Όλα τα θρησκευτικά συστήματα στηρίζονται σε κάποια μυστήρια και οι συμβολισμοί κάποιων μυστηρίων αντλούν την καταγωγή τους από παραδόσεις κοσμογονικών και ανθρωπογονικών καταστάσεων.
Υπάρχουν τα δόγματα ώς εκφάνσεις της προσπάθειας διαφορετικών προσεγγίσεων (ενίοτε και παρερμηνειών) του αρχέτυπου σπερματικού Λόγου που διαφυλάσεται ανά τους αιώνες ώς "Κιβωτός Γνώσης" εντός της Εστίας του "Άκτιστου Πυρρός" εντός της Θρησκείας,ούτη μεσολαβεί των ανθρώπων ΗΘΟ-ΝΟΗΣΙΣ και των ΠΕΔΙΩΝ ΘΕΟ-ΝΟΗΣΗΣ,δια του Μορφογονικού και Ηθικοπλασικού "γίγνεσθαι".΄Διότι στα πλαίσια του "Θρώσκειν",ουδεμία Ορθόδοξη πράξη και ουδείς Ορθός Λόγος εκφέρεται χωρίς λόγο.
Το δυσερεύνητο αυτής της Ιστορίας είναι το κατά ποίον τρόπο εκδηλώθηκε ή πρώτη γνώση: Έξ Αποκαλύψεως ή όχι;
Άραγε,την στιγμή που ο πρώτος άνθρωπος αντίκρυσε έναν κεραυνό να προκαλεί το φαινόμενον της Φλόγας και της Φωτιάς,να μην αναφώνησε "Α!";Να μήν ήταν άραγε αυτή η άναρθρη κραυγή μια πρωτόγνωρη αίσθηση Φόβου και παράλληλα μιά πρωτόγοννη επίκληση προς το Θείον;
Και στη συνέχεια,μέσω κοσμογονικών διαδικασιών και συμπαντικών φαινομένων(στις οποίες συμμετέχει αναγκαστικά και μετέχεται ο άνθρωπος,άρα μεταβάλλεται και μεταλλάσεται),κατόρθωσε ως φυσική συνέπεια να συνδέσει το επιφώνημα Α! με το Ιδεόγραμμα Άλφα και να αρθρώσει Λόγο και δια του Λόγου συνέδεσε το Α με την Αρχή και το Πύρ με το Φώς,το Κινούμενον Ουράνιον Φώς με τα άστρα,τα άστρα με τον "Κόσμο"(όπως προσδιορήστηκε στην προσωκρατική φιλοσοφία) και εν΄τέλη(ή εντελεχώς),τον Κόσμο με το Όν.
Στην ιχνηλάτησή μας όμως προς την Α-λήθεια δεν θα ήταν ούτε παραγωγικό ούτε και φρόνιμο να αποκλείσουμε ενδεχόμενα περιθώρια προσέγγισης(όχι τόσο των επιμερών συμβολικών παραθέσεων,αλλά την καθ'αυτή ουσία αυτής της ίδιας της ουσίας ή φιλοσοφίας ως ενδοσκοπικου-υπερβατικού ΕΙΝΑΙ εν τω γίγνεσθαι...).
Ένας τέτοιος δίαυλος συλλογισμού θα μας οδηγούσε στο να αναρωτηθούμε(μεταξύ άλλων):
Μήπως,η πρώτη εκείνη γνώση που αναζητούμε υπήρξε ακέραια και εδώθη στον άνθρωπο ώς "Θείον Δώρον" μέσω των 9 Μουσσών,που σκοπός τους είναι να διαιωνήσουν την αθάνατη εκείνη θεότητα που εδρεύει στο ανθρώπινο στοιχείο και καλείται Μνημοσύνη;
Ένα σημείο αναφοράς μέσα από την Ορθοδοξία,είναι τα Αιγυπτιακά και τα Ελευσίνια Μυστήρια(βλέπε Θείον Βρέφος,Ανάσταση Διονύσου,Συμβολισμός Αμπέλου και Άρτου καθώς και άλλα πολλά).Σύμφωνα με την επιγραφή της Σούδας,αλλά και κάποιων Ορφικογενών και Ορφικών αναφορών,ο Ορφεύς ταξίδεψε στην Αίγυπτο,όπου και εμύησε τους Αιγυπτίους.Υπήρξε όμως ο Ορφέας ως Φυσικό πρόσωπο ή ως θρησκευτικό-μυητικό-φιλοσοφικό κίνημα;
Οι Αιγύπτιοι υποστήριξαν ότι μυήθηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο,ο οποίος εμύησε τις Ίσιδα,η οποία εμύησε τον Ώρο.Οι διδασκαλίες του συνοψίζονται στα "ερμητικά κείμενα".Υπήρξε όμως και ο Ερμής αντίστοιχα ώς φυσικό πρόσωπο ή ως φιλοσοφικό-θεοσοφικό σύστημα;
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι τους Αιγύπτιους τους εκπολίτισαν Η Ισιδα και ο Όσιρις από τον ζωώδη και γεμάτο στέρηση βίο(Ισις και Οσιρις).
Ο Όσιρις ταυτίζεται με το Θεό Διόνυσο.Και ο Διόνυσος αποτελεί χαρακτηριστικό Ορφικό στοιχείο,δια τούτο και οι Μύθοι του Οσίριδος και του Διονύσου είναι κοινοί σε πολλά στοιχεία.
Ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο,βρίσκουμε αναφορές ότι ο Ορφέας "διασώθηκε" μέσα στο Ναό του Απόλλωνα.Η Ορφική διδασκαλία δηλαδή διατηρήθηκε από τους Ιερείς του Απόλλωνος,ήτοινες οι Οργυόνες.
Ο Ορφέας σύμφωνα με άλλες αναφορές ταξίδεψε στην Κρήτη,όπου μυήθηκε στα Μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων.
Από την Κρήτη(και τα μυστήρια αυτά) κατάγωνται οι Οργυώνες Μύστες,αλλά και η Ιερατική Οικογένεια των Ευμολπιδών των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Τί είναι όμως τα Μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων;
Ό,τι και να είναι,έχουν σχέση με το Ιδαίον Άνδρον,τον τόπο που φυγάδευσε η Ρέα τον νεογέννητο Δία,όταν ο Κρόνος κατάπιει τον Λίθο αντί αυτού.Εκεί ανατράφηκε από τους Κούρητες,Θεότητες που είχαν σχέση με τους Τελχίνες(Θεότητες του Χρυσού,του Αργυρού και του Σιδήρου)...
Τα Μυστήρια έχουν επιβιώσει και αναπροσαρμοστεί στην εκάστοτε αστρονομική εποχή,από την περίοδο των Ιδαίων Δακτύλων,έως σήμερα,σέ ένα κομμάτι των Ορφικών στοιχείων της Ορθόδοξης Παράδοσης,όσο παράδοξο και να ακούγεται αυτό.Χαρακτηριστικό σύμβολο,ο Λόγος του Χριστου προς τον Ιωάννη:"Εγω ειμι ο Πρωινός Αστήρ,ο Υπέρλαμπρος.
Εγώ ειμι το φώς.Ο Ων,ο Ην και ο Ερχόμενος".Σε απάντηση μερικές χιλιάδες χρόνια πρίν αναγραφόταν στο άγαλμα της Αθηνάς στο Σαις"Εγω είμαι ότι ήταν,ότι είναι και ότι θα υπάρξει και το πέπλο μου κανείς θνητός δε σήκωσε ποτέ και το πρόσωπό μου κανείς θνητός δεν αντίκρυσε..."

ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΑΣ:

Τα πρώτα αναφερόμενα Μυστήρια μετά την εποχή των "Ατλάντων" είναι τα Μυστήρια της Μεγάλης Θεάς ή Μά ή Γά,όπου περνάμε πλέον από την Βασιλεία του Ωφιωνέα στην Βασιλεία της Γαίας,με Ιερατικό Κέντρο την "Πρό-μινωική Αίθρια Πελασγική Κρήτη".Η Θεά που απεικονίζεται στο γνωστό αρχαιολογικό εύρημα,κρατά στα χέρια της τους δύο όφεις που συμβολίζουν την "άρρεν" και "θύλη" φύση,δηλαδή το ανδρικό και θυληκό χρωμόσωμα ή απλώς την δυαδική αντίληψη του ανθρώπου πάνω στον κόσμο,με όλες τις εκφάνσεις και εκφράσεις της.
Σε μεταγενέστερα αγάλματα συναντούμε τον Ερμή-Θείο Λόγο να παίρνει την εξουσία από τη Γαία Μά ή μητέρα του Μαία-Μήτιδα και να κρατά το σκήπτρο με τον διπλό έλικα που απεικονίζει το ανθρώπινο D.N.A.,το οποίο κρατά αργότερα ο Ασκληπιός ο Θεός της Ιατρικής και Υιός του Απόλλωνα,το οποίο αντί για τον διπλό έλικα,απεικονίζει πάλι τους δύο όφεις.Ο Διπλός Έλικας επιδέχεται πολλές διαφορετικές ερμηνείες και συνδέεται με τον συμβολισμό του Μινωικού Διπλού Πέλεκυ, αλλά και το Διπλό Ε του Μινωικού Θρόνου και του Βασιλείου της Ιωλκού.
Η Μεγάλη Θεά που κρατά και εξουσιάζει τους δύο όφεις οδηγεί συνειρμικά στην Μεγάλη Θεά των Πελασγών Ευρυνόμη
η οποία αναδύθηκε μέσα από την Τριπλή Νύχτα και χόρεψε πάνω στο Κοσμικό Χάος,σχηματίζοντας τον Αιθέρα,τον οποίο έπλασε σε Όφι,δημιουργώντας κατ'αυτό τον τρόπο τον σύντροφό της Ωφιωνέα,όπου συνουσιαζόμενη μαζί του γέννησε το Κοσμικό Ωό των Ορφικών.Όταν κάποτε ο Ωφιωνέας υπερυφανεύτηκε ότι ΕΚΕΙΝΟΣ είναι ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ των Πάντων,παραμερίζοντας και υποτιμώντας την αξία της Θεάς,εκείνη τον εκθρόνισε από τον Όλυμπο στα Τάρταρα,χτυπώντας τον με την φτέρνα της στο κεφάλι.Τότε έθεσε 6 ζεύγη Τιτάνων ώς φύλακες των ουρανίων σωμάτων:
ΗΛΙΟΣ: ΘΕΙΑ-ΥΠΕΡΙΩΝ(ΡΑ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ)
ΣΕΛΗΝΗ: ΦΟΙΒΗ-ΑΤΛΑΣ(ΣΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ)
ΑΡΗΣ: ΔΙΩΝΗ-ΚΡΕΙΟΣ
ΕΡΜΗΣ: ΜΗΤΙΣ-ΚΟΙΟΣ
ΔΙΑΣ: ΘΕΜΙΣ-ΕΥΡΥΜΕΔΟΝΤΑΣ
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: ΤΗΘΥΣ-ΩΚΕΑΝΟΣ
ΚΡΟΝΟΣ: ΚΡΟΝΟΣ-ΡΕΑ

Βρισκόμαστε στην εποχή της Μητριαρχείας όπου η Μεγάλη Θεά συμβολίζει την γονιμοποιητική δύναμη και παραγωγική-αναπαραγωγική φροντίδα της Μητέρας Φύσης.Το στοιχείο του <<Ιερού Θυληκού>> διασώζεται στην ιστορία ώς Γαία,Δήμητρα,
Ρέα,Ήρα,Κυβέλλη,Λητώ,Ίσιδα κτλ.
Ένα στοιχείο που αποκαλύπτει ότι πίσω από το πέπλον της Ίσιδος κρύβεται η Μεγάλη Θεά,είναι ότι η Δήμητρα ή Δηώ-Μήτηρ η Θεά της Γής κατά τους μεταγενέστερους χρόνους η οποία ενσαρκώνει τις ιδιότητες της ΓΑΙΑΣ,είναι κάποια από τα προσωνύμιά της.
Η Δήμητρα αποκαλείτο από τους Μινύες Βοιωτείς ώς Καβείρια,ενώ στην Σαμοθράκη λατρεύεται ώς Καβειρώ,η οποία γέννησε με τον Ήφαιστο τους Κάβειρους,Αξιόκερσο,Αξιοκέρσα,
Αξίερο και Κάσμιλο,όπου ο Κάσμιλος είναι ο Ψυχοπομπός Ερμής,
Αξιόκερσος ο Πλούτων,Αξιόκερσα η Περσεφόνη,Κάσμιλος ο Ψυχοπομπός Ερμής και Αξίερος ο Διόνυσος ή πιθανόν τα παραπάνω ονόματα να ήταν επίπεδα μυήσεως.
Άλλο προσονύμιο της Δήμητρας ήταν Ευρώπη,όπου εδώ συναντούμε τον συσχετισμό του Μύθου της Αρπαγής της Ευρώπης με τον αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα.
Οι Ορφικοί απέδιδαν στην Δήμητρα το προσονύμιο "Μήτηρ-Ανταία",η οποία γέννησε την "Κόρη-Μίση",δηλαδή την Αιγύπτια Ίσιδα.(βλ αντίστοιχους Ορφικούς Ύμνους).
Ένα ακόμα προσονύμιο της Μεγάλης Θεάς ήταν η λέξη "Άμμας"
και "Ρέα",όπου κατά την πατριαρχική εποχή μεταλλάσονται στην Αίγυπτο σε "Άμμων" και "Ρά".
Χαρακτηριστικά σύμβολα της Μεγάλης Θεάς ήταν το <<Ιερόν Άντρον>> και το <<Ιερό Δέντρο>>.
Το Ιερό Δέντρο συμβολίζει τη Ζωή και την Γονιμότητα,ενώ το Ιερό Άντρο ή Σπήλαιο,την Μητρότητα και τη Γέννηση.
Ο Άγγελος Σικελιανός στο ποιήμα του <<Ο ΔΑίδαλος στην Κρήτη>>,αναφέρει:

<<Στο Μέγα Δέντρο της Ζωής
που μέρα-νύχτα η Ψυχή μας το ποτίζει
έρχεται ο Ταύρος μυστικά να δροσιστεί
στον ίσκιο του και γονατίζει...
Μεγάλη Θεά,πολλοί Θεοί σε μάχονται
μα ένας κρυφά ο Θεός Σου και Θεός μας
στην τρικυμία ή στην α-μάχη ανίκητο
στέλνε παντού ως τον Άδη το Μέγα Έλεός Σου!>>

Στον <<Ακάθιστο Ύμνο>> προς την Παναγία αναφέρεται:
<<Χαίρε Δένδρον αγλαόκαρπον,εκ Σού τρέφονται οι πιστοί>>.

Η λέξη <<Μαρία>> προέρχεται από την λατινική λέξη "Marra ή Marre" και σημαίνει θάλασσα,η οποία ούσα Παρθένος γονιμοποιεί την στεριά δημιουργώντας τη Ζωή,δεδομένου ότι η ζωή στη Γή προέρχεται από το υγρό στοιχείο,αλλά και η ανθρώπινη ζωή προέρχεται από το γεννετικόν υγρό στοιχείο.
Ένας άνθρωπος αποτελείται κατά 72% από ύδωρ.Η συνουσίασις δύο ανθρώπων προκαλεί τη γέννηση ενός τρίτου ανθρώπου,όπου 72+72=144.
Όταν ψάλλεται ο <<Ακάθιστος Ύμνος>> αναφωνείται 144 φορές η λέξη <<Χαίρε>>.
Τα Αετώματα των Αρχαίων Ελληνικών ήταν 144 μοίρες.
Η λέξη <<Παναγία>> ετυμολογείται από τις λέξεις <<Πάν>> και <<Αγία>>,όπου η λέξη <<Αγία>> προέρχεται από το στερητικό <<Α>> και τη λέξη <<Γία>> ή οποία έχει ίδια σημασία με την λέξη <<Γαία>>,σημαίνοντας εκείνην που αποστρέφεται από τον υλικό κόσμο και αφιερώνεται στον αγνό πνευματικό κόσμο του Θείου.
Στην <<Αποκάλυψη>> του Ιωάννου κεφ. ΚΒ' αναφέρεται:
<<...και έντευθεν ήτο το Δέντρον της Ζωής,φέρον καρπούς δώδεκα,καθ'έκαστον μήνα κάμνον τον καρπόν αυτού και τα φύλλα του Δέντρου είναι είς θεραπείαν των εθνών>>.
Οι 12 καρποί που φέρει κάθε μήνα από έναν το Δέντρον της Ζωής,είναι ο Ζωδιακός Κύκλος που παρέχει Ζωή,ή κατά τον Πλούταρχο <<Περί του πώς πρέπει να ακούν οι΄νέοι τα ποιήματα>>:
<<Θεοί Ρεία Ζωόντες...>>

Κατά την τέλεση των Μητριαρχικών Μυστηρίων,ο μύστης παρουσιαζόταν στο Ιερό ενώπιον της αόρατης θεότητος όρθιος με το χέρι σφιγμένο και ανυψωμένο στο μέτωπο.
Στη συνέχεια ακολουθούσε κάποια λατρευτική πράξη που εκδηλωνόταν με θυσίες καρπών,οίνου και λαδιού.Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι κατα τους αρχαίους χρόνους,δεν γινόταν ουδέποτε θυσίες αίματος,αλλά ώς <<Αίμα>> συμβολιζόταν ο κόκκινος οίνος.Πάνω στο θέμα μας αναφέρει ο Πορφύριος,στο έργο του <<Περί αποχής εμψύχων>>:
<<Πολλά από τα πατροπαράδοτα που υπέδειξεν ο Θεόφραστος
ήταν και ότι στα αρχαιότερα χρόνια οι θυσίες εγίνοντο από καρπούς και κατ'αρχάς προσφερόταν χλόη.και σχετικά με τις σπονδές εξηγούσε με τον ακόλουθο τρόπο:"τα μέν αρχαιότερα από τα ιερά ήσαν "Νηφάλια",νηφάλια δέ ήσαν τα "υγρόσπονδα".Τα κατόπιν από αυτά ήσαν τα "μελισσόσπονδα" γιατί αυτό τον καρπό τον πήραμε από τις μέλισσες.Έπειτα ήσαν τα "ελαιόσπονδα".Ύστερα ήσαν τα "οινόσπονδα".Μαρτυρίες για αυτά δεν προέρχονται μόνον από τους πίνακες των νόμων που είναι σαν αντίγραφα από τα Κρητικά Κορυβαντικά Ιερά και που επιβεβαιώνουν την αλήθειαν
αλλά και από τον Εμπεδοκλή που λέγει ότι:
"...καί σμύρνα καθαρή στις θυσίες και λιβάνι αρωματικό και στο έδαφος έριπταν σπονδές από τα ξανθά μέλια,συνήθειες που και τώρα σώζονται σε μερικούς,ώσαν αναμφισβήτητα ίχνη αλήθειας,ότι με αστόχαστους φόνους Ταύρων δεν εβρέχετο ο Βωμός.Γιατί καθώς γνωρίζω όλους κατείχε η φιλότις και γι'αυτό ουδείς ουδέν εφόνευεν".<πορεί ακόμα να παρατηρηθεί από τον ακόμη και τώρα σωζόμενο Βωμό της Δήλου,από ότι έχει ονομασθεί "ευσεβών Βωμός",προς τον οποίον δεν προσφέρονταν κανένα ζώον,ούτε και θυσιάζετο.Έτσι,όχι μόνον απείχαν από το να θυσιάζουν ζώα,αλλά και στους ιδρύσαντες το Βωμό και στους μεταχειρίζοντές τον,μετέδωσαν την ευσέβεια.Διότι κατά το παλαιό καθώς είπαμε,οι άνθρωποι καρπούς εθυσίαζαν στους Θεούς και όχι ζώα>>.

Μετά τις σπονδές ακολουθούσαν διάφοροι τελετουργικοί χοροί ως <<δρώμενα>> των μυστηρίων,όπου οι μύστες έρχονταν σε επαφή με τη Θεότητα.Σε Ιερά της Θεάς στη Θήρα βρέθηκαν άνθη που μαρτυρούν την προσφορά ανθών στη Θεά.
Τα Μυστήρια της ΜΕγάλης Θεάς χωρίζονταν σε Μικρά και Μεγάλα.
Τα <<Μικρά>> ήταν αφιερωμένα στην Κόρη <<Δικτινναία Βριτόμαρτυς>> που στα πελασγικά σήμαινε <<Γλυκειά Παρθένος>>,κατά τα οποία οι Ιέρειες εξάγνιζαν τις γυναίκες που επρόκειτο να μυηθούν.Στη συνέχεια διδάσκονταν τις παραδόσεις περί της Μεγάλης Θεάς και της Κόρης,περί του "Αγνώστου Θεού" <<Ιασίων ή Ιήσιου Δελφίνιου Απόλλωνος>> και περί των 4 Ιερών Ζώων:
Του Ώφεως
του Λέωντος
Των Ιχθυών
Της Περιστέρας,
όπου τα 4 ζώα συμβολίζουν τα 4 στοιχεία,τα οποία συναρμόζει η Μεγάλη Θεά-Φύση.
Ακολουθούσε η <<Ύφανση του Μίτου>> που συμβολίζει την ύφανση του νήματος της ζωής του Μύστη σε συνδιασμό με την ύφανση του πέπλου των φάσεων της Σελήνης.Το έθιμο αυτό διασώθηκε στη Αθήνα ώς η <<Ύφανση του Πέπλου της Αθηνάς>>,το οποίο οποίο αποκάλυπτε το Άγαλμα της Θεάς Αθηνάς κατά την τέλεση των εορτών των Παναθηναίων.
Είναι πολύ στενή η σχέση των εννοιών:
ΜΙΤΟΣ-ΜΥΘΟΣ,ΜΗΤΡΑ-ΜΗΤΕΡΑ-ΜΙΤΡΑ(μεταγενέστερο προσωνύμιο της Μεγάλης Θεάς που αποδώθηκε στην Πάνδημη Αφροδίτη και κατά τους νεώτερους χρόνους αποδώθηκε από τους Πέρσες στον Θεό Μήθρα,ενδιάμεσο χθόνιο Θεό του Ηλιακού Θεού Ωρομάζη και του Σεληνιακού Θεού Αρειμάνιου).

Περί των <<Μεγάλων Μυστηρίων>> δεν γνωρίζουμε πολλά,
παρά ότι ήταν αφιερωμένα στην Μητέρα Θεά Δίκτυννα.Η
τέλεσή τους γινόταν γύρω από το <<Ιερό Δέντρο>> το οποίο στόλιζαν με Δώρα,συμβολίζοντας τους καρπούς και το οποίο εκρίζοναν κατά το τέλος των Μυστηρίων που συνέπιπτε με το τέλος της συγκομιδής της ετήσιας σοδειάς ψέλνοντας ύμνους για την αναβλάστησή του.Τα <<Ιερά Δέντρα>> βρίσκονταν πάντοτε κοντά στα <<Ιερά Σπήλαια ή μεταγενέστερα Άντρα>> δηλαδή τα Άβαττα,μέσα στα οποία τελλούνταν τα Μεγάλα Μυστήρια και μέσα από τα οποία αναδύθηκε η λατρεία του Ιδαίου Διός κατά την Μινωική Εποχή.
Το Σύμβολο του <<Ιερού Δέντρου> διασώζεται και σήμερα μέσω του εθίμου του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου,ενώ το <<Ιερό Σπήλαιο>> ή <<Ιδαίον Άντρον>> μέσα στο οποίο ανατράφηκε η λατρεία του Διός,διασώζεται σήμερα ώς <<Φάτνη>> μέσα στην οποία γεννήθηκε ο Χριστιανισμός.

Η λατρεία της Μεγάλης Θεάς διαδώθηκε στον ευρύτερο Μεσογειακό χώρο με τις μετακινήσεις των πελασγικών φυλών οι οποίες θα πρέπει να είχαν σαν εμπορικό κέντρο της εποχής την ευρύτερη περιοχή της Κρήτης.Έτσι,διαδίδεται η λατρεία της Θεάς,όπου στους Δελφούς λατρεύεται στο Ιερό της Γαίας, πρίν την μετάβαση του Ιερού στον Απόλλωνα,ως Αθηνά στην Αττική,Δήμητρα στην Ελευσίνα,Κυβέλλη και Αφροδίτη στην Κύπρο και την Μικρά Ασία και Μέση Ανατολή,Ίσιδα στην Αίγυπτο,Ινάννα στην Σουμερική πόλη Ούρ,Ιστάρ στο Βαβυλωνιακό και μεταγενέστερα Ασσυριακό Βασίλειο του Κίσ και της Νιππούρ,αλλά και της μεταγενέστερης Βαβυλώνας,η οποία συνεχίζει να τηρεί τα Μυστήρια της Μεγάλης Θεάς ως τους Χριστιανικούς Χρόνους σε ατόφια μορφή,υπό την λατρεία της Αστάρτης ή Αττάρτης,την οποία ο Αβραάμ διδάσκει αργότερα στους Ιουδαίους ώς δαίμονα Ασταρόθ.

Η ανάδειξη της λατρείας της Μεγάλης Θεάς εμφανίστηκε με το τέλος της εποχής των παγετώνων και των κατακλυσμών,
όταν το Αιγαίο ήταν ακόμα γεωλογικά ενωμένο ώς στεριά και τα νησιά του με την Κρήτη,αποτελούσαν τιςε υψηλότερες βουνοκορφές και οροσειρές.Με ην πτώση της στάθμης των υδάτων μετά τους κατακλυσμούς,αποκαλύφθηκαν τα νησιά του Αιγαίου.
Η έξοδος των ανδρών από τα σπήλαια και η αναζήτηση τροφής για την οικογένεια υποχρέωσε την γυναίκα να μένει μόνη εντός των σπηλαίων που αποτελούσαν χώρους προστασίας από τα φυσικά φαινόμενα και τα άγρια ζώα.
Εκεί φρόντιζε τα παιδιά καλλιεργώντας στο ζενίθ το έμφυτο μητρικό της ένστικτο και υφαίνοντας καλλιεργώντας τις διανοητικές της ικανότητες και επενδύοντας την νοητική της ενέργεια στην εστίαση και τη φαντασία,σε αντίθεση με τον άντρα που επένδυε την νοητική του ενέργεια στο κυνήγι.
Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας προσευχόταν σε ότι αντιλαμβανόταν ή είχε ακούσει ώς <<Θείο>>.Κι ακριβώς επειδή το φύλο της ήταν θυληκό,αντιλαμβανόταν τη φύση ως γένους θυληκού.Καθώς άρχισαν να επαναπλυθαίνουν οι άνθρωποι,άρχισε να αυξάνεται ο αριθμός των κατοίκων των σπηλαίων,οι οποίοι δεν πολεμούσαν μεταξύ τους καθώς ήταν του ίδιου γέννους και μέλη της ίδιας οικογενείας.Σταδιακά όλο και περισσότερες γυναίκες προσεύχονταν μαζί για τους άντρες τους που ήταν έξω και πολεμούσαν με τα άγρια στοιχεία της φύσης.Έτσι,δημιουργήθηκε ένα είδος τελετουργικού το οποίο διαρκώς εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία ως την εποχή μας.
Ακόμη και όταν ο άνθρωπος εξήλθε οριστικά από τα σπήλαια και κατοίκησε την ύπαιθρο,τα πολιτισμικά αυτά στοιχεία διασώθηκαν με την μορφή των μύθων και των μυστηρίων μέσα από την παράδοση.
Κατά αυτό τον τρόπο,το Ιερό Σπήλαιο διασώζει μνήμες από την εποχή που κατοικούσαμε σαν σύνολο στα σπήλαια,ενώ το Ιερό Δέντρο μας θυμίζει και κατά κάποιο τρόπο δοξάζει την Μητέρα Φύση η οποία μας έθρεψε και μας θρέφει,φροντίζοντάς μας σαν στοργική μητέρα.
Η παράδοση αυτή ξεκίνησε σε βάθος απροσδιόριστων χρόνων και θεμελιώθηκε κατά την εποχή των Διδύμων με οικουμενικό κέντρο της εποχής την Κρήτη,ώς <<τόπο καταγωγής>> του ανθρώπινου διασωθέντα μετακατακλυσμιαίου πολιτισμού...

ΙΔΑΙΟΙ ΔΑΚΤΥΛΟΙ:

Τα μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων αναδύθηκαν ιστορικά μέσα από τα Κρητικά Μυστήρια της Μεγάλης Θεάς.

Κατά την μυθολογία,η Ρέα έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί έναν λίθο προκειμένου να διασώσει το Δία.Στη συνέχεια,φυγάδεψε τον νεογέννητο Δία στο Όρος Ίδη,όπου τον ανάθρεψαν οι Κούρητες.
Οι Κούρητες ήταν μυθολογικά τέκνα του Κρητού Απόλλωνος και της Νύμφης Ναίδας ή Νηίδας και σχετίζονται με τους πρώτους κατοίκους της Κρήτης,όταν ακόμα ονομαζόταν Αίθρα.Τα ονόματα των Κούρητων ήταν : Ηρακλής,Ιασίων,Ίδα,Επιμήδης και Πανοπαίος,όπου σύφμωνα με τον Απολλόδωρο,οι Κούρητες ήσαν αρχαίοι Ιερείς του Διός.Άρα,υποθέτουμε ότι τα παραπάνω ονόματα ήταν επίπεδα μυήσεως των Μυστηρίων των ΙΔαίων Δακτύλων.
Η Ρέα με τον Ιασίων,γέννησαν τον Κορύβα.
Ο Δίας με την Ίδα ή Ιδέα,γέννησαν τον πρώτο βασιλιά της Κρήτης,τον Κρής,από τον οποίο πήρε το όνομά του η Κρήτη.
Οι Κούρητες είχαν σχέσεις με τους 3 Τελχίνες,θεότητες μυστηριακές,που σχετίζονται με τα Μέταλλα(Χρυσός-Αργυρός-Χαλκός),οι οποίοι λέγεται ότι πρώτοι δίδαξαν στους ανθρώπους την επεξεργασία των μετάλλων και την χρήση της φωτιάς.

Τα Μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων χωρίζονταν σε Μικρά και Μεγάλα,και γνώρισαν άνθιση κατά τους Μινωικούς Χρόνους.
Ο Μινώταυρος φανερώνει ότι το τότε Ιερατείο κατείχε αστρονομικές γνώσεις,καθώς τότε βρισκόμασταν στην Εποχή του Ταύρου.Ανάλογα,βασικός συμβολισμός του Χριστιανισμού είναι οι Ιχθείς,καθ'ότι ξεκίνησαν και αναπτύχθηκαν στην Εποχή των Ιχθυών.

Τα Μικρά Μυστήρια ή Κορυβαντικά,ξεκινούσαν με τα <<Ταυροκαθάψια>> ή <<Ταυροπεδιές>>,κατά τα οποία οι νεαροί <<Ταυρελάτες>> πήδαγαν πάνω από τους Ταύρους,κρατώντας τους από τα κέρατα.Τα <<Ταυροκαθάψια>> ήταν κάτι ανάλογο με τις σύχρονες ταυρομαχίες,με τη διαφορά ότι δεν σκότωναν τους Ταύρους.
Οι νικητές έστηναν τον <<Ταυρελάτη Χορό>>,όπου άναβαν δάδες συμβολίζοντας το διαρκώς ανανεώμενο φώς της Φύσης,
και χόρευαν γύρω από την <<πυρρίχην>> με πολεμικές ιακχές,
προσπαθώντας να καλύψουν το κλάμμα του νεογέννητου Ιδαίου Διός.Η <<Πυρρίχην>> διασώζεται μέσω των <<αναστενάρηδων>> και των <<πυρροβασιών>>,ενώ οι Κορυβαντικοί Χοροί,μέσω του νοήματος και συμβόλου των <<παραδοσιακών ελληνικών χορών>> και συγκεκριμένα των <<θρακιώτικων και κρητικών>>.
Με το τέλος του Κορυβαντικού Χορού,οι νεαροί Κορύβαντες και οι νεαρές Κορυβαντίδες,μυούνταν στο <<Κορυβαντικόν Τέμενος>>,με διδασκαλίες και δρώμενα.Στα Μινωικά Ανάκτορα της Κνωσσού και της Φαιστού,έχουν βρεθεί <<μυστικοί θάλαμοι>>,που προφανώς εξυπηρετούσαν αυτό το σκοπό.

Τα Μεγάλα Μυστήρια ή Λαβυρινθικά,ξεκινούσαν με την είσοδο δύο θιάσων 7 ανδρών και 7 γυναικών,μέσα στον Λαβύρινθοπου συμβολίζει την έξοδο των ανθρώπων από τα σπήλαια,την εξελικτική τους πορεία στη ζωή και την <<αυτογνωσία>> σε εσωτερικό επίπεδο.
Κατά τον Λεκατσά(νομίζω στο βιβλίο του <<ΜΗΤΡΙΑΡΧΕΙΑ>>αν θυμάμαι καλά): <<Ο νικητής του ανδρικού χορού αναδεικνύεται σύντροφος της κορυφαίας του γυναικείου,ενσάρκωση της Θεάς και Γάμος με το Βασιλιά,με την μαγική έννοια του όρου,της χρονιάς εκείνης>>.
Κατά τα Σουμεριακά Έπη,στην πόλη Ούρ,έχουμε τον <<Ιερό Γάμο>> της Αρχιέρειας της Ινάννα που αποτελεί την ενσάρκωση της Θεάς την χρονιά εκείνη,με τον Βασιλιά Ντιμουτζί που έχει την πολιτική εξουσία ώς χθόνιος άναξ.
Η είσοδος στον Λαβύρινθο αποτελεί την <<μετάλλαξη>> των Κορυβαντών Μυστών σε Κούρητες Ιερείς,όπου ο πολεμιστής,με την συμπαράσταση της ιέρειας,πρέπει να νικήσει τον Μινώταυρο που συμβολίζει τον ανθρώπινο φόβο και συνδέεται με κάποια ουράνια σώματα,και να ελευθερώσει και να πάρει για σύντροφο το θυληκό,ώστε να αποκτήσει τον <<Χρυσό Διπλό Πέλεκυ>> και να γίνει ο <<Ιερός Γάμος>>.
Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους διαβάζουμε σχετικά:
<<Στην Κρήτη,ο Ταύρος ταυτίζεται με τον Ουρανό και τον Ήλιο
που γονιμοποιούν τη Γή,ενώ το θυληκό στοιχείο συσχετίζεται με τη Σελήνη,που το σχήμα της θυμίζει τα κέρατα.Έτσι,ο Γάμος του Ταύρου με την Αγελάδα,είναι μαζί Γάμος Ήλιου και Φεγγαριού.
Αργότερα,τα πρόσωπα του Ιερού αυτού Γάμου τα υποδύεται ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα της Κνωσσού που το όνομά της Πασιφάη δηλαδή Ολόφωτη,δείχνει ακριβώς τη σχέση Βασίλισσας-Θεάς με την Σελήνη.Ο Υιός της ο Μινώταυρος,άνθρωπος με κεφαλή Ταύρου,λέγεται και <<Αστερίων>>,γιατί και αυτός,όπως και ο πατέρας του σχετίζεται με τον έναστρο ουρανό...>>
Αφού νικηθεί ο Μινώταυρος,σε πάλη ίσως,μεταλαμβάνει το <<Ταύρειον Αίμα>> συμβολικά,κοινωνόντας κόκκινο οίνο,καθώς κατά την αρχαιότητα πιστευόταν ότι το αίμα του ταύρου είναι θανατηφόρο για τον άνθρωπο(βλ. ΠΟΡΦΥΡΙΟ <<ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ ΕΜΨΥΧΩΝ>>).Η Μετάληψη συμβολίζει την είσοδο του Θείου μέσα στον μύστη και την πνευματική του αναγέννηση.Η Μύηση των Μυστηρίων των Ιδαίων Δακτύλων ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του Κορύβαντα σε Κούρητα,ο οποίος παραλαμβάνει τον <<Χρυσό Διπλό Πέλεκυ>>,ο οποίος συμβολίζει πολλά,μεταξύ των οποίων την <<μετάλλαξη και νοημοποίηση του ανθρώπου>>,
όπως και τον <<Διπλό Έλικα του D.N.A.>>.

Στον Ορφικό Ύμνο στο Διόνυσο αναφέρεται:
<<Τον βαρυβρόντη Διόνυσο που Ευάν Ευοί κραυγάζει,
τον πρωτογενή που έχει δυό φύσεις και γεννήθει τρείς φορές
τον Βασιλέα Βάκχειο που ζεί μέσα στους αγρούς,
τον Δίμορφο,το Διπλοκερασφόρο,τον Κισσοστεφανομένον,
τον Απόκρυφον που είναι Βακχικός,Αγνός,με Ταύρου Πρόσωπο>>

Κατά την Μυθολογία,οι Νύμφες Ναίδα ή Νηίδα και Ιθώμη,παρέλαβαν τον Ιδαίο Δία από το Όρος Ίδη όπου δεν ήταν πλέον ασφαλείς από τις επάλξεις του Κρόνου και τον μετέφεραν στην Αρκαδία.Εκεί,οι Κούρητες οργάνωσαν τις Ολυμπιακές Εορτές(πρό-πομπός των Ολυμπιακών Αγώνων),από χαρά που σώθηκε ο Δίας.50 χρόνια μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλλίωνος,έρχεται ο Ηρακλής να ανανεώσει τις εορτές,τις οποίες καθιέρωσε ο Πέλοψ 2 γενιές μετά,κατά την ημέρα του θερινού Ηλιοστασίου.

Τέλος,οι Ιδαίοι Δάκτυλοι,έχουν σχέση με την λέξη <<ΙΔΕΑ>>.Οι Κορύβαντες θεμελίωσαν σύμφωνα με την παράδοση τα Καβείρια Μυστήρια στην Σαμοθράκη,ενώ οι Κούρητες τα Μυστήρια του Απόλλωνα στο Άντρον του Νημφολήπτου στον Υμηττό,πρίν μεταβούν στους Δελφούς,όπου σύμφωνα και με το μύθο,οδήγησε τους Κούρητες Ιερείς ο Απόλλωνας εκεί και τους ανέθεσε το χτίσιμο του Μαντείου και την λειτουργία τους σε αυτό.
Υπάρχει τέλος Ορφικός Ύμνος στους Κορύβαντες και τους Κούρητες,στοιχείο που δηλώνει την σύνδεση-σχέση Ορφικών-Καβειρίων-Ιδαίων Δακτύλων.Κατά την επιγραφή της Σούδας επίσης,ο Ορφέας ξεκινώντας από την Θράκη εμυήθηκε στα μυστηρια των Ιδαίων Δακτύλων στην Κρήτη,πρίν ξεκινήσει τα Αργοναυτικά.Φυσικά,ο Ορφέας δεν ήτο φυσικό πρόσωπο,αλλά <<προσωποποιεί>> τον Ορφισμό...

ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ:

Τα Ελευσίνια Μυστήρια ήσαν τα Ιερότερα των Ελλήνων κατά τους ιστορικούς χρόνους και ήσαν αφιερωμένα στην Ελευσίνια Δηώ-Μήτηρ Θεσμοφόρο,στην Κόρη και τον <<Παί>> Ίακχο.
Η Δήμητρα και η Κόρη ενσαρκώνουν και αναβιώνουν τη λατρεία της Μεγάλης Θεάς Δίκτυννας και της Κόρης Δίκτυνναίας Βριτόμαρτυς,συνθέτωντας το <<παλαιό>> με νεώτερα στοιχεία.Το ίδιο συναίβει και στην Σαμοθράκη με την Καβειρώ,στην Αίγυπτο με την Ίσιδα κτλ.
Η λατρεία τους μεταφέρθηκε από την Κρήτη στην Ελευσίνα μέσω του Ιερατικού γένους των Ευμολπιδών οι οποίοι ήταν οι έφοροι και επόπτες ή Αρχιερείς-Ιεροφάντες των Ελευσινίων Μυστηρίων.Κατά την παράδοση,ο Μέλαμπος είχε φέρει τη λατρεία της Θεσμοφόρου από τα Νότια της Μεσογείου 220 χρόνια μετά την εποχή των Αργοναυτικών,εμπλουτίζοντάς την όμως με το Ορφικό στοιχείο του Διονύσου,για τον οποίο είχε διδαχτεί από τον Κάδμο.Ο ίδιος ο Ορφέας σύμφωνα με την επιγραφή της Σούδας είχε μυηθεί στα Μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων,έχοντας εμπλουτίσει την Ορφική Παράδοση με παλαιότερα στοιχεία πρίν "διασωθεί" σε Ναό του Απόλλωνος και αναδείξει στη συνέχεια τα Ορφικά,Διονυσιακά και Ελευσίνια Μυστήρια,τα οποία απορρέουν από τον κοινό πυρήνα δύο διαφορετικών παραδοσιακών κέντρων:
Των Κρητικών Μυστηρίων της Μεγάλης Θεάς και των Ιδαίων Δακτύλων,
αλλά και από 2 διαφορετικά Ιερατεία τα οποία αναδείχθηκαν μέσα από την επικράτεια των Κρόνιων Προ-πελασγικών Ιερατείων:
Του Ηλιακού και του Σεληνιακού.
Ο ίδιος ο Ορφέας δεν ήτο φυσικό πρόσωπο.Και δεδομένου της περιορισμένης γνώσης μας στα παρελθόντα,είναι λογικό να μπερδεύονται κάπως τα πράγματα.

Η Λατρεία του Κρητού Απόλλωνος κατάγεται εν αντιθέση Ελευσινίων από τον Ιδαίο Δία και μεταφέρθηκε από τους Οργιόνες-Κούρητες-Κύνιδες Ιερείς στην Ανατολική Αττική στα Άντρα του Πανός της Πεντέλης και του Νυμφολήπτου Απόλλωνος στον Υμηττό.
Τα Ελευσίνια είχαν σαν πρώτο σταθμό μετάβασης τον Δήμο Φλύας της Αττικής πρίν εγκαταστηθούν στην Ελευσίνα,όπου τα δύο Ιερατεία συνυπήρχαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Αττική όπως συναίβει στο παρελθόν και στην Κρήτη,ή ξεκίνησαν ώς ένα Ιερατείο από την Αττική κατά την εποχή του Εριχθονίου,μεταφέρθηκαν στην Κρήτη μέσω του υιού του Πανδίωνος όπου άλλαξε η μορφή τους δεδομένης της σύγκρουσης Εριχθονιδών-Κεκρωπιδών,και ξαναγύρισαν στην Αττική μετά τον Κατακλυσμό του Δευκαλλίωνος.
Οι Εριχθονιδείς και οι Πανδίωνες διασώζονται ως και την εποχή του Κλεισθένη,ο οποίος χωρίζει την Αττική σε φυλές,δύο από τις οποίες είναι και οι προαναφερόμενες.
Το πιο πιθανό κατά την άποψή μου είναι ότι η <<πηγή>> των δύο Ιερατείων να ήταν η Κρήτη και ότι οι Κεκρωπίδες είχαν Κρόνια Ιερατεία,τα οποία διασώθηκαν στην περιοχή του Ταυγέτου μετά τον κατακλυσμό.
Στην Αττική αργότερα επικράτησε το Ηλιακό Ιερατείο και στην ελευσίνα το Σεληνιακό,το οποίο διατήρησε τις δομές των Μυστηρίων της Κρητικής Μεγάλης Θεάς και εμπλουτίστηκε με στοιχεία από τα Κρόνια Ιερατεία κατά την <<μυθολογική συνάντηση>> Κάδμου-Μέλαμπου στην περιοχή της Αρκαδίας,όπου ο <<γόνος>> τους ώς προπάτωρ του Ορφισμού εγκαταστάθηκε εν συνεχεία στην Φλύα της Αττικής και απέκτησε την μεταγενέστερη Ορφική Δομή του,παραμερίζοντας το στοιχείο του Δελφίνιου Διδυμαίου Απόλλωνος και εστιάζοντας στο στοιχείο της Δίκτυννας και Κόρης εμπεριέχοντας και το Διονυσιακό στοιχείο,το οποίο διασώθηκε μέσα από τα Λαβυρινθικά Μυστήρια των Ιδαίων Δακτύλων.
Κεντρικά πρόσωπα των Ελευσινίων ήταν η Δήμητρα,η Κόρη,ο Πλούτων και ο Ίακχος,σε αντίθεση με το ιερατικό σύστημα των Αθηνών που έχουμε την Αρτέμιδα,τον Απόλλωνα,τον Δία,
την Αθηνά και τον Διόνυσο ώς συνδετικό στοιχείο των δύο.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα δόγματα του Χριστιανισμού,
που παρ'όλες τις διαφορές τους έχουν σαν συνδετικό στοιχείο τον Χριστό.
Η αντιπαράθεση των δύο Ιερατείων συνοψίζεται:
Στην αντιμαχία Αθηνάς-Ποσειδώνα για την κυριότητα των Αθηνών.
Στην Μυθολογική Μάχη Ήλιου-Ποσειδώνα.
Στα "αντίπαλα στρατόπεδα" των Θεών κατά τα Τρωικά και την Οδύσσεια.
Στην προγενέστερη σύγκρουση Εριχθονιδών-Κεκρωπιδών.
Στην σύγκρουση επιχθόνιων-ουρανιδών,γνωστή στον Λουκιανό ώς πόλεμο Ενδυμίωνος-Φαέθοντα.
Στην ανατροπή του Κρόνου από το Δία και την αντιπαράθεση της Ήρας και του Πύθωνος που στέλνει κατά της Λητούς και την μετατροπή της Αστερίας σε Δήλο,όπου γεννιέται ο Απόλλων ο οποίος επικρατει του Πύθωνος και παραλαμβάνει το Μαντείο των Δελφών από τη Γαία.
Στην διαφορετική επίδραση Σείριου-Σελήνης και τον εξισσοροποιητικό ρόλο του Ηλίου,ο οποίος μεταβάλεται σε κάθε γένος του Ησιόδου.
Στην αντιμαχία για επικράτηση Ιδαίων Δακτύλων με κέντρο των Ιδαίο Δία έναντι της Μεγάλης Θεάς.
Στην αντιπαράθεση Αθηναίων-Ελευσινίων,αλλά και Αθηναίων-Λακεδαιμονίων.
Έτσι,έχουμε μία κατάσταση ιερατικού διυσμού,όπου στα ενδιάμεσα θρησκευτικά-φιλοσοφικά και ιστορικά πεδία έχουμε μέθεξη,μείξη και σύνθεση στοιχείων που ανακατεύουν αντιθέτως τον κυκεώνα του κοσμοπολιτικού και κοινωνικοπολιτιστικού,ανθρωπολογικού και θρησκευτικού γίγνεσθαι...
Εστιάζοντας στην ελευσίνα,ξεκινάμε με την προυπόθεση ότι δεν ξέρουμε απολύτως τίποτε,πλίν μυθολογικών αναφορών και διασωζώμενων στοιχείων από μεταγενέστερους συγγραφείς και ιερατεία.

Κατά την μυθολογία,η δήμητρα κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο μας,αναζητώντας την Κόρη Φερσέφασσα που έχει απαγάγει ο Πλούτων,συμβολίζοντας τον Χθόνιο ή και τον Υποχθόνιο Ζήνα ή ακόμα και τον Θούξιο Ζεύ.Όλα αυτά σχετίζονται με την ιστορία του ηλιακού μας συστήματος,την κάθοδο της Σελήνης και την έλευση της Δήμητρας,όπου η κάθοδος της Σελήνης έχει σχέση με την Πτώση του Ζαγρέως και την ανάστασή του μέσω της Αθηνάς σε Διόνυσο ελευθερέα,καθώς και με την αναφερόμενη από τα Χριστιανικά Κείμενα και την Πλατωνική Φιλοσοφία πτώση των Ψυχών από τον Υπερουράνιο Κόσμο των Ιδεών και την Σχέση Έρωτα με τον Κοσμογονικό Έροτα,
όπως και με το ρητό του Ηρακλείτου <<Διόνυσος και Άδης έν και το αυτό εστί>>,όπου πίσω από το τρομερό για θρησκευτικοπολιτικούς λόγους πρόσωπο του Άδη κρύβεται το ανθρώπινο σώμα το Αιδές...
Η αρπαγή της Περσεφόνης έχει σχέση επίσης και με την αρπαγή της Ευρώπης και ίσως και με την αρπαγή της Μήδειας από τον Ιάσωνα,αλλά και με την Μυθολογική Ελένη-Σελαναία.

Η Δήμητρα αναζητούσε την Κόρη 9 ημέρες στον κάτω κόσμο,αριθμός που σχετίζεται με την περίοδο γέννησης-τήξης και κύησης των ανθρώπινων εμβρύων,με τους 9 μήνες παραμονής του Απόλλωνος στους Δελφούς και τις φάσεις του Σειρίου στο ημισφαίριό μας,τα 9 χρόνια όπου ο Μίνωας λάμβανε τους νόμους του Βασιλείου του από το Δία και τις 9 ώρες Βασιλείας του Μίνωα.Τέλος,το 9 είναι παράγωγο του 27 θέμα σχετικό με τις 9 Μούσσες.
Θλιμμένη η Θεά κάθησε κάτω από μιά ελιά πάνω στην <<Αγέλαστη Πέτρα>>,την ώρα που οι κόρες του Κελεού μαζί με την τροφό τους Ιάμβη,έπαιρναν νερό από το <<Καλλίχορον Πηγάδι>>.Η λέξη κελεώ σημαίνει ΄<<μιλώ κάτω από το φώς,συναθροίζομαι>> και ευκλείω<<μιλώ καλώς για κάτι>>.
Η Θεά δέχτηκε την φιλοξενία τους.Στα Ορφικά αναφέρεται:
<<Έτσι,αφού είπε τράβηξε το πέπλο της και έδειξε του σώματός της όχι το κόσμιο σχήμα,το παιδί ο Ίακχος ήταν εκεί και με το χέρι του έρριχνε γελώντας κάτω από τους κόλπους της Ιαμβούς στάρι και ρόδι.Η Θεά κατάλαβε και γέλασε και δέχτηκε το Λαμπερό Αγγείο όπου βρισκόταν μέσα ο Κυκεών>>
(ΔΙΔΩ ΚΑΛΛΕΓΡΗ <<ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ>>

Κατά άλλη εκδοχή του Μύθου,ηεπειδή η Δήμητρα αναζητούσε την Κόρη,παραμέλισε τη φροντίδα της γής και ξέσπασε λοιμός στους ανθρώπους.Τότε,ο Δία ζήτησε από τον Πλούτωνα την Περσεφόνη.Εκείνη όμως είχε φάει από το Ρόδι του Κάτω Κόσμου και δεν μπορούσε να επιστρέψει από τον Κάτω Κόσμο.Έτσι,παρέμενε 9 μήνες στον Πάνω Κόσμο και στη συνέχεια επίστρεφε στο Βασίλειο του Πλούτωνα.
Οι Θεσμοφοριάζουσες προπαρασκευάζονταν στο Ιερό της Αρτέμιδος στην Βραυώνα για την τέλεση των <<Παναθηναίων>> και των << Ελευσινίων>>.
Οι κορασίδες προετοιμάζονταν για 5 ημέρες και πρίν την έναρξη τους προετοιμάζονταν με καθαρμούς αποφεύγοντας την επαφή με τους άνδρες.Κατά τα Θεσμοφόρια τιμούνταν η Θεσμοφόρος καθώς εκείνη ήταν η πρώτη που δίδαξε στους ανθρώπους την καλλιέργια της γής δίνοντας μάλιστα τον πρώτο σπόρο στον Τριπτόλεμο.Οι κορασίδες κοιμούνταν κάτω από το <<κνέωρο>> την λεγόμενη λυγαριά,εφελκύοντας κατ'αυτό τον τρόπο την αγνή και κατασταλτική των ορμών δύναμη του δέντρου.Τα Θεσμοφόρια χωρίζονταν σε 3 ημέρες:
1)Την <<κάθοδο>> των Αρρηφορίων.
2)Την <<Νηστεία>>.
3)Την ημέρα της <<Ζημίας>>,δηλαδή εξιλέωσης για τυχόν αμάρτημα κατά τις ημέρες των Ελευσινίων.
Τα Ελευσίνια χωρίζονταν σε <<Μικρά>> και <<Μεγάλα>>.
Τα Μικρά τελλούνταν στις αρχές του Ανθεστηρίωνος και τα Μεγάλα στις αρχές του Βοηδρομίωνος.
Τα Μικρά τελλούνταν στον Ιλισσό,ονομάζονταν <Εν Αγραίς>>
κι ήταν αφιερωμένα στην Κόρη Φερσέφασσα.Ουσιαστικά,η τέλεσή τους ήταν προπαρασκευαστική προάγνευση των μυστών για τα Μεγάλα.Οι μυούμενοι θυσίαζαν συμβολικά χοιρίδια,περνούσαν από τον <<Υδρανόν>> Ιεροφάντη όπου εξομολογούνταν,διδάσκονταν κάποια σύμβολα γενικής και φύσεως περί των Ελευσινίων.

Τα <<Μεγάλα Μυστήρια>> ξεκινούσαν στην Αθήνα με των ξεσηκωμό των μυστών των Μικρών Μυστηρίων,γι'αυτό και η ημέρα αυτή ονομαζόταν <<Αγυρμός>>,με κατεύθυνση την Ελευσίνα διαμέσω της Ιεράς Οδού.
Την δεύτερη ημέρα <<Άλαλαι Μύσται>> λούζονταν στην παραλία.Την τρίτη μέρα <<νηστεία>> νήστευαν όλη μέρα και έτρωγαν το βράδυ παστέλι με σουσάμι.
Την τέταρτη μέρα <<καλάθου κάθοδος>> ξεκινούσε η πομπή όπου ακολουθούσαν οι κορασίδες που κρατούσαν καλάθια με σίδια(ρόδια) και στάρυ.Την πέμπτη μέρα <<λαμπάδων ήμαρ>> η πομπή έφτανε στον Ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα,όπου άναβαν τις δάδες από το <<Ιερό Πύρ>> του Δαδούχου και διανυκτέρευαν εκεί.
Την έκτη μέρα <<Ίακχος>> περιφερόταν στην πόλη της Ελευσίνας το <<Ξόανον>> του Ιάκχου στεφανομένο με άμπελο και σπαρμένο με άνθη περνώντας από την Ιερά Οδό,όπου οι μύστες κρατώντας δάδες υποδέχονταν τον Ίακχο με χαρμόσυνες φωνές.Οι μύστες λούζονταν στα νερά των Ρειτών και τα μεσάνυχτα έκαναν την είσοδό τους στο άστυ κρατώντας αναμένες δάδες.Τότε άρχιζαν οι Μυσταγωγίες,
όπου τελλούνταν τα <<Τελλούμενα>>,τα <<Δρώμενα>>,τα <<Λεγόμενα>> και τα <<Δεικνυόμενα>>,που αποτελούνταν από Αποκαλύψεις των Ελευσινίων Μυστηρίων και από δραματικές πράξης αναπαράστασης των Διδασκαλιών,εντός του Ναού της Δήμητρας.Οι μύστες νήστευαν 9 ημέρες και κατά την 10η μεταλάμβαναν από τον <<Κυκεώνα>> το <<Αίμα Διονύσου και Σώμα της Δήμητρος>>,που σχετίζεται με την ανάσταση του Ζαγρέως Διονύσου σε Διόνυσο Ελευθερέα και απεικονίζει την Εσωτερική Ανάσταση και Αναγέννηση του Μύστη,υπό την ευλογία του Ιεροφάνη που έψελνε:
<<Ιερόν έτεκε πότνια κούρον Βριμώ Βριμόν>>.Οι Μύστες αναφωνούσαν <<ΕΥΟΙ ΕΥΑΝ ΙΩ ΙΑΚΧΕ>> και τότε δείχνονταν τα οπτικά μυστήρια του <<εν σιωπή τεθερισμένον στάχυν>> που σχετίζεται με την <<Αποκάλυψη των Αρρηφορίων>>.
Ακολουθούσε περιφοράτων Αρρηφορίων από τις Θεσμοφοριάζουσες Κόρες που συμβολίζουν τις Κόρες του Κελεού κατά τον Μύθο και η φράση του Ιεροφάντη:
<<ΚΟΝΓΚ ΟΜ ΠΑΞ>>,όπου σήμαινε <<ΌΡΑ,ΑΚΟΥ,ΣΙΩΠΑ>>,
όπου ο,τιδήποτε από εκεί και πέρα έχει αποσιωπηθεί με Όρκο Ιερό και δεν γνώρίζουμε τίποτε από εκεί και πέρα ούτε έστω και υποθετικά.Σχετικά με τον Όρκο αυτό αποφαίνεται το Ορφικό που λέει:<<Τούδε και προσόδευε>>.
Κατά την επιστροφή στην Αθήνα οι πολίτες των Αθηνών συγκεντρώνονταν στην γέφυρα του Ιλισσού να υποδεχτούν τους μύστες που έρχονταν πάνω σε άμαξες,πάνω στις οποίες κάθονταν και οι Θεσμοφοριάζουσες που φώναζαν <<σέρνωντας τα εξ αμάξης>>.Τα περισσότερα αγγεία που έχουν βρεθεί απεικονίζουν την Δήμητρα πάνω σε άμαξα,η οποία έχει σχέση με την επτάστερο Ελίκη άμαξα,κοινώς Άρκτο.
Πολλά στοιχεία έχουν διασωθεί μέσω των Ελευσινίων από τα Ελληνοορθόδοξα Μυστήρια κατά τα Μυστήρια των Παθών της <<Μεγάλης Εβδομάδας>>,με την περιφορά του Επιταφίου,το άναμα των λαμπάδων από τον Δαδούχο ιερέα,τον στολισμό του Επιταφίου με άνθη,τα αναφωνήματα <<ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ>>,τα ιερατικά Άμφια,την εξομολόγηση,την Μετάληψη <<Σώματος και Αίματος Χριστού>>,τα <<λεγόμενα>> και τα <<δεικνυόμενα>> όπου ο Ιερέας δείχνει το <<ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ>>
την Πομπή σε κατανυκτική ατμόσφαιρα την Μεγάλη Παρασκευή,τα <<απόρρητα>> που πράττει και λέει ο Ιερέας στην Αγία Τράπεζα καπ.
Αναφορικά,οι Εκκλησιαστικοί Ναοί έχουν 3 εισόδους προς τα Ιερά,ανάλογη αρχιτεκτονική με τα αρχαία Θέατρα,όπου από τη σκηνή εισέρχονται στο <<Άβαττον>> μόνον οι Ιερείς και οι Ηθοποιοί,καθώς και τον διαχωρισμό του Ναού σε αριστερή και δεξιά πτέρυγα,ανάλογη των θεάτρων.Στο Θέατρον υπήρχε ο Οκρίβαντας.Στην εκκλησιαστική γλώσσα,ο άμβωνας ονομάζεται ακόμη και σήμερα <<Οκρίβαντας>>.

Ανάλογα,τα Κρητικά Μυστήρια της <<Μεγάλης Θεάς>> διασώζονται μέσω της Εορτής του Δεκαπενταύγουστου.Αναφορικά,το προσονύμιο της Μεγάλης Θεάς των Κρητών Δικτυνναίας Βριτίμαρτυς σήμαινε <,Γλυκειά Παρθένος>>,ενώ στα <<Ορφικά>> η Δήμητρα αποκαλείται ώς <<Δέσποινα>>.Τυχαίο;
Ιησούς σημαίνει ο θεραπευτής και αποτελεί προσωνύμιο του Απόλλωνος,μεταγενέστερα γνωστό ώς <<Ιήιος>>.Το προσονύμιο του Κρητού Απόλλωνος ήταν <<Ιασίων>>.Ο Ιάσων των Αργοναυτικών είναι εκείνος που φέρνει το Χρυσόμαλλο Δέρας ΄που είναι η πνευματική φώτισις των μυστηρίων και σχετίζετεται με τον Αιθέρα και το Άκτιστον Πύρ.Ο Ιησούς είναι υιός ανθρώπου,δηλαδή ο θεράπων.
Χριστός σημαίνει ο Χρισμένος και είναι ο υιός του ανθρώπου που επέστρεψε από την <<άλλη πλευρά>> νικώντας τον Θάνατο και το σώμα ή Άδη,μεταφέροντας το πνευματικό φώς των Μυστηρίων του Σύμπαντος-του Θεού Πατρός-του Ανθρώπου και βαπτίζεται στα νερά του Ιερού Ιάρδανου-Ιορδάνη όπου το Θείον Φώς-Φωτόνιον εισέρχεται εντός της Κεφαλής του με την μορφή της Περιστέρας,σύμβολο του Αγίου Πνεύματος και της Αθηνάς και αναγεννημένος χρίζεται Υιός Θεού.Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρώτος Βασιλιάς της Κρήτης και Υιός του Διός και της Ιδέας είναι ο Κρής,ο οποίος δίνει το όνομά του στην Κρήτη.Η σύνθεσις των δύο ονομάτων Ιήσιος Κρής,φέρνει στο νού πολλά...
Εξ'άλλου ο Διόνυσος (Διός Νούς και Διόν Ύσος,πλήν των άλλων) ράβεται στο δεξί μηρό του Διός,όπου ο Υιός Χριστός κάθεται <<εκ δεξιών του Πατρός>>.Κι αυτό τυχαίο;
Επίσης κατά την αρχαιότητα μία από τις σημαντικότερες Δελφικές Εορτές ήταν τα <<Θεοφάνεια>> τα οποία διασώζονται ως σήμεραμε το ίδιο όνομα και οι εορτές του Διός Σωτήρος που διασώζονται ακόμα ώς Ημέρα του <<Σωτήρος>>.
Το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο όπως προαναφέραμε σσυμβολίζει το Ιερό Δέντρο των Κρητικών Μυστηρίων και η <<Φάτνη>> το Ιδαίον Άντρον.
Ο ΙΗΣΟΥΣ είναι ο ΙΧΘΥΣ και η ΠΑΝΑΓΙΑ η ΠΑΡΘΕΝΟΣ.Τα δύο Ζώδια είναι το ένα το πολικό αντίθετο του άλλου.
Πέρα από όλα αυτά έχουμε και την Εορτή του Αγίου Πνεύματος,η οποία εορτάζεται μόνον στην Ελληνοορθόδοξη Παράδοση,γιατί προφανώς σχετίζεται με τις Εορτές των Παναθηναίων προς τιμήν της Παλλάδας Αθηνάς.Και μήν ξεχνάμε το <<Άκτιστον Πύρ>> της Λαμπρής από τον Άγιο Τάφο και τη σχέση με το <<Ιερόν Πύρ>> των Δελφών και τις Εορτές της Εαρινής Ισημερίας...
Κατά την άποψή μου,τα Ελευσίνια Μυστήρια ποτέ δεν σταμάτησαν να τελλούνται.Συνεχίσαν να τελλούνται με διαφορετική μορφή μέσα από τα Ορθόδοξα Μυστήρια και συνεχίζουν να τελλούνται,απ'όσο νομίζω πως είμαι σε θέση να κρίνω.Η Ελληνοορθοδοξία αποτελεί την σύνοψη των τέλετουργικών και παραδόσεων των σημαντικότερων ελληνικών και αιγυπτιακών(βλ. Οσιριακά και Ισιακά Μυστήρια στο Έργο του Πλουτάρχου <<Περι Ίσιδος και Οσίριδος>>) θρησκευτικών συστημάτων και μυστηρίων,που ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΕΙ ΜΟΛΥΝΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΚΑΘΑΡΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΕΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΙ <<ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ>> ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΚΑΙ ΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΩΝ.
ΤΕΛΟΣ,ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΑΝ
Ε Ι Δ Ω Λ Ο Λ Α Τ Ρ Ε Σ.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ
Ι Δ Ε Ο Λ Α Τ Ρ Ε Σ,ΥΜΝΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ,ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Ο διπλός πέλεκυς αναφέρεται στον αστερισμό της Μικρής και της Νεγάλης Άρκτου. Παρατήρησέ τα και θα το διαπιστώσεις.

quote:

---

Η Μεγάλη Θεά που κρατά και εξουσιάζει τους δύο όφεις οδηγεί συνειρμικά στην Μεγάλη Θεά των Πελασγών Ευρυνόμη
η οποία αναδύθηκε μέσα από την Τριπλή Νύχτα και χόρεψε πάνω στο Κοσμικό Χάος,σχηματίζοντας τον Αιθέρα,τον οποίο έπλασε σε Όφι,δημιουργώντας κατ'αυτό τον τρόπο τον σύντροφό της Ωφιωνέα,όπου συνουσιαζόμενη μαζί του γέννησε το Κοσμικό Ωό των Ορφικών.Όταν κάποτε ο Ωφιωνέας υπερυφανεύτηκε ότι ΕΚΕΙΝΟΣ είναι ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ των Πάντων,παραμερίζοντας και υποτιμώντας την αξία της Θεάς,εκείνη τον εκθρόνισε από τον Όλυμπο στα Τάρταρα,χτυπώντας τον με την φτέρνα της στο κεφάλι.

---

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ Ή ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ
Odysseus_Nemo

Για το συγκεκριμένο βλ οι Μύθοι της Δημιουργίας,Νίκος Κανακάκης εκδ Αρχέτυπο.

Αναφορικά με τη λέξη άγιος το έψαξα και όντως έχεις δίκαιο και σε ευχαριστώ για την κατατόπιση,καθώς και για την επισήμανση διπλού--πέλεκυ και Άρκτου.

Αναφορικά με τα μυστήρια,ναι πιστεύω ότι μπορούμε να τα αντιπαραβάλλουμε.Τα ορθοδόξα μυστήρια θεμελιώθηκαν πάνω στα αρχαία.
Στην συνέχεια(Β'οικουμενική σύνοδος) αυτονομήθηκαν και παραποιήθηκαν.

quote:

---

Η λέξη <<Μαρία>> προέρχεται από την λατινική λέξη "Marra ή Marre" και σημαίνει θάλασσα,η οποία ούσα Παρθένος γονιμοποιεί την στεριά δημιουργώντας τη Ζωή,δεδομένου ότι η ζωή στη Γή προέρχεται από το υγρό στοιχείο,αλλά και η ανθρώπινη ζωή προέρχεται από το γεννετικόν υγρό στοιχείο.

---

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

γράφει ελ-υόν:

Σ’ αυτούς θέλησε ο Θεός να γνωρίσει ποιος είναι ο πλούτος της δόξας του μυστηρίου τούτου στα έθνη, που είναι ο Χριστός μέσα σας, η ελπίδα της δόξας. 28 Αυτόν εμείς αναγγέλλουμε, νουθετώντας κάθε άνθρωπο και διδάσκοντας κάθε άνθρωπο με όλη τη σοφία, για να παρουσιάσουμε κάθε άνθρωπο τέλειο στο Χριστό. 29 Γι’ αυτό και κοπιάζω και αγωνίζομαι σύμφωνα με την ενέργειά του που ενεργείται μέσα μου με δύναμη. Γιατί θέλω να ξέρετε πόσο μεγάλο αγώνα έχω για σας και γι’ αυτούς που είναι στη Λαοδίκεια και για όσους δεν έχουν δει το πρόσωπό μου σωματικά, 2 για να παρηγορηθούν οι καρδιές τους και να κρατηθούν μαζί μέσα στην αγάπη και σε όλο τον πλούτο που υπάρχει στην πλήρη βεβαιότητα της σύνεσης, ώστε να γνωρίζουν καλά το μυστήριο του Θεού, δηλαδή του Χριστού, 3 μέσα στον οποίο είναι απόκρυφοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης.

Δεν νομίζω ότι διαφωνούμε επί της ουσίας.
Το πρόβλημα το δημιουργούν οι λεπτομέριες,όπως η Παλαιά Διαθήκη και ο <<Θεός>> μίσους που προβάλλει.
Αυτό το <<πράμμα>> όμως που καλείται Ιεχωβάς δεν έχει καμία σχέση με το Χριστό,ο οποίος ΕΙ-ναι Θεός Αγάπης!
Άλλο Ταλμούδο-Χριστιανισμός και άλλο Ελληνορθοδοξία.

1. Η σωστή φράση δεν είναι ΚΟΝΓΚ ΟΜ ΠΑΞ αλλά Κονξ-Ομ-Πανξ. Φυσικά υπάρχει και το αντίστοιχο (μεταγενέστερο) λατινικό "Vide, Aude, Tace" που χρησιμοποιείται από τους Τέκτονες. Επίσης συναντάμε και τη φράση των Μάγιας "Κόνεξ-Όμων-Πάνεξ" αλλά και τη Βραχμανική "Κάνζα-Ομ-Πάνσα".

2. Το σώμα ενός ενήλικα δεν αποτελείται κατά 72% από νερό αλλά κυμαίνεται μεταξύ 60-65%. Ήδη το θεωρούσα πολύ τραβηγμένο να γνωρίζουν οι πρωτοχριστιανοί (αλλά και γενικότερα όλοι εκείνη την εποχή) την ακριβή αναλογία του νερού στο ανθρώπινο σώμα. Οπότε η σύνδεση του ποσοστού σε νερό με το 144 είναι ελαφρώς άστοχη.

3. Το κηρύκειο του Ερμή δεν σχετίζεται με το DNA (άλλωστε η έλικα του DNA είναι εντελώς διαφορετική), ούτε και με το διπλό Ε στο θρόνο του Μίνωα, αλλά κυρίως συμβολίζει αυτό που ονομάζουμε "concidentia oppositorum", η ένωση των αντιθέτων. Το κανονικό κηρύκειο (με τις πτέρυγες, τη ράβδο και τα ελικοειδή φίδια) αποτελεί ένα πολύ σημαντικό σύμβολο αλλά εδώ δεν είναι το μέρος για να το αναλύσουμε. Υπάρχει στο φόρουμ ανάλογο θέμα.

4. Η σύνδεση των όφεων που κρατά η θεά (Κρητικό αγαλματίδιο) με τα χρωμοσώματα είναι επίσης άστοχη. Όχι μόνον γιατί κατ' ουσίαν δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό χρωμόσωμα αλλά γιατί δεν μπορούμε να συνδέουμε γενικότερα μια έννοια του παρελθόντος με το παρόν. Ο συμβολισμός γενικότερα συνδέει ένα σύμβολο με κάτι σύγχρονό του κι όχι με κάτι μεταγενέστερο. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να προβλέψει κάτι που θα ανακαλυφθεί ή θα δημιουργηθεί ως έννοια μετά από 2000 χρόνια έτσι ώστε να το συνδέσει με κάποιο σύμβολο.

5. Η αναπαραγωγική δύναμη δεν σχετίζεται με τη Μεγάλη Θεά αλλά κυρίως με τον Έρωτα. Παιδί του Χάους και αδελφός της Γαίας (Μεγάλη Θεά), ο Έρως ως έννοια είναι πολύ μακριά από αυτό που τον κατέντησε το σύγχρονο marketing. Στην ουσία ο Έρως συμβολίζει την δύναμη της ένωσης, της σύζευξης, τη γενεσιουργό αιτία, το "κινούν αίτιον" που προκαλεί τις ενώσεις των κοσμικών στοιχείων.

6. Ο Αιθέρας δεν είναι γιος της Ευρυνόμης αλλά γεννήθηκε από τη συνέυρεση της Νυκτός με το Έρεβος. Επίσης, σύμφωνα με την Ορφική κοσμογονία, ο Αιθήρ μαζί με το Χάος γεννήθηκαν από τον Χρόνο (διαφορετικός από τον Κρόνο).

7. Η Δήμητρα δεν συνδέεται με την Ευρώπη, καθώς η Ευρώπη ήταν Ωκεανίδα και προήλθε από την ένωση του Ωκεανού με την Τηθύ.

8. Θυσίες ζώων (αν και άσχημη τελετουργία) υπήρχαν και ήταν ευρύτατα διαδεδομένες την εποχή εκείνη. Δεν συμφωνώ με την άποψη του Πορφύριου (ποιός ήταν ακριβώς;) Άλλωστε το αναφέρεις κι εσύ στα δρώμενα των μικρών Ελευσινίων.

9. Γιατί συνδέεις τον "Άγνωστο Θεό" με τον Ιασίων ή Ιήσιο Δελφίνιο Απόλλων; Είναι γνωστό πως ο 'Αγνωστος Θεός είναι συμβολικό και σε καμία πρίπτωση δεν συνδέεται με τον Απόλλωνα. Θα ήθελα όμως να μου αναλύσεις τη σύνδεση λίγο περισσότερο.

10. Από που αντλείς την πληροφόρησή σχετικά με τη γέννηση των Κουρητών; Γενικότερα το από που προήλθαν είναι ασαφές.

11. Οι Τελχίνες δεν ήταν 3 (μήπως μπερδεύεσαι με τους Κουρήτες;) αλλά 9 και η μυθολογία λέει πως ήρθαν στην Κρήτη μαζί με τη Ρέα για να αναθρέψουν τον μικρό Δία.

12. Μπορείς να μου αναλύσεις λίγο το πως συνδέεις τους Ιδαίους Δάκτυλους με την Ιδέα;

13. Ο Ορφέας ήταν σαφώς ένα ιστορικό πρόσωπο και γεννήθηκε περί το 1500πχ στην Πίμπλα της Πιερίας, μέσα στο σπήλαιο των Λειβήθρων.

14. Μπορείς να μου αναλύσεις το πως συνδέονται η αρπαγή της Περσεφόνης με την αρπαγή της Ευρώπης και της Μήδειας;

15. Είναι υπερβολή να συνδέεις τη Δήμητρα-δέσποινα με την παναγία. Επίσης υπερβολή είναι να συνδέεις τον Ιάσωνα με τον Απόλλωνα και τον Ιησού βασιζόμενος μόνον στη φωνητική "στρογγυλοποίηση" των ονομάτων τους.

16. Δεν νομίζεις πως είσαι λίγο υπερβολικός όταν συνδέεις την εορτή του αγίου πνεύματος με τα Παναθήναια; Τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους;

Αν θέλεις να βρεις αξιόπιστες πηγές για τα παγανιστικά στοιχεία στον χριστιανισμό, μπορείς να διαβάσεις το σχετικό βιβλίο του Γ. Σιέττου.

Πάντως, ασχέτων αν διαφωνώ σε μερικές ερμηνείες και συμπεράσματά σου, συμφωνώ τα μέγιστα στο τελευταίο που αναφέρεις πως οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ιδεολάτρες

quote:

---

Η Δήμητρα δεν συνδέεται με την Ευρώπη, καθώς η Ευρώπη ήταν Ωκεανίδα και προήλθε από την ένωση του Ωκεανού με την Τηθύ.

---

1. Η σωστή φράση δεν είναι ΚΟΝΓΚ ΟΜ ΠΑΞ αλλά Κονξ-Ομ-Πανξ. Φυσικά υπάρχει και το αντίστοιχο (μεταγενέστερο) λατινικό "Vide, Aude, Tace" που χρησιμοποιείται από τους Τέκτονες. Επίσης συναντάμε και τη φράση των Μάγιας "Κόνεξ-Όμων-Πάνεξ" αλλά και τη Βραχμανική "Κάνζα-Ομ-Πάνσα".

Συμφωνώ απόλυτα.Συμπληρώνω και την έκφραση Ομ Αμ Ρά,η οποία έχω ακούσει ότι υπήρχε επίσης κατά την τέλεση των Ελευσινίων.Γνωρίζεις κάτι σχετικό;

2. Το σώμα ενός ενήλικα δεν αποτελείται κατά 72% από νερό αλλά κυμαίνεται μεταξύ 60-65%. Ήδη το θεωρούσα πολύ τραβηγμένο να γνωρίζουν οι πρωτοχριστιανοί (αλλά και γενικότερα όλοι εκείνη την εποχή) την ακριβή αναλογία του νερού στο ανθρώπινο σώμα. Οπότε η σύνδεση του ποσοστού σε νερό με το 144 είναι ελαφρώς άστοχη.

Έχεις μήπως υπ'όψιν κάποια ιατρική ή βιολογική πηγή για το παραπάνω;
Επίσης,η ποσότητα αυτή είναι η ίδια σε κάθε εποχή και συμπεριλαμβάνει πάσης φύσεως σωματικά υγρά;

3. Το κηρύκειο του Ερμή δεν σχετίζεται με το DNA (άλλωστε η έλικα του DNA είναι εντελώς διαφορετική), ούτε και με το διπλό Ε στο θρόνο του Μίνωα, αλλά κυρίως συμβολίζει αυτό που ονομάζουμε "concidentia oppositorum", η ένωση των αντιθέτων. Το κανονικό κηρύκειο (με τις πτέρυγες, τη ράβδο και τα ελικοειδή φίδια) αποτελεί ένα πολύ σημαντικό σύμβολο αλλά εδώ δεν είναι το μέρος για να το αναλύσουμε. Υπάρχει στο φόρουμ ανάλογο θέμα.

Το κυρήκειο του Ερμή φέρνει σχηματικώς στο νού όμως και την δομή του έλικα του DNA.Περισσότερο βέβαια κυρήκειο του Ασκληπιού.Άποψη πάντα εφ'όσον μιλάμε σαν παρατηρητές της ιστορίας σε γεγονότα που διαφεύγουν της άμεσης αντίληψής μας.
Αναφορικά με το διπλό Ε στο θρόνο του Μίνωα,όντως είναι κάτι άλλο και σχετίζεται όπως σωστά επισημαίνεις με την ένωση των πολικών αντιθέτων.

4. Η σύνδεση των όφεων που κρατά η θεά (Κρητικό αγαλματίδιο) με τα χρωμοσώματα είναι επίσης άστοχη. Όχι μόνον γιατί κατ' ουσίαν δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό χρωμόσωμα αλλά γιατί δεν μπορούμε να συνδέουμε γενικότερα μια έννοια του παρελθόντος με το παρόν. Ο συμβολισμός γενικότερα συνδέει ένα σύμβολο με κάτι σύγχρονό του κι όχι με κάτι μεταγενέστερο. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να προβλέψει κάτι που θα ανακαλυφθεί ή θα δημιουργηθεί ως έννοια μετά από 2000 χρόνια έτσι ώστε να το συνδέσει με κάποιο σύμβολο.

Σωστή παρατήρηση.Δεν έχω αντιεπιχειρήματα.

5. Η αναπαραγωγική δύναμη δεν σχετίζεται με τη Μεγάλη Θεά αλλά κυρίως με τον Έρωτα. Παιδί του Χάους και αδελφός της Γαίας (Μεγάλη Θεά), ο Έρως ως έννοια είναι πολύ μακριά από αυτό που τον κατέντησε το σύγχρονο marketing. Στην ουσία ο Έρως συμβολίζει την δύναμη της ένωσης, της σύζευξης, τη γενεσιουργό αιτία, το "κινούν αίτιον" που προκαλεί τις ενώσεις των κοσμικών στοιχείων.

Εδώ διαφωνούμε.Ο Έρος συνοδεύει την Αφροδίτη.Η Αφροδίτη αποτελεί κατά κάποιο τρόπο συνέχεια της Μεγάλης Θεάς και εκφράζει το σύνολο της φύσης η οποία κυεί την ζωή.Θα λέγαμε ότι ο Έρος σχετίζεται με τα ηλεκτρόνια σε κβαντικό επίπεδο,ενώ η Αφροδίτη με την δύναμη ένωσης
ήτοι τα πρωτόνια,τα οποία και συνοδεύουν τα ηλεκτρόνια δημιουργώντας την τάξη.Ο Έρος αποτελεί μεν τη δύναμη της ενώσεως,αλλά η Μεγάλη Θεά εκφράζει την μητέρα-φύση που δέχεται αυτή την ένωση στην μήτρα της και κυεί τον σπόρο της ζωής.Χαρακτηριστικά,ένω από τα πρώτα προσωνύμια της Μεγάλης Θεάς ήταν Μίτρα,παραπέμποντας στην Μήτρα.
Σε παραπέμπω αν θα το ήθελες σχετικά με το θέμα στο έργο του Πλουτάρχου περί ίσιδος και οσίριδος,καθώς και στο βιβλίο του Paul La Viollete,η Γέννεση του Κόσμου.

6. Ο Αιθέρας δεν είναι γιος της Ευρυνόμης αλλά γεννήθηκε από τη συνέυρεση της Νυκτός με το Έρεβος. Επίσης, σύμφωνα με την Ορφική κοσμογονία, ο Αιθήρ μαζί με το Χάος γεννήθηκαν από τον Χρόνο (διαφορετικός από τον Κρόνο).

Χμμμ...ανάλογα ποιά εκδοχή παίρνεις.
Την Ησιόδεια;
Την Ομηρική;
Την Ορφική;
Η εκδοχή που αναφέρεις νομίζω ότι είναι η Ορφική.
Η συγκεκριμένη εκδοχή είναι από το βιβλίο του Νίκου Κανακάτη "Οι μύθοι της δημιουργίας" και υποστηρίζει ο συγγραφέας ότι αποτελεί την Πελασγική εκδοχή του κοσμογονικού μύθου.

7. Η Δήμητρα δεν συνδέεται με την Ευρώπη, καθώς η Ευρώπη ήταν Ωκεανίδα και προήλθε από την ένωση του Ωκεανού με την Τηθύ.

Βασικά η Ευρώπη ήταν κόρη του Βασιλιά της Φοινίκης.Δεν συνδέω την Ευρώπη με την Δήμητρα(άλλο το ένα κι άλλο το άλλο),αλλά το περιστατικό της αρπαγής.Τώρα...το ότι δεν έχουν σχέση δεν μπορώ να το πώ μετά βεβαιότητας.
Μήπως ο Δίας σχετίζεται με τον Πλούτωνα ως Χθόνιος ή ακόμα και Θούξιος Ζεύς;

8. Θυσίες ζώων (αν και άσχημη τελετουργία) υπήρχαν και ήταν ευρύτατα διαδεδομένες την εποχή εκείνη. Δεν συμφωνώ με την άποψη του Πορφύριου (ποιός ήταν ακριβώς;) Άλλωστε το αναφέρεις κι εσύ στα δρώμενα των μικρών Ελευσινίων.

Βασικά ο Πορφύριος ήταν από τους τελευταίους Έλληνες φιλόσοφους και φημίζεται για το ότι διέσωσε απόσπάσματα του Εμπεδοκλή.
Το περί αποχής εμψύχων,ουσιαστικά είναι του Εμπεδοκλή.
Θυσίες ζώων δεν είχαμε όυτε στους Δελφούς,ούτε στην Δήλο,ούτε στην Κρήτη,ούτε στα Ελευσίνια,ούτε στην Αττική,τουλάχιστον μέχρι την εποχή του Εμπεδοκλή και πρίν την έκπτωση των ιερατείων.
Η αναφορά από τα Ελευσίνια αποτελεί αλληγορική θυσία αναίμακτη,ανάλογη της συμβολικής μετάληψης του Ταύρειου αίματος στην Κρήτη,το οποίο ουσιαστικά ήταν νάμμα κόκκινου οίνου.
Σε παραπέμπω στο έργο του Πορφυρίου "Περι αποχής εμψύχων".

9. Γιατί συνδέεις τον "Άγνωστο Θεό" με τον Ιασίων ή Ιήσιο Δελφίνιο Απόλλων; Είναι γνωστό πως ο 'Αγνωστος Θεός είναι συμβολικό και σε καμία πρίπτωση δεν συνδέεται με τον Απόλλωνα. Θα ήθελα όμως να μου αναλύσεις τη σύνδεση λίγο περισσότερο.

Μέσα στο μητριαρχικό θρησκευτικό σύστημα της προ-μινωικής Κρήτης έχουμε δύο θυληκές θεότητες (Δίκτυννα-Δικτυνναία Βιρτόμαρτυς) που πλαισιώνονται από μία θεότητα αγνώστου φύσεως η οποία Ιασίων και ο οποίος δεν μπορεί να είναι ο Ιασίων με τον οποίο ενώθηκε η Δήμητρα,καθ'ότι βρισκόμαστε σε βάθος χρόνου.
Εκείνο που λατρευόταν στους Δελφούς ώς Όν και Έιναι αποκαλούνταν Απόλλων και δεν θεωρούταν γόννος θεών.βλ ΠΕρι του εν Δελφοίς Ει του Πλουτάρχου.
Αντίθετα,οι υπόλοιπες θεότητες που υφίστανται μεταβολές συμβολίζουν το συμπαντικό γίγνεσθαι.

10. Από που αντλείς την πληροφόρησή σχετικά με τη γέννηση των Κουρητών; Γενικότερα το από που προήλθαν είναι ασαφές.

βλ. Διδώ Καλλέγρη,τα αρχαία μυστήρια
Αθ.Σταγειρίτης,Ωγυγία

11. Οι Τελχίνες δεν ήταν 3 (μήπως μπερδεύεσαι με τους Κουρήτες;) αλλά 9 και η μυθολογία λέει πως ήρθαν στην Κρήτη μαζί με τη Ρέα για να αναθρέψουν τον μικρό Δία.

Οι Κουρήτες ήταν 5.
Οι Τελχίνες ήταν 3,πάντα με πηγή τον Σταγειρίτη και την Καλλέγρη.

12. Μπορείς να μου αναλύσεις λίγο το πως συνδέεις τους Ιδαίους Δάκτυλους με την Ιδέα;

Ετυμολογικά: Ιδέα - Ιδαίοι.Προσωπική σύνδεση

13. Ο Ορφέας ήταν σαφώς ένα ιστορικό πρόσωπο και γεννήθηκε περί το 1500πχ στην Πίμπλα της Πιερίας, μέσα στο σπήλαιο των Λειβήθρων.

Είμαστε σίγουροι γι'αυτό;
Τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι ήταν υιός του Οιάγρου και της Μούσσας Καλλιόπης.Μήπως είναι κάτι ανάλογο με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο,δηλ θεοσοφικό κίνημα;

14. Μπορείς να μου αναλύσεις το πως συνδέονται η αρπαγή της Περσεφόνης με την αρπαγή της Ευρώπης και της Μήδειας;

Κάτω Κόσμος-Κρήτη-Αία,βασιλειο του υιού του Ήλιου.
Περσεφόνη-Μήδεια-Ευρώπη.
Πλούτων-Ιάσων-Δίας.
Ίδιο γεγονός από διαφορετικές οπτικές.

15. Είναι υπερβολή να συνδέεις τη Δήμητρα-δέσποινα με την παναγία. Επίσης υπερβολή είναι να συνδέεις τον Ιάσωνα με τον Απόλλωνα και τον Ιησού βασιζόμενος μόνον στη φωνητική "στρογγυλοποίηση" των ονομάτων τους.

Βασικά η Παναγία αποτελεί διαιώνηση ή αντιγραφή του συμβολισμού της Δήμητρας σε χθόνιο επίπεδο και ο Χριστός του Διονύσου.Ο Διόνυσος αποτελεί την υλική υπόσταση του Απόλλωνα και φύλακα των Δελφών όταν ο Απόλλων απουσιάζει εις την υπερβορρεία,βλ περι του Εν Δελφοίς Ει του Πλουτάρχου.Ουσιαστικά η Παναγία είναι η Ίσιδα και ο Χριστός ο Όσιρις-Ώρος,βλ περι ίσιδος και οσίριδος του Πλουτάρχου.Οι δύο μυθολογίες είναι ίδιες.

16. Δεν νομίζεις πως είσαι λίγο υπερβολικός όταν συνδέεις την εορτή του αγίου πνεύματος με τα Παναθήναια; Τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους;

Η Αθηνά ήταν θεά της Σοφίας,συμβολίζουσα το Πνεύμα,το οποίο η Ορθοδοξία ονομάζει Άγιο.Σαν εορτή έχει αλλοιωθεί καθώς έφυγε το πέπλο της Αθηνάς.

Τώρα μεγάλο το θέμα που ανοίξαμε και δεν κλείνει ούτε σε πάροδο χρόνων,το κεφάλαιο Ελληνισμός-Χριστιανισμός.Ωστόσο υπάρχουν τομές σχέσης.
Σε ευχαριστώ και πάλι για τις επισημάνσεις σου και το βιβλίο που μου προτείνεις.
Καλό είναι να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για να γίνεται διάλογος και ζύμωση γνώσεων.
Τα λέμε σύντομα!!!

Είναι γνωστό από την ελληνική Θεογονία ότι πριν τον Δια υπήρξαν δυο άλλοι προγενέστεροι θεοί στην βαθιά αρχαιότητα , ο Ουρανός και ο Κρόνος .
Η εποχή του θεού Ουρανού είναι η παλαιότερη γνωστή . Επηρεασμένος από την συνήθη μέθοδο αναπαραγωγής ( άρρενος-θήλεος ) ο ελληνισμός είδε με όμοιων τρόπο τον κόσμο και προσπάθησε με αυτόν να τον ερμηνεύσει . Ο Ουρανός σαν πατέρας κάλυπτε ολόκληροι την Γη , την φώτιζε , την θέρμαινε και την πότιζε με του όμβρους του , αυτή δε σαν μητέρα γεννούσε από τα ίδια της τα σπλάχνα την έμβια ζωή . Το όνομα του Θεού Ουρανού προήλθε από το « ορω άνωθεν » , αφού ήταν θεός παντεποπτης-αντίστοιχα και το θεός προήλθε από το « θαω »=ορώ .
Ο «αστερόεις ουρανός » έβλεπε από πάνω τα πάντα . Αλλά και ο άνθρωπος « άνω θρώσκουν οι οπές , δηλ. ψηλά κοιτούν τα μάτια » θέλησε να τον αντικρίσει ατενίζοντας τον . Η διασταυρώσει των βλεμμάτων Ουρανού και Ανθρώπου , η πρώτη προσευχή , θα έφερνε την θεια δωρεά στον Έλληνα και την νοσταλγία της θεώσεως .

Πιο κοντά όμως ο Έλληνας ένοιωθε την Μητέρα-Γη , που βρισκόταν δίπλα του παθητική και η ίδια δέκτης της ουράνιας βουλήσεως και δυνάμεως . Η Μητέρα –Γη πρέπει να έχει ψυχή , και μάλιστα ανωτέρας μορφής , για να είναι σε θέση να γεννά από τα σπλάχνα της εκατομμύρια έμψυχα όντα .
Πως είναι δυνατόν , όλα τα επίγεια όντα να είναι έμψυχα και η μητέρα τους Γη να μην είναι; Το ότι ο άνθρωπος βλέπει μόνο το χώμα , το κορμί της , δεν είναι τεκμήριο περί του αντιθέτου . Η Γη λοιπόν είναι μια Θεά όπως , κατά αναλογία , και οι άλλοι αστέρες του στερεώματος πρέπει ομοίως να είναι Θεοί . « Γην , τροφόν ήμητεραν , πρώτην και πρεσβυτάτην θεών , όσοι εντός ουρανού γεγόνασι » .Αυτήν ρωτούσαν να του καθοδήγηση σε όλες τις δυσκολίες του βίου τους. Αυτή θα τους καταλάβαινε και θα τους βοηθούσε . Κι όσο βαθύτερα στα σπλάχνα της κατόρθωναν να εισχωρήσουν , τόσο ευκρινέστερη θα ήταν η φωνή της .

Έτσι , τα πρώτα αρχαιότερα μαντεία και ιερά μυστήρια έγιναν σε τέτοιους τόπους , μέσα σε σπήλαια και κρατήρες.
Για αυτό και ο Ζευς παρουσιάζεται να ανδρούται σε σπήλαιο της Κρήτης , ετυμολογικός από τον « κρητήρα » .
Το αρχαιότερο όμως παιδί της γης φαίνεται πως υπήρξε ο Παν , ο μυστηριώδης εκείνος θεός που ζούσε στα έγκατα της γης ( σπήλαια ) αλλά και στην πλούσια βλάστηση της . Λέγεται πως αυτός υπήρξε ο παλαιότερος διδάσκαλος της μαντικής τέχνης.

Συγνώμη εάν κούρασα με το μεγάλο κείμενο , αλλά πιστεύω ότι είναι βασικό να κάνουμε μια αναφορά στο πως ξεκίνησαν τα πρώτα ιερά μυστήρια , γιατί σε πολλά μυστήρια μέχρι και τώρα , έχουν την βάση τους στην μητέρα Γη .

Sesostris,πολύ σημαντικές οι πληροφορίες σου πέρι του Κονξ Ομ Πανξ και της ετυμολογικής σχέσης μαρία-μαίρω.
Αναφορικά με το πώς χρησιμοποιούν οι Μάγια την ίδια φράση,διάβασε όπου βρείς το έργο του Πλουτάρχου <<περι του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης>>,στο οποίο μας παρέχει σημαντικότατες πληροφορίες.

Θα ήθελα να εκφράσω κάποια σκέψη μου σχετικά με την σύνδεση Περσεφόνης - Ευρώπης - Μήδειας.
Θα μπορούσαμε να πούμε οτι υπάρχουν κάποιες ομοιότητες στον τρόπο που έγινε η απαγωγή των 2 πρώτων γυναικών και να κάνουμε έναν παραλληλισμό μεταξύ του Πλούτωνα και του Χθόνιου Δία.

Παρόλα αυτά υπάρχουν και σημαντικές διαφορές...
Η Ευρώπη έρχεται στην Κρήτη, την γενέτειρα του Δία, δίνοντας το όνομα της σ' ολόκληρη την ήπειρο μας.
Μ' αυτόν τον τρόπο φαίνεται κι η σημαντική θέση του νησιού αλλά και το πως επηρέασε το μετέπειτα κόσμο.
Επίσης, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο τρόπος με τον οποίο έφθασε στο νησί, στην πλάτη δηλαδή του ταύρου.
Κι όπως γνωρίζουμε ο ταύρος συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με το νησί...

Από την άλλη η απαγωγή της Περσεφόνης έχει κάποια άλλη σημασία.
Μεταφέρεται στον Κάτω Κόσμο κι αποκτά μια ταυτότητα χθόνια.
Ο λόγος όμως του μύθου γύρω από το πρόσωπο της έχει ως σκοπό την εξήγηση της των εποχών.
Παρόμοιος μύθος είναι αυτός του Άδωνη και σε ευρύτερη κλίμακα του Απόλλωνα και της Υπερβορείας.

Όμως δε μπορώ να συνδυάσω την Περσεφόνη και την Ευρώπη με τη Μήδεια.
Εκείνη άλλωστε από τον πόθο της για τον Ιάσονα, τον βοήθησε με τον δράκο που φυλούσε το χρυσόμαλλο δέρας, σκότωσε τον Άψυρτο για να καθυστερήσει τον στόλο του πατέρα της που τους καταδίωκε και γενικά ήταν πιστή κι αφοσιωμένη στον σύζυγο της μέχρι που στο τέλος σκότωσε τα 2 από τα 4 παιδιά τους.

In anticipation of my resurrection...

Την συναντάμε και στην Μικρά Ασία υπό την μορφή του Διόνυσου , όπως και στην Αίγυπτο υπό την μορφή του Όσιρις . Και ο ίδιος ο Ορφέας παρουσιάζεται να κατασπαράζεται από τις μαινάδες . Ο διαμελισμός αυτός του Διόνυσου που στις βακχικές τελετές παριστάνονταν σαν ταύρος , αποτελούσε βεβαίως κατάλοιπο τέτοιας μορφής θυσιών ζωών .

Στην μυθολογία όμως ή συμβολικότητα είναι πολλαπλή . Κατά πρώτον υποκρύπτεται στον μύθο το ιστορικό γεγονός της αναπηδήσεως του ανθρώπου μετά τον αφανισμό των Τιτάνων.
Στον πνευματικό τομέα συμβολίζεται ακόμη ή διφυής ουσία των ανθρώπων , η χοϊκή των Τιτάνων και η θεϊκή του Ζαγρεα-Διόνυσου , αφού η τέφρα των Τιτάνων περιείχε τα μέλη του σπαραχθέντος θεού .
Ο άνθρωπος λοιπόν , κατά την ορφική θεολογία , ενέχει πνεύμα θειο , το οποίο ποτέ δεν χάνετε .

Κι ακόμα κάτι σπουδαιότερο , με τον θάνατο του Διόνυσου και την θεια επενέργεια ή ζωή αναβαθμίσθηκε σε ανώτερο επίπεδο. Έτσι και οι άνθρωποι , καθώς κοινωνούν το θειο σώμα και αίμα , προσδοκούν μετά θάνατον την θέωσι .
Ο ιερός αυτός συμβολισμός επιβίωσε μέχρι και τις μέρες μας με το γνωστό χριστιανικό ρητό « λάβετε φάγετε , τούτο εστί το σώμα μου , το υπέρ υμών κλωμενον , και πιέτε εξ αυτού πάντες , τούτο εστί το αίμα μου »

Πράγματι, ο μύθος του Διόνυσου - Ζαγρέα μέσα από την Ορφική παράδοση έχει αρκετές ομοιότητες με το μύθο του Όσιρι.
Στην πρώτη περίπτωση ο φόνος κι ο διαμελισμός του Διόνυσου συντελείται από τους Τιτάνες για να αναστηθεί ξανά και να ανέλθει σε άλλη σφαίρα πνευματικότητας.
Στην δεύτερη περίπτωση ο Όσιρις ξεγελάται και δολοφονείται από τον Σηθ.
Στην συνέχεια η Ίσις (με την βοήθεια της Νέφθυς) τον βρίσκει, ενώνει τα κομμάτια του και με την βοήθεια της μαγείας τον επαναφέρει στην ζωή για να αποκτήσει τον Ώρο.
Στην συνέχεια ο Όσιρις γίνεται θεός του Κάτω Κόσμου κτλ κτλ.

Απ' όσο γνωρίζω υπάρχει άλλη μια περίπτωση διαμελισμού κι επαναφοράς στην ζωή κάποιου ανθρώπου στην Ελληνική μυθολογία κι αυτή δεν είναι άλλη από την περίπτωση του Πέλοπα.

Ο γιος του Δία, ο Τάνταλος, είχε την εύνοια των Θεών και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε καταχραστεί την φιλία τους.
Μια μέρα λοιπόν, θέλοντας να εξευτελίσει τους Θεούς που τον είχαν κάνει αθάνατο, αποφάσισε να τους κάνει το τραπέζι.
Αντί για κανονικό φαγητό όμως, τους σέρβιρε τα μαγειρεμένα κομμάτια του γιού του, Πέλοπα.
Όλοι οι θεοί κατάλαβαν την ανόσια πράξη του εκτός από την θλιμμένη Δήμητρα (λόγω της αρπαγής της Περσεφόνης) η οποία έφαγε το κρέας που αντιστοιχούσε στην δεξιά ωμοπλάτη του νέου.
Οι Θεοί επανασύνδεσαν το σώμα του Πέλοπα, τον επανέφεραν στην ζωή ενώ στην δεξιά του ωμοπλάτη προστέθηκε ένα κομμάτι ελεφαντοστού.
Ο Τάνταλος τιμωρήθηκε μετά τον θάνατο του να παραμένει στον Τάρταρο, υπομένοντας την αιώνια πείνα και δίψα.

In anticipation of my resurrection...

Στα Μυστήρια των αρχαίων πολιτισμών για παράδειγμα κι ειδικά στα μεγάλα, ο θάνατος βιωνόταν από τον μυημένο ως η ευκαιρία για να ανακαλύψει τις ανώτερες διαστάσεις αλλά κι ως ένα μέσο που τον έκανε να αντιληφθεί την πνευματική του υπόσταση πέραν της φυσικής.

Σχετικά με τους Τιτάνες που αναφέρεις, συμβολίζουν τις Δυνάμεις του Χάους και γενικά η εξήγηση που κάνεις μου φαίνεται πως έχει μια λογική βάση.
Ίσως τα πάντα να ανάγονται πράγματι σε επίπεδο δυνάμεων και νόμων, τάξη - εντροπία κι ισορροπία ανάμεσα τους.

Πιστεύω πάντως πως σε όλους τους μύθους που έχουν να κάνουν με τον θάνατο και την επαναγέννηση θα πρέπει να κοιτάξουμε αυτό που πραγματικά θέλουν να μας δώσουν να καταλάβουμε.
Την εξύψωση του πνεύματος μέσα από την ύλη αλλά και την είσοδο σε μια άλλη σφαίρα συνείδησης.

In anticipation of my resurrection...

Στα Ελευσίνια μυστήρια εορταζόταν στο τέλος του χειμώνα ο γάμος της κόρης με τον νυμφίο Βάκχο , ενώ στους Δελφούς στον Γαμηλιώνα μήνα , ο θάνατος του .
Ο ενταφιασμός του συμβολιζόταν με την ιερογαμία του , η οποία σηματοδοτούσε το λουλούδισμα της Περσεφόνης και την θείωση του ίδιου .
Η μυστηριακή αυτή σύζευξη άνοιξης , θανάτου και γάμου επιβίωσε και στην χριστιανική λατρεία , κατά την έναρξη των θειων παθών , με την την λεγόμενη ακολουθία του Νυμφίου ( «Ο νυμφίος έρχεται εν μέσω της νύχτας»-«Τον νυμφώνα σου βλέπω , Βάκχε , κεκοσμημένον» )

Η Περσεφόνη που σύμφωνα με τον μύθο , κατερχόταν στον κάτω κόσμο στους χειμερινούς μήνες και ξαναγύριζε την άνοιξη στον κόσμο μας , συμβόλιζε την ανακύκλωση της ζωής , την αθανασία της ψυχής .
Αλλά ο σύζυγος της , ο Άδης – Διόνυσος , αποκάλυπτε μια καινούργια υπέρτατη θρησκευτική θέοσι
Μια θέοσι απρόσιτη σε μας γενικά , αφού αποτελούσε τον πυρήνα των Ελευσίνιων μυστήριων .

Με την ανάσταση του θεανθρώπου Διονύσου οι ψυχές κερδίζουν την αθανασία , μα και τείνουν όπως εκείνος , προς την αυτό υπέρβαση τους .
Αυτή ή υπέρβαση των όντων προς την θέοσι , σηματοδοτεί μια πορεία αντίθετη προς την ποιοτικοί έκπτωση του υλικού κόσμου.

Συμπαραστάτες αυτού του ανθρώπινου αγώνα είναι η Αθηνά με την Σοφία , ο Απόλλων με την ομορφιά , και ο Διόνυσος με την προσευχή .
Αυτός ο θεός Διόνυσος , ήταν ο κυρίαρχος του υπεραισθητού κόσμου . Ο Διόνυσος βασίλευε στο μυστηριώδεις υπερπέραν , και ο Απόλλων στους ζωντανούς .

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr