Η προσωπικότητα σύμφωνα με την εσωτερική επιστήμη αποτελείται από ένα φυσικό – αιθερικό φορέα (σώμα), από ένα αστρικό φορέα (σώμα) και από ένα νοητικό φορέα (σώμα).

Τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας δεν είναι μέρος του φυσικού φορέα (σώματος), αλλά αντίστοιχα του αστρικού και του νοητικού μας φορέα. Και όπως το φυσικό μας σώμα είναι μέρος του φυσικού κόσμου (που αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε φυσικές μας αισθήσεις), έτσι και το αστρικό (αισθαντικό) σώμα είναι μέρος του αστρικού (συναισθηματικού, αισθαντικού) κόσμου, ενώ το νοητικό σώμα (κατώτερος νους), είναι μέρος του νοητικού κόσμου.

Ειπώθηκε (παραπάνω μέσα σε παρένθεση), ότι τον φυσικό κόσμο τον αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε φυσικές μας αισθήσεις. Τον αιθερικό κόσμο δεν τον κατανοούμε, γιατί δεν τον βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια. Αρκετοί άνθρωποι που έχουν αιθερική όραση βλέπουν στον αιθερικό κόσμο. Είναι ο κόσμος που φωτογραφίζεται με τις μηχανές Κίρλιαν. Οι επιστήμονες μέχρι στιγμής με τα ομολογουμένως θαυμάσια μηχανήματά τους καταγράφουν την ενέργεια του τρίτου και του τέταρτου αιθερικού υποπεδίου, του φυσικού πεδίου.

Με το αστρικό μας σώμα και τις αισθήσεις του καταγράφουμε τις εντυπώσεις από τον αστρικό κόσμο. Οι αισθήσεις του αστρικού μας σώματος είναι εξέλιξη των πέντε φυσικών αισθήσεων. Έτσι η ακοή γίνεται ψυχακοή (αστρική ακοή, τηλεακοή), η αφή εξελίσσεται σε ψυχομετρία, η όραση σε ψυχόραση (συναισθηματική όραση, τηλεοψία), η γεύση εξελίσσεται σε φαντασία και η όσφρηση σε συναισθηματικό (συγκινησιακό) ιδεαλισμό. Με την φυτοφαγία και τον εξαγνισμό, αφυπνίζονται μεταξύ των άλλων, οι εσωτερικές μας αισθήσεις.
Επαναλαμβάνουμε οι πέντε αισθήσεις του αστρικού μας σώματος είναι η ψυχακοή, η ψυχομετρία, η ψυχόραση, η φαντασία και ο συναισθηματικός ιδεαλισμός. Αυτές οι αισθήσεις όμως είναι αφυπνισμένες σε πολύ λίγους ανθρώπους για διάφορους λόγους που δεν θα αναπτύξουμε σ’ αυτό το περιορισμένο κείμενο. Οι άνθρωποι που κάνουν συνειδητά αστρικά ταξίδια παρατηρούν τον αστρικό κόσμο μέσον των πέντε αυτών αστρικών αισθήσεων (φυσικά αυτές οι εσωτερικές αισθήσεις αφυπνίζονται ανώμαλα συχνά, λόγω του ακτινικού μας εξοπλισμού και πολλών άλλων παραγόντων).
Όταν κοιμόμαστε πηγαίνουμε στο αστρικό πεδίο. Το νήμα της συνείδησής μας μεταφέρεται στο αστρικό μας σώμα και εκεί καταγράφει πληροφορίες από τον αστρικό κόσμο, που πιθανόν θυμόμαστε όταν ξυπνήσουμε. Ο κόσμος των ονείρων μας είναι ο αστρικός κόσμος.

Οι περισσότεροι από τους σοβαρούς μελετητές του εσωτερισμού εναντιώνονται στις διάφορες τεχνικές που τα τελευταία χρόνια έχουν δοθεί στον Δυτικό κόσμο σχετικά με τα αστρικά ταξίδια, γιατί όταν ο άνθρωπος δεν έχει φτάσει στο αντίστοιχο εξελικτικό συνειδησιακό στάδιο και επιχειρεί αστρικά ταξίδια, τότε υπάρχει κίνδυνος να μπλέξει με διάφορες σχέσεις μέσα στο αστρικό πεδίο, που κάθε άλλο από εποικοδομητικές μπορεί να είναι. Έτσι θα πρέπει το αστρικό ταξίδι να είναι ένα αποτέλεσμα της συνειδησιακής μας αφύπνισης και όχι μία βίαια τεχνική ανάπτυξης.

Για το αιθερικό σώμα, το αστρικό σώμα, το νοητικό σώμα και το αιτιατό σώμα, μπορεί κάποιος αν θέλει, να μελετήσει τα αντίστοιχα βιβλία του Άρθουρ Πάουελ (Εκδόσεις Κέδρος). Πιθανότατα, μετά από αυτή την ανάγνωση, να αλλάξουν πολλά στον τρόπο της σκέψης του.

Το κατώτερο νοητικό σώμα (γιατί ο νους διαφοροποιείται σε τρία τμήματα), δηλαδή ο κοινός νους (συγκεκριμένος ή συμπερασματικός νους), είναι το ανώτερο τμήμα της προσωπικότητας. Από τον κοινό νου μπορούμε να ελέγξουμε τους κατώτερους δύο φορείς, δηλαδή τον φυσικοαιθερικό και τον αστρικό φορέα. Τον νου όμως μπορούμε να ελέγξουμε μόνον από επίπεδα της Ψυχής. Αυτός ο έλεγχος έχει να κάνει με εκείνο το τεράστιο θέμα που στον εσωτερισμό ονομάζουμε Μυήσεις.

Επαναλαμβάνουμε ότι η Προσωπικότητα είναι ένα σύνολο διαφοροποιημένης και διαβαθμισμένης ύλης – ενέργειας, φυσικοαιθερικής, συναισθηματικής και συγκεκριμένης νοητικής ύλης. Ποιο συγκεκριμένα η προσωπικότητα αποτελείται από ύλη – ενέργεια - δύναμη δεκαοκτώ υποπεδίων (του Φυσικού Κοσμικού Πεδίου). Επτά φυσικοαιθερικών, επτά αστρικών (συναισθηματικών, αισθαντικών) και τεσσάρων νοητικών (συγκεκριμένου νού, ή κατώτερου νου, ή συμπερασματικού νου).
Στα βιβλία της Alice Bailey αναφέρονται και σαν ένα σύνολο δεκαοκτώ διαφοροποιημένων στοιχειακών οντοτήτων, που βρίσκονται στο τόξο της καθόδου.

Β. Η Ψυχή (Ανώτερος Εαυτός)

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών.
Όλος ο κόσμος έχει ακούσει αυτά τα λόγια πηγαίνοντας στην εκκλησία, ή διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη.
Τι σημαίνουν όμως;
Ποια είναι η ψυχή μας;

Υπάρχουν πολλές ερμηνείες της ψυχής, από εύκολες έως δύσκολες. (Πολλοί ορισμοί της).
Θα αναφερθούμε σε ορισμένες απ’ αυτές και πιθανότατα να προχωρήσουμε και σε δυσκολότερες στην πορεία των συζητήσεων (την στιγμή που δεν θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα εκ μέρους των αναγνωστών συζητητών).

Πρώτος ορισμός και ερμηνεία:

Η ψυχή είναι ένα σύνολο ιδιοτήτων.
Ένα σύνολο θετικών και αρνητικών ιδιοτήτων (χαρακτηριστικών γνωρισμάτων).
Υπάρχει το κατώτερο τμήμα της ψυχής, που είναι τμήμα της προσωπικότητας (κατώτερος εαυτός, κατώτερο εγώ) και το ανώτερο τμήμα της ψυχής που είναι μέρος της Πνευματικής Τριάδας (Ανώτερος Εαυτός, Άτμα – Βούδδι - Ανώτερος Νούς).
Όταν μιλούμε για την (Πνευματική) Ψυχή στον Εσωτερισμό εννοούμε την Ψυχή που βρίσκεται στον Ανώτερο Αφηρημένο Νου.
Υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες σχετικά μ’ αυτό το θέμα της Ψυχής στα σοβαρά αποκρυφιστικά – μεταφυσικά βιβλία που κυκλοφορούν ευρύτατα τις τελευταίες δεκαετίες.

Από τα αμέσως παραπάνω σημαντικότερο είναι το θέμα των θετικών και αρνητικών ιδιοτήτων.
Ακούμε πολλές φορές στο περιβάλλον μας. Πολύ μικρόψυχος ο τάδε. Εννοούμε ότι υπερισχύουν σε μεγάλο βαθμό τα αρνητικά χαρακτηριστικά του γνωρίσματα (προσωπικά). Ή άλλοτε ότι η τάδε είναι πολύ μεγαλόψυχη (γνωρίσματα του Ανώτερου Εαυτού). Εννοούμε ότι υπερισχύουν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι θετικές αρετές. Γι αυτό οι γαλήνιοι, γελαστοί, συμπονετικοί, ισορροπημένοι, ευγνώμονες, ανοιχτόμυαλοι, ειλικρινείς, συνεπείς, ... άνθρωποι λέμε ότι είναι μεγαλόψυχοι άνθρωποι. Πάλι το σύνολο των ιδιοτήτων, τους κάνει να είναι αυτό που είναι, μεγαλόψυχοι. Όλοι οι μεγάλοι ανθρωπιστές της ανθρωπότητας, γνωστοί και άγνωστοι, υπήρξαν μεγαλόψυχοι στην ζωή τους.
Έτσι το θέμα του χαρακτήρα είναι αυτό, που είναι σχετικό, που προσδιορίζει, το θέμα της ψυχής – συνείδησης.

Ένα σημαντικότατο θέμα επίσης που θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας στον εσωτερισμό είναι ότι οι όροι Ψυχή – Συνείδηση – Ιδιότητα - Χαρακτήρας ουσιαστικά βρίσκονται στην ίδια γραμμή και σε πολλές περιπτώσεις οι όροι ψυχή – συνείδηση – ιδιότητα - χαρακτήρας μπορούν να είναι ανταλλάξιμοι όροι. Ψυχή επομένως (για μερικούς που σκέφτονται με μαθηματικές έννοιες) ίσον Συνείδηση, ίσον Ιδιότητα, σε γενικές γραμμές.
Όσοι μελετούν το θέμα των επτά ακτίνων σε βάθος μπορούν να το επιβεβαιώσουν αυτό. Οι διαφοροποιήσεις φαίνονται όταν λέμε ότι στον χαρακτήρα ενός συγκεκριμένου ανθρώπου συμπεριλαμβάνονται ένας καθορισμένος τύπος ψυχής, ένας καθορισμένος τύπος προσωπικότητας, καθώς επίσης καθορισμένοι τύποι φυσικού, συναισθηματικού και νοητικού φορέα. Η έννοια χαρακτήρας είναι ένας ευρύτερος όρος.
Η λέξη συνείδηση περισσότερο σχετίζεται με την ψυχή στην εξέλιξή της ανά τους αιώνες (μέσον δεκάδων ενσαρκώσεων), γι’ αυτό μιλάμε και χρησιμοποιούμε τον όρο διεύρυνση της συνείδησης που συμβαίνει όχι μόνον σε μια ζωή, αλλά σε πολλές. Μπορούμε επομένως να μιλήσουμε για ζωική συνείδηση, για προσωπική συνείδηση καθώς επίσης για πνευματική συνείδηση. Μήπως μας ξενίζει η φράση Πλανητική Συνείδηση ή Ηλιακή Συνείδηση;
Σχετικά με την συνείδηση λέγεται ότι:
Η συνείδηση μπορεί να ορισθεί σαν ικανότητα αντίληψης και αφορά κυρίως τη σχέση του Εαυτού με το μη-εαυτό, του Γνώστη με το Γιγνωσκόμενο και του Στοχαστή με το αντικείμενο της σκέψης του. Όλοι αυτοί οι ορισμοί συνεπάγονται την αποδοχή της έννοιας της δυαδικότητας ή του αντικειμενικού κι εκείνου που βρίσκεται πίσω απ’ την αντικειμενικότητα.
Η συνείδηση εκφράζει εκείνο που μπορεί να θεωρηθεί σαν το μεσαίο σημείο της εκδήλωσης. Δεν περιλαμβάνει αποκλειστικά τον πόλο του Πνεύματος. Προκύπτει απ’ την ένωση των δύο πόλων και απ’ τη διεργασία της αλληλεπίδρασης και της προσαρμογής που αναγκαστικά επακολουθεί.
(Από την Πραγματεία επί Του Κοσμικού Πυρός)

Στην Εσωτερική ψυχολογία I λέγεται ότι:
α. Η ψυχή μπορεί να θεωρηθεί σαν ο Υιός του Πατρός και της Μητρός (Πνεύμα-Ύλη) και είναι συνεπώς η ενσωματωμένη ζωή του Θεού, η οποία έρχεται σε ενσάρκωση για ν’ αποκαλύψει την ποιότητα της φύσης του Θεού, που είναι ουσιαστική αγάπη. …
β. Η ψυχή μπορεί να θεωρηθεί σαν η αρχή της νοημοσύνης – μιας νοημοσύνης της οποίας τα χαρακτηριστικά είναι ο νους και η νοητική επίγνωση, που με τη σειρά τους καταδεικνύονται σαν δύναμη ανάλυσης, διάκρισης, διαχωρισμού και διαφορισμού, επιλογής ή απόρριψης, με όλα όσα συνεπάγονται αυτοί οι όροι. Όσο ο άνθρωπος είναι ταυτισμένος με την εμφάνιση, αυτές οι όψεις της νοητικής αρχής προκαλούν μέσα του τη “μεγάλη αίρεση της χωριστικότητας”. …
γ. Η ψυχή είναι (κι εδώ οι λέξεις περιορίζουν και παραποιούν) μια μονάδα φωτός που χρωματίζεται από έναν ιδιαίτερο ακτινικό κραδασμό· είναι ένα δονούμενο κέντρο ενέργειας που βρίσκεται μέσα στην εμφάνιση ή μορφή της όλης ακτινικής ζωής της. Είναι μια από τις επτά ομάδες εκατομμυρίων ζωών που στην ολότητά τους συνιστούν τη Μία Ζωή. Από την ίδια τη φύση της η ψυχή έχει συνείδηση ή επίγνωση σε τρεις κατευθύνσεις. Έχει συνείδηση του Θεού· έχει συνείδηση της ομάδας· είναι αυτοσυνείδητη. …
δ. Η ψυχή είναι η αρχή της αισθαντικότητας που υπόκειται σ’ όλη την εξωτερική εκδήλωση, διαπερνά όλες τις μορφές και συνιστά τη συνείδηση του ίδιου του Θεού. Όταν η ψυχή, βυθισμένη στην ουσία, είναι απλώς αισθαντικότητα, παράγει μέσω της εξελικτικής της αλληλεπίδρασης μια προσθήκη και βρίσκουμε να αναδύεται η ποιότητα και η ικανότητα αντίδρασης στον κραδασμό και στο περιβάλλον. Είναι η ψυχή όπως εκφράζεται σ’ όλα τα υπανθρώπινα βασίλεια της φύσης.
Όταν η ψυχή, έκφραση της αισθαντικότητας και της ποιότητας, προσθέσει σ’ αυτές την ικανότητα της αποσπασμένης αυτεπίγνωσης, τότε εμφανίζεται η αυτοταυτιζόμενη εκείνη οντότητα που αποκαλούμε ανθρώπινο ον.
Όταν η ψυχή προσθέσει στην αισθαντικότητα, στην ποιότητα και στην αυτεπίγνωση τη συνείδηση της ομάδας, τότε έχουμε την ταύτιση με μια ακτινική ομάδα, οπότε εμφανίζεται ο μαθητής, ο μυημένος και ο διδάσκαλος.
Όταν η ψυχή προσθέσει στην αισθαντικότητα, στην ποιότητα, στην αυτεπίγνωση και στην ομαδική συνείδηση τη συνείδηση του θείου συνθετικού σκοπού (που ονομάζουμε Σχέδιο), τότε έχουμε εκείνη την κατάσταση ύπαρξης και γνώσης, η οποία διακρίνει όλους όσους βρίσκονται στην Ατραπό της Μύησης και περιλαμβάνει τις διαβαθμισμένες εκείνες Ζωές, από τον πιο προχωρημένο μαθητή μέχρι τον ίδιο τον πλανητικό Λόγο.
(Από την Εσωτερική Ψυχολογία I).

Με την λέξη ιδιότητα εννοούμε ένα εντελώς επί μέρους καθορισμένο χαρακτηριστικό γνώρισμα της προσωπικότητας, ή της ψυχής ή της συνείδησης ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, αλλά και φυσικού αντικειμένου, φυτού, ζώου και γιατί όχι πλανήτη, …(Η ακτίνα της Γης είναι η τρίτη ακτίνα της ενεργού νοημοσύνης). Η ιδιότητα είναι περισσότερο σχετική με τις επτά ακτίνες.

Δεύτερος ορισμός και ερμηνεία:

Ένας πολύ σύγχρονος ορισμός της συνείδησης μπορεί να είναι ο:
Συνείδηση είναι ΣΥΝ (+) ΕΙΔΗΣΗ. Δηλαδή πρόσθεση ειδήσεων (πληροφοριών). Πρόσθεση ή σύνολο συναισθηματικών πληροφοριών, ή πρόσθεση ή σύνολο νοητικών πληροφοριών, ή πρόσθεση ή σύνολο ιδεολογικών πληροφοριών. ..., ή όλα αυτά μαζί.
Έτσι όταν κάποιος εκφράζεται συνήθως μέσο του συνόλου των συναισθημάτων του και συνεπώς των επιθυμιών του, τότε μπορούμε να λέμε ότι η συνείδηση αυτού (αυτής), έχει συναισθηματική χροιά. Γι’ αυτό οι σύγχρονοι ακαδημαϊκοί ψυχολόγοι ταυτίζουν την ψυχή με το συναίσθημα.
Όταν κάποιος εκφράζεται μέσο της νοημοσύνης και συνεπώς του συνόλου των νοητικών του λειτουργιών – σκέψεων, τότε μπορούμε να λέμε ότι η συνείδηση αυτού (αυτής), έχει νοητική χροιά. Η ψυχή των διανοουμένων σήμερα είναι ένα αποτέλεσμα του συνόλου των νοητικών λειτουργιών τους.
Οι μαθητές διαφόρων βαθμών της επιστήμης του φωτός, οι μυημένοι και οι μύστες επεξεργάζονται πληροφορίες εννοιών, ιδιοτήτων, ιδεών, αρχετύπων ... και ανάλογα με το σύνολο αυτών των αφηρημένων πληροφοριών, χρωματίζεται η Συνείδηση – Ψυχή τους.
Τώρα μάλλον δυσκόλεψε το παιχνίδι των σκέψεων.

Τρίτος ορισμός και ερμηνεία:

Η ψυχή όμως μπορεί να προσεγγιστεί και σαν τον Υιό που προκύπτει από τον γάμο του Πατρός και της Μητέρας. Δηλαδή στην τριαδικότητα Πατήρ Υιός και Άγιο Πνεύμα η μεσαία όψη είναι ή όψη της Ψυχής. Θέμα που το εξετάζει η Εσωτερική Ψυχολογία σε βάθος.
Σε αυτή την προσέγγιση στηρίζεται και το γεγονός της αρσενικό – θηλυκής υπόστασης της Ψυχής. Ο θείος ερμαφρόδιτος, η ψυχή δεν έχει φύλο.
Η Ψυχή είναι + και – συγχρόνως. Θετική και Αρνητική συγχρόνως.

Η Πρώτη όψη του Πατρός (Ζωή, Πνεύμα) έχει αρσενικό χαρακτήρα, είναι +.

Η Δεύτερη όψη της Ψυχής έχει αρσενικό – θηλυκό χαρακτήρα, είναι +, -.

Η τρίτη όψη της Μητρός (μορφή, προσωπικότητα), έχει θηλυκό χαρακτήρα, είναι -.

Οι παραπάνω σκέψεις διαστρεβλώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους θεολόγους πατέρες της εκκλησίας και γενικότερα τους πνευματικούς ανθρώπους, με αποτέλεσμα οι γυναίκες επί χιλιετηρίδες να θεωρούνται κατώτερα όντα. … Φυσικά αν υπήρχε η γνώση της μετενσάρκωσης και ήταν γνωστό ότι ο (ίδιος) ο άνθρωπος στην μακρά πορεία της εξέλιξης γεννιέται άλλοτε άνδρας και άλλοτε γυναίκα, μάλλον δεν θα υπήρχαν σε τέτοιο βαθμό διαστρεβλωμένες απόψεις εναντίον των γυναικών.

Στο διάγραμμα των «Επτά Πεδίων του Ηλιακού Συστήματος», μπορεί να ειπωθεί ότι το πρώτο και δεύτερο υποπεδίο κάθε πεδίου συμβολίζεται, σχετίζεται με την πρώτη όψη της Ζωής.
Το τρίτο και το τέταρτο υποπεδίο του κάθε πεδίου συμβολίζεται, σχετίζεται με την δεύτερη όψη της Ψυχής.
Ενώ το πέμπτο, έκτο και έβδομο υποπεδίο κάθε πεδίου συμβολίζεται, σχετίζεται με την τρίτη όψη της Μορφής.
Αυτή η παρατήρηση είναι πολύ σημαντική σε όσους μελετούν σε βάθος των κόσμο των ενεργειών και των δυνάμεων των υποκειμενικών αόρατων κόσμων.

Τέταρτος ορισμός και ερμηνεία:

Στην τριαδικότητα Πατήρ(ζωή), Υιός(ψυχή) και Άγιο Πνεύμα(προσωπικότητα) μπορούμε να παραλληλίσουμε την τριαδικότητα Ρυθμός, Κίνηση, Αδράνεια. Η κίνηση είναι η μεσαία όψη που προσδιορίζει πάλι την όψη της Ψυχής.
Ο παράγοντας ιδιότητα είναι αυτός που προσδίδει κίνηση στην μορφή, οιαδήποτε μορφή, είτε είναι υλική, συναισθηματική, νοητική μορφή. Αν αφαιρέσουμε τον παράγοντα των ιδιοτήτων (χαρακτηριστικών γνωρισμάτων), τότε η μορφή (ή οι μορφές), ακινητοποιούνται. Το νεκρό φυσικό σώμα στερείται των ιδιοτήτων(χαρακτηριστικών γνωρισμάτων) που είχε ο άνθρωπος όταν ήταν ενσαρκωμένος. Ένα νεκρό φυσικό ανθρώπινο σώμα δεν έχει λύπη, δεν χαίρεται, δεν φιλοδοξεί, δεν ζηλεύει, δεν σκέφτεται, δεν αδικεί, δεν είναι υπερήφανο ούτε ταπεινό, δεν είναι λαίμαργο, δεν είναι αισιόδοξο ή απαισιόδοξο, δεν είναι αγαθό ή πονηρό, δεν είναι θαρραλέο ή δειλό, δεν … δεν έχει τις ιδιότητες που χαρακτήριζαν την προσωπικότητά του όταν ήταν ζωντανό. Γι’ αυτό είναι ακίνητο. Ο εσωτερικός ένοικος, η ψυχή, που είναι ένα σύνολο ιδιοτήτων (με τον θάνατο) αποχώρησε και το φυσικό σώμα παραμένει ακίνητο, ένα άδειο κέλυφος. Την σκέψη αυτή μπορούμε να την επεκτείνουμε σχετικά μ’ αυτό που αποκαλούμε άδεια συναισθηματικά κελύφη, όταν επακολουθεί ο δεύτερος θάνατος στο αστρικό πεδίο, αλλά και … σε ουράνια σώματα όπως είναι η Σελήνη που είναι ένα άδειο κέλυφος, ένας νεκρός από Ζωή πλανήτης.

Πέμπτος ορισμός και ερμηνεία:
Η Ψυχή, ή το Εγώ, ή ο Ηλιακός Άγγελος.
O ηλιακός άγγελος είναι ένας διπλός συνδυασμός ενεργειών – της ενέργειας της αγάπης και της ενέργειας της θέλησης ή του σκοπού – κι αυτές είναι οι ποιότητες του νήματος της ζωής. Αυτές οι δύο, όταν κυριαρχούν την τρίτη ενέργεια του νου, δημιουργούν τον τέλειο άνθρωπο. Eξηγούν το ανθρώπινο πρόβλημα· υποδεικνύουν τον αντικειμενικό σκοπό ενώπιον του ανθρώπου· ερμηνεύουν και εξηγούν την ενέργεια της πλάνης· και δείχνουν το δρόμο της ψυχολογικής ανέλιξης που οδηγεί τον άνθρωπο (από το τρίγωνο της τριπλότητας και της διαφοροποίησης) δια της δυαδικότητας στην ενότητα.
(Απο την Εσωτερική Ψυχολογία II)

Η Ψυχή επίσης μπορεί να προσεγγιστεί ως Σκέψη, ως Θέαση, ως Φως, ως Αγάπη, ως ο Ανώτερος Εαυτός, ως ο Ήχος AUM, …

Διάκριση

Τώρα ένα θέμα πολύ σημαντικό, σχετικά με την διάκριση της προσωπικότητας και της Ψυχής.
Η προσωπικότητα όπως ειπώθηκε λειτουργεί στους τρεις κόσμους της μορφής. Δηλαδή τον φυσικό αιθερικό κόσμο, τον συναισθηματικό κόσμο και τον συγκεκριμένο νοητικό κόσμο. Είναι απειροελάχιστο τμήμα αυτών των τριών κόσμων.
Η προσωπικότητά μας θεωρείται από εσωτερική σκοπιά ως μηχανισμός της ψυχής συνείδησης.
Δεν συμβαίνει όμως αυτό στην πραγματικότητα. Η προσωπικότητα έχει τον έλεγχο έως ότου ο άνθρωπος φτάσει σε εκείνο το εξελικτικό σημείο που ονομάζεται ατραπός της επιστροφής. Ο άνθρωπος αποφασίζει να θέσει την προσωπικότητά του υπό τον έλεγχο της ψυχής που κατοικεί στα τρία ανώτερα υποπεδία του νοητικού πεδίου.
Γι’ αυτό οι σπουδαστές της προαιώνιας σοφίας προσπαθούν παίρνοντας στάση επί των ανώτερων υποπεδίων του νοητικού πεδίου να ελέγξουν την προσωπικότητα. Η στάση «ως εάν ψυχή» είναι γνωστή σε όλους τους σπουδαστές της σύγχρονης εσωτερικής φιλοσοφίας.
Στην πορεία της εξέλιξης της Ατραπού της Γνώσης, της Μαθητείας και της Μύησης, πρώτα επιτυγχάνεται η ευθυγράμμιση της Ψυχής με την προσωπικότητα, έπειτα σταδιακή ενοποίηση της Ψυχής με την προσωπικότητα και τελικά αυτό το ενοποιημένο σύνολο της Ψυχής με την προσωπικότητα ενοποιείται με την Μονάδα. Το τελευταίο στάδιο είναι πάρα πολύ ψιλό στάδιο και ελάχιστοι πάνω στον πλανήτη το διανύουν.

Η προσωπικότητά μας διαχωρίζει την πραγματικότητα. Η ψυχή την ενοποιεί.
Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη, το μεγαλύτερο ποσοστό, αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα προσωπικά, δηλαδή χωριστικά και όχι ενωτικά.
Η προσωπικότητα παίρνει, η Ψυχή δίνει. Γι’ αυτό μιλούμε για ιδιοτέλεια και ανιδιοτέλεια.
Η προσωπικότητα όταν ο άνθρωπος είναι επικεντρωμένος στο αστρικό σώμα, αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα εγωκεντρικά, όταν είναι επικεντρωμένος στο νοητικό αλαζονικά.
Όταν ο άνθρωπος αποκεντρώνεται από την προσωπικότητα και λειτουργεί από επίπεδα της Ψυχής, λειτουργεί απρόσωπα. Οι σπουδαστές του εσωτερισμού μαθαίνουν να εκφράζονται στην καθημερινότητα απρόσωπα, με ταπεινότητα.

Ακόμη όμως και εκείνοι οι συνάνθρωποί μας που έχουν πετύχει ικανοποιητική σχέση - σύνδεση με την πνευματική ψυχή τους, ακόμη και εκείνοι όταν βρίσκονται σε διαφορετικό τύπο συνείδησης, δυσκολεύονται να συνεννοηθούν. Εδώ υπεισέρχεται το θέμα των επτά ακτίνων και της διαφοροποίησης σε επίπεδο ψυχής.

Σίγουρα ο καθένας μας έχει μέσα στο μυαλό του ένα ειδικό τρόπο κατανόησης της πραγματικότητας. Γι’ αυτό λέμε ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική.

Όταν παρατηρούμε τους συνανθρώπους μας διαπιστώνουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να συνεννοηθούν μεταξύ τους για θέματα που δεν είναι συγκεκριμένα και αντικειμενικά, αλλά είναι αφηρημένα και υποκειμενικά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι μας προσεγγίζουμε την πραγματικότητα με διαφορετικά μάτια συνείδησης και ερμηνεύουμε το νόημα των λέξεων, με διαφορετικό τρόπο. Λέγεται στην εσωτερική φιλοσοφία ότι κάθε λέξη έχει επτά διαφορετικές ερμηνείες. Για σκεφτείτε το μπέρδεμα που δημιουργείται!!! Ο πύργος της Βαβέλ. Αν κάποια στιγμή στο μέλλον μελετήσει κανείς εσωτερική ψυχολογία σε βάθος, θα παρατηρήσει ότι υπάρχουν επτά διαφορετικοί τύποι συνειδήσεων ή ψυχών. Ο τύπος ψυχής – συνείδησης της Θέλησης, ο τύπος ψυχής – συνείδησης της αγάπης, ο τύπος της ενεργού νοημοσύνης, ο καλλιτεχνικός τύπος, ο επιστημονικός τύπος, ο ευλαβικός τύπος και ο τύπος της οργάνωσης. Όλα αυτά σε επίπεδο ψυχής - συνείδησης.
Με αφετηρία τα προηγούμενα για σκεφτείτε την δυσκολία των ανθρώπινων σχέσεων που υφίσταται ακόμη και σε επίπεδο συνείδησης – ψυχής! Γι’ αυτό έχει επικρατήσει ο όρος αδελφή ψυχή. Οι ψυχές διαφοροποιούνται σε επτά μεγάλες ομάδες και από υψηλότερο σημείο της Μονάδας, σε σαράντα εννέα ομάδες.
Σίγουρα χρειάζεται μεγάλη υπομονή, καθώς επίσης στοχαστική ερευνητική διάθεση για τα παραπάνω θέματα!!!

Όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας έως τώρα σε όλη την πορεία της ιστορίας, οφείλονται στην δράση της προσωπικότητάς μας, επειδή αυτή επιθυμεί και έχει τον έλεγχο επί της ψυχής. Επειδή δεν παίρνει τη θέση της ως όργανο της ψυχής . Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το δεχτεί κανείς, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αυτή η μάχη της ψυχής με την προσωπικότητα υφίσταται ανά τους αιώνες.

Γνώθι σαυτόν

Αγαπητέ oros777, στον τίτλο ενός θέματος τα γράμματα δε μπορούν να είναι έντονα (bold), πλάγια (italics) ή υπογραμμισμένα (underlined).
Όπως θα είδες κι εσύ πιθανότατα απλά εμφανίζεται ο κώδικας χωρίς να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

In anticipation of my resurrection...

Ευχαριστώ πολύ για την διόρθωση και τις διευκρινήσεις.
Όταν κατάλαβα το λάθος μου ήταν πλέον αργά, ... το θέμα είχε δημοσιευτεί.

quote:

---

Με το αστρικό μας σώμα και τις αισθήσεις του καταγράφουμε τις εντυπώσεις από τον αστρικό κόσμο. Οι αισθήσεις του αστρικού μας σώματος είναι εξέλιξη των πέντε φυσικών αισθήσεων. Έτσι η ακοή γίνεται ψυχακοή (αστρική ακοή, τηλεακοή), η αφή εξελίσσεται σε ψυχομετρία, η όραση σε ψυχόραση (συναισθηματική όραση, τηλεοψία), η γεύση εξελίσσεται σε φαντασία και η όσφρηση σε συναισθηματικό (συγκινησιακό) ιδεαλισμό.

---

Γνώθι σαυτόν

Στην συνέχεια θα ειπωθούν ορισμένες πληροφορίες για το αστρικό (αισθαντικό, συγκινησιακό) σώμα μας που πιθανότατα θα έχουν πολύ μεγάλη χρησιμότητα σε όσους έχουν φτάσει στο (εξελικτικό συνειδησιακό) σημείο, που αυτό το σώμα των επιθυμιών, τους δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητα.
Για το φυσικό σώμα είναι τόσα πολλά γνωστά στην σημερινή επιστήμη,...
Για το αιθερικό σώμα υπάρχουν μελετητές του, που με τις φωτογραφικές μηχανές Κίρλιαν, ... και με όσους διαθέτουν αιθερική όραση, ... οι οποίοι όμως προς το παρόν είναι λίγοι και δεν θεωρούνται αξιόπιστοι, ...
Ο συναισθηματικός μας κόσμος όμως είναι τόσο πολύ κατανοητός ως υπαρκτός που αδιάφορο αν τον θεωρούμε εντός ή εκτός σώματος οι διαφόρων ειδών επιθυμίες μας (που δημιουργούν αντίστοιχα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα) προβληματίζουν εκτός από τους ακαδημαϊκούς ψυχολόγους όλο και περισσότερο διάφορους στοχαστές. Αλλά και γνικότερα όλους τους σκεπτόμενους πολίτες.

Για το Συναισθηματικό σώμα λοιπόν:

Μέρος Α’:

Τι είναι οι επιθυμίες μας, τι τα συναισθήματα, η χαρά – λύπη, δυστυχία – ευτυχία, ο πόνος και ο φόβος όλα αυτά τα ζεύγη των αντιθέτων και τι λέει η επιστήμη του εσωτερισμού σχετικά μ’ αυτά;

Πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάτι σχετικά με την γλώσσα των συμβόλων. Με την λέξη «Γη» συμβολίζουμε την φυσική αντικειμενική ύλη (το φυσικό σώμα, το φυσικό πεδίο και τον φυσικό κόσμο), με την λέξη «ύδωρ» την αστρική ύλη (το αστρικό – συναισθηματικό σώμα, αστρικό πεδίο και αστρικό κόσμο), με την λέξη «πυρ» την νοητική ύλη (το νοητικό σώμα, νοητικό πεδίο και νοητικό κόσμο) και με την λέξη «αήρ» την βουδδική ενέργεια (το Βουδδικό (ενορατικό) σώμα, Βουδδικό πεδίο και Βουδδικό κόσμο).

Το νερό συνεπώς είναι το σύμβολο του αστρικού σώματος, ή του αισθαντικού σώματος, ή των συναισθημάτων και των επιθυμιών μας.
Κάτω από το νερό (τα συναισθήματα) βρίσκεται η Γη (το φυσικό πεδίο και ο αντικειμενικός κόσμος) και πάνω από το νερό το πυρ (ο νοητικός κόσμος και οι σκέψεις).
Όταν οι ενέργειες κατέρχονται από τον νοητικό κόσμο (πυρ), στον αστρικό κόσμο (νερό), αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: Το νερό ζεσταίνεται και αν τα νοητικά ρεύματα είναι ισχυρής υπόστασης τότε ένα μέρος του νερού (των συναισθημάτων) εξατμίζονται. Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να εφελκύουν ενέργεια από το νοητικό πεδίο. Ας σκεφτούμε λίγο πάνω σ’ αυτό το θέμα. Σήμερα ένα μεγάλο μέρος νοητικής ενέργειας εφελκύεται από το νοητικό πεδίο. Οι άνθρωποι σ’ όλη την ανθρωπότητα αρχίζουν να προβληματίζονται. Αυτός ο νοητικός προβληματισμός έχει ζεστάνει και έχει εξατμίσει ένα μεγάλο τμήμα του αστρικού σώματος του πλανήτη. Η ανθρωπότητα ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν συνειδησιακά όπως είναι σήμερα. Η ανθρωπότητα νοητικοποιείται γοργά. …

Όταν δούμε αυτό το θέμα σε προσωπικό επίπεδο, αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: Ο άνθρωπος που αρχίζει να σκέφτεται εφελκύει ένα ποσοστό πύρινης νοητικής ενέργειας μέσα του, ένα μέρος του συναισθηματικού του σώματος εξατμίζεται και ο άνθρωπος αισθάνεται ότι βρίσκεται ανάμεσα σε υδρατμούς. Μιλούμε με συμβολικό τρόπο. Αισθάνεται μπερδεμένος, συγχυσμένος, πολλές από τις παλιές αντιλήψεις του για την ζωή, το περιβάλλον του, την συμπεριφορά του, γκρεμίζονται και ο άνθρωπος περνάει μία δύσκολο περίοδο αναπροσαρμογής και αναπροσανατολισμού σχετικά με αξίες και αρχές, έννοιες και ιδέες. Το αποτέλεσμα είναι ότι το αστρικό σώμα εκλεπτύνεται και διαφοροποιείται ποιοτικά. Ο αρχικός βαρύς κραδασμός αποβάλλεται και το συναισθηματικό (αισθαντικό) σώμα γίνεται καθαρότερο και ελαφρύτερο. Αυτό μπορεί να το βεβαιώσει κάθε άνθρωπος που ασχολείται συνειδητά με την διαλογιστική εργασία (Ράτζα Γιόγκα), αλλά και ο καθένας που λόγω κάρμα έχει στοχαστική διάθεση και θεωρείται σκεπτόμενο άτομο.

Μία άλλη προσέγγιση είναι η εξής σχετικά με το αστρικό πεδίο που έχει υδάτινο χαρακτήρα. Γνωρίζουμε ότι κάθε αντικείμενο του φυσικού πεδίου καθρεπτίζεται μέσα στο νερό. Όταν σταθούμε πάνω από μία λίμνη, μία υδάτινη επιφάνεια, βλέπουμε ότι το φυσικό μας σώμα αλλά και τα διάφορα άλλα αντικείμενα του περιβάλλοντος κατά την διάρκεια εκείνης της στιγμής, δέντρα, σύννεφα, πουλιά που πετούν κ.λ.π. καθρεπτίζονται μέσα στο νερό.
Ο αντικειμενικός φυσικός κόσμος καθρεπτίζεται στον υδάτινο συναισθηματικό κόσμο.
Όταν για κάποια αιτία υπάρξει κυματισμός στην υδάτινη επιφάνεια, αν δηλαδή ρίξουμε μία πετρούλα μέσα στο νερό, τότε παρατηρούμε ότι τα αντικείμενα που προηγουμένως εμφανιζόταν στην κανονική τους διάσταση, αρχίζουν από τον κυματισμό του νερού να παραμορφώνονται.
Ακριβώς αυτό συμβαίνει με την ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων του πλανήτη που έχουν κυριαρχικά συναισθηματική συμπεριφορά. Επειδή συνεχώς βρίσκονται σε συναισθηματική υπερδιέγερση το υδάτινο αστρικό τους σώμα συνεχώς είναι ταραγμένο, με κυματισμό, με αποτέλεσμα να παρατηρούν παραμορφωμένα τον αντικειμενικό φυσικό κόσμο. Συνήθως ορισμένοι από εμάς, που φημιζόμαστε για την νοημοσύνη και για την ηρεμία μας, όταν βλέπουμε κάποιον ταραγμένο συναισθηματικά συνάνθρωπό μας, του συνιστούμε ψυχραιμία. Γιατί όταν ο άνθρωπος ηρεμήσει, τα συναισθήματά του ηρεμούν, το υδάτινο αισθαντικό του σώμα μοιάζει με μία ήρεμη λίμνη και τότε ο άνθρωπος μπορεί να σκέφτεται ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές και συναισθηματικές επιδράσεις. Αυτό το τελευταίο συνιστάται σε όλους όσους αρχίζουν να κάνουν διαλογισμό, αλλά και σε όσους κατά κάποιο τρόπο επιθυμούν να προβούν σε οποιαδήποτε νοητική εργασία, δηλαδή να διαβάσουν τα μαθήματά τους κ.λ.π. Το αστρικό σώμα πρέπει να είναι ήρεμο.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στον συναισθηματικό κόσμο και τις ποικίλες επιθυμίες μας.

Τα διάφορα αισθήματά μας δημιουργούνται συνήθως από τους ερεθισμούς των πέντε αισθήσεών μας. Όταν μυρίζω κάτι μου δημιουργείται μία εντύπωση ευχάριστη ή δυσάρεστη. Όταν ακούω κάποιους μουσικούς ήχους παρομοίως. Όταν βλέπω ένα ωραίο τοπίο, ή μία τρικυμισμένη θάλασσα μου δημιουργούνται αντίστοιχα αισθήματα. Όταν γευτώ ένα ωραίο φαγητό και όταν πιάσω κάποιο βελούδινο φόρεμα πάλι θα μου δημιουργηθούν καθορισμένα αισθήματα. Έχουμε ακούσει την φράση είμαι πολύ αισθηματίας. Συνήθως εννοούμε ότι επηρεαζόμαστε πολύ από τις πέντε αισθήσεις μας που καταγράφονται σε πρώτο επίπεδο στον αισθαντικό μας μηχανισμό, το αστρικό σώμα. Όταν ένα καθορισμένο αίσθημα ενωθεί με την σκέψη δημιουργείται αυτό που ονομάζομαι συναίσθημα. Τα συναισθήματά μας είναι αποτέλεσμα της μίξης των αισθημάτων με τις σκέψεις μας. Όταν κάποιο συναίσθημα είναι ευχάριστο δημιουργείται μία αντίστοιχη επιθυμία για να διατηρηθεί το ευχάριστο συναίσθημα. Όταν είναι δυσάρεστο δημιουργείται μία άλλη επιθυμία για την κατάπαυση του συναισθήματος. Το αισθαντικό μας σώμα όμως δεν είναι ανεξάρτητο από τον κοινό, συμπερασματικό, αναλυτικό μας νου. Συναισθήματα και νους είναι το κάμα – μάνας των θεοσοφιστών. Είναι μία περιοχή που κυκλοφορούν ποικίλες μορφές σκέψεις, αισθαντικής, συναισθηματικής και συγκεκριμένης νοητικής υφής. Το αστρικό σώμα ονομάζεται και θυμικό σώμα. Όταν θυμόμαστε κάποιο ευχάριστο γεγονός από το παρελθόν και έχει διεγερθεί κάποιο καθορισμένο συναίσθημα δημιουργείται η επιθυμία για την επανάληψη του γεγονότος. Αντιθέτως όταν θυμόμαστε κάποιο δυσάρεστο γεγονός και δημιουργείται ένα αρνητικό συναίσθημα τότε προσπαθούμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα να απαλλαγούμε από αυτό. Η ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων κυμαίνεται ανάμεσα σε ευχάριστα και δυσάρεστα συναισθήματα, σε θετικές και αρνητικές επιθυμίες. Όταν γνωρίζει αυτόν τον μηχανισμό ένας άνθρωπος και έχει φτάσει στο σημείο που μπορεί να αλλάζει την σκέψη του διευθύνοντάς την σε άλλη κατεύθυνση όταν επηρεάζεται αρνητικά αλλά και θετικά από κάποιο συναίσθημα (κάποια επιθυμία), αρχίζει να έχει σε κάποιο αυξανόμενο βαθμό τον έλεγχο του αισθαντικού του μηχανισμού. Αυτό δίδει πολύ μεγάλες δυνατότητες στο άτομο. Εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές κατανοείτε στην πράξη πώς μπορεί να γίνεται αυτό; Κατανοείτε όταν παραδείγματος χάριν σκέφτεστε ένα γεγονός από το παρελθόν που σας δημιουργεί συναισθηματική αναστάτωση ότι αλλάζοντας την σκέψη σας και κατευθύνοντάς την κάπου αλλού, ότι η συναισθηματική δυσχέρεια θα υποχωρήσει και θα πεθάνει από αθρεψία;

Βρίσκεται κάποιος σε διακοπές. Κάθεται σε κάποιο παμπ ακούγοντας μουσική. Ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι του θυμίζει κάποιο πρόσωπο από το παρελθόν. (Δραστηριοποιήθηκε ο αισθαντικός μηχανισμός). Σκέφτεται αυτό το πρόσωπο και του δημιουργείται ένα συναίσθημα και η επιθυμία να το συναντήσει. Ακολουθεί ένα τηλέφωνο και πιθανότατα η συνάντηση με το πρόσωπο ή όχι, με αντίστοιχα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα. Θα μπορούσε αυτό το άτομο να μην υποχωρήσει καθόλου σε όλη αυτή την διαδικασία, αν είχε την δυνατότητα να καταλάβει τον μηχανισμό της συναισθηματικής αφύπνισης, αλλάζοντας απλά την σκέψη του σε άλλη κατεύθυνση! Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι στον πλανήτη πίνουν για να ξεχάσουν! Να ξεχάσουν την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ενός τύραννου πατέρα, ενός αυταρχικού αφεντικού, ενός συντρόφου που τους απάτησε.

Μέρος Β’:

Στην επιστήμη του αποκρυφισμού λέγεται ότι η αστρική ύλη προέκυψε σαν αποτέλεσμα της μύξης της νοητικής και της υλικής – αντικειμενικής ουσίας … Αυτό σημαίνει ότι η αστρική ουσία είναι ένα υποπροϊόν. Δηλαδή στην πραγματικότητα είναι μία μη υπαρκτή κατάσταση. Μία ψευδής κατάσταση. Τώρα σίγουρα έχουν μπερδευτεί σχεδόν όλοι που διαβάζουν τις παραπάνω προτάσεις.
Για τους άθεους η οποίοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει συνέχεια ζωής και ότι όλα χάνονται όταν πεθαίνει κάποιος, δεν πιστεύουν ότι υπάρχει το αστρικό πεδίο κ.λ.π. … Ζητούν για όλα υλικές αποδείξεις. Γιατί ζητούν υλικές αποδείξεις; Γιατί η συνείδησή τους δεν είναι αφυπνισμένη!!! Γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν αφηρημένα!!!
Η συνείδηση διευρύνεται από ενσάρκωση σε ενσάρκωση. Όταν κάποιος δεν μπορεί να σκεφτεί αφηρημένα σημαίνει ότι μπορεί να ενεργοποιεί μόνον τα κατώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου που έχουν υλιστική υπόσταση. Έτσι η συνείδησή του είναι παγιδευμένη σε υλικές δραστηριότητες και καθόλου σε πνευματικές.
Οι ανώτεροι μυημένοι επίσης δεν δέχονται την εργασία στο αστρικό πεδίο γιατί το θεωρούν ψέμα, γιατί οποιοδήποτε είδος γοητείας – αυταπάτης, είναι αποτέλεσμα της συναισθηματικής δραστηριότητος. Το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας (από την σκοπιά των ανώτερων μυημένων), θεωρείται ότι ονειρεύεται, σε όλη του την ζωή.
Άλλωστε και τα όνειρά μας (που είναι δράση στο αστρικό πεδίο) θεωρούνται σχεδόν από όλους, ως μη έχοντας πραγματική υπόσταση.
Για τους υλιστές, τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας, η ψυχή, το πνεύμα, όλα είναι αποτέλεσμα δράσης της ύλης και χάνονται όταν πεθαίνουμε. Με τίποτε δεν μπορούν να καταλάβουν ότι υπάρχουν καταστάσεις ύπαρξης έξω από τον φυσικό κόσμο. …Τι να πει κανείς, πρόβλημά τους.

Θα προχωρήσουμε τώρα σε πιο δύσκολα θέματα σχετικά με το αστρικό μας σώμα.
Στην επιστήμη του Εσωτερισμού τα πάντα θεωρούνται ως ζωντανή ενέργεια – ύλη. Η Ζωντάνια διαπερνά τα πάντα και προσδίδει ιδιότητες, χαρακτήρα στο καθετί.
Θα πρέπει να γίνεται κατανοητό (αν και κάπως δύσκολα), ότι δεν μπορεί να υπάρχει κάτι χωρίς την ιδιότητα που το προσδιορίζει.
Ας σκεφτούμε κάτι, ένα τραπέζι, ένα λουλούδι από τον υλικό και τον φυτικό κόσμο. Το συγκεκριμένο τραπέζι και το συγκεκριμένο λουλούδι έχει καθορισμένες χαρακτηριστικές ιδιότητες που προσδιορίζουν την υπόστασή του.
Το συγκεκριμένο τραπέζι μπορεί να είναι ξύλινο (ιδιότητα), να έχει καθορισμένες διαστάσεις (ιδιότητες), να είναι βαμμένο με τάδε χρώμα (πάλι κάποια ιδιότητα) κ.λ.π.
Το συγκεκριμένο λουλούδι μπορεί να είναι κόκκινο (ιδιότητα), να είναι τριαντάφυλλο (ιδιότητα), κ.λ.π.
Χωρίς αυτές τις καθορισμένες ιδιότητές τους το συγκεκριμένο τραπέζι και το συγκεκριμένο λουλούδι παύουν να υφίστανται, να υπάρχουν. Μπορεί να το αντιληφθεί αυτό κάποιος; Αν δεν μπορεί, δεν έφτασε ακόμη στο συνειδησιακό σημείο που να μπορεί. Οι ιδιότητες μπορούν να θεωρηθούν αιτίες και πίσω από τις ιδιότητες υπάρχουν βαθύτερες αιτίες σχετικές με τον παράγοντα που ονομάζουμε Ζωή.
Το αστρικό μας σώμα, όπως και κάθε τι, τα επί μέρους συναισθήματα και οι επιθυμίες μας, οι σκέψεις μας, η συνείδησή μας, οι ιδέες, οι έννοιες, όλα διέπονται από ιδιότητες και όλα πάλλονται από Ζωή.
Στην επιστήμη του εσωτερισμού όταν αναπτύσσεται ο εσωτερικός αισθαντικός μηχανισμός, όλα καταγράφονται με την παρατήρηση, οργανώνονται και ομαδοποιούνται. Γίνεται κατανοητό ότι όλα σφύζουν από Ζωή και σε όλα προσδίδονται ιδιότητες, καθορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα.
Ο εσωτεριστής με τον καιρό παρατηρώντας το αστρικό του σώμα κατανοεί ότι αυτό αποτελείται από ένα σύνολο μικρότερων ζωών, τις οποίες ακούει, βλέπει, αισθάνεται, αποκτά έλεγχο πάνω τους.
Η ζήλια δεν είναι μόνον μία ιδιότητα που μπορεί να χαρακτηρίζει κάποιον, είναι συγχρόνως και μία καθορισμένη οντότητα, μία ζωή που χρειάζεται τροφή για να ζήσει. Το ίδιο η λαιμαργία και η … οργή. Είναι ζωντανές οντότητες οι οποίες τρέφονται από εμάς για να ζήσουν. Το ίδιο ισχύει για τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας. Το ίδιο για κάθε ιδιότητά μας.
Όταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα αρνούμαστε να δώσουμε τροφή σε επιμέρους ιδιότητές μας, σε συναισθήματα και επιθυμίες, αυτές οι ζωντανές υπάρξεις, τείνουν να πεθάνουν από αθρεψία.
Το αστρικό σώμα σαν σύνολο, με όλες τις επί μέρους επιθυμίες μπορεί να θεωρηθεί ως μία οντότητα, με καθορισμένο κραδασμό και ακτινική ποιότητα, χρώμα και ήχο. Λέγεται ότι κατά την δεύτερη μύηση ο άνθρωπος ελέγχει επαρκώς το αστρικό του σώμα. Τότε αρχίζει να κινείται φυσιολογικά συνειδητά στον Αστρικό κόσμο. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορεί να κινείται και πιο μπροστά συνειδητά μέσα στο αστρικό πεδίο αφού υπάρχουν τεχνικές που μπορεί να αποκτήσει αυτή την δυνατότητα, αλλά τότε υφίστανται διάφοροι κίνδυνοι ως αποτέλεσμα μη επαρκούς ελέγχου ακόμη του αστρικού του σώματος. Επίσης υπάρχει έλλειψη κατανόησης, γιατί η συνείδηση δεν έχει επαρκώς αναπτυχθεί προκειμένου να γνωρίζει την σημασία των διαφόρων κινδύνων.
Η προσωπικότητα ως σύνολο συμπεριλαμβανομένου και του κατώτερου νοητικού σώματος μπορεί να θεωρηθεί ως μία ζωντανή οντότητα, φυσικά με καθορισμένη ακτινική ποιότητα, χρώμα, κραδασμό και ήχο. Αναφέρεται και ως ο Ένοικος στο Κατώφλι. Θεωρείται σκιά της Ψυχής.
Αυτός ο ένοικος, η προσωπικότητά μας κάποτε πρέπει να τεθεί στις υπηρεσίες της Πνευματικής Ψυχής. Λέγεται ότι αποτελείται από ένα σύνολο σεληνιακών κυρίων (στοιχειακής ουσίας) που βρίσκονται στο τόξο της καθόδου.
Αυτός ο ένοικος στο κατώφλι, η προσωπικότητά μας έρχεται απ’ ευθείας σε σύγκρουση με τον Άγγελο της Παρουσίας πριν από την τρίτη μύηση.

5. Η ψυχή του σύμπαντος είναι – χάρη σαφήνειας – ικανή διαφοροποίησης ή μάλλον (λόγω των περιορισμών της μορφής δια της οποίας αυτή η ψυχή πρέπει να λειτουργήσει) ικανή αναγνώρισης σε διαφορετικούς βαθμούς κραδασμού και στάδια ανάπτυξης. Η ψυχική φύση στο σύμπαν εκδηλώνεται συνεπώς σε ορισμένες μεγάλες καταστάσεις επίγνωσης με πολλές ενδιάμεσες συνθήκες απ’ τις οποίες οι κυριότερες μπορούν ν’ απαριθμηθούν ως εξής:

α. Συνείδηση ή εκείνη η κατάσταση επίγνωσης στην καθαυτή ύλη, λόγω του γεγονότος ότι η Μήτηρ-Ύλη γονιμοποιήθηκε απ’ τον Πατέρα-Πνεύμα κι έτσι ζωή και ύλη ενώθηκαν. Αυτός ο τύπος συνείδησης αφορά το άτομο, το μόριο και το κύτταρο από τα οποία συγκροτούνται όλες οι μορφές. Έτσι παράγεται η μορφή του ηλιακού συστήματος, ενός πλανήτη και όλων όσων βρίσκονται πάνω ή μέσα σ’ έναν πλανήτη.
β. Νοήμων αισθαντική συνείδηση, δηλαδή εκείνη που εμφανίζεται στο ορυκτό και το φυτικό βασίλειο. Ευθύνεται για την ποιότητα, το σχήμα και το χρωματισμό των φυτικών και ορυκτών μορφών και για την ειδική τους φύση.
γ. Ζωώδης συνείδηση, η επίγνωση της ψυχικής ανταπόκρισης όλων των μορφών στο ζωικό βασίλειο, που παράγει τις διακρίσεις, τα είδη και τη φύση τους.
δ. Ανθρώπινη συνείδηση ή αυτοσυνείδηση στην οποία τείνει βαθμιαία η ανάπτυξη της ζωής, της μορφής και της επίγνωσης στα άλλα τρία βασίλεια. Ο όρος αυτός αφορά την ατομική συνείδηση του ανθρώπου· και στα αρχικά στάδια είναι περισσότερο ζωώδης παρά θεία, λόγω της κυριαρχίας του ζωώδους σώματος με τα ένστικτα και τις ροπές του. Η Ε.Π.Μπ. ορίζει επακριβώς τον άνθρωπο σαν “ένα ζώο συν ένα Θεό”. Αργότερα είναι πιο αυστηρά ανθρώπινη, ούτε καθαρά ζωώδης ούτε ολοκληρωτικά θεία, αλλά κυμαίνεται μεταξύ των δύο σταδίων, καθιστώντας έτσι το ανθρώπινο βασίλειο το μεγάλο πεδίο μάχης μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων, μεταξύ της παρώθησης ή έλξης του πνεύματος και του δέλεαρ της ύλης ή της μητέρας-φύσης και μεταξύ εκείνου που αποκαλείται κατώτερος εαυτός και του πνευματικού ανθρώπου.
ε. Ομαδική συνείδηση που είναι η συνείδηση των μεγάλων συνόλων και στην οποία φθάνει ο άνθρωπος μέσω της ανάπτυξης, πριν απ’ όλα, της ατομικής του συνείδησης, του αθροίσματος των ζωών της ζωώδους, συναισθηματικής και νοητικής του φύσης συν το σπινθήρα της θειότητας που ενοικεί μέσα στη μορφή που απαρτίζουν. Έπειτα έρχεται η επίγνωση της ομάδας του, όπως καθορίζεται γι’ αυτόν μέσα σ’ εκείνο τον όμιλο μαθητών που εργάζονται κάτω από κάποιο Διδάσκαλο που αντιπροσωπεύει γι’ αυτόν την Ιεραρχία. Η Ιεραρχία μπορεί να ορισθεί σαν το άθροισμα εκείνων των υιών των ανθρώπων που δεν είναι πια επικεντρωμένοι στην ατομικοποιημένη αυτοσυνείδηση, αλλά εισήλθαν σε μια ευρύτερη αντίληψη, εκείνη της πλανητικής ομαδικής ζωής. Σ’ αυτή την αντίληψη υπάρχουν στάδια που καλύπτουν όλο το δρόμο από τη μικροσκοπική ομαδική αναγνώριση του δόκιμου μαθητή μέχρι την πλήρη ομαδική επίγνωση της ζωής μέσα στην Οποία όλες οι μορφές έχουν την ύπαρξή τους, τη συνείδηση του πλανητικού Λόγου, εκείνου του “Πνεύματος ενώπιον του Θρόνου” το Οποίο εκδηλώνεται μέσω της μορφής ενός πλανήτη, όπως ο άνθρωπος εκδηλώνεται μέσω της μορφής του στο ανθρώπινο βασίλειο.
(Από το βιβλίο της Λευκής Μαγείας)

Η ανθρωπότητα είναι έκφραση δύο όψεων της ψυχής – της ζωώδους ψυχής και της θείας ψυχής – κι αυτές οι δύο που σμίγουν και συγχωνεύονται στον άνθρωπο, συνιστούν την ανθρώπινη ψυχή. Το γεγονός αυτό είναι η αιτία των ειδικών προβλημάτων του ανθρώπου και οι δύο αυτοί παράγοντες τον εμπλέκουν στο μακρύ αγώνα που καταλήγει στην απελευθέρωση της θείας ψυχής δια της μεταρσίωσης της ζωώδους ψυχής. Στα λόγια αυτά υπάρχει πολλή τροφή για σκέψη. “Και έσονται οι δύο εις ένα.” Το έργο αυτό αρχίζει στο ζωικό βασίλειο και συνιστά το “μυστικό” του, απ’ όπου και η χρήση της λέξης “μετάγγιση”. Η ατομικοποίηση υπήρξε το πρώτο αποτέλεσμα της μυστικής αυτής διαδικασίας. Το τελικό επιστεγαστικό της αποτέλεσμα μπορεί να ιδωθεί στα πέντε στάδια της μυητικής διαδικασίας που οδηγούν στην τελική μεταμόρφωση κι απελευθέρωση.
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Ψυχολογία I»).

Η ανθρώπινη ψυχή ή εγώ συναντάται στη μια ή την άλλη απ’ τις επτά ακτίνες, στη μια ή την άλλη από τις επτά ακτινικές ομάδες.
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Ψυχολογία I»).

H ανθρώπινη ψυχή (σε αντιδιαστολή με την ψυχή όπως λειτουργεί στο δικό της βασίλειο, ελεύθερη από τους περιορισμούς της ανθρώπινης ζωής) είναι αιχμαλωτισμένη και υποκείμενη στον έλεγχο των κατώτερων ενεργειών στο μεγαλύτερο μέρος της εμπειρίας της. Kατόπιν στην Aτραπό της Δοκιμασίας η διπλή ενέργεια της ψυχής αρχίζει να γίνεται αυξητικά ενεργός και ο άνθρωπος επιδιώκει συνειδητά να χρησιμοποιήσει το νου του και να εκφράσει αγάπη-σοφία στο φυσικό πεδίο. Aυτή είναι μια απλή δήλωση του αντικειμενικού σκοπού όλων των ζηλωτών. Όταν οι πέντε ενέργειες αρχίζουν να χρησιμοποιούνται συνειδητά και συνετά στην υπηρεσία, εδραιώνεται τότε ένας ρυθμός μεταξύ της προσωπικότητας και της ψυχής. Eίναι σαν να εδραιώνεται τότε ένα μαγνητικό πεδίο και οι δύο αυτές δονούμενες και μαγνητικές μονάδες ή ομαδοποιημένες ενέργειες αρχίζουν να παρασύρονται η μια στο πεδίο επιρροής της άλλης. Στα αρχικά στάδια αυτό συμβαίνει μόνο περιστασιακά και σπάνια. Aργότερα συμβαίνει σταθερότερα κι έτσι εδραιώνεται μια ατραπός επαφής, η οποία αποβαίνει τελικά μια γραμμή ελάχιστης αντίστασης, “η οδός της οικείας προσέγγισης”, όπως ονομάζεται μερικές φορές εσωτερικά. Έτσι κατασκευάζεται το πρώτο ήμισυ της “γέφυρας”, της ανταχκάρανα. Τον καιρό που λαμβάνεται η τρίτη μύηση, η οδός αυτή είναι πλήρης κι ο μυημένος μπορεί να “περνά κατά βούληση στους ανώτερους κόσμους, αφήνοντας πολύ πίσω τους κατώτερους κόσμους· ή μπορεί να έρχεται πάλι και να περνά την οδό που οδηγεί από το σκότος στο φως, από το φως στο σκότος και από τους κάτω, χαμηλότερους κόσμους στα βασίλεια του φωτός”.
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Ψυχολογία ΙI»).

Αν μόνο μπορούσατε να δείτε τον αιθερικό κόσμο όπως τον βλέπουν Εκείνοι που είναι στην εσώτερη πλευρά της ζωικής εμπειρίας, θα βλέπατε (να συνεχίζεται αδιάκοπα και χωρίς καμιά ανάπαυλα) η μεγάλη πλανητική πράξη της απόδοσης. Θα βλέπατε να προχωρεί μια μεγάλη δραστηριότητα μέσα στον αιθερικό κόσμο στον οποίο η άνιμα μούντι, η ζωώδης ψυχή και η ανθρώπινη ψυχή αποκαθιστούν συνεχώς την ουσία όλων των φυσικών μορφών στη μεγάλη δεξαμενή της ουσιώδους ουσίας. Η ουσιώδης αυτή ουσία είναι μια ζωτική, κατευθυνόμενη ενότητα, όπως η παγκόσμια ψυχή για την οποία ακούμε τόσα πολλά. Αυτή η αλληλεπίδραση της αρχής του θανάτου με την αρχή της ζωής παράγει τη βασική δραστηριότητα της δημιουργίας. Η παρωθητική, κατευθυντήρια δύναμη είναι ο νους του Θεού, του πλανητικού Λόγου, καθώς επιδιώκει τους θείους σκοπούς Του, παρασύροντας μαζί Του σ’ αυτή τη διαδικασία όλα τα μέσα δια των οποίων εκδηλώνεται.
Ο ανθρώπινος φόβος του θανάτου προκαλείται κυρίως επειδή ο προσανατολισμός του βασιλείου των ψυχών, του πέμπτου βασιλείου της φύσης, ήταν (μέχρι σχετικά πρόσφατα στον παγκόσμιο κύκλο) προς τη μορφική έκφραση και προς την ανάγκη επιδίωξης εμπειρίας μέσω της ύλης, με τελικό σκοπό τον ελεύθερο έλεγχό της. Το ποσοστό εκείνων των ψυχών που προσανατολίζονται πέρα απ’ την έκφραση στους τρεις κόσμους είναι σχετικά τόσο μικρό ως προς τον ολικό αριθμό των ψυχών που απαιτούν εμπειρία στους τρεις κόσμους, ώστε μέχρι τον κύκλο ή την εποχή που ονομάζουμε Χριστιανική, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο θάνατος βασίλευε θριαμβευτής. Ωστόσο σήμερα βρισκόμαστε στις παραμονές μιας πλήρους αλλαγής αυτής της κατάστασης λόγω του γεγονότος ότι η ανθρωπότητα – σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα απ’ ό,τι γνωρίζαμε ως τώρα – επιτυγχάνει έναν αναγκαίο αναπροσανατολισμό· οι ανώτερες αξίες και η ζωή της ψυχής αρχίζουν να ελέγχουν καθώς υπεισέρχονται δια της εμμονής του νου στις ανώτερες και κατώτερες όψεις του. Αυτό αναγκαστικά θα επιφέρει μια νέα στάση έναντι του θανάτου· θα θεωρείται σαν μια φυσική κι επιθυμητή διαδικασία που διεξάγεται κυκλικά. Οι άνθρωποι θα κατανοήσουν τελικά τη σημασία των λόγων του Χριστού όταν είπε “Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”. Στο περιστατικό που παρουσιάζονται αυτά τα λόγια, αναφερόταν στη μεγάλη πράξη της απόδοσης που ονομάζουμε θάνατο. Συλλογισθείτε αυτή την ιστορία και δείτε το συμβολισμό της ψυχής που περιέχεται στην παγκόσμια ψυχή, όπως το ψάρι μέσα στο νερό, κρατώντας ένα μεταλλικό νόμισμα, το σύμβολο της ύλης.
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Θεραπευτική»).

Σημείωση oros777:

Στα βιβλία του Djwhal Khul – Alice Bailey εκτός από τους παραπάνω όρους της ζωικής(ζωώδους) ψυχής, ανθρώπινης ψυχής, θείας ψυχής χρησιμοποιούνται και οι όροι για την ψυχή που υπερβαίνει το ανθρώπινο Βασίλειο, Πνευματική ψυχή, Υπερψυχή, Παγκόσμια ψυχή, Επισκυάζουσα ψυχή, … έτσι αυτός που διαβάζει αυτά τα βιβλία χωρίς να εμβαθύνει με μακροχρόνια μελέτη, να μπερδεύεται. Ελπίζεται ότι οι διευκρινήσεις που δίδονται, θα βοηθήσουν αρκετούς, στο δύσκολο αυτό θέμα της ψυχής, σε βάθος.

Ναι απορώ που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι είναι η προσωπικότητα τους. Νομίζουν ότι η προσωπικότητά τους είναι το σώμα τους!!!
Το σώμα τους που δημιουργεί τα συναισθήματά τους και την νοημοσύνη τους.
Και όμως κανένα μηχάνημα (που τα μηχανήματα συνήθως μετρούν με ποσοστά, ή κάποια κλίμακα αρίθμησης) μέχρι τώρα όσο ευαίσθητο και αν είναι δεν έχει καταγράψει ότι ο τάδε λυπάται 27% που έχασε τον παππού του, ή η τάδε ευχαριστήθηκε 73% που πήγε εκδρομή στην … Βραζιλία.
Όσο για την νοημοσύνη την ψάχνουν ακόμη στον εγκέφαλο και ναι υπάρχουν διάφορες θεωρίες, αλλά κανείς μαγνητικός τομογράφος ή οποιοδήποτε ηλεκτρονικό υπέρ σύγχρονο μηχάνημα δεν έχει καταγράψει την πολυπλοκότητα της νοημοσύνης, την αρχή και την αιτία της.
(Δεν γίνεται λόγος εδώ για τα τεστ της ψυχολογίας σχετικά με τον δείκτη ευφυΐας, αλλά με αυτήν την ίδια την νοημοσύνη, ως τύπο ποιότητας και ενέργειας, όπως εξετάζεται ευρύτατα η δομή και σύσταση του φυσικού σώματος).
Θα ψάχνουν ακόμη για πολύ οι (υλιστές) επιστήμονες που παρόλη την εκπληκτική εξέλιξη της τεχνολογίας δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτό που μπορούν να καταγράψουν με τα ομολογουμένως υπερευαίσθητα μηχανήματά τους, είναι ο τρίτος και τέταρτος αιθέρας ακόμη!!!
Η γνώση της σημερινής επιστήμης (ακόμη) περιορίζεται στην έρευνα της (αντικειμενικής) πραγματικότητας με την χρήση των πέντε φυσικών αισθήσεων, γι’ αυτό δεν μπορεί να κατανοηθεί το τι συμβαίνει με τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας.

Επειδή η σκέψη είναι κολλημένη (της συντριπτικής πλειοψηφίας της ανθρωπότητας) στον φυσικό μας φορέα, το αντικειμενικό μας σώμα, γι’ αυτό δεν μπορεί να κατανοηθεί από τους επιστήμονες, αλλά και από τον περισσότερο κόσμο ότι τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας, βρίσκονται εκτός φυσικού σώματος.

Υπάρχουν όμως εκατοντάδες βιβλία εσωτερισμού που έβγαλαν την πραμάτεια τους, για πρώτη φορά στην ιστορία, στην φόρα και ο κάθε ελεύθερος, αδογμάτιστος, προβληματισμένος, σκεπτόμενος και ανοικτόμυαλος άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει όταν μελετήσει, σχετικά με το τι είναι η προσωπικότητα, η Ψυχή και χιλιάδες άλλες ιδέες και έννοιες που έως τώρα ήταν κρυμμένες.

Ας δούμε το τι αναφέρεται σχετικά με την προσωπικότητα στο βιβλίο «Εσωτερική Ψυχολογία II» της Alice Bailey.
-------------------------------

Πρέπει να διατηρούμε σταθερά στο νου μας τις ακόλουθες δηλώσεις. H προσωπικότητα είναι ένας τριπλός συνδυασμός δυνάμεων που εντυπώνουν και ελέγχουν απόλυτα την τέταρτη όψη της προσωπικότητας, που είναι το πυκνό φυσικό σώμα. Oι τρεις τύποι ενέργειας της προσωπικότητας είναι το αιθερικό σώμα που είναι ο φορέας της ζωτικής ενέργειας, το αστρικό σώμα που είναι ο φορέας της αισθηματικής ενέργειας ή της αισθαντικής δύναμης και το νοητικό σώμα που είναι ο φορέας της νοήμονος ενέργειας της θέλησης η οποία προορίζεται να είναι η δεσπόζουσα δημιουργική όψη. Σ’ αυτή την αλήθεια έδωσε έμφαση η Xριστιανική Eπιστήμη. Oι δυνάμεις αυτές απαρτίζουν τον κατώτερο άνθρωπο.
O ηλιακός άγγελος είναι ένας διπλός συνδυασμός ενεργειών – της ενέργειας της αγάπης και της ενέργειας της θέλησης ή του σκοπού – κι αυτές είναι οι ποιότητες του νήματος της ζωής. Αυτές οι δύο, όταν κυριαρχούν την τρίτη ενέργεια του νου, δημιουργούν τον τέλειο άνθρωπο. Eξηγούν το ανθρώπινο πρόβλημα· υποδεικνύουν τον αντικειμενικό σκοπό ενώπιον του ανθρώπου· ερμηνεύουν και εξηγούν την ενέργεια της πλάνης· και δείχνουν το δρόμο της ψυχολογικής ανέλιξης που οδηγεί τον άνθρωπο (από το τρίγωνο της τριπλότητας και της διαφοροποίησης) δια της δυαδικότητας στην ενότητα.
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Ψυχολογία II» της Alice Bailey).
-------------------------------

O άνθρωπος, το μέσο ανθρώπινο ον, είναι το άθροισμα των χωριστικών τάσεων, των ανεξέλεγκτων δυνάμεων και των διαιρεμένων ενεργειών που αργά και βαθμιαία συντονίζονται, συγχωνεύονται και σμίγουν στη χωριστική προσωπικότητα.
O άνθρωπος, ο Hλιακός Άγγελος, είναι το άθροισμα εκείνων των ενεργειών και των δυνάμεων που είναι ενοποιημένες, συγχωνευμένες και ελεγχόμενες από εκείνη την “τάση για αρμονία” που είναι αποτέλεσμα της αγάπης και της εξέχουσας ποιότητας της θειότητας.
O άνθρωπος, η ζώσα Ενάδα, είναι η συγκαλυμμένη πραγματικότητα κι εκείνο που κρύβει ο Άγγελος της Παρουσίας. Eίναι η συνθετική έκφραση του σκοπού του Θεού, που συμβολίζεται μέσω της αποκαλυπτόμενης θείας ποιότητας και εκδηλώνεται μέσω της μορφής. Eμφάνιση, ποιότητα, ζωή – πάλι αντιμετωπίζουμε την αρχαία αυτή τριπλότητα.
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Ψυχολογία II» της Alice Bailey).
-------------------------------

Ορισμοί:
-------------------------------

Προσωπικότητα είναι ένα χωριστό ανθρώπινο ον. Θα μπορούσαμε εξίσου καλά να πούμε ένα χωριστικό ανθρώπινο ον. Είναι ο πιο φτωχός και πιο χαλαρά χρησιμοποιούμενος ορισμός· ταιριάζει στην κοινή χρήση και θεωρεί κάθε ανθρώπινο ον σαν πρόσωπο. Συνεπώς αυτός ο ορισμός δεν είναι αληθινός. Πολλοί άνθρωποι είναι απλώς ζώα με αόριστες ανώτερες παρορμήσεις που μένουν απλώς παρορμήσεις. Yπάρχουν επίσης εκείνοι που πρωτίστως δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από μέντιουμ. Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται εδώ για να περιγράψει όλους εκείνους τους τύπους προσώπων που βαδίζουν τυφλά κι ανίσχυρα στο δρόμο τους, παρασυρόμενοι από την κατώτερη και πυκνή επιθυμητική τους φύση της οποίας το φυσικό σώμα είναι απλώς η έκφραση ή το μέσον. Eπηρεάζονται απ’ τη μαζική συνείδηση, τις μαζικές ιδέες και τις μαζικές αντιδράσεις κι επομένως είναι εντελώς ανίκανοι να είναι κάτι σαφώς αυτοδημιούργητο, αλλά τυποποιούνται από τα μαζικά συμπλέγματα. Eίναι συνεπώς μέντιουμ των μαζικών ιδεών· παρασύρονται από τις παρορμήσεις που τους επιβάλλονται από δασκάλους και δημαγωγούς και είναι δεκτικοί – χωρίς καμιά σκέψη ή λογική – σε κάθε σχολή σκέψης (πνευματική, αποκρυφιστική, πολιτική, θρησκευτική και φιλοσοφική). Ας επαναλάβω ότι είναι απλώς μέντιουμ· είναι δεκτικοί σε ιδέες που δεν είναι δικές τους ή αυτοδημιούργητες.

Προσωπικότητα είναι κάποιος που λειτουργεί με συντονισμό, λόγω των προσόντων του και της σχετικής σταθερότητας της συναισθηματικής του φύσης και του υγιούς κι ολοκληρωμένου αδενικού εξοπλισμού του. Υποβοηθείται απ’ την παρόρμησή του για δύναμη και τις κατάλληλες περιβαλλοντικές συνθήκες. H κατάσταση αυτή μπορεί να εκδηλωθεί σε κάθε πεδίο της ανθρώπινης προσπάθειας, καθιστώντας τον άνθρωπο είτε καλό επιστάτη σ’ ένα εργοστάσιο είτε δικτάτορα, ανάλογα με τις περιστάσεις, το κάρμα και την ευκαιρία του. Δεν αναφέρομαι εδώ καθόλου στον επιθυμητό συντονισμό ψυχής και σώματος, που είναι μια μεταγενέστερη ανάπτυξη. Aπλώς προϋποθέτω έναν καλό φυσικό μηχανισμό κι έναν υγιή συναισθηματικό έλεγχο και νοητική ανάπτυξη. Eίναι δυνατό να έχουμε μια υπέρτατη εσώτερη ανάπτυξη κι όμως να έχουμε ένα τόσο φτωχό όργανο στο φυσικό πεδίο ώστε ο συντονισμός να είναι ανέφικτος. Στις περιπτώσεις αυτές το υποκείμενο σπάνια επηρεάζει το περιβάλλον του με κάποια μόνιμη ή ισχυρή έννοια. Δεν μπορεί να μεταφέρει ή να ακτινοβολήσει την εσώτερη δύναμή του, επειδή ο φυσικός του μηχανισμός είναι φραγμένος σε κάθε σημείο. Ένας άνθρωπος με πολύ μικρότερη εσώτερη ανάπτυξη, αλλά με ένα ανταποκριτικό φυσικό σώμα και με αδένες που λειτουργούν καλά, αποδεικνύεται συχνά πιο αποτελεσματικός πράκτορας επιρροής στις περιβαλλοντικές του περιστάσεις.

Προσωπικότητα είναι ένας άνθρωπος με αίσθηση του πεπρωμένου. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει αρκετή βουλητική δύναμη για να υποβάλει την κατώτερη φύση του σε μια τέτοια πειθαρχία ώστε να μπορεί να εκπληρώσει το πεπρωμένο του οποίου υποσυνείδητα έχει επίγνωση. Tα άτομα αυτά υποδιαιρούνται σε δύο ομάδες:

α. Eκείνους που δεν έχουν κανενός είδους ψυχική επαφή. Oι άνθρωποι αυτοί ωθούνται στο πεπρωμένο τους από μια αίσθηση δύναμης, από αγάπη για τον εαυτό τους, από έντονη φιλοδοξία, από ένα σύμπλεγμα ανωτερότητας και από μια αποφασιστικότητα να φτάσουν στην κορυφή του ιδιαίτερου κλάδου τους.
β. Eκείνους που έχουν ένα μικρό μέτρο ψυχικής επαφής. Είναι άνθρωποι των οποίων οι μέθοδοι και τα κίνητρα είναι συνεπώς μείγμα ιδιοτέλειας και πνευματικού οράματος. Tο πρόβλημά τους είναι δύσκολο, αφού το μέτρο της ψυχικής επαφής τους φέρνει μια εισροή δύναμης που διεγείρει την κατώτερη φύση, ακόμη κι όταν αυξάνει τον ψυχικό έλεγχο. Δεν είναι όμως αρκετά ισχυρή για να υποτάξει ολοκληρωτικά την κατώτερη φύση.

Προσωπικότητα είναι ένα πλήρως ολοκληρωμένο ανθρώπινο ον. Στην περίπτωση αυτή έχουμε έναν άνθρωπο του οποίου η φυσική, συναισθηματική και νοητική φύση μπορούν να συγχωνευθούν και μπορούν ακολούθως να λειτουργήσουν σαν ένα κι έτσι να δημιουργήσουν ένα μηχανισμό που είναι υποταγμένος στη θέληση της προσωπικότητας. Aυτό μπορεί να συμβεί με ή χωρίς συγκεκριμένη ψυχική επαφή και σ’ αυτό το στάδιο έρχεται η προδιάθεση για τη δεξιά ή για την αριστερή ατραπό. O συντονισμός προχωρεί ως εξής:

α. Συντονισμός της συναισθηματικής ή αστρικής φύσης με το φυσικό σώμα. Aυτός συνέβη με φυλετική έννοια στους Ατλάντειους καιρούς· συνεχίζεται σήμερα στις κατώτερες ομαδοποιήσεις της ανθρώπινης οικογένειας. Πρέπει να είναι ο αντικειμενικός σκοπός της ανάπτυξης των παιδιών από την ηλικία των επτά ως δεκατεσσάρων ετών.
β. Συντονισμός της φυσικής, αστρικής και νοητικής φύσης σε ένα συγχωνευμένο σύνολο. Aυτός συμβαίνει φυλετικά στην Αρεία φυλή σήμερα και η διαδικασία θα συμπληρωθεί (για τον όγκο της ανθρωπότητας) όταν ο ήλιος εισέλθει στο ζωδιακό σημείο του Tοξότη, όπως ακριβώς τώρα εισέρχεται στον Yδροχόο. Aυτός ο συντονισμός συνεχίζεται γοργά μεταξύ των προχωρημένων μελών της ανθρώπινης οικογένειας και πρέπει να είναι ο αντικειμενικός σκοπός της εκπαίδευσης όλων των νέων από την ηλικία των δεκατεσσάρων μέχρι των είκοσι ενός ετών.
γ. Κατόπιν αρχίζει ο συντονισμός ανάμεσα στην ψυχή και την προσωπικότητα, με την εστία της προσοχής της ψυχής στην αστρική ή επιθυμητική φύση. Aυτό είναι το άμεσο έργο των ζηλωτών του κόσμου την εποχή αυτή και θα είναι ο στόχος της επόμενης φυλής που θα διαδεχθεί την Αρεία.
δ. Συντονισμός ανάμεσα στην ψυχή, το νου και τον εγκέφαλο με τον αποκλεισμό του σώματος της πλάνης, του αστρικού σώματος. Είναι ο ιδιάζων στόχος των παγκόσμιων μαθητών.
ε. Kατόπιν πρέπει να εδραιωθεί συντονισμός ανάμεσα στην ψυχή, την εξαγνισμένη προσωπικότητα και την Iεραρχία. Aυτός είναι ο στόχος των μυημένων του κόσμου την εποχή αυτή κι όλων όσων προετοιμάζονται για την πρώτη, τη δεύτερη και την τρίτη μύηση. Aυτό το επιστέγασμα επιτυγχάνεται τελικά στη μύηση της Mεταμόρφωσης.
ζ. Συντονισμός ανάμεσα στην ψυχή, την προσωπικότητα και το πνεύμα. Aυτός συμβαίνει μέσω της Iεραρχίας των Ψυχών – μια φράση που μόνο οι μυημένοι μπορούν να ερμηνεύσουν και να κατανοήσουν σωστά. H διεργασία αυτή διεξάγεται μετά την τρίτη μύηση.

Ένας άνθρωπος μπορεί να θεωρηθεί αληθινά σαν προσωπικότητα όταν η μορφική όψη και η ψυχική φύση είναι ενοποιημένες. Όταν η ψυχή επηρεάζει την προσωπικότητα και διαπερνά όλη την κατώτερη εκδήλωση, τότε και μόνο τότε η προσωπικότητα αποκτά την αληθινή σημασία της, που είναι να αποτελέσει τη μάσκα της ψυχής, εκείνο που είναι η εξωτερική εμφάνιση των εσώτερων πνευματικών δυνάμεων. Οι δυνάμεις αυτές είναι εκφράσεις της ψυχής και η ψυχή είναι η κεντρική ταυτότητα ή η θεμελιώδης εστία στο νοητικό πεδίο της ζωής του ίδιου του Θεού. Oυσία, συνείδηση και εμφάνιση είναι οι τρεις όψεις της θειότητας και του ανθρώπου· η προσωπικότητα, όταν είναι πλήρως αναπτυγμένη, είναι η “εμφάνιση του Θεού στη γη”. Zωή, ποιότητα και μορφή είναι ένας άλλος τρόπος έκφρασης της ίδιας αυτής τριπλότητας.
Έδωσα τους ορισμούς αυτούς με πραγματική απλότητα κι επίσης εξαιρετική συντομία. H πολυπλοκότητα του ορισμού δεν εγγυάται αναγκαστικά την ορθότητα και το σαφές περίγραμμα μιας αλήθειας συχνά χάνεται σ’ ένα λαβύρινθο λέξεων.
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Ψυχολογία II» της Alice Bailey).
-------------------------------

Μήπως τώρα θα αποφασίσουν αυτοί που διάβασαν τα παραπάνω να πουν την δική τους γνώμη σχετικά με το τι είναι προσωπικότητα;

quote:

---

Προσωπικότητα είναι ένα χωριστό ανθρώπινο ον. Θα μπορούσαμε εξίσου καλά να πούμε ένα χωριστικό ανθρώπινο ον. Είναι ο πιο φτωχός και πιο χαλαρά χρησιμοποιούμενος ορισμός· ταιριάζει στην κοινή χρήση και θεωρεί κάθε ανθρώπινο ον σαν πρόσωπο. Συνεπώς αυτός ο ορισμός δεν είναι αληθινός. Πολλοί άνθρωποι είναι απλώς ζώα με αόριστες ανώτερες παρορμήσεις που μένουν απλώς παρορμήσεις. Yπάρχουν επίσης εκείνοι που πρωτίστως δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από μέντιουμ. Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται εδώ για να περιγράψει όλους εκείνους τους τύπους προσώπων που βαδίζουν τυφλά κι ανίσχυρα στο δρόμο τους, παρασυρόμενοι από την κατώτερη και πυκνή επιθυμητική τους φύση της οποίας το φυσικό σώμα είναι απλώς η έκφραση ή το μέσον. Eπηρεάζονται απ’ τη μαζική συνείδηση, τις μαζικές ιδέες και τις μαζικές αντιδράσεις κι επομένως είναι εντελώς ανίκανοι να είναι κάτι σαφώς αυτοδημιούργητο, αλλά τυποποιούνται από τα μαζικά συμπλέγματα. Eίναι συνεπώς μέντιουμ των μαζικών ιδεών· παρασύρονται από τις παρορμήσεις που τους επιβάλλονται από δασκάλους και δημαγωγούς και είναι δεκτικοί – χωρίς καμιά σκέψη ή λογική – σε κάθε σχολή σκέψης (πνευματική, αποκρυφιστική, πολιτική, θρησκευτική και φιλοσοφική). Ας επαναλάβω ότι είναι απλώς μέντιουμ· είναι δεκτικοί σε ιδέες που δεν είναι δικές τους ή αυτοδημιούργητες.
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Ψυχολογία II» της Alice Bailey).

---

Γνώθι σαυτόν

http://www.speedyshare.com/849653198.html

Ευχαριστώ πολύ για την ηλεκτρονική διεύθυνση αυτού του άρθρου.

Πράγματι είναι πάρα πολύ καλό.

Θα χαιρόμουν όμως ιδιαίτερα αν ήταν δυνατόν να μας πεις και εσύ την γνώμη σου για το αστρικό και το νοητικό σώμα. Για την προσωπικότητα και την ψυχή, ποιά είναι η ατομική σου άποψη;

Χαιρετώ ευχόμενος το καλύτερο.

Χαιρομαι που βρηκες ενδιαφερον το κειμενο.
Ευχαριστως να πω και εγω την προσωπικη μου αποψη αν και πιστευω οτι εσυ οπως τα αναλυεις εδω απαντα σε οποια ερωτηματα.

Εγω απο την μερια μου θα σου απαντησω οπως το κειμενο που παρεθεσα γιατι αυτο πιστευω.
Δηλαδη οτι το αστρικο σωμα ειναι το σωμα των επιθυμιων,με διψα για υλικες απολαυσεις,των προσκολησεων. Ειναι αυτο που μας τραβα σε επαναγεννησεις ξανα και ξανα. Ειναι ενα εργαλειο απαραιτητο για να μπορουμε να λειτουργουμε στο υλικο επιπεδο (την γη) αλλα επειδη το εχουμε φορτωσει με επιθυμιες,προσκολησεις,διψα για υλικες απολαυσεις,ειναι δυσκολο να απαλαγουμε απο αυτο ωστε να ανεβουμε σε ανωτερα επιπεδα.

Οσο αφορα για το τι ειναι προσωπικοτητα και τι ψυχη πιστευω οτι η ψυχη μας ειναι η αιωνια ουσια απο την οποια ειναι και ο δημιουργος μας.

Οσο αφορα για την Προσωπικοτητα εδω δυσκολευομαι λιγο γιατι ειμαι και ειδικη περιπτωση (αν δεις στο θεμα ψυχη ενα παλιο μου θεμα θα καταλαβεις)

quote:

---

Καλησπερα.

Χαιρομαι που βρηκες ενδιαφερον το κειμενο.
Ευχαριστως να πω και εγω την προσωπικη μου αποψη αν και πιστευω οτι εσυ οπως τα αναλυεις εδω απαντα σε οποια ερωτηματα.

Εγω απο την μερια μου θα σου απαντησω οπως το κειμενο που παρεθεσα γιατι αυτο πιστευω.
Δηλαδη οτι το αστρικο σωμα ειναι το σωμα των επιθυμιων,με διψα για υλικες απολαυσεις,των προσκολησεων. Ειναι αυτο που μας τραβα σε επαναγεννησεις ξανα και ξανα. Ειναι ενα εργαλειο απαραιτητο για να μπορουμε να λειτουργουμε στο υλικο επιπεδο (την γη) αλλα επειδη το εχουμε φορτωσει με επιθυμιες,προσκολησεις,διψα για υλικες απολαυσεις,ειναι δυσκολο να απαλαγουμε απο αυτο ωστε να ανεβουμε σε ανωτερα επιπεδα.

Οσο αφορα για το τι ειναι προσωπικοτητα και τι ψυχη πιστευω οτι η ψυχη μας ειναι η αιωνια ουσια απο την οποια ειναι και ο δημιουργος μας.

Οσο αφορα για την Προσωπικοτητα εδω δυσκολευομαι λιγο γιατι ειμαι και ειδικη περιπτωση (αν δεις στο θεμα ψυχη ενα παλιο μου θεμα θα καταλαβεις)

---

Συνοπτικά συμφωνώ εντελώς με αυτά που γράφεις για το αστρικό σώμα, ότι είναι το σώμα των επιθυμιών και συνεπώς με δίψα για τις υλικές απολαύσεις που δημιουργεί τις οποιεσδήποτε προσκολλήσεις και είναι ο κατ’ εξοχήν παράγων για τις συνεχείς επαναγεννήσεις μας. ...

Συμφωνώ επίσης ότι αυτό θα πρέπει κανείς να το καταλάβει ως βίωμα, μέσα στην καθημερινότητα. Και εμένα η άποψή μου είναι ότι αυτό έχει και την μεγαλύτερη σημασία σε όλη την υπόθεση.
Τα διάφορα θέματα και τις θεωρίες του εσωτερισμού, θα πρέπει να αποδεικνύουμε έμπρακτα στην καθημερινότητα.
Φυσικά υπάρχουν και θέματα που λόγω του χαμηλού συνειδησιακού σημείου της εξέλιξής μας παραμένουν θεωρητικά, αλλά όταν είμαστε προσηλωμένοι και αφιερωμένοι στον σκοπό της απελευθέρωσης από τις διάφορες προσκολλήσεις μας, τότε κάποια στιγμή στο μέλλον θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε, ίσως στην επόμενη, ή τις μεθεπόμενες επανενσαρκώσεις μας. Σίγουρα έχουμε βάλει τα θεμέλια, για το ορθό, το ωραίο και το αληθινό.

Συμφωνώ επίσης και με το νόημα αυτού που λες

quote:

---

οτι η ψυχη μας ειναι η αιωνια ουσια απο την οποια ειναι και ο δημιουργος μας.

---

Γνώθι σαυτόν

Έψαξα να βρω το θέμα σου περί «Ψυχής» για να δω τις θέσεις σου για το τι είναι προσωπικότητα, αλλά δεν μπόρεσα να το βρω.
Αντί γι’ αυτό βρήκα τα εξής θέματα που έχεις ανεβάσει στο esoterica στην ενότητα «ΨΥΧΗ».
1) ΘΕΙΟ ΣΧΕΔΙΟ
2) ΨΥΧΕΣ ΣΕ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
3) ΜΟΝΟΙ
4) ΓΙΑΤΙ ΔΙΩΧΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
και το
5) ΕΣΥ ΧΩΡΙΣ ΕΣΥ (ΑΠΟΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ)

Διάβασα για λίγο τα όσα γράφεις και τον προβληματισμό σου προσπαθώντας να καθορίσω κάπως το ψυχολογικό σου προφίλ και σκέφτηκα να σου γράψω τα παρακάτω.

Όσοι μελετούν για πολλά χρόνια εσωτερική φιλοσοφία και έχουν φτάσει στο σημείο να κατανοούν ένα σημαντικό μέρος της διδασκαλίας του εσωτερισμού στην πράξη, θα σε βεβαιώσουν ότι η Αθάνατη Ψυχή είναι αυτή που δομεί την ανθρώπινη προσωπικότητά μας. Αυτή η διαδικασία της δόμησης της προσωπικότητας από την Ψυχή δεν συμβαίνει μόνον μία φορά αλλά εκατοντάδες φορές. Έτσι δημιουργείται (ή δημιουργήθηκε) ή έννοια του θέματος της μετενσάρκωσης (από την σκοπιά της προσωπικότητάς μας γιατί από την σκοπιά της Ψυχής αυτό το θέμα της μετενσάρκωσης είναι γεγονός, αφού έτσι εργάζεται η Αθάνατη Ψυχή).

Η Προσωπικότητα είναι το προσωπείο της Ψυχής, η σκιά της, μία μάσκα, ένας συνδυασμός δυνάμεων που ντύνεται με ένα φυσικό ένδυμα, το φυσικό αντικειμενικό μας σώμα.
Η Αθάνατη Ψυχή είναι απρόσωπη και είναι Αθάνατη από την σκοπιά της προσωπικότητας γιατί από την σκοπιά του πνεύματος δεν είναι και τόσο Αθάνατη, … Η Ψυχή ζει Εκατομμύρια χρόνια και το πνεύμα (ποιος ξέρει;) ζει δισεκατομμύρια χρόνια. Η Αιώνια Ψυχή αλλάζει υπόσταση από Γύρο σε Γύρο ή αν είναι προχωρημένη Ψυχή από Φυλή σε Φυλή (εννοώντας τις ρίζες φυλές) και δεν θα μας απασχολήσει το θέμα άλλο εδώ, γιατί είναι άκρως αποκρυφιστικό θέμα.

Η Ψυχή εργάζεται απρόσωπα και πιθανότατα από την σκοπιά της εξωτερικής υλιστικής ακαδημαϊκής ψυχολογίας και της ψυχιατρικής (που δίδει ονόματα στις διάφορες περιπτώσεις που ερευνά) δημιουργήθηκε ο όρος «αποπροσωποίηση» που κατά την γνώμη μου είναι ο ίδιος όρος που χρησιμοποιείται ευρύτατα στον εσωτερισμό ως όρος «απρόσωπος», «απρόσωπη».

Όλοι οι μελετητές του εσωτερισμού που προσπαθούν να εφαρμόσουν έμπρακτα τους κανόνες της προαιώνιας σοφίας, κατά την διάρκεια της μαθητείας τους, εφαρμόζουν την απροσωπία στην καθημερινότητά τους. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που το κάνουν αυτό. Το κάνουν γιατί μαθαίνουν να ζουν στην καθημερινότητα ως να είναι η Αθάνατη Ψυχή. Η Ψυχή δεν έχει πρόσωπο είναι απρόσωπη. Είναι ένας συνδυασμός ενεργειών που στον εσωτερισμό συμβολικά την ονομάζουμε ως Ανώτερο Εαυτό, ως Ηλιακό Άγγελο, ως Αιτιατό Σώμα, κτλ.

Αυτός που ασχολείται έμπρακτα με τον εσωτερισμό για δεκαετίες, … για ενσαρκώσεις, μαθαίνει να ζει σύμφωνα με τους κανόνες της Ψυχής και επειδή λειτουργεί αντίθετα με τους κανόνες των προσωπικοτήτων (του περιβάλλοντός του και της κοινωνίας) μαθαίνει να λειτουργεί εντελώς διαφορετικά, «απρόσωπα». Γι’ αυτό οι άλλοι του συνάνθρωποι που λειτουργούν μόνον προσωπικά, δεν μπορούν να τον καταλάβουν.
Έτσι μαθαίνει να ζει μία διπλή ζωή αυτή των καθημερινών εξωτερικών δραστηριοτήτων «της προσωπικότητας» και αυτή την ζωή των εσωτερικών πραγματικοτήτων της Αθάνατης Ψυχής «απρόσωπα».

Η Αθάνατη Ψυχή λειτουργεί και κινείται πίσω από την σκηνή των εξωτερικών δραστηριοτήτων της προσωπικότητας και συνεπώς κινείται απρόσωπα. Το πρόβλημα με τους περισσοτέρους είναι ότι δεν καταλαβαίνουν τον συνδυασμό των δυνάμεων της προσωπικότητας γιατί ποτέ δεν έχει καθοριστεί (από κάποια εξωτερική ψυχολογική ομάδα) με ακρίβεια το τι είναι η προσωπικότητα, ή αν έχει καθοριστεί τότε αυτές οι αρχές έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές του εσωτερισμού.

Οι εξωτερικοί ψυχολόγοι όταν μιλούν για την προσωπικότητα την ταυτίζουν με το αντικειμενικό σώμα.
Όταν μιλούν για την ψυχή την ταυτίζουν με το συναισθηματικό σώμα των επιθυμιών.
Όταν μιλούν για πνεύμα το ταυτίζουν με τον διανοητικό παράγοντα και τις περισσότερες φορές με τον κοινό νου και καθόλου με τον αφηρημένο νου, που οι περισσότεροι δεν τον δέχονται και αμφισβητούν την ύπαρξή του.

Οι εσωτερική Ψυχολογία και γενικότερα η εσωτερική φιλοσοφία κα ο αποκρυφισμός μιλάει για τους τρεις κόσμους της μορφής αφήνοντας να εννοηθεί για όσους επιθυμούν να εμβαθύνουν σε θέματα Αλήθειας, Αθανασίας, … ότι αυτοί οι κόσμοι της μορφής είναι οι κόσμοι της θνητής προσωπικότητας υποκείμενοι του θανάτου.
Η εξωτερική ψυχολογία ενδιαφέρεται μόνον για τα θέματα της προσωπικότητας και αγνοεί τα θέματα της Αθάνατης Ψυχής.
Για την εξωτερική ψυχολογία δεν υφίσταται το θέμα της Αθάνατης Ψυχής.
Γι’ αυτήν δεν υφίσταται Ψυχή, αφού κάθε τι μετά τον θάνατό μας εξαφανίζεται, …
Έτσι όταν διαπιστώνει (η Ψυχολογία) ορισμένα ψυχολογικά προβλήματα (κατά την γνώμη της) σε κάποιο άτομο προσπαθεί να το προσγειώσει (πολλές φορές ανώμαλα) στον κύκλο που δραστηριοποιείται η προσωπικότητα με διάφορες φαρμακευτικές και άλλου είδους ιατρικές αγωγές, … αντί να του εξηγήσει, τι μπορεί να συμβαίνει.
Έτσι οι καθημερινοί ασθενείς με διαφόρων ειδών ψυχολογικά προβλήματα που στην πραγματικότητα είναι συναισθηματικά ή διανοητικά προβλήματα με αφετηρία το αστρικό ή το νοητικό σώμα, αντιμετωπίζονται κάθε άλλο παρά σωστά, γιατί καθοδηγούνται στην ανώμαλη προσγείωση της αντίληψης των πέντε φυσικών αισθήσεων του αντικειμενικού σώματος, το οποίο κατά την γνώμη τους είναι το μόνο αποδεκτό ως αληθινή ύπαρξη, …

Για όλους τους αληθινούς μελετητές των κανόνων και αρχών της προαιώνιας σοφίας, δηλαδή τους σπουδαστές του εσωτερισμού, η προσωπικότητά μας είναι μάγια – αυταπάτη – πλάνη. Είναι μία αρνητική οντότητα που είναι υπεύθυνη για όλα τα παγκόσμια προβλήματα εδώ και χιλιετηρίδες και για όλο το κακό επάνω στον πλανήτη Γη.
Μάταια προσπάθησαν μέχρι τώρα οι Διάφορες Θρησκείες με τα διάφορα δόγματά τους να δώσουν ορθή κατεύθυνση στους ανθρώπους, …
Μάταια μίλησαν για την Ψυχή και το πνεύμα οι διάφοροι μεγάλοι φιλόσοφοι ανά τους αιώνες, …
Οι άνθρωποι προτιμούν το σκοτάδι (της προσωπικότητάς μας) από το Φως της Ψυχής.

Η Αθάνατη Ψυχή ενσαρκώνεται δεκάδες (εκατοντάδες) φορές ως προσωπικότητα προσπαθώντας να μάθει το τι συμβαίνει στους τρεις κόσμους της μορφής, τον φυσικοαιθερικό, τον αστρικό και τον κατώτερο νοητικό κόσμο.
Όταν είναι νεαρή ως ψυχή ταυτίζεται με τις υλικές μορφές αυτών των κόσμων και δεν διαχωρίζει την ύπαρξή της από αυτούς τους κόσμους. Έτσι νομίζει ότι είναι πρωταρχικά ο φυσικός αντικειμενικός φορέας, έπειτα οι επιθυμίες και τα συναισθήματα και τέλος ο διανοητικός παράγων. Όλο αυτό τον κύκλο των ενσαρκώσεων η ψυχή βιώνει τις διάφορες καταστάσεις ως προσωπικότητα.
Όλο αυτό τον κύκλο των ενσαρκώσεων η Αθάνατη Ψυχή παραμένει απόμακρα και δεν ενδιαφέρεται για τις δραστηριότητες της προσωπικότητας έως ότου κάποια στιγμή όταν ο άνθρωπος φτάσει σε ένα σχετικά υψηλό συνειδησιακό στάδιο αρχίζει για πρώτη φορά να ενδιαφέρεται και ο άνθρωπος τότε γίνεται σπουδαστής των κανόνων και αρχών του εσωτερισμού. Ακολουθεί μία περίοδος ενσαρκώσεων που η Ψυχή πολεμάει με την προσωπικότητα προκειμένου να αναλάβει Αυτή τον έλεγχο και να ελέγξει την προσωπικότητα. Την αρχική περίοδο η μάχη είναι υπέρ της προσωπικότητας. Αλλά η ψυχή δεν βιάζεται αφού σχετικά με τα 70 – 80 χρόνια της προσωπικότητας Αυτή (η Ψυχή) είναι αθάνατη, έως ότου σε κάποια ζωή υφίσταται ισορροπία μεταξύ της προσωπικότητας και της Ψυχής.
Έπειτα τον έλεγχο με ταχύ ρυθμό σε πολύ λίγες ενσαρκώσεις τον αναλαμβάνει όλο και περισσότερο η Αθάνατη Ψυχή.
Αυτό το θέμα εξετάζεται από την εσωτερική επιστήμη, ως η επιστήμη των μυήσεων. …

Πολλοί άνθρωποι που είναι αρκετά εξελιγμένοι ως Ψυχές αρχίζουν να φέρνουν αυτές τις εμπειρίες τους από τις προηγούμενες ζωές τους στην προσωπική τους ζωή που μπορεί να υπήρξαν μυστικιστές, μοναχοί, φιλόσοφοι κτλ. Αυτοί περνούν διάφορες φάσεις δυσκολιών λόγω αυτού του πολέμου που υφίσταται μέσα τους μεταξύ της προσωπικότητας και της Ψυχής τους. Ορισμένες φορές ο πόλεμος είναι τρομακτικός και οι άνθρωποι δεν ξέρουν στα αρχικά στάδια τι μπορεί να συμβαίνει. Έχουν δεκάδες συναισθηματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Αλλά ο δρόμος προς την ελευθερία από την ταύτιση με της μορφές συνεχίζεται προς την μελλοντική Δόξα της Ψυχής.

Τώρα αγαπητέ φίλε μου Κώστα θα μου πεις γιατί σου τα έγραψα όλα αυτά; Γιατί νομίζω ότι όταν τα ξέρει κανείς όλα αυτά, τότε δεν θα πρέπει να αγωνιά και να φοβάται, γιατί αυτός που φοβάται στην πραγματικότητα είναι η θνητή προσωπικότητα και όχι η Αθάνατη Ψυχή.

Ελπίζω ότι σε προβλημάτισα λιγάκι. Σου έγραψα αυθόρμητα.

Σε χαιρετώ φιλικότατα

(Μετέφερα λίγο πιο πριν, το μεγαλύτερο μέρος του παραπάνω κειμένου, στο δικό σου θέμα «ΕΣΥ ΧΩΡΙΣ ΕΣΥ (ΑΠΟΠΡΟΣΩΠΟΙΗΣΗ)».

Το θέμα της απροσωπίας είναι αρκετά παρεξηγημένο θέμα σήμερα ανάμεσα στους διαφόρους μέσους στοχαστές. Αυτό αφορά κυρίως όσους έχουν φτάσει σε εκείνο το σημείο της συνειδησιακής εξέλιξης που κατανοούν τον εαυτό τους, ως μελετητή και μαθητή, των κανόνων και αρχών της προαιώνιας σοφίας.

Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα συνέβησαν διάφορα παρατράγουδα, κυρίως στις Η.Π.Α., από διάφορους φανατικούς τύπους, οι οποίοι λειτουργώντας ως δήθεν δάσκαλοι και διαστρεβλώνοντας την εσωτερική Διδασκαλία, κηρύσσοντας την απροσωπία, με λανθασμένο τρόπο, έφτασαν ομαδικά μέχρι την … ομαδική αυτοκτονία.

Παραθέτω ορισμένα χρήσιμα αποσπάσματα, από διάφορα βιβλία της Alice Bailey, σχετικά μ’ αυτό το θέμα της απροσωπίας, για τους φίλους του esoterica.
--------------------------------

Μαθητής είναι εκείνoς πoυ μεταφέρει τη συνείδησή τoυ απ’ τo πρoσωπικό στo απρόσωπo και κατά τη διάρκεια του μεταβατικού σταδίου δoκιμάζει κατ’ ανάγκη πολλές δυσχέρειες και πόνους. Oι δυσχέρειες αυτές προκύπτουν από διάφoρα αίτια:

α. Τoν κατώτερο εαυτό τoυ μαθητή πoυ επαναστατεί κατά της μετoυσίωσής του.
β. Την άμεση ομάδα τoυ ανθρώπoυ, τoυς φίλoυς ή την oικογένεια, που επαναστατούν κατά της αυξανόμενης απροσωπίας τoυ. Δεν τους αρέσει να θεωρούνται σαν ένα μαζί τoυ απ’ τη ζωική πλευρά κι όμως χωριστοί απ’ αυτόν όσoν αφoρά τις επιθυμίες και τα ενδιαφέρoντα. Ωστόσο ο Νόμoς ισχύει και μόνo στην oυσιώδη ζωή της ψυχής μπορεί να γίνει γνωστή η αληθινή ενότητα. Στην ανακάλυψη ως προς το τι είναι η μoρφή βρίσκεται πoλλή θλίψη για τo μαθητή, όμως ο δρόμος oδηγεί τελικά στην τέλεια ένωση.

Μαθητής είναι εκείνoς πoυ αντιλαμβάνεται την ευθύνη τoυ απέναντι όλων των (ανθρώπινων) μονάδων πoυ περιέρχονται στη σφαίρα επιρρoής τoυ – μια ευθύνη να συνεργασθεί με τo σχέδιo της εξέλιξης όπως υφίσταται γι’ αυτές κι έτσι να διευρύνει τις συνειδήσεις τoυς και να τoυς διδάξει τη διαφoρά μεταξύ τoυ πραγματικoύ και τoυ απατηλoύ, μεταξύ της ζωής και της μoρφής. ……
(Από το βιβλίο «Μύηση Ανθρώπινη και Ηλιακή» της Alice Bailey).
--------------------------------

Στη νέα εποχή οι εργάτες θα επιλέγονται από όλες τις ομάδες και το κριτήριο της εκλογής τους θα εξαρτάται κυρίως από το βαθμό της απροσωπίας με την οποία εργάζονται και από την ισχύ της εσώτερης επαφής τους με την ψυχή. Για κανέναν από σας δεν είναι συνεπώς εύκολο, καθώς είστε βυθισμένοι στον καπνό και το σάλο της μάχης, να κρίνετε τα αποτελέσματα με ακρίβεια ή να κρίνετε τους ανθρώπους με τέλεια ευθύτητα. Τα πράγματα αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται στα εσώτερα πεδία και σημειώνονται από τους επιβλέποντες οδηγούς της φυλής. Θα ήθελα εδώ να υποδείξω με συντομία μερικά απ’ τα πράγματα που αναζητούν τα Μεγάλα Όντα:
Κοιτάζουν να δουν κατά πόσο η εσώτερη φλόγα – το αποτέλεσμα της προσπάθειας για συνετή εργασία, σκέψη και πράξη – καίει με αυξημένη λαμπρότητα· σημειώνουν κατά πόσο παραμένει κρυμμένη κι αμυδρή απ’ το στρόβιλο των αστρικών ρευμάτων και των σκεπτομορφών του προσωπικού ανταγωνισμού, της φιλοδοξίας και του φθόνου. Σαν αποτέλεσμα παγκόσμιου έργου μερικοί θα προσελκυσθούν σε μια στενότερη σύνδεση με το έργο της Ιεραρχίας κι άλλοι θα αποκλεισθούν προσωρινά. Η ικανότητα κυριαρχίας του αστρικού κι εργασίας απ’ τα νοητικά επίπεδα θα υπολογισθεί σε μεγάλο βαθμό.
(Από το βιβλίο «Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας» της Alice Bailey).
--------------------------------

Οι σπουδαστές πρέπει συνεπώς να συλλογισθούν αυτά τα λόγια τα οποία θα διαπιστώσουν ότι θ’ αποκτούν αυξανόμενη σπουδαιότητα στη διάρκεια των προσεχών πενήντα χρόνων. Είναι πολύ μακριά στο μέλλον για να δει και να σχεδιάσει ο μέσος σπουδαστής και αναγνωρίζοντας αυτή τη φάση πραγμάτωσης του θείου Σκοπού, θα έκαναν καλά να μελετήσουν την ατομική τους ζωική έκφραση και να υποβάλουν στον εαυτό του τα εξής ερωτήματα:

1. Σπαταλούν άραγε χρόνο σε μυστικιστικά όνειρα ή είναι απορροφημένοι στην πρακτική εφαρμογή των αισθητών πνευματικών αληθειών, καθιστώντας τες έτσι μέρος της καθημερινής τους εμπειρίας;
2. Βρίσκουν άραγε ότι η αντίδρασή τους στην αυξανόμενη απροσωπία της εποχής είναι εκείνη της απαρέσκειας ή βρίσκουν ότι η σχετικά νέα αυτή στάση της προσωπικής απόσπασης τείνει να λύσει τα προσωπικά τους προβλήματα;
3. Μπορούν άραγε να καταγράψουν μια αυξανόμενη ικανότητα να νιώθουν τις σκέψεις και τις ιδέες των άλλων και βρίσκουν ότι γίνονται πιο ευαίσθητοι και συνεπώς πιο ικανοί να παρασύρονται στο μεγάλο κύμα της διεπικοινωνίας;
4. Πόση είναι άραγε η ικανότητα δραματοποίησης που διέπει την καθημερινή τους ζωή; Μήπως βρίσκουν ότι είναι το επίκεντρο του σύμπαντος που περιστρέφεται αυτόματα γύρω τους, ή μήπως εργάζονται με το πρόβλημα της αποκέντρωσής τους και της απορρόφησής τους στο όλο;
(Από το βιβλίο «Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας» της Alice Bailey).
--------------------------------

Όμως αν καλλιεργείται η αληθινή απροσωπία, αν αναπτύσσεται η δύναμη να στέκουμε σταθερά, αν κάθε κατάσταση αντιμετωπίζεται με πνεύμα αγάπης κι αν αρνούμαστε τη βιαστική δράση και δεν επιτρέπουμε τη διείσδυση του χωρισμού, τότε θα υπάρξει η ανάπτυξη μιας ομάδας αληθινών υπηρετών και η συγκέντρωση όσων μπορούν να υλοποιήσουν το σχέδιο και να προκαλέσουν τη γέννηση της νέας εποχής και των συνακόλουθων θαυμάτων της.
Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να έχουμε ένα θάρρος του πιο σπάνιου είδους. Ο φόβος κρατά τον κόσμο δέσμιο και κανείς δεν εξαιρείται απ’ την επιρροή του. Για το ζηλωτή και το μαθητή υπάρχουν δύο ειδών φόβοι που χρειάζεται να εξετασθούν ειδικά. Οι φόβοι με τους οποίους ασχοληθήκαμε σε προηγούμενο τμήμα της πραγματείας και οι φόβοι που είναι έμφυτοι, όπως ξέρετε, στην ίδια την ύπαρξη, είναι γνώριμοι σ’ όλους μας. Έχουν τις ρίζες τους στην ενστικτώδη φύση (οικονομικοί φόβοι, φόβοι που προκύπτουν από τη σεξουαλική ζωή, ο φυσικός φόβος κι ο τρόμος, ο φόβος του αγνώστου, με τον κυρίαρχο εκείνο φόβο του θανάτου που χρωματίζει τόσες πολλές ζωές) και υπήρξαν αντικείμενο εκτενούς ψυχολογικής έρευνας. Δε σκοπεύω ν’ ασχοληθώ μαζί τους. Υπερνικώνται απ’ τη ζωή της ψυχής καθώς διαπερνά και μετασχηματίζει την καθημερινή ζωή και με την άρνηση του ζηλωτή να τους παράσχει οποιαδήποτε αναγνώριση. ……
(Από το βιβλίο «Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας» της Alice Bailey).
--------------------------------

Συνεπώς ο άμεσος στόχος για όλους τους ανατείνοντες μαθητές την εποχή αυτή μπορεί να ιδωθεί ότι είναι ως εξής:

1. Επίτευξη διαύγειας της σκέψης ως προς τα δικά τους προσωπικά κι άμεσα προβλήματα και πρώτιστα ως προς το πρόβλημα του αντικειμενικού σκοπού τους στην υπηρεσία. Αυτή κατορθώνεται με το διαλογισμό.
2. Ανάπτυξη ευαισθησίας στις νέες ώσεις που πλημμυρίζουν τον κόσμο αυτή την εποχή. Αυτή κατορθώνεται αγαπώντας περισσότερο όλους τους ανθρώπους κι ερχόμενοι με μεγαλύτερη ευκολία σε επαφή μαζί τους δια της αγάπης και της κατανόησης. Η αγάπη αποκαλύπτει.
3. Προσφορά υπηρεσίας με πλήρη απροσωπία. Αυτή κατορθώνεται με την εξάλειψη της προσωπικής φιλοδοξίας και της αγάπης για δύναμη.
4. Άρνηση να δίνεται προσοχή στην κοινή γνώμη ή στην αποτυχία. Αυτή κατορθώνεται με την αυστηρή προσοχή στη φωνή της ψυχής και με την προσπάθεια να ενοικεί πάντα στο μυστικό τόπο του Υψίστου.
(Από το βιβλίο «Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας» της Alice Bailey ).
--------------------------------

Αυτή η απροσωπία (που μπορεί να ορισθεί σαν απόσυρση της ενέργειας της προσωπικότητας) προκαλεί τα δικά της προβλήματα, όπως γνωρίζουν καλά όλοι οι μαθητές· ωστόσο δεν υπάρχει τίποτε που να μπορούν να κάνουν γι’ αυτό, αλλά να περιμένουν το χρόνο που θα οδηγήσει το άλλο πρόσωπο σε μια σαφή κατανόηση της σημασίας και της εσωτερικής έννοιας των ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Το πρόβλημα των εργατών με τα άτομα και τις ομάδες συνδέεται βασικά με την ενέργεια της καρδιάς και με τη ζωογόνο δύναμη της ενσωματωμένης ζωής της. Σε σχέση μ’ αυτό το πρόβλημα και τις αντιδράσεις του στο μαθητή τείνουν να εμφανισθούν ορισμένες φυσικές δυσκολίες με τις οποίες θα ασχοληθώ σύντομα. ……
(Από το βιβλίο «Εσωτερική Θεραπευτική» της Alice Bailey).
--------------------------------

Για πολλές ζωές ήμουν κοντά στο Διδάσκαλο Κ.Χ.· (Σημείωση του oros777: O Διδάσκαλος της Σοφίας Djwhal khul, που δίδει τις οδηγίες εδώ, ήταν για πολλές ζωές μαθητής του Τσόχαν Koot Hoomi) στις συζητήσεις που είχαμε μαζί αναρωτιόμασταν συχνά με ποιο τρόπο έπρεπε να βοηθήσουμε στην εγκαινίαση πάνω στη γη των νεότερων εκείνων τύπων έργου, που ενώ θα ήταν χαρακτηριστικοί της Νέας Εποχής, θα ήταν αρκετά κοντά στην κατανόηση των προχωρημένων ζηλωτών και των παγκόσμιων μαθητών, έτσι ώστε να εφελκυσθεί η συνεργασία τους και η νοήμων αρωγή τους. Ποιες ήταν οι απαιτήσεις για τις οποίες έπρεπε να ψάξουμε και ποια έπρεπε να είναι η τεχνική που θα εφαρμοζόταν στη Νέα Εποχή για την ανύψωση της συνείδησης των ανθρώπων; Αποφασίσαμε ότι τέσσερα πράγματα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να διακρίνουν την ομαδική εργασία που έπρεπε να γίνει κι έπρεπε να χαρακτηρίζουν τους μαθητές που θα εκλέγονταν για εκγύμναση. Αυτά ήταν: Ευαισθησία, Απροσωπία, Ψυχικά Χαρίσματα, Νοητική Πόλωση. Δεν αναφέρω την έφεση, την ανιδιοτέλεια ή την επιθυμία για υπηρεσία. Αυτά είναι θεμελιώδη και βασικά ουσιώδη κι όταν δεν υπάρχουν, δεν ωφελεί καθόλου η προσφορά του τύπου της βοήθειας που επιδιώκουμε να δώσουμε.
Θα σημειώσετε ότι καθώς κοιτάζετε πίσω στην πνευματική ιστορία της φυλής των ανθρώπων στη διάρκεια των τελευταίων δύο χιλιετιών (που είναι αρκετές για το σκοπό μας), οι εξής μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν διαδοχικά για να προσεγγίσουμε πνευματικά τις διάνοιες των ανθρώπων:

1. Η μέθοδος ανύψωσης της συνείδησης ενός ατόμου ώστε να γίνει Γνώστης. Η ατομική σωτηρία κι η εμφάνιση εξέχοντων ατόμων με πνευματική αίσθηση, όραμα κι επίτευξη στο ενεργητικό τους, χαρακτήρισε τη μυστικιστική ιστορία του παρελθόντος. Μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους πρόβαλαν πάνω στο δρόμο της καρδιάς, το δρόμο του μυστικισμού· τέτοιοι ήταν ο Σρι Κρίσνα, ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης κι όλοι εκείνοι οι Γνώστες των οποίων ο δρόμος ήταν ο Δρόμος της Αγάπης. Σ’ αυτούς μπορεί να προστεθούν ο Μιλαρέπα του Θιβέτ κι ο Λάο Τσε της Κίνας. Τέτοιοι υπήρξαν επίσης πολλοί από τους αγίους της εκκλησίας στη Δύση. Η Μπαγκαβάτ Γκιτά ήταν το βιβλίο που ενσωμάτωσε κατά θαυμαστό τρόπο αυτό το δρόμο.
Άλλοι εμφανίσθηκαν πάνω στο δρόμο του νου και ήταν οι διανοητικοί Γνώστες. Ο δρόμος τους είναι ο αυστηρά αποκρυφιστικός δρόμος κι έγινε βαθμηδόν ο δρόμος των σημερινών ζηλωτών. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι η πόλωση της φυλής μετατοπίζεται σταθερότερα προς το νοητικό πεδίο. Μερικά από τα άτομα σ’ αυτό το δρόμο του νου ήταν ο Σανκαρατσάρυα, ο Απ. Παύλος κι ο Μάιστερ Έκχαρτ. Σήμερα πολλοί προέρχονται απ’ αυτό το δρόμο με το όνομα της επιστήμης. Υπήρχαν ακόμη τα εξέχοντα εκείνα άτομα, όπως ο Χριστός κι ο Βούδδας, που συνδύασαν και τους δύο δρόμους στην τελειότητά τους και ξεπέρασαν τους συνανθρώπους Τους με το ύψος της επίτευξής Τους. Επηρέασαν τα ημισφαίρια και τους αιώνες, ενώ οι μικρότεροι υιοί του Θεού επηρέασαν χώρες, ειδικούς τύπους νου και μικρότερες χρονικές περιόδους.
2. Η δεύτερη μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την ανύψωση της συνείδησης της φυλής ήταν μέσω ομάδων που συγκεντρώνονταν γύρω από κάποιο δάσκαλο που (σε μεγάλο ή μικρό βαθμό) ήταν ένα εστιακό σημείο ενέργειας είτε:
α. Με τη δύναμη της ψυχικής του επαφής, ή
β. Με την επαφή αυτή κι επίσης με το να είναι αγωγός δια του οποίου μπορούσε να εργασθεί κάποιο μέλος της Ιεραρχίας.
Με το παράδειγμα αυτών των δασκάλων, τη διδασκαλία τους, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, αυτοί που συγκέντρωσαν κοντά τους μπόρεσαν να διδαχθούν, ο κραδασμός τους μπόρεσε να αυξηθεί, η συνείδησή τους να διευρυνθεί κι ο όμιλος να γίνει ένα μαγνητισμένο κέντρο δύναμης, σκοπού και πνευματικού φωτός – του οποίου ο βαθμός εξαρτιόταν απ’ την αγνότητα του φθόγγου που αντηχούσε και την ανιδιοτέλεια που εκδήλωναν στη ζωή. Η νοητική ολκή του ομίλου είχε επίσης το αποτέλεσμά της, γιατί ο μέσος κραδασμός και η πόλωση εδραίωναν το φθόγγο του ομίλου σαν σύνολο.

Διεξάγεται τώρα ένα πείραμα μετατόπισης της εστίας των ομίλων προς τα μέσα κι αύξησης ταυτόχρονα της ισχύος τους με το να μην επιτρέπουν κανένα άτομο σαν αρχηγό στο κέντρο του ομίλου στο εξωτερικό πεδίο. Όλοι στον όμιλο συγκεντρώνονται σαν ελεύθερες ψυχές. Μαζί θα μάθουν· μαζί θα σταθούν με απροσωπία· μαζί θα προσφέρουν υπηρεσία στον κόσμο. Πρέπει πάντως να θυμάστε ότι εκείνος που υποστηρίζει ότι η εργασία πρέπει να γίνει μόνο στα εσώτερα πεδία κι ότι εργάζεται αποκλειστικά από τα νοητικά ή πνευματικά επίπεδα συνείδησης, δεν έχει δίκιο στην αντίληψή του της διαδικασίας. Το εσώτερο έργο που δεν πραγματώνεται σε αντικειμενική δραστηριότητα στο φυσικό πεδίο έχει λανθασμένο προσανατολισμό κι έμπνευση. … …
Η απροσωπία, ιδίως για υψηλού βαθμού ολοκληρωμένους ανθρώπους, είναι ιδιαίτερα δύσκολη να επιτευχθεί. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ απροσωπίας κι απόσπασης. Σκεφθείτε το. Πολλές προσφιλείς ιδέες, πολλές δύσκολα κερδισμένες ποιότητες, πολλές προσεκτικά γαλουχημένες αρετές και πολλές ισχυρά διατυπωμένες πεποιθήσεις αντιστρατεύονται την απροσωπία. Είναι δύσκολο για το μαθητή – στη διάρκεια της αρχικής του εκγύμνασης – να προσκολλάται ειλικρινά στα δικά του ιδεώδη και ν’ ακολουθεί δυναμικά τη δική του πνευματική ολοκλήρωση και να παραμένει ταυτόχρονα απρόσωπα προσανατολισμένος στους άλλους ανθρώπους. Ζητά την αναγνώριση του αγώνα και της επίτευξής του· ποθεί το φως που άναψε να επισύρει μια ανταπόκριση από τους άλλους· θέλει να είναι γνωστός σαν μαθητής· ποθεί να δείχνει τη δύναμή του και την εξαιρετικά αναπτυγμένη αγαπητική του φύση έτσι ώστε να μπορεί να προκαλεί θαυμασμό, ή τουλάχιστον προσοχή. Αλλά τίποτε δε συμβαίνει. Δε θεωρείται καλύτερος απ’ τους υπόλοιπους αδελφούς του. Η ζωή συνεπώς είναι απογοητευτική.
(Από το βιβλίο «Μαθητεία στη Νέα Εποχή I» της Alice Bailey).
--------------------------------

Αγαπητοί φίλοι στο παραπάνω βιβλίο της «Μαθητείας στη Νέα Εποχή», σε εκατοντάδες σημεία, θίγεται το θέμα της απροσωπίας.
Φυσικά αυτό αφορά όσους κατανοούν ότι έχουν κάποια σχέση με την μαθητεία, ……

Ελπίζω ότι μερικοί μέσα στο esoterica, θα ενδιαφερθούν για τις παραπάνω παραπομπές.

Χαιρετώ φιλικά

Χαίρομαι που κατάφερα να βρω τον χρόνο να διαβάσω το πραγματικά ενδιαφέρον θέμα σου. Οι πληροφορίες που δίνεις είναι πολύ σημαντικές και δίνουν σαφέστατη εικόνα για την προσωπικότητα, την ψυχή και τη μεταξύ τους σχέση. Θα ήθελα να κάνω λίγες συνοπτικές παρατηρήσεις επί όσων έχουν ήδη γραφεί εδώ.

Κατά τη γνώμη μου, ένα από τα σημαντικότερα σημεία να κατανοήσει κανείς είναι ότι το ζητούμενο δεν είναι ο θάνατος της προσωπικότητας, αλλά η διεύρυνση της συνείδησης ώστε να αποκτήσει επίγνωση αρχικά και έπειτα σύνδεση με την αθάνατη ψυχή.

Η προσωπικότητα, την οποία με επιμέλεια και φροντίδα, "συναρμολογεί" η αθάνατη ψυχή μας, είναι ένα θαυμαστό εργαλείο πλοήγησης στον κόσμο. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν (λόγω φοράς ή/και εκπαίδευσης) ξεφεύγει από αυτόν τον ρόλο και διογκώνεται. Τότε έχουμε μια απόκλιση από το μέτρο που αναπόφευκτα μας οδηγεί σε μια μετριότητα, δηλ. σε μια κατάσταση μακριά από την πληρότητα/τελειότητα. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι (μάλλον η πλειοψηφία) είναι τόσο πολύ ταυτισμένοι με την προσωπικότητά τους που δεν αντιλαμβάνονται αυτό το γεγονός.

Γιατί για να μπορέσει κανείς να εκτιμήσει την απόκλισή του από το μέτρο, θα πρέπει να μπορεί να αποστασιοποιηθεί από την προσωπικότητά του, θα πρέπει δηλαδή να αντιληφθεί ότι είναι συγχρόνως και κάτι μεγαλύτερο από αυτήν, κάτι που διαθέτει την ικανότητα να την παρατηρεί.

Από την παρατήρηση προκύπτει ένας πολύ απλός διαχωρισμός. Η προσωπικότητα (συχνά αναφερόμενη και ως "εγώ") ταυτίζεται με την παρόρμηση του ανθρώπου να ΚΑΝΕΙ πράγματα, προκειμένου να μπορέσει να αυτοπροσδιοριστεί. Η ψυχή αντίθετα αφορά το ΕΙΝΑΙ του ανθρώπου, το σημείο του αυτοπροσδιορισμού από το οποίο οι πράξεις απορρέουν αβίαστα.

Όσο πιο πολύ χρειάζεται κανείς να ΚΑΝΕΙ πράγματα προκειμένου να αισθανθεί πως είναι κάτι (π.χ. να πάρει ένα καινούριο αυτοκίνητο ή ένα βραβείο, να κόψει τα μαλλιά του έτσι ή αλλιώς, να χάσει βάρος κτλ), τόσο έρχεται από την προσωπικότητά του. Όταν όμως λειτουργεί από το ΕΙΝΑΙ του, το πράττειν όχι μόνο δεν είναι ζητούμενο αλλά απλά συμβαίνει.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, κάποιον που αγαπά πολύ την τέχνη του και είναι άριστος σε αυτήν. Η αγάπη του για την τέχνη του και το πόσο δίνεται σε αυτήν είναι ανεξάρτητα του αν θα πάρει το βραβείο. Δεν είναι το βραβείο που τον παρορμά, αλλά η αγάπη του για την τέχνη. Ο άνθρωπος αυτός είναι συντονισμένος με την αθάνατη ψυχή του.

Όταν συντονιζόμαστε με την αθάνατη ψυχή μας, η επιστροφή της προσωπικότητας στη σωστή της διάσταση, δηλ. στο μέτρο, γίνεται αυτόματα. Επίσης, όσο πιο πολύ συντονιζόμαστε με την ψυχή μας, τόσο πιο αποστασιοποιημένα αντιμετωπίζουμε τις προστριβές της καθημερινότητας και τόσο πιο ανεκτικοί γινόμαστε σε οποιαδήποτε κατάσταση, όσο δύσκολη κι αν φαίνεται. Κι αυτό γιατί βρισκόμαστε εκεί όπου είμαστε αθάνατοι και ασφαλείς, εκεί που είμαστε για πάντα αγαπημένοι, εκεί που τίποτε δεν μπορεί να μας θίξει, βρισκόμαστε στο καταφύγιο της θεϊκής μας υπόστασης.

Ευχαριστώ πολύ,
Unseen

***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****

quote:

---

Εκπληκτικά πράγματα λέγονται στον παραπάνω ορισμό για την προσωπικότητα.

«Yπάρχουν επίσης εκείνοι που πρωτίστως δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από μέντιουμ.»

«Eπηρεάζονται απ’ τη μαζική συνείδηση, τις μαζικές ιδέες και τις μαζικές αντιδράσεις κι επομένως είναι εντελώς ανίκανοι να είναι κάτι σαφώς αυτοδημιούργητο, αλλά τυποποιούνται από τα μαζικά συμπλέγματα.»

«Eίναι συνεπώς μέντιουμ των μαζικών ιδεών· παρασύρονται από τις παρορμήσεις που τους επιβάλλονται από δασκάλους και δημαγωγούς και είναι δεκτικοί – χωρίς καμιά σκέψη ή λογική – σε κάθε σχολή σκέψης (πνευματική, αποκρυφιστική, πολιτική, θρησκευτική και φιλοσοφική). Ας επαναλάβω ότι είναι απλώς μέντιουμ·»

Πράγματι παρατηρούμε ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη λειτουργούν (λειτουργούμε), με αφετηρία τις καθημερινές υποβολές.

Τις υποβολές του τύπου, των περιοδικών, του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης, του διαδικτύου, …

Σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι, ο κάθε προϊστάμενος, ο κάθε διευθυντής ιδιωτικής ή δημόσιας υπηρεσίας, ο κάθε θρησκευτικός ηγέτης, ο κάθε πολιτικός, ο κάθε επιχειρηματίας, ο κάθε δάσκαλος πανεπιστημίου, ο κάθε δάσκαλος δημοτικού, ο κάθε βαθμοφόρος στρατιωτικός, ο κάθε καταξιωμένος επιστήμονας, ο κάθε …, καθημερινά υποβάλει όλους αυτούς που ηγείται και τον ακούν και ο ίδιος με την σειρά του υποβάλλεται από άλλους που ακούει.

Όλος ο κόσμος επομένως συνεχώς καθημερινά λειτουργεί μέσα και δια μέσου υποβολών. Όλοι συνεπώς (σχεδόν) λειτουργούν ως μέντιουμ από αυτή την σκοπιά προσέγγισης. Όλοι μας (σχεδόν) είμαστε μέντιουμ από την σκοπιά των μαζικών υποβολών και ελάχιστοι είναι εκείνοι που ξεφεύγουν από αυτή την καθημερινή μαζική υποβολή.

Ο καθένας καθημερινά λέει το είπε η τηλεόραση.
Το είπε ο τάδε δημοσιογράφος.
Το είπε ο πρωθυπουργός.
Το είπε ο τάδε πολιτικός.
Το είπε ο τάδε αναγνωρισμένος νομπελίστας επιστήμονας.
Το είπε ο Πάπας.
Το είπε ο Αρχιεπίσκοπος.
Το είπε ο τάδε Μητροπολίτης.
Το είπε το αφεντικό, ο διευθυντής, ο προϊστάμενος, …
Το παιδάκι του δημοτικού λέει το είπε ο δάσκαλος (δασκάλα).
Ο σπουδαστής λυκείου το είπε ο καθηγητής, ο φιλόλογος, ο μαθηματικός, …
Το έγραψε το τάδε περιοδικό, η τάδε εφημερίδα, το τάδε βιβλίο.
………………………………………
Το είπε ο τάδε φιλόσοφος, ο τάδε Γκουρού, ο τάδε Διδάσκαλος της Σοφίας, …
………………………………………

Πόσοι από εμάς μπορούμε να σκεφτόμαστε ανεξάρτητα από τις υποβολές;
Πόσοι από εμάς δεν είμαστε μέντιουμ; Δηλαδή προσωπικότητες που δεν υποβάλλονται από πουθενά;
Σχεδόν κανείς!!!
Κανείς, γιατί είναι τόσο αμελητέο το ποσοστό που μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε την φράση, κανείς. … Έως την τρίτη μύηση που ελέγχεται πλήρως η προσωπικότητα από την Ψυχή.
Που ελέγχεται πλήρως από την Αθάνατη Ψυχή ο συναισθηματικός και ο νοητικός μηχανισμός της προσωπικότητας.

Τότε ο άνθρωπος δεν λειτουργεί προσωπικά, ούτε Ψυχικά, αλλά … ΕΝΟΡΑΤΙΚΑ. …

Βιώνει τις καταστάσεις της λεγόμενης Καθαρής Λογικής, ανεξάρτητης από τις υποβολές, κάνει χρήση των Ιδεών, της Βουδδικής ενέργειας από πρώτο χέρι, … και όταν αποφασίζει τις διοχετεύει μέσα στους τρεις κόσμους της μορφής, όπου λειτουργεί η προσωπικότητά μας.

Ο μαθητής του εσωτερισμού στην πρώτη μύηση ελέγχει τον φυσικό αιθερικό μηχανισμό. Στην δεύτερη τον συναισθηματικό μηχανισμό και στην τρίτη τον νοητικό μηχανισμό.
Κατά την πρώτη μύηση ελέγχεται το ένα τρίτο της προσωπικότητας, κατά την δεύτερη τα δύο τρίτα της προσωπικότητας και κατά την τρίτη μύηση ολόκληρη η προσωπικότητα.

Πριν από την πρώτη μύηση όλοι οι άνθρωποι λειτουργούν εντελώς προσωπικά συνεχώς και είναι υποκείμενοι των μαζικών υποβολών.

Μεταξύ της πρώτης και της τρίτης μύησης ο άνθρωπος μαθητής μαθαίνει τον τρόπο (στο διάστημα αρκετών ενσαρκώσεων) της απελευθέρωσης από τον έλεγχο της προσωπικότητας. Στην τρίτη μύηση ελέγχεται πλήρως η προσωπικότητα από την Αθάνατη Ψυχή.

Με την εσωτερική σημασία επομένως, ενός από τους ορισμούς της προσωπικότητας, λειτουργούμε ως Μέντιουμ – διάμεσα ιδεών και αντιδράσεων κάθε τύπου συνεχώς καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας (όταν είμαστε ενσαρκωμένοι).

Όταν τα παραπάνω κατανοηθούν σε πρώτο επίπεδο θεωρητικά από τους μαθητές του εσωτερισμού, τότε θα κατανοηθεί ότι είναι άσκοπες οι … αντιπαραθέσεις μας … γιατί στην πραγματικότητα οι αντιπαραθέσεις μας είναι αντιπαραθέσεις υποβολών, … δεν έχουν πραγματική υπόσταση, … οι κάθε είδους σχέσεις μας είναι στην πραγματικότητα σχέσεις υποβολών, … δεν έχουν επίσης πραγματική υπόσταση, … οι κάθε είδους προσωπικές σκέψεις, δραστηριότητες και βιωματικές εμπειρίες, από την σκοπιά του Αιώνιου Τώρα είναι Ψευδείς σχέσεις, … σε σχέση με την Αλήθεια της Αιώνιας Ψυχής – Πνεύματος.

Και όμως έως την μελλοντική απελευθέρωσή μας, βήμα προς βήμα, στάδιο προς στάδιο, η εξέλιξη και διεύρυνση της συνείδησης προχωράει σύμφωνα με τα σχέδια του Θεού, μέσα στον οποίο ως κύτταρά του, ζούμε κινούμαστε και Υπάρχουμε.

---

To θέμα σχετικά με το τι είναι προσωπικότητα και τι Ψυχή απλώς το άγγισα με την παραπάνω εισήγηση .

Ο Θιβετανός Διδάσκαλος της Σοφίας Djwhal Khul αναφέρεται εκατοντάδες φορές σχετικά με το θέμα της προσωπικότητας και της ψυχής στα διάφορα βιβλία του επιζητώντας την προσοχή όλων των μαθητών του εσωτερισμού προκειμένου να τους βοηθήσει.

Το θέμα της προσωπικότητας και της ψυχής μπορεί να προσεγγιστεί από διάφορες εσωτερικές σκοπιές. Από την σκοπιά των μυήσεων και γενικότερα της εξέλιξης, από την σκοπιά των κέντρων, από την σκοπιά της αποκρυφιστικής ιστορίας, από την σκοπιά της σύστασης και της δομής αυτής της ίδιας της ύλης – δύναμης και της ενέργειας, από την σκοπιά των ψυχικών ιδιοτήτων κατώτερων και ανώτερων, από την σκοπιά των ακτίνων και της εσωτερικής αστρολογίας, από την σκοπιά της επιστήμης της αντακχάρανα... Το θέμα είναι τεράστιο και είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα γραφτούν αρκετά βιβλία αναλυτικά σχετικά με το θέμα στην γραμμή της εσωτερικής ψυχολογίας.

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο της «Εσωτερικής Ψυχολογίας II».

Aυτές οι ψυχές περνώντας κυκλικά μέσα από διάφορες μορφές ζωής στη μακρά εξελικτική διαδικασία φθάνουν τελικά σε πλήρη, αυτοσυνείδητη ύπαρξη. M’ αυτό εννούμε ότι είναι αυτοκαθοριζόμενες, αυτορυθμιζόμενες και με αυτεπίγνωση. Έχουν επίσης συνείδηση και ανταποκρίνονται στο περιβάλλον τους.
Εφόσον επιτευχθεί η συνειδητή αυτή επίγνωση, τότε η πρόοδος γίνεται ταχύτερη. Πρέπει να έχετε κατά νου ότι πολλά ανθρώπινα όντα δεν έχουν τέτοια επίγνωση. Oι ομαδοποιήσεις που προκύπτουν απ’ αυτή την επίγνωση (περιορίζοντας τις ιδέες μας ολοκληρωτικά σ’ εκείνες που είναι μέσα στην ακτίνα της ανθρώπινης οικογένειας) μπορούν να εκφρασθούν ως εξής:
1. Oι ψυχές που ζουν αλλά των οποίων η συνείδηση κοιμάται. Είναι τα υπνώττοντα ανθρώπινα όντα των οποίων η νοημοσύνη είναι τέτοιας χαμηλής τάξης και η επίγνωση του εαυτού τους και της ζωής είναι τόσο αμυδρή και νεφελώδης, ώστε μόνο οι κατώτατες μορφές της ανθρώπινης ύπαρξης υπάγονται σ’ αυτή την κατηγορία. Φυλετικά, εθνικά κι ομαδικά δεν υφίστανται σαν καθαροί τύποι, αλλά περιστασιακά τέτοια πρόσωπα προβάλλουν από τα καταγώγια των μεγάλων μας πόλεων. Eίναι σαν “οπισθοδρόμηση” και ποτέ δεν εμφανίζονται ανάμεσα σ’ αυτούς που ονομάζονται φυσικοί άγριοι ή χωρικοί.
2. Oι ψυχές που έχουν απλώς επίγνωση της ζωής του φυσικού πεδίου και της αίσθησης. Aυτοί οι άνθρωποι είναι βραδείς, αδρανείς, άναρθροι, φοβισμένοι απ’ το περιβάλλον τους, αλλά δεν είναι φοβισμένοι όπως οι πιο προχωρημένοι και συναισθηματικοί τύποι από τα γεγονότα. Δεν έχουν αίσθηση του χρόνου ή του σκοπού· σπάνια μπορούν να εξασκηθούν πάνω σε κάποια νοητική γραμμή και πολύ σπάνια εμφανίζουν επιδεξιότητα σε κάποια κατεύθυνση. Mπορούν να σκάβουν και να κουβαλούν κάτω από καθοδήγηση· τρώνε, κοιμούνται και αναπαράγουν, ακολουθώντας τα φυσικά ένστικτα του ζωώδους σώματος. Συναισθηματικά όμως κοιμούνται και νοητικά δεν είναι καθόλου αφυπνισμένοι. Kι αυτοί επίσης είναι σχετικά σπάνιοι, παρότι μπορούν να βρεθούν αρκετές χιλιάδες στον πλανήτη μας. Mπορούν να αναγνωρισθούν απ’ την πλήρη ανικανότητά τους ν’ ανταποκριθούν σε συναισθηματική και νοητική εκπαίδευση και καλλιέργεια.
3. Oι ψυχές που αρχίζουν να ολοκληρώνονται και είναι ζωντανές συναισθηματικά και ψυχιστικά. Σ’ αυτές βέβαια η ζωώδης φύση είναι αφυπνισμένη και η επιθυμητική φύση είναι αχαλίνωτη. Aυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε όλες τις φυλές σε μικρό βαθμό κι ένας αριθμός τους μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στους νέγρους, μια φυλή που περιέχει μεγάλο αριθμό όσων είναι σήμερα σχετικά παιδιά. Είναι παιδικές ψυχές και παρότι ο νοητικός μηχανισμός υπάρχει και μερικές απ’ αυτές μπορούν να εκπαιδευθούν στη χρήση του, η επικρατούσα έμφαση της ζωής είναι εντελώς στη φυσική δραστηριότητα όπως ελαύνεται από την επιθυμία για κάποιου είδους ικανοποίηση και από μια ρηχή “ζωή επιθυμίας” ή επιθυμητική φύση, σχεδόν ολότελα προσανατολισμένη στη φυσική ζωή. Oι ψυχές αυτές είναι οι σύγχρονες αντιστοιχίες των παλιών Λεμουρείων πολιτισμών.
4. Oι ψυχές που είναι πρωτίστως συναισθηματικές. H νοητική φύση δε λειτουργεί έντονα και μόνο σπάνια παρασύρεται σε δραστηριότητα και το φυσικό σώμα γλιστρά σταθερά στο βασίλειο του ασυνείδητου. Σε κάθε φυλή και έθνος υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιων ψυχών σε ύπαρξη. Mπορούν να θεωρηθούν σαν οι σύγχρονοι Ατλάντειοι.
5. Eκείνες οι ψυχές που μπορούν πλέον να ταξινομηθούν σαν νοήμονα ανθρώπινα όντα, ικανά για νοητική εφαρμογή – αν εκπαιδευθούν – και δείχνουν ότι μπορούν να σκεφθούν αν παραστεί ανάγκη. Ωστόσο είναι ακόμη κατεξοχήν συναισθηματικές. Aποτελούν τον όγκο της σύγχρονης ανθρωπότητας αυτή την εποχή. Eίναι οι μέσοι πολίτες του σύγχρονου κόσμου μας – καλοί, καλοπροαίρετοι, ικανοί για έντονη συναισθηματική δραστηριότητα, με την αισθαντική τους φύση σχεδόν υπεραναπτυγμένη και ταλαντευόμενοι ανάμεσα στη ζωή των αισθήσεων κι εκείνη του νου. Aιωρούνται ανάμεσα στους πόλους της εμπειρίας. Oι ζωές τους αναλίσκονται σε μια αστρική αναταραχή, αλλά έχουν σταθερά αυξανόμενα διαλείμματα όπου ο νους μπορεί να γίνει στιγμιαία αισθητός κι έτσι ανάλογα με την ανάγκη επιτυγχάνουν σημαντικές αποφάσεις. Πρόκειται για τους καλούς ευγενικούς ανθρώπους που ωστόσο ελέγχονται κυρίως από τη μαζική συνείδηση, επειδή είναι σχετικά μη σκεπτόμενοι. Mπορούν να επιστρατευθούν και να τυποποιηθούν με ευκολία απ’ την ορθόδοξη θρησκεία και κυβέρνηση και είναι τα “πρόβατα” της ανθρώπινης οικογένειας.
6. Oι ψυχές που σκέφτονται και είναι διάνοιες. Αυξάνονται σε αριθμό σταθερά και αποκτούν ισχύ καθώς οι εκπαιδευτικές μας διαδικασίες και οι επιστημονικές μας ανακαλύψεις φέρνουν αποτελέσματα και διευρύνουν την ανθρώπινη επίγνωση. Aποτελούν την κρέμα της ανθρώπινης οικογένειας και είναι οι άνθρωποι που φτάνουν στην επιτυχία σε κάποιο τμήμα της ανθρώπινης ζωής. Eίναι συγγραφείς, καλλιτέχνες, στοχαστές σε διάφορα πεδία της ανθρώπινης γνώσης κι έφεσης, πολιτικοί, θρησκευτικοί ηγέτες, επιστήμονες, ειδικευμένοι εργάτες και τεχνίτες κι όλοι εκείνοι που, αν και στις πρώτες τάξεις, παίρνουν ωστόσο ιδέες και προτάσεις κι εργάζονται μαζί τους για το υπέρτατο όφελος της ανθρώπινης οικογένειας. Eίναι οι ζηλωτές του κόσμου κι όσοι αρχίζουν να περιέχουν το ιδανικό της υπηρεσίας στη συνείδησή τους.
7. Εκείνες οι ψυχές των οποίων η αίσθηση επίγνωσης στο φυσικό πεδίο είναι πια τέτοιας τάξης ώστε μπορούν να περάσουν στη Δοκιμαστική Aτραπό. Eίναι οι μυστικιστές, με συνείδηση της δυαδικότητας, διχασμένοι ανάμεσα στα ζεύγη των αντιθέτων, αλλά είναι ακόμη ανίκανοι να ησυχάσουν μέχρι να πολωθούν στην ψυχή. Eίναι οι ευαίσθητοι, αγωνιζόμενοι άνθρωποι που ποθούν την αποδέσμευση από την αποτυχία και την ύπαρξη στον κόσμο σήμερα. Oι νοητικές φύσεις τους είναι ζωντανές και δραστήριες αλλά δεν μπορούν ακόμη να τις ελέγξουν όπως πρέπει και η ανώτερη φώτιση παραμένει προς το παρόν μια χαρμόσυνη ελπίδα και μια τελική δυνατότητα.
8. Oι ψυχές των οποίων η νοημοσύνη και η αγαπητική φύση αρχίζουν να είναι τόσο αφυπνισμένες και ολοκληρωμένες ώστε μπορούν ν’ αρχίσουν να διανύουν την Aτραπό της Mαθητείας. Eίναι οι πρακτικοί μυστικιστές ή οι αποκρυφιστές των σύγχρονων καιρών.
9. Oι ψυχές που είναι μυημένες στα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. Είναι ψυχές που δεν έχουν μόνο συνείδηση των φορέων έκφρασής τους, της ολοκληρωμένης προσωπικότητας κι επίσης συνείδηση των εαυτών τους σαν ψυχών, αλλά γνωρίζουν πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως “η ψυχή μου και η ψυχή σου” αλλά απλώς “η Ψυχή”. Tο γνωρίζουν αυτό όχι μόνο σαν νοητική πρόταση και σαν αισθητή πραγματικότητα, αλλά επίσης σαν γεγονός στη δική τους συνείδηση.
10. Oι ψυχές που έχουν επιτύχει την αποδέσμευση από όλους τους περιορισμούς της μορφικής φύσης και κατοικούν αιώνια στη συνείδηση της Μίας Ψυχής, αποσυρμένες από την ταύτιση με οποιαδήποτε έφεση της μορφικής ζωής, αδιάφορο πόσο πολύ αναπτυγμένης. Mπορούν και χρησιμοποιούν τη μορφή κατά βούληση για τους σκοπούς του γενικού καλού. Είναι οι Διδάσκαλοι της Zωής, οι τέλειοι μύστες.
(Από το βιβλίο Εσωτερική Ψυχολογία II, σελ.203 – 208 Αγγλ.)
-------------------------------

Η παραπάνω παράθεση έχει σαν σκοπό να δείξει την εξέλιξη από την σκοπιά της ψυχής:
Αυτό που δεν φαίνεται άμεσα είναι ότι από το στάδιο ένα έως και το έξη κυριαρχεί η προσωπικότητα, ...

Αμέσως μετά, δηλαδή από το έβδομο έως και το ένατο στάδιο ο άνθρωπος μαθητής επαναπροσανατολίζεται σταδιακά προς τον κόσμο της Αθάνατης Ψυχής και παίρνει τις τρεις πρώτες μυήσεις ελέγχοντας με κάποια πληρότητα τους τρεις φορείς της προσωπικότητας.

Το έβδομο στάδιο είναι εκείνο του Δόκιμου Μαθητή που αναλαμβάνει εν συνειδήσει να δομήσει τον χαρακτήρα της προσωπικότητάς του. Αυτό σημαίνει ότι εργάζεται συνειδητά στην καθημερινότητα με τις αρνητικές ιδιότητες της προσωπικότητας και σιγά σιγά στο διάστημα αρκετών ενσαρκώσεων ο χαρακτήρας του καθαρίζεται από τα δεκάδες ελαττώματα. ...
-------------------------------

Παραθέτω επίσης ένα πάρα πολύ σημαντικό απόσπασμα από το βιβλίο της «Πραγματείας επί της Λευκής Μαγείας».

“Εγώ ειμί” – η κραυγή κάθε ανθρώπινου όντος· “Εγώ ειμί ο” – η κραυγή κάθε προσωπικότητας που αντιλαμβάνεται την εαυτότητά της και χρησιμοποιεί την προσωπικότητά της για να εκφράσει τη θέληση της ενοικούσας οντότητας, του αληθινού προσώπου. “Εγώ ειμί ο Ων” – η κραυγή της ατομικής ψυχής καθώς χάνεται μέσα στο όλο και αντιλαμβάνεται την εναδικότητά της με την ψυχή ή τον εαυτό του παντός.
Τα χαρακτηριστικά του ατόμου που αρχίζει να λειτουργεί σαν προσωπικότητα, θα μπορούσαν ν’ απαριθμηθούν σύντομα ως εξής. Είναι απλά και σαφή και κατεξοχήν ιδιοτελή. Ας μη λησμονούμε ότι το πρωτόγονο βήμα πάνω στο δρόμο της εαυτότητας είναι κατ’ ανάγκη η ιδιοτέλεια. Ας θυμόμαστε εξίσου καλά ότι το πρώτιστο εμπόδιο για μια προχωρημένη και πολύ εξελιγμένη προσωπικότητα είναι η εαυτότητα, ή η παράταση της ιδιοτελούς στάσης. Τα χαρακτηριστικά συνεπώς στην αλληλοδιάδοχη ανάπτυξή τους είναι τα ακόλουθα:

1. Η ικανότητα να λέμε εγώ είμαι, εγώ επιθυμώ, εγώ ποθώ, εγώ θέλω.
2. Η συνείδηση της ύπαρξης στο κέντρο του μικροσκοπικού μας σύμπαντος. “Γύρω μου οι Ουρανοί κινούνται και τα αστέρια περιφέρονται στις τροχιές τους”, είναι το έμβλημα αυτού του σταδίου.
3. Η αίσθηση του δράματος και η ικανότητα να βλέπουμε τον εαυτό μας σαν το κέντρο του περιβάλλοντός μας.
4. Η αίσθηση της ευθύνης και η τάση να θεωρούμε τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας που μας περιστοιχίζουν σαν εξαρτώμενα από μας.
5. Η αίσθηση της σπουδαιότητας – η απόρροια του παραπάνω. Εμφανίζεται σαν δύναμη κι επιρροή εκεί όπου υπάρχει μια πραγματική και σταθερά αφυπνιζόμενη οντότητα πίσω από το ‘πρόσωπο’ και σαν καυχησιολογία και κομπορρημοσύνη εκεί όπου λειτουργεί ένα μικρό ιδιοτελές πλάσμα.
6. Η δύναμη να χρησιμοποιούμε ολόκληρο τον εξοπλισμό μας έτσι ώστε ο νους κι ο εγκέφαλος να λειτουργούν συγχρονισμένα κι ως εκ τούτου η συναισθηματική φύση να υποτάσσεται, ν’ αναστέλλεται ή να ελέγχεται. Συνεπάγεται τη σταθερή ανάπτυξη της δύναμης να χρησιμοποιούμε τη σκέψη.
7. Η ικανότητα να ζούμε μια συντονισμένη ζωή, έτσι ώστε ολόκληρος ο άνθρωπος να λειτουργεί και να καθοδηγείται από το σκοπό (που εκφράζει την ενέργεια της θέλησης), από την επιθυμία (που εκφράζει την ενέργεια της συναισθηματικής ή ψυχιστικής φύσης) και από τη ζωτικότητα που παρασύρει το φυσικό φορέα σε ευθυγράμμιση με το σκοπό και την επιθυμία.
8. Η δύναμη να επηρεάζουμε, να παρασύρουμε, να καθοδηγούμε και να κρατούμε τους άλλους μέσα στην ακτίνα του ατομικού σκοπού και επιθυμίας.

Όταν προσεγγισθεί αυτό το στάδιο, οι τρεις ενέργειες που συνιστούν την προσωπικότητα έχουν επιτυχώς συγχωνευθεί και σμίξει κι ο μηχανισμός ή το όργανο του ενοικούντος εαυτού είναι ένα χρησιμοποιήσιμο και πολύτιμο εφόδιο. Ο άνθρωπος είναι μια ισχυρή προσωπικότητα και γίνεται το κέντρο μιας ομάδας· βρίσκει ότι είναι εστιακό σημείο άλλων ζωών κι ένα μαγνητικό άτομο με επιρροή που δεσπόζει σε άλλους, συντονίζοντας ανθρώπινες μονάδες σε ομάδες και οργανισμούς. Γίνεται αρχηγός οργανώσεων και κομμάτων, θρησκευτικών και πολιτικών σωμάτων και σ’ ορισμένες περιπτώσεις εθνών. Έτσι οι κυρίαρχες προσωπικότητες έρχονται σε ύπαρξη και βρίσκουν τον εαυτό τους· ανακαλύπτουν έτσι τη διάκριση μεταξύ του κέντρου δύναμης – του εαυτού – και του εξοπλισμού· τελικά αποκτούν συνείδηση του προορισμού με την αληθινή έννοια του όρου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η αλληλοδιάδοχη ανάπτυξη συνοδεύεται από μια εσώτερη ανάπτυξη της ψυχικής επίγνωσης, μολονότι ο τρόπος έκφρασης της εσώτερης αυτής ανάπτυξης εξαρτάται κυρίως από την ακτίνα στην οποία βρίσκεται η πνευματική Οντότητα.
Ένα σημείο πρέπει εδώ να σημειωθεί και στο σημείο αυτό οι ζηλωτές πρέπει να δώσουν προσοχή. Η συνήθης έννοια των λέξεων “πνευματική ανάπτυξη” είναι κυρίως εκείνη της ανάπτυξης της θρησκευτικής κατανόησης. Ο άνθρωπος θεωρείται πνευματικός αν ενδιαφέρεται για τις παγκόσμιες Γραφές, αν είναι μέλος κάποιας Εκκλησίας κι αν ζει τη ζωή αγίου. Αλλά αυτός δεν είναι αληθινός ορισμός γιατί δεν είναι επαρκώς περιεκτικός. Προέκυψε από την αποτύπωση στην ανθρώπινη σκέψη και τις ορολογίες της Ιχθυακής Εποχής και την επίδραση της έκτης ακτίνας και του έργου της Χριστιανικής Εκκλησίας – όλα πολύ αναγκαία και όλα ενδόμυχα στο μεγάλο σχέδιο, αλλά τα οποία (διαχωρισμένα από το αιώνιο πλαίσιο τους) οδηγούν σε υπερέμφαση ορισμένων θείων εκφράσεων και σε παραγνώριση άλλων εξίσου ζωτικών εκδηλώσεων της θείας συνείδησης.
Η αληθινή σημασία των λέξεων “πνευματική ανάπτυξη” είναι πολύ πιο πλατιά και πιο περιεκτική απ’ ό,τι η εκδήλωσή τους με το μέσον της θρησκευτικής και μυστικιστικής φιλολογίας και των οργανώσεων για τη μετάδοση της μεταφυσικής αλήθειας. Η δύναμη, ο σκοπός και η θέληση είναι θείες ποιότητες κι εκφράσεις και παρουσιάζονται με ίση διαύγεια μέσω ενός Μουσολίνι ή μέσω ενός Πάπα. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις ο μηχανισμός έκφρασης τροποποιεί και υποβιβάζει τις ποιότητες και λειτουργεί σαν εμπόδιο. Μια δυναμική προσωπικότητα μπορεί να λειτουργεί σ’ οποιοδήποτε πεδίο της ανθρώπινης έκφρασης και το έργο της θα δικαιολογεί τη λέξη πνευματικός στο βαθμό που θα βασίζεται σε υψηλό ιδεαλισμό, στο μέγιστο καλό του μέγιστου αριθμού και σε αυτοθυσιαστική προσπάθεια. Τα τρία αυτά – ιδεαλισμός, ομαδική υπηρεσία και θυσία – είναι χαρακτηριστικά εκείνων των προσωπικοτήτων που γίνονται όλο και πιο ευαίσθητες στην ψυχική όψη, όπου οι ποιότητες αυτής της ψυχής είναι η γνώση, η αγάπη και η θυσία.
Αυτός είναι ο λόγος που η έμφαση όλων των σχολών του αληθινού εσωτερισμού τίθεται στο κίνητρο. Οι άνθρωποι που έχουν έντονη ατομικότητα κι αναπτύσσουν ομαδική συνείδηση θα βρουν αναπόφευκτα σε κάποια ζωή το δρόμο τους προς τις εσωτερικές σχολές και πρέπει να καθοδηγηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε η ψυχική φύση να περιβάλει, να κατανικήσει και να χρησιμοποιήσει την προσωπικότητα.
Τα εξέχοντα χαρακτηριστικά εκείνων των προσωπικοτήτων που δεν είναι ακόμη ψυχικά επικεντρωμένες ή ελεγχόμενες, είναι η επιβολή, η φιλοδοξία, η υπερηφάνεια και η έλλειψη αγάπης για το σύνολο, μολονότι συχνά φανερώνουν αγάπη για όσους τους είναι απαραίτητοι ή για την άνεσή τους.
Έχετε λοιπόν στην αλληλοδιάδοχη ανάπτυξη της ανθρωπότητας τα ακόλουθα στάδια:

1. Εκείνο της ζωώδους συνείδησης.
2. Το συναισθηματικά πολωμένο άτομο, ιδιοτελές και διεπόμενο από την επιθυμία.
3. Τα δύο παραπάνω στάδια συν μια αυξανόμενη διανοητική σύλληψη των συνθηκών του περιβάλλοντος.
4. Το στάδιο της ευθύνης προς την οικογένεια ή τους φίλους.
5. Το στάδιο της φιλοδοξίας και της λαχτάρας για επιρροή και δύναμη σε κάποιο πεδίο της ανθρώπινης έκφρασης. Αυτή οδηγεί σε ανανεωμένη προσπάθεια.
6. Το συντονισμό του εξοπλισμού της προσωπικότητας κάτω από την παραπάνω παρόρμηση.
7. Το στάδιο της επιρροής που χρησιμοποιείται εγωιστικά και συχνά καταστρεπτικά επειδή τα ανώτερα ζητήματα δεν αναγνωρίζονται ακόμη.
8. Το στάδιο μιας σταθερά αυξανόμενης ομαδικής επίγνωσης. Αυτή θεωρείται:
α. Σαν ένα πεδίο ευκαιρίας.
β. Σαν μια σφαίρα υπηρεσίας.
γ. Σαν ένας τόπος όπου η θυσία για το καλό όλων γίνεται θαυμαστά εφικτή.

Το τελευταίο αυτό στάδιο τοποθετεί τον άνθρωπο στην ατραπό της μαθητείας, που περιλαμβάνει, περιττό να ειπωθεί, εκείνο της αρχικής φάσης, τη δοκιμασία ή εξέταση.
Το πρόβλημα συνίσταται στη διακρίβωση της βαθμίδας της κλίμακας και της φάσης στην οποία βρίσκεται κανείς σε κάθε ιδιαίτερη στιγμή. Πίσω από κάθε ανθρώπινο ον εκτείνεται μια μακρά σειρά ζωών και μερικοί κατευθύνονται τώρα στο στάδιο της δεσπόζουσας ιδιοτελούς έκφρασης της προσωπικότητας και καθίστανται άτομα με πλήρη συνειδητή επίγνωση. Συνιστά γι’ αυτούς στον ίδιο βαθμό βήμα προς τα εμπρός όσο και η μαθητεία για όλους εσάς. Άλλοι είναι ήδη προσωπικότητες κι αρχίζουν να πειραματίζονται με την ενέργεια που ρέει μέσα απ’ αυτούς και να συγκεντρώνουν γύρω τους εκείνους τους ανθρώπους που δονούνται στο δικό τους φθόγγο και για τους οποίους έχουν ένα σαφές μήνυμα. Απ’ όπου και οι μυριάδες των μικρών ομάδων παντού στον κόσμο, που εργάζονται σε κάθε γνωστό πεδίο της ανθρώπινης έκφρασης. Άλλοι προχώρησαν πέρα απ’ αυτό το στάδιο και αποκεντρώνονται από την έκφραση της προσωπικότητας στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης ζωής και υποκινούνται από μια ενέργεια που είναι η ανώτερη όψη της ενέργειας της προσωπικότητας. Δεν εργάζονται πια, ούτε σχεδιάζουν και αγωνίζονται για να εκφράσουν τις προσωπικότητές τους και να πραγματοποιήσουν την ατομική τους κρούση στον κόσμο ή να συγκεντρώσουν μαγνητικά γύρω τους μια ομάδα ανθρώπων που προσβλέπουν σ’ αυτούς κι έτσι τροφοδοτούν τις πηγές της υπερηφάνειας και της φιλοδοξίας τους και τους καθιστούν άτομα με επιρροή και σπουδαιότητα. Αρχίζουν να βλέπουν τα πράγματα με μια νεότερη και πιο αληθινή προοπτική. Στο φως του Συνόλου το φως του μικρού εαυτού σβήνει, όπως ακριβώς το φως που ενυπάρχει σε κάθε άτομο του σώματος συγκεντρώνεται κι εξαλείφεται απ’ το φως της ψυχής, όταν αστραποβολήσει σ’ όλη της τη δόξα.
Όταν αυτό το στάδιο της αφιλαυτίας, της υπηρεσίας, της υποταγής στον Έναν Εαυτό και της θυσίας για την ομάδα γίνει ο αντικειμενικός σκοπός, ο άνθρωπος έχει φτάσει στο σημείο όπου μπορεί να γίνει δεκτός σ’ εκείνη την ομάδα των παγκόσμιων μυστικιστών και γιγνωσκόντων και ομαδικών εργατών, που είναι η αντανάκλαση στο φυσικό πεδίο της πλανητικής Ιεραρχίας.
(Από το βιβλίο της «Πραγματείας επί της Λευκής Μαγείας»).
-------------------------------

Αναρωτιέμαι πόσοι μπορούν να καταλάβουν την σπουδαιότητα του παραπάνω κειμένου!!!
Θα μπορούσαμε ίσως να το συζητήσουμε και τότε μερικοί θα εκπλαγούν!!!

Σε χαιρετώ φιλικά

Πολύ ενδιαφέροντα και τα νέα αποσπάσματα που παραθέτεις. Όσον αφορά το πρώτο (από την "Εσωτερική Ψυχολογία"), μολονότι αναγνωρίζω την αξία της συγκεκριμένης κατηγοριοποίησης, προτιμώ να βλέπω όλους τους ανθρώπους ως αυτό που είναι εν δυνάμει και να φωτίζω με τη σκέψη μου την καλύτερή τους έκφραση, ανεξαρτήτως του εξελικτικού σταδίου στο οποίο τυχαίνει να βρίσκονται σε μια δεδομένη συγκυρία. Προτιμώ πάντοτε να πιστεύω ότι είναι ανά πάσα στιγμή εφικτό ένα εξελικτικό άλμα ψυχικής συνείδησης το οποίο μπορεί να πυροδοτηθεί από κάτι... Αυτός ασφαλώς είναι ένας από τους δικούς μου τρόπους υπηρεσίας προς τον συνάνθρωπο.

Το δεύτερο απόσπασμα (από την "Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας") είναι πολύ σημαντικό για πολλούς λόγους. Κατ' αρχάς απενοχοποιεί το άτομο για την ιδιοτέλεια που επιδεικνύει στα πρώτα στάδια της απόκτησης "εαυτότητας". Πολλοί μαθητές εγκλωβίζονται στο παράπτωμα της ιδιοτέλειάς τους, την οποία αντί να αναγνωρίσουν ως έναν σταθμό στο μακρύ εξελικτικό τους ταξίδι, βλέπουν ως θανάσιμο εχθρό και προσπαθούν με κάθε τρόπο να την εξαλείψουν. Πιστεύω ότι οι μέθοδοι εξάλειψής της επικεντρώνουν και αλυσσοδένουν τη συνείδηση στο εγώ, αντί να βοηθούν το πέρασμα από την επίγνωση της προσωπικότητας στην επίγνωση της άφθαρτης ψυχής.

Η ακόλουθη φράση από το απόσπασμα:

quote:

---

Η δύναμη, ο σκοπός και η θέληση είναι θείες ποιότητες κι εκφράσεις και παρουσιάζονται με ίση διαύγεια μέσω ενός Μουσολίνι ή μέσω ενός Πάπα.

---

Προσωπικά πιστεύω ότι εμείς είμαστε που έχουμε τον πρώτο και τον τελικό λόγο στην προσωπική μας εξέλιξη...

Ωστόσο πράγματι γινόμαστε ατέρμονα λεία των ανυπέρβλητων δυνάμεων με τις οποίες συντονιζόμαστε και οι οποίες εντέλει μας εμφορούν. Οι αγγλόφωνοι το λένε "to be eaten by the gods". Το ζήτημα είναι ποιοι είναι οι θεοί/δυνάμεις που μας τρώνε... γιατί κάποιοι μας τρώνε και μας εξυψώνουν, μας φέρνουν πιο κοντά στην αθάνατη ψυχή μας (βλ. αγάπη, ανιδιοτέλεια, φροντίδα, συμπόνοια, κτλ.) ενώ άλλοι...

Να είσαι καλά.
Unseen

ΥΓ Είναι καλό να τους προσέχουμε αυτούς τους παμφάγους θεούς. Κυκλοφορούν σε οικογένειες, ξέρεις... Όταν συνδέεσαι με ένα από τα μέλη της, ακολουθούν και τα υπόλοιπα, εξίσου πειναλέα...

Προσέχω τον τρόπο της σκέψης σου και από τις άλλες φορές που έχουμε συναντηθεί.
Νομίζω ότι είσαι ένας αδογμάτιστος άνθρωπος που ερευνάει κάθε σοβαρή πληροφορία από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί σπάνια η σκέψη των ανθρώπων κινείται υπεράνω πολιτικών, θρησκευτικών, επιστημονικών, καλλιτεχνικών, εκπαιδευτικών, οικονομικών κτλ. προσεγγίσεων και δογμάτων. ... Έτσι δεν είναι;
Απλά ορισμένες φορές η κριτική σου διάθεση παρουσιάζεται κάπως ακραία, ...
Υπάρχει κάποια καθορισμένη αιτία γι’ αυτό, σκέψου, ...

Γι’ αυτό κατέληξες στο:

quote:

---

γιατί όταν έρθει το Τέλος (δεν αντιγράφουμε άλλο ....καπούτ...)... μπορεί να φωνάζεις ....όπως και ο καλός μας Χριστούλης πάνω στον σταυρό...
"Θεέ μου .. θεέ..μου γιατί με εγκαταλείπεις.."

---

quote:

---

Προσωπικά πιστεύω ότι εμείς είμαστε που έχουμε τον πρώτο και τον τελικό λόγο στην προσωπική μας εξέλιξη...

---

Γράφεις:

quote:

---

Δεν κάνω κριτική αγαπητέ oros777

---

Χαίρομαι που διάβασα στο εισαγωγικό σου μήνυμα για το ότι θα πρέπει να ξέρουμε πχ γιατί θα κάνουμε αστρική προβολή και να έχουμε συνείδηση (και) για αυτό.
Όπως χάρηκα που διάβασα σχετικά με τα μέντιουμ (διάμεσους) και πόσο δύσκολο είναι να μην είμαστε μέντιουμ κι εμείς οι ίδιοι.
Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε, αγαπητέ μου, πως κάθε φορά που ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με κάποιον στην ουσία υπερασπιζόμαστε ή απορρίπτουμε θεωρίες κι απόψεις που έχουμε εκλάβει ως μέντιουμ.
Και για αυτό - όπως αναφέρεις κι εσύ - είναι τόσο μάταια αυτή η αντιπαράθεση...
Είναι σα μια αλυσίδα που οι κρίκοι της δεν έχουν τελειωμό.
Κάποιος άνθρωπος, που έχει ήδη υποβληθεί, υποβάλλει εμάς κι εμείς με την σειρά μας υποβάλλουμε έναν άλλον άνθρωπο για να συνεχιστεί ένας φαύλος κύκλος.

Τέλος, είναι πολύ χρήσιμη η αναφορά για την απροσωπία.

In anticipation of my resurrection...

Αρχικά ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
(Ελπίζοντας ότι δεν με υποβάλλεις, ... αστειεύομαι).

Ετοιμαζόμουν να γράψω στην αγαπητή Unssen γιατί προηγήθηκε και προσπαθώ να κρατώ κάποια σειρά στις απαντήσεις μου, αλλά μόλις διάβασα το δικό σου μήνυμα ... και θα κάνω μια εξαίρεση.
Στην αγαπητή Unseen θα απαντήσω αύριο το πρωί.

Παρατηρώ από το παραπάνω γραπτό σου ότι έχεις εμβαθύνει πάρα πολύ σ’ αυτό το θέμα των υποβολών.
Είναι έτσι ακριβώς όπως το λες, όλοι μας είμαστε από τότε που γεννιόμαστε θύματα υποβολών και λειτουργούμε συνεχώς ως μέντιουμ – διάμεσα.
Η προσωπικότητά μας λειτουργεί συνεχώς με αφετηρία αυτές τις υποβολές, ...

Έγραψες:

quote:

---

Κάποιος άνθρωπος, που έχει ήδη υποβληθεί, υποβάλλει εμάς κι εμείς με την σειρά μας υποβάλλουμε έναν άλλον άνθρωπο για να συνεχιστεί ένας φαύλος κύκλος.

---

Γνώθι σαυτόν

quote:

---

Αυτόν τον παράγοντα επειδή τον γνωρίζουν σε κάποιο βαθμό ορισμένοι επιτήδειοι που σίγουρα δεν ανήκουν στις δυνάμεις της απελευθέρωσης του πλανήτη από τον παραπάνω παράγοντα των υποβολών, κάνουν οτιδήποτε σήμερα για να κρατούν τον κόσμο κοιμισμένο.
Το θέμα είναι τεράστιο και όλα τα μέσα της μαζικής ενημέρωσης έχουν ευθύνη, καθώς επίσης οι παγκόσμιες διαφημιστικές εταιρίες οι οποίες γνωρίζοντας τις αδυναμίες των μέσων πολιτών για την ΑΠΟΛΑΥΣΗ, συνεχώς τονίζουν αυτόν τον παράγοντα υποβάλλοντας προς διάφορες κατευθύνσεις, ... συντηρώντας τον ύπνο μας, ...

---

Σ' αυτήν την περίπτωση η υποβολή η οποία γίνεται είναι συνειδητή, εκούσια κι εξυπηρετεί κάποιον συγκεκριμένο σκοπό.
Ίσως τα αποτελέσματα μεταξύ μιας υποβολής που γίνεται από έναν άνθρωπο άθελα του με αυτά μιας συνειδητής υποβολής να είναι παρόμοια, τα κίνητρα όμως είναι αυτά που διαφοροποιούν την ίδια την πράξη.

Είναι πολύ διαφορετικό να πέσεις θύμα μιας υποβολής από έναν συνάνθρωπο του ο οποίος μπορεί να αναπαράγει μια θεωρία επειδή κάποιος άλλος του την υπέβαλε, κι είναι πολύ διαφορετικό να σε υποβάλλουν με τρόπο καλοδουλεμένο και στημένο.
Κι η διαφορά είναι στην χειραγώγηση της συνείδησης του άλλου, είναι σα να "παίζεις" με εκείνον.

Ας μην κοιτάξουμε πολύ μακριά, ας δούμε στην καθημερινότητα μας τι συμβαίνει.
Από την τηλεόραση με την διαφήμιση αυτοκινήτων, με τα δάνεια, με εξελιγμένα κινητά τηλέφωνα, με την ταμπελοποίηση ανθρώπων και καταστάσεων ανάλογα με το τι έχουν αποφασίσει άλλοι για αυτά και το προφίλ το οποίο επιθυμούν να δούμε για αυτά.

In anticipation of my resurrection...

Παρομοίως σ’ ευχαριστώ.

Συμφωνώ με όλα όσα ανέφερες.

Να είσαι καλά. Κλείνω για να το μήνυμα προς την αγαπητή Unssen που σου είπα χθες βράδυ.

(Πολύ δυσκολεύομαι με το άνοιγμα της διεύθυνσης του esoterica, κάθε φορά που συνδέομαι με το forum. Υπάρχει περίπτωση να διορθωθεί κάποτε η κατάσταση;).

Καλημέρα

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr