Αυτό τώρα που λες ρε alfa-omega, τι είναι ; Μέθοδος υποβολής των συνανθρώπων μας ; Μέθοδος για να παίρνουμε “καθαρές εικόνες” από την προσωπικότητα που έχουμε απέναντί μας ; Γιατί να μας ενδιαφέρει ένα τέτοιο πράγμα ; Ποιος σου είπε πως μπορείς να πάρεις “καθαρές εικόνες” από μια προσωπικότητα που έχεις απέναντί σου ; Γιατί να εισπράξουμε ενέργεια από μια προσωπικότητα ; Δεν έχουμε εμείς δική μας ενέργεια ; Γιατί να εισπράξουμε του αλλουνού την ενέργεια ; Τι είμαστε ρε alfa-omega ; Βαμπίρια ; 'Ντάξει, το ξένο είναι πιο γλυκό αλλά όχι κι έτσι ρε φίλε, όχι κι έτσι.

Πιθανώς πιάστηκες από μια κουβέντα που είπα, γι' αυτό το λες αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος μπορεί να δει βαθύτερα στο “είναι” ενός συνανθρώπου του – αν σε ενδιαφέρει αυτό δηλ. - δεν επιτυγχάνεται μέσω της σκέψης αλλά μέσω του συντονισμού των κέντρων - είτε νοητικό, είτε συναισθηματικό, είτε με τον συνδυασμό και των δύο, εξαρτάται. Έτσι όπως τον περιγράφεις αυτόν τον τρόπο, ξε'ς τι θα γίνει κατά πάσα πιθανότητα ; Θα εισπράξεις, όχι εικόνες, αλλά ένα ξεγυρισμένο μπουνίδι, έτσι και τον κοιτάς τον άλλον συνέχεια καρφωμένος με το βλέμμα σου πάνω του. Θα γίνει τρελή μανούρα σου λέω φίλε. Θα έρθει ο άλλος και θα σου πει “τι κοιτάς ρε αγόρι ; τρέχει τίποτε ;”. Κι άντε μετά να του εξηγήσεις ότι προσπαθείς να πάρεις “καθαρές εικόνες” από την προσωπικότητά του.

Επειδή ανέφερα τον συντονισμό, ξέρεις φαντάζομαι τι είναι ο συντονισμός. Έχεις ακούσει ότι εξ' αιτίας του φαινομένου του συντονισμού, μπορεί να πέσουν και κάστρα ακόμη ; Αν λοιπόν καταφέρεις να συντονίσεις το συναισθηματικό ή το νοητικό σου κέντρο με το συναισθηματικό ή το νοητικό κέντρο ενός άλλου ανθρώπου, τότε εξ' αιτίας αυτού του συντονισμού, το κάστρο που έχει φτιάξει ο συνάνθρωπός σου γύρω από το συναισθηματικό ή το νοητικό του κέντρο, θα πέσει σαν τραπουλόχαρτο. Πρόσεξε όμως, μην πας για μαλλί και βγεις κουρεμένος, γιατί από τον συντονισμό, δεν μπορεί να πέσει μόνο του αλλουνού το κάστρο, αλλά μπορεί να πέσει και το δικό σου. (χεχεχε, αμ τι νόμιζες καημένε μου ;) Ένα από τα δύο πάντως, θα πέσει. Ας υποθέσουμε ότι θα είναι του αλλουνού. Ε, μόλις του αλλουνού το κάστρο πέσει, είσαι ελεύθερος να ... μπουκάρεις. Γρήγορα όμως και με το μαλακό, ε ; Αφ' ενός γιατί η πτώση δεν κρατάει πολύ - δηλ. o άλλος μπορεί να το ξαναφτιάξει το κάστρο του σε χρόνο dt και να σ' αφήσει “στην απ' έξω” πάλι - , αφ' ετέρου γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να υπάρχει εκεί μέσα ... Α, και μην ξεχάσεις να πάρεις και τις απαραίτητες προφυλάξεις. Ένα κάστρο μέσα του μπορεί να κρύβει και δράκους. Δεν θα ήθελες να σε φάνε στην πρώτη στροφή, ε ; Σκόπος σου δεν πρέπει να είναι μόνο να μπεις μέσα σ' αυτό το κάστρο του “είναι” ενός συνανθρώπου σου, αλλά να μπορέσεις και να βγεις από εκεί που μπήκες σώος και αβλαβής. Χωρίς γρατζουνιά δηλ. Θα πρέπει δηλ. να έχεις και τρόπο να επιστρέψεις, να διαφύγεις ή να έχεις μια έξοδο κινδύνου για παν ενδεχόμενο. Γιατί άμα μπεις και βγεις σακατεμένος, ε, τότε είναι αμφίβολο ποιος μπήκε που και ποιος πήρε “καθαρές εικόνες” από ποιον. Εσύ πήρες από τον άλλον ή ο άλλος πήρε από εσένα ; Άντε τράβα βρες το!

Βασική προυπόθεση για να πετύχει το κέικ ; Να θέλει κι ο άλλος να συντονιστεί μαζί σου. Γιατί άμα δεν θέλει, άσ' το φίλε, τίποτε δεν μπορείς να κάνεις, όσο και να χτυπιέσαι δηλ. Άσε δηλ. που αν συνεχίσεις να “συντονίζεσαι” μονάχος σου, πάει αλλού το πράμα ...

quote:

---

alfa-omega

Μία προσωπικότητα συναναστρέφεται με μία άλλη, η οποία είναι κατά πολύ περισσότερο εξελιγμένη στο νοητικό επίπεδο .
Με ποιον τρόπο θα το αντιληφθεί ;

---

Γιατί νομίζεις πως χρειάζεται να το αντιληφθεί ;

Όταν λέω "λάθος κρυστάλλωση", εννοώ κρυστάλλωση σε λάθος βάση, σε εσφαλμένη βάση, sorry που δεν το διευκρίνησα. Τέτοια κρυστάλλωση, δεν είναι αδύνατο να συμβεί, μπορεί να συμβεί. Αν π.χ ένας άνθρωπος στην ουσία του, διαπνέεται από αρνητικά συναισθήματα, απο αρνητισμό δηλ. τότε αυτό είναι πολύ δύσκολο να αντιστραφεί. Μπορεί να έχει φτιάξει μια προσωπικότητα πολύ ευχάριστη, πολύ θετική, να είναι πολύ ανοιχτός που λέμε, κοινωνικός κτλ. αλλά στην ουσία του, ο άνθρωπος αυτός παραμένει μοχθηρός, κακός, πονηρός. Βέβαια, 'ντάξει, εγώ προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, δηλ. στην ουσία τους κακοί, αλλά αυτό είναι μια δική μου προσωπική πίστη και μια ιδιαίτερη εμπιστοσύνη που τρέφω προς τους πάντες, ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος, θρησκείας κτλ, κτλ, κτλ.

Κάτι άλλο που ήθελα να πω > Ένα παράδειγμα που φαίνεται ξεκάθαρα αυτός ο διαχωρισμός προσωπικότητας και ουσίας ενός ανθρώπου είναι ... δέστε τις ζώνες σας > Η αγκαλιά μιας γυναίκας. Έχετε ακούσει φαντάζομαι αυτό που λένε πως οι άντρες στην αγκαλιά μιας γυναίκας, είναι σαν μωρά. Όσο ισχυρή προσωπικότητα κι αν έχει ένας άντρας, όσο κύρος και σεβασμό κι αν εμπνέει, στην αγκαλιά μιας γυναίκας, γίνεται μωρό, μπέμπης. Αυτό συμβαίνει επείδη στην αγκαλιά μιας γυναίκας - άγνωστο το πως, λόγω μήτρας πιθανώς - η ουσία αυτού του ανθρώπου διαχωρίζεται από την προσωπικότητά του.

Και τώρα που σας είπα το μυστικό, μην το εκμεταλλευτείτε, έτσι κορίτσ'α ;

Τι λέω ; Αυτό λέω ; Κοίτα να δεις που δεν το ήξερα ρε παιδί μου ... σοβαρά ;

και προσπάθησε επιτέλους να αρθρώσεις μια ολοκληρωμένη πρόταση που να μπορεί κάποιος να βγάλει νόημα από αυτήν ! Άντε μπράβο ...

Ο συντονισμός, ξέρουμε εδώ και χρόνια, τι είναι. Ταλάντωση, μηχανική. Τώρα, αν για σένα είναι κάτι άλλο ... 'ντάξει ... τι να πω ; Ok.

Αυτό λέω ; Αυτό ισχυρίζομαι ;

Ωπα ώπα, στάσου ρε μεγάλε, ποιός νομίζεις ότι είσαι?
Καλά σε είπε ο zip βαμπίρ...σε μυρίστηκε απ'την αρχή και να που το ξεστόμισες!
Τί λες? Πως τολμάς και παραδέχεσαι ότι το κάνεις για να γεμίζεις ενέργεια όταν αδειάζεις?
Αμ δεν φταίς εσύ, βρίσκεις και κάνεις...
Προφανώς όσοι αδειάζουν για να γεμίσεις, δεν το παίρνουν χαμπάρι αλλιώς τώρα δε θα βρισκόσουν εδώ να το λές με τόσο θράσσος, αλλά, πιθανότατα να βρισκόσουν σε κανά νοσοκομείο με βουλωμένο μάτι!
Είδες φίλε zip που υπάρχουν και τέτοιοι τύποι, που βαμπιρίζουν?
Μα τι λέω? Το παραδέχονται και μόνοι τους...
Άκου, να γεμίσουν ενέργεια!
Τόσες πηγές ενέργειας υπάρχουν (θάλασσα, κρύσταλλοι, σύμπαν κ.τ.λ.) και όμως μερικοί βολεύονται στην εύκολη λύση.Στο διπλανό τους!

Φίλε τρέχα, μάλλον δεν κατάλαβες τι μας λέει ο zip!Ειδικά σ'αυτό το σημείο περίμενα να συμφωνήσεις με τον αγαπητό zip.Οπότε μήπως να ξαναδιάβαζες αυτά που έγραψε ο φίλος μας ή θα εξακολουθήσεις να λές τα δικά σου και να παραβλέπεις ό'τι ειπώθηκε απ'τον α-ω???
Δεν φαντάζομαι να βαμπιρίζεις και σύ εις βάρος συνανθρώπων σου...!

Ακριβώς. Ακριβώς φίλε, ακριβώς.

Άνοιξε το παράθυρό σου ρε alfa-omega, κοίτα τον ουρανό, δες τον ήλιο και πάρε φίλε όση ενέργεια γουστάρεις και επαναφόρτισε τις μπαταρίες σου. Υπάρχει ο μεγάλος συσσωρευτής ...

Όχι φίλε μου, δεν μου άρεσε, δεν είναι τρόπος αυτός. Είναι κάτι σαν αυτό που λέει ο helios2012, "βαμπιρισμός". Για σένα alfa-omega, δεν θα το 'λεγα εγώ αυτό, γιατί ξέρω πως το λες όχι με κακία, όχι με μοχθηρία και πονηριά, αλλά το λες επειδή απλά έχεις άγνοια. Κάνεις κάποια πράγματα, αυτήν την "είσπραξη θετικής ενέργειας", όπως λες, αλλά στην ουσία δεν ξέρεις τι κάνεις. Διάβασες 5-6 βιβλία εσωτερισμού, είδες εκεί που περιγράφουν κάποιους τρόπους και νομίζεις πως έχεις το δικαίωμα να τα κάνεις, χωρίς να ξέρεις όμως την ουσία. Γιατί γίνονται αυτά, πότε γίνονται, αν γίνονται κτλ. ... Στο ξαναλέω, δεν είναι τρόπος αυτός. Θες να μ' ακούσεις ; άκουσέ με, δεν θες ; κάποια μέρα, θα βρεθεί κάποιος πιο "αχόρταγος" από σένα και θα σου ρουφήξει όλη την δική σου ενέργεια, θα σε "στεγνώσει". Και τότε - όταν το νιώσεις αυτό, αυτό δηλ. που εσύ κάνεις στους άλλους, όταν οι άλλοι θα το κάνουν σε σένα - τότε το ξανακουβεντιάζουμε το θέμα ... Να προσέχεις πάντως, να προσέχεις πολύ γιατί πάντα υπάρχει κάποιος άλλος που ακόμη κι αν εσύ είσαι "βαμπίρ" - που δεν είσαι - αυτός ο άλλος, θα είναι μεγαλύτερο "βαμπίρ" από σένα. Και τότε ... την πλέρωσες.

quote:

---

alfa-omega

Διότι οι προσωπικότητες έχουνε πολλά εγώ και φοράνε μάσκες .
Πάρα πολύ σπάνια μία προσωπικότητα ,συμπεριφέρεται με τον αληθινό χαρακτήρα που έχει διαμορφώσει.

---

alfa-omega, ένας άνθρωπος μπορεί όπως λες να συντονιστεί και να ευθυγραμμιστεί με την ψυχή του. Με κάποιον άλλον άνθρωπο όμως, με κάποια άλλη ψυχή, δεν μπορεί να το κάνει τόσο εύκολα. Αφ' ενός γιατί ο άλλος, είναι άλλος, είναι άλλη ψυχή, αφ' ετέρου γιατί - αυτό που σου είπα και στο ξαναλέω - θα πρέπει να θέλει. Θες παράδειγμα ; Θα σου πω ένα παράδειγμα έτσι λίγο ... παιχνιδιάρικο >

Έστω οτι εσύ θες να συντονιστείς με μένα. Εγώ όμως δεν θέλω να συντονιστώ μαζί σου. Εγώ ταλαντεύομαι σε χι(x) συχνότητα, εσύ σε ψι(y). Εκεί λοιπόν που πας εσύ το y να το κάνεις x δηλ. y=x για να έχουμε συντονισμό, εγώ την ψυλλιάζομαι και βάζω έναν άσσο μπροστά στο χι μου, το κάνω (x+1). Αμέσως, το y το δικό σου, είναι διάφορο από το x το δικό μου, γιατί εγώ έχω προσθέσει κάτι σ' αυτό. Το ίδιο μπορείς να κάνεις κι εσύ, να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις κάτι. Αν λοιπόν ένας άλλος άνθρωπος δεν θέλει να συντονιστεί μαζί σου, τότε το y το δικό σου, θα είναι πάντα διάφορο από το x το δικό του. Συνεπώς, είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ο συντονισμός.

Επίσης, είναι ακόμη πιο δύσκολο, ένας άνθρωπος να συντονιστεί με το σύμπαν. Γιατί το σύμπαν ταλαντεύεται φίλε σε κάτι συχνότητες, μα σε κάτι συχνότητες, άσ' το, μην την ψάχνεις ... θέλει δηλ. πολύ εκπαίδευση, πολύ άσκηση γιατί οι συχνότητές του είναι ολόκληρο μυστήριο. Και θα σου πω κι ένα tip >

το σύμπαν, η φύση, αρέσκεται στο να κρύβεται. Τις κρύβει δηλ. αυτές τις συχνότητές του, δεν τις φανερώνει άϊντε, σ' όποιον να 'ναι. Δεν είναι δηλ. μπάτε σκύλοι αλέστε. Συνεπώς, ακόμη κι όταν προσπαθήσεις να το κάνεις, με κόπο, με πολύ μεγάλη εργασία στον εαυτό σου και με στερήσεις, ακόμη και τότε, το πιθανότερο είναι πως δεν θα το καταφέρεις. Γιατί αυτό, ο συντονισμός δηλ. δεν είναι κάτι που το προκαλείς εσύ. Συμβαίνει από μόνο του μερικές φορές. Εσύ π.χ αν καθήσεις και πεις "να, τώρα θα συντονιστώ με το σύμπαν", τίποτε δεν θα καταφέρεις. Αυτό θα γίνει κάποια στιγμή από μόνο του, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, αβίαστα, απρόκλητα, εν ριπεί οφθαλμού που λέμε. Μόλις το συνειδητοποιήσεις, θα πάψει να υπάρχει και ο συντονισμός θα τελειώσει.

Αυτό είναι το επιθυμητό. Ο ανώτερος σκοπός. Αυτή δηλ. η ενότητα, η ομοφωνία. Αν υπάρχει αυτή, τότε γλυτώνουμε από πολλούς μπελάδες, πάρα πολλούς ... αλλά και τότε, έχουμε τον πλήρη και τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού μας, γινόμαστε δηλ. αφέντες του εαυτού μας, σωστά το λες, αυτός είναι ο ανώτερος εαυτός μας.

Η κρυστάλλωση, είναι αυτό που λέει και η λέξη, κρυστάλλωση. Την χρησιμοποιούμε ασφαλώς μεταφορικά. Για να δείξουμε ότι κάτι παίρνει μια συγκεκριμένη σκληρή και άκαμπτη μορφή, μορφοποιείται, θα μπορούσαμε να λέμε και μορφοποίηση. Αλλά το "κρυστάλλωση" είναι λίγο πιο περιγραφικό, πιο λογοτεχνικό αν θες. Αμέσως το μυαλό του άλλου πάει σε μια εικόνα, εκείνη του νερού που παγώνει και γίνεται κρύσταλλος. Πως μπορεί κάποιος να λιώσει έναν κρύσταλλο, μπορείς να μου πεις ;

Πολύ σωστά. Με το πυρ, με την φωτιά δηλ. με θερμότητα. Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος έχει κρυσταλλωμένη ουσία σε λάθος βάση, φαντάσου τι μεγάλη φωτιά πρέπει να του ανάψουμε (κι αυτό πάρ' το κυριολεκτικά και μεταφορικά δηλ. "σου άναψα μεγάλη φωτιά", που λέμε) ή να ανάψει ο ίδιος μέσα του, ώστε να λιώσει αυτόν τον "κρύσταλλο". Μιλάμε για πυρκαγιά, για παρανάλωμα, τίποτε δεν πρέπει να μείνει μέσα του. Πρέπει δηλ. να λιώσει εντελώς ο "κρύσταλλός" του, να γίνει νερό. Γι' αυτό και κάποιος λέει >

Μήπως ... σου άναψα φωτιά ; (χαχαχαχα) Να' σαι καλά φιλαράκι μου. Χαιρετισμούς και τα δέοντα στο έτερον ήμισυ ...

Ποιος από μας όμως, έχει τολμήσει να βάλει φωτιά στην ουσία του ; Από μόνοι μας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να το κάνουμε. Αλλά και ποιος εμπιστεύεται κάποιον άλλον να του κάνει ; Υπάρχει μια περίπτωση. Ονομάζεται ... - ξαναδέστε τις ζώνες σας! - έρωτας. Σ' αυτήν την περίπτωση ο άνθρωπος εμπιστεύεται έναν άλλον άνθρωπο, ουσιαστικά εμπιστεύεται το άγνωστο, γιατί ο έρωτας αυτό είναι > ένα συναίσθημα που σε καλεί να εμπιστευτείς κάποιον συνάνθρωπό σου, που δεν τον ξέρεις. Σ' αυτήν την περίπτωση, ο συνάνθρωπός σου μπορεί να σου προκαλέσει μια πολύ μεγάλη φωτιά. Τόσοι ποιητές, τόσοι καλλιτέχνες έχουν μιλήσει γι' αυτήν. Είναι τόσο μεγάλη που σου καίει τα σπλάχνα, σε τσουρουφλίζει, σε παραδίδει σε μια μεγάλη και δυνατή πυρκαγιά. Πολλοί άνθρωποι έχουν λιώσει την ουσία τους μέσα σ' αυτήν την φωτιά, γι' αυτό και πολλοί λένε "με τον έρωτά σου, ξαναγεννήθηκα!". Κι άλλοι πάλι, εξ' αιτίας αυτής της φωτιάς, έχουν καταστραφεί.

Η αποκρυστάλλωση λοιπόν της ουσίας ενός ανθρώπου είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά και επικίνδυνη. Ο έρωτας, σαν εργαλείο για την πρόκληση μιας εσωτερικής πυρκαγιάς σ' έναν άνθρωπο, είναι πάρα πολύ ισχυρός. Είναι σαν οδοστρωτήρας. Τα ισοπεδώνει όλα. Υπάρχουν κι άλλα εργαλεία, όχι τόσο φανερά όσο ο έρωτας, τα οποία δεν είναι τόσο ισχυρά, αλλά μπορούν να γίνουν - ας μην επεκταθούμε περισσότερο. Όταν λοιπόν κάποιος έχει στα χέρια του τέτοια ισχυρά "εμπρηστικά" εργαλεία, τότε - αν αποφασίσει να τα χρησιμοποιήσει (δεν θα του το πρότεινα εγώ βέβαια αυτό ποτέ) - τότε λοιπόν δύο πράγματα μπορεί να προκαλέσει στον συνάνθρωπό του. Ή να τον αναγεννήσει ή να τον σκοτώσει. Ή να του ξαναδώσει ζωή δηλ. ή να του την πάρει. Αυτό είναι ικανότητα θεού, μία ικανότητα εκ των πολλών δηλ. Γι' αυτό και ο έρωτας, δικαίως έχει θεοποιηθεί από κάποιους.

Μην ξεχνάτε, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που αυτοκτόνησαν, αυτοκτονούν και θα αυτοκτονούν από μια ερωτική απογοήτευση. Αυτό είναι τρομακτικό, αν το σκεφτεί κανείς. Ο έρωτας είναι τόσο επικίνδυνο συναίσθημα που προκαλεί στην ουσία ενός ανθρώπου ταχεία - θα μπορούσαμε να πούμε - αποκρυστάλλωση. Οι άνθρωποι όταν είναι ερωτευμένοι, δεν τρώνε, δεν κοιμούνται, είναι απρόσεχτοι, είναι αφηρημένοι. Φανταστείτε για το μέγεθος της φωτιάς δηλ. που προκαλεί. Ούτε να φας δεν σ' αφήνει! Έτσι, μπορεί να σου προκαλέσει ακόμη και τον θάνατο, να σου πάρει την ζωή. Ξέρω ανθρώπους - ζόμπι, που ζούσαν για χρόνια σε κατάθλιψη, σε βαριά μελαγχολία, νεκρούς - ζωντανούς ανθρώπους που δεν χάρηκαν τίποτε, εξ' αιτίας ενός έρωτα - άκουσον, άκουσον! - ενός έρωτα. Όλοι μας ξέρουμε, όλοι μας έχουμε ακούσει, φίλους, γνωστούς γνωστών, όλοι μας γνωρίζουμε τέτοιες περιπτώσεις.

Μπροστά στο παραπάνω, η αποκρυστάλλωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, φαντάζει παιχνιδάκι. Κατ' αρχήν, επειδή η προσωπικότητα ενός ανθρώπου είναι διαμορφωμένη από εξωγενείς παράγοντες, είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθεί από τον γνώστη, ένας τέτοιος εξωγενής παράγοντας ώστε να επηρρεάσει την προσωπικότητα ενός άλλου συναθρώπου του. Μην πάει ο νους σας στο κακό. Απλό παράδειγμα >

Ένας άνθρωπος δεν έχει φάει ποτέ στην ζωή του ... κουκιά! Δεν έχει φάει ρε παιδί μου, θες γιατί δεν τα μαγείρεψε ποτέ η μάνα του, θες γιατί του είπε κάποιος πως δεν είναι ωραία, θες γιατί δεν έτυχε, θες γιατί έχει ακούσει πως από τα κουκιά μπορεί να πάθει κάποιος δηλητηρίαση, θες ... για διάφορους λόγους. (Δεν εξετάσουμε τι περίπτωση να τον πειράζουν στο στομάχι τα κουκιά, είναι άλλο, έβαλα κουκιά γιατί τώρα πεινάω, γι' αυτό) Τον ρωτάς λοιπόν "θες κουκιά ;" και σου λέει "όχι, δεν τρώω κουκιά". Του λες "μα γιατί ; τα κουκιά είναι πολύ ωραίο φαγητό, γιατί δεν θες να δοκιμάσεις ;" Και ο άνθρωπος αυτός σου λέει "όχι, δεν θέλω, άσε καλύτερα".Σ' αυτόν τον άνθρωπο, υπάρχει μέσα του ένα "εγώ" που έχει στραβώσει ρε παιδί μου με τα κουκιά, δεν τα γουστάρει τα κουκιά. Κι ενώ ο ίδιος δεν τα έχει δοκιμάσει ποτέ του, μέσα του έχει επικρατήσει η άποψη πως δεν τα θέλει. Αυτό το "εγώ" του δηλ. αυτό το στραβωμένο με τα κουκιά "εγώ" του, έχει υποτάξει τα άλλα που του λένε "δοκίμασε ρε, ένα φαγητό είναι!". Εσύ, ο γνώστης, θες σώνει και ντε να φάει αυτός κουκιά. Τι κάνεις για να το πετύχεις αυτό ;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Φαντασία να 'χεις. Κατ' αρχήν, μπορείς να τον ξεγελάσεις, να του πεις ένα ψέμα ή να του κρύψεις μια αλήθεια. Μπορείς δηλ. να τον πας σε ένα εστιατόριο όπου σερβίρουν μια σπεσιαλιτέ με κουκιά και να του πεις "δοκίμασε αυτό το φαγητό, είναι όλα τα λεφτά!". Κι όταν αυτός το φάει και το φχαριστηθεί, να του πεις "ξε'ς τι έφαγες ; Κουκιά!. 'Ντάξει, αυτό είναι λίγο πονηρό βέβαια και θέλει και λίγο να 'σαι ηθοποιός για να το κάνεις. Μπορείς επίσης να τον δελεάσεις ή να τον κάνεις να ζηλέψει ή να του προκαλέσεις περιέργεια. Να παραγγείλεις εσύ αυτό το φαγητό, αυτήν την σπεσιαλιτέ δηλ. και να το φας με τόσο μεγάλη ευχαρίστηση που να πει μέσα του "καλά, τι τρώει το άτομο ; ας φάω κι εγώ". Με λίγα λόγια, μπορείς δηλ. να τον προκαλέσεις.

Τι σημαίνει προ-καλώ ; Σημαίνει πως κάνω κάτι πρωτού διατυπώσω την κλήση. Αυτό σημαίνει. Ένας γνώστης, ένας μύστης για να το πω καλύτερα, δεν χρειάζεται να διατυπώσει την κλήση και τις περισσότερες φορές εσκεμμένα αποκρύπτει την κλήση. Η απόκρυψη της κλήσης μπορεί να γίνει με πάρα πολλούς τρόπους, η προ-κλήση δηλ.

Συνεπώς, στο τέλος, για να μην σας κουράζω άλλο, αυτός ο άνθρωπος εκεί που νόμιζε πως δεν ήθελε κουκιά, τώρα τρώει και μάλιστα γλύφει και τα δάχτυλά του. Αυτό είναι μια αναθεώρηση ενός μέρους μόνο, ενός πολύ μικρού δηλ. μέρους - σας το ανέφερα ως παράδειγμα - της προσωπικότητάς του, ενός πολύ πολύ μικρού "εγώ" του δηλ. ενός αθώου "εγώ" του. Γιατί στο κάτω κάτω, ε, δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν κάποιος δεν γουστάρει τα κουκιά, μην τρελλαθούμε κιόλας ...