Η Πολλαπλότητα διάκειται δυσμενώς προς την ενότητα. Φυσικά, πρόκειται για αντίθεση προς το ταξίδι της επιστροφής στην Ενοποίηση. Αυτή είναι η αιτία που ο «φερέοικος» αποφεύγει τις Πλειάδες σκαρφαλώνοντας στο φυτό. Με τις Πλειάδες αλληγορούν το χαμηλό, πολυσύνθετο κόσμο των «πολλών» και των χωρισμένων. Η σωτηρία άρα είναι στην Ανάβαση που οδηγεί στον Ενοποίηση.
Συνεπώς, όταν η εποχή της Ανύψωσης έχει αρχίσει, δεν είναι καιρός να ασχολείσαι με την καλλιέργεια. Αυτό γίνεται όταν η Ουσία «κοιμάται» ή «λούζεται». Τώρα, που ξεκίνησε το ταξίδι για 'Ενωση, δεν ταιριάζει να «σκάβεις τα αμπέλια». Τα αμπέλια είναι αναρριχώμενα, όπως ο «φερέοικος», ο «Ανόστεος» και η «παρθένα». Με τα αμπέλια συμβολίζεται ο Διόνυσος. Ο Εσωτερικός Εαυτός που τώρα ξεκινά την 'Ανοδο στην Εκδήλωση. 'Εχει ξεπερασθεί το «σκάψιμο» πια. Πρέπει να σε απασχολεί το ξεσήκωμα των δυνάμεων (=δούλοι), για την προώθηση της Ουσίας. Τα «δρεπάνια» είναι η δυνατότητα αποκοπής από το Χρόνο.

Αν ο Ησίοδος συνιστά να μην κάθεσαι σε τόπους ισκιερούς, εννοεί ότι ο ήδη φωτιζόμενος άνθρωπος, πρέπει να αποφεύγει κάθε σκότος. Αν δεν εννοεί αυτό, τότε υπάρχει αντίφαση. Γιατί, πως μας συνιστά να «αποφύγουμε τη σκιά», ενώ σύγκαιρα ξέρει ότι κατά την εποχή συγκομιδής: «ο ήλιος κατακαίγει το σώμα», άρα η ερμηνεία ξεπερνά την κυριολεκτική.

Αν συνιστά επαγρύπνηση, αποφυγή «ύπνου», γιατί τώρα άρχισε η δράση προς την Ενότητα. Η «συγκομιδή» αφορά την συλλογή των καρπών που προέρχονται από τους κόπους αποφυγής των «Πλειάδων».

Θα δώσουμε ακόμα εδώ, για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ίσως, έναν αποσυμβολισμό θέματος που κρύβεται στον Ομηρικό Ύμνο ΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΑ. Η θεά καταφεύγει στην Ελευσίνα, γίνεται ΤΡΟΦΟΣ του Δημοφώντα, παιδιού του Κελεού και Ματάνειρας. Η αποκωδικοποίηση με το φυσιολογικό κλειδί, ξεσκεπάζει τις ως τώρα άγνωστες πτυχές του Ύμνου.
Εδώ, στο μύθο αυτό, έχουμε τη διαδικασία δημιουργίας ΘΥΡΟΞΙΝΗΣ στο θυρεοειδή αδένα – ή Βισχιούντα Τσάκρα. Η Δήμητρα είναι η ορμόνη τυροσίνη. Η τυροσίνη, ξέρουμε, κατεβαίνει από την υπόφυση – 'Αζνα Τσάκρα-, και φτάνει στο θυρεοειδή αδένα. Αυτός εκπροσωπεί το ανάκτορο της Ελευσίνας με τους δύο κλάδους, δηλ. το λατινικό V, (Visiouda), που αντιστοιχούν στον Κελεό (άρρενα), και στην Μετάνειρα (θήλεια).
Αφού φτάσει η τυροσίνη στον Θυρεοειδή αδένα, ενώνεται με τα αποθηκευμένα μόρια ιωδίου. 'Ετσι παράγεται η θυροξίνη, ορμόνη απαραίτητη στον μεταβολισμό. Η Δήμητρα κατεβαίνει από την Κρήτη (Κεφαλή - Υπόφυση ) και γίνεται ΤΡΟΦΟΣ του Δημοφώντα. Πρόκειται για την αποκάλυψη μέσα στον Ύμνο της διαδικασίας, μεταβολισμός - θρέψη, που πρωτοστατεί η Τυροσίνη για την δημιουργία της Θυροξίνης. Η αλληγορική καύση, συμβολίζεται με την κάθε βραδινή καύση του Δημοφώντα από την Θεά.
'Οταν η τυροσίνη επιτελέσει την ένωση με το αποθησαυρισμένο ιώδιο του θυρεοειδούς, ο αδένας (με την Μετάνειρα εκπρόσωπο) εμποδίζει τη Δήμητρα να ενώνεται με το ιώδιο, αφού η ακατάσχετη κάθοδος τυροσίνης δημιουργεί τον υπέρ-θυρεοειδισμό. 'Ετσι ο Ύμνος παριστάνει την Μετάνειρα να ανακόπτει το έργο της Δήμητρας.
Μονολότι, ομολογουμένως επιγραμματικά τα σχόλια αυτά, νομίζουμε ότι μπορούν να αποδείξουν τι είναι δυνατόν να αλληγορούν οι απλησίαστοι αυτοί Αρχαίοι Ελληνικοί στίχοι και η Παράδοση. Στα χέρια του κάθε ειλικρινούς ερευνητή είναι τα κλειδιά του συμβολισμό και του αποσυμβολισμού των μύθων.

Για το κείμενο θα ευχαριστήσω τον Χάρη Μπαλόγλου για την άδεια που μου έδωσε να το δημοσιοποιήσω.
Τον Ευχαριστώ Εκ Βάθους Ψυχής

Κέλσος

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr