Χρόνος: Ένα αιώνιο μυστήριο

Αρχικά πρέπει να κατανοηθεί κάτι απλό … που συνέχεια το παραβλέπουμε: ότι μπορεί ένα λεπτό της ώρας να έχει για όλους μας 60 δευτερόλεπτα – γεγονός που μας βολεύει όλους στο να οργανώσουμε τη ζωή μας σε κάποια καθημερινά και πρακτικά ζητήματα - αλλά ουσιαστικά ο χρόνος βιώνεται καθαρά ψυχολογικά. Αυτό γίνεται εύκολα κατανοητό αν σκεφτούμε ότι η συντροφιά ενός αγαπημένου προσώπου μας φαίνεται ότι κράτησε πολύ λίγο, ενώ ένα λεπτό περιμένοντας μπροστά σε ένα κόκκινο φανάρι φαντάζει «αιώνας», όπως ακριβώς και κάποια λεπτά αναμονής σε ένα ραντεβού με ένα πρόσωπο που ανυπομονούμε να συναντήσουμε.

Από τη μία μεριά έχουμε λοιπόν τη μετρήσιμη όψη του χρόνου, που αστρονομικά καθορίζεται με μία περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο σε 365,25 ημέρες, οι οποίες διαιρούνται σε ώρες, λεπτά κ.ο.κ. Πρόκειται ουσιαστικά για κύκλους τους χρόνους που βοηθάνε να «προσανατολιστούμε στο χρόνο» και που από τα πανάρχαια χρόνια αποτέλεσαν τη βάση της δημιουργίας ημερολογίων, αλλά και της τέλεσης τελετουργιών και γιορτών. Από πολύ παλιά ο άνθρωπος μετρούσε το χρόνο προσπαθώντας να οργανώσει τη ζωή του, όχι με τρόπο τυχαίο αλλά συμβαδίζοντας με τους ρυθμούς της Φύσης.

Σήμερα η σύγχρονη επιστήμη προσπαθώντας να μετρήσει τον χρόνο όσο γίνεται πιο «απόλυτα» έχει ορίσει σαν μονάδα μέτρησης του χρόνου το ένα «ατομικό δευτερόλεπτο», μέγεθος που αντιστοιχεί σε 9.192.631.770 κύκλους του Καισίου-133 (για όσους καταλαβαίνουν από Ατομική Φυσική). Έτσι ορίζεται ο χρόνος ακολουθώντας έναν κύκλο του μικρόκοσμου κι όχι έναν μακροκοσμικό κύκλο όπως είναι η περιφορά της Γης γύρω απ’ τον Ήλιο.

Πάνω απ’ όλα όμως, στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες κυριαρχεί η αντίληψη ενός γραμμικού χρόνου, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη του χρόνου που είχαν μεγάλοι πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί, αλλά και ο λεγόμενος «ανατολίτικος» τρόπος σκέψης. Γι’ αυτούς ο χρόνος είναι κυκλικός, ακολουθώντας περιστροφές … άποψη σαφώς πιο φυσική και συνεπώς πραγματική και ουσιαστική, καθώς όπως είδαμε παραπάνω η δημιουργία ενός γραμμικού χρόνου δεν είναι παρά μια σύμβαση της σύγχρονης επιστήμης, η οποία – παραδόξως (!) - για να μετρήσει τον χρόνο βασίζεται σε κύκλους … μακροκοσμικούς ή μικροκοσμικούς !

Έτσι για τους αρχαίους Ινδούς, ο χρόνος αναπαριστάται στον κοσμικό χορό του θεού Σίβα, καταστροφέα και (ανα)δημιουργού των μορφών, κυρίαρχου της δημιουργίας αλλά και της καταστροφής. Αυτό ακριβώς δεν κάνει και ο χρόνος; «Γεννάει» και «τρώει» τα παιδιά του, όπως ο αρχαιοελληνικός τιτάνας, ο Κρόνος.

Η έννοια της κυκλικής φύσης του χρόνου ήταν ένα «κοινό μυστικό» σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στα πάνθεα και τη μυθολογία τους.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν 9 θεούς που σχετίζονταν με την έννοια του χρόνου, με πιο γνωστό τον Κρόνο, πατέρα των Θεών, του οποίου το όνομα σχετίζεται άμεσα και ετυμολογικά με την έννοια του χρόνου. Επίσης ο Ωκεανός αντιπροσώπευε τον θεό-ποταμό που περιέβαλε τη Γη, απ’ τον οποίο γεννιέται και η έννοια του γραμμικού χρόνου σαν «ποταμός».

Αλλά ο πιο «ειδικός» θεός της Αρχαίας Ελλάδας που σχετίζονταν με τον χρόνο ήταν ο … Καιρός. Είναι μια σχετικά άγνωστη θεότητα της οποίας τα σύμβολα και τα χαρακτηριστικά περιγράφουν με ακρίβεια και απόλυτη πρακτικότητα τις ιδιότητες του χρόνου να μας … ξεφεύγει μαζί με τις ευκαιρίες που περικλείει !

Ο θεός Καιρός λοιπόν αναπαριστάται σαν ένας φτερωτός νέος που ισορροπεί στην άκρη του ξυραφιού – όπως ο καθένας που θέλει να κυριαρχήσει στον χρόνο – και κρατάει τη Ζυγαριά της Μοίρας, γεγονός που τον σχετίζει με τη μοίρα και το πεπρωμένο. Αυτή η περίεργη και μοιραία θεότητα αντιπροσωπεύει την «στιγμή που περνάει και χάνεται» και την έννοια της ευκαιρίας που πρέπει να εκμεταλλευτούμε.

Άλλες θεότητες που συναντάμε στην αρχαία Ελλάδα σε σχέση με τον χρόνο είναι οι τρεις Μοίρες που αντιστοιχούν στις τρεις διαστάσεις του χρόνου: παρελθόν, παρόν και μέλλον. Σε πλήρη αντιστοιχία συναντάμε τις τρεις Νόρνες στους Νορβηγούς του βορρά. Παρόμοια στους Βίκινγκς συναντάμε την αντίληψη για τέσσερα στυλ ζωής με βάση τον χρόνο: τον χρόνο-τσεκούρι, τον χρόνο-σπαθί, τον χρόνο-άνεμο και τον χρόνο-λύκο.

Το πέρασμα του χρόνου στην αρχαία Αίγυπτο αντιπροσώπευε η θεά Νουτ, θεά του νυκτερινού ουρανού. Κάθε βράδυ κατάπινε τον Ήλιο, τον χώνευε στη διάρκεια της νύχτας και τον πρωί τον … έφτυνε ! Έτσι δημιουργούνταν ο ημερήσιος κύκλος, σαν μονάδα του χρόνου αλλά και της ανθρώπινης καθημερινότητας.

Στους Ινδιάνους της φυλής Micmac της Β. Αμερικής η έννοια του χρόνου φαίνεται να έχει έναν πιο αφηρημένο και «μαγικό» χαρακτήρα. Μάλλον το αυτί τους δεν ίδρωνε για το πέρασμα του χρόνου, όπως εμείς ιδρώνουμε σήμερα στις τεχνοκρατικές κοινωνίες μας. Οι Micmac δεν είχαν λέξεις για την «ώρα», το «λεπτό» κ.ο.κ., αλλά μόνο μία λέξη για το «εδώ και τώρα»: Neegh.

Όμοια οι Hopi της Αριζόνα δεν έχουν λέξεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Και γι’ αυτούς σημασία έχει μόνο το παρόν! Αλλά και οι Ινδιάνοι-Αλγκογκίνοι (Αραπάχο, Μαυροπόδηδες, Τσεγιέν) αρνήθηκαν να φορέσουν ρολόγια καθώς πιστεύουν ότι αυτά «θα υπενθυμίζουν τις απαιτήσεις των άλλων και θα θαμπώνουν το φως του πραγματικού χρόνου».

Απόψεις σαν κι αυτές δηλώνουν μια ουσιαστική πραγματικότητα: ότι ο χρόνος στην πρακτική και ουσιαστική του διάσταση είναι κυρίως μια κατάσταση της συνείδησης. Αν επιχειρούμε να τον τιθασεύσουμε είναι σαν να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω στο ξυράφι του θεού Καιρού! Ίσως ο μόνος τρόπος να τον κατανοήσουμε είναι να … πάμε με τα νερά του, δηλαδή:

1. να κατανοήσουμε την κυκλική του φύση, και

2. να μάθουμε να ζούμε (συνειδητά και με σκοπό) το «ΤΩΡΑ», το κάθε «ΤΩΡΑ», την κάθε μας στιγμή.

Ίσως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να μη γίνουμε τροφή του Κρόνου.

http://www.rednova.com/news/display/?id=107962

Ω, Θεέ μου, συγνώμη. Ξέρεις... ήμουν τόσο απορροφημένος να σε σκέπτομαι, που δεν πρόσεξα ότι ήσουν πάντα, εδώ, μπροστά μου.

(clickable)

ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΧΡΟΝΟ ΧΡΟΝΟ
ΕΚΔΟΣΗ 3η
ΣΤΡΑΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ & ΜΑΝΩΛΗΣ ΔΑΝΕΖΗΣ

Εκδόσεις: ΔΙΑΥΛΟΣ
Σελίδες: 208

Τι είναι όμως ο χρόνος; Ποια είναι η αληθινή και ακριβής διάσταση αυτής της φυσικής έννοιας, που σε κάποια έκφραση της καθορίζει την ζωή των ανθρώπων και των κοινωνικών τους σχέσεων; Είναι ο χρόνος το μέγεθος που μετρούν τα ρολόγια και τα ημερολόγιά μας ή είναι κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο;
Είναι η ουσία του χρόνου μέγεθος μέτρησής του, άσχετα με το πόσο διευκολύνει τους ρυθμούς της ζωής μας, περιορίζει και υποβαθμίζει ουσιαστικά την ευρύτητα της πραγματικής διάστασης του; Είναι ευθύγραμμη η εξέλιξη του, όπως δέχεται η δυτική φιλοσοφική σκέψη, η κυκλική, όπως πιστεύει η ανατολική διανόηση; Ποία είναι η ουσία και η συσχέτιση των φανταστικών και συνεχώς ρεουσών τομών χρόνου και καλύπτονται κάτω από τις μη ακριβώς προσδιορισμένες έννοιες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος; Τα ερωτήματα αυτά απασχολούν, για αιώνες, μυστικιστές, φιλόσοφους και αστρονόμους, όμως η απάντηση μένει ακόμα πεισματικά χαμένη μέσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια των φιλοσοφικών και μεταφυσικών στοχασμών.

.
.

Τι είναι λοιπον ο χρόνος; Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο; Όχι, το μεγαλύτερο μυστήριο πρέπει να είναι, ότι ο καθένας μας είναι εδώ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και αυτό που το Σύμπαν μας επιτρέπει στο πλαίσιο της ύπαρξής μας είναι να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις. Και να μεταβιβάζουμε από γενια σε γενια τη χαρά της αναζήτησης, της ερώτησης και της μεταβίβασης της γνώσης για το τι ξέρουμε και τι δεν ξέρουμε.
Και ειναι βέβαιο ότι έχουμε πολλά να μαθουμε ακόμα

quote:

---

Κάθε παιδί που πάει σχολείο μαθαίνει τι είναι ο χρόνος. Αλλά επίσης για κάθε παιδί φτάνει μια στιγμή, που βρίσκεται αντιμέτωπο με τα παράδοξα που γεννάει η καθημερινή μας αντίληψη για τον χρόνο. Θυμάμαι όταν ήμουν και ο ίδιος παιδί, πως ξαφνικά μου καρφώθηκε στο μυαλό η ερώτηση αν ο χρόνος θα μπορούσε να τελειώνει κάπου ή να συνεχίζεται επ' άπειρον. Πρέπει να τελειώνει κάποτε, γιατί πως να συλλάβουμε την άπειρη παρουσία του που θα εκτείνεται μπροστά μας, αν ο χρόνος δεν έχει τέλος; Αλλά πάλι αν έχει τέλος τι συμβαίνει "ύστερα";

---

Έχεις δίκιο Ωρίωνα. Είχα κι εγώ μικρός τις ίδιες μεταφυσικές ανησυχίες και μάλιστα σε επικίνδυνο βαθμό. Δεν ήξεραν τι να με κάνουν οι γονείς μου. Εάν ήμαστε στη σημερινή εποχή θα είχα γνωρίσει πολλούς... ψυχολόγους.

quote:

---

Τι είναι λοιπον ο χρόνος; Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο; Όχι, το μεγαλύτερο μυστήριο πρέπει να είναι, ότι ο καθένας μας είναι εδώ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και αυτό που το Σύμπαν μας επιτρέπει στο πλαίσιο της ύπαρξής μας είναι να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις. Και να μεταβιβάζουμε από γενια σε γενια τη χαρά της αναζήτησης, της ερώτησης και της μεταβίβασης της γνώσης για το τι ξέρουμε και τι δεν ξέρουμε.
Και ειναι βέβαιο ότι έχουμε πολλά να μαθουμε ακόμα

---

Πολύ ωραίες σκέψεις !

Ω, Θεέ μου, συγνώμη. Ξέρεις... ήμουν τόσο απορροφημένος να σε σκέπτομαι, που δεν πρόσεξα ότι ήσουν πάντα, εδώ, μπροστά μου.

<<Τι είναι λοιπον ο χρόνος; Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο; Όχι, το μεγαλύτερο μυστήριο πρέπει να είναι, ότι ο καθένας μας είναι εδώ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και αυτό που το Σύμπαν μας επιτρέπει στο πλαίσιο της ύπαρξής μας είναι να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις. Και να μεταβιβάζουμε από γενια σε γενια τη χαρά της αναζήτησης, της ερώτησης και της μεταβίβασης της γνώσης για το τι ξέρουμε και τι δεν ξέρουμε>>

αναλυση του χωροχρονου

<< Η επιστημη της φυσικης και η φιλοσοφια εμπεριεχει κανονες
και πρακτικες του χρονου!
ο ψυχολογικος χρονος υφισταται αν η διαθεση του ατομου ειναι
ευχαριστη η δυσαρεστη νιωθει οτι συμπιεζεται ο χρονος "διαστολη"
και "συστολη" μεσα στο χωρο!
Αυτος ο χρονος προσδιοριζεται μεσα μας διαφορετικα απο οτι
ο "κανονικος" χρονος μπορει να περπαταμε ενω στην ουσια να μην
περπαταμε γιατι ο χωρος αναπροσαρμοζεται σε σχεση με τον χρονο
καθως και η διασταση του!!
η ουσια οτι νιωθουμε καπως-κατι μπορει να ειναι εξω-πραγματικη οχι
αληθινη-πλασματικη!!>>
<<ο χρονος της φυσης υπαγεται σε νομους που αντιτιθονται μεσα μας
αναλογα με τις εμπειριες της ψυχης και την ουσια που εχουμε μεσα μας!
η ουσια που διοχετευεται μεσα μας αναπαραγει τις ικανοτητες μας
στο χρονο δηλ ποσο ικανοι και δυνατοιειμαστε στον χρονο και το χωρο >

ζω αρα υπαρχω
η αγαπη ειναι παντοτινη

Κι εμένα με έχει προβληματίσει αρκετά το θέμα του χρόνου. Τα όσα έχουν διατυπωθεί απο την επιστήμη δυσκολευόμουν πάντα να τα κατανοήσω (π.χ. συστολή, διαστολή κλπ).

Προτείνω λοιπόν να πιάσουμε το θέμα από την αρχή.

Βασικά αυτό που λέγεται χρόνος είναι η αλλαγή των πραγμάτων. Αν δεν υπήρχε καμία αλλαγή στο σύμπαν δε θα υπήρχε και χρόνος. Σωστά;
Όταν λοιπόν συμβαίνει μία αλλαγή τότε λέμε πως πέρασε ένα χρονικό διάστημα. Για να μετρήσουμε όμως αυτό το διάστημα το συσχετίζουμε με μία άλλη αλλαγή κ.ο.κ. Όμως μια αλλαγή δε γίνεται ακαριαία και αυτό συνεπάγεται ότι υποδιαιρείται σε μικρότερες αλλαγές που εμείς όλες μαζί τις αντιλαμβανόμαστε ως μία. Αυτό ως που μπορεί να φτάνει; Δηλαδή ποιά είναι η μικρότερη χρονική διάρκεια στο σύμπαν; Υπάρχει κάτι αντίστοιχο για το χρόνο όπως τα κβάντα της ενέργειας;

Αυτό μου έφερε στο μυαλό της ύπαρξη της μίας αδιάσπαστης οντότητας. Δε μπορούμε να φανταστούμε πραγματικά ότι κάτι είναι "άτομο" δηλαδή να μην διασπάται σε επιμέρους τμήματα. Αν φέρουμε στο μυαλό μας ένα πρωτόνιο ας πούμε, και θεωρήσουμε ότι είναι συμπαγές, σφαιρικό με ορισμένη διάμετρο τότε αυτόματα πρέπει να δεχτούμε ότι είναι "γεμάτο" με κάτι, ή έστω έχει ένα φλοιό, οπότε θεωρητικά είναι σύνθετο σώμα και αποτελείται από κατι. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τα ελάχιστα τμήματα του χρόνου, αναγκαστικά θα αποτελούνται από άλλα μικρότερα.

<< Από τη στιγμή που η επιστήμη θα αρχίσει να ερευνά τα μεταφυσικά φαινόμενα θα προοδεύσει σε μια δεκαετία περισσότερο απ' όσο έχει προοδεύσει σε όλη την ύπαρξή της. >>

Αυτό μου έφερε στο μυαλό της ύπαρξη της μίας αδιάσπαστης οντότητας. Δε μπορούμε να φανταστούμε πραγματικά ότι κάτι είναι "άτομο" δηλαδή να μην διασπάται σε επιμέρους τμήματα. Αν φέρουμε στο μυαλό μας ένα πρωτόνιο ας πούμε, και θεωρήσουμε ότι είναι συμπαγές, σφαιρικό με ορισμένη διάμετρο τότε αυτόματα πρέπει να δεχτούμε ότι είναι "γεμάτο" με κάτι, ή έστω έχει ένα φλοιό, οπότε θεωρητικά είναι σύνθετο σώμα και αποτελείται από κατι. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τα ελάχιστα τμήματα του χρόνου, αναγκαστικά θα αποτελούνται από άλλα μικρότερα.>>

φιλε μου

αυτο ακριβως λεω οτι γινεται συσχετιση αλλαγης στο συμπαν αφου
υποδιαιρειται σε πολλα κοματια μονο που εμεις το αντιλαμβανομαστε
διαφορετικα !!
Δεν ειναι μονο τα ατομα που μας περιβαλλουν ειναι ολα τα σωματιδια
αλλα δεν μιλαω μονο για την αστρικη υλη αλλα την πνευματικη συσχετιση
του συμπαντος με εμας και με τον χρονο ειναι εσωτερικος χρονος
και οχι εξωτερικος συμπαντολογικος!!
συσχετιζεται ο χρονος μεσα μας με το απειρο συμπαν!!
αν ενα ατομο διασπαται σε μικροτερα ατομα γιατι ενα συμπαν να μην
διασπαται σε μικροτερα συμπαντα!!
επομενως ο χρονος δεν ειναι ο ιδιος διασπαται σε μικροτερα κομματια!!
το συμπαν ομως εχει συνθεση και ψυχη αρα και ο χρονος εχει το ιδιο!!

η αγαπη ειναι παντοτινη

<< Από τη στιγμή που η επιστήμη θα αρχίσει να ερευνά τα μεταφυσικά φαινόμενα θα προοδεύσει σε μια δεκαετία περισσότερο απ' όσο έχει προοδεύσει σε όλη την ύπαρξή της. >>

Απο τις καθημερινες μας εμπειριες εχουμε διαμορφωσει την αντιληψη οτι χωρος και χρονος ειναι δυο εντελως διαφορετικα μεγεθη.Για παραδειγμα, οταν στεκομαστε επανω σε μια γραμμη μπορουμε να προχωρησουμε ειτε μπρος ειτε προς τα πισω.Οταν ομως "ζουμε" μια χρονικη στιγμη, μπορουμε να προχωρησουμε μονο προς το μελλον και οχι προς το παρελθον.Με αλλα λογια ο χρονος παντα αυξανεται και δε μπορουμε ουτε να "σταθουμε" σε μια χρονικη στιγμη ουτε, πολυ περισσοτερο, να γυρισουμε στο παρελθον. Για τον λογο αυτο οι φυσικοι, ακολουθωντας το δρομο που ειχε ανοιξει ο Νευτωνας, μεταχειριζονταν παραδοσιακα τον χωρο και τον χρονο με εντελως διαφορετικο τροπο.Αυτο ομως οδηγησε σε μια σημαντικη ασυμφωνια μεταξυ της επιστημης και του πραγματικου κοσμου. Συγκεκριμενα απο τισ εξισωσεις της κλασικης Φυσικης, αλλα και των δυο νεοτερων επεκτασεων της, της Κβαντομηχανικης και της Γενικης Θεωριας της Σχετικοτητας, δεν προκυπτει με κανεναν τροπο η ιδιοτητα του χρονου να ρεει παντα προς τα εμπρος.Με αλλα λογια, η Φυσικη δε μπορει να ερμηνευσει ενα απο τα βασικοτερα στοιχεια του πραγματικου κοσμου που μας περιβαλλει. Το προβλημα αυτο εγινε γνωστο ως "βελος του χρονου" και απασχολησε παρα πολλους επιστημονες, απο την εποχη της Αναγεννησης ως και τις ημερες μας

Η λογικη αντιμετωπιση του προβληματος οδηγει στο συμπερασμα οτι η συνεχης ροη του χρονου προς το μελλον θα πρεπει να συνδεεται με τη μεταβολη καποιου φυσικου μεγεθους που αυξανεται συνεχως, ωστε χρονος και μεγεθος να μεταβαλλονται με τον ιδιο τροπο. Ωσ σημερα μονο δυο μεγεθη αυτου του ειδους ειναι γνωστα στη Φυσικη. Το ενα ειναι η αποσταση μεταξυ των γαλαξιων, η οποια αυξανεται διαρκως λογω της συστολης του Συμπαντος. Το αλλο ειναι η εντροπια του Συμπατος, μια ποσοτητα που εκφραζει ποσο τυχαιες ειναι οι θεσεις και οι κινησεις των διαφορων σωματων στον Συμπαν. Για παραδειγμα, οσο πιο πιθανη ειναι μια συγκεκριμενη διαταξη των γαλαξιων στο Συμπαν τοσο μεγαλυτερη η εντροπια της. Ο μεγαλος αστροφυσικος Χοκινγκ, μεταξυ των δυο, ειχε επιλεξει αρχικα τη διαστολη του Συμπαντος ως αιτια της κατευθυνσης του βελους του χρονου. Ο χρονος αυξανεται επειδη το Συμπαν διαστελεται. Η συνδεση της φορας της αυξησης του χρονου με τη διαστολη του συμπαντος εχει ομως μια πολυ "παραξενη" συνεπεια.Αν καποια στιγμη το συμπαν σταματησει να διαστελεται και αρχισει να συστελεται, οπως προβλεπουν μερικα κοσμολογικα μοντελα, τοτε θα αντιστραφει και η φορα του βελους του χρονου: θα "θυμομαστε" το μελλον και θα ανησυχουμε για το παρελθον! Υστερα απο μερικα χρονια ο Χοκινγκ διαπιστωσε οτι η αρχικη επιλογη του προκαλουσε περισσοτερα προβληματα απο οσα ελυνε και αλλαξε γνωμη. Συνταχθηκε με την πλειονοτητα των φυσικων, οι οποιοι θεωρουν τη φορα του χρονου συνδεδεμενη με την αυξηση της εντροπιας. Ο χρονος αυξανεται επειδη αυξανεται η εντροπια του Συμπαντος. Οπως απεδειξε ο Χοκινγκ, η εντροπια συνεχιζει να αυξανεται ακομη και αν το Συμπαν αρχισει να συστελλεται, οποτε η επιλογη αυτη αποφευγει το παραδοξο της επιστροφης προς το μελλον. Ωστοσο η συνδεση της αυξησης του χρονου με την αυξηση της εντροπιας εχει και αυτη ενα σοβαρο προβλημα.
Αν το Συμπαν εξελισσεται ετσι ωστε η εντροπια του να αυξανεται συνεχεια, αυτο σημαινει πως οταν αυτο δημιουργηθηκε, κατα τη Μεγαλη Εκρηξη, ειχε πολυ μικρη εντροπια. Αλλα συμφωνα με οσα ηδη αναφερθηκαν, και η πιθανοτητα να δημιουργηθει το Συμπαν με το τροπο που δημιουργηθηκε θα επρεπε να ειναι πολυ μικρη! Αρα το Συμπαν δεν ειναι δυνατον να δημιουργηθηκε "τυχαια" Μηπως δημιουργηθηκε απο καποιο ανωτερο ον? Οι φυσικοι δεν βρισκουν τις απαντησεις αυτου του ειδους πειστικες και ετσι αναπτυχθηκε μια "τρελη" θεωρητικη ιδεα. Συμφωνα με αυτη, δεν υπαρχει μονο ενα Συμπαν, αυτο το οποιο ζουμε, αλλα απειρα. Το καθενα απο αυτα εχει γεννηθει απο καποιο αλλο που προυπηρχε. Ετσι λυνεται το φιλοσοφικο προβλημα πως και γιατι δημιουργηθηκε το Συμπαν στο οποιο ζοθμε εμεις, αλλα και το φυσικο προβλημα πως "ετυχε" να γεννηθει με τοσο απιθανο τροπο.
Η ιδεα των συμπαντων-γονεων που δημιουργουν συμπαντα-παιδια μπορει να φαινεται στην αρχη εξαιρετικα παραδοξη, αλλα ειναι βασισμενη σε γνωστα μαθηματικα. Μεταξυ των ερευνητων που την εχουν χρησιμοποιησει σε εργασιες τους ειναι και ο ιδιος ο Χοκινγκ. Η συλλογιστικη, πισω απο τα πολυπλοκα μαθηματικα, ειναι δυνατον να γινει κατανοητη σχετικα ευκολα. Υποθετουμε οι βρισκομαστε σε ενα Συμπαν στο οποιο η υλη ειναι πολυ αραιη. Τοτε ειναι δυνατον, με μια διαδικασια που προβλεπεται απο τη Κβαντομηχανικη, να εμφανιστει αυθορμητα σε μια περιοχη ενα ποσο ενεργειας μεγαλυτερο απο το γυρω χωρο. Η ενεργεια αυτη μπορει να μετατραπει, με τη γνωστη σχεση της Σχετικοτητας Ε = m.c2, σε μαζα και να αρχισει η διαστολη αυτης της περιοχης. Υστερα απο ενα μεγαλο χρονικο διαστημα η μαζα θα εχει διασκορπιστει σε ενα μεγαλο χωρο, ετσι ωστε η πυκνοτητα της να ειναι χαμηλη. Με το τροπο αυτο φθανουμε στη κατασταση απο την οποια αρχισαμε, και η διαδικασια αυτη ειναι δυνατον να επαναλαμβανεται επ` απειρον.
Η αιωνια διαδοχικη επαναληψη Μεγαλων Εκρηξεων και η συνακολουθη δημιουργια συμπαντον-παιδιων απο συμπαντα-γονεις, μπορει να εξηγησει τη φορα του βελους του χρονου, αλλα κανενας δε γνωριζει αν περιγραφει οντως τη φυση η ειναι απλως μια τρελη θεωριτικη ιδεα.
Ειναι ομως ισως η καλυτερη θεωρια που εξηγει τη σημερινη κατασταση του Συμπαντος στο οποιο ζουμε και για το λογο αυτο αποτελει πεδιο εντατικης ερευνας στη διεθνη επιστημονικη κοινοτητα των κοσμολογων.

*(Το αρθρο ειναι απο το "βημα" της κυριακης του Χαρη Βαρβογλη) Ηταν αρχικα να το μεταφερω απο την εφημεριδα και να το ξεκινησω σαν "νεο θεμα" αλλα αφου ο φιλος thoth ξεκινησε ενα σχετικο θεμα το εγραψα εδω, και νομιζω εχει εξαιρετικο ενδιαφερον!)

ενδιαφερων αρθρα και αποψεις

οντως οταν συγχωνευτουν και προσδιοριστουν τα νετρινα και τα βαρυτονια τοτε και η βαρυτητα με τον χρονο δεν θα υφισταται τουλαχιστον οχι με αυτην την μορφη ετσι "πολλα" θα αλλαξουν στον
κοσμο μας και στον πλανητη εχω μια εντυπωση!!
αν ο χρονος ειναι γραμμικος και κυκλικος?
η υλη δεν εχει "υποσταση" η "πνευμα" σε σχεση με τον χρονο αν ο χρονος δεν υφισταται !!
αν ο χρονος δεν εχει μονο καμπυλοτητα αλλα διαθλαστικοτητα ?
αν η ταχυτητα δεν ειναι αυτη που βλεπουμε αλλα ειναι μια σε σχεση
με τον χρονο ?
αν "ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ" το "ΜΗΔΕΝ" ΚΑΙ Η "ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ" μηπως υπηρχε κατι
ενδιαμεσο μια μεσαια κατασταση και απο ποιον?

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

quote:

---

Η λογικη αντιμετωπιση του προβληματος οδηγει στο συμπερασμα οτι η συνεχης ροη του χρονου προς το μελλον θα πρεπει να συνδεεται με τη μεταβολη καποιου φυσικου μεγεθους που αυξανεται συνεχως, ωστε χρονος και μεγεθος να μεταβαλλονται με τον ιδιο τροπο. Ωσ σημερα μονο δυο μεγεθη αυτου του ειδους ειναι γνωστα στη Φυσικη. Το ενα ειναι η αποσταση μεταξυ των γαλαξιων, η οποια αυξανεται διαρκως λογω της συστολης του Συμπαντος. Το αλλο ειναι η εντροπια του Συμπατος, μια ποσοτητα που εκφραζει ποσο τυχαιες ειναι οι θεσεις και οι κινησεις των διαφορων σωματων στον Συμπαν.

---

"Nicola Tesla"

Αν υποθέσουμε ότι έχουμε ένα δισδιάστατο κόσμο όπου ισχύουν μόνο οι κανόνες του μήκους και του πλάτους αλλά όχι του ύψους, και ορίζαμε έναν κύκλο σαν μία φυλακή και μέσα σε αυτόν τον κύκλο μία μικρή γραμμή ο άνθρωπος αυτής της φυλακής ,τότε είναι σίγουρο ότι η απόδραση του θα ήταν αδύνατη. Αν όμως υπήρχε η τρίτη διάσταση δηλαδή το ύψος και έρχονταν ένα μεγάλο τρισδιάστατο χέρι και τραβούσε έξω από τον κύκλο αυτήν την γραμμή, δηλαδή τον δισδιάστατο άνθρωπο τότε η απόδραση του θα ήταν εφικτή μέσο της τρίτης διάστασης και ο δισδιάστατος άνθρωπος θα προσπαθούσε να καταλάβει τι παράξενο είχε γίνει.

Για εμάς η τέταρτη διάσταση όπως θεωρείτε και από τον Αϊνστάιν είναι ο χρόνος.

Στον χρόνο είναι βέβαιο ότι δεν μπορούμε να πούμε ότι: ξέρεις, λέω να πεταχτώ μέχρι το έτος 1980 μ.Χ για να αγοράσω ψωμί επειδή εκεί είναι φτηνό η να πάω στο έτος 3000 μ.Χ. για να δω τα καινούρια επιτεύγματα της τεχνολογίας. Αυτό μέχρι στιγμής τουλάχιστον είναι αδύνατο.

Αν όμως υπήρχε μία πέμπτη διάσταση η οποία όπως υποστηρίζουν επιστήμονες υπάρχει και δεν είναι μονάχα αυτή αλλά μπορεί να υπάρχει και έκτη και έβδομη…
Τότε τι λέτε; Μέσο της πέμπτης διάστασης μία χρονομεταφορά δεν θα ήτανε απλή υπόθεση;

Δηλαδή αν αυτό το δισδιάστατο ανθρωπάκι που περιγράφεις μπορούσε να κινείται στο πλάτος πέρα-δώθε αλλά στο μήκος μόνο εμπρός αυτό θα του φαινόταν πολύ περίεργο!

Επίσης πρέπει να ορίσουμε την έννοια της "διάστασης" γιατί νομίζω ότι ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς είναι..

<< Από τη στιγμή που η επιστήμη θα αρχίσει να ερευνά τα μεταφυσικά φαινόμενα θα προοδεύσει σε μια δεκαετία περισσότερο απ' όσο έχει προοδεύσει σε όλη την ύπαρξή της. >>

quote:

---

Η διαφορά φίλε Tolis1 των γεωμετρικών διαστάσεων απο τη διάσταση του χρόνου είναι το ότι στις άλλες διαστάσεις (μήκος, πλάτος, ύψος) μπορούμε να πηγαίνουμε μπρος - πίσω αλλά στη διάσταση του χρόνου όχι.

Δηλαδή αν αυτό το δισδιάστατο ανθρωπάκι που περιγράφεις μπορούσε να κινείται στο πλάτος πέρα-δώθε αλλά στο μήκος μόνο εμπρός αυτό θα του φαινόταν πολύ περίεργο!

Επίσης πρέπει να ορίσουμε την έννοια της "διάστασης" γιατί νομίζω ότι ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς είναι..

---

Αν όμως υπήρχε μία πέμπτη διάσταση δεν θα βοηθούσε να κινηθούμε στην τέταρτη; (δηλαδή τον χρόνο).

quote:

---

Φίλε Ydroxoos25 είναι σίγουρο ότι δεν μπορούμε να κινηθούμε στο χρόνο.

---

Real stupidity beats artificial intelligence any time. -- Terry Pratchett

quote:

---

quote:

---

Φίλε Ydroxoos25 είναι σίγουρο ότι δεν μπορούμε να κινηθούμε στο χρόνο.

---

Εγώ πάντως όταν έχω κινηθεί άλλα 15 λεπτά στο χρόνο θα πάω για φαϊ.

Real stupidity beats artificial intelligence any time. -- Terry Pratchett

---

Σχετικά με την έννοια της διάστασης μπορούμε να ορίσουμε αυθαίρετα όσες διαστάσεις θέλουμε. Δηλαδή μπορώ να πω ότι υπάρχει μία διάσταση "ΑΛΦΑ" στην οποία κινείται ολόκληρο το σύμπαν, μόνο προς μία κατεύθυνση και καθώς κινείται σε αυτή τη διάσταση ο χώρος παραμορφώνεται (διαστέλλεται) και γι'αυτό διαστέλλεται και το σύμπαν.
Εννοώ ότι δεν έχω καταλάβει πώς κάποιοι μιλούν για 10-12 διαστάσεις και πώς αυτές μπορούν να οριστούν ή να αποδειχτούν..

<< Από τη στιγμή που η επιστήμη θα αρχίσει να ερευνά τα μεταφυσικά φαινόμενα θα προοδεύσει σε μια δεκαετία περισσότερο απ' όσο έχει προοδεύσει σε όλη την ύπαρξή της. >>

quote:

---

Χρόνος είναι το μέγεθος εκείνο που πρέπει να μεταβληθεί ώστε να υπάρξει κίνηση.

---

"Nicola Tesla"

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr