Και αντί να αναλογιζόμαστε γιατί φτάνουμε σε αυτό το σημείο και να σκεφτόμαστε μήπως έχουμε κάποιο άδικο κι εμείς,πεισμώνουμε ακόμα περισσότερο σε αυτό που θέλουμε και πιστεύουμε.

Πάντα όμως σε μια αντιπαράθεση θα υπάρχει ο "λιγότερο εγωιστής" που θα οπλιστεί με το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη.Αλλά αυτή η λέξη πώς άραγε να ακούγεται στα αφτιά αυτού από τον οποίον ζητείται η συγχώρεση;

Όταν τσακωθώ μαζί σου αγαπητέ αναγνώστη επειδή εν τέλει συμμερίζομαι κάποια από τα λόγια σου,επειδή βρίσκω ένα δίκιο σε σένα,επειδή τέλος πάντων δε θέλω να σε πολεμάω αλλά να σε έχω δίπλα μου,εσύ τι νιώθεις;Πώς με δέχεσαι;Ως συνοδοιπόρο που μαζί με ήρεμη κουβέντα και αμοιβαίες υποχωρήσεις θα φτάσουμε πιο κοντά στην αλήθεια ή ως έναν υποτελή εξαρτημένο που υποτάσσεται στην ανωτερότητα της αντίληψής σου;
Όταν μου λες "σε συγχωρώ" εννοείς πως με θες δίπλα σου ή από κάτω σου;

Είσαι διατεθειμένος να αφήσεις το μελανό αυτό σημείο να φύγει με τη συγχώρεση που μου δίνεις και να είναι μόνο μια ανάμνηση ή θεωρείς ότι από τούδε και στο εξής μου επιβλήθηκες ως νικητής,κατακτητής,κυρίαρχος και γω απλά έκανα φανερή την εξάρτησή μου πάνω σου.Η συγχώρεση τελικά είναι τρόπος για να χαλαρώσεις το λουρί του εγωισμού ή για να το σφίξεις ακόμα περισσότερο;

Αυτά τα γράφω όντας τέρας εγωισμού αλλά και έχοντας ζητήσει πολλές συγγνώμες που δεν ξέρω αν άξιζαν.Κάθε συμμετοχή σας ευπρόδεκτη φίλοι μου.

quote:

---

Κάθε αντιπαράθεση μεταξύ ανθρώπων κρύβει είτε επιφανειακά είτε σε βάθος τον εγωισμό του εκπροσώπου κάθε άποψης ή επιθυμίας.Οι επιθυμίες συγκρούονται και αποτύπωση αυτής της σύγκρουσης στον κόσμο μας υπάρχει και είναι οι τσακωμοί,οι καβγάδες και οποιοσδήποτε άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε εύκολα να χαλάσουμε τις καρδιές μας.

Και αντί να αναλογιζόμαστε γιατί φτάνουμε σε αυτό το σημείο και να σκεφτόμαστε μήπως έχουμε κάποιο άδικο κι εμείς,πεισμώνουμε ακόμα περισσότερο σε αυτό που θέλουμε και πιστεύουμε.

Πάντα όμως σε μια αντιπαράθεση θα υπάρχει ο "λιγότερο εγωιστής" που θα οπλιστεί με το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη.Αλλά αυτή η λέξη πώς άραγε να ακούγεται στα αφτιά αυτού από τον οποίον ζητείται η συγχώρεση;

Όταν τσακωθώ μαζί σου αγαπητέ αναγνώστη επειδή εν τέλει συμμερίζομαι κάποια από τα λόγια σου,επειδή βρίσκω ένα δίκιο σε σένα,επειδή τέλος πάντων δε θέλω να σε πολεμάω αλλά να σε έχω δίπλα μου,εσύ τι νιώθεις;Πώς με δέχεσαι;Ως συνοδοιπόρο που μαζί με ήρεμη κουβέντα και αμοιβαίες υποχωρήσεις θα φτάσουμε πιο κοντά στην αλήθεια ή ως έναν υποτελή εξαρτημένο που υποτάσσεται στην ανωτερότητα της αντίληψής σου;
Όταν μου λες "σε συγχωρώ" εννοείς πως με θες δίπλα σου ή από κάτω σου;

Είσαι διατεθειμένος να αφήσεις το μελανό αυτό σημείο να φύγει με τη συγχώρεση που μου δίνεις και να είναι μόνο μια ανάμνηση ή θεωρείς ότι από τούδε και στο εξής μου επιβλήθηκες ως νικητής,κατακτητής,κυρίαρχος και γω απλά έκανα φανερή την εξάρτησή μου πάνω σου.Η συγχώρεση τελικά είναι τρόπος για να χαλαρώσεις το λουρί του εγωισμού ή για να το σφίξεις ακόμα περισσότερο;

Αυτά τα γράφω όντας τέρας εγωισμού αλλά και έχοντας ζητήσει πολλές συγγνώμες που δεν ξέρω αν άξιζαν.Κάθε συμμετοχή σας ευπρόδεκτη φίλοι μου.

---

Πολύ όμορφο και ιδιαίτερο θέμα φίλε Προμηθέα , ελπίζω να τύχει της ανάλογης αντιμετώπισης που του αρμόζει και να υπάρξουν τοποθετήσεις τέτοιες που θα λυτρώσουν όλους μας απο τον ασφυκτικό κλοιό όλων των περίφημεων ιδεών που μας έχουν "αλώσει" απ'άκρου σ'ακρη...και πο εμφανίζονται ως το "είναι" μας...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

quote:

---

Είσαι διατεθειμένος να αφήσεις το μελανό αυτό σημείο να φύγει με τη συγχώρεση που μου δίνεις και να είναι μόνο μια ανάμνηση ή θεωρείς ότι από τούδε και στο εξής μου επιβλήθηκες ως νικητής,κατακτητής,κυρίαρχος και γω απλά έκανα φανερή την εξάρτησή μου πάνω σου.Η συγχώρεση τελικά είναι τρόπος για να χαλαρώσεις το λουρί του εγωισμού ή για να το σφίξεις ακόμα περισσότερο;

---

Πολύ ευαίσθητο θέμα αλλά και πόσο αλήθεια ανθρώπινο μα και σχεδόν σύνηθες φαινόμενο ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις, η συγνώμη και η συγχώρεση, ο εγωϊσμός μα και η αξιοπρέπεια...!!!!

promitheus90,
η αλήθεια είναι πως πριν λίγο καιρό βρισκόμουν και εγώ μπροστά σε "παρόμοιες" σκέψεις που με ταλαιπώρησαν και ενώ έπραξα σύμφωνα με τις αποφάσεις που πήρα για θέματα που με ταλάνιζαν για κάμποσο καιρό, μπορώ να πω πως ακόμα και τώρα δεν έχω ησυχάσει εντελώς από αυτές!!

Η συγχώρεση/συγνώμη μπορεί να δοθεί χωρίς να μιλήσει κάποιος για αυτή, τα έργα είναι αυτά που "σφραγίζουν" την αλήθεια των όσων έχουν ή και δεν έχουν λεχθεί, μα κάποιες φορές ίσως χρειάζεται να ειπωθεί και η "συγνώμη"!!!

Είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας σαν άνθρωποι μέσα στις σχέσεις μας και τόσο παράξενα φαιρόμαστε κάποιες φορές που και εμείς οι ίδιοι ξαφνιάζουμε τους εαυτούς μας πότε πότε!!!
Νομίζω πως η ειλικρίνεια είναι ένα σπουδαίο μάθημα που θα πρέπει νε έχουμε πάρει!!

Πολύ ωραίο και ευαίσθητο θέμα άνοιξες...
αυτά είχα να πω προς το παρόν, θέλω να πιστεύω πως θα ακουστούν κ άλλες φωνές στο παρόν τόπικ..

THE TRUE REVOLUTION IS IN MIND

Αγαπητή simori,

Γενικά αυτό το θέμα σκεφτόμουν μια βδομάδα αν θα το ανέβαζα.Η αλήθεια είναι ότι εν τέλει η πλειοψηφία των θεμάτων που ανοίγουν σχετίζονται με τον εγωισμό ή σε αυτόν καταλήγουν.

Δεν μπορώ να πω ότι έχω ξεκάθαρη άποψη επί του θέματος.Κυρίως το ανέβασα για να προβληματιστούν όσοι το διαβάσουν.Είναι μια άλλη διάσταση αυτή της συγχώρεσης που δεν ξέρω αν τη σκεφτόμαστε συχνά.Ωστόσο είμαι σε φάση που δε με απασχολεί αυτό το θέμα στην προσωπική μου ζωή και μπορώ να το δω πιο νηφάλια,θα προσπαθήσω τουλάχιστον.Αν και έχω βρεθεί σε όλες τις θέσεις αυτού του παιχνιδιού(νικητής.νικημένος,εξαρτημένος,να ζητάω συγχώρεση,να θέλω να ξεχάσω,κλπ),συνήθως με πιάνω να μη θέλω να μου ζητούν συγγνώμη.Νομίζω ότι όταν έχουν φτάσει εκεί τα πράγματα,ό,τι ήταν να γίνει έγινε,το γυαλί έχει ραγίσει που λέμε...

Ελπίζω να τα ξαναπούμε...

Συγγνώμη πχ διότι σου είπα ψέμματα ή διότι σε εξαπάτησα...ή σου έκανα "κακό"..???

Τι και γιατί , κάποιος θα ζητούσε συγγνώμη...
Αν ας πούμε , αντί για συγγνώμη έλεγε "λάθος μου" πόση διαφορά αυτό άραγε έχει απο την "συγγνώμη"..???

Τι κρύβει απο πίσω η συγγνώμη και εντός του του κάθε ανθρώπου , μέσα στην ψυχή του..???

Μήπως φόβο και ενδεχόμενο κίνδυνο , απο αυτόν που αδίκησε ή έβλαψε ή οτιδήποτε άλλο..???

Αλλά το "συγγνώμη" πόση αξία έχει αν δεν συνοδεύεται και απο εκείνες όλες τις πράξεις αποκατάστασης της ενδεχομένης ζημιάς που υπέστη κάποιος εξ'αιτίας μας..???

Προβάλλει απλά την οδύνη -ενδεχομένως- ή τις ενοχές κάποιου για επιμέρους πράξεις του και για τις οποίες δεν αισθάνεται καλά ???

Αλλα και αν κάποιος ζητήσει πχ συγγνώμη απο κάποιον -να το δούμε ως γεναιότητα ψυχής- πόση αξία μπορεί αυτή η συγγνώμη ή καλύτερα πόσο την αξίζει ο απέναντί μας , εφόσον την χρησιμοποιήσει για να ενοχοποιήσει ή να επιβάλλει μετέπειτα τις απόψεις του..???

Συγγνώμη απέναντι σε τι τελικά???
Απέναντι σε μια λάθος θέση μου , που σε πλήγωσε..επειδή δεν ήταν συντονισμένη με το δικό σου σύστημα αναφοράς ή σε μια κακόβουλη πράξη μου..???

Δεν αρκεί το "λάθος μου" ...θα πρέπει να ζητήσω και "συγχώρεση"...???

Απο την άλλη μεριά , υπάρχει το "κακόβουλο λάθος" που έγινε επι τούτου -να βλάψω κάποιον- και το "εκ παραδρομής λάθος"...και αν έγινε "εκ παραδρομής" θα πρέπει να ζητήσω συγγνώμη και απο ποιόν ???

Απο τον αλάθητο απέναντί μου..???

Σκέψεις απλές..."συγγνώμη που σ'αγάπησα πολύ" , δεν ξέρω ν'αγαπώ όμως πιο λίγο...

http://www.youtube.com/watch?v=VZXc2sr7q1s

Συγγι-γνώσκω...σε αυτήν την έννοια , μπορούμε να συζητήσουμε πολλά και έχω την αίσθηση , ότι είναι πληρέστερη ως έννοια αποδίδοντας καλύτερα το νόημα του τι εν-νοείται κάθε φορά που εκφέρεται η συγκεκριμμένη λέξη....

Συγγι-γνώσκω...σημαίνει γνωρίζουμε μαζί...
Άρα μπορούμε να πούμε ότι απολαμβάνει και ενεργοποιείται ως έννοια εκ μέρους και των δυο ή περισσοτερων μερών και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η γνώση απ'ολους μιας κατάστασης ...!!!

Νομίζω ότι το "σου ζητώ συγγνώμη,συγχώρεσέ με,λάθος μου" είναι ένα και το αυτό.Δηλώνουν τη μετάνοια και πιο καλά την υποχώρηση,ότι ξέρεις "δε συμφωνώ με αυτό που λες-πιστεύεις-θέλεις,αλλά για να μην χαλάσουν οι καρδιές μας καθ'ότι σε εκτιμάω-αγαπάω και και και...ε,υποχωρώ).Ουσιαστικά,πιστεύω πως υποβιβάζουμε τα δικά μας πιστεύω για χάρη μιας γενικής ειρήνης που εμείς έχουμε ή νομίζουμε ότι έχουμε ανάγκη για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Μου έχει συμβεί να έρχομαι σε διαφωνία με έναν άνθρωπο για πολιτικά και από εκεί να δημιουργείται μια ψύχρα ανάμεσά μας που πριν δεν υπήρχε.

Ή πόσες φορές,μετά από μια λογομαχία με ένα αγαπημένο σας άτομο σας πνίγουν οι τύψεις ακόμα κι αν έχετε δίκιο ή τέλος πάντων δεν πείθεστε από τον αγαπημένο σας καθ'όλα τα άλλα αντίπαλο;

Αφήνω βέβαια ξέχωρη την περίπτωση που απλά έχουμε κάνει εμείς την χοντράδα μας και οφείλουμε να ζητήσουμε όντως συγγνώμη.

Αλλά στις προηγούμενες περιπτώσεις Εαρινέ,νομίζω ότι το να ζητάς συγγνώμη ή το να πεις ήμουν λάθος έχει μια γενναιότητα και μια ειλικρίνια που όταν δε γίνει σεβαστή από τον αποδέκτη ε...εκεί κάπου φανερώνεται και ο "κακός" της υπόθεσης,πιο συγκεκριμένα αυτός που θέλει να επιβληθεί.

quote:

---

Καλησπέρα!

Νομίζω ότι το "σου ζητώ συγγνώμη,συγχώρεσέ με,λάθος μου" είναι ένα και το αυτό.Δηλώνουν τη μετάνοια και πιο καλά την υποχώρηση,ότι ξέρεις "δε συμφωνώ με αυτό που λες-πιστεύεις-θέλεις,αλλά για να μην χαλάσουν οι καρδιές μας καθ'ότι σε εκτιμάω-αγαπάω και και και...ε,υποχωρώ).Ουσιαστικά,πιστεύω πως υποβιβάζουμε τα δικά μας πιστεύω για χάρη μιας γενικής ειρήνης που εμείς έχουμε ή νομίζουμε ότι έχουμε ανάγκη για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Φίλε μου καλησπέρα...
Θεωρώ , ότι ο αμοιβαιος σεβασμός και η κατανόηση των θέσεων του ενός προς τον άλλο , προϋποθέτει την ύπαρξη και συνεύρεση "ανεξαρτήτων ανθρώπων" που δεν εξαρτώνται απο κώδικες πεποιθήσεων και επιμέρους ιδεολογιών αλλα αξιολογούν τον σύνανθρωπό τους απο τις εν γένει συμπεριφορές και πράξεις του...
Και προσωπικά να θεωρήσω , ότι όντως ένας άνθρωπος έκανε ένα λάθος -δεν αναφέρομομαι σε σκόπιμο και κακοήθες- θεωρείς ότι θα πρέπει αυτός ο άνθρωπος να δηλώσει μετάνοια για το λάθος του ???

..και απο την άλλη μεριά αυτό τι θα επιφέρει δηλαδή..σαν τί..???
Την ικανοποίηση του άλλου , ότι δηαλαδή εκείνος "κερδισε" και εμφανίσθηκε ως ο "σωστός" και ο απέναντί του ο "λάθος"...και αυτό θα τον ικανοποιήσει ???

Το "συγγι-γνωσκω" δεν είναι μια απλή έννοια-λέξη αλλα εμπεριέχει πολλά στοιχεία .... και πολύ σοφία...εν αντιθέσει προς το "συγχωρώ"...

Συγγιγνώσκω σημαίνει ... γνωρίζω...συμμετέχω...αφουγκράζομαι όχι μόνο νοητικά αλλα και συναισθηματικά και αυτό επιφέρει την αναφερόμενη ως "μέθεξη" δηλαδή επιφέρει το "εν-είναι" ανάμεσα σε δυό ανθρώπους και καλωσορίζει την "καθιέρωση του εμείς" δηλ την αμοιβαία και απόλυτη εμπιστοσύνη...

Σε αυτό το επίπεδο λοιπόν -κατα την γνώμη μου- δεν θα υπάρξει η ανάγκη για αναζήτηση "συγγνώμης και συγχώρεσης" , διότι το οτιδήποτε θα αποδοθεί σε ανθρώπινη παρερμηνεία και άδολο λάθος .... και θα επιφέρει κατάθεση ψυχής στην εκφορά του λόγου και στην επικοινωνία..αλλα και σεβασμό μαζί με κατανόηση στον απέναντί μας!

Έχω την αίσθηση , ότι ο συγκροτημένος άνθρωπος ... ο άνθρωπος που γνωρίζει τα του εαυτού του ... ο άνθρωπος που έχει αντιληφθεί τα λάθη του αλλα και το δικαίωμά του στο λάθος -ως άνθρωπος-και τις λογικές αδυναμίες του -ως άνθρωπος- ...ουδέποτε θα απαιτήσει την συγγνώμη απο κάποιον απέναντί του και προσωπικά θεωρώ , ότι η συγγνώμη -αν πρέπει να ζητηθεί- θα πρέπει απο τον ίδιο τον εαυτό μας και μόνον...διότι τότε επέρχεται μετα-ΝΟΗΣΗ και όχι μετάνοια που κατα την γνώμη μου είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα..

Ωστόσο θα ήθελα και την δική σου άποψη Προμηθέα...

---

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Κακόηθες ή όχι το λάθος στο οποίο αναφέρομαι γεννιέται μέσα στην αντιπαράθεση,στον τσακωμό και τέλος στη μάχη επί προσωπικού όπου εκεί κρίνονται φιλίες,σχέσεις,συνεργασίες και γενικά διακυβεύονται πολλές κοινωνικές μας συμβάσεις οι οποίες νομίζουμε ότι επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή μας.

Μπες σε δύο πλευρές Εαρινέ.Σε αυτήν που ζητά και σε αυτήν που θα δεχτεί ή όχι τη συγγνώμη.Νομίζω ότι μιλάμε για δύο διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις.Η μία είναι του κλαμμένου κουταβιού για να το πω υπερβολικά-υπερβολικά.Η άλλη είναι η θέση ισχύος όπου ένα ναι ή ένα όχι κρίνει πολλά.Πιστεύω ότι είναι Νόμος σε κάθε αντιπαράθεση να υπάρχει ο νικητής και ο χαμένος.Αν κάνεις την αντιστοιχία τι σου βγαίνει ως αποτέλεσμα;Άρα,μήπως το λάθος μου,το mea culpa,το παρντόν βρε αδερφέ,είναι το τρόπαιο της μάχης,το λάφυρο για το νικητή;

Δεν πραγματεύομαι καθόλου δεοντολογικά το θέμα αλλά εντελώς πραγματιστικά εφορμώντας μόνο από προσωπικές μου παρατηρήσεις.Από αυτό καταλαβαίνεις βέβαια ότι στην περίπτωση της συγγνώμης το βάρος πέφτει πιο πολύ στο "νικητή" ο οποίος οφείλει να δει μήπως αυτός έπρεπε να κάνει την υποχώρηση,να κατανοήσει καλύτερα τον "λαθόντα" και τις προθέσεις του,να συν-γνώσει-φωνήσει μαζί του.

Επίσης ναι,το λάθος για μένα είναι λάθος αν το θεωρώ εγώ λάθος.Είμαι άξιος κριτής μόνο του εαυτού μου γι'αυτό στις αντιπαραθέσεις είμαι αυτός που θα κάνει πίσω όταν βλέπω ότι ο άλλος δεν παίρνει από λόγια.Προσωπικά βέβαια δεν μου έχει ζητηθεί ποτέ συγγνώμη(μάλλον ήμουν πολύ λάθος στη ζωή μου )για σοβαρά πράγματα αλλά και αν μου ζητούσε κάποιος μάλλον θα είχαμε φτάσει στο απροχώρητο οπότε κάποιοι καλά έκαναν και δε μου ζήτησαν.Γενικά δεν έχω αυτή τη θέληση να μου ζητούν κάτι τέτοιο επειδή νομίζω ότι ακριβώς τότε υπάρχει πρόβλημα το οποίο δε λύνεται ίσως.

Απαλλαγμένοι από εγωισμό όπως λες,δεν έχουμε ανάγκη συμμετοχής σε όλη αυτή τη διαμάχη νικητή-νικημένου κλπ όπως επίσης και τους κώδικες πεποιθήσεων και επιμέρους ιδεολογίες που λες.Αλλά αν ήταν έτσι κάθε πόσο θα μιλούσες εκτός esoterica;-λέμε τώρα...

Τέλος,η μετάνοια-μετανόηση δικιά μας υπόθεση είναι όπως και το όλο παιχνίδι άλλωστε.Γιατί εμείς αποφασίζουμε για το αν πραγματικά κάναμε λάθος,για το αν θα αφήσουμε τους άλλους να μας πείσουν ότι κάναμε λάθος,εμείς αποδεικνύουμε την ενοχή ή την αθωότητά μας και εμείς ζητάμε συγγνώμη ή διαλέγουμε να τη δεχθούμε ή όχι.Αλλά όλα ξεκινούν από την κατάσταση της ψυχής και το πώς είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Ελπίζω να έγινα αρκετά κατανοητός,να πέτυχα τις απορίες σου και να βοήθησα γενικά.

Καληνύχτα και καλή ξεκούραση..!!!

Έχουμε ακούσει κάποιους που λένε πολύ συχνά τη φράση: "από τότε που βγήκε το συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο".
Εδώ είναι μία αναφορά για μία συγκεκριμένη συμπεριφορά, δίνοντας την εντύπωση πως κάποιοι νιώθουν αδικημένοι και πλέον αρνούνται να συγχωρέσουν, δηλαδή να "κατανοήσουν" ή να "αντιληφθούν" τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, ή και τη τάση να συγχωρούν μόνο και μόνο γιατί κάποιος το ζητάει, ή γιατί έχουνε τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση που κολακεύονται μόνο στο άκουσμα της λέξης.

Έτσι τελικά το "εγώ" έχει πολλούς τρόπους να επιβληθεί και μπορεί πολύ εύκολα να αφορά κάποιον και από τις δύο πλευρές, δηλαδή και εκείνου που τη δέχετε και εκείνου που τη ζητάει, αλλά η συγνώμη είναι ένας τρόπος για να ζητήσουμε κατανόηση από κάτι που θεωρήσαμε λάθος απέναντι στον άλλον, λ.χ. "συγνώμη που ήμουν απότομος αλλά ήμουνα θυμωμένος",και από τη άλλη για να ζητήσεις συγνώμη θα πρέπει να έχεις ο ίδιος γνώση για να δεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια του άλλου, έστω κ κατόπιν "εορτής".

Όταν δεν μπορείς να κατανοήσεις τη συμπεριφορά ή τη πράξη κάποιου, δεν μπορείς να συγχωρέσεις και αν από φόβο μη χάσεις κάποιον ή ίσως αδικήσεις τον άλλον και εμμέσως τον εαυτό σου, τότε με το καιρό πιστεύω πως θα αισθανθείς πως υπάρχει κάτι που δεν έχει ξεκαθαρίσει μέσα σου.

Κάτι άλλο που περιμένουμε από κάποιον που έχουμε δεχτεί τη συγνώμη του είναι η αποφυγή της επανάληψης της ίδιας συμπεριφοράς.

Προσωπικά δεν έχω συγχωρέσει ποτέ κανέναν, με την έννοια αυτή.
Μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις υπάρχει πάντα το κριτήριο και φυσικά ο ανθρώπινος παράγοντας. Όταν συσχετιζόμαστε με ανθρώπους έχοντας πολύ κοντικές σχέσεις, φιλικές ή ερωτικές, που έχεις βιώσει πολλά πράγματα με αυτούς και δοκιμασίες, δεν μπορείς παρά να συγχωρείς ακόμα και αν δεν σου έχει ζητηθεί να το κάνεις, το θέμα περιπλέκεται όταν μπαίνει το "εγώ" με την γενική έννοια του όρου και όχι απαραίτητα ως εγωισμός ή επιβολλή αλλά και με την έννοια του "ενδιαφέροντος" και "σεβασμού" απέναντι στους ανθρώπους που έχεις επιλέξει να είναι κοντά και κατ' επέκταση του εαυτού σου.

Είμαι της άποψης πως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να επιβληθεί ή για να προσπαθήσει να επιβληθεί κάποιος σε κάποιον άλλον και όχι απαραίτητα αποφεύγοντας να πει "συγνώμη", λέγετε πως "όλα είναι θέμα σερβιρίσματος"!!

Από την άλλη είναι λίγα τα πράγματα τα οποία δεν "συγχωρούνται" όπως επίσης λίγα είναι αυτά που δεν ξεχνιούνται, μέσα σε αυτά σίγουρα η έλλειψη ενδιαφέροντος και σεβασμού.

Η εμμονή στην θέση μας,όποια κι αν είναι λειτουργεί σε μια πρώτη φάση ως εμπόδιο για την κατανόηση που λες.Δεν μπορώ να μοιραστώ δλδ μια άλλη αλήθεια εκτός της δικιάς μου ούτε για λίγο έστω.Γι'αυτό συνήθως η συγγνώμη που θα μου ζητηθεί θα αποτελέσει μια νίκη για μένα και τις θέσεις μου...ότι δλδ υπερίσχησα.Και μάλιστα αν σε συγχωρέσω και εμφανιστεί πάλι στο προσκήνιο καβγάς θα στο θυμίσω εκείνο το σκηνικό για να σου δείξω ότι ξέρεις,έχω δίκιο,μην πας να μου τη βγεις...

Νομίζω ότι η συγγνώμη πέραν του ότι ζητάει την κατανόηση,ζητάει και και την επιστροφή στην προ συγκρούσεως κατάσταση...αλλά πόσο δυνατόν είναι κάτι τέτοιο...κάτι που έγινε δεν ξεγίνεται.

Νομίζω ότι αυτό που κατευθύνει την ψυχολογία αυτού που θέλει να ζητήσει συγγνώμη δεν είναι ακριβώς η μετάνοια...είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια να επιστρέψει στην ασφάλεια που αισθανόταν πριν τη σύγκρουση μέσα στη σχέση του,φιλική,ερωτική,επαγγελματική ακόμα-ακόμα.
Δείχνει αδύναμο χαρακτήρα αυτό,χαμηλή αυτοπεποίθηση ή απλά κάποιον που δεν έχει πρόβλημα να δίνει τόπο στην οργή;

" Είμαι της άποψης πως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να επιβληθεί ή για να προσπαθήσει να επιβληθεί κάποιος σε κάποιον άλλον και όχι απαραίτητα αποφεύγοντας να πει "συγνώμη", λέγετε πως "όλα είναι θέμα σερβιρίσματος"!!"
Προφανώς αγαπητή simori.Απλά σε μια σχέση που έχει θριαμβεύσει ο εγωισμός,είτε μονομερώς,είτε αμφιμερώς,μια τέτοια περίπτωση συγγνώμης-συγχώρεσης αποτελεί σφραγίδα-ταφόπλακα στην ίδια τη σχέχση αλλά και καθοριστική γραμμή ισχύος του καθενός μέσα σε αυτήν.

Γι'αυτό και αναφέρω ξανά ότι για μένα το να ζητήσω ή το να μου ζητηθεί συγγνώμη σημαίνει ένα τέλος και ότι δεν πάει πιο πέρα σε σχέση πάσης φύσεως.Βέβαια,εδώ είμαστε για να αθετήσουμε αυτά τα μεγάλα λόγια.

quote:

---

Η εμμονή στην θέση μας,όποια κι αν είναι λειτουργεί σε μια πρώτη φάση ως εμπόδιο για την κατανόηση που λες.Δεν μπορώ να μοιραστώ δλδ μια άλλη αλήθεια εκτός της δικιάς μου ούτε για λίγο έστω.Γι'αυτό συνήθως η συγγνώμη που θα μου ζητηθεί θα αποτελέσει μια νίκη για μένα και τις θέσεις μου...ότι δλδ υπερίσχησα.Και μάλιστα αν σε συγχωρέσω και εμφανιστεί πάλι στο προσκήνιο καβγάς θα στο θυμίσω εκείνο το σκηνικό για να σου δείξω ότι ξέρεις,έχω δίκιο,μην πας να μου τη βγεις...

---

Από λίγο εώς πολύ όλοι έχουμε τη δική μας αλήθεια ο καθένας, όμως το να μην παρεκλείνουμε καθόλου από αυτή για να δούμε πως σκέφτεται κάποιος άλλος έξω από εμάς, τότε έχω την εντύπωση πως η ταφόπλακα είναι ήδη εκεί.

quote:

---

Νομίζω ότι η συγγνώμη πέραν του ότι ζητάει την κατανόηση,ζητάει και και την επιστροφή στην προ συγκρούσεως κατάσταση...αλλά πόσο δυνατόν είναι κάτι τέτοιο...κάτι που έγινε δεν ξεγίνεται.

Νομίζω ότι αυτό που κατευθύνει την ψυχολογία αυτού που θέλει να ζητήσει συγγνώμη δεν είναι ακριβώς η μετάνοια...είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια να επιστρέψει στην ασφάλεια που αισθανόταν πριν τη σύγκρουση μέσα στη σχέση του,φιλική,ερωτική,επαγγελματική ακόμα-ακόμα.
Δείχνει αδύναμο χαρακτήρα αυτό,χαμηλή αυτοπεποίθηση ή απλά κάποιον που δεν έχει πρόβλημα να δίνει τόπο στην οργή

---

Ίσως να είναι όπως το λες σε κάποιες περιπτώσεις αλλά επίσης, όσο και εάν φαίνεται σε αντίθεση αυτό που θα πω, χρειάζεται και κάποια εσωτερική δύναμη για να ζητήσεις συγνώμη, οπότε τίποτα δεν ισχύει απόλυτα.
Η κάθε συγνώμη και κάθε συγχώρεση νομίζω πως θέλει και την ανάλογη διάθεση, για να επανέλθουν τα πράγματα σε μία καλύτερη φάση, οπότε σίγουρα νομίζω προϋποθέτει προσπάθεια αλλά όχι απαραίτητα απεγνωσμένη. Εξάλλου οι σχέσεις μέσα από προσπάθεια και ενδιαφέρον δημιουργούνται, πρώτα η ανάγκη η δική μας για επαφή και μετά ο άλλος άνθρωπος.
Εάν είμαστε μισάνθρωποι για παράδειγμα, με την κυριολεκτική έννοια, τότε δεν χρειαζόμαστε τους άλλους, οπότε ούτε συγνώμες ούτε τίποτα

quote:

---

Γι'αυτό και αναφέρω ξανά ότι για μένα το να ζητήσω ή το να μου ζητηθεί συγγνώμη σημαίνει ένα τέλος και ότι δεν πάει πιο πέρα σε σχέση πάσης φύσεως.Βέβαια,εδώ είμαστε για να αθετήσουμε αυτά τα μεγάλα λόγια.

---

Ίσως εσύ έχεις στο μυαλό σου κάτι άλλο από αυτό που σκέφτομαι εγώ. Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να τα συγχωρέσεις, αλλά πόσα είναι αυτά όταν υπάρχει διάθεση και πόσα από αυτά όταν δεν υπάρχει??
Εξαρτάται από πολλές παραμέτρους και φυσικά το ίδιο το ζήτημα που απασχολεί και το βέβαιο είναι πως η κάποια ανοχή ή ελαστικότητα που δείχνουμε σε κάποιον δεν την δείχνουμε σε κάποιον άλλον και αυτό σχετίζεται με το είδος της σχέσης που έχουμε.

THE TRUE REVOLUTION IS IN MIND

Σχετικά με το πρώτο quote συμφωνώ.Αν δεν υπάρχει θέληση για κατανόηση και υπέρβαση του εγωισμού δε γίνεται δουλειά.

Για το δεύτερο,προφανώς και η ειλικρινής συγγνώμη προϋποθέτει κάποιο μεγαλείο ψυχής,γι 'αυτό μιλάω για εκείνον που θα οπλιστεί με το θάρρος να τη ζητήσει.Βεβαίως και χρειάζεται η καλή διάθεση και η αγάπη αν θες,απλά τι πρέπει να γίνει και τι γίνεται εν τέλει;Αυτό που με απασχολεί.

Για το τρίτο τώρα...Για να μη παρεξηγηθώ,εννοώ ότι τα πράγματα για να φτάσω στο σημείο να ζητώ συγγνώμη ή να μου ζητηθεί θα πρέπει να έχουν φτάσει στο ακραίο σημείο,στο ασυγχώρητο πια αν θες.Κι αυτό το λέω γενικά γιατί και ανεκτικός είμαι και γενικά έχω την τάση να υποχωρώ όταν βλέπω ότι το πράγμα δεν πάει παραπέρα...

Το κακό είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να επιβληθούν στους άλλους, όταν βρεθεί χώρος προσπαθούν να τον κάνουν μεγαλύτερο.

Σε πολλές σχέσεις βλέπουμε ανισότητες, κάποιοι θέλουν να φαίνονται οι κύριοι του παιχνιδιού και άλλοι "δαγκώνονται"

Πιστεύω πως πολλές φάσεις και σχέσεις στη ζωή μας είναι σαν καθρέφτες που δείχνουν το ίδιο και το ίδιο πράγμα, ποιο? Τον ίδιο μας τον εαυτό, με τις αδυναμίες, τα λάθη και άλλα αδύνατα και δυνατά σημεία του εαυτού, τα συναισθήματα, τη ψυχή και το εγώ!!

Προσωπικά, όταν κάποιος μου ζητήσει συγνώμη νιώθω άβολα, γιατί μέσα σε αυτό βλέπω μία αδυναμία μου, γιατί ο άλλος με κάποιο τρόπο, μου δείχνει τα λάθη μου!

quote:

---

Το κακό είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να επιβληθούν στους άλλους, όταν βρεθεί χώρος προσπαθούν να τον κάνουν μεγαλύτερο.

Προσωπικά, όταν κάποιος μου ζητήσει συγνώμη νιώθω άβολα, γιατί μέσα σε αυτό βλέπω μία αδυναμία μου, γιατί ο άλλος με κάποιο τρόπο, μου δείχνει τα λάθη μου!

---

quote:

---

Για τη 2η παράγραφό σου...εντυπωσιάζομαι απορημένα και θέλω να ρωτήσω τι εννοείς....βασικά γιατί;

---

Έρχονται φάσεις που οι καταστάσεις που βιώνουμε κάποιες φορές μοιάζουν με κύκλους και τελικά διαπιστώνουμε, μέσα από τις σχέσεις μας ως μάρτυρες ή αντικατοπτρισμοί του εαυτού μας, πράγματα που νομίζαμε πως είχαμε καταφέρει να ξεπεράσουμε, πως έχουμε δουλέψει επάνω στον εαυτό μας και πως τα βήματα που κάναμε μας οδήγησαν μακρυά από κάποια λάθη, τελικά σαν κύκλος που δεν έκλεισε ίσως ποτέ, ή ίσως για κάποιο διάστημα, ίσως και μεγάλο διάστημα, τόσο ώστε να είναι ικανό να μας πείσει για το βήμα και τη πρόοδο, τελικά βρισκόμαστε σχεδόν αμέριμνοι μπροστά σε ένα εμπόδιο, τον εαυτό μας!
Τί να σημαίνει? Πως χαλαρώσαμα? ξεχαστήκαμε? Πως πάλι πρέπει να δουλέψουμε για τα ίδια που δουλέψαμε στο παρελθόν?

Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή, είναι κάπως περίπλοκο, αλλά όπως είπες άπό δικές σου εμπειρίες ότι για να φτάσει κάποιος να ζητήσει συγνώμη ή συγχώρεση σου φαίνεται πως δεν υπάρχει γυρισμός, επειδή οι όποιες ευκαιρίες έχουν ήδη δοθεί από μέρους σου, με άλλα λόγια διακρίνοντας μέσα σε όλο αυτό τον εαυτό σου κ τις πράξεις του, καλές ή κακές, φτάνεις σε κάποιο συμπέρασμα, κάπως έτσι διακρίνω εμένα και τα δικά μου λάθη με τον δικό μου τρόπο και για διαφορετικούς λόγους, αλλά η διαδικασία είναι παρόμοια!
Δεν είναι τόσο ξεκάθαρο το ξέρω και δεν αφορά πάντα όλες τις περιπτώσεις στις σχέσεις που έχω αναπτύξει.
Ο λόγος που το ανέφερα είναι για να δείξω πως δεν νιώθουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο σε παρόμοιες περιπτώσεις, λόγου χάρη εγώ νιώθω άβολα μπροστά σε μία συγνώμη και γενικά δεν τα πάω καλά σε τέτοιες καταστάσεις, συγνώμης-συγχώρεσης.

Κάτι άλλο που θέλω να τονίσω εδώ, παρά τα όσα λέει η ψυχή του καθενός μας και ορθώς τα λέει, έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές αυτό που είπες πολύ σωστά "Δύσκολη η συνύπαρξη επί ίσοις όροις" και ίσως εκεί πρέπει να εστιάσει κανείς, λόγω της αναπόφευκτης δυσκολίας θα πρέπει να εργαζόμαστε κάθε μέρα επάνω στον εαυτό μας και στις σχέσεις μας για να μπορέσουμε να τις ξεπεράσουμε αναίμακτα

THE TRUE REVOLUTION IS IN MIND

Μακάρι αν βρεθείς και αν βρεθώ στη θέση ισχύος να θυμηθούμε τα δικά μας λάθη πρωτού κρίνουμε και να καταστήσουμε σαφές στον "μετανιωμένο" ότι ξέρεις δεν υπάρχει κάτι για να ζητήσεις συγγνώμη.Αυτό είναι ένα ακόμα βήμα στην αυτογνωσία που πρεπει να μας απομακρύνει από την άσκοπη επανάληψη των λαθών μας.

Και γι'αυτό,ίσως είναι αναγκαίο να μπούμε σε μια διαδικασία να κάνουμε λάθη που θα μας κάνουν να ζητήσουμε συγγνώμη από τον ίδιο τον εαυτό μας.Έτσι,δεν θα έχουμε την απαίτηση να ζητάμε από τον άλλον τίποτα,έτσι θα είμαστε και μεις καλά με τις πράξεις μας και δεν θα έχουμε την ανάγκη της συγχώρεσης για να εξιλεωθούμε.

Οι όροι ίσως απλά δεν πρέπει να είναι ίσοι αγαπητή.Κι αυτό γιατί η αντιπαράθεση είναι η φωτιά που πρέπει να περάσουμε για να δούμε τι μέσα μας και ποιος γύρω μας αξίζει να επιβιώσει στη ζωή μας,να γίνει το ξεσκαρτάρισμα του είναι μας ας πούμε...Μόνο που θέλει άνθρωπο δυνατό,χωρίς παραίτηση και με το που δει λουρί να αφινιάζει.

quote:

---

Και γι'αυτό,ίσως είναι αναγκαίο να μπούμε σε μια διαδικασία να κάνουμε λάθη που θα μας κάνουν να ζητήσουμε συγγνώμη από τον ίδιο τον εαυτό μας.Έτσι,δεν θα έχουμε την απαίτηση να ζητάμε από τον άλλον τίποτα,έτσι θα είμαστε και μεις καλά με τις πράξεις μας και δεν θα έχουμε την ανάγκη της συγχώρεσης για να εξιλεωθούμε.

---

Θα κρατήσω αυτό που αναφέρεις

Όλα από εμάς ξεκινάνε και σε εμάς καταλήγουν,
Ζούμε και πορευόμαστε με τις μνήμες μας,
ίσως το να μάθουμε να ακούμε τον εαυτό μας, είναι ένα μεγάλο βήμα προς τον εαυτό μας, χωρίς εγωϊσμούς, αλλά με την ίδια κατανόηση που δείχνουμε και στους άλλους.
Όταν είμαστε καλά με εμάς, τότε θα είναι υγιείς κ οι σχέσεις μας.

THE TRUE REVOLUTION IS IN MIND

quote:

---

quote:

---

Και γι'αυτό,ίσως είναι αναγκαίο να μπούμε σε μια διαδικασία να κάνουμε λάθη που θα μας κάνουν να ζητήσουμε συγγνώμη από τον ίδιο τον εαυτό μας.Έτσι,δεν θα έχουμε την απαίτηση να ζητάμε από τον άλλον τίποτα,έτσι θα είμαστε και μεις καλά με τις πράξεις μας και δεν θα έχουμε την ανάγκη της συγχώρεσης για να εξιλεωθούμε.

---

Θα κρατήσω αυτό που αναφέρεις

Όλα από εμάς ξεκινάνε και σε εμάς καταλήγουν,
Ζούμε και πορευόμαστε με τις μνήμες μας,
ίσως το να μάθουμε να ακούμε τον εαυτό μας, είναι ένα μεγάλο βήμα προς τον εαυτό μας, χωρίς εγωϊσμούς, αλλά με την ίδια κατανόηση που δείχνουμε και στους άλλους.
Όταν είμαστε καλά με εμάς, τότε θα είναι υγιείς κ οι σχέσεις μας.

THE TRUE REVOLUTION IS IN MIND

---

Καλησπέρα Simori...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά

quote:

---

quote:

---

Και γι'αυτό,ίσως είναι αναγκαίο να μπούμε σε μια διαδικασία να κάνουμε λάθη που θα μας κάνουν να ζητήσουμε συγγνώμη από τον ίδιο τον εαυτό μας.Έτσι,δεν θα έχουμε την απαίτηση να ζητάμε από τον άλλον τίποτα,έτσι θα είμαστε και μεις καλά με τις πράξεις μας και δεν θα έχουμε την ανάγκη της συγχώρεσης για να εξιλεωθούμε.

---

Θα κρατήσω αυτό που αναφέρεις

Όλα από εμάς ξεκινάνε και σε εμάς καταλήγουν,
Ζούμε και πορευόμαστε με τις μνήμες μας,
ίσως το να μάθουμε να ακούμε τον εαυτό μας, είναι ένα μεγάλο βήμα προς τον εαυτό μας, χωρίς εγωϊσμούς, αλλά με την ίδια κατανόηση που δείχνουμε και στους άλλους.
Όταν είμαστε καλά με εμάς, τότε θα είναι υγιείς κ οι σχέσεις μας.

THE TRUE REVOLUTION IS IN MIND

---

Συνείδηση...εαυτός και επίγνωση...

Συνείδηση και συνειδητά ή ασυνείδητα λάθη...λάθη απο άγνοια και λάθη απο αδυναμίες...
Συνείδηση και συνειδητότητα της συνείδησης...

Ασυνείδητα λάθη = άγνοια και άγνοια=μη γνώση του εαυτού άρα επικράτηση του ασυνειδήτου[ασυνειδησίας]
Συνειδητά λάθη=αδυναμία χειραγώγησης και κατεύθυνσης του ιδίου μας του εαυτού απο μάς αλλα εκ μέρους των επιθυμιών "του"...

Ικανοποίηση του εαυτού vs ικανοποίησης επιθυμιών...

Ενίοτε..αυξημένη libido[σωστή λειτουργία του οργανισμού]=λάθος και κακό...και άλλοτε μειωμένη libido[προβληματική λειτουργία του οργανισμού]=ορθότητα και ήθος...

"Σωστός" ο καθυποταγμένος στο σύνολο των ιδεών μιας κοινωνίας και "λάθος" ο αμφισβητίας και ο εσαεί ο ελέγχων την ορθότητα και εγκυρότητα αυτών των ιδεών...χρονικά λάθος ο Κοπέρνικος και ετερο-χρονισμένα σωστός...τελικά το σωστό και το λάθος , ποιός μπορεί να το κρίνει..???

Σκέψεις απλά...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Παρασύρθηκα και έγραψα αφηρημένα...δεν το συνηθίζω...για περεταίρω κατανόηση εδώ είμαστε

Πόση αξία και ιδιαιτερότητα ως ψυχή και οντότητα "εσω-κλείεις" φίλε μου και πόση αντιληπτικότητα εγώ έχω αυτό για να το "δώ"...και όλοι μας ο ένας για τον άλλο..???

http://www.youtube.com/watch?v=RxPZh4AnWyk&feature=related

Αδικία και λάθος εντύπωση και συγγνώμη , μέσα σε λίγα λεπτά μόνο...αλλα τι να κατηγορήσω άραγε???
Την χαμηλή αντιληπτικότητά μας..???

quote:

---

Και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις που λες φίλε μου...δεν ξέρεις ποιος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από ποιον...αν και είναι πασιφανές...

---

Άνθρωπος υποκειμενικοποιημένος άραγε πού ... ???
Επί του κάθε κώδικα πεποιθήσεών που του έχει επιβληθεί ως "ο πλέον ορθός" και αποτελεί τον σύνδεσμό του με τον κόσμο ή επί της καρδιάς του...???

Ποιός να/θα κατηγορήσει ποιόν και με ποιό "ηθικό δικαίωμα"???

Εκείνος που ως συνδημιουργός μαζί με την κοινωνία διαμόρφωσε και κατηύθυνε σκέψεις και συνειδήσεις και έρχεται μετά να τις κρίνει-ενοχοποιήσει..???

Αλλα και οι αναφερόμενοι ως "συνδημιουργοί" και κείνοι δεν χειραγωγήθηκαν και δεν κατευθύνθηκαν σαν καρικατούρες εκεί που τους υπέδειξαν αλλα και τους επέβαλλαν ως ορθά..???

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

quote:

---

Ο άνθρωπος υποκειμενικοποιείται με βάση το συναίσθημά του.Ή τουλάχιστον αυτή είναι η πιο υγειής θα έλεγα υποκειμενικοποίησή του.Βάσει αυτού του συναισθήματος γεννιέται το ηθικό δικαίωμα του κατηγορείν.

---

Μμμμ...θα ήθελα να μου το εξηγήσεις καλύτερα αυτό φίλε μου Προμηθέα...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αναπόφευκτα(έστω για μένα) μια συμπεριφορά που θίγει το πρόσωπό μου ή δε μου αρέσει ακόμα κι αν είμαι τρίτος παρατηρητής με κάνει να θυμώνω.Προφανώς και ο θυμός αυτός που νιώθω είναι δικό μου καθαρά συναίσθημα-υποκειμενικό με άλλα λόγια το συναίσθημά μου.Αντίδρασή μου θα είναι να διαμορφώσω άποψη για το πρόσωπο αυτού που έκανε ό,τι έκανε...εσφαλμένη πιθανότατα,αλλά όπως και να χει είναι αντίδραση από αυτό που εξέλαβα.Εκεί κάπου,είτε γιατί είναι αντίδρασή μου,είτε επειδή θίγομαι άμεσα θα θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση με τον άλλον,να τον κατηγορήσω με άλλα λόγια με τρόπο τέτοιο που να του υποδεικνύω ότι πράττει λάθος κατ'εμέ πάντα.

Η κατηγορία σίγουρα δεν πρέπει να περιορίζεται στην κατηγορία.Θεωρώ πιο σημαντικό εγχείρημα είναι απλά να μην κάνω αυτό που θεωρώ πως είναι λάθος όταν βλέπω τους άλλους να το κάνουν...

Μια βδομάδα πριν ένας φίλος μου είπε"ποτέ μη χρησιμοποιείς την ηθική ως επιχείρημα".Με τσάτισε όταν μου το είπε,αλλά κάνει σβούρες συνέχεια στο μυαλό μου σαν μια ήττα που τσούζει και διαπιστώνω πως έχει ένα δίκιο μιας και μπλέκομαι πολύ στη σκέψη μου(τι το άνοιξα το topic;).

Απλά εγώ,άποψή μου είναι ότι κάποιες πράξεις από τα αποτελέσματά τους δείχνουν τις προθέσεις και μπορούν να κριθούν πιο αντικειμενικά ως κακές ή ως καλές.Και όσο περίεργο κι αν ακούγεται υποκείμενο αυτής της κριτικής είναι το συναίσθημά μας που είναι άκρως υποκειμενικό(πάντα μιλώντας προσωπικά-υποκειμενικά).

Σόρρυ αν γράφω δυσνόητα....μάλλον η χρήση παραδειγμάτων θα ήταν πολύ βοηθητική.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr