H μετενσάρκωση είναι αυτό ακριβώς που λέει η λέξη: η αλλαγή της σάρκας, του σώματος, του περιβλήματος της Ψυχής, της ίδιας πάντα Ατομικότητας.

Η μετεμψύχωση είναι μια λαϊκή πίστης, κυρίως στις ασιατικές χώρες, όπου πιστεύεται πως ένας άνθρωπος μπορεί να εμψυχώσει σε άλλη χρονική στιγμή μια πεταλούδα, ένα λουλούδη, έναν βράχο ή έναν άλλον άνθρωπο (ευτυχώς δηλαδή...). Πρόκειται για εκφυλισμό της αρχαίας γνώσης της μετενσάρκωσης, όπως αυτή έγινε αντιληπτή από τις λαϊκές μάζες της ασίας (...και όχι μόνο...).

Ανοίγω αυτό το θέμα με ελπίδα για πλούσια συζήτηση!

ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ είναι η πρόοδος της Ψυχής μέσα στο Ανθρώπινο βασίλειο. Δηλαδή η Ψυχή όταν ΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΗΘΕΙ, δεν ξαναγυρνά στα παρακάτω βασίλεια της φύσης.
Αυτή η πίστη ήταν κατα την άποψή μου και η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ των διδασκαλιών του Διδασκάλου Ιησού, των Αποστόλων και της πρώτης εκκλησίας. Πώς θα μπορούσε να μήν ήταν όταν την εποχή εκείνη ΟΛΟΙ οι λαοί με τις θρησκείες τους ειχαν αυτό το πιστεύω!!!

Λέγεται οτι ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ-ΧΡΙΣΤΟΥ επικρατούσε
ένα μικτό σύστημα, των δύο παγκόσμιων διδασκαλιών.
'Ομως "ο σαρκωθείς ΛΟΓΟΣ" αναρωτήθηκε ότι αν ο άνθρωπος σαν τιμωρία έπρεπε να μετεμψυχωθεί σε σώμα ζώου, η εξελιξη του ανθρωπίνου γένους προς την θέωση θα αργούσε βασανιστικά. 'Ετσι αποφάσισε να λυτρώσει τον 'Ανθρωπο απο το μαρτύριο της επαναγέννησής του μέσα σε σώμα ζώου. Μια καταπληκτική εικόνα του τι ακριβώς συνέβαινε όταν ο άνθρωπος μετεμψυχωνόταν σε σώμα ζώου, μας το παρουσιάζει ο ΑΠΟΥΛΗΙΟΣ στο γεμάτο αλληγορίες έργο του "Ο χρυσός όνος". Μπορούμε να δούμε μέσα στο έργο αυτό, το βάσανο της ΑΝΘΡΩΠΟΨΥΧΗΣ να κατοικεί μέσα σε σώμα γαϊδάρου!!! Το συστήνω ανεπιφύλακτα...

Εν αναμονή σχολίων σε αυτό το θέμα...

Κέλσος

Οι μνήμες της ψυχής από προηγούμενες ενσαρκώσεις παραμένουν ζωντανές κατά την νέα ενσάρκωση μέχρι την ηλικία των 4-5 χρόνων οπότε αρχίζει το παιδί την "εκπαίδευσή" του στο σχολείο. Πολλοί μη ορθολογιστές παιδοψυχολόγοι λένε ότι πρέπει οι γονείς να προτρέπουν τα παιδιά τους να αφηγούνται τις φανταστικές ιστορίες που δημιουργούν και να τις καταγράφουν, για μελλοντική χρήση απο τα ιδια τα παιδιά οταν αυτα μεγαλώσουν.

Οι ιστορίες αυτές δεν είναι τίποτα άλλο από τις αναμνήσεις των προηγούμενων ενσαρκώσεων.Έιναι έγκλημα να μαλώνουμε ένα παιδί για την "φαντασία" που έχει και να του απαγορεύουμαι να μιλάει ή να παίζει με τον φανταστικό του φίλο νομίζοντας ότι το παιδί θα γίνει "διαφορετικό" από τα άλλα παιδιά.

Επίσης τελευταία διάβασα την ερμηνεία για την αντίσταση των παιδιών στην μάθηση. Τα περισσότερα παιδιά κατά τις πρώτες τάξεις του δημοτικού (και όχι μόνο) θέλουν επιτήρηση ή και εξαναγκασμό για να διαβάσουν. Όλοι γεννιόμαστε με την γνώση και απο την στιγμή που υποσυνείδητα γνωρίζουμε δεν χρειάζεται να ξαναμάθουμε ιστορία, μαθηματικά, θρησκευτικά και τόσα άλλα.

Αν και θεωρώ ότι προσωπικά ξέρω πολύ λίγα για την μετενσάρκωση, περιμένω με ενδιαφέρον την συνέχεια.

ΕΛΣΑ!

θα διαφωνήσω όμως με την τοποθέτησή σου περί "μνήμης".
Η μνήμη καλή μου 'Ελσα, είναι το αποτέλεσμα εντυπώσεων απο περιστατικά, ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Εφ'όσων η ψυχή σαρκώνεται σε ΝΕΟ ΣΩΜΑ, άρα αποκοτά και ΝΕΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Ο νέος αυτός εγκέφαλος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να έχει μνήμες απο τις προηγούμενες σαρκώσεις, ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟΣ.
Χαρακτηριστικά σου αναφέρω ένα παράδειγμα απο την Ε.Π.Μπλαβάτσκυ που στην ερώτηση "γιατί δε θυμόμαστε τούς προηγούμενους βίους μας",αυτη απαντά:
"...είναι σαν να αναζητούμε ίχνη απο αίμα σ'ένα πουκάμισο που ΔΕΝ ΦΟΡΕΣΕ ΠΟΤΕ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ!!! Και να θέλουμε να βρούμε το αίμα απο τον φόνο, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, μιάς και ο δολοφόνος την ώρα του εγκλήματος, φορούσε άλλα ρούχα..."

Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που ΔΕΝ παραδέχονται την μετενσάρκωση, λέγοντας πως δεν την αποδέχονται μιάς και ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΝΗΜΗ (άρα και απόδειξη) απο τις προηγούμενες ζωές τους.
Σε αυτούς παραθέτω ένα ερώτημα:
"Μπορούν να θυμηθούν τι ακριβώς έκαναν στους πρώτους μήνες της ζωής τους; Μπορούν να θυμηθούν τι έτρωγαν, τι έκαναν, τι σκέφτονταν;;;" Επειδή λοιπόν δε μπορούν να μου απαντήσουν "ναί μπορούμε", μιάς και ΔΕΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ, δεν έχουν ΜΝΗΜΗ απο εκέινη την εποχή ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΟΝΤΩΣ ΕΖΗΣΑΝ, κατα την λογική αυτή, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΡΡΝΗΘΟΥΝ ΟΤΙ ΟΝΤΩΣ ΕΖΗΣΑΝ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ στα 2 πρώτα έτη της ζωής τους!!!

Να που ο ορθολογισμός μπορεί κάλλιστα να γίνει το εργαλέιο για έρευνα του μεταφυσικού κόσμου. Ας τον χρησημοποιήσουμε με σύναιση...

Κέλσος

Θα ήθελα να σταθώ λίγο στην άποψή σου πως ίσως δίπλα μας να κυκλοφορούν ο Πλάτωνας, ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Χίτλερ. Υπάρχει πάντα μια τάση να συμβαίνουν τα πράγματα σε άλλες χώρες, σε άλλες οικογένειες σε άλλους ανθρώπους, αλλά εμείς να είμαστε αυτοί που είμαστε, επειδή γνωρίζουμε ποιοί είμαστε και από που ερχόμαστε και που πάμε...

Τί λέω τώρα: Δεν υπάρχει κανένας μας που να μην έχει διαπράξει φόνο, κλοπή, ληστεία, προδοσία, και κάθε είδους ατιμία. Κάποια από μας έχουν βέβαια συμμετάσχει και σε ενάρετες πράξεις, αλλά η μέχρι τώρα γνωστή ιστορίας της ανθρωπότητας μας δείχνει πως πλειοψηφούν οι πρώτοι. Λοιπόν, καλή μου Έλσα, δεν ήρθαν από τον Άρη ή την Αφροδίτη οι άνθρωποι που τα έκαναν αυτά αλλά είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Δεν είμαστε κακοί. Οι κακοί είναι στη φυλακή... Αλλά μην νομίζουμε ότι είμαστε και άγγελοι. Είμαστε άγγελοι, εφόσον το επιτρέπουν οι εξωτερικές συνθήκες, αλλά αν οι συνθήκες αυτές γίνουν ακραίες, πόσοι από μας θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε την "αγγελική" μας παρουσία;

Αυτοί οι προβληματισμοί δεν είναι διανοουμενίστηκες φιλολογίες, τουλάχιστον για μένα, επειδή η ζωή μου έδειξε πως με τις κατάλληλες εξωτερικές συνθήκες κάθε "αγγελική" διάθεση πάει περίπατο και πως στην πραγματικότητα δεν ξέρω ούτε ποιός είμαι, ούτα από που έρχομαι ούτε που πηγαίνω. Αυτό είναι έτσι.

Συγνώμη αν πίκρανα κάποιους αλλά η αλήθεια πάντα πονάει. Η ευγενής διπλωματία ορίζεται στην έκφραση όλης της αλήθειας με τον μικρότερο δυνατό πόνο, όχι χωρίς πόνο.

Καλό σαββατοκύριακο.

Λέγοντας πως κάθε "κακό" ή "καλό" επάνω σε αυτόν τον ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ (εξωτερικά) ΠΛΑΝΗΤΗ, το έχουμε ΕΜΕΙΣ διαπράξει, τι ακριβώς εννοής;;;
Υπάρχει ή δεν υπάρχει η ΑΤΟΜΙΚΗ ΨΥΧΗ;;;
Το ρωτώ αυτό γιατί την άποψή σου την αντιλαμβάνωμαι ως άποψη ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ, με το όνομα, ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!! (Διόρθωσέ με αν κατλάλαβα λάθος και προκαταβολικά ζητώ συγγνώμη).
Θα ήθελα καλέ μου φίλε, να μου αναπτύξεις αν γίνεται το τι εσύ θεωρείς "ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ", που είναι διάφορες απο τον τρόπο ζωής που ΕΜΕΙΣ διαλέξαμε να ζήσουμε. Το ζητάω για να καταλάβω τι είναι αυτό που ΜΠΟΡΕΙ να μετατρέψει ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ φύση του ανθρώπου, σε ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ.Που μπορεί να μετατρέψει έναν Αρχιμήδη την ώρα που έτοιμάζοταν να τον σκοτωσουν να ΜΗΝ πει το περίφιμο και ΑΛΛΗΣΜΟΝΗΤΟ σε μένα,

Προσπαθώντας να "προλάβω" κάτι απο την απάντησή σου, θα σου υπενθυμίσω ότι το κομμάτι μάρμαρο που διαλέγει ο γλύπτης για να "δημιουργήσει", ΠΟΝΑ σε κάθε σκαρπελιά, σε κάθε επιδέξιο χτύπημα του καλητέχνη, ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ την αποκοπή των "άχρηστων" εξογκομάτων του που ΚΡΥΒΟΥΝ πέρίτεχνα αυτό που γλύπτης ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΕ ότι κρύβεται μέσα του.
Το να φανερωθεί μια Αφροδίτη της Μήλου ήταν αποτέλεσμα ΚΟΠΟΥ απο τον καλητέχνη και ΠΟΝΟΥ απο το μάρμαρο.
Αυτός για εμένα είναι ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ.

Να είσαι σίγουρος ότι δεν πίκρανες κανέναν, τουλάχιστον όχι περισότερο απο όσο μπορέι να μας πικρένει η ίδια η ζωή...

Κέλσος

Δεν αναφέρομαι λοιπόν σε μια ομάδα αλλά σε εμένα τον ίδιο. Η διαδικασία της εξέλιξης, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι υποχρεωτικά γραμμική αλλά κυκλική, ή καλύτερα σπειροειδής, συνδιασμός και των δύο. Γενικά κάνουμε βήματα προς τα εμπρός αλλά δεν αποκλείονται και τα βήματα προς τα πίσω. Το τελικό άθροισμα μόνο οφείλει να είναι θετικό και είναι.

Ελπίζω να ξεκαθάρισα, στο μέτρο του δυνατού, κάποιες από τις πεποιθήσεις μου που είναι προσωπικές και είναι τέτοιες μέσω εμπειριών δικών μου τις οποίες, προς το παρόν, δεν δύναμαι να τις μεταβιβάσω.

(αστειεύομαι, έτσι, αλλά αλήθεια δεν μπορώ).

Κέλσος

Τώρα για τις αγνές παιδικές ψυχές. Θίγεις ένα μεγάλο, ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ θέμα. Πράγματι, ΑΝ μπορούσαμε να ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ με τα μωρά, ειδικά τα ΝΕΟΣΑΡΚΟΥΜΕΝΑ - ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΑ, θα είχαμε να μάθουμε πολλά για το μυστήριο της ΖΩΗΣ & του ΘΑΝΑΤΟΥ.
Πάντως, αυτό το κλάμα του μωρού ΜΟΛΙΣ γεννιέται είναι σημαντικό. 'Οχι γιατί όπως μας λέει η ιατρική, τότε πέρνει την πρώτη ανάσα, ΑΛΛΑ κατα τη ταπεινή μου γνώμη, επιδή απο τον Κόσμο του Φωτός απ'όπου μας έρχεται η ΨΥΧΗ, βγαίνει σε ένα Κόσμο Σκοταδιού!!!

Παρατήρησα ότι χρησημοποιής και εσύ τον όρο "ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ". Θα ήταν ορθότερο να έλεγες "ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ", μιάς και αυτή είναι η προϊστάμενη αρχή της Ψυχής. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ είναι η προϊστάμενη αρχή στο Σώμα. Σε κάποιο άλλο τόπικ, έχουμε ανφερθεί πληρέστερα σε αυτό.

Πάντως η Λήθη που πολύ σωστά ανέφερες, την περνάμε ΟΧΙ όταν πεθαίνουμε αλλά όταν πρόκειτε να ΞΑΝΑΣΑΡΚΩΘΟΥΜΕ. Αυτός είναι και ολόγος που δεν φέρνουμε μαζί μας ΜΝΗΜΕΣ απο τον "Αλλο Κόσμο".

Συνέχισε να ερευνάς και μη μένεις σε ότι διαβάζεις, όλα αυτά θα μείνουν απλά ώς "βιβλιοσοφία" και θα είναι άχρηστα αν δεν ερευνήσεις απο μόνη σου τα "πράγματα", τα όποια πράγματα...

Καλώς όρισες και πάλι και περιμένουμε την ενεργή σου συμμετοχή και στα άλλα τόπικ των forums

Κέλσος

Ανοίξατε καταπληκτικό θέμα. Θέλω να σταθώ σε μια κουβέντα που είπε η φίλη Λία: αποθεματικό. Κάπου πήρε το αυτί μου ότι υπάρχει ένα είδος "αρχείου" στο οποίο καταγράφονται τα πεπραγμένα μιας ψυχής καθώς αυτή ζει διαδοχικές ζωές.Δεν θυμάμαι πώς λέγεται.Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο θα ήθελα να το μάθω.

Εφόσον σκοπός της μετενσάρκωσης είναι η τελειότητα, ΓΙΑΤΙ να μη θυμόμαστε τίποτα? Ξέρω που πηγαίνω (τουλάχιστον έτσι νομίζω),γιατί να μην ξέρω από πού έρχομαι???

Πάντως νομίζω ότι είναι δυνατόν να "ανατρέξουμε" στο αποθεματικό αυτό αν καταφέρουμε να αποκοπούμε ψυχικά από ότι μας βασανίζει στην παρούσα ζωή.Ίσως σε στιγμές έντονης συγκέντρωσης ή διαλογισμού ή προσευχής ή ότι άλλο μας γαληνεύει.Ή ίσως στα όνειρα...αλλά αυτό είναι σε άλλο topic.
Ισως κάποιες καταστασεις που είναι οικείες ή κάποια πρόσωπα που είναι σαν να τα ξέρουμε να είναι ¨κομμάτια" ή "στιγμιότυπα¨από μια προηγούμενη ζωή??
Περιμένω με ενδιαφέρον απόψεις και εμπειρίες σας...

""Ποιό ήταν το όνομά σου πρωτού γεννηθείς?¨¨

Στην θεοσοφία τα πεδία αυτά που κρατούν τις μνήμες των γεγονότων, ονομάζονται Ακασικά Αρχεία. Ο εγκέφαλος που κρατά τις μνήμες των αισθήσεών μας εξαφανίζεται με τον θάνατο και στην νέα γέννηση παίρνουμε νέο εγκέφαλο. Έτσι χάνονται οι εγκεφαλικές μνήμες. Αν τώρα μέσω των Ακασικών Αρχείων μπορούμε να θυμηθούμε προηγούμενες ενσαρκώσεις, αυτό θα ήταν καταστροφικό ψυχικά για τους περισσοτέρους ανθρώπους. Είναι η αγαθότητα και η αγάπη της φύσης που μας προφυλάσσει από αναμνήσεις που θα μας δημιουργούσαν σύγχυση και ψυχασθένειες στην νέα μας ενσάρκωση.

Φίλε μου Σκοτεινέ 'Αγγελε, σωστά αναφέρεις ότι σκοπός των ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ είναι η ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ.
Δεν αναφέρεις όμως, ΠΟΙΟΥ Η ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ;;;
Λέγοντάς σου πολύ πολύ περιληπτικά την διαδικασία ΣΑΡΚΩΣΗΣ θα καταλάβης την απάντηση απο μόνος σου.

Το ταξίδι του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ αποσπόμενο απο την ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ ΠΗΓΗ και κατερχόμενο τις ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ, σε κάποιο σημείο "ντύνεται ένα ένδυμα" που αποκαλούμε ΨΥΧΗ.
Τώρα το ΠΝΕΥΜΑ, επενδυμένο με τη ΨΥΧΗ, συνεχίζει τη κατάβαση μέσα στους "κόσμους- διαστάσεις", ώσπου φτάνει στην χαμηλότερη ή αλλιώς την εξωτερικότερη διασταση που δεν είναι άλλη απο την ΦΥΣΙΚΟΫΛΙΚΗ, όπου με τη ΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ στον κόσμο της ΥΛΗΣ, έχουμε έναν "ξαναγεννημένο" άνθρωπο.
Ο άνθρωπος αυτός καλήται να "ζήσει" τη ζωή του, να αντλίσει τις εμπειρίες του και να ξαναγυρίσει, ΟΧΙ στο δώματα που κατοικεί το ΠΝΕΥΜΑ, αλλά στα δώματα της ΨΥΧΗΣ.
Η ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ φίλε μου είναι η προσπάθεια να ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ ΜΟΝΙΜΑ ΠΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, στο Υπεράγιο δώμα του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, να ενωθεί ΚΑΙ ΠΑΛΙ με την ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ ΠΗΓΗ, της οποίας ΚΑΘΟΛΗ τη διάρκεια των διαρκών ΕΠΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΝ, πότε μα ποτέ δεν είχε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αποκοπεί!!!
Αυτά μας διδάσκει ο ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ.

Να και η απάντηση στην απορίας σου περί μνήμης.
Φαντάζεσαι τι ΜΑΡΤΥΡΙΑ θα περνούσε ο άνθρωπος, ΟΝΤΑΣ γνωρίζοντας ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ πλέον, απο που έχει έρθει;;;
Η θεία οικονομία σε όλο της το μεγαλείο.
Θα πρέπει λοιπόν (κατα τη γνώμη μου), να ΜΗΝ πιέζουμε καταστάσεις με "Αστρικά ταξίδια", με "Αναδρομές σε παλαιότερες σαρκώσεις μας", με οποιαδήποτε ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ του σώματος, ΕΑΝ πρωτίστος δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ τα αποτέλεσματα επάνω στη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και στον ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΑΣ, εγκυμονούνε κίνδυνοι σοβαροί.

Ελπίζω να πρόσθεσα και εγώ κάτι στο θέμα που έθεσες.

Κέλσος

Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο-συλλογισμό για το ότι δε θυμούμαστε προηγούμενες ενσαρκώσεις μας.
Ας παρομοιάσουμε τον κόσμο γύρω μας με μια θεατρική παράσταση. Εμείς, ο κάθε ένας απο εμάς είναι ηθοποιός. Αυτή τη στιγμή είμαστε μέρος μιας παράστασης. Αυτή η παράσταση έχει τον τίτλο "Τωρινή Ενσάρκωση" και είμαστε όλοι πρωταγωνιστές. Αυτό που έχει σημασία τώρα, είναι να είμαστε σωστοί στο ρόλο που έχουμε αναλάβει-διαλέξει( ή που μας έχουν αναθέσει). Μπορεί σε προηγούμενες παραστάσεις, να ήσουν ο Γιάννης-Αγιάννης, ο Ηρακλής, ο Κολόμβος, αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχει καμμιά σημασία. Το σημαντικό τώρα είναι ο ρόλος που ενσαρκώνεις, εσύ , εγώ, ο καθένας απο εμάς. Το να προσπαθείς, στο μέσο αυτής της τωρινής παράστασης να θυμηθείς τι ρόλο "έπαιζες" στη προηγούμενη, μόνο σύγχηση μπορεί να φέρει.

Εξάλλου, πιστεύω πως υπάρχει κάποιος πάρα πόλύ καλός λόγος που δεν θυμόμαστε προηγούμενες ζωές. Μην με ρωτήσετε ποιός, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά όταν προχωράς σε ένα δρόμο πρέπει να κοιτάς μπροστά για να βλέπεις που πάς και όχι πίσω.

Βέβαια, όχι ότι δεν θα με ενδιέφερε να κοιτάξω πίσω απο τη δική μου πλάτη, όμως ούτως ή άλλως προσωπικά δεν έχω τη δυνατότητα. Αλλά.... ας μην ξεχνούμε και τη γυναίκα του Λώτ τι έπαθε κοιτάζοντας πίσω.

Όλο το μεγαλείο της ανθρώπινης ενσάρκωσης κρύβεται-πιστεύω-στη παραβολή του Ασώτου. Ο Άνθρωπος, αφήνοντας το παλάτι του πατέρα του (τον ουρανό), ξοδεύει όλη του τη περιουσία σε γήινες απολαύσεις, μέχρις ότου συνειδητοποιά πως η θέση του είναι στο σπίτι του πατέρα του. Μετά απο αυτή τη κατρακύλα ξαναβρίσκει τη θέση του μαζί με όλη τη σοφία που μάζεψε και συμπληρώνει τον κύκλο των ενσαρκώσεων παίρνοντας μάλιστα και ένα δαχτυλίδι σαν δώρο της επιστροφής.

Κλείνωντας, θα ήθελα να αντιπαραβάλω σε αυτό που είπε ο φίλος DarkAngel ""Ποιό ήταν το όνομά σου πρωτού γεννηθείς?¨¨ το

Ποιό είναι το όνομα αυτού του "ηθοποιού" που "με" υποδύεται ?????

Φίλε Κέλσο, το ΓΝΩΘΙΣ ΕΑΥΤΟΝ είναι ένα απο τα πιο δύσκολα πράγματα νομίζω.....

Αντρέας.

Να σε συγχαρώ για τις συγκροτημένες σου απόψεις πάνω σε αυτό το δύσκολο ζήτημα και για τις πολύ εύστοχες παρατηρήσεις σου με τον αποσυμβολισμό της παραβολής του Ασώτου (αλήθεια αυτό το γεγονός με το δακτυλίδι υπάρχει στα επίσημα κείμενα, γιατί δεν το θυμάμαι;) αλλά και με την ερμηνεία της μεταμόρφωσης σε στήλη άλατος της γυναίκας του Λωτ.

Ναι φίλε μου και εγώ έτσι τον αντιλαμβάνομαι, άλλωστε σε κάποιο άλλο τόπικ κάνω μια νύξη στο θέμα και αν μη τι άλλο το συνδέω με την Δελφική εντολή, ΓΝΩΘΙΣ ΕΑΥΤΟΝ.

Κέλσος

όπως είπα και σε άλλο τοπικ,είμαι φιλη Darkangel_78!!!

Κέλσος

Μήπως από την στιγμή που γεννιόμαστε αρχίζουμε να πεθαίνουμε και από την στιγμή που πεθαίνουμε αρχίζουμε να γεννιόμαστε;

Μήπως το δένδρο που βλέπουμε μπροστά μας να φυτρώνει είναι η συνέχεια αυτού που προυπήρχε και που νίκησε την φθορά μέσα από τον σπόρο στον οποίον έκλεισε τον εαυτό του;

Μήπως αλλάζουμε τα ρούχα μας όταν δεν βαστάνε πλέον το μεγάλωμά μας;

Μήπως εξευτελίζουμε την Αυτοσυνείδησή μας θεωρώντας την σκλάβα της προσωπικότητάς μας;

-Που πάει η φλόγα από το κερί όταν φυσήξουμε και την σβήσουμε;
-Γυρνάει από εκεί που ήρθε.

Από εκεί ήρθαμε εμείς και εκεί θα ξαναπάμε.

Απλώς αυτό που η κάμπια ονομάζει το "τέλος του κόσμου", ο Δημιουργός το ονομάζει πεταλούδα.

Συνεχίζοντας τη συζήτηση, θα ήθελα να αναφερθώ στον λεγόμενο Δεύτερο Θάνατο. Μετά το τέλος της φυσικής ζωής, περνούμε κάποιο απροσδιόριστο διάστημα σε ένα πεδίο, ανάλογο της ζωής που ζήσαμε στον υλικό κόσμο. Εκεί παραμένουμε για να πάρουμε ίσως τα διδάγματα αυτής της ζωής και μετά έρχεται η αποχώρηση του Εαυτού απο την προσωπικότητα, επιστρέφωντας σε αυτό που είμαστε πραγματικά. Σε αυτά τα πεδία βρίσκεται ο προσωπικός παράδεισος και κόλαση του κάθε ενός μας. Όσο πιο σωστή ζωή ζήσαμε, τόσο πιό ψηλό και φωτεινό είναι το πεδίο (ουρανός) που βρισκόμαστε. Ο Χριστός πάνω στο σταυρό που βρισκόταν είπε στον ένα ληστή : "Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσαι μετ' εμού εν τω παραδείσω" .

Μετά λοιπόν το δεύτερο θάνατο χάνουμε την προσωπικότητα που είχαμε στη τελευταία ενσάρκωση και επιστρέφουμε πίσω απο εκεί που ξεκινήσαμε για να ετοιμαστούμε για την επόμενη μας "αποστολή".
Κάθε ενσάρκωση, είναι σαν ένα δάχτυλο του χεριού. Κανένα δάχτυλο απο μόνο του δεν αποτελεί το χέρι-αυτό που πραγματικά είμαστε-και ένα χέρι είναι μόνο ένα μέλος απο τα πολλά του Ανθρώπου .

Επίσης, άν δεχτούμε πως πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος ζούσε 500 μέχρι και 1000 χρόνια, θα καθυστερούσε ή θα επιταχυνόταν ο κύκλος της επιστροφής στο Θείο ;;; Θα υπήρχε περισσότερο πνευματικό όφελος, ή θα γινόταν "κατάχρηση" του χρόνου ζωής προς υλικά επιτεύγματα ;

Και ακόμα, τι εξυπηρετούν μέσα στο κύκλο των ενσαρκώσεων μας τα γηρατειά ; ( όσοι είμαστε "τυχεροί" να τα προλάβουμε, πριν μας προφτάση το Τέλος του δικού μας Κόσμου). Είναι μήπως μια ύστατη ευκαιρία διόρθωσης μιας λάθος στάσης ζωής, μια ευκαιρία για περισσότερη σκέψη, ή απλά ένα βασανιστικό μάθημα να βλέπεις τα νειάτα σου και την ωραιότητα σου να χάνονται και να τρομάζεις καμμιά φορά μπροστά στο καθρέφτη απο αυτό τον άγνωστο που βλέπεις...που νόμιζες πως είναι εσύ αλλά εσύ έχεις άλλη ανάμνηση του ποιός είσαι. Μήπως είναι για να δούμε πως ούτε η εικόνα του νέου, ούτε η εικόνα του γέρου είναι αληθινή ;;; Πως η πραγματική μας εικόνα, το αληθινό μας είδωλο του καθρέφτη είναι έξω απο τον υλικό κόσμο ;;;

Αγαπητέ Thoth, συμφωνώ με αυτο που λες για τις εποχές, ο αέναος κύκλος τους, είναι και αυτός ένα μέρος του αέναου κύκλου της ζωής, μέρος του οποίου είναι και η δική μας παρουσία σε αυτή τη ζωή. Μήπως όμως αυτός ο κύκλος δεν είναι πραγματικά αέναος ως φαντάζει στα δικά μας μάτια, αλλά κάποια στιγμή θα έρθει ένα τέλος στις διαδοχικές μας ενσαρκώσεις ; Και αν ναι, πότε, με την επιστροφή όλων των χαμένων παιδιών, ή μήπως υπάρχει κάποιο "πλήρωμα του χρόνου" όπου όποιος προλάβει, πρόλαβε, και tough luck για τους υπόλοιπους ;

Απόλογούμαι αν έχω ξεφύγει σε κάποια σημεία απο το θέμα.

Αντρέας.

quote:

---

Επίσης, άν δεχτούμε πως πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος ζούσε 500 μέχρι και 1000 χρόνια, θα καθυστερούσε ή θα επιταχυνόταν ο κύκλος της επιστροφής στο Θείο ;;; Θα υπήρχε περισσότερο πνευματικό όφελος, ή θα γινόταν "κατάχρηση" του χρόνου ζωής προς υλικά επιτεύγματα ;

---

Πολύ μυστηριώδες το μήνυμά σου. Τον Μαρσύα τον έγδαρε ο Απόλλωνας αφού πρώτα τον νίκησε σε διαγωνισμό μουσικής. Εσένα ποιος σε "έγδαρε" συμβολικά (μάλλον όχι η... Εφορία); Και γιατί ζούσες στο σκοτάδι; Και πως "δένουν" όλα αυτά με τον Μαρσύα;

Και οι απορίες μου συνεχίζονται. Λες ότι οι ψυχές καταλαμβάνουν το ανθρώπινο σώμα. Ποιο ανθρώπινο σώμα; Ένα ανθρώπινο σώμα γίνεται...διάδρομος προσγειώσεως για τις ψυχές;

Τι εννοείς ότι αυτήν την φορά θα αφομοιωθεί η γνώση στον άνθρωπο σαν ολότητα; Ποια γνώση; Ποια ολότητα; Τι είχε γίνει, δηλαδή, την προηγούμενη φορά;

Όπως καταλαβαίνεις μου έχεις δημιουργήσει πολλά ερωτήματα, οπότε θα περιμένω διευκρινήσεις για να πάρω και εγώ κάποια πιο συγκεκριμένη θέση.

quote:

---

...Όπως καταλαβαίνετετε δεν πιστεύω στη μετενσάρκωση.Πιστεύω όμως στην αθανασία της ψυχής και θεωρώ πιθανό να συντονιστεί μία "παλιά ψυχή" με μία "καινούργια",απόκυμα του συντονισμού αυτού βέβαια είναι η μετενσάρκωση,από'κει και πέρα συμβαίνουν τα αυτονοήτα...

---

Βέβαια, όχι ότι δεν θα με ενδιέφερε να κοιτάξω πίσω απο τη δική μου πλάτη, όμως ούτως ή άλλως προσωπικά δεν έχω τη δυνατότητα. Αλλά.... ας μην ξεχνούμε και τη γυναίκα του Λώτ τι έπαθε κοιτάζοντας πίσω.

Αλήθεια, αν εμπεδώσουμε την διαδικασία της Μετενσάρκωσης, εννοώ για τους ΣΚΟΠΟΥΣ που εφαρμόζεται, κατα την γνώμη μου ΙΣΩΣ να αντιληφθούμε το μεγάλου μυστήριο της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ...

Κέλσος

Ο Θεός Υπάρχει μέσα στο Αιώνιο Τώρα.

Με αυτές τις σκέψεις, είναι δυνατό η επόμενη ενσάρκωση οποιουδήποτε να γίνη σε χρόνο που εμείς ονομάζουμε παρελθόν ;;;; (π.χ. στο Μεσαίωνα, ή στην αρχαία Ελλάδα; )

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr