Στις χιονισμένες του βουνοκορφές έχουν βρει καταφύγιο μυστικά μοναστήρια, ορατοί και αόρατοι γιόγκι, μύθοι και παραδόσεις, κι αυτός ακόμα ο θρύλλος της Πόλης των Σοφών - Σαμπάλα.
Αν και η επιδρομή των Κινέζων ποδοπάτησε αυτό το πετράδι της Πνευματικής μας κληρονομιάς, το Θιβέτ δεν έχει πάψει να υπάρχει. Γιατί δεν περιορίζεται σε φυσικά και γεωγραφικά όρια...

Στο θέμα αυτό, θα κάνουμε μία περιήγηση στην ιστορία του Θιβέτ, στις θρησκευτικές του παραδόσεις και στον θιβετανικό Βουδισμό, που αποτέλεσε ένα ιερό πάντρεμα της αρχαίας θρησκείας Μπον με τις διδασκαλίες του Βούδα, δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν.

Σύμφωνα με την Aυτού Aγιότητά Του τον Δαλάϊ Λάμα, είναι πολύ καλό κάποιος να προφέρει το μάνδραμ Om mani padme hum. Πρέπει όμως να γνωρίζει και τη σημασία του. Οι έννοιες των συλλαβών αυτών είναι απέραντες.
Η πρώτη – Ομ – αποτελείται από τρία γράμματα: Α – ου – μ. συμβολίζουν με τη σειρά το βέβηλο σώμα, την ομιλία και το νου αυτού που το προφέρει, αλλά και το αγνό σώμα, την ομιλία και τον εξυψωμένο νου – πνεύμα – του Βούδα.

Αυτό είναι και το νόημα του βουδισμού: να μετασχηματιστεί το βέβηλο σε ιερό και να πάψουν να υφίστανται χωριστά. Βούδας είναι αυτός που ήταν κάποτε όπως κάθε συνηθισμένος άνθρωπος, αλλά κατάφερε να γίνει φωτισμένος. Ο βουδισμός δεν πρεσβεύει πως υπάρχει κάποιος που από την αρχή είναι απαλλαγμένος από ελαττώματα και σκοτεινές πτυχές, ενώ κατέχει όλες τις ανώτερες ποιότητες. Είναι ο δρόμος που θα ακολουθήσει κάποιος ώστε κάποτε να το κατορθώσει, να μετασχηματίσει τον εαυτό του σε καθαρό φως.

Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό; Η πορεία υποδεικνύεται από τις επόμενες τέσσερις συλλαβές του μάνδραμ. Το – Μάνι – σημαίνει πετράδι. Συμβολίζει τη μέθοδο που θα ακολουθήσει κανείς ώστε να έχει φώτιση, συμπόνια και αγάπη. Ακριβώς όπως ένα πετράδι δείχνει τον πλούτο και απομακρύνει τη φτώχια, έτσι και ο φωτισμένος αλτρουιστικός νους μπορεί να παραμερίσει τον πόνο, τις δυσκολίες και τα βάσανα των κυκλικών μετενσαρκώσεων. Επίσης, όπως ένα πετράδι μπορεί να βοηθήσει στην εκπλήρωση των επίγειων πόθων, έτσι και το Μάνι μπορεί να εκπληρώσει τους ουράνιους.

Οι επόμενες δύο συλλαβές – πάντμε – αντιστοιχούν στο λωτό και συμβολίζουν τη σοφία. Όπως ένας λωτός ανθίζει μέσα στη λάσπη χωρίς να λερώνεται από αυτή, έτσι και η σοφία μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο από την κατάσταση της σύγκρουσης που διέπει τον κόσμο των φαινομένων. Με τη σοφία μπορεί να γίνει αντιληπτή η παροδικότητα της ύπαρξης, η κενότητα, το αίσθημα του ανικανοποίητου, η δυαδικότητα. Αν και υπάρχουν πολλά είδη σοφίας, η μεγαλύτερη σοφία είναι η αντίληψη της κενότητας που διέπει τον απατηλό κόσμο.

Η αγνότητα μπορεί να επιτευχθεί εάν η μέθοδος στεφθεί με σοφία. Αυτή είναι και η έννοια του τελευταίου τμήματος του μάνδραμ – χουμ: ενότητα, μη διαίρεση. Σύμφωνα με τις σούτρες, η ενότητα μεθόδου και σοφίας σημαίνει πως η σοφία επιτυγχάνεται με τη μέθοδο και η μέθοδος καλλιεργείται με τη σοφία. Έτσι η μέθοδος και η σοφία αποτελούν μία αδιαίρετη μορφή που παίρνει η συνείδηση. Το χουμ – ο ένας από τους πέντε Βούδες, είναι η συλλαβή του Akshobhya του ακίνητου, αυτού που δεν μπορεί να ενοχληθεί από τίποτα.

Έτσι οι έξι συλλαβές «Om mani padme hum» (Αουμ μάνι πάντμε χουμ) σημαίνουν πως μέσα από μία πορεία, η οποία αποτελεί την αδιαίρετη ενότητα σοφίας και μεθόδου, μπορεί ο άνθρωπος να μεταμορφώσει το βέβηλο σώμα του, τον λόγο και το νου του στο αγνό σώμα, λόγο και νου ενός Βούδα. Λέγεται πως δεν πρέπει να ψάχνουμε τη βουδική κατάσταση έξω από εμάς – ο δρόμος βρίσκεται μέσα μας. Όπως λέει ο Maitreya στη θαυμάσια ακολουθία του μεγάλου φορέα (Uttaratantra), όλα τα όντα έχουν τη φύση του Βούδα μέσα τους. Έχουμε μέσα μας το σπόρο της αγνότητας, το απόσταγμα της μεγάλης Αιτίας (Tathagatagarbha), που περιμένει να μεταμορφωθεί και να αναπτυχθεί πλήρως φέρνοντάς μας σε μια κατάσταση Βούδα.

...

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Trisong Deutsen, ο βουδισμός διαδόθηκε με μεγάλο ζήλο εφόσον είχε προσκαλέσει τον ηγούμενο Shantarakshιta και Acharya Padmasambhava στο Θιβέτ. Ο στόχος της μετάφρασης των βουδιστικών διδασκαλιών εκτελέστηκε με μεγάλο σθένος και ενθουσιασμό. Λέγεται ότι συνολικά εκατόν οκτώ ινδικοί μελετητές συνεργάστηκαν με τους θιβετιανούς μεταφραστές για την εργασία της μετάφρασης της βουδιστικής λογοτεχνίας στα θιβετανικά. Συμμετείχαν επίσης στην καθιέρωση των μοναστηριών.

Μετά από τρεις γενεές, ο θρησκευτικός βασιλιάς Tri Ralpachen εξέδωσε ένα διάταγμα ότι κάθε μοναχός έπρεπε να υποστηρίζεται από επτά οικογένειες. Συγχρόνως χιλιάδες ναοί κατασκευάζονταν. Προσκάλεσε επίσης πολλούς ινδούς δασκάλους όπως τον Acharyas Jinamitra, τον Surendrabodhi και τον Danashila, οι οποίοι μαζί με τους θιβετιανούς μεταφραστές και τον Yeshede, αναθεώρησαν και τυποποίησαν τις προηγούμενες μεταφράσεις σύμφωνα με μια αναθεωρημένη ορολογία. Κατ' αυτό τον τρόπο οι διδασκαλίες του Βούδα διαδίδονταν όλο και περισσότερο σε όλο το Θιβέτ. Δυστυχώς, αυτή η χρυσή περίοδος γνωστή ως εποχή των θρησκευτικών βασιλιάδων του Θιβέτ τερματίστηκε σύντομα. Ο διάδοχος του Ralpachen, βασιλιάς Lang Darma, δεν υποστήριξε τη διδασκαλία του Βούδα. Τα μοναστήρια εκκενώθηκαν και οι μοναχοί εκδιώχθηκαν ή στρατολογήθηκαν στο στρατό. Καθώς η θιβετιανή αυτοκρατορία αποσυντίθονταν σε μικρά πριγκηπάτα, ο θιβετιανός βουδιστικός πολιτισμός εισήλθε σε μια σκοτεινή περίοδο.

Εντούτοις, εκείνη την περίοδο ο Mar Shakya Yeshi, ο Yogejung και ο Tsang Rabsel, κάτοχοι της μοναστικής καταγωγής του μεγάλου ηγούμενου Shantarakshιta κατάφεραν να δραπετεύσουν στη βορειοανατολική περιοχή - Domey - του Θιβέτ, όπου με τη βοήθεια δύο κινέζων μοναχών, έδωσαν πλήρη χειροτονία στον Lachen Gongpa Rabsel, ο οποίος σήμανε την αναγέννηση της θιβετιανής μοναστικής κοινότητας. Ομοίως, με την άφιξη του Sadhupala και άλλων στο Ngari (δυτικό Θιβέτ), και τον ερχομό του μεγάλου (μελετητή kashmiri) Shakyashri, οι μοναστικές γενιές επεκτάθηκαν πολύ και η κοινότητα πολλαπλασιάστηκε. Μεταξύ εκείνων που ορίστηκαν από τον Gongpa Rabsel, κάποιοι άλλοι επέστρεψαν στο κεντρικό Θιβέτ και αναβίωσαν το βουδισμό εκεί, χτίζοντας μοναστήρια και ναούς και διδάσκοντας το βουδιστικό δόγμα.

Η κυριότερη όμως αναγέννηση του βουδισμού έγινε στο δυτικό Θιβέτ, όπου ο Lha Lama Yeshe Ö, ακολουθώντας τα μονοπάτια των αρχαίων βασιλιάδων, έστειλε ευφυείς νέους Θιβετιανούς στο Kashmir, το οποίο ήταν τότε ένα ανεπτυγμένο κέντρο βουδιστικών μελετών. Ο μεγάλος μεταφραστής Rinchen Zangpo (958-1055) και ο συνάδελφός του Legpai Sherab επέστρεψαν επιτυχώς στο Θιβέτ και διέδωσαν το δόγμα μέσω της μετάφρασης, της διδασκαλίας και της καθιέρωσης των μοναστηριών. Η εμμονή και η θυσία του Lha Lama Yeshe Ö δημιούργησαν επίσης τις συνθήκες για να γίνει πρόσκληση στο μεγάλο ινδικό δάσκαλο Atisha στο Θιβέτ. Αναβίωσε το δόγμα και διάλυσε πολλές παρερμηνείες. Σύνθεσε το διάσημο κείμενο, «Ένα φως στην πορεία για τη Φώτιση» που έθεσε το σχέδιο για όλα τα στάδια της πορείας, κείμενα που βρέθηκαν στη θιβετιανή βουδιστική παράδοση.

Μεταξύ πολλών αποστόλων του Atisha, ο Drom Tönpa, ο οποίος αργότερα συγκέντρωσε τις διδασκαλίες του Atisha και ίδρυσε την παράδοση Kadampa, ήταν ο διασημότερος. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η επαφή του Θιβέτ με την ινδική βουδιστική παράδοση αποκαταστάθηκε, και η επιρροή των διαφορετικών διδασκάλων οδήγησε σε μια ποικιλομορφία των γραμμών διδασκαλίας. Βαθμιαία προέκυψαν οι τρεις μεγάλες νέες γραμμές, η Sakya, η Kagyu και η Gelug. Η Nyingma αναγνωρίστηκε ως μία μορφή βουδισμού, που εισήχθη από την άφιξη του γκουρού Padmasambhava στο Θιβέτ. Αυτές ήταν οι τέσσερις μεγάλες σχολές του θιβετανικού βουδισμού, που θα αναλυθούν στη συνέχεια.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

...

Με την αυξανόμενη επιρροή των Μογγόλων στο Θιβέτ, η αποκαλούμενη σχέση ιερέας-προστάτης καθιερώθηκε μεταξύ των μογγόλων κυβερνητών και των λάμα Sakya του Θιβέτ. Το 1253 ο Kublai Khan πρόσφερε τις τρεις επαρχίες του Θιβέτ στον Sakya Lama Drogön Chögyal Phagpa, του οποίου οι διάδοχοι κυβέρνησαν το Θιβέτ για εκατόν πέντε έτη μέχρι το 1358, όπου έχασαν τον έλεγχο του Θιβέτ από τον tai Situ Jangchub Gyeltsen. Η σειρά της γενιάς Phagmotrupa διάρκεσε μέχρι το 1435 και ακολυθήθηκε από τους βασιλιάδες Rinpung που κυβέρνησαν για τέσσερις γενεές από το 1435 ως το 1565 και τους τρεις βασιλιάδες Tsangpa (1566-1641).

Με την είσοδο του δέκατου έκτου αιώνα, η δύναμη και η επιρροή του Gelugpa είχαν αυξηθεί πάρα πολύ. Ο τρίτος Dalai λάμα, Sonam Gyatso (1543-1588), ενίσχυσε τις πολιτικές προοπτικές του Θιβέτ, φέρνοντας τους Μογγόλους πίσω στο βουδισμό. Αυτό προέκυψε από την επίσκεψή του στη Μογγολία το 1578 και την πρόσκληση του Altan Khan των Μογγόλων Tumet, οι οποίοι του έδωσαν επίσης τον τίτλο 'Dalai Lama', που σημαίνει Ωκεανός Σοφίας. Ο τέταρτος Dalai λάμα, Yonten Gyatso, γεννήθηκε από μια μογγολική οικογένεια, αλλά τον πήγαν στο Θιβέτ για να μορφωθεί. Το 1642 ο Gushri Khan έδωσε την πνευματική και προσωρινή κυβέρνηση του Θιβέτ στα χέρια του μεγάλου πέμπτου Dalai Lama, Ngawang Lobsang Gyatso (1617-1682). Ίδρυσε την κυβέρνηση Ganden Phodrang, η οποία συνεχίζει σήμερα να λειτουργεί κάτω από την ηγεσία του δέκατου τέταρτου Dalai Lama.

Το 1959, με την επίσπευση της κινεζικής επιθετικότητας στο Θιβέτ, η Αυτού Αγιότητά Του ο Dalai Lama βρήκε άσυλο στην Ινδία. Ίδρυσε μία κυβέρνηση στην εξορία για να φροντίσει την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, τα μοναστήρια και τα πολιτικά ζητήματα του Θιβέτ. Κατ' αυτό τον τρόπο, έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για τη διατήρηση της θιβετανικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Το Συμβούλιο για τις θρησκευτικές και πολιτιστικές υποθέσεις είναι αρμόδιο για την υποστήριξη των θρησκευτικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Θιβέτ, καθώς επίσης και για την ευνημερία των μοναστικών κοινοτήτων.

Υπήρχαν περισσότερα από 6000 μοναστήρια και μονές καλογραιών στις τρεις περιοχές του Θιβέτ - U-Tsang, Dotö και Domey. Από αυτά, σχεδόν κανένα δεν έμεινε άθικτο και η πλειοψηφία καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους Κινέζους. Στην εξορία, περισσότερα από 200 μοναστήρια και μονές καλογραιών έχουν επανεγκαθιδρυθεί στην Ινδία, στο Νεπάλ και στο Μπουτάν. Περίπου 600 θιβετιανά βουδιστικά κέντρα λειτουργούν ως θρησκευτικά και πολιτιστικά κέντρα σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Η παλαιότερη πνευματική παράδοση του Θιβέτ είναι η Bön. Σύμφωνα με τους απολογισμούς του Bön, δεκαοχτώ φωτισμένοι διδάσκαλοι θα εμφανιστούν στους καιρούς μας και ο Tönpa Shenrab, ο ιδρυτής της θρησκείας Bön, θα είναι ο φωτισμένος διδάσκαλος αυτής της εποχής. Λέγεται πως έχει γεννηθεί στο μυθικό έδαφος του Olmo Lung Ring (Lung Ring = δαχτυλίδι του πνεύμονα), η θέση του οποίου παραμένει ένα μυστήριο. Ο τόπος – όπως λέει η παράδοση – διοικείται από το όρος Yung-drung Gu-tzeg (το οικοδόμημα με τις εννέα σβάστικες) το οποίο πολλοί αναγνωρίζουν ως το βουνό Kailash στο δυτικό Θιβέτ. Λόγω της μεγάλης ιερότητας του Olmo Lung Ring και του όρους Yung-drung Gu-tzeg, οι αριστερόστροφες σβάστικες και ο αριθμός εννέα έχουν πολύ μεγάλη σημασία στη θρησκεία Bön.

Θεωρείται ότι ο Tönpa Shenrab μελέτησε αρχικά τη θρησκεία Bön στον ουρανό. Στην άκρη του ουρανού πέφτοντας στα πόδια του Θεού της συμπόνιας Shenla Okar του ζήτησε να καθοδηγήσει τους ανθρώπους αυτού του κόσμου. Έτσι, σε ηλικία τριάντα ενός ετών αρνήθηκε τον κόσμο και ακολούθησε μια ζωή με αυστηρούς περιορισμούς, διαδίδοντας το δόγμα προκειμένου να βοηθήσει τα όντα που έχουν βυθιστεί στον ωκεανό της δυστυχίας και του πόνου. Στην προσπάθειά του να διαδώσει το δόγμα έφτασε στο Θιβέτ, στην περιοχή του όρους Kailash, που είναι γνωστή ως ο τόπος του Zhang Zhung, ιστορικά η κύρια θέση του πολιτισμού και της θρησκείας Bön. Στοιχεία για τη ζωή του Tönpa Shenrab μπορούν να βρεθούν σε τρεις σημαντικές πηγές: στο mDo-'dus, στο gZer-migand , και στο gZi-brjid. Τα δύο πρώτα από αυτά θεωρούνται απόκρυφα (gTer-ma) και ανακαλύφθηκαν σύμφωνα με την ιστορία της Bön, στο δέκατο ή ενδέκατο αιώνα. Το τρίτο ανήκει στην ψιθυριστή γενιά (sNyan-brgyud) και διαβιβάζεται μεταξύ των μυστών (αντέπτο).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

...

Οι διδασκαλίες του Tonpa Shenrab ταξινομούνται γενικά σε δύο είδη:

1. Τέσσερις πύλες και ένα απόκρυφο (sGo-bzhi mDzod-lizga):

• Chabdkar: το δόγμα του λευκού νερού, που ασχολείται με εσωτερικά θέματα

• Chab-nag: το δόγμα του μαύρου νερού, που περιλαμβάνει αφηγήσεις, κείμενα για μαντεία, αστρολογία, τελετουργικά και προγνώσεις

• 'Phanyul: το δόγμα της χώρας του Phan, που περιέχει κανόνες για τη μοναστική ζωή και φιλοσοφικές θέσεις

• dPon-gasa: το δόγμα της θείας καθοδήγησης, που εκθέτει τις μεγάλες διδασκαλίες για να φτάσει κανείς στην τελειότητα

• mTho-thog: το απόκρυφο, που συνδυάζει την ουσία και των τεσσάρων πυλών.

2. Η δεύτερη ταξινόμηση (Bön theg-pa rim-dgu), αποτελείται από τους εννέα δρόμους της Bön:

• Phyva-gshen Theg-pa: ο δρόμος της πρόβλεψης (περιγράφει τη μαντεία, την αστρολογία, τις τελετουργίες και την πρόγνωση)

• sNang-shen theg-pa: ο δρόμος του ορατού κόσμου (εξηγεί τον ψυχικό και το φυσικό κόσμο)

• 'Phrul-gshen theg-pa: ο δρόμος της παραίσθησης (δίνει λεπτομέρειες για την πραγματοποίηση ιεροτελεστιών που διασκορπίζουν τις δυσμενείς επιδράσεις)

• Srid-gshen theg-pa: ο δρόμος της ύπαρξης (εξηγεί το τελετουργικό για τις κηδείες και τους θανάτους)

• dGe-bsnyen theg-pa: ο δρόμος του λαϊκού (περιέχει τις δέκα αρχές της θρέψης)

• Drnag-srnng theg-pa: ο δρόμος του μοναχού (παρουσιάζονται και σχεδιάζονται μοναστικοί κανόνες και κανονισμοί)

• Adkar theg-pa: ο δρόμος του αρχέγονου ήχου (εξηγεί την ένταξη ενός φωτισμένου μαθητή στο μαντάλα της ύψιστης φώτισης)

• Ye-gshen theg-pa: ο δρόμος του αρχέγονου Shen (δίνει τις οδηγίες για να βρει κανείς έναν αληθινό δάσκαλο τάντρα, καθώς και τις πνευματικές δεσμεύσεις που δένουν δάσκαλο και μαθητή)

• Bla-med theg-pa: ο δρόμος του ανώτατου δόγματος (εξηγεί το δόγμα της μεγάλης τελειότητας)

Οι εννέα τρόποι συντίθενται επιπλέον σε τρεις: πρώτα οι τέσσερις δρόμοι της αιτίας (rGyui-theg-pa), οι δεύτεροι τέσσερις δρόμοι του αποτελέσματος ('Brns-bu'i-theg-pa) και ο ένατος δρόμος του αβέβαιου περάσματος ή δρόμος της μεγάλης ολοκλήρωσης (Khyad-par chen-po'i-theg-pa or rDzogs-chen). Αυτοί περιλαμβάνονται στον κανόνα της Bön, αριθμώντας περισσότερους από διακόσιους τόμους, που ταξινομούνται σε τέσσερα τμήματα: τις σούτρες (mDa), την τέλεια διδασκαλία της σοφίας ('Bum), τα τάντρας (rGyud) και τη γνώση (mDzod). Εκτός από αυτά, ο κανόνας εξετάζει άλλα θέματα όπως τα τελετουργικά, τις τέχνες και τις δεξιοτεχνίες, τη λογική, την ιατρική, την ποίηση και διηγήματα. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το τμήμα της γνώσης(mDzod) , όσον αφορά την κοσμολογία και την κοσμογονία είναι αρκετά μοναδικό στη Bön, αν και υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις πως έχει συγγένεια με ορισμένα δόγματα της παράδοσης Nyingma.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

Η σχολή της Nyingma στο θιβετανικό βουδισμό αντλεί την προέλευσή της από τον ινδό μύστη γκουρού Padmasambava , ο οποίος ήρθε στο Θιβέτ το 817 μ.Χ. μετά από πρόσκληση του Βασιλιά Trisong Deutsan (742-797) για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των κακών δυνάμεων που εμπόδιζαν τη διάδοση του βουδισμού. Ο γκουρού Rinpochey, όπως είναι γενικότερα γνωστός, έδεσε όλα τα κακά πνεύματα με όρκο και τα μετέτρεψε σε δυνάμεις συμβατές με τη διάδοση του βουδισμού. Σε συνεργασία με τον μεγάλο Βουδισάτβα ιερέα Shantarakshιta, έχτισε το μοναστήρι Samyey, το οποίο έγινε κέντρο σπουδών, αλλά και το μέρος εκείνο, όπου πολλά από τα κείμενα που θα αποτελούσαν την απέραντη θιβετανική βουδιστική λογοτεχνία, μεταφράστηκαν για πρώτη φορά στα θιβετανικά.

Ο Rinpochey διέδωσε επίσης τις διδασκαλίες από τις υψηλότερες τάξεις της τάντρα σε εικοσιπέντε από τους σημαντικότερους μαθητές του. Αυτοί οι πρώτοι θιβετανοί μύστες, έγιναν γνωστοί για τις πνευματικές τους δυνάμεις, όπως για παράδειγμα ο Namkhe Nyingpo για τα ταξίδια του επάνω σε φωτεινές σφαίρες, ο Khandro Yeshe Tsogyal για τις αναβιώσεις νεκρών, ο Vairochana για τη διαίσθησή του, ο Nanam Yeshe για την ικανότητά του να αιωρείται στον αέρα, ο Kawa Peltseg για την ανάγνωση της σκέψης των άλλων και ο Jnana Kumara για την ικανότητά του να κάνει θαύματα.

guru Rinpochey

Σύγχρονοί τους ινδοί δάσκαλοι όπως ο Vimalamitra, ο Buddhaguhya, ο Shantipa και ο μύστης της τάντρα Dharmakirti, ήρθαν επίσης στο Θιβέτ και διέδωσαν τις ταντρικές διδασκαλίες. Έτσι, αν και η μελέτη της λογικής και της φιλοσοφίας του βουδισμού δεν είχε ακόμα επικρατήσει, η πρακτική της τάντρα σε απόλυτη μυστικότητα ήδη ήταν σε ευνοϊκή θέση. Ακόμα και η μετάφραση εσωτερικών κειμένων όπως τα Kun-byed rgyal-po, mDo-dgougs-'dus και ο μεγάλος μαγιαβικός (Mahamaya) κύκλος διδασκαλιών των Vairochana, Nyag Jnana Kumara, Nubchen Sangye Yeshe και άλλα, ήταν μία εργασία που εκτελέστηκε με μεγάλη μυστικότητα.

Βλέποντας πως οι απεσταλμένοι του δεν ήταν ώριμοι και ο καιρός ακατάλληλος για να εμφανιστούν πολλές από τις υπόλοιπες διδασκαλίες, ο γκουρού Padmasambhava έκρυψε τις απόκρυφες γνώσεις σε χειρόγραφα, εικόνες και τελετουργικές γραφές, με οδηγίες για την αποκάλυψή τους, προς όφελος των μελλοντικών γενεών. Αργότερα, περισσότεροι από 100 διδάσκαλοι αποκάλυψαν τις διδασκαλίες αυτές και τις δίδαξαν στους αποστόλους τους. Έτσι, εκτός από τις ταντρικές διδασκαλίες, αυτό που καλείται στο Θιβέτ ως δόγμα της Nyingma, είναι αυτές οι σειρές των διδασκαλιών που έχουν συνδυαστεί με το μεγάλο ολοκληρωμένο δόγμα του Dzogschen, το οποίο διδάχτηκε από τους Garab Doyjer, Shri Simha, Guru Rinpochey, Jnana Sutra, και Vimala Mitra.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

...

Η παράδοση της Nyingma χωρίζει τις βουδιστικές διδασκαλίες σε εννέα οχήματα:

• Τα 3 κοινά οχήματα που περιλαμβάνουν αυτό του ακροατή, του μοναχικού παρατηρητή και του Βουδισάτβα και ασχολούνται με την κατηγορία των διδασκαλιών, που βρίσκονται στις σούτρες που διδάχθηκαν από τον Shakyamuni Βούδα.

• Οι 3 εξωτερικές τάντρας, που αποτελούνται από την Kriya Tantra (δίνει μεγάλη έμφαση στην πρακτική της ευπρεπούς εξωτερικής συμπεριφοράς και της φυσικής και λεκτικής επικοινωνίας, που στοχεύουν στην κάθαρση καθώς και στην απλή πρακτική του οραματισμού) την Upa Tantra (δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη εσωτερικών και εξωτερικών ικανοτήτων με σκοπό την ανάπτυξη μεγαλύτερης συγγένειας με τη θεότητα στην οποία κάποιος διαλογίζεται) και Yoga Tantra (με κυριότερο σκοπό την ανάπτυξη της δύναμης για ψυχο-φυσική ζωτικότητα, όπως έχει διδαχθεί από τον Vajrasattva).

• Τέλος, οι 3 Εσώτερες Tantras που περιλαμβάνουνε την Mahayoga (η πρακτική της αναγέννησης, όπου το φυσιολογικό επίπεδο αντίληψης δίνει τη θέση του στην Ενόραση και την Ιεροφάνεια) την Annuyoga (πρακτική ολοκλήρωσης, στην οποία το σώμα χρησιμοποιείται για να πραγματοποιηθεί η αρχέγονη συνειδητοποίηση) και την Atiyoga (η περισσότερη έμφαση δίνεται στην πλήρη ενεργοποίηση της δύναμης για δημιουργία και τελειοποίηση, που επιτρέπουν στον γιόγκι να υπερβεί τον κανονικό χρόνο, την κανονική δράση και εμπειρία, όπως έχει λεχθεί από τον Samantabhadra Buddha).

Τα πρώτα έξι, από τα εννέα οχήματα, είναι γνωστά σε όλες τις σχολές του θιβετανικού βουδισμού. Τα τελευταία τρία, ανήκουν αποκλειστικά στην παράδοση της Nyingma.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

...

Λόγω των τριών ελαφρώς διαφορετικών προσεγγίσεων στις διάφορες γραμμές παρουσίασης του Dzogchen, αναπτύχθηκαν 3 υπο-σχολές:
Η σχολή του νου (Sems – sde) που ακολουθεί τη γραμμή του Shrisimha και Vairochana,
η «κεντρώα» σχολή (kLong – sde) που ακολουθεί τη γραμμή των Longde Zampa, Shrisimha και Vairochana,
ενώ η σχολή οδηγιών της Πεμπτουσίας (Man-ngag-sde) ακολουθεί κατευθείαν τη γραμμή του γκουρού Padmasambhava που αφορά τις διδασκαλίες και τις πρακτικές του sNying-thig.
Αν και το Dzogchen είναι το ξεχωριστό χαρακτηριστικό γνώρισμα της παράδοσης Nyingma, ακόμα και ανάμεσα στους λαϊκούς οπαδούς, η χρήση των προσευχών του γκουρού Rimpochey, η θεώρηση της 10ης και 25ης μέρας κάθε σεληνιακού μήνα ως ημέρες για προσφορές, ακόμα και η πρακτική της αναχώρησης για 3 μήνες ή 3 έτη (ομαδικά ή ατομικά), είναι στοιχεία κοινά.

Σύμφωνα με την ιστορία της προέλευσης των τάντρας, υπάρχουν 3 γραμμές:

• Η γραμμή του βουδικού σκοπού, που αναφέρεται στις διδασκαλίες του αληθινού εαυτού, που αντλούν την προέλευσή τους από τον αρχέγονο Βούδα Samantabhadra, που όπως λέγεται είχε διδάξει τα τάντρας σε μία συνάθροιση εντελώς φωτισμένων όντων, παρέχοντας τη διδασκαλία από τον ίδιο τον Φορέα της Αλήθειας. Γι’ αυτό, αυτό το επίπεδο διδασκαλίας θεωρείται πως είναι εντελώς πέρα από τις δυνατότητες των κανονικών ανθρώπων.

• Η γραμμή αυτών που κατέχουν την αλήθεια, αντανακλά τις διδασκαλίες του φορέα των αισθήσεων, με προέλευση από τους Vajrasattva και Vajrapani, των οποίων η ανθρώπινη γραμμή αρχίζει από τον Garab Dorje της χώρας Ögyan Dakini. Από αυτόν η γραμμή πέρασε στον Manjushrimitra, στον Shrisimha και μετά στον γκουρού Rinpochey, Jnanasutra, Vimalamitra και Vairochana, που διέδωσαν τη διδασκαλία στο Θιβέτ.

• Η μυστική ανθρώπινη γραμμή, που αντιστοιχεί στις διδασκαλίες του φορέα εκπόρευσης και προέρχεται από τις 5 βουδικές οικογένειες. Οι διδασκαλίες πέρασαν στον Shrisimha, που τις μετέδωσε στον γκουρού Rinpochey, ο οποίος στη συνέχεια τις έδωσε στον Vimalamitra κι έτσι άρχισε η γραμμή αυτή, που συνεχίζεται στο Θιβέτ μέχρι και σήμερα.

Αυτός ο τελευταίος τρόπος μετάδοσης, υιοθετείται συνηθέστερα για απλούς ανθρώπους. Παρόλα αυτά, οι προηγούμενες δύο γραμμές διδασκαλίας, μπορούν ακόμα να υπάρχουν μεταξύ των πιο συνειδητοποιημένων μυστών του Dzogchen.

Υπάρχει ακόμα μία παράδοση, που απαριθμεί 6 γραμμές προέλευσης των τάντρας. Αυτό γίνεται με την προσθήκη στις ήδη υπάρχουσες των
bK'a-babs lung-bstan-gyi-btgyud-pa (γραμμή των οδηγιών επιθεώρησης),
Las-'phrn gter-gyi-brgyud- pa (η απόκρυφη γραμμή του δόγματος του Τυχερού Ενός) και
sMon-lam gtad-rgya'i-brgyud-pa (η γραμμή των επιτρόπων που καθιερώνονται μέσω προσευχής).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

...

Η ταντρική λογοτεχνία της παράδοσης Nyingma είναι ταξινομημένη σε 3 ομάδες: Η προφορική, τα απόκρυφα και τα οράματα. Τα απόκρυφα περιλαμβάνουν τα αναρίθμητα κρυφά κείμενα που αποκαλύφθηκαν από τους διδασκάλους μετά από τον Rinpochey, ο οποίος τα είχε ο ίδιος κρύψει τον 9ο αιώνα, όπως επίσης πολυάριθμες διδασκαλίες που αποκαλύφθηκαν αργότερα από φωτισμένους νόες ή οράματα που προήλθαν από διαλογισμό των δασκάλων της Nyingma. Εκατοντάδες δασκάλων εμφανίστηκαν, για τους οποίους θεωρείτο πως ανέσυραν απόκρυφα κείμενα. Μεταξύ αυτών, ο Nyangral Nyima Özer (1124-92), ο γκουρού Chowang (1212-70), ο Dorje Lingpa (1346-1405), ο Padma Lingpa (b.1405) και ο Jamyang Khyentse (1820-1892) είναι ευρέως γνωστοί ως οι 5 βασιλιάδες των απόκρυφων διδασκάλων. Ανέσυραν απόκρυφα κείμενα που αφορούσαν μεταξύ άλλων, τον κύκλο διδασκαλιών και διαλογισμών που σχετίζεται με τον Avalokiteshvara, τα sadhanas του γκουρού Rinpochey, διδασκαλίες του Dzogchen, τον κύκλο διδασκαλιών Ka-gyey, τον κύκλο Phurba, ιατρικές οδηγίες και τέλος προφητείες.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, πως αντίθετα με τις άλλες βουδιστικές παραδόσεις του Θιβέτ, η Nyingma άργησε να θεσμοθετηθεί επίσημα. Έτσι, συναντάμε μεγάλα θεσμοθετημένα μοναστήρια – πανεπιστήμια μετά από τον 15ο αιώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Mindroling, που ιδρύθηκε το 1676 από τον Rigzin Terdag Lingpa, και που είναι γνωστό επίσης και σαν Minling Terchen Gyurmed Dorje (1646-1714). Μετά από την καταστροφή των θιβετιανών μοναστηριών την εποχή της κινεζικής κατοχής, πολλά επίσης από τα μοναστήρια της Nyingma ξαναχτίστηκαν σε άλλα μέρη του κόσμου: το Thekchok Namdrol Shedrub Dargye Ling, στο Bylakuppe (Karnataka State), το Ngedon Gatsal Ling, στο Clementown, τα Palyul Chokhor Ling και E-Vam Gyurmed Ling στο Bir, το Nechung Drayang Ling στη Dharamsala, και τέλος το Thubten E-vam Dorjey Drag στη Shimla στο Himachal Pradesh της Ινδίας.

Σήμερα επικεφαλείς της παράδοσης Nyingma είναι ο Dilgo Khyentse Rinpochey, που διαδέχτηκε τον Dudjom Rinpochey (1904-1987). Επίσης, οι Minling Trichen Rinpochey, Trulzhig Rinpochey, Taglung Tsetrul Rinpochey και Penor Rinpochey, είναι κάποιοι από τους ζώντες πνευματικούς οδηγούς. Ο σημερινός πνευματικός ηγέτης της Nyingmapa είναι ο Penor Rinpoche.

Η Αγιότητά Του, ο Penor Rinpoche

Η παράδοση Sakya είναι στενά συνδεδεμένη με την αρχαία γραμμή khon, που προήλθε από ουράνια όντα. Ενσαρκώθηκε άθικτη μέχρι τις μέρες μας, από τον Khon Könchok Gyelpo (1034- 1102), ιδρυτή της παράδοσης Sakya.

Από δογματικής απόψεως, η παράδοση αντλεί τα ίχνη της από τον ινδό γιόγκι Virupa μέσω του Gayadhara. Ο απόστολός του Drogmi Shakya Yeshe (992-1074) ταξίδεψε στην Ινδία, όπου πήρε διδασκαλίες στο Kalachakra, την Πορεία και τους Καρπούς της, από πολλούς ινδούς μύστες και έπειτα επέστρεψε στο Θιβέτ. Αργότερα ο Khon Könchok Gyelpo, ένας από τους κυριότερους αποστόλους του, έχτισε ένα μοναστήρι στην επαρχία Tsang του κεντρικού Θιβέτ και το ονόμασε Sakya, ή Μοναστήτι της Γκρίζας Γης. Έτσι η σχολή πήρε το όνομα αυτό – Sakya – από την τοποθεσία του μοναστηριού. Ο Khon Könchok Gyelpo's, γιός του Sachen Kunga Nyingpo (1092-1158) ήταν ένας άνθρωπος με εξαιρετικές ικανότητες και πνευματικές επιτεύξεις, που διατήρησε όλες τις γραμμές των διδασκαλιών της τάντρα και των σούτρας από τον Arya Nagarjuna και τον Virupa. Είχε 4 γιους: τον Kungabar, τον Sonam Tsemo, τον Jetsun Dakpa Gyeltsen και τον Palchen Rinpochey. Ο δεύτερος γιος του, ο Sonam Tsemo (1142 – 1182) έγινε μαθητής στα 16 του χρόνια. Είχε οράματα πολλών θεοτήτων στους διαλογισμούς του, και εκπαίδευσε πολλούς αποστόλους. Ο Jetsun Dakpa Gyeltsen (1147-1216) έκανε όρκο αγαμίας και έδειξε σημαντικά σημάδια πνευματικής ωριμότητας σε νεαρή ηλικία. Στην ηλικία των 11 δίδαξε για πρώτη φορά το Hevajra.

Ο κυριότερος απόστολος του Jetsun Dakpa Gyeltsen ήταν ο ανηψιός του, γιος του Palchen από το Öpochey, ο διάσημος Sakya Pandita Kunga Gyeltsen (1182-1251). Σπούδασε βουδιστική και μη φιλοσοφία, λογική, σανσκριτικά, ποίηση, αστρολογία και τέχνη με αμέτρητους ινδούς, νεπαλέζους, κασμιριανούς και θιβετανούς δασκάλους και απέκτησε έγινε ειδικός στις διδασκαλίες αυτές. Όταν ήταν 27 χρονών, αφότου συναντήθηκε με τον Kashmiri Pandita Shakya Shribhadra, έγινε πλήρως ταγμένος μοναχός και τήρησε τους όρκους του χωρίς την παραμικρή παραβίαση. Τα έργα του όπως «Η Λογική στην Έγκυρη Γνώση» (Tsod-ma rigs-gter) και «Η Διάκριση μεταξύ των τριών Όρκων» (sDom-gsum rab-dbye), είναι διάσημα ακόμα και μέχρι σήμερα.

Το 1244 ο Godan Khan, εγγονός του Chingis Khan, ακούγοντας για τη φήμη του Sakya Pandita, τον κάλεσε στη Μογγολία, όπου έδωσε βουδιστικές διδασκαλίες. Αργότερα το 1253, αφότου και ο Sakya Pandita και ο Godan Khan είχαν πεθάνει, ο αυτοκράτορας Sechen Kublai Khan, κάλεσε στην αυλή του, τον Drogön Chögyal Phagpa, ανηψιό του Sakya Pandita. Αυτός εφηύρε ένα νέο είδος γραφής για τη μογγολική γλώσσα. Ο Kublai Khan ενθουσιάστηκε τόσο πολύ από το κατόρθωμα του Phagpa, που καθιέρωσε το βουδισμό ως επίσημη θρησκεία της Μογγολίας και του έδωσε τη διοίκηση των τριών επαρχιών του Θιβέτ. Έτσι, ο Phagpa ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία του Θιβέτ, που κέρδισε θρησκευτική και κρατική εξουσία σε όλη τη χώρα. Είχε στο πλάι του τον αδερφό του Chagna και μαζί οι δυο τους, κυβέρνησαν το Θιβέτ για πάνω από 100 χρόνια.

Τελικά ο Tishri Kunglo (1299-1327), ο μεγαλύτερος από τα 15 εγγόνια του αδερφού του Sakya Pandita, ίδρυσε 4 οίκους - δυναστείες: Zhithog, Rinchen Gang, Lhakhang και Ducho, από τις οποίες, μόνο οι 2 τελευταίες δυναστείες επιβίωσαν. Παρόλα αυτά, τον 15ο αιώνα η δυναστεία Ducho χωρίστηκε σε δύο υπο-δυναστείες ή παλάτια, τα Dolma Phodrang και Phuntsok Phodrang. Οι τωρινοί ιεράρχες αυτών των 2 παλατιών είναι Sakya Trizin: Ο Ngawang Kunga Theckchen Rinpochey (γεν. 1945) που είναι ο τωρινός αρχηγός της παράδοσης Sakya και ζει στο Dehra Dun της Ινδίας και ο Dagchen Rinpochey (γεν. 1929), ιδρυτής της Sakya Thegchen Choling στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η διαδοχή της θέσης του επικεφαλή της παράδοσης Sakya γίνεται με κληρονομικό τρόπο από την εποχή του Khon Könchok Gyelpo και παραδοσιακά εναλλάσσεται μεταξύ των δύο οίκων. Ο Sakya Dagtri Rinpochey, ο τωρινός κάτοχος του θρόνου, είναι ο 41ος κάτοχος του θρόνου της παράδοσης Sakya.

yogi Virupa

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

...

Μεταξύ των κυριότερων κατόχων της παράδοσης Sakya, οι Sachen Kunga Nyingpo (1092-1158), Sonam Tsemo (1142-1182), Dakpa Gyeltsen (1147-1216), Sakya Pandita Kunga Gyeltsen (1182-1251) και Drogön Chögyal Phagpa (1235-1280) είναι γνωστοί ως οι Πέντε Πατριάρχες της παράδοσης Sakya. Μετά από αυτούς, υπήρχαν οι λεγόμενοι Έξι Κοσμήτορες του Θιβέτ: Οι Yaktuk Sangyey Pal και Rongton Mawe Sengey, που ήταν φημισμένοι για την γνώση τους στις διδασκαλίες των σούτρας, οι Ngorchen Kunga Zangpo και Zongpa Kunga Namgye, που ήταν δάσκαλοι των τάντρας και οι Goram Sonam Sengey και Shakya Chogden που γνώριζαν και τις σούτρες και τα τάντρας. Αυτοί ήταν διάσημοι πνευματικοί καθοδηγητές της παράδοσης Sakya. Μεταξύ αυτών, ο Goram Sonam Sengey καθιέρωσε επίσημα τη μελέτη της λογικής στις διδασκαλίες της παράδοσης Sakya.

Όπως συνέβη και στις άλλες παραδόσεις του Θιβετανικού Βουδισμού, ένα πλήθος υποδιαιρέσεων προέκυψαν μέσα στην κύρια παράδοση της Sakya. Η γραμμή των διδασκαλιών κάτω από τον έλεγχο του Ngorchen Kunga Zangpo (1382-1457) και άλλων διδασκάλων, είναι γνωστή ως η γραμμή Ngor, ενώ η γραμμή του Tsarchen Losel Gyatso (1502-56), είναι γνωστή ως η μυστική γραμμή του Tsar (περιείχε τα 13 χρυσά κείμενα του Tsar και τα απόκρυφα κείμενα του μεγάλου και μικρού Mahakala, Vajra Yogini και Jambhala). Έτσι η παράδοση Sakya που προέρχεται κατευθείαν από τον ιδρυτή της Sakya, Khon Könchok Gyelpo λέγεται γραμμή Khon και είναι σαν τον κεντρικό κορμό του δέντρου, ενώ οι 2 προαναφερόμενες (η γραμμή Ngor και η γραμμή Tsar) αντιστοιχούν στις σχολές Ngorpa και Tsarpa και αποτελούν τους 2 βασικούς κλάδους της παράδοσης. Και οι 3 μαζί, λέγονται Sa-Ngor-Tsar-gsum.

Η κεντρική διδασκαλία και πρακτική της Sakyapa που λέγεται Lamdrey (Lam-'bras) – ο Δρόμος και ο Καρπός Του – οδηγούν τελικά το μαθητή στην κατάσταση της Hevajra. Ο «Δρόμος και ο Καρπός Του» είναι μια σύνθεση όλων των δρόμων και των καρπών των εσωτερικών και εξωτερικών τάξεων διδασκαλίας. Κατάγεται από του ινδούς διδασκάλους Virupa, Avadhuti, Gayadhara και Shakyamitra (ο τελευταίος ακολούθησε τη διδασκαλία της Arya Nagarjuna, την οποία έφερε στο Θιβέτ ο θιβετανός μεταφραστής Drogmi και από τότε πέρασε η διδασκαλία διαμέσου πολλών γενεών διδασκάλων για να φτάσει στη σημερινή εποχή). Κατά τη χρονική περίοδο μεταξύ του 1382 και 1457 (εποχή που έζησε ο Muchen Sempa Chenpo Könchok Gyeltsen, απόστολος του Ngorchen Kunga Zangpo) ο Δρόμος και ο Καρπός Του έσπασε σε δύο επιμέρους παραδόσεις:

• Η ερμηνεία τους ατομικούς δρόμους (sLob-bshad)
• Η ερμηνεία για τους ομαδικούς δρόμους (Tshog-bshad)

Η φιλοσοφική θέαση που εκφράζεται μέσα στον Δρόμο και στον Καρπό Του, είναι η αναπόσπαστη σύνδεση μεταξύ της samsara (τροχού των μετενσαρκώσεων) και της nirvana. Συνεπώς, ένα άτομο δεν μπορεί να φτάσει στη νιρβάνα ή στην ειρήνη, εγκαταλείποντας τον τροχό των μετενσαρκώσεων ή της κυκλικής ύπαρξης, επειδή ο νους είναι η ρίζα και του σαμσάρα, αλλά και της νιρβάνα. Καλυμμένος ο νους παίρνει τη μορφή του σαμσάρα, ενώ όταν απελευθερώνεται γίνεται νιρβάνα. Έτσι, η πραγματικότητα είναι ότι το άτομο πρέπει να προσπαθήσει μέσω του διαλογισμού να αντιληφθεί την αδιαχώριστη φύση τους.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....