ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΤΟ ΦΩΣ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΛΟΝΤΑΡΙΟΥ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΨΗΛΑ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.......
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΟΣ ΦΩΤΕΙΝΟΣ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΖΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙΣ
ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΟ

ΗΡΩΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ.......
ΦΙΛΙΚΑ

ALQUIMISTA

ΕΙΝ' Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΣΑΙ ΓΥΜΝΟΣ
ΔΙΧΩΣ ΤΗ ΛΗΨΗ ΘΑΠΩΡΗΣ ΦΩΤΟΣ
ΠΟΥ Σ' ΟΔΗΓΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΜΑ Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΣΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΗΘΕΙΑ
ΚΑΙ ΣΕ ΣΤΡΕΦΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΟΥ ΜΥΘΟ"
ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ "ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟ"
ΜΑ ΕΣΥ ΤΑ ΠΑΡΑΒΛΕΠΕΙΣ ΕΣΚΕΜΕΝΑ
ΚΙ ΟΝΕΙΡΑ ΖΩΗΣ ΘΑ ΠΑΝ ΧΑΜΕΝΑ!

ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΜΟΡΦΕΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΑ Σ'ΕΧΕΙ ΚΥΡΙΕΥΣΕΙ
ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΕΡΙΝΙΕΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΘΑΣΕΨΕΙ
ΙΔΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΑΠ'ΤΟ "ΓΕΡΟ ΒΑΣΙΛΙΑ" ΖΗΤΑΣ ΤΟΝ ΛΥΤΡΩΜΟ ΣΟΥ
ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟΝ "ΙΣΠΑΝΟ ΒΟΣΚΟ"
ΚΑΙ ΤΟΥ 'ΔΕΙΞΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟ

ΞΑΦΝΟΥ ΕΝΑ ΑΠΟΚΟΣΜΟ ΧΕΡΙ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΙΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο EVERSOR,ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

ΔΥΟ ΛΙΘΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΣΕ ΣΕΝΑ
ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΜΗΤΡΑ ΠΑΡΘΕΝΑ
ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΠΥΞΙΔΑ ΘΑ ΣΕ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΟΥΝ
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΟΙΩΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ
ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ Η' ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ

ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΟΥ ΞΕΠΡΟΒΑΛΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ:
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΜΕ ΘΑ ΑΝΑΤΗΛΕΙ?
ΚΑΙ ΤΟΤΕ "ΟΥΡΙΜ" ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΑΒΟΣΒΗΝΕΙ
ΕΝΔΕΙΞΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ
ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΣΟΥ ΖΩΗ

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΣ ΓΝΩΡΙΖΕΣ ΚΑΛΑ
ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ
ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΘΑ Σ'ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ
MAY THE FORCE BE WITH YOU!

Edited by - REDJUPITER on 26/02/2003 22:56:18

Βαδίζοντας δρόμο αρετής, σκοτεινό, καταραμένο.
Έρχομαι αντιμέτωπος με ιστορίες διαστροφής και φρίκης.
Πόνος και θλίψη δεν με αγγίζουν, με βασανίζουν.

Κατάρες αιώνιες και η φρίκη του κόσμου
Με χτυπάνε αλύπητα, με βία.
Και το μυαλό μου σχίζουν, γκρίζες ρωγμές

(σαλεύω για χάρη της αλλαγής)
ζαργέας

ΒΡΗΚΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΡΩΣΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.

Μάτια μέλανα
Συνθέτης:Άγνωστος

Μάτια μέλανα, μάτια ύπουλα,
Μάτια πύρινα και πεντάμορφα
Πως λατρεύω 'σας! πως φοβάμαι 'σας!
Τη στιγμή κακή, ίσως είδα 'σας

Είστε άβυσσος σαν την κόλαση,
Βλέπω μέσα σας άγρια έκσταση,
Βλέπω μέσα σας φλόγα άσβεστη
Και τη δίψα σας την ακόρεστη.

Αν δεν έβλεπα τη γλυκιά ματιά,
Δε θα γνώριζα το μαρτύριο,
Πως την τύχη μου καταστρέψατε
Μάτια ύπουλα και πεντάμορφα.

Μάρτιος 2001

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

** ΦΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ**
** ΕΑΝ ΝΙΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ**

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΔΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ...
Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΤΗΣΙΑ......

Ανάμεσα στους σκλάβους
η θέση η μοναδική,
για τον ελεύθερο
είναι η φυλακή.
Μ. Βολόσιν*

Τι είδους ίχνος θα αφήσω;
Μια πατησιά, για να σκουπίσουν το πάτωμα ίσο
και να στραβοκοιτάξουν από πίσω;
Η μήπως θα αφήσω το αιώνιο ίχνος
στις άπειρες ψυχές το φως του λύχνου.
Αγνώστου*

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

** ΦΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ**
** ΕΑΝ ΝΙΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ**

Σε όλα εκείνα τα χαμόγελα που έφυγαν χθες άδικα.

Ξαπλωσε και παραδωσου στο κενο...ΛΑΜΠΕΙ

Μπορεις να δεις το μηνυμα του εσωτερικου. Μιλαει...μιλαει πως η αγαπη ειναι ολα ...και ο καθενας μας ξερει!

Οταν η αγνοια και το μισος θρηνουν τους νεκρους πιστευει...

Μα ακουσε τα χρωματα των ονειρων σου, δεν ειναι ζωη...παιξε το παιχνιδι της υπαρξης ως το τελος...

...και παλι απο την αρχη!!

Στα Τεμπη ακομα μετρανε νεκρους.
Ποια μοιρα τους ορισε στον Αδη φρουρους?

Κανενας δεν φταιει ηταν ολοι παιδια.
Ο χαρος ζηλευει τα νιατα και ορμα.

Θεριζει παιδακια,αρπαζει ζωες,
ρουφαει τα νιατα,διαλυει ψυχες.

Μανα,δεν ξερω,ν'αντεξεις μπορεις
οταν κομμενο το βλασταρι σου δεις?

Οταν ο χαρος σε κυκλωνει παντου
κι ανασες θανατου σου διαλυουν το νου

Οταν γνωριζεις πως τιποτε πια
δεν θα ειναι οπως πρωτα θα'χεις μαυρη καρδια.

Θα'χεις παντα στα στηθια ενα μεγα γιατι!
Να διαλεξει ο χαρος το δικο σου παιδι.

Στο ερωτημα τουτο θα προσμενεις πολυ,
η απαντηση θα'ρθει σε μια αλλη ζωη.

Για την ωρα θα'χεις αναμνησεις πολλες.
Μανα,κανε κουραγιο,μανα,ζησε με αυτες.

Για αυτους τους μικρους αγγελους.
Ας ειναι καλα εκει πανω...

to nero plhmmurizei thn steria
"
En asteri 3agrypna!
ston skoteino ourano.
@
H psyxh diagrafei kuklous
kuklous sthn siwph
......................
PSI8YRISTA mesa sto skotadi
ginomai ashnenia...
3ana kai 3ana mesa ston neraidokuklo balmenh
ston ypno sta oneira sta dakrya..
.............................
H fwnh mou esighse...
ta poulia peta3an gi allou
kai ths epoxes ths zw -anapoda.
helsinki finland 2003
spirit

ΕΓΩ_____________________ΑΥΤΟΣ
____ΑΥΤΟΣ______________ΕΓΩ___
_______ΕΜΕΙΣ________ΕΜΕΙΣ____
_____________ΕΜΕΙΣ___________
_______ΕΜΕΙΣ________ΕΜΕΙΣ____
____ΑΥΤΟΣ______________ΕΓΩ___
ΕΓΩ___________________ΑΥΤΟΣ__

cassiopeia

ΝΑΥΑΓΟΣ
Στα πετρινα της λήθης ακρογιάλια
φριχτά κυνηγημένος,μοναχός,
μιας χάρτινης ζωής αιώνιο θύμα,
μιας ψεύτικης ελπίδας κυνηγός.

Απόκοσμες σκιές με τριγυρίζουν,
με κύκλωσαν του Χάους τα σκυλιά,
στην άβυσσο του Άδη με τραβάνε,
σ' απρόσωπα κι αχόρταγα κελιά.

Ακοίμητα κουφάρια μ' ατενίζουν
φρουροί μιας κρύας φυλακής,
κραυγές σιωπής φτεροκοπούνε
σε δρόμους μ' οδηγούν υποταγής.

Άραγε θα κρατήσει ακόμη
του νου μου ο ατέλειωτος λυγμός,
το ξέρω πως συνέχεια πεθαίνω
και γίνομαι σε τάφους ναυαγός.

Ο χορός των σκύλων
Πέντε σκύλοι πεινασμένοι
μια ζωή βασανισμένοι
μέσα σε βρισιές και γιούχα
βάλανε καινούργια ρούχα
και με γιορτινή φορεσιά
βγήκανε να πάνε βόλτα
στου παράδεισου την πόρτα
πίσω απ'την παλιά εκκλησιά.

Μέσα στη ζωή ποτέ
μη ζητάς να βρεις
ποιος είν'ο δικαστής.
Να περπατάς
και πάντα να κοιτάς
που θα πας να κρυφτείς.

Μες την ερημιά του κόσμου
ένα χέρι γράφει εντός μου:
Κάπου υπάρχει Θεός.

Πέντε πεινασμένοι σκύλοι
στου παράδεισου την πύλη
περιμέναν απ'τους πρώτους
για να στήσουν το χορό τους.
Μα πρωτού η αυγή χαράξει
στ'ουρανού την άγια τάξη
χωροφύλακες αγγέλοι
τους κρεμάσαν στο τσιγκέλι.

Μέσα στη ζωή ποτέ
μη ζητάς να βρεις
ποιός είν'ο δικαστής.
Να περπατάς
και πάντα να κοιτάς
που θα πας να κρυφτείς.

Φίλοι σκύλοι μου μην κλαίτε
μες στη συμφορά να λέτε:

Κάπου υπάρχει Θεός.

Λήθη δε θα υπάρχει πια στη γη,
Ίριδος χρώματα παντού εκεί,
Λάμψη και ήλιοι ζωντανοί
Ίσκιοι και φόβοι πλέον νεκροί
Θα έρθει άραγε αυτή η στιγμή;

Αρνάκι
Μαύρο και
Απαχο
Λιγάκι
Ιονισμένο
Αχ! Πόσο μου έλειψες εσύ; Σε είχα για πεθαμένο
(το καλύτερο που βρήκα)...

Μάτια...Παρατηρούν...Δεν μπορούν να δουν...

quote:

---

Αρνάκι
Μαύρο και
Απαχο
Λιγάκι
Ιονισμένο
Αχ! Πόσο μου έλειψες εσύ; Σε είχα για πεθαμένο
(το καλύτερο που βρήκα)...

---

αυτή...που τα κατάφερε!

Περιτεχνο αναμφιβολα του ερωτα στρατι
χυδαια κι ομορφα το σωμα εξουσιαζεις
βυσσοδομειται απ'τις αισθησεις το κορμι
καθε που ομοροπους μας δεχεται η ευνη ...

Δ. Διακογιαννης

Για σενα...

Είναι κάτι στρατιές που αναδεύουν στο βάθος της μνήμης μου
είναι κάτι φωνές
κάποιες έντονες διαμαρτυρίες
γέλια
τραγούδια ίσως.

Έτσι σιγά-σιγά ανθίζουν πάλι τα δέντρα.

Βλέπω

Φωτεινά μικροσκοπικά κόκκινα σημεία

σε λευκό χαρτί

Πάνα καλώ κρατερόν,νόμιον,κόσμοιο τό σύμπαν...

'Και τα ποιήματά μου ντύνω πόρνες για να πουλήσουν….. '

Πάνα καλώ κρατερόν,νόμιον,κόσμοιο τό σύμπαν...

Αν ειχα δυναμη το κακο να απεφευγα
ευφροσυνης χαμογελο διαπλατα θ'απλωνα
τις ψυχες να γαληνευα
με ιδιαιτερη προθεση ταπεινοτητας
να γοητευα

Τα μελη μου θα ελυνα
τα δεινα της ψυχης μου θα δεχομουνα
ασιγαστα στο σκοταδι να μπουν
με ανασα νωθρη, με καρδια παγωμενη
χαρισμενη στ'αστερια για παντα

(Απο αγνωστο..)

Ο πτέραρχος
-μες στη μεγάλη του στολή-
στο πατητήρι του λινού σκαρφαλωμένος
γυμνάζει τα κουνούπια
και τις σκνίπες του.

Θα πολεμούν,
σε κάποιες άκρες στην υδρόγειο.
Κι ο πτέραρχος
με τη δική του θεωρία για τον πόλεμο,
τα φτερωτά του σε διέγερση κρατά:
-"Τούτα τα αίματα, που χύνονται στις μάχες
είναι τα έμμηνα της γής μας", εξηγεί.
"Τούτα τα αίματα στις μάχες, στους πολέμους
κάνουν τη γή μας θηλυκή και καρπερή"...

Ενα γεράκι, πιο ψηλά, ραμφοκροτεί
καθώς του πτέραρχου τα μάτια
σημαδεύει.
Και το αστέρι που γυαλίζει
αριστερά, στην μπουτονιέρα του πολέμαρχου,
με πόθο και λαχτάρ' επιζητάει...

Σου υπόσχομαΙ ΤΑ ΟΣΤΆ ΣΟΥ να μεταφερθούν στον τόπο που γεννήθηκες.Θέλω να θυμάσαι πως σε αγάπησα, γιατί μου έδωσες Ζωή, αυτό τό Θείο Δώρο, που με ευλάβεια, μεταλαμπάδευσα.Όλα ανθρώπινα...Και ο Άνθρωπος ανεβαίνει το στενό, δύσβατο δρόμο, που οδηγεί στο Θεό.Τον ευθύ δρόμο που συμβολίζεται απο το ευθύ σκέλος του κυρήκειου του Ερμού.Συγχώρεσέ με...φίλε, συνοδοιπόρε, Πατέρα...
Με Τιμή
Θησέας ( που επέστρεψε...)

Καβάφης

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr