Οι ανθρωποι δηλαδη οι συνειδητοποιημενοι, που νιωθουν καλα με τον εαυτο τους δεν εχουν λογο να "κρυβονται" απ τους αλλους.
Συμφωνειτε με αυτη την αποψη?

Φυσικα οι ανθρωποι που ισως ειναι πνευματικα ανωτεροι απ τους αλλους, λογικο ειναι να μην θελουν να βγαζουν εξω αυτα που πιστευουν για λογους κοινωνικης αποδοχης.Αλλα εξαιρουμε αυτους.Ισως βεβαια ακομα και αυτοι να κανουν κατι λαθος στο τροπο που επικοινωνουνε ωστε να μην γινεται η "ανωτεροτητα" τους αποδεκτη.

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 14/07/2008 15:15:26

Πώς ακριβώς ορίζεις την ανωτερότητα; Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως ένας άνθρωπος που θα ήταν πραγματικά ανώτερος θα ήταν κάτι περισσότερο ή τέλος πάντων άλλο απ' οποιονδήποτε κοινό άνθρωπο;

Ένας ανώτερος άνθρωπος θα κοίταζε τους άλλους και τον εαυτό του και θα έβλεπε σε όλους την ουσία, το εν δυνάμει. Έγραφα πριν από λίγο καιρό στο blog μου πως, καθώς κοιτάζω τη νεογέννητη κόρη μου, είναι πολύ εύκολο να πω "αυτή είναι εγώ". Όμως δεν είναι αυτή η αίσθηση του “όλοι είμαστε ένα” που χαρακτηρίζει τους ανώτερους ανθρώπους. Η αίσθηση αυτή θα ήταν: “Δεν υπάρχει κανένα εγώ. Υπάρχει μόνο 'αυτό' μέσα και πίσω απ' όλους”. Και είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή (τη στιγμή που το συνειδητοποιεί κανείς αυτό, που το βιώνει με όλη του την ύπαρξη) που παύει κανείς να έχει οποιονδήποτε λόγο να είναι κάτι άλλο από έναν κοινό και συνηθισμένο άνθρωπο. Δεν χρειάζεται ούτε να δείξει ούτε να αποδείξει κάτι, παραδίδεται και απλά είναι. Και αναβλύζει αυτό που είναι από κάθε του έκφραση, από τον λόγο του, τη στάση του σώματος, την ταπεινότητά του. Δεν χρειάζεται να κάνει κάτι ξεχωριστό.

Αντίθετα, όσοι δηλώνουν ανώτεροι και πασχίζουν να το αποδείξουν με κάθε δυνατό τρόπο, απλώς συγχέουν τη διαφορετικότητά τους με την ανωτερότητα.

Καλό βράδυ,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Πώς ακριβώς ορίζεις την ανωτερότητα; Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως ένας άνθρωπος που θα ήταν πραγματικά ανώτερος θα ήταν κάτι περισσότερο ή τέλος πάντων άλλο απ' οποιονδήποτε κοινό άνθρωπο;

---

Αυτό που υποστήριξα είναι πως οι πραγματικά ανeπτυγμένοι άνθρωποι δεν νιώθουν την ανάγκη να δειχτούν, είναι απλά εκεί που είναι. Επειδή ωστόσο η εμπειρία διδάσκει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί ένας σφαιρικά ανεπτυγμένος άνθρωπος μέσα στον κόσμο, μπορεί κανείς να στραφεί (εάν επιθυμεί να ωφεληθεί) στις ανεπτυγμένες πλευρές της προσωπικότητας των ανθρώπων που βρίσκονται ήδη δίπλα του.

Όμως έχουμε όλοι μας την τάση να περιμένουμε κάτι το εξαιρετικό, έναν φωτισμένο άνθρωπο που μπορεί να αλλάξει με μια λέξη του τα πάντα, θέλουμε όλοι μας τα μεγάλα, τα σπουδαία, τα τρανά. Προσωπικά, έχω αποκομίσει την εντύπωση πως το σύμπαν δεν λειτουργεί έτσι. Οι δημιουργικές δυνάμεις, αυτές που φέρνουν την ανάπτυξη και την εξέλιξη, λειτουργούν σιωπηλά και ειρηνικά, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες. Αντίθετα, αυτό που λειτουργεί μέσα σε θόρυβο και σε πυροτεχνήματα συνήθως συνδέεται με την καταστρεπτική όψη της Δημιουργίας.

Όσο για τους νικητές και τους χαμένους... Έχω να σου πω ότι όλα τα χάνουμε, εκτός απ' αυτά που δίνουμε. Δεν υπάρχουν άλλου είδους νικητές ή χαμένοι σ'αυτόν τον κόσμο...

Καλημέρα,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Η ισορροπία είναι πράγματι σπουδαίο πράγμα και πάντα επιθυμητό, ωστόσο ας μην ξεχνάμε ότι σε κατάσταση ισορροπίας δεν υπάρχει εξέλιξη. Για να υπάρξει εξέλιξη χρειάζεται τριβή, με τη ζωή και με τον κόσμο εν προκειμένω, ώστε να δημιουργηθεί θερμότητα και έτσι να μπουν σε κίνηση όλα.

---

Αυτο που λες ισχυει, εντουτοις, ενω αυτοι οι ανθρωποι δεν εξελισονται τοσο οσο οι υπολοιποι "ανισορροποι" εχουν περισσοτερες πιθανοτητες να γινουν ευτυχισμενοι και να διατηρησουν την ευτυχια τους.Και αυτο γιατι οι ισορροπιμενοι ανθρωποι εχουν καποια τρομερα προτερηματα.Το πιο σημαντικο ισως απο αυτα ειναι οτι εχουν καλο "timing".
Ενας ισορροπιμενος ανθρωπος θα προσπαθησει να αποκτησει αυτο που επιθυμει οταν θα εχει τις περισσοτερες πιθανοτητες να το κερδισει και τη δυναμη να το διατηρησει υπο την κατοχη του, ενω ενας "ανισορροπος" θα προσπαθησει να αποκτησει αυτο που θελει αμεσως οταν θα του εμφανιστει η επιθυμια.

quote:

---

Όμως έχουμε όλοι μας την τάση να περιμένουμε κάτι το εξαιρετικό, έναν φωτισμένο άνθρωπο που μπορεί να αλλάξει με μια λέξη του τα πάντα, θέλουμε όλοι μας τα μεγάλα, τα σπουδαία, τα τρανά. Προσωπικά, έχω αποκομίσει την εντύπωση πως το σύμπαν δεν λειτουργεί έτσι. Οι δημιουργικές δυνάμεις, αυτές που φέρνουν την ανάπτυξη και την εξέλιξη, λειτουργούν σιωπηλά και ειρηνικά, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες. Αντίθετα, αυτό που λειτουργεί μέσα σε θόρυβο και σε πυροτεχνήματα συνήθως συνδέεται με την καταστρεπτική όψη της Δημιουργίας.

---

Ναι, δεν υπαρχουν μαγικα χαπακια που τα παιρνεις και δινουν λυσεις.
Τα παντα θελουν πραξη και σκεψη ή μελετη ή εμπειρια πριν αυτη για να γινουν σωστα.
Αλλα κανενα απο τα παραπανω δεν ειναι στη πραγματικοτητα δυσκολο.Εμεις τα κανουμε ολα δυσκολα μεσα μας και συχνα αναιρουμε απο τον εαυτο μας την επιλογη να κανει αλλαγες και εμμένουμε στο "πραξε όπως εισαι και με ο,τι εχεις".Ενω χωρις καποιες αλλαγες ειναι δυσκολο-αν οχι αδυνατο-να κανεις οποιαδηποτε κατορθωμα και οπωσδηποτε δεν ειναι μια τακτικη επιτυχιμενης ζωης.Τιποτα δεν ερχεται μονο του στη ζωη μας, παντα πρεπει να υπαρχει κατι να το φερει.

quote:

---

Οι ανθρωποι δηλαδη οι συνειδητοποιημενοι, που νιωθουν καλα με τον εαυτο τους δεν εχουν λογο να "κρυβονται" απ τους αλλους.
Συμφωνειτε με αυτη την αποψη?

Φυσικα οι ανθρωποι που ισως ειναι πνευματικα ανωτεροι απ τους αλλους, λογικο ειναι να μην θελουν να βγαζουν εξω αυτα που πιστευουν για λογους κοινωνικης αποδοχης.Αλλα εξαιρουμε αυτους.Ισως βεβαια ακομα και αυτοι να κανουν κατι λαθος στο τροπο που επικοινωνουνε ωστε να μην γινεται η "ανωτεροτητα" τους αποδεκτη.

---

Δε νομίζω πως αυτή η κατάσταση που περιγράφεις είναι ακριβώς εσωστρέφεια.
Πιστεύω πως αν έχεις αυτοπεποίθηση, βούληση και συνέπεια στις δράσεις σου, στις επιδιώξεις σου αλλά και στις επιλογές σου δεν υπάρχει λόγος να "κρύβεσαι" από κάποιον ή από κάτι.
Σε τελική ανάλυση, έτσι ίσως να κρύβεσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό...

Κατά την δική μου αντίληψη η εσωστρέφεια είναι αυτό που ακριβώς περιγράφει η λέξη - αν την αναλύσουμε ετυμολογικά - δηλαδή μια στροφή του ανθρώπου προς τα έσω, προς τον ίδιο του τον εαυτό.
Το αντίθετο της είναι η εξωστρέφεια.

Κι οι δύο αυτές πιθανές φάσεις στην συμπεριφορά ενός ανθρώπου μπορεί να έχουν διάφορα αίτια.
Ένα από αυτά είναι ότι η εξωστρέφεια αποτελεί ένα μέσο έντονης αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον αλλά και τους συνανθρώπους μας γύρω μας.
Υπό αυτό το πρίσμα, υπάρχει μια ροή πληροφοριών, ιδεών, απόψεων, αντιλήψεων που βοηθάει και τα δύο μέρη να γονιμοποιηθούν.
Και το μικρόκοσμο (το άτομο) αλλά και τον μακρόκοσμο (το σύνολο).

Στην φάση της εσωστρέφειας το άτομο έχει την ανάγκη να κάνει ένα "κλείσιμο" ώστε να επαναξιολογήσει τις ροές που συνέβησαν αλλά και να προγραμματίσει τις επόμενες.
Να ταξινομήσει και να επεξεργαστεί αυτά που έλαβε αλλά και να συλλογιστεί επάνω σε αυτές τις αλληλεπιδράσεις που θα ακολουθήσουν.

Θεωρώ ότι κι οι δύο αυτές φάσεις έχουν τα οφέλη τους για τον άνθρωπο όταν τις επιλέγει με διάκριση και με το απαραίτητο μέτρο.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

οι ισορροπιμενοι ανθρωποι εχουν καποια τρομερα προτερηματα.Το πιο σημαντικο ισως απο αυτα ειναι οτι εχουν καλο "timing".
Ενας ισορροπιμενος ανθρωπος θα προσπαθησει να αποκτησει αυτο που επιθυμει οταν θα εχει τις περισσοτερες πιθανοτητες να το κερδισει και τη δυναμη να το διατηρησει υπο την κατοχη του, ενω ενας "ανισορροπος" θα προσπαθησει να αποκτησει αυτο που θελει αμεσως οταν θα του εμφανιστει η επιθυμια.

---

Ίσως μέσα σε έναν ισορροπημένο άνθρωπο να αναδυθεί η επιθυμία την καταλληλότερη στιγμή, επειδή βρίσκεται σε καλύτερο συντονισμό με το σύμπαν. Ίσως πάλι εκείνος να μην έχει την αλαζονεία των λιγότερο συνειδητοποιημένων ανθρώπων που πιστεύουν ότι κινούν οι ίδιοι τα νήματα του σύμπαντος (όπως είναι της μόδας να λέγεται στη Νέα Εποχή). Ένας άνθρωπος που ξέρει πώς λειτουργούν τα πράγματα, ξέρει πως εάν σπρώξει ένα ποτήρι και αυτό πέσει και σπάσει, δεν είναι ο ίδιος που έσπασε το ποτήρι, αλλά η δύναμη της βαρύτητας. Αυτό που έκανε ο ίδιος είναι να εισαγάγει το ποτήρι στο πεδίο της συγκεκριμένης δύναμης.

Έτσι λειτουργεί το σύμπαν - εισάγουμε τις επιθυμίες μας κι έπειτα αφήνουμε τις ανάλογες δυνάμεις να δράσουν. Επομένως, η ποιότητα που κατ' εξοχήν χαρακτηρίζει έναν συνειδητοποιημένο (προτιμώ αυτή τη λέξη απ' όσες έχεις χρησιμοποιήσει, π.χ. ανώτερο/ισορροπημένο) άνθρωπο είναι η ενεργητική εγκατάλειψη ή άφεση. Ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος παραδίδει την ατομική του δύναμη, δεν χτυπάει δηλαδή άσκοπα το κεφάλι του στον τοίχο μεθοδεύοντας μία-μία όλες του τις κινήσεις, αλλά ξέρει να εμπιστεύεται το σύμπαν και τις μεγαλύτερες δυνάμεις που ενυπάρχουν σε αυτό αλλά και στον ίδιο, ως τμήμα της Ουσίας του, για το αποτέλεσμα.

Όσο για τους κύκλους εσωστρέφειας και εξωστρέφειας που αναφέρει ο Dying Incubus, σαφώς ισχύουν για όλους μας ανεξαιρέτως. Αντανακλούν άλλωστε τους συμπαντικούς νόμους της συστολής και της διαστολής (σε μια εφαρμογή του "όπως πάνω έτσι και κάτω"), αλλά έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό που επίσης σημειώνει ο Dying Incubus:

quote:

---

Θεωρώ ότι κι οι δύο αυτές φάσεις έχουν τα οφέλη τους για τον άνθρωπο όταν τις επιλέγει με διάκριση και με το απαραίτητο μέτρο.

---

Μολονότι ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος εφαρμόζει την ενεργητική εγκατάλειψη, δεν γίνεται ποτέ έρμαιο της ζωής. Κρατάει πάντα γερά το τιμόνι.

Καλημέρα
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

ξέρει να εμπιστεύεται το σύμπαν και τις μεγαλύτερες δυνάμεις που ενυπάρχουν σε αυτό αλλά και στον ίδιο, ως τμήμα της Ουσίας του, για το αποτέλεσμα.

---

Αυτο ακριβως, μονο που απεφυγα να χρησιμοποιησω λεξεις οπως φυση, συμπαν, δυναμεις, κλπ γιατι μπορουν καλλιστα να ταυτιστουν με τη λεξη θεος και γιατι τετοιες εννοιες ειναι εξω απο τις πεποιθησεις πολλων μελων του σάιτ που πιστευουν στη νεα εποχη που αναφερες ή γενικα στην καθαρη αυτοδυναμια του ανθρωπου.

quote:

---

Ίσως πάλι εκείνος να μην έχει την αλαζονεία των λιγότερο συνειδητοποιημένων ανθρώπων που πιστεύουν ότι κινούν οι ίδιοι τα νήματα του σύμπαντος (όπως είναι της μόδας να λέγεται στη Νέα Εποχή)

---

Ναι... μια μεγαλη πλανη κατα τη γνωμη μου.Ο 21ος αιωνας ειναι γεματος με πραγματα που εξωτερικα χρυσαφιζουν...

quote:

---

Έτσι λειτουργεί το σύμπαν - εισάγουμε τις επιθυμίες μας κι έπειτα αφήνουμε τις ανάλογες δυνάμεις να δράσουν.

---

quote:

---

Αυτο κατι απο Παολο Κοελο μου φερνει.Εν παση περιπτωση ισως και να ισχυει για καποιους ανθρωπους.

---

Βασικα το γραφει το ευαγγελιο.Δεν θυμαμαι πώς ακριβως το γραφει αλλα λέει οτι αν ζητησεις απο το θεο κατι που πραγματικα επιθυμεις θα στο δοσει.Ο δε Παολο εχει πει τη γνωστη ατακα "Οταν επιθυμεις κατι ολο το συμπαν συνωμοτει για να το αποκτησεις".
Χαιρομαι που αρχιζει και διαδιδεται τωρα στη Ελλαδα ο Κοελο...

quote:

---

Ο συνειδητοποιημενος ανθρωπος με τις επιλογες που κανει και με τις επιθυμιες που εχει μετατρεπει το πεπρωμενο του σε προορισμο.

---

Αγαπητή ΤΑΡΑΣΟΥ, δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα καλά αυτή την (άκρως ποιητική κατά τα άλλα) φράση. Όταν λες "πεπρωμένο" εννοείς την ειμαρμένη/μοίρα; Και τι εννοείς με τη λέξη "προορισμό";

quote:

---

Το συμπαν το μονο που μπορει να κανει ειναι να αποδεχτει- επιβεβαιωσει τις επιλογες μας.Δεν ξερω αν κατι τετοιο περιγραφεται με τον ορο ενεργητικη εγγαταλειψη.

---

Κι εγώ δεν ξέρω αν κοιτάμε το ίδιο πράγμα από διαφορετικό σημείο και έτσι φαίνεται σα να διαφωνούμε, αλλά σε μια πρώτη ανάγνωση δεν συμφωνώ. Μολονότι χαίρομαι με κοσμοθεάσεις που αποκαθιστούν τον άνθρωπο στο κέντρο του κόσμου, δεν βρίσκω ρεαλιστικές όσες θεωρίες προσδίδουν σε πράγματα όπως οι επιλογές και οι επιθυμίες του ανθρώπου μια αφύσικη παντοδυναμία.

Αν δεν είχες χρησιμοποιήσει τις λέξεις "επιλογές" και "επιθυμίες", θα σου έλεγα ότι συμφωνώ μαζί σου γιατί ναι, ο άνθρωπος επηρεάζει το σύμπαν και ναι, το διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό, ανοίγοντας και νέες περιοχές ακόμη. Δεν είναι όμως οι επιθυμίες και οι επιλογές του που το κάνουν αυτό, είναι άλλα πράγματα και άλλοι μηχανισμοί. Δεν θέλω να μακρυγορήσω, ωστόσο είναι το πώς αφυπνίζεται ως προς την ουσία του, πώς εκλεπτύνει την προσωπικότητά του και εντέλει πώς εμπλουτίζει την ίδια του την ουσία μέσα απ' αυτόν τον εκλεπτισμό. Κι όταν λέω "ενεργητική εγκατάλειψη" εννοώ να αφήνει την προσωπικότητα να πλημμυρίσει από την ουσία και να αποτελεί έκφραση της δεύτερης. Να βάζει στην άκρη τη μικρή δύναμη του εγώ του και να επιτρέπει στις μεγάλες δυνάμεις του σύμπαντος να αναδυθούν και να εκφραστούν μέσα από αυτόν.

Δεν πρόκειται λοιπόν γι' αυτά τα πολύ ρομαντικά (ωστόσο εγκληματικώς παραπλανητικά) που ευαγγελίζεται η Νέα Εποχή ότι μπορούμε να έχουμε ό,τι θέλουμε (ιδίως χρήματα, δόξα κλπ) αρκεί να ξέρουμε πώς να το ζητήσουμε και λοιπές ανοησίες. Η ουσία δεν ασχολείται με τις επιθυμίες - οι επιθυμίες γεννιούνται στο επίπεδο της προσωπικότητας/του εγώ και αντανακλούν τις περισσότερες φορές πάθη και εμμονές.

Αντιλαμβάνεσαι ελπίζω ότι δεν συμμερίζομαι καθόλου τα λόγια του Κοέλο περί σύμπαντος και συνωμοσίας στο πεδίο των επιθυμιών. Στη ζωή υπάρχουν πολλές ανατροπές που δεν δικαιολογούνται εύκολα και που αποδεικνύουν θεωρίες του στιλ "ήταν ένα μάθημα που είχες να πάρεις" φτωχές, πολύ φτωχές. Υπάρχουν πολλές τραγωδίες που αρχίζουν να ξετυλίγονται από τη μια στιγμή στην άλλη και που διδάσκουν την ταπεινοφροσύνη πολύ απότομα, πίστεψέ με.

quote:

---

τετοιες εννοιες ειναι εξω απο τις πεποιθησεις πολλων μελων του σάιτ που πιστευουν στη νεα εποχη που αναφερες ή γενικα στην καθαρη αυτοδυναμια του ανθρωπου.

---

Αγαπητέ Dr Jekyll Mr Hyde, ελπίζω να μην με παρεξηγείς που υποστηρίζω τα προσωπικά μου συμπεράσματα χρησιμοποιώντας τέτοιες ακριβώς έννοιες οι οποίες νιώθω ότι με θίγουν και με αφορούν άμεσα...

Νιώθω εξάλλου ότι καθένας μας είναι αυτό που είναι και υπεύθυνος για το τμήμα της αλήθειας που δόθηκε στη θεματοφυλακή του. Κάθε τέτοιο τμήμα είναι εξίσου σημαντικό με όλα τα άλλα για τη λειτουργία του κόσμου, με αποτέλεσμα κανένας να μην έχει περισσότερο δίκιο από κανέναν άλλον. Όμως είναι πάντα ενδιαφέρουσα η μεταξύ μας ανταλλαγή γιατί βοηθά να εμπλουτίζονται η σκέψη και η καρδιά μας (εντέλει και η ουσία μας) στη διαδικασία.

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Edited by - Unseen on 16/07/2008 22:46:14

quote:

---

Αγαπητέ Dr Jekyll Mr Hyde, ελπίζω να μην με παρεξηγείς που υποστηρίζω τα προσωπικά μου συμπεράσματα χρησιμοποιώντας τέτοιες ακριβώς έννοιες οι οποίες νιώθω ότι με θίγουν και με αφορούν άμεσα...

---

Οσον αφορα τα λογια του Κοελο ούτε και εγω μπορω να συμμεριστω απολυτα και οχι γιατι δεν ισχυουν αλλα γιατι δεν μπορω να ξερω αν ισχυουν, αλλωστε ειμαι νεος ακομα για να μου δοθουν ολα αυτα που επιθυμω και ετσι να ξερω αν ισχυει η φραση για το συμπαν.Αυτο που ξερω με σιγουρια ειναι οτι διαφορα μικρα πραγματα που επιθυμουμε-σχεδον υποσυνειδητα-μας ερχονται.Πχ μπορει να μη θυμασαι τη ορθογραφια μιας ξενης λεξεις και την επομενη μερα να τη διαβασεις τυχαια σε καποιο αρθρο(ή να εχεις μια φιλοσοφικη ερωτηση και ξαφνικα καποιος να σου πει την απαντηση σε μια συζητηση ασχετου θεματος).Μπορει να σκεφτεσαι καποιον φιλο με τον οποιο εχεις χαθει και μετα απο λιγο καιρο να τον συναντησεις τυχαια.Και διαφορα τετοια.Για μενα ολα αυτα δεν συμβαινουν τυχαια.Αλλα το οτι ο θεος/συμπαν/ζωη/πεπρομενο μας ικανοποιει μικρες επιθυμιες δεν σημαινει οτι θα μας κανουν την ιδια χαρη και στις μεγαλες.

quote:

---

Αν δεν είχες χρησιμοποιήσει τις λέξεις "επιλογές" και "επιθυμίες", θα σου έλεγα ότι συμφωνώ μαζί σου γιατί ναι, ο άνθρωπος επηρεάζει το σύμπαν και ναι, το διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό, ανοίγοντας και νέες περιοχές ακόμη.

---

quote:

---

Για μενα ολα αυτα δεν συμβαινουν τυχαια.

---

Ούτε και για μένα αγαπητέ Dr Jekyll Mr Hyde, αλλά συνήθως τέτοιες ευτυχείς συμπτώσεις σημειώνονται στα πρώτα στάδια της αφύπνισης και είναι η υπόσχεση του τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον, όταν ο άνθρωπος γίνεται μαγνητικός σε σχέση με το σύμπαν.

quote:

---

Αλλα το οτι ο θεος/συμπαν/ζωη/πεπρομενο μας ικανοποιει μικρες επιθυμιες δεν σημαινει οτι θα μας κανουν την ιδια χαρη και στις μεγαλες.

---

Δεν νομίζω ότι είναι θέμα μεγέθους. Έχει να κάνει με τον βαθμό του συντονισμού καθώς και με την πορεία που επιθυμεί η ψυχή να ακολουθήσει προκειμένου να εμπλουτίσει την ουσία της όπως κρίνει ότι πρέπει.

quote:

---

Ελπιζω αυη τη φορα να ημουν σαφης και οχι ποιητικη.

---

Αγαπητή μου φίλη, το ένα δεν αποκλείει το άλλο και προσωπικά μου αρέσει πολύ να διαβάζω ποιητικό λόγο. Έχω εξάλλου την εντύπωση ότι είναι συνυφασμένος με τη σκέψη σου. Όπως και νά΄χει χαίρομαι να σε διαβάζω.

quote:

---

Ας χρησιμοποιησω την λεξη σκοπος ισως να ειναι πιο περιεκτικη.Οι επιλογες μας εχουν να κανουν με το πως επιλεγουμε να ζησουμε,ελευθερα ,με ρισκο ,με αντοχη στην παραιτηση,με απαντοχη στην πιο μεγαλη μου ελπιδα.

---

Κι αυτό είναι που επικροτεί ή απορρίπτει το σύμπαν; Όταν φθάσεις σε τέτοιο επίπεδο, σε επιλογές ουσίας, κάτι που είναι πολύ πιο πέρα από το πεδίο των καθημερινών επιθυμιών, νομίζω πως το σύμπαν πάντα επικροτεί. Και οι τυχόν μικρές ή μεγάλες ανατροπές που τυχαίνουν τον δρόμο μας αντιμετωπίζονται υπό άλλο πρίσμα, σαν ευλογίες περισσότερο παρά σαν κατάρες ("παρέα με τον πιο γενναίο μας εαυτό") - και τέτοιες είναι.

quote:

---

Ναι την μοιρα ενοω και πιστευω οτι ο χαρακτηρας μας ειναι το πεπρωμενο μας ,η ζωη μας ειναι το ταξιδι και ο προορισμος αλλαζει στην διαρκεια του ταξιδιου αναθεωροντας και επαναπροσδιοριζοντας τους χαρτες μας.

---

Ο χαρακτήρας είναι κάτι το δυναμικό, κάτι το εξελισσόμενο (εν δυνάμει έστω), οπότε δεν μπορείς να πεις ότι προδιαγράφει μια αναπόδραστη μοίρα, μάλλον προδιαγράφει το όχημα με το οποίο κάνεις το ταξίδι: πόσο γρήγορα θα ταξιδέψεις και πόσο μακριά μπορείς να πας, με πόση ασφάλεια, με πόση άνεση. Και καθώς το όχημα μεταβάλλεται, ο προορισμός επανακαθορίζεται ανάλογα. Κάθε φορά που το όχημα μπαίνει στο συνεργείο είτε για απλό σέρβις (βλ. συνειδητοποιήσεις) είτε μετά από τρακάρισμα (βλ. ανατροπές), έχει τη δυνατότητα να βγει ικανότερο για πιο μακρινά ταξίδια. Οι χάρτες ολοένα αλλάζουν κι εντέλει η μοίρα (ο αρχικά προσδιορισμένος τελικός προορισμός) μπορεί να ανατραπεί, μπορεί κανείς δυνητικά να υπερβεί και τις ίδιες του τις δυνατότητες, γεννώντας ξανά τίποτε λιγότερο από τον ίδιο τον εαυτό του.

Καλό βράδυ
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Κι αυτό είναι που επικροτεί ή απορρίπτει το σύμπαν;

---

quote:

---

Αποτελουμε ολοι ενα κομματακι του παζλ συμπαν αλλα το μικρο του μεγεθος δεν ανταποκρινεται στις προσδοκιες που εχουμε για τον εαυτο μας και την πορεια της ζωης μας.

---

Όταν κάποιος ταυτίζεται ολοκληρωτικά με το συνειδητό του μέρος (το εγώ, τον χαρακτήρα ή την προσωπικότητα, όπως θέλει κανείς το ονομάζει) και το θεωρεί ως τη μόνη πραγματικότητα, τότε τοποθετεί τον εαυτό του μέσα σε ένα κουτί και δεν υπάρχει τίποτα πλέον για να δει ή να ψάξει. Αντίθετα, όταν αντιλαμβάνεται ότι είναι και κάτι πέρα από αυτό το κουτί και ανοίγεται προς αυτή την κατεύθυνση, γίνεται όπως το ολόγραμμα και το κομματάκι του παζλ σύμπαν αναπαράγει ολόκληρο το παζλ.

quote:

---

Ο κοσμος δεν θελει τις μεγαλες ιδεες προτιμα τις φτηνες αληθειες,προτιμα οτι μπορει να αφομειωσει πιο ευκολα.

---

Και πάλι φταίει το μικρό κουτάκι ("εγώ") όπου ο περισσότερος κόσμος κλείνει τον εαυτό του και αρνείται να δει πέρα από αυτό. Όταν το πλησιάζουν οι μεγάλες ιδέες το εγώ νιώθει να απειλείται γιατί δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται και φοβάται την αλλαγή.

quote:

---

Οσο για τον προορισμο υπαρχουν χιλιαδες μονοπατια που δεν εχουν ακομα χαραχτει, κρυφα νησια ζωης που δεν εχουν εξερευνηθει.

---

Έτσι ακριβώς είναι, φίλη ΤΑΡΑΣΟΥ...

Με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Συμφωνω, απλα για να υπαρχει η συμβολη του συμπαντος στην ζωη μας πρεπει να αναπτυξουμε την συμπαντικη μας σχεση.Το συμπαν παντα φροντιζει για μας αλλα ειμαστε τοσο απορροφημενοι στις επιθυμιες μας στις αναγκες μας που δεν το καταλαβαινουμε.Αποτελουμε ολοι ενα κομματακι του παζλ συμπαν αλλα το μικρο του μεγεθος δεν ανταποκρινεται στις προσδοκιες που εχουμε για τον εαυτο μας και την πορεια της ζωης μας.Και οι θρησκειες ολου του κοσμου αποπροσονατολιζουν το κοσμο απο την συμπαντικη του σχεση και ισως και να βολευονται ολοι τελικα.

---

Αγαπητή ΤΑΡΑΣΟΥ, έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτό που λες.
Πιστεύω ότι για να αναπτύξουμε αυτή την συμπαντική σχέση θα πρέπει να πάψουμε για λίγο να περιστρεφόμαστε γύρω από το μικρόκοσμο μας και να πάψουμε να θέτουμε τα πάντα γύρω από τροχιά με επίκεντρο αυτόν.

Όταν θέλουμε να μεταβούμε σε κάτι μεγαλύτερο, στο μακρόκοσμο του Σύμπαντος - μέρος του οποίου είμαστε κι εμείς ως μονάδες - θα πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια να μεταβούμε κι εμείς σε αυτό το επίπεδο.
Το να επιχειρήσουμε να φέρουμε τον μακρόκοσμο στα πλαίσια του μικρόκοσμου μας είναι κι εγωιστικό αλλά κι αλαζονικό και δεν ξέρω αν επιτυγχάνεται και ποτέ.
Εάν κάποιος νομίζει ότι το καταφέρνει, ίσως να έχει πέσει σε μια πλάνη.

Ναι, είμαστε απορροφημένοι στις επιθυμίες μας, στα θέλω μας και στις δικές μας ανάγκες κι αυτό είναι εν μέρει λογικό.
Το ιδανικό όμως για μένα θα ήταν να αναγνωρίζαμε ότι τα πάντα δεν τελειώνουν σε αυτά αλλά εκτείνονται πολύ παραπέρα.
Κι αν κάνουμε την αναγωγή στον μακρόκοσμο ποιός είναι ο ρόλος που θα διαδραματίσουμε;
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ως μέρη αυτού του συνόλου;

quote:

---

Ο κοσμος δεν θελει τις μεγαλες ιδεες προτιμα τις φτηνες αληθειες,προτιμα οτι μπορει να αφομειωσει πιο ευκολα.

---

Είτε προτιμά τις αλήθειες που αφομοιώνονται πιο εύκολα είτε τις αλήθειες που προκαλούν το λιγότερο πόνο.
Η επικούρεια τακτική της αποφυγής του πόνου μπορεί να προστατεύσει ενίοτε τον άνθρωπο αλλά ενίοτε μπορεί και να τον βάλει μέσα σε μια γυάλα.
Κάποια στιγμή όμως αυτή η γυάλα θα σπάσει αναπόφευκτα και τότε τι γίνεται;
Βρίσκεσαι γυμνός απέναντι σε κάτι πρωτόγνωρο κι απροετοίμαστος;
Αμύνεσαι για να μαζέψεις τα κομμάτια του γυαλιού με σκοπό να τα ξανακολλήσεις;
Κλείνεις τα μάτια και κάνεις τον αδιάφορο;
Ή μήπως θα πρέπει να σπάσεις μόνος σου τις γυάλες σου ώστε να δεις τι υπάρχει έξω από αυτές;

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Κι αν κάνουμε την αναγωγή στον μακρόκοσμο ποιός είναι ο ρόλος που θα διαδραματίσουμε;
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ως μέρη αυτού του συνόλου;

---

Μια δόκιμη υπόθεση είναι ότι στο σύμπαν ο άνθρωπος λειτουργεί ολογραφικά, πράγμα που σημαίνει ότι (καθένας μας) το περιέχει όλο και όλο εμπεριέχεται στον καθένα μας.

Όσο για τον ρόλο που διαδραματίζουμε, έχει ακριβώς να κάνει με το τι πιστεύουμε για το "γιατί". Γιατί υπάρχει το σύμπαν και, κατ'επέκταση, εμείς μέσα σε αυτό; Εξυπηρετεί κάποιο σχέδιο, υπάρχει κάποιος σκοπός; Ή μήπως μοναδικός σκοπός είναι η ζωή για τη ζωή, σε ένα αέναο γίγνεσθαι; Στη δεύτερη περίπτωση, κάθε εμπειρία μας, ασχέτως του πώς εμείς την αξιολογούμε (καλή, κακή, οδυνηρή, ευτυχή κλπ.), είναι το πολύτιμο κληροδότημά μας προς το σύμπαν, έτσι που κανένας να μην έχει καλύτερη συμβολή από κανέναν άλλον αφού κάθε εμπειρία μετράει εξίσου, ασχέτως αποτελέσματος (ασχέτως δηλ. του αν προσθέτει στην "καλή" ή την "κακή" πλευρά, όπως καθένας μας την εννοεί).

Παρεμπιπτόντως, όταν μιλάμε για γυάλες και φορτία, ας έχουμε υπόψη μας ότι αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο το εγώ μας μιλάει για/αντιμετωπίζει/κοιτάζει τον κόσμο.

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Μια δόκιμη υπόθεση είναι ότι στο σύμπαν ο άνθρωπος λειτουργεί ολογραφικά, πράγμα που σημαίνει ότι (καθένας μας) το περιέχει όλο και όλο εμπεριέχεται στον καθένα μας.

---

quote:

---

Ειμαστε σαν τις καμηλες που κουβαλουν φορτια μεσα στην ερημο.
Μηπως πρεπει να ξελαφρωσουμε λιγο το φορτιο που μας φορτωσαν?

---

Φίλη ΤΑΡΑΣΟΥ, μπορούμε όμως να διακρίνουμε ποιό είναι το δικό μας φορτίο και ποιό είναι το φορτίο που μας φόρτωσαν;
Όταν - κι αυτό είναι φυσιολογικό να συμβαίνει - οι επιδράσεις που έχουμε από το περιβάλλον μας είναι συνεχείς από την παιδική μας ηλικία, μπορούμε να ξέρουμε ποιό φορτίο αποκτήσαμε και ποιό είναι δικό μας;

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Dying Incubus:
Όταν - κι αυτό είναι φυσιολογικό να συμβαίνει - οι επιδράσεις που έχουμε από το περιβάλλον μας είναι συνεχείς από την παιδική μας ηλικία, μπορούμε να ξέρουμε ποιό φορτίο αποκτήσαμε και ποιό είναι δικό μας;

---

Το εγώ είναι ένα κομμάτι της ουσίας μας (ουσία = "ανώτερος εαυτός") που εκφράστηκε κατά την παιδική μας ηλικία και παγιώθηκε σε στεγανά και ψυχολογικούς μηχανισμούς αντίδρασης προκειμένου να μας βοηθήσει να βρούμε μια θέση στον κόσμο.*

Είναι επομένως ένα μίγμα ουσίας (εγγενές φορτίο ή, ίσως καλύτερα, φόρτιση) και εκπαίδευσης (φορτίο ή φόρτιση που προσλήφθηκε), το οποίο ενσωματώνει χαρακτηριστικά που αφορούν το κοινωνικό, το οικογενειακό κλπ. πρόσωπα, έτσι που σχεδόν να μην μπορεί κανείς να μιλήσει για τον εαυτό του χωρίς να αναφερθεί σε αυτά. Φαντάζομαι πως συμφωνείς, καλέ μου.

Η ανάδυση της αμιγώς προσωπικής ουσίας ξεκινά από τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε τους μηχανισμούς απόκρισης που έχουμε ενσωματώσει στην ταυτότητά μας και προσπαθούμε να τους ξεπεράσουμε ή να τους βελτιώσουμε, διορθώντας ουσιαστικά τα αρνητικά σημεία της προσωπικότητάς μας.

quote:

---

ΤΑΡΑΣΟΥ:
Γιατι το παντα ειναι μια υποθεση του ακριβως τωρα!

---

Καταπληκτική φράση, μπράβο ΤΑΡΑΣΟΥ! Όταν ζούμε στο τώρα, ζούμε στην ουσία μας, άρα στο πάντα (βλ. και σημείωση παρακάτω).

Με αγάπη,
Unseen

*Είπα δυο λέξεις κλειδιά: "αντίδραση" και "παγιώθηκε". Το εγώ είναι η αντίδρασή μας στις καταστάσεις που μας αφορούν, είτε αντλώντας από το παρελθόν είτε προσβλέποντας στο μέλλον, καθώς βασίζεται στη μνήμη και τη φαντασία. Αντίθετα, η ουσία ζει στο τώρα. Όταν, από την άλλη, λέω "παγιώθηκε" εννοώ πως οι μηχανισμοί αντίδρασης γίνονται αυτόματοι και είναι αυτό ακριβώς που έγραφε η ΤΑΡΑΣΟΥ σε ένα διπλανό θέμα για τους δίσκους γραμμοφώνου που βρίσκεται να παίζει κανείς αδιάκοπα, χωρίς ουσιαστικά να έχει επιλογή.

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

οι επιδράσεις που έχουμε από το περιβάλλον μας είναι συνεχείς από την παιδική μας ηλικία, μπορούμε να ξέρουμε ποιό φορτίο αποκτήσαμε και ποιό είναι δικό μας;

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr