χωρίς σκοπό, το αποτέλεσμα της σύγχυσης της αθεϊας, είναι η εξαφάνιση του ανθρώπου,η καύση και του τελευταίου υπολείμματός του. Η καύση των νεκρών οδηγεί στην καύση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Κατόπιν τούτων, δεν είναι ότι δεν της επιτρέπεται, αλλά η Εκκλησία αδυνατεί και αρνείται να δεχθεί μια απλά χρηστική και καθόλου πειστική λύση ελάσσονος πρακτικής βαρύτητος και να θυσιάσει το βίωμα του σεβασμού της στη θεϊκότητα του προσώπου του κάθε ανθρώπου, πολλώ μάλλον του ανθρώπου που αυτή βάφτισε στη κολυμβήθρα της τιμώντας ταυτόχρονα και την ψυχή και το σώμα του. Το μείζον δεν μπορεί να υποταχθεί στο έλασσον. Είναι αδύνατον όποιος πιστεύει στην Εκκλησία και αποδέχεται την πρόταση ζωής της, όποιος ζει την πραγματικότητα της ψυχής, όποιος σέβεται τον άνθρωπο να μην τιμά και το σώμα. Το σώμα χρήζει μεγαλύτερης τιμής και σεβασμού από την κοινωνία μετά θάνατον απ' όση περιποίηση και προστασία δέχθηκε από τον ίδιο τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια της ζωής του."

Προσπαθώ να αντιγράψω αυτά που έχω υποσχεθεί και σύντομα θα τα παραθέσω.

μημπως δεν ειναι και ατομικο του δικαιωμα το αν θα βαφτιστει η οχι;
γιατι αν ειναι δικαιωμα του το αν θα δεχτει το βαφτισμα τοτε με ποιο δικαιωμα η ορθοδοξη εκκλησια βαφτιζει τα βρεφη;

<<η διατήρηση του σώματός τους αποτελεί κοινωνική υποχρέωση σεβασμού και επιβιώσεως του προσώπου του. Είναι αδύνατο το θέλημα του ενός -και ας αποκαλείται αυτό δικαίωμα- να προσκρούει στην ανάγκη για σεβασμό του συνόλου. Δεν μπορεί να είναι δικαίωμα κάποιου να τον...κάψουμε εμείς! Το θέμα δεν είναι αν κάποιος επιθυμεί να καεί. είναι αν η κοινωνία θα δεχθεί να τον κάψει.>>

με την ιδια λογικη κανεις δεν πρεπει να γινετε δωρητης οργανων
γιατι η διατηρηση του σωματος αποτελει κοινωνικη υποχρεωση σεβασμου και επιβιωσεως του προσωπου του

<<Η κοινωνία με την καύση των νεκρών προσυπογράφει το δικό της τέλος. τον μηδενισμό της.>>
οι ινδοι που καινε τους νεκρους μια χαρα τους βρισκω 1,2 δις και οχι 0

<<Η καύση των νεκρών οδηγεί στην καύση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.>>

ενω η εκταφη του σωματος που δεν εχει λιωσει και το πετανε σε ενα κασονι μια μαζα απο σαρκα και οστα για να παρει την θεση στο νεκροταφειο καποιο αλλο σωμα οδηγει στην αναβαθμηση της ανθρωπινης αξιοπρεπειας

<<μια κοινωνία που κάνει την αρχή του ανθρώπου τεχνητή και μηχανική και το τέλος του οριστικό και αμετάκλητο, μια κοινωνία που αρνείται την πνοή του αιώνιου και εγκλωβίζεται στην ασφυξία του εφήμερου, τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η κοινωνία με τη ζωή;>>

μια κοινονια που δεν περιμενει παραδεισο και μετα θανατον ζωη σηγουρα προχωρα ποιο μπροστα απο μια κοινονια που εγκλωβιζεται στην ψευδαισθηση της αιωνιας ζωης

<<Κατόπιν τούτων, δεν είναι ότι δεν της επιτρέπεται, αλλά η Εκκλησία αδυνατεί και αρνείται να δεχθεί μια απλά χρηστική και καθόλου πειστική λύση ελάσσονος πρακτικής βαρύτητος και να θυσιάσει το βίωμα του σεβασμού της στη θεϊκότητα του προσώπου του κάθε ανθρώπου, πολλώ μάλλον του ανθρώπου που αυτή βάφτισε στη κολυμβήθρα της τιμώντας ταυτόχρονα και την ψυχή και το σώμα του.>>

του καθε ανθρωπου που τον βαφτησε χωρις την συναινεση του
και τιμουσε το σωμα του λεγοντας του οτι οτι το σωμα ζητα ειναι αμαρτια

Σπάνια έχω διαβάσει τόσες αυθαίρετες και ατεκμηρίωτες απόψεις σε υπαρξιακά ζητήματα. Αλίμονο, εάν αφήσουμε τα κοινωνικά ζητήματα και την ηθική να τα διαφεντεύει το εκάστοτε θεοκρατικό σκοτάδι.

Εξαιρετικά αφιερωμένο λοιπόν το παρακάτω κείμενο, το οποίο και δανείζομαι.

Άθεος δεν γίνεται ποτέ o αγράμματος, ο αμαθής, ο αφελής, η ο μη γνωρίζων σε βάθος και έκταση θετικές επιστήμες.

Συνειδητά Άθεος γίνεται, μόνο εκείνος, όπου ορθολογιστικά σκεπτόμενος, πληροφορημένος επαρκώς και σε βάθος με επιστημονική αντίληψη των πραγμάτων, κάποια χρονική στιγμή της ζωής του, με θάρρος και τόλμη αποβάλλει τον μύθο και τις παραδόσεις που έρχονται σε σύγκρουση της έρευνας , της γνώσης, της ΑΛΗΘΕΙΑΣ που τεκμηριώνεται μόνο απ’ αυτή. Για τους βολεμένους «εκπροσώπους Θεών και Διαβολών» ο ΑΘΕΟΣ είναι ο χειρότερος ΕΧΘΡΟΣ τους, αφού είναι ο ΜΟΝΟΣ που μπορεί να τους απομυθοποιεί και να «ξεσκεπάζει» την υποκρισία τους.

«Επιστήμονες» που δηλώνουν η εξακολουθούν να «πιστεύουν» σε Θεούς και Διαβόλους η να διέπονται από μεταφυσικές ανησυχίες, είτε δεν έχουν «ψαχτεί» αρκετά με το θέμα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ και του ΜΥΘΟΥ, είτε δεν θέλουν να «στιγματισθούν» κοινωνικά, η τέλος ίδια συμφέροντα, τους αποτρέπουν να δηλώσουν την ανυπαρξία των.

Για ζητήματα η φαινόμενα που το σημερινό επίπεδο της επιστήμης αδυνατεί η δυσκολεύεται να δώσει απαντήσεις, δεν σημαίνει ταυτόχρονα την απαξίωση της, αλλά αντίθετα προτρέπει τον επιστήμονα ερευνητή να συνεχίσει το δύσκολο έργο του για νέες ανακαλύψεις και γνώσεις που να απαντούν σ’ αυτές. Ο άνθρωπος της έρευνας, που προσφέρει αντικειμενική γνώση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, είναι ο μόνιμος εχθρός των θρησκειών, των πατρόνων και των παρασίτων τους όπου η ύπαρξη τους στηρίζεται κυρίως απ’ τις πλειοψηφίες των γαλουχημένων αφελών, αμαθών, παραπληροφορημένων τυφλών πιστών.
Άλλοι πάλι «σοφίζοντες» ποικιλοτρόπως, αναζητούν «λύσεις η απαντήσεις» των φαινομένων όχι με επιχειρήματα άξια λόγου, αλλά μέσω αχαλίνωτου υποθετικού στοχασμού μεταφυσικών θέσεων, εγκλωβισμένοι σε ατέρμονους λαβυρίνθους φανταστικών σεναρίων. Όλα όσα εκφράζουν, αν δεν στοχεύουν σε σκοπιμότητες οικονομικών η άλλων συμφερόντων, τότε, μόνο γραφικοί μπορεί να χαρακτηριστούν.

Υπάρχει η ιστορία υποκειμενικής βάσης, γραμμένη στα μέτρα και συμφέροντα συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων, αλλά και ιστορία αντικειμενική που την ξεπερνά με λογική, ντοκουμέντα και επιστημονικά επιχειρήματα μη αμφισβητούμενα.
Οι γνώσεις μεμονωμένων – ξεκομμένων ιστορικών συμβάντων, δεν χρησιμεύουν σχεδόν σε τίποτα την αντίληψη μας για την ουσιαστική ΑΛΗΘΕΙΑ, αν δεν συνδυασθούν με όλες εκείνες τις παραμέτρους που στο σύνολο τους δημιουργούν το ιστορικό γεγονός. Οι παράμετροι αυτοί, μπορεί να είναι προσωπικές φιλοδοξίες, εθνικές, οικονομικές, πολιτικές, θρησκευτικές, στρατιωτικές σκοπιμότητες κλπ. Το σύνολο δηλαδή της ανθρώπινης δραστηριότητας στην σκέψη και δράση για εκπλήρωση συγκεκριμένου κάθε φορά στόχου.

Προκείμενου δε την επίτευξη του, κάθε μέσον και ανάλογα ποιος και πως το χρησιμοποιεί, γίνεται «θεμιτό», ανεξάρτητα του κόστους και ποιος το πληρώνει.
Το «δίκιο» βρίσκεται πάντα με το μέρος του ισχυρότερου. Ο ηττημένος δεν έχει ούτε λόγο ούτε έργο, μέχρι οι κοινωνικές η άλλες συγκυρίες να τον επαναφέρουν στο προσκήνιο, ισχυρότερο του πρώην ισχυρού του αντιπάλου, για να παίξει τον δικό του ρόλο στην ιστορία.

Οι κατά περίπτωση κοινωνικές συγκρούσεις ως μέσον διεκδίκησης συμφερόντων, αποτελούν κανόνα εξέλιξης της κοινωνίας προς το καλύτερο η και το χειρότερο. Η έκβαση της σύγκρουσης δημιουργεί νέα δεδομένα. Μπορεί να την προωθεί πολιτισμικά - οικονομικά, μπορεί και όχι. Μια λαϊκή εξέγερση - επανάσταση ενάντια στο κατεστημένο με στόχους την δικαιότερη κατανομή του εθνικού πλούτου, την ελευθερία σκέψης κι’ έκφρασης, την κοινωνική δικαιοσύνη, της ποιοτικής αναβάθμισης της ζωής του μέσου ανθρώπου, δείχνει και αφορά μόνο εκείνους τους πολίτες που αν μη τι άλλο, γνωρίζουν πως κανένας « Μεσσίας» δεν πρόκειται να τους «σώσει».... Είναι συνειδητοποιημένοι πως μόνο με την αγωνιστικότητα τους εξαρτάται η όχι το μέλλον τους. Δεν μπορούν ποιοτικά να συγκριθούν μ’ εκείνους τους επαναστάτες που με τυφλή πίστη στον ηγέτη «σωτήρα» - ιδιαίτερα αν είναι θρησκευτικός - η ζωή τους θα πάει προς το καλύτερο.....

Αν τολμήσουμε να δούμε την αλήθεια των πραγμάτων με καθαρό μυαλό, είναι βέβαιο ότι στο τέλος, όλα η σχεδόν όλα, θα τα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά απ’ ότι σήμερα.
Το «κέρδος» μας θα είναι η αίσθηση απόλυτης πνευματικής ελευθερίας και επομένως της ψυχολογίας μας όπου θα μας απαλλάξει από τις επίκτητες καλλιεργημένες φοβίες μας. Φοβίες που καθορίζουν ολόκληρη τη ζωή μας, από ενέργειες που μας καθιστούν στάσιμους ποικιλοτρόπως. Η δειλία, ο φόβος και η ανασφάλεια, μας οδηγούν στην ψυχολογία του ηττημένου, πριν ακόμα αρχίσουμε να δίνουμε την «μάχη» της ζωής μας.

Για τους περισσότερους, οι έννοιες αυτοσεβασμού, αυτοπεποίθησης, αυτοκριτικής, δεν διδάσκονται ούτε προβάλλονται όπως θα έπρεπε από την οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο μέσω της παρεχόμενης παιδείας όπου καλλιεργεί κυρίως την υποταγή, την μοιρολατρία, την συναισθηματική φόρτιση στη σκέψη (άρα αντίληψη και συμπεριφορά του), την απαξίωση η υποβάθμιση της ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ως «οδηγού» ζωής.

Η υποταγή του ανθρώπου στο «σύστημα», μέσω και μόνο του φόβου τιμωρίας του, από νόμους «Θεϊκούς» η ανθρώπινους, δεν τον κάνουν απαραίτητα και σωστό η δίκαιο κοινωνικό ον στις αντιλήψεις η στις ενέργειες του. Αντίθετα στις περισσότερες των περιπτώσεων, γίνεται καχύποπτος για όλους και για όλα γύρο του, βγάζοντας μια «κρυφή» η «ανοικτή» επιθετικότητα στην προσπάθεια «άμυνας» του «εγώ» του. Οι «άγιοι πατέρες» του χριστιανισμού, γνώστες των φυσικών ανθρώπινων αδυναμιών, δίνουν άφεση αμαρτιών στους «μετανοούντες»…. Το «ουδείς αναμάρτητος» δικαιολογείται απ’ την ίδια φυσική μας υπόσταση. Αν λοιπόν έτσι μας ήθελε ο «Πλάστης» μας και μάλιστα «κατ’ εικόνα και ομοίωση», τότε κι’ Αυτός δεν είναι αναμάρτητος. Τι νόημα έχει επομένως η «άφεση αμαρτιών» και για ποιον;

Χωρίς κατάλληλη παιδεία και πνευματική καλλιέργεια επιστημονικής βάσης και αυτόπροσδιορισμού του έναντι της κοινωνίας, είναι έτοιμος κάθε στιγμή ο καθένας που θα πιστέψει ότι μπορεί να παρανομήσει ατιμώρητα, να κάνει αντικοινωνική ενέργεια η έργο, προσωπικού η άλλου συμφέροντος.

Το ζητούμενο μιας θεωρητικά και μόνο ιδανικής κοινωνίας δικαίου, θα έπρεπε να είναι η αναβάθμιση της παιδείας του ατόμου, σε επίπεδο τέτοιο, όπου κυρίαρχα στοιχεία της προσωπικότητας του, θα ήταν η αυτοκριτική ικανότητα τοποθέτησης του εαυτού του έναντι της κοινωνίας και ο αυτοέλεγχος των ενεργειών του έναντι των άλλων, χωρίς τον φόβο τιμωρίας του, από το όποιο πολιτικό η θρησκευτικό «σύστημα» αξιών.

Από μόνος του ο καθένας, θα ενσωμάτωνε στο «είναι» του, τους νόμους δικαίου και κατανόηση της ανάγκης ομαλούς συνύπαρξης με τους άλλους. Μια τέτοια όμως θεωρητικά και μόνο, «ιδανική κοινωνία» όπου οι πάντες θα λειτουργούσαν ως θεσμικοί, αποτελεί ουτοπία. Βρίσκεται ΕΞΩ και ενάντια της φυσικής μας υπόστασης που ενσωματώνει πλήθος αδυναμιών αλλά και δυναμικών συμπεριφορών σε ατομικό πρωτίστως επίπεδο.

Το συλλογικό πνεύμα, αποτελεί το μέσον η το «εργαλείο» επίτευξης του στόχου. Το ίδιο συμβαίνει σ’ όλους τους ζωντανούς οργανισμούς όπου η «καλοσύνη» περισσεύει μόνο και όταν σε ατομικό, οικογενειακό η άλλο επίπεδο όλα βαίνουν «καλώς». Στον κίνδυνο, στην πείνα, στην στέρηση ελευθερίας κλπ, οι αντιδράσεις είναι κοινές για όλους, αλλά το γνωστό ο «σώζον εαυτόν σώζεται», λειτουργεί ενστικτωδώς για τον καθένα ξεχωριστά.

Η Κόλαση είναι ένα τεράστιο τραπέζι κι οι κολασμένοι πεινασμένοι.

Είναι δεμένοι χειροπόδαρα σε μεγάλους πάγκους μπρος στο τραπέζι.

Το τραπέζι γιομάτο φαγητό, όλα τα καλά του Θεού

ψητά, σουβλιστά, κοκορέτσια,

πιλάφια, σαλάτες, τυριά,

γλυκά και φρούτα απ’ όλα τα δέντρα της γης.

Οι κολασμένοι λυσσάν στην πείνα

και ορμάν να φάνε.

Όμως μονάχα το δεξί χέρι έχουν ελεύτερο

κι εκεί έχουν δεμένη μια μακριά ξύλινη κουτάλα,

ένα μεγάλο χουλιάρι κι αρπάν το φαγητό.

Όμως δεν μπορούν να το φέρουν στο στόμα

γιατί είναι πολύ μακρύ

κι όλο αρπάζουν κι όλο τους πέφτει πάνω τους

πότε στους ώμους, πότε στην πλάτη,

σκύβουν, γέρνουν αλλά τίποτα.

Μένουν αιώνια πεινασμένοι.

Άκου τώρα πως είναι ο Παράδεισος.

Ο Παράδεισος είναι ένα τεράστιο τραπέζι

Οι δίκαιοι είναι δεμένοι χειροπόδαρα

μπρος του καθισμένοι σε μακριούς πάγκους

και το τραπέζι γεμάτο φαγητά.

Οι δίκαιοι έχουν ελεύθερο μόνο το δεξί τους χέρι

και κει δεμένο ένα τεράστιο μακρύ χουλιάρι.

Καραγκιόζης: Μα έτσι είναι η Κόλαση βρε παραμυθά!

Ναι Καραγκιόζη, μόνο που στον Παράδεισο κανένας δεν πεινά.

Γιατί οι δίκαιοι παίρνουν με τις κουτάλες φαΐ

κι αντί να παλεύουν να το φαν

απλώνουν τα μακριά χουλιάρια

και ταΐζουν τους απέναντί τους.

Έτσι στον Παράδεισο όλοι είναι χορτάτοι.

Επίλογος

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α, να ‘χουμε και το νου μας, η πλεονεξία θα καταστρέψει τον κόσμο…!

Εδώ, κυρίες, κύριοι κι αγαπημένα μας μικρά παιδιά, ντι όπερα Ορφέο…! λάζα ντε λα φινίτο. Για σας, για σας, και χαρά σας κι ο χαλβάς στην έξοδο…!

ΤΕΛΟΣ

quote:

---

Θα σου πω εγώ Χατζηαβάτη πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση.

Η Κόλαση είναι ένα τεράστιο τραπέζι κι οι κολασμένοι πεινασμένοι.

Είναι δεμένοι χειροπόδαρα σε μεγάλους πάγκους μπρος στο τραπέζι.

Το τραπέζι γιομάτο φαγητό, όλα τα καλά του Θεού

ψητά, σουβλιστά, κοκορέτσια,

πιλάφια, σαλάτες, τυριά,

γλυκά και φρούτα απ’ όλα τα δέντρα της γης.

Οι κολασμένοι λυσσάν στην πείνα

και ορμάν να φάνε.

Όμως μονάχα το δεξί χέρι έχουν ελεύτερο

κι εκεί έχουν δεμένη μια μακριά ξύλινη κουτάλα,

ένα μεγάλο χουλιάρι κι αρπάν το φαγητό.

Όμως δεν μπορούν να το φέρουν στο στόμα

γιατί είναι πολύ μακρύ

κι όλο αρπάζουν κι όλο τους πέφτει πάνω τους

πότε στους ώμους, πότε στην πλάτη,

σκύβουν, γέρνουν αλλά τίποτα.

Μένουν αιώνια πεινασμένοι.

Άκου τώρα πως είναι ο Παράδεισος.

Ο Παράδεισος είναι ένα τεράστιο τραπέζι

Οι δίκαιοι είναι δεμένοι χειροπόδαρα

μπρος του καθισμένοι σε μακριούς πάγκους

και το τραπέζι γεμάτο φαγητά.

Οι δίκαιοι έχουν ελεύθερο μόνο το δεξί τους χέρι

και κει δεμένο ένα τεράστιο μακρύ χουλιάρι.

Καραγκιόζης: Μα έτσι είναι η Κόλαση βρε παραμυθά!

Ναι Καραγκιόζη, μόνο που στον Παράδεισο κανένας δεν πεινά.

Γιατί οι δίκαιοι παίρνουν με τις κουτάλες φαΐ

κι αντί να παλεύουν να το φαν

απλώνουν τα μακριά χουλιάρια

και ταΐζουν τους απέναντί τους.

Έτσι στον Παράδεισο όλοι είναι χορτάτοι.

Επίλογος

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α, να ‘χουμε και το νου μας, η πλεονεξία θα καταστρέψει τον κόσμο…!

---

Φίλε Ψηλέ για πρώτη φορά !
Πολύ χάρηκα πάντα τέτοια!!!

Φύτεψα πάλι τα κρίνα της ψυχής μου σ'άπιστο χώμα

Αλήθεια, δέχθηκαν άραγε κάποια τιμωρία οι εθνοκτόνοι παράφρονες της Παλαιάς Διαθήκης? Δέχθηκε άραγε κάποια τιμωρία ο Αβραάμ ή ο Ιησούς του Ναύη? Δέχθηκαν κάποια τιμωρία αυτοί οι εκλεκτοί του Θεού για τα όσα ανομήματα και εγκλήματα διέπραξαν, η όσοι εκτελούνε φόνους και σφαγές εις το όνομα του Θεού ξεπλένονται?

Τελικά, ΠΟΤΕ τιμωρείται κάποιος στον χριστιανισμό? Όταν από σφαγέας γίνεται άγιος και θαυματουργός? (π.χ. Μέγας Κωνσταντίνος)

Καμία εξήγηση?

snoopy:
«Ο ΥΛΙΣΤΗΣ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΥΠΕΡΒΟΥΜΕ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΗΙΝΑ ΟΡΙΑ.»

Άλλο η θρησκευτική πίστη φίλτατε και άλλο η πίστη στην επιστημονική αλήθεια και την αίθρια αντιμετώπιση του μυστηρίου της ζωής. Μην τα συγχέεις.

Για πες μου, ΠΩΣ είσαι σε θέση να γνωρίζεις την διαφορά μεταξύ των γήινων ορίων και των ορίων που αφήνεις να εννοηθούνε?

Πως είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι γενικώς υπάρχουνε και «άλλα όρια»?

Επίσης, η αγάπη για την οποία ομιλείς, ουδέποτε μπόρεσε να επικρατήσει στους κόλπους του χριστιανισμού. Ούτε όσον αφορά τις μεταξύ τους σχέσεις αλλά ούτε και όσον αφορά σχέσεις με άλλες κοσμοθεάσεις.

Ο ίδιος ο Ιησούς απέκλεισε εθνικούς και Σαμαρείτες, διαχώρισε τους μεν από τους δε. Το ίδιο έπραξαν και οι μαθητές του, το ίδιο και συνεχίζεται σήμερα.

Τελικά, ΠΟΥ την εντόπισες αυτή την αγάπη?

quote:

---

ΟΙ ΥΛΙΣΤΕΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΜΑΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΝΗΡΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΟΣΩΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ.

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

Δηλ. εσύ που είσαι "καλός Χριστιανός" δεν κάνεις τις κακές πράξεις που έχεις στον νου σου, μόνο και μόνο επειδή η θρησκεία, σου λέει ότι μετα θάνατον θα τιμωθείς γι αυτές και θα βασανίζεσαι για πάντα στην Κόλαση;
Δηλ. ο φόβος της αιώνιας τιμωρίας είναι αυτό που σε κρατάει από το να κάνεις μιά κακή πράξη;! Αν ήσουν ελεύθερος από τέτοιες δοξασίες θα έκλεβες, θα εξαπατούσες, θα σκότωνες;!

quote:

---

Ostria
Αν ήσουν ελεύθερος από τέτοιες δοξασίες θα έκλεβες, θα εξαπατούσες, θα σκότωνες;!

---

macedon

quote:

---

Schwabe:
Για πες μου, ΠΩΣ είσαι σε θέση να γνωρίζεις την διαφορά μεταξύ των γήινων ορίων και των ορίων που αφήνεις να εννοηθούνε?
Πως είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι γενικώς υπάρχουνε και «άλλα όρια»?

---

ΤΑ ΓΗΙΝΑ ΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΑΦΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ.
Τα "άλλα όρια" είναι ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ.

Πριν λίγα χρόνια φίλτατε, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ερμηνεύσει πως μπορεί κάτι να μεταφέρει ποτέ 200 ανθρώπους…..πετώντας!!

Πριν πολλά χρόνια, ο χριστιανισμός θεωρούσε ότι η γυναίκα δεν έχει ψυχή. Χρειάστηκε μια οικουμενική σύνοδος για να το….αποφασίσουνε!

Πριν πολλά χρόνια, οι Εβραίοι προπάτορες του Ιησού θεωρούσαν ότι σπέρμα φέρει ΜΟΝΟ Ο ΑΝΔΡΑΣ και όχι η γυναίκα! Και να σκεφτείς ότι κατά τα άλλα ήσαν και «θεόπνευστοι»…….

Επομένως, τζάμπα μην σκοτίζεσαι. Η επιστήμη αργά αλλά σταθερά εξηγεί και ερμηνεύει όλα όσα μας περιβάλλουνε.

Εάν δε αναφερθούμε στα όσα παράλογα και εξωφρενικά έλεγαν κάποιοι «Πατέρες» και «Άγιοι» της χριστιανοσύνης για τα…γήινα όρια, τότε φίλτατε θα…….μας πέσουνε τα μαλλιά!!

Αλήθεια, στο θέμα της τιμωρίας γιατί δεν απαντάς? Τι έγινε με όλα εκείνα τα απάνθρωπα εγκλήματα της Π.Δ. που διέπραξε ο θεός του χριστιανισμού?

quote:

---

Schwabe:
Αλήθεια, στο θέμα της τιμωρίας γιατί δεν απαντάς? Τι έγινε με όλα εκείνα τα απάνθρωπα εγκλήματα της Π.Δ. που διέπραξε ο θεός του χριστιανισμού?

---

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΕΩΡΩ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ? ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΥΤΟ, ΟΥΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΜΕ Η ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΟΥΜΕ.
ΟΤΙ ΑΣΠΑΖΟΜΑΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΣΠΑΖΟΜΑΙ ΣΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΣ Π.Δ.

quote:

---

ΟΥΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr