Συγγραφέας |
Θέμα |
|
Απέριττος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
567 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/06/2007, 21:15:29
Ανοίγω αυτό το τόπικ για να κάνουμε ότι αφιερώσεις νομίζουμε σε αγαπημένα μας πρόσωπα... Μπορεί αυτό να είναι ένα ποίημα, ένα τραγούδι, μια φωτογραφία ή μια κατάθεση σκέψης... κάνω την αρχή και αφιερώνω εξαιρετικά...(ξέρει...) "ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ"Άπονη πλήξη μιας ζωής δίχως έρωτα, της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μην με φοβάσαι. Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο μου έρωτα. Οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί σε λυγίζουν όπου και νά'σαι. Σε σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα. Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ' την λήθη. Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνομικοί, οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι, μάσκες ακάλυπτες μικρές στον γύρο του θανάτου, τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου... ... ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ, ΣΤΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ΘΕΛΩ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΣΩ... ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑΝ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΝ ΜΑΚΡΥΑ, ΚΡΥΦΤΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩΝ... ... ΟΤΙ ΠΟΝΑΕΙ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ... ... ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΥΑ ΜΟΥ... ΚΡΥΨΟΥ ΑΠΟ ΜΕΝΑ... ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΦΕΥΓΕΙΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΛΙΓΟ" ΜΟΥ Ή ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΩ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ... Σ' αγαπώ... "ΚΥΚΛΟΥ ΛΗΞΑΙ" |
iaira
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
134 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/06/2007, 23:57:56
πολύ όμορφο το θέμα που άνοιξες Απέριττε. Αφιερώνω ένα δικό μου παλαιότερο ποίημα. Μερικά γεγονότα και συναισθήματα είναι τόσο διαχρονικά... είναι κάτι ώρες, είναι κάτι μέρες, που νιώθω ότι ξεριζώνεις από μέσα μου ότι πολύτιμο έχω… αγάπη, φως, υπομονή… ελπίδα, ζωντάνια, παλμό…. Έρχεσαι σαν κεραυνός και με φωτίζεις, και μου δίνεις μόνο με ένα άγγιγμα των ματιών σου, εκείνο που τόσο καιρό ποθούσα.. εκείνο που τόσο καιρό ζητούσα…, όμως… πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μία και μόνο λέξη, για να μου τα πάρεις αυτά τόσο βίαια… όμως δεν πειράζει… ακόμη και τώρα μου δίνεις… μου δείχνεις τη γη που ζούμε, μου δείχνεις ότι σ’ αυτή τη γη τα όνειρα δεν έχουν θέση… με παίρνεις τόσο άκαρδα από τα σύννεφα για να με προσγειώσεις…
Ξεχνάς όμως κάτι… Εγώ δεν είμαι για τη γη… Μόνο στον ουρανό μπορώ να ζήσω… Και εκεί θα ζήσω έστω και μόνη… Υγ. Σ' αγαπώ...
|
iaira
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
134 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/06/2007, 00:04:01
Επίσης ένα ακόμη διαχρονικό...Είναι τόσο εύκολο! Ένα ξεχασμένο βιβλίο που σου ζητάει να το διαβάσεις. Σου ανοίγει τις σελίδες του και σε αφήνει ν’ ανακαλύψεις ένα τόπο Θεϊκό. Θέλει να σε παρασύρει, μακριά από διαστάσεις που έχεις μάθει να ζεις. Έρχεσαι κάθε μέρα και αγγίζεις τις σελίδες μου, Και εγώ παίρνω ζωή απ’ τη ζωή σου, και ανάσα απ’ την ανάσα σου. Δίνεις αξία στα κίτρινα φύλλα μου, κι αφήνεις το δυνατό φως των ματιών σου να ζωντανεύει τα γράμματά μου. Τι γλύκα που έχει η ζωή όταν γέρνει επάνω σου, Ποια δύναμη μπορεί να με σηκώσει από τον πάτο του πηγαδιού, Για να μπορέσω να φωνάξω! ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ, ΔΕ χάθηκα ακόμη, Αφήστε με να νιώσω, να ζήσω, να πετάξω, να ΔΩΣΩ την ψυχή μου. Σας παρακαλώ, μη με ξαναρίξετε μέσα…, έχετε νιώσει ποτέ το μαύρο να σας καλύπτει; Έχετε νιώσει ποτέ το κρύο μέταλλο να δένει την ψυχή σας; Έχετε δει πως είναι ένα βιβλίο που του ξεριζώνουν τις σελίδες; Αυτό είμαι…..
|
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/06/2007, 17:48:35
Ένα παλιό, αγαπημένο τραγούδι, αφιερωμένο σε αυτούς που επιμένουν και δεν το βάζουν κάτω...Κι ονειρεύομαι στον κόσμο κάτι πράγματα μικρά που ο ήλιος τα γεμίζει με μια δύσκολη ομορφιά... Η πτώση Στα παράξενα όνειρά μου αλεξίπτωτο φοράω σαν χρυσόσκονη κλεμμένη στον αέρα με σκορπάω Ένα μάτι θηλυκό, δε δακρύζει να με σώσει κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση Δεν υπάρχει γυρισμός, όλοι τρέχουν κι εγώ μέσα με ξεγέλασε ξανά η ανάμνηση η μπαμπέσα Το ογδόντα μ' έχει αφήσει τη φωτιά να ξανανάψω Τις παλιές εκείνες μνήμες μάλλον πρέπει να τις κάψω Κι εκείνο το φιλί, ένα άγγιγμα με ρίγος Τόσα χρόνια μακριά ο καιρός φαίνεται λίγος Τότε το γλυκό μεθύσι ήταν κάτι σαν αστείο Τώρα όλα σιωπηλά κι ένα λίκνισμα γελοίο Το βινύλιο ξεθωριάζει και χαϊδεύω τις στροφές του Δάσκαλος ο χρόνος και ανίερες οι ουλές του Ξένος παρατηρητής, λέω πια πως δε φοβάμαι Μα τα λάθη σαν ταινία μπρος στα μάτια μου περνάνε Τις φωνές από τα λάθη κάποιος πρέπει να φιμώσει Κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση Να 'μαι μόνος μεθυσμένος πάλι να ονειροπολώ με ναυάγια αναμνήσεων φτιαγμένα από φελλό Τι να φταίω που γεννήθηκα αγόρι με φτερά και το κάθε υγρό όνειρό μου μένει, δε με διαπερνά Και χαζεύοντας τον Μπάτμαν, τον Κογιότ και τον Τεν-τεν διαπιστώνω πως δεν είμαι με τους μεν, ούτε με τους δεν Κι ονειρεύομαι στον κόσμο κάτι πράγματα μικρά που ο ήλιος τα γεμίζει με μια δύσκολη ομορφιά άνοιξε τα μάτια σου, μάζεψ' τα κι ένωσε τα κομμάτια σου Μπορείς ακόμα, βγες από το ψυχοφθόρο τέρμα κι όρμα Αναζήτησε το σοκ που θα σε βγάλει από το κώμα Βάλε σε μια σειρά τα πράγματα μεσ' στο κεφάλι σου ποτέ δεν είναι αργά για να πιστέψεις στις δυνάμεις σου Εσύ είσαι ο μόνος που μπορεί να σε σώσει Να δώσει ένα τέρμα σ' αυτή την καταραμένη πτώση Τις φωνές από τα λάθη κάποιος πρέπει να φιμώσει κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση http://www.youtube.com/watch?v=Eui2nhgvesU
Edited by - λίλιθ on 23/06/2007 18:30:28 |
medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
1799 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/06/2007, 18:49:45
Αφιερωμενο σε ολους αγαπανε τα βαμπιρια!Απο το soundrack της ταινιας Lost Boys: Cry Little Sister
A last fire will rise behind those eyes Black house will rock, blind boys don't lie Immortal fear, that voice so clear Through broken walls, that scream I hear Cry, little sister - Thou shall not fall Come to your brother - Thou shall not die Unchain me, sister - Thou shall not fear Love is with your brother - Thou shall not kill Blue masquerade, strangers look on When will they learn this loneliness? Temptation heat beats like a drum Deep in your veins, I will not lie Little sister - Thou shall not fall Come to your brother - Thou shall not die Unchain me, sister - Thou shall not fear Love is with your brother - Thou shall not kill My Shangri-Las I can't forget Why you were mine I need you now Cry, little sister - Thou shall not fall Come to your brother - Thou shall not die Unchain me, sister - Thou shall not fear Love is with your brother - Thou shall not kill
The plural of anecdote is not data. |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/06/2007, 19:21:36
quote: Αφιερωμενο σε ολους αγαπανε τα βαμπιρια!Απο το soundrack της ταινιας Lost Boys:
Φοβερό τραγούδι από ένα ανεπανάληπτο συγκρότημα! Μπράβο, αγαπητή, πολύ καλή επιλογή! Πάρτε κι από μένα ένα λοιπόν ένα τραγουδάκι που μου αρέσει πολύ και το άκουγα πριν. It's like a Siren's calling to us...
Elane - Come to the sea I hear the waves Far beyond the dunes My grey and hazy surf They sound like merry tunes They've been leading me Here for many years So please don't speak a word For the sea has many cars My dear, come to the sea Let's watch the sun descend Just for a while, pretend That all we are is here My love, come to the sea To where we always went When we had to pretend Like shining stars we'll be A cool and salty breeze To moisturize your lips So come and have a seat And let me take a sip Let's taste the gloomy air so cool and fresh and dark Then touch my floating hair And kiss me, take my heart
In anticipation of my resurrection... |
Απέριττος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
567 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/06/2007, 00:38:36
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που τους μούτζωσε η τύχη... ACTIVE MEMBER "Άκου μάνα..."Γεννηθηκα στο ραντεβού της νύχτας με την μέρα, μια ζεστή Αυγουστιάτικη Δευτέρα. Τα όνειρα ήταν λίγα, τα λόγια ήταν πολλά κι όλοι νοιώθανε καλά που το είδος θα κρατήσει και το γλέντι θα αρχίσει. Τσάμπα της μάνας μου το δάκρυ είχε κυλήσει... η αγωνία της... ο πόνος... η λαχτάρα... μαζί με τις ευχές και μια κατάρα που άκουσε το άστρο μου και κρύφτηκε στο φως και απο τότε είμαι τόσο μοναχός... Και τα γέλια δεν κρατάνε. Οι υποσχέσεις δεν μετράνε... ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ Σ'ΑΓΑΠΑΝΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΞΕΧΝΑΝΕ ΚΑΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΙ ΑΠ΄ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ... Βλέπεις τ΄άστρο το δικό τους φωτίζει εκεί ψηλά κι έτσι όλα πάνε καλά... Άκου μάνα... για όλους έχει ο Θεός κι ίσως το δικό μου άστρο λάμπει κάπου εκεί στο φως... Άκου μάνα... για όλους έχει ο Θεός και μας χωράει ο ουρανός... Γι αυτό γυρνάω στο φως και τραγουδάω, έπαψα τις μέρες που περνούν πια να μετράω... Μαζεύω τα κομμάτια μου και δεν ελπίζω σε κείνα που με θέλουν πάντα ΠΙΣΩ να γυρίζω... Σφίγγω τα δόντια μου κι έχω παρηγοριά μου, μόνο το όνειρό μου κι όσο αντέξει η καρδιά μου... Θα είμαι εδω και καλά να το θυμάστε κι αφού δεν σέβεστε θα με φοβάστε... Γιατί εγω ζω μόνο ότι αγαπώ. Φυλάω το ψέμα μου σε σας μόνο να πω. Σ΄όλους εσάς με το άστρο εκεί ψηλά που δήθεν νοιώθετε καλά... Γιατί όλα γύρω σας αλλάζουν, ΕΝΩ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΣΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ... Μα εγώ μακρυά πετάω τώρα τις ευχές. Δεν θα ξαναζήσω ποτέ μου εγω το χθές, γιατί μάνα τα βρήκα όλα μπροστά μου... Ο ΠΟΝΟΣ ΜΟΥ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΙΛΕΙΜΜΑ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ... ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΕΥΑ ΟΤΙ ΕΜΕΝΕ ΑΠ΄ΤΗΝ ΣΤΑΧΤΗ... ΜΑ Η ΤΥΧΗ Μ΄ΕΧΕΙ ΑΧΤΙ... Φιλικά... "ΚΥΚΛΟΥ ΛΗΞΑΙ" |
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/06/2007, 08:51:14
Πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Ας βγάλω τα σώψυχά μου τώρα κι εγω... Θα 'θελα να ήσουνα εδώ ένα βράδυ ακόμα τελευταίο Θα 'θελα κι απόψε να σε δω Της ζωής μου πρόσωπο μοιραίο Είσαι το τσιγάρο που κρατώ και να ανάψω σκέφτομαι Είσαι η συνήθεια που μισώ κι όλο επανέρχομαι Είσαι το τσιγάρο που κρατώ και σε θέλω ψέμα μου Σαν τη νικοτίνη που περνά μέσα από το αίμα μου Θα 'θελα να ήξερα γιατί έκανες κομμάτια το όνειρό σου Θα 'θελα να ξέρεις πως εσύ πρόδωσες, τρελή, τον εαυτό σου Είσαι το τσιγάρο που κρατώ και να ανάψω σκέφτομαι Είσαι η συνήθεια που μισώ κι όλο επανέρχομαι Είσαι το τσιγάρο που κρατώ και σε θέλω ψέμα μου Σαν τη νικοτίνη που περνά μέσα από το αίμα μου Θα 'θελα να ήσουνα εδώ τώρα που σου τα χω μαζεμένα Για να σου θυμίσω μια στιγμή πόσα έχω κάνει εγώ για σένα Είσαι το τσιγάρο που κρατώ και να ανάψω σκέφτομαι Είσαι η συνήθεια που μισώ κι όλο επανέρχομαι Είσαι το τσιγάρο που κρατώ και σε θέλω ψέμα μου Σαν τη νικοτίνη που περνά μέσα από το αίμα μου "Θα 'θελα να ήσουνα εδώ", Αντώνης Βαρδής 2000 (Για μία αγάπη που χάθηκε για πάντα) Αλήθεια, έχει κανείς το συγκεκριμένο τραγούδι σε .wmv ή .mpg μορφή; θα του οφείλω χάρη Και ένα ακόμα που με εκφράζει απόλυτα ως άνθρωπο Βαρέθηκα τα ίδια λόγια να μου λένε πως είμαι πάντα το καλύτερο παιδί Και όταν μένω μόνος μου αναρρωτιέμαι αν είναι εύκολο να αλλάξεις μια ψυχή Δε θέλω τίποτα να αλλάξω δε θέλω κάτι να σκεφτώ Θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω προτού στα αλήθεια τρελλαθώ (2) Βαρέθηκα ίδια χαστούκια να μου δίνουν εμένα που έμαθα να δίνω μία ζωή Και όταν μένω μόνος μου στοιχηματίζω αν είναι εύκολο να αλλάξεις μια ψυχή Δε θέλω τίποτα να αλλάξω δε θέλω κάτι να σκεφτώ Θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω προτού στα αλήθεια τρελλαθώ (2) "Δε θέλω τίποτα να αλλάξω" Νίκος Νομικός Προς το παρόν αυτά. Αν και υπάρχουν πολλά... Στην πορεία θα πω κι άλλα Φιλικά Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
Απέριττος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
567 Μηνύματα |
Απεστάλη: 26/06/2007, 17:37:17
Καταλαβαίνω φίλε μου ότι είναι πολυ δύσκολο όταν χάνεις απο κοντά σου αυτόν που αγαπάς και έχεις κάνει όνειρα μαζί του. Δυστυχώς το τραγούδι που ζητάς δεν το ήξερα καν και δεν το έχω σε μορφή mp3. Σου εύχομαι να βρεθεί κάτι άλλο στο δρόμο σου που να εκτιμήσει τις ευαισθησίες σου... Φιλικά... "ΚΥΚΛΟΥ ΛΗΞΑΙ"
|
kostakis
Πλήρες Μέλος
Greece
944 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/06/2007, 08:07:35
Φίλε Απέριττος, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Είναι όντως πάρα πολύ δύσκολο να ξαναχτίσεις όνειρα στη ζωή και, κυρίως, να επενδύσεις και πάλι χωρίς επιφυλάξεις, αναστολές και βιωματικές προκαταλήψεις. Δυστυχώς δεν τα έχω καταφέρει ακόμα... Σε ευχαριστώ επίσης για την καλή σου διάθεση. Βρήκα πάντως τρόπο και το "κατέβασα" μαζί με αρκετά άλλα που με ενδιαφέρουν. Να είσαι καλά.Φιλικά Κωστάκης Εν οίδα ότι ουδέν είδα! |
maraki8
Πλήρες Μέλος
Greece
804 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/06/2007, 09:00:56
Εγώ πάλι δεν θα ήθελα να αφιερώσω στίχους τραγουδιού αλλά ένα υπέροχο κομμάτι από το σάουντρακ "Αμελί",το Νο.11:La valse d'Amelie".Της χρωστώ ευγνωμοσύνη της κυρα-Αμελί καμιά καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/06/2007, 18:10:09
Θέλω να αφιερώσω στην αγαπημένη μου Κ. το Elegy των Leaves Eyes που είναι και το αγαπημένο της τραγούδι.Επίσης σε όλα τα παιδιά από το εσωτέρικα τους στέλνω με αγάπη τo Secret των Visions of Atlantis. I seek the earth, these timeless tranquil waves That have since turned to dust, an endless phase. I carry with me a heave heart of stone, That belongs deep inside the place for which I mourn.Beyond love, beyond lust, beyond art This constant yearning beats inside, More than my own craving heart. This muse of passion stealing my restless soul, senses intoxicated takes its toll, Heaven meets Earth with dusk's dark kiss, Taste my love within this chalice. It torments the inner artist. Devoted reverence for the most beautiful dream, Becomes reality out of the faintest gleam. Worlds come closer with the touch of your fire, Winding into towers of wordless choirs. Beyond love, beyond lust, beyond art This constant yearning beats inside, More than my own craving heart. This muse of passion stealing my restless soul, senses intoxicated takes its toll, Heaven meets Earth with dusk's dark kiss, Taste my love within this chalice. It torments the inner artist. Beyond love, far above Beyond art, you're the blood of my heart. Heaven meets Earth with dusk's dark kiss, Taste my love within this chalice. It torments the inner artist. It torments the inner artist.
|
Απέριττος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
567 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/07/2007, 11:33:27
Αγαπητοί φίλοι σας αφιερώνω ένα επίκαιρο τραγούδι το οποίο δεν θα μπορούσε να εκφράσει πιο τέλεια το κλίμα των τελευταίων ημερών..."ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ" Έλα να πάμε στα καμένα στον Υμηττό και στον Αυλώνα, (και στην Πάρνηθα Λαυρέντη... κάηκε κι αυτή δυστυχώς...) πουλιά και πεύκα συλλογίσου ενός χαμένου παραδείσου. Δέντρα που ήτανε φαντάσου και στην σκιά τους ξεκουράσου. - Έλα και πάρε με μαζί σου στην κυριακάτικη εκδρομή σου, βγάλε με στο χλωρό κορμί σου στις εκβολές του παραδείσου. - Έλα να πάμε στα καμένα, δεν μας χωράει πια το σπίτι. Έρχονται δύσκολες ημέρες μουτζουρωμένες σαν Δευτέρες. - Έρχονται φλόγες απ' τα δάση και μια φωτιά να μας δικάσει, μέσα στο πύρινό της χνώτο απο τον έσχατο ως τον πρώτο... - Έλα και πάρε με μαζι σου στην κυριακάτικη εκδρομή σου, βγάλε με στο χλωρό κορμί σου στις εκβολές του παραδείσου. - Έλα να βγούμε απο το σπίτι ξανά σε δρόμους και πλατείες, πάρε και τα παιδιά μαζί σου εδω στο χείλος της αβύσσου κι άφησε μόνη στο τραπέζι την τηλεόραση να παίζει, να δείχνει έγχρωμο τον πόνο δίπλα σ' ένα φιλέτο τόνο. Να δείχνει φονικά και φλόγες τσόντες, πολιτικούς και ρώγες, ενώ εμείς θα 'χουμε φτάσει στο σταυροδρόμι του εξήντα, με τα παιδάκια μας στον ώμο για να μας δείχνουνε τον δρόμο... ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ απο τον δίσκο "ΡΙΞΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗΝ ΝΎΧΤΑ" "ΚΥΚΛΟΥ ΛΗΞΑΙ"
|
Απέριττος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
567 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/07/2007, 09:39:11
"Το αεροπλάνο..."Πολύ με πίκρανες ζωή μακρυά θα φύγω ένα πρωί θ'ανέβω σ'ένα αεροπλάνο, να δω τον κόσμο απο κει πάνω... Όταν κοιτάς απο ψηλά μοιάζει η γη με ζωγραφιά κι εσύ την πήρες σοβαρά κι εσύ την πήρες σοβαρά... Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα, μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι, το μεγαλύτερο ανάκτορο, μοιάζει μ'ένα μικρούλι τόπι. Κι όλα αυτά που σε πικράνανε απο ψηλά αν τα κοιτάξεις, θα σου φανούν τόσο ασήμαντα που στην στιγμή θα τα ξεχάσεις. Αγαπημένη μου μην κλαις πάμε μαζι ψηλά αν θες, να δεις την γη απ' την σελήνη ένα φεγγάρι είναι κι εκείνη... (τραγούδι που έχει ερμηνεύσει ο Κώστας Χατζής) αφιερωμένο σε αυτούς που πληγώθηκαν και προδόθηκαν απο πρόσωπα και καταστάσεις... "ΚΥΚΛΟΥ ΛΗΞΑΙ" |
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/07/2007, 01:07:36
Αγαπητέ Απέριττος, πολύ συγκινητικό το ποίημα που μας αφιέρωσες... "Στα καμμένα"... Ακούγοντας ταυτόχρονα το κονσέρτο op. 16 σε a minor του Grieg, λυπήθηκα ακόμη μια φορά για την Πάρνηθα, τον Υμμητό, την Ελάτη, που πρόσφατα είδα ότι κάηκε και όλα τα δάση που θυσιάζονται στο βωμό του ανθρώπινου εγωισμού, απληστίας και ίσως... βλακείας (;)!Θέλω να αφιερώσω λοιπόν ένα αγαπημένο μου ποίημα, ένα ποίημα, που όταν ήμουνα μικρό παιδί το διάβαζα, ανατρίχιαζα γιατί το έβρισκα κάπως τρομαχτικό και αλλόκοτο. Μετά με έπιανε θλίψη, στενοχώρια και οργή... Τίποτε δεν άλλαξε από τότε. Τα ίδια συναισθήματα με κατακλύζουν και σήμερα, με την ανάγνωση εκείνου, του παλιού ποιήματος. Σας το αφιερώνω. «Γιάννη, γιατί έκοψες τον πεύκο; Γιατί; Γιατί;» Αγέρας θάναι, λέει ο Γιάννης και περπατεί. Ανάβει η πέτρα, το λιβάδι βγάνει φωτιά Να' βρισκε ο Γιάννης μια βρυσούλα, μια ρεματιά! Μες το λιοπύρι, μες στον κάμπο να ένα δεντρί... Ξαπλώθη ο Γιάννης αποκάτου, δροσιά να βρει. Το δέντρο παίρνει τα κλαριά του και περπατεί! Δεν θ΄ ανασάνω, λέει ο Γιάννης, γιατί, γιατί; «Γιάννη, που κίνησες να φτάσεις;» «Στα δυο χωριά.» «Κι ακόμα βρίσκεσαι δω κάτου; Πολύ μακριά!» «Εγώ πηγαίνω, όλο πηγαίνω. Τι έφταιξα εγώ; Σκιάζεται ο λόγκος και με φεύγει, γι' αυτό είμαι δω Πότε ξεκίνησα; Είναι μέρες... για δυο, για τρεις... Ο νους μου σήμερα δε ξέρω, τ΄ είναι βαρύς» «Να μια βρυσούλα, πιε νεράκι να δροσιστείς» Σκύβει να πιει νερό στη βρύση, στερεύει ευθύς. Οι μέρες πέρασαν κι οι μήνες, φεύγει ο καιρός, Στον ίδιο τόπο είν' ο Γιάννης, κι ας τρέχει εμπρός... Να το χινόπωρο, να οι μπόρες, μα πού κλαρί; Χτυπιέται ορθός με το χαλάζι, με τη βροχή. «Γιάννη, γιατί έσφαξες το δέντρο, το σπλαχνικό, που 'ριχνεν ίσκιο στο κοπάδι και στο βοσκό;» Ο πεύκος μίλαε στον αέρα - τ' ακούς, τ' ακούς;- και τραγουδούσε σα φλογέρα στους μπιστικούς. «Φρύγανο και κλαρί του πήρες και τις δροσιές Και το ρετσίνι του ποτάμι απ΄ τις πληγές. Σακάτης ήταν κι ολόρθος, ως τη χρονιά, Που τον εγκρέμισες για ξύλα, Γιάννη φονιά!» «Τη χάρη σου ερημοκλησάκι, την προσκυνώ, Βόηθα να φτάσω κάποιαν ώρα και να σταθώ... Η μάνα μου θα περιμένει κι έχω βοσκή... Κι είχα και τρύγο... Τι ώρα νάναι και τι εποχή; Ξεκίνησα το καλοκαίρι -να στοχαστείς- Κι ήρθε και μ' ήβρε ο χειμώνας μεσοστρατίς. Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι! Πότε ήρθε; Πώς; Αγιε, σταμάτησε το λόγκο, που τρέχει εμπρός. Αγιε, το δρόμο δεν τον βγάνω -με τι καρδιά;- Θέλω να πέσω να πεθάνω, εδώ κοντά.» Πέφτει σα δέντρο απ΄ το πελέκι... βογκάει βαριά. Μακριά του στάθηκε το δάσος, πολύ μακριά. Εκεί τριγύρω ούτε χορτάρι, φωνή καμιά Στ΄ αγκάθια πέθανε, στον κάμπο, στην ερημιά. Η κατάρα του πεύκου - Ζαχαρίας Παπαντωνίου
(από το διήγημα "Τα Ψηλά Βουνά")
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/07/2007, 03:24:45
Λίλιθ, τι μου θύμησες!Καταπληκτικό!
|
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/07/2007, 03:49:46
quote: Ακούγοντας ταυτόχρονα το κονσέρτο op. 16 σε a minor του Grieg, λυπήθηκα ακόμη μια φορά για την Πάρνηθα, τον Υμμητό, την Ελάτη,...
Κι εσύ βρε λίλιθ με τέτοιες σκέψεις για τα καμμένα, το κοντσέρτο του Grieg έβαλες να ακούσεις; Το συγκεκριμένο έργο λες και είναι φτιαγμένο για να σου κάνει το συναίσθημα να χτυπήσει κόκκινο! Είναι βέβαια απορίας άξιο: πως κάποιες σειρές από νότες, καταφέρνουν να μας δονούν με τέτοιο τρόπο. Να ξεσηκώνουν από μέσα μας σκέψεις, εικόνες και συναισθήματα.Υ.Γ. Το ξέρεις ότι το συγκεκριμένο κοντσέρτο το αγαπάω πολύ και καταλαβαίνω πως ένιωθες όταν το άκουγες Ψυχή μου, Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα, αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!
|
fishfemale
Νέο Μέλος
41 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/07/2007, 09:45:42
Αγαπητή λίλιθ, το μήνυμα σου "Η κατάρα του πεύκου" το οποίο είναι ένα απ' τα ποιήματα που διάβαζα συχνά, στάθηκε αφορμή να γράψω κι εγώ σε αυτό εδώ το θέμα. Θ' αφιερώσω ένα ποίημα που ξέρω από μικρή και θυμάμαι απ' έξω. Ελπίζω να το απολαύσετε όσο κι εγώ κάθε φορά που το σκέφτομαι. Δεν θυμάμαι ποιος το έχει γράψει, αν γνωρίζετε πείτε μου Το αηδόνι Κάποιο βραδάκι του μαγιού μες στη νυχτιά κρυμμένο το πιο μονάχο της χρονιάς κι ίσως το πιο θλιμμένο
την ώρα που ετοιμάζονταν να κοιμηθούν οι κλώνοι δίχως αιτία ξαφνικά τρελάθηκε τ' αηδόνι πολλές φορές αναγερτοί στον πλάτανο απο κάτου ακούγαμε τις τρίλιες του και τα πιπίσματα του συχνά πάλι γυρίζοντας τις ώρες που βραδιάζει τ' ακούσαμε τις πιο γλυκές στροφές του ν' αραδιάζει μα σαν εκείνη τη βραδιά σ' εκείνο το πλατάνι τέτοιο τραγούδι ξώφρενο ποτέ δεν είχε κάνει κι όπως τραβούσα πάρωρα στη μοναξιά του δρόμου αναπολώντας μυστικά δεν ξέρω ποιον καημό μου πουλάκι του μεσονυχτιού πουλάκι της ερήμου ήρθε η φωνή σου σύχαρα και πήρε τη ψυχή μου κι ήταν η νύχτα διάφανη κι έλαμπε αγάλια η πούλια κι είχαν σωπάσει από νωρίς τ' άλλα τα νυχτοπούλια και μεσ' απ' τ' άστρα τα νωθρά που φέγγαν σαν βελούδα όλη η νυχτιά παθητικά σου φώναζε "τραγούδα" ήμουν κι εγώ και σ' άκουγα χωρίς να σε χορταίνω το βράδυ που τρελάθηκες πουλάκι αγαπημένο... Edited by - fishfemale on 19/07/2007 09:47:23 |
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/07/2007, 15:10:05
quote: Θ' αφιερώσω ένα ποίημα που ξέρω από μικρή και θυμάμαι απ' έξω. Ελπίζω να το απολαύσετε όσο κι εγώ κάθε φορά που το σκέφτομαι. Δεν θυμάμαι ποιος το έχει γράψει, αν γνωρίζετε πείτε μου
Γεια σου fishfemale Το ποίημα που μας έγραψες είναι του Ναπολέων Λαπαθιώτη. Πρέπει να ανήκει σε κάποια παιδική συλλογή τραγουδιών ή ποιημάτων που αφορούν τα ζώα. Η μοναδική σελίδα στην οποία το βρήκα γραμμένο (και από όπου μεταφέρω τις παραπάνω πληροφορίες) είναι η ακόλουθη:http://dim-rizou.pel.sch.gr/ergasies/zoa/page19.html Ψυχή μου, Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα, αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!
|
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/07/2007, 20:41:30
Καλησπέρα! Αγαπητή μου fishfemale, και πάλι ανατρίχιασα διαβάζοντας το ποίημα που μας κατέθεσες. Καταπληκτικό!Μπορεί βέβαια, πάλι να φταίει και η μουσική που ακούω τώρα, που εκτός του ότι είναι το αγαπημένο μου Piano concerto no3 in C minor του Beethoven, μόλις αγόρασα ηχεία και το ακούω στη διαπασών! Πάντως, για να μη "χαλάσω το κλίμα", μόλις τώρα που γράφω και αφού και το κονσέρτο αυτό τελείωσε, ξανακούω το κονσέρτο του Grieg! Βρέ τί έχουμε πάθει εδώ πέρα!..
|
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/07/2007, 21:49:16
Εγώ λέω να βάλεις και το μι μινόρε (opus 11) του Chopin, να δεις κέφια που θα κάνεις!!! (Αν το έχεις άκουσέ το και πες μου αν σ' αρέσει περισσότεο από το Λα μινορε του Grieg. Εγώ δυσκολεύομαι να αποφασίσω...) Ψυχή μου, Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα, αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!
|
eidos
Μέλος 3ης Βαθμίδας
642 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/08/2007, 23:45:40
να σας γραψω και εγω κατι που ανεσυρα απο το χρονοντουλαπο της δικης μου ιστοριας;"Ως προύχοντας του τόπου, περπατώ πάνω σε κάτι που μοιάζει με αύριο και μεδούλι του καιρού τα τοπία γύρω μου είναι υγρά τα φίμωτρα των αλόγων επανορθώνουν τη λεκτική υπερδιέγερση μόλις ξεχωρίζω το ποιόν μου. Η ησυχία διασπάται απειραρίθμως με κάθε χτύπημα της καρδιάς μου. Απύθμενο! το μέτρο απύθμενο! Όπως το φως στρογγυλοκάθεται εις υγείαν μου! Όπως πριν ο αλέκτωρ φωνάξει τρεις εις το πνεύμα μου! Όπως ηχούν τα κύμβαλα του αρχαγγέλου των καλών νέων. Όπως το κορίτσι απρόσμενο! Η χρωματιστή τραμπάλα ισοροπεί σαν εύνοια με παρασέρνει σαν μικρό φυλλαράκι. Ποιο ανάκλιντρο θωπεύει την ανυπομονησία μου; Στο τέλος του διαδρόμου η νότα σαν ξιφομάχος εντός μου! Μετά θα πλέξω τα μαλλιά της σαν διαγωγή ηλίου κοσμιωτάτη όταν θα γείρει στην αγκαλιά μου σαν απόπειρα! πριν αποσυρθώ στο εφησυχαστήριο μου!" |
el.elyon
Πλήρες Μέλος
1310 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/08/2007, 12:49:24
Όλα έχουν γίνει εμπόριο και η ανθρώπινη ζωή! Εάν θα πω ότι ήταν λάθος η απόφαση για να γίνουν εκλογές 16 Σεπτεμβρίου θα μου πείτε ότι είμαι ΠΑΣΟΚ; Δύστυχος επικρατεί ένα χάος και όχι Ελευθερία =Δημοκρατία! Ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να αποδοκιμάζει την απόφαση της Κυβέρνησης! Ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να αποδοκιμάζει όλα τα κόμματα! Τα συλλυπητήρια δεν θα φέρουν πίσω τους ανθρώπους που χαθήκανε, τα συλλυπητήρια δεν θα θεραπεύουν πληγές, τα συλλυπητήρια εκφράζουν την αποτυχία και την ανικανότητα! Ποιο πολύ μετράνε τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα, κοστίζουν ποιο πολύ από την ανθρώπινη ζωή…….. Και μετά από τα συλλυπητήρια θα ακουστεί, η ζωή συνεχίζεται……… 16 Σεπτεμβρίου μέρα εθνικού πένθους! Άραγε ακούει κανείς ή μιλάω μόνος μου; ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! |
el.elyon
Πλήρες Μέλος
1310 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/08/2007, 12:32:43
Η Ελλάδα είναι εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Που ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση και που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα που καταστρέφουν την Ελλάδα??????? Γιατί δεν έκανε τίποτα ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης??????? Τελικά είναι ή δεν είναι η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση??????? Ποιος από την Ευρωπαϊκή Ένωση επισκέφθηκε την Ελλάδα…………??????? ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
|
keraynos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2611 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/08/2007, 18:22:24
Μάνα Γη, σκύβω κοντά σου σιμώνω και στα πλατιά σου στήθια τα χέρια μου απλώνω, δικό σου παιδί. Μάνα Γη, στα σπλάχνα σου παίρνεις τον κάθε σπόρο, τον πλάθεις ,τον θρέφεις,τον πληθαίνεις και απλόχερα στην πλάση τον σκορπάς. Μάνα Γη, της ζωής γεννήτρα, κ'ύστερα Μάνα Γη, μοιρολογήτρα,τα σπλάχνα σου είναι και τάφος και μήτρα.Αφιερωμένο σ'αυτούς και αυτά που χάθηκαν αυτές τις μέρες. Wolf |
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 28/08/2007, 03:14:48
Η κατάρα του πεύκου <---κάνε κλικ Ψυχή μου, Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα, αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!
|
Anais
Νέο Μέλος
Greece
14 Μηνύματα |
Απεστάλη: 28/08/2007, 04:26:14
Γειά σε όλους!! Πόλυ ωραίο το θέμα που σκέφτηκες να άνοιξεις φίλε Απέρριτε! Όλοι μας έχουμε ακόυσει και τραγούδησει τραγούδια που θα θέλαμε να αφιερώσουμε κάπως και σε κάποιον. Τα παρακάτω δυο τραγόυδια θέλω να τα αφιερώσω σε έναν άνθρωπο που υπήρχε στη ζωή μου ως φίλος μου, μετά με τον τρόπο του με έκανε να τον ερωτευτώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου και ενω υπήρχε στη ζωή μου και την έκανε πιο όμορφη και πιο ενδιαφέρον κατέληξε απλά να με πόνα! Να με πονά αυτός, να με πονά η παρούσία του, να με πονά η απουσία του... Ψηχούλα μου, 18 μου για Σένα... You took your coat off and stood in the rain You were always crazy like that I watched from my window Always felt I was outside looking in on you You were always the mysterious one with dark eyes and careless hair You were fashionably sensitive, but too cool to care Then you stood in my doorway, with nothing to say Besides some comment on the weather Well in case you failed to notice, in case you failed to see This is my heart bleeding before you, this is me down on my knees These foolish games are tearing me apart Your thoughtless words are breaking my heart You're breaking my heart You were always brilliant in morning Smoking your cigarettes and talking over coffee You philosophies on art, Baroque moved you You loved Mozart and you'd speak of your loved ones As I clumsily strummed my guitar You'd teach me of honest things Things that were daring, things that were clean Things that knew what an honest dollar did mean So I hid my soiled hands behind my back Somewhere along the line I must've gone off track with you Excuse me, think I've mistaken you for somebody else Somebody who gave a damn, somebody more like myself These foolish games are tearing me apart You're tearing me, tearing me, tearing me apart Your thoughtless words are breaking my heart You're breaking my heart You took off your coat and stood in the rain You were always crazy like that
Άδεια καρδιά άδεια κλαδιά τoυ φθιvoπώρoυ η βρoχή πως με πovά άδεια ματιά φώτα σβηστά πάλι ζωvτάvεψες στα μάτια μoυ μπρoστά
Έπεσα χθες μέσα σε θάλασσες παλιές μέσα σε κρύα πρωινά και σ' εκδρομές έπεσα χθες μέσ' στου μυαλού μoυ τις σκιές κι εσύ μoυ έγνεφες και μoυ 'λεγες μηv κλαις Εvα γράμμα vα μoυ στείλεις vα μoυ πεις πως νοιάζεσαι vα μoυ πεις ότι σoυ λείπω κι ότι με χρειάζεσαι Όλα καλά κι άλλα πoλλά vα μηv κρυώσεις vα σκεπάζεσαι καλά κι όταν βρεθείς μόvη ξανά vα με φωνάξεις vα σε πάρω αγκαλιά Έπεσα χθες μέσα σε θάλασσες παλιές μέσα σε κρύα πρωινά και σ' εκδρομές έπεσα χθες μέσ' στoυ μυαλού μoυ τις σκιές κι εσύ μoυ έγνεφες και μoυ 'λεγες μηv κλαις Ένα γράμμα να μου στείλεις να μου πείς πως νοιάζεσαι να μου πείς οτι σου λείπω και οτι με χρειάζεσαι h psyxh mou einai h dynamh mou* |
keraynos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2611 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/11/2007, 23:15:26
My Immortal I'm so tired of being here Suppressed by all my childish fears I would give the very breath from my chest, To give you all the things that my mind couldn't bear. And if you have to leave I wish that you would just leave 'Cause your presence still lingers here And it won't leave me alone These wounds won't seem to heal This pain is just too real There's just too much that time cannot erase When you cried I'd wipe away all of your tears When you'd scream I'd fight away all of your fears And I held your hand through all of these years But you still have All of me You used to captivate me By your resonating light Now I'm bound by the life you left behind Your face it haunts My once pleasant dreams Your voice it chased away All the sanity in me These wounds won't seem to heal This pain is just too real There's just too much that time cannot erase When you cried I'd wipe away all of your tears When you'd scream I'd fight away all of your fears And I held your hand through all of these years But you still have All of me I've tried so hard to tell myself that you're gone But though you're still with me I've been alone all along When you cried I'd wipe away all of your tears When you'd scream I'd fight away all of your fears And I held your hand through all of these years But you still have All of me I'd love to walk away and pull myself out of the rain But I can't leave without you I'd love to live without the constant fear and endless doubt But I can't live without you When you cried I'd wipe away all of your tears When you'd scream I'd fight away all of your fears And I held your hand through all of these years But you still have All of me Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια.
Wolf |
loukritia
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
595 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/11/2007, 11:14:55
Και να που τα ταξίδια μείναν μόνο όνειρα και να που οι φωνές και τα τραγούδια σώπασαν και να που η ζωή τώρα κυλάει πιο γρήγορα και να που τα παιδιά και τα παιχνίδια χάθηκαν Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή, που είναι μικρή Ραγίσαν τα φεγγάρια που 'χε φέρει η Άνοιξη μαρμάρωσε το φως στο τελευταίο νύχτωμα φτιασίδι ερωτικό που θα φοράει το αύριο στης πιάτσες τις βροχής όταν πουλιέται Σάββατο Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή, που είναι μικρήΚάντε οικονομία στο νερό: πλυθείτε μαζί μ'έναν φίλο!!! |
loukritia
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
595 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/12/2007, 15:23:49
I close my eyes Only for a moment, and the moment's gone All my dreams Pass before my eyes of curiosity Dust in the wind All we are is dust in the windSame old song Just a drop of water in an endless sea All we do Crumbles to the ground, though we refuse to see Dust in the wind All we are is dust in the wind, ohh Now, don't hang on Nothing lasts forever but the earth and sky It slips away And all your money won't another minute buy Dust in the wind All we are is dust in the wind Αφιερωμένο σε όλους μας... Κάντε οικονομία στο νερό: πλυθείτε μαζί μ'έναν φίλο!!! |
keraynos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2611 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/12/2007, 20:35:38
Όταν ήμουν 15 χρονών... Στα βάθη του προηγούμενου αιώνα δηλαδή , είχαν γίνει για κάποιο διάστημα μόδα τα τραγούδια της δεκαετίας του 60. Ένα τραγούδι είχε αγγίξει την ψυχή μου, και με έκανε πάντα να δακρύζω, αν και οι στίχοι του ήταν παράλογο να με γεμίζουν τόση θλίψη, στην ηλικία που είχα τότε. Ακόμα και τώρα είναι από τα πιο αγαπημένα μου. "It seems the love I've known, has always been the most destructive kind. I guess that's why now, I feel so old before my time." Yesterday, when I was young, The taste of life was sweet, as rain upon my tongue, I teased at life, as if it were a foolish game, The way the evening breeze may tease a candle flame
The thousand dreams I dreamed, the splendid things I planned, I always built, alas, on weak and shifting sand, I lived by night, and shunned the naked light of day, And only now, I see, how the years ran away Yesterday, when I was young, So many happy songs were waiting to be sung, So many wild pleasures lay in store for me, And so much pain, my dazzled eyes refused to see I ran so fast that time, and youth at last ran out, I never stopped to think, what life, was all about, And every conversation, I can now recall, Concerned itself with me, and nothing else at all Yesterday, the moon was blue, And every crazy day, brought something new to do, I used my magic age, as if it were a wand, And never saw the worst, and the emptiness beyond The game of love I played, with arrogance and pride, And every flame I lit, too quickly, quickly died, The friends I made, all seemed somehow to drift away, And only I am left, on stage to end the play There are so many songs in me, that won't be sung, I feel the bitter taste, of tears upon my tongue, The time has come for me to pay, For yesterday, when I was young Wolf |
|
Το Θέμα καταλαμβάνει 2 Σελίδες: |
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|