Τι συμβαίνει μετά το Θάνατο;
Διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών ενσαρκώσεων

Αυτό το θέμα σχετικά με το «τι συμβαίνει μετά το θάνατο», έχει απασχολήσει χιλιάδες στοχαστές στην μακρά ιστορία της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα για τον σκεπτόμενο σπουδαστή της εσωτερικής φιλοσοφίας, θάνατος δεν υπάρχει, αλλά απλά μία μετάβαση της συνείδησης – ψυχής, από μία κατάσταση αντίληψης σε μία άλλη.

Η προσωπικότητα σύμφωνα με την εσωτερική επιστήμη αποτελείται από ένα φυσικό – αιθερικό φορέα (σώμα), από ένα αστρικό φορέα (σώμα) και από ένα νοητικό (κοινός νους) φορέα (σώμα). Φυσικά κάθε άνθρωπος έχει Ψυχή και πνεύμα (Μονάδα).

Κάθε άνθρωπος έχει δύο ενεργειακά νήματα, αγκυροβολημένα στο αιθερικό κέντρο της κεφαλής το ένα και το αιθερικό κέντρο της καρδιάς το άλλο, που είναι υπεύθυνα για την συνείδηση και την ζωή του. Το ένα, το νήμα της συνείδησης που είναι αγκυροβολημένο στο αιθερικό κέντρο της κεφαλής και πιο συγκεκριμένα στην αιθερική αντιστοιχία του κωνοειδή αδένα, είναι σχετικό με την συνείδησή μας και την αντιληπτική ικανότητα. Το άλλο που είναι αγκυροβολημένο στο αιθερικό κέντρο της καρδιάς και πιο συγκεκριμένα στην αιθερική αντιστοιχία του θύμου αδένα, είναι υπεύθυνο για την ζωή μας στο φυσικό πεδίο σε όλη την διάρκεια την ενσάρκωσής μας. Είναι γνωστό, ότι οι γιατροί, για να διαπιστώσουν τον θάνατο κάποιου, εξετάζουν πρωταρχικά αν σταμάτησε η καρδιά του. Δεν ενδιαφέρονται τόσο για το αν κάποιος επικοινωνεί με το περιβάλλον του, για την συνείδησή του, όσο για το αν η ζωτική ενέργεια παρέχει «ρυθμική κίνηση», στο σώμα. (Ο ρυθμός συμβολικά αντιστοιχεί με την όψη Ζωή). Οι κλινικά νεκροί, στις εντατικές μονάδες νοσηλείας των νοσοκομείων, είναι άτομα που το νήμα της ζωής τους εξακολουθεί να είναι αγκυροβολημένο στην καρδιά, ενώ το νήμα της συνείδησης συνήθως βρίσκεται στο αστρικό πεδίο και παίρνει πληροφορίες του αστρικού κόσμου.

Κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής το νήμα της συνείδησης μπαινοβγαίνει στο αστρικό πεδίο κατά την διάρκεια του φυσικού μας ύπνου, κάθε μέρα. Το νήμα της ζωής παραμένει σταθερά αγκυροβολημένο στην καρδιά κατά την διάρκεια το ύπνου μας, ενώ το νήμα της συνείδησης αποσύρεται στο αστρικό πεδίο συλλαμβάνοντας εντυπώσεις του αστρικού κόσμου. Γι’ αυτό δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στο φυσικό περιβάλλον κατά την διάρκεια του φυσικού ύπνου, αφού το νήμα της συνείδησής μας φεύγει και πηγαίνει στον αστρικό κόσμο. Οι πέντε φυσικές μας αισθήσεις σταματούν να λειτουργούν, αφού η καταγραφή των εντυπώσεων δεν επεξεργάζονται από την συνείδηση, που βρίσκεται αλλού. Έχει σταματήσει να λειτουργεί η φυσικό - εγκεφαλική συνείδηση, την οποία ονομάζουμε έτσι από τη καταγραφή των εντυπώσεων του φυσικού κόσμου, μέσο των πέντε φυσικών αισθήσεων.

Θα καταλαβαίνει κάποιος τώρα αρκετά, εφόσον κατανοεί τα παραπάνω, την δυσκολία των αστρικών ταξιδιών, γιατί για να υφίσταται αστρικό ταξίδι (κατά κάποιο τρόπο), θα πρέπει να υπάρχει συνέχεια της συνείδησης, ώστε να θυμόμαστε πλήρως (ή έστω μερικά), αυτά που καταγράφουμε από το αστρικό πεδίο (τον αστρικό - συναισθηματικό κόσμο), κατά την διάρκεια του ύπνου μας.

Τι συμβαίνει τώρα μετά τον φυσικό Θάνατο;

Όπως είπαμε μέχρι τώρα, κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής, το νήμα της συνείδησής μας μπαινοβγαίνει στο αστρικό σώμα, ενώ το νήμα της ζωής παραμένει ανέπαφο. Κατά την διάρκεια του θανάτου αυτό το νήμα της ζωής θραύεται, ή αποκόπτεται.
Ο άνθρωπος τώρα παραμένει με το αιθερικό του σώμα και φυσικά με τα υπόλοιπα σώματά του.
Στο Αιθερικό πεδίο ο άνθρωπος, μετά τον φυσικό θάνατο, με το αιθερικό του σώμα παραμένει για λίγες ώρες, μέρες, ή εβδομάδες ανάλογα με την κατάσταση εξέλιξης της συνείδησής του και τις κλήσεις που έχει αυτή. Συνήθως παραμένει τρεις, έως τέσσερις μέρες, από ό,τι λέγεται. Το αιθερικό σώμα είναι το λεγόμενο φάντασμα που εμφανίζεται στα νεκροταφεία, άλλοτε με την μορφή σύννεφου και άλλοτε σαν φως χρώματος μοβ, ή λευκογάλανο. (Γι’ αυτό το θέμα υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία).
Το αιθερικό σώμα μετά από αυτές τις λίγες ώρες, ή μέρες διαλύεται και διασκορπίζεται στα επί μέρους στοιχεία του στην δεξαμενή ενέργειας του αιθερικού κόσμου, όπως το φυσικό σώμα θάβεται και επιστρέφει στην Γη, από την οποία προέρχεται.

Ο άνθρωπος τώρα βρίσκεται στον Αστρικό κόσμο, με το αστρικό του σώμα, εξακολουθώντας φυσικά να διαθέτει τους υπόλοιπους φορείς του (νοητικό και αιτιατό σώμα).
Ο αστρικός κόσμος είναι ο κόσμος των νεκρών, που πηγαίνουμε όλοι οι άνθρωποι όταν εγκαταλείπουμε τον φυσικό και αιθερικό μας φορέα. Τα κατώτερα υποπεδία αυτού του κόσμου, τα πιο πυκνά, είναι οι γνωστές κολάσεις, ενώ στα ανώτερα υποπεδία ζει πολύ καλύτερα. Στον αστρικό κόσμο ζουν δισεκατομμύρια άλλες οντότητες. Δεν θα επεκταθούμε πάνω σ’ αυτό το θέμα, αφού ο πνευματικός αναζητητής μπορεί να βρει εύκολα εκατοντάδες πληροφορίες σε βιβλία σχετικές με τους κατοίκους του αστρικού κόσμου και το τι κάνει ο άνθρωπος κατά την διάρκεια που παραμένει στο αστρικό πεδίο. Εξαρτάται από τον τύπο της συνείδησης του καθενός, πόσο χρονικό διάστημα θα παραμείνει στον αστρικό κόσμο και από ό,τι λέγεται μπορεί να είναι μερικές δεκαετίες έως εκατοντάδες χρόνια.
Ό,τι συνέβη με το φυσικό και αιθερικό σώμα συμβαίνει και με το αστρικό σώμα κάποια στιγμή. Το αστρικό σώμα εγκαταλείπεται και ο άνθρωπος παραμένει με τον κοινό κατώτερο (συμπερασματικό) νου του και το αθάνατο Εγώ του, την Ψυχή του.

Ο άνθρωπος που έχει την τύχη, λόγω πνευματικής προόδου, να παραμείνει για αρκετό καιρό στον νοητικό κόσμο (γιατί οι περισσότεροι παραμένουν ελάχιστα), λέγεται ότι κυριολεκτικά βρίσκεται στον παράδεισο, σχετικά με την κατάσταση συνθηκών ζωής στον φυσικό μας κόσμο.

Κάποτε όμως και αυτού του ανθρώπου έρχεται η στιγμή που η ψυχή του εγκαταλείπει το νοητικό σώμα στα κατώτερα επίπεδα του νοητικού κόσμου και η ψυχή παραμένει ελεύθερη από τους τρεις φορείς της προσωπικότητας.
Το φυσικό – αιθερικό σώμα έχει εγκαταλειφθεί.
Το αστρικό σώμα εγκαταλείφθηκε στον αστρικό κόσμο και παραμένει για αρκετό χρονικό διάστημα ως άδειο κέλυφος, έως ότου διαλυθεί στα επί μέρους στοιχεία του αστρικού κόσμου και αυτό.
Το νοητικό (κατώτερο) σώμα με την σειρά του αφού έχει εγκαταλειφθεί και αυτό διαλύεται στα επί μέρους στοιχεία του νοητικού κόσμου.

Η ψυχή του ανθρώπου ετοιμάζεται στην συνέχεια για μία νέα ενσάρκωση.

Έχοντας υπόψη της τις υποχρεώσεις της στην Γη, σύμφωνα με τον νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος (νόμος του κάρμα), αποφασίζει (εξαναγκάζεται;), να επανενσαρκωθεί.

Σ’ αυτή την εισήγηση χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν απλές φράσεις, για να γίνει κατανοητό το θέμα σε γενικές γραμμές, όσο το δυνατόν από περισσότερους.

Ένα τμήμα της Ψυχής προβάλλεται στα κατώτερα υποπεδία του νοητικού κόσμου και ντύνεται εκεί με νοητική ύλη αυτού του κόσμου. Η νοητική ύλη σχηματίζει ένα άμορφο σύννεφο γύρω από την νοητική μονάδα. Δεν είναι ακόμη ένα νοητικό σώμα, αλλά απλώς το υλικό από το οποίο θα σχηματισθεί το νέο σώμα. Ο ύτε οι ιδιότητες είναι ενεργείς είναι απλώς οι σπόροι των ιδιοτήτων που θα αναπτυχθούν στη νέα ενσάρκωση.
Συνεχίζεται αυτή η προβολή μέσα στο αστρικό πεδίο και το ντύσιμο με συναισθηματική ύλη από τον αστρικό κόσμο.
Αυτή η ποιοτική συγκέντρωση της νοητικής και αστρικής ύλης εξαρτάται από το εξελικτικό σημείο της Ψυχής που κέρδισε δικαιωματικά μέσω του συνόλου των προηγουμένων ενσαρκώσεών της. Ακόμη το νοητικό και αστρικό υλικό είναι ικανά να παράγουν ένα αστρικό και νοητικό σώμα του ιδίου τύπου που ο άνθρωπος είχε στο τέλος της τελευταίας του αστρικής και νοητικής ζωής.
Ακολουθεί η οργάνωση των επτά κέντρων στον αιθερικό κόσμο …
Στην συνέχεια ψάχνει να ανακαλύψει το έμβρυο με το οποίο θα συνδεθεί. Μέσα στο οποίο θα κατοικήσει. Λέγεται ότι αυτή η σύνδεση γίνεται στο χρονικό διάστημα μεταξύ του τρίτου και τέταρτου μήνα της κυοφορίας της μητέρας.

Συμπέρασμα:
Όταν γεννιέται ένα νέο παιδί διαθέτει επομένως ένα καινούργιο αιθερικό, αστρικό και κατώτερο νοητικό σώμα, που αυτά αναπτύσσονται ανά επτά έτη έως την ηλικία των 21 ετών. Αυτά αποτελούν την σύσταση της προσωπικότητας που είχε εξελικτικά στην προηγούμενη ενσάρκωση. Επομένως από αυτή την ηλικία και μετά θα προσθέσει πληροφορίες χρήσιμες για το Εγώ (Ψυχή), έως το πέρας της ενσάρκωσης … Η ποιότητα της τωρινής μας ενσάρκωσης εξαρτάται από το τι κάναμε στο μακρύ παρελθόν μας (τις διάφορες ενσαρκώσεις μας), γι’ αυτό κληρονομούνται οι διάφορες κλήσεις και τάσεις μας, από τις προηγούμενες ζωές μας.
Λέγεται ότι οι σημερινοί πολιτικοί είχαν ασχοληθεί με την πολιτική για πολλές ενσαρκώσεις στο μακρύ παρελθόν. Τα παιδιά θαύματα φέρνουν τις αναπτυγμένες και αξιοθαύμαστες ιδιότητές τους επειδή είχαν εργαστεί στους αντίστοιχους τομείς, σε προηγούμενες ενσαρκώσεις.
Η ψυχή δομεί την προσωπικότητά μας με (τεχνικές) προδιαγραφές που εξαρτώνται από τις πληροφορίες που έχει από όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις. Τίποτε δεν χαρίζεται και όλα εξαρτώνται από όσο έχουμε εργαστεί και από ό,τι μας ανήκει δικαιωματικά.
Γι’ αυτό γίνεται λόγος για παλιές και νέες ψυχές, γιατί οι παλαιότερες έχοντας περισσότερες εμπειρίες εμφανίζονται στις διάφορες ενσαρκώσεις περισσότερο ολοκληρωμένες προσωπικά, περισσότερο αναπτυγμένες και ορισμένες φορές περισσότερο Φωτισμένες. …

Ακολουθούν τρία διαγράμματα για να διευκολύνουν και οπτικά, αυτό το πέρασμα – διάστημα από τον φυσικό θάνατο έως μία καινούργια φυσική ενσάρκωση. Τα διαγράμματα αυτά επιδιώκουν να μεταφέρουν την γενική ιδέα μόνο και τίποτε περισσότερο. Δεν θα πρέπει να κολλήσουμε σ’ αυτά.
Αυτός είναι ο κύκλος ζωής των προσωπικοτήτων μας περιεκτικά, σε γενικές γραμμές, έως ότου στην τρίτη μύηση ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τον ζυγό των ενσαρκώσεων …
Στο βιβλίο «Θάνατος η Μεγάλη περιπέτεια» (με παραπομπές από όλα τα βιβλία της Alice A. Bailey), δίδονται πάρα πολλά στοιχεία για το σπουδαίο αυτό θέμα, καθώς επίσης στα βιβλία του Αρθουρ Πάουελ (Το Αιθερικό Σώμα, Το Αστρικό Σώμα, Το Νοητικό Σώμα και Το Αιτιατό Σώμα).

Επαναλαμβάνουμε ότι τα σχήματα μεταφέρουν την γενική ιδέα σχετικά με το τι συμβαίνει μετά τον θάνατο, έως μία καινούργια ενσάρκωση. Διάφορες διευκρινήσεις θα ανακαλύψει κάποιος στα βιβλία που έχουν αναφερθεί.

Θα επιθυμούσα να ακούσω τις απόψεις και τυχόν απορίες σας, σχετικά με το θέμα.

Ευχαριστώ

Γράφεις:

quote:

---

Αυτή η βεβαιότητα είναι που με προβληματίζει!
Πως είμαστε βέβαιοι, οτι είναι έτσι και οχι διαφορετικά?

---

Γνώθι σαυτόν

(1)

quote:

---

Όταν γεννιέται ένα νέο παιδί διαθέτει επομένως ένα καινούργιο αιθερικό, αστρικό και κατώτερο νοητικό σώμα, που αυτά αναπτύσσονται ανά επτά έτη έως την ηλικία των 21 ετών. Αυτά αποτελούν την σύσταση της προσωπικότητας που είχε εξελικτικά στην προηγούμενη ενσάρκωση. Επομένως από αυτή την ηλικία και μετά θα προσθέσει πληροφορίες χρήσιμες για το Εγώ (Ψυχή), έως το πέρας της ενσάρκωσης

---

Σχετικά με την ανάπτυξη των 3 σωμάτων έως την ηλικία των 21 χρόνων, συντελείται με την αντιστοιχία:

έως τα 7 ---> ανάπτυξη του αιθερικού σώματος
έως τα 14 ----> ανάπτυξη του αστρικού σώματος
έως τα 21 ----> ανάπτυξη του νοητικού σώματος

ή ισχύει κάτι άλλο?
Σχετικά με την φράση από τα λεγόμενα σου που υπογράμμισα, αν ένα άτομο πεθάνει φυσικά πριν από τα 21 του χρόνια δεν θα έχει προσθέσει κάτι στο Εγώ του.
Οπότε μπορούμε να πούμε οτι το - ομολογουμένως μικρό χρονικό διάστημα - το οποίο έζησε ήταν απλά ένα "υπόλοιπο" από την προηγούμενη του ενσάρκωση κι αυτή η πρόσθεση των πληροφοριών στο Εγώ του θα γίνει κατά την διάρκεια της επόμενης ενσάρκωσης του?

(2)

quote:

---

γ. Αναζωογονεί τα μόνιμα άτομα τα οποία σχηματίζουν ένα τρίγωνο δύναμης μέσα στο αιτιώδες σώμα.

---

Θα μπορούσες να αναλύσεις λίγο πως εννοούνται τα μόνιμα αυτά άτομα?
Κάποιοι Φωτισμένοι ίσως?

In anticipation of my resurrection...

Σε καλησπερίζω μετά από αρκετό καιρό.

Ρωτάς:

quote:

---

Σχετικά με την ανάπτυξη των 3 σωμάτων έως την ηλικία των 21 χρόνων, συντελείται με την αντιστοιχία:

έως τα 7 ---> ανάπτυξη του αιθερικού σώματος
έως τα 14 ----> ανάπτυξη του αστρικού σώματος
έως τα 21 ----> ανάπτυξη του νοητικού σώματος

ή ισχύει κάτι άλλο?
Σχετικά με την φράση από τα λεγόμενα σου που υπογράμμισα, αν ένα άτομο πεθάνει φυσικά πριν από τα 21 του χρόνια δεν θα έχει προσθέσει κάτι στο Εγώ του.
Οπότε μπορούμε να πούμε οτι το - ομολογουμένως μικρό χρονικό διάστημα - το οποίο έζησε ήταν απλά ένα "υπόλοιπο" από την προηγούμενη του ενσάρκωση κι αυτή η πρόσθεση των πληροφοριών στο Εγώ του θα γίνει κατά την διάρκεια της επόμενης ενσάρκωσης του?

---

quote:

---

--------------------------------------------------------------------------------
Αυτή η βεβαιότητα είναι που με προβληματίζει!
Πως είμαστε βέβαιοι, οτι είναι έτσι και οχι διαφορετικά?
--------------------------------------------------------------------------------

Για να είμαι ειλικρινής δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με τις παραπάνω δύο σύντομες προτάσεις.

Ατομικά είμαι μελετητής της εσωτερικής φιλοσοφίας και ευρύτερα του εσωτερισμού, για τριάντα χρόνια περίπου.
Το κείμενο της αρχικής εισήγησης αποτελεί μία μελέτη, μετά το διάβασμα πολλών βιβλίων σχετικών με το θέμα.

Ο Διδάσκαλος της Σοφίας Djwhal Khul μέσον των βιβλίων της Alice Bailey έχει δώσει χιλιάδες πληροφορίες

---

Γράφεις:

quote:

---

ΕΣΥ πως είσαι σίγουρος για όλα όσα λένε όλοι αυτοί οι διδάσκαλοι?
Αφού κανείς δεν επέστρεψε από το επέκεινα [ το λέω όσο πιο απαλά ] για να μας φέρει βίντεο τα σώματα και τα πεδία μας, πως είμαστε βέβαιοι ότι είναι έτσι?

---

Γνώθι σαυτόν

quote:

---

Οι εμπειρίες στον κόσμο του εσωτερισμού είναι και ήταν εδώ και χιλιετηρίδες υποκειμενικής φύσης!!!

Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι (εκατομμύρια) που έχουν υποκειμενικές εμπειρίες, εσωτερικής φύσης.

Ατομικά ορισμένες από τις υποκειμενικές μου εμπειρίες τις μοιράζομαι με τους φίλους μου, που επίσης έχουν εσωτερικές εμπειρίες.
Tην μετενσάρκωση την δέχονται εκατοντάδες εκατομμύρια στον πλανήτη. (Μάλλον δισεκατομμύρια για την ακρίβεια).

---

Πολύ θα ήθελα να βρισκόμουν μαζί με ορισμένα μέλη του esoterica σε κάποιο καφέ και να συζητήσω μαζί τους για δυο τρεις ώρες, εφ’ όλης της ύλης του εσωτερισμού. Αν δεν έφτανε ο χρόνος θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε την συνάντηση. Έτσι σε λίγο σχετικά χρονικό διάστημα θα καταλαβαίναμε ο ένας για τον άλλο, χιλιάδες πράγματα που μέσον την ανταλλαγής μηνυμάτων στο forum είναι πάρα πολύ δύσκολο να διευκρινίσουμε.

Βρισκόμαστε όμως σε διαφορετικές πόλεις, ...
Φυσικά υπάρχει και η λογική του τηλεφώνου, αλλά οι περισσότεροι δεν επιθυμούν να αποχωριστούν το ψευδώνυμό τους, ...

Ατομικά διαθέτω πολύ λίγο χρόνο για να επεκταθώ σε διάφορα θέματα.
Επίσης, και το σπουδαιότερο, δεν μπορώ να μπαίνω σε διαδικασία αντιπαράθεσης απόψεων.
Όταν διαπιστώνω διάθεση αντιπαράθεσης σταματώ.
(Δεν εννοώ ότι μαζί [αγαπητή nst] βρεθήκαμε μέχρι στιγμής σε αντιπαράθεση, αλλά πιθανότατα να βρισκόμασταν αν συνεχίζαμε την συζήτηση για την συζήτηση, την στιγμή που δεν δεχόμαστε τα ίδια πράγματα και έχουμε διαφορετικές αναγνωρίσεις, διαφορετικό κραδασμό, χρώμα αύρας κτλ.).

Ασχολούμαι με τον εσωτερισμό πάνω από 30 χρόνια. Έχω συζητήσει (και εξακολουθώ να συζητώ) για διάφορα θέματα μεταφυσικής - αποκρυφισμού με εκατοντάδες ανθρώπους από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Διαπίστωσα εδώ και πολύ καιρό, στην πράξη, ότι οι άνθρωποι διαφέρουμε πάρα πολύ ως συνειδήσεις. Η αρχική αιτία είναι ότι βρισκόμαστε σε διαφορετικό σημείο συνειδησιακής εξέλιξης και το σπουδαιότερο σε διαφορετικές ακτίνες!!!
Έτσι όταν συζητούμε με κάποιους, ακόμη και μέσα σε forum, με άλλους τα πηγαίνουμε καλά και με άλλους όχι, γιατί υπάρχουν από μικρές έως πολύ μεγάλες διαφορές στον χαρακτήρα μας.

Επαναλαμβάνω ότι με ενδιαφέρουν τα άτομα που σκέφτονται περίπου όπως σκέφτομαι ατομικά. Θα ακούσατε για το θέμα του ομοιοκραδασμού. Όταν με κάποια άτομα διαφοροποιούμαι πολύ, ως προς τον τρόπο της σκέψης, σταματώ να συζητώ. Θεωρώ ότι είναι άσκοπο να συνεχίσω να συζητώ!!!
Κατά την γνώμη μου το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν όλοι, αν και πολλοί είναι εκείνοι που προτιμούν την αντιπαράθεση, …

Παρουσίασα ένα θέμα για τον θάνατο κατόπιν μελέτης συγκεκριμένων βιβλίων που τα έχουν διαβάσει δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στον Δυτικό Κόσμο. Αυτή η παρουσίαση, είναι συνθετική – περιεκτική παρουσίαση, που πιθανότατα διευκολύνει την σκέψη ορισμένων που αδυνατούν να μελετήσουν πάνω από δέκα χιλιάδες σελίδες βιβλίων σε βάθος.
Το θέμα απευθύνεται σε όσους δέχονται την μετενσάρκωση και τον Νόμο της Επαναγέννησης και του Κάρμα, ως ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Απευθύνεται σε όσους δέχονται την ύπαρξη των εσωτερικών κόσμων (των εσωτερικών διαστάσεων) και των άσαρκων οντοτήτων που κυκλοφορούν μέσα στο αστρικό πεδίο, επίσης ως ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Δεν απευθύνεται σε όσους αμφισβητούν αυτά τα θέματα. Ελπίζω ότι γίνεται κατανοητό αυτό που λέω!
Στο τέλος του κειμένου που έθεσα, αναφέρω ότι: «Θα επιθυμούσα να ακούσω τις απόψεις και τυχόν απορίες σας, σχετικά με το θέμα».
Εννοώ με το τι συμβαίνει π.χ. όταν κάποιος βρίσκεται μέσα στο αστρικό πεδίο, ή κάθε βράδυ όταν πηγαίνουμε στο αστρικό πεδίο και βλέπουμε τα διάφορα όνειρά μας έτσι θα είναι και η ζωή μας όταν αφήσουμε τον φυσικό μας φορέα;
Τέτοιου είδους διευκρινιστικές ερωτήσεις, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Τώρα όσοι δεν ενδιαφέρονται για την εγκυρότητα αυτών των βιβλίων της Alice Bailey, ή για την ύπαρξη ή μη των Διδασκάλων, ας απορρίψουν την πληροφόρηση.
Επαναλαμβάνω ότι δεν με ενδιαφέρει να πείσω κανένα, γιατί ο καθένας πείθεται σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και τις υποκειμενικές και αντικειμενικές του εμπειρίες.

Εύχομαι όλοι να είσαστε καλά και αν κάποιος ζητήσει κάποιες διευκρινήσεις ευχαρίστως να του της δώσω, εφόσον μπορώ.
Είμαι ανοικτός επίσης και στην λογική της συζήτησης μέσον τηλεφώνου.
Με κανένα τρόπο στην λογική της αντιπαράθεσης.
Θα με συγχωρήσετε αλλά κουράζομαι με άσκοπες (κατά την γνώμη μου) συζητήσεις.
Δεν επιθυμώ να προσβάλω κανένα, αλλά ο καθένας μας έχει τις αδυναμίες και τα προτερήματά του.

Σε (σας) χαιρετώ φιλικότατα.

quote:

---

Εντάξει, Oros, δεν συμμετέχω ξανά.
Η διαφορά μας είναι οτι εγώ ζητώ απόψεις για να μάθω μέσα απο την διαφορετικότητα ενω εσύ ζητας επιβεβαίωση μεσα απο την ταύτιση.
Καλή συνέχεια στην εξερεύνηση σου.

---

Έχω στα χέρια μου το τελευταίο δελτίο της «Παγκόσμιας Καλής Θέλησης» και σκέφτηκα ότι θα ενδιέφερε αρκετούς μέσα στο forum να το διαβάσουν. Αυτό κυκλοφορεί και διαβάζεται από δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, σε διάφορες γλώσσες, στον Δυτικό κόσμο.

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ

4ο Δελτίο του 2006

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ;

Αναμφίβολα μια από τις μέγιστες ανακαλύψεις του εικοστού αιώνα ήταν η ανακάλυψη της διπλής ελικοειδούς δομής του DNA, του αποκαλούμενου θεμελίου λίθου της ζωής. Η ομορφιά και η κομψότητα των δύο ελίκων του DNA, που περιελίσσονται μεταξύ τους, συμβολίζουν θαυμάσια τις διαδικασίες της ζωής. Κι όχι απλώς το κατασκευαστικό μέρος των βιολογικών μορφών, αλλά επίσης και την εξέλιξη της ενοικούσας συνείδησης. Μάλιστα αν συμπεριλάβουμε σε αυτά την προς τα εμπρός ορμή της εξέλιξης και το ρυθμό των κύκλων της φύσης, τότε ο κύκλος της ζωής μετασχηματίζεται σε ένα αενάως περιστρεφόμενο σπειροειδές, δια του οποίου εκφράζεται η συνείδηση.
Προεκτείνοντας περαιτέρω αυτή τη σκέψη, στο βαθμό που αυτά τα δύο σπειροειδώς αντικείμενα σκέλη συμβολίζουν το αλληλένδετο πνεύματος και ύλης, τότε θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η συνείδηση είναι το προϊόν της εξελισσόμενης αλληλεπίδρασής τους. Εδώ λοιπόν έχουμε μια σύγχρονη απόδοση της ευγενικής ή μέσης οδού, που δίδαξε ο Βούδας, σύμφωνα με την οποία η πρόκληση βρίσκεται στην ισοστάθμιση μεταξύ αυτών των ζευγών των αντιθέτων - τις δύο μεγάλες γραμμές δύναμης και όπως αυτές εκφράζονται στο κάθε επίπεδο, και στην εξισορρόπησή τους αλλά και στη μεταξύ τους συσχέτιση σε αρμονική έκφραση. Παρόμοια με το Βούδα και το Χριστό, αλλά και τους άλλους μεγάλους πνευματικούς διαφωτιστές, έτσι και κάθε άλλη μονάδα συνείδησης εξελίσσεται επίσης μέσω αυτής της μεγάλης σπειροειδούς διαδικασίας - και με τον τρόπο αυτό, το όλον της πλανητικής εκδήλωσης ταξιδεύει σιγά - σιγά προς τον τελικό προορισμό, που είναι η πνευματική απολύτρωση.
Αυτή η εξέλιξη που αγκαλιάζει τα πάντα απαιτεί διαρκώς τη σκέδαση των παλαιών μορφών και την πρόσκτηση νέων, καθώς ανανεωμένοι συνδυασμοί ύλης και πνεύματος προσφέρουν όλο και πιο εκλεπτυσμένα οχήματα για να βρίσκει έκφραση η συνείδηση που ξεδιπλώνεται. Στο βαθμό που εξαντλείται το δυναμικό κάποιας μορφής και δεν είναι πλέον επαρκής, αυτή ξεπερνιέται, απορρίπτεται, και προσλαμβάνεται καταλληλότερη. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή που βρίσκεται πίσω από τη διαδικασία του θανάτου και της αναγέννησης σε όλα τα επίπεδα, παντού στη φύση. Το που ακριβώς ξεκινά και σταματά αυτή η περιέλιξη του σπειροειδούς, κανένας αληθινά δεν ξέρει. Το μόνο που μπορεί να λεχθεί είναι ότι το επόμενο βήμα βρίσκεται πάντα ακριβώς μπροστά, και αποκτούμε τη θέα του σιγά – σιγά, καθώς μας σπρώχνει αυτή καθαυτή η δύναμη της ζωής.
Δυστυχώς η κοινωνία των ανθρώπων αποσπάται όλο και πιο έντονα από την κυκλική διαδικασία της ζωής και του θανάτου που χαρακτηρίζει την σπειροειδή μας ανάβαση. Η διαρκής αναζήτηση αισθησιακών συγκινήσεων και ο αχαλίνωτος υλισμός μας έχει σπρώξει να ταυτιστούμε με το σαρκίο μας. Εχουμε προσδεθεί τόσο γερά στις δικές του αισθήσεις, που χάσαμε την επαφή με την εσωτερική μας φύση. Οι αισθήσεις χρειάζονται για να μας εισάγουν στις μορφές κι όχι να μας φυλακίζουν εντός τους. Μονάχα με τη διάκριση του εαυτού από τις μορφές του και με την ενδοσκόπηση, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε αληθινά τη φύση του θανάτου. Θα πρέπει να ξυπνήσουμε τις ενδότερες, τις εσωτερικές αισθήσεις, και να τις ακολουθήσουμε, αν θέλουμε να αγγίξουμε τον αιώνιο πυρήνα της ύπαρξής μας που στέκει αμετακίνητος και γαλήνιος εν μέσω των μακρόχρονων κύκλων της ζωής, δηλαδή του θανάτου και της αναγέννησης. Τότε θα μπορούμε να ξέρουμε από πρώτο χέρι πώς γίνεται η είσοδος στη μεγαλύτερη ζωή - που είναι το όμορφο μυστικό που υποκρύπτεται στη διαδικασία του θανάτου.
Μονάχα αν γίνει αντιληπτό ότι τα όσα έπονται του τέλους του βίου αποτελούν μια προέκταση της ζωής, θα μπορέσει ο θάνατος να γίνει κατανοητός ως μια απλή μετάβαση - ως μια μετατόπιση της συνείδησης από μια περιοχή της θείας ελικοειδούς σπείρας σε κάποια άλλη. Από αυτή την άποψη ο θάνατος είναι απλώς η απαλλαγή από τον περιορισμό, και κάποια εμπειρία περί αυτού έχουμε κάθε νύχτα, στη διάρκεια των ωρών του ύπνου. Όπως το θέτει ο G. Purucker, "Ο θάνατος και ο ύπνος είναι θεμελιωδώς το ίδιο πράγμα, και δε διαφέρουν παρά κατά τον αναβαθμό: .... ο ύπνος είναι ένας ατελής θάνατος και ο θάνατος είναι ένας τέλειος ύπνος. Εδώ βρίσκεται το βασικό κλειδί κάθε διδασκαλίας περί θανάτου... Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της Ζωής. Πρακτικά είναι ένας τρόπος ζωής. Μια τροποποίηση της συνείδησης, μια αλλαγή από την μια φάση ζωής σε μια άλλη, που καθορίζεται μάλιστα σύμφωνα με το καρμικό πεπρωμένο .... Τα σώματά μας βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς αλλαγής, καθώς τα άτομά τους βρίσκονται σε διαδικασία συνεχούς ανανέωσης. Ακόμη κι όταν το σώμα μας είναι ζωντανό, αυτή η ζωή του συνεχίζεται εν μέσω αναρίθμητων μικροσκοπικών θανάτων. Του διαρκούς θανάτου των μικρών ζωών που το απαρτίζουν." (Fountain-Source of Occultism, G. de Purucker, TUP, 1974).
Συνοψίζοντας τη φύση του θανάτου, η Αλίκη Μπέιλυ μας δίνει μια πολύ βαθιά και ισχυρή σκέψη: Πραγματικά ο θάνατος είναι η επιδείνωση σε χρόνο και χώρο και οφείλεται στην τάση του πνεύματος/ύλη να απομονώνεται ενόσω αυτό βρίσκεται σε εκδήλωση. Αυτή η δήλωση περιγράφει την όλη διαδικασία του ταξιδιού της Ζωής. Την "εμπλοκή"/κατάδυση στη μορφή, μέσα σε μια όλο και πιο ατομικιστική, χωριστή κατάσταση συνείδησης, και στη συνέχεια την "ανέλιξη", την επιστροφή στην ενότητα, συγκομίζοντας τους καρπούς της εμπειρίας μας ως πλούτο και πρόσθετη ποιότητα. Αν μπορούμε να αναγνωρίζουμε αυτόν τον κύκλο, τότε θα μπορούμε εκούσια να ευθυγραμμιζόμαστε μέσα στην εξελικτική παλίρροια, και να υπερνικούμε αυτήν την τάση απομόνωσης που διακρίνει έχει το πνεύμα/ύλη. Με την εστίαση μας στην ψυχή, που είναι το σημείο συνείδησης που βρίσκεται μεταξύ αυτών των δύο, η θέασή μας μεγαλύνεται και μας αποκαλύπτει τη μεγάλη αλήθεια της Προαιώνιας Σοφίας, που διδάσκει ότι πνεύμα-ψυχή-ύλη είναι μια Τριάδα που τη συνθέτει η Ζωή, η οποία διαπερνά και τα τρία. Ο θάνατος θα γίνεται αντιληπτός τότε ως μέρος της διαδικασίας της ζωής, ως η μεγάλη δύναμη απελευθέρωσης που εστιάζει και πάλι τη συνείδηση σταθερά και σε ολοένα υψηλότερα σημεία της ελικοειδούς σπείρας μεταξύ των πόλων του πνεύματος και της ύλης.
Ο φόβος και ο τρόμος του θανάτου μπορεί να εξαφανιστεί στο βαθμό που έχουμε επίγνωση ότι η ψυχή, ως η καθοδηγούσα πνευματική συνείδηση, είναι μια πραγματικότητα. Γιατί ο φόβος είναι αποτέλεσμα της ταύτισης με την παροδική φύση της μορφής – τόσο της ίδιας μας της μορφής, που γεννά την αίσθηση της προσωπικότητας, όσο και των μορφών και των προσωπικοτήτων των αγαπημένων μας, και των γύρω οικείων μορφών και του περιβάλλοντός μας. Το είδος και ο τύπος της αγάπης που διαθέτει η ψυχή λειτουργεί χωρίς τέτοιες προσκολλήσεις, και η ελπίδα για το μέλλον και για απαλλαγή από τους περιορισμούς μας βρίσκεται ακριβώς σε αυτήν την περιαγωγή της έμφασης μας προς τον υπερβατικό χαρακτήρα της ψυχής. Οσο θα εργαζόμαστε να έλθει εκείνη η ώρα που η ενσαρκωμένη ψυχή θα μπορεί να ζει συνειδητά, δημιουργικά και με θείο τρόπο μέσα στα εξελισσόμενα υλικά οχήματα, τόσο η αίσθηση θλίψης, μοναξιάς και απώλειας απέναντι στη σκέψη του θανάτου θα εξασθενίζουν σταθερά. Τότε θα θεωρούμε τη μορφή απλώς ως μια προσωρινή όψη που προσφέρει μια θεία ευκαιρία, και την προσωπικότητα ως ένα προσωρινό προσωπείο της ψυχής, και θα ξέρουμε τότε να προσεγγίζουμε διαφορετικά, πιο χαρούμενα τη μεγάλη εμπειρία που αποκαλούμε θάνατο. Ο θάνατος θα κατανοείται ως τμήμα του πνευματικού ταξιδιού της ψυχής, η οποία ξανά και ξανά καταβυθίζεται μέσα σε ένα κομμάτι του εαυτού της για να μάθει, να υπηρετήσει και να πλουτίσει τις εμπειρίες της, και μετά, μέσω του θανάτου, για να αποκομίσει τους καρπούς των προσπαθειών της, ώστε να προχωρήσει ακόμη πιο πέρα μέσα και πάνω στο ελικοειδές μυστήριο της ζωής.
ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ…. Η ουσιώδης ποιότητα όλων εκείνων που τις απασχολεί η μετάβαση από την ενσάρκωση στην μεγαλύτερη ζωή.
ΖΩΗ, ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΘΑΝΑΤΟΣ

Το ζήτημα του θανάτου προκαλεί φόβο σχεδόν καθολικά, και ίσως μια βαθύτερη κατανόηση του τι είναι συνείδηση να τερματίσει τελικά αυτόν τον φόβο. Πέρα από αυτό το σπουδαίο ενδεχόμενο (και εν μέρει ένεκα αυτού), μια τέτοια κατανόηση θα μετέβαλε εξαιρετικά βαθειά και δραματικά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και σκεπτόμαστε τον εαυτό και τον κόσμο, και επομένως τον τρόπο της ζωής μας. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι ακριβώς μέσα στον κόσμο της συνείδησης, ως μια όψη της ύπαρξης, η ανθρωπότητα βρίσκει την κατάσταση της ουσιαστικής της ενοποίησης, την δική της πηγή φωτός και την αγάπη και τον υποκείμενο σκοπό. Πιθανώς οι αλλαγές που σφυρηλατούνται μέσα και ύστερα από μια τέτοια αύξηση κατανόησης να είναι τόσο μεγάλες, που θα αποφέρουν στην αναδυόμενη νέα εποχή μια πιο ενοποιημένη και πιο ελεύθερη έκφρασης της πλανητικής μας ζωής, η οποία θα εκδηλώνεται μέσα από πιο αρμονικές σχέσεις μεταξύ όλων των όντων.

Όλοι ξέρουμε και έχουμε εμπειρία της συνείδησης μας μέσα από τη μεσολάβηση των φυσικών αισθήσεων, των συναισθηματικών αντιδράσεων, των εικόνων της φαντασίας ή της συγκεντρωμένης μας διανοητικής εστίασης, για να πούμε μερικά πολύ γνωστά παραδείγματα. Είναι προφανές το γεγονός ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας, που παρακινούν το φυσικό σώμα μας και το γαλβανίζουν σε κάποιου είδους δραστηριότητα - οι πράξεις και οι λόγοι μας διαβιβάζουν την κατάσταση που βρίσκεται ο νους μας και τα συναισθήματα που έχουμε. Από αυτήν την σκοπιά η συνείδηση μπορεί να θεωρηθεί ως ο δημιουργός, ο αιτιώδης παράγων, και η μορφή ως το επακόλουθο της επίδρασης - η εκδήλωση και εξωτερικοποίηση δηλαδή της συνείδησης. Εάν πάρουμε αυτήν την ιδέα λίγο πιο πέρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συνείδηση δημιουργεί, διαποτίζει και καθορίζει τη φυσική μορφή, Αλλά και απαιτεί να έχει μια φυσική μορφή ως έκφρασή της. Αυτή είναι βασικά η αρχαία Ανατολική προσέγγιση και θέαση περί της φύσης της συνείδησης και της σχέσης της με τη μορφή. Στο βιβλίο του Η Θιβετανική Βίβλος των Ζώντων και Νεκρών, ο Sogyal Rinpoche λέει: "Αναμφίβολα αυτή τη στιγμή νομίζουμε το σώμα μας ως κέντρο ολόκληρου του σύμπαντος κόσμου μας. Νομίζουμε χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι είναι ο εαυτός μας..., και αυτή η απερίσκεπτη και ψεύτικη συσχέτιση ενισχύει συνεχώς την πλάνη ότι πρόκειται για μια αδιάσπαστη, και συγκεκριμένη ύπαρξη.... Όταν πεθαίνουμε αυτή ολόκληρη η συνθετική κατασκευή συντρίβεται εντυπωσιακά. Αυτό που συμβαίνει, για να το πούμε εξαιρετικά απλά, είναι ότι η συνείδηση..., συνεχίζεται και χωρίς το σώμα...." . (Sogyal Rinpoche, The Tibetan Book of Living and Dying pp.241-2. Rider, London, 1992).

Η σύγχρονη Δυτική προσέγγγιση δείχνει να είναι εντελώς αντίθετη: Θεωρεί ότι η μορφή είναι ο παράγων που προκαλεί τους διάφορους τρόπους επίγνωσης, και ότι αυτή είναι αποτέλεσμα ενός συμπλέγματος βιολογικών διαδικασιών. Αυτό σημαίνει ότι με το θάνατο και τη διάλυση του φυσικού σώματος, η ύπαρξή μας περατώνεται ολότελα. Ακόμα κι αν αυτό είναι η δεσπόζουσα θεωρία της Δυτικής επιστήμης, δεν είναι η μόνη θεωρία που έχει προταθεί στην προσπάθεια να εξηγηθεί η αιτία και η ύπαρξη της συνείδησης. Μερικοί σύγχρονοι στοχαστές παρουσιάζουν μια άποψη που προσεγγίζει την Ανατολική άποψη, δηλαδή ότι τα όνειρα είναι στην πραγματικότητα αφ' εαυτών ένας τύπος δράσης και δεν εξαρτώνται από την φυσική όψη των σωμάτων για την ύπαρξη και τη λειτουργία τους. Μάλιστα οι γύρω από το θάνατο εμπειρίες, όπως αναφέρουν οι έρευνες και που περιγράφουν τόσο πολλές περιπτώσεις, φαίνεται να μας προσφέρουν στοιχεία για τη συνέχση της ζωής και της συνείδησης μετά από το φυσικό θάνατο.

Αυτοσυνείδηση

Για να ξεκαθαρίσουμε ένα πιθανό σημείο σύγχυσης, ίσως να είναι χρήσιμο να εξετάσουμε τη διαφορά μεταξύ της συνείδησης ως γενικού όρου και της συνειδητής επίγνωσης του ανθρώπου. Ο θαυμαστός μηχανισμός του ανθρώπινου σώματος έχει εξερευνηθεί στη Δυτική επιστήμη και όσο περισσότερο τον ερευνούμε, τόσο πιο θαυμαστός μας φαίνεται. Κάθε κύτταρο και ομάδα κυττάρων στο σώμα έχει τη δική του διακεκριμένη λειτουργία.

Το κύτταρο έχει τη δική του σφαίρα συνείδησης και αυτό καταδεικνύεται από τις λειτουργίες που διενεργεί. Παραδείγματος χάριν, παρουσιάζουν κινητικότητα και κυριολεκτικά συναισθάνονται το δρόμο τους και είναι σε θέση να αναγνωρίζουν αν άλλα κύτταρα ανήκουν στον ίδιο οργανισμό ή εάν είναι ξένα. Αυτή η ικανότητα για αναγνώριση είναι σίγουρα ένας τύπος επίγνωσης. Ωστόσο είναι προφανές ότι αυτά τα κύτταρα δεν διαθέτουν τη συνειδητή επίγνωση που έχει ο άνθρωπος κατά την εκτέλεση των δικών του δραστηριοτήτων. Η αυτοσυνείδηση μοιάζει να είναι αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου, ο οποίος, μέσα από την πλήρη συμμετοχή της συνειδητής του επίγνωσης, μπορεί να κατευθύνει τις δραστηριότητές του διεπόμενος από την ελευθερία της βουλήσεως. Επιπλέον, είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε και να διακρίνουμε τον γνώστη, το πεδίο της γνώσης και το μέσο της γνώσης. Με άλλα λόγια είμαστε σε θέση να διακριβώνουμε και να ξεχωρίζουμε ανάμεσα στον εαυτό, δηλαδή το Εγώ, τον παρατηρητή, στην επιμέρους σφαίρα επίγνωσης ή γνώσης, και στη μορφή δια της οποίας ο εαυτός αυτός αντιλαμβάνεται.

Επομένως όλα τα όντα εμποτίζονται με συνείδηση, αλλά δεν έχουν απαραιτήτως την ικανότητα για τη συνειδητή ή εκούσια επίγνωση, η οποία εξαρτάται πραγματικά από την αντίληψη της προσωπικότητας. Όπως σημειώνει ο Fritjof Capra, "Η επίγνωση του περιβάλλοντος... αποτελεί περιεχόμενο της γνώσης σε κάθε επίπεδο της ζωής. Η αυτεπίγνωση όμως εξ όσων γνωρίζουμε, εκδηλώνεται μόνο στα ανώτερα ζώα, και ξετυλίγεται πλήρως στην ανθρώπινη διάνοια. Εμείς οι άνθρωποι, δεν γνωρίζουμε μόνο το περιβάλλον μας, αλλά γνωρίζουμε επίσης και τον εσωτερικό μας κόσμο. Με άλλα λόγια γνωρίζουμε ότι γνωρίζουμε. Όχι μόνο ξέρουμε, αλλά επίσης ξέρουμε ότι ξέρουμε.” (Fritjof Capra, The Web of Life σ. 278. Harper Collins, London, 1996).

Συνειδητές Μεταβάσεις

Ονειρο, εγρήγορση, γέννηση, θάνατος - όλα τους υποδηλώνουν αλλαγές ή μεταβάσεις στη συνείδηση από κάποιο τύπο δραστηριότητας σε κάποιον άλλο και από μια σφαίρα επίγνωσης σε μιαν άλλη. Κατά τον ύπνο και την είσοδο στον κόσμο του ονείρου, οι περισσότεροι από μας δεν μετέχουν συνειδητά στις δραστηριότητες του ομνειρέματος. Παρασυρόμαστε από το ένα παράξενο περιστατικό στο επόμενο και συχνά μέσα σε μια νύχτα μονάχα, περνούμε και έχουμε εμπειρία ατέλειωτων συμπλεγμάτων συναισθηματικής ή διανοητικής έκφρασης, που είναι ισοδύναμη με την επίγνωση που έχουμε κατά την εγρήγορσή μας. Μάλιστα υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που είναι σε θέση να μετέχουν ενεργά και να ασκούν εκουσίως, ή συνειδητά, επίδραση στο υποκειμενικό περιβάλλον τους. Αυτό έχει ονομαστεί φωτεινό ονείρεμα.

Στο φωτεινό ονείρεμα έχουμε ένα όνειρο, όπου ο ονειρευτής γνωρίζει ενεργά το γεγονός ότι ονειρεύεται. Σε ένα τέτοιο όνειρο, όπου αυτή η επίγνωση είναι ξεχωριστή από το περιεχόμενο του ονείρου, κάποιος μπορεί ακόμη και να αρχίσει να μεταχειρίζεται την ιστορία και τους χαρακτήρες για να δημιουργήσει μια επιθυμητή κατάσταση. (Francisco J. Varela (ed.), Sleeping, Dreaming and Dying p.101. Wisdom Publications, Boston, 1997).

Η ζωντανή και ζωηρή πραγματικότητα ενός φωτεινού ονείρου αναγκάζει καθένα που την δοκιμάζει για να υποβληθεί σε μετασχηματισμό και επαναξιολόγηση εκείνο που αντιλαμβάνονται ως πραγματικότητα στην ζωή κατά την εγρήγορσή τους. (Malcolm Godwin, The Lucid Dreamer σ. 10. Element Books, Shaftesbury and Rockport, 1994).

Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις εγρήγορσης, πλην όμως λειτουργούν μέσω ενός οχήματος συνείδησης που δεν είναι το φυσικό σώμα – και ένα παράδειγμα είναι οι πολλές και διάφορες εμπειρίες εξωσωματικών εμεπιριών που ανακοινώνονται. Πολλοί ασθενείς έχουν παρατηρήσει τον εαυτό τους να ξαναζωντανεύει, ενώ είχαν θεωρηθεί νεκροί, και ήταν σε θέση να θυμούνται στιγμές στη διάρκεια της διαδικασίας ή ακόμα και λέξεις του γιατρού όταν αργότερα επανάκτησαν τελικά την σε εγρήγορση επίγνωσή τους, ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν είχαν καμία συνείδηση του κόσμου (υπό τη συνηθισμένη έννοια) και του χρόνου. Αυτές οι εξιστορήσεις στοιχειοθετούν την άποψη ότι "αν ο συνειδητός εαυτός μπορεί να λειτουργεί έξω από το σώμα κατά τη διάρκεια της φυσικής ζωής, τότε μπορεί να λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα από το σώμα και μετά από τον αποχωρισμό κατά το σωματικό θάνατο." (David Lorimer, Survival? σ. 6 Routledge, London, 1984).

Λέγεται ότι μερικοί που είναι πεπειραμένοι στο διαλογισμό είναι σε θέση να περνούν συνειδητά στην κατάσταση του ύπνου και "αφαιρούν" ή αποσύρουν τη συνείδησή τους από το φυσικό σώμα σε υψηλότερες σφαίρες επίγνωσης – και όλο αυτό γίνεται με πλήρη γνώση της διαδικασίας και της τεχνικής και με συνειδητή επίγνωση του ενδότερου περιβάλλοντός τους. Μια παρόμοια διαδικασία λέγεται ότι ακολουθείται κατά την διάρκεια του θανάτου. Στη Θιβετανική Βουδιστική παράδοση, υπάρχει μια πρακτική με επίκεντρο τις διαδικασίες του ύπνου και του θανάτου, η οποία επιτρέπει στο σπουδαστή να είναι συνειδητός κατά τη διάρκεια και των δύο αυτών διαδικασιών - αυτό είναι η γιόγκα του ονειρέματος. Κατά την άποψή τους, η διαδικασία του θανάτου είναι η μέγιστη πνευματική ευκαιρία στη διάρκεια ζωής ενός προσώπου και έχουν επινοήσει μεθόδους αξιοποίησης του θανάτου με έναν επιστημονικό τρόπο, με σκοπό την πνευματική απελευθέρωση. Η γιόγκα του ονειρέματος αρχίζει με την άσκηση της δύναμης του οραματισμού – οραματισμό πριν πέσει κάποιος για ύπνο της διαδικασίας της "διάλυσης", βλέποντας το λεπτοφυές σώμα, αφήνοντας το φυσικό σώμα και περνώντας σε αυτό που καλείται "συνείδηση σε επίπεδο καθαρού φωτός". Όταν πεθαίνει κάποιος εισέρχεται στο "καθαρό φως του θανάτου". Όλο αυτό συνεπάγεται "μια διαδικασία διάλυσης, μια απόσυρση" της συνείδησης. Ενδεχομένως αυτές οι τεχνικές μπορούν να τροποποιηθούν έτσι ώστε να μπορούν να υιοθετηθούν ευρύτερα, γιατί στα πιο πολλά μέρη του κόσμου υπάρχει "μεγάλη διαφορά τώρα μεταξύ της επιστημονικής μεθόδου που έρχονται οι άνθρωποι στην ενσάρκωση με τη γέννησή τους και του απόλυτα τυφλού και συχνά φοβισμένου τρόπου με τους οποίους τους βγάζουμε έξω από την ενσάρκωση." (Αλίκη Μπέιλυ Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας σ. 499 Αγγ.)

Επεκτεινόμενη θέαση

Ακριβώς αυτή η διαδικασία αφαίρεσης, ή η απόσυρση της συνείδησης από την κανονική και συνηθισμένη κατάσταση σε άλλες και υψηλότερες καταστάσεις επίγνωσης, έξω από τη φυσική σφαίρα, μπορεί να θεωρηθεί ως σύνδεσμος μεταξύ ύπνου, ονείρου και θανάτου και ως βάση για τη συνέχεια της συνείδησης. Μέχρι τώρα έχουν αναφερθεί και διαμορφωθεί δύο πτυχές ύπαρξης: Της μορφής και της συνείδησης. Είμαστε δηλαδή ο φυσικός εαυτός μας κι ωστόσο έχουμε επίγνωση πολλών άλλων τύπων περιβάλλοντος, πως παραδείγματος χάριν εκείνα στα οποία ανάγεται είναι η ενστικτική, η συναισθηματική και η διανοητική μας φύση. Υπάρχει μια τρίτη όψη, αυτή της ζωής, η οποία επιτρέπει στη μορφή και τις ποικίλες σφαίρες της συνείδησης να υπάρχουν, και αυτή ακριβώς είναι η διαφορά που υπάρχει μεταξύ ονειρέματος / ύπνου και θανάτου. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, το φυσικό μας σώμα αναστέλει την ύπαρξή του μέσα στον κόσμο, την ώρα που η συνείδησή μας αφαιρείται και στρέφεται σε άλλες περιοχές επίγνωσης. Ακριβώς στο θάνατο η ζωή και η συνείδηση αποσύρονται από το φυσικό σώμα, κι έτσι το πρόσωπο που "έχει φύγει" (δηλαδή ταξιδεύει σε άλλες σφαίρες επίγνωσης) στην πραγματικότητα ζει, με εξαίρεση την όψη ζωή, που τώρα πια "αγγιστρώνεται σε ένα σώμα επίγνωσης πέραν του φυσικού.

Η Αλίκη Μπέιλυ λέει τα εξής ενθαρρυντικά: "Άραγε μας είναι αδύνατο να συλλάβουμε ότι θα έλθει καιρός που η πράξη του θανάτου θα είναι ένα θριαμβευτικό finale της ζωής; Είναι άραγε αδύνατο να ορματιστούμε μια εποχή όπου οι ώρες που περνούμε πάνω στην νεκρική κλίνη θα αποτελούν ένα λαμπρό προοίμιο σε μια συνειδητή έξοδο; ... Δεν μπορείτε άραγε να οραματιστείτε μια εποχή όπου αντί δακρύων και φόβου και άρνησης αναγνώρισης του αναπόφευκτου, ο θνήσκων και οι φίλοι του θα συμφωνούσαν από κοινού για την κατάλληλη ώρα και όπου τίποτα άλλο δεν θα επικρατεί και θα χαρακτηρίζει τη μετάβαση, παρά μονάχα η ευτυχία; Οπου στις διάνοιες εκείνων που μένουν πίσω δεν θα περνούν σκέψεις θλίψης και ΄που οι νεκρικές κλίνες θα λογίζονται ακόμη πιο ευτυχισμένες περιστάσεις από ότι είναι οι γεννήσεις και οι γάμοι;" (Αλίκης Μπέιλυ Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας σ. 499-500 Αγγ.)

Η ανθρωπότητα μπορεί να λεχθεί ότι βρίσκεται στο δρόμο για την κυριάρχιση της υποκειμενικής της φύσης, ακριβώς όπως έχει κυριαρχήσει πάνω στην καθαρά φυσική της νοημοσύνη και δραστηριότητα (αν και όχι τις αξίες που παρακινούν μια περισσότερο διαφωτισμένη δραστηριότητα). Και αυτή η εσώτερη διαδικασία της κυριάρχησης γίνεται αργά φανερή μέσω των νεώτερων αξιών που αναδύονται. Αυτό σίγουρα επίσης θα οδηγήσει σε αύξηση του συνειδητού ονειρέματος και σε μια επιστήμη που θα επιτρέπει σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, εσκεμμένα, ήρεμα και με χαρά να περνούν το κατώφλι του θανάτου.

Όταν η ανθρωπότητα ανυψώνει τα μάτια της μακριά από τον κόσμο της μορφής και παύει να ταυτίζεται αποκλειστικά με αυτόν τον κόσμο και την υλική του φύση και αξίες, και στρέφει αντίθετα το βλέμμα της και ταυτίζεται με τον κόσμο της συνείδησης, του οποίου οι αξίες του έχουν χαρακτήρα επέκτασης και δυνάμει είναι πιο περιεκτικές, κάνει τα πρώτα βήματα να βρει την δική της εσωτερική πηγή και ύπαρξη, της οποίας η φύση είναι ενότητα και η αδέσμευτη επικοινωνία. Ο κόσμος της συνείδησης αμφισβητεί τις υλικές μας αξίες και μάλιστα ολόκληρη την ζωή σκέψης που η ανθρωπότητα έχει συγκροτήσει σχετικά με τη ζωή και την πραγματικότητα, και μπορεί έτσι να απελευθερώσει τον ανθρώπινο νου από τους τωρινούς του περιορισμούς. Όταν ακόμη μεγαλύτεροι αριθμοί ανθρώπων θα θεωρούν ότι η μορφή είναι μια έκφραση συνείδησης και αναδυόμενης υποκειμενικής ποιότητας, θα βρισκόμαστε για τα καλά σε πορεία να βρούμε το κλειδί για τον μετασχηματισμό του κόσμου, γιατί αυτό τελικά θα πρέπει να προκύψει μέσα από μια αλλαγή στη συνείδηση. Αυτό είναι μια σημαντική συνειδητοποίηση προς την οποία η ανθρωπότητα φαίνεται ότι σίγουρα κινείται. Μπορούμε όλοι να ερευνήσουμε τη συνείδησή μας συνειδητά και με ενδιαφέρον, ανοίγοντας κυριολεκτικά μια νέα και ζωντανή πραγματικότητα ως πεδίο ανακάλυψης και δημιουργικότητας.

Ο Θάνατος και ο Σύγχρονος Κόσμος

Στον καιρό μας η ιατρική τεχνολογία εμπλέκεται όλο και πιο συχνά στη διαδικασία θανάτου. Μπορούμε πια να παρεμβαίνουμε στις φυσιολογικές εξελίξεις κατά περίπτωση, καθυστερώντας ή επιταχύνοντας τα αναπόφευκτα. Όμως συμβάλλει η τεχνολογία στο να προκύπτει αυτό που εννοούμε ένας καλός θάνατος; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να σκεφτούμε τι μπορεί να σημαίνει ένας καλός θάνατος, και ποιες είναι εκείνες οι καταστάσεις όπου θα έπρεπε να καλείται να παρεμβαίνει η τεχνολογία.

Ο ιατρικός κλάδος του θανάτου αποκαλείται θανατολογία. Ενας βασικός κλάδος της είναι η καταπραϋντική, δηλαδή ο τομέας της ιατρικής που στοχεύει στη μείωση του πόνου, του φόβου και της αναξιοπρέπειας που συχνά συνοδεύουν τη διαδικασία του τερματισμού της ζωής. Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν μπορούσαν, θα επέλεγαν να έχουν έναν ανώδυνο και αξιοπρεπή θάνατο. Γι αυτό εκεί όπου σημειώνονται έντονοι πόνοι, όπως σε περιπτώσεις ανιάτων ασθενειών, τα σύγχρονα φάρμακα είναι συχνά πολύ αποτελεσματικά. Πάντως μεταξύ αρκετών επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου σημειώνονται ενδοιασμοί σχετικά με το αν είναι φρόνιμο να χορηγούνται όλο και πιο αυξανόμενες δόσεις αναλγητικών φαρμάκων. Ορισμένοι φοβούνται ότι αυτές οι διαρκώς αυξανόμενες δόσεις μπορεί κατά λάθος να σκοτώσουν τον ασθενή, με αποτέλεσμα να είναι υπόλογοι απέναντι στον ποινικό νόμο εκείνοι που χορήγησαν και σύστησαν το εκάστοτε αναλγητικό. Πάντως η έρευνα στον τομέα των καταπραϋντικών δείχνει ότι οι αυξημένη χορήγηση αναλγητικών είναι και γίνεται πιο ωφέλιμη για κάποιον που είναι πιο κοντά στο θάνατο, αφού ο κίνδυνος τυχόν θανατηφόρων παρενεργειών δεν έχει νόημα στην περίπτωσή του, αντίθετα από ότι συμβαίνει με τους συνηθισμένους ασθενείς... Ορισμένες έρευνες επίσης δείχνουν ότι η αδυναμία και η αφυδάτωση που σημειώνονται προς το τέλος της διαδικασίας του θανάτου, όπου συνήθως επικρατεί ανορεξία, ενδέχεται να συνιστούν φυσικά αναλγητικά.
Αυτό εγείρει ορισμένα ερωτήματα σχετικά με την συνήθη πρακτική να διατρέφονται και ενυδατώνονται οι ασθενείς με ορούς, μέσω σωλήνων. Μήπως όλα αυτά θα έπρεπε να απομακρύνονται προς το τέλος, καθώς η παρουσία τους μπορεί να είναι και ενοχλητική, αλλά και να παρεμποδίζει τη φυσιολογική εκτύλιξη των γεγονότων; Ένα άλλο θέμα για παράδειγμα είναι τι θα πρέπει να γίνεται όταν κάποιος ανίατα ασθενής κοντά στο τέλος του υποστεί μια καρδιακή προσβολή. Θα πρέπει να γίνονται απόπειρες ανάκαμψης, έστω κι αν οι μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει αρκετά χαμηλό ποσοστό επιτυχίας; Αυτά τα σημεία δεν αφορούν μόνο τον πόνο, αλλά και την αξιοπρέπεια του ατόμου, δεδομένου ότι όλη αυτή η πρακτική των διασωληνώσεων και της τεχνικής υποστήριξης με ορούς και φάρμακα και των τεχνικών επαναφορών στη ζωή, είναι μια διαδικασία ιδιαίτερα επεμβατική και παρεισφρητική. Αν βλέπουμε το θάνατο ως μια διαδικασία εκουσίας απόσυρσης από τη φυσική ενσάρκωση, και ως γεγονός που έχει σχεδιαστεί από την ψυχή, τότε η επαναφορά στη ζωή θα μπορούσε να είναι μια απλώς ανεπιθύμητη διαταραχή, και οπωσδήποτε η διατήρηση στη ζωή με τεχνική υποστήριξη πέρα από ένα ορισμένο σημείο θα είναι απλώς μια αχρείαστη καθυστέρηση.
Ο Jon D Fuller MD, ένας Ιησουίτης γιατρός, κάνει έκκληση για απλότητα λέγοντας: "Συχνά σκέφτομαι την ικανότητα που δείχνουν οι άνθρωποι εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια να παραστέκουν στους προσφιλείς τους όταν πεθαίνουν, και νομίζω ότι ένα κριτήριο για δούμε ποια είναι η κατάλληλη φροντίδα για κάποιον που πεθαίνει είναι το εξής: Τι μπορείτε να κάνετε αν ζείτε σε μια σπηλιά; Σε μια σπηλιά μπορείτε να κρατάτε τους ανθρώπους, μπορείτε να τους κουνάτε, μπορείτε να τους τραγουδάτε, μπορείτε να τους λούζετε, μπορείτε να φροντίζετε να μη ξεραίνονται τα χείλια και το στόμα τους, και μπορείτε να τους δίνετε φάρμακα για τον πόνο που δεν χρειάζεται να πίνουν." (Από το Boston College Magazine, Ανοιξη 2005, στο http://bcm.bc.edu/issues/spring_2005/ft_endoflife.htm).

Ένας άλλος παράγοντας που χρειάζεται να εξετάσουμε, είναι ως πιο βαθμό θα πρέπει να γίνεται η χρήση της τεχνολογίας, αλλά και η εν γένει οργάνωση της νοσηλείας, αφού όλα αυτά υπεισέρχονται και παρεμβαίνουν στην ψυχολογική κατάσταση του ασθενή και μπορεί να αλλοιώνουν την βαθιά ανασκόπηση του βίου που κάνει στο τέλος της ζωής του. Αυτή η ανασκόπηση του βίου αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για κάποιον να κάνει αναδρομή στις εμπειρίες της ζωής του, να απομονώσει τις κομβικά βασικές της στιγμές, και να συνθέσει τα γεγονότα και να φτάσει σε πληρέστερη κατανόηση της σημασίας που είχε η ζωής και η εποχή του. Αυτή ακριβώς τη διαδικασία ενδέχεται να την αποτρέπει το νοσηλευτικό προσωπικό και η στερεότυπη διαδικασία της ρουτίνας της περίθαλψης. Εδώ πρόκειται για ένα ζήτημα που οι ερευνητές της θανατολογίας καλά θα έκαναν να ερευνήσουν περαιτέρω. Η Αλίκη Μπέιλυ σημειώνει: "Καλό θα είναι να υπάρχει σιωπή στον νεκρικό θάλαμο. Και φυσικά συχνά αυτό συμβαίνει. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι συνήθως το πρόσωπο που πεθαίνει μπορεί να είναι αναίσθητο. Αυτή η απώλεια της συνείδησης είναι προφανής, αλλά όχι και πραγματική. Στις εννιακόσιες περιπτώσεις από τις χίλιες υπάρχει εγκεφαλική επίγνωση, όπου ο ασθενής έχει πλήρη συνείδηση των διαδραματιζομένων, αλλά υπάρχει απόλυτη παράλυση της θέλησης του για έκφραση και πλήρης ανικανότητα για παραγωγή εκείνης της ενέργειας που θα τον κάνει να επιδείξει ζωντάνια. Αμα επικρατεί σιωπή και κατανόηση στο θάλαμο του αρρώστου, η ψυχή που αναχωρεί θα μπορέσει να διατηρήσει την κατοχή του οργάνου της με διαύγεια μέχρι και την τελευταία στιγμή, και έτσι μπορεί να κάνει την προετοιμασία που πρέπει." (Εσωτέρα Θεραπευτική σ. 456 αγγ. Στην Διεύθυνση http://www.lucistrust.org/purchase διατίθεται επίσης η συλλογή αποσπασμάτων με τίτλο Death: the Great Adventure.(Θάνατος: Η Μεγάλη Περιπέτεια)

Αυτή η πρόταση ότι η σιωπή είναι σημαντική και εκ πρώτης όψεως μοιάζει να αντιτίθεται στην πρόταση ότι: " Οταν θα έχουν γίνει κατανοητά περισσότερα σχετικά με τον ήχο, θα χρησιμοποιούνται ορισμένοι τύποι μουσικής, αλλά δεν υπάρχει ακόμη μουσική που θα μπορεί να διευκολύνει την εργασία της ψυχής όταν θα αποσπάται και θα αφαιρείται από το σώμα, μολονότι ορισμένες νότες στο όργανο μπορεί να βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικές." (ίδιο σ. 457) Εντούτοις, η κατανόηση του πότε είναι απαραίτητη η σιωπή και πότε είναι αρμόζον να χρησιμοποιηθεί ο ήχος, είναι κάτι που θα προκύψει πιθανώς ύστερα από συνεχή και ευαίσθητη έρευνα. Ένα σημάδι ότι η εργασία της χρησιμοποίησης του ήχου έχει ήδη αρχίσει, αποτελεί η πρόσφατη εμφάνιση του κλάδου της θανατολογίας που αποκαλείται μουσική θανατολογία, η οποία επικεντρώνεται στη χρήση "μουσικής για αγρυπνίες" και που βοηθά το άτομο και την οικογένειά του. Αυτή η μουσική εκτελείται από έναν ή πιο πολλούς μουσικούς θανατολόγους, που επισκέπτονται το πρόσωπο που πεθαίνει. Παίζουν άρπα και τραγουδούν ένα ορισμένο μουσικό ρεπερτόριο που μπορεί να βοηθήσει πολύ τον ασθενή και την οικογένειά του. Αναφέρεται ότι, συχνά μετά από μια τέτοια αγρυπνία, το πρόσωπο που πεθαίνει είναι πιο χαλαρωμένο, λιγότερο ταραγμένο, και πονά λιγότερο. (Για περαιτέρω πληροφορίες επικοινωνήστε: The Chalice of Repose Project, P.O. Box 169, Mt. Angel, OR 97362-0169, USA; Tel: +1-503-845-6089; Fax: +1-775-218-2591; Email: info@chaliceofrepose.org; Web: http://www.chaliceofrepose.org/

Από κοινωνικής απόψεως φαίνεται ότι ζούμε αυτήν την περίοδο μέσα σε έναν πολιτισμό που αρνείται το θάνατο, όπου η πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις υπόσχονται ατέλειωτη νεότητα, και όπου η μη αποδεδειγμένης αποτελεσματικότητας τεχνολογία της κρυονικής (του παγώματος των σωμάτων) προτείνει να διατηρούνται οι άνθρωποι σε καταστολή μέχρι τον καιρό που θα θεραπεύονται τελικά οι ασθένειες από τις οποίες πάσχουν. Υπάρχει μάλιστα η άποψη ότι η ζωή θα μπορούσε να διατηρείται επ' αόριστον, με την υποκατάσταση όλο και περισσότερων οργάνων του σώματος από μηχανικές συσκευές. Κάποιοι έχουν φτάσει να υποστηρίξουν ακόμη ότι και καθαυτή η προσωπικότητα καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τον φυσικό εγκέφαλο, και έτσι εάν θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα πλήρες αντίγραφο της δραστηριότητας του εγκεφάλου ενός προσώπου, τότε αυτό θα μπορούσε "φορτωθεί" στο πρόγραμμα ενός ηλ. υπολογιστή, προσφέροντας κατά κάποιο τρόπο αθανασία. Αλλά αυτές οι προσπάθειες αμφισβήτησης του θανάτου δεν είναι επίσης και άρνηση του ουσιαστικού πυρήνα της ζωής, ο οποίος είναι η αλλαγή; Μια άλλη πτυχή αυτής της άρνησης του θανάτου ενδεχομένως συνίσταται στο γεγονός ότι απαιτούνται όλο και πιο ακριβές δαπάνες για ιατρική περίθαλψη για τα γηρατειά. Δικαιολογούνται άραγε όλα αυτά τα μεγάλα ποσά που δαπανούνται για να παραταθεί η ζωή μερικούς ακόμη μήνες, όταν υπάρχουν τόσο πολλές άλλες ανάγκες στα κοινωνικά συστήματα υγειονομικής περίθαλψης που ασφυκτιούν οικονομικά; Η Καθηγήτρια Θεολογίας Lisa Sowle Cahill κάνει μια παρατήρηση που, αν και αναφέρεται στην περίπτωση της αμερικανίδας Terri Schiavo, είναι εξίσου σχετική με το γενικότερο ζήτημα:
"Και οι δύο πλευρές επικεντρώνονται στο αν η παροχή ιατρικής φροντίδας υψηλής τεχνολογίας είναι ένας φυσιολογικός τρόπος χειρισμού του ζητήματος της ασθένειας και του θανάτου. Ξεχνάμε ότι 45 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ δεν διαθέτουν ασφάλιση υγείας. Ξεχνάμε τους ανθρώπους στα άλλα μέρη του κόσμου που δεν έχουν ούτε καν τη βασική ιατρική φροντίδα. Ξεχνάμε το χρέος που έχουμε αναλάβει ως έθνος και το οποίο δεν έχουμε πληρώσει, για την κάλυψη του παγκόσμιου κεφαλαίου για την καταπολέμηση του AIDS, της ελονοσίας και τη φυματίωσης. Αλήθεια που θα πρέπει να δαπανώνται και να διατίθενται οι πόροι για την υγεία και ανθρώπινη φροντίδα; Οι κίνδυνοι που αφορούν και έχουν σχέση με το τέλος της ζωής ενός προσώπου ξεχωριστά, στην μεγάλη κλίμακα των πραγμάτων δεν είναι απαραιτήτως αυτοί που θα πρέπει άμεσα να μας απασχολούν." (Από το Boston College Magazine, Ανοιξη 2005).

Σε τελική ανάλυση, ο καθένας μας θα πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει το γεγονός του θανάτου, και το ίδιο θα πρέπει να κάνει και η κοινωνία. Ίσως τότε να δούμε να γίνεται μια μετατόπιση από εκείνα στα οποία δίνει έμφαση η τεχνολογίας τώρα, και να αφιερωθεί περισσότερος χρόνος και προσοχή στην ανθρώπινη πλευρά του ζητήματος και στη διευκόλυνση και την εξασφάλιση ενός καλού θανάτου.

H ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ είναι μία διεθνής κίνηση που βοηθά στην κινητοποίηση της ενέργειας της καλής θέλησης και στη δόμηση ορθών ανθρωπίνων σχέσεων. Ιδρύθηκε το 1932 σα μια δραστηριότητα υπηρεσίας της Lucis Trust. H LUCIS TRUST είναι ένας αναγνωρισμένος εκπαιδευτικός φιλανθρωπικός οργανισμός στη Μεγάλη Βρετανία. Στις ΗΠΑ είναι ένας μη κερδοσκοπικός, μη φορολογήσιμος εκπαιδευτικός σύλλογος και στην Ελβετία είναι ένα αναγνωρισμένο μη κερδοσκοπικό σωματείο. Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ είναι αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ σαν μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση και αντιπροσωπεύεται στις τακτικές ενημερωτικές συνεδριάσεις στα Κεντρικά Γραφεία του ΟΗΕ. H Lucis Trust περιλαμβάνεται στον Κατάλογο του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου του ΟΗΕ.
Το ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ δημοσιεύεται τέσσερις φορές το χρόνο. Το έργο της Παγκόσμιας Καλής Θέλησης χρηματοδοτείται ολοκληρωτικά από δωρεές και γι αυτό το λόγο το Ενημερωτικό Δελτίο διανέμεται δωρεάν.
Το ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ είναι διαθέσιμο στις ακόλουθες γλώσσες: Δανική, Ολλανδική, Γαλλική, Γερμανική, Ελληνική, Ουγγρική, Ισλανδική, Ιταλική, Πορτογαλική και Ισπανική. Η διεύθυνση του Ενημερωτικού Δελτίου στο Internet είναι:

http://www.worldgoodwill.org/

quote:

---

Επαναλαμβάνω ότι με ενδιαφέρουν τα άτομα που σκέφτονται περίπου όπως σκέφτομαι ατομικά. Θα ακούσατε για το θέμα του ομοιοκραδασμού. Όταν με κάποια άτομα διαφοροποιούμαι πολύ, ως προς τον τρόπο της σκέψης, σταματώ να συζητώ. Θεωρώ ότι είναι άσκοπο να συνεχίσω να συζητώ!!!
Κατά την γνώμη μου το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν όλοι, αν και πολλοί είναι εκείνοι που προτιμούν την αντιπαράθεση, …

---

Σχετικά με την αντιπαράθεση απόψεων, σκέφτομαι ως πιθανότητα να την εννοούμε όλοι όσοι συμμετέχουμε διαφορετικά.
Άλλωστε πόσες έννοιες και πόσα πράγματα τα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά...
Ως αντιπαράθεση απόψεων μπορούμε να εκλάβουμε έναν διάλογο μεταξύ 2 ανθρώπων με διαφορετικές αντιλήψεις κι απόψεις.
Αυτός ο διάλογος μπορεί να διεξαχθεί σε ήρεμο και πολιτισμένο επίπεδο και μπορεί να διεξαχθεί σε λιγότερο πολιτισμένο όπου κι οι 2 πλευρές καταπατούν τη μοναδικότητα αλλά και την προσωπικότητα του άλλου.
Δεν είναι ανάγκη λοιπόν η διαφωνία αυτή να εκληφθεί ως μια αρνητική κατάσταση με άσχημες συνέπειες...

Κι οι 2 μορφές αντιπαράθεσης κάτι θα μας δείξουν και θα μας διδάξουν ορισμένα πράγματα - αναλόγως βέβαια με το πόσο μπορούμε και θέλουμε να αντιληφθούμε.
Η δική μου άποψη είναι πως οι 2 πλευρές που συμμετέχουν στον διάλογο έχουν "ανοιχτά τα αυτιά τους" όταν η αντιπαράθεση αυτή γίνει σε πολιτισμένο επίπεδο.
Αυτή την ήπια και διδακτική - από πολλές σκοπιές - αντιπαράθεση δεν θα πρέπει να την επιζητούμε?
Τα όσα μαθαίνουμε για την ζωή, την φιλοσοφία, την επιστήμη, την κοινωνία μας θα τα μάθουμε μόνο από ανθρώπους οι οποίοι έχουν τις ίδιες απόψεις με τις δικές μας?
Με αυτόν τον τρόπο δεν αποκλείουμε την πιθανότητα να μάθουμε ένα πράγμα έστω από έναν άνθρωπο ο οποίος διαφωνεί μαζί μας?
Δεν αποκλείουμε με αυτόν τον τρόπο την πιθανότητα να μεταδώσουμε σ' αυτόν τον άνθρωπο κάποια φώτα μας, να λάβουμε εμείς τα δικά του, να επαναπροσδιορίσουμε τις απόψεις και τις θέσεις μας και να γνωρίσουμε καλύτερα έναν άνθρωπο ακόμα?
Ένα από τα χαρακτηριστικά του φιλό-σοφου άλλωστε δεν είναι το να είναι ικανός να εγκαταλείψει μια σταθερά που έχει για να εξερευνήσει και να πάει σε ένα άλλο σημείο?

Κάτι που είναι επίσης πολύ σημαντικό για εμάς, είναι να αναζητήσουμε τι κρύβεται πίσω από την διαφωνία μας αυτή - ή έστω από την διαφορετικότητα των απόψεων μας.
Αν ο άνθρωπος αυτός διαφωνεί επειδή δεν γνωρίζει κι επειδή θέλει να μάθει, δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε την αναζήτηση του?
Αν υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι οι οποίοι διαφωνούν επειδή επιθυμούν να μάθουν και να κατανοήσουν κι απλά μας διαβάζουν, δεν θα πρέπει να ασχοληθούμε και μ' αυτούς τους ανθρώπους?

quote:

---

Το θέμα απευθύνεται σε όσους δέχονται την μετενσάρκωση και τον Νόμο της Επαναγέννησης και του Κάρμα, ως ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Απευθύνεται σε όσους δέχονται την ύπαρξη των εσωτερικών κόσμων (των εσωτερικών διαστάσεων) και των άσαρκων οντοτήτων που κυκλοφορούν μέσα στο αστρικό πεδίο, επίσης ως ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Δεν απευθύνεται σε όσους αμφισβητούν αυτά τα θέματα. Ελπίζω ότι γίνεται κατανοητό αυτό που λέω!

---

Μα πως θα γίνει αυτό, αγαπητέ μου, αν ο άνθρωπος που διαβάσει δεν κατανοήσει το Νόμο της Επαναγέννησης, τις εσωτερικές διαστάσεις και τις άσαρκες οντότητες αν δεν τους δώσουμε την ευκαιρία να μάθουν για αυτά?
Η γνώση δεν έρχεται και μέσα από την αμφισβήτηση?
Δε μπορεί να προκύψει και μέσω ερωτήσεων για το θέμα?
Όταν κάποιος αμφισβητεί δεν απαρνείται απαραίτητα κάτι, θέλει να μάθει και περιμένει - υποσυνείδητα έστω - από εμάς να του δείξουμε τον δρόμο για αυτό...

Αν δεν δεχθούμε αυτή την αμφισβήτηση του, μήπως γινόμαστε (άθελα μας) αιτία για να διακόψει την τάση του για αναζήτηση?
Δεν θα πρέπει όλα αυτά που έφτασαν στα αυτιά της ψυχής μας και την φώτισαν να φτάσουν και στα αυτιά της δικής τους ψυχής?

In anticipation of my resurrection...

Θα κάνω μία εξαίρεση και θα γράψω με τον τρόπο που εσείς γράφετε συνήθως μέσα στο forum. Πιθανότατα έτσι να με καταλάβετε καλύτερα.

Γράφεις:

quote:

---

Σχετικά με την αντιπαράθεση απόψεων, σκέφτομαι ως πιθανότητα να την εννοούμε όλοι όσοι συμμετέχουμε διαφορετικά.
Άλλωστε πόσες έννοιες και πόσα πράγματα τα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά...

---

Εξαιρετικό το άρθρο της «Καλής Θέλησης» για τον Θάνατο.

Αυτό που θα επιθυμούσα να σχολιάσω για λίγο είναι το παρακάτω σημείο:

quote:

---

Ορισμένες έρευνες επίσης δείχνουν ότι η αδυναμία και η αφυδάτωση που σημειώνονται προς το τέλος της διαδικασίας του θανάτου, όπου συνήθως επικρατεί ανορεξία, ενδέχεται να συνιστούν φυσικά αναλγητικά.
Αυτό εγείρει ορισμένα ερωτήματα σχετικά με την συνήθη πρακτική να διατρέφονται και ενυδατώνονται οι ασθενείς με ορούς, μέσω σωλήνων. Μήπως όλα αυτά θα έπρεπε να απομακρύνονται προς το τέλος, καθώς η παρουσία τους μπορεί να είναι και ενοχλητική, αλλά και να παρεμποδίζει τη φυσιολογική εκτύλιξη των γεγονότων; Ένα άλλο θέμα για παράδειγμα είναι τι θα πρέπει να γίνεται όταν κάποιος ανίατα ασθενής κοντά στο τέλος του υποστεί μια καρδιακή προσβολή. Θα πρέπει να γίνονται απόπειρες ανάκαμψης, έστω κι αν οι μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει αρκετά χαμηλό ποσοστό επιτυχίας; Αυτά τα σημεία δεν αφορούν μόνο τον πόνο, αλλά και την αξιοπρέπεια του ατόμου, δεδομένου ότι όλη αυτή η πρακτική των διασωληνώσεων και της τεχνικής υποστήριξης με ορούς και φάρμακα και των τεχνικών επαναφορών στη ζωή, είναι μια διαδικασία ιδιαίτερα επεμβατική και παρεισφρητική. Αν βλέπουμε το θάνατο ως μια διαδικασία εκούσιας απόσυρσης από τη φυσική ενσάρκωση, και ως γεγονός που έχει σχεδιαστεί από την ψυχή, τότε η επαναφορά στη ζωή θα μπορούσε να είναι μια απλώς ανεπιθύμητη διαταραχή, και οπωσδήποτε η διατήρηση στη ζωή με τεχνική υποστήριξη πέρα από ένα ορισμένο σημείο θα είναι απλώς μια αχρείαστη καθυστέρηση.

---

Η αγνή σκέψη αποτελεί άμεση εγγύηση συνεργασίας.

quote:

---

Την πρώτη περίπτωση κατά την οποία ο διάλογος μπορεί να διεξαχθεί σε ήρεμο πολιτισμένο επίπεδο, την δέχομαι και δεν την θεωρώ αναγκαστικά ως αντιπαράθεση.
Την δεύτερη περίπτωση όμως που οι δύο πλευρές καταπατούν την μοναδικότητα και την προσωπικότητα του άλλου την ονομάζω αντιπαράθεση γιατί συνήθως υπεισέρχεται η βία.
Η επιβολή μίας ισχυρότερης θέλησης επάνω σε μία λιγότερο ισχυρή με αντίστοιχα καταστρεπτικά αποτελέσματα γι’ αυτό συνήθως αποφάσισα εδώ και πολύ καιρό να μην συμμετέχω σε τέτοιου είδους επιβολές και αντιπαραθέσεις. Υφίσταται άλλωστε και αρνητικό κάρμα.

---

Αγαπητέ oros777, η πρώτη περίπτωση είναι κι η επιθυμητή και σίγουρα βοηθάει και τα 2 μέρη που έχουν μια διαφωνία απόψεων να κατανοήσουν καλύτερα τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους αλλά και την άποψη που αυτός έχει.
Αυτό μπορεί να τους κάνει να σκεφτούν πράγματα τα οποία δεν είχαν σκεφτεί πριν, να συλλογιστούν καλύτερα επάνω στην άποψη που έχουν υϊοθετήσει οι ίδιοι και να σκεφτούν για περισσότερες οπτικές απ' ό,τι είχαν σκεφτεί πριν.
Στην προκειμένη περίπτωση πχ με την nst, εγώ αυτό που εξέλαβα ως αναγνώστης είναι πως υπήρχε η διάθεση από την πλευρά της για ένα διάλογο με απώτερο σκοπό την κατανόηση κάποιων πραγμάτων.
Δε μου φάνηκε σαν επιθυμία για καβγά...
Και σ' αυτή την βάση αναφέρω αυτό που πιστεύω πως συμβαίνει.
Είναι πολύ πιθανόν 2 άνθρωποι οι οποίοι έχουν μια πολιτισμένη ανταλλαγή απόψεων - ακόμα κι αν αυτές δεν συμφωνούν μεταξύ τους - να μάθει ο ένας κάτι από τον άλλον.

quote:

---

Μάλλον εύκολα καταλαβαίνει κανείς από την παραπάνω σούτρα του Πατάντζαλι ότι η γνώση της Ψυχής δεν έρχεται μέσα από την αμφιβολία και την εσφαλμένη αμφισβήτηση. …

---

Φίλε μου, αν κι εννοούσα κάτι άλλο θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα.
Είναι καλύτερη η a priori αποδοχή ενός όγκου γνώσεων/πληροφοριών χωρίς την κατανόηση τους ή είναι προτιμότερο να αμφισβητήσει έστω κάποιος πράγματα επειδή με αυτή του την κίνηση ζητάει κάποιος που γνωρίζει να του δείξει?
Δε μιλάω για την συνεχόμενη κι άλογη αμφισβήτηση.
Εννοώ την περίπτωση που κάποιος αμφισβητεί από άγνοια ίσως και θέλει μ' αυτόν τον τρόπο να μάθει.

quote:

---

Ποιάς ψυχής μας της προσωπικής ή της Αθάνατης; Πόσοι γνωρίζετε την διάκριση (διαφορά); Γιατί δεν απαντήσατε στο σχετικό θέμα που άνοιξα σχετικά με την «προσωπικότητα και την ψυχή» για να πείτε την γνώμη σας;

---

Αγαπητέ μου, καταλαβαίνεις πως ένα τόσο σημαντικό θέμα σαν αυτό (Προσωπικότητα - Ψυχή) θέλει την αμέριστη προσοχή του αναγνώστη για την κατανόηση του και μια ηρεμία την ώρα την ανάγνωσης ώστε να καταλάβει πλήρως όσα γράφονται.
Επίσης, απαιτεί και κάποιο χρόνο καθώς τα μηνύματα είναι λίγο μακροσκελή...

Εξάλλου το γεγονός ότι δεν έλαβε αρκετές απαντήσεις από τα υπόλοιπα μέλη, δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν το έχουν διαβάσει αρκετά μέλη.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Εξάλλου το γεγονός ότι δεν έλαβε αρκετές απαντήσεις από τα υπόλοιπα μέλη, δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν το έχουν διαβάσει αρκετά μέλη.

---

Το σύνολο αιθερικό σώμα/αστρικό σώμα/νοητικό σώμα/ψυχή χωρίζεται από το υλικό σώμα κατά το θάνατο είπαμε, και κυκλοφορεί ανάμεσα στους ζωντανούς για ένα διάστημα.

Είναι η κίνηση του 100% προϊόν ελεύθερης βούλησης; Ή υπάρχουν φυσικοί νόμοι που σε εξαναγκάζουν να φύγεις προς τον ουρανό, εγκαταλείποντας τη γαία;

Οι Χριστιανοί μιλάνε για οντότητες που σε καθοδηγούν μετά το θάνατο, 2-3 άγγελοι που κάποιες μέρες μετά το θάνατο παίρνουν την "ψυχή" "από τα χέρια" και την οδηγούν στα ουράνια - αυτή είναι η ανάληψη. Υπάρχει περίπτωση να περιέχει κάποια αλήθεια η πίστη στην ανάληψη; Ότι δηλαδή κάποιες οντότητες κάνουν κουμάντο στην πορεία μέχρι την επόμενη ενσάρκωση, ότι δεν γίνονται όλα αυτόματα;

Ο Πλούταρχος, επικεφαλής του Μαντείου των Δελφών για ένα διάστημα, κάνει λόγο για παγίδες ψυχών. Οι "ψυχοπαγίδες" του Πλούταρχου βρίσκονται γύρω από τη γη, και οι ψυχές που είναι παγιδευμένες σε αυτές... ουρλιάζουν από πόνο (εδώ θέλει διασταύρωση, έχει κανείς τα άπαντα του Πλούταρχου online;) Λέγεται ότι όταν μια ψυχή πλησιάσει αρκετά σε παγίδα, κάτι σαν βαρύτητα ενεργεί πάνω της, και αν η ψυχή πλησιάσει αρκετά συλλαμβάνεται. Εκεί ο κύκλος των μετενσαρκώσεων σταματά. Η ψυχή, απογυμνωμένη από τα κελύφη που είπαμε, γίνεται πηγή ενέργειας και παραμένει σε αυτή την κατάσταση για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, υποτίθεται.

Μπορεί μια ψυχή να καθήσει στη γη μετά θάνατον, αντιστεκόμενη σε όποιες οντότητες επιχειρήσουν οτιδήποτε πάνω της; Και να συμβεί η αποσύνθεση και ανάπλαση των σωμάτων στη γη, μεταξύ των ζωντανών;

Υπάρχει τρόπος να αντισταθεί κανείς αποτελεσματικά σε οντότητες;

Με την ιατρική τεχνολογία από τα μέσα του 20ου αιώνα πολλοί άνθρωποι ανανήπτουν με τεχνικά μέσα, και συνεπώς έχουμε πολύ περισσότερες περιγραφές μεταθανάτιων εμπειριών από ότι σε οποιαδήποτε στιγμή της ιστορίας. Μια διεξοδική μελέτη με 100δες τέτοιους ασθενείς, το βιβλίο "Life After Death" του Dr A R Moody, αναφέρει μερικά κοινά:

- οντότητες ανθρωπόμορφες, που ερμηνεύονται ως "άγιοι", "άγγελοι" ή έχουν τη μορφή συγγενικών προσώπων που έχουν πεθάνει

- οντότητες μη ανθρωπόμορφες, τέρατα, "τελώνια" κλπ

- φωτεινές οντότητες χωρίς μορφή, μόνο καθαρό φως που όταν είσαι κοντά νοιώθεις... ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ. (;) Αυτοί είναι οι "καλοί";

- τούνελ που οδηγεί σε φως

Μπορείς να τα σχολιάσεις;

Dare To Dream

Σε χαιρετώ και σαν νέο μέλος που είσαι, καλώς ήρθες στις συζητήσεις μας στο esoterica, …

Γράφεις:

quote:

---

Κατά την γνώμη μου όλη αυτή η τάση της σημερινής ιατρικής να παρατείνει την ζωή όταν δεν υπάρχει περίπτωση επαναφοράς και να την υποστηρίζει με ιατρικά μηχανικά μέσα είναι λανθασμένη. Οφείλεται καθαρά στον υπερβολικό φόβο του θανάτου, καθώς επίσης στην σημερινή αντίληψη της ιατρικής κοινότητας και του επιστημονικού κλάδου γενικότερα, ότι η ζωή δεν συνεχίζεται μετά τον θάνατο.
Η χριστιανική θρησκεία μάλιστα αντί να πάρει θέση σ’ αυτό το σοβαρό θέμα και απευθυνόμενη στους πιστούς να τους υπενθυμίζει ότι η ψυχή συνεχίζει να υπάρχει μετά τον θάνατο και ότι δεν θα πρέπει να τον φοβούνται τόσο πολύ, κρατάει στάση σιγής συνηγορώντας έτσι υπέρ της άθεης επιστήμης.

---

Γνώθι σαυτόν

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα θετικά σου σχόλια.

Ελπίζω ένα μικρό μέρος της αναζήτησής σου σχετικά με τον θάνατο να καλύφθηκε με τα δύο αποσπάσματα από το βιβλίο της «Πραγματείας επί της Λευκής Μαγείας» που έθεσα παραπάνω, απευθυνόμενος προς την Maya1.

Θα προσπαθήσω κάποια στιγμή σύντομα να απαντήσω και στα υπόλοιπα ερωτηματικά σου.

Πρέπει να με θεωρείς φίλο σου.

Σε χαιρετώ και σ’ ευχαριστώ

Ευχαριστώ πολύ για την παράθεση των κειμένων. Θα μελετήσω με προσοχή αυτά που γράφονται και θα επανέλθω κάποια στιγμή.

Πράγματι στο παρελθόν είχα διαβάσει το βιβλίο «Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας» της Alice Bailey αλλά δεν θυμόμουν τα παραπάνω στοιχεία που έχεις παραθέσει.

Σε χαιρετώ και ευχαριστώ

Δεν κατάλαβα γιατί θίχθηκες με αυτά που σου έγραψε ο ορος777. Αφού σου προτείνει την λύση του τηλεφώνου που θα μπορούσες να διευκρινήσεις πολλά πράγματα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα παρά με τον γραπτό λόγο μέσα στα forums.

Η έννοια της μετενσάρκωσης είναι μια έννοια που ή είμαστε έτοιμοι να τη δεχτούμε ή όχι. Δεν μπορεί να μας την επιβάλει κανείς.

Οι εμπειρίες μας επειδή δεν ήμαστε συνειδησιακά εξελιγμένοι δεν μπορεί να είναι ίδιες με αυτές των ατόμων όπως η Blavatsky, η Alice Bailey και άλλων. Αν δέχεται κανείς ότι υπάρχουν διάφορα επίπεδα συνειδησιακής εξέλιξης, κατανοεί ότι έννοιες που για κάποιον είναι πολύ οικείες και αποδεκτές, για άλλον φαίνονται εντελώς απίθανες, εξωπραγματικές και που αγγίζουν το φανταστικό. Υπάρχουν άτομα που γεννιούνται με την έννοια της μετενσάρκωσης. Είναι ένα πιστεύω που το φέρνουν από προηγούμενη ζωή. Δεν μπορεί πιθανόν αυτός να το περάσει σε κάποιον που δεν είναι έτοιμος να το δεχτεί.

Το αν είσαι χριστιανή ή όχι δεν έχει καμιά σημασία. Μπορεί να είσαι μωαμεθανός ή βουδιστής αλλά αν ασχολείσαι με την μεταφυσική οι έννοιες είναι ίδιες και καταλήγεις στα ίδια συμπεράσματα.

Οι Διδάσκαλοι δεν έρχονται σε επαφή με άτομα σαν εμάς αλλά με εξελιγμένα συνειδησιακά άτομα. Με αυτά θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν γιατί οι φορείς τους – αστρικό, νοητικό- είναι πολύ πιο καθαροί και ήρεμοι από τους δικούς μας.

Ένας τρόπος για να μπορέσουμε να φτάσουμε και εμείς σε κάποιο βαθμό έρευνας πάλι θα είναι μέσα από μελέτη, και πάλι μελέτη, διαλογισμό, καθαρισμό των φορέων μας, ευθυγράμμιση αυτών με την ψυχή μας. Όμως αυτός ο δρόμος είναι μοναχικός και δεν μπορεί κανείς να σου υποδείξει το επόμενό σου βήμα. Η ψυχή σου θα τον βρει και θα σε καθοδηγήσει. Όμως δύσκολο είναι με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Εδώ, κάθε φορά που βρίσκουν την μετενσάρκωση του Δαλαϊλάμα, απ’ ό,τι ξέρουμε, τον παίρνουν από μικρό στα μοναστήρια και τον εκπαιδεύουν, παρόλο που ήδη στην προηγούμενη ζωή του ήταν φτασμένος και εξελιγμένος συνειδησιακά.

Με φιλική διάθεση

Νομίζω ότι δημιουργήθηκε παρεξήγηση χωρίς λόγο.

Μετά από την παρέμβαση της maya1 που γράφει:

quote:

---

Δεν κατάλαβα γιατί θίχθηκες με αυτά που σου έγραψε ο ορος777. Αφού σου προτείνει την λύση του τηλεφώνου που θα μπορούσες να διευκρινήσεις πολλά πράγματα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα παρά με τον γραπτό λόγο μέσα στα forums.

---

oros777, δεν έγινε καμία παρεξήγηση, απλώς η διαμόρφωση του θέματος είναι έξω απο τα ενδιαφέροντα μου αυτή την εποχή.
Καλή συνέχεια

Μετά την σύντομη επαφή που είχα μαζί σου χθες, συνεχίζουμε την κουβέντα.

Γράφεις:

quote:

---

Το σύνολο αιθερικό σώμα/αστρικό σώμα/νοητικό σώμα/ψυχή χωρίζεται από το υλικό σώμα κατά το θάνατο είπαμε, και κυκλοφορεί ανάμεσα στους ζωντανούς για ένα διάστημα.

Είναι η κίνηση του 100% προϊόν ελεύθερης βούλησης; Ή υπάρχουν φυσικοί νόμοι που σε εξαναγκάζουν να φύγεις προς τον ουρανό, εγκαταλείποντας τη γαία;

Οι Χριστιανοί μιλάνε για οντότητες που σε καθοδηγούν μετά το θάνατο, 2-3 άγγελοι που κάποιες μέρες μετά το θάνατο παίρνουν την "ψυχή" "από τα χέρια" και την οδηγούν στα ουράνια - αυτή είναι η ανάληψη. Υπάρχει περίπτωση να περιέχει κάποια αλήθεια η πίστη στην ανάληψη; Ότι δηλαδή κάποιες οντότητες κάνουν κουμάντο στην πορεία μέχρι την επόμενη ενσάρκωση, ότι δεν γίνονται όλα αυτόματα;

Ο Πλούταρχος, επικεφαλής του Μαντείου των Δελφών για ένα διάστημα, κάνει λόγο για παγίδες ψυχών. Οι "ψυχοπαγίδες" του Πλούταρχου βρίσκονται γύρω από τη γη, και οι ψυχές που είναι παγιδευμένες σε αυτές... ουρλιάζουν από πόνο (εδώ θέλει διασταύρωση, έχει κανείς τα άπαντα του Πλούταρχου online;) Λέγεται ότι όταν μια ψυχή πλησιάσει αρκετά σε παγίδα, κάτι σαν βαρύτητα ενεργεί πάνω της, και αν η ψυχή πλησιάσει αρκετά συλλαμβάνεται. Εκεί ο κύκλος των μετενσαρκώσεων σταματά. Η ψυχή, απογυμνωμένη από τα κελύφη που είπαμε, γίνεται πηγή ενέργειας και παραμένει σε αυτή την κατάσταση για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, υποτίθεται.

---

1. Έχεις πουθενά online τους Νόμους, πιο λεπτομερώς, και πως εφαρμόζονται;

2. Το σημαντικότερο: τι ρόλο παίζουν οι ντέβα σαν εκτελεστικοί παράγοντες των Νόμων; Ανέφερες για παράδειγμα τους ντέβα του πυρός και το ρόλο τους. Αν κατάλαβα καλά η κίνηση του πεθαμένου ανθρώπου μέσα στο ντεβαϊκό βασίλειο δεν είναι αυθόρμητη, αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένων πράξεων των ντέβα, όπως η παρακάτω που ανέφερες:

> ντέβα του πυρός, των οποίων ο ρόλος είναι να φροντίζουν τα πυρά που θα καταστρέψουν μεταγενέστερα το αιτιώδες σώμα.
> η εκτίναξη του λανθάνοντος πυρός της ύλης και η συγχώνευσή του με δύο άλλα πυρά, επιφέρει την καταστροφή

Το αιτιώδες σώμα που λέει εδώ, είναι άλλη ονομασία του νοητικού σώματος;

Που γίνονται όλα αυτά που περιέγραψες; Υπάρχει γεωγραφική αντιστοιχία με τον φυσικό κόσμο; Η σελήνη παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο, έτσι δεν είναι;

3. Σημαντικό: τα πολύ δυνατά φώτα που βλέπουν οι άνθρωποι σε επιθανάτιες εμπειρίες, και που πάντα δημιουργούν αισθήματα απέραντης αγάπης και ευδαιμονίας, τι είναι;

quote:

---

Για να καταλάβεις πόσο εκτιμώ αυτά που έγραψες, έλεγα στα σοβαρά να μην ξαναγράψω σε αυτό το forum λόγω διαφωνίας που είχα με την αμαλία πρόσφατα

---

Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!

Γράφεις:

quote:

---

Αν κατάλαβα καλά, ο ΑΓΚΝΙ εξουσιάζει κάποιους ντέβα και στοιχειακά, οι ντέβα είναι εκτελεστικοί παράγοντες-εφαρμοστές των εσωτερικών μας νόμων, δηλαδή αποφασίζουν σύμφωνα με τους νόμους για τις Ψυχές των ανθρώπων.
1. Έχεις πουθενά online τους Νόμους, πιο λεπτομερώς, και πως εφαρμόζονται;
2. Το σημαντικότερο: τι ρόλο παίζουν οι ντέβα σαν εκτελεστικοί παράγοντες των Νόμων; Ανέφερες για παράδειγμα τους ντέβα του πυρός και το ρόλο τους. Αν κατάλαβα καλά η κίνηση του πεθαμένου ανθρώπου μέσα στο ντεβαϊκό βασίλειο δεν είναι αυθόρμητη, αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένων πράξεων των ντέβα, όπως η παρακάτω που ανέφερες:
> ντέβα του πυρός, των οποίων ο ρόλος είναι να φροντίζουν τα πυρά που θα καταστρέψουν μεταγενέστερα το αιτιώδες σώμα.
> η εκτίναξη του λανθάνοντος πυρός της ύλης και η συγχώνευσή του με δύο άλλα πυρά, επιφέρει την καταστροφή
Το αιτιώδες σώμα που λέει εδώ, είναι άλλη ονομασία του νοητικού σώματος;
Που γίνονται όλα αυτά που περιέγραψες; Υπάρχει γεωγραφική αντιστοιχία με τον φυσικό κόσμο; Η σελήνη παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο, έτσι δεν είναι;
3. Σημαντικό: τα πολύ δυνατά φώτα που βλέπουν οι άνθρωποι σε επιθανάτιες εμπειρίες, και που πάντα δημιουργούν αισθήματα απέραντης αγάπης και ευδαιμονίας, τι είναι;

---

Γνώθι σαυτόν

Η περιέργειά μου ήταν μεγάλη για τα θέματα του εσωτερισμού, γι'αυτό και αποφάσισα να γίνω μέλος της ιστοσελίδας αυτής και, κατ'επέκταση, άρχισα να παρακολουθώ το φόρουμ εδώ.

Η απορία που θέλω να διατυπώσω, και συγχωρήστε με αν έχει ήδη απαντηθεί αλλά δεν κατόρθωσα να εντοπίσω ικανοποιητική εξήγηση στα κείμενα που διάβασα, είναι το τελετουργικό που μπορεί ν' ακολουθήσει ο εν ζωή συγγενής του θανόντος ώστε να έρθει σ'επαφή με την ψυχή του πριν αυτή διαλυθεί στα εξ ων συνετέθηκε.

Νοείται μεταφορά ενέργειας από το αιθερικό σώμα του θανόντος σε εν ζωή άτομα; Μπορεί να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ των δύο και σε ποιο επίπεδο και σε ποια μορφή και μετά από τι είδους εξάσκηση ή μύηση σε τελετουργικά;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων και ελπίζω σε μια ικανοποιητική απάντηση.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr