ΜΕΡΟΣ Α':
Αναρωτηθήκατε ποτέ,τί γνωρίζουμε ότι όντως γνωρίζουμε ότι είναι αληθινό και τί όχι;
Το ιδεόγραμμα Χ αποτελεί τον παράγοντα του αγνώστου στα δεδομένα αντίληψης του ανθρώπου,με περιόδους εξαιρέσεων και αστροβιολογικών/ανθρωπολογικών διακυμάνσεων ή μαλλον αναβαθμίσεων.
Το Χ συμβολίζει ότι δεν μπορεί να κατανοήσει ή να εξηγήσει ο ανθρώπινος νούς και χαρακτηρίζει ώς "άγνωστη δύναμη".
Το Χ αυξομειώνεται ανάλογα του επιπέδου γνωστικής και εμπειρικής αντιλήψεως του νου στα πεδία του κοσμογονικού/κοσμολογικού γίγνεσθαι.Πρώτοι οι Ορφικοί και μετά οι Προσωκρατικοί Φυσικοί Φιλόσοφοι ιχνηλάτησαν το ζήτημα της αναγωγής των πάντων και ανακύκλησης του Σύμπαντος Κόσμου σε ΕΝ,χωρισμένο ταυτόχρονα και ετερόσημα σε ΟΝ και ΜΗ ΟΝ,βάση της αρχέγονης βάσης του δυισμού ή κατά τη Νεώτερη Νεωτερική-Μετανεωτερική Φιλοσοφία(βλ. Πόππερ,Γιανναράς),βάση την αρχή της ετερότητας που σε μεταφυσικό επίπεδο (όχι βάση του συντελεστού της ανθρώπινης λογικής που διέπεται με κέντρο τον άνθρωπο,βάση των εφαρμοσμένων κλασσικών θετικών επιστημών),ο κόσμος μας διαιρείται σε 2 καταστάσεις κατά κάποιο τρόπο ομούσιες και ομοειδείς:το ΕΙΝΑΙ και το ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ,όπου η σύνθεση των αντιθέτων μορφοποιεί το ΥΠΑΡΧΕΙΝ και μορφοποιείται από το ΕΝ.Το ΕΙΝΑΙ κατά τον Αριστοτέλη(΅ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ,ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ) αποτελεί το κινούν και το γίγνεσθαι το κινούμενον.
Τα δύο πεδία συνδέονται με αρχέγοννους κοσμικούς δεσμούς και νόμους,όπου η ύπαρξη του ενός αλληλεπιδρά με την ουσία του άλλου.
Η Νέα Φυσική που μόλις άρχισε να αποδεσμεύεται από το σκοταδιστικό ορθολογισμό της ακραίας ανθρωποκεντρικής Καρτεσιανής σκέψης,επανέρχεται στο επιστημονικό προσκήνιο μετά από αιώνες άλογου θετικιστικού δογματισμού,και επιχειρεί να αναστήσει το υπόβαθρο της κοσμοαντίληψης των Προσωκρατικών Φυσικών Φιλοσόφων.Την θέση βέβαια των ΙΔΕΩΝ-ΚΛΕΙΔΙΩΝ την λαμβάνουν μαθηματικοί και αστροφυσικοί συντελεστές,καθώς η αποκωδικοποίηση του Συμβόλου του Μύθου ή της Θεωρίας της Ιδέας,παρέχει εμπειρικές γνώσεις σε διαφορετικά πεδία εφαρμογής.Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο εμπνευστής της Ηλιοκεντρικής Θεωρίας είναι ο Αρίσταρχός ο Σάμιος...
Η Νέα Φυσική και ιδιαίτερα οι κλάδοι της Κβαντικής Αστροφυσικής,με έμφανση στις θεωρίες των Χορδών,των Υπερχορδών,των Πλεγμάτων,των Πεδίων και των Διαστάσεων,έρχεται να ανατρέψει το πεπερασμένο σύστημα κόσμου της Νευτώνιας Φυσικής,που ήθελε τον Κόσμο ως Μηχανή άψυχη,πάνω στην οποία κυριαρχεί η ανθρώπινη διάνοια και μηχανική,αλλά και από το Δογματικό κοσμολογικό σύστημα των οργανωμένων θρησκειών και κυρίως του φοβιστικού δόγματος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας,όπου παρουσιάζει έναν κόσμο έρμαιο της οργής του Θεού ο οποίος φαινομενικά "παίζει" με το Σύμπαν,αδύναμος να ελέγξει τα αποτυχημένα πειράματά του και ο οποίος φαίνεται να έχει τους εκλεκτούε του λαούς,κατά τους τελευταίους αιώνες...
Αξίζει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι η Ανατολική Ελληνοορθόδοξη Πίστη(κι όχι το δόγμα που βιώνουμε σήμερα),όντας ακόμη επιρρεασμένη από ορφικές και νεοπλατωνικές θέσεις,μιλούσε για το "κτιστόν" και το "άκτιστον"(εξ ου και το "άκτιστον πύρ").
Η ιδέα του Όντος και του Μη Όντος καθώς και ο διαχωρισμός του κόσμου σε "αισθητό" και "ιδεατό",αλλά και "χθόνιο" και "ουράνιο",αποτελεί τη βάση όλων σχεδών των νεώτερων θεωριών και ρευμάτων της σύγχρονής Αστροφυσικής,σχετικά με το κοσμογονικό και κοσμολογικό γίγνεσθαι.
Ο κόσμος που μας περιβάλλει είναι χωρισμένος κατά τη Σύγχρονη Φυσική σε "αισθητό-ιδεατό" και "κτιστό-άκτιστο",
εφ'όσον καταρρίφθηκε το βασικό δόγμα της Νευτώνιας Φυσικής που όριζε απόλυτα πως η ύλη είναι κάτι το δεδομένο και απόλυτο,αφού κατά τη θεωρία της Σχετικότητας η ύλη δεν αποτελεί πλέον το αναλλοίωτο πλέγμα μορίων που αποτελούσε για Νεύτωνα και τον Πλάνκ.Όσοι έχουν ασχοληθεί ελάχιστα με τη Φυσική σήμερα,αυτό είναι το πρώτο πράγμα που διακρίνουν:τον διαχωρισμό της Φυσικής Επιστήμης σε Κλασσική και Νέα,όπου στη Νέα μπαίνουν νέες τομές και διανοίγονται νέοι ορίζοντες σκέψης.
Η ύλη λοιπόν κατά τη Νέα Φυσική,ουσιαστικά δεν υφίσταται όπως μπορεί να την αντιληφθεί ο άνθρωπος μέσω των αισθήσεών του,αλλά αποτελεί σύνθεση-διάσπαση ατόμων ή διακυμάνσεις πυκνώσεως της μικροκοσμικής δομής και ενέργειας,υπό την επίδραση φυσικών νόμων που στην ουσία οφείλονται στις ισχυρές και ασθενείς αλληλεπιδράσεις σωματιδιακών φορέων,όπως είναι τα γκλουόνια,τα βαρυτόνια,τα φωτόνια,τα νετρίνια,τα λεπτόνια κ.α.π.
Οι ίδιοι οι πυρήνες των ατόμων συνθέτονται από μικρότερα σωματίδια,τα quarks.Και όλα αυτά τα πλαισιώνουν οι επιστημονικά πλέον αποδεδειγμένες γνώσεις που μας παρέχουν οι θεωρίες της "αντι-ύλης" και των "μαύρων και λευκών οπών".
Πάνω σε αυτόν τον φαινομενικά "αόρατο" κόσμο των μαθηματικών εξισσώσεων και των σωματιδίων,είναι δεδομένο ότι είναι δομημένος ο αισθητός μας κόσμος,αυτό που καλούμε "Πραγματικότητα".Κί όμως,δεν έχουμε την ικανότητα να αντιληφθούμε αυτόν τον αρχέτυπο κόσμο μέσω των αισθήσεών μας,παρά μόνο την δυνατότητα να τον αφουγκραστούμε μέσω του ανώτερου νού που πρεσβεύει η φιλοσοφία,η οποία στην εφαρμογή στον γνωσιολογικό επιστημονικό κόσμο δομείται κυρίως ώς αστροφυσική.Η Φιλοσοφία θέει με ταχύτητες φωτός και διαγράφει αέναους κύκλους,τοποθετώντας στον δρόμο της λιθαράκια εμπειρικής γνώσης,με τα οποία η Αστροφυσική δομεί το οικοδόμημα της αποδεδειγμένης παγιωμένης γνώσης.
Η Μεταφυσική αποτελεί το σημείο "Terra Nova" πάνω στο οποίο ιχνηλατεί μέν η φιλοσοφία,αλλά η δε επιστήμη δεν έχει ακόμη τεκμηριώσει και παγιώσει.
Η κατάσταση που επικρατούσε στο σύμπαν πρό της στιγμής της Μεγάλης Εκρήξεως,το λεγόμενο <<Ησιόδειο Χάος>> μέσα από το οποίο δημιουργήθηκε το γνωστό Ορφικό Κοσμογονικό Ωό,θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ώς <<Πρώτο Ψυχρούν>>,
καθώς δεν υπάρχουν ακόμη οι απαιτούμενοι φυσικοί νόμοι που θα έχουν την δυνατότητα να μεταφραστούν σε γνωστά κβαντικά φαινόμενα την εικόνα της συγκεκριμένης φάσεως εξέλιξης του Σύμπαντος,ώστε να μπορούν να ταξινομηθούν και να συστηματοποιηθούν στο γενικότερο πλαίσιο της σύγχρονης αστροφυσικής επιστήμης κι αυτό διότι υφίστανται αντιφάσεις μεταξύ των ειδικότερων πεδίων επιστημονικών πλαισίων,τα οποία βρίσκονται ακόμη υπό την σκιά της κλασσικής Νευτώνιας φυσικής.
Για να εισέλθουμε όμως στην διαδικασία προσέγγισης κοσμογονικών φάσεων και φαινομένων,θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι στα συμπαντικά χωροχρονικά συνεχή επικρατούν διαφορετικοί φυσικοί νόμοι σε σχέση με το σημείο παρατήρησής μας,δηλαδή τη γή,ακόμα κι αν οι σωματιδιακοί φορείς αλληλεπίδρασης που συνθέτουν και διέπουν τα δύο επίπεα αντιπαραβολής είναι κοινής φύσεως και κοινών ιδιοτήτων.
Ως αρχή θεωρητικής προσεγγίσεως του <<πρώτου ψυχρού>> λαμβάνουμε την ιδέα του Αριστοτελικού Αιθέρα,σε συνδυασμό με την κοσμοθεώρηση του Ηράκλειτου,ότι αυτό τον κόσμο δεν το δημιούργησε κάποιος Θεός ή άνθρωπος,αλλά είναι πύρ αείζωο,απτόμενο και αποσβυννύμενο σε μέτρο.
Η κοσμοθεωρητική προσέγγιση του Ηρακλείτου αποτελεί την αρχή θεώρησης της Υποκβαντικής Κινητικής Φυσικής,όπως εκφράστηκε από τον αστροφυσικό Paul la Violette,ο οποίος θεωρεί το σύμπαν ώς ένα σύνολο δυναμικού Αιθέρα που αποτελεί το υποκβαντικό υπόστρωμα της ύλης και της ενέργειας,ώς ανοιχτό σύστημα που ρέει σε κυμματισμούς,μορφοποιώντας το φυσικό σύμπαν.
Αυτή η ουσία αποτελεί καινοτομία στην μελέτη του Σύμπαντος,
καθώς οι νομπελίστες αστροφυσικοί John Matter και George Smut,δικαίωσαν εμπειρικά το θεωτηρικό μοντέλο του Alan Guth,ο οποίος στηριζόμενος στην θεωρία του Andei Linde υποστήριξε ότι το κενό ουσιαστικά δεν υφίσταται.
Κατα τον G.Bachelard <<...η ύλη πρέπει να αντιμετωπίζεται ώς ένας ενεργειακός μεταχηματιστής>>,θεωρώντας τον υλικό κόσμο ώς πύκνωμα ενός ενεργειακού ρεύματος στον χωροχρόνο.
Η σύνθεση των ανωτέρω θεωριών,με αφετηρία πάντα τον Αριστοτελικό Αιθέρα και την κοσμοθεώρηση του Ηρακλείτου,
μας οδηγεί στην ιχνηλάτηση της εκδοχής υπάρξεως ενός μορφογονικού πεδίου βάσης και σύνθεσης των φυσικών νόμων,το οποίο θα τολμούσα να αποκαλέσω ώς <<πρώτο ψυχρούν>>,το οποίο προυπάρχει της γέννεσης και εξέλιξης του σύμπαντος ώς Έν,καθ'ότι ώς μονοδιάστατο όν της απόλυτης ομοιομορφίας του Χάους,αποτελεί στην πραγματικότητα μία ακραία πολυπλοκότητα,η οποία απλοποιείται καθώς οι διαστάσεις αναδύονται μέσω μικρών διακυμάνσεων,συνθέτοντας τα χωροχρονικά συνεχή.
Με αυτό εννοούμε ότι σε κάποια απροσδιόριστη φάση της κοσμογονικής εξέλιξης του μορφογονικού πεδίου και κάτω από την επίδραση αγνώστης φύσεως φυσικών νόμων,το πεδίο αυτό ή μέρος του <<άρχισε>> να συστέλλεται και να συρρικνώνεται σε ένα απειρροελάχιστο σωμάτιο ή σωματίδιο ύλης,όπου η συμπίεση του προκάλεσε την σχάση του,αποδεσμεύοντας από τον πυρήνα του τεραστίων διαστάσεων κβάντα κοσμικής ενέργειας,προκαλώντας την Μεγάλη Έκρηξη ή <<Big Bang>> μεταστρέφοντας ουσιαστικά την ελκτική αυτή ώθηση συστολής σε απωθητική ώθηση διαστολής.Η συστολή θα πρέπει να οφειλώταν στην ίδια δύναμη που διαστέλει τώρα το σύμπαν και είναι γνωστή ώς Εντροπία,η οποία όμως βρισκόταν τότε σε αντίθετη φορά κινήσεως προς τα έσω.
Κατά την στιγμή της εκρήξεως του κοσμικού ωού,που αντιπροσωπεύει το πρώτο σωμάτιο ύλης,αποδεσμεύτηκαν από τον πυρήνα(κρόκο) κβάντα φωτονίων κοσμικής ενέργειας,
μορφοποιώντας πάνω στον συμπαντικό αιθέρα τα πρώτα στοιχειώδη σωματίδια ύλης(νετρίνια,ηλεκτρόνια,λεπτόνια,quarks) καθώς και τα σωματίδια αντι-ύλης τους,όπου κατά τη φάση της Μεγάλης ενοποίησης και την εποχή κυριαρχείας των quark-antiquark άρχισαν να σχηματίζουν κατά τον Hawking σωμάτια πρωτονίων-νετρονίων και μεσονίων,καθώς το πρωτόνιο αποτελείται από 2 up quark και ένα down.
Μέσα σε αυτή την κοσμογονική σούπα άρχισαν να συνδέονται τα πρωτόνια με τα νετρόνια σχηματίζοντας πυρήνες υδρογόνου,δευτερίου,ηλίου και λιθίου.Ακολουθεί η σύζευξη ύλης-ακτινοβολίας που καθιστά το σύμπαν διαπερατό από την ακτινοβολία του κοσμικού υποβάθρου,γεγονός που στην ελληνική μυθολογία-κοσμογονία προσδιορίζεται ώς ο κοσμογονικός Έρος ο οποίος αναδύθηκε μέσα από τη σχάση του κοσμικού ωού,ενώνοντας τα στοιχεία και θέτοντας σε τάξη το χάος(Γαία).
Αντίστοιχα για την αστροφυσική,από την ακτινοβολία του κοσμικού υποβάθρου και την ακόλουθη αποσύζευξη ύλης-ακτινοβολίας,συσσωρεύτηκε η συμπαντική ύλη σε κβαζάρ και πρωτονεφελώματα συνθέτοντας τους σωματιδιακούς φορείς αλληλεπίδρασεις,εκδηλούμενων ως φυσικοί νόμοι μέσα στο σύμπαν.Τα πρώτα άστρα καίνε αρχέγοννο υδρογόννο και ήλιο συνθέτωντας βαρύτερα στοιχεία και δημιουργώντας πρωτογαλαξίες.
Προσωπική θέση ότι μετά την στιγμή της Μεγάλης Εκρήξεως παρέμεινε στο σημείο της σχάσης ένας τεράστιος όγκος αρχικής κβαντικής ενέργειας δημιουργώντας έναν πυρήνα-κρόκο γύρω από τον οποίο τέθηκε σε ροή ατελούς περιφοράς η αρχέγοννη κοσμική σούπα-ασπράδι των υπολοιμάτων του κοσμικού ωού,διαστελλόμενη πρός κάθε κατεύθυνση βάση της ώθησης της δύναμης της Εντροπίας.
Κάποια στιγμή η Εντροπία του Σύμπαντος θα αρχίσει να μειώνεται,εφ'όσον η διατήρηση της ορμής εξασθενεί αν δεν παρέχεται νέα προωθητική ενέργεια στο σώμα.Όταν η Εντροπία φτάσει στο σημείο μηδέν θα είχαμε το σταμάτημα του χρόνου για δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου που σε εμάς θα φαινόταν βάση της σχετικότητας του χρόνου ώς τεράστιο διάστημα.Τότε,λογικά ο πυρήνας του <<πρώτου πυρρός>> θά άρχιζε λόγω του όγκου του να έλκει το Σύμπαν και η Εντροπία θα αποκτούσε αντίθετη φορά με συνέπεια την συστολή του σύμπαντος και την σταδιακή απορρόφησή του από το πρώτο πύρ του πυρήνα,σχηματίζοντας ένα νέο σωμάτιο το οποίο κάποια στιγμή λόγω των πιέσεων που θα δεχτεί θα προκαλλέσει μία νέα σχάση.
Όλα τα προηγούμενα σύμπαντα ενυπάρχουν σε ένα παράλληλο σύμπαν υποκβαντικής δομής και υποστάσεως,βασιζόμενο στην θεωρία των Πεδίων της σύγχρονης κβαντομηχανικής αστροφυσικής.
Ο Αιθέρας αποτελεί την έκφανση της εικόνας της σκεπτομορφής του όντος που νοεί και διέπει την νομοτέλεια του γίγνεσθαι,προσδιορίζοντας την λειτουργία των συμπαντικών νόμων.Διαφορετικά,αν δεν υφίσταται κάτι τέτοιο,τότε πώς εξηγείται η λειτουργικότητα και εφαρμογή των φυσικών νόμων με ακρίβεια,επανάλειψη και σταθερότητα;Ο παράγοντας της τυχαιότητας δεν υποστηρίζει την ανώτερη παραδοχή περί υπάρξεως Συμπαντικής νοήσεως εντός ή πέραν του Συμπαντικού Οργανισμού.Ο σκοπός της συμπαντικής εντελέχειας μεταπίπτει όμως στους τομείς της οντολογίας και της θεολογίας.Από αστρονομική άποψη,το σύμπαν λειτουργεί σαν ένας μηχανισμός όπως και το ρολόι που με βάση την κίνησή του ο άνθρωπος προσδιορίζει και προσδιορίζεται,εφ'όσον χρόνος ουσιαστικά δεν υφίσταται,παρά μόνον ώς κίνηση η οποία αποτελεί την ανταλλαγή σωματιδιακών φορέων αλληλεπίδρασης...
Η Θεωρία της Μεγάλης Εκρήξεως-Big Bang- σχετίζεται αλληγορικά με τη σχάση του κοσμικού Ωού,το οποίο γεννήθηκε μέσα από την Τριπλή Μαύρη Νύχτα και το οποίο "έσπασαν" ο Χρόνος και η Αδράστεια(δηλαδή η Ανάγκη).
Από το πάνω μέρος του αυγού δημιουργήθηκε ο Ουρανός
(=σωματίδια,quarks,λεπτόνια κτλ) και από το κάτω σχηματίστηκε η Γαία(=Μοριακές Ενώσεις που διαμορφώθηκαν σε Ύλη).
Μέσα από το Αυγό που εξεράγη κατά την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης,ξεπήδησε ο Φάνητας,ο εκ του Φάος-Φώς προερχόμενος και ως Φαναιός-αυτός που Φαίνεται- σημαινόμενος.
Κατά την σύχρονη Αστροφυσική σημαίνει το διαπερατό Σύμπαν από την Ακτινοβολία του Κοσμικού Υποβάθρου,το οποίο έγινε <<Φανερό>> από το Φώς της Μεγάλης Έκρηξης.
Οι Σύγχρονοι Αστροφυσικοί επιστήμονες,παρατηρώντας τις αναλύσεις φασματογράφων από την ακτινοβολία υπερκαινοφανών άστρων,διαπίστωσαν ότι το Φώς τους ήταν αμυδρότερο από το αναμενόμενο,βάση του υπολογισμού της στιγμής της διαπερατότητας του κοσμικού υποβάθρου,γεγονός
που απέδειξε την ύπαρξη μίας δυνάμεως αγνώστου παράγοντα
η οποία απωθεί το Σύμπαν αντί να το έλκει όπως ορίζει ο 2ος
Θερμοδυναμικός Νόμος της Κλασσικής Φυσικής σχετικά με τη Βαρύτητα.Αυτή η "άγνωστη δύναμη" που επιδρά στο Σύμπαν διαστέλλοντας το Χωροχρόνο ονομάζεται ΕΝΤΡΟΠΙΑ.
Παραδόξως,συνεχίζουν να ισχύουν οι ελκτικοί δεσμοί μεταξύ των ουρανίων σωμάτων εντός των Γαλαξιών.
Σήμερα,πέρα από τη θεωρία διαστολής(-ίσως και συστολής αν και δεν έχει αποδειχθεί ακόμα κάτι περί συστολής) του Σύμπαντος,είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι οι Γαλαξίες κινούνται λόγω της κίνησης-διαστολής του Σύμπαντος.
Ο ίδιος ο Ήλιος μας κινείται και μέσα στο Ζωδιακό και γύρω από τον Γαλαξιακό Πυρήνα και προς το άγνωστο βάση της επιρροής της Δυνάμεως της Εντροπίας.
Πρώτοι ο Αριστοτέλης,ο Κλεομήδης,ο Αρίσταρχος ο Σάμιος,
ο Εύδοξος και άλλοι πολλοί μίλησαν ακριβώς περί των ακριβών κινήσεων του Ήλιου μας,αλλά και των πλανητών και κάποιων άστρων,μέσα στο Σύμπαν.Πέρα από αυτό,ο Αρίσταρχος ο Σάμιος,ο Πλούταρχος και ο Αρχιμήδης υποστήριξαν αιώνες πρίν τον Κοπέρνικο,ότι η Γή όχι μόνον είναι σφαιρική,αλλά και περιφέρεται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο,αλλά και ότι ο Ήλιος κινείται σε άλλες τροχιές.
Σήμερα γνωρίζουμε πέρα από την διαστολή και την ενδεχόμενη συστολή του σύμπαντος και πέρα της κίνησης της ολικής περιφοράς του ηλιακού κύκλου μέσα στο ζωδιακό κύκλο,η οποία διαρκεί 25.000 περίπου γήινα έτη,ότι ο Ήλιος παρουσιάζει μετατόπιση των μαγνητικών του πόλων κατά την ολοκλήρωση του 11ετούς κύκλου και πλήρη μετατόπιση κατά την ολοκλήρωση του 22ετούς του κύκλου.Γνωρίζουμε επίσης ,αλλά και για την πλήρη αναστροφή της πολικότητας του γεωμαγνητικού πεδίου,η οποία υπολογίζεται ότι συμβαίνει κάθε 10.000 έτη.Αυτό σημαίνει ότι ο Ήλιος θα ανατέλλει από εκεί που έδυε και θα δύει από εκεί που ανέτειλλε.
Στον <<Πολιτικό>> του Πλάτωνα αναφέρεται:
<<-Ας σκεφτούμε λοιπόν και βοηθούμενοι απ'όσα είπαμε προ λίγου,ας ίδωμεν ποίον είναι το φαινόμενον που κατά τη γνώμη μας υπήρξε αιτία όλων των αξιοθαύμαστων πραγμάτων.Διότι,πράγματι,αυτό είναι.
-Ποίον;
-Ότι η κίνησις του Κόσμου άλλωτε φέρεται προς την διεύθυνση της σημερινής του κινήσεως και άλλωτε φαίρεται προς την αντίθετον...[]...
...Έχουμε και αντίστροφον κίνησις του Κόσμου και της τροπής του Ηλίου,όπου μετεβλήθει η δύσις και η ανατολή του Ήλιου και των άλλων αστέρων καί απ'όπου ίσως τώρα ανατέλλουν,
εις αυτόν τον τόπον έδυον τότε και ανέτελλον από τον αντίθετον τόπον...>>
[Για περισσότερες συγκριτικές πληροφορίες επί του θέματος βλέπε το βιβλίο του Ιωάννου Φουράκη <<Τα Πρό-μυνήματα των Δελφών>>]
Ίσως να μήν είναι τυχαίο ότι η σύγχρονη αστροφυσική ανακαλύπτει ξανά τις γνώσεις εκείνες που είχαν διασωθεί στο παρελθόν υπό την μορφή μύθων.
Το ίδιο το όνομα του Κοσμικού Πατέρα και Γεννήτορα των Πάντων του ΔΙΟΣ και ταυτόχρονα ΖΕΥΣ,ετυμολογούμενο μας δίνει πολλά στοιχεία,με σημαντικότερο την έννοια του "ΔΙΑ" που παραπέμπει σε κάτι που απλώνεται,δια-στέλλεται,
διαιρείται κτλ,σε αντίθεση με την έννοια "ΖΕΥΣ" που φέρνει στο νού την Ζεύξη,δηλαδή τη Δομή και την Τάξη.
Κατά τ'άλλα,σήμερα γνωρίζουμε τον ΔΙΑ σαν τον σεξομανή και βίαιο Ολύμπιο Θεό των Ειδωλατρών Ελλήνων...
Κατά τον Πλάτωνα στον <<ΚΡΑΤΥΛΟ>> αναφέρεται ότι τα δύο ονόματα ήταν κάποτε ενωμένα,παραπέμποντάς μας στην στιγμή πρό της Μεγάλης Εκρήξεως και στην υπόθεση ύπαρξης αρχικού σωμάτιου ή σωματιδίου ύλης,θέση που διερευνά και η σύγχρονη αστροφυσική,καθώς η θεωρία του κενού αρχίζει να ανατρέπεται.Το πρώτο σωματίδιο Ύλης θα μπορούσε να είναι ο πυρήνας(NUX και ΠΥΡ) του Υδρογόνου,ο οποίος αποτελεί την πιό απλή δομή του Σύμπαντος: 1 Πρωτόνιο.
Κατά τον Θαλή τον Μιλήσιο,αρχή του Κόσμου είναι το Ύδωρ.
Κατά τον Αναξείμανδρο είναι το Άπειρον.
Κατά τον Αναξειμένη είναι ο Αήρ.
Κατά τον Ηράκλειτο είναι το Πύρ.<<Αυτόν τον κόσμο δεν τον έφτιαξε κάποιος Θεός ή άνθρωπος,αλλά ο ίδιος ο κόσμος είναι Πύρ ο οποίος πυκνώνει και αραιώνει στους ρυθμούς του Πυρός>>.(ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ <<ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ>>)
Κατά τον Ξενοφάνη <<εκ γαίης πάντα και εις γήν πάντα τελεύτα>>.
Κατά τον Παρμενίδη <<είς τον κόσμον πραγματικό είναι μόνον το ΟΝ το οποίον είναι ΕΝ,αγένητον,αδιαίρετον,αναλλοίωτον,
άπειρον,αιώνιον και ακίνητον,ενώ το μή ΟΝ το αιώνιον γίγνεσθαι του Ηρακλείτου όπερ ακαταπαύστως μεταβάλλει εν χώρω και χρόνω θέσιν,μορφή και ιδιότητας>>
(ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ<<ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ>>).
Κατά τον Δημόκριτο,τα άτομα πληρούν το Χώρο και τα άτομα καθ'άυτό είναι το ΟΝ και ο Χώρος είναι το Μη ΟΝ.
Κατά τον Ησίοδο <<ήτοι μεν πρώτιστα Χάος,γένετ'αύταρ Γαία πλατύστερνος>>(ΗΣΙΟΔΟΣ <<ΘΕΟΓΟΝΙΑ>>.
Η Γαία του Ησιόδου σημαίνει την μικροκοσμική και μακροκοσμική τάξη του Σύμπαντος η οποία αναδύθηκε μέσα από την αταξία ώς εκδηλούμενη Ύλη.
Κατά τους Ορφικούς,μέσα από στην Τριπλή Νύχτα(=Τρισ-υπόστατη δομή του Σύμπαντος) γεννήθηκε το Κοσμικό Ωόν,
δηλαδή το πρώτο άτομο ύλης από το οποίο προκλήθηκε η Μεγάλη Έκρηξη,μετά την οποία έγινε διαπερατό το Σύμπαν.
Κατά τα Ομηρικά,σαν αρχή του Σύμπαντος τίθεται το υγρό στοιχείο που στα πλαίσια της απεραντότητάς του σε σχέση με τον άνθρωπο φαντάζει κοσμικός Ωκεανός.Η ζητούμενη Καρδιά ή Πηγή του Σύμπαντος είναι η Τηθύς η οποία ετυμολογείται στον <<ΚΡΑΤΥΛΟ>> του Πλάτωνα ως:
<<Αυτό από μόνο του εννοεί ότι έχει κρυμμένο μέσα το όνομα της πηγής.Άλλωστε το "διαττώμενον" και το "ηθούμενον" είναι απεικόνηση της πηγής.Από αυτά τα δύο αποτελείται το όνομα "Τηθύς">>.
Μέσα στον Ωκεανό κατά την Ομηρική αντίληψη γεννήθηκαν οι Θεοί που "ρέουν θέωντες" σαν νησιά μέσα στον Ωκεανό.
Ο Ησίοδος παρουσιάζει τον Κρόνο ως την εν αταξία κίνηση
της Εντροπίας και τη Ρέα ώς την αντίθετη ροή,ως γεννήτορες των Θεών-Συμπαντικών Σωμάτων και Νόμων.
Οι Αιγύπτιοι αναφέρουν ως αρχή το Θεό του Φωτός Ατούμ-Ρά
ο οποίος ετυμολογικά θυμίζει το Άτομο,ο οποίος αναδύθηκε μέσα από τα αρχέγονα νερά του Ωκεανού της Συμπαντικής Νοήσεως,την Θεά ΝΟΥΝ.Ο Ατούμ-Ρά έθεσε τον ΣΟΥ δηλαδή τους Συμπαντικούς Νόμους να διαχωρίζει τον Ουρανό από τη Γή,απλώνοντας τα χέρια ως Άτλας.
Μέσα από την πρώτη σφαίρα της Απόλυτης Ακεραιότητας
(σύμφωνα και με την ορολογία του Αρρίωνα στο Βιβλίο
<<ΕΤΟΠΙΑ Β'>>),η οποία σφαίρα αναδύθηκε μέσα από το ΟΝ ή υπήρχε πάντα ως ΌΝ καθ'ότι ο χρόνος είναι κάτι το εντελώς σχετικό,γεννήθηκαν άπειρες σφαίρες,όπου το ΕΝ εκδηλώθηκε ως ΠΑΝ,μέσω των Γαλαξιακών Πυρήνων.
Η κατάσταση των πρωτο-γαλαξιακών νεφελωμάτων όπου τα αέρια και τα σωμάτια κοσμικής ύλης βρίσκονταν σε πλήρη αταξία εντός τους,συμβολίζεται στον Ησίοδο ώς το γένος των Τιτάνων.Τα πρώτα άστρα που γεννιούνται εντός των νεφελωμάτων προκάλεσαν διαίρεση του "παλαιού συστήματος"
δημιουργία των Ηλιακών δίσκων και Σύ-ζευξη των πλανητών γύρω από τους νέους συμπαντικούς νόμους των αστρικών σωμάτων,με συνέπεια την δημιουργία και εξέλιξη της συμπαντικής ζωής και του επιχθόνιου βίου.Εδώ,έχουμε τη γέννηση των Θεών.Η φάση αυτονόμησης των άστρων-θεών εντός των γαλαξιακών νεφελωμάτων και η μετάλλαξη των νεφελωμάτων σε γαλαξίες,είναι κρυπτογραφημένη στην Μυθολογία ως <<Τιτανομαχεία>>,ενώ η αυτονόμηση των αστρικών και πλανητικών σωμάτων και ελκτικών νόμων ως
<<Θεομαχεία>>.Για περισσότερους συσχετισμούς,βλέπε ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΟΥΡΑΚΗΣ <<ΤΑ ΠΡΟΜΥΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ>>, <<ΜΕΙΞΙΣ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ>> και <<ΙΧΝΗΛΑΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ>>.
Οι δυνάμεις αλληλεπίδρασης του κοσμογονικού και συμπαντικού γίγνεσθαι αν και αποτελούν κάτι το "εξωπραγματικό" και "άυλο",είναι υπαρκτές είτε αναφερόμαστε σε φιλοσοφικούς όρους ή <<λέξεις>>
είτε σε αστροφυσικούς νόμους ή <<έλξεις>>.
Οι Αιγύπτιοι μίλησαν περί των νόμων της "ανταπόδωσης",
δηλαδή της αλληλεπίδρασης,με τις έννοιες <<ΚΑ>> δηλαδή Ψυχή και <<ΑΡΜΑ>> δηλαδή Σώμα,όπου πίσω από τα σύμβολα της Μετενσαρκώσεως εκφράζεται συμβολικά και αλληγορικά η ρήση του ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ του ΕΦΕΣΣΙΟΥ <<Τα πάντα ρεί>>,
αναφορικά με την ανακύκληση της συμπαντικής ενέργειας
σε ατομικό και υπο-ατομικό επίπεδο,με αποτέλεσμα την μεταστοιχείωση των αισθητών σε νέες ή παλαιότερες μορφές ύπαρξης,δεδομένου ότι τίποτα δεν "εξαφανίζεται" στο σύμπαν,
παρά "μετουσιώνεται".Άρα,το ΆΡΜΑ πάνω στο οποίο μεταβαίνει η ΚΑ,πέρα από την κίνηση και εκδήλωση της Ψυχής μέσω του Σώματος,συμβολίζει και την ίδια την κίνηση του <<ΕΙΝΑΙ>> ή
Αριστοτελικού <<ΚΙΝΟΥΝΤΟΣ>> μέσω του <<ΑΙΩΝΙΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ>> ή <<ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ>>,που είναι ο αεί κινούμενος και μεταβαλλόμενος κόσμος μοριακής πύκνωσης και αραίωσης της θεωρίας του Ηράκλειτου.
Μιά σχετικά σύχρονη επιστημονική σχολή σκέψης που δομείται γύρω από τις θεωρίες του Ελληνο-Βέλγου Αστροφυσικού
Paul La Viollette,υποθέτει την ύπαρξη ουσίας αραιώτερης των στοιχειωδών σωματιδίων quarks,πάνω στην οποία δομείται ο ατομικός μικρόκοσμος.Αυτή η ουσία είναι άπειρη και απροσδιόριστη και της αποδίδει τον όρο "Αιθερόνια",τα οποία συνθέτουν στο σύνολό τους τον "Συμπαντικό Αιθέρα".
[βλ. Paul La Violette <<Subquantum Kinetics>>].
Αυτή η Θεωρία βασίζεται σε 2 στοιχεία:
1)Την επιστημονική κατάρριψη της Θεωρίας του Κενού.
2)Την απόδειξη του Αστροφυσικού Alan Guth,ο οποίος υποστηρίζει επιστημονικώς τεκμηριωμένα ότι το Σύμπαν διαστελλόταν με τέτοια ταχύτητα κατά τα πρώτα εκατομμυριοστά του πρώτου δευτερολέπτου της Μεγάλης Έκρηξης,ώστε να σχηματίσει ρυτιδώσεις.Φυσικά,πάνω στο κενό δεν μπορούν να σχηματιστούν ρυτιδώσεις.Άρα,υπαινίσεται
ότι "κάτι υπήρχε" σε άτακτη μορφή.Ίσως το Χάος του Ησιόδου
ή τον Αιθέρα του Paul La Violette;
Μήν μας διαφεύγει ότι κατά τον ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ τον ΝΕΩΤΕΡΟ
[βλ. ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ <<ΟΜΗΡΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ>>],ο ΔΙΑΣ των Ομηρικών Επών συμβολίζει εκείνο που ΕΙΝΑΙ στον ΑΙΘΕΡΑ,
συμβολισμός που διαφαίνεται σε πολλές φιλοσοφικές και μυθολογικές παραδόσεις,με αφετηρία τους Ορφικούς Ύμνους προς τον ΔΙΑ και τον ΑΙΘΕΡΑ.
Ο ίδιος ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ άλλωστε αποδεικνύει ότι το σύνολο των 4 στοιχείων συνθέτει-άρα και συνθέτεται-από το 5ο Στοιχείο,την ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ή ΑΙΘΕΡΑ.
Κατά τα Πλατωνικά Στερεά:
ΠΥΡ= 4εδρο
ΓΗ= 6εδρο
ΑΗΡ= 8εδρο
ΥΔΩΡ= 20ερο
ΑΙΘΗΡ= 12 εδρο,
με σύνολο εδρών 50,όσος και ο αριθμός των Αργοναυτών και των ετών περιστροφής του Σείριου Β γύρω από τον Σείριο Α,
όπου :
ΠΥΡ = ΗΛΙΟ
ΓΗ = ΛΙΘΙΟ
ΑΗΡ = ΟΞΥΓΟΝΝΟ
ΥΔΩΡ = ΥΔΡΟΓΟΝΝΟ
ΑΙΘΗΡ = ΑΙΘΕΡΑΣ(όχι το στοιχείο που αποκαλούμε σήμερα ως Αιθέρα και χρησιμοποιούμε ως αναισθητικό στις ναρκώσεις).
Σχετικά με τους Νόμους της ανταπόδωσης και της αλληλεπίδρασης αποφαίνεται ο Νόμος της ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ,ο οποίος είναι ΤΕΛΕΟΛΟΓΙΚΟΣ και κρυπτογραφείται ως το ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ Χ,όπου μέσα σε κύκλο συμβολίζει το σφαιρικό-σπειροειδές σχήμα του Σύμπαντος με κέντρο την Μεγάλη Έκρηξη,δείχνοντας τη φορά δόμησης ή ορθότερα εκδήλωσης του Σύμπαντος,απ'τό κέντρο προς την περιφέρεια και την φορά εκπομπής υπερκυμμάτων της "άγνωστης δυνάμεως" από την περιφέρεια προς το κέντρο του Κύκλου.Η Φορά Κίνησης του Χ απεικονίζει την αριστερόστροφή και δεξιόστροφή κίνηση του Σύμπαντος,η οποία είναι γνωστή ώς το σύμβολο του Αρχαιοελληνικού και της Αρχαίου Ινδικού Αγκυλωτού Σταυρού.Όταν ενωθούν τα αντίθετα άκρα του,σχηματίζουν τον Ισοσκελή Πελασγικό Σταυρό ή τον Λωτό της Διπλής Οκτάδας του Κοσμικού Απείρου.Βλέπε και ΠΛΑΤΩΝ <<ΤΙΜΑΙΟΣ>>.Πέρα από αυτά,το Χ συμβολίζει
και το Άγνωστο προς εμάς,ενώ το Ψ τον δεύτερο
Μαθηματικό Άγνωστο Παράγοντα,όπου η ένωσίς τους σχηματίζει τον Λόγο ΨΙ-ΧΗ,ήτοι το ανδρικό χρωμόσωμα
(ΥΧ).
Σε περίπτωση αναστροφής των κατευθύνσεων λαμβάνουμε το ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ θ,δηλαδή έναν Ρόμβο ή Κύκλο που τέμνεται,
κατά τον τρόπο που παρατηρούμε έναν Γαλαξία σε οπτική πλαγίας πρόσοξης.-+-
Η σύνθεσις των δύο γραμμάτων,όπου το χ εγράφεται μέσα στο θ,μας δίνει ένα σύμβολο αξιοσημείωτο,για το οποίο αναφέρει ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ στο έργο του <<ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ ΕΙ>>:
<<Πυθόμενος φήσι,δη τίς ταύτα πρότερος συνιδών
Πλάτωνος δύο Ε καθιέρωσε τω Θεώ,δήλωμα και σύμβολον του αριθμού των πάντων>>.
Με το παρόν Κείμενο,έχω σαν σκοπό να παρακινήσω τον νεώτερο αναγνώστη της ελληνικής φιλοσοφίας,να ασχοληθεί
ουσιαστικά με τη ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ,χρησιμοποιώντας παράλληλα τις θέσεις της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗΣ,προκειμένου να συνδέσει τα πεδία εκείνα που ενώνουν τις δύο πλευρές,ώστε να κατανοήσει ενσεινήδητα και βιωματικά εμβανθύνοντας στην έρευνά του,ότι το ένα αποτελεί συνέχεια του άλλου,καθώς αυτή ήταν,είναι και θα είναι η βασική πηγή εξέλιξης και εξάπλωσης του Ελληνικού Πνεύματος ανά τις Χιλιετηρίδες,
καθώς και να πεισθεί εμπράκτως ότι η Μυθολογία αποτελεί
σύνολο κωδικοποιημένων κοσμογονικών και αστροφυσικών παραδόσεων,τις οποίες εν μέρη αποκωδηκοποιεί η Προσωκρατική Φυσική Φιλοσοφία και εν μέρη η Μετασωκρατική Κοσμολογική και Οντολογική Φιλοσοφία.
Το Αθάνατο Ιερό Πύρ του Ελληνικού Πνεύματος κρύβεται μέσα στη γνώση κί όχι στους Δογματισμούς.
Κι έφ'όσον θέλουμε να μιλάμε για αναγέννηση,πρέπει να προσπαθούμε να την φέρουμε κι όλας,μέσω εκείνου του ασύλληπτης ισχύος υπερόπλου το οποίο χρησιμοποίησαν οι πρόγονοί μας και μας άφησαν σαν κληρονομιά.Και τούτο είναι η ΓΝΩΣΗ.Τέλος,έχουμε χρέος να παράγουμε έργο κατ'οποιοδήποτε τρόπο,σε όποιο επίπεδο μπορούμε,γιατί εμείς είμαστε η συνέχεια των προγόνων μας κι εκείνοι ζούν μέσα από μάς.Εμείς είμαστε οι Ιστορία,οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι που ακολουθούν τις εμπνεύσεις τους.Αυτό είναι και το χρέος μας απέναντι στην ιστορία.Το Έργο που θα αφήσουμε πίσω μας(τουλάχιστον σε πνευματικό επίπεδο- όποιου μεγέθους και νά'ναι) ως κληρονομιά στις επόμενες γενιές και μέσα από αυτές σε βάθος χρόνου,με βάση τους νόμους των πιθανοτήτων,ίσως να ξαναγεννηθεί κάποτε στο μέλλον ένας Σωκράτης ή ένας Πλάτωνας.Από εμάς εξαρτάται και από το υπόβαθρο που θα αφήσουμε πίσω μας,καθώς πάντα <<χούς είς χούν>>,εκτός από το Πνεύμα που μένει αθάνατο μέσα στην Ιστορία...
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Απεστάλη: 16/02/2007, 07:19:53
