Είπες την αλήθεια φίλε μου, το είδα, το ένιωσα, μα άκου αυτόν που προϋπήρχε πριν από σένα γιατί αυτός μπορεί να μιλήσει και να πει «έχω απόλυτη εμπιστοσύνη σε σένα, έχω, είχα, και θα έχω, για πάντα !». Αυτός γνωρίζει τον Λόγο, τον Νόμο, την ενότητα, την μία και μοναδική φύση, που θέλει δεν θέλει, είναι ένα και το αυτό !

05/02/2005

Η ανθρωπότητα, έχει προχωρήσει βάση της Αριστοτελικής λογικής, της δυτικής σκέψης που λέμε. Ο Αριστοτέλης θεωρείται ο θεμελιωτής της. Όλοι, και εννοώ, όλοι, ουδείς δεν εξαιρείται από τούτο, όλοι, σκεπτόμαστε, συλλογιζόμαστε, συμπεραίνουμε, βάση της Αριστοτελικής λογικής. Εγώ, εσείς, όλοι ! Για τον Αριστοτέλη, κατά συνέπεια και για όλη την ανθρωπότητα, το Α είναι Α και το Β είναι Β. Μπορείς να πας από το Α στο Β και από το Β στο Α, αλλά ποτέ, το τονίζω αυτό, ποτέ το Α δεν μπορεί να γίνει Β. Ποτέ το Α και το Β δεν μπορούν να γίνουν ένα, να ενωθούν, να φτιάξουν κοινή ενότητα. Από αυτό το σημείο ξεπηδούν όλα τα προβλήματα, όλες οι αντιπαλότητες, όλες οι συγκρούσεις. Είναι πολύ λεπτό σημείο, σκεφτείτε, είμαι Α, είσαι Β, είμαι ένας διαφορετικός κόσμος, είσαι ένας διαφορετικός κόσμος, έχω τον Θεό μου, έχεις τον Θεό σου, έχω την αλήθεια μου, έχεις την αλήθεια σου. Ποτέ η λογική σου, γιατί είναι Αριστοτελική, δεν θα επιτρέψει, ο κόσμος μου να ενωθεί με τον δικό σου, ποτέ δεν θα παραδεχτείς τον Θεό μου, την αλήθεια μου, τις δικές μου κατευθύνσεις, γιατί πολύ απλά, έχεις κι εσύ τις δικές σου.

Προσοχή όμως ! Αν δεν υπήρχε η αριστοτελική λογική, δεν θα υπήρχε ο οριζόντιος άξονά μας, και συνεπώς δεν θα μπορούσαμε να ορίζουμε και κάθετο σ’ αυτόν. Αν δεν υπήρχε ο Αριστοτέλης, ο Ηράκλειτος δεν θα είχε αξία, αλλά και το αντίθετο. Προσέξτε πως συμπληρώνεται ο ένας με τον άλλον, δύο γραμμές, αν λείψει η μία, χάνεται η καθετότητα, χάνεται ο ένας από τους δύο παίχτες, το παιχνίδι δεν έχει συνέχεια, έρχεται η στασιμότητα, έρχεται η παύση, ο θάνατος. Να η διπλή όψη των πραγμάτων, να η αντίφαση, να η σύγκρουση των αντιθέτων, πίσω από τούτη όμως κρύβεται η αρμονία της φύσης.

06/02/2005

Ο νους πρέπει να εξασκηθεί στην κάθετη σκέψη. Πρέπει να μπορεί άλλοτε να κινείται οριζόντια και άλλοτε κάθετα. Αν παραμείνει εκεί, στην κάθετη σκέψη, αυτό θα ήταν καταστροφικό, γιατί θα παραφρονήσει τελείως. Μα και στην οριζόντια σκέψη αν παραμείνει, όπως συμβαίνει στο κόσμο την σήμερον., πάλι καταστροφικό θα είναι. Γι’ αυτό ακούτε που λένε, πως αν ο νους δεν εξελιχθεί, η ανθρωπότητα θα σβήσει. Αν συνεχίσει να υπάρχει τούτη η στασιμότητα του διχασμού των σκέψεων, τούτη η πάγια αντίληψη, πως το Α είναι Α και το Β είναι Β, τότε μοιραία, ο κόσμος θα βρεθεί στο ίδιο αδιέξοδο που βρέθηκε ο δόλιος ο Αϊνστάιν. Θα πέσει σε τοίχο. Κι όταν πέσεις σε τοίχο, τρως τα μούτρα σου, αυτοκαταστρέφεσαι. Λέγεται πως «η φύση του ανθρώπου είναι αυτοκαταστροφική», όχι ! μην «τσιμπάτε», η φύση του ανθρώπου είναι τέλεια στο βαθύτερο υπόστρωμα της ύπαρξής του, αλλά πρέπει ο άνθρωπος να γνωρίσει την καθετότητα για να φτάσει εκεί. Βαθιά θα πάει, κάτω ή πάνω, όχι αριστερά δεξιά. Και λέω βαθιά, κάτω η πάνω, που μπορεί αυτό να φανεί αντιφατικό, μα ο Ηράκλειτος είχε προχωρήσει ακόμη περισσότερο και έλεγε «Οδός άνω κάτω, μία», γιατί αυτή η καθετότητα θα σε βοηθήσει να δεις πως η φύση σου ως άνθρωπος δεν διαφέρει από την φύση του Θεού που όλα τα βλέπει όλα δίκαια, όλα τέλεια, όλα φιλικά, όλα ζωντανά γιατί ο Θεός δεν ξεχωρίσει. Μην ξεχωρίζεις λοιπόν κι εσύ.

Μην λες «αυτό είναι καλό», «αυτό είναι κακό», «αυτός είναι έτσι», «αυτός είναι αλλιώς». Μην ξεχωρίζεις ! Μην διαχωρίζεις αν δεν θες να σε διαχωρίσουν. Μην ελέγχεις των συνάνθρωπό σου, αν δεν θες να ελεγχθείς. Μην σκλαβώνεις, αν δεν θες να σκλαβωθείς. Μην κρίνεις αν δεν θες να κριθείς – να ! το νόημα της φράσης του Ιησού – μην κυριαρχείς αν δεν θες να κυριαρχηθείς. Θυμήσου : Αν θέλεις να εκμεταλλεύεσαι, θα υποστείς την εκμετάλλευση. Αν κρίνεις, αν διαχωρίζεις, αν ξεχωρίζεις, θα κριθείς, θα διαχωριστείς. Γι’ αυτό λέω κάπου «Ιδού ! Διαχωρίζομαι από εσάς για να σας δείξω πως είμαστε ίδιοι !». Αν θες να είσαι ελεύθερος, άφησε και τους συνανθρώπους σου ελεύθερους. Είναι πλευρές του ίδιου νομίσματος. Αυτή είναι η δυσκολία της αυτογνωσίας. Γι’ αυτό λέω κάπου «Δεν σε πιάνει κανείς από το λαιμό, φτιάξε το δικό σου εμπάργκο και μην «αγοράζεις, είσαι ελεύθερος !».

Αν γνώριζες άνθρωπε πόσο ελεύθερος είσαι, τότε ναι ! θα ήσουν εξελιγμένος. Αν γνώριζες την κάθετη κίνηση, την καθετότητα της σκέψης, θα έβλεπες πως ελευθερία δεν σημαίνει αυτό που λες «είμαι ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλω, να πιστεύω όπου θέλω, να έχω όποιο Θεό θέλω», αλλά θα έβλεπες την ελευθερία ως κοινό, μοναδικό Θεό, γιατί Θεός είναι ελευθερία και ελευθερία είναι Θεός. Θα έβλεπες την ελευθερία ως φως, γιατί Θεός είναι φως και φως είναι Θεός. Θα έβλεπες την ελευθερία ως μία, μοναδική αγάπη, γιατί Θεός είναι αγάπη και αγάπη είναι Θεός, θα έβλεπες την ίδια την φύση σου, ως μία, μοναδική, κοινή, μυριάδες για σένα θα ήταν ένας, και ένας θα ήταν μυριάδες, θα έβλεπες την αλήθεια, την μία, την μοναδική και τέλεια !

13/02/2005

Με ανάλογο τρόπο, αν η σκέψη (ο κόκκινος άξονας) «κινηθεί» με την ίδια ταχύτητα ή επιτάχυνση του χρόνου (ο μαύρος άξονας), θα παραμένει στάσιμη. Πότε κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα του χρόνου ? Όταν βρισκόμαστε στο παρόν. Όταν δεν σκεφτόμαστε το μέλλον, δεν επιταχύνουμε δηλ περισσότερο από τον χρόνο, ή όταν δεν σκεφτόμαστε το παρελθόν, δεν επιβραδύνουμε δηλ. λιγότερο από τον χρόνο. Εκεί νομίζουμε πως η κίνηση σταματάει, αλλά μια καινούργια κίνηση αρχίζει. Η κάθετη. Η φαινομενική στασιμότητα, είναι αυτό που λέμε «κόλλημα» του νου. Ο νους μπορεί από εκείνο το σημείο να προχωρήσει κάθετα, πάνω η κάτω. Αυτό λέγεται με άλλα λόγια «διαλογισμός». Μονάχα έτσι μπορούμε να διαλογιστούμε. Πρέπει να σταματήσουμε την ανάλογη κίνηση του νου με τον χρόνο. Ο χρόνος συνεχίζει την πορεία του, σε μας φαίνεται όμως στάσιμος. Γι’ αυτό όταν οι άνθρωποι επανέρχονται από μία κατάσταση διαλογισμού στην οριζόντια κίνηση, στον οριζόντιο άξονα, έχουν χάσει την αίσθηση του χρόνου και λένε «πω, πω, κοίτα πως πέρασε η ώρα !». Η κατάσταση αυτή και η κίνηση στον κάθετο άξονα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη διότι αν ο νους δεν επανέλθει στην γνώριμη οριζόντια κίνηση θα παραφρονήσει. Ο νους χρειάζεται εξάσκηση, έτσι ώστε να μπορεί να διαλογιστεί κάποια στιγμή, αλλά γρήγορα να μπορεί να επανέλθει στην πραγματικότητα του οριζόντιου άξονα. Τι συμβαίνει σε τούτη την κατάσταση ? Δεν σκεφτόμαστε Αριστοτελικά ! Κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα του χρόνου, ζούμε στο ανύπαρκτο παρόν ! Όσο βαθύτερα κατευθύνεται η σκέψη μας τόσο πιο επικίνδυνο είναι το έδαφος, τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να επανέλθουμε στην επιφάνεια.

Λέγεται πως όταν ο Βούδας «ξύπνησε» από τον βαθύ του διαλογισμό, ξέσπασε σε γέλια με την ανόητη πραγματικότητα που είδε μπροστά του.

Στην κατάσταση αυτή, στην κάθετη κίνηση συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Όλα συμμετέχουν, εκτός από τον νου. Αυτός είναι «σταματημένος» για την γνώριμη πραγματικότητα, αλλά «κινούμενος» για την καινούργια πραγματικότητα. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν, γιατί δεν υπάρχει η αριστοτελική λογική, η λογική που σου παραθέτει εμπόδια, προβλήματα, αινίγματα, ερωτηματικά. Δεν κινείσαι βάσει πλέον αυτής, δεν υπάρχει «αποκλειόμενο τρίτο», ή το ένα δηλ. ή το άλλο. Οι αισθήσεις πλέον επανέρχονται στην φυσική, αρχέγονη μορφή τους. Το μάτι βλέπει τα πάντα ακόμη και όταν είναι κλειστό, το αυτί ακούει τα πάντα ακόμη κι αν το φράξεις με ωτοασπίδα.
Γι’ αυτό βλέπετε κάποιους, όταν διαλογίζονται, πως είναι ικανοί να συλλάβουν ακόμη και το περπάτημα ενός μυρμηγκιού δίπλα τους. Ο παραμικρός θόρυβος που διαταράζει την κάθετη κίνηση γίνεται αντιληπτός.

01/02/2005

Παρατήρησα το εξής : Η γνώση, λέτε, προέρχεται από τα βιώματα, από τις εμπειρίες. Δεν διαφωνώ. Μιλήστε μου για αυτές. Όταν σας πουν, μιλήστε για τις εμπειρίες σας, όλοι, βάζετε το κεφάλι κάτω, και λέτε, "άσε, τι να σου πω, δεν θα καταλάβεις", αυτό δεν κάνετε ? Ή λέτε, "αυτά είναι προσωπικά, δεν μπορώ να σου μιλήσω για τις εμπειρίες μου". Και ρωτώ, η γνώση είναι προσωπική ? Αν γνωρίζεις κάτι, εμένα που δεν γνωρίζω, γιατί παλικάρι μου, με αφήνεις στο μαύρο σκοτάδι μου ? Θέλω να μάθω απο σένα. Ωπ ! έρχεται το "εγώ". "Και ποιος είσαι εσύ, που θέλεις να σε εμπιστευτώ και να σου πω τι μου συνέβη στο παρελθόν ?", "Δεν πρόκειται να καταλάβεις τίποτε". Έτσι μιλάτε. Μα γιατί όμως ? Μήπως επειδή οι εμπειρίες σας είναι δυσάρεστες ? Μήπως επειδή, για να αποκτήσετε γνώση, πονέσατε, πληγωθήκατε, απογοητευτήκατε, προδοθήκατε ? Γι αυτό ? Γι' αυτό δεν μιλάτε ? Όταν όμως έρθει κάποιος και σας μιλήσει για τις εμπειρίες του, για την γνώση που ο ίδιος απόκτησε, θεωρείτε πως "πουλάει γνώση", πως "κάνει πνεύμα". Βλέποντας τον, έτσι, ωπ ! ξανάρχεται το "εγώ" και τον πετάτε στα σκουπίδια. Μα, με τίποτε λοιπόν δεν είστε ευχαριστημένοι ? Τι αναζητάτε εδώ μέσα ? Διάλογο ? Ναι, θα πείτε, γιατί από τον καθένα μαθαίνουμε.

Δείξτε μου τον τρόπο που μαθαίνετε, και θα μάθετε.

Μα αν θεωρείς τον καθένα εδώ μέσα πως "πουλάει γνώση", πως "κάνει πνεύμα", πως είναι δυνατόν να μάθεις κάτι από αυτόν ? Ανταλλάσσονται απόψεις, ωραία, δεκτόν, τότε λοιπόν λέω σε ένα μωρό "Κοίτα μπέμπη, αυτό, η απόψή μου δηλ. είναι τούτη, η γνώμη μου, αυτό είναι ένα ποτήρι." Εσείς τι λέτε ? Θα μάθει ο μπέμπης ? Εγώ λέω, θα γυρίζει και θα μου πει : "Δηλ. ρε φίλε, δεν είσαι σίγουρος, έχεις αμφιβολία ? Α, καλά, άστο τότε. Άστο, θα ρωτήσω κάποιον άλλον που θα μου πει : Κοίτα, αυτό ΕΙΝΑΙ ένα ποτήρι."

Έβλεπα τα θέματα στην αρχική σελίδα του esoterika.gr. "Πουλάει" ο admin η όχι γνώση ? Φυσικά, δεν υπονοώ τίποτε για τον άνθρωπο, να εξηγούμαστε δηλ. δεν τον γνωρίζω και δεν λέω τίποτε γι' αυτόν. Απλώς θέλω να δείξω, πως για κάποιον που είναι εμπαθής, μπορεί και τούτη η ιδέα να περάσει από το μυαλό του. Πολλά μπορούν να περάσουν από το μυαλό του. Τώρα θα πεις, φίλε, είσαι πονηρός, γιατί κάνεις τούτη την αναφορά εδώ ? Για να δείξω πως κάθε πράγμα έχει δύο όψεις. Εξαρτάται λοιπόν από ποια πλευρά το βλέπεις. Πάλι το ξαναλέω, δεν υπονοώ τίποτε, δεν διαβάλω κανέναν, και δεν κρίνω κανέναν, "Λέω την γνώμη μου", όπως σου αρέσει να λες. Λέω αλήθεια ή ψέμματα ? Ε, αυτό, εσύ θα το βρεις.

Κάνε κι εσύ κάτι...

04/02/2005

Η γνώση για να έχει αξία, να αξιώνεται δηλ και να αξιώνει, πρέπει να εμπεριέχει Λόγο, δηλ τουλάχιστον μία καθολικά αποδεκτή, αντικειμενική αλήθεια. Παράδειγμα : Για να μάθεις, για να αποκτήσεις γνώση πάνω στην Νευτώνεια Φυσική, πρέπει να δεχτείς ως αληθές το μαγνητικό πεδίο της γης, αλλά για να το δεχτείς, χρειάζεσαι απόδειξη, ικανό αριθμό πειραμάτων επαλήθευσης. Η αλήθεια πως η γη έχει μαγνητικό πεδίο, δεν παρουσιάζεται σε εσένα σαν γνώμη, σαν άποψη, σαν υποκειμενική αντίληψη, αλλά σαν νόμος, που έχει επαληθευτεί, σαν αξίωμα, σαν μία δηλ. καθολικά αποδεχτή αλήθεια που μπορείς να την επαληθεύσεις και εσύ ο ίδιος, μπορείς δηλ. και εσύ να βρεις τον Λόγο. Έτσι το δέχεσαι, το μαθαίνεις, το κατανοείς, το αισθάνεσαι - γιατί μπορείς να το δεις κάνοντας και από μόνος σου κάποιο μικρό πείραμα – έτσι το γνωρίζεις. Τούτη η γνώση, έχει αξία. Αλλά δεν είναι προσωπική, με την έννοια, πως δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην μπορεί να μεταβιβαστεί από άνθρωπο σε άνθρωπο, από γενιά σε γενιά, όχι σαν προϊόν που υπόκεινται σε νόμους προσφοράς και ζήτησης, όχι σαν προϊόν που μπορεί να παραδοθεί με κάποιο αντάλλαγμα, αλλά σαν είδος μελέτης, σαν προσφερόμενο είδος μελέτης, σαν αποτέλεσμα, σαν αγαθό που με κόπο εμφανίστηκε από την έρευνα κάποιων. Ο φορέας τούτης της γνώσης, δεν είναι απαραίτητο να είναι και πωλητής. Μεταφέρει σε εσένα την γνώση και σου την παραδίδει. Το μόνο ίσως αντάλλαγμα – αν μπορούσε να χαρακτηρισθεί έτσι – είναι η εμπιστοσύνη, η πίστη που πρέπει να του δείξεις. Πράγμα πολύ δύσκολο την σήμερον, διότι ο καθένας θεωρεί την δική του γνώση, ποιοτικά και ποσοτικά ανώτερη από τον διπλανό του, γιατί κανένας δεν γνωρίζει τον διπλανό του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.

Αν το παραπάνω δεν συμβαίνει – αν δηλ. η γνώση δεν εμπεριέχει Λόγο - , η γνώση είναι ελλιπής, και μπορεί να χαρακτηριστεί δικαίως θεώρημα, φιλοσοφία, και απλή παράθεση άποψης, γνώμης, υποκειμενικής αντίληψης. Δύσκολα μπορείς να εκλάβεις τούτη την γνώση, διότι απουσιάζει η επαλήθευση. Είναι αυτό που λέω, πως δεν υπάρχει τρόπος να φωτογραφηθεί, να μετρηθεί, να αποδειχθεί πειραματικά σε σένα η στιγμή του σαμάντι. Αλλά ακόμη κι αν υπήρχε, επειδή η εμπιστοσύνη σου είναι κλονισμένη, δύσκολα πάλι θα δεχόσουν τούτη την αλήθεια, αν σου παρουσίαζα π.χ φωτογραφίες και σου έλεγα «Να ! Δες !». Θα έβρισκες πάλι χίλιες αβάσιμες δικαιολογίες για να αποφύγεις την αλήθεια, για να διατηρήσεις την ηρεμία σου και να διατηρηθείς ζεστά κουκουλωμένος στην προσωπική σου φωλιά.

Η γνώση είναι ένα σύνολο από θεωρίες, κουλτούρες, φιλοσοφίες, γνώμες, αποδεδειγμένες αλήθειες, αναπόδειχτες αλήθειες, πειραματισμούς, μελέτες, τεχνικές, τέχνες, επιστήμες, ιδεολογίες, φιλολογίες, θρησκείες, δόγματα, και τόσα άλλα που ξεχνώ, και η δομή της είναι τέτοια ώστε ο νους άλλοτε να την αφομοιώνει και άλλοτε όχι, διότι άλλοτε έχει αξία και άλλοτε όχι. Εμφανίζεται με μορφή εμπειρική, λογική, ενοραματική, θρησκευτική, ιστορική, επιστημονική, φιλοσοφική και δεν πρέπει να είναι γενικόλογη μα σαφής και κατανοητή. Πρέπει να είναι χρήσιμη, έτσι ώστε ο αποδέκτης της - να η χρήση που σωστά αναφέρει ο φίλος - να παράγει έργο, να δημιουργεί, να μπορεί να μετουσιώνει την αποκτηθείσα γνώση σε νέα, ικανή να αποκτηθεί από άλλους γνώση και να προσφέρει νέους δρόμους και καινούργια μονοπάτια σε όσους διψούν γι’ αυτήν αλλά και να την χρησιμοποιεί για να απλουστεύσει την ζωή του και την ζωή των συνανθρώπων του και όχι για να την μπερδέψει περισσότερο από ό,τι είναι. Η υπέρτατη και πάνσοφη γνώση, που είναι η γνώση του εαυτού μας, η αυτογνωσία, δεν γεννά προβληματισμούς, είναι απαλλαγμένη από τα μικρόβια που μπορεί να προκαλέσει τούτη η απλή γνώση – η γνώση με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά - στην διαδικασία της νόησης, γιατί εσωκλείει μέσα της μια κοινή, καθολική, φυσική αλήθεια του Όλου.

16/04/2005

Κάθε φορά που δεν γνωρίζεις τι κάνεις, που δεν γνωρίζεις τι λες, αμαρτάνεις. Κάθε φορά που δεν καταλαβαίνεις, που δεν συνειδητοποιείς την πράξη σου, αμαρτάνεις. Κάθε φορά που χάνεις το συμβάν μπροστά από τα μάτια σου, που βρίσκεσαι άλλου, που σου μιλάνε και ο νους σου τρέχει αλλού, που δεν ακούς, που δεν βλέπεις, που δεν ξέρεις τι πράττεις, γιατί το πράττεις, αμαρτάνεις. Κάθε φορά που μιλάς χωρίς να γνωρίζεις για ποιο πράγμα μιλάς, αμαρτάνεις.

Η άγνοια των ανθρώπων, είναι η αμαρτία τους.

16/04/2005

Οι ενοχές εμφανίζονται στους ανθρώπους, όταν αισθανθούν πως διέπραξαν σφάλμα. Μόνο τότε. Αν πράττεις σωστά, συνειδητά, η ενοχή είναι ανύπαρκτη. Είναι παγίδα του νου, μην πέφτεις μέσα. Η αμαρτία δεν είναι η διάπραξη σφάλματος, δεν μπορεί να ακολουθήσει την ενοχή, παρά μόνο όταν την δεις υπό αυτήν την έννοια, σαν σφάλμα, σαν "άβολη" όπως λες συνείδηση. Λες "έκανα λάθος γι' αυτό", έρχεται η ενοχή, νιώθεις "ένοχος", "άβολα", ύστερα ο νους πάει "μήπως αμάρτησα κιόλας ?".

16/04/2005

Το παιδί είναι αθώο. Δεν αισθάνεται ενοχή. Το περιβάλλον του την δημιουργεί. Το σφάλμα των άλλων. Υπάρχει και αυτό το είδος ενοχής, σωστή η παρατήρησή σου. Η ευθύνη δεν βαραίνει το ίδιο όμως, δεν διαπράττει αυτό το σφάλμα, δεν σημαίνει τίποτε. Αυτό, είναι δύσκολο να το σκεφτεί, επειδή η λογική υστερεί στην παιδική ηλικία έναντι του συναισθήματος. Ένα παιδί είναι περισσότερο "αισθαντικό" παρά "λογικό", γι' αυτό είναι αθώο. "Ένοχος, ένοχον, ου ποιεί". Όταν το συνειδητοποιήσει αυτό, οι ενοχές εξαφανίζονται.

16/04/2005

O έξυπνος άνθρωπος όταν συνειδητοποιήσει το σφάλμα του, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να το αποδεχθεί. Αυτό, θα τον γλιτώσει από πολλές σκοτούρες...

Μετά, θα πρέπει να το αφήσει να υπάρξει μέσα του, χωρίς να ασχοληθεί μαζί του. Αυτό, θα τον γλιτώσει από το να επαναλάβει το ίδιο...

16/04/2005

Μην περιμένεις κατανόηση. Δεν θα την βρεις. Μοιράσου τον πόνο σου, κάψε, και μέσα από τις στάχτες, θα ξαναγεννηθείς. Κι εσύ, και οι υπόλοιποι που θα καούν από την δική σου λάβα.

Ο άνθρωπος όταν μιλά για αυτό που τον "καίει", δεν θα πρέπει απαραιτήτως να περιμένει να κατανοηθεί από τους υπολοίπους. Άλλοι μπορούν να κατανοήσουν, άλλοι όχι. Μην επικεντρώνεσαι σ' αυτό. Θα αστοχήσεις. Μίλα για το ηφαίστειο, για την έκρηξη, για την τόσο μεγάλη αυτή φυσική δύναμη, μόνο και μόνο, επειδή δεν μπορείς να την κρατήσεις μέσα σου. Είναι αδύνατο, θα σκάσεις. Όσο μεγαλύτερος είναι ο συσσωρευμένος πόνος, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η έκρηξη, τόσο περισσότερο, "ανεξέλεγκτη" θα είναι από σένα, τόσο μεγαλύτερο κακό θα κάνεις όταν εκραγείς. Γιατί, θα εκραγείς, είναι βέβαιο.

17/04/2005

Δεν υποτιμώ κανέναν, συντονιστή. Όποιος με υπερτιμά, θα πρέπει να είναι έτοιμος να υποτιμηθεί και από μένα. Μην με υπερτιμάτε λοιπόν, για να μην σας υποτιμώ. Όποιος το κατανοήσει αυτό, δεν θα πει τίποτε για μένα, θα γλιτώσει από πολλές σκοτούρες, όπως π.χ. να κάθεται και να γράφει ανόητες απαντήσεις προσπαθώντας να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά των λόγων του, χάνει τον χρόνο του λοιπόν. Το φόρουμ είναι ενδιαφέρον. Όποιος νομίζει πως θα μάθει κάτι, καλά κάνει, όποιος θέλει να προβάλει το "εγώ" του, είναι χάσιμο χρόνου. Οι άνθρωποι διαβάζοντας, λίγα μαθαίνουν, βλέποντας και ακούγοντας, μαθαίνουν περισσότερα, όταν καρδιοχτυπήσουν, τα μαθαίνουν όλα. Ασχέτως αν δεν μπορούν να αρθρώσουν λόγο, δεν έχει σημασία...

Όποιος με διαχωρίσει και με κατατάξει κάπου, ό,τι κι αν πει, βλακεία θα είναι, λάθος θα κάνει, και θα απέχει πολύ από ό,τι εγώ είμαι.

17/04/2005

01/05/2005

Όποιος διερωτάται για τις προθέσεις μου, κάνει μια τρύπα στο νερό του μυαλού του. Δεν υπάρχουν.

02/05/2005

Έρχεται κάποιος, σου μιλάει. Γιατί το μυαλό σου πάει στο πονηρό ? Γιατί νομίζεις πως αυτός είναι και ο Ιούδας σου ? Έχει σκοπό, κάτι θέλει από εμένα, θα πεις. Χα ! Μπορεί να θέλει τα πάντα από εσένα, μπορεί όμως να μην θέλει απολύτως τίποτε. Δεν ξέρεις, δεν γνωρίζεις, γιατί είσαι τόσο σίγουρος ? Γιατί δεν σκέφτεσαι το δεύτερο ? Πίστη, εμπιστοσύνη. Τι? Τι είπες ? Άσε μας κάτω ρε φίλε ! Πλάκα μας κάνεις ?

Να λοιπόν ο πρώτος πόλεμος. Ως πότε θα πολεμάμε ? Νομίζετε πως το ερώτημά μου διαφέρει και από το αρχικό ερώτημα ? Να η πρώτη δολοφονία. Δολοφονούμε οι ίδιοι την ίδια μας την πίστη, και δεν τρέχει κάστανο. Βιάζουμε οι ίδιοι τις συνειδήσεις μας και πάλι κάτι τρέχει στα γύφτικα. Είναι ποτέ δυνατόν εμείς, εμείς που κάνουμε όλα τα άσχημα, όλα τα αποτρόπαια, όλα τα βρώμικα, πρώτα στους ίδιους μας τους εαυτούς, να μην σταυρώσουμε έναν Ιησού ? Το πιο εύκολο.

13/01/2005

Ένας άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του, είναι σίγουρα ανεξέλεγκτος. Δεν μπορεί να του επιβληθεί κανείς. Μπορείς να επιβληθείς σε έναν Ηράκλειτο, σε έναν Ιησού, σε έναν Βούδα ? Όχι, είναι απρόβλεπτοι, όμορφοι, σκληροί εκεί που πρέπει και όταν πρέπει, γλυκύτατοι και πράοι εμπρός σου, ηφαίστεια κοντά σου, καταστροφείς και δημιουργοί, δεν μπορεί κανείς να τους επιβληθεί, να τους δαμάσει, να τους δοκιμάσει, δεν υποκύπτουν, δεν υπακούν σε προστάγματα. Όπως ακριβώς η φύση. Κι όμως είναι τόσο απλοί ! Ένας άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του, είναι φυσικός αλλά επικίνδυνος για την κοινωνία σας. Δεν προσαρμόζεται.

14/01/2005

Ένας άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του, μπορεί να χρησιμοποιεί τις λέξεις και την γραμματεία τους, δεν τον χρησιμοποιούν αυτές. Η αντωνυμία "εγώ" δεν σημαίνει τίποτε γι' αυτόν. Την χρησιμοποιεί πολύ φυσικά, χωρίς να εννοεί τίποτε παραπάνω ή τίποτε λιγότερο από αυτό που η ίδια η προσωπική αντωνυμία έγινε για να δείξει. Χρησιμοποιεί τον λόγο, ακριβώς για τον λόγο. Λέει την αλήθεια, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, χωρίς να εννοεί ή να υπονοεί τίποτε, χωρίς να ενδιαφέρεται αν τούτα είναι ανοησίες ή εξυπνάδες, χωρίς σκοπό, χωρίς κίνητρο. Μιλά απλά, γιατί η αλήθεια απο μόνη της είναι απλή.

26/01/2005

Πολλοί θα πουν τώρα : «Μα, αν είναι δυνατόν, δεν μπορούν όλες μας οι επιθυμίες πάντα να πραγματοποιούνται !». Σωστά, γιατί αυτό συμβαίνει επειδή τούτες οι επιθυμίες μας υποκινούνται από κάτι, έχουν κάποιο κίνητρο, έχουν απώτερο σκοπό, και συνήθως αυτό το κίνητρο ανήκει σε τούτο τον κόσμο, στον ανθρώπινο, στην κοινωνία, στην επιφάνεια. Ποιος είναι όμως ο σκοπός στο παραπάνω παράδειγμα του δασκάλου του Ζεν ? Η φύση. Ποιος είναι ο δικός μου ο σκοπός, από τι υποκινούμαι και γράφω ? Από την ανάγκη της επικοινωνίας, της κοινωνίας των ανθρώπων, της φυσικής τάσης που έχει ο άνθρωπος να συγκλίνει προς τον συνάνθρωπο και όχι να αποκλίνει. Νιώσε την έννοια της λέξης κοινωνία, κοινότητα, είναι πολύ όμορφη, σημαίνει κοινή ενότητα. Όταν αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω για κάτι, μιλώ, όταν θέλω να απευθυνθώ σε εσάς, γράφω, όταν θέλω να μιλήσω σκληρά, μιλώ σκληρά. Όταν δεν έχω κάτι να πω, κρατώ το στόμα μου κλειστό, για να πουν οι άλλοι. Ξέρετε, τούτο δεν είναι τόσο εύκολο. Φαίνεται απλό, μα δεν είναι.

Δύο τύποι ανθρώπων υπάρχουν : Ο ένας αναζητά την ευτυχία και θα τον συναντήσεις συχνότερα από τον δεύτερο. Τούτος, ο πρώτος, μπορεί ακόμη και να πάει σε μοναστήρι, μα δεν θα αλλάξει. Κι εκεί πάλι την ευτυχία θα αναζητά, την ικανοποίηση, αλλά ίσως με διαφορετικό τρόπο, με προσευχή, με διαλογισμό. Προσπαθεί να γίνει ευτυχισμένος, όλο και πιο ευτυχισμένος.

Ο δεύτερος, είναι αυτός που αναζητά την αλήθεια. Τούτος, είναι σπάνιος. Αυτός επιζητά την πηγή, την αυθεντικότητα, την αλήθεια, που είναι ΜΙΑ, και κοινή για όλους. Ο Ηράκλειτος έλεγε πως ένας, μοναδικός και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς και οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στον δικό του κόσμο. Αυτός που αναζητά την αλήθεια, αυτός ενδιαφέρεται για τον ένα και μοναδικό κόσμο, για την μία και μοναδική αλήθεια. Τούτον, δεν τον ενδιαφέρει η ευτυχία ή η δυστυχία. Δεν τον ενδιαφέρει αν θα μιλήσει γλυκά ή πικρά, δεν τον απασχολεί, ενδιαφέρεται μόνο, όταν μιλάει, να λέει την αλήθεια.

26/01/2005

Δεν χρειάζεται να κάνεις προσπάθεια. Έχεις προσπαθήσει κι άλλοτε, έτσι δεν είναι ? Που πήγαν οι προσπάθειές σου ? Πόσες φορές έχεις ορκιστεί πως δεν θα ξαναθυμώσεις με κάποιον και μετά πάλι υπέπεσες στο ίδιο σφάλμα ? Που πήγαν οι όρκοι σου ? Δεν χρειάζεται προσπάθεια. Από τούτη, έχεις πολύ. Χρειάζεται εγρήγορση, συνειδητότητα, να ξέρεις τι συμβαίνει γύρω σου, να είσαι παρόν !!! Μην αφήνεις τον νου σου να σε οδηγεί, μήτε στο παρελθόν, μήτε στο μέλλον, σε οδηγεί στα άκρα, ναι, γιατί μόνο στα άκρα μπορεί να αναπτυχθεί η σκέψη σου, κρατήσου στο μέσον, κρατήσου στο παρόν, στην λεπτή διαχωριστική γραμμή που ενώνει τα δύο άκρα, βρες την «χρυσή τομή», ματζχίμ νικάγια, μην σκέφτεσαι !

26/01/2005

Αν μέσα στην κανονικότητά σου, δεν είσαι ευτυχής, τότε δεν θα είσαι ευτυχής ποτέ. Αυτός που γνωρίζει τον εαυτό του, είναι ευτυχισμένος με μιαν ευτυχία πέραν από κάθε αιτία, ευτυχία απρόκλητη. Η ευτυχία δεν είναι ένα γεγονός που του συμβαίνει, είναι ολόκληρος ο τρόπος με τον οποίο υπάρχει. Στην κόλαση να τον ρίξεις, αυτός θα φτιάξει γύρω του έναν παράδεισο. Ένας παράδεισος θα μπει στην κόλαση μαζί του. Αυτός που δεν γνωρίζει τον εαυτό του όμως, και στον παράδεισο να τον ρίξουν, αυτός γύρω του θα φτιάξει μια κόλαση. Όπου και να πάει, καμιά διαφορά, θα κουβαλάει πάντα τον κόσμο του, θα είναι κοιμισμένος, γιατί μέσα του υπάρχει το σκοτάδι.

Το εσωτερικό σκοτάδι πρέπει να χαθεί. Αυτό σημαίνει αυτογνωσία. Πρέπει να φωτιστείς εντός σου, το σκοτάδι πρέπει να φύγει. Τότε, όπου κι αν πηγαίνεις, το εσωτερικό σου φως, φωτίζει τον δρόμο.

30/01/2005

Εγώ όμως πιστεύω σε σένα. Πιστεύω στην ύπαρξή σου, με την απλή πίστη ενός χωρικού που σκαλίζει το χωράφι του μετά από βροχή, μετά από την παρουσία της φύσης, μετά από την ύπαρξη και την παρουσία του Θεού, γιατί Θεός είναι φύση και φύση είναι Θεός, του Θεού που του λέει, «Ου φοβού !» Έτσι λοιπόν, οργώστε τους εαυτούς σας, χώσετε βαθιά το υνί μέσα σας, κάνετε τα μέσα έξω σας, γιατί όλοι σας, όλοι μας μπορούμε. Μετά τον πόνο, μετά το όργωμα, θα έρθει η χαρά, η αγαλλίαση, το χωράφι θα είναι πλέον εύφορο, θα δώσει καρπούς, θα ανθίσει. Κι ο χωρικός, θα χοροπηδάει από την χαρά του, σα μωρό παιδί. Σαν παιδί...