| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
opsimos
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
200 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 20/05/2007, 12:06:00
Με Τουρκικα ταπια του 16ου αιωνα η μονη Κουτλουμουσιου Αγιου ορους
κερδισε δικη για μια εκταση 4400 στρεμματων στη Σιθωνια Χαλκιδικης,
ουτε λιγο ουτε πολυ η Ελληνικη δικαιοσυνη νομιμοποιει τα 400 και
βαλε χρονια σκλαβιας των Ελληνων,για τους κυριους δικαστας ηταν
νομιμη η κατοχη της πατριδας μας απο τους Οθωμανους,ο καθε Πασας
για να ταχει καλα με τα μοναστηρια και γενικα με την εκκλησια
μοιραζε την γη των Ελληνων και ως αλλοι Ιουδες οι καλογεροι και οι
παπαδες προδιδαν τον λαο τους.
Σημερα οι καλογεροι ζητησαν και πηραν πισω με την συνδρομη της
δικαιοσυνης τα "30 ΑΡΓΥΡΙΑ" χαρακτηριζοντας καταπατητες τους
νομιμους κατοχους γης,πολλοι απ'αυτους εχουν αγορασει την ιδιοκτησια
τους απο το ιδιο Ελληνικο δημοσιο και εχουν επενδυσει εκατομμυρια
σε τουριστικες επιχειρησεις.
Το βιβλιο της ΣΤ' δημοτικου δεν ειναι τιποτα μπροστα στην ανιστορητη
αποφαση του εν λογου δικαστηριου...
opsimos
Ο τελευαίος να κλείσει την πόρτα.
ΠΟΡΤΑ ΡΕΕΕΕΕ.....
|
PREDATOR
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
17779 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/05/2007, 20:19:51
Aυτο ειναι ενα απειροελαχιστο "μαυρο" σημειο της Ελληνικης Ιστοριας...Μην ξεχνας, την Ιστορια την "γραφουν" οι "Νικητες" και οχι οι "ηττημενοι"!!!! Με ο,τι συνεπαγεται αυτο!   |
Alex_crf
Νέο Μέλος
Greece
21 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/05/2007, 23:01:08
Γεια σας φίλοι μου!
Σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν νοείται χρησικτησία σε ακίνητα του Δημοσίου και της Εκκλησίας και των ανηλίκων, μέχρι οι τελευταίοι να ενηλικιωθούν. Οπουδήποτε αλλού θέλουμε μπορούμε να «καταπατήσουμε»: πάμε λ.χ. στο οικόπεδο ενός ο οποίος το έχει παρατήσει. Το κατέχουμε με «διάνοια κυρίου», δηλαδή με την πεποίθηση ότι το καταπατήσαμε για να το κάνουμε δικό μας. Και αν περάσουν είκοσι χρόνια χωρίς να μας ενοχλήσει κανένας, το οικόπεδο γίνεται δικό μας. Έτσι απλά. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που διεκδικούσαν τις συγκεκριμένες εκτάσεις στην Σιθωνία Χαλκιδικής δεν θα ήξεραν ότι οι εκτάσεις αυτές ανήκαν στην συγκεκριμένη Μονή. Ή δεν θα ήξεραν, ότι, και εκατό χρόνια να κάτσουν πάνω σε αυτές τις εκτάσεις, πάλι δεν θα είχαν κανένα δικαίωμα πάνω σε αυτές. Αυτό είναι το δίκαιό μας, καλώς ή κακώς.
Από την άλλη μεριά, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι η τουρκοκρατία υπήρξε μια πραγματικότητα στην πατρίδα μας για αιώνες. Μέσα σε αυτούς τους αιώνες γεννήθηκαν περιουσιακά δικαιώματα σε φυσικά και νομικά πρόσωπα της εποχής, και πολλά από αυτά τα δικαιώματα συνεχίζουν να υπάρχουν. Υπάρχουν ακόμα και σήμερα πολίτες που έχουν συμβόλαια ή άλλα έγγραφα από την εποχή της τουρκοκρατίας, τα οποία ακόμα τους δίνουν δικαιώματα. Και ας μην ξεχνάμε ότι η τουρκοκρατία στην Μακεδονία, στην Θράκη, στην Ήπειρο, στην Θεσσαλία, τελείωσε μόλις το 1912-13, με τους Βαλκανικούς Πολέμους. Ούτε 100 χρόνια δεν έχουν περάσει ακόμα. Στα υποθηκοφυλακεία της υπόλοιπης χώρας μας υπάρχουν συμβόλαια ακόμα πιο παλιά. Στο ιστορικό αρχείο της Κέρκυρας έχουμε, για παράδειγμα, συμβόλαια από την εποχή της Αγγλοκρατίας και της Βενετοκρατίας. Κάποιες φορές οι δικηγόροι προσφεύγουν ακόμα και σε τόσο παλιά έγγραφα προκειμένου να βρουν άκρη σε κάποιες περίπλοκες περιουσιακές υποθέσεις.
Οι Μονές του Αγίου Όρους, για να επανέλθω, είναι πολύ παλιότερες από την Τουρκοκρατία. Υπήρχαν αιώνες πριν πέσει το Βυζάντιο. Οι εκτάσεις που κατέχουν στο Άγιον Όρος τους είχαν χορηγηθεί με επίσημα έγγραφα Βυζαντινών αυτοκρατόρων, πολλά από τα οποία ακόμα υπάρχουν.
Οι Τούρκοι σεβάστηκαν τα δικαιώματα που μέχρι τότε είχαν αυτές οι Μονές, γιατί, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να εισπράττουν τους φόρους τους. Οι Μονές δεν ήταν οι μοναδικές περιπτώσεις στις οποίες οι Τούρκοι είχαν παραχωρήσει προνόμια. Π.χ., ενώ η Θεσσαλονίκη πολέμησε και έπεσε εναντίον των Τούρκων, και έτρεξε πολύ αίμα, τα Γιάννενα παραδόθηκαν με τον όρο να έχουν κάποια προνόμια, τα οποία και τους δόθηκαν, και αυτό υπήρξε η απαρχή μιας οικονομικής και πολιτισμικής άνθισης για την πόλη, που κράτησε μέχρι την απελευθέρωσή της, το 1913. Αυτά λέει η Ιστορία.
Θα μου πείτε, τώρα, τι θέλουν οι καλόγεροι αυτές τις εκτάσεις. Αυτοί έγιναν μοναχοί ακριβώς για να απαρνηθούν τα εγκόσμια.
Θα πρέπει να διαχωρίσουμε, φίλοι μου, τον οποιοδήποτε καλόγερο από το νομικό πρόσωπο μιας Μονής. Η Μονή, ως νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να υπερασπίζει τα συμφέροντά της. Ο απλός καλόγερος δεν έχει ατομική περιουσία, έχει όμως η Μονή. Για αυτό και τις λέμε κοινόβιες. Γιατί τα πάντα σε αυτές, για αυτούς που μονάζουν σε αυτές, είναι κοινά. Οι υπεύθυνοι των Μονών έχουν την υποχρέωση διοίκησης αυτής της περιουσίας. Δεν μπορούν ούτε να αδιαφορήσουν, ούτε να την χαρίσουν. Θα παρανομούσαν τότε. Το πόσο μεγάλη περιουσία έχει η κάθε Μονή και πώς την χρησιμοποιεί δεν το γνωρίζω.
Αυτοί που αγόρασαν τις συγκεκριμένες εκτάσεις από το Δημόσιο, όπως μας λες, φίλε μου Όψιμε, θα πρέπει να στραφούν κατά του Δημοσίου.
Πέρα από αυτά, είναι άδικο να χαρακτηρίζεις γενικά τους ανθρώπους της Εκκλησίας Ιούδες και προδότες. Καλύτερα, πριν το κάνουμε αυτό, να μελετήσουμε την Ιστορία. Μετά ας πούμε ποιος και πού το έκανε.
Δυστυχώς, εδώ στο στρατό που υπηρετώ την θητεία μου, γνώρισα πάρα πολλούς φαντάρους που μου είπαν, ορθά κοφτά, πως, αν γίνει πόλεμος, αυτοί θα φύγουν για το εξωτερικό και πως δεν τους ενδιαφέρει να πολεμήσουν για την πατρίδα τους.
Αυτούς τους σημερινούς «προδότες», δεν τους γράφει κανένα βιβλίο.
Εγώ δεν έχω εκατομμύρια να επενδύσω σε τουριστικές επιχειρήσεις, ούτε στην Χαλκιδική ούτε αλλού. Αλλά αν γίνει πόλεμος θα πολεμήσω για την πατρίδα μου, και ας μην πολεμήσει κανένας πλούσιος αν δεν θέλει, που θα έχει και τα μέσα να φύγει εύκολα. Γιατί έχω ως πρότυπα τους παππούδες μας που πολέμησαν μέσα στις αρρώστιες και στις ψείρες για να είμαστε εμείς ελεύθεροι, και κάποιους δασκάλους και μοναχούς που δίδασκαν και έψαλλαν Ελληνικά στην τουρκοκρατία, για να μπορούμε σήμερα να μιλάμε Ελληνικά και όχι τούρκικα.
Ελπίζω η Μονή Κουτλουμουσίου, που πήρε, όπως μας λες, την έκταση αυτή, να σεβαστεί το περιβάλλον εκεί, όπως κατά παράδοση κάνουν οι Μονές. Να μην την γεμίσει με πολυκατοικίες, μεζονέτες και ακαλαίσθητα κτίρια και ακαλαίσθητες τουριστικές επιχειρήσεις δίπλα στο κύμα, όπως κάνουν οι σύγχρονοι πολίτες που, στο βωμό του κέρδους, κατέστρεψαν αισθητικά την πατρίδα μας…
Καλή σας νύχτα!
|
Απέριττος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
567 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/05/2007, 10:07:56
Αγαπητοί φίλοι καλημέρα..
μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά αλλά δεν είναι. Ο ρόλος της εκκλησίας κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας είναι πολύ σκοτεινός. Δεν καταδικάζω όλους τους ιεράρχες, αλλά οι περισσότεροι συνεργάστηκαν με τον Σουλτάνο και έκαναν συμφωνίες επωφελείς γι αυτούς. Πέρα απο τις παραχωρήσεις που έκαναν οι Τούρκοι σε ξένο αχερώνα και μοίραζαν στην εκκλησία εκτάσεις, υπάρχει και ένα άλλο θέμα το οποίο θα αναπτύξω.
Η εκκλησία ευνοήθηκε σκανδαλωδώς απο την υψηλή Πύλη για τον πολύ απλό λόγο ότι ανέλαβε τον ρόλο να αποκοιμίζει το ποίμνιο και να το κάνει δεκτικο προς την τουρκική κατοχή. Και αν δεν το πιστεύετε αυτό τότε να πάτε και να διαβάσετε τον αφορισμό του Πατριάρχη προς την ελληνική επανάσταση. Ευτυχώς μέσα στους κόλπους της εκκλησίας υπήρξαν φωτεινές εξαιρέσεις κληρικών οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους για τον αγώνα.
Γι αυτό και στο κομμάτι του βιβλίου της ιστορίας το οποίο γράφει τον μύθο του κρυφού σχολειού, συμφωνώ απόλυτα. Δεν μπορείς να λες ότι υπήρχαν κρυφά σχολειά την στιγμή που ο πατρο Κοσμάς ο Αιτωλός ίδρυσε το χιλιαεπτακόσια τόσο... πάνω απο 100 σχολεία. Αν οι Τούρκοι ήθελαν δεν θα τα έκλειναν; Ας είμαστε σοβαροί. Η εκκλησία πούλησε την ελευθερία του έθνους για τα συμφέροντα κάποιων ελεεινών που ήθελαν να λέγονται πνευματικοί καθοδηγητές του λαού. Αυτοί δεν ήταν ικανοί ούτε την δική τους την ψυχή να σώσουν όχι των άλλων.. ας μην συνεχίσω όμως γιατί θα μιλήσω πολύ σκληρά...
Τώρα υπάρχει και το άλλο κομμάτι σε σχέση με το πως δημιουργήθηκε η περιουσία των μοναστηριών.
Όπως είπαμε και πριν η εκκλησία είχε πάρα πολλά προνόμια απο τους σουλτάνους. Ένα απο αυτά είναι ότι είχε εξασφαλίσει την προστασία της περιουσίας της απο τους Τούρκους.
Χρησιμοποίησαν λοιπόν μια πολύ καλη τακτική σε σχέση με τον λαό. Επειδή η περιουσία του απλού κόσμου δεν ηταν διασφαλισμένη και ανα πάσα στιγμή μπορούσε να δημευτεί, έλεγαν στον κόσμο να παραχωρήσει τα κτήματά του και τα σπίτια του στα τοπικά μοναστήρια, ώστε να μην έχουν τον φόβο να τους τα πάρουν οι Τούρκοι.
Έτσι έκαναν τους χωριάτες υπάλληλους στα χωράφια τους. Και οι περισσότεροι εφ όρου ζωής τα είχαν παραχωρήσει στην εκκλησία. Όταν πέθαινε ο παραχωρητής άντε να βρουν άκρη οι κληρονόμοι... ψύλλοι στα άχυρα.
Όμως και στην περίπτωση που κάποιος ακόμα εν ζωή τολμούσε να ξαναζητήσει την περιουσία του πίσω, τον παρέδιδαν στις τουρκικές αρχές με διάφορες κατηγορίες για να απαλλαγούν απο τις απαιτήσεις του. Οπότε όπως καταλαβαίνετε κανείς δεν ξανατολμούσε να ζητήσει πίσω αυτό που του ανήκε και ένοιωθαν και ευγνώμονες που τους έδινα ένα κομμάτι ψωμί.
Δυστυχώς αυτό που λέγεται εκκλησία μοιάζει με την κατηγορία του Χριστού προς τους Φαρισαίους. Μιλάμε για έναν όμορφο απ'έξω τάφο ασβεστωμένο και μέσα γεμάτο σαπίλα και σκουλήκια...
Δεν υπάρχει λοιπόν κανόνικά δικαίωμα στην εκκλησία γιατί ότι έχει αποκτηθεί, αποκτήθηκε με δόλο και απάτη και σε συνεργασία με τους κατακτητές...
Φιλικά..."ΚΥΚΛΟΥ ΛΗΞΑΙ" |
opsimos
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
200 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/05/2007, 23:47:58
Απεριττε ετσι ειναι οπως τα λες,συμφωνω απολυτα,καποτε θα πρεπει να
καταλαβουν εκει στα μοναστηρια οτι η τουρκοκρατια ειναι πια παρελθον,
πανω απ'ολα το Ελληνικο δημοσιο να αναλαβει τις ευθυνες του και να
κατοχυρωσει την περιουσια του Ελληνικου λαου να παψουν να την λυμαινοντε οι μονες και γενικα η εκκλησια, αυτη η ιστορια με τα
τουρκικα ταπια καποτε πρεπει να ταλειωσει.
opsimosΟ τελευαίος να κλείσει την πόρτα.
ΠΟΡΤΑ ΡΕΕΕΕΕ..... |
Alex_crf
Νέο Μέλος
Greece
21 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 21:58:14
Καλησπέρα φίλοι μου.
Η Τουρκοκρατία, φίλε Όψιμε, μπορεί να έχει
τελειώσει, αλλά οι συνέπειές της μένουν ακόμα στην
κοινωνία μας. Όπως άλλωστε ζούμε καθημερινά τις συνέπειες
ολόκληρης της ιστορίας μας, σαν έθνος, σαν
κράτος και σαν άτομα.
Φίλε Απέριττε, παρόλο που τα χρόνια της Τουρκοκρατίας είναι «σκοτεινά» και από άποψη εκτεταμένων πληροφοριών, ωστόσο έχουμε αρκετές πληροφορίες για τον ρόλο της Εκκλησίας, από τις
υπάρχουσες πηγές.
Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ο Οικουμενικός
Πατριάρχης ανέλαβε το ρόλο του ηγέτη της
ελληνορθόδοξης κοινότητας. Είχε μάλιστα
διευρυμένες δικαιοδοσίες σε ζητήματα αστικού δικαίου, εκπαίδευσης
και γενικά εσωτερικής λειτουργίας της κοινότητάς του.
Τα προνόμια που από την πρώτη στιγμή δόθηκαν στην
Εκκλησία, δόθηκαν γιατί η Εκκλησία ήταν ήδη ένας
συγκροτημένος οργανισμός, η λειτουργία του οποίου
εξυπηρετούσε το στρατοκρατικό Οθωμανικό κράτος καθαρά
για θέματα οργάνωσης και διοίκησης. Κάτι ανάλογο είχε
γίνει και με τους Αρμενίους και με τους Εβραίους.
Τον πρώτο καιρό της Τουρκοκρατίας, η κατάσταση της
εκπαίδευσης των υποδούλων Ελλήνων ήταν απογοητευτική.
Οι τελευταίοι αξιόλογοι λόγιοι του Βυζαντίου είχαν
καταφύγει στη Δύση. Έτσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιστράτευσε
τους ελάχιστους μορφωμένους της περιόδου εκείνης, οι
οποίοι ήταν σχεδόν όλοι κληρικοί και μοναχοί.
Ήδη το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, η Εκκλησία μαζί με
τις κοινότητες αλλά και μεμονωμένα άτομα, ενθάρρυναν
τη σύσταση των λεγομένων «κοινών σχολείων», τα οποία
προσέφεραν στοιχειώδη πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Αυτοί που μάθαιναν τότε γράμματα, ήταν όσοι επρόκειτο
να γίνουν αργότερα ιερωμένοι ή ιεροψάλτες. Τα
διδακτικά βιβλία της εποχής ήταν τα αλφαβητάρια της
εποχής αλλά και η Οκτώηχος, το Ψαλτήρι και άλλα
διαθέσιμα λειτουργικά βιβλία.
Σε όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Εκκλησία έπαιξε
σημαντικότατο ρόλο λοιπόν για την εκπαίδευση των
υποδούλων και για την διατήρηση της γλώσσας τους και
της εθνικής τους συνείδησης (με τα διαθέσιμα μέσα της
κάθε εποχής).
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, πολλοί ήταν οι ιερωμένοι
και οι κοσμικοί που πήγαιναν και σπούδαζαν στη Δύση
και μετά γύριζαν και επάνδρωναν τα εκπαιδευτήρια στις
υπόδουλες περιοχές, οργανωμένα ή υποτυπώδη.
Η πνευματική κίνηση στις υπόδουλες περιοχές
αναπτύχθηκε κατά κύριο λόγο στην Κωνσταντινούπολη και
στο Άγιον Όρος. Το τελευταίο αλλά και τα Μετέωρα,
είχαν μετατραπεί για αιώνες σε κέντρα εκμάθησης της
ορθόδοξης ζωγραφικής, με επιρροή σε ολόκληρη την
Βαλκανική και όχι μόνον.
Παρόλες αυτές τις προσπάθειες και παρόλα τα προνόμια
που είχαν δοθεί στην Εκκλησία, το Πατριαρχείο ήταν
πάντα «στο στόμα του λύκου». Χρειαζόταν πάντοτε να
είναι πολύ προσεκτικό στις κινήσεις και στις επιλογές
του. Ακόμα και τους εξισλαμισθέντες μουσουλμάνους που
αποφάσιζαν να ξαναγίνουν χριστιανοί (πράγμα που
απαγορευόταν αυστηρότατα από την μουσουλμανική θρησκεία)
και τιμωρούνταν με θάνατο, το Πατριαρχείο δεν τολμούσε
να τους τιμήσει. Τους τιμούσαν μόνο οι κοινωνίες σε τοπικό επίπεδο.
Πόσο μάλλον όσον αφορά στις επαναστατικές
κινήσεις. Το Πατριαρχείο ήταν η κεφαλή του υπόδουλου
Γένους τότε. Αν ξέρετε σκάκι, μπορείτε να καταλάβετε
περί κινήσεων πολιτικής και μάλιστα σε ένα περιβάλλον όπου τίποτε δεν εγγυόταν τη ζωή κανενός. Όλοι
φοβούνταν (σας θυμίζω λχ την περίπτωση του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄). Ωστόσο φαίνόμενα διαφθοράς υπήρξαν κατά καιρούς ακόμα και στους κόλπους του Πατριαρχείου.
Τα κρυφά σχολεία, από την άλλη μεριά, κατά κανόνα δεν υπήρχαν,
σύμφωνα με τις έως σήμερα τεκμηριωμένες πληροφορίες. Σε πάρα
πολλά μοναστηριακά συγκροτήματα λειτούργησαν σχολεία,
αλλά αυτά δεν χρειαζόταν να είναι κρυφά. Ο μύθος του
κρυφού σχολείου καθιερώθηκε μάλλον με την έκδοση, στα
1899 του ποιήματος του Ιωάννη Πολέμη «Το κρυφό
σχολειό». Το ποίημα αυτό ήταν εμπνευσμένο από τον
γνωστό πίνακα του Νικόλαου Γύζη, του οποίου όμως ο
αρχικός τίτλος, το 1888, ήταν «Ελληνικόν σχολείον εν
καιρώ δουλείας».
Για τα φαινόμενα διαφθοράς που μας περιγράφεις, φίλε
Απέριττε, δεν έτυχε να μελετήσω τίποτα σχετικό. Αν έχεις κάτι να μας προτείνεις, ευπρόσδεκτο. Ωστόσο η
λογική λέει ότι όπου υπάρχει άνθρωπος, εκεί υπάρχει
και διαφθορά. (Για αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει
στην πράξη τέλειο πολιτικό σύστημα). Μάλιστα, αν σκεφτείς ένα περιβάλλον σαν αυτό της Τουρκοκρατίας, με όλες τις δυσκολίες για τους υποδούλους και όλην αυτήν την τεράστια μιζέρια, δεν θα με εξέπλησσε καθόλου να υπήρξαν δείγματα «αρπαγής» κτημάτων από ανθρώπους της Εκκλησίας. Όπως άλλωστε συνέβαινε σε κάποιες περιπτώσεις και στο Βυζάντιο. Ωστόσο δεν μπορεί να πει κανείς σε καμιά περίπτωση ότι αυτό υπήρξε πολιτική της επίσημης Εκκλησίας. Θα ήταν μάλιστα χρήσιμο να μελετήσει κανείς τέτοιες πρακτικές παίρνοντας υπόψη τις συνθήκες ζωής, την μόρφωση, τις πρακτικές των άλλων κοινωνικών ομάδων σε αυτόν τον τομέα και πολλούς άλλους παράγοντες που σήμερα δεν τους ζούμε.
Σαν άνθρωποι του 21ου αιώνα, δεν νομίζω να ταιριάζει σε μας να «ρίχνουμε στην πυρά» και να απορρίπτουμε κανέναν, πόσο μάλλον αυτούς που τυχαίνει ενίοτε να μην συμπαθούμε (και αναφέρομαι στην συμπάθειά μας ή όχι για την Εκκλησία). Καλύτερα να λέμε και τα καλά και τα κακά, γιατί η καλόπιστη κριτική βοηθάει όλους μας να γινόμαστε καλύτεροι.
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
ΤΑ 30 ΑΡΓΥΡΙΑ
