Ποιος τελικά ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία της και ποια ήταν τα κίνητρα

Ήταν ομάδες φανατικών μοναχών πρωτοχριστιανών καθοδηγούμενες από το ιερατείο

Ή μήπως τελικά ήταν προβοκατόρικη ενέργεια των διωχθέντων Ιουδαίων για να ρίξουν τις ευθύνες στους χριστιανούς και να εκδικηθούν τον Κύριλλο

Ποιος ο ρόλος του επισκόπου Αλεξανδρείας Κύριλλου στη δολοφονία Ήταν τελικά αυτός ο ηθικός αυτουργός

Ποιος ο ρόλος του έπαρχου Ορέστη και η πολιτική εμπλοκή στα κίνητρα της δολοφονίας

Καλή αναζήτηση!

ΥΠΑΤΙΑ

Μαθηματικός και φιλόσοφος, κόρη του επίσης μαθηματικού και φιλόσοφου Θέωνα από την Αλεξάνδρεια, η οποία έζησε στα τέλη του 4ου και τις αρχές του 5ου αιώνα.
Σπούδασε στην Αλεξάνδρεια και κατόπιν ήλθε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στην νεοπλατωνική σχολή του Πρόκλου και του Ιεροκλή. Δεν είναι γνωστό πόσο έμεινε στην Αθήνα, αναφέρεται όμως ότι όταν επέστρεψε στην πατρίδα της παρουσιάσθηκε ως δάσκαλος και αρχηγός σχολής μαθηματικών και φιλοσοφικών σπουδών. Δίδασκε βασικά νεοπλατωνική φιλοσοφία, ασχολήθηκε όμως και με άλλους συγγραφείς (Αριστοτέλης) και άλλες επιστήμες (μαθηματικά, αστρονομία).
Μαθητές της υπήρξαν ανάμεσα σε άλλους, οι σοφιστής Τρώιλος, ο έπαρχος Αλεξανδρείας Ορέστης, ο Σενέσιος Πτολεμαϊδος κ.α.
Άλλοι αναφέρουν ότι η Υπατία δεν παντρεύτηκε ποτέ, άλλοι όμως την χαρακτηρίζουν ως σύζυγο του φιλόσοφου Ισιδώρου.
Η συγγραφική παραγωγή της χάθηκε και τίτλοι μόνον έργων της αναφέρονται, όπως «Υπόμνημα εις Διάφαντον» υπόμνημα στα «Κυνικά» του Απολλώνιου του Περγαίου, ο «Αστρονομικός κανών», κ.α.
Οι διάφοροι σύγχρονοι της συγγραφείς που κάνουν λόγο γι’αυτήν την χαρακτηρίζουν με τα ωραιότερα λόγια: ωραία, συνετή, θαρραλέα, πολυμαθής και σοφή. Πρόκειται για μια σπάνια μορφή φιλοσόφου και δασκάλας.
Το τραγικό τέλος της όμως ήταν αντίθετο με την προσωπικότητα και τα προσόντα της. Η πόλη στην οποία έζησε, όπως και η εποχή, χαρακτηρίζονταν από θρησκευτικές διαμάχες με αντίπαλους τα υπόλοιπα των εθνικών και τους ορμητικούς νέους χριστιανούς. Η Υπατία θεωρήθηκε ως υποκινήτρια εχθρικών ενεργειών προς τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο εκ μέρους του έπαρχου Ορέστη, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις. Στο μίσος εναντίον της Υπατίας συντέλεσαν πολύ και οι δοξασίες των ανθρώπων των χρόνων εκείνων, σύμφωνα με τις οποίες όσοι ασχολούνταν με τα μαθηματικά ήσαν μάγοι. Έτσι το 415 εξαγριωμένο πλήθος με αρχηγό τον αναγνώστη Πέτρο μπήκε στο σπίτι της, την έσυρε στους δρόμους, τη διαμέλισε και τα λείψανα της τα έκαψε στη φωτιά. Υπαίτιος της τραγωδίας αυτής θεωρείται από τους νεότερους μελετητές ο Κύριλλος, ο οποίος πάντως τότε έμεινε ατιμώρητος.

α') Ο ιστοριογράφος της εποχής Σωκράτης (Εκκλησιαστική Ιστορία) έχει αυτή την εκδοχή:

7, 13 «Ο λαός της Αλεξάνδρειας ευχαριστείται με την αναταραχή περισσότερο από ό,τι οποιοσδήποτε άλλος λαός: και εάν σε οποιαδήποτε στιγμή βρει μια πρόφαση, ξεσπά στις πιο ανυπόφορες υπερβολές. Διότι δεν παύει ποτέ από την αναταραχή του χωρίς αιματοχυσία».

7, 15 «Ακόμη και αυτή έπεσε θύμα της πολιτικής αντιζηλίας, που εκείνη την περίοδο επικρατούσε. Διότι, δεδομένου ότι συναντούσε συχνά τον Ορέστη, αναφέρθηκε συκοφαντικά μεταξύ του Χριστιανικού λαού, ότι αυτή ήταν που απέτρεπε τον Ορέστη από τη συμφιλίωση με τον επίσκοπο [Κύριλλο]. Μερικοί από αυτούς, επομένως, έσπευσαν με άγριο και φανατικό ζήλο, του οποίου υποκινητής ήταν ένας αναγνώστης ονόματι Πέτρος, της έστησαν καρτέρι, όταν επέστρεφε σπίτι της, και σύροντάς την από την άμαξά της, την πήγαν στην εκκλησία που λέγεται Καισάρειο, όπου την έγδυσαν εντελώς και τη δολοφόνησαν έπειτα με όστρακα».

β') Ο Μαλάλας (6ος αι.) γράφει (Χρονογραφία): «Τον καιρό εκείνο [επί βασιλείας Θεοδόσιου Β'] οι Αλεξανδρινοί, αφού αφέθηκαν εντελώς ελεύθεροι, συνέλαβαν και έκαψαν σε πυρά την φιλόσοφο Υπατία, που είχε μεγάλη φήμη και ήταν μεγάλης ηλικίας» («Κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν παρρηςίαν λαβόντες οἱ Ἀλεξανδρεῖς φρυγάνοις ἔκαυσαν Ὑπατίαν τὴν περιβόητον φιλόσοφον»).

γ') Ο παγανιστής Δαμάσκιος (6ος αι.) αναφέρει για την Υπατία τα εξής, στο έργο του Ισιδώρου βίος, που αποσπάσματά του σώζονται στο Λεξικό του Σουίδα ως εξής: «Καθώς ο Κύριλλος, επίσκοπος της αντίπαλης παράταξης, περνούσε από το σπίτι της Υπατίας συνάντησε ένα μεγάλο πλήθος στην πόρτα της, έναν κυκεώνα αλόγων και ανθρώπων. Ορισμένοι έρχονταν και ορισμένοι έφευγαν, ενώ άλλοι παρέμεναν εκεί. Ρώτησε ποιος ήταν ο σκοπός της συγκέντρωσης και γιατί γινόταν η φασαρία. Οι ακόλουθοί του απάντησαν ότι ήταν η κατοικία της φιλοσόφου Υπατίας και ότι το πλήθος είχε συγκεντρωθεί για να τη χαιρετίσει. Η πληροφορία τον πλήγωσε τόσο πολύ ώστε οργάνωσε εναντίον της μια δολοφονική επίθεση του χειρότερου είδους. Όταν η Υπατία βγήκε από το σπίτι της, μερικοί βάρβαροι που δεν φοβόντουσαν ούτε τη θεία δίκη ούτε την ανθρώπινη τιμωρία, όρμησαν ξαφνικά πάνω της και τη σκότωσαν, φέρνοντας στη χώρα τους απέραντο όνειδος και το κρίμα του αίματος ενός αθώου. Πραγματικά, η αυτοκρατορία τραυματίστηκε βαρύτατα από αυτό το γεγονός και οι δολοφόνοι θα είχαν ασφαλώς τιμωρηθεί αν ο Αιδέσιος δεν εξαγόραζε τους φίλους του αυτοκράτορα. Ο τελευταίος δεν επέβαλε ποινές (...)».

δ') Στο λήμμα Υπατία του Λεξικού του Σουίδα επίσης, που προέρχεται από τον Ονοματολόγο του Ησύχιου (6ος αι.), σε άλλη παράγραφο, αναφέρεται ως αιτία του φόνου της τα εξής: «αυτό το έπαθε λόγω του φθόνου για την υπερβολική σοφία της και μάλιστα για τα σχετικά με την αστρολογία˙ άλλοι αποδίδουν τον φόνο στον Κύριλο κι άλλοι στο έμφυτο των Αλεξανδρινών για την οχλαγωγία και την απερισκεψία».

ε') Στο Χρονικό, 84 του Ιωάννη Νικίου (5ος αι.) δίνεται μια ακόμη περιγραφή του θανάτου της: «Και μετά ένα πλήθος πιστών υπό την καθοδήγηση του Πέτρου του μάγιστου – αυτός ήταν τέλειος πιστός από κάθε άποψη στον Ιησού Χριστό – άρχισαν να ψάχνουν την ειδωλολάτρισσα (...). Και όταν έμαθαν το μέρος όπου ήταν, προχώρησαν προς αυτήν και την είδαν να κάθεται σε μια υπερυψωμένη καρέκλα. Αφού την κατέβασαν, την τράβηκαν μέχρι την μεγάλη εκκλησία που λέγεται Καισάρειον. Αυτό ήταν σε μέρες εορτής. Και της έσκισαν τα ρούχα και την έσυραν στους δρόμους ώσπου πέθανε».

στ') «Ο Δαμάσκιος αναφέρει περιληπτικά αλλά κατηγορηματικά ότι ολόκληρη η πόλη την αγαπούσε και την εκτιμούσε. Είχε επίσης δεχθεί σωρία δημοτικών διακρίσεων (βλ. Dam. frag. 102, σελ. 79.13-14 Zintzen). Ο Κύριλλος δεν μπορούσε ούτε να ονειρευτεί μια τέτοια αφοσίωση» (M. Dzielska, Υπατία η Αλεξανδρινή, εκδ. Ενάλιος, σ. 169).
http://www.geocities.com/antipaganismos/arhaioplixia8.html
τα συμπερασματα δικα σας

Ας δούμε όμως τι έχουμε να μάθουμε και για τον Κύριλλο, ένα από τα πρόσωπα κλειδιά στην υπόθεση της δολοφονίας...
Προσέξτε τα έντονα σημεία και εκεί που λέει για τις διώξεις που έκανε στους Εβραίους. Μετά από αυτό είναι λογικό να τον μίσησαν και πιθανόν να ήθελαν με κάποιο τρόπο να τον εκδικηθούν... (με το φόνο ίσως της Υπατίας και το ρίξιμο της μομφής στον Κύριλλο) Σαφώς αυτό είναι μια υπόθεση εργασίας. Το πιθανότερο είναι βέβαια να δολοφονήθηκε από φανατικούς χριστιανούς.
(Τα στοιχεία πάλι από τη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια)

Πατριάρχης Kύριλλος (Α’ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ)

Ο Α’ (412-444). Οικουμενικός διδάσκαλος της Εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια γύρω στο 375. Πιθανόν να ασκήτευσε στη Νιτρία(σχ. Εάν υπήρξε Νιτριανός μοναχός αφού φημολογείται από διάφορες πηγές ότι στη δολοφονία συμετείχαν και Νιτριανοί μοναχοί, πολύ πιθανόν αυτοί να ήταν κύριοι και φανατικοί υποστηριχτές του Κύριλλου) κοντά στον Ισίδωρο τον Πηλουσιώτη. Επιστρέφοντας από την έρημο χειροτονήθηκε διάκονος και έπειτα πρεσβύτερος από τον θείο του αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Θεόφιλο, τον οποίο δύο μέρες μετά τον θάνατό του (412) διαδέχθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο και με την ευρύτατη μόρφωση που διέθετε αναδείχθηκε σε ένα από τους εξοχότερους πατριάρχες της πόλης, αν και ο υπερβολικός ζήλος του, η ισχυρογνωμοσύνη και η ορμητικότητα τον οδήγησαν πολλές φορές σε εσφαλμένες ενέργειες. Οργάνωσε άριστα την κοινωνική πρόνοια, καταδίωξε τους σχισματικούς Νοβατιανούς, των οποίων έκλεισε τους ναούς και αφαίρεσε τα ιερά σκεύη, και καταδίωξε με βιαιότητα τους αντιπάλους του. Με αφορμή ένα επεισόδιο σε βάρος του γραμματέα του Ιέρακα από μέρους του επάρχου Ορέστη και τη θανάτωση κάποιου μοναχού που λιθοβόλησε τον έπαρχο σε διαδήλωση, ο Κύριλλος κατάσχεσε τις συναγωγές των Ιουδαίων, τους εκδίωξε έξω από την πόλη και άφησε τον όχλο να λεηλατήσει τα υπάρχοντά τους. Τον μοναχό τον κήδευσε με τιμές μάρτυρα.
Άλλο επεισόδιο που συντάραξε την αρχιερατεία του είναι ο αποκεφαλισμός της διάσημης φιλοσόφου και μαθηματικού Υπατίας, φίλης του επάρχου Ορέστη, από μέρους κακοήθων ανδρών. Αν και ο φόνος «προσήψεν ου μικρόν μώμον(=μομφή)» στον Κύριλλο (Σωκράτ. Εκκλ. Ιστ. 7, 15), αποδείχθηκε ωστόσο ότι δεν είχε καμιά ανάμιξη σ’ αυτόν.
(σχ. Προσέξτε ένα σημαντικό σημείο. Το "Προσήψεν ου μικρόν μώμον στον Κύριλλο και την εκκλησία του". Αυτό από μόνο του λέει πολλά...)
Στο θέμα αποκατάστασης του Ιωάννου του Χρυσοστόμου και της επανεγγραφής του στα δίπτυχα των εκκλήσιών, ο Κύριλλος αρχικά φάνηκε σκληρός, το 416 όμως τον έγραψε στα δίπτυχα με τη συμβουλή και του Ισίδωρου του Πηλουσιώτη. Με την ίδια βιαιότητα αντιμετώπισε και το ζήτημα του Νεστορίου. Σε σύνοδο στην Αλεξάνδρεια εξέδωσε 12 αναθεματισμούς εναντίον του, οι οποίοι μάλλον διεύρυναν το χάσμα που είχε δημιουργηθεί από τη διδασκαλία εκείνου, ενώ στην Γ’ Οικουμενική Σύνοδο τον καταδίκασε. Ωστόσο δεν κατόρθωσε να εξαλείψει τον μονοφυσιτισμό και τούτο εξ αιτίας του βίαιου χαρακτήρα του. Πέθανε στις 27 Ιουνίου 444, ύστερα από αρχιερατεία 32 χρόνων. Η μνήμη του τελείται στις 27 Ιουνίου από τη Δυτική Εκκλησία και στις 9 Ιουνίου από την Ανατολική, ενώ στις 18 Ιανουαρίου γιορτάζεται με τον Μ. Αθανάσιο.
Ο Κύριλλος είναι από τους κορυφαίους δογματικούς θεολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αν και ασχολήθηκε με όλους τους κλάδους της θεολογίας. Τα σωζόμενα έργα του καταλαμβάνουν 10 ογκώδεις τόμους και χωρίζονται σε: α) Ερμηνευτικά «Περί της εν Πνεύματι και Αληθεία Προσκυνήσεως και Λατρείας», «Γλαφυρά» σε 13 βιβλία, «Ερμηνεία ή υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον» κ.α., β) Απολογητικά: «Υπερ της των χριστιανών θρησκείας προς τα του εν αθέοις Ιουλιανού», γ) Δογματικοπολεμικά: «Θησαυρός περί Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος», «Περί Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος», «Κατά Συνουσιαστών», «Κατά των Νεστορίου βλασφημιών πεντάβιβλος αντίρρησις», «Προς τον Βασιλέα Θεοδόσιον Περί Ορθής Πίστεως», «Υπέρ των Δώδεκα Κεφαλαίων κατά Θεοδωρήτου Κύρου», «Ότι εις ο Χριστός», «Κατά των μη βουλομένων ομολογείν Θεοτόκον την Αγίαν Παρθένον» κ.α., δ) ομιλίες: Σώζονται ελάχιστες. Στις εκδόσεις περιλαμβάνονται 17 πλήρεις και 5 αποσπασματικές. ε) επιστολές: Σώζονται 29 πασχάλιες και 88 άλλες, από τις οποίες ορισμένες απευθύνονται προς τον ίδιο και αναφέρονται στις συμφιλιωτικές προσπάθειες μετά την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο.

**************************************************************

ΤΕΛΟΣ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΟΙΟΝ, ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Γ΄ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΤΑ ΝΕΣΤΟΡΙΟΥ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΡΟΣ ΑΚΑΚΙΟΝ (1,4,41)
Κύριλλου αγιότατου επισκόπου...

«Πάσα η γραφή (η εβραϊκή Βίβλος) είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος... και ότι ο θεός προείπε αυτό είναι πάντων σωτήριον... ο δια του πανσόφου Μωυσέως προσταχθείς νόμος παραγγέλνει "Μη έχεις άλλους θεούς πλην εμού" δια τούτο και ο θεσπέσιος Μωυσής στους εξ αίματος Ισραηλίτες παρήγγειλε, να φυλάγουν τις εντολές αυτές και να αφανίζουν από προσώπου γης όλους τους τόπους στους οποίους λάτρευσαν εκεί τα έθνη τους θεούς τους. "Στα όρη τα ψηλά και στους λόφους και υποκάτω παντός δένδρου δάσους, κατασκάψτε τους βωμούς αυτών και συντρίψτε τις (λατρευτικές) στήλες αυτών. Κατακόψετε τα (ιερά) άλση τους και τα γλυπτά των θεών αυτών ΚΑΤΑΚΑΨΤΕ ΜΕ ΠΥΡ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΩΝ εκ του τόπου εκείνου". ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΟΝ, ΤΟΝ ΕΞ ΑΠΑΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προς το της αληθείας να μετακινείτε φως (προσέξτε με πόση αγάπη θα γίνει αυτή ή προς την σωτηρία μετακίνηση!) δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί ΝΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΤΕ ΑΝΑΣΚΑΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΛΣΗ, ΩΣΤΕ ΚΑΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΒΔΕΛΥΡΟΤΗΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΜΕΙΝΗ ΛΕΙΨΑΝΟ, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στην δόξα". Και συνεχίζει με απερίγραπτη... αγάπη: "Εμείς δε στις θεϊκές αυτές εντολές εμπιστευόμενοι τον νουν μας, δεν θα αμελήσουμε και ούτε θα βραδύνουμε, αλλά με ακρίβεια μάλλον δε και φιλογρηγορούντες της αληθείας το αξιοθαύμαστο κάλος με χαρά θα κυνηγούμε και όλο ένα περισσότερο θα σπουδάζουμε το πως ο θεός την ανατροπή της πλάνης και τον φωτισμό του σκότους δια του Μωσαϊκού νόμου μας παρέδωσε... για δε τους ακάθαρτους δαίμονες ο νόμος (του Μωυσέως) σκιά των μελλόντων είναι... διότι γεννούν οι σκιές την αλήθεια καθώς προείπε και ο θεσπέσιος Μωυσής».

quote:

---

αναφέρεται και η περίπτωση δωροδοκίας.

---

Φίλε dimitri, τι ακριβώς εννοείς. Ποιος δωροδόκησε ποιον και γιατί

quote:

---

Δεν έβγαλαν άκρη τότε, θα βγάλουμε εμείς σήμερα?

---

Ορθόν, μέσα στο χάος της τότε θρησκευτικής διαμάχης και μιασαλλοδοξίας και πολιτικής ίντριγκας που να βγει μια άκρη.
Αναρωτιέμαι αν έστω και αυτό το καθίκι, ο αναγνώστης Πέτρος, τιμωρήθηκε δεόντος...ή όχι..
Τουλάχιστον εμείς σήμερα μπορούμε να βγάλουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα ώστε να μην επαναληφθούν ποτέ τέτοια αποτρόπαια θρησκευτικά εγκλήματα φανατισμού. (Φτάνει βέβαια να είμαστε όσο το δυνατόν αδογμάτιστοι, γιατί το δόγμα τυφλώνει)

Ε.Ο. Ανδρομέδιος ]+[ http://andromedios.blogspot.com

quote:

---

Φίλε dimitri, τι ακριβώς εννοείς. Ποιος δωροδόκησε ποιον και γιατί

---

To αναφέρει ο γηγενής στην τελευταία σειρά της γ' παραγράφου.

Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο για τα κίνητρα δολοφονίας και το μίσος που είχαν οι φανατικές πρωτοχριστιανικές ομάδες εναντίον της Υπατίας είναι και οι τότε προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες των ανθρώπων σχετικά με το ότι όποιος ασχολούνταν με τα μαθηματικά θα πρέπει να είχε σχέση με τη μαγεία ή και τη μαύρη μαγεία!!!
Ένας εξωφρενικός ισχυρισμός που όμως ίσχυε τότε ως φανατική προκατάληψη των αμαθών και φοβισμένων ανθρώπων της εποχής ενισχυμένος προφανώς και από τις διδαχές των ιερατείων που εξουσίαζαν το άβουλο ποίμνιο και κατεύθυναν τον όχλο.
Αργότερα ποιοι θα έκαιγαν στην πυρά μοναχικές γριούλες ως μάγισες;
Ποιοι έκαψαν στην πυρά τον φιλόσοφο Giordano Bruno;
Ποιοι απομόνωσαν και βασάνισαν τον επιστήμονα Γαλιλαίο;
Όπως βλέπουμε η ιστορία έχει πολλά να μας διδάξει ως προς τον απύθμενο φόβο που πάντοτε είχαν τα ιερατεία και οι σκοταδιστές προς την αληθινή γνώση, την ελεύθερη αδογμάτιστη σκέψη και επιστήμη.
Πρέπει πραγματικά να τους τρομοκρατούσε η Υπατία με τις γνώσεις της την φιλοσοφία, τις ανακαλύψεις της και τα μαθηματικά της για εκείνη την ταραγμένη περίοδο που σηματοδότησε την απαρχή του σκοταδισμού στον ευρύτερο ελληνορωμαϊκό κόσμο!
Πρέπει να ήταν σπουδαία γυναίκα!
Μη ξεχνάμε ότι από το θάνατο της και έπειτα και για περίπου χίλια χρόνια κανένα άλλο σπουδαίο μυαλό στη φιλοσοφία και τις επιστήμες δεν μπόρεσε να αναδειχθεί αφού αυτά καταπιέζονταν από το τότε αδυσώπητο θρησκευτικό κατεστημένο ελέγχου του νου.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=80368

Να υποθέσω τώρα ότι το focus σας …αντέγραψε
Και αν όντως συνέβη αυτό γιατί δεν παραθέτει εσάς ως πρωτότυπη πηγή του άρθρου
Το βρίσκω τουλάχιστον αντιδεοντολογικό.

Να ρωτήσω και κάτι άλλο εάν και εφόσον γνωρίζεις:

Απο ποιες πρωτότυπες ιστορικές πηγές προκύπτει το παρακάτω συμπέρασμα που γράφετε στο άρθρο σας:
"Οι δολοφόνοι της Υπατίας ήταν Παραβολικοί, φανατικοί μοναχοί της Εκκλησίας του Αγ. Κυρίλλου της Ιερουσαλήμ, πιθανώς υποβοηθούμενοι από Νιτριανούς μοναχούς."

.......

Eνδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης κάποια ...σχόλια που βρήκα γι'αυτό το άρθρο:

~Perastikos , 24-05-2004 20:29:

Αίσχος! Ανιστόρητο και απαράδεκτο κείμενο. Κρίμα που το Φόκουσμαγκ γίνεται υποχείριο ψευδοϊστορικών σκοπιμοτήτων! Η Υπατία ήταν Χριστιανή προσήλυτη, όπως η ίδια μαρτυράει στην αλληλογραφία της με τον Συνέσιο. Περισσότερα: http://www.focusmag.gr/fora/view-message.rx?oid=86115#msg_86115

~Perastikos , 24-05-2004 20:31:

Ο δε Άγιος Κύριλλος, δεν είχε την παραμικρή ανάμιξη στον ΠΟΛΙΤΙΚΟ αυτό φόνο, που έγινε από φανατικούς. Ο Άγιος Κύριλλος μάλιστα έλειπε όταν έγινε ο φόνος, και όταν γύρισε, ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι ειδωλολάτρες τού ζήτησαν να μένει εκεί για να νιώθουν ασφαλείς.

~Perastikos , 24-05-2004 20:37:

Το Φόκουσμαγκ, πρέπει να είναι προσεκτικό στα άρθρα που βάζει, γιατί γίνεται αιτία παραπληροφόρησης και φορέας ψευδών στοιχείων. Τα όσα έχουν γραφεί στο φόρουμ τού φόκους για το θέμα αυτό, θα έπρεπε να τα γνωρίζει αυτός που έβαλε αυτό το τερατούργημα

Ε.Ο. Ανδρομέδιος ]+[ http://andromedios.blogspot.com

Υπατία..Η μεγάλη επιστήμονας και φιλόσοφος!

Γυναίκες και φιλοσοφία

Νομίζω πως είναι 2 πολύ καλά και διδακτικά topics...

quote:

---

ε') Στο Χρονικό, 84 του Ιωάννη Νικίου (5ος αι.) δίνεται μια ακόμη περιγραφή του θανάτου της: «Και μετά ένα πλήθος πιστών υπό την καθοδήγηση του Πέτρου του μάγιστου – αυτός ήταν τέλειος πιστός από κάθε άποψη στον Ιησού Χριστό – άρχισαν να ψάχνουν την ειδωλολάτρισσα (...). Και όταν έμαθαν το μέρος όπου ήταν, προχώρησαν προς αυτήν και την είδαν να κάθεται σε μια υπερυψωμένη καρέκλα. Αφού την κατέβασαν, την τράβηκαν μέχρι την μεγάλη εκκλησία που λέγεται Καισάρειον. Αυτό ήταν σε μέρες εορτής. Και της έσκισαν τα ρούχα και την έσυραν στους δρόμους ώσπου πέθανε»

---

Ούκ ήμην, εγέγονα, ούκ είμι ου μέλει μοι

To ότι τη σκότωσαν μέσα σε χριστιανικό ναό αποδικνύει με μεγάλη βεβαιότητα ότι το έγκλημα ήταν κυρίως για θρησκευτικούς λόγους και ότι οι εγκληματίες ήταν χριστιανοί.

Εμένα πάντως με προβληματίζει και το παρακάτω χωρίο:

quote:

---

Και μετά ένα πλήθος πιστών υπό την καθοδήγηση του Πέτρου του μάγιστου – αυτός ήταν τέλειος πιστός από κάθε άποψη στον Ιησού Χριστό –

---

Δηλαδή ο τέλειος πιστός στον Ιησού Χριστό είναι παράλληλα και εγκληματικό κτήνος(!)

Και κάτι άλλο...
Μήπως έχει κανείς σας πρόσβαση στην αλληλογραφία της Υπατίας με τον Συνέσιο
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε που και πως ακριβώς αναφέρει ότι ήθελε να βαπτιστεί χριστιανή...

(Αν και η Υπατία ως φιλόσοφος ήταν ανοιχτό μυαλό πολύ αμφιβάλλω ότι θα ήθελε να αποχωριστεί τις νεοπλατωνικές ιδέες για να ασπαστεί ένα νέο τότε δόγμα, τον χριστιανισμό)

Ε.Ο. Ανδρομέδιος ]+[ http://andromedios.blogspot.com

Με ενδιαφέρει αρκετά!

quote:

---

Φίλε Mετρον μήπως έχεις τη σχετική βιβλιογραφία που αναφέρει την πλήρη αλληλογραφία της με τον Συνέσιο

Με ενδιαφέρει αρκετά!

Ε.Ο. Ανδρομέδιος ]+[ http://andromedios.blogspot.com

---

quote:

---

Αυτό που είπε υποτίθεται η Υπατία ,δηλαδή το "θέλω γαρ Χριστιανή αποθάνειν " δεν υπάρχει πουθενά στα γράμματα που αλληλογραφεί με τον Συνέσιο!
Απο οτι θυμάμαι είναι 19 τα γράμματα αυτά και τα έχω διαβάσει ολα πριν μερικά χρόνια.
Παραμύθι τον απολογητών είναι και του παπα Ρωμιού!

---

Ε.Ο. Ανδρομέδιος ]+[ http://andromedios.blogspot.com

Νομίζω ότι μόνο μια επιστολή σώζεται προς την Υπατία.
Αν ξέρει κάποιος κι άλλες ας τις υποδείξει.

Οι επόμενη παράγραφος του Σωκράτη αναφέρει ότι μετά ταύτα οι εβραίοι της πόλης σταύρωσαν ένα παιδί χριστιανό.
"παιδίο χριστιανόν συλλαβόμενοι σταυρον ποδήσαντες απεκρέμασαν"

Φυσικά οι ιουδαίοι δεν το έκαναν για εκδίκηση της Υπατίας,

αλλά γιατί τότε σε αυτή την πόλη γινότανε το μπάχαλο.

To Σουίδα διερωτάται αν ένοχος είναι ο Κύριλλος ή το έμφυτο θράσος και στασιώδες των αλεξανδρινών. Γιατί λέει, αυτό που έκαναν στην Υπατία τo έκαναν και σε πολλούς από τους επισκόπους τους όπως στον επίσκοπο Γεώργιο και Προτέριο.

Και τι σημαίνει το TLG

quote:

---

Παραβολικούς να υποθέσω ότι εννοείς...

---

παραβολάνος
και παραβαλᾱνος, ὁ, Α· (συν. στον πληθ.) οἱ παραβολᾱνοι και παραβαλᾱνοι· πρόσωπα ταγμένα στην υπηρεσία τής Εκκλησίας και επιφορτισμένα να θάβουν νους νεκρούς, ιδίως όσους είχαν πεθάνει από λοιμώδεις νόσους, κατά την πρώτη χριστιανική περίοδο, τα οποία όμως με την πάροδο τού χρόνου αποτέλεσαν ιδιαίτερη τάξη και μεταβλήθηκαν σε ταραχοποιά στοιχεία.

Λεξικο ΠΑΠΥΡΟΣ

Φαίνεται ότι δεν τα πας καλά με τα ελληνικά.
Σε διευκόλυνα;

Δε βλέπεις ότι συμμετέχω και σε άλλα threads?

Τεσπα.

Το ειρωνικό σχολιάκι σου ισχύει και για το συγγραφέα αυτού του κειμένου?

Εγώ έχω τα καρύδια να ομολογήσω ότι είχα μείνει με την εντύπωση (λανθασμένα βεβαίως) ότι λέγονται μόνο "Παραβολικοί" ενώ και το δικό σου είναι ΟΛΟΣΩΣΤΟ (μη σου πω και σωστότερο).

Εσύ αποδίδεις το πικρόχολο σχολιάκι που έκανες για τα ΕΛΛΗΝΙΚΆ μου ΚΑΙ στον ανωτέρω συγγραφέα???

Άντε να σε δω γενναίε μου που λάκισες από τα threads με α) τους Θεοδοσιανούς κώδικες και β) τις Ανθρωποθυσίες στην Αρχαία Ελλάδα και νομίζεις ότι θα κρυφτείς πίσω από την Υπατία...

Όσο και ν'αργήσεις εγώ θα σε περιμένω!

Υ.Γ Έχετε φάει τέτοια καρπαζιά ξεγυρισμένη (αλά Τζανετάκος μιλάμε) που ψάχνετε απεγνωσμένα να ψελλίσετε το οτιδήποτε εναντίον μου...

Δεν μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση με προβληματικούς.

quote:

---

Οταν κάποιος, κατά την διάρκεια της σύνταξης ενός Ελληνικού κειμένου, διακόπτει τα ελληνικά, αλλάζει το πληκτρολόγιο στην λεγομένη λατινική και αντί να γράψει "θέμα", γράφει σε μία ακατανόητη γλώσσα μια μπούρδα, και ξανααλλάζει το πληκτρολόγιο στα ελληνικά για να συνεχίσει, χωρίς ΟΥΔΕΝΑ λόγο, τότε αυτό είναι σοβαρή ένδειξη, αν όχι απόδειξη, ότι έχει σοβαρό πρόβλημα ανάμεσα στ' αυτιά του.

Δεν μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση με προβληματικούς.

μπορεί;

---

Ερευνάτε τας Γραφάς

quote:

---

ΑΛΛΟ ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ ΑΙΟΛΕ!!!!

ΤΟ ΠΙΚΡΟΧΟΛΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΟΣΤΑΡΑ???

---

Αν εννοείς το σχόλιό μου για τούς κρετίνους, δεν εννοούσα εσένα βρε, αλλά εκείνους που καταργούν διφθόγγους, φωνήεντα και σύμφωνα από την αρχαιότερη γραφή της Ευρώπης.

Εντάξει;

quote:

---

Εσύ αποδίδεις το πικρόχολο σχολιάκι που έκανες για τα ΕΛΛΗΝΙΚΆ μου ΚΑΙ στον ανωτέρω συγγραφέα???

---

Για τα ελληνικά σου το σχόλιό μου αφορούσε την λέξη "παραβολικοί" η οποία είναι γνωστή ελληνική - παραβολή κλπ - και σε καμμία περίπτωση δεν αποδίδει τις ιδιότητες εκείνων των ομάδων.
Το ίδιο έπρεπε να σκεφτεί και ο συντάκτης του αποσπάσματος που μας παρέθεσες.

Σύμφωνα με το λεξικό ΠΑΠΥΡΟΣ η λέξη "παραβολάνος" είναι ελληνική αλλά εντελώς άγνωστη σε όλους μας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. parabolani, παρεφθαρμένη μεταφορά στη Λατινική τού παραβαλανεύς «νοσοκόμος-μοναχός»].

παραβαλανεύς
-έως, ὁ, Μ· νοσοκόμος μοναχός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + βαλανεύς «υπηρέτης βαλανείου»].

βαλανείον
βαλανεῑον, το (AM) και βαλάνειον και -νιόν, το (Μ)· λουτρό.
[ΕΤΥΜΟΛ. Τα βαλανεύς, βαλανείον είναι λέξεις της αττικής κυρίως διαλέκτου που δεν απαντούν στον Όμηρο και δεν εμφανίζονται πριν από τον Αριστοφάνη και τον Πλάτωνα. Υποστηρίχθηκε ότι πρόκειται για δάνεια αιγαιακής προελεύσεως (πρβλ. ασάμινθος), όπου ήταν γνωστή η συνήθεια του μπάνιου με ζεστό νερό. Κατ' άλλους όμως οι λέξεις αυτές είναι δημιουργήματα της Ελληνικής και προέρχονται από *βάλανος «πώμα μπανιέρας» ή «βρέξιμο». Με τη δεύτερη σημασία η λ. *βάλανος σχετίζεται με το βάλλω «ρίχνω, καλύπτω κάτι ρίχνοντας νερό», καθώς και με το αρχ. ινδ. galana-»αυτός που στάζει», υπόθεση όχι και τόσο πειστική. Εξάλλου η μορφολογική σχέση με το βάλανος δεν δικαιολογείται σημασιολογικά. Μία τελευταία ερμηνεία ανάγεται σε υποθετικό τ. *βάλανα «φιάλη με νερό για τους λουομένους»].

Βαλάνο σήμερα ονομάζουμε το δέρμα που καλύπτει την κορυφή του ανδρικού μοριου.

Edited by - Αίολος on 26/09/2012 21:21:05

Το πικρόχολο σχόλιο που εννοώ είναι αυτό.

quote:

---

Αίολος
Φαίνεται ότι δεν τα πας καλά με τα ελληνικά.
Σε διευκόλυνα;

---

Ερευνάτε τας Γραφάς

quote:

---

Ισχύει το ίδιο σχόλιο για το συντάκτη που έγραψε το ανωτέρω κείμενο?

---

Λύσαξες!
Φυσικά και ισχύει. Οποιος και νά 'ναι.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr