σε κάποια συμφωνώ, σε κάποια διαφωνώ, αλλά θα σταθώ σε μια πρόταση απο την οποία προκίπτει μια ερώτηση

quote:

---

θεραπεύοντας τον με τα κοινωνικά και εργασιακά προβλήματα και με τις απανωτές προδοσίες από πλευράς των αγαπημένων ανθρώπων

---

Σου ζητώ συγνώμη για την καθυστέρησή μου να σου απαντήσω.
Έγραψες, ότι:

*Εν ολίγης ο άνθρωπος αυτός γίνεται για τον σκοπό τους υποχειριό τους και κάποια στιγμή αντίστοιχα υποχειριό τους θα γίνω και εγώ για να στρώσει κάποιος άλλος. *

Τίποτε δεν μπορεί να κουνηθεί χωρίς την Γνώση και την Βούληση του Κυρίου, ούτε καν το χορταράκι.
Έχουμε όλοι μας την Ελεύθερη Βούληση, η οποία όμως είναι κατώτερη της Ελεύθερης Βούλησης του Κυρίου.
Π.χ. εγώ έχω μία προσκόλληση σε κάτι ( τοποθέτηση του κάτι πάνω από την αγάπη προς τον Θεό)- έρχεται η στιγμή να με αποκολλήσουν οι από Πάνω, χρησιμοποιώντας έναν συνάνθρωπό μου η μια κατάσταση.
Εις βάρος μου βέβαια.
Εμείς όλοι μεταξύ μας γνωστοί και άγνωστοι είμαστε και δάσκαλοι και μαθητές ο ένας για τον άλλον.

Βάσει της ελεύθερης βούλησής μου, εγώ π.χ. επέλεξα να είμαι παλιάνθρωπος.
Θα χρησιμοποιήσουν συνεπώς εμένα οι από Πάνω να παίξω τον ρόλο του παλιανθρώπου για να συμβάλλω στην αποκόλληση από τα υψηλά ιδανικά ενός καθωσπρέπει ανθρώπου, ο οποίος τα ιδανικά αυτά, όσο υψηλά και να είναι, τα έκανε θρησκεία του, δηλαδή τα αγάπησε πιο πολύ από τον Θεό.
Εμένα βέβαια θα με «περιποιηθούν» δεόντως πάλι οι από Πάνω για την δική μου προσκόλληση στην παλιανθρωπιά, την οποία εγώ την έκανα θρησκεία, δηλαδή την τοποθέτησα με την σειρά μου πάνω από την αγάπη προς τον Θεό.

Serenite!

Στα Ανώτερα Θεϊκά Επίπεδα δεν υπάρχει το καλό η το κακό, δεν υπάρχει το σωστό η λάθος, δεν υπάρχει αξιοπρέπεια η βρωμιά.
Υπάρχει ΜΟΝΟΝ Η ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΑΓΑΠΗ.
Μόνον Αυτή.
Τα πάντα γήινα εξετάζονται εκεί όχι από της σκοπιάς του καλού και του αγαθού, ούτε από της σκοπιάς του σωστού η λάθους- αλλά από μία και μοναδική σκοπιά : ΥΠΗΡΧΕ Η ΟΧΙ Η ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΑΓΑΠΗ.
Βάσει του κριτηρίου αυτού αποφασίζονται τα πάντα.

Δεν αγγίζεται ο Θεός ούτε από τα όμορφα ιδανικά μας, ούτε από την βρωμιά μας.
Αγγίζεται μόνο από την ποσότητα της Άνευ όρων Αγάπης μας που καταφέραμε να συγκεντρώσουμε μέσα στην ψυχή μας κατά το διάβα των ατελείωτων ενσαρκώσεών μας.

Γι’ αυτόν τον λόγο σε πολλά «δίκαια» αιτήματα μας βάσει της γήινης λογικής ο Κύριος «κωφεύει».
Αυτός ξέρει γιατί.
Εμείς δεν ξέρουμε η δεν θέλουμε να ξέρουμε.
Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτε.
Επικρατεί και θα επικρατεί πάντα η επιταγή του Ουρανού.
Δεν γίνεται αλλιώς.

*Κι αφού η ζωή είναι πλασμένη να με οδηγούν οι πάνω σε κάποιο δρόμο επιρρεάζοντας τους διάφορους τομείς της ζωής μου, τότε δεν υπάρχει νόημα να ψάχνω για καλύτερη δουλειά, άξιους φίλους, έμπιστο σύντροφο κ.τ.λ. αφού βγαίνει το συμπέρασμα πως ότι και να κάνω αν πρέπει να είμαι σε δυστηχία θα είμαι, και όσο και να παλέψω για σωστές σχέσεις αν αυτοί πρέπει να με προδίδουν θα με προδίδουν.*

Οι δυστυχίες και οι ατυχίες μας είναι αποτέλεσμα των προσκολλήσεών μας στα γήινα αγαθά.
Πρέπει να ψάχνεις για καλλίτερη δουλειά, για άξιους φίλους, για έμπιστο σύντροφο, έχοντας υπ’ όψιν πάντα την αρχή: αυτούς μας τους δίνει και μας τους αφαιρεί ο Κύριος, βάσει της στάσης μας προς τα γήινα αγαθά.
Δικαιούμαστε να έχουμε τα πάντα στην ζωή, τα οποία εμείς τα τοποθετούμε πιο κάτω από τον Θεό.
Και δεν δικαιούμαστε να έχουμε στην ζωή εκείνο/εκείνα, τα οποία εμείς τοποθετούμε πάνω από τον Θεό= είμαστε προσκολλημένοι.

*ο δικός μου χαρακτήρας και η δική μου κοσμοαντίληψη έλκει συγκεκριμένες καταστάσεις και ανθρώπους*

Ο δικός σου χαρακτήρας και η δική σου κοσμοαντίληψη( και όλων μας χωρίς εξαίρεση)- είναι ο πιστότατος δείκτης της εσωτερικής κατάστασης της ψυχής , που δείχνει που είναι και που δεν είναι προσκολλημένη, δηλαδή τι τοποθετεί πάνω και τι κάτω της αγάπης προς τον Θεό, δηλαδή, τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται στην παρούσα φάση ανάπτυξης να έχει.

*Εσύ πως το εκλαμβάνεις αυτό που αναφέρεις; θεωρείς ότι σε κάποιες περιπτώσεις έγινες υποχείριο των Πάνω ή ότι κάποιοι άλλοι έγιναν προκειμένου να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα;*

Ναι. Και αυτό ισχύει για όλους εμάς ανεξαιρέτως.

Αγαπητή μου φίλη serenite,

διάβασε αν θέλεις το παρακάτω κείμενο, που έχω γράψει παλιότερα σε ένα άλλο φόρουμ και που έχει άμεση σχέση στα ερωτήματά σου.
Ίσως βρεις εδώ τις απαντήσεις που θέλεις.
ΟΙ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣ

Η έντονα ευαισθητοποιημένη ψυχή προβληματίζεται, απορεί, ανησυχεί, ενίοτε νιώθει έντονο πόνο. Ονειρεύεται και ελπίζει.
Είναι κακό αυτό?
Όχι, δεν είναι, είναι όμως… καμιά φορά η αιτία του κακού…
Είναι ο φόρος, που πληρώνουν στην Ύπαρξη οι ψυχές, που πέταξαν ψηλότερα από τις άλλες, αλλά κάτι δεν υπολόγισαν καλά…
Τι συμβαίνει ?
Θα προσπαθήσω να δώσω το σχήμα, έτσι, όπως εγώ το νιώθω και καταλαβαίνω. Και να προσθέσω, ότι κατέληξα να πιστεύω σ’ αυτά τα πράγματα, ξεκινώντας στην αρχή στο παρελθόν από τελείως διαφορετικές με τις παρούσες αντιλήψεις.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ= ΘΕΟΣ= ΑΓΑΠΗ ποιεί τα πάντα και στα πάντα δίνει ζωή. Συνεπώς ποιεί και δίνει ζωή και στον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος χάριν της Αγάπης αναπτύσσεται, και από το ανθρωποειδές βιολογικά , μετατρέπεται σε Homo sapiens, σε Νοήμονα Άνθρωπο.
Χάριν της αγάπης έρχεται το αγαθό-η νοημοσύνη- και αρχίζει η εξέλιξη: εμφανίζεται η οργανωμένη κοινωνία, οι θεσμοί, η ηθικές, οι αρχές, οι ιδέες, οι δοξασίες, τα ιδανικά, οι πολιτισμοί. Όσο διατηρείται ο δεσμός των ανωτέρω με την αρχική πηγή: ΘΕΟ= ΑΓΑΠΗ, όλα αναπτύσσονται φυσιολογικά. Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να ΠΡΟΣΚΟΛΛΑΤΑΙ στα αγαθά αυτά- τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Ποια είναι τα γήινα αγαθά του ανθρώπου?
Είναι τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά, τα οποία τα γεννά ο πολιτισμός.
Τα υλικά κατώτερα, τα εμφανή (ορατά σε όλους) αγαθά= είναι η προσωπική υγεία, η σωματική ομορφιά, η ευημερία, τα χρήματα, οι περιουσίες, γενικά το παν υλικό εξάρτημα, που μας κάνει εύκολη την ζωή.
Τα υλικά ανώτερα, τα μη ορατά( με την έννοια αν δεν τα δείξεις-δεν φαίνονται) αγαθά= είναι η οικογένεια, η κοινωνική θέση, η εξουσία,
ο αγαπημένος άνθρωπος.
Τα πνευματικά αγαθά: η πίστη, οι αρχές, οι ηθικές, οι ιδέες, τα ιδανικά, τα ταλέντα, οι ικανότητες, η νοημοσύνη, η μόρφωση, οι προσωπικές δοξασίες, οι φιλίες, ο χαρακτήρας.
Όλα αυτά τα πράγματα τρέφονται από την αρχική τους πηγή- Την Άνευ Όρων Θεϊκή Αγάπη. Όταν υπάρχει η άμεση επικοινωνία με την αρχική πηγή- όλα ανθίζουν και εξελίσσονται φυσιολογικά. Όταν εμείς αρχίζουμε την ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ σ’ αυτά, που στην ουσία είναι τοποθέτηση αυτών υπεράνω της Θεϊκής, της Άνευ Όρων Αγάπης, ο δεσμός διακόπτεται, η τροφοδοσία σταματάει, καταναλώνονται τα εναπομείναντα αποθέματα της αγάπης γι’ αυτό τα αγαθά παραμένουν ακόμη εν ζωή, όμως αρχίζει ο εκφυλισμός και η πτωτική πορεία. Πράγματα, που βλέπουμε όλοι μας καθημερινά. Τα οποία συνεχώς θα επιδεινώνονται.
Οι ψυχές, αναλόγως της βαθμίδας εξέλιξής τους (=αριθμού ενσαρκώσεών τους στην Γη), προσκολλούνται στα ανάλογα επίπεδα των γήινων αγαθών.
Έτσι, οι κατωτέρας στάθμης ψυχές προσκολλούνται στα κατώτερα εμφανή αγαθά.
Οι ενδιάμεσης στάθμης ψυχές- στα αόρατα υλικά αγαθά.
Οι ανώτερης στάθμης ψυχές- στα πνευματικά αγαθά.
Οι πλειοψηφία των ψυχών έως σήμερα ανήκει στην κατώτερη στάθμη. Είχε δίκαιο ο Αριστοτέλης: σ’ έναν καθωσπρέπει αντιστοιχούν οι εκατό (… )
Τώρα, ασχέτως του τύπου προσκολλήσεων- παράγεται η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, αν τα αγαθά αυτά μας αφαιρούνται. Και αφαιρούνται διότι το παρακάνουμε-προσκολλούμαστε σ’ αυτά.
Η επιθετικότητα από την προσκόλληση στα κατώτερα αγαθά είναι έντονα βίαια, αλλά βραχύχρονη. Ακόμη και η κατώτερη ψυχή υποσυνείδητα γνωρίζει, ότι όλα αυτά θα μείνουν εδώ και τίποτε δεν θα μεταφερθεί Επάνω.
Η επιθετικότητα από την προσκόλληση στα ενδιάμεσα αγαθά- παράγει έντονη στην αρχή, υποβόσκουσα στην συνέχεια επιθετικότητα, που μπορεί να διατηρηθεί για όλη την ζωή.
Η επιθετικότητα από την προσκόλληση στα ανώτερα αγαθά- παράγει την πιο λεπτή και την πιο αθεράπευτη επιθετικότητα. Εδώ μεσολαβεί και ο εξής παράγοντας- οι ικανότητες, τα ιδανικά, οι αρχές, οι γνώσεις- δεν καταργούνται με τον θάνατο- είναι κτήμα και περιουσία της ψυχής, τα οποία αυτή τα μεταφέρει στην επόμενη ενσάρκωσή της, που θα εκδηλωθούν ως ένστικτα, ροπές, προδιαθέσεις, ταλέντα, ικανότητες. Είναι η αληθινή περιουσία της ψυχής. Γι’ αυτό κανείς δεν πάει να δώσει την ζωή του για ένα πολυτελές αμάξι τελευταίου μοντέλου, η βίλα, η το τραπεζικό του λογαριασμό, ενώ μπορεί να πάει να σκοτωθεί για μια ιδέα, αρχή, ιδανικό. Όσο πιο πνευματικό είναι το αγαθό- τόσο μεγαλύτερη είναι η ετοιμότητα να θυσιάσεις γι’ αυτό και την ζωή σου…
Η προσκόλληση= εκδήλωση μεγαλύτερης αγάπης στο δημιούργημα απ’ ότι στον δημιουργό.
Είναι η σταδιακή έναρξη των προβλημάτων. Ένας άνθρωπος, που τον θεωρούσαμε υπόδειγμα- μας φέρθηκε στα καλά καθούμενα αισχρά. Είναι αισχρός ο άνθρωπος αυτός? Ναι, είναι. Το θέμα είναι- γιατί αυτός βρέθηκε στην ζωή μας? Και όχι ο άλλος, π.χ., ο εντάξει? Ο εντάξει δεν θα ήταν κατάλληλος να παίξει αυτόν τον ρόλο, διότι δεν θα του το επέτρεπε η ψυχή του. Αυτό μπορούσε να το κάνει ο ‘άλλος, που ήταν ο καταλληλότερος για να μας γκρεμίσει και να ποδοπατήσει την προσκόλλησή μας. Οι γενικώς ανήθικοι παίζουν τον ρόλο των νοσοκόμων της ζωής-αυτοί γκρεμίζουν με τον πιο άριστο τρόπο αυτό, στο οποίο εμείς προσκολληθήκαμε, δηλαδή κτίσαμε τα όνειρά μας και ζωγραφίσαμε τον κόσμο στο μυαλό μας, έτσι, ‘όπως τον θέλαμε εμείς. Γι’ αυτό τους έχουμε μπροστά μας. Οι παλιάνθρωποι γύρω μας είναι οι φύλακες, πανέτοιμοι να αναλάβουν δράση, αν εμείς προσκολληθούμε σε κάτι, ιδίως στα πνευματικά ιδανικά. Τότε τα κτυπήματα έρχονται με τον πιο ύπουλο και απάνθρωπο τρόπο Μόλις πραγματικά αποκολληθούμε- αυτοί εξαφανίζονται ως δια μαγείας απ’ την ζωή μας. Και αυτό το σχήμα λειτουργεί δίκην αόρατου άγραφου νόμου σ’ όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα-θέλουμε, δεν θέλουμε.
Έτσι η αποθέωση της οικονομίας φέρνει οικονομικά προβλήματα.
Η αποθέωση του αγαπημένου ανθρώπου- φέρνει την προδοσία εκ μέρους του.
Η αποθέωση της οικογένειας φέρνει την διάλυση της οικογένειας, η κάνει προβληματική την οικογένεια.
Η αποθέωση των ιδανικών οδηγεί στην κοινωνία χωρίς ιδανικά, των αρχών- στην αναρχία, της ηθικής- στην ανηθικότητα, των τιμίων σχέσεων- στην διαταραχή και στην διακοπή των σχέσεων. Πίσω από το οποιοδήποτε αγαθό κρύβεται η πηγή, που το τρέφει- Η ΘΕΪΚΗ ΑΓΑΠΗ, την οποία εμείς την έχουμε ξεχάσει, ασχέτως αν υποστηρίζουμε για τον τύπο και τον καθωσπρεπισμό η απ΄ την κεκτημένη ταχύτητα το αντίθετο.
Ναι, πρέπει να αγαπούμε τον άνθρωπό μας δυνατά, αλλά να λέμε κάθε μέρα εκατό φορές μέσα μας: « Ναι, Θεέ μου, τον αγαπώ πολύ, αλλά Εσένα αγαπώ πολύ περισσότερο και αν χρειαστεί να διαλέξω μεταξύ Εσού και αυτού, εγώ διαλέγω Εσένα!». Τότε θα μας αφήσουν να χαρούμε και να απολαύσουμε την γήινη ευτυχία με τον αγαπημένο μας άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει και για την φιλία, την οικογένεια, τα παιδιά, την δουλειά, στα πάντα.
Αυτό δεν πρέπει να είναι μια απλή διακήρυξη, πρέπει να είναι η εσωτερική μας απόλυτη θρησκεία. Τότε δεν θα μας κλοτσάνε- απλά δεν θα χρειάζεται, θα μας αφήσουν να χαρούμε την γήινη ευτυχία όσο θα είμαστε εδώ στην ξενιτιά, διότι έχουμε αφομοιώσει καλά τους τρόπους συμπεριφοράς στον δρυμό, και τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, που λέγεται γήινη ζωή, της οποίας είμαστε απλοί επισκέπτες και για λίγες μέρες, για κάποια ψωρο 75-85 χρονάκια, για λίγες χιλιάδες μέρες μόνο…Ας μετρήσουμε τις μέρες και θα δούμε, πως έτσι είναι, μια ψυχρή, απλή, απρόσωπη και παντοδύναμη αριθμητική…
Εδώ είμαστε φιλοξενούμενοι- και πρέπει να φερόμαστε ως φιλοξενούμενοι. Αλλού είναι το πραγματικό μας Σπίτι. Ακριβώς γι’ αυτό μας κτυπούν έτσι οι από Πάνω, οι αληθινά δικοί μας, για να μας το θυμίσουν…

Να είσαι παντού και πάντα καλά!

σ' ευχαριστώ για την απάντηση και μπορώ να πω ότι συμφωνώ απόλυτα στο ότι σε τίποτα δεν πρέπει να είμαστε προσκολειμένοι ή φανατισμένοι.

Ας πούμε όμως πως όλα όσα αναφέρεις ισχύουν. Κάποια στιγμή εγώ γνωρίζω κάποιον του οποίου είναι γραφτό να πάθει κάτι απο εμένα προκειμένου να ξεκολλήσει απο κάτι άλλο. Βάση αυτού με σπρώχνουν οι πάνω να κάνω μια κακή πράξη απεναντί του. Η πράξη αυτή λοιπόν δεν προερχόταν απο εμένα προσωπικά, πιθανόν εγώ απο μόνη μου να μην την έκανα ποτέ. Αυτή η πράξη όμως δεν βαρύνει την δική μου πνευματική κατάσταση, δεν μου καταλογίζετε ως ένα μείον; ή ήταν μια πράξη που θα έκανα ούτος ή αλλώς και απλώς σπρώχτηκε ο άνθρωπος αυτός προς τον άνθρωπο που θα του το έκανε. Μα αν είναι έτσι, τότε τα δικά του προσωπικά αισθήματα προς το ατομό μου προκειμένου να επιλέξει να με πλησιάσει δεν είναι ακριβώς δικά του.

Πράγματι έχω νοιώσει και εγώ πολλές φορές πράγματα που κάνω ή πράγματα που δεν κάνω να μην προέρχονται απο εμένα, να είναι μια ανώτερη δύναμη αυτή που με σπρώχνει προς τα εκεί, αυτό όμως δεν παυει να μου δημιουργεί απορίες, δεν παυει να μου δημιουργεί την απορία αν το καλό και το κακό προέρχεται πράγματι απο εμένα ή αν εγώ τις περισσότερες φορές είμαι ένα δέκτης και ένας πομπός μεταφοράς καταστάσεων. Κι αν τα πράγματα είναι έτσι τότε πιο καλό και πιο κακό αντιστηχεί σε εμένα; Κάτω ποιας συνθήκης κρίνομαι για τον βαθμό της συμπεριφοράς μου; Ή κρίνομαι απο την διαθεσή μου να δεχτώ να γίνω πομπός και δέκτης της αλλαγής κάποιων άλλων; της διαθεσής μου να θυσιάσω την προσωπική μου ελεύθερη βούληση για να συμβούν τα όσα πρέπει να συμβούν;

Συγνώμη αν σε κούρασα

* Κάποια στιγμή εγώ γνωρίζω κάποιον του οποίου είναι γραφτό να πάθει κάτι απο εμένα προκειμένου να ξεκολλήσει απο κάτι άλλο. Βάση αυτού με σπρώχνουν οι πάνω να κάνω μια κακή πράξη απεναντί του. Η πράξη αυτή λοιπόν δεν προερχόταν απο εμένα προσωπικά, πιθανόν εγώ απο μόνη μου να μην την έκανα ποτέ. Αυτή η πράξη όμως δεν βαρύνει την δική μου πνευματική κατάσταση, δεν μου καταλογίζετε ως ένα μείον;*

Serenite,

Όχι, δεν καταλογίζεται.
Διότι εσύ με την προϋπόθεση της πνευματικής καθαρότητάς σου απλά θα αντανακλάς εξωτερικά την εσωτερική επιθετικότητα του άλλου.
Με την προϋπόθεση της προηγούμενης πνευματικής σου καθαρότητας. Δηλαδή εσύ πρέπει να βρίσκεσαι σε ανώτερο απ’ αυτόν επίπεδο.
Αυτός ο άνθρωπος, που οφείλει να πληρώσει- θα σε βρει, ακριβώς για να πάρει το μάθημά του.
Αν όμως η πνευματική σου κατάσταση είναι ιδίου η κατωτέρου επιπέδου του ανθρώπου αυτού- αυτός ναι μεν θα πάρει το μάθημά του, θα πάρεις όμως και συ το μάθημά σου.

*ή ήταν μια πράξη που θα έκανα ούτος ή αλλώς και απλώς σπρώχτηκε ο άνθρωπος αυτός προς τον άνθρωπο που θα του το έκανε.*

Αν υπάρχουν μεταξύ σας καρμικά χρέη από τις προηγούμενες ζωές- τότε την πράξη αυτή ούτως η άλλως θα την έκανες η θα στην έκανε ο άλλος. Καρμικού χρέους φυγείν αδύνατον.

*Μα αν είναι έτσι, τότε τα δικά του προσωπικά αισθήματα προς το ατομό μου προκειμένου να επιλέξει να με πλησιάσει δεν είναι ακριβώς δικά του.*

Δεν είναι όλα τα αισθήματά «μας» δικά μας.

*Πράγματι έχω νοιώσει και εγώ πολλές φορές πράγματα που κάνω ή πράγματα που δεν κάνω να μην προέρχονται απο εμένα, να είναι μια ανώτερη δύναμη αυτή που με σπρώχνει προς τα εκεί,*

Είναι ακριβώς αυτό κατα την γνώμη μου, που λέμε τώρα.

* αν το καλό και το κακό προέρχεται πράγματι απο εμένα ή αν εγώ τις περισσότερες φορές είμαι ένα δέκτης και ένας πομπός μεταφοράς καταστάσεων.*

Το καλό και το κακό βρίσκεται μέσα μας, όσο είμαστε ατελείς.
Είμαστε και δέκτες και πομποί ταυτοχρόνως.
Είμαστε και δάσκαλοι και μαθητές μεταξύ μας ταυτοχρόνως.
Ο Θεός αεί γεωμετρεί…

* Κι αν τα πράγματα είναι έτσι τότε πιο καλό και πιο κακό αντιστηχεί σε εμένα; *

Η ποσότητα της άνευ όρων αγάπης στην ψυχή σου αντιστοιχεί στην ποσότητα του καλού μέσα σου.
Όλα τα υπόλοιπα αντιστοιχούν στην ποσότητα του κακού.
Σε όλους μας ανεξαιρέτως.

*Κάτω ποιας συνθήκης κρίνομαι για τον βαθμό της συμπεριφοράς μου;*

Κρινόμαστε όλοι μας με ένα και μοναδικό κριτήριο: σε οποιαδήποτε τραυματική εμπειρία, όταν διαλύεται το ανθρώπινο- αν προσπαθούμε να σώσουμε πριν απ’ όλα την αγάπη, θυσιάζοντας τα πάντα υπόλοιπα.
Αν καταφέρουμε- τα χαμένα θα μας επιστραφούν δεκαπλασίως.
Η Αγάπη ξέρει να ξεπληρώνει, αν όντως αγάπη άνευ όρων είναι.

* Ή κρίνομαι απο την διαθεσή μου να δεχτώ να γίνω πομπός και δέκτης της αλλαγής κάποιων άλλων; της διαθεσής μου να θυσιάσω την προσωπική μου ελεύθερη βούληση για να συμβούν τα όσα πρέπει να συμβούν;*

Πομποί και δέκτες ισχύουν για κείνους, που έχουν μειωμένες ποσότητες της άνευ όρων αγάπης στην ψυχή τους.
Δηλαδή ισχύει για την πλειοψηφία των ημών.
Αν όμως ασχέτως ποιος είσαι και δεν είσαι- βρεις μέσα σου δυνάμεις να απαντήσεις σε οποιοδήποτε κακό= τραυματική εμπειρία με άνευ όρων αγάπη- θα καθαριστείς ο ίδιος και θα ανταμειφθείς με ανώτερες καταστάσεις.
Διότι η Αγάπη ξεπλένει την οποιαδήποτε βρωμιά, και ξεπληρώνει το οποιοδήποτε χρέος.
Με μία μόνο κίνηση.
Αρκεί να είναι όντως αγάπη, δηλαδή- άνευ όρων.

*Συγνώμη αν σε κούρασα *

Δεν με κούρασες καθόλου. Αντιθέτως σ’ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου στο θέμα αυτό και για τις σοβαρές ερωτήσεις ουσίας που κάνεις.

Θέλω να σε ρωτήσω σχετικά με τη μετανσάρκωση.

Βλέπεις την ψυχή που μετανσαρκώνεται -στην προθανάτια και μεταθανάτια ζώνη, να κρατά την αυτοτέλειά της (ατομικότητα) στην μετανσάρκωση, ή αποτελεί εντελώς καινούρια ατομικότητα στη γέννηση, που απλώς αντλεί-χρησιμοποιεί πληροφορίες από μια "δεξαμενή" πληροφοριών παλαιότερων ζωών (συμπαντικός λόγος);

Το ό,τι μίλησες για καρμικό, πιστεύεις σε αυτό, ή αποτέλεσε μεταφορά λόγου; Π.Χ μήπως εννοείς το νόμο της ανταπόδωσης;

Αγαπητέ φίλε Tryfield ,

Θα σου απαντήσω κατά πως εγώ προσωπικά νιώθω.

Η ατομικότητα της ψυχής είναι δεδομένη.
Το μαρτυρεί αυτό το γεγονός η ατελείωτη ποικιλία ψυχών, που δεν είναι όμοιες μεταξύ τους.
Η ατομικότητα προϋποθέτει διαφορετικότητα, αλλιώς παύει να είναι ατομικότητα.

Συνεπώς η κάθε ψυχή- ασχέτως του επιπέδου εξέλιξής της, είναι ατομικότητα, έχουσα την συνείδηση της αυτοτελούς ύπαρξής της.
Ατομικότητα= ψυχή εν συνειδήσει.

Κατά την νέα ενσάρκωσή της η ψυχή, διατηρώντας την ατομικότητά της (συνείδηση της ύπαρξής της), αποκτά καινούργιο νου.
Νους= εργαλείο ψυχής στο υλικό επίπεδο για συλλογή πληροφοριών για επεξεργασία και εμπειρία.

Γιατί με κάθε νέα ενσάρκωση η ψυχή αποκτά νέο εργαλείο- καινούριο νου?
Διότι με την κάθε καινούργια ενσάρκωση η ψυχή έρχεται στο υλικό επίπεδο με νέα αποστολή.

Ο νους πεθαίνει μαζί με το σώμα.
Όμως όλα τα δεδομένα, που απέκτησε η ψυχή με το εργαλείο της- τον νου, δεν χάνονται.
Αποθηκεύονται στα αρχεία της ψυχής.
Είναι η ιστορία της.
Η εμπειρία της.
Το επίπεδό της.
Ο βαθμός της εξέλιξής της.
Είναι το καρμικό της χρέος στην παρούσα φάση.
Είναι ο νόμος της Ανταπόδοσης που της προσέφερε η αφαίρεσε κάτι αναλόγως.

Γι’ αυτό μπορούμε να κρίνουμε ( πάντα κατά την γνώμη μου) το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται στην παρούσα ενσάρκωση η κάθε ψυχή.

Η συμπεριφορά μα προπαντός τα ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ, που σε τελική ανάλυση καθορίζουν την συμπεριφορά της- μας δείχνουν την αλήθεια.
Όσο πιο παλιά είναι η ψυχή (πλούσια ιστορία ενσαρκώσεων)- τόσο πιο λεπτή γίνεται και στους τρόπους της και στα αισθήματά της.
Η παλιά ψυχή έχει ήδη συσσωρεύσει μέσα της μεγάλες ποσότητες της Συμπαντικής Αγάπης, δηλαδή Αγάπης άνευ όρων.

Όλες οι ψυχές θα εξελιχθούν, αυτό είναι αναπόφευκτο.
Το μεγαλοφυές Σχέδιο του Θεού είναι με τέτοιον τρόπο ποιημένο, που ασχέτως τι κάνουμε εμείς η δεν κάνουμε τώρα- θα φτάσουμε στο τελικό σκοπό.
Δεν μπορούμε με τίποτα να χάσουμε, να αστοχήσουμε.
Μπορούμε μόνο να καθυστερήσουμε.
Η καθυστέρηση καθορίζει την διαφορετικότητά μας.
Εγώ προσωπικά νιώθω το εξής περί του Θεϊκού Σχεδίου για όλους μας:

η Αγία Φωνή Του Πατρός Πάντων Ορατών και Αοράτων ψιθυρίζει μέσα στην κάθε ψυχή, ασχέτως αν αυτή ακούει η δεν ακούει ακόμη στην παρούσα φάση της ανάπτυξής της τα εξής Ιερά Λόγια του Ιερού Λόγου:

quote:

---

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ…ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΕΧΕΤΕ ΣΩΘΕΙ…

---

ΟΤΙ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ Η ΨΥΧΗ- Ο ΝΟΥΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝΕΙ

πιστεύω και εγώ στην μεταμψύχωση, με διαφορετικούς όμως ρυθμούς και κανόνες και σκοπούς για τον καθένα.

Κάποιες φορές όμως αισθάνομαι και ψυχές παγιδευμένες ανάμεσα στον υλικό και πνευματικό κόσμο. Ψυχές που έφυγαν απο εδώ αλλά για τον α, β λόγο δεν προχώρησαν για εκεί που θα έπρεπε να προχωρήσουν μείναν προσκολειμένες στα υλικά αγαθά του.

Δεν ξέρω αν το έχεις νοιώσει ούτε και αν πιστεύεις σε κάτι τέτοιο, αν όμως υπάρχει αυτή η αντίληψη σε σένα θα ήθελα να σε ρωτήσω τι πιστεύεις ότι γίνονται οι ψυχές αυτές; αν βοηθιούνται, αν μένουν εκεί;.

Για μένα δυστηχώς δεν σώσονται όλες οι ψυχές, κάποιες επιλέγουν ένα διαφορετικό μονοπάτι μετά τον θανατό τους, και η ανευ όρων αγάπη τις αφήνει στις επιλογές τους, δεν εξουσιάζει, ούτε απαιτεί να την ακολουθήσουν παρόλο που εν ζωή προσπαθεί να τις μεταπείσει.

Απαντώντας στις ερωτήσεις σου- επέτρεψέ με να καταχραστώ τα λόγια σου, αφού τουλάχιστον στα βασικά συμφωνώ με αυτό που λες:

*

quote:

---

πιστεύω και εγώ στην μετεμψύχωση, με διαφορετικούς όμως ρυθμούς και κανόνες και σκοπούς για τον καθένα.*

---

Και εξηγούμαι:

*

quote:

---

Το πραγματικό μας πρόβλημα είναι ότι ζούμε βασιζόμενοι στη βλακεία η οποία είναι απεριόριστη και όχι στη γνώση που είναι περιορισμένοι.*

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr