«Η αχαριστία έπρεπε να είναι ποινικό αδίκημα», άγνωστος.

Ανάμεσα από πολλά άλλα – ανθρώπινα – γνωρίσματα, επιτρέψτε μου να εστιάσω σε τούτα τα τρία, τα οποία κατά την ταπεινή μου κατέχουν εξέχουσα θέση στο ψυχικό ντιενέι των περισσότερων παροικούντων τούτη την ιερουσαλήμ, μηδέ της αφεντιάς μου εξαιρουμένης βεβαίως βεβαίως.

Το μεσαίο διαφέρει (πάντα) λίγο γιατί μπορεί να μην έχει μόνο αρνητική έννοια αλλά πάντα σχεδόν πάει πακέτο με τα υπόλοιπα.
Αλλά ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Ο Φθόνος, συνώνυμο της ζήλειας, Φθείρει. Και τον φθονούντα και τον φθονούμενο, ποιόν περισσότερο, παίζεται.
Φθορά ψυχική, άρα και σωματική αφού τα πάθη της ψυχής αντανακλούν και στο καβούκι της, το κορμί.
Σύμφωνα με τους ειδικούς είναι αποτέλεσμα αδυναμίας και ένδειξη κατωτερότητας.
Συμπτώματα σοβαρά αλλά όχι θανατηφόρα
Θεραπεία δύσκολη και μόνω εκ των έσω.

Ο Εγωισμός είναι άλλο καπέλλο. Μπορεί να οφείλεται στην καλή γνώση του «εγώ» του φορέα, οπότε είναι θετικό. Μπορεί όμως και στην κακή ποιότητα του καθρέφτη, δίνοντας ψευδή εικόνα-είδωλο. Με λάθος δεδομένα λοιπόν δε μπορεί παρά να έχει λάθος αποτελέσματα.
Ο μεν πρώτος (καλός εννοούμενος) μπορεί να είναι εργαλείο ανέλιξης και προστασίας, ο δε άλλος κατά κανόνα οδηγεί σε εσωστρέφεια και αποκλεισμό, δίνοντας λάθος αντισώματα σε υποτιθέμενες ενίοτε επιθέσεις.

Τέλος, η Αχαριστία, (α-χάρις, αντίθ. ευ-χαρις) συμπληρώνει την τριάδα, μη δυνάμενη να υπάρξει αυτόνομη αλλά πάντα σε συνδιασμό με τα προηγούμενα. Είναι κάτι σαν σύμπτωμα, απόρροια των άλλων και μέσο διάγνωσης. Σαφώς γνώρισμα αδυνάμων χαρακτήρων, όπως και τα άλλα.

Αυτά τα ολίγα σαν εισαγωγή και ας με συγχωρήσουν οι ειδικοί για τις τυχόν αυθαιρεσίες, δεν είναι ορισμοί.

Αφορμή για τούτες τις ανοησίες ένα κείμενο περί φυλετικών γνωρισμάτων που έπεσε στα χέρια μου τελευταία.
Αναπόφευκτα, ήρθε στο νου μου αυτό που λέμε «έλληνες», κατά συμπτωση δε τις μέρες εκείνες παίρναμε άλλο ένα ευρωπαϊκό και πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν περί «ελληνικού ντιενέι», το λέω χοντροκομμένα.
Οι μύθοι είναι καλοί, μπορεί και διδακτικοί αλλά η απομυθοποίηση ενίοτε καλύτερη γιατί μας φέρνει πιό κοντά στην πραγματικότητα.
«Οποιος δεν καταλαβαίνει (τί του γίνεται ή ποιός στ’ αλήθεια είναι συμπληρώνω εγώ) δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει...» λέει ο ποιητής.

Θα κάνω μιαν αρχή απ’την καλή λεγόμενη εποχή (χρυσούς αιών κι έτσι), οχι γιατί και πριν απ’ αυτή δεν έχει ψωμί αλλά γιατί είναι πιό γνωστή σε περισσότερους και μάλιστα για τα θετικά της. Μην ξεχνάμε οτι ακόμη και στους θεούς αποδίδονταν τα παραπάνω χαρακτηριστικά και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού – σε αντίθεση με άλλους λαούς – οι αρχαίοι ημών εποίησαν θεούς κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν και όχι το αντίστροφο.

Σε κείνη λοιπόν την καλή εποχή, πολύ συνοπτικά και μόνο για αρχή θα αναφέρουμε εδώ μόνο μερικές περιπτώσεις χαρακτηριστικές απόρροιες των γνωρισμάτων που λέγαμε, με την ελπίδα να συνεισφέρει κάποιος (ή να με πάρει με τις πέτρες, δεκτό κι αυτό).

Να δούμε λοιπόν ποιά τύχη είχαν απ’τους ευεργετηθέντες από αυτούς μερικά από τα μεγάλα μυαλά της εποχής (κυκλοφορεί και σε φυλλάδιο).

Σωκράτης: τον κέρασαν σφηνάκι αλλά ήταν μπόμπα.
Δημοσθένης: ομοίως, πήγε από ποτό αμφιβόλου ποιότητος (δηλητηριάσθηκε).
Θεμιστοκλής: πέθανε στη Γυάρο της εποχής (εξόριστος).
Αριστείδης: του απεδόθη δικαιοσύνη επίσης με καλογυρισμένη εξορία.
Σοφοκλής: Ομοίως στη γυάρο.
Ισοκράτης: έφτασε παρά ένα τα 100 αλλά κι αυτός στην εξορία.
Πυθαγόρας: επίσης, κατά την επίσημη (μη συνωμοσιολογική) εκδοχή.
Αλκιβιάδης: ομοίως.
Θουκυδίδης: το αυτό.
Πλάτων: επίσης (τον έστειλαν να βρεί την ατλαντίδα του).
Ηρόδοτος: ομοίως (δε θα τον πολυπείραξε καθότι κοσμογυρισμένος).
Ευριπίδης: σωστά, το ίδιο.
Ασχύλος: παρομοίως.
Αναξαγόρας: ναι, το αυτό.
Περικλής: ως μαιτρ της ίντριγκας (πολιτική το λέμε) τη γλύτωσε με μια παραίτηση.
Ικτίνος: σε κάποια «μακρόνησο» επίσης.
Φειδίας: στης φυλακής τα σίδερα (άγνωστο αν συμμετείχε στη διακόσμηση).
Και άλλοι βέβαια που πιθανώς αδικούνται δια της απουσίας των απο δω.

Οπως φαίνεσται, η Ερις πρέπει να ήταν πολύ καπάτσα και ουσιαστικά η πρώτη των θεών και θεαινών αφού κι αυτούς ακόμη τους έκανε ενίοτε μαλλιοκούβαρα.

...συνεχίζεται...

αν αργήσω φάτε (γράψτε δλδ).

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr