"Αυτές είναι οι εξωτερικές μορφές της αφοσίωσης, μέσα από τις οποίες πρέπει να περάσει ο άνθρωπος. Αλλά αν είναι ειλικρινής, αν θέλει πραγματικά να φτάσει στην Αλήθεια, πρέπει να πάει πιο πάνω από αυτές, σε ένα επίπεδο όπου οι μορφές δεν έχουν καμιά αξία. Τα ιερά, οι εκκλησίες, τα βιβλία, οι μορφές, όλα είναι απλά το νηπιαγωγείο της θρησκείας, για να κάνουν το πνευματικό παιδί αρκετά δυνατό για να πάει σε ανώτερα σκαλοπάτια. Και αυτά τα πρώτα σκαλοπάτια είναι απαραίτητα, αν αυτός θέλει θρησκεία. Με τη δίψα, τη λαχτάρα για το Θεό, έρχεται η αληθινή αφοσίωση, το αληθινό Μπάκτι. Το ερώτημα είναι ποιος έχει τη λαχτάρα. Η θρησκεία δεν είναι τα δόγματα, δεν είναι η διανοητική επιχειρηματολογία, είναι το ον και το γίγνεσθαι, είναι η πραγμάτωση. Ακούμε πολλά λόγια σχετικά με το Θεό και τη ψυχή και όλα τα μυστήρια του σύμπαντος. Αλλά αν του πιάσετε έναν-έναν αυτούς και τους ρωτήσετε "Έχετε πραγματώσει το Θεό, έχετε δει τη ψυχή σας;", πόσοι απ' αυτούς θα μας απαντήσουν θετικά; Κι όμως, αυτοί παλεύουν ο ένας ενάντια στον άλλο."
"Η μεγάλη μάζα των ανθρώπων είναι αθεϊστές και είμαι πολύ ευχαριστημένος γι' αυτό. Στους σύγχρονους καιρούς μια νέα τάξη αθεϊστών έχει προκύψει στο δυτικό κόσμο, κι εννοώ τους υλιστές. Αυτοί είναι ειλικρινείς αθεϊστές. Είναι πιο καλοί από τους θρησκευτικούς αθεϊστές, που είναι ανειλικρινείς και διαμάχονται και συζητούν για τη θρησκεία χωρίς στο βάθος να την θέλουν. Ποτέ δεν προσπάθησαν να την πραγματώσουν. Ποτέ δεν προσπάθησαν να την κατανοήσουν. "
"Ένας μαθητής πήγε στον δάσκαλο του και του είπε: "Κύριε, εγώ θέλω θρησκεία". Ο δάσκαλος κοίταξε τον νεαρό και δεν μίλησε, παρά μόνο χαμογέλασε. Ο νεαρός πήγαινε κάθε μέρα κι επέμενε ότι ήθελε θρησκεία, αλλά ο γέροντας ήξερε καλύτερα από τον νεαρό. Κάποια μέρα που είχε πολύ ζέστη, ζήτησε από τον νεαρό να πάει μαζί του και να κάνει μια βουτιά. Ο νεαρός βούτηξε, και τότε ο γέρος τον ακολούθησε και κράτησε το κεφάλι του νεαρού κάτω από το νερό με δύναμη. Αφού ο νεαρός πάλεψε για λίγο, ο γέροντας τον άφησε και τον ρώτησε τι ήθελε περισσότερο, όση ώρα βρισκόταν μέσα στο νερό. Ο μαθητής απάντησε ότι ήθελε μια ανάσα αέρα. Και τότε ο γέροντας τον ρώτησε: "Θέλεις τον Θεό με τον ίδιο τρόπο; Αν τον θέλεις, τότε θα τον έχεις μέσα σε μια στιγμή".
"Διαλύστε όλο το φόβο, αν και αυτές οι τρομερές ιδέες για τον Θεό, σαν κάποιον που τιμωρεί ή ανταμείβει, μπορεί να έχουν ακόμα τη χρησιμότητα τους στα πρωτόγονα μυαλά. Μερικοί άνθρωποι, ακόμη και από τους πιο διανοούμενους, είναι πνευματικά πρωτόγονοι, κι αυτές οι ιδέες ίσως τους βοηθήσουν. Αλλά για τους πνευματικούς ανθρώπους, για τους ανθρώπους που προσεγγίζουν την θρησκεία, γι' αυτούς που η πνευματική τους διαίσθηση έχει ξυπνήσει, τέτοιες ιδέες είναι απλά παιδικές και ανόητες. Αυτοί οι άνθρωποι απορρίπτουν όλες τις ιδέες του φόβου."
" "Εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ, και λατρεύοντας εσένα, εγώ λατρεύω τον εαυτό μου. Και λατρεύοντας τον εαυτό μου εγώ λατρεύω εσένα." Εκεί βρίσκουμε την ανώτατη εκδήλωση, από την οποία ο άνθρωπος ξεκινάει. Στην αρχή ήταν αγάπη για τον εαυτό. Αλλά οι απαιτήσεις και οι ισχυρισμοί αυτού του μικρού εαυτού έκαναν την αγάπη εγωιστική. Στο τέλος φτάνουμε στη πλήρη λάμψη του φωτός, όταν αυτός ο εαυτός έχει γίνει το Άπειρο. Αυτός ο Θεός, που στην αρχή ήταν ένα Ον παντού, έχει διαλυθεί, καθώς έχει γίνει μια άπειρη Αγάπη. Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει μεταμορφωθεί. Προσέγγισε τον Θεό, έδιωξε όλο το φορτίο από τις επιθυμίες, με το οποίο ήταν γεμάτος πριν. Με τις επιθυμίες να έχουν εξαφανιστεί και να έχουν εξαφανίσει τον εγωισμό, στην κορυφή, ανακάλυψε ότι η Αγάπη, ο Αγαπημένος και ο Εραστής έγιναν ένα." "