Θα ήθελα να ζωντανέψω λιγάκι αυτό το θέμα αν δε πειράζει κάποιον
, παραθέτοντας μια περιγραφή διαλογισμού και οραματισμού. Πρόκειται για μία άσκηση που βρήκα και πιστεύω πως είναι ενδιαφέρουσα, ειδικά για αρχή. Βοηθά αρκετά στον οραματισμό.''Ανοίγω αυτό το θέμα για να παραθέσω τον τρόπο διαλογισμού που χρησιμοποιώ. Καταλαβαίνω πως το θέμα του διαλογισμού είναι πολύ προσωπικό, μα παρ' όλα αυτά πιστεύω πως δεν είναι κακό να παίρνουμε ιδέες και να ψαχνόμαστε περισσότερο.
Ορίστε λοιπόν ο τρόπος:
Αρχικά κάνουμε τα βασικά. Δηλαδή επιλέγουμε το μέρος, την ώρα, τη στάση κτλ. Καλό είναι στην αρχή να μη το έχετε ιδιαίτερα προγραμματισμένο, να διαλογίζεστε όποτε νοιώθετε πως το χρειάζεστε χωρίς υπερβολές.
Αφού τοποθετηθούμε και βολευτούμε, αρχίζουμε το ''ζέσταμα''. Αυτό περιλαμβάνει κινήσεις του κεφαλιού πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά και κυκλικές κινήσεις. Αν αυτές τις συνδιάσουμε με συγκεκριμένες αναπνοές, όπως παραδείγματος χάρη: ρίξτε κάτω το κεφάλι σας, έτσι ώστε το σαγόνι να τείνει να ακουμπήσει το στέρνο, και κάντε βαθιές εισπνοές και γρήγορες εκπνοές, έτσι ώστε να διώξετε την αρνητική ενέργεια. Κάντε το ίδιο με το κεφάλι στραμμένο επάνω (τα μάτια πάντα κλειστά!), πειραματιστείτε μ' αυτά, ψάξτε κάτι που να σας ταιριάζει, έναν δικό σας συνδιασμό κινήσεων που θα σας χαλαρώνει και θα σας ηρεμεί.
Έχοντας κάνει αυτά, νομίζω πως είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε το σημαντικότερο βήμα, το άδειασμα. Συνήθως όταν ακούμε κάτι περί διαλογισμό κενού ή άδειασμα του μυαλού κτλ σκεφτόμαστε πως πρέπει με κάποιο τρόπο να σταματήσουμε τις σκέψεις μας απ' το να εκδηλωθούν, μα στην πραγματικότητα πρέπει να τις αφήσουμε. Το μυστικό είναι αυτές να εκδηλώνονται κι εμείς να τις αγνοούμε. Φανταστείτε πως είστε ουδέτεροι παρατηρητές και δε χρειάζεται να κρίνετε γιατί απλώς θα χάσετε χρόνο και ενέργεια. Κάποια στιγμή απλώς πείτε μέσα σας τέλος! και σταματήστε κάθε σκέψη. Εδώ εν μέρει τις σταματάς απότομα, μα έχοντας κάνει όλα τα προηγούμενα σωστά και χωρίς βιασύνες θα πρέπει να το καταφέρετε σχετικά σύντομα, μα κι αυτό είναι τελείως προσωπικό θέμα.
Για να πετύχετε το κενό, πρέπει να παρακολουθείτε την αναπνοή σας. Προσέξτε, λέω να την παρακολουθείτε και όχι να την συντονίζετε!
Αυτό το βήμα είναι το δυσκολότερο συνήθως.
Έχοντας μείνει ήδη κάποιο διάστημα ακίνητος και στη φάση του κενού, αισθανόμαστε ένα μούδιασμα, στα χέρια, στα πόδια κτλ. Μόνο αν δεν έχουμε κουραστεί απ' το βήμα του κενού προχωράμε σε αυτό. Η αντοχή έρχεται με την προπόνηση, οπότε αν δε είστε συνηθισμένοι μη τα κάνετε όλα μαζί. Σ' αυτό το βήμα αφουγκραζόμαστε το περιβάλλον γύρω μας, και σιγά σιγά αρχίσουμε να οραματιζόμαστε μία σφαίρα να δημιουργείται μπροστά μας. Τροφοδοτείται από εμάς, απ' τη γη, απ' τον ουρανό, απ' όπου μας βολεύει αρκεί να μας εκφράζει. Μπορεί να είναι κι από περισσότερα σημεία, μα όχι από θεούς-θεές, και πλάσματα γενικότερα.
Αυτή η ενεργειακή σφαίρα όταν αποκτήσει μια κατανοητή μορφή, αποκτά ένα πλοκάμι το οποίο ενώνεται με εμάς. Νοιώθουμε την ενέργειά της να ρέει μέσα μας, την δεχόμαστε, την αφήνουμε να επιδράσει θετικά σ' όλο μας το κορμί.
Έπειτα η σφαίρα πλησιάζει και έρχεται λίγο κάτω απ' τη μύτη μας, ή το στόμα μας. Ανασαίνουμε πάνω απ τη σφαίρα, εισπνέουμε την ενέργειά της, νοιώθουμε να διώχνει την αρνητικότητα από κάθε κύτταρο. Το κάνουμε αυτό έως ότου νοιώσουμε και την τελευταία ελάχιστη ποσότητα αρνητικής ενέργειας να χάνεται απ΄ την καταλυτική παρουσία την θετικής.
Τέλος οραματιζόμαστε τη σφαίρα να απομακρύνεται και να χάνεται μέσα στο έδαφος. Ευχαριστούμε όσους βοήθησαν στην δημιουργία της (γη, ουρανό, δέντρα, νερό κτλ). Καθόμαστε λίγο ακόμη στη θέση μας ώστε να επανέλθουμε πλήρως.''
Πηγή: http://triquetra.freeforumsblog.com/forum.htm
διαλογισμος;
Απεστάλη: 03/10/2005, 21:13:52
