Σαν βέλος σκότωσα τον Αχιλλέα στην Τροία,σαν σκυλί περίμενα τον Οδυσσέα στην Ιθάκη,είμουν το πόδι στο φαύλο ποταμό του Ηράκλειτου.Ο Εμπεδοκλής ήταν φίλος μου και με τον Αναξαγόρα και τους άλλους φυσικούς αρνήθηκα τις μυθολογικές πεποιθήσεις των Ελλήνων. Είμουν η σκιά στην σπηλιά του Πλάτωνα, και αρνήθηκα τον ιδεαλισμό του όταν άκουσα την διαλεκτική του Σωκράτη, στον οποίο έδωσα το κώνειο με κάποια κρυφή ευχαρίστηση. Υπήρξα το τελικό αίτιο του Αριστοτέλη και στην ράχη μου μετέφερα ως στις Ινδίες τον Μέγα Αλέξανδρο και την επαρσή του.Χόρεψα τον χορό του Σίβα και έμαθα να καταστρέφω δημιουργικά, αγάπησα την Παρβάτι, ξύπνησα τον Βούδα από τον τροχό του Ύπνου και παραμένω ακόμα η εκπνοή του Μπράχμα.
Ο κυνισμός μου έσπασε το πυθάρι του Διογένη και ως Φυσικό δίκαιο των στωικών δημιουργησα τον ανθρωπισμό. Αφού κατάπια το τετραπλό φάρμακο του Επικουρου,σαν Πλωτίνος εισήγαγα τον δυισμό στον χριστιανισμό. Βασάνισα τόσο πολυ τον Χριστό στον κήπο των ελαιων που έστειλε τον Ιουδα να τον προδώσει. Ύστερα ήρθε ο Μεσαίωνας...

Ευτυχώς Αναγεννήθηκα και είδα οτι η γη γυρίζει. Είμουν το συγχωροχάρτι που έσκισε ο Λούθηρος και η Έκταση της μοναξιάς που στοιχειωσε την Σκέψη του Σπινόζα.Άφησα τον κόσμο καθαρότερο ως Χιούμ και Μπέρκλει για να τον μολύνει αργότερα με την ιθική του ο Καντ. Υπήρξα το Παγκόσμιο Πνευμα του Χεγκελ μέχρι που έφερα τον ρομαντισμό στην καρδιά των ανθρώπων.Αργότερα είμουν ο πίθηκος του Δαρβίνου και ο Φρόιντ με βοήθησε να καταλάβω γιατι συμπεριφέρομαι σαν τέτοιος όταν πρόκειται να πηδήξω. Είμαι η Αιώνια τρέλα που Επιστρέφει στον Νίτσε, και η καταραμένη Ελευθερία του Σαρτρ.

Δεν θα είμαι τίποτα άλλο πια.*

Νιώθω σαν Άτλας που σηκώνει την βαριά σφαίρα της Αγνοιας μας, ή σαν άλλος Χριστόφορος που κουβαλά το νεκρό κουφάρι του χρίσματος.Θέλω να αδειάσω, να ξεφορτωθώ, να πετάξω από πάνω μου όλα όσα με βαραίνουν.Να μείνω άδειος και να είμαι ολόκληρος μια Κενή Διαθήκη.Εσείς είστε οι κληρονόμοι μου..

Τζαβάρας Εμμανουήλ

Αγαπώ τα βιβλία μου με όλο το απαραίτητο μίσος που η αγάπη περιέχει. Διάβαζα από μικρός τις ιστορίες που πλάθουν οι μεγάλοι. Έβρισκα διασκεδαστική την πολυπλοκότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τον κόσμο,τόσο που δεν θυμάμαι καθόλου τις ιστορίες παρά μονάχα το πρόσωπο μου να γελάει στα πλατύσκαλα της εξώπορτας του σπιτιού μου τα μακρινά καλοκαίρια και στο κρεββάτι μου τα νωχελικά γεμάτα βροχή χειμωνιάτικα απογεύματα. Στα δεκατρία μου φθινόπωρα ο πατέρας,μου χάρισε το πρώτο βιβλιαράκι τσέπης με τίτλο “Η μεγάλη έκρηξη”.Δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα. Τα άστρα του βιβλίου δεν είχαν σχέση με την αδιαφορία των άστρων του ουρανού μου. Μεγάλωσα,μα γελάω ακόμη. Διαβάζω βιβλία γιατί διασκεδάζω με την άγνοια μας,χορταίνω γέλια με τις επινοήσεις μας,πόσες και πόσες συγκινήσεις με επισκέπτονται από την περιγραφή αιτιών και αποτελεσμάτων! Ωστόσο αυτό που κυρίως με ενδιαφέρει είναι ο άνθρωπος πίσω από το βιβλίο. Αυτοϊκανοποιούμαι στην προσπάθεια μου να διερευνήσω την φιγούρα του,την κοινωνική του θέση,την ψυχή που ντύνει αυτόν και τις λέξεις του. Είναι μια πονηρή διασκέδαση που χρειάζεται τέχνη και μαεστρία δηλαδή καθαρόαιμη υποκρισία.
Ποιητές και συγγραφείς. Οι πρώτοι ψεύδονται με τον ρυθμό οι δεύτεροι με την έλλειψη του. Ωστόσο και οι δύο ψεύδονται με τις προθέσεις τους. Ζωή είναι ιστορίες που τις διηγείται η Τέχνη για να μας πείσει πόσο όμορφη είναι. Η αυτογνωσία μου επιβάλει να σας ενημερώσω πως ποιητές και συγγραφείς όλοι τους είναι, συνειδητά γνήσιοι κάλπηδες.

Η εποχή μας, ένα χωράφι μεταλλαγμένων προϊόντων , είναι το γονιμότερο έδαφος για να καλλιεργηθεί ένα νέος τύπος ανθρώπου από τον σπόρο μιας αρχαίας πρόληψης. Ο άνθρωπος αυτός αποτέλεσμα μιας εποχής νευρωτικής, βίαια ειρηνικής , με υψηλό βιωτικό επίπεδο, διαθέτοντας μόρφωση δηλαδή μηχανική σκέψη, είναι αυτός που στρέφεται πιο πολύ στην μεταφυσική νόηση και επιζητά εκεί να αποκτήσει αυτό που πιο πολύ του λείπει:Το Πνεύμα.

Η έλλειψη πνεύματος είναι η αιτία που αναζητεί -και όχι η απόδειξη ότι διαθέτει!- κάτι να γεμίσει το άδειο κουφάρι που ονομάζει “όχημα”, “ένδυμα” ή “ναό”.Οι λέξεις αυτές και μόνο δείχνουν την βιομηχανική καταγωγή της σκέψης τους! Είναι λοιπόν η ρηχότητα τους , η αστραφτερή επιφανειακότητα που τους στρέφει στην αναζήτηση.Θεωρούν την ενασχόληση τους με την μεταφυσική ως ανώτερου τύπου ενασχόληση,όμως αυτή είναι απλά μια αφέλειά τους.Το να ξεχωρίσουν από το κοπάδι είναι ίσως η βασική και η πιο ευγενική τους ανάγκη, το μόνο που καταφέρνουν και ίσως με κάποια υπερηφάνεια είναι να ανοίκουν σε ένα κοπάδι που απλώς ξεχωρίζει από τα άλλα.

Έτσι γεννήθηκε ο εσωτερισμός, ο πιο επικίνδυνος συνδυασμός φιλοσοφιών που εναντιώνεται σε κάθε υγιεινή του νου.Δεν κάνει θόρυβο,πλησιάζει ύπουλα μιας και δεν υπάρχει γνώση που να μην έχει οικειοποιηθεί και ξάφνου πριν καλά καλά το καταλάβεις έχεις βρεθεί μέσα σε έναν κόσμο μαγικό που υπόσχεται τα πάντα και εξυψώνει εσένα και την πεζή σου πραγματικότητα σε άπειρες διαστάσεις που προσφέρονται ώστε να γίνεις ανώτερος, καλύτερος και να εξασφαλίσεις έναν καλύτερο τάφο σε κάποια γωνιά του αστρικού.

Δεν είναι μακριά ο καιρός που όλα θα έχουν μολυνθεί ακόμα και η επιστήμη το ύστατο καταφύγιο της γνώσης θα τεθεί στην υπηρεσία του εσωτερισμού.Ο κόσμος θα παλεύει για την μεταθανάτια ζωή του, θα απαγγέλλει μάντραμς, θα κάνει γιόγκα, θα θεραπεύεται μόνος του χρησιμοποιώντας πέτρες & αρώματα και θα προετοιμάζεται για την εκρίζωση της ψυχής του από την σάρκα.

Η ζωή είναι ένα όνειρο λένε...Το θέμα είναι όταν θα ξυπνήσουμε στον άλλο κόσμο να έχουμε σωθεί και να μην ξαναγεννηθούμε...

Ο εσωτερισμός είναι ο μεσαίωνας του μέλλοντος μα σαφώς το τελευταίο και καλύτερο προπύργιο του αρνητή της Ζωής...

Ας δούμε τι επιθυμεί η θρησκεία από τον πιστό της.Να προσεύχεται,να γονατίζει,να υποκλίνεται σε κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό του,να μην τσιγκλά τον διπλανό του, γενικά να κάθεται ήσυχος και πράος.
Αυτό που αλλάζει στον εσωτερισμό είναι οι λέξεις που πράγματι φαντάζουν πιο γοητευτικές:

Αν κάθε μέρα που ζούμε μας φέρνει πιο κοντά στο θάνατο,τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε φτιαγμένοι από θάνατο. Αν πάλι μας φέρνει πιο κοντά στην αιώνια ζωή όπως μας υποσχέθηκαν οι θρησκευτικοί ηγέτες,θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε φτιαγμένοι από ζωή. Μα κανείς εσωτεριστής δεν σκέφτηκε ότι στην αιώνια ζωή,πεθαίνεις αιώνια;

Η πιο ευγενής αρετή ενός εσωτεριστή είναι να ποδοπατεί τον εαυτό του.Αυτό ονομάζει ατραπό σε πείσμα της ψυχολογίας που το ονομάζει σοδομαζοχισμό.

Ο Μυστικός άνθρωπος σκάβει βαθιά μέσα στο παρελθόν και ανασύρει όλες εκείνες τις ευχάριστες αλήθειες που αρμόζουν στο μυστικιστικό του βίωμα.Με μεγάλη υπερηφάνεια αφαιρεί την υπερηφάνεια του σύγχρονου ανθρώπου καθώς τον ενημερώνει για την σύγχρονη γλώσσα της αρχαίας σοφίας.Αυτός ο ρόλος είναι το ουσιαστικότερο γνώρισμα ενός εσωτεριστή και είναι σαφώς ένα χρήσιμο λειτούργημα για την κοινωνία μας.Δεν θα μπορούσε εξάλλου να είναι αλλιώς, μιας και ο εσωτεριστής δεν διαθέτει καμία ικανότητα για δημιουργία νεωτερισμών.Έτσι δικαιολογείται και η ύποπτη προσκόλληση στο παρελθόν.Συμπερασματικά δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο μυστικός είναι ένας αρχαιολόγος της γνώσης.Η λογοδιάρροια που τον διακρίνει είναι απλώς μια περιήγηση στο μουσείο του.

Το κάλεσμα πνευμάτων είναι μια ακόμη απόδειξη ότι οι εσωτεριστές δεν διαθέτουν δικό τους.

Τα οχτώ περιοδικά εσωτερικής και μεταφυσικής θεματολογίας,τα αμέτρητα βιβλία για άλλους κόσμους, οι τριάντα τόσες σχολές εσωτερισμού και οι τέσσερις εκπομπές περί ανεξήγητου στην τηλεόραση συνηγορούν υπέρ της ανιδιοτέλειας του εσωτερισμού..

Αν τεντώσουμε την προσοχή μας,τα αυτιά μας και τα μάτια μας την στιγμή που μιλά ένας εσωτεριστής θα αντιληφθούμε όλη εκείνη την επιτηδευμένη σοβαρότητα με την οποία επικαλείται τις πιο κούφιες μα ωστόσο γοητευτικές λέξεις όπως δημοκρατία,ανιδιοτέλεια,αλήθεια,αγάπη.Τις επικαλείται γιατί ο ίδιος δεν διαθέτει καινούργιες αξίες ούτε είναι προορισμένος να δημιουργήσει νέες.

Ένας εσωτεριστής διαβάζει βουδισμό και αναφωνεί:Αυτό είναι εσωτερισμός!Διαβάζει Πλάτωνα και λέει το ίδιο.Στα πάντα βλέπει τον εαυτό του και τον -ισμό που αντιπροσωπεύει,καταντά να είναι ο ιδανικός οικειοποιητής γνώσης.Όμως εκείνος θα σου πεί πως δεν είναι εγωιστής!Πρόκειται σίγουρα για άνθρωπο με κακή συνείδηση.

Ο μυστικός ερευνώντας τις απόκρυφες,τις μυστικές και ανεξήγητες γνώσεις του παρελθόντος κινείται με γρήγορους ρυθμούς στην ιστορία.Καταντά μετά από λίγο να αντιλαμβάνεται τα πάντα ανάποδα και προς τα πίσω

Ο εγωισμός είναι ένας απλός καθρέπτης.Δείχνει τα κοντινά πράγματα μεγάλα και σημαντικά και τα μακρινά μικρά και ασήμαντα.Ο εσωτεριστής θέλει να σπάσει όλους τους καθρέπτες.Δεν το κάνει από ανιδιοτέλεια απλά δεν αντέχει την άσχημη του όψη.

Ο εγωισμός είναι ένας απλός καθρέπτης.Δείχνει τα κοντινά πράγματα μεγάλα και σημαντικά και τα μακρινά μικρά και ασήμαντα.Ο εσωτεριστής θέλει να σπάσει όλους τους καθρέπτες.Δεν το κάνει από ανιδιοτέλεια απλά δεν αντέχει την άσχημη του όψη.

Εδώ τα πράγματα είναι απλά.Η τελετουργία που αγαπά τους ανθρώπους του συμβολισμού,είναι η κυρίαρχη αρχή για όσους έχουν ανάγκη από έναν ομαδικό συνειδησιακό μετασχηματισμό. Άνθρωποι που δεν έχουν επικοινωνία με τον ρυθμό ανανέωσης της φύσης, έχοντας ανάγκη να αλλάξουν τον εσωτερικό τους κόσμο, μα χωρίς να διαθέτουν τα απαραίτητα ψυχικά αποθέματα στρέφονται κατευθυνόμενοι από το αγελαίο ένστικτό τους προς τις ομάδες.Η ομαδική τελετουργία
είναι ουσιαστικά μια θεατρική ομάδα που εξιστορεί ένα δράμα,και με την βοήθεια μιας μαζικής υποβολής αντλεί την απαραίτητη ψυχική δύναμη ώστε να καταφέρει να πετύχει έναν μετασχηματισμό στο ατομικό ψυχισμό του μυημένου.Τα αποτελέσματα σπάνια διαρκούν αφού ο ομαδικός μετασχηματισμός είναι σχεδόν πάντα σε χαμηλότερο συνειδησιακό επίπεδο-ζώου θα λέγαμε- από ένα άτομο.Αναγκάζεται λοιπόν ο μυημένος να ξαναγυρίσει στην ομάδα για να ζήσει ανάλογες εμπειρίες “υπερβατικότητας”.

Ο μετασχηματισμός έχει πετύχει:

Εθίζεσαι στην μάζα...σκοτώνεις το άτομο.

Οι μεγάλοι ρήτορες, που αγαπούν τις λέξεις πιότερο από την ουσία, οι μεγάλοι δυσαρεστημένοι με την αλήθεια δηλαδή, είναι οι κύρηκες της Ανιδιοτέλειας. Ζητούν από τον κόσμο να υιοθετήσει την μεγάλη αυτή αρετή και να πράττουν προς όφελος των άλλων υπερτονίζοντας την καλαισθησία που παράγεται στην κοινωνία από αυτήν την πράξη.Ερωτώ όμως ποιος κερδίζει ουσιαστικά από την ανιδιοτέλεια των άλλων; Μα ο αυθεντικά Ιδιοτελής άνθρωπος.Γι αυτό και επιθυμεί οι άλλοι να κάνουν όσα εκείνος αδυνατεί.

Ας σκύψουμε πάνω από κάποιον που έτυχε να διαθέτει την ποιότητα της ανιδιοτέλειας εκ γενετής θα αντικρίσουμε ένα πλάσμα που ναι μεν η κοινωνία το αναγάγει σε ήρωα, μα ο ίδιος μονάχα γνωρίζει την απόρριψη,την κοροϊδία,την προδοσία και την άμετρη εκμετάλευση.Δεν χρειάζεται να πούμε βέβαια ότι ο κύρηκας της ανιδιοτέλειας είναι αυτός που τον προδίδει,τον κοροϊδεύει και τον εκμεταλλεύεται και είναι αυτός που μας προτρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του στηριζόμενος στην ουτοπική μας τάση και στα βαρύγδουπα λόγια του.To oτι καταφέρνει να μας πείσει είναι μια αρετή που οφείλουμε να του την αναγνωρίσουμε..

Ακόμα και με μια πρόχειρη ματιά μπορούμε να διακρίνουμε την δυσαρέσκεια που νιώθει ένας εσωτεριστής για την Ποικιλία. Η φιλοσοφία του απλή και κατανοητή:”Αν όλοι κάναμε το καλό,αν όλοι σκεφτόμασταν συνειδητά,αν όλοι πράτταμε το δίκαιο”.Με λίγα λόγια ο εσωτεριστής επιθυμεί μια κοινωνία ίδια με αυτόν, οπου όλα θα είναι όμοια και καμία ανισορροπία δεν θα χαλάει την νιρβανική του συνείδηση. Την ποικιλία την επιτρέπει μόνο στην βιβλιοθήκη του όχι και στους ανθρώπους.Έτσι δεν είναι καθόλου παράξενο και αιτιολογείται το γεγονός ότι ο εσωτεριστής είναι ο κατεξοχήν κακόγουστος άνθρωπος.

Ο κάτοικος του αστρικού, ο άνθρωπος της ονειρικής διάστασης νιώθει πάντα άβολα μέσα στην ύπαρξη.Πάντα έχει την αίσθηση ότι είναι φυλακισμένος,περιορισμένος,εγκλωβισμένος μέσα στο σάρκινο περίβλημα όπως το ονομάζει και αναζητεί την λύτρωση της ανθρώπινης ψυχής του.Πιστεύει οτι έχει έρθει από τα άστρα,από τον παράδεισο, χρεώνει μια Εύα για κάποια πτώση,
επιθυμεί να γυρίσει στο απόλυτο, έτσι φτιάχνει συστήματα που ακυρώνουν τις αισθήσεις του και εισέρχεται σε έναν κόσμο εγρήγορσης (υπάρχει μεγαλύτερη εγρήγορση από τον πόνο;) όπως τον ονομάζει , φεύγει πέρα από την πραγματικότητα και έτσι βρίσκει μια ανακούφιση .Αυτός ο μεγάλος αρνητής της ζωής, είναι η παρακμή του ονειροπαρμένου και του φυγόπονου,είναι αποκλειστικά ονειροπαρμένος και φυγόπονος.

Ώστόσω η λύτρωση που αναζητεί δεν βρίσκεται στην άρνηση των αισθήσεων αλλά στα φίλτρα που χρησιμοποιεί για την ερμηνεία της πραγματικότητας.Με λίγα λόγια το πρόβλημα είναι ο τρόπος που σκέφτεται και αισθάνεται.

Λύτρωση,Φυλακή,Απόλυτο,Επιστροφή,Γη της Επαγγελίας,παράδεισος.

Ιδού η ψυχολογία των σκλάβων..

Δεν γνώρισα εσωτεριστή που να μην πάσχει απο κάποιο είδους ηθική, γεγονός που πάντα προκαλεί μια αναγούλα στην καλαισθησία μου.Η παρακμή του ηθικολόγου εσωτεριστή είναι εμφανής όταν στις συζητήσεις του εισάγει την ηθική ως πρωτεύουσα λύση στα σύγχρονα προβλήματα του ανθρώπου και ταυτόχρονα στο πρόσωπό του κάνει την εμφάνιση της η ντροπή που γεννιέται από τις συσσωρευμένες ενοχές μιας ηθικής που καθόλου πια δεν πιστεύει. Αδυνατεί βεβαίως να εξηγήσει γιατί είναι απαραίτητη η ηθική μα πιστεύει ότι είναι κάτι που εξυπηρετεί το “γενικό καλό”.Αν διέθετε μια στάλα αυτογνωσίας ή έστω μια τάση για ειλικρίνεια, θα έπρεπε να πει ότι η ηθική του είναι το πιο δυνατό του ένστικτο, αυτό που πιο πολύ απ' όλα έχει μέσα του αναπτυχθεί και επικρατήσει,το ένστικτο που παραλύει όλες τις σκέψεις, όλες τις επιλογές,κάθε δυναμική.

Η ηθική που απευθύνεται σε όλους είναι μια ηθική της πλάνης.Ο εσωτεριστής περήφανα διακηρύσσει την ισότητα, άσχετα αν ο μυστικισμός του τον κάνει να νιώθει καλύτερος ή ανώτερος απο κάποιον άλλο.Η ισότητα είναι θεμελιώδης λίθος γι αυτόν και οφείλει όχι μόνο να την διαδώσει με πάθος αλλα να την ενσωματώσει μέσα του ως ένστικτο ακόμα και αν ο οργανισμός του την απορρίπτει.Μάλιστα, ένας απο δαυτους φουσκωμένος με κάποια περηφάνια με παρέπεμψε στον Ρουσό και στο “κοινωνικό του συμβόλαιο”.Έσκυψα με προσοχή πάνω απο το βιβλίο για να δώ που μιλάει για ισότητα.

“Απο τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του,στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.”

Αυτό εδώ σε όλες τις εποχές εκλήφθηκε ως ισότητα!Ενω το μόνο που μας δείχνει είναι ο τρόπος που προκύπτει η Αρμονία -και όχι ισότητα- μέσα απο την ανισότητα.Η τέλεια δικαιοσύνη.Δεν είναι λοιπόν όλες οι ηθικές για όλους,οφείλουμε να τις ταξινομήσουμε και να τις αποδώσουμε στα αντίστοιχα στομάχια!Βεβαίως στον εσωτεριστή θα του επιτρέψουμε να τους θεωρεί όλους ίσους με αυτόν μόνο και μόνο γιατί τον κάνει να νιώθει καλύτερα και κοιμάται ήσυχος τις νύχτες γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει κανείς ανώτερός του.

Βάζεις το dvd να παίζει,χαμηλό φωτισμό,ανάβεις αρωματικά στίκ και είσαι έτοιμος να σκαρφαλώσεις στο αστρικό.Στην ανατολή τους “χτίζουν” ζωντανούς και τους αφήνουν εκεί για μήνες ή για χρόνια και μόνο αν μπορέσουν να την πραγματοποιήσουν τους ελευθερώνουν.Εδώ στην δύση φαίνεται τα καταφέρνουμε καλύτερα.Ο οραματισμός είναι αρκετός για εμπλουτισμένα όνειρα που τα λέμε αστρική προβολή.

Χάνουμε έτσι μια μεγάλη ευκαιρία -αν σκεφτούμε την ατμόσφαιρα που δημιουργούμε- για μια καυτή ερωτική νύχτα που θα μας γλύτωνε από πολλές, πολλές πλάνες.

Τα φιλοσοφικά εργαστηρια όπως αυτοαποκαλούνται είναι η άρνηση κάθε φιλοσοφικής σκέψης.Έχουν σαν αξίωμα την πίστη και όχι την λογική.Θα νόμιζε κανείς οτι μπορει να μάθει εκεί να εξασκεί τα εργαλεία της φιλοσοφίας διαλεκτική,κατα φύσην διακριση κ.α.Μα συνήθως στα μέρη αυτά αρκούνται ο "δάσκαλος" να δοκιμάζει μεγάλες ποσοτητες αυτοικανοποιησης απο την δεινή ρητορική του ικανότητα και οι ακροατές καθηλωμένοι στην ανία τους να επιλέγουν την αυθυποβολή που έχει την γευση της συμμετοχής.Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να σπουδάσεις μια πλάνη;

"Αλυσίδες" εξέλιξης,"εγκλωβισμένοι" στην πέμπτη περιστροφή,ανωτερο & κατώτερο αστρικό,τα δεσμά της ύλης,η έλξη της γής στο αστρικό σωμα,πως να "ξεφύγεις" από τον τροχό της ζωης..

Εχει κανείς την εντύπωση,πως αν τους αφαιρούσαν την ομιλιτική τους ικανότητα, αν τους λύτρωναν απο τις λέξεις και τον ιδεαλισμό τους,θα ήταν σχεδόν ελευθεροι!

Αν κάτι πιο πολύ ζητά και με το δίκιο του ένας εσωτεριστής και όχι μόνο αυτός,είναι οι γενιές που θα έρθουν να έχουν την ευκαιρία για μια ανώτερη παιδεία ώστε να μην τύχουν της "κλασσικής",αυτής που δεν δημιουργεί παρα όντα ατελή,με μπόλικες πνευματικές αναπηρίες και διανοητικές κράμπες.Δεν υπάρχει βεβαιως πιο αφηρημένη έννοια απο την παιδεία και κανείς δεν γνωρίζει ποια ακριβώς διαπαιδαγώγηση είναι η κατάλληλη για να δημιουργήσουμε τον ιδανικό πολίτη.Απο την μία η τεχνολογική ανάπτυξη επιθυμεί απο το σύστημα διδασκαλίας να προετοιμάσει τους αυριανούς "χειριστές" των τεχνολογικών της θαυμάτων και από την άλλη υπάρχει η απαίτηση του πνευματικού κόσμου που ζητά την εκθρόνιση της "εξιδικευσης" απο τα θρανία και την εξύψωση της αγωγής του πολίτη στις πρώτες γραμμές στην μάχη της διδασκαλίας.

Όμως αλήθεια θέλουμε μια "ανωτερη παιδεία";Θέλουμε να δώσουμε στις γενιές,τα όπλα εκείνα που θα καταστρέψουν όλα όσα κτίσαμε μέχρι τώρα;Μπορούμε να θυσιασουμε τους εαυτούς μας,να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας;Θέλουμε να μάθουμε τα παιδιά μας να γράφουν και να μιλούν ορθά,δηλαδή να καταλαβαίνουν περισσότερα απ όσα εμείς(μακάρι να τα μάθαινα και γώ!);Kαι πιότερο θέλουμε να τους δώσουμε το υπέρτατο όπλο της γνώσης;Nα τους μάθουμε μεθόδους Αμφισβήτησης;Θέλουμε δηλαδη δημιουργούς νεων αξιών,νέων ιδανικών η απλά θέλουμε συντηρητές για όσα κατακτήσαμε μέχρι τώρα;

Αν θέλουμε μια τέτοια παιδεία τότε πρέπει να νιώσουμε τον εαυτό μας ως σκαλοπάτια της διανόησης και όχι σαν είμαστε ο αυτοσκοπός της.Αν κάνουμε αυτό τότε η μεταφυσική,η θρησκεία και ο εσωτερισμός
πάνε περίπατο γιατί ευδοκιμούν εκει που η παιδεία δεν υπάρχει.Γι αυτό θα πρέπει οι εσωτεριστές να προσέξουν τι ευχή κάνουν,μπορεί να ανοίγουν τον δρόμο της καταστροφης τους.

Ο Πλάτωνας ο μεγαλύτερος ίσως γητευτής του αρχαίου λόγου μετά τον Όμηρο,ο θεμελιωτής του Ιδεαλισμού, ο εραστής της ρυθμικής πλαστικότητας των λέξεων, αυτός ο μεγας δυιστής ,είναι ο εκφυλισμός των προσωκρατικών φιλοσόφων.Θεοποιώντας τον Λόγο έκανε τις λέξεις και τις ιδέες όντα τέλεια και αυθυπαρκτα που προηγήθηκαν της δημιουργίας του φυσικού κόσμου γεγονός που χαροποίησε τόσο πολυ κάποιονρασοφόρο διανοητή αφού του ταίριαζε με την βιβλική φράση "Εν αρχή είναι ο Λόγος" που αποφάσισε να τον διασώσει από το χριστιανικό ολοκαυτωμα.Ακόμα και σήμερα αυτόν εξυμνούν οι χριστιανικοί, στηριζόμενοι σ'αυτόν πιστευουν οτι οι αρχαίοι Ελληνες πιστευαν στον ιδιο Θεό με αυτούς.
Ο Εσωτερισμός που συνδέει τον πλάτωνικο ιδεαλισμό με τα Ακασικά αρχεία κάνει το ίδιο παίρνοντας τα σκηπτρα από τον χριστιανισμό και πάει ενα βήμα πιο πέρα..

Οι ιδέες πιο πάνω απο τον Ανθρωπο,ανώτερες της φύσης,δημιούργηματα θεικά,πεποιθήσεις που υοθετήθηκαν απο τον όχλο και θάμπωσαν με το φως τους το νου του.Απο τότε τα ξόρκια και οι γητείες με την επίδραση των χαλδαίων μάγων εγκαταστάθηκαν στον αρχαίο κόσμο μα και στην εκκλησιαστική τελετουργία μέσω των ύμνων αντίθετα απο τον ανατολικο μυστικισμό, που ακόμα και σήμερα περιεχει μεγαλύτερη σιωπή απ' ότι μουρμουριτά.Η Τέχνη και οι μαγγανευτές της διατηρούν ακόμα αυτές τις πεποιθήσεις δίνοντας όλο τους το είναι στην προφορά των μαγικών λέξεων για να επηρεάσουν τα θύματα τους.

Ωστόσο θα ήταν φρονιμότερο να καταλάβουμε οτι ο λεκτικός κατακλυσμός εκ φύσεως είναι γυναίκεια αρετή και απο αυτές χρησιμοποιείται πιο πολύ είτε βρίσκονται σε αμυντική είτε σε επιθετική στάση.Η συνηθισμένη γυναίκα συναντά την σιωπή μόνο όταν της ζητείται να πει την αλήθεια.Aυτό που υπονοώ είναι οτι ορθά οι ινδοί χαρακτήρισαν τον λόγο ως θηλυκό αντίθετα απο τις πεποιθήσεις της Δύσης δίνοντας μας την ευκαιρία να αντιληφθούμε πως ο λόγος είναι η μαγιά και όχι οι αισθήσεις μας.Η ψευδαισθηση δεν βρίσκεται στην φύση αλλά στην δόμηση της γλώσσας στην ύστατη προσπαθεια μας να αντιληφθούμε την πραγματικότητα διανοητικά..

Ετσι ο ιδεαλισμός είναι το αποτέλεσμα εκθηλυσμού των αρχαίων ανδρών,αποτέλεσμα της καθίλωσης των πολεμικών τους ενστίκτων και μιας δημοκρατίας που ατόνισε τα ανταγωνιστικά κινητρα της αριστοκρατικής τάξης.Πρέπει όμως να τονίσουμε μια λεπτή διαφορά.Η χρήση της γλώσσας και η διατυπωση ιδεών από του ρήτορες στην αρχαία Ελλάδα γινόταν πιο πολύ για να τιμήσουν την ομορφιά που αντίκρυζαν τα αυτιά τους και λιγότερο για να πείσουν το κοινό τους.

Οσον αφορά τις γητείες και τα ξόρκια οφείλουμε να τα επιστρέψουμε στην γυναικεία χάρη, ωστε αθώα και πειθήνια να τις ερωτευόμαστε και πάλι.