Καμμιά φορά κινδυνεύεις να γίνεις γραφικός αλλά τι να κάνωμε…η ζωή (ενίοτε και η φορουμική) θέλει ρίσκο.

Αν και τα όσα ακολουθούν έχουν την αιγίδα του εγκύρου national geographic, επειδή γίνονται προϊόντο εκμετάλλευσης από τους λεγόμενους «ελλαδέμπορες» χάνουν μέρος της αξίας των.

Εκεί μακρυά λοιπόν στας κεντρικάς ασίας, ανευρέθη περιοχή πλήρης ευρημάτων, τα οποία υποδεικνύουν ότι η επικοινωνία μεταξύ κινέζων, περσών, αιγυφτίων αλλά και λαών του αιγαίου, είναι παλιά ιστορία, για την ακρίβεια προϊστορία.

Η περιοχή είναι μια μεγάλη όαση στην έρημο του Karakum (Τουρκμενιστάν), περιοχή που είναι κοντά στις έσχατες μεριές που έφτασε ο μέγας ο δικός μας.

Εκεί λοιπόνε, κάποιος ελληνικής κατα-γωγ-ής ρώσος αρχαιολόγος, ονόματι Σαριανίδης, έσκαψε βαθειά για καμμιά πενηνταριά χρόνια και βρήκε διάφορα ωραία, τα οποία κοσμούσαν μέχρι το 1993 περίπου το μουσείο της Καμπούλ εν Αφγανιστάν.
Τα καλούδια αυτά απεδείκνυαν το πάρε-δώσε αυτωνώνε που λέγαμε πιο πριν.
Μια ωραία πρωία όμως, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου που ακολούθησε την αποχώρηση του ξανθού γένους από την Αφγανία, μπόμπες έπεσαν στο μουσείο και τα ευρήματα διεσκορπίσθησαν για να καταλήξουν όσα επέζησαν σε ιδιωτικάς συλλογάς.
Πάει αυτό.

Πιθανόν να έχετε ακουστά για τους μιαρούς, τις βρόμικες φυλές που τρώγαν ανθρώπους, δεν πλένονταν ούτε στη βροχή κλπ κλπ, τις οποίες έκλεισε κείθε ο μέγας χτίζοντας το περιβόητο τείχος.
Γενικά αυτούς τους λέμε Γωγ και Μαγώγ.

Υπάρχουσι λοιπόν δύο εκδοχαί.
Η μία λέει ότι πράγματι υπήρξαν τέτοιου είδους ακοινώνητοι άνθρωποι που αποτελούσαν απειλή για μας τους υπόλοιπους και καθαρούς και γιαυτό ο μέγας μας απάλλαξε από δαύτους με το τείχος του.
Βέβαια, τείχος δεν έχει βρεθεί ακόμη (κι ούτε πρόκειται μάλλον) γιατί κατά π.π. όλο τούτο είναι παραμύθι.
Όμως, έχουσι βρεθεί απόμεινάρια φυλών στην περιοχή (άντε λίγο νοτιώτερα) των οποίων τα σεβαστά μέλη επιδίδονται ακόμη και τη σήμερον ημέρα σε πτωμοφαγία (ποιός κάθεται να τον φάνε ζωντανό) και διάφορες άλλες σχετικές τελετές, μην τις πούμε εδώ και ξεράσουμε.
Είναι οι λεγόμενοι «untouchables», που έγιναν και φίρμες μέσω του πρότζεκτ (!) taboo του έγκυρου περιοδικού-οργανισμού που λέγαμε.

Από την άλλη, οι ανακαλύψεις του αξιότιμου κυρίου αρχαιολόγου, έδειξαν ότι στην περιοχή έκαναν παιγνίδι από αρχαιοτάτων χρόνων άνθρωποι που όχι μόνο μιαροί και περιθωριακοί δεν ήταν αλλά εξόχως πεπολιτισμένοι.
Μιλάμε τώρα για εποχάς κοντά 2 και 3 μιλένια πριν πάει εκεί ο μέγας.
Τι σημαίνει τούτο;
Κατά μια εκδοχή, οι άνθρωποι εκείνοι ήταν οι ορίτζιναλ άριοι, αυτοί που μετά βαφτίστηκαν ινδοευρωπαίοι και μας βάλαν όλους σε βάσανα.
Τι Κουργκάν και πράσινα μογγολικά άλογα…
Αυτοί λοιπόνε, κυριαρχούσαν στην κεντρική ασία, κατέβαιναν σια κάτ κατά Ινδία μεριά, πήγαιναν κείθε κατά Κίνα μεριά, ερχόντουσαν δώθε κατά Αιγαίο μεριά και τ’ απίστομα, δλδ υπήρχε επικοινωνία, εμπορική μάλλον.
Ετσι, μπορεί να εξηγηθεί και η ομοιότητα ευρημάτων, εθίμων, παραδόσεων κλπ μεταξύ λίαν απομεμακρυσμένων λαών, π.χ. μυκηναίων και κεντρασιατών (αυτοί οι μυκηναίοι ρε παιδί μου σκουλήκια είχαν, δεν κάθονταν σε μια μεριά).
Παράδειγμα, ταφή με χρυσαφένια μάσκα στα μούτρα, σαν αυτή του Αγαμέμνονα ας πούμε.

Τι γίνεται τώρα; Τυλίχτηκε ο γάιδαρος με τη γίδα λένε στο χωριό μου. Μπέρδεμα.
Κοίτα να δεις που εκδοχές λιακοπουλικού τύπου (ρόμπες θα γίνουμε με φαίνεται) μπορεί να έχουν κάποια βάση.
Οι παραδόσεις των λαών γύρω απ’ την εν λόγω περιοχή λένε ότι κρατάει η σκούφια τους απ’ τη γεννιά του μέγα.
Καλά, γνωστό αυτό, και ποιος δε θέλει να λέγεται απόγονος ενός τέτοιου παιδιού.
Ελα όμως που άλλαι παραδόσεις λένε ότι ο μέγας δεν ήταν ο πρώτος άσπρος (δυτικός) που τους έκαμε την τιμή να τους επισκευτεί, αλλά πριν απ’ αυτόνε είχαν πάει άλλοι, επίσης εξέχοντες πολεμισταί.
Να ‘ναι…ποιοι να ‘ναι;

Και για να ολοκληρώσουμε με τα ακραία αρχαιολογικά φαινόμενα, ας ρίξουμε ένα ακόμη ακραίο.
Κατά μια εκδοχή, η οποία λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν πολλά από τα προηγούμενα, οι γλωσσολογικές ομοιότητες μεταξύ αρχαίων ελληνικών λέξεων και της ινδοευρωπαϊκής «διαλέκτου», οφείλονται ακριβώς σε αυτό τούτο το γεγονότο.
Οτι δλδ υπήρχε παλαιόθεν (προϊστορικόθεν θα λέγαμε) επικοινωνία μεσογαίας και κεντρικής ασίας.

Ε;

Tsonta1
Για τους μιαρούς και τους σημερινούς untouchables ανατρέξατε στο πρότζεκτ taboo που προβήθηκε πρόσφατα στας τιβάς.
Tsonta2
Για τα ευρήματα της ερήμου Karakum αναζητήστε τον Κο Σαριανίδη κι άμα δεν τον βρείτε αναζητήστε τον πιο γνωστό Χουρμουζιάδη που τον ήξερε.

Phototsonta3
πάρτε μάτι τσιμπούσι "μιαρών"

εδώ "πεθαμένος γιαχνί στο καύκαλο"
.
.

την ώρα που στρώνουμε τραπέζι (λέμε τώρα)
.
.

Τα ευρήματα όντως λεηλατήθηκαν από τους Ταλημπάν, πολλά από αυτό τα λιώσανε με τις ερπύστριες των τεθωρακισμένων τους.

Περι προϊστορικών πολιτισμών και τα λοιπά δεν έχω ιδέα.

Πάρε κι ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Βήμα

quote:

---

Τι απέγινε ο θησαυρός της Βακτρίας
Μιλάει στο «Βήμα» ο ελληνικής καταγωγής ρώσος αρχαιολόγος κ. Βίκτωρ Σαριγιαννίδης, ανασκαφέας των αρχαιοτήτων

ΧΑΡΑ ΚΙΟΣΣΕ
Ενα μήνα μετά την αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν, η τύχη των αρχαιοτήτων του Μουσείου της Καμπούλ απασχολεί τον διεθνή Τύπο και διατυπώνονται φόβοι για την τύχη του θησαυρού με τα χρυσά του Τιλιά Τεπέ καθώς και των άλλων συλλογών του μουσείου. Οι αρχαιότητες του Μουσείου της Καμπούλ ¬ και όχι μόνο τα χιλιάδες χρυσά του θησαυρού του Τιλιά Τεπέ ¬ είναι ελάχιστα γνωστές στη Δύση. Γι' αυτό ίσως αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για ένα πάμπλουτο μουσείο που φιλοξενούσε εκθέματα όλων των πολιτισμών που αναπτύχθηκαν κατά περιόδους στα σκληρά εδάφη του Αφγανιστάν. Ανάμεσά τους σημαντικότατα ελληνιστικά έργα και μια μοναδική στον κόσμο συλλογή ελληνιστικών και ρωμαϊκών νομισμάτων, τα οποία δεν πρέπει να συγχέονται με τα επίσης σημαντικά χρυσά του Τιλιά Τεπέ, που έφερε στο φως το 1978 ο ελληνικής καταγωγής ρώσος αρχαιολόγος κ. Βίκτωρ Σαριγιαννίδης και φυλάσσονταν, για ένα τουλάχιστον διάστημα, στο ίδιο μουσείο. Ο κ. Σαριγιαννίδης, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Αθήνα, μίλησε στο «Βήμα» για την περίφημη πια ανασκαφή του στο Τιλιά Τεπέ της Βακτρίας, αλλά και για τις περιπέτειες του θησαυρού με τα χρυσά που άφησε φεύγοντας από το Αφγανιστάν στο Μουσείο της Καμπούλ. Μίλησε ακόμη και για τις ανασκαφές του στην αρχαία Μαργιανή, που βρίσκεται στο σημερινό Τουρκμενιστάν.

Ο κ. Βίκτωρ Σαριγιαννίδης γεννήθηκε το 1929 στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, όπου σπούδασε και απεφοίτησε το 1949 από το πανεπιστήμιο με την ειδικότητα του αρχαιολόγου της Εγγύς Ανατολής. Εργάστηκε για ένα χρόνο στο Μουσείο της Σαμαρκάνδης και στη συνέχεια πήγε στη Μόσχα, όπου από το 1955 εργάζεται στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Από το 1949 ο κ. Σαριγιαννίδης συμμετείχε στις ανασκαφές στην Κεντρική Ασία και στο Αφγανιστάν, όπου αποκάλυψε το 1978 τους περίφημους πια βασιλικούς τάφους του 1ου αι. μ.Χ. στο Τιλιά Τεπέ με τον θησαυρό των 20.000 χρυσών κοσμημάτων και αντικειμένων. Παράλληλα, ως προϊστορικός αρχαιολόγος, συνεχίζει τις ανασκαφές στην έρημο Καρα-Κουμ του Τουρκμενιστάν, όπου εντοπίστηκε η προϊστορική Μαργιανή των αρχών της 2ης π.Χ. χιλιετίας.
Φυσιογνωμικά ο κ. Σαριγιαννίδης μοιάζει περισσότερο Ελληνας παρά Ρώσος. Ασπρα πλούσια μαλλιά, πλούσιο μουστάκι και βλέμμα αετίσιο. Μιλάει ελάχιστα ελληνικά, τόσο λίγα που αναγκαστικά χρειάζεται διερμηνέα. Ο ίδιος λέει ότι οι τάφοι του 1ου αι. μ.Χ. στο Τιλιά Τεπέ βρέθηκαν τυχαία και χρονολογούνται σε μια περίοδο που δεν είναι της ειδικότητάς του. Εν τούτοις, τα ευρήματα των τάφων του Τιλιά Τεπέ δεν παύουν να είναι συνταρακτικά, όπως δεν παύει η πνευματική ιδιοκτησία τους να ανήκει στον κ. Σαριγιαννίδη. Η αφήγησή του μεταφράζεται φράση φράση από την αδελφή του, κυρία Ινα Σαριγιαννίδη.
Η ανασκαφή του Τιλιά Τεπέ κράτησε τέσσερις περίπου μήνες. Στον τύμβο (Τεπέ) εντοπίστηκε μια συστάδα εννέα τάφων και ως τον Φεβρουάριο του '79 οι αρχαιολόγοι πρόφθασαν και ανέσκαψαν τους έξι. Από αυτούς τους έξι τάφους προέρχονται τα περίπου 20.000 χρυσά κοσμήματα, κύπελλα κτλ. Η έρευνα διακόπηκε στα τέλη Φεβρουαρίου του 1979 όταν άρχιζε η περίοδος των βροχών. Η ανασκαφή λοιπόν έκλεισε και οι αρχαιολόγοι μετέφεραν τα ευρήματα στην Καμπούλ αφήνοντας στον τύμβο τρεις ανεξερεύνητους τάφους με την προοπτική να επιστρέψουν το ερχόμενο φθινόπωρο και να συνεχίσουν την έρευνα. Τους πρόφθασε όμως ο πόλεμος.
«Δεν πρόλαβα να τα μελετήσω και να τα δημοσιεύσω» λέει ο κ. Σαριγιαννίδης, «όμως μόλις φύγαμε εμείς, πήγε στην Καμπούλ μια αντιπροσωπεία ιαπώνων επιστημόνων και δημοσιογράφων και φωτογράφισαν τα χρυσά που είχαμε παραδώσει και φυλάγονταν στο Μουσείο της Καμπούλ. Αυτοί δημοσίευσαν φωτογραφίες των ευρημάτων μου στον ιαπωνικό Τύπο, αλλά καθώς δεν γνώριζαν τι είναι το κάθε εύρημα με αναζήτησαν και με προσκάλεσαν να πάω στο Τόκιο και να συνεργαστώ μαζί τους, πράγμα που φυσικά δεν δέχθηκα». Οι δημοσιεύσεις στην Ιαπωνία σταμάτησαν ύστερα από παρέμβαση της σοβιετικής κυβέρνησης, συνεχίστηκαν όμως άλλού.
«Δύο χρόνια μετά την ιστορία με τους Ιάπωνες, ένας αμερικανός δημοσιογράφος έγραψε σε μια αμερικανική εφημερίδα για τις ανασκαφές μου. Και στο δημοσίευμά του υποστήριξε ότι δήθεν εγώ έφερα όλα τα ευρήματα από το Αφγανιστάν στη Μόσχα, στην Εραλδική Αίθουσα του Κρεμλίνου, όπου οι Σοβιετικοί έβγαλαν εκμαγεία, κράτησαν τα αυθεντικά και έστειλαν πίσω στην Καμπούλ αντίγραφα. Το δημοσίευμα κατακρίθηκε από όλον τον επιστημονικό κόσμο ως ψευδές και οι διαδόσεις καταλάγιασαν για ένα μεγάλο διάστημα».
Από τη σοβιετική εισβολή όμως ως σήμερα το Αφγανιστάν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, το Μουσείο της Καμπούλ έχει πληγεί από οβίδες και πολλές αρχαιότητες έχουν καταστραφεί ή λεηλατηθεί. Είναι φυσικό λοιπόν ο κόσμος να ανησυχεί για την τύχη των αρχαίων του Μουσείου αλλά κυρίως για τα πολύτιμα ευρήματα του Τιλιά Τεπέ. Ο κ. Σαριγιαννίδης υποστηρίζει ότι αρχικά ο θησαυρός των χρυσών φυλάχτηκε στο Μουσείο της Καμπούλ, μετά στο θησαυροφυλάκιο στα υπόγεια της Εθνικής Τράπεζας του Αφγανιστάν και για ένα διάστημα και στο Προεδρικό Μέγαρο. Λέει:
«Αργότερα μετέφεραν τα χρυσά στο Προεδρικό Μέγαρο όπου τα εκθέσανε σε μια αίθουσα και εκεί έδειχναν την έκθεση στους επισήμους. Οταν εμείς οι αρχαιολόγοι φύγαμε την άνοιξη του '79 από την Καμπούλ, αφήσαμε τα αρχαία στο Μουσείο αφού προηγουμένως καταγράψαμε όλα τα ευρήματα. Υπολογίζαμε να επιστρέψουμε για να συνεχίσουμε την ανασκαφή των υπόλοιπων τριών τάφων φθινόπωρο του '79. Η εισβολή ανέτρεψε τα σχέδιά μας».
Στην Καμπούλ ξαναγύρισε ο Βίκτωρ Σαριγιαννίδης τρία χρόνια αργότερα και λέει: «Οταν επέστρεψα το '82 στην Καμπούλ για να βγάλω φωτογραφίες των ευρημάτων μου, τα βρήκα όλα στο Μουσείο. Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό. Ισως να τα μετέφεραν επίτηδες όταν έμαθαν πως θα πήγαινα...». Γύρισε στη Μόσχα με τις φωτογραφίες και το 1985 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του για τον θησαυρό στα αγγλικά. Είναι το «Bactrian Gold» του εκδοτικού οίκου Aurora Art Publishers του Λένινγκραντ. Δέκα χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο Αδελφών Κυριακίδη της Θεσσαλονίκης ένα άλλο βιβλίο με τίτλο «Βασιλικοί Τάφοι στη Βακτριανή», το οποίο είχε προλογίσει ο Μανόλης Ανδρόνικος.
Πάλι όμως κεντρίστηκε το διεθνές ενδιαφέρον για την τύχη του θησαυρού και έτσι, μετά τους Ιάπωνες και τους Αμερικανούς, ήρθαν και οι Γάλλοι. Το 1989 δημοσιεύθηκε στον γαλλικό «Monde» ένα μεγάλο άρθρο για τα χρυσά του Τιλιά Τεπέ. «Σε αυτό το άρθρο ο γάλλος δημοσιογράφος υποστήριζε ότι είχε δει ο ίδιος με τα μάτια του τα σοβιετικά στρατεύματα να φορτώνουν σε καμιόνια κασόνια με τα χρυσά ευρήματα για να πάνε στη Σοβιετική Ενωση. Πρόκειται για μεγάλο ψέμα και απορώ πώς μια τόσο έγκυρη εφημερίδα το δημοσίευσε» κατέληξε ο ανασκαφέας που πρόσθεσε ότι και αυτή τη διάδοση την διέψευσε η σοβιετική εφημερίδα «Κουλτούρα».
Από την άλλη μεριά στο ερώτημα πώς εξηγείται ότι σε παζάρι του Πακιστάν αλλά και σε παλαιοπωλεία της Ευρώπης εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια διάφορα χρυσά από το Τιλιά Τεπέ, ο κ. Σαριγιαννίδης υποστηρίζει ότι θα πρέπει να προέρχονται από τους τρεις ανεξερεύνητους από εκείνον τάφους του τύμβου, οι οποίοι υποθέτει ότι συλήθηκαν μετά την αποχώρηση των σοβιετικών αρχαιολόγων. «Εχω πληροφορίες ότι μετά από εμάς λεηλατήθηκαν οι δύο αν όχι και οι τρεις τάφοι που δεν προφθάσαμε να ανασκάψουμε» καταλήγει.

Η αποκάλυψη της αρχαίας Μαργιανής

Σήμερα η τύχη του θησαυρού του Τιλιά Τεπέ παραμένει άγνωστη. Κοντά όμως στην αρχαία Βακτρία, από την άλλη πλευρά των συνόρων που χωρίζουν το Αφγανιστάν από το Τουρκμενιστάν, ο κ. Βίκτωρ Σαριγιαννίδης διεξάγει ανασκαφές στο Καρα-Κουμ. Εκεί αποκαλύφθηκε η αρχαία Μαργιανή, όπου βρέθηκαν ανάκτορο, φρούρια και οικισμοί και ένα τεράστιο νεκροταφείο. Τα ευρήματα χρονολογούνται στην πρώιμη περίοδο του Χαλκού. «Ερευνούμε τώρα ένα τεράστιο νεκροταφείο με 2.500 τάφους, που είναι το μεγαλύτερο της Κεντρικής Ασίας» λέει. Χρονολογικά ο πολιτισμός της Μαργιανής τοποθετείται στο γύρισμα της 3ης προς τη 2η χιλιετία π.Χ. και είναι σχετικός με τον Κρητομυκηναϊκό. Από τα σημαντικότερα ευρήματα του φετινού φθινοπώρου είναι ένας κυλινδρικός σφραγιδόλιθος από αχάτη, ο οποίος φέρει επιγραφή σε μια άγνωστη γλώσσα, ενώ εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι επίσης ένα χάλκινο κεφάλι αλόγου, ίσως από βασιλικό σκήπτρο, και μια αργυρή σάλπιγγα που πιστεύεται ότι χρησίμευε για την εκπαίδευση αλόγων για παρελάσεις, πράγμα που δείχνει την υψηλή ανάπτυξη του πολιτισμού της Μαργιανής.

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2001 - Αρ. Φύλλου 13414

---

σχώρα με τον έρμο.

Δεν τονε ξέρω τον άνθρωπο (το Σαρηγαννίδη ντε), οι πηγές μου (sic) μιλάνε βαρβαρικά (αγγλιστί) και τον λένε Σαριανίδη, υποθέτω απ' το Sariyanides.

Ενιγουέι, αυτός είναι. Θενξ για το κείμενο της Χαράς (Κιοσσέ), ούτε αυτό το 'ξερα.

Οπως είδες, στο τέλος λέει

quote:

---

Χρονολογικά ο πολιτισμός της Μαργιανής τοποθετείται στο γύρισμα της 3ης προς τη 2η χιλιετία π.Χ. και είναι σχετικός με τον Κρητομυκηναϊκό.

---

Ε αφού το λέει ο Βίκτορας έτσι θα 'ναι.

Δε βλέπω κίνηση στο βιλαέτι σου κι είπα να κράξω μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να κάνει κανα ποστ μη παει στράφι τέτοια ιλαρή παρουσίαση.

Με τη καλή την έννοια βέβαια μη παρεξηγηθούμε ακόμη δε κοιταχτήκαμε έτσι;

Αφού ανακάλυψε ένα «χρυσό βουνό» στη Βακτριανή και τις ελληνιστικές πόλεις της Μαργιανής που ήταν χαμένες στα βάθη της Ασίας, ο επί πολλά χρόνια σκαπανέας της κεντροασιατικής αρχαιολογίας Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης εντόπισε πρόσφατα στο Τουρκμενιστάν τον πρώτο ζωροαστρικό ναό και ένα ανάκτορο ηλικίας 4.500 ετών που θυμίζει... Κνωσό. Ουδείς προφήτης στον τόπο του, όμως... Το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού διέκοψε πέρσι τη χορηγία ύψους 17.000 ευρώ (είχε ξεκινήσει επί υπουργού Πολιτισμού Θάνου Μικρούτσικου και συνεχίστηκε επί Ευάγγελου Βενιζέλου, με τη μορφή συνεχών και ανανεούμενων πενταετών προγραμμάτων) για μια ανασκαφή που με τις ανακαλύψεις της γράφει ιστορία. Και έδωσε την ευκαιρία στο National Geographic να πάρει την πρωτιά.

Το μισό σχεδόν τεύχος του Μαΐου του «National Geographic» θα είναι αφιερωμένο στα χρυσά και τα ασημένια ευρήματα που έφερε το 2004 στο φως η σκαπάνη ενός Έλληνα αρχαιολόγου από την Τασκένδη, του Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη. Ο Έλληνας επιστήμονας πιστώνεται με την ανακάλυψη του πλέον πολύχρυσου ευρήματος του 20ού αιώνα, στον Χρυσό Λόφο, το Τιλλιά Τεπέ. Μια ανακάλυψη που σε επίπεδο πολύτιμου θησαυρού μόνο με τον τάφο του Τουταγχαμών είναι δυνατόν να συγκριθεί!

«Για την έρημο του Καρακούμ πίστευαν ότι δεν την είχε πατήσει ποτέ άνθρωπος», λέει ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης. «Πριν από τριάντα χρόνια αποφάσισα να δω αν αυτό αληθεύει. Και ανακαλύψαμε όχι μόνο την παρουσία του ανθρώπου αλλά τον πέμπτο πολιτισμό του κόσμου. Πριν, ξέραμε τους πολιτισμούς της Κίνας, της Ινδίας, της Αιγύπτου, της Μεσοποταμίας. Και τώρα γνωρίσαμε και ανακαλύψαμε τον πέμπτο πολιτισμό, της Κεντρικής Ασίας, που είναι μια μικρή Μεσοποταμία. Σ' αυτά τα τριάντα χρόνια ανακαλύψαμε επτά ναούς και ένα καταπληκτικό ανάκτορο. Αυτό το ανάκτορο είναι πρωτότυπο κατά το σχέδιό του και είχε σχέση με τα ανάκτορα της Μεσοποταμίας και της Ελλάδας».

H είσοδος του ανακτόρου που έφερε στο φως η σκαπάνη του Βίκτωρος Σαρηγιαννίδη στην έρημο Καρακούμ στο Τουρκμενιστάν είναι ένα αντίγραφο της εισόδου τού ανακτόρου της Κνωσού. Αυτό κάπου οδηγεί. Από πού έχουν έρθει αυτοί οι λαοί στην Κεντρική Ασία; Ο αρχαιολόγος υπολογίζει ότι περίπου 4.500 χρόνια πριν από σήμερα είχαμε στον κόσμο μεγάλη ξηρασία και σε άλλα μέρη πολλή βροχή. «Οι λαοί τους οποίους έπληξε η ξηρασία άφησαν την πατρίδα τους και πήγαν σε μέρη που θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν καλύτερα. Νεκροταφεία της τρίτης και δεύτερης χιλιετίας π. X. και το 95% των ευρωπαϊκών είναι παρόμοια με αυτά της Μεσοποταμίας. Αυτό αποδεικνύει από πού ήρθαν αυτοί οι λαοί.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυτοί οι λαοί ήταν Ινδοϊρανοί, Ινδοευρωπαίοι. Εκτός αυτού, έχουμε αποδείξει ότι οι λαοί της Κεντρικής Ασίας ήταν πρωτο-ζωροάστρες, ο ζωροαστρισμός ήταν η πρώτη θρησκεία του κόσμου. H ανακάλυψη της πατρίδας του ζωροαστρισμού έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία. H φιλολογία και η γλωσσολογία, που ήταν οι μόνες πηγές για την ιστορία του ζωροαστρισμού, συνδυάζονται με ένα αρχαιολογικό εύρημα. Ο συνδυασμός έγινε στην ανασκαφή του Μπονούσκ.

Οι ζωροάστρες λάτρευαν τη βροχή, τη φωτιά και έκαναν θυσίες. Στο Γκονάρ βρήκαμε τον ναό της πυράς, του νερού και των θυσιών μέσα σε μια πολύ εκτεταμένη πόλη. Άλλοι όμως λένε ότι οι επάλληλοι τοίχοι μπορεί να είναι μάντρες. Τα ευρήματά μας φυλάσσονται στο Μουσείο του Ασχαμπάτι του Τουρκμενιστάν.

Επιθυμία μου είναι να δημοσιοποιηθούν τα ευρήματα σ' ένα βιβλίο και αυτό να σταλεί σε διάφορες χώρες του κόσμου και να γίνουν συνέδρια και ανταλλαγή επιχειρημάτων με τους ειδικούς στο θέμα του ζωροαστρισμού. Είμαι πεπεισμένος ότι θα συμμερισθούν την άποψή μου. Ό,τι είναι καινούργιο περνάει μπροστά με πολύ μεγάλη δυσκολία».

Ολο το άρθρο από ΤΑ ΝΕΑ , 21/03/2005

http://www.bhc.gr/periodiko-bhc/periodiko-4/brhke-knwso.html

υπ. Από ότι βρήκα πάντως ο Σαρρηγιανίδης (Victor Sarianidi γράφεται σε όλα τα ξένα sites) θεωρείται παγκοσμίως πολύ αξιόλογος αρχαιολόγος.
Πρόσφατα έγινε μια έκθεση του "θησαυρού" της Βακτριανής στο Εθνικό μουσείο του Τουρκμενιστάν που εντυπωσίασε.
Επίσης βρήκα ότι ο Oxus civilization όπως ονομάζεται ο προϊστορικός πολιτισμός που αναπτύχθηκε στο σημερινό Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και Αφγανιστάν (2200–1700 BC) ερευνάται από όλες τις πλευρές.
Οι ανθρωπολόγοι εξετάζουν τα κρανία που βρέθηκαν στην νεκρόπολη (Tepe) Hissar (κοντά στην πρωτεύουσα Marv ή Merv) για να δουν αν η ελίτ του πολιτισμού Oxus (οι άντρες βασικά) ήταν ντόπιοι ή ξένοι. Οι μέχρι στιγμής έρευνα βρήκε ότι οι άνδρες αυτής της περιόδου δεν είχαν φυλετική σχέση με τους άνδρες της μεταγενέστερης τρίτης περιόδου, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει απαραίτητα ότι ήταν ξένοι, απλώς μία ξεχωριστή ελίτ.

βρε lamogio τι μαεστρία λόγου και τι άπεκτο χιουμοράκι είναι αυτό;
γουστάρω ταμάλα το πως γράφεις

φίλε mature μη στενοχωριέσαι που δεν έχει πολλές απαντήσεις το θέμα γιατί ίσως να μην υπάρχει η απαραίτητη γνώση για να εκφραστεί.
εγώ λόγου χάρην είμαι παντελώς άσχετη σε θέματα αρχαιολογίας

Με εκπλήσσετε τα μάλα, πού τα ξεύρετε ωρέ σεις όλα αυτά και δε μας τα λέγατε;
Συνωμοσία με μυρίζει.

Πάμε παρακάτω.

Τώρα θα δούμε και τα καλά της ρημάδας της παγκοσμιοποίησης.

«…μακρυά πολύ μακρυά να ταξιδεύουμε κι ο ήλιος πάλι μόνους να μας βρίσκει…» λέει ο ποιητής.

Μακρυά λοιπόν, στα βάθη της αχανούς Κίνας φαίνεται πως ταξίδευαν οι πρώτοι (;) ευρωπαίοι, μέχρι την πολύπαθη επαρχία Xinjiang (μπορεί και παραπέρα, θα δούμε).
Και λέμε πολύπαθη γιατί χρόνια τώρα η καημένη προσπαθεί να πείσει ότι ουδεμία σχέση έχει με σχιστομάτηδες και ζητά την αυτονομία της.
Πόθεν άραγε πηγάζει η πεποίθηση αυτή;

Όπως μαθαίνωμε, οι Κινέζοι έχουσι στην κατοχή τους καμμιά πενηνταριά μούμιες ανθρώπων με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, αρκετά σιτεμένες.
Αι ηλικίαι των ποικίλουν και κυμαίνονται μεταξύ 4.000 και 2.000 χρόνων, λόγω δε των καταλλήλων συνθηκών (έρημος με πολύ αλάτι και διάφορα άλλα μπαχάρια), διατηρήθηκαν σε άριστη κατάσταση.

Μερικές από αυτές, φωνάζουν όσο μπορούν «είμαστε ευρωπαίοι!, είμαστε ευρωπαίοι!», γιαυτό και οι κινέζοι κάνουν τον κινέζο, δεν τις δίνουν δλδ για μελέτη, ενώ κάποιοι άλλοι (βαρήκοοι;) άκουγαν "είμαστε ινδοευρωπαίοι!, είμαστε ινδοευρωπαίοι!"

Εξετάσεις στο dna των μουμιών, έδειξαν μάλλον κελτική καταγωγή και πάντως όχι σχιστοματική-μογγολική.

Αλλαι μούμιαι, βρέθηκαν θαμένες με χρυσές μάσκες στα μούτρα ως άλλοι Αγαμέμνονες και τίγκα στο χρυσάφι και στο κόσμημα, όχι οποιοδήποτε κόσμημα αλλά ρυθμού Ζολώτα (ελληνικού ρε παιδί μου). Είναι δε και ικανού ύψους, 2 μέτρα και βάλε, ντερέκια οι άνθρωποι.

Τώρα λοιπόν που οι κινέζοι θα μάθουν για τα καλά τι εστί βερύκοκο (καπιταλισμός και παγκοσμιοποίηση), δε μπορεί, θα μας αφήσουν κι εμάς να πάρουμε μάτι τις μούμιες των προγόνων (μας;) ευρωπαίων και κάθε κατεργάρης θα κάτσει στον πάγκο του.

Δε μπαίνω σε πιότερες λεπτομέρειες, θα το κάνει η ostria, άμα κάνει κέφι, που τα ξέρει και καλύτερα (και να μην ξέρει θα το ψάξει αυτή, είμαι σίγουρος).

Ενας μορφωμένος ξένος, με αφορμή κάτι τέτοιες μούμιες, είπε ότι ανακαλύψαμε έναν ακόμη μεγάλο αρχαίο πολιτισμό.

Οι μούμιες που λέγαμε βρέθηκαν σε μια έρημο που τη λένε taklamakan ή κάτι τέτοιο, που στα χωριάτικα παναπεί «εκεί που πας και δεν ξαναγυρνάς», στον αγύριστο δλδ.
Μια τη λένε "η ωραία (ο θεός να την κάνει) του loulan", τον άλλο "cherchen man", ωραία nick δλδ για φόρουμ.
Όμως οι δικοί μας, πήγαν και γύρισαν πολλές φορές απ’ ο,τι φαίνεται. Γερά κόκκαλα ε;
Για την επαρχία Γιουνάν θα πούμε άλλη φορά, να πουλήσει κάτι τις πρώτα ο Λιακό, μην του φάμε το ψωμί.

Φαίνεσται ότι μάλλον δε μας τα λέγανε καλά μέχρι τώρα στο σχολείο στο μάθημα της ιστορίας (θα με πεις δεν τα ήξεραν οι άνθρωποι, τι να σε πουν).
Φαίνεσται λοιπόν ότι πέρα από τους ως τώρα γνωστούς πολιτισμένους (αιγύφτιοι, ασσύριοι, σουμέριοι, μυκηναίοι και ξερωγωτιάλλοι), υπήρχαν κι άλλοι καλοί και μορφωμένοι άνθρωποι και σε μέρη που δεν πήγαινε ο νούς μας.
Αμα βάλουμε δε στο παιγνίδι και κάτι παρα-Δουνάβιους που ξέραν και γράφανε εδώ και 4.000 χρόνια, κάτι υπο-Σαχάριους που το πήγαιναν το γράμμα εδώ και κάτι 4.500 χρ. Επίσης, κάτι παρα-Ουράλιους που παίζανε την ίδια μπάλλα πάνω-κάτω την ίδια εποχή, το πράμα μπλέκεται πολύ…ή μήπως αρχίζει να ξεμπλέκεται;

Ts1
Βρε mature, γιατί να παραξηγηθούμε; Άμα θες παραξηγήσου μόνος σου, εγώ δεν παίζω, ακόμα δεν τηραχτήκαμε όπως λες.

Ts2
Βρε ostria, τί να πω για σε; Ηλεκτρονικό βιβλίο είσαι, θενξ.

Ts3
Βρε (kor)maraT, τσάκω και συ ένα θενξ αλλά μη μασάς. Και μεις δεν είμεθα αρχαιολόγοι, τείνουμε απλά προς το πρώτο συνθετικό συν τω χρόνω μόνο.

http://www.geocities.com/bulgarmak/grekos.htm

quote:

---

Μήπως ξέρει κάποιος τί στο καλό σημαίνει Γιουνάν στην γλώσσα τους?

---

Γιουνάν στα Κινέζικα σημαίνει "νότια από τα σύννεφα" ή πιο σωστά "η χώρα νότια από τα σύννεφα" και όχι Ιωνία ή οτιδήποτε σχετικό με Ελλάδα όπως ψευδώς διαδίδει ο Λιακό.

http://www.asiawind.com/pub/forum/fhakka/mhonarc/msg00311.html

24) Yunnan Province
Yun means clouds. Nan means south.

This province is situated south of the plateau Gui Yun (see Guizhou
province). The name Yun Nan derived from the second word of the name
of Gui Yun Plateau. Since it is south of the plateau the word south
Nan) is added after Yun.
Yunnan means the land of south of the clouds.

http://www.43places.com/entries/view/105863

Yunnan means, in the south of the Clouds

http://www.biblesociety.org/sr_20/sr20_yun.htm#South

Yunnan means ‘south of the clouds’

Τώρα σχετικά με τις μούμιες λευκών στην Κίνα αυτό που γνωρίζω είναι ότι οι Τόχαροι, των οποίων η γλώσσα ανήκει στο ανατολικότερο άκρο των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών είχαν φτάσει μέχρι την Κίνα και έχουν ανακαλυφθεί χειρόγραφα αυτής της γλώσσας, αν δεν κάνω λάθος,στο Κινέζικο Τουρκεστάν , τα οποία χρονολογούνται από τον 6ο μεχρι τον 8ο αιώνα μ.Χ.

Εδώ έχει περισσότερες πληροφορίες

http://en.wikipedia.org/wiki/Tocharians

Ωραίο θέμα φίλε lamogio

Lost in Necropolis

La ville de la mort

Edited by - Agnostic on 08/09/2006 21:11:38

Edited by - Agnostic on 08/09/2006 21:13:15

quote:

---

Βρε mature, γιατί να παραξηγηθούμε; Άμα θες παραξηγήσου μόνος σου, εγώ δεν παίζω, ακόμα δεν τηραχτήκαμε όπως λες.

---

Ωραίο, κάτι από Καββαδία και Καζαντζάκη μου φέρνει.

φίλε mature δεν ξέρω τι καταλαβαίνουν οι Κινέζοι αν ακούσουν ένα Τούρκο να μας αποκαλεί γιουνάν(ίσως να έχει διαφορά στην προφορά το κινέζικο από το τούρκικο).

Πάντως, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, φαντάσου τι μπορεί να καταλάβει ένας Αγγλος αν ακούσει εμάς να λέμε τα επώνυμα, Μπασινάς και Κοντομηνάς

Για να τα αναλύσουμε λίγο..

Bus-in-ass

Condom-in-ass

Οπα, σταματάω γιατί ξεφεύγουμε από το θέμα μας

satyros, αυτά τα καλόπαιδα που τρώνε πεθαμένους, όπως σωστά το μπάνισες, κόβουν βόλτες στη βορειοδυτική Ινδία μέχρι τις γάργαρες όχθες του Γάγγη, για να μαζεύουν για το βραδυνό τους ο,τι χαμένα κορμιά πετάνε οι άλλοι στο ποτάμι.

Εδώ εν ώρα εργασίας (ψαρέματος δλδ)

Είναι μια ομάδα που ανήκει στις κατώτερες κάστες, (σύμφωνα με τα χούγια των Ινδών οι άνθρωποι κατατάσσονται σε κάστες), ας πούμε στη συνομοταξία των "untouchables" που λέγαμε.
Λέγονται angoris ή κάτι τέτοιο.
Το τσιμπούσι με τα χαλασμένα κρέατα λένε οτι παίζει ρόλο καθαρτικό και πριν το δείπνο αλείφονται με στάχτες, κοπριές και άλλα αιθέρια έλαια, σνιφάρουν κάτι περίεργα σκονάκια κλπ κλπ, όπως ακριβώς σχεδόν τα περιγράφει ο Ψευδοκαλλισθένης στο βιπεράκι του περί μιαρών φυλών κλπ.

Κάτι άλλο, πριν γράψω καμμιά μπαρούφα και γίνω ρόμπα ακομβίωτη:
Ο μαίανδρος είναι αποκλειστικά ελληνικό προϊόντο (με ονομασία προέλευσης που λέμε) ή όχι;
Κατέει κανείς ειδήμων;
Εντιτ γιατί αστόχησα τη φωτο.

quote:

---

Μέχρι και σαρκοφάγες χελώνες έχουν εισάγει για να καταναλώνουν τα αυξανόμενα πτώματα που οι Ινδοί λόγω εθίμου πετάνε στο Γάγγη.

---

Όσο για τον Ηρόδοτο συμφωνώ με το lamogio, αν πάρουμε κατά γράμμα αυτά που γράφει θα τρελαθούμε!

quote:

---

Μήπως υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για τα ευρήματα στο δίκτιο του δικού μας αρχαιολόγου;

---

Edited by - A. Kircher on 12/09/2006 03:09:10

quote:

---

Η ιστορία και η "περίπλοκη νοημοσύνη" των ανθρώπων είναι πιο τρελλή από την πραγματικότητα...

---

Σε αυτό προσυπογράφω.

Για τις καημένες τις χελώνες το είδα σε κάποιο ντοκυμαντέρ, δε θυμάμαι που, μάλλον στο National Geographic, πάντως η πηγή ήταν σοβαρή.

Sarianidi, Dr. Viktor Ivanovich, Institute of Archaeology, Russian Academy of Sciences, Moscow, Ul. Dm. Uljyanova 19

Αυτό από τη λίστα των Ρώσσων κλασσικών φιλολόγων που μας έχουν στείλει.

Αν σε ένδιαφέρει να έρθεις σε επαφή μαζί του, υποθέτω πως μπορείς να έρθεις σε επαφή με την ελληνική πρεσβεία στην Ρωσσία, αυτοί πρέπει να έχουν τα στοιχεία του.

Πως σας φαίνεται η ιδέα για μια συνέντευξη που θα δημοσιευτεί στο esoterica;

Δε μπόραγα να τόβρω και είπα κάτι λίγα περιληπτικά στο άλλο θρέντι (δε θυμάμαι σε ποιό).

Τάδε έφη λαμόγιο στο άλλο θρέντι.....

Καιρό έχομε να συνομωσιολογήσωμε ρε παιδιά και έχω συμπτώματα στερητικού συνδρόμου.

Δεν είναι δυνατόν(Ε)* να αφήνουμε τον κάθε Λιακό και τον κάθε Χάρδα να μας κλέβει τη δόξα έτσι αμαχητί.

Κι επειδής βλέπω τελευταία ότι δεν ασχολούμεθα και πολύ με τα πραγματικά σοβαρά θέματα, με πιάνει βαθεία θλίψη.
Πού είναι τα «καπάκια»;
Πού είναι οι «νεφελίμ»;
Πού είναι τα «ρυπαρά γένη»;
Πού είναι οι «Ναϊτες»;
Πού είναι οι «ιλουμινάτηδες»;
Πού είναι τα «ίντιγκα»;
Πού είναι ο Βάγκνερ, πού ο Πουτσίνι;

Πέρα από κάτι πολυταξιδεμένους αρχαιοέλληνες εκπολιτιστές και κάτι γενικές ουφολογίες, δεν είδα τελευταία τίποτε το σημαντικό να παίζει.
Εξαιρούνται βέβαια οι προφητείες που είναι τρέντι και διαχρονικές και κρατάνε τη σημαία της αναζήτησης ψηλά.

Ετσι, μέσα στη βαθειά μου απογοήτευση και πίνοντας την τρίτη για σήμερα γκαζόζα ΕΨΑ, τρώω φλασιά κοιτώντας το λογότυπο (της γκαζόζας).
Εψα-χνα ρουτινιάρικα στο πολύπαθο πισι κι έπεσα πάνω (μεταφορικά δλδ) στη μαντάμ Παυλίνα Ζελιτσκι, ρωσσοκαναδή μεσόκοπη κερά που έχει ψώνιο τις καταδύσεις σε θολά και μη νερά.
Κι επειδής έχω μεγάλο μνημονικό εγώ, θυμήθηκα ότι κάποτες είχα διαβάσει γι αυτήναν(Ε)* στο κεντρικό σάιτ του μνημειώδους τούτου ιστότοπου (εσωτερικά.γρ).

Πριν κάμποσα χρόνια λοιπόν(Ε)*, αρχές της δεκαετίας δλδ, η εν λόγω κυρά, βούτηξε στα κομμουνιστικά νερά του Φιντέλ (Κούβα δλδ) κι αντί να βρεί κοράλλια ή έστω κάνα πτώμα αντιφρονούντα στον πάτο, βρήκε λέει απομεινάρια από πανάρχαια μεγάλη πόλη (mega city την είπε βαρβαριστί).

Χαμός στην «επιστημονική» και μη κοινότητα, συνεντεύξεις σε αμερικάνους και όχι μόνο «Χάρδες», ο κόσμος (κι εγώ μαζί) με κομμένη την ανάσα (εγώ ανάπνεα στη ζούλα) να περιμένει τη συνέχεια…

Πέρασαν τα χρόνια, πρωτάθλημα δεν πήραμε ακόμη, ο ακατονόμαστος νίκησε εκτός, κοσμοϊστορικά δλδ γεγονότα μεσολάβησαν αλλά από τη συμπαθή κυρία ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Κι εδώ αρχίζουμε τα σοβαρά (τα της συνομωσιοτέτοιας δλδ).

Εχομε ως δεδομένα:

1. Η μαντάμ έκαμε τη βουτιά το 2000.
2. Βρήκε λέει απομεινάρια μεγάλης πόλης πανάρχαιας.
3. Βρήκε λέει σύμβολα στους γρανιτόβραχους.
4. Τα σύμβολα λέει ταιράζαν με αυτά των Ολμέκων.
5. Μερικά σύμβολα μοιάζαν με αιγυπτιακά ή ελληνικά ιερογλυφικά (!).
6. Βρήκε πυραμιδικές κατασκευές.
7. Τα έδειξε όλα αυτά στο αρχαιολογικό τμήμα του Βέρα Κρουζ γιουνιβέρσιτι.

Μετά της τελείωσαν τα λεφτά και είπε ότι θα ξαναβούταγε την άλλη χρονιά για να κόψει κομμάτια και να κάμει πιο ενδελεχή έρευνα.

Από τότες, πέρασαν κάμποσα χρόνια κι όχι μόνο δεν ξαναβούτηξε (εξόν αν πάει νύχτα και δεν τη γλέπω) αλλά κι απόσυρε από οπουδήποτε είχε δημοσιεύσει φωτογραφίες και βίντεα με τα ευρήματα.

Ε, φταίω εγώ ρε παιδιά τώρα;

Γιατί δεν ξαναβούτηξε; Αμα δεν είχε λεφτά να της δίναμε, ένα ντου να κάναμε εδώ μέσα θα τα μαζεύαμε.
Γιατί απόσυρε τις φώτες; Και γιατί δεν ξαναματαμίλησε για όλα τούτα;
Γιατί το γιουνιβέρσιτι εκείνο δε λέει τι συμπέρασμα έβγαλε απ’ αυτά που του πήγε;
(ανεπίσημα λέει τα μελετάει ακόμη).
Γιατί ο κουβανέζος (απ’ το «κουβάς») δε δείχνει σε κανέναν(Ε)* τις φώτες και τα βίδεα που έχει πάρει από την κυρά;
Γιατί μαμά…; (δε μου ξανάφκιασε πίτα).

Τα ερωτήματα είναι όπως βλέπετε συνταρακτικά, βασανιστικά και θεμελιώδη.

Κι επειδής ο καιρός γαρ εγγύc (και κρύος σήμερα), τα ερωτήματα πρέπει να (και θα) απαντηθούν άμεσα.
Η συσκότιση δε θα περάσει.

Κλείνω το βαρυσήμαντο τούτο πόνημα, παραδίδοντας σε κοινή θέα την εν λόγω κυρία που μας στερεί τη γνώση, βορά στα όμματα των απανταχού ερευνητών(Ε)*, μέσω μιας άκρως συμβολικής πόζας, μιας από τις ελάχιστες φωτογραφήσεις της, την ώρα που συνεντευξιάζεται με τον απεσταλμένο μου.

(το «συμβολικής» έχει να κάμει με τα άθλια κατά τα άλλα φερ-φορζέ της Παυλίνας).

* Η κατάληξις (Ε) ως φόρος τιμής στους...ξεύρετε εσείς.

http://aklafton.blogspot.com/

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr