| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 31/01/2007, 22:30:50
quote:
Επίσης, γιατί οι Δωριείς ονόμαζαν τις ιέρειες Βρύκαινες;
Φίλε Εριώπις αυτό δυστυχώς δεν το ξέρω. Τα στοιχεία που μας παρέθεσε η Όστρια σχετικά με τους Βρύγες της Θράκης, υπήρχαν μάλιστα και οι βρυγοί στην Ήπειρο, είναι τα μόνα που βρήκα και εγώ. quote:
Προσωπικά πιστεύω και υποστηρίζω ότι το όνομα/επίθετο Βριτόμαρτις σημαίνει "Η φέρουσα τας όρνιθας".
Φίλε Dying_Incubus εδώ έχουμε πάλι τον παράγοντα "όρνυμι" με διαφορετικά ονόματα βέβαια.
Εριώπις ποιά νομίζεις ότι είναι η σημασία του "η φέρουσα τας όρνιθας" αν η ετυμολογία στέκει φυσικά; Υπάρχουν και τα στοιχεία που μας παρέθεσε ο φίλος Οκτινόμος παραπάνω με τα οποία συμφωνώ. quote:
Σ' αυτό δεν θα μπορούσε να συνηγορήσει και το γεγονός οτι οι 2 θεές έχουν ομοιότητα μεταξύ τους?
Dying Incubus από ότι καταλαβαίνω όχι μόνο είχαν ομοιότητα αλλά ταυτίζονταν κατα τις αντιλήψεις πολλών. Το πως και το γιατί μου διαφεύγει για την ώρα. quote:
Η μετεξέλιξη της Άρτεμις Βριτόμαρτις-Δίκτυννας στα παράλια, σε Αγία Μαρίνα, είναι μια μεγάλη συζήτηση την οποία καλύτερα να αφήσουμε.
Οκτινόμε εγώ θα έλεγα πως αυτό θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να το συζητούσαμε. Εγώ δεν ξέρω τίποτα για την αγία Μαρίνα, οπότε για την ώρα δεν έχω τίποτα άλλο να πω. quote:
Το 3.000 π.Χ., στη νεολιθική εποχή, μαρτυρούνται κάτοικοι στη νήσο Βις (Vis) στην Αδριατική που τότε έφερε το όνομα Ίσσα. Ακόμη και σήμερα στην κροατική γλώσσα, το νησί φέρει αυτό το όνομα. "Ισσωρία" βρήκα σε κάποιο σάιτ ότι λέγεται η χθόνια θεότητα της θεραπείας που εισήχθηκε από τη νήσο Ίσσα. Επίσης το βρήκα ως προσωνύμιο της Αθηνάς και όχι της Αρτέμιδας.
Εδώ unseen έπεσα από τα σύννεφα! Πραγματικά το νησί αυτό λεγόταν Ίσσα στα ελληνικά.... Κοιτάτε τι έγραψε ο τυπάς...(είναι στο δεύτερο ποστ της unseen) quote:
I kindly recomend you to learn ancient Greek. It may shed light to a lot of your misunderstandings.
 Τα λέμε! 
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/02/2007, 08:32:50
Φίλε μου A. Kircher, στο παραπάνω μήνυμα σου είχες ξεχάσει να γράψεις ένα [/quote] και το μήνυμα σου είχε βγει κάπως φρικαρισμένο, οπότε το συμπλήρωσα για να μη μπερδευόμαστε.  Φίλε ΟΚΤΙΝΟΜΟΣ, ένα καλοκαίρι που ήμουν παιδί και βρισκόμουν στην Κρήτη διάβασα τον βίο της αγίας Μαρίνας από ένα βιβλίο που μου είχε δώσει η γιαγιά μου.
Στο βιβλίο έγραφε πως όταν η αγία είχε βασανιστεί κι ήταν γεμάτη πληγές στο κελί της, την επισκέφθηκε ο Διάβολος ο οποίος προσπάθησε να την κάνει να δειλιάσει.
Εκείνη τότε προσευχήθηκε και βρήκε το κουράγιο να τον πιάσει από τα κέρατα και να τον χτυπήσει με κάτι (δεν θυμάμαι με τι ακριβώς). Όσον αφορά τώρα την Άρτεμη που κρατούσε πάντοτε ένα ελάφι το οποίο είχε κέρατα, όλο και κάποιο ρόλο θα παίζει... 
quote:
Εδώ να πω θέλοντας να προλάβω τις όποιες έριδες (στο Μύθος και Θρησκεία βρισκόμαστε), ότι δεν υποστηρίζω ή όχι την τυχόν ιστορικότητα του προσώπου της αγίας, αλλά απλά ότι οι ναοί της στέκονται εκεί που κάποτε λατρευόταν η «Ιοκαλλίς Παρθένος».
Αν και δεν το ήξερα αυτό το συγκεκριμένο, παρόλα αυτά είναι ένα πολύ σύνηθες φαινόμενο κάποιος ναός να είναι χτισμένος επάνω σε κάποιο παλαιότερο ιερό.
Γενικά συνηθιζόταν το φαινόμενο να χτίζεται ένας ιερός χώρος μιας νέας θρησκείας επάνω σ' αυτό της παλαιότερης. Φίλε μου A. Kircher, το μήνυμα στο οποίο αναφέρεσαι στο μέλι έχει πολύ χρήσιμες πληροφορίες και θα πρέπει να ομολογήσω οτι δεν γνωρίζω τίποτα σχετικά μ' αυτό.
Οπότε αναμένω την συνέχεια των στοιχείων που θα παραθέσεις!  quote:
Dying Incubus από ότι καταλαβαίνω όχι μόνο είχαν ομοιότητα αλλά ταυτίζονταν κατα τις αντιλήψεις πολλών. Το πως και το γιατί μου διαφεύγει για την ώρα.
Φίλε μου, είναι πιθανόν να επικράτησε η Άρτεμις έναντι της Βριτομάρτιδος.
Δεν συνηθίζεται άλλωστε να έχουμε το φαινόμενο ένας νέος θεός να επικρατεί κάποιου παλαιότερου - όμοιου του - θεού και παράλληλα να εμπλουτίζεται ακόμη περισσότερο?
 In anticipation of my resurrection... |
ΟΚΤΙΝΟΜΟΣ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
283 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/02/2007, 16:55:36
quote:
..είναι ένα πολύ σύνηθες φαινόμενο κάποιος ναός να είναι χτισμένος επάνω σε κάποιο παλαιότερο ιερό.
Γενικά συνηθιζόταν το φαινόμενο να χτίζεται ένας ιερός χώρος μιας νέας θρησκείας επάνω σ' αυτό της παλαιότερης.
@Incubus και μιας και ο λόγος περί Αγίας Μαρίνας... Αν και ο Πολίτης, ο πατέρας της ελληνικής λαογραφίας απορρίπτει ως άχρηστο το εργαλείο της αναζήτησης αρχαιολογικών τόπων μέσω των σύγχρονων αγίων, η αλήθεια δεν είναι πάντα έτσι.
Για του λόγου το αληθές, δείτε το παρακάτω απόσπασμα της επιβίωσης των αρχαίων εγκοιμήσεων στους ίδιους ακριβώς τόπους με την αρχαιότητα.
"Ο Δημ. Λουκάτος μας περιγραφεί εγκοιμήσεις που γίνονται στο χώρο γύρω από το ναό της Αγίας Μαρίνας στο Θησείο κατά τη διάρκεια της γιορτής της Αγίας, 16 και 17 Ιουλίου:
¨Έχουμε μαρτυρίες, πως έρχονταν πάντα προσκυνητές, απ’ όλη την Αττική, εδώ στην Αγία Μαρίνα του Θησείου, και περνούσαν τη νύχτα τους στον γραφικό τούτο βράχο, που είναι γεωλογικά όμοιος με το βράχο της Ακρόπολης και της Πνύκας, ζεστός από τον ήλιο του καλοκαιριού, γεμάτος απαλές κοιλότητες, κατάλληλες για «εγκοιμήσεις» (κάποτε δάπεδα από αρχαίους χώρους λαξευτούς) ή γλιστερές επιφάνειες για μαγικές «κατολισθήσεις». Έφερναν τα παιδιά τους και τους άλλαζαν τα ρούχα μπροστά στην εικόνα της Αγίας (διώχνοντας έτσι την αρρώστια από πάνω τους) ή τα αφιέρωνα για ένα χρόνο στην εκκλησία και ρασοφορούσαν. Ύστερα ξάπλωναν όλοι, με τα ρούχα και τις κουβέρτες τους, πάνω στο βράχο και περνούσαν τη νύχτα, ακούγοντας την ολονύκτια ψαλτική ή ζητώντας με τη νέα αυτή «εγκοίμηση» τον ύπνο της θεραπείας.
Το κείμενο αυτό του Λουκάτου, γραμμένο αρχικά στα 1963 ελέγχθηκε και πάλι από τον ίδιο στα 1980 και βρέθηκε ότι τελείται κατά τον ίδιο περίπου τρόπο."
Πηγή:http://www.iama.gr/ethno/oropos/rigatos.htm@A. Kircher Με αυτό το μέλι μας κέντρισες την περιέργεια. Για πες περισσότερα...
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/02/2007, 02:48:01
Dying Inbubus, ευχαριστώ για το συμμάζεμα!Οκτινόμος ενδιαφέρουσα η αναφορά για την εγκοίμηση και εγώ θα διαφωνήσω με τον Πολίτη, τον οποίο σέβομαι απεριόριστα για την τρομερή συνεισφορά του στην ελληνική λαογραφία (πατέρας γαρ!) quote:
Όσον αφορά τώρα την Άρτεμη που κρατούσε πάντοτε ένα ελάφι το οποίο είχε κέρατα, όλο και κάποιο ρόλο θα παίζει...
Γιατί όχι; Οι συμβολισμοί και οι αρχαίες λατρείες πεθαίνουν δύσκολα.
Για την Αγία Μαρίνα η εκκλησία λέει τα παρακάτω:
http://www.ecclesia.gr/greek/synaxaire/synaxari.asp?minas=7&id=319 Ο πατέρας της πάντως ήταν ιερέας των ειδώλων
-----------------------------------------------------------------------
Σχετικά με τις μέλισσες και τα μελισσόπουλα.... Όπως φαίνεται η μέλισσα ήταν το ιερό ζώο της Άρτέμιδος στην Έφεσο. Μάλιστα οι ιέρειες της, τόσο στην Έφεσσο όσο και αλλού, ονομάζονταν μέλισσες. Επίθετα της Άρτέμιδος που φανερώνουν αυτήν την σχέση: Μελισσονόμος, απαντάται στον Αισχύλο Στους Δελφούς υπήρχε μια ιέρεια με το όνομα μέλισσα Δελφίς. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η πρώτη ιέρεια υπηρέτησε στον ναό του Απόλλωνα που οι μέλισσες έφτιαξαν από κερί (Παυσ. 10, 5, 9) Για την Βριτόμαρτη και την Κρήτη τα είπαμε πιο πάνω. Κάπου είχα διαβάσει πως οι Κρήτες πήραν μέρος στην δημιουργία του ιερού των Δελφών, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ που το διάβασα οπότε το αφήνω για την ώρα. Σε Λυδικές επιγραφές προς την Άρτεμη εμφανίζεται η λέξη sivraumn την οποία σχετίζουν με την πανάρχαια ελληνική λέξη σίμβλος που σημαίνει κυψέλη. Την ιστορία του Γλαύκου, που έπεσε στο πιθάρι με το μέλι και επανήλθε στην ζωή μέσω του μάντη Πολυΐδη, την ερμηνεύει ο Cook ως αναφορά πως η διατήρηση των νεκρών γινόταν με μέλι!!!Δεν ξέρω απλά το αναφέρω.Πάντως η τελετουργική σημασία του μελιού υπάρχει και στους Ορφικούς. Μία προσφορά στους νεκρούς ονομαζόταν Μελίκρητον. Τώρα έχουμε και τους μυκηναικούς τάφους που μοιάζουν με κηψέλη.
Ο Παυσανίας ονομάζει αυτούς τους τάφους "θησαυρούς". Γιατί άραγε η Άρτεμις σχετίζεται με την Μέλισσα; Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τον ρόλο της μέλισσας στην αρχαία λατρεία και μυθολογία έχει η wikipedia εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Bee_(mythology) Και βάζω στο επόμενο ποστ και την φωτογραφία του αγάλματος της Ατρέμιδας από την Έφεσσο με την μέλισσα. Τα λέμε.
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/02/2007, 02:53:43
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/02/2007, 08:37:38
Ενδιαφέροντα τα στοιχεία για το μέλι! Απ' ό,τι διάβασα, φίλε μου A. Kircher, στο link που μας πρότεινες, η μέλισσα χρησίμευε ως μια γέφυρα μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και των νεκρών.
Κάτι που είναι επίσης σημαντικό είναι πως η μέλισσα συνδέθηκε τόσο με την Άρτεμη όσο και την Δήμητρα.
Ένας ομηρικός ύμνος επίσης αναφέρει οτι ο Απόλλωνας απέκτησε την ικανότητα της μαντείας από τρεις Μέλισσες παρθένες. Γιατί όμως η μέλισσα συνδέθηκε με την Άρτεμη?
Αν σκεφτούμε οτι η θεά ήταν και θεά της γονιμότητας μπορούμε να το συνδυάσουμε με την γέφυρα που έγραψα πριν.
Οπότε είχε συνδεθεί και με τον κόσμο των νεκρών?
In anticipation of my resurrection... |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/02/2007, 12:21:25
Αγαπητέ μου A.Kircher, Το ότι ο Απόλλωνας μεταμορφωμένος σε δελφίνι οδήγησε ένα πλοίο με Κρήτες ιερείς στην περιοχή των Δελφών, οι οποίοι στη συνέχεια έχτισαν εκεί το ιερό του, είναι γνωστό. Σχετικά με τις μέλισσες βρήκα πολλές αναφορές στη wikipedia. Κοιτάξτε εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Bee_(mythology) Επιλεκτικά μεταφράζω κάποια αποσπάσματα. Κατά την αρχαιότητα, στην Εγγύς Ανατολή και το Αιγαίο, οι μέλισσες θεωρούνταν γέφυρα ανάμεσα στον υλικό κόσμο και των κόσμο των νεκρών, γι' αυτό και σκάλιζαν ομοιώματά τους στους τάφους. Μάλιστα το λήμμα αναφέρει ότι ο θολωτός τάφος στις Μυκήνες ενδεχομένως να πήρε το σχήμα του από το σχήμα του μελισσιού. Συνδέει τις μέλισσες με την Πότνια (τη μινωο-μυκηναϊκή θεά που προηγήθηκε της Δήμητρας), τη Δήμητρα και την Άρτεμη και αναφέρει ότι και η Πυθία αναφέρεται ως "Μέλισσα". Στον ομηρικό ύμνο προς τον Απόλλωνα αναφέρεται ότι ο θεός προσέλαβε το δώρο της προφητείας από τρεις κοπέλλες-μέλισσες με το όνομα "Θρίαι" (Μέλαινα, Κλεοδώρα και Δαφνίς). Στους Μινωικούς χρόνους η μελισσοκομία ήταν ιδιαίτερα αναπτυγμένη και συνήθιζαν μάλιστα να πίνουν κάποιο οινοπνευματώδες με βάση το μέλι. Αναφέρεται επίσης ότι το όνομα "Μερόπη" σημαίνει "πρόσωπο σα μέλι"(;;;) στα ελληνικά και κάνει μία σύνδεση με απεικονίσεις ιερειών που φέρουν μάσκες μελισσών σε μινωικές σφραγίδες. Στο λήμμα γίνεται τέλος μια σύνδεση συμβόλων, συγκεκριμένα συνδέεται η αρκούδα με τη μέλισσα. Και τα δύο σχετίζονται με την Άρτεμη, έτσι δεν είναι; Unseen
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/02/2007, 12:58:55
Καλά, παιδιά, μάλλον υπνοβατώ. Συγνώμη, δεν πρόσεξα ότι το ίδιο ακριβώς λινκ είχε προτείνει ο A.Kircher, ούτε την απάντηση του Dying Incubus και έγραψα μια από τα ίδια.(ditto δεν θα πει τίποτα, καλέ μου A.Kircher...) Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 05:01:42
Unseen,
δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Σ'ευχαριστώ μάλιστα που μετέφρασες τα αποσπάσματα γιατί εγώ τεμπέλιαζα. quote:
Στο λήμμα γίνεται τέλος μια σύνδεση συμβόλων, συγκεκριμένα συνδέεται η αρκούδα με τη μέλισσα. Και τα δύο σχετίζονται με την Άρτεμη, έτσι δεν είναι;
Ακριβώς. Μάλιστα στις μυητικές τελετουργίες προς την Άρτεμη στην Βραυρώνα οι ιέρειες και οι κοπέλες κατά την διάρκεια τη μύησης φορούσαν μάσκες αρκούδας. quote:
Το ότι ο Απόλλωνας μεταμορφωμένος σε δελφίνι οδήγησε ένα πλοίο με Κρήτες ιερείς στην περιοχή των Δελφών, οι οποίοι στη συνέχεια έχτισαν εκεί το ιερό του, είναι γνωστό.
Τώρα αυτό θα προσπαθήσω να το συνδέσω με κάτι άλλο. Υπάρχει μια περίεργη ιστορία στον Παυσανία σχετικά με τους πρώτους ναούς του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ο πρώτος ναός φτιάχτηκε από δάφνη και έμοιαζε με καλύβα. Ο δεύτερος όμως, λέει ο Παυσανίας φτιάχτηκε από μέλισσες που χρησιμοποίησαν κερί και φτερά πουλιών. Ο ναός αυτός στάλθηκε από τον Απόλλωνα στην γη των Υπερβορείων με την δύναμη ενός ισχυρού ανέμου.
Την ίδια ιστορία γνωρίζει επίσης ο Πίνδαρος,ο Αριστοτέλης και ο Στράβωνας.
Ο Πλούταρχος μάλιστα αναφέρει έναν στίχο-χρησμό που λέει: Συμφέρετε πτερά τ', οιωνοί, κηρόν τε, μέλισσαι δηλ: φέρτε φτερά, εσείς πουλιά, και κερί, εσείς μέλισσες Τώρα ένας ναός από κερί φαίνεται παράλογο γι'αυτό και ο Παυσανίας, προσπαθεί να λογικοποιήσει την ιστορία λέγοντας ότι τον δεύτερο ναό τον έφτιαξε ένας αρχιτέκτονας από τους Δελφούς ονόματι Πτέρας εξού και η ονομασία πτέρινος. Βέβαια, ο Απόλλωνας συσχετιζόταν με αρκετά πουλιά, όπως το κοράκι (πουλί της προφητείας), τον κύκνο κ.α., αλλά δεν γνωρίζω καμιά αναφορά στην σχέση του με τις μέλισσες. Ερμηνεία πρώτη: Αυτό που λέει ο Παυσανίας. Κάποιος αρχιτέκτονας
έφτιαξε το μοντέλο του ναού από κερί πριν χτιστεί ο ναός. Λογικό, αλλά το πρόβλημα είναι πως ο μύθος αναφέρει συγκεκριμένα τις μέλισσες ως δημιουργούς του ναού και συγκεκριμένα να φτιάχνουν τον ναό με κερί και όχι κάποιον αρχιτέκτονα. Και πως πήγε μετά ο ναός στους Υπερβόρειους;;;Μήπως όμως ο ναός δεν είναι ναός αλλά συμβολίζει μια είδους γνώση; Ερμηνεία δεύτερη Συσχετισμός με πανάρχαιες μυητικές τελετουργίες. Γιατί άραγε η πρώτη Πυθία ονομάζεται από τον Πίνδαρο Δελφική Μέλισσα; Προσέξτε και τον ακόλουθο μύθο πάλι από τον Παυσανία: Η Πυθία, λέει, έδωσε κάποτε χρησμό στους Βοιωτούς να πάνε στο νεκρομαντείο του Τροφώνιου (εκεί που έμπαινες και μετά έχανες
για πάντα το γέλιο σου). Οι Βοιωτοί λοιπόν δεν μπορούσαν να βρούν την θέση αυτού του μαντείου μέχρι που ένα κοπάδι μέλισσες οδήγησε κάποιον ονόματι Σάων στην θέση του. Τώρα ποιός είναι πάλι αυτός;
Το όνομα δεν μου φαίνεται ελληνικό. Το μόνο που βρήκα είναι μια εκτενή αναφορά (αν είναι το ίδιο πρόσωπο) σε ένα Σάων που ήταν εκπολιτιστής της Σαμοθράκης. Στο νησί λοιπόν που τελούνταν οι πανάρχαια μυητική λατρεία των Καβείρων θεών. Αντιγράφω..... "η Σαμοθράκη κατοικείτο και προ του κατακλυσμού. Μετά δε ταύτα εκ των παλαιών τούτων κατοίκων της Σαμοθράκης ο Σάων συνήθροισε τους λαούς, τους κατοίκουντας σποράδην εις την νήσον και πρώτος έθεσε νόμους εις αυτούς. 0 Σάων λοιπόν ύπηρξεν ο πρώτος οικιστής και νομοθέτης της Σαμοθράκης, είχε δε διαιρέσει το πλήθος εις πέντε φυλάς, αι οποίαι επωνομάσθησαν από τα ονόματα των πέντε υίών του Σάωνος." Κ.Γ.Κουρτίδου, Ιστορία της Θράκης, 1932 http://alex.eled.duth.gr/Eldoseis/kourtidis/texts/09samo.htm Τώρα η αναφορά στον Τροφώνιο έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Πρώτα γιατί ήταν (και πάλι αν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο) για έναν από τους θρυλικούς αρχιτέκτονες του ναού των Δελφών. Δεύτερον γιατί η λατρεία του αποτελεί μία από τις πιο περίεργες και μυστηριακές λατρείες της αρχαίας Ελλάδας. Η "σατανική" λατρεία του Hellfire Club που ιδρύθηκε στην Αγγλία το 1763 περιείχε ένα "σπήλαιο του Τροφώνιου" με περίεργες και αποτρόπαιες ζωγραφιές.... http://en.wikipedia.org/wiki/The_Hellfire_Club quote:
Κατά την αρχαιότητα, στην Εγγύς Ανατολή και το Αιγαίο, οι μέλισσες θεωρούνταν γέφυρα ανάμεσα στον υλικό κόσμο και των κόσμο των νεκρών, γι' αυτό και σκάλιζαν ομοιώματά τους στους τάφους. Μάλιστα το λήμμα αναφέρει ότι ο θολωτός τάφος στις Μυκήνες ενδεχομένως να πήρε το σχήμα του από το σχήμα του μελισσιού.
Επίσης και η λατρεία του Τροφώνιου είχε σχέση με τον Άλλο Κόσμο.
Τα δύο ποτάμια της Λήθης και της Μνημοσύνης αναφέρονται συχνά σε σχέση με την μύηση στο σπήλαιο του Τροφώνιου καθώς και το γεγονός ότι οι μυημένοι, μόλις βγαίνανε από το σπήλαιο, δεν ξαναγελάγανε ποτέ από αυτά που είχαν δει. Κάτι άλλο...Στον Ομηρικό Ύμνο Προς τον Ερμή αναφέρεται το εξής(552-66):
Κάποιες φτερωτές παρθένες-μέλισσες που ήταν αδερφές και ζούσαν στους πρόποδες του Παρνασσού. Αυτές μάλιστα δίδαξαν τον Απόλλωνα την τέχνη της προφητείας. Όταν μάλιστα έτρωγαν μέλι, έδιναν αληθηνές προφητείες, όταν δεν έτρωγαν πάλι όχι. Κάνω τώρα και τον παρακάτω συσχετισμό. Δελφοί---Μέλισσες-----Πυθία που ονομαζόταν Μέλισσα Δωδώνη----Περιστέρια-----Ιέρειες που ονμαζόντουσαν Πελίαι (περιστέρια) Ίσως λοιπόν κάποιο είδος μαντείας που είχε να κάνει με τις μέλισσες και το μέλι λάμβανε χώρα στους Δελφούς. Και ίσως η αναφορά στις μέλισσες σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα σε αυτού του είδους την μυστική γνώση. Πάντως και εγώ είμαι πολύ μπερδεμένος. Αισθάνομαι πάντως πως τα παραπάνω σχετίζονται κατά κάποιον τρόπο με τελετουργικές μυήσεις και απόκρυφα μυστικά που ίσως έχουν χαθεί για πάντα. Πω πω....ξεχάστηκα και δεν το γλυτώσατε το κατεβατό.... Πάω τώρα να πιώ μια φραπελιά για να στανιάρω...
Edited by - A. Kircher on 04/02/2007 05:10:25 |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 12:43:36
Φίλε A. Kircher, πολύ καλά τα στοιχεία που παρέθεσες!
quote:
Ερμηνεία πρώτη: Αυτό που λέει ο Παυσανίας. Κάποιος αρχιτέκτονας
έφτιαξε το μοντέλο του ναού από κερί πριν χτιστεί ο ναός. Λογικό, αλλά το πρόβλημα είναι πως ο μύθος αναφέρει συγκεκριμένα τις μέλισσες ως δημιουργούς του ναού και συγκεκριμένα να φτιάχνουν τον ναό με κερί και όχι κάποιον αρχιτέκτονα. Και πως πήγε μετά ο ναός στους Υπερβόρειους;;;Μήπως όμως ο ναός δεν είναι ναός αλλά συμβολίζει μια είδους γνώση;
Τα bold δικά μου... Αυτό που μου φαίνεται ως πιο λογικό είναι να μιλάμε για κάποιου είδους γνώση.
Σ' αυτό θα μπορούσε να συνηγορεί κι η προσφώνηση του Απόλλωνα ως "Εωσφόρος".
Αυτός δηλαδή που φέρνει το πρώτο φως.
Μήπως το πρώτο αυτό φως είναι η Γνώση?
Τι μπορεί να δίδαξε όμως ο Απόλλωνας στους Υπερβόρειους?
Τη μουσική?
Τη μαντική ικανότητα?
Ή κάτι άλλο? Αυτό το κάτι άλλο όμως δε μπορώ να το "φτάσω"...  Όταν μιλάμε όμως για Μέλισσες μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε πέραν από το γνωστό μας έντομο, τι ήταν αυτές οι γυναίκες?
Κάτι ανάλογο συνέβαινε και με τις Όρνιθες της Άρτεμης.
Μήπως έχουμε να κάνουμε με φυλές γυναικών της μητριαρχικής περιόδου? Ίσως πάλι να έχουμε να κάνουμε με απόκρυφες μυητικές τελετές που είπε κι ο φίλος μας ο A. Kircher. Τον ποταμό του Τροφωνίου πρώτη φορά τον ακούω.
Πέρασμα στον Άδη? 
In anticipation of my resurrection... |
Χαρά
Νέο Μέλος
Greece
3 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 20:45:18
Γεια σας φίλοι μου,σας αποκαλώ έτσι γιατί εγώ σας διαβάζω τόσο καιρό, είμαι fan σας που πλέον δεν χρειάζεται να δω τις υπογραφές σας για να δω ποιος λέει τι.
Χωρίς έξοικίωση όμως με τη τεχνολογία δυσκολεύτηκα να μπω στη συντροφιά σας κ ελπίζω να με αποδεχτείτε ως μέλος σας.
Να με συγχωρήσετε που δεν ξέρω να επικολλώ διευθύνσεις, φωτογραφίες και δεν ξέρω ας πούμε τι είναι τα post.
Ρωτώντας όμως πάει κανείς στην πόλη κα θα βρώ το δρόμο μου.
Στο προκείμενο τώρα, και σ αυτή τη σελίδα της συζήτησης-πολλά ήθελα να πω και πιο πριν αλλά να σεβαστώ τον ειρμό κα την εξέλιξη- με ερέθισε η ιστορία του Γλαύκου και του Πολυίδη κάνω να ψάξω στα ψαχτήρια κι όλοι οι αρχαίοι οι Γλαύκοι είχαν να κάνουν με ιστορίες αθανασίας και αναστάσεως (www.mythologia.8m.com/glaykos.html - 6k -
Γλαύκος ήταν δαίμονας της θάλασσας και λατρευόταν σε πολλά νησιά και παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας. Τον φαντάζονταν ως κήτος ή με ανθρώπινη μορφή, που είχε γένια από φύκια και όστρακα κολλημένα σ' όλο του το σώμα. Συνόδευε το Νηρέα στις θαλάσσιες περιπλανήσεις του, μαζί με τις Αλκυόνες και τις Νηρηίδες, το φίλο του Μελικέρτη και τα άλλα πνεύματα του νερού. Οι ναυτικοί απευθύνονταν σ' αυτόν, για να τους προστατέψει από τους κινδύνους, τον αγαπούσαν και τον τιμούσαν· τον αποκαλούσαν από σεβασμό "Γέροντα" ή "Γέρο θαλασσινό", όπως άλλωστε και τον Φόρκη, τον Τρίτωνα, τον Πρωτέα και τον Νηρέα. Πίστευαν πως μια φορά το χρόνο διέσχιζε τις θάλασσες και επισκεπτόταν όλα τα νησιά και τα λιμάνια, για να δείξει σ' όλους την αγάπη του. Όπως και άλλοι θεοί της θάλασσας, είχε προφητικές ικανότητες και μάλιστα έλεγαν ότι ο ίδιος ο Απόλλωνας είχε μαθητεύσει κοντά του. Ο παλιότερος μύθος για τον Γλαύκο προέρχεται από την παραλιακή πόλη Ανθηδόνα της Βοιωτίας, απέναντι από την Εύβοια. Οι ψαράδες εκεί διηγούνταν πως ο Γλαύκος ήταν κάποτε συνάδελφός τους. Μια μέρα, εκεί που ήταν ξαπλωμένος σ' ένα λιβάδι για να ξεκουραστεί από το ψάρεμα, πρόσεξε ότι ένα από τα ψάρια που είχε πιάσει δάγκωσε το χορτάρι -το ίδιο που και ο ίδιος ήταν ξαπλωμένος- ξαναζωντάνεψε κι έπεσε στη θάλασσα. Έκπληκτος αποφάσισε να δοκιμάσει και ο ίδιος· ένιωσε τότε μια υπερκόσμια δύναμη και πήδηξε στη θάλασσα. Οι θεοί θέλησαν να τον κρατήσουν ανάμεσά τους ως αθάνατο και του αφαίρεσαν τη θνητή του υπόσταση. Μεταγενέστεροι μύθοι έλεγαν πως πήδησε στη θάλασσα από απελπισία, επειδή οι θεοί τον έκαναν βέβαια αθάνατο, δεν του χάρισαν όμως και την αιώνια νεότητα. Μια άλλη πιθανή εκδοχή ήταν ότι λούστηκε στα νερά μιας πηγής που χάριζε την αθανασία. Επειδή οι συμπατριώτες του δεν τον πίστεψαν κι εκείνος δεν μπορούσε να τους αποδείξει τη νέα του φύση, έπεσε στη θάλασσα. Τέλος, έλεγαν ότι ο Γλαύκος ρίχτηκε στο πέλαγος από αγάπη για τον αγαπημένο του φίλο Μελικέρτη· ο Μελικέρτης ήταν θνητός, που πριν τον Γλαύκο είχε πέσει στη θάλασσα και οι θεοί τον είχαν κάνει αθάνατο. Ως θαλασσινός δαίμονας ονομαζόταν έπειτα Παλαίμονας. Παππούς του Γλαύκου ήταν ο Λάρυμνος και ως γονείς του αναφέρονται οι ακόλουθοι: ο Ανθηδόνας και η Αλκυόνη, ο Πόλυβος και η Εύβοια, ο Κοπέας και η Εύβοια ή ο Ποσειδώνας και κάποια Ναϊάδα. Πίστευαν πως ο Γλαύκος είχε αγαπήσει την Ύδνα, κόρη ενός περίφημου δύτη, του Σκύλλου, καθώς και τη Σύμη, κόρη του Ιαλυσού και της Δωρίδας. Τη Σύμη την απήγαγε και την έφερε στην ακτή της Μικράς Ασίας, όπου και εγκαταστάθηκαν σ' ένα νησάκι. Από τότε το νησί αυτό έχει το όνομα της κόρης. Ο Γλαύκος είχε αγαπήσει κι άλλες κοπέλες, οι έρωτές του αυτοί, όμως, ήταν άτυχοι. Είχε προσπαθήσει να κατακτήσει την όμορφη Σκύλλα, εκείνη όμως τον απέκρουσε. Εκείνος τότε, με τη βοήθεια της Κίρκης ή του Ποσειδώνα, τη μάγεψε και την έκανε τέρας φοβερό. Επίσης πλησίασε την Αριάδνη, όταν ο Θησέας την είχε εγκαταλείψει στη Νάξο. Ο Γλαύκος ήρθε τάχα να την παρηγορήσει, τον σταμάτησε όμως έγκαιρα ο Διόνυσος και τον έδεσε.Την ικανότητά του να προλέγει το μέλλον την είχε χρησιμοποιήσει για να βοηθήσει αρκετούς ταξιδιώτες. Είχε παρουσιαστεί στον Μενέλαο, κοντά στο ακρωτήριο Μαλέας, για να του προφητέψει τα μελλούμενα, καθώς και στους Αργοναύτες για το ταξίδι τους. Άλλωστε, είχε ήδη λάβει μέρος ο ίδιος στη ναυπήγηση του καραβιού τους, της Αργώς. Οι ψαράδες, γενικά, τον φαντάζονταν να κάθεται ψηλά σ' ένα βράχο και να προλέγει τις συμφορές τους, θρηνώντας ταυτόχρονα για τη δική του αθανασία. Εκείνοι, κουρνιασμένοι στη βάρκα τους, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο ν' αποτρέψουν το κακό, με προσευχές στους θεούς να τους εξευμενίσουν.
Και μια γενική τοποθέτηση γνωριμίας μαζί σας:Πιστεύω ότι οι μύθοι είναι αλληλένδετοι με την ιστορική και βιολογική εξέλιξη του ανθρώπου-κοινές και παρόμοιες θεότητες του ανθρώπου κυνηγου-αγρότη-πολίτη -σύγχρονου και ανάλογες με το κλίμα, την εποχή τον τόπο την επικοινωνία κι ότι όλοι έχουν τελικά ως ζητούμενο την πορεία μετά το θάνατα (από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ που πρώτος πραγματοποιεί τελετουργικές ταφές, ως το Σωκράτη που αναφωνεί μετά τη μύηση του στα Ελευσίνια Μυστήρια πως πλέον γνωρίζει την αλήθεια , κι από τη αρχαία φιλοσοφία ως τις σύγχρονες θρησκείες τα παραμύθια για το αθάνατο νερό και τις διαοδοχικές ανακαλύψες της επιστήμης μοιάζουν για μένα μια αλυσίδα εσωτερικής αναζήτησης με στόχο τη γνώση της οριστικής αλήθειας.
Λατρεύω τους μύθους και ζηλεύω τις γενιές που τους έπλασαν μια κι είμαστε οι πρώτοι με το θλιβερό προνόμιο να ζητάμε για όλα ορθολογιστικές απαντήσεις για να πείσουμε ότι δεν είμαστε τρελλοί ή γραφικοί αν αναζητάμε κάτι άλλο. Να είστε σίγουροι, κι αρκεί μια ματιά πίσω στις σελίδες αυτής της συζήτησς ότι κάθε μελλοντική ορθολογιστική απάντηση απλώς θα επιβεβαιωνει έναν ακόμη μύθο, που εκείνος που τον έπλασε και τον έζησε ήταν απλά πιο ευτυχισμένος από μας......... Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας να με διαβάσετε
Χαρά
|
Agnostic
Πρώην Συνεργάτης
Greece
3373 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 04:11:59
Γειά σου φίλη ΧαράΚατ'αρχήν θα έλεγα ότι είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να μαθαίνουμε όλοι όσοι συμμετέχουμε στη συζήτηση(ειδικά ο θεματοθέτης ) ότι υπήρχαν άτομα ακόμα και εκτός φόρουμ που μας διάβαζαν. Ενδιαφέρον ο μύθος του Γλαύκου που παρουσίασες και σίγουρα, όπως όλοι σχεδόν οι μύθοι, αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα, διάφορες σκέψεις και αντιλήψεις των αρχαίων, ενώ παράλληλα μπορεί να κρύβει ορισμένα διδάγματα ή "μηνύματα". Διακρίνω στο μύθο πέρα από τη φανερή συνάφεια με το θαλάσσιο στοιχείο και μια ζωηρή συσχέτιση με την αθανασία και την κατάκτησή της. Τι να θέλει να μας πει ο ποιητής σκέφτομαι εγώ? Ισως 2 πράγματα 1) Αντικατοπτρίζει τη θέληση για ατελείωτη ζωή και νιότη
2) Πόσο ανιαρή και ανούσια μπορεί να είναι η αθανασία χωρίς το νεαρό της ηλικίας Επίσης η αναφορά στα ονόματα Κίρκη,Ποσειδώνας,Σκύλλα με στέλνουν στην Οδύσσεια. Λέτε να παίζει τίποτα? Τέλος πάντων, πριν κλείσω θα σταθώ σε ένα σχόλιό σου φίλη Χαρά quote:
Λατρεύω τους μύθους και ζηλεύω τις γενιές που τους έπλασαν μια κι είμαστε οι πρώτοι με το θλιβερό προνόμιο να ζητάμε για όλα ορθολογιστικές απαντήσεις για να πείσουμε ότι δεν είμαστε τρελλοί ή γραφικοί αν αναζητάμε κάτι άλλο. Να είστε σίγουροι, κι αρκεί μια ματιά πίσω στις σελίδες αυτής της συζήτησς ότι κάθε μελλοντική ορθολογιστική απάντηση απλώς θα επιβεβαιωνει έναν ακόμη μύθο, που εκείνος που τον έπλασε και τον έζησε ήταν απλά πιο ευτυχισμένος από μας.........
Προσωπικά το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να αναζητώ ορθολογικές, ρεαλιστικές επεξηγήσεις των μύθων και των προφίλ των θεοτήτων της αρχαιότητας. Ωστόσο, δεν θεωρώ ότι στη σύγχρονη εποχή της επιστήμης έχει χαθεί η φαντασία. Σάμπως τα σύγχρονα φανταστικά μυθιστορήματα, οι ταινίες φαντασίας, τα ποιήματα...δεν μας δίνουν κι αυτά πολλές φορές με αλληγορικό τρόπο ηθικά και όχι μόνο διδάγματα όπως έκαναν οι αρχαίοι μύθοι? Σάμπως ακόμα και τα σύγχρονα παιδικά παραμύθια δεν κάνουν το ίδιο? Το παραμύθι του Βοσκού που λέει συνεχώς ψέματα για τον λύκο που έρχεται να φάει τα πρόβατα, δεν τιμωρείται κάποια στιγμή από την αδιαφορία των συγχωριανών του όταν πλησιάζει πραγματικά ένας λύκος το κοπάδι? Αντίστοιχα και στις μυθολογίες δεν υπάρχει τιμωρία της ανθρώπινης υποκρισίας και του ψέματος από τους Θεούς(και όχι μόνο)?
Μήπως δηλαδή και τα παιδικά παραμύθια -τα οποιά ποτέ δεν βαρέθηκα- είναι ένα είδος μοντέρνας μυθολογίας με σκοπό να δώσουν κι αυτά ηθικά διδάγματα στα νεαρά παιδιά? Λέω εγώ τώρα... Για σκεφτείτε το.... Καλή συνέχεια στο φόρουμ φίλη Χαρά. Lost in Necropolis  La ville de la mort
Edited by - Agnostic on 05/02/2007 04:19:47
|
OANNHSEA
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
1892 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 08:54:55
Το έχω ξαναγράψει ότι το παρόν θέμα είναι μακράν το πιο ενδιαφέρων του φόρουμ. Δεν συμετάσχω όμως πλέον γιατί είσαστε μακριά από όσα έχω μελετήσει.
Όμως ελπίζω κάποιος (αν όχι εγώ) κάποια μέρα να συγκεντρώσει τα όσα έχουν επωθεί μέχρι στιγμής και να εκδόσει ένα βιβλίο. Σπάνια βρίσκεις τόση γνώση και τοση ΕΡΕΥΝΑ συγκεντρωμένη...
Καλή συνέχεια ερευνητές... Και εάν μπείτε σε θέματα που έχω ερευνήσει θα ξαναγράψω... |
Ostria
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
4324 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 10:18:53
Να καλωσορίσω με την σειρά μου την Χαρά στο τόπικ. Εγώ θα συνεχίσω τις σκέψεις του Kircher, της Unseen και του Dying Incubus σχετικά με τις μέλισσες. 
Αυτή είναι μιά σπηλαιογραφία από την Νεολιθική νότια Ισπανία. Μία γυναικεία μορφή με κεφάλι μέλισσας, κεραίες και πόδια πουλιού. Απ ότι λένε, συμβολίζει την γονιμότητα και την επαναγέννηση.
Οπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η μέλισσα έπαιζε σημαντικό ρόλο στους μύθους και την τέχνη της Μινωϊκής Κρήτης. The Minoan Pendant of the bees
http://www.planetfusion.co.uk/~pignut/mbees.html Σύμφωνα με έναν μύθο, ο πρώτος που είχε μελίσσια στην ηπειρωτική ελλάδα ήταν ο Αριστέας, ο βασιλιάς της Αρκαδίας.
Γενικά στην Ελλάδα οι μέλισσες σχετίζονταν με τις νύμφες, και αυτές (οι νύμφες Μέλισσες) ήταν που δίδαξαν στον Αριστέα την τέχνη της μελισσοκομίας. Επίσης, επειδή οι μέλισσες μεταναστεύουν ομαδικά, συνδέθηκαν και με την μετανάστευση διαφόρων λαών. Σύμφωνα με έναν αιγυπτιακό μύθο, οι μέλισσες γεννήθηκαν από τα δάκρυα του Ρα. Επίσης λένε ότι η μέλισσα συμβόλιζε την νότια περιοχή της Αιγύπτου (το νότιο βασίλειο) -όπου υπάρχει η άποψη ότι εκεί πρωτοξεκίνησε η μελισσοκομία- γι αυτό και υπήρχε ένας παλιός φαραωνικός τίτλος που σημαίνει "αυτός από την μέλισσα" (δηλ από την νότια Αίγυπτο). Στους κελτικούς μύθους, οι μέλισσες θεωρούνται ως πηγή μεγάλης σοφίας και αγγελιοφόροι ανάμεσα στους κόσμους. Ηταν ένα ζώο-τοτέμ που έφερνε καλή τύχη στους ιδιοκτήτες της κυψέλης.
Στον Χριστιανισμό, οι μέλισσες θεωρούνται αγγελιοφόροι της Παναγίας που φέρνουν τις ευλογίες τους στο σπίτι του ιδιοκτήτη τους. Ως αγγελιοφόροι λοιπόν, θεωρείτο ότι είχαν προφητικές ικανότητες. Ο μύθος λέει ότι ο Οντιν έκλεψε αυτή την ικανότητα από τις μέλισσες.
Από την άλλη, βρήκα κάποια στοιχεία για τις Μελίες ή Μελιάδες νύμφες, που όπως φαίνεται δεν έχουν σχέση με την μέλισσα και το μέλι. Αυτές γεννήθηκαν από την Γη και το αίμα του Ουρανού (όταν τον ακρωτηρίασε ο Κρόνος) γι αυτό και γίνεται η σύνδεσή τους με την πολεμοχαρή φύση του ανθρώπου. Ο μύθος λέει ότι το ανθρώπινο γένος κατάγεται από το δέντρο μελίας (φλαμουριά) που σχετίζεται με τις Μελίες νύμφες, και συνδέεται επίσης με την κατασκευή των ξυστών των δοράτων από το ξύλο του μελία, όπως μας λέει ο Ομηρος. Οι Δικταίοι Μελίες νύμφες, είναι αυτές που ανέλαβαν να μεγαλώσουν τον Δία στο όρος Δίκτης της Κρήτης, δηλ οι τροφοί του.
'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 15:28:51
Αγαπητή Χαρά, να σε καλωσορίσω κι εγώ με την σειρά μου κοντά μας!
Σου εύχομαι καλή διαμονή στις Συζητήσεις μας και καλές αναζητήσεις!
Διαβάζοντας την αναφορά σου για τον θεό Γλαύκο, θα πρέπει να ομολογήσω πως είναι μια ελληνική θεότητα πολύ "μπερδεμένη".
Τα στοιχεία για αυτόν τον θεό είναι αρκετά και πολλές φορές είναι διαφορετικά το ένα με το άλλο, αφήνοντας τον αναγνώστη με απορίες.Ο Γλαύκος άλλοτε παρουσιαζόταν ως ένας όμορφος νέος άνδρας με σώμα ψαριού από τη μέση και κάτω, άλλοτε ως ένας ηλικιωμένος άνδρας κι άλλοτε ως κήτος.
Κατείχε το χάρισμα της μαντικής ικανότητας ενώ οι ναυτικοί άλλες φορές τον φοβόντουσαν κι άλλες φορές τον θεωρούσαν σωτήρα τους. Ο μύθος που γνωρίζω εγώ για τον Γλαύκο τον ταυτίζει με το Μελικέρτη.
Όταν ο βασιλιάς Αθάμαντας τρελάθηκε αποπειράθηκε να σκοτώσει την γυναίκα του, Ινώ, και τον γιό τους Μελικέρτη.
Η Ινώ απελπισμένη και ζητώντας βοήθεια από τους θεούς έπεσε στην θάλασσα με το παιδί της και μεταμορφώθηκε στην θαλασσινή θεότητα Λευκοθέα.
Ο Μελικέρτης μεταμορφώθηκε στον θεό Γλαύκο. Φυσικά όμως υπάρχουν πολλοί μύθοι για την καταγωγή του θεού.
Νομίζω όμως πως όλοι τους συμφωνούν στο οτι ο Γλαύκος κάποτε ήταν ένας άνθρωπος θνητός.
Αυτό πιστεύω κι εγώ πως δείχνει τη "λαχτάρα" του ανθρώπου να μεταπηδήσει σε ένα άλλο επίπεδο μετά τον φυσικό του θάνατο, να μεταπέσει δηλαδή σε κάτι το ανώτερο και το θείο. Καλή μου Ostria, φαίνεται πως οι μέλισσες έχαιραν εκτίμησης από πολλούς λαούς στο παρελθόν!
Εν τω μεταξύ, υπάρχει κάποιος μύθος που συνδέει τη μέλισσα και το μέλι με την προετοιμασία για τη μετά θάνατον ζωή.
Δυστυχώς δε μπορώ να θυμηθώ το μύθο ούτε και την προέλευση του, απλά υπάρχει αχνός κάπου μέσα στο μυαλό μου... quote:
Αυτές γεννήθηκαν από την Γη και το αίμα του Ουρανού (όταν τον ακρωτηρίασε ο Κρόνος) γι αυτό και γίνεται η σύνδεσή τους με την πολεμοχαρή φύση του ανθρώπου.
Αν θυμάμαι καλά, με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκαν οι Ερινύες.
Μήπως είναι αδερφές των Μελιάδων που αναφέρεις ή είναι μια άλλη ονομασία τους
In anticipation of my resurrection... |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 16:28:30
Να καλωσορίσω και εγώ με την σειρά μου την φίλη Χαρά στην παρέα μας.Όντως πολύ χρήσιμα τα στοιχεία σχετικά με τον Γλαύκο. Τα περισσότερα από αυτά δεν τα γνώριζα. Η σχέση του με την αθανασία έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον. Δυστυχώς, δεν έχω πολύ χρόνο σήμερα αλλά θα επιστρέψω πάνω σε αυτά. Φίλε OANNHSEA η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή όπως ξέρεις οπότε να μην χαθούμε. Να συμφωνήσω και εγώ με τον Agnostic σχετικά με ρόλο του μύθου στην σύγχρονη εποχή μέσα από τα έργα φαντασίας στην λογοτεχνία και στον κινηματογράφο. Δεν έχουν χαθεί όλα. Ostria πολύ ενδιαφέροντα αυτά που μας παρέθεσες όπως πάντα. quote:
Ως αγγελιοφόροι λοιπόν, θεωρείτο ότι είχαν προφητικές ικανότητες. Ο μύθος λέει ότι ο Οντιν έκλεψε αυτή την ικανότητα από τις μέλισσες.
Μήπως αυτό σχετίζεται με τον μύθο σχετικά με τον κέρινο ναό του Απόλλωνα που τον έστειλε ο θεός στους Υπερβόρειους; Θα είχε ενδιαφέρον να το ψάξουμε. quote:
Εν τω μεταξύ, υπάρχει κάποιος μύθος που συνδέει τη μέλισσα και το μέλι με την προετοιμασία για τη μετά θάνατον ζωή.
Δυστυχώς δε μπορώ να θυμηθώ το μύθο ούτε και την προέλευση του, απλά υπάρχει αχνός κάπου μέσα στο μυαλό μου...
Dying Incubus, κάπου είχα διαβάσει κάποια πράγματα σχετικά με τους Ορφικούς, την μεταθανάτια ζωή, και το μέλι. Θα κοιτάξω να δω αν θα μπορέσω να τα βρω. Δεν ξέρω αν είναι αυτό που εννοείς. Καλή Εβδομάδα σε όλους και τα λέμε!
|
ΟΚΤΙΝΟΜΟΣ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
283 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 23:42:59
Πολύ ενδιαφέρουσα η αναφορά σας στον Μελικέρτη. Ας δούμε καταρχήν τι λέει ο συμβατικός μύθος. Η Ινώ ήταν κόρη του Κάδμου και ερωμένη του βασιλιά Αθάμαντα, με τον οποίο γέννησε τον Μελικέρτη. Ο Αθάμαντας όμως προτίμησε για σύζυγό του την Νεφέλη του Πηλίου. Τρελή από ζήλια η Ινώ έβαλε και καψάλισαν κρυφά τους σπόρους των δημητριακών που ήταν για σπορά. Όταν οι σπόροι που σπάρθηκαν δεν φύτρωσαν, η Ινώ έπεισε τις Ιέρειες του Απόλλωνα να χρησμοδοτήσουν ότι έπρεπε ο βασιλιάς να θυσιάσει τον γιο του Φρίξο.
Ο Φρίξος όμως σώθηκε με τα γνωστά γεγονότα που οδήγησαν στην Αργοναυτική εκστρατεία, ενώ η Ινώ έφυγε κυνηγημένα από τον Αθάμαντα. Στην προσπάθεια της αυτή όμως έπεσε στη θάλασσα καi πνίγηκε μαζί με το γιο της Μελικέρτη. (Σύμφωνα με το μύθο αυτό έγινε στην Μαλουρίδα Πέτρα ή στις Σκιρωνίδες πέτρες, τη σημερινή Κακιά Σκάλα).
Ένα δελφίνι πήρε το πτώμα του νεαρού αγοριού στην πλάτη του και το έβγαλε στην Κόρινθο όπου βασίλευε ο θείος του Σίσυφος.
Εδώ τελειώνει ο μύθος κι αρχίζει η ιστορία. Ο Μελικέρτης μετονομασθείς σε Παλαίμων λατρεύτηκε σαν θεός της Ναυτιλίας και του νέου έτους, ενώ η Ινώ ονομάσθηκε Λευκοθέα. Το κτίσμα που λατρευόταν ήταν το Παλαιμόνιο, ένα περίπτερο δηλαδή στρογγυλό κτίσμα με κολώνες, μέσα στο οποίο υπήρχε το άγαλμα του δελφινιού με το νεκρό αγόρι στη ράχη. Προς τιμή του δε διοργανώθηκαν νεκρικοί αγώνες , τα περίφημα Ίσθμια που γίνονταν κάθε τρία χρόνια με έπαθλο ένα στεφάνι από σέλινο. Η δυναστεία δε που τα προώθησε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ ονομαζόταν Κυψελίδες!!!
Η Λευκοθέα Ινώ υπήρξε και τροφός του Διονύσου και είχε αφιερωμένο στο όνομα της ξακουστό ονειρομαντείο στην αρχαία πόλη των Θαλαμών που χτίστηκε από τους Μίνυες. Το όνομα της πιθανών να έχει σχέση με την λευκότητα του αφρού της θάλασσας. Και αυτή και ο γιος της θεωρούνταν προστάτες των ναυτικών.
Αν και το όνομα Μελικέρτης σημαίνει αυτός που αναμιγνύει το μέλι, από τον Ηρόδοτο κιόλας έχουμε την ταύτιση του με τον φοινικικό θεό Μελκάρτ, τον Κύριο της Πόλης. Ο συγκεκριμένος θεός λατρευόταν με ανθρωποθυσίες, μακρινός απόηχος των οποίων μπορεί να είναι η ιστορία του πνιγμού του Μελικέρτη.
Να καλωσορίσω κι εγώ με τη σειρά μου τη Χαρά στο φόρουμ.
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 06/02/2007, 08:11:40
Αγαπητέ ΟΚΤΙΝΟΜΟΣ, απ' ό,τι θυμάμαι η Ινώ ήταν η δεύτερη σύζυγος του Αθάμαντα κι η Νεφέλη ήταν η πρώτη.
Η Νεφέλη ήταν μια θεότητα του Ουρανού και με τον γάμο της με τον βασιλιά του Ορχομενού εγκατέλειψε τα ταξίδια της στον ουρανό.
Έκανε μαζί του 2 παιδιά (Φρίξος & Έλλη) όμως της έλειπε τόσο πολύ ο ουρανός που σύντομα τους εγκατέλειψε.
Ο Αθάμας τότε παντρεύτηκε την Ινώ η οποία αρχικά αγαπούσε τα παιδιά του άνδρα της σα να ήταν δικά της.
Κάνοντας δικά της παιδιά όμως άρχισε να τα παραμελεί και στην συνέχεια να μισεί την Έλλη κι ειδικά τον Φρίξο που θα γινόταν κάποτε βασιλιάς.Δεν θυμάμαι αν αυτή την ζήλια και το μίσος της Ινούς το προκαλούσε η θεά Ήρα.
Η Ήρα είχε ξεσπάσει όλη την οργή της στην Σεμέλη που ήταν η μητέρα του Διονύσου κι αδερφή της Ινούς.
Η Ινώ ήταν και τροφός του Διονύσου οπότε ίσως για αυτό η Ήρα να είχε οργιστεί μαζί της. In anticipation of my resurrection... |
Χαρά
Νέο Μέλος
Greece
3 Μηνύματα |
Απεστάλη: 06/02/2007, 23:37:34
Nά είστε όλοι καλα και σας ευχαριστώ για το καλοσώρισμα.
Φίλε Agnostic, συμφωνώ με το σχόλιο σου κι όλη μου η χαρά είναι όταν το βράδυ ανακατεύω μύθους και φαντασίες με τους γιους μου αλήθειες και ψέματα πλάθοντας και αναζητώντας μύθους όπου παίζουμε ως πρωταγωνιστές, δίπλα στον Ηρακλή, στο Φρίξο και σ όποιο άλλο ,κυρίως παιδί, μυθικό πρόσωπο ή τέρας. Κάποια άλλη φορά, σε μια ¨ελαφρή" συζήτηση θα σας πω τους αγαπημένους μας.
Ο Γλαύκος ήταν αφορμή απο σας να ψάξω και βρήκα στο Perseus και στο Pantheon.org κοινό στοιχείο ανάμεσα στο γιο του Μίνωα που πνίγηκε στο μέλι για να οδηγήσουν το διασώστη τον Πολυίδη εκεί ένα κοπάδι μέλισσες κα τελικά να τον ξαναφέρει στη ζωή μ ένα βότανο που του δίδαξαν δύο φίδια , ενώ ο θνητός Γλαύκος ψαράς γίνεται αθάνατος όταν τρώει ένα βότανο με το οποίο ζωντάνεψε ένα ψάρι. Να επισημάνω εδώ την πιο αρχαία ίσως συσχέτιση μέλισσας και μαντικής τέχνης.
Στο pantheon. org γίνεται και μία συσχέτιση ανάμεσα σ 'αυτό το στοιχείο μ ένα κομμάτι από το έπος του Γκικλαμές, το οποίο δυστυχώς δεν έχω υπόψιν μου.
Δεν προλαβαίνω να κάνω μετάφραση, πέστε μου αν επιτρέπεται να επικολλώ κείμενα στα αγγλικά, για να μην πηγαινοέρχεστε στις σελίδες .Ακόμη ψάχνω πως μπορώ να επικολλώ τη διεύθυνση του site για να πηγαίνετε άμεσα αν ενδιαφέρεστε.
'Eχει όμως σημαντικά στοιχεία και για τις μέλισσες αρκεί να βάλετε τη λέξη HONEY.Παρότι έχει αναφερθεί και πιο πάνω η σχέση με την Άρτεμη και τη Δήμητρα εκεί επισημαίνεται η λεπτομέρεια πως έτσι ονομαζόταν οι ιέρειες τους ή καποιες συγκεκριμένες ιέρειες τους.
Δεν το διασταύρωσα με άλλη πηγή
Να ξέρετε όμως πως οι μελισσοκόμοι ακόμη και σήμερα μαντεύουν τον καιρό και τα μελλούμενα απο την πορεία της καθημερινής ζωής στις κυψέλες και με αρκετή επιτυχία(για τον καιρό μιλάω)
Ostria είμαι φανατική σου αναγνώστρια, σας χαιρετώ όλους όσους μου απαντήσατε και μου δώσατε έναυσμα να συνεχίσω, ελπίζω όλο και πιο δημιουργικά....
Χαρά
Χαρά |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 07/02/2007, 08:30:52
Αγαπητή Χαρά, σαφώς και μπορείς να επισυνάπτεις κάποια κείμενα τα οποία είναι στα αγγλικά, αρκεί βέβαια να αναφέρεις την πηγή τους ώστε να ανατρέξει κάποιος ενδιαφερόμενος για να διαβάσει ολόκληρο το κείμενο ή να έχει ανά πάσα στιγμή μπροστά του το κείμενο αυτό.Για να επικολλήσεις την διεύθυνση κάποιας σελίδας υπάρχουν 2 τρόποι: 1) κάνεις copy - paste το link της σελίδας στο μήνυμα σου. 2) Ο πιο καλαίσθητος τρόπος τώρα...
Στην φόρμα απάντησης σε κάποιο θέμα πατάς το εικονιδιάκι  Θα σου εμφανιστεί ο κώδικας [url][/url]
Αυτό που θα κάνεις είναι να επισυνάπτεις το link της σελίδας μέσα στον κώδικα, δίνοντας του κι ένα όνομα. Παράδειγμα: [url="link σελίδας"]ονομασία[/url] Πρόσεχε μόνο στο πρώτο tag (σ' αυτό δηλαδή στο οποίο περικλείεις το link της σελίδας) να μην ξεχάσεις να βάλεις το = και τα εισαγωγικά όπως τα έβαλα εγώ. In anticipation of my resurrection... |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 07/02/2007, 19:21:59
Dying Incubus, τον καλαίσθητο τρόπο που περιέγραψες δεν τον ήξερα και προσπαθούσα μόνος μου να κάνω αλχημείες χε χε! quote:
Φίλε Agnostic, συμφωνώ με το σχόλιο σου κι όλη μου η χαρά είναι όταν το βράδυ ανακατεύω μύθους και φαντασίες με τους γιους μου αλήθειες και ψέματα πλάθοντας και αναζητώντας μύθους όπου παίζουμε ως πρωταγωνιστές, δίπλα στον Ηρακλή, στο Φρίξο και σ όποιο άλλο ,κυρίως παιδί, μυθικό πρόσωπο ή τέρας. Κάποια άλλη φορά, σε μια ¨ελαφρή" συζήτηση θα σας πω τους αγαπημένους μας.
Αυτό το κάνω και εγώ μόνος μου με την φαντασία μου, κυρίως όταν ακούω μουσική Αγαπητή Χαρά δεν υπάρχει λόγος αυτή εδώ η συζήτηση να είναι "βαριά". Οπότε, θα χαρούμε να μας πεις τους αγαπημένους σας μύθους όποτε θέλεις. quote:
Στο pantheon. org γίνεται και μία συσχέτιση ανάμεσα σ 'αυτό το στοιχείο μ ένα κομμάτι από το έπος του Γκικλαμές, το οποίο δυστυχώς δεν έχω υπόψιν μου.
Kαι εγώ δεν μπόρεσα να βρώ τίποτα συγκεκριμένο πάντως ακούγεται ενδιαφέρον. Χαρά αν μπορείς δώσε μας το λινκ. Η εύκολη μέθοδος είναι copy και paste. quote:
Να ξέρετε όμως πως οι μελισσοκόμοι ακόμη και σήμερα μαντεύουν τον καιρό και τα μελλούμενα απο την πορεία της καθημερινής ζωής στις κυψέλες και με αρκετή επιτυχία(για τον καιρό μιλάω)
Αυτό θα μπορούσε να είναι μια πανάρχαια παράδοση που συνεχίζεται από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις μέρες μας. Αφού μάλιστα κάποιοι ερευνητές θεωρούν πως μια τέτοια είδους μαντεία λάμβανε χώρα και στο μαντείο των Δελφών. Φίλε Οκτινόμος πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία για τον Μελικέρτη. quote:
Η Λευκοθέα Ινώ υπήρξε και τροφός του Διονύσου και είχε αφιερωμένο στο όνομα της ξακουστό ονειρομαντείο στην αρχαία πόλη των Θαλαμών που χτίστηκε από τους Μίνυες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρουμε το όνομα των Μινυών σε αυτό το θέμα. Φαίνεται πως σχετίζονται με αρκετούς μύθους. Μου έχει κάνει πάντως εντύπωση το γεγονός ότι η διεθνής βιβλιογραφία πάνω στους Μινυούς (τους οποίους εγώ έμαθα για πρώτη φορά μέσα από αυτό το τοπικ!!) είναι αρκετά ελλειπής. quote:
Αν και το όνομα Μελικέρτης σημαίνει αυτός που αναμιγνύει το μέλι, από τον Ηρόδοτο κιόλας έχουμε την ταύτιση του με τον φοινικικό θεό Μελκάρτ, τον Κύριο της Πόλης. Ο συγκεκριμένος θεός λατρευόταν με ανθρωποθυσίες, μακρινός απόηχος των οποίων μπορεί να είναι η ιστορία του πνιγμού του Μελικέρτη.
Ενδιαφέρον. Τον Μελκάρτ τον είχαμε και αυτόν συναντήσει συσχετιζόμενο με τον Ηρακλή. Και έχεις δίκιο και για το Παλαιμόνιο το οποίο δυστυχώς ήδη από τα χρόνια του Παυσανία δεν υφίστατο καθώς ο περιηγητής είδε μόνο τα Ρωμαικά κτήρια. Έχω βρει και κάποια άλλα στοιχεία για αυτό, τα οποία ελπίζω να παρουσιάσω σύντομα. Για τις Κυψελίδες θα ψάξω να βρω τι υπάρχει. Παίδες ξέρει κανείς τίποτα για τους Ρούνους; Μου έχουν μπει κάποιες τρελές σκέψεις με βάση αυτό που έγραψε η Όστρια για τον Όντιν, την προφητική ικανότητα που έκλεψε από τις μέλισσες και την Δελφική παράδοση όπου ο δεύτερος ναός του Απόλλωνα (φτιαγμένος με κερί από μέλισσες) στάλθηκε στην χώρα των Υπερβορείων. Τα λέμε!
|
OANNHSEA
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
1892 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 07:58:35
Συγγνώμη που μπαίνω, αλλά έχει ψάξει κανείς την μυθολογία γύρω από τον Μελκάρτ;;; |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 09:17:19
quote:
Μου έχουν μπει κάποιες τρελές σκέψεις με βάση αυτό που έγραψε η Όστρια για τον Όντιν, την προφητική ικανότητα που έκλεψε από τις μέλισσες και την Δελφική παράδοση όπου ο δεύτερος ναός του Απόλλωνα (φτιαγμένος με κερί από μέλισσες) στάλθηκε στην χώρα των Υπερβορείων.
Πολύ καλή σκέψη!
Ούτε που το είχα σκεφθεί!
Υπάρχει κι ένα topic για τη Νορβηγική μυθολογία όπου μπορεί να μας φανεί χρήσιμο: Νορβηγική (Σκανδιναβική) μυθολογία Οι ρούνοι γενικά συνδέονται και με τη μαντεία οπότε είναι πιθανό να υπάρχει μια λογική βάση σε αυτό που ανέφερες!
Μάλιστα, αρχικά συνδέονταν σε μεγάλο βαθμό με τη μαντεία μέχρι την επικράτηση του Χριστιανισμού.
Άλλωστε, η ρίζα τους (ru) σημαίνει "μυστικό"... Όποιος έχει περισσότερες πληροφορίες, ας μας ενημερώσει! In anticipation of my resurrection... |
Ostria
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
4324 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 11:27:52
Χαρά μου σε ευχαριστώ πολύ!  Λοιπόν, επιστρέφω στις μέλισσες, το μέλι και τους Υπερβορείους. Οπως είπε και ο Kircher μόνο ο Πίνδαρος και ο Παυσανίας αναφέρουν την ιστορία των ναών των Δελφών. Από το
http://links.jstor.org/sici?sici=0009-8388%281979%292%3A29%3A2%3C231%3ATMOTFT%3E2.0.CO%3B2-K&size=LARGE Ο Παυσανίας λοιπόν μας λέει ότι ο πρώτος ναός κατασκευάστηκε από δάφνη που έφεραν από την Θεσσαλία, την κοιλάδα των Τεμπών, σε σχήμα καλύβας.
Ο δεύτερος ναός κατασκευάστηκε από μέλισσες, από το κερί τους και φτερά πουλιών. Λέγεται, αναφέρει ο Παυσανίας, ότι αυτόν τον ναό τον έστειλε ο Απόλλων στην γη των Υπερβορείων, a land it should be remembered, to which the Greek logos ascribed now a real historical identity, now the character of a Paradise. (ακριβής μετάφραση;) Αλλού βρήκα ότι
"Ο Παυσανίας αναφέρει ότι οι Υπερβόρειοι Παγασός και Αγυιεύς ίδρυσαν το Μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς;
Ο Ωλήν; μάλιστα ο Υπερβόρειος,αναφέρεται ως ο πρώτος ιερέας/προφήτης του Απόλλωνα στους Δελφούς."
Δεν κατάφερα να βρω το ακριβές κείμενο του Παυσανία και δεν ξέρω αν τα παραπάνω ισχύουν. Αν το έχει κανείς ας το βάλει. Θα το ψάξω αργότερα. Εχουμε διάφορες αναφορές για τους Υπερβόρειους και την Υπερβορεία αλλά το μόνο σαφές είναι ότι είχαν επαφή με τους Ελληνες (κυρίως με τους Δελφούς, την Δήλο αλλά και την Αθήνα και κάποιες άλλες περιοχές).
Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, οι Υπερβόρειοι ήταν ο ευλογημένος λαός του Απόλλωνα και λατρευόντουσαν στην Δήλο και τους Δελφούς. Στον Ομηρο (Ιλιάδα,Οδύσσεια) δεν αναφέρονται. Βρήκα όμως ότι αναφέρονται στον Ησίοδο αλλά και στο ποίημα "επίγονοι" που ο Ηρόδοτος το αποδίδει στον Ομηρο.
Ο Ηροδότος τους θεωρεί πραγματικό υπάρχοντα λαό. Κυρίως δε ο περιηγητής Αριστέας ο Προκοννήσιος (Ένας θεράπων του Απόλλωνα, προφήτης και ποητής) στα "Αριμάσπεια έπη" του (χαμένο έπος που αναφέρεται στις χώρες της Μαύρης θάλασσας μέχρι της Βαλτικής ) τους περιγράφει ως λαό ειρηνικό, που ζει στις βόρειες εσχατιές της γης, παρά τον Αμάλκιο ωκεανό, πέρα από την Αριμάσπεια. Την Υπερβορεία την επισκέφτηκαν ακόμα ο Θησέας και ο Περσέας. ο "θεολόγος" Αβαρις (αυτός που καβαλούσε το βέλος του Απόλλωνα και πετούσε από περιοχή σε περιοχή -υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία γι αυτόν), δάσκαλος του Πυθαγόρα, έλεγε για αυτούς ότι ήταν δίκαιοι, δεν έτρωγαν κρέας κ.α. άλλοι δε ότι ζούσαν χίλια χρόνια κ.α. ******
Πού βρισκόταν όμως η Υπερβορεία;
Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, τα Υπερβόρεια όρη ή Ριπαία όρη, ήταν τα Ουράλια όρη. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να το ψάξουμε και προς τα κεί; Οι Υπερβόρειοι, έστελναν κάθε χρόνο δώρα στην Δήλο, τυλιγμένα σε άχυρα που περνώντας από χέρι σε χέρι (από λαό σε λαό) έφταναν στην Ελλάδα. Δύο σημαντικά στοιχεία εδώ. Οι ενδιάμεσοι λαοί που μετέφεραν τα δώρα για τον Απόλλωνα, σημαίνει ότι γνώριζαν και σεβόντουσαν αυτή την σχέση. Δεύτερο σημαντικό στοιχείο, τι απέγιναν αυτά τα αφιερώματα; ******* Οκ πίσω στις μέλισσες και το μέλι.
Αμβροσία και νέκταρ, η τροφή και το ποτό των ελλήνων θεών. Και τα δύο είναι εν μέρει τουλάχιστον παράγωγα του μελιού. Η αμβροσία αρχικά δήλωνε την αθανασία, δηλ ότι οι θεοί έμεναν αθάνατοι επειδή έτρωγαν αμβροσία. Αυτήν την έφερναν στον Δία, περιστέρια από τον κήπο των Εσπερίδων ή -σύμφωνα με άλλο μύθο- την ετοίμαζε η Δήμητρα μαζί με το νέκταρ.
Την αμβροσία, μπορούσες να την φας αλλά και να την αλείψεις πάνω σου και να γίνεις αθάνατος. Γι αυτό και την άλειφαν στους νεκρούς για να μην σαπίσουν (κάτι τέτοιο βρήκα ότι έκαναν στο σώμα του Αλεξάνδρου όταν πέθανε), την έβαζαν στις πληγές για να κλείσουν και την άλειφαν στα πρόσωπά τους για να γίνουν πιό όμορφες οι γυναίκες ή να συντηρήσουν τα κάλλη τους οι θεές. Σύμφωνα με τον Γερμανό μυθολόγο Roscher, η αμβροσία είναι η μυθική παράσταση του μελιού που έπεφτε πάνω στα φυτά ως δρόσος (αερόμελι, δροσόμελι), τρωγόταν δε είτε ως φυσικό μέλι, είτε ως ποτό (υδρόμελι, μελίκρατον). Το μελίκρατον ή μελίκρητον (μέλι και κεράννυμι), είναι ποτό από μέλι και γάλα, που το χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι, από την Μυκηναϊκή περίοδο ακόμα, ως σπονδή στην λατρεία των νεκρών. Αργότερα, ήταν από μέλι και νερό. Τελειώνοντας για την αμβροσία, στην Ιλιάδα την βρίσκουμε εν είδη χλόης που την έτρωγαν τα άλογα της Ηρας, ενώ κάποιοι άλλοι μύθοι την προσωποποιούν ως μία εκ των Υάδων (κόρη του Ατλαντα και της Πληϊόνης) ή μία εκ των Δωδωνίδων, τροφός του Διονύσου που μεταμορφώθηκε σε άμπελο. Επίσης, ίσως να έχει σχέση με το ποτό "άμριτα" στις ινδικές Βέδες, το ποτό των θεών στην Ινδια. Για το νέκταρ τώρα (αντιστοιχία με το νέκταρ των φυτών που μαζεύουν οι μέλισσες και φτιάχνουν το μέλι τους), σύμφωνα με τον Ομηρο είχε κόκκινο χρώμα και έμοιαζε καθόλα με το κρασί. Το νέκταρ όταν το έπιναν δημιουργούσε το Ιχώρ, το θεϊκό αίμα, γι αυτό και όποιος το έπινε γινόταν αθάνατος. Γι αυτό και ο Αχιλλέας που ήπιε λίγο νέκταρ πήρε μεγάλες δυνάμεις, ενώ η Θέτις άλειψε με αυτό το σώμα του Πάτροκλου όταν σκοτώθηκε και το έκανε άσηπτο.
Βρήκα λοιπόν έναν συσχετισμό εδώ, με την Σκανδιναυική μυθολογία.
Στην Σκανδιναβική μυθολογία ο Κβάσιρ ( Kvasir ) δημιουργήθηκε από το σάλιο όλων των θεών και έτσι είναι ο πιο σοφός από τους Βανίρ . Σύντομα όμως δολοφονήθηκε από τους Φγιάλαρ και Γκάλαρ , δύο νάνους αδέρφια στην σπηλιά τους . Ανακάτευσαν το αίμα του με μέλι και το διατήρησαν . Το αίμα μετατράπηκε σε μαγικό ρόφημα που ενέπνεε τους ποιητές . Το μείγμα κατέληξε μετά από περιπέτειες στα χέρια του γίγαντα Σούττουνγκρ από τον οποίο τελικά κατάφερε να το αποσπάσει ο Οντίν . Έτσι ο Οντίν δίνει τώρα το ρόφημα του Σουττουνγκρ , που ονομάζεται ‘Ρόφημα της Ποίησης’ στους Εσίρ , στις Βαλκυρίες για να αναζωογονούν τους νεκρούς ήρωες κατά την άφιξή τους στη Βαλχάλλα και σε όλους όσοι έχουν την ικανότητα να συνθέτουν .
Αίμα με μέλι, διατηρεί το αίμα και δίνει αναζωογόνηση στους νεκρούς και έμπνευση στους ποιητές.
"Ρόφημα της έμπνευσης και της ποίησης" (Απόλλων), ο Οντίν το κλέβει από τον Σούττουνγκρ.
Αυτά προς το παρόν! 'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-
Edited by - Ostria on 08/02/2007 11:32:13
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 11:52:47
Καλημέρα φίλοι μου.Γεια σου κι από μένα Χαρά, καλώς ήρθες στο φόρουμ. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, και με τον δικό μου γιο υφαίνουμε τις προσωπικές μας εξηγήσεις και παιχνίδια γύρω από τους άθλους του Ηρακλή (το τελευταίο φαβορί μας). Καταλήγουμε δε να κάνουμε... καλλιστεία κάθε βράδυ για την ανακήρυξη του καλύτερου άθλου! Λοιπόν... το έπος το οποίο αναφέρεις είναι το βαβυλωνιακό έπος του Γιλγαμές. Παραθέτω εδώ κάποια στοιχεία: Το βαβυλωνιακό έπος Γιλγαμές έχει κάμποσες ομοιότητες με την Οδύσσεια. Όχι μόνο αρχίζει: “Όστις πάντα... είδε. . . χώρας . . . όστις πολλά εγνώριζε ...” μα και πολλές φράσεις και στίχοι (ίσως αποσπάσματα παλαιών ύμνων) είναι όμοιοι. Λ.χ. ο ομηρικός στίχος “ήμος δ' ήριγένεια φάνη ροδοδάκτυλος Ηώς” υπάρχει στο έπος “Γιλγαμές” αυτούσιος “μιμμα—σεριϊνα—νάμαρι”. Μα εξόν από τις τέτοιες φραστικές ομοιότητες υπάρχουν και ομοιότητες εσωτερικές. Ο βίος και οι περιπέτειες του Οδυσσέα σε πολλά μοιάζουν με το βίο του ήρωα του έπους “Γιλγαμές”. Έπειτα και η ιστορία του Αλκινόου περιέχεται στο έπος “Γιλγαμές” όχι και πολύ αλλαγμένη. Τα επεισόδια του Οδυσσέα-Σειρήνων υπάρχουν και στο βαβυλωνιακό έπος καθώς και τόσοι άλλοι θρύλοι και “ιστορίες” της Οδύσσειας, όπως λ.χ. τα βάσανα και οι περιπέτειες του Οδυσσέα στο νησί της Καλυψώς και τόσα άλλα “κατορθώματα” ή και “ατυχήματα” του. Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ:
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΟΜΗΡΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
(ωραίος ο κομψός τρόπος καλέ μου Dying Incubus...). Αγαπητή μου Ostria, quote:
Ο δεύτερος ναός κατασκευάστηκε από μέλισσες, από το κερί τους και φτερά πουλιών. Λέγεται, αναφέρει ο Παυσανίας, ότι αυτόν τον ναό τον έστειλε ο Απόλλων στην γη των Υπερβορείων, a land it should be remembered, to which the Greek logos ascribed now a real historical identity, now the character of a Paradise. (ακριβής μετάφραση;)
Ακριβής μετάφραση: "μια γη, θα πρέπει να θυμόμαστε, στην οποία ο ελληνικός λόγος προσέδωσε νέα ταυτότητα, τον χαρακτήρα ενός παραδείσου."Στις υπηρεσίες σας! Με αγάπη,
Unseen
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
Edited by - Unseen on 08/02/2007 11:55:30 |
Ostria
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
4324 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 13:35:40
quote:
Ακριβής μετάφραση: "μια γη, θα πρέπει να θυμόμαστε, στην οποία ο ελληνικός λόγος προσέδωσε νέα ταυτότητα, τον χαρακτήρα ενός παραδείσου."
Σε ευχαριστώ αγαπητή μου unseen!
Κόλλησα το βράδυ που το μετέφραζα! χεχε quote:
ο θνητός Γλαύκος ψαράς γίνεται αθάνατος όταν τρώει ένα βότανο με το οποίο ζωντάνεψε ένα ψάρι.
Στο pantheon. org γίνεται και μία συσχέτιση ανάμεσα σ 'αυτό το στοιχείο μ ένα κομμάτι από το έπος του Γκικλαμές, το οποίο δυστυχώς δεν έχω υπόψιν μου.
Αν εννοεί αυτό, τότε έχει σχέση με ένα φυτό που δίνει ζωή-ξανανιώνει (το μυστικό των θεών κατά τον Ουτναπιστίμ-τον αντίστοιχο Νώε-) που το βρίσκει ο Γκιγκλαμές βουτώντας στα βάθη του Αψου (θάλασσα ή πηγή). Το παίρνει, βγαίνει στην παραλία και φεύγει. Το φυτό αυτό του το κλέβει λίγο αργότερα ένα φίδι, το τρώει και από τότε αλλάζει δέρμα.
Ετσι ο Γκιλγκαμές χάνει την αθανασία. 'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/02/2007, 04:15:19
Γειά χαρά σε όλους!Ελπίζω να τσικνίσατε με μέτρο σήμερα καθότι τσικνοπέφτη! Α ρε και να είμουνα Ελλάδα θα αναστενάζαν τα κοψίδια! Unseen πολύ χρήσιμα τα στοιχεία για το έπος του Γκιλγκαμές το οποίο όπως πολύ σωστά είπες έχει μεγάλη σχέση τόσο με τα Ομηρικά έπη όσο και με τον ελληνικό μύθο. Φαίνεται πως υπάρχουν πολλά δάνεια εξ ανατολών, εκτός και αν υπήρχε κάποια κοινή πηγή από όπου και οι δύο πολιτισμοί άντλησαν στοιχεία. Έφτιαξα και το πολύ καλό λινκ το οποίο όμως δεν έβγαινε http://www.mikrosapoplous.gr/homer/kordatos3.htm quote:
Αν εννοεί αυτό, τότε έχει σχέση με ένα φυτό που δίνει ζωή-ξανανιώνει (το μυστικό των θεών κατά τον Ουτναπιστίμ-τον αντίστοιχο Νώε-) που το βρίσκει ο Γκιγκλαμές βουτώντας στα βάθη του Αψου (θάλασσα ή πηγή). Το παίρνει, βγαίνει στην παραλία και φεύγει. Το φυτό αυτό του το κλέβει λίγο αργότερα ένα φίδι, το τρώει και από τότε αλλάζει δέρμα.
Ετσι ο Γκιλγκαμές χάνει την αθανασία.
Όστρια, αυτό είχα σκεφτεί και εγώ αλλά δεν ήμουν σίγουρος για αυτό και δεν το ανέφερα. Επίσης έθεσες κάποια πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα και στοιχεία που θα ήθελα να τα ψάξουμε. Ας ασχοληθούμε λοιπόν λίγο με τους Υπερβόρειους. Θα κοιτάξω να βρω κάποια στοιχεία και παρουσιάσω ότι ενδιαφέρον υπάρχει σύντομα. quote:
Μάλιστα, αρχικά συνδέονταν σε μεγάλο βαθμό με τη μαντεία μέχρι την επικράτηση του Χριστιανισμού.
Άλλωστε, η ρίζα τους (ru) σημαίνει "μυστικό"...
Dying Incubus, ευχαριστώ για το λινκ. Για τους ρούνους πραγματικά δεν ξέρω απολύτως τίποτα, η μόνη σχέση μου είναι οι Therion και κάποια άλλα συγκροτήματα που τους αναφέρουν συνέχεια. Είναι κάτι που θα είχε ενδιαφέρον να το κοιτάξουμε σε σχέση με τους Υπερβόρειους και τον Απόλλωνα.
Χωρίς να γίνουμε Λιακοπουλαίοι φυσικά. quote:
Συγγνώμη που μπαίνω, αλλά έχει ψάξει κανείς την μυθολογία γύρω από τον Μελκάρτ;;;
OANNHSEA οι συγνώμες που κολλάνε; Εγώ λέω μακάρι να είχες περισσότερο χρόνο να έμπαινες πιο συχνά γιατί έχεις συνισφέρει πολλά χρήσιμα στοιχεία στο τόπικ. Πάντως για τον Μελκάρτ, πέρα από αυτά που είχαμε αναφέρει προηγουμένως στο θέμα δεν έχω, τουλάχιστον εγώ, ασχοληθεί ιδιαίτερα. Λοιπόν σας χαιρετώ και τα λέμε!
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/02/2007, 07:56:19
Καλημέρα φίλοι μου.Τι ακριβώς ψάχνουμε; Έχουμε εντοπίσει ποιοι είναι οι Υπερβόρειοι; Μιλάμε για τους σκανδιναβικούς λαούς ή για τη Μεγ. Βρετανία; Βεβαίως υπάρχει και κάτι που αναφέρεται ως ο "χρυσός αιώνας των Κελτών και της Σκανδιναβίας" και υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία στην τέχνη των δύο περιοχών. Δυστυχώς δεν θυμάμαι περισσότερα για την ώρα, θα πρέπει να ψάξω λίγο. Στις έρευνες μου για τα ξωτικά, τις νεράιδες κτλ. οδηγήθηκα σε έναν μυθικό λαό που κατοικούσε στη Μεγ. Βρετανία, τους Tuatha de Dannan, έναν λαό πολύ όμορφων, σοφών και ανδρείων ανθρώπων(;) που εποίκησαν τη χώρα και που η κουλτούρα τους είχε πάρα πολλά κοινά στοιχεία με την ελληνική. Αν θέλετε, μπορώ να γράψω περισσότερες λεπτομέρειες. Οι ρούνοι τώρα χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως αλφάβητο, αργότερα όμως και για μαντικούς σκοπούς. Προσωπικά χρησιμοποιώ ένα πολύ ωραίο κελτικό σετάκι, είναι από τις αγαπημένες μου μεθόδους "μαντικής", ας το πούμε έτσι. Στο παρελθόν είχα σκεφτεί να ψάξω μήπως είναι συναφείς πχ με τα σύμβολα στο δίσκο της Φαιστού, αλλά δεν βρήκα κάτι. Αν θέλετε μπορώ να ανεβάσω τα σύμβολα από το βιβλιαράκι μου... Καλημέρα.
Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/02/2007, 10:00:14
Αγαπητή μου Ostria, αν θυμάμαι καλά τον χειμώνα ο Απόλλωνας έφευγε με ένα άρμα και πήγαινε στην Υπερβορεία όπου χειμώνας δεν υπήρχε...
Με άλλα λόγια, φώτιζε την χώρα για κάποιους μήνες.
Κάποια σύνδεση θα υπάρχει, δεν γίνεται να μας ξεφύγει!
Χεχε!Καλή μου Unseen, θα συμφωνήσω κι εγώ οτι οι ομοιότητες του έπους του Γκιλγκαμές με τα ομηρικά δείχνει μάλλον οτι υπάρχουν δάνεια από Ανατολή μεριά... Φίλε μου A. Kircher, οι Therion έχουν τιμήσει πράγματι τους ρούνους...
Χεχε!
Παλιότερα είχα διαβάσει αρκετά πράγματα για αυτούς, σε κάποια φάση όμως τα μπέρδεψα λιγάκι κι η μελέτη μου έμεινε στη μέση.
Ίσως την ξαναρχίσω για να κατανοήσω καλύτερα κι αυτά που με μπέρδεψαν αλλά κι αυτά που πιθανότατα να παρέλειψα... Φίλε OANNHSEA, ούτε εγώ έχω ψάξει ιδιαίτερα για το Μελκάρτ... Πέρνα λιγάκι πιο συχνά, παραθέτεις όντως πολύ καλά στοιχεία! In anticipation of my resurrection... |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/02/2007, 18:46:15
quote:
Τι ακριβώς ψάχνουμε; Έχουμε εντοπίσει ποιοι είναι οι Υπερβόρειοι; Μιλάμε για τους σκανδιναβικούς λαούς ή για τη Μεγ. Βρετανία; Βεβαίως υπάρχει και κάτι που αναφέρεται ως ο "χρυσός αιώνας των Κελτών και της Σκανδιναβίας" και υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία στην τέχνη των δύο περιοχών. Δυστυχώς δεν θυμάμαι περισσότερα για την ώρα, θα πρέπει να ψάξω λίγο.
Αγαπητή μου unseen δεν έχω ιδέα! Είμαι σίγουρος ότι κάτι ενδιαφέρον θα βγει στην πορεία. Ίσως όμως και όχι, πάντως θα μάθουμε αρκετά νέα πράγματα.
Το τι ψάχνω εγώ για την ώρα είναι το εξής: Τι είδους αλήθεια κρύβεται πίσω από την ιστορία ότι ο δεύτερος ναός του Απόλλωνα (φτιαγμένος από μέλισσες με κερί-βοήθησαν και τα πουλιά με κάποια φτερά) στάλθηκε στην γη των Υπερβορείων;
Μπορεί άραγε αυτή η ιστορία να είναι συμβολική και να αναφέρεται σε κάποιου είδους γνώση (μαντική ή άλλου είδους) η οποία μεταδώθηκε εκεί; Ιδιαίτερα από την στιγμή που έχουμε δεί ότι τόσο οι ιέρειες της Δωδώνης όσο και οι ιέρειες των Δελφών αναφέρονταν ως περιστέρια οι πρώτες και ως (κατά πάσα πιθανότητα) μέλισσες οι δεύτερες. Επίσης ποιά σχέση μπορεί να υπάρχει (αν υπάρχει) ανάμεσα στο σύστημα μαντείας μέσω των ρούνων και στην Ελληνική Απολλώνεια μαντεία (εδώ μπορούμε να κάνουμε πάλι και τον συσχετισμό με τις μέλισσες). Φυσικά εδώ θα πρέπει να ορίσουμε, όπως είπες, ποιοί ήταν οι Υπερβόρειοι και τι ήταν η Υπερβορεία. quote:
Στις έρευνες μου για τα ξωτικά, τις νεράιδες κτλ. οδηγήθηκα σε έναν μυθικό λαό που κατοικούσε στη Μεγ. Βρετανία, τους Tuatha de Dannan, έναν λαό πολύ όμορφων, σοφών και ανδρείων ανθρώπων(;) που εποίκησαν τη χώρα και που η κουλτούρα τους είχε πάρα πολλά κοινά στοιχεία με την ελληνική. Αν θέλετε, μπορώ να γράψω περισσότερες λεπτομέρειες.
Φυσικά, και το ρωτάς; quote:
Φίλε μου A. Kircher, οι Therion έχουν τιμήσει πράγματι τους ρούνους...
Χεχε!
Παλιότερα είχα διαβάσει αρκετά πράγματα για αυτούς, σε κάποια φάση όμως τα μπέρδεψα λιγάκι κι η μελέτη μου έμεινε στη μέση.
Ίσως την ξαναρχίσω για να κατανοήσω καλύτερα κι αυτά που με μπέρδεψαν αλλά κι αυτά που πιθανότατα να παρέλειψα...
Αντιγράφω από τον δίσκο Secrets of the Runes των Therion (μιας και το άκουγα το πρωί στο αυτοκίνητο) "The runes are the secrets of the universe. Their inner meaning is hidden and concealed to the uninitiated. When you learn the secret of the runes your eyes shall open and you will become a god. By ancient techniques of ecstasy Odin enterd into the dark spheres of runic wisdom. He sacrificed himself to himself in his search for knowledge. If you follow his example and enter the way of Odin you might be told the true secret of runes." Λοιπόν να είστε όλοι καλά και τα λέμε!
|
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 17 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Χαμένες Ήπειροι και η Προέλευση των Αρχαίων Θεών και Μύθων
