Σκέφτομαι πως ο όρος δωδεκαθεϊστής αναφέρεται για πρώτη φορά την μεταχριστιανική περίοδο (αν κάνω λάθος διαψέυστε με). Αλλά σκεφτομαι ακόμα οτι ο χαρακτηρισμός αυτός προσδιορίζει την προσπάθεια του Χριστιανισμού να επικρατήσει στην Ρωμαϊκη Αυτοκρατορία.
Διερωτόμαι διαβάζοντας τον Τίμαιο του Πλάτωνος. Λέει μέσα :

Στον Λόγο του Τιμαίου:

Ο Θεός έκανε τον κόσμο με βάση το Αιώνιο άρα το τέλειο. Έπειτα έφτιαξε τους Θεούς και τους έδωσε εντολή να φτιάξουν τους ανθρώπους αλλά όχι με βάση το αιώνιο αλλά το φθαρτό.

Όλα βέβαια αυτά ειναι το ζουμι.

Αλλά σκέφτομαι ακόμα, Αναφέρετε ο Θεός ως δημιουργός των υπόλοιπων.

Μα και στον Χριστιανισμό δεν πιστεύουμε σε αγίους περισσότερους και από το διπλάσιο των ημερών του έτους;

Λένε: όταν εμείς οι χριστιανοι προσκυνάμε εικόνα το μυαλό μας είναι στον θεό και όχι στο ξύλο.

Μπορεί να έκαναν το ίδιο και οι Αρχαίοι με τα αγάλματα.

Κάνω λάθος;

Άρα, ήταν δωδεκαθειστές και αν ναι γιατί ηταν απαραίτητο να ορκιστούν οι νέοι και οι νέες στο ιερό της Μεγάλης Μητέρας Θεάσς Κυβέλης πίσω από τον Παρθενώνα;

Είναι γνωστό πως ο Παγανισμός τελικά είναι σε πολλά πράγματα σωστότερος από τον Χριστιανισμό δεδομένου οτι σε βοηθά να πιστέψεις σε κάτι τόσο όμορφο όσο η φύση προς το κοινό καλό;

Αυτά

«Ο φόβος και ο τρόμος από τις τιμωρίες με τις οποίες οι Θεοί υποτίθεται ότι τιμωρούν τους παραβάτες, καθώς και άλλες φρικιαστικές εικόνες που αναστατώνουν τον απλοϊκό νου αποτρέπουν τα πλήθη από την παρανομία...Είναι αδύνατο να κυβερνηθεί ο κοινός όχλος και να οδηγηθεί στην αρετή μέσω φιλοσοφικών επιχειρημάτων, αλλά αυτό γίνεται μέσω της δεισιδαιμονίας, μέσω παραμυθιών και μέσω μυθολογικών τεράτων...Όλα αυτά τα επινόησαν οι αρχαίοι νομοθέτες για να τρομάζουν το ανόητο πλήθος».

Γενικότερα πάντως η πίστη και ο μεσσιανισμός δεν είναι γνώρισμα του φιλοσοφικού Ελληνικού στοχασμού. Πως μπορείς λοιπόν να τσουβαλιάσεις κάτω από ένα τόσο αδόκιμο όρο την Ελληνική θεολογική και φιλοσοφική σκέψη..
Για να επικρατήσει βέβαια ο Χριστιανισμός έπρεπε να διαβρώσει και να παραποιήσει….
Χαρακτηριστική είναι η απάντηση που έδωσε ο Φιλόσοφος Θεόφιλος Αλεξάνδρειας στον Συνέσιο της Κυρήνης, όταν ο δεύτερος του πρότεινε να γίνει Χριστιανός επίσκοπος:

«Η φιλοσοφική νοημοσύνη, ενώ κοιτάει προς την αλήθεια, παραδέχεται την ανάγκη να ψεύδεται. Το φως έχει να κάνει με την αλήθεια, αλλά το μάτι έχει περιορισμένη όραση και δεν μπορεί να κοιτάξει κατευθείαν στο φως χωρίς να τραυματισθεί. Καθώς το μισόφωτο είναι πιο υποφερτό για το μάτι, έτσι πιστεύω, είναι και το ( ωφέλιμο ) ψέμα για τους απλούς ανθρώπους. Η αλήθεια βλάπτει εκείνους που δεν μπορούν να κοιτάξουν προς την πραγματικότητα. Εάν οι κανονισμοί της ιεροσύνης μου επιτρέπουν να διατηρήσω μία τέτοια θέση, τότε δέχομαι την χειροτόνηση, εφόσον μπορώ να κρατώ την φιλοσοφία μου ως ιδιωτική υπόθεση στο σπίτι μου και να κηρύττω παραμύθια όταν βρίσκομαι έξω».

Τέλος να αναφέρω ενδεικτικά πριν ξαναεπανέλθω στην λήθη μου κάποιες φιλοσοφικές απόψεις περί Θείου:

· «το παλαιότερο από τα όντα είναι ο Θεός, διότι είναι αγέννητος, το ωραιότερο δημιούργημα είναι ο κόσμος, διότι είναι έργο Θεού το μεγαλύτερο ο χώρος, διότι χωράει τα πάντα». Θαλής ο Μιλήσιος

· «Το άπειρο δεν έχει αρχή... αλλά φαίνεται ότι αυτό είναι η αρχή των άλλων και τα πάντα περιέχει και τα πάντα κυβερνά». Αναξίμανδρος

·«τα Πάντα τα διακόσμησε ο Νους ». Αναξαγόρας

·«Εν εκ των Πολλών και τα Πολλά εκ τους Ενός». .«Αυτόν τον κόσμο, που 'ναι για όλους ίδιος, ούτε κανείς Θεός τον έκανε, αλλά ήταν από πάντα και είναι και θα είναι αιώνια φωτιά, που ανάβει και σβήνει με μέτρο» Ηράκλειτος

·Τα μόνα πράγματα που υπάρχουν αληθινά είναι τα άτομα και το κενό. Δημόκριτος. (Ο Δημόκριτος δεν απέκρουε την λαϊκή εκδοχή πως τα φυσικά φαινόμενα έδωσαν αφορμή στους ανθρώπους να τα ανάγουν σε Θεούς σαν αιτίες τους, είτε πως οι Θεοί παριστάνουν κάποιες καθολικές έννοιες)

·«Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ». Εμπεδοκλής

·«Ναι μα τον αμετέρα ψυχά παραδόντα τετρακτύν, παγάν αενάου φύσεως....» Πυθαγόρας

·«Μόνο το Ον υπάρχει, το Μη Ον δεν υπάρχει ούτε μπορούμε να το σκεφτούμε». Παρμενίδης

«ούτε κατά την μορφή όμοιος με τους ανθρώπους (είναι) ούτε κατά την σκέψη, όλος στοχάζεται κι όλος θωρεί κι όλος ακούει κι ακίνητος στον ίδιο τόπο πάντα μένει» Ξενοφάνης

·«Πάντα ήταν ο,τι ήταν, και πάντοτε θα είναι. Γιατί αν έγινε, κατά αναγκαιότητα έπρεπε να μην ήταν τίποτα πριν γίνει. Αν λοιπόν δεν ήταν τίποτα, δε θα μπορούσε με κανένα τρόπο να γίνει τίποτα από το τίποτα. Επειδή λοιπόν δεν έγινε, και ήταν πάντα και είναι και θα είναι πάντα. Και δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, αλλά είναι άπειρο». Μέλισσος

·«Αδυνατώ να έχω γνώση σχετικά με τους Θεούς, ούτε πως υπάρχουν, ούτε πως δεν υπάρχουν, ούτε πως είναι. Γιατί πολλά είναι αυτά που εμποδίζουν τη γνώση τους, όπως η αδηλοτητα (τους) και η βραχύτητα του (ανθρώπινου) βίου.» Πρωταγόρας

·Ήταν αγαθός (ο Δημιουργός), στο αγαθό δε, κανείς φθόνος δεν γεννιέται ποτέ για κανένα πράγμα. Επειδή, λοιπόν, ήταν χωρίς φθόνο θέλησε να γίνουν όλα όσο το δυνατόν όμοια με τον εαυτό του. Πλάτωνας

·«άνευ αιτίου και αρχής αδύνατον τι είναι ή γενέσθαι» Αριστοτέλης

·«Πρώτα απ' όλα θεωρώντας τον Θεό ζώντα, άφθαρτο και μακάριο, όπως έχει καθιερωθεί περί του Θεού να νοούμε, μην τον συσχετίζεις με οτιδήποτε, δεν ταιριάζει στην αφθαρσία και τη μακαριότητά του». «αυτό που είναι μακάριο και άφθαρτο ούτε το ίδιο έχει προβλήματα ούτε δημιουργεί σε κάτι άλλο, ώστε ούτε από οργή διακατέχεται ούτε και από μεροληψία· γιατί όλα αυτά βρίσκονται μόνο σε ό,τι είναι αδύναμο» «Ή οι Θεοί θέλουν να εξαλείψουν την αδικία από τον κόσμο και δεν μπορούν —και τότε είναι ανίσχυροι, αδύνατοι- ή μπορούν αλλά δεν θέλουν —και τότε είναι κακοί- ή δεν μπορούν αλλά και δεν θέλουν —και τότε είναι και αδύνατοι και κακοί- ή και το θέλουν και μπορούν —τότε γιατί δεν το κάνουν;» Επίκουρος

·«Θεός Νους ειμαρμένη και Δίας είναι το ίδιο πράγμα που καλήται και με πολλά αλλά ονόματα…Όπως το σπέρμα περιέχεται στο σπερματικό υγρό, έτσι και αυτός ως σπερματική αιτία του κόσμου, . προσαρμόζει τον εαυτό του την ύλη με σκοπό την περαιτέρω γέννηση…» Ζήνων ο Κιτιεύς

·Το Έν είναι το απλό και το πρώτο. Είναι το πρωταρχικό («αρχή») γιατί από αυτόν πηγάζουν τα πάντα. Από αυτόν η πρώτη «κίνηση» γιατί μέσα του δεν υπάρχει κίνηση, από αυτόν η «ακινησία» γιατί αυτός ο ίδιος δεν την χρειάζεται. Αυτός ούτε κινείται, ούτε ακινητεί. Δεν έχει κανένα τόπο, όπου θα μπορούσε να σταθεί, ούτε κάπου να κινηθεί, γύρω από τί ή προς τί ή μέσα σε τι θα μπορούσε να κινηθεί; Αφού είναι ο πρώτος...(..).....Ούτε είναι πεπερασμένο. Γιατί από ποιον θα μπορούσε να περιοριστεί; Αλλά ούτε απεριόριστο με το νόημα του μεγέθους, γιατί προς τα πού να επεκταθεί, και τί θα ήθελε έτσι να αποκτήσει, αφού δεν χρειάζεται τίποτε; Αντίθετα κατέχει την απεραντοσύνη ως δύναμη, γιατί δεν αλλοιώνεται ποτέ και ούτε θα ελαττωθεί, αφού και τα μη ελαττωματικά μόνο χάρη σε αυτόν υπάρχουν» Πλωτίνος όχι ο γράφων ημιτασιόν..

Και το καλύτερο στο τέλος….

·«Γιατί ο Θεός δεν είναι κάτι άνουν και άψυχο και υποχείριο στους ανθρώπους. Κι εκείνοι μονάχα που μας χαρίζουν όλα όσα μας χρειάζονται αστέρευτα και διαρκή αυτούς επιστέψαμε ως θεούς, και δεν πιστεύουμε πως υπάρχουν άλλοι θεοί για άλλους ούτε βαρβάρους και Έλληνες Θεούς, ούτε νότιους ούτε βόρειους. Αλλ' όπως ο ήλιος, και η σελήνη, ο ουρανός και η γη και η θάλασσα είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους, και ονομάζονται από άλλους αλλιώτικα και αλλιώτικα από άλλους, έτσι αν και είναι ένας ο
Λόγος που κοσμεί αυτά, και μία η πρόνοια, η οποία το κυβερνά, και δυνάμεις βοηθητικές έχουν ταχθεί ειδικές τιμές για το κάθε ένα, όμως διαφορετικά ονόματα και διαφορετικές τιμές έχουν καθορισθεί από τους διάφορους λαούς με νόμους.....». Πλούταρχος

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Το σύστημα θεοτήτων στην αρχαία Ελλάδα ειναι πολύπλοκο.
Το σίγουρο είναι ότι ο όρος δωδεκάθεο είναι λάθος.
Είναι σαν ένα μαθηματικό σύστημα.

Θα προσπαθήσω να γίνω κατανοητός μ'ένα παράδειγμα: Από την ένωση του Άρη με την Αφροδίτη προκίπτει η Αρμονία.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, κανένα όνομα. Όλα έχουν μια λογική συνέχεια.
Αν διαβάσεις τη θεογονία σε κάποιες στιγμές νομίζεις ότι είναι ένα φιλοσοφικό κείμενο και όχι θεολογικό.

Επίσης σε όλες τις αναφορές θα παρατηρήσεις μια κοινή αρχή, έναν δημιουργό θεό ή δύναμη.

Επικουρικά μόνο να προσθέσω κάτι για την αντίληψη που είχαν οι αρχαίοι για τη θρησκεία.

Τον 2ο π.Χ. αιώνα ο στωικός φιλόσοφος Παναίτιος ο Ρόδιος , ανεγνώριζε τριών (!!!) ειδών θεολογίες.
α. την θεολογία των ποιητών, που είναι προϊόν φαντασίας
β. την θεολογία των φιλοσόφων, που είναι προϊόν σκέψης και
γ. την θεολογία των πολιτικών, που είναι προϊόν νομοθεσίας.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr