Υπαρχει αντικειμενικη αληθεια,οριζεται;Η μηπως η αληθεια ειναι υποκειμενικη παντα;

Υπαρχει μια αντικειμενικη αληθεια οπου καλυπτονται ολες οι πτυχες ενος θεματος;

ΕΣΥ ΤΗ ΛΕΣ;;

ΜΙΑ ΠΟΥ ΕΘΕΣΕΣ ΤΟ ΘΕΜΑ.

quote:

---

Υπαρχει αντικειμενικη αληθεια,οριζεται;

---

Απλώς μια άποψη
Φιλικά

Την καλησπερα μου σε ολους,
Εγω παλι νομιζω πως δεν υπαρχει αντικειμενικη αληθεια.
Διοτι για να ειμαστε αντικειμενικοι θα πρεπει να μπορουμε να δουμε απο ολες τις πλευρες.Πραγμα απιθανο.
Κι επειδη δεν μπορουμε να ειμαστε σε θεση να γνωριζουμε τα παντα,παντα θα ειμαστε υποκειμενικοι.

quote:

---

Πρώτον διότι χρειάζεται πειθαρχία και θέληση για να ακολουθηθούν και δεύτερον γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να καταλλήξουμε μόνοι μας σε αυτούς για να τούς δεχθούμε και όχι να τους πάρουμε έτοιμους.

---

Ειδικά στο σημείο που υπογράμμισα δεν θα μπορούσα να ταυτιστώ περισσότερο.

Ας πάμε στην αλήθεια λοιπόν...
Πιστεύω πως η Αλήθεια είναι μόνο αντικειμενική και μια για το κάθε πράγμα.
Ο κάθε άνθρωπος κατακτά - ή καλύτερα γνωρίζει - μια μόνο έκφανση της, μια μόνο εικόνα της.
Αυτή η εικόνα, η προβολή της Αλήθειας συνιστά την υποκειμενική μας αλήθεια η οποία μπορεί να μεταβάλλεται ανάλογα με τις μεταβολές που επέρχονται στην αντίληψη μας, με τις επιρροές που δεχόμαστε και με την κοσμοθέαση μας.

Όλοι μας φιλτράρουμε τις όποιες πληροφορίες που προσλαμβάνουμε και τις περνάμε μέσα από το μύλο της νόησης μας.
Η Αλήθεια λοιπόν είναι αυτή η οποία είναι, το πως την αντιλαμβανόμαστε εμείς ή με πόσα πέπλα την καλύπτουμε προκειμένου να την κατανοήσουμε δεν επηρεάζει καθόλου την ύπαρξη της.
Για να μπορέσουμε να δούμε κάτι αντικειμενικά θα πρέπει να το παρατηρήσουμε αποστασιοποιημένοι συναισθηματικά, απαλλαγμένοι από νοητικές προσκολλήσεις και με διάθεση αναίρεσης ακόμα των αντιλήψεων που έχουμε ήδη - αν αυτό είναι απαραίτητο.

Αν θα μπορέσουμε τώρα ποτέ να αντιληφθούμε την Αλήθεια όπως αυτή είναι, θεωρώ πως είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα.
Για να το κατορθώσουμε αυτό θα πρέπει να την απογυμνώσουμε σιγά - σιγά από τα πέπλα που ανέφερα πριν.
Στην ουσία λοιπόν είναι μια διαδικασία που έχει να κάνει με εμάς απέναντι στον εαυτό μας.

quote:

---

Διοτι για να ειμαστε αντικειμενικοι θα πρεπει να μπορουμε να δουμε απο ολες τις πλευρες.Πραγμα απιθανο.

---

Δεν είναι απίθανο, φίλη μου whiz, ούτε ανέφικτο.
Είναι απλά δύσκολο...

In anticipation of my resurrection...

Καλε μου φιλε Dying_Incubus,
δεν διαφωνω μαζι σας προφανος δεν το εθεσα σωστα.
Ναι μεν υπαρχει η αντικειμενικη αληθεια,αλλα εμεις δεν μπορουμε να ειμαστε αντικειμενικοι διοτι δεν μπορουμε να ξερουμε κυκλικα το καθε θεμα(απο ολες του τις πλευρες)ωστε να ειμαστε αντικειμενικοι.

Ουτε και κανενας νομιζω μπορει,μονο μετα απο χρονια βλεποντασ μια κατασταση και το πως εξελιχθηκε,ισως τοτε να μπορει να γινει αντικειμενικος αν και οχι απολυτα.

"Τι είναι το αντικειμενικό?"

Κατά την γνώμη μου μπορούμε να διαχωρίσουμε τα εξεταζόμενα πράγματα σε 2 κατηγορίες:

1) Σε αυτά που μπορούν να οριστούν από τον άνθρωπο.
2) Σε αυτά που είναι αυτά που είναι πέρα από τον άνθρωπο.

Η πρώτη κατηγορία θα μπορούσαμε να πούμε οτι περιλαμβάνει ηθικές αξίες, άγραφους νόμους, κοινωνικές αντιλήψεις και μια ευρεία γκάμα στοιχείων.
Η αντικειμενικότητα η οποία τα περιβάλλει συνήθως έχει ως χαρακτηριστικά την διάρκεια, την καθολικότητα και την ευρεία αποδοχή.
Πως προέρχεται όμως αυτού του είδους η αντικειμενικότητα?
Μήπως μπορεί να αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων - αιώνων κι ανάλογα με την δομή μιας κοινωνίας αυτή να εκφραστεί διαφορετικά?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Xoslicriskaniev

Υπαρχει αντικειμενικη αληθεια,οριζεται;

Η μηπως η αληθεια ειναι υποκειμενικη παντα;

---

υπαρχει αλλά δεν οριζεται (μονο κατα συνθηκην)

για να βιωθει η αντικειμενικη αληθεια, πρεπει να παψει να βιωνεται η υποκειμενικη αληθεια

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

Μήπως δεν μπορεί να καταπολεμηθεί η υποκειμενικότητα? Η μήπως αμφιβάλει κανείς πως η υποκειμενικότητα προκαλεί πολέμους δυστυχίες καταθλίψεις ευτυχίες χαρές και τριγυρίζει καθημερινά στα πάντα στη ζωή μας. Προσωπική μου γνώμη ΔΕΝ υπάρχει αντικειμενική αλήθεια σε αυτό το επίπεδο ύπαρξης, δεν μπορεί να υπάρξει.

Τείνω να συμφωνήσω με την άποψη του Protector. Για να γνωρίζουμε την πλήρη (άρα και πραγματική) αλήθεια, θα πρέπει να μπορούμε να αντιληφθούμε και να επεξεργαστούμε κάθε πιθανή σχέση ενός γεγονότος με το περιβάλλον του. Συνήθως η αλήθεια σχετίζεται με ένα γεγονός, το οποίο εκ φύσεως (γίγνεται) αποτελεί μια ύπαρξη. Το γεγονός μπορεί να αφορά σε μια πράξη, σε ένα φυσικό γεγονός αλλά και σε μια σκέψη. Το αληθινό είναι ένα και είναι αυθύπαρκτο και αμετακίνητο. Το υποκειμενικό θα υπάρχει όσο θα υπάρχουν άνθρωποι επί της γης.

Μιλάμε για υποκειμενική αλήθεια γιατί κανείς δεν γνώρισε σφαιρικά και πλήρως ένα γεγονός, άρα δεν μπορεί να έχει πλήρη (=αντικειμενική) άποψη περί του θέματος. Άρα λοιπόν μάλλον είναι καλύτερα να μιλάμε από τη μία για την απόλυτη και αντικειμενική αλήθεια και από την άλλη για τμήμα της αλήθειας (του όλου).

Καταλήγω συμπεραίνοντας ότι αν συνδέσουμε την αλήθεια με τον άνθρωπο ως αυθύπαρκτη οντότητα, πάντα θα υπάρχει υποκειμενική αλήθεια που θα "χρωματίζει" το απόλυτο, την αντικειμενική αλήθεια. Αν όμως συνδέσουμε την αλήθεια με κάτι μεγαλύτερο και πιο πλήρες από τον άνθρωπο, εκεί μιλάμε πλέον για συμπαντική αλήθεια, την απόλυτη ταύτιση δηλαδή με την πλήρη εικόνα ενός γεγονότος ή ιδέας.

Ως άνθρωποι είμαστε "καταδικασμένοι" να μείνουμε για τα πάντα στην υποκειμενική αλήθεια. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί μας δίνει συνεχώς ώθηση να ανακαλύψουμε άλλο ένα κομμάτι του όλου, μας βοηθά να φτάσουμε πιο κοντά σε αυτό που ονομάζεται αντικειμενική αλήθεια.

Lux e tenebris

quote:

---

Συνήθως η αλήθεια σχετίζεται με ένα γεγονός, το οποίο εκ φύσεως (γίγνεται) αποτελεί μια ύπαρξη.

---

Φίλε μου Chastity, αναρωτιέμαι αν η αλήθεια σχετίζεται με ένα γεγονός ή με μια αλυσίδα/αλληλουχία γεγονότων.
Αν ισχύει η σκέψη μου, μήπως οφείλεται εκεί το γεγονός οτι ο άνθρωπος δυσκολεύεται να αντιληφθεί αυτό που ονομάζουμε "αντικειμενική αλήθεια"?

quote:

---

Καταλήγω συμπεραίνοντας ότι αν συνδέσουμε την αλήθεια με τον άνθρωπο ως αυθύπαρκτη οντότητα, πάντα θα υπάρχει υποκειμενική αλήθεια που θα "χρωματίζει" το απόλυτο, την αντικειμενική αλήθεια. Αν όμως συνδέσουμε την αλήθεια με κάτι μεγαλύτερο και πιο πλήρες από τον άνθρωπο, εκεί μιλάμε πλέον για συμπαντική αλήθεια, την απόλυτη ταύτιση δηλαδή με την πλήρη εικόνα ενός γεγονότος ή ιδέας.

---

Πολύ σωστά!
Γενικά τείνουμε να φέρνουμε τα πάντα στα δικά μας μέτρα και να πλάθουμε ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα.
Αν όμως αναγάγαμε πολλά πράγματα σε συμπαντικό επίπεδο τι άποψη θα είχαμε μετά για τον άνθρωπο και την θέση του σ' αυτό?

In anticipation of my resurrection...

Πάντως το να αναγνωρίζουμε πως για κάθε γεγονός-ιδέα-εκδήλωση υπάρχει ένα και μόνον απόλυτο και όχι πολλές και διαφορετικές εκδοχές του απόλυτου, είναι πολύ σημαντικό και χρήσιμο.

Αν βλέπεις που πρέπει να πας, είναι σίγουρο πως θα πας εκεί που κοιτάς

Lux e tenebris

quote:

---

Μα δεν γίνεται αλλιώς! Η μόνη δυνατή εκδοχή είναι ο άνθρωπος να βλέπει πάντα ένα τμήμα της ολότητας. Κάποιοι μένουν μόνον σε αυτό και αναρωτιώνται γιατί να συνεχίζουμε την πορεία της αφύπνισης ενώ δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουμε στη θέα του απόλυτου. Βλέπουν μια ματαιότητα στην αναζήτηση του απόλυτου, έναν δρόμο χωρίς τέλος. Τι να κάνουμε όμως, ανάγκες είναι αυτές. Κάποιοι τις έχουν και θέλουν να τις ικανοποιήσουν και κάποιοι άλλοι όχι.

---

Κι όμως, φίλε μου!
Πιστεύω πως η ανάγκη της αναζήτησης ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο είτε το έχει αντιληφθεί είτε όχι.
Ο λόγος που το εμποδίζει από το να το δει είναι οτι δεν του έχει δοθεί το κατάλληλο ερέθισμα για κάτι τέτοιο.
Πόσες φορές εμείς οι άνθρωποι έχουμε απορρίψει τις παλιές μας παγιωμένες θέσεις για να πάμε σε κάποιες παρεμφερείς ή καινούριες σ' εμάς?
Η κίνηση, η δράση σημαίνει ζωή, ροή.
Δεν γίνεται διαφορετικά.
Το να θέλουμε να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας και να περικλείσουμε σ' αυτούς άλλες πτυχές της Ολότητας είναι μια έμφυτη ανάγκη μας την οποία δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα...

In anticipation of my resurrection...

Άλλο πράγμα το να αντιληφθούμε μια τέτοια τάση και άλλο το να την καλλιεργήσουμε. Μπορεί να υπάρχει το κατάλληλο έδαφος για τέτοιες αναζητήσεις, όμως κάποιος πρέπει να ρίξει τον σπόρο της αναζήτησης της αντικειμενικής αλήθειας και καλώς ή κακώς δεν τον έχουν όλοι

Σχετικά με τη διαδικασία αναθεώρησης των απόψεών μας, πιστεύω είναι και υγιές αλλά και αναγκαίο στην πορεία της αναζήτησης. Αυτή η διαρκής αλλαγή πεποιθήσεων απλά δηλώνει πως συνεχώς ανακαλύπτουμε νέα πράγματα που είτε στηρίζουν την τρέχουσα άποψή μας, είτε μας αναγκάζουν να την εγκαταλείψουμε και να υιοθετήσουμε μια νέα. Πιστεύω όμως πως ποτέ δεν θα φτάσουμε να καταλήξουμε σε μια 100% παγιωμένη και σταθερή άποψη περί ενός θέματος γιατί για να γίνει κάτι τέτοιο όπως είχα γράψει και πιο πριν, πρέπει να φτάσουμε ο καθένας μας να γίνει το Όλον! Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως θα ήμασταν σε θέση να γνωρίζουμε και να επεξεργαστούμε κάθε δυνατή εξέλιξη που θα επηρέαζε με τον οποιοδήποτε τρόπο μια ιδέα, ένα γέννημα κλπ. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται ποτέ να γίνει, καθώς πάντα η κάθε ανθρώπινη οντότητα θα είναι υποτελής του Όλου, της Μονάδας.

Αυτή η θεώρηση κάποιους τους αποθαρρύνει και απομακρύνονται από τη διαδικασία της αναζήτησης. Όσο για εμένα, καλύτερα να κλείσω τα μάτια μου ερευνώντας και ψηλαφώντας όσο γίνεται περισσότερο την απόλυτη αλήθεια, παρά να φύγω και να μη γνωρίσω έστω κι ένα μέρος της. Όπως έγραψε και ο Henry David Thoreau:

Lux e tenebris

Μήπως είναι ανώφελο να ψάχνουμε για την αλήθεια έξω από μας; Ως φαίνεται, τα μόνα εργαλεία που έχουμε (νους-συναισθήματα-ψυχή) είναι μέσα μας, μήπως η αλήθεια κρύβεται κι αυτή κάπου εκεί;

Κάποιος παλιός μου δάσκαλος είχε πει, εξ άλλου, ότι η αλήθεια είναι πολύ μοναχικός τόπος...

Unseen

***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****

quote:

---

Νομίζω πως η εσωτερική αναζήτηση και παράλληλα η εξερεύνηση (με άλλο μάτι) του κόσμου μας δεν τους αφορά όλους. Θα ξαναμιλήσω για την άποψή μου περί "ροπών", των τάσεων δηλαδή μερικών ανθρώπων να ασχοληθούν με ένα ζήτημα. Υπάρχουν άνθρωποι που "καίγονται" από την ανάγκη της αναζήτησης, της εξερεύνησης του κόσμου μας και της "απόλυτης" και αντικειμενικής αλήθειας. Κάποιοι άλλοι ούτε καν ιδρώνει το αυτί τους για τέτοια πράγματα...

---

Κι αν αυτοί οι άνθρωποι των οποίων δεν ιδρώνει το αυτί δεν είχαν έως τώρα την ευκαιρία να καλλιεργήσουν τις εσωτερικές τους αναζητήσεις?
Ίσως κάποιος άνθρωπος να δείχνει προσκολλημένος σε έναν γνωστό σ' εκείνον τρόπο ζωής χωρίς να ενδιαφέρεται για πράγματα πιο ουσιαστικά ή βαθύτερα.
Αν όμως του δοθεί ένα κίνητρο δεν αποκλείεται να θελήσει να μάθει, να εξερευνήσει και να αναζητήσει.
Δεν έχει νόημα το πότε θα υπάρξει η αντίδραση από μέρους του σ' αυτό το ερέθισμα.
Μπορεί να γίνει αμέσως, μπορεί να γίνει και μετά από καιρό.
Δυνάμει όλοι φέρουμε μέσα μας τον σπόρο της αναζήτησης, λίγο - πολύ όλοι μας σκεφτόμαστε μήπως αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι σαν "a dream within a dream"...
Για να βλαστήσει αυτός ο σπόρος λοιπόν χρειάζεται νερό, το οποίο ερμηνεύεται ως κριτική σκέψη, στοχασμός και προβληματισμός.
Σαν μια προσπάθεια να δούμε λίγο πέρα από αυτό που βλέπουμε ως τώρα, να ανέβουμε ένα σκαλί για να κοιτάξουμε περισσότερα πράγματα.
Το νερό λοιπόν αυτό θα πρέπει να το αναζητήσουμε μόνοι μας, μόνοι μας θα βρούμε πως να ποτίσουμε και να φροντίσουμε αυτό τον σπόρο για να γίνει φυτό, δέντρο και να καρποφορήσει.

Άλλωστε τι το ιδιαίτερο έχει κάποιος άνθρωπος ο οποίος βλέπει τα πράγματα μέσα από μια περισσότερο εσωτερική σκοπιά?
Μήπως αυτός δεν έχει κάποιο χάρισμα απλά κατάφερε να βρει το νερό?

In anticipation of my resurrection...

Όσο για το "νερό" στο οποίο αναφέρεσαι υπό μορφήν κριτικής σκέψης, στοχασμού και προβληματισμού, εκεί είναι που όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Πιστεύω πως η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον για τέτοια θέματα. Ήρθαν σε επαφή, περιεργάστηκαν το ζήτημα και αποφάσισαν να μην ασχοληθούν.

Στο δικό μου μυαλό, ο μέσος άνθρωπος προτιμά την "ησυχία" της καθημερινότητας, δεν σπαταλά χρόνο για μεταφυσικά θέματα, δεν ψάχνεται για το ακέραιο μια άποψής του, δεν προχωρά τη σκέψη του στα επίπεδα της αντικειμενικότητας, θέλει να βολευτεί σε αυτό που βρήκε ή σε αυτό που του έδωσαν ως πιθανή εκδοχή και τέρμα, μέχρι εκεί.

Υποκειμενική και αντικειμενική αλήθεια θα υπάρχει όσο υπάρχουν παραγωγικά σκεπτόμενοι άνθρωποι. Εδώ οι όροι υποκειμενικό και αντικειμενικό προκύπτουν από τον παρατηρητή. Μόνο όταν ο παρατηρητής γίνει ένα με τα πάντα, τότε μόνον μπορούμε να μιλάμε για τη μοναδικότητα του αντικειμενικού.

Ο "βαθύς" E.A. Poe σωστά μίλησε για ένα όνειρο μέσα σε όνειρο, προεκτείνοντας σε μεταφυσικό επίπεδο την ψυχρή πραγματικότητα-καθημερινότητα που ζούμε. Ο μέσος άνθρωπος είναι απογοητευμένος από τη ζωή του, έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον για τα "μετά τα φυσικά" και δικαιολογημένα, πάνω στην αβεβαιότητα που ζει, φέρνει στο μυαλό του μια πιθανή εκδοχή κοσμικού παιχνιδιού και αναρωτιέται μήπως τελικά όλα όσα ζει είναι ένα απλό όνειρο. Τον βολεύει να διερωτάται κάτι τέτοιο, καθώς έτσι βρίσκει τη λύση στα αδιέξοδα της ζωής του.

Πάντως συνοπτικά πιστεύω πως ο κόσμος των ανθρώπων χρωματίζεται από δύο κατηγορίες: από εκείνους που ασχολούνται με τα μεταφυσικά θέματα και κατά συνέπεια ψάχνουν πολύ περισσότερο την αντικειμενικότητα της κάθε ιδέας και είναι αυτοί που γεννάνε την τόσο χρήσιμη υποκειμενική αλήθεια, και από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι άνθρωποι-παρατηρητές που απλώς γίνονται θεατές των εξελίξεων και καθημερινά γίνονται παθητικοί δέκτες κάθε μεταβολής του κόσμου.

Lux e tenebris

Αγαπητέ μου Chastity υπάρχει ένας μικρός ρατσισμός στο μήνυμά σου, πιστεύω ότι μπορείς να τον διακρίνεις. Όταν αρχίζουμε να βάζουμε ετικέτες "μέσος άνθρωπος" (και τι είναι άραγε ένας άνθρωπος, στατιστική μεταβλητή;), εκεί είναι το σημείο που μάλλον είναι καλό να δούμε ότι αρχίζουμε να χάνουμε τη μπάλα.

Κι αυτό γιατί...

Η αλήθεια μιας πουτίγκας βρίσκεται στο γεγονός ότι μπορούμε να την φάμε, η αλήθεια ενός κεριού βρίσκεται στο γεγονός ότι μπορούμε να το ανάψουμε και όχι σε καθένα από αυτά ως αντικείμενο.

Η αξία ενός ανθρώπου είναι στη δυναμική του και όχι σε αυτό που βλέπουμε. Μπορείς αλήθεια να δείξεις λιγότερη εμπιστοσύνη από τη Δημιουργία που δίνει την άδεια να ενσαρκωθεί ένας "μέσος" άνθρωπος; Δίνει την άδεια όχι μόνο επειδή πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει, αλλά επειδή ΞΕΡΕΙ ότι μπορεί.

Με αγάπη,
Unseen

Από τη μία προσπαθούμε να αφυπνιστούμε κι από την άλλη καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι αυτό όταν έχουμε διάφορες Σειρήνες να μας καλούν κοντά τους...
Γιατί γίνεται αυτό?
Γιατί μια ελεύθερη συνείδηση αρχίζει κι αποκτά δυνατότητες επέκτασης του νου το οποίο συνεπάγεται ελευθερία.
Κι αν αυτό φαντάζει ως ένα ιδεατό αγαθό για τον καθένα μας, για κάποιους ίσως είναι επίφοβο...
Για αυτό το λόγο, φίλε μου, λέω πως είναι πραγματικά δύσκολο να βγούμε από το κουκούλι που έχουμε (μόνοι μας ή με διάφορες επιρροές) δημιουργήσει σα να είμαστε μεταξοσκώληκες.
Έχουμε όμως δυνατότητες για κάτι καλύτερο, έχουμε απεριόριστες δυνατότητες τις οποίες πρέπει να ανακαλύψουμε και να εργαστούμε σ' αυτές.
Ο άνθρωπος είναι ένα υπέροχο δημιούργημα και δεν πιστεύω οτι αυτό θα ίσχυε μόνο για μια μερίδα ανθρώπων.
Κάποια στιγμή θα το ανακαλύψουμε όλοι μας αυτό...

quote:

---

Στο δικό μου μυαλό, ο μέσος άνθρωπος προτιμά την "ησυχία" της καθημερινότητας, δεν σπαταλά χρόνο για μεταφυσικά θέματα, δεν ψάχνεται για το ακέραιο μια άποψής του, δεν προχωρά τη σκέψη του στα επίπεδα της αντικειμενικότητας, θέλει να βολευτεί σε αυτό που βρήκε ή σε αυτό που του έδωσαν ως πιθανή εκδοχή και τέρμα, μέχρι εκεί.

---

Πόσες φορές, φίλε μου, έχουμε αποζητήσει όλοι μας την ησυχία της καθημερινότητας μας?
Πόσες φορές έχουμε μείνει στα ήδη γνωστά μας πράγματα επειδή αυτά εξυπηρετούν - έστω και φαινομενικά - κάποια ανάγκη μας οπότε και δεν θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτά?

Ο Poe (από τους αγαπημένους μου ) μίλησε στην ουσία για ένα Matrix στο οποίο ζούμε.
Τι είναι το Matrix?
Μια πλασματική απεικόνιση μιας πραγματικότητας την οποία δε μπορούμε να αντικρύσουμε επειδή δεν θέλουμε - ή καλύτερα - φοβόμαστε να αντικρύσουμε.
Θυμάσαι την επιλογή του Nio?
Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί μήπως αυτό στο οποίο ζούμε δεν είναι ένα Matrix?
Μιλώντας σε προσωπικό επίπεδο θα σου πω οτι μου έχει συμβεί πολλές φορές.
Για να βγω λοιπόν από αυτό το καλούπι θα πρέπει να αποκτήσω συνειδητότητα του τι είναι αυτό, τι είμαι εγώ και τι υπάρχει πέρα από αυτό.
Τότε θα μπορέσω να αρχίσω να αφαιρώ τα πέπλα της Σαλώμης ένα - ένα...

quote:

---

Χα χα χα! Συγχωρήστε με βρε παιδιά, αλλά τι προσπαθείτε να αποδείξετε; Μάλλον καθένας σας τη δική του αλήθεια για την αλήθεια κάποιων άλλων ανθρώπων...

---

Χμμμ!
Λες, καλή μου?

In anticipation of my resurrection...

Τα λόγια μου δεν υποκρύπτουν "πνευματικό ρατσισμό". Θέλω να μπεις λίγο στο νόημα των όσων γράφω. Στη ζωή μας συναντάμε χαρισματικούς αρχιτέκτονες, ιατρούς, μουσικούς, ζωγράφους, φιλοσόφους, ακαδημαϊκούς, αστροφυσικούς κλπ. Όλοι αυτοί παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη κλίση προς την επιστήμη τους και διαπρέπουν σε αυτό. Είναι πολύ πιθανό πως ο χαρισματικός μουσικός να είναι κάκιστος ιατρός ή αποτυχημένος ζωγράφος. Το ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν ειδικές ροπές προς μία ενασχόληση είναι μια κοσμική αλήθεια και αυτό μεταφράζεται σε μια απεριόριστη ποικιλομορφία στους ανθρώπους.

Μέσα σε αυτά τα άτομα, η ενασχόληση με τα μεταφυσικά θέματα δεν είναι σίγουρο πως τους χψαρακτηρίζει. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ρωτήσεις κάποιον μουσικό για τα μεταφυσικά θέματα και να σου απαντήσει "α, δεν ασχολούμαι εγώ με τέτοια...". Από την άλλη πλευρά μπορεί αν τύχει να βρεθείς σε μια κουβέντα με έναν πχ λιμενεργάτη και να σου αναπτύηει απίστευτες ιδέες και απόψεις περί μεταφυσικής!

Το σίγουρο είναι πως δεν ασχολούνται όλοι οι άνθρωποι με τέτοια θέματα. Δεν ξέρω αν οφείλεται στα γονίδια ή σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όμως η απουσία μεταφυσικών ενασχολήσεων σε κάποια άτομα αποτελεί γεγονός. Το συναντώ και στη δουλειά μου. Έχουμε έναν άριστο χημικό που αν και στη δουλειά του είναι άριστος, πάραυτα ουδέποτε ασχολήθηκε με τέτοια θέματα. Βρέθηκα όμως και με κάποιον από το τμήμα παραγωγής και μετά από κάποιες κουβέντες μου αποκάλυψε πως διαβάζει Lovecraft, Dunsany και Poe!

Δεν υπάρχει ρατσισμός στα λόγια μου. Απλώς αναφέρομαι σε μια κοινωνική αλήθεια. Ίσως κι εμείς να μην ασχολούμαστε με κάποια θέματα που άλλοι τα θεωρούν απίστευτα σοβαρά και θεωρούν εμάς "αμόρφωτους"!

Όσο για το αν η Δημιουργία δίνει την άδεια να φτιαχτεί ένας άνθρωπος, αυτό ισχύει όσο ισχύει και το ότι η Φύση κάνει λάθη...

Lux e tenebris

Σε καταλαβαίνω. Κατάλαβέ με όμως κι εσύ: είναι για μένα στάση ζωής να μη βλέπω την "κοινωνική αλήθεια" αλλά να εστιάζομαι στο εν δυνάμει ενός (οποιουδήποτε) ανθρώπου. Αν μη τι άλλο, έτσι αισθάνομαι πάντα λιγότερο μόνη.

Σε ένα συνέδριο που είχα πάει πριν από ένα μήνα περίπου στη Γερμανία, για επαγγελματικούς λόγους, συνάντησα κάποιον συνάδελφό μου από την Εσθονία. Πιάσαμε τη συζήτηση και δεν ξέρω πώς έγινε (τον έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου) αλλά ήταν μια βαθιά συζήτηση για τον εαυτό, τον Θεό, την ψυχή, την αίσθηση σκοπού του καθενός μας. Αφού μιλήσαμε για κανένα δίωρο σε αυτόν τον τόνο, τι φαντάζεσαι ότι γυρνάει και μου λέει; "Αντιλαμβάνεσαι ότι είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που μιλάω με κάποιον άλλον για τέτοια πράγματα; Συνειδητοποιείς ότι μεγάλωσα στη Σοβιετική Ένωση όπου η θρησκεία και οποιαδήποτε πνευματική προσέγγιση ήταν απαγορευμένα;".

Πραγματικά δεν το είχα σκεφτεί καν. Όμως αν τον είχα προσεγγίσει με βάση την "κοινωνική αλήθεια" της συγκυρίας του, τι θα είχα βάλει ανάμεσά μας; Θα τον έβλεπα σαν ένα νεκρό κομμάτι κερί και όχι για τη δυνατότητά του να ανάψει, θα έλεγα εκ προοιμίου "είναι πνευματικά αμόρφωτος". Στη χειρότερη, θα έμπαινα στη συζήτηση με την προσδοκία να τον αφυπνίσω (μεγάλη πλάνη).

Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ για να αισθανθούν ασφαλείς και να ασχοληθούν με εσωτερικά θέματα και μια καλή και ταπεινή υπηρεσία για τον συνάνθρωπο είναι να ΕΙΣΑΙ αυτό που λες και πρεσβεύεις, γιατί τον κάνεις έτσι να νιώθει ασφαλής σε αυτό που βλέπει ότι έχεις επιλέξει ως τρόπο ζωής και ότι δεν κραδαίνεις (άλλη μια) θεωρία. Εναύσματα τριγύρω υπάρχουν πολλά, παραδείγματα όμως;

Και ποιος μπορεί να είναι αμόρφωτος, τη στιγμή που όλοι είμαστε πρακτικά αναλφάβητοι μπροστά στο πνεύμα; Και όχι μόνο είμαστε αναλφάβητοι, αλλά όσο πιο κοντά στην αλήθεια θεωρούμε ότι βρισκόμαστε και ότι την κρατάμε, τόσο πιο μακριά είμαστε - και το έχω δει αυτό σε μένα, πολλές φορές. Αυτό που έμενε στα χέρια μου κάθε φορά που τα άνοιγα, δεν ήταν η αλήθεια, αλλά ο εγωισμός μου.

Με αγάπη,
Unseen

ΥΓ: 6.500.000.000 λάθη της Φύσης είναι πάρα πολλά, δεν νομίζεις; Μήπως θέλει να μας πει κάτι άλλο ο ποιητής;

Της είπαμε ναι.

- Τι ζωγραφίσατε;

- Δύο τελείως διαφορετικές ανατολές, είπε η Λέσλι.

- Όχι δύο ανατολές. Ο καλλιτέχνης δεν δημιουργεί την ανατολή, δημιουργεί...

- Φυσικά! είπε η Λέσλι. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί τον πίνακα!

Η Πάι κατένευσε.

- Η ανατολή είναι πραγματικότητα, ο πίνακας είναι όπως εμείς, τη δημιουργούμε; ρώτησε ο Ρίτσαρντ.

- Αν καθένας από μας, είπε η Πάι, έπρεπε να δημιουργήσει τη δική του πραγματικότητα, φαντάζεστε τι χάος θα επακολουθούσε; Η πραγματικότητα θα περιοριζόταν μόνο στις δικές μας επινοήσεις.

Δεν θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια ανατολή, αν δεν την είχαμε δει ποτέ. Πώς θα φωτίζαμε με την αυγή έναν κατασκότεινο ουρανό; σκέφτηκε ο Ρίτσαρντ.

- Η πραγματικότητα δεν έχει σχέση με τα φαινόμενα, συνέχισε η Πάι. Δεν έχει σχέση με το περιορισμένο οπτικό μας πεδίο. Η πραγματικότητα είναι η έκφραση της αγάπης, η αγνή, άδολη αγάπη, απαλλαγμένη από το βάρος του χώρου και του χρόνου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η αλήθεια. Το τι θα την κάνουμε όμως εξαρτάται από εμάς, όπως η απεικόνιση της ανατολής εξαρτάται από τον καλλιτέχνη.

Από το "Ένα" του Ρίτσαρντ Μπαχ.

Για τη μεταγραφή,
Unseen

1. Πιο πάνω είχα γράψει το εξής:

quote:

---

Νομίζω πως η εσωτερική αναζήτηση και παράλληλα η εξερεύνηση (με άλλο μάτι) του κόσμου μας δεν τους αφορά όλους. Θα ξαναμιλήσω για την άποψή μου περί "ροπών", των τάσεων δηλαδή μερικών ανθρώπων να ασχοληθούν με ένα ζήτημα. Υπάρχουν άνθρωποι που "καίγονται" από την ανάγκη της αναζήτησης, της εξερεύνησης του κόσμου μας και της "απόλυτης" και αντικειμενικής αλήθειας. Κάποιοι άλλοι ούτε καν ιδρώνει το αυτί τους για τέτοια πράγματα...

Άλλο πράγμα το να αντιληφθούμε μια τέτοια τάση και άλλο το να την καλλιεργήσουμε. Μπορεί να υπάρχει το κατάλληλο έδαφος για τέτοιες αναζητήσεις, όμως κάποιος πρέπει να ρίξει τον σπόρο της αναζήτησης της αντικειμενικής αλήθειας και καλώς ή κακώς δεν τον έχουν όλοι

---

Θέλω λοιπόν να πω πως συμφωνώ με την εν δυνάμει ικανότητα όλων των ανθρώπων να ασχοληθούν με τα μεταφυσικά, απλά άλλοι παράγοντες (διαφορετικοί για τον καθένα), εμποδίζουν ή αν θέλεις υποβιβάζουν σε αξία τέτοιου είδους ενασχολήσεις. Άλλο πράγμα το να έχεις απλώς την ικανότητα και άλλο πράγμα το να την εξασκείς.

2. Η πραγματικότητα που βιώνει η φίλη σου από την Εσθονία είναι σύνηθες φαινόμενο. Ίσως λιγότερο όμως σύνηθες από ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ψυχρά και παθητικά τέτοια θέματα κι ερωτήματα. Φίλε μου ας το παραδεχτούμε: ΔΕΝ νοιάζονται όλοι για τα μεταφυσικά θέματα. Σε κάποιους η μεταφυσική του κόσμου μας κινείται γύρω από το τι θα φορέσουν σήμερα. Ας είναι, τίποτα δεν γίνεται τυχαία όπως λέει και το γνωστό τραγούδι Βέβαια από την άλλη πλευρά κι εκεί που δεν το περιμένεις, άνθρωποι που μέχρι πρότινος τους είχες για ψυχρούς υλιστές, αν τους δοθεί η αυκαιρία, θα σου αναπτύξουν λεπτομερώς πολλά μεταφυσικά θέματα.

3. Στα περί "λάθους" της Φύσεως (αν η Δημιουργία δίνει την άδεια να φτιαχτεί ένας άνθρωπος, αυτό ισχύει όσο ισχύει και το ότι η Φύση κάνει λάθη...), τα 6,5 δις ανθρώπων είναι όντως απόδειξη πως η Φύση είναι υπεράνω λαθών και λοιπών ανθρωπίνων επινοήσεων... Δεν καταλαβαίνω που διαφωνούμε

Lux e tenebris

quote:

---

2. Η πραγματικότητα που βιώνει η φίλη σου από την Εσθονία είναι σύνηθες φαινόμενο. Ίσως λιγότερο όμως σύνηθες από ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ψυχρά και παθητικά τέτοια θέματα κι ερωτήματα. Φίλε μου ας το παραδεχτούμε: ΔΕΝ νοιάζονται όλοι για τα μεταφυσικά θέματα. Σε κάποιους η μεταφυσική του κόσμου μας κινείται γύρω από το τι θα φορέσουν σήμερα. Ας είναι, τίποτα δεν γίνεται τυχαία όπως λέει και το γνωστό τραγούδι Βέβαια από την άλλη πλευρά κι εκεί που δεν το περιμένεις, άνθρωποι που μέχρι πρότινος τους είχες για ψυχρούς υλιστές, αν τους δοθεί η αυκαιρία, θα σου αναπτύξουν λεπτομερώς πολλά μεταφυσικά θέματα.

---

Όπως αναφέρεις κάποιοι άνθρωποι που τους θεωρούσαμε για ψυχρούς υλιστές όταν βρουν ευκαιρία σου αναπτύσσουν κάποια μεταφυσικά θέματα.
Ενδεχομένως σ' αυτά τα άτομα κάτι έχει ενεργοποιηθεί μέσα τους ώστε να το κάνουν αυτό ή έχουν μια εσωτερική ανάγκη που τους ωθεί προς κάτι τέτοιο.
Στα άτομα λοιπόν που τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το τι θα φορέσουν σήμερα, πως θα μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε αυτή την ανάγκη που βρίσκεται εν δυνάμει μέσα τους ώστε να γνωρίσουν και να ασχοληθούν με τη μεταφυσική?

In anticipation of my resurrection...

Αυτοί λοιπόν που απέχουν, συντηρούν την απόλυτη αλήθεια, η οποία είναι η κεκρυμμένη "μη αναζητήσιμη" και νεκρή αλήθεια. Βρίσκουν δηλαδή μια άποψη που τους βολεύει-ταιριάζει-δεν κουράζει, μένουν σε αυτήν και απολαμβάνουν το πεπερασμένο της σκέψης τους. Οι υπόλοιποι, είναι αυτοί που συντηρούν την ατέρμονη υποκειμενική αλήθεια, αυτοί που ενώ σήμερα είχαν μια βάσιμη (και θεωρητικά παγιωμένη) άποψη περί ενός θέματος, αύριο κιόλας την εγκαταλείπουν για μια νέα, ευρισκόμενοι συνεχώς σε έντονη νοητική άσκηση!

Κάποιο το μεταφράζουν με το γνωστό ρητό: εξέλιξη σημαίνει να εγκαταλείπεις τις ιδέες σου...

Lux e tenebris

Για την αλήθεια, υπάρχουν φιλοσοφικές θεωρήσεις, που από κάπου
ξεκινούν και κάπου καταλήγουν. Η αρχή και το τέλος τους, όμως,
είναι πεπερασμένα! Οπότε και η αλήθεια, που ενδεχομένως προκύπτει,
εμπίπτει μέσα σε εκείνα τα πλαίσια, που καθορίζονται από την
αρχή και το τέλος, τα όρια.

Όταν τα όρια πλαταίνουν, όταν δηλαδή προσπαθούμε να ανακαλύψουμε
μια αλήθεια πιό καθολικά αντικειμενική, τότε πέφτουμε σε αντιφάσεις,
συγκρίσεις, προσπαθώντας να τα ενσωματώσουμε όλα σε ένα, κατασκευάζουμε
μια θεωρία, που να μπορεί να τα περιγράψει όλα μαζί.
Τελικά, αυτό που κατασκευάζουμε δεν είναι άλλο από ένας νοητικός
καθρέφτης, όπου καθρεφτίζεται το πρόσωπο της νόησης, μπροστά από
αυτόν.

Αν ο συμπαντικός Νους μπορούσε να δει τον εαυτό του να καθρεφτίζεται
πάνω σε έναν συμπαντικό καθρέφτη, αυτό θα ήταν αντικειμενικό.

Για όλους εμάς, όμως, που είμαστε απειροελάχιστα κομματάκια αυτής
της συνολικής εικόνας, η αντικειμενική αλήθεια δεν υπάρχει, πέρα από
τα όρια της δικής μας αντίληψης. Ακόμη κι αν όλη η εικόνα, που
καθρεφτίζεται στον συμπαντικό καθρέφτη μας δινόταν, δε θα μπορούσαμε
να την κατανοήσουμε, δε θα βγάζαμε κάποιο νόημα.

Καλή μου λίλιθ, δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε για την αντικειμενική αλήθεια.
Όπως έχω ξαναπεί αρκετές φορές η αντικειμενική αλήθεια και γενικά το οτιδήποτε αντικειμενικό που ορίζεται από τον άνθρωπο δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παγιωμένη συνισταμένη υποκειμενικών απόψεων.
Παλιότερα για παράδειγμα οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν το σύμπαν ως γεωκεντρικό, όλοι οι πλανήτες περιστρέφονταν γύρω από την Γη που ήταν το κέντρο του σύμπαντος.
Ύστερα ήρθε ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, πολύ αργότερα ήρθε ένας Γαλιλαίος κι είδαμε οτι η παγιωμένη αυτή αντίληψη άλλαξε και μετακινήθηκε 180 μοίρες.

Πολύ απλά το αντικειμενικό δεν είναι κάτι το οποίο είναι αμετακίνητο.
Πολλές φορές και μια μόνο υποκειμενική αλήθεια μπορεί να είναι πραγματική και να αλλάξει ολόκληρο το αντικειμενικό σύστημα αντίληψης.

Τι είναι η Αλήθεια?
Πιστεύω πως η Αλήθεια είναι μια και μοναδική, απλά έχει ατελείωτες εκφάνσεις έτσι ώστε να διαχέεται παντού.
Μέσα από αυτές τις εκφάνσεις της οι άνθρωποι μπορούν να την κατανοήσουν, να την κρυφοκοιτάξουν και να την πλησιάσουν για να την αντικρύσουν.
Κι όσο πλησιάζεις σ' αυτήν τόσο περισσότερες εκφάνσεις της αντικρύζεις, τόσο πιο πολύ την κατανοείς και τόσο περισσότερο την βλέπεις να σε πλημμυρίζει.
Κι αυτό "δένει" πολύ όμορφα με αυτό που μας θύμισε ο φίλος Chastity:

"Κάποιο το μεταφράζουν με το γνωστό ρητό: εξέλιξη σημαίνει να εγκαταλείπεις τις ιδέες σου..."

In anticipation of my resurrection...

Σίγουρα ο φόβος είναι βασικός ανασταλτικός παράγοντας. Όμως ας μην ξεχνάμε και μία άλλη πραγματικότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που η ψυχοσύνθεσή τους είναι έτσι κατασκευασμένη που ακόμη και μασημένη (πνευματική) τροφή να τους δώσεις, δεν πρόκειται ποτέ να ασχοληθούν με τέτοια θέματα. Η διαφορά μας είναι στο ότι κατά τη γνώμη σου όλοι κάποτε θα καταλήξουν να ασχοληθούν με τα εσωτερικά θέματα, απλά πρέπει να βρεθεί ο τρόπος. Εγώ πάλι πιστεύω πως αυτό που εσύ θεωρείς πως αφορά στο 100% των ανθρώπων, τελικά αφορά μόνον ένα μικρό ποσοστό. Αναφέρθηκα πιο πάνω στο πνευματικά "γόνιμο χωράφι" κι εξακολουθώ να το πιστεύω. Όσο καλός και πολύς να είναι ο σπόρος, αν το χωράφι δεν έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί, δεν πρόκειται να υπάρξει εξέλιξη. Από την άλλη σε άλλα "χωράφια" συμβαίνουν εκπληκτικές αλλαγές. Χώμα εδώ, χώμα κι εκεί, σημαντικά αποτελέσματα εδώ αλλά κανένα αποτέλεσμα εκεί. Άρα λοιπόν δεν αξίζει να το παλεύουμε σε μία χαμένη υπόθεση, όπως κι εγώ ποτέ μου δεν θα εντρυφήσω στην γλυπτική γιατί ενώ έχω έρθει πολλές φορές σε επαφή με εικαστικές τέχνες, η γλυπτική με αφήνει παγερά αδιάφορο. Κι αυτό όχι γιατί φοβάμαι να ασχοληθώ αλλά γιατί απλά δεν μου αρέσει, δεν υπάρχει ο "έρωτας", η γεννεσιουργός αιτία κατά τον Ησίοδο.

Τώρα κάτι για την ετυμολογία της λέξης Αλήθεια. Πηγάζει από το Α-λήθεια, δηλαδή "μη-λήθη". Η λήθη έχει την άννοια του άγνωστου και του ξεχασμένου. Δηλαδή η Αλήθεια, κατ' ουσίαν αφορά στην απόρριψη και μη συνέχιση της κατάστασης του να μην ασχολούμαστε με τη γνώση (δηλ. επαφή) για κάτι, αλλά και να μην ξεχνάμε την ύπαρξή του. Τελικά η πραγματική έννοια της λέξης "αλήθεια" είναι σαφώς ανώτερη από αυτό που συνήθως της αποδίδουμε!

ΥΓ. Η συννεφιά που έχει έξω, σε συνδυασμό με το ήσυχο κυριακάτικο απόγευμα και τη συζήτηση μαζί σας στο Esoterica, είναι για εμένα ότι καλύτερο αυτή τη στιγμή. Πραγματικά δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με τίποτε άλλο αυτές τις ώρες (έχω στο background και ambient μουσική...). Να είστε καλά!

Lux e tenebris

quote:

---

Πολλές φορές και μια μόνο υποκειμενική αλήθεια μπορεί να είναι πραγματική και να αλλάξει ολόκληρο το αντικειμενικό σύστημα αντίληψης.

---

quote:

---

ΥΓ. Η συννεφιά που έχει έξω, σε συνδυασμό με το ήσυχο κυριακάτικο απόγευμα και τη συζήτηση μαζί σας στο Esoterica, είναι για εμένα ότι καλύτερο αυτή τη στιγμή. Πραγματικά δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με τίποτε άλλο αυτές τις ώρες (έχω στο background και ambient μουσική...). Να είστε καλά!

---

Εδώ πάλι είχε ήλιο σήμερα αλλά μου άρεσε κι εμένα πολύ η συζήτηση που κάνουμε όλοι μας σε αυτό το θέμα, οπότε κι έπεσα με τα μούτρα!

Φίλε μου, ίσως να θεωρώ πως το 100% μπορεί δυνητικά να ενδιαφερθεί για τη μεταφυσική, τον εσωτερισμό λόγω μιας δικής μου υποσυνείδητης τέτοιου είδους επιθυμίας.
Ίσως να έχεις δίκιο σ' όλα αυτά που αναφέρεις, αφήνω μόνο κάποιες πιθανότητες ανοιχτές μήπως αυτή η μερίδα ανθρώπων που δεν δείχνει ενδιαφέρον για αυτά τα θέματα, κάποια στιγμή το δείξει.
Ίσως κάποιο "σοκ" που μπορεί να υποστούν να τους κάνει να θελήσουν να αναζητήσουν, να γνωρίσουν, να εντρυφήσουν στα πράγματα και στις καταστάσεις ξεφεύγοντας από το παραμορφωτικό περίβλημα που καλύπτει τα πάντα.
Από την άλλη θυμάμαι μερικές φορές να έχω γνωρίσει ανθρώπους οι οποίοι έδειχναν να μην έχουν κανένα ενδιαφέρον για τέτοια θέματα κι η σφαίρα των ενδιαφερόντων τους να περιστρεφόταν γύρω από την καθημερινότητα και την καλύτερη επιβίωση.
Κι όμως, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε ένα διάλογο για κάτι το μεταφυσικό ή εσωτερικό αντίκρυσα έναν άνθρωπο που έχει ανησυχίες, που θέλει να μάθει και να ψάξει βαθύτερα.
Αυτό δεν υποδηλώνει κάτι?

Από την άλλη έχω γνωρίσει κι ανθρώπους που παρόλα τα ερεθίσματα δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον...

quote:

---

Τώρα κάτι για την ετυμολογία της λέξης Αλήθεια. Πηγάζει από το Α-λήθεια, δηλαδή "μη-λήθη". Η λήθη έχει την άννοια του άγνωστου και του ξεχασμένου. Δηλαδή η Αλήθεια, κατ' ουσίαν αφορά στην απόρριψη και μη συνέχιση της κατάστασης του να μην ασχολούμαστε με τη γνώση (δηλ. επαφή) για κάτι, αλλά και να μην ξεχνάμε την ύπαρξή του. Τελικά η πραγματική έννοια της λέξης "αλήθεια" είναι σαφώς ανώτερη από αυτό που συνήθως της αποδίδουμε!

---

Καλή μου λίλιθ, το απόσπασμα του βιβλίου που μας παρέθεσες είναι ό,τι καλύτερο για να κατανοήσουμε καλύτερα την Τύχη και την Ατυχία.
Κάπου το έχω ξανακούσει!
Όσο εκ διαμέτρου αντίθετες κι αν φαίνονται αυτές οι 2 καταστάσεις στην πραγματικότητα ίσως να ανακαλύψουμε οτι τις περισσότερες - αν όχι όλες - τις φορές τα όρια μεταξύ τους συγχέονται κι εκφράζουν την ίδια κατάσταση ταυτόχρονα.

In anticipation of my resurrection...

Τι καλά που τα λέτε όλοι, τι όμορφα και με πόση πληρότητα ξεδιπλώνει καθένας τη δική του αλήθεια, όμως η μεγαλύτερη αλήθεια απ' όλα όσα λέγονται εδώ είναι σε κάτι που δεν λέγεται: είναι στην αίσθηση της πληρότητας που νιώθουμε όταν ξέρουμε ότι ερχόμαστε από το σωστό σημείο και βλέπουμε να το αναγνωρίζουν οι υπόλοιποι συνομιλητές μας και να μας αποδέχονται.

Φίλε μου Chastity αν και τα 6.500.000.000 ασχολούνταν με τον εσωτερισμό, ίσως ο πλανήτης μας να είχε επιτελέσει το έργο του και να άλλαζε διάσταση. Επί του παρόντος, προσωπικά δέχομαι ότι κάποιοι άνθρωποι φορούν τα χειρότερα ενεργειακά τους *ρούχα* για να βοηθήσουν τους υπόλοιπους να πάρουν το μάθημά τους. Δέχομαι επίσης ότι ίσως υπάρχουν ψυχές που δεν έρχονται για να μάθουν, αλλά όπως λέει ο Ρίτσαρντ Μπαχ που προανέφερα σε ένα άλλο βιβλίο του (στις "Ψευδαισθήσεις"), και για ψυχαγωγία, όπως πηγαίνει κανείς στον κινηματογράφο και του αρέσει μια ταινία που για άλλους είναι *δύσκολη*, *ανυπόφορη*, *πεζή*....

Ίσως λοιπόν να έχεις δίκιο, όσο κι αν άτομα όπως ο Dying Incubus ή εγώ δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε σε κάτι άλλο από την απόλυτη δυνατότητα του ανθρώπου και δυσκολευόμαστε να ΜΗΝ εμπιστευόμαστε το γεγονός ότι μπορεί να μεταμορφωθεί ανά πάσα στιγμή. Και ναι, ίσως η αλήθεια να είναι ότι είναι κανείς έτοιμος για την αλήθεια μόνο όταν... είναι έτοιμος και όχι πριν. Ίσως όμως να είναι επίσης αλήθεια ότι αυτό που πιστεύουμε εγώ και ο Dying Incubus δημιουργεί ένα είδος πνευματικού χώρου που διευκολύνει την εξέλιξη κάποιων ανθρώπων και ο χώρος αυτός λέγεται (ξανά και πάντα) *αποδοχή*...

Ίσως η ύστατη αλήθεια να είναι Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, άλλωστε διαμορφώνοντας την προσωπική μας αλήθεια, δεν διαμορφώνουμε ανάλογα και τον κόσμο γύρω μας, τουλάχιστον για μας τους ίδιους; Όπως στο παράδειγμα με το ηλιοβασίλεμα και τον πίνακα που έδωσα πιο πάνω.

Καλή μου λίλιθ εξαιρετικά τα ποστ σου , να είσαι καλά.

Με αγάπη,
Unseen

***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr