Αυτό με το οποίο πρέπει να ασχοληθείς και να ξοδέψεις χρόνο δεν είναι στο γιατί δημιουργήθηκες αλλά στο πως θα γνωρίσεις τον εαυτό σου και πως θα γίνεις καλύτερος/η. Μπορεί να μην έχουμε γνώση του γιατί δημιουργηθήκαμε, έχουμε όμως συνείδηση της ύπαρξής μας κι εκεί πρέπει να επικεντρώσεουμε το ενδιαφέρον μας.

Lux e tenebris

quote:

---

Για ποιο λογο υπαρχουμε?για ποιο λογο μας εφτιαξε ο θεος?γιατι να πρεπει να δοκιμαστουμε στη ζωη και να κριθούμε αναλογα
με τις πραξεις μας εγκλωβισμένοι μεσα στο "καλο" και στο "κακο", γιατι να πρεπει να υπάρχουν οροι για την ουρανια βασιλεια?
γιατι να δημιουργισεις καποιον οταν απ την αρχη ξερεις οτι θα παρει τον"κακο" τον δρομο και στο τελος να τον στειλεις
καπου οπου θα βασανιζεται?γιατι τοσο μπερδέμα και τοσος αποκρυφισμος?για να καταλήξουμε που?
και γιατι να μην καταληξουμε χωρις να περασουμε δοκιμασίες?στο κατω κατω δεν φταιμε εμεις που ηρθαμε "εδω"!
Γιατι να γινοντε ολα αυτα που γινοντε?
Μονο αυτη την σελιδα αν ψαξετε θα βρειτε εκατονταδες ερωτηματα,προβληματισμους,μυστήρια..γιατι ο δημιουργος μας μας αφησε να ζουμε στο σκοτος και στην αγνοια? Γιατι μας δημιούργησε;

---

Πράγματι ΜΠΟΥ_ όλα αυτά που θέτεις είναι ερωτήματα που πάντα είχε ο άνθρωπος και πάντα θα έχει όσο υπάρχει , ειδικά από τότε που μεταπήδησε στην κατάσταση του έλλογου Ων .
Και μην σου φαίνεται παράξενο αυτό το ατελείωτο γιατί , αλλά κάτι απόλυτα φυσιολογικό .
Μέσα από ένα ατελείωτο κύκλο επαναλαμβανόμενων γιατί ; έρχεται η γνώση , και μέσα από την γνώση μόνο μπορούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας .

Όπως καταλαβαίνεις ο άνθρωπος πάντα θα αμφιβάλει και πάντα θα αναρωτιέται , βάζοντας ένα στόχο (γιατί ) κάθε φορά . Φτάνουμε τον ένα στόχο, μεταπηδούμε στον άλλο. Αυτή η ανεξάντλητη ροή της ανθρώπινης πνευματικότητας σημαίνει εξέλιξη, σημαίνει πρόοδο .

Και για να κατανοήσεις καλύτερα γιατί πρέπει να υπάρχει αυτός ο μηχανισμός των ατελείωτων κύκλων ερωτημάτων ,θα σου θέσω ένα απλό ερώτημα ;

Φαντάσου τον άνθρωπο να γεννιέται γνωρίζοντας όλα αυτά τα ατελείωτα ερωτήματα πάνω στην ανθρώπινη φύση και το σύμπαν .
Φαντάσου τον άνθρωπο βυθισμένο στην στασιμότητα , χωρίς στόχους στην ζωή , χωρίς την ανάγκη , του να πιστεύει σε κάτι , τέλειος , χωρίς να χρειάζεται να δοκιμαστή για να μάθει την έννοια του καλού και του κακού ,του ηθικού και του άδικου , της αγάπης και του μίσους . Τι θα ήταν μέσα στην πλήρες άγνοια του , Θεός ή ένα κακομαθημένο παιδί , χωρίς συνείδηση , πανούργο , καταργώντας ακόμα και την ίδια του ιδιότητα ( Άνθρωπος ) «άνω θρώσκω - πορεύομαι προς τα πάνω »
, αφού δε θα υπάρχει περαιτέρω άνοδος.

Δεν σου φαίνεται λίγο παράλογο αυτό; Εκτός κι αν είμαστε το παιχνιδάκι ενός διεστραμμένου παντοδύναμου όντος που περνά την ώρα του "ευχάριστα";
Εύκολη απάντηση η παραπάνω, έτσι;

quote:

---

γιατι να δημιουργισεις καποιον οταν απ την αρχη ξερεις οτι θα παρει τον"κακο" τον δρομο και στο τελος να τον στειλεις
καπου οπου θα βασανιζεται

---

αφού είναι γνωστό ότι θα πάρουμε τον κακό δρόμο σε αυτόν τον μάταιο κόσμο γιατί οι άνθρωποι παντρεύονται και προπαντός γιατί κάνουν παιδιά? Ρώτα τους γονείς σου (η τον εαυτό σου αν έχεις παιδιά) γιατί σε έφτιαξαν και θα πάρεις αυτόματα και την απάντηση στο ερώτημα σου «γιατί μας έφτιαξε ο Θεός?».
Άντε πες ότι ο Θεός έκανε λάθος, εμείς γιατί το συνεχίζουμε?
Εξάλλου στη Βίβλο άμα διαβάσεις στην αρχή ο Θεός μας έφτιαξε και μας έβαλε στον παράδεισο χωρίς «καλά και κακά» εμείς κάναμε το λάθος (το περιβόητο μήλο) και αυτό γιατί μας έδωσε την ελευθερία βούλησης.

Εγώ δυστυχώς δεν ξέρω κανέναν που να μπορεί να σου απαντήσει σε αυτά που ρωτάς.

Καλή συνέχεια/αναζήτηση…

libero

Γιατί δημιούργησε το δηλητήριο, αφού, σαν παντογνώστης που είναι, ήξερε πως εμείς θα τα χρησιμοποιούσαμε για να δηλητηριάσουμε ο ένας τον άλλον;

Γιατί δημιούργησε την αφθονία αγαθών και τροφίμων και τα καταναλώνουμε υπέρμετρα με αποτέλεσμα να χτυπάνε κόκκινα οι χοληστερόλες και τα τριγλυκερίδια;;

Και πάει λέγοντας ............... και τελειωμό δεν έχει.

Πιστεύω όμως, πως το βασικότερο ερώτημα, από το οποίο, ίσως, θα έπρεπε να ξεκινήσει ο φίλος ΜΠΟΥ_, είναι αυτό που ανέφερα στο προηγούμενο μήνυμά μου.
Αν βρει μια απάντηση σε αυτό, τότε ίσως, μπορέσει να προχωρήσει και στα υπόλοιπα που έθεσε.

Επίσης, κατανοώ τις χριστιανικές σου καταβολές, όμως η βίβλος που ασπάζεσαι περιέχει πλείστες αναφορές που σχετίζονται με την απόφαση του θεού να εξαφανίσει τα δημιουργήματά του. Ιδίως η πεντάτευχος είναι γεμάτη με τέτοιες αναφορές. Εδώ λοιπόν δεν έχουμε έναν θεό-δημιουργό που απλά και σε μια στιγμή αποφασίζει να εξαφανίσει τους ανθρώπους;

Άρα λοιπόν, ο χριστιανικός θεός παλαιότερα δημιουργούσε και τελικά έστελνε τους ανθρώπους στην ανυπαρξία. Ποιά λογική έχει αυτό;

Όσο για τα περί μετάλλων, δηλητηρίων κλπ, μην ξεχνάς πως υπάρχουν και θετικές χρήσεις που σχετίζονται με αυτά. Επίσης, η φθορά του οργανισμού μας είναι κάτι πολύ φυσιολογικό και αναμενόμενο. Στη φύση, τα πάντα διέπονται από νόμους και κάποιος από αυτούς ορίζει τη φθορά και αναγέννηση των διαφόρων τμημάτων του κόσμου μας. Το ίδιο συμβαίνει και με το σώμα μας. Άλλωστε μην ξεχνάς πως ο κύκλος της φθοράς και της αναγέννησης είναι βασικό κι απαραίτητο χαρακτηριστικό της φύσης.

Καταλαβαίνω πως χρησιμοποιώντας λέξεις όπως "χρεώνουμε" στο δημιουργό, ή, "μεταφέρουμε" τις ευθύνες μας κλπ, θέλεις σαφώς να απαλλάξεις τον θεό από την ταύτιση με την πηγή των δεινών και αυτόματα να καταστήσεις τον άνθρωπο ως υπεύθυνο για την όποια αρνητική εξέλιξή του. Αν το εννοείς έτσι, τότε πρέπει να ορίσεις και πάλι τον άνθρωπο ως υπεύθυνο για κάθετί θετικό στη ζωή του. Κατά συνέπεια, ο θεός καθίσταται αμέτοχος, ανενεργός και απλός παρατηρητής των εξελίξεων στη γη, κάτι που -αν μου επιτρέπεις- δεν τον τιμά καθόλου. Ή θα έχουμε λοιπόν τον άνθρωπο ως πηγή κάθε καλού και κακού ή ο ίδιος θα οριστεί ως μαριονέττα στα χέρια του θεού, ο οποίος εκφράζει τόσο το καλό, όσο και το κακό. Δεν γίνεται να αποδίδουμε τα καλά στο θεό και τα άσχημα στους ανθρώπους

Lux e tenebris

Δεν νυστάζω και διαβάζοντας σας λίγο, το ψηλό-φιλοσόφησα και είπα να κάνω ορισμένες εισηγήσεις στον παντοδύναμο.

Καλέ μας θεούλη, στην επόμενη δημιουργία, τι λες και εσύ, γιατί να έχουμε αρχή τέλος, και όχι τέλος αρχή?

Ξέρεις θεούλη μας τι ωραία που θα ήταν, μόλις πατήσω πόδι στη γη να έχω λεφτά, τη σύνταξη δηλαδή, για φαντάσου, όταν περάσουν λίγα χρόνια και πάω στη δουλεία, να μου δώσουν αμέσως μεγάλο μισθό, εφαπαξ και χρυσό ρόλοι?

Αμ και όσο περνάει ο καιρός θεούλη, τόσο θα με θέλουν οι γυναίκες, και θα έχω όλα τα καλά, υγειά και δύναμη! Και στο τέλος θεούλη μου, εκεί που θα την έχω γευθεί για καλά την ζωή, θα μπω σε μια ζεστή κοιλίτσα, και για 9 μήνες… θα φιλοσοφώ ανενόχλητα!

Τι θα σκέφτομαι?

Να έτσι όπως μας έκανες, οι φίλοι μας σκέφτονται πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε. Και αν τα πράγματα είναι μόνο στο κεφάλι μας, πως έχουμε δηλαδή αρχή και τέλος, Big Ban και τέτοιες θεωρίες, Γιατί ισως η συνείδηση μας, τα βλέπει ετσι, και δεν μπορεί να τα δει αλλιώς!

Τι θέλω να πω?

Πάρε ένα αχλάδι που έχει την εντύπωση πως δεν έχει σχέση με την αχλαδιά.
Μα αχλάδι χωρίς αχλαδιά δεν υπάρχει, έτσι δεν είναι?

Τι σκέφτεται λοιπόν το αχλάδι. Αχ ωρίμασα, τώρα κάποιος θα με κόψει και θα τελειώσω.

Μα αν είχε λίγο από τη συνείδηση της αχλαδιάς, δε θα σκεφτόταν.

Εδώ θα είμαι και του χρόνου, και για τα επόμενα 100 χρόνια, αυτό θα γίνεται!

Και αν η αχλαδιά είχε λίγο από τη συνείδηση της φύσης, θα σκεφτόταν, για 1000 χρόνια θα ανθίζω, και ούτω κάθε έξεις.

Αχ θεούλη μας, η αρχή και το τέλος στον κύκλο είναι το ιδιο, μα σαν συνείδηση οι άνθρωποι βλέπουμε σε όλα αρχή και τέλος, γιατί οι σκέψεις μας έχουν αρχή και τέλος και η συνείδηση μας, (μια σφαίρα από σκέψεις), κάνει το ίδιο λάθος.

Νομίζει πως είναι αχλάδι, ξεκομμένο από την αχλαδιά και τη φύση!

Μα εσύ θεούλη έδωσες τις σκέψεις για να βρίσκουμε, να δημιουργούμε, να σε πλησιάζουμε, μα όταν τη χρησιμοποιούμε, και δεν λαμβάνομαι υπ όψιν μας τη φύση και σένα (μεταξύ δυο σκέψεων, (ο νοών), η ζωή μας γίνεται εντελώς μηχανική, χωρίς ομορφιά, και απλά επαναλαμβάνουμε ότι μάθαμε.

Πετάει ο γάιδαρος?

Πετάει πετάει, μα τη χάρη σου παντοδύναμε. Πετάει με την ολυμπιακή! Το είδα στην ΤV!

"Κανένα δόγμα δεν έγινε χωρίς να προκληθεί από κάποιες αφορμές. Η αφορμή για το δόγμα περί της δημιουργίας εκ του μηδενός είναι κυρίως η επίδραση των Πλατωνικών ως προς την έννοια της δημιουργίας, την οποία η Εκκλησία δεν αποδέχθηκε. Επομένως, το περί δημιουργίας δόγμα της Εκκλησίας διαφέρει ουσιαστικά από τις περί δημιουργίας αντιλήψεις του Πλατωνισμού. Ο Πλατωνισμός και ο Χριστιανισμός χωρίσανε πολύ καίρια ως προς το θέμα της δημιουργίας και είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτό έγινε ήδη στους δύο πρώτους αιώνες αν και με τους Πατέρες του γ΄ και δ΄ αιώνα ξεκαθαρίζει ακόμα περισσότερο. Να δούμε λοιπόν τι σημαίνει το "εκ του μηδενός".

Το πρώτο πράγμα που σημαίνει είναι ότι δεν είναι ο κόσμος αιώνιος, διότι όταν δεν είναι εκ του μηδενός, εξυπακούεται το αντίθετο: Είναι "εκ" κάπου που υπάρχει ήδη. Εφόσον υπάρχει κάτι ήδη απ' το οποίο βγαίνει ο κόσμος, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, προϋπάρχει και υπάρχει προ της δημιουργίας του κόσμου. Συνεπώς δεν είναι εντός του χρόνου, δεν έχει σχέση με τον χρόνο η δημιουργία αν δεν είναι εκ του μηδενός, αλλά είναι αιώνια δημιουργία όπως λέει ο Ωριγένης, και αιώνιος ο κόσμος όπως τον αποδέχονταν οι αρχαίοι Έλληνες. Αυτά απορρίπτονται. Δεν είναι αιώνιος ο κόσμος. "Ην ποτέ ότε ουκ ην", ήταν κάποτε που δεν υπήρχε κόσμος. Δεν υπήρχε ο κόσμος και υπήρχε τι; Υπήρχε ο Θεός, δεν υπήρχε τίποτε εκτός του Θεού, διότι οτιδήποτε εκτός του Θεού είναι δημιουργία. Άρα πρέπει να εννοούμε ότι ο Θεός υπήρχε "κάποτε" μόνος Του, χωρίς να συνυπάρχει κάτι άλλο. Αυτή είναι η πρώτη συνέπεια του εκ του μηδενός.

Η δεύτερη συνέπεια είναι ότι αφού δημιουργήθηκε ο κόσμος εκ του μηδενός υπόκειται στην επιστροφή στο μηδέν. Γιατί είναι απαραίτητο αυτό; Είναι απαραίτητο γιατί απλούστατα αφού δεν είναι αιώνιο κάτι δεν μπορεί και αν παραμείνει αιώνιο. Το χαρακτηριστικό του κόσμου δεν είναι η αιωνιότητα αλλά η διαρκής εξάρτηση από το μηδέν. Συνεπώς μπορεί ο κόσμος να επιστρέψει στο μηδέν και είναι η φύση της δημιουργίας να απειλείται διαρκώς από την επιστροφή στο μηδέν. Ο Μ. Αθανάσιος γράφει στο "Περί Ενανθρωπίσεως", ότι η κτίση έχει σαν φύση της το μηδέν και το θάνατο. Επομένως ο θάνατος με την έννοια της αφανίσεως της δημιουργίας είναι κάτι εγγενές μέσα στη δημιουργία. Όταν λέμε δημιουργία εννοούμε οπωσδήποτε κάτι το θνητό, δεν μπορεί να δημιουργηθεί κάτι αθάνατο. Αυτή είναι η δεύτερη συνέπεια του "εκ του μηδενός".

Η τρίτη συνέπεια: Ανακύπτει το ερώτημα: Εφ' όσον είναι εκ του μηδενός και απειλείται από το μηδέν, να επανέλθει ο κόσμος στο μηδέν, τότε πώς έχει αληθινή ύπαρξη και πώς μπορεί ν' αποφύγει την επάνοδο στο μηδέν; Γιατί αν ο Θεός έφτιαξε έναν κόσμο εκ του μηδενός για να επανέλθει στο μηδέν, τότε αυτός ο κόσμος είναι καταδικασμένος όχι απλώς από τη φύση του αλλά από την ίδια την πρόθεση του Θεού να πεθάνει. Ο Θεός όμως δεν έφτιαξε τον κόσμο για να πεθάνει, τον έφτιαξε για να ζήσει. Αποκλείσαμε ως τρόπο επιβιώσεως του κόσμου την ίδια του τη φύση. Δηλαδή, όταν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο για να ζήσει, για να ξεπεράσει το μηδέν, δεν του έβαλε μέσα στη φύση του μια δύναμη με την οποία να εξασφαλίσει την αθανασία, διότι τότε θα τον μετέτρεπε αυτομάτως σε αιώνιο και θα έπαυε να είναι κτιστός, θα γινόταν θεός. Εάν δηλαδή έβαζε τέτοιους νόμους μέσα στη φύση της δημιουργίας που θα εξασφάλιζαν δια παντός την επιβίωση του κόσμου, τότε ο κόσμος αυτός αν και ξεκίνησε εκ του μηδενός, ως μη αιώνιος, θα κατέληγε να είναι από την φύση του αιώνιος. Δηλαδή ο Θεός θα έφτιαχνε έναν άλλο θεό, αιώνιο. Δεν είναι συνεπώς ο τρόπος αυτός με τον οποίο θα ξεπεράσει ο κόσμος το μηδέν. Ο μόνος τρόπος για να το ξεπεράσει και να μπορέσει να ζήσει, είναι να βρίσκεται σε διαρκή σχέση με τον Θεό.

Έχουμε τον Θεό από ένα μέρος ο οποίος είναι αιώνιος και μέσα στη φύση Του ζει αιώνια και από την άλλη μεριά έχουμε έναν κόσμο ο οποίος ξεκίνησε απ' το μηδέν και μέσα στη φύση του δεν μπορεί να ζήσει αιώνια. Δεν μπορεί να ζήσει αιώνια ο κόσμος αυτός και να μην πεθάνει αφού δεν έχει μέσα του, μέσα στη φύση του ν' αντλήσει δυνάμεις επιβιώσεως για πάντα. Όλοι οι νόμοι της ζωής, της φύσεως, είναι συγχρόνως νόμοι του θανάτου γι' αυτό και πεθαίνουμε. Πεθαίνουμε από την ώρα που θα γεννηθούμε. Ο θάνατος αρχίζει από την πρώτη στιγμή της ζωής. Δεν είναι η τελευταία στιγμή της ζωής. Συνεπώς, οι νόμοι που μας φέρνουν στη ζωή είναι οι ίδιοι νόμοι που μας φέρνουν και στον θάνατο. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει το κτιστό να ξεπεράσει το θάνατο και τη φθορά, είναι να βρίσκεται σε διαρκή κοινωνία με τον Θεό. Ο Θεός και ο κόσμος να βρίσκονται σε κοινωνία. Αυτή η κοινωνία δόθηκε στη δημιουργία σαν αποστολή που θα την εκπλήρωνε ο άνθρωπος. Εδώ λοιπόν έχουμε μια αλλιώτικη κοσμολογία απ' αυτή που είδαμε στον Ωριγένη. Προσέξτε τις σημαντικές αυτές διαφορές.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε στο τέλος όλης της δημιουργίας, ακριβώς για να ενώσει την κτιστή δημιουργία με τον άκτιστο Θεό. Να τους φέρει σε σχέση μόνιμη ούτως ώστε αυτή η κτιστή δημιουργία επειδή θα έχει σχέση μόνο με τον άκτιστο Θεό, να μην πεθάνει και αν ζήσει. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσει η κτίση το μηδέν. Αυτή λοιπόν η κοινωνία με τον Θεό ήταν ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου. Γιατί χρησιμοποίησε τον άνθρωπο και όχι άλλα όντα όπως οι άγγελοι; Γιατί ο άνθρωπος έχει από τη φύση του φυσικό δεσμό με την υπόλοιπη φύση και έτσι ολόκληρη η φύση, η υλική κτίση λόγω του δεσμού της αυτού με τον άνθρωπο, με το σώμα του ανθρώπου, μπορεί να έρθει σ' επικοινωνία με τον Θεό και να ζήσει. Ενώ αν έπαιρνε τους αγγέλους, τις ασώματες δυνάμεις, οποιεσδήποτε και οσοδήποτε ασώματες και αν είναι, τότε ο υλικός κόσμος δεν θα μπορούσε να ζήσει ποτέ. Ένας άγγελος δηλαδή δεν θα μπορούσε να προσφέρει στον υλικό κόσμο αυτό που χρειάζεται για να ζήσει, τη σχέση με τον Θεό, την ένωση κτιστού και ακτίστου.

Η δημιουργία του ανθρώπου είναι απαραίτητο στοιχείο για την ολοκλήρωση της έννοιας της δημιουργίας, διότι η δημιουργία είναι καταδικασμένη σε θάνατο χωρίς τον άνθρωπο. Αυτή ακριβώς την συλλογιστική χρησιμοποίησε ο Μ. Αθανάσιος στο "Περί ενανθρωπίσεως του Λόγου", για να δείξει ακριβώς ότι δεν είναι τυχαίο το ότι ο Θεός επέλεξε αυτή την μορφή της ενσαρκώσεως του Λόγου για να σώσει τον κόσμο, γιατί αυτό που χρειαζόταν ο κόσμος για να σωθεί δεν ήταν τίποτε άλλο παρά να ξεπεράσει το μηδέν και να μπορέσει να ζήσει. Και αυτό για τον υλικό κόσμο θα ήταν αδύνατο να συμβεί, αν αυτή η ένωση με τον Θεό δεν γινόταν μ' αυτό τον τρόπο ώστε να περιλαμβάνεται μέσα σ' αυτή και ο υλικός κόσμος. Αλλά κανένα ον στη φύση του δεν έχει αυτή την δυνατότητα να ξεπεράσει τον υλικό κόσμο και να ενωθεί με τον Θεό εκτός του ανθρώπου. Οι άγγελοι είναι μεν ποιοτικά ανώτεροι και πνευματικότεροι, αλλά έχουν αυτό το μειονέκτημα, δεν έχουν σώμα, δεν έχουν δεσμό με την ύλη, ενώ εμείς μετέχουμε ακόμα και στον θάνατο της κτίσης. Πεθαίνουμε γιατί πεθαίνουν τα πουλιά και τα δένδρα, τα ζώα όλα. Συνεπώς, εμείς ξέρουμε, έχουμε πάνω στη σάρκα μας τον θάνατο της κτίσης. Ο άγγελος δεν έχει την μετοχή, την μοίρα του υλικού θανάτου. Συνεπώς, το υλικό μέρος της δημιουργίας δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τον Θεό δια μέσου των αγγέλων.

Όταν ο άνθρωπος κτίστηκε, κτίστηκε ακριβώς μ' αυτό τον προορισμό: Να ενώσει όλη τη φύση με τον Θεό και έτσι να ξεπεραστεί το μηδέν και ο θάνατος. Και αφού αυτός ήταν ο μεγάλος προορισμός του ανθρώπου, θα περίμενε κανείς να τα κάνει έτσι τα πράγματα ο Θεός ώστε ο προορισμός αυτός να πραγματοποιηθεί. Αλλά ο προορισμός αυτός, το σχέδιο του Θεού, σκόνταψε στο ότι ο άνθρωπος αρνήθηκε να το κάνει. Είπε ότι "εγώ δεν θέλω ν' ακολουθήσω αυτό το σχέδιο, εγώ έχω το δικό μου σχέδιο, θα γίνω ο ίδιος Θεός" και απατήθηκε. Πίστεψε ο Αδάμ ότι με το να γίνει αυτός Θεός, θα μπορέσει ο κόσμος να ξεπεράσει το μηδέν, να ζήσει, και να ζήσει και αυτός. Και ενεπλάκη σ' αυτή την περιπέτεια της πτώσης. Το ότι είπε ο Αδάμ "όχι", οφείλεται στο ότι ο Θεός του έδωσε την δυνατότητα να πει "όχι", δηλαδή του έδωσε αυτό που λέμε ελευθερία.

Έτσι ως προς το δόγμα της δημιουργίας, τίθεται το ερώτημα: Γιατί υπάρχει η ελευθερία στον άνθρωπο; Γιατί ο Θεός δεν τα έφτιαχνε έτσι, ώστε να μην σκοντάψει στην ελευθερία του ανθρώπου; Βεβαίως δεν μπορούμε να ρωτήσουμε τον Θεό γιατί τα έκανε έτσι και δεν τα έκανε αλλιώς. Πρέπει όμως να ξέρουμε τι θα συνέβαινε αν τα έκανε αλλιώς. Εκείνο που είναι σαφές, είναι ότι αν ο άνθρωπος δημιουργείτο χωρίς την ελευθερία να δεχθεί ή να μην δεχθεί την εφαρμογή αυτού του σχεδίου, τότε θα ήταν μια ένωση του Θεού με τον κόσμο και του κόσμου με τον Θεό αναγκαστική. Δεν θα μπορούσε κατά κάποιο τρόπο να ξεφύγει ο κόσμος ή ο Θεός απ' αυτή την ένωση, και αυτό είναι ακριβώς που ο Θεός δεν ήθελε όταν έφτιαξε τον κόσμο εκ του μηδενός. Τον έφτιαξε σαν κάτι άλλο εκτός του εαυτού Του, το οποίο όμως δεν θα δούλευε απλώς σαν μια μηχανή που θα ήταν ενωμένη μαζί Του, αλλά θα δούλευε με τον τρόπο με τον οποίο ο Ίδιος ο Θεός ζει, δηλαδή ελεύθερα. Δεν ήθελε ο Θεός έναν κόσμο που να μην θέλει να υπάρχει. Μπορείς να δημιουργήσεις από αγάπη κάποιον ο οποίος να μην θέλει να υπάρχει; Προτίμησε ο Θεός να φτιάξει έναν κόσμο που να θέλει να υπάρχει και ακριβώς γι' αυτό έδωσε την ελευθερία στον άνθρωπο να πει ναι ή όχι στο σχέδιο του Θεού. Το ότι ο άνθρωπος διάλεξε την αρνητική απάντηση, - και την διάλεξε και την διαλέγει ακόμη και όταν έχει πλήρη συνείδηση του ότι αυτή τον οδηγεί στο θάνατο και το μηδέν, - αυτό είναι ενδεικτικό του ότι ο Θεός δημιουργώντας τον κόσμο, δεν ήθελε έναν κόσμο που να υπάρχει χωρίς να το θέλει. Δηλαδή ο κόσμος είχε τη δυνατότητα δοσμένη από τον Θεό στην δημιουργία να επιλέξει την αυτοκαταστροφή και φαίνεται ότι η επιλογή του Αδάμ υπαρξιακά ήταν επιλογή αυτοκαταστροφής.

Εάν λοιπόν αφηνόταν ο κόσμος χωρίς άλλη παρέμβαση του Θεού - προσέξτε το αυτό γιατί εδώ ολοκληρώνεται το δόγμα περί δημιουργίας, - αν αφηνόταν ελεύθερη η δημιουργία όπως ο Αδάμ επέλεξε να την οδηγήσει, είναι βέβαιο ότι θα έφτανε στην αυτοκαταστροφή, στο μηδέν. Και αυτή την απόφαση την σεβάστηκε ο Θεός, αλλά δεν έπαψε να καταβάλλει προσπάθειες για να ζήσει ο κόσμος. έτσι αρχίζει από κει πλέον όλη η οικονομία, η ιστορία της σωτηρίας, με την οποία ο Θεός προσπαθεί αυτή την επιλογή του Αδάμ να την διορθώσει για να μη βλάψει τον κόσμο. Το νόημα της σωτηρίας ήταν να ζήσει ο κόσμος και να ξεπεράσει τον θάνατο."

Πηγή: http://www.oodegr.com/oode/dogmat1/E2.htm

2. Αν θέλουμε να αποδεχτούμε τη θεώρηση περί δημιουργίας του κόσμου, όπως μας την παραθέτεις, πρέπει πρώτα να αποδεχτούμε ένα εννοιολογικό παράδοξο: από τη μία δημιουργείται κάτι εκ του μηδενός (από την ανυπαρξία) και από την άλλη κάτι άλλο (ο θεός) υπάρχει χωρίς αρχή και τέλος. Ξεχνάς όμως να μας εξηγήσεις την έννοια και υπόσταση αυτού του αυθύπαρκτου θεού. Πιστεύω πως η επεξήγηση αυτή είναι απαραίτητη και αναγκαία γιατί δεν μπορείς από τη μία να αξιώνεις την αποδοχή και ανάλυση μιας δημιουργίας αλλά από την άλλη να αφήνεις στο αόριστο και νεφελώδες την υπόσταση της αιτίας της δημιουργίας. Πρέπει δηλαδή να μας αναλύσεις την "υφή" του δημιουργού αν θέλεις να αποδεχτούμε τη γραμμικότητα του σύμπαντος. Κάτι τέτοιο δ νομίζω πως πρόκειται ποτέ να γίνει... Επίσης αν το δημιούργημα υπόκειται στο νόμο της δημιουργίας από κάτι προγενέστερο, αναγκαστικά και ο δημιουργός υπόκειται στον ίδιο νόμο. Εκεί, στην άρνηση ακριβώς αυτής της αλληλουχίας έγκειται το εννοιολογικό παράδοξο που προανέφερα.

3. Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη του θεού των χριστιανών είναι η "αποκόλλησή" του από τον κόσμο που δημιούργησε. Πάραυτα, γνωρίζουμε τη ρήση "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών". Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως ο θεός βρίσκεται παντού και μέσα σε όλα. Έτσι λοιπόν, αν αποδεχτούμε πως κάποτε αυτός ο κόσμος, το σύμπαν πάψει να υπάρχει, πρέπει να αποσυνδεθεί από τον δημιουργό του.

Είναι όμως ποτέ δυνατό κάτι τέτοιο; Αφού βασικός νόμος του χριστιανισμού είναι η παραπάνω φράση, τότε πως είνια ποτέ δυνατόν να διαχωριστεί ο δημιουργός από το δημιούργημά του; Από τη στιγμή της δημιουργίας και μετά, δημιουργός και δημιούργημα θεωρούνται αδιαχώριστα, με το τελευταίο να αποτελεί "υποσύνολο" του πρώτου.

Αν λοιπόν θέλουμε να υιοθετήσουμε τη χριστιανική κοσμοθεώρηση, πρέπει να καταλήξουμε στην παρακάτω παραδοχή: το σύμπαν κάποια στιγμή δημιουργήθηκε "στο εσωτερικό" του θεού κι όχι έξω από τον θεό. Γιατί είναι αυτό απαραίτητο; Γιατί αν θέλουμε να δεχτούμε πως κάποτε ο κόσμος θα πάψει να υπάρχει, δηλαδή θα αποσυνδεθεί από τον θεό, πρέπει να δεχτούμε πως κάποτε ο θεός το "εμφύτευσε" στο εσωτερικό του.

Άρα δεν μπορεί ο θεός να βρίσκεται έξω από τον κόσμο που δημιούργησε. Η απόρριψη αυτού του αξιώματος επέρχεται από τη διαδικασία αφάνισης και δημιουργίας του κόσμου που προανέφερα.

4. Η κβαντομηχανική θεωρείται πλέον η υλοποίηση της κυβερνητικής στο σύμπαν. Η ίδια η κβαντομηχανική (που φυσικά δεν προέκυψε ως ανάγκη απόρριψης της χριστιανικής κοσμοθέασης), υποστηρίζει πως διάφορα γεγονότα μπορούν να υφίστανται ως ασύνδετα μεταξύ τους, ενώ παράλληλα ένα φαινόμενο μπορεί να προέλθει από αλληλεπίδραση τουλάχιστον 2 αιτίων. Η ίδια η αρχική ύλη από την οποία προέκυψε η Μεγάλη Έκρηξη "κυοφορούσε" το νόμο της κβαντομηχανικής και κατά συνέπεια, η Μεγάλη Έκρηξη δεν χρειαζόταν αιτία για να συμβεί.

5. Αν αποδεχτούμε τη ρήση-συμπέρασμα πως ο θεός "τα πάντα εν σοφία εποίησε", τότε πρέπει να τον "χρωματίσουμε" με την ιδιότητα της σκέψης, καθώς μια άρτια δημιουργία χρειάζεται προγενέστερη σκέψη. Όμως η σκέψη συμβαίνει μέσα στα όρια του χρόνου. Χρόνος όμως δεν υπήρχε προ της δημιουργίας, άρα η σκέψη δεν μπορεί να αποτελεί προ-δημιουργική ενέργεια. Κατά συνέπεια καταλαβαίνουμε πως το συμπέρασμα "εν σοφία εποίησε" είναι υπερβολικό και αμιγώς τιμητικό, καθώς εννοιολογικά δεν στέκει. Καλύτερο και πιο σωστό θα ήταν να πούνε απλά "ο θεός τα πάντα εποίησε". Είναι μεγάλο λάθος η έννοια του θεού να διαμορφώνεται από υπερφίαλους χαρακτηρισμούς που σταδιακά και υποσυνείδητα καθίστανται δεδομένοι και αληθοφανείς...

6. Η αναζήτηση αιτίας για τη δημιουργία μας, άμεσα μας συνδέει με την αποδοχή της δημιουργίας του κόσμου από έναν δημιουργό. Άρα πρέπει να ενστερνιστούμε τη χριστιανική (εν προκειμένου) θεώρηση περί δημιουργίας του κόσμου. Δηλαδή αν θέλουμε να μπούμε σε διαδικασία του να βρούμε για ποιόν λόγο δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, πρέπει:

α) αναγκαστικά να αναζητήσουμε την αιτία σε κάθε δημιούργημα
β) αναγκαστικά να αποδεχτούμε τη μοναδικότητα και υπεροχή του ανθρώπου έναντι των άλλων δημιουργημάτων (άρα να απορρίψουμε την ύπαρξη νοήμονας ζωής εκτός της Γης)
γ) αναγκαστικά να αποδεχτούμε πως υπάρχει δημιουργός
δ) αναγκαστικά να απορρίψουμε τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών

Για κάποιον που δεν αποδέχεται τη δημιουργία του κόσμου από κάποιον θεό-δημιουργό, το θεωρώ εννοιολογική παγίδα το να μπαίνει σε διαδικασία να ψάξει τον λόγο που ο θεός τον δημιούργησε.

Γιατί αμφιβάλουμε όταν ΌΛΑ τριγύρω μας είναι ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ από ολόκληρο το σύμπαν μέχρι και το πιο μικρό μόριο-άτομο-ηλεκτρόνιο (όπως λένε και οι φίλοι μας οι επιστήμονες)? Από ότι φαίνεται όλα τελικά έχουν κάποιο σκοπό και είναι δομημένα με ιδανικό τρόπο (και το ότι δεν τον γνωρίζουμε και αυτόν το σκοπό γίνεται για κάποιο σκοπό). Πραγματικά θεωρώ πως είμαστε φυλακισμένοι σε αυτό το σώμα και δεν είμαστε όντως αυτό το σώμα.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δε μπορεί να δώσει μια σίγουρη απάντηση ή έστω μια απάντηση για την οποία όλο του το είναι συνηγορεί υπέρ της.

Αν λάβουμε υπόψιν μας πως στον κόσμο μας τίποτα δεν είναι τυχαίο, κατανοούμε εξαρχής ότι κι η δική μας γέννηση εξυπηρετεί κάποιο σκοπό.
Είναι ένα μέρος κάποιου ανώτερου σχεδίου το οποίο παρά το γεγονός οτι δε μας είναι γνωστό, υπάρχει.

Αλήθεια, όσο περισσότερο εξελίσσεται πνευματικά ένας άνθρωπος και καταφέρνει να μάθει, να ελέγξει τον εαυτό του, τι απαντήσεις θα δίνει για αυτά τα ερωτήματα?
Πως θα ερμηνεύει το λόγο της ύπαρξης του?
Κι αν ακόμη έδινε μια ερμηνεία κατά πόσο θα ήμασταν πρόθυμοι όχι να τον πιστέψουμε αλλά να τον ακούσουμε έστω?

Όσον αφορά το καλό και το κακό είμαι αρκετά επιφυλακτικός ως προς την ύπαρξη τους.
Μπορούμε να αναλογιστούμε τι είναι Καλό και τι Κακό?
Και πως προσδιορίζονται αυτά?
Με κριτήρια αντικειμενικά ή υποκειμενικά?
Κι αν ακόμη αυτά θεωρούνται αντικειμενικά πως έχουν προκύψει?

Το Καλό πάντοτε μας ικανοποιεί, μας δίνει ανακούφιση κι ευχαρίστηση.
Με λίγα λόγια είναι αυτό το οποίο εντάσσεται στα πλαίσια των προτιμήσεων μας αλλά και των απόψεων/πραγμάτων τα οποία συμφωνούν με την κοσμοθέαση μας.

Το Κακό είναι αυτό το οποίο μας φοβίζει και μας οδηγεί στην απόρριψη του.
Είτε επειδή το φοβόμαστε είτε επειδή μας έχουν μάθει να το απορρίπτουμε είτε επειδή δε μπορούμε να το κατανοήσουμε και να το αποδεχθούμε.

Αυτό που έχει σημασία λοιπόν στις πράξεις μας δεν είναι να εντάσσονται σε πλαίσια.
Αυτό που μετράει είναι οι επιπτώσεις που έχουν σε εμάς και στους γύρω μας.

Σίγουρα οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται κατά κόρον για να διαχωρίζονται οι άνθρωποι αλλά και για να χαρακτηρίζονται συμπεριφορές, συναισθήματα και πράξεις.
Τι γίνεται όμως όταν - θεωρώντας κάτι Καλό - το πράττεις χωρίς να έχεις καταλάβει το λόγο που το κάνεις?
Πολύ απλά δεν το γνωρίζεις και περιορίζεις το φάσμα της αντίληψης σου γύρω απ' αυτό.
Δεν το κατανοείς σ' όλο του το εύρος αλλά μαθαίνεις να το κοιτάς μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα κάθε φορά, χωρίς να αναρωτιέσαι πολλές φορές αν έχει σημασία αυτό που κάνεις.

Δεν θα μπορούσα λοιπόν να απαντήσω στο ερώτημα γιατί δημιουργηθήκαμε έχοντας τόσους περιορισμούς από την Δημιουργό Δύναμη γιατί πολύ απλά αυτοί δεν υπάρχουν.
Τους περιορισμούς αυτούς τους έχουμε θέσει εμείς οι ίδιοι για πάρα πολλούς λόγους.
Για να ελέγχουμε τον εαυτό μας, για να δικαιολογούμε τις πράξεις μας, για να ασκούμε έλεγχο - άμεσα ή έμμεσα - σε κάποιον συνάνθρωπο μας εκφοβίζοντας τον κτλ.

Τώρα γιατί δημιουργηθήκαμε γενικότερα...
Δε μπορώ να σου απαντήσω κι ούτε είμαι στην φάση εκείνη όπου οι απαντήσεις θα έρχονται σχεδόν αυτόματα για αυτά τα ερωτήματα.
Ακόμη αναζητώ απαντήσεις σε τόσα ερωτήματα τις οποίες δεν ξέρω αν θα απαντήσω ποτέ.
Υποθέτω όμως πως τα πάντα - κατά συνέπεια κι εμείς - είμαστε μια προέκταση της Θείας Δύναμης κι ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον τρόπο να ενωθούμε ξανά μ' εκείνη.

In anticipation of my resurrection...

http://www.mptria.com

Αν και είχε διατυπωθεί πριν από σχεδόν έναν χρόνο, η προειδοποίηση που σου είχε γίνει σχετικά με τη συμμετοχή σου στις συζητήσεις του παρόντος χώρου, εξακολουθεί να ισχύει:

quote:

---

Από το θέμα: ...Το κουνιστό κρεβάτι...
aceman
...
Επεμβάσεις ειρωνικές και αστόχαστες σαν την παραπάνω, δεν χρειαζόμαστε στα forums του ESOTERICA.
Με άλλα λόγια,
"ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε!"

Η παραπάνω "ειδική" σημείωση, λειτουργεί και ως προειδοποίηση...

---

Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!

Πολύ ωραίο το θέμα που άνοιξες:

Στα ερωτήματά σου:

quote:

---

Για ποιο λογο υπαρχουμε?για ποιο λογο μας εφτιαξε ο θεος?γιατι να πρεπει να δοκιμαστουμε στη ζωη και να κριθούμε αναλογα
με τις πραξεις μας εγκλωβισμένοι μεσα στο "καλο" και στο "κακο", γιατι να πρεπει να υπάρχουν οροι για την ουρανια βασιλεια?
γιατι να δημιουργισεις καποιον οταν απ την αρχη ξερεις οτι θα παρει τον"κακο" τον δρομο και στο τελος να τον στειλεις
καπου οπου θα βασανιζεται?γιατι τοσο μπερδέμα και τοσος αποκρυφισμος?για να καταλήξουμε που?
και γιατι να μην καταληξουμε χωρις να περασουμε δοκιμασίες?στο κατω κατω δεν φταιμε εμεις που ηρθαμε "εδω"!
Γιατι να γινοντε ολα αυτα που γινοντε?

---

Η αγνή σκέψη αποτελεί άμεση εγγύηση συνεργασίας.

Διαβάζω τελευταία τα κείμενά σου και ενώ σε μερικά σημεία τα βρίσκω υπέροχα, απορώ που δεν μπορείς ακόμη να διακρίνεις το καλό από το κακό!

Στο κείμενό σου προς την ΜΠΟΥ γράφεις:

quote:

---

Όσον αφορά το καλό και το κακό είμαι αρκετά επιφυλακτικός ως προς την ύπαρξη τους.
Μπορούμε να αναλογιστούμε τι είναι Καλό και τι Κακό?
Και πως προσδιορίζονται αυτά?
Με κριτήρια αντικειμενικά ή υποκειμενικά?
Κι αν ακόμη αυτά θεωρούνται αντικειμενικά πως έχουν προκύψει?

Το Καλό πάντοτε μας ικανοποιεί, μας δίνει ανακούφιση κι ευχαρίστηση.
Με λίγα λόγια είναι αυτό το οποίο εντάσσεται στα πλαίσια των προτιμήσεων μας αλλά και των απόψεων/πραγμάτων τα οποία συμφωνούν με την κοσμοθέαση μας.

Το Κακό είναι αυτό το οποίο μας φοβίζει και μας οδηγεί στην απόρριψη του.
Είτε επειδή το φοβόμαστε είτε επειδή μας έχουν μάθει να το απορρίπτουμε είτε επειδή δε μπορούμε να το κατανοήσουμε και να το αποδεχθούμε.

---

quote:

---

Αμφισβητείς ότι αυτοί ως Οντότητες ήταν πολύ περισσότερο εξελιγμένοι από όλα τα υπόλοιπα ανθρώπινα όντα γι’ αυτό και το όνομά τους έμεινε ανεξίτηλο στους αιώνες που πέρασαν; Γι’ αυτό εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σκέφτονται και δραστηριοποιούνται σύμφωνα με τα γραπτά τους σε Θρησκείες και φιλοσοφικά ρεύματα;

Τους αναγνωρίζεις (τους αναγνωρίζουμε;) ως πολύ Aνώτερες Υπάρξεις από εμάς ή όχι;

---

Διαβλέπω στο μήνυμα σου μια συναισθηματική φόρτιση και πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα για τον διάλογο μας αν αυτή αμβλυνόταν.

Αν και δε μπορώ να κατανοήσω το λόγο που μου θέτεις το συγκεκριμένο ερώτημα, σε αρκετά μηνύματα μου έχω αναγνωρίσει την φωτισμένη φύση του Ιησού, του Βούδα, των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, της Κίνας κτλ.
Αυτό δεν το έχω αρνηθεί είτε συμφωνώ με την διδασκαλία κάποιου εξ αυτών είτε όχι.
Ουδέποτε το αρνήθηκα αυτό...

Σε όλα τα λεξικά αναφέρεται η έννοια του Καλού και του Κακού επειδή απευθύνονται σε ανθρώπινα όντα.
Και τα ανθρώπινα όντα έχουν διαχωρίσει τις καταστάσεις σε Καλό - Κακό, όμορφο - άσχημο, μεγάλο - μικρό κτλ.
Η δική μας νόηση δεν έχει επινοήσει τα δίπολα για να μπορούμε και να επικοινωνούμε μεταξύ μας αλλά και για να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα?

Ο Ποινικός Κώδικας πως προήλθε?
Από τον ανθρώπινο νου δεν προήλθε?

In anticipation of my resurrection...

Δεν νομίζω ότι είσαι καλός ψυχολόγος γιατί δεν υπήρχε συναισθηματική φόρτιση στο μήνυμά μου. Απλά είναι ο τρόπος που εκφράζομαι, με ευθύτητα. (Μην ξεχνάς ότι γι’ αυτό μου αρέσει ιδιαίτερα ο Μορύα, διδάσκαλος της πρώτης ακτίνας, που ο λόγος τους είναι κοφτός.)

Η ερώτηση έγινε επειδή είμαι καινούργια στο forum και δεν έχω διαβάσει όλα τα κείμενά σου που ανέρχονται σε 6500 περίπου! Έτσι δεν ήξερα αν έχεις αποδεχτεί αυτές τις οντότητες.

Το θέμα είναι ότι αυτά τα όντα δεν ανήκουν στο ανθρώπινο βασίλειο, όπως εμείς, αλλά στο επόμενο βασίλειο, το Βασίλειο των Ψυχών. Σημαίνει ότι είναι όντα πολύ πιο εξελιγμένα από εμάς, που δεν χρειάζεται να ενσαρκώνονται στη γη μια που είναι μυημένοι πέμπτου, έκτου βαθμού και ο Χριστός και ο Βούδδας ακόμη περισσότερο. Ενσαρκώνονται στη γη για να μεταδώσουν μια διδασκαλία στην ανθρωπότητα όταν βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή.

Αν κανείς αποδέχεται το επόμενο του ανθρώπινου βασίλειο (του Θεού) - ουσιαστικά εκεί αναφερόταν η ερώτησή μου - τότε αποδέχεται τους Διδασκάλους, και φυσικά και τα λεγόμενά τους που είτε τα υπαγόρευσαν ή μετέδωσαν τηλεπαθητικά (όπως στην Bailey, την Roerich), ή ως ενσαρκωμένες οντότητες τις μετέδωσαν οι ίδιοι (Χριστός, Βούδδας κτλ).
Δηλαδή αν τους αποδεχόμαστε σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τις διδασκαλίες τους.
Δεν είναι περίεργο να τους δεχόμαστε ως οντότητες και να μην δεχόμαστε τη διδασκαλία τους; Άλλο αν δεν την καταλαβαίνουμε.
Μπορεί η προσωπικότητά μας να μην είναι έτοιμη, να μην είναι στο σημείο που να δεχτεί τη Διδασκαλία τους γιατί θα ξεβολευθεί, θα χάσει τα πιστεύω της, θα πρέπει να κάνει νέα εγγραφή στο σκληρό δίσκο της πράγμα δύσκολο για τον περισσότερο κόσμο, ειδικά μιας κάποιας ηλικίας.
Και όπως λέει ο Μορύα: «Μη μειώνεις το νόημα αυτών που δεν κατανοείς».

Οι ιδέες προέρχονται από το ενορατικό πεδίο. Είναι ενέργειες πάρα πολύ υψηλής τάξης και σπάνια έρχονται απ’ ευθείας στο νου του ανθρώπου και στην συνείδηση. Αυτό γιατί θα πρέπει να υπάρχει αναπτυγμένη Ψυχική επαφή, νοητικός έλεγχος, εξαγνισμένο συναισθηματικό σώμα κτλ.

Κατέρχονται στο αφηρημένο νοητικό πεδίο, το πεδίο που βρίσκεται η Ψυχή μας πρωταρχικά (ή σε ορισμένες περιπτώσεις στα ανώτερα υποπεδία του αστρικού πεδίου). Εκεί (στα ανώτερα υποπεδία του νοητικού) υφίστανται μία τροποποίηση από το χρώμα της Ψυχής και στην συνέχεια αν η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι ευθυγραμμισμένη με την Ψυχή κατέρχονται στον κατώτερο νου και μετατρέπονται σε ιδανικά.

Έγραψες:

quote:

---

Και τα ανθρώπινα όντα έχουν διαχωρίσει τις καταστάσεις σε Καλό - Κακό, όμορφο - άσχημο, μεγάλο - μικρό κτλ.
Η δική μας νόηση δεν έχει επινοήσει τα δίπολα για να μπορούμε και να επικοινωνούμε μεταξύ μας αλλά και για να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα?

Ο Ποινικός Κώδικας πως προήλθε?
Από τον ανθρώπινο νου δεν προήλθε?

---

quote:

---

Δεν είναι περίεργο να τους δεχόμαστε ως οντότητες και να μην δεχόμαστε τη διδασκαλία τους; Άλλο αν δεν την καταλαβαίνουμε.
Μπορεί η προσωπικότητά μας να μην είναι έτοιμη, να μην είναι στο σημείο που να δεχτεί τη Διδασκαλία τους γιατί θα ξεβολευθεί, θα χάσει τα πιστεύω της, θα πρέπει να κάνει νέα εγγραφή στο σκληρό δίσκο της πράγμα δύσκολο για τον περισσότερο κόσμο, ειδικά μιας κάποιας ηλικίας.
Και όπως λέει ο Μορύα: «Μη μειώνεις το νόημα αυτών που δεν κατανοείς».

---

Όχι, προσωπικά δε μου φαίνεται καθόλου περίεργο.
Αν την διδασκαλία κάποιου δεν την αποδέχεσαι είτε δε μπορείς να την κατανοήσεις - ακόμα - είτε είναι αντίθετη με την κοσμοθέαση σου.

quote:

---

Οι προσωπικότητά μας εντυπώνεται με ιδέες εκ των άνω και τις κόβει και τις ράβει στα μέτρα της. Αυτές οι ιδέες μετατρέπονται σε ιδανικά στο πεδίο του κατώτερου νου.
Έτσι δημιουργούνται οι πολιτισμοί, οι Θρησκείες, οι επιστήμες, τα φιλοσοφικά ρεύματα, κτλ. ... έως ότου αλλάξει μία χρονική περίοδος και αλλάξουν τα ιδανικά.
Αυτό συμβαίνει σήμερα σε ένα μεταβατικό στάδιο από την εποχή των Ιχθύων στην εποχή του Υδροχόου.

---

Δεν διαφωνώ σ' αυτό!
Επειδή όμως η προσωπικότητα μας εντυπώνεται με ανώτερες ιδέες και τις κόβει και τις ράβει στα μέτρα της, για αυτό το λόγο αναφέρω ότι έχουμε σχηματίσει τα διάφορα δίπολα.

quote:

---

Διαπιστώνω ότι το θέμα των μυήσεων δεν είναι κατανοητό ως θέμα μέσα στο forum.
Μήπως όμως δεν γίνεται κατανοητή και αποδεκτή η ύπαρξη του επόμενου Βασιλείου της Φύσης του Βασιλείου των Ψυχών;

Τότε φυσιολογικά υπάρχει διαφορετική προσέγγιση στα πνευματικά θέματα μεταξύ μας.

---

Νόμισα ότι δεν ήταν σκοπός μας να αναλύσουμε τις μυήσεις σ' αυτό το θέμα.
Εφόσον όμως θεωρείς ότι το θέμα των μυήσεων δεν είναι κατανοητό ως θέμα στα Forums, θα μπορούσες να ξεκινήσεις ένα θέμα με αυτές τις πληροφορίες.
Θα είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε όλοι μας πόσο διαφορετική είναι η προσέγγιση μας στα πνευματικά θέματα.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Για ποιο λογο υπαρχουμε?για ποιο λογο μας εφτιαξε ο θεος?γιατι να πρεπει να δοκιμαστουμε στη ζωη και να κριθούμε αναλογα
με τις πραξεις μας εγκλωβισμένοι μεσα στο "καλο" και στο "κακο", γιατι να πρεπει να υπάρχουν οροι για την ουρανια βασιλεια?
γιατι να δημιουργισεις καποιον οταν απ την αρχη ξερεις οτι θα παρει τον"κακο" τον δρομο και στο τελος να τον στειλεις
καπου οπου θα βασανιζεται?γιατι τοσο μπερδέμα και τοσος αποκρυφισμος?για να καταλήξουμε που?
και γιατι να μην καταληξουμε χωρις να περασουμε δοκιμασίες?στο κατω κατω δεν φταιμε εμεις που ηρθαμε "εδω"!
Γιατι να γινοντε ολα αυτα που γινοντε?
Μονο αυτη την σελιδα αν ψαξετε θα βρειτε εκατονταδες ερωτηματα,προβληματισμους,μυστήρια..γιατι ο δημιουργος μας μας αφησε να ζουμε στο σκοτος και στην αγνοια? Γιατι μας δημιούργησε;

---

Edited by - mystery flower on 08/12/2011 13:52:37

quote:

---

Προσπάθησαν με το cern να δώσουν απαντήσεις και περιμένουμε να μάθουμε τα πορίσματά τους, την αλήθεια.

---

Τι ακριβώς προσπαθούν να κάνουν στο CERN ?

Hellas at War

quote:

---

quote:

---

Προσπάθησαν με το cern να δώσουν απαντήσεις και περιμένουμε να μάθουμε τα πορίσματά τους, την αλήθεια.

---

Τι ακριβώς προσπαθούν να κάνουν στο CERN ?

---

quote:

---

Για ποιο λογο υπαρχουμε;

---

Η δια-λογική λογική, δεν είναι σε θέση να απαντήσει σε τέτοια ερωτήματα. Όπως ακριβώς ένας υπολογιστής δεν είναι σε θέση να φτιάξει καφέ.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr