ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σου, με βοήθησαν να καταλάβω καλύτερα το θέμα της θυμαπάτης...

Έχω μια αμφιβολία βέβαια ως προς το έάν τελικά είναι ή δεν είναι στην δημιουργία, αλλά δεν έχει σημασία.

Πιστεύεις αγαπητή μου Ανσίν οτι ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από αυτό που είχε σχεδιαστεί; Δεν νομίζεις οτι ο άνθρωπος έχει σχεδιαστεί να κάνει τα πάντα; Δηλαδή δεν πιστεύεις οτι το Manual του εργοστασίου προβλέπει και την απομάκρυνσή του από το ίδιο το εργοστάσιο και τους υπαλλήλους του;

quote:

---

Είσαι ήδη αυτός που θέλεις να είσαι, αυτός που σκέφτεσαι ότι είσαι ΚΑΙ αυτός που αισθάνεσαι ότι είσαι.

---

αγαπητή μου Ανσίν

quote:

---

Χμ... έχω συναντήσει την εξής άποψη: μια και τα πάντα δημιουργήθηκαν από το φως, έλκονται από το φως και το φως επιθυμούν... Η κατάτμησή τους σε μικρότερα τέτοια στοιχεία είναι ίσως αποτέλεσμα της φώτισής τους... και ίσως galadriel να έχει ήδη προβληθεί προς εσένα το αίτημα (με πολλαπλές μορφές) να φέρεις κάποια από αυτά πολύ κοντά σου, να τα φιλοξενήσεις κατά κάποιον τρόπο, με σκοπό να φωτιστούν όσο μπορούν.

Στον ίδιο τον Χριστό ήρθε ο δαίμονας. Γιατί; Για να τον πειράξει; Θα ήταν αστείο. Πήγε κοντά Του για να φωτιστεί. Κι αυτό γιατί όλα εντέλει συνέχονται από φως και αργά ή γρήγορα στο φως θα επιστρέψουν.

---

quote:

---

Στηριζόμενος λοιπόν στην διπολικότητα πιστεύω οτι ο δαίμονας που επισκε΄φτηκε τον Χριστό δεν είναι παρά μόνο η επέκταση του ίδιου του Ιησού από τα υψηλότερα επίπεδα στα χαμηλότερα. Πιστεύω δηλαδή οτι τελικά ο δαίμονας αυτός ήταν ο πειρασμός της προσωπικότητας του ίδιου του Ιησού (αναφέρω μόνο Ιησούς διότι Χριστός είναι αξίωμα και όχι όνομα) και η μάχη που γινόταν μέσα του με παντοτινό στόχο την συνεχή εξέλιξη.
Ξέρουμε οτι τελικά ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου δεν είναι ούτε η κοινωνία, ούτε η οικογένεια, ούτε το συλλογικό ασυνείδητο, αλλά το δικό του εγώ. Με το εγώ μπορεί να φτάσει στην απόλυτη κορυφή και με το εγώ μπορεί να καταλήξει στην "ανακύκλωση".
Τελικά ο πραγματικός πειρασμός δεν είναι ποτέ εξωτερικός, αλλά μόνο εσωτερικός.

---

και επί του συγκεκριμένου παραδείγματος ο δαίμονας θα μπορούσε να είναι το ίδιο το αστρικό σώμα του Ιησού (με τις επιθυμίες και τους φόβους του "έπαιξε") στο οποίο και έπρεπε να κυριαρχήσει...

quote:

---

πιστεύω οτι στα κατώτερα βασίλεια αυτού που χονδροειδός λέμε "κακού"
υπάρχει η απόλυτη συνείδηση. Πιστεύω δηλαδή οτι όταν μιλάμε για τέτοια επίπεδα ιεραρχικά, οτι υπάρχει απόλυτη συνείδηση του ρόλου αυτών των όντων, ο οποίος είναι φυσικά η συγκράτηση της ισσοροπίας και η εξέλιξη του σύμπαντος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι τελικά ο Εωσφόρος όπως μας τα φέρνει η θρησκευτική μυθολογία ήταν ο "κολλητός" του θεού. Πιστεύω λοιπόν οτι πέρα από ένα εξελικτικό σημείο, το καλό και το κακό δεν έχουν καμία διαφορά διότι δεν υπόκεινται στην διπολικότητα και υπάρχει η κατανόηση πως το ένα εξυπηρετεί στην ύπαρξη του άλλου. Από αυτά τα τα επίπεδα λοιπόν υπάρχουν΄όντα που πραγματικά με δική τους επιλογή αναλαμβάνουν να παίξουν τον ρόλο του "κακού" τυπά που βασανίζει τους ανθρώπους μέσα σε αυτό το απέραντο θέατρο στο οποίο όλοι μας παίζουμε.

---

ακριβώς αυτό ήταν και το θέμα συζήτησης μας σε κάποια προηγούμενα ποστ... στο δρόμο της εξέλιξης το "κακό" δεν υφίσταται ως τέτοιο, αλλά ως οι βοηθητικοί τροχοί στο ποδήλατο της τελειοποίησης...

την καλησπέρα μου...
καλό βράδυ δηλαδή

Galadriel

Δ
Ε Κ

This time, gentlemen first...

1.875th thief ή αλλιώς deva parinito,

quote:

---

1η Πρόταση : Γίνεται αναφορά σε κάποιο σημείο ελαχιστοποίησης. Σε ένα "τέρμα". Η δική μου σκάλα έχει 10 σκαλοπάτια. Κατεβαίνοντάς τα, θα φτάσω στο "τελευταίο". Αν και δεν κατανοώ την έννοια της "δίνης", έτσι όπως αναφέρεται στο θέμα, υποθέτω πως τούτη ταυτίζεται με όλο το συρφετό των σκέψεων, ως δύνη, που με βαζανίζουν κατεβαίνοντας την σκάλα.

---

quote:

---

Αναρωτιέμαί πόσο ελάχιστοι άνθρωποι να βρίσκονται άραγε σε εκείνο το σημείο ώστε να έχουν αποβάλλει επιθυμίες και φόβους (ρητορική ερώτηση)

---

Για το αν:

quote:

---

ολόκληρο το αστρικό πεδίο θεωρείται από κάποιους ένα "λάθος" και όχι μόνο η θυμαπάτη που δημιουργείται μέσα του... απ' την άλλη όμως, όταν ο άνθρωπος που ΕΙΝΑΙ κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Θεού, δημιουργεί με τη σειρά του κάτι άλλο, προφανώς και αυτό το άλλο υπόκειται μέσα στο Θεϊκό Σχέδιο, υποσύνολα δηλαδή του Υπερσυνόλου/Θεός..."

---

Πρέπει να σου πω ότι κάποιοι πιστεύουν πως η σχέση Θεού και ανθρώπου είναι ανάλογη της σχέσης ξυλουργού-καρέκλας...
Και προσωπικά, όσο και να θέλω να πιστέψω το πρώτο, αυτά που βλέπω γύρω μου με κάνουν να έχω την άποψη ότι μάλλον το δεύτερο ισχύει... χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι αρνητικό ή αποθαρρυντικό ή υποδεέστερο.

quote:

---

έχω την υποψία πως αυτό το τόπικ βρίσκεται σε λάθος κατηγορία...
εκτός κι αν τελικά φτάσαμε να θεωρούμε "Παράξενο" το ότι κάποιοι μπορούν να συζητήσουν σοβαρά, ακόμα κι όταν διαφωνούν

---

Εσύ θα μας πεις: μήπως έχουμε συντονιστεί σοβαρά με το πεδίο των ξωτικών και οι συζητήσεις μας εδώ σύρουν από το δικό τους επίπεδο σοφίας; Ή δεν είναι τέτοιου είδους οι συζητήσεις τους;

quote:

---

ακριβώς αυτό ήταν και το θέμα συζήτησης μας σε κάποια προηγούμενα ποστ... στο δρόμο της εξέλιξης το "κακό" δεν υφίσταται ως τέτοιο, αλλά ως οι βοηθητικοί τροχοί στο ποδήλατο της τελειοποίησης...

---

Ευτυχώς, καλή μου Galadriel, που δεν ξέρω ποδήλατο...

Με πολλή αγάπη,
Unseen

******* By Art we live *******

quote:

---

Οι νεοδαρβινιστές μάλιστα λένε πως ο άνθρωπος είναι ο τρόπος που έχουν οι ιδέες για αναπαράγονται. Σαν να είναι κάτι το αυθύπαρκτο οι ιδέες και οι εγκέφαλοί μας οι κυψέλες επώασης και μεταφοράς/διάδοσής τους... Κάπως μηδενιστικό, ε; Καλή άσκηση για ταπεινοφροσύνη, όμως...

---

Είναι πραγματικά όμορφο που μπορούμε να μιλάμε από διαφορετικά σημεία αλλά να συνεννοούμαστε Μορφέα...

quote:

---

Καλή μου Ανσίν, πραγματικά μπορεί εύκολα να δημιουργηθεί σύγχυση σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα που αναφέρεις. Αυτό που λέω με το μάνιουαλ, εννοώ οτι ο άνθρωπος εξ αρχής είναι κατασκευασμένος να μπορεί να φτάσει στην θέωση, αλλά και στην κτηνωδία. Αντίθετα όμως αυό δεν σε βάζει στην κατάσταση του ανασηκώματος των ώμων, αλλά σου υπενθυμίζει πόσο καλύτερα θα μπορούσε να είναι τα πράγματα.

---

καλημέρα

Έχεις μήπως ιδέα τι σημαίνει "νύμφη β' βαθμίδος";

Με πολλή αγάπη,
Unseen

By LoVE we LiVE,
Unseen

Unseen

Ίσως είναι καιρός να επαναφέρουμε λίγο αυτό το τόπικ σε τροχιά… Θέλω να πω ότι το ένα φέρνει το άλλο κι έχουμε κατά καιρούς ξεφύγει συζητώντας πράγματα που θα μπορούσαν πολύ καλά να ανήκουν σε άλλα τόπικ για να μην πω σε άλλες θεματικές ενότητες … Ώρα επιστροφής λοιπόν.

Στο ΕΜΙΝ είχαν διατυπωθεί κάποιες ερωτήσεις που πιστεύω θα ρωτούσε οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται σοβαρά για τις νεράιδες και τα ξωτικά και που για να απαντηθούν δεν χρειάζονται μόνο γνώσεις αλλά και έρευνα. Ελπίζω να με βοηθήσετε όποιοι διαβάζετε αυτό το τόπικ αλλά έχετε επιλέξει να μη συμμετέχετε μέχρι τώρα, γιατί υπάρχουν σημεία που κι εγώ η ίδια δεν μπορώ να διευκρινήσω επαρκώς. Εξάλλου η Galadriel θα λείψει ακόμη λίγο καιρό…

Αν εξακολουθείτε να μη θέλετε να συμμετέχετε, τουλάχιστον θα μείνουν όσα γραφτούν εδώ στη λαμπρή και ένδοξη ιστορία του esoterica για όποιον θελήσει να ασχοληθεί κάποια άλλη χρονική στιγμή.

Ερωτήσεις λοιπόν:

1. Τι αποδείξεις έχουμε για την ύπαρξη των νεράιδων και των ξωτικών;
2. Τι σημαίνει η ύπαρξή τους για την ανθρώπινη φυλή;
3. Είναι ορατές/-ά;
4. Υπό ποιες συνθήκες και από ποιον μπορούν να γίνουν ορατές/-ά;
5. Υπάρχουν καταγεγραμμένες ιστορίες;
6. Πόσα είδη, φυλές, αξιώματα κλπ. υπάρχουν, εάν υπάρχουν;
7. Ποια η ρίζα της ύπαρξής τους;
8. Σε τι πεδίο ύπαρξης αντιστοιχούν;
9. Με ποια πεδία ύπαρξης αλληλεπιδρούν;
10. Μέσα και μέθοδοι περαιτέρω μελέτης και επικοινωνίας.

Θα παλέψουμε μαζί –ελπίζω- τις απαντήσεις σε καθεμία από τις παραπάνω ερωτήσεις.

Με αγάπη,
Unseen

1. Τι αποδείξεις έχουμε για την ύπαρξη των νεράιδων και των ξωτικών;

Το βάρος των παραδόσεων από μόνο του είναι αρκετό να μας πείσει για την ύπαρξή τους. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά… Αυτό που υπάρχει είναι σίγουρα φωτιά που δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει εύκολα. Μιλάω μεταφορικά ασφαλώς.

Το γεγονός ότι η ύπαρξη των νεράιδων και των ξωτικών είναι όχι μόνο συνυφασμένη με το σώμα των παραδόσεων πολλών λαών αλλά εξακολουθεί να απασχολεί τη δημιουργική σκέψη και έκφραση χωρίς να υπάρχει σαφής ένδειξη της πηγής αυτών των παραδόσεων ή σκέψεων σημαίνει πάρα πολύ απλά ότι υφίσταται μαζική ροή ενέργειας από τον έναν κόσμο στον άλλον. Όπως μαθαίναμε στη Φυσική για τα συγκοινωνούντα δοχεία, πάντοτε το γεμάτο ρέει προς το άδειο. Οι κόσμοι μας δεν είναι αποκομμένοι ούτε ξέχωροι, αντίθετα με τις γενικές πεποιθήσεις. Οι κόσμοι μας επικοινωνούν και ανέκαθεν επικοινωνούσαν, συγκοινωνούν και υπάρχει συνεχής ροή ενέργειας μεταξύ τους.

Γράφτηκε ήδη σ’ αυτό το τόπικ ότι τα ξωτικά και οι νεράιδες είναι υπεύθυνα για τη συντήρηση των ενεργειακών μας σωμάτων αφού τα σώματα αυτά αποτελούνται από τις εκλεπτυσμένες μορφές των 4 ή 5 βασικών στοιχείων. Αυτό ακριβώς εξηγεί την αδιάκοπη ροή ενέργειας μεταξύ των κόσμων.

Θα πρέπει τώρα να θυμίσω ένα λατινικό ρητό “multum in parvo”. Είναι αντίστοιχο του ελληνικού «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Αναφέρομαι ασφαλώς σε μεγέθη, παρακαλώ όμως να μην πάει το μυαλό κανενός στο… πονηρό. Επανειλημμένως ειπώθηκε όχι μόνο από μένα αλλά και από άλλους συγγραφείς στο τόπικ ότι οι νεράιδες και τα ξωτικά παρουσιάζονται συνήθως σε συμπυκνωμένη μορφή. Επίσης απεικονίζονται μικρά στην τέχνη.

Αν όμως το ίδιο έλκεται από το ίδιο όπως έχω γράψει κι ελπίζω επαρκώς αιτιολογήσει σε ένα από τα πρώτα μου ποστ στο τόπικ, πώς είναι δυνατό το μη συμπυκνωμένο να προσελκύσει το συμπυκνωμένο και αντίστροφα;

Η απάντηση είναι: θα πρέπει το μη συμπυκνωμένο να μπορεί να προκαλέσει στον εαυτό του παρόμοια συμπύκνωση ή να συμβεί το αντίστροφο.

Κι εδώ είναι το μυστήριο και ο τρόπος:
α) Φυγόκεντρος – αραίωση – μεγάλο μέγεθος.
β) Κεντρομόλος – συμπύκνωση – μικρό μέγεθος.

Τα οποία ξεκινήσαμε να διερευνούμε στις συζητήσεις μας περί Θεού και ανθρώπου και ιδίως στο εξαιρετικά ενδιαφέρον ποστ του deva parinito περί καθόδου. Αν στο ποστ του αντικαταστήσουμε τη λέξη "κάθοδος" με τη λέξη "κεντρομόλος" (ο ίδιος εξάλλου λέει ότι αναφέρεται σε κίνηση από την περιφέρεια προς το κέντρο), θα μπορέσουμε να ρίξουμε αρκετό φως και στο μυστήριο και στον τρόπο.

Ευχαριστώ πολύ.
Με αγάπη,
Unseen

Είμαι πάντως μαζί σου, ενεργά ή μη...

Το μέλλον σου... καθορίζει το παρελθόν σου!

Παρακολουθώ τη συζήτηση σας με ενδιαφέρον, μεγάλο προβληματισμό (και πολλές απορίες) και θέλω να πω πως απλώς μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να μοιραστώ μαζί σας μια από τις πρώτες σχετικές εμπειρίες μου, αν και απλή-πεζή σε σχέση με όλα όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα.

Αυτό που θα διηγηθώ μου συνέβη όταν ήμουν πολύ μακριά από τον μαγικό κόσμο για τον οποίο συζητάτε και το οποίο μπόρεσα τελικά να το ερμηνεύσω αρκετά αργότερα.

Βρισκόμουν στο σπίτι ενός φίλου μου στην Εκάλη ο οποίος με φιλοξένησε ένα βράδυ μετά από την επιστροφή μας από τις διακοπές. Από τις διακοπές εκείνες είχα γυρίσει εντελώς ερωτευμένος :) . Η κοπέλα που είχα ερωτευτεί μου είχε αποκαλύψει ότι ένιωθε το ίδιο και η χαρά μου δεν μπορούσε να περιγραφεί. Για την ακρίβεια είχα βρει κάτι παραπάνω που με περίμενε από παλιά... Με λίγα λόγια ήμουν γεμάτος Φως.

Το βράδυ εκείνο που γυρίσαμε πέσαμε για ύπνο και εγώ έμεινα σε ένα δωμάτιο ξενώνα το οποίο συνδεόταν με ένα τοξωτό άνοιγμα με το σαλόνι. Στο σπίτι ήμασταν εγώ και ο φίλος μου μόνο, ο οποίος κοιμόταν σε ένα άλλο δωμάτιο αλλού.

Κάποια στιγμή μέσα στον ύπνο μου ένιωσα την επιθυμία να ανασηκωθώ και να ρίξω μια ματιά προς το χώρο του σαλονιού. Μόλις γύρισα είδα να βρίσκεται μπροστά μου σε απόσταση 2-3 μέτρων ακουμπησμένη στο πλάι της καμάρας μια γυναικεία μορφή να με κοιτάζει χαμογελαστά. Φορούσε ένα λευκό αέρινο φόρεμα με τούλια το οποίο ήταν φτιαγμένο από πολλές στρώσεις ημιδιάφανου λευκού υφάσματος το οποίο ανέμιζε αναπαίσθητα και έλαμπε από φως. Το ένδυμα της είχε ραμμένα διάφορα σχέδια και συνολικά φαινόταν να έχει την αίσθηση ενός χοντρού και βαριού υφάσματος το οποίο ήταν παράλληλα ανάλαφρο. Η ίδια η κοπέλα είχε ξανθά μακριά μαλλιά και λευκό δέρμα και ήταν κι αυτή φωτεινή.

Με κοίταζε και χαμογελούσε. Την είδα, της χαμογέλασα κι εγώ, και νιώθοντας απόλυτη ηρεμία βυθίστηκα πάλι στον ύπνο μου :)

Το πρωί όταν σηκώθηκα θυμόμουν τα πάντα και ήξερα ότι δεν ήταν όνειρο. Αρκετά χρόνια μετά μπόρεσα και κατάλαβα τι ήταν :)

Τέλος ιστορίας, ελπίζω να μην σας κούρασα.
Ίσως φαίνεται ανούσιο αλλά ήθελα να το πω.

Αγαπημένε μου Μορφέα,
Σ' ευχαριστώ πολύ. Το ξέρω ότι είσαι κοντά μου.

Φίλε Eleasar
Σε παρακαλώ να μη διστάσεις να εκφράσεις όποιες απορίες έχεις, ακόμη κι αν σου φαίνονται πολύ απλές ή χαζές. Μια κάποια δυσκαμψία που είχα στην αρχή που μπήκα στο εσοτέρικα νομίζω έφυγε πλέον τώρα που κατάλαβα πώς δουλεύουν τα πράγματα εδώ. Μόνο για μία αυστηρή απάντηση που έδωσα κάποια στιγμή δεν έχω μετανιώσει.

Από την άλλη, το ξέρω ότι γράφω για δυσνόητα και δύσκολα πράγματα αλλά θέλω να δοθεί η ευκαιρία να ακουστούν και τέτοια, αφού τα ευνόητα και τα εύκολα τα βρίσκει κανείς σχεδόν παντού.

Λοιπόν... η εμπειρία που είχες: πολύ όμορφη και το σημαντικότερο πολύ φωτεινή. Προσωπικά έχω μάθει να κρίνω τις εμπειρίες μου από την αίσθηση που μου δημιουργούν και ώς τώρα το κριτήριο αυτό έχει αποδειχθεί αλάνθαστο. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που φίλοι μου (οι οποίοι ασχολούνται επί σειρά ετών με τη μεταφυσική) με συμβούλευαν να είμαι επιφυλακτική και δεν τους άκουσα επειδή προτίμησα να ακολουθήσω το ένστικτό μου. Κι ευτυχώς που δεν τους άκουσα... γιατί θα ήμουν χιλιόμετρα πίσω.

Αν λοιπόν θέλεις να συζητήσουμε λίγο παραπάνω αυτή σου την εμπειρία, να μας πεις την ερμηνεία που έδωσες εσύ ή να μοιραστείς μαζί μας κι άλλες εμπειρίες... είμαι όλη αυτιά.

Unseen

Με αγάπη,
Unseen

Η αλήθεια είναι ότι αυτή ήταν και η πρώτη μου εμπειρία από το χώρο, τουλάχιστον η πρώτη την οποία βίωσα απόλυτα συνειδητά κατά την εξέλιξη της. Ήταν πράγματι μια φωτείνή συνάντηση παρόλο που μου πήρε αρκετά χρόνια για να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι τη σημασία της καθώς και άλλα πράγματα στο χώρο. Τώρα όμως είμαι σίγουρος όμως ότι ήταν η αφετηρία και χαίρομαι ιδιαίτερα που ήταν άπό τη μεριά του φωτός.

Δεν ξέρω πως ακούγονται αυτά, στο κάτω κάτω είναι αρκετά εμπειρικό το θέμα όπως το αντιλαμβάνομαι και μόνο μέσω μιας υποκειμενικής θέσης μπορώ να το μεταφέρω.

Για εμένα ήταν η αρχή και καθόρισε την "παράταξή" μου. 'Η μάλλον καλύτερα δεν καθόρισε αλλά με βοήθησε να την αναγνωρίσω, και πάλι σημειώνω αρκετό καιρό αργότερα. Για εμένα πρώτα αποκαλύφθηκε το φως, έστω και λιγοστό (ελπίζω να μην ακούγεται πολύ περίεργα αλλά γράφω όπως μου βγαίνει) παρόλο που έχω δεί και μέσα στο σκοτάδι, και έχω την εντύπωση ότι ήμουν πολύ καιρό μέρος του (του σκοταδιού) και τώρα έχω την ευκαιρία να περάσω απέναντι.

Η αλήθεια είναι πως τώρα έχω αρχίσει να κρυφοκοιτάζω σε ότι μένει κρυμμένο και για κάποιο λόγο έρχεται βοήθεια και καθοδήγηση όποτε τη χρειάζομαι :) Γι'αυτό μάλλον αποφάσισα να γράψω στο forum, παρόλο που είμαι αναγνώστης αρκετά χρόνια.

Πολλά και σημαντικά πράγματα. Ο σημερινός τρόπος των ανθρώπων μοιάζει λίγο με φυλακή. Φυλακιζόμαστε μέσα στην αντίληψή μας για τον κόσμο όπως τη διαμορφώνουμε με βάση τις πέντε μας αισθήσεις. Ακόμη κι εάν κάποιος έχει εξωαισθητήρια αντίληψη (ESP), π.χ. ενόραση, συμβαίνει συχνά να αναλώνεται από αυτήν και να γίνεται υπηρέτης της αντί αυτή να γίνει εργαλείο του...

Έτσι, ο κόσμος των νεράιδων και των ξωτικών παραμένει "κλειστός" για τους ανθρώπους... Τουλάχιστον για όσους ανθρώπους δεν έχουν βρει το κλειδί και τον τρόπο.

Κι όμως το κλειδί είναι απλό: είναι η βελτίωση του εαυτού και η ευθυγράμμισή του προς έναν ανώτερο κι ευγενικό σκοπό. Κατ' αυτόν τον τρόπο αρχίζει να μετακινείται προς τον κόσμο των νεράιδων. Γιατί οι νεράιδες και τα ξωτικά δεν θα εμφανιστούν ποτέ σε κάποιον που δεν έχει μέσα του και δεν ακτινοβολεί δικές τους ποιότητες.

Είναι αυτό που έγραφα στην αρχή: εάν η αύρα κάποιου δεν μπορεί να δονηθεί στη συχνότητα των νεράιδων, αν δεν έχει μέσα της (που σημαίνει να έχει ο άνθρωπος μέσα του και να το ακτινοβολεί) κάτι από τον τρόπο τους, δεν θα μπορέσει να τις δει ποτέ.

Και ο τρόπος τους είναι η αγάπη, η υπηρεσία και το φως. Θυμάστε την αρχή του συντονισμού;

Λοιπόν, ο δρόμος για τον κόσμο των ξωτικών αναγκαστικά περνάει από την πύλη της αυτοβελτίωσης. Θα ήταν πραγματικά ουτοπία να φαντάζεται κανείς ο,τιδήποτε άλλο...

Ευχαριστώ πολύ.
Με αγάπη,
Unseen

Με προβλημάτισε το ποστ σου.

Ο κόσμος που ζούμε έχει ένα σημαντικό χαρακτηριστικό. Είναι ο κόσμος της ελεύθερης βούλησης. Εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε την "παράταξη" την οποία ασπαζόμαστε και το κάνουμε με τις σκέψεις και με τις πράξεις μας. Υπό μία έννοια, βεβαίως, "to choose is to be chosen".

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς όταν λες ότι ήσουν μέρος του σκότους. Έχεις ασχοληθεί με σκοτεινές πρακτικές; Ή όπως όλοι μας είχες (και έχεις) μέσα σου σκιές;

Έχω πάντως να σου πω δύο πράγματα κι ελπίζω αυτά να σε βοηθούν:

1. Ο,τιδήποτε στο οποίο έχουμε επενδύσει ενέργεια, επιμένει να επανέρχεται ολοένα ζητώντας, εάν σταματήσουμε να το τροφοδοτούμε. Να έχεις επομένως κατά νου ότι στην προσπάθειά σου να περάσεις απέναντι, θα αντιμετωπίσεις μεγάλη αντίσταση. Γι' αυτό θα πρέπει να επενδύσεις κάτι περισσότερο από απλή θέληση: θα χρειαστεί να βρεις έναν Τρόπο (μια φωτισμένη διδασκαλία) που θα μπορέσει να σε στηρίξει σε στιγμές αδυναμίας και να σε προφυλάξει.

2. Να θυμάσαι πως το πυκνότερο σκοτάδι του κόσμου δεν μπορεί να σβήσει τη φλόγα ενός και μοναδικού κεριού. Υπάρχει ένα ποίημα:

Για να αποσυρθώ λοιπόν απ' το σκοτάδι,
χρειάζομαι έναν φωτισμένο δρόμο
ώστε να μπορέσω να κάνω
ό,τι το σκοτάδι δεν μπορεί.
Γιατί στο σκοτάδι βλέπω μόνο τον εαυτό μου
αλλά στο φως βλέπω τα πάντα και βλέπω πως τα πάντα είναι εγώ.

που στα αγγλικά διαβάζεται ίσως καλύτερα:

If I am to retreat from darkness
I need an illuminated way
So that I may do what darkness cannot do
For in darkness I am only me
But in the light Ι'm everything and everything is me.

και το οποίο σου στέλνω μαζί με αγάπη και φως.

Unseen

Όταν λέω σκοτάδι εννοώ σκοτάδι μέσα μου και καμία σχέση με σκοτεινές πρακτικές. :)

Γενικά είμαι σε μια διαδικασία αλλαγής εδώ και κάποια χρόνια ! Ελπίζω δηλαδή όντως να αλλάζω και να μην έχω αυταπάτες !

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αν θέλεις μπορώ να σου στείλω κάποιο mail με περισσότερες σκέψεις όπου ίσως θα μπορέσω να εκφραστώ πιο άμεσα και πιο ελεύθερα _

If I am to retreat from darkness
I need an illuminated way
So that I may do what darkness cannot do
For in darkness I am only me
But in the light Ι'm everything and everything is me.

και πιστεύω πως είναι πολύ καλύτερα στα αγγλικά γιατί μέσα από τους "ήχους" των λέξεων αποδίδεται πολύ καλύτερα η ενέργεια του μηνύματος :)

Eleasar
Βεβαίως, γράψε μου αν θέλεις, αν και δεν είμαι σίγουρη πως είμαι το πλέον αρμόδιο άτομο στο οποίο θα μπορούσες να απευθυνθείς. Αν όμως αυτό που χρειάζεσαι είναι απλά ένας εξωτερικός παρατηρητής που να σου επιβεβαιώσει ότι έχεις όντως προχωρήσει, αυτό ελπίζω να μπορέσω να το κάνω.

Gabriel
Να είσαι καλά. Το πρωτότυπο είναι το αγγλικό εξάλλου.

Μείνετε κοντά.

Με αγάπη,
Unseen

«…το εκπληκτικό ροζ λουλούδι που φυτρώνει πάνω στο κλαδί του ιβίσκου έχει τόσο βαθιά και σημαντική σχέση με το αιθέριο ον που προΐσταται, ώστε πραγματικά να μη μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτά σα χωριστές οντότητες. Είναι ο τραγουδιστής κάτι διαφορετικό από το τραγούδι; Μήπως ο χορευτής και ο χορός του δεν είναι ένα και το αυτό πράγμα; Μήπως δεν είναι αδιόρατο το όριο ανάμεσα στη μητέρα και το νεογέννητο μωρό της; Η καλύτερη πιθανή εξήγηση είναι να πούμε ότι το Αδιόρατο Βασίλειο είναι ο τραγουδιστής και η Φύση το ένδοξο τραγούδι του…»

Βρίσκονται όπου και να περπατήσουμε όπου και να στραφούμε. Στα ίδια τα στοιχεία που μας περιβάλλουν. Είναι τα πνεύματα της φύσης, οι φύλακες της γης και όλων των θαυμαστών που περιέχει. Είναι οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες των εποχών μας. Είναι οι ιππότες και οι πριγκίπισσες του αέρα, της βροχής και του καιρού μας που επιτελούν τριπλή αποστολή: να εμπνέουν την ανάπτυξη, να ενθαρρύνουν την αληθινή παρουσία και να στηρίζουν την αγάπη.

Η έμπνευσή τους είναι, κυριολεκτικά, αυτή που κάνει το βαλανίδι να αναπτυχθεί σε μια γιγάντια βαλανιδιά. Η ενθάρρυνσή τους είναι αυτή που κάνει τον αετό, το λύκο και το δελφίνι να λάμπουν από μια ομορφιά που προκαλεί δέος. Η αιώνια υποστήριξη που προσφέρουν είναι κυριολεκτικά αυτό που κάνει την ανθρωπότητα να ερωτεύεται. Και να ονειρεύεται. Και τι θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς όνειρο και χωρίς έρωτα; Τι θα ήταν χωρίς τα ξωτικά;

Unseen

ΥΓ Το απόσπασμα είναι από το πραγματικά πολύ καλό βιβλίο της Μάρσια Ζίνα Μάγκερ, «Επαφή με τα Αιθέρια Όντα της Φύσης – Οι Νεράιδες δεν Ζουν μόνο στα Παραμύθια», εκδ. Πύρινος Κόσμος.

" Πρόσεχε τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου, τώρα που είδες τα αληθινά τους πρόσωπα. Καλώς ήρθες στον Άλλον κόσμο... "

Και οι αντίστοιχες δικές μου τρομερές διαισθητικές ικανότητες (bulletin των 13.45) με ενημερώνουν ότι όχι μόνο είχα email αλλά απάντησα κιόλας από το πρωΐ. Και ξέρεις τι; Η απάντησή μου για κάποιο λόγο δεν μπορεί να φθάσει στον αποδέκτη της αν κι έχουν περάσει αρκετές ώρες. Γιατί άραγε; Μήπως το mailbox αυτού του τρομερά διαισθητικού αποδέκτη είναι over its size limit και πρέπει να διαγράψει κανένα παλιό μηνυματάκι;

Για κάνε κάτι.
Unseen

Ζητώ συγνώμη για τη χθεσινή σιωπή αλλά υπάρχουν και τα απρόοπτα, τι να κάνουμε...

Καλή μου ξωτικούλα,

Ό,τι και να σου πω κι εγώ είναι λίγο. Κι εγώ σ' ευχαριστώ πολύ και θέλω να σου πω να μην πάψεις να πιστεύεις ούτε στα ξωτικά ούτε στους ανθρώπους. Πάντοτε θα υπάρχουν και θα βρίσκονται άνθρωποι που θα σε καταλαβαίνουν, άνθρωποι σαν κι εσένα, με τους οποίους θα αισθάνεσαι ελεύθερη να εκφράζεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου.

Χαίρομαι πολύ που κατάφερες να βγεις σώα και ολόκληρη από την ενασχόλησή σου με τα κοινωνικοπολιτικά και χαίρομαι ασύγκριτα περισσότερο που μέσα απ' όσα έχουμε ανταλλάξει εδώ μπόρεσες να βρεις ένα νέο πεδίο δράσης και ανάλυσης. Καλώς ήρθες λοιπόν και θα χαρώ πολύ να ανταλλάξουμε αναλύσεις και δράσεις μεταξύ μας είτε στο φόρουμ είτε κατ' ιδίαν.

Όσον αφορά τη φωτοτυπία του βιβλίου, βεβαίως και μπορώ να σου τη βγάλω αλλά ίσως να μπορέσω να βρω και το ίδιο το βιβλίο από τη συγγραφέα (μου είπε ότι της είχαν μείνει μερικά αντίτυπα). Οπότε απλά ενημέρωσέ με πού θέλεις να σου το στείλω.

Το πιο όμορφο απ' όσα είπες (και ήταν όλα όμορφα) νομίζω ήταν:

quote:

---

στο μυαλό μου και την ψυχή μου και κατά συνέπεια και στις αναλύσεις μου, η λύση ήταν πάντα η αγάπη.

---

******* By Art we live *******

Τέλος πάντων, προτού προχωρήσω με τις επόμενες ερωταπαντήσεις, θα ήθελα να μοιραστώ (άλλο) ένα ποίημα μαζί σας:

This do I broadcast
This way shall I go:

I believe in God's belief in me
And to its credence
In nature's ways and constancy
And in my willingness to respond.

Και έτσι είναι.

Με αγάπη,
Unseen

Βεβαίως και είναι. Με τη Galadriel (καλή της ώρα) ανταλλάξαμε διάφορα ποστ στην αρχή των συζητήσεών μας. Εκείνη επιμένει ότι είναι ορατά μόνο στο επίπεδο του νου και δύσκολα στο υλικό πεδίο, εγώ πάλι έχω πει και ξαναπεί ότι είναι απολύτως ορατά στο υλικό πεδίο, τουλάχιστον στη συμπυκνωμένη τους μορφή.

Γίνονται ορατά στην άκρη (το "νεκρό σημείο" ή blank spot) του οπτικού πεδίου και επίσης γίνονται αισθητά με τις απολήξεις των νεύρων πχ με τα χέρια στο υλικό πεδίο ή με το αντίστοιχο "στρώμα" της αύρας το οποίο μας ειδοποιεί για την παρουσία τους.

Για το πώς εμφανίζονται στη συμπυκνωμένη τους μορφή, παραπέμπω σε παλιότερο ποστ.

Ευχαριστώ πολύ.
Με αγάπη,
Unseen

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr