-Ο Αλάριχος δε ρώτησε κανέναν και κανένας δεν τον κάλεσε όταν έφτασε μέχρι την πελοπόννησο καταστρέφοντας αρχαίους ναούς και λεηλατώντας τις πόλεις και δε ρώτησε κανέναν όταν λεηλάτησε τη Ρώμη, που κανένας και πάλι δεν τον κάλεσε.

-Ο κάθε επιθετικός στρατός της εποχής, αποτελούταν και από τυχοδιώκτες, άνεργους και άστεγους οι οποίοι ως στόχο είχαν τον πλούτο και τη λεηλασία! αυτά που λες περί μοναχών κ.λ.π.

-Όπως ακριβώς οι σταυροφόροι δεν είχαν σκοπό την προστασία των αγίων τόπων αλλά τις λεηλασίες! κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα με τη λεηλασία, της Κων/λης, έτσι και οι Γότθοι δεν είχαν σκοπό τη διάδοση του Χριστιανισμού (οι ίδιοι ότι είχαν εχριστιανσιτεί για καθαρά πολιτικούς λόγους) αλλά τη σύλληση των ναών! και ειδικά οι Γότθοι ως ένας άγριος και απολίτιστος λαός το μόνο που τους ένιοαζε ήταν ότι έλαμπε!

-Ο Αρκάδιος δεν είχε άλλη επιλογή! από το να τα βρει με τους Γοτθους
και να προσπαθήσει να τους κάνει σύμαχους! Οι εχθροί του Βυζαντίου ήσαν τόσοι πολλοί και σε όλες τις πλευρές των συνόρων που οι συμαχίες η ανοχή! αλλά και ο παραλογισμός (όπως οι παρασημοφορήσεις από τους αυτοκράτορες προς βάρβαρες φυλές) ήσαν επιβεβλημένοι αν ήθελε ο κάθε αυτοκράτορας να επιβιώσει!

-Τα παραμύθια όμως ότι όλα αυτά γίνοταν με σκοπό των αφανισμό των Ελλήνων! ξεπερνούν κάθε όριο παραλογισμού! όπως και ότι οι καταστροφές των ναών έγιναν από τους Χριστιανούς για τους ίδιους λόγους!

-Ξεχνάς τις καταστροφές από τους Άραβες ξεχνάς ότι μεγάλοι σεισμοί ευθύνονται για το μεγαλύτερο μέρος αυτών των καταστροφών όπως στην Ολυμπία! και στέκεσαι σε μεμονομένα επισόδια και αποσπάσματα γιατί έτσι σε βοελύει!

-Για να δούμε τι λέει και ο φίλος σου ο απολογιτής!

Κατ’ αρχάς δεν είναι Άγιος ο Μέγας Θεοδόσιος. Είναι Μέγας όπως ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Μέγας Ναπολέων.

Έπειτα ο Μέγας Θεοδόσιος υπήρξε ο αυτοκράτορας που τακτοποίησε τις Ελληνίδες γυναίκες γύρω από ζητήματα ιεροδουλείας και εκπόρνευσης από την αρχαία θρησκεία; Εκπορνεύονταν αμέσως στην ηλικία που παρουσίαζαν την πρώτη τους έμμηνο ρύση δηλαδή γύρω στα 13-14. Εσύ θα ήθελες η κόρη σου να εκπορνεύεται στα αρχαία ιερά της Αφροδίτης και μάλιστα να χάνει την παρθενία της από τον ιερέα; (ο θεός δήθεν δικαιούνταν την παρθενία). Μάλιστα τα έσοδα πήγαιναν όλα στο ιερό. Περιττό να σου αναφέρουμε την βία στην οποία υπόκεινταν (ξύρισμα της κεφαλής και διαπόμπευση στην αγορά με ρούχα που δεν έκρυβαν πολλά) αν εκείνη δεν ήθελε να εκπορνευτεί, διότι η ιερή πορνεία δεν γινόταν με απόφαση της γυναίκας, τουλάχιστον στην αρχή της «θητείας». Κάθε άλλο.

Βέβαια οι νεοπαγανιστές σου είπαν ότι ο Θεοδόσιος κατάστρεψε τους αρχαίους ναούς με το διάταγμα «Ἐς ἒδαφος φέρειν». Όμως αυτό συνέβηκε μόνο για τους ναούς εις την Ανατολική Αυτοκρατορία και για την Αίγυπτο, και όχι για την Ελλάδα. Απόδειξη είναι πως, όταν μετά τον θάνατο του Θεοδόσιου εμφανίζεται ο Αλάριχος εις τον Ελλαδικό χώρο, οι νεοπαγανιστές και πάλι σου λένε πως ο Αλάριχος με δήθεν εντολές του Βυζαντίου κατάστρεψε τους ναούς στην Ελλάδα. Μα δεν τους είχε καταστρέψει νωρίτερα ο Θεοδόσιος ο Μέγας με το «Ἐς ἒδαφος φέρειν»; που βρέθηκαν αυτοί που κατάστρεφε ο Αλάριχος;

Τέλος ο Χριστιανισμός έχει διαδοθεί εις τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα από την εποχή των Αποστόλων, πράγμα που αρνούνται πεισματικά οι φανατικοί νεοπαγανιστές, διότι δεν θέλουν να παραδεχτούν την ιστορική πραγματικότητα, πως ο Ελληνικός λαός αποδέχθηκε τον Σωτήρα Χριστό, σχεδόν από την πρώτη στιγμή και πολύ πιο πρώτα από τους αυτοκράτορες. Άλλωστε ο Θεοδόσιος ο Μέγας μέσα στα ιερά που κατάστρεψε, δεν παρέλειψε να εξοντώσει και τους ανόητους ναούς της λατρείας των αυτοκρατόρων των παγανιστών καθώς και τα πορνεία της Αφροδίτης.

Όσοι νεοπαγανιστές διατείνονται πως οι Γότθοι καβαλάρηδες του Αλάριχου καταστρέψανε, τα ιερά στην χέρσο Ελλάδα αλλά και άλλα μνημεία, επειδή ήσαν Χριστιανοί [Αρειανοί], έχουν καταβληθεί τόσο από ιστορική όσο και από στρατιωτική λήθη και δεικνύουν εαυτούς ελλιπέστατους εις την λόγια κατατόπισή τους.

Οι καταστροφές των Γότθων οφείλονται όχι εις το θρήσκευμά τους αλλά εις την τακτική τους. Επιδρομείς τις στέπας δεν κατακτούσαν ποτέ πόλεις και χωριά, όπως οι «δυτικοί» και δεν ενδιαφέρονταν να τα συντηρήσουν ή να τα φορολογήσουν. Δεν τους ενδιέφερε το έδαφος. Έμειναν στους καταυλισμούς τους γι’ αυτό τα λεηλατούσαν και τα καταστρέφανε αρπάζοντας την λεία διότι αυτή αποτελούσε το κίνητρο των επιθέσεων. Αυτή ήταν η στρατηγική τους ενώ η τακτική τους, εκείνη του κλεφτοπόλεμου (Guerilla), του «κτύπα [με το βέλος] και τρέξε [με το άλογο]», σάρωνε τις «μαρμαρωμένες» τακτικές του Ρωμαϊκού στρατού [λεγεώνας], όπως άλλωστε παλαιότερα η τακτική των Πάρθων νωρίτερα, ενώ αργότερα η ίδια τακτική των Τούρκων [ανάλογες Μογγολικές τακτικές] διέλυε τους Βυζαντινούς εις το Ματζικέρτ. Ανάλογη μοίρα θα είχε και η ελληνική φάλαγγα που ήταν ακόμη πιο δύσκαμπτη απέναντι σε ένα τέτοιου είδους «ανέντιμο» για τους δυτικούς πόλεμο.

Απόδειξη πως δεν ήταν το θρησκευτικό μίσος αιτία των καταστροφών αυτών, αποτελεί τόσο η προχριστιανική ιστορία των καβαλάρηδων αυτών, όταν ήσαν παγανιστές, αλλά και εκείνη των παγανιστών Μογγόλων του Τσέγκινς Χάν, που κυριολεκτικά λάκτισε την Ορθόδοξη Ρωσσία με ίδιοθ τύπου λεηλασίες και σφαγές.

Η γνωριμία τους με τον Ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο έγινε κατά την μετακίνηση της Γοτθικής φυλής προς νότο που προέκυψε από την γενικότερη πίεση των Ούννων στα ανατολικά σύνορα των κρατών τους κατά το 150 μ.Χ. περίπου ενώ κατά τον Γ’ μ.Χ. αιώνα έχουν σχηματίσει ένα απέραντο βαρβαρικό κράτος που όπως αναφέρθηκε δέσποζε από την βόρεια Ευρώπη μέχρι τους μεγάλους ποταμούς της Ρωσίας. Η μετακίνησή τους θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως Επιδρομές των Βαρβάρων που διάρκεσαν για 1,5 αιώνα (376 - 525) και που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του ρωμαϊκού κράτους και την νέα διαμόρφωση των κρατών της Δυτικής Ευρώπης.

Στους Γότθους οι οποίοι κατέλαβαν τις στέπες της ΝΔ Ρωσίας ανήκουν λαοί που στην Βυζαντινή ιστορία έμειναν γνωστοί ως Γέπιδες και Βανδήλοι, αναμειγμένοι ίσως με τους Βένδους που αργότερα έλαβαν το όνομα των Σλάβων. Κατά τα τέλη του Δ’ αιώνα μ.Χ. βασιλέας του Γοτθικού κράτους της ΝΑ Ευρώπης είναι ο Ερμάνριχος ο οποίος βασίλεψε κυρίως επί των Οστρογότθων αλλά και επί όλων των Γότθων που είχαν μετακινηθεί από τις αρχικές τους εστίες, ενώ παράλληλα εξασκούσε εξουσία και επί άλλων βαρβαρικών λαών, όπως των Βανδήλων, των Γεπιδών, των Ερούλων, των Βένδων, των Αλανών και των Ρωξολάνων, μνημονεύοντας λαούς που ενδιαφέρουν μόνο την ελληνική ιστορία. Ενάντια στο κράτος του Ερμάνριχου επιτέθηκαν τα τέλη του Δ’ αιώνα οι Ούννοι. Ο γέροντας Γότθος βασιλέας κουρασμένος αυτοκτόνησε με το ξίφος του ενώ ο διάδοχός του σύναψε μάχη και σκοτώθηκε και αυτός και μαζί ηττήθηκαν και όλοι οι Γότθοι. Τότε μέρος αυτών των Γότθων ζήτησε άσυλο στο ρωμαϊκό κράτος της Ανατολής. Έτσι άρχισε ειρηνικά η είσοδος των βαρβάρων στο Κράτος την οποία αμέσως ακολούθησε η πολεμική επιδρομή.

Η πρώτη τους σοβαρή επιδρομή έγινε το 244-249 επί της βασιλείας του Φιλλίπου του Άραβα στην Ρώμη, όπου μοίρα Γότθων εισβάλλοντας στην Δακία διάβηκε τον Ίστρο ποταμό και λεηλάτησε την Μοισία, προέλασε μέχρι την Μαρκιανούπολη την οποία πολιόρκησε. Οι Γότθοι έφυγαν από εκεί αφού οι κάτοικοί τους πλήρωσαν μεγάλο αντίτιμο σε χρυσάφι.Μετά από μερικά χρόνια πραγματοποίησαν μεγαλύτερη επιδρομή επί του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251), όταν καταπλημμύρισαν τις πεδιάδες της Μοισίας και της Θράκης. Μοίρα από αυτούς που ανέρχονταν σε 70.000 άνδρες προέλασε μέχρι την Νικόπολη της κάτω Μοισίας. Ο αυτοκράτορας Δεκίος στράτευσε ενάντιά τους και ταυτόχρονα έστειλε τον χιλίαρχο Κλαύδιο με 1500 άνδρες (Δαρδάνους, Κρήτες κ.λ.π.) στις Θερμοπύλες για να προλάβει την κάθοδο των εισβολέων στην κυρίως Ελλάδα. Οι Γότθοι μόλις προσέγγισε ο Δεκίος στράφηκαν προς τον Ν και διαβαίνοντας τον Αίμο κατήλθαν στην Θράκη νικώντας τα εκεί ρωμαϊκά στρατεύματα κοντά στην Φιλιππούπολη και όταν κατέλαβαν την πόλη με έφοδο έσφαξαν 100.000 από τους κατοίκους της καθώς και άλλους που είχαν καταφύγει εκεί από τις γύρω περιοχές. Μόλις έληξε το 251 συγκροτήθηκε δεύτερη προς αυτούς μάχη, κατά την οποία και πάλι ηττήθηκαν οι Ρωμαίοι ενώ φονεύθηκε και ο Δεκίος μαζί με τον υιό του. Την αρχή τότε ανέλαβε ο Γάλλος, ο οποίος έπεισε τους Γότθους να απέλθουν, υποσχόμενος την καταβολή ετήσιου φόρου. Αλλά μετά από μερικούς μήνες επανήλθαν αυτοί με επικεφαλή και άλλους βαρβάρους λεηλατώντας την Μοισία, την Μακεδονία και την Θράκη, αλλά προσβλήθηκαν στην Μοισία από τον στρατηγό Αιμιλιανό και το 253 αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στις περιοχές πίσω από τον Ίστρο.

Επερχόμενοι και πάλι επί Ουαλεριανού (253 - 260) λεηλάτησαν ακώλυτα τις βόρειες περιοχές μέχρι την Θεσσαλονίκη την οποία πολιόρκησαν. Οι ελληνικές πόλεις δεν προσδοκούσαν καμιά βοήθεια από την Ρώμη γι’ αυτό και συγκρότησαν κοινή στρατιά με την οποία κατέλαβαν τις Θερμοπύλες και ταυτόχρονα επισκεύασαν τα τείχη των Αθηνών και έβαλαν τείχος στον Ισθμό. Οι Γότθοι μη καταφέρνοντας να εκπορθήσουν την Θεσσαλονίκη παράτησαν την πορεία προς την κυρίως Ελλάδα υποχωρώντας προς τις περιοχές τους απαγάγοντας πλήθη αιχμαλώτων και άφθονη λεία. Το 267 νέα στίφη Γότθων όρμησαν από την μεσημβρινή Ρωσία και με 500 πλοία δια μέσω θαλάσσης έκαναν επιδρομές στην Προποντίδα, στον Βόσπορο και αφού λεηλάτησαν το Βυζάντιο , την Χρυσόπολη, την Κύζικο, ξεχύθηκαν στο Αιγαίο λεηλατώντας τα νησιά και τα παράλια ενώ έπειτα κατευθύνθηκαν προς την κυρίως Ελλάδα λεηλατώντας την Κόρινθο, το Άργος , την Τεγέα, την Σπάρτη, τον Πειραιά και την Αθήνα. Επώνυμος τότε άρχοντας της Αθήνας ήταν τότε ο ιστορικός Δέξιππος. Αυτός συγκέντρωσε και όπλισε 2.000 Αθηναίους και ανέλαβε απηνή αγώνα ενάντια στους επιδρομείς. Με τα λόγια του και με το παράδειγμά του προσπαθούσε να τονώσει το φρόνημά τους για να αποδοθούν στον άνισο αυτόν αγώνα. Κήρυσσε προς αυτούς «καρτερία οι πόλεμοι μάλλον ή πλήθοι κρίνονται», τους βεβαίωσε περί της τελικής νίκης, διότι αγωνιζόμενοι περί της ιερής και δίκαιης υπόθεσης έχουν προστάτη τον θεό και εντέλει προσκαλεί αυτούς να βαδίσουν κατά του εχθρού, έχοντας ως σύνθημα την σωτηρία των παιδιών τους. Μόλις έδωσε γερό φρόνημα στους άνδρες του άρχισε να επιτίθεται με μικρά αποσπάσματα κατά των Γότθων. Αυτοί πιεζόμενοι από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις των αντιπάλων τους και από την έλλειψη των εφοδίων αναγκάστηκαν να ζητήσουν σωτηρία δια της φυγής. Διαρκώς προσβαλλόμενοι και από τους Έλληνες της Στερεάς ετράπησαν προς την Θεσσαλία και την Μακεδονία όπου εξολοθρεύτηκαν από τον επερχόμενο ρωμαϊκό στρατό ενώ άλλα στίφη που έφυγαν από την θάλασσα κατεστράφησαν από τον Ρωμαίο ναύαρχο Ουενεριανού.

Το 269 οι Γότθοι επιχείρησαν φοβερότερη επιδρομή κατά των ελληνικών χωρών όταν 300.000 οπλίτες επιβιβάσθηκαν στα παράλια της μεσημβρινής Ρωσίας κοντά στην Μαιώτιδα με τις οικογένειές τους και τα σκεύη τους σε 2.000 πλοία και ξεχύθηκαν από τον Βόσπορο και ην Προποντίδα στον Αιγαίο. Αφού αποβίβασαν ισχυρή μοίρα στην Μακεδονία άρχισαν να λεηλατούν τα ελληνικά νησιά και τα παράλια της Κύπρου αλλά αποδεκατίσθηκαν από τις τρικυμίες και την τοπική αντίσταση των νησιωτών καθώς και από τον λοιμό που μάστιζε τις χώρες εκείνες. Έτσι εξασθένησαν και κατατροπώθηκαν από τον επερχόμενο ρωμαϊκό στόλο. Εκείνοι που αποβιβάστηκαν στην Μακεδονία αφού μάταια προσπάθησαν να κυριεύσουν την Κασσάνδρεια και την Θεσσαλονίκη αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία τους, όταν έμαθαν την επερχόμενη εναντίων τους στρατιά του Κλαύδιου και έστρεψαν προς τον βορρά επανερχόμενοι στις περιοχές τους. Ο Κλαύδιος αφού κατ’ επανάληψη τους νίκησε σε διάφορες εμπλοκές κοντά στην Μαρκιανούπολη σύναψε αιματηρή μάχη κοντά στην Ναϊσσό (Νίσσα της Σερβίας) κατά την οποία οι Γότθοι κατατροπώθηκαν ολοσχερώς. Αφού αποκλείστηκαν από τους Ρωμαίους κατασφάχτηκαν περίπου 50.000 ή αιχμαλωτίσθηκαν και άλλοι κατατάχθηκαν στα ρωμαϊκά τάγματα και άλλοι διασπάρθηκαν ως άποικοι σε διάφορες επαρχίες του κράτους ενώ όσοι διέφυγαν χάθηκαν είτε από τους ρωμαίους ιππείς που τους καταδίωκαν είτε από την πείνα. Ο Κλαύδιος για την νίκη του αυτή ονομάστηκε Γοτθικός. Μετά από λίγο ανήλθε στον θρόνο της Ρώμης ο Αυρηλιανός (270-275) ο οποίος επωφελούμενος από την συντριβή των βαρβάρων συνθηκολόγησε μαζί τους και από τότε οι σχέσεις των Γότθων και της Ρώμης υπήρξαν ειρηνικές. Αυτοί υπέστησαν την επίδραση του ρωμαϊκού πολιτισμού και μετά ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό δεχόμενοι την αίρεση του Αρείου. Ο επίσκοπος τους ο Ουλφίλας μετάφρασε στην Γοτθική γλώσσα την Βίβλο. Αυτή την εποχή οι Γότθοι διαιρέθηκαν σε 2 μεγάλες ομάδες, στους Βησιγότθους και τους Οστρογότθους.

Οι Βησιγότθοι στην Ανατολή: (Είσοδος στο Βυζαντινό κράτος) Αφού κατατρόπωσαν τους Οστρογότθους, οι Ούννοι προχώρησαν και επιτέθηκαν κατά των Βησιγότθων, οι οποίοι είχαν το περιχαρακωμένο με άμαξες στρατόπεδό τους στις όχθες του ποταμού Δνείπερου. Αρχηγοί τους ήσαν 3 αδέλφια ο Αθανάριχος, ο Φρειδίγερνος και ο Αβλάβιος. Ο γενναίος Αθανάριχος ήθελε να πολεμήσει αλλά την νύχτα οι Ούννοι διάβηκαν τον ποταμό και τον ανάγκασαν να καταφύγει στην χώρα μεταξύ του Προύθου και του Δούναβη όπου οχυρώθηκε παρασκευάζοντας αντίσταση κατά των άγριων επιδρομέων. Οι πολλοί Βησιγότθοι, έχοντας επί κεφαλής τους άλλους αδελφούς, τον Φρειδίγερνον και τον Αβλάβιο και ζήτησαν άσυλο στο κράτος.

Αυτοκράτορας ήταν ακόμη στην Ανατολή ο Ουάλης και στην Δύση ο αδελφός του ο Γρατιανός. Ο Ουάλης βρίσκεται στην Αντιόχεια της Συρίας ένεκα του πολέμου κατά των Περσών. Άλλωστε του άρεσε να διατρίβει σε αυτή την μεγάλη Ελληνική πόλη. Εδώ δέχθηκε τους πρέσβεις των Βησιγότθων, οι οποίοι έρχονταν ως ικέτες ζητώντας βοήθεια κατά της πείνας και κατά των Ούννων, υποσχόμενοι υποταγή και στρατιωτική υπηρεσία στα σύνορα προς άμυνα του κράτους. Ο αυτοκράτορας δέχθηκε να τους παραχωρήσει θέση στο κράτος αλλά επέβαλε βαρύς όρους από τους οποίους ο σπουδαιότερος ήταν να καταθέσουν τα όπλα τους. Οι Βησιγότθοι όμως κατόρθωσαν να διαβούν οπλισμένοι τον Δούναβη και όλοι μαζί 200.000 μαχητές εγκαταστάθηκαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους στην Κάτω Μοισία (σημερινή βόρεια Βουλγαρία) το 376. Δεν άργησαν όμως να επαναστατήσουν και ο Ουάλης πολεμώντας εναντίων τους φονεύθηκε σε μια μεγάλη μάχη κοντά στην Ανδριανούπολη το 378. Οι Γότθοι εξολόθρευσαν σχεδόν ολόκληρο τον Ρωμαϊκό στρατό και έφτασαν στις πύλες της Κωνσταντινούπολης. Από τον Κάτω Δούναβη έως τις Ιουλιανές Άλπεις λεηλάτησαν την χώρα σε τέτοιο βαθμό ώστε «δεν αφήκαν να υπάρχει παρά μόνον ο Ουρανός και η Γη» σύμφωνα με ένα πατέρα της Εκκλησίας. Οι βόρειες Ελληνικές χώρες ήταν στην διάκριση των βαρβάρων και την Κωνσταντινούπολη έσωσε η γενναία άμυνα των κατοίκων και των Σαρακηνών μισθοφόρων, την οποία διεύθυνε η χήρα Αυτοκράτειρα Δομνίκα.

Όταν όμως ανήλθε στον θρόνο της Ανατολής ο Μέγας Θεοδόσιος, ο τελευταίος αληθινός Ρωμαίος αυτοκράτορας κατόρθωσε να ειρηνεύσει τους Γότθους και να τους υποβάλει σε υποταγή. Τους έδωσε γη να κατοικούν εκατέρωθεν του Βόσπορου, στην Φρυγία και στην Θράκη. Οι Γότθοι για ένα χρονικό διάστημα έμειναν ήσυχοι υπό την ηγεμονία των δικών τους αρχηγών διατηρώντας τις συνήθειές τους ως ομόσπονδοι (foederati), ως σύμμαχοι δηλαδή, οφείλοντας στρατιωτική υπηρεσία στον αυτοκράτορα για την άμυνα των συνόρων του κράτους από τους άλλους βαρβάρους. Κατά το βραχύ εκείνο ειρηνικό διάστημα, τα τέλη του Δ’ αιώνα προσκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο στην αυλή της Κωνσταντινουπόλεως ο βασιλέας των πέρα του Δούναβη απομείναντων Βησιγότθων, Αθανάριχος. Ο βάρβαρος ηγεμόνας έμεινε κατάπληκτος από το μεγαλείο της Κωνσταντινούπολης και αναφώνησε «Βλέπω τέλος την λαμπρότητα της πόλης αυτής, την οποία άκουα, χωρίς να πιστεύω, να εξυμνούν το θαυμάσιο θέαμα». Και πρόσθεσε «Αναμφιβόλως ο αυτοκράτορας είναι ένας γήινος θεός, και όστις εγείρει την χείρα εναντίον του γίνεται άξιος της απώλειας αυτού». Η αίγλη αυτή και η γοητεία, την οποία βλέπουμε ότι εξάσκησε η Κωνσταντινούπολη και ο αυτοκράτορας στον γενναίο Βησιγότθο βασιλέα, εξηγεί την επιβολή και την ισχύ της ένδοξης Βυζαντινής αυτοκρατορίας , τον μακρύ και ένδοξο ιστορικό της βίο.

Ο Αλάριχος ήταν αρχηγός των Βησιγότθων γνωστός ως βασιλεύς Ούλριχ (Ulrich) και άκμασε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και στις αρχές του 5ου. Είναι άγνωστο που γεννήθηκε, πιθανόν κοντά στον Δούναβη το 350. Ανήκε στην μοίρα των Βάλτων (Δασόβιων) των οποίων ήταν κατά πάσα πιθανότητα κληρονομικός ηγεμόνας. Κατά τον διχασμό του 376 δεν ακολούθησε τον Αθανάριχο, αλλά εισήλθε στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία με σκοπό να εγκατασταθεί στις περιοχές που παραχωρήθηκαν από τον αυτοκράτορα Ουάλεντο, κοντά στην σημερινή Βουλγαρία. Ήταν ταυτόχρονα αρχηγός των Φοιδεράτων (Συμμάχων) αλλά και στρατιωτικός διοικητής του Ιλλυρικού, δηλαδή ολόκληρης της Ελλάδας. Επί αιώνες η ιστορία ανάφερε τις λεηλασίες του εκπροσωπώντας την έννοια της βαρβαρικής επιδρομής που έρχεται έξωθεν. Αλλά αυτό είναι άτοπο διότι η νεώτερη έρευνα των παλαιών κειμένων εξακρίβωσε ότι οι επιδρομές του δεν ήταν τίποτα άλλα παρά το θλιβερό αποτέλεσμα στρατιωτικών κινημάτων, που έγιναν για λόγους δυσαρέσκειας εναντίων των εντολοδόχων καθεστώτων αρχών.

Οι Γότθοι είχαν χριστιανικό θρήσκευμα αλλά σίγουρα μόνο κατά τους τύπους. Ποτέ δεν εννόησαν ούτε απέκτησαν σαφή έννοια του Θείου. Λόγω της συνθήκης εγκατάστασης του 376, ο Αλάριχος ασπάσθηκε το δόγμα του Αριμίνου, που πρεσβεύονταν από τον αυτοκράτορα Ουάλεντο. Μετά την άνοδο του Θεοδοσίου και τον διωγμό των Αρειανών οι Γότθοι δεν επανήλθαν στην Ορθοδοξία. Αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί παράδοξο αν λάβει κανείς υπ΄ όψιν το ασυνείδητο της χριστιανικής πίστης και την ευκολία με την οποία μετέβηκαν από την μια πίστη εις την άλλη ή από το ένα δόγμα στο άλλο, πολλές φορές και ως πρόβατα οι βάρβαροι λαοί που εξαρτιόνταν άμεσα ή έμμεσα από την Αυτοκρατορία. Γεγονός είναι κατά τους χρονογράφους και ιδίως κατά τον Ζώσιμο, ότι μαζί με τις λεηλασίες οι Γότθοι είχαν σαν ασχολία την φανατική μετά λύσσας καταδίωξη των Εθνικών.

Οι Βάλτοι κατά την είσοδό τους δεν περιορίστηκαν στις συμφωνημένες περιοχές αλλά ενώθηκαν με τους Ταϊφελούς (Ταραχωδούς) και τους Αμάλους Βησιγότθους, απαρτίζοντας ληστρικές συμμορίες διατρέχοντας την Δυτική Μακεδονία, την Βοσνία, την Αλβανία, την Δαλματία και έφθασαν μέχρι και την Ακυληία όπου αναχαιτίστηκαν. Το 378 επέστρεψαν και έλαβαν μέρος στην μάχη της Ανδριανούπολης. Εκεί έχασαν βίαια οι Ρωμαίοι και έπεσε και μαχόμενος ο Ουάλης. Αν και δεν αναφέρεται είναι προφανές ότι αρχηγός των 3 μοιρών ήταν ο Αλάριχος. Μετά την άνοδο του Θεοδόσιου είναι άγνωστο πως ο Αλάριχος κέρδισε την εμπιστοσύνη του. Όταν άρχισαν στην Ασία και ιδίως στην Συρία οι επιδρομές των Ούνων, γύρω στο 386 και 387, πολλά τεκμήρια αποδεικνύουν ότι μεταξύ των απεσταλμένων για ενίσχυση των συριακών συνόρων ήταν και ο Αλάριχος με μοίρα μεγάλη Φοιδεράτων Βησιγότθων. Στα μέρη εκείνα μετά το 379, είχαν εγκατασταθεί χιλιάδες Οστρογότθοι (Ανατολικοί Γότθοι). Οι έποικοι αυτοί είχαν υποστεί στο παρελθόν πανωλεθρία από τους Ούνους και έτρεμαν τώρα όποτε έρχονταν σε νέα επαφή μαζί τους. Θα αποτελούσαν πολύ μεγάλο πρόβλημα για την ασφάλεια της αυτοκρατορίας αν δεν αναπτέρωνε το ηθικό τους ο Αλάριχος. Όμοια οπλίστηκαν και οι Οστρογότθοι. Κατά την στιγμή που στην Δύση ο Θεοδόσιος θριάμβευε κατά του Μαξίμου στην Ανατολή Φοιδεράτοι του Αλάριχου, Βησιγότθοι και Οστρογότθοι ανάγκαζαν τους Ούνους να αποχωρήσουν από την Συρία. Τότε λέγεται ότι ο Αλάριχος παρέλαβε ως όμηρο τον μέλλονταν ηγέτη των Ούνων βασιλιά Αττίλα και επί έτη τον διαπαιδαγώγησε στα στρατόπεδά του και τον μόρφωσε ώστε να καταστεί η «μάστιξ του Θεού». Σε αυτόν μορφώθηκε και ο νικητής του Αττίλα ο Αέτιος.

ΑΡΚΑΔΙΟΣ - ΡΟΥΦΙΝΟΣ & ΟΝΩΡΙΟΣ - ΣΤΗΛΙΧΩΝΑΣ
Πώς οργανώθηκε η λεηλασία των ελληνικών Εθνικών ναών από τους Γότθους
Μετά το τέλος της εκστρατείας ο Αλάριχος οδήγησε τους Φοιδεράτους του, πιθανά και μεγάλη μοίρα Οστρογότθων και επέστρεψε στην Βουλγαρία. Βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη όταν κατά τα τέλη του Ιανουαρίου 395 μ.Χ. λήφθηκε η πληροφορία ότι πέθανε στα Μεδιόλανα ο Θεοδόσιος και μοιράσθηκε η αυτοκρατορία στα 2 στους 2 υιούς του, ανατολικά στον Αρκάδιο με επίτροπο τον Ρουφίνο, Γαλάτης και πονηρότατος αυλικός και δυτικά στον Ονώριο με επίτροπο τον Στηλίχωνα, στρατηγός Βάνδαλος στην καταγωγή αλλά καλά στερεωμένο στο ρωμαϊκό μεγαλείο. Οι 2 αυτοί επίτροποι μισούσαν ο ένας τον άλλον και επιδίωκαν να συγγενέψουν με τους κηδεμόνες τους. Ο Στηλίχωνας μάλιστα αφού πάντρεψε την κόρη του Μαρία με τον Ονώριο στοχάσθηκε να δώσει και την άλλη του κόρη Θερμαντία στον Αρκάδιο. Αυτόν όμως επεδίωκε να αποκτήσει γαμπρό ο Ρουφίνος, όταν με μια παγίδα που στήθηκε από τον αυλικό Ευτρόπιο, ο Αρκάδιος νυμφεύθηκε την Ευδοξία, που ήταν Γαλλίδα στην καταγωγή. Τα συνοικέσια αυτά όξυναν τα πράγματα και λόγοι κρυφοί για εκδίκηση παρακίνησαν και τους μεν και τους δε να κινήσουν ενάντια τα όπλα τους. Ευκαιρία έδωσε η πρόσκτηση της Ελλάδας στην Ανατολή. Η παλιά Ρώμη την διεκδίκησε ως δήθεν μητέρα. Ο δε Ονώριος απείλησε ότι με τα όπλα θα την αποσπούσε από τον αδελφό του Αρκάδιο. Απειλούσε, διότι γνώριζε ότι εκτός των Φοιδεράτων, η Ανατολή ήταν γυμνή από Ρωμαϊκές λεγεώνες, επειδή αυτές οδηγούμενες από τον Θεοδόσιο στην Δύση παρέμειναν εκεί. Απειλούσε και ο Στηλίχων, διότι ήθελε να επιβληθεί στην Ανατολή. Η κατάσταση αυτή δεν διέφυγε στον Αλάριχο. Ζήτησε λοιπόν την ανανέωση της έξοχης θέσης που κατείχε κατά την περίοδο του Θεοδοσίου αλλά δεν πέτυχε κάτι.

Ο Αλάριχος τότε εξήλθε από την Κωνσταντινούπολη και συγκάλεσε τους Γότθους στην Φιλιππούπολη και κήρυξε το πρώτο του κίνημα κατά τους κράτους. Καμιά πληροφορία δεν υπάρχει για το πλήθος των στρατιωτών του. Αντίθετα είναι γνωστό ότι το στράτευμά του το ακολουθούσαν και σμήνη ανέργων, που είχαν ως επάγγελμα την χριστιανική θρησκεία, ή μάλλον τον εν ονόματι αυτής διωγμό του Ελληνικού Εθνισμού και φυσικότατα την σύληση και λαφυραγωγία των πλούσιων Ελληνικών τεμενών. Η εκκίνηση έγινε το καλοκαίρι του 395. Οι Γότθοι κατέβαιναν βαριά προς την βασιλεύουσα. Τόσο ήταν φοβεροί ώστε αμέσως ο εκπέμφθηκαν από τον Αρκάδιο ικεσίες προς τον Ονώριο να προφτάσει την αποστολή των λεγεώνων ώστε να κατασταλεί από αυτές η ανταρσία. Ο Στηλίχωνας ξεκίνησε και γρήγορα είχε φτάσει στην Μακεδονία, ενώ οι Γότθοι λεηλατώντας την Θράκη βράδυναν την πορεία τους. Όταν έφτασε εκείνος στην Θεσσαλονίκη οι Γότθοι κύκλωσαν τα τείχη της βασιλεύουσας. Προφανές είναι ότι αν ο Στηλίχωνας κτυπούσε τους Γότθους στα νότα θα τους κατέβαλλε. Διατάχθηκε όμως να επιστρέψει στην Ιταλία και να αφήσει τις λεγεώνες στην Θεσσαλονίκη. Η μεταβολή έγινε διότι ο Ρουφίνος προέβηκε σε συνεννοήσεις με τον Αλάριχο και πέτυχε να τον απομακρύνει από την Κωνσταντινούπολη αλλά δεν κατέστειλε την ανταρσία. Ο Ζώσιμος ο οποίος είναι ενθουσιώδης Εθνικός αναφέρει ότι ο Ρουφίνος που είναι επίτροπος του Αρκάδιου, προέτρεψε τον Αλάριχο να καταστρέψει την Ελληνική πλούσια επαρχία και να αφήσει την Κωνσταντινούπολη ακέραιη. Με αυτόν τον τρόπο και την Κωνσταντινούπολη θα διέσωζε και θα εκδικούνταν και τους Εθνικούς, προκαλώντας την καταστροφή, η οποία ακολούθησε μετά συστηματικά, μετατρέποντας την ακμάζουσα επαρχία σε ερείπια την οποία εξάλλου δεν μπορούσε να κρατήσει για την Ανατολή, αφού ο Στηλίχωνας είχε τόσες πολεμικές δυνάμεις και θα την κατακτούσε για την Δύση.

Οι χώρες της παλιάς Ελλάδας και τα μνημεία της αρχαιότητας τα οποία έως τότε είχαν μείνει σχεδόν άθικτα, έπαθαν τόσες μεγάλες καταστροφές, ώστε αυτή η επιδρομή των Βησιγότθων μπορεί να θεωρηθεί ότι επέφερε το τέλος του αρχαίου κόσμου στις ένδοξες χώρες της παλιάς Ελλάδας. Η συμφορά αυτή υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε ο ιστορικός Ζώσιμος, ο οποίος άκμασε 50 χρόνια αργότερα, βεβαιώνει ότι κατά τους χρόνους του ακόμη φαίνονταν τα φοβερά σημάδια της καταστροφής ενώ ο ιστορικός Ευνάπιος αποδίδει τα αίτια της μανιώδης καταστροφής των αρχαίων ναών και των ιερών στο φανατισμό των Αρειανών μοναχών.

Ο ΑΛΑΡΙΧΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο γοτθικός όγκος, βαρύς και δυσκίνητος, εφόσον ακολουθούνταν από σμήνη παιδιών και γυναικών μέσα σε άμαξες που αποτελούσαν τα κινητά τους στρατόπεδα, προχώρησε δια μέσω της Μακεδονίας στην Θεσσαλία, την οποία και μέχρι το Φθινόπωρο λεηλατούσε και μόλις το Νοέμβριο του 395 ο Αλάριχος έφτασε στις Θερμοπύλες. Σε αυτό το σημείο άρχιζε η επαρχία της Αχαΐας, της οποίας ανθύπατος ήταν εκείνο τον καιρό ο Αντίλοχος. Ο διοικητής αυτός έλαβε άραγε τα απαραίτητα μέτρα; Είναι πραγματικά άγνωστο. Αναφέρεται μόνο ότι στις Θερμοπύλες ο στρατηγός Γερόντιος αντέταξε ασθενή άμυνα με λίγα στρατεύματα και δεν αναχαίτισε την διάβαση του Αλάριχου. Διήλθε αυτός τα στενά, κατά τον Ευνάπιο «ώσπερ δια σταδίου και ιπποκρότου πεδίου τρέχων…». Σε αυτό τον βοηθούσαν οι Χριστιανοί Αρειανοί μοναχοί και αυτό αποδεικνύεται διότι ο ίδιος αναφέρει αγανακτισμένος «…τοιαύτας αυτώ τας πύλας απέδειξε της Ελλάδος η των τα φαιά ιμάτια έχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθόντων ασέβεια…». Αυτοί οι μοναχοί εξερέθιζαν το βάρβαρο πλήθος των Βησιγότθων εναντίων των λειψάνων της ειδωλολατρίας. Με αυτές τις συνθήκες ο Αλάριχος στασιαστής ενάντια στο κράτος στρατοκράτης πέρασε με τους Φοιδεράτους Γότθους στην Ελλάδα η οποία κατά το μέγιστο μέρος της ήταν στις παλιές παραδόσεις του 12θέου, που στηρίζονταν στην προγονική εύκλεια και στις τέχνες και στα γράμματα και στις τέχνες παρά στις λόγχες και τις ασπίδες.

Από τις Θερμοπύλες όλος εκείνος ο χείμαρρος ξεχύθηκε στην Βοιωτική πεδιάδα και πολιόρκησε την οχυρή Θήβα όπου είχαν συγκεντρωθεί και αμύνονταν οι Βοιωτοί. Απελπισμένος να καταλάβει την πόλη κατέβηκε στην Αττική. Δεν είναι εξακριβωμένο εάν πριν μετέβη στην Αθήνα πέρασε από την Ελευσίνα καταστρέφοντας τον ναό της Δήμητρας σταματώντας από τότε τα μυστήρια ή αν αναχωρώντας από την Αθήνα για να μεταβεί στην Πελοπόννησο, προέβηκε στην λεηλασία του ιερού. Η πληροφορία είναι ασαφής. Πιθανόν είναι ότι κατά τα Ελευσίνια συλήθηκαν από τα σμήνη των Χριστιανών, παρά από τα στρατεύματα του Αλάριχου. Αυτό εξάγεται διότι ο Γότθος σεβάστηκε τα μνημεία των Αθηνών όταν δέχτηκε να συνθηκολογήσει και δεν τα έβλαψε καθόλου. Ο Ζώσιμος ως ενθουσιώδης Εθνικός αναφέρει ότι ο Αλάριχος δεν πείραξε την πόλη διότι φοβήθηκε το άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς, την οποία από μακριά εξέλαβε ως την ίδια την θεότητα. Αυτό βέβαια είναι υπερβολή δεδομένου ότι ο Αλάριχος είχε σαφή έννοια των έργων τέχνης και φαίνεται ότι μάλλον από θαυμασμό δέχθηκε να περισώσει τα «έργα των θεών», καθώς αποκαλούσε τα αθάνατα μνημεία της κλασσικής εποχής.

Τα γεγονότα αυτά έγιναν την άνοιξη του 396. Το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο ο Αλάριχος ξεκίνησε και εισέβαλλε στην Πελοπόννησο. Κατά κάποια πληροφορία θέλησε να πολιορκήσει την Κόρινθο αλλά είδε ότι αυτό ήταν αδύνατο και χωρίς λοιπόν να αφήσει κάποια φρουρά προχώρησε στο εσωτερικό της χερσονήσου. Πουθενά δεν έβρισκε αντίσταση. Αλλά όπως γίνονταν και αργότερα οι πελοποννήσιοι αποσύρονταν στα βουνά με τέτοιο τρόπο ώστε ελάχιστος πληθυσμός έμενε στις πεδιάδες όπου οι κινήσεις των Γότθων γίνονταν δύσκολες για την εξασφάλιση της επιβίωσής τους. Η επιδρομή αυτή επέφερε μεγάλα και βαριά τραύματα στην Ελλάδα και ανυπολόγιστες ζημιές στα έργα τέχνης. Δεν επρόκειτο περί κατακτήσεως αλλά περί συστηματικής λαφυραγωγίας των καταλυμένων Εθνικών ναών εκ των οποίων όσα δεν μπορούσαν να κουβαληθούν καταστρέφονταν. Επειδή μάλιστα δεν προλάβαιναν αυτοί που είχαν αναλάβει τις καταστροφές, έκοβαν τις μύτες από τα αγάλματα και τα ακρωτηρίαζαν ώστε να τα παραμορφώσουν. Τότε, κατά μερικούς, καταστράφηκε και ο ναός του Δία στην Ολυμπία, που εξακολουθούσε να λειτουργεί, μολονότι το αριστοτέχνημα του Φειδία είχε μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη, στο Λαύσειον όπου κάηκε επί Ζήνωνα, κατά την μεγάλη πυρκαγιά του 475. Άλλοι πάλι βεβαιώνουν ότι ο ναός καταστράφηκε το 408 και όχι το 396, οπότε καταλύθηκαν οι Ολυμπιακοί από τον Θεοδόσιο τον μικρό.

Εν τω μεταξύ πλήθος προσφύγων Ελλήνων περάσει στην Ιταλία και ικέτευε την προστασία της Ρώμης. Την κατηγορούσαν τότε ότι εγκατέλειψε την Ελλάδα, αφού για να την διεκδικήσει συσσώρευσε επί της κεφαλής της αυτή την τρομερή λαίλαπα. Πραγματικά ολόκληρη διαμαρτυρία ξεσηκώθηκε στην Δύση ενάντια στην απιστία του Ρουφίνου και της ηλιθιότητας του Αρκαδίου. Στις μομφές και στους θρήνους και στις απειλές ο Αρκάδιος και ο επίτροπος αποκρίνονταν ζητώντας τις λεγεώνες της Ανατολής. Ο Στηλίχωνας από την άλλη δήλωνε ότι θα τους οδηγήσει αυτοπροσώπως στην Κωνσταντινούπολη, αφού «σαρώσει από την Ελλάδα τους Γότθους, και δια να ελευθερώσει τον υιό του Θεοδοσίου». Έτσι εξελίχθηκε ο πόλεμος μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης. Τον ίδιο χρόνο δολοφονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη ο Ρουφίνος ενώ αναλάμβανε να συνεχίσει ο ευνούχος Ευτρόπιος συνεχίζοντας την πολιτική του. Στην Δύση ο Στηλίχωνας απογύμνωνε την Γαλατία από τις λεγεώνες της για να προστατεύσει την Ιταλία από τους Βαρβάρους. Προέβλεπε ως οξύτατος πολιτικός, ότι ο Αλάριχος, όταν αποζυμούσε την Ανατολή, μετά θα έριχνε σαν σμήνος ακριδών τους Γότθους του ενάντια στην Δύση. Γι’ αυτό σχεδίασε να τον συντρίψει στην Πελοπόννησο όπου ξεχείμαζε.

Το χειμώνα του 397, ο Στηλίχωνας αποβίβασε όλες τις διαθέσιμες λεγεώνες της Δύσης και της Ανατολής και έφθασε στην Κόρινθο την οποία κατέστησε ορμητήριό του. Εκεί αύξησε τις δυνάμεις του με τους Εθνικούς της Πελοποννήσου και ανάγκασε τους Γότθους να συγκεντρωθούν στο υψίπεδο της Φολόης, όπου σήμερα είναι το Λάλα. Σε αυτό ακριβώς το υψίπεδο διωκόμενοι το 1779 οι Τουρκάλβανοι που διέτρεχαν για μια ολόκληρη δεκαετία την Πελοπόννησο προσπαθώντας εκεί πέρα να διασφαλιστούν και να επιβιώσουν επί μακρύ διάστημα αμυνόμενοι. Ο Ζώσιμος αναφέρει ότι τότε έγινε η απροσδόκητη μεταβολή κατά την οποία ο μεν Στηλίχωνας υποχρεώνονταν να εγκαταλείψει το έδαφος της Ανατολικής αυτοκρατορίας, επί της οποίας λογίζονταν ότι είχε στρέψει αδελφικά όπλα και ο δε Αλάριχος γίνονταν γενικός διοικητής του Ιλλυρικού, δηλαδή όλων των Ελληνικών χωρών της Ευρώπης πλην της Θράκης.
Πράγματι, αμφίβολη θα ήταν η μάχη αν πότέ ελάμβανε μέρος. Οι Γότθοι ήσαν πολλοί ενάντια στις δυνάμεις του Στηλίχωνα. Είχαν όμως το μειονέκτημα να ακολουθούνται από τις οικογένειές τους, στις πελώριες και δυσκίνητες άμαξες. Κοινό λοιπόν συμφέρον υπαγόρευε την απαγόρευση της σύρραξης η οποία θα είχε αβέβαιο αποτέλεσμα. Τότε ο Στηλίχωνας πρότεινε στον Αλάριχο να τον καταστήσει διοικητή του Ιλλυρικού, το οποίο αφού θα αποσπόταν από την Ανατολική αυτοκρατορία θα ανήκε πλέον στην Δύση.
Πονηρός ο Γότθος δέχθηκε την μυστική συνθήκη για να εξέλθει από το αδιέξοδο της Πελοποννήσου. Διεμήνυσε όμως στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα στον ευνούχο επίτροπο Ευτρόπιο την πρόταση του Στηλίχωνα και υπέδειξε τι πρέπει να γίνει ώστε και το Ιλλυρικό να παραμείνει στην Ανατολή και ο Αλάριχος να διοριστεί διοικητής του.

1. Δε βλέπω να με παραπέμπεις σε καμία πηγή, οπότε θεωρώ όλα αυτά που αντέγραψες ως παραλήρημα της κακιάς ώρας...

2. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η ιστοσελίδα σου, είναι ατεκμηρίωτα και διαψεύδονται απ' όλους σχεδόν τους ιστορικούς που ασχολήθηκαν με το θέμα.

quote:

---

europaios2
-Ο Αλάριχος δε ρώτησε κανέναν και κανένας δεν τον κάλεσε όταν έφτασε μέχρι την πελοπόννησο

---

Ποιος το λέει αυτό; Καμία πηγή;

quote:

---

europaios2
-Ο κάθε επιθετικός στρατός της εποχής, αποτελούταν και από τυχοδιώκτες, άνεργους και άστεγους οι οποίοι ως στόχο είχαν τον πλούτο και τη λεηλασία! ]αυτά που λες περί μοναχών κ.λ.π.

---

Δεν τα λέω εγώ. Οι ιστορικοί τα λένε. Τις πηγές μου που το υποστηρίζουν τις παράθεσα. Τις δικές σου που το αρνούνται δεν τις είδα.

quote:

---

europaios2
-Για να δούμε τι λέει και ο φίλος σου ο απολογιτής!

---

Ο απολογητής δεν είναι ιστορικός, η δε "γνώση" που προσφέρει απευθύνεται σε αγράμματα άτομα που δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη ιστορική γνώση ούτε την ελάχιστη δυνατότητα κριτικής σκέψης.

quote:

---

europaios2
Κατ’ αρχάς δεν είναι Άγιος ο Μέγας Θεοδόσιος.

---

Δεν είπε κανείς ότι είναι Αγιος.

quote:

---

europaios2
Έπειτα ο Μέγας Θεοδόσιος υπήρξε ο αυτοκράτορας που τακτοποίησε τις Ελληνίδες γυναίκες γύρω από ζητήματα ιεροδουλείας και εκπόρνευσης από την αρχαία θρησκεία;

---

Πηγές;

quote:

---

europaios2
διότι δεν θέλουν να παραδεχτούν την ιστορική πραγματικότητα, πως ο Ελληνικός λαός αποδέχθηκε τον Σωτήρα Χριστό, σχεδόν από την πρώτη στιγμή και πολύ πιο πρώτα από τους αυτοκράτορες.

---

Παραμύθια! Κανείς ιστορικός δεν το δέχεται αυτό, ούτε καν ο Παπαρρηγόπουλος. Παράθεσέ μας τις ιστορικές πηγές που το υποστηρίζουν αυτό.

quote:

---

europaios2
ενώ ο ιστορικός Ευνάπιος αποδίδει τα αίτια της μανιώδης καταστροφής των αρχαίων ναών και των ιερών στο φανατισμό των Αρειανών μοναχών.

---

Επειδή δεν έχω κανένα έργο του Ευνάπιου, και συ προφανώς το έχεις, για να το αναφέρεις, μπορείς σε παρακαλώ να μου παραθέσεις τι λέει ο Ευνάπιος για τους Γότθους;

Μου απαντάς σ'αυτά και συνεχίζουμε τον "υγιή διάλογο".

macedon

quote:

---

trexagireve
Στόν 10ο αιώνα στα σχολεία της Κωνσταντινουπόλεως διδάσκονταν...

---

Ε...χμμμ.... δεν θέλω να διακόψω το παραλήρημα αλλά το μήνυμά μου αναφέρεται στο τέλος του 4ου - αρχές του 5ου αιώνα και αναφέρεται σε συγκεκριμένα γεγονότα. Πας μπροστά 5 αιώνες. Πάλι λάθος σελίδα διάβαζες.

quote:

---

trexagireve
O ιστορικός Norman H. Baynes υποστηρίζει μέσα από τό βιβλίο του BYZANTIUM, INTRODUCTION TO EAST ROMAN CIVILIZATION, Oxford University Press: Μέσα στήν αυτοκρατορία, η παιδεία του ελληνιστικού κόσμου,

---

Στο συγκεκριμένο βιβλίο, που αποτελεί μια συγκέντρωση άρθρων σχετικά με το Βυζάντιο διαφόρων συγγραφέων (Moss, Diehl, Ανδρεάδης, Gregoire, Μαυροκορδάτος, Buckler, κτλ) ο Baynes δεν υποστηρίζει πουθενά κάτι τέτοιο.

Κι αυτό γιατί στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Baynes έχει γράψει μόνο την εισαγωγή και το κεφάλαιο 14 με τον τίτλο: "Η βυζαντινή κληρονομιά στη Ρωσία". Σε κανένα από τα δύο αυτά κεφάλαια δεν αναφέρεται κάτι σαν κι αυτό που περιγράφεις παραπάνω.

Αυτά όμως που αναφέρει ο Baynes στην εισαγωγή είναι:

1. Ο χωρισμός της ιστορίας σε π.Χ. και μ.Χ. είναι τελείως λανθασμένος, καθώς η ιστορία είναι ενιαία και ο χωρισμός της με βάση ένα θεολογικό γεγονός είναι απαράδεκτος (σελ. xv)

2. Δεν υπήρξε Βυζαντινή αυτοκρατορία παρά ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία που τελείωσε το 1453. (σελ. xv)

3. Επιτίθεται στον Bury (αυτόν που έχω σαν πηγή μου και τον αποκαλείς "ανθέλληνα") γιατί χρησιμοποιεί τον όρο "βυζαντινή αυτοκρατορία και όχι ρωμαϊκή") (σελ. xvi)

4. Σημειώνει πως η χριστιανική εκκλησία επιβλήθηκε πάνω στην αρχαία θρησκεία και στις διάφορες αιρέσεις με τη βία και με διωγμούς που κράτησαν πολλά χρόνια (σελ. xvii).

Χμμ... δε σου βγήκε κι αυτή η πηγή. Για ρώτα, τι άλλο διαθέσιμο έχουν;

macedon

quote:

---

europaios2 -Τραϊανός...............επίσκοπος Αντιόχειας Ιγνάτιο τον οποίον και τον έριξαν στο αμφιθέατρο όπου τον έφαγαν τα λιοντάρια.

---

Με άλλα λόγια φίλε europaios2 , όταν ο Τραϊανός βρέθηκε στην Αντιόχεια , ο Επίσκοπος της Ιγνάτιος , επήγε και τον σκυλόβρισε . Αυτός ήταν ο λόγος που ο Τραϊανός αγανάκτησε και τον έριξε στά λιοντάρια .

Εχεις ξεφύγει εντελώς. Και αν κάνω διάλογο (λέμε τώρα) μαζί σου, είναι γιατί με διασκεδάζει η όλη διαδικασία. Γιατί με τις φωνές σου και τα αναθέματά σου, ούτε πείθεις ούτε φοβερίζεις κανένα. Η δε επίκλησή σου σε πηγές που δεν γνωρίζεις, αντιγράφοντας ανώνυμες ανοησίες δείχνει μόνο την αγραμματοσύνη σου. Κι αυτό είναι αρκούντως διασκεδαστικό, όχι μόνο για μένα αλλά και για το σύνολο σχεδόν των μελών του φόρουμ αυτού (φυσικά εξαιρούνται οι ομοιοπαθείς με σένα).

Ας δούμε λοιπόν την περίπτωσή σου.

quote:

---

macedon
στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Baynes έχει γράψει μόνο την εισαγωγή και το κεφάλαιο 14 με τον τίτλο: "Η βυζαντινή κληρονομιά στη Ρωσία".

trexagireve
Σε κατηγορώ για ψεύτη…

---

quote:

---

macedon
Αυτά όμως που αναφέρει ο Baynes στην εισαγωγή είναι:
2. Δεν υπήρξε Βυζαντινή αυτοκρατορία παρά ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία που τελείωσε το 1453.

trexagireve
Σε κατηγορώ για ψεύτη…

---

Επίσης:

Το βιβλίο αυτό δεν είναι ιστορικό με την έννοια της καταγραφής των ιστορικών γεγονότων. Για παράδειγμα, τα ιστορικά γεγονότα που ο Bury τα περιγράφει σε 2 τόμους, ή ο Gibbon σε 10 τόμους ή ο Finley σε 8 τόμους, ο Baynes τα στριμώχνει σε 50 σελίδες, κάνοντας μια σύντομη και συνοπτικότατη περιγραφή της ιστορίας της Νέας Ρώμης.

Απλά, όπως φαίνεται και από τα περιεχόμενα, εστιάζουν οι διάφοροι συγγραφείς (όχι ο Baynes) σε συγκεκριμένα σημεία του Βυζαντίου, όπως η λογοτεχνία, η εκκλησία, η τέχνη, κτλ.

quote:

---

trexagireve
Το βιβλίο αναφέρει πεντακάθαρα τις θέσεις του Μπέινς

---

Πού ακριβώς;

quote:

---

trexagireve
Σε κατηγορώ για ψεύτη

---

Ανταποδίδοντας το πνεύμα σου, θα μπορούσα και γω να πω πως "σε κατηγορώ για ηλίθιο" αλλά δεν το λέω γιατί μερικά πράγματα είναι αυτονόητα.

macedon

quote:

---

quote:

---

europaios2 -Τραϊανός...............επίσκοπος Αντιόχειας Ιγνάτιο τον οποίον και τον έριξαν στο αμφιθέατρο όπου τον έφαγαν τα λιοντάρια.

---

[Ο δε αυτός βασιλεύς Τραϊανός εν τη αυτή πόλει(Αντιόχεια)διήγεν ότε η θεομηνία εγένετο . Εμαρτύρησε δε επί αυτού τότε ο άγιος Ιγνάτιος επίσκοπος της πόλεως Αντιόχειας , ηγανάκτησε γαρ κατ' αυτού , ότι ελοιδώρει αυτόν ....]

Ι. Μαλάλα "Χρονογραφία" εκδ.Ηλιοδρόμιο 2001 σελ.219

Με άλλα λόγια φίλε europaios2 , όταν ο Τραϊανός βρέθηκε στην Αντιόχεια , ο Επίσκοπος της Ιγνάτιος , επήγε και τον σκυλόβρισε . Αυτός ήταν ο λόγος που ο Τραϊανός αγανάκτησε και τον έριξε στά λιοντάρια .

---

Με τα φτωχά Ελληνικά μου, εγώ είδα μια απλή διαπίστωση.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

quote:

---

γιαπετ
Οι άνθρωποι συγκεντρώνονται στους ναούς που είναι αφιερωμένοι στην αυτοκρατορική λατρεία ή στα Καπιτώλια των διάφορων επαρχιακών πόλεων όπου ευχαριστούν και τιμούν όχι το πρόσωπο του αυτοκράτορα αλλά την θεϊκή δύναμη στην οποία η αυτοκρατορία οφείλει την ύπαρξή της.

---

quote:

---

macedon
Μερικές φορές δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τη ροή της σκέψης σου, αγαπητέ Ψηλέ.

Σχολιάζεις το: "Κατατίθεται επίσης και η συγκεκριμένη νομοθεσία που υποστηρίζει τους διωγμούς εναντίον των μη χριστιανών και ποινικοποιεί τους μη χριστιανούς. Ποιά απ'αυτά αμφισβητείς;"

και απαντάς με μια άσχετη ερώτηση τόσο σε σχέση με το σχόλιο, όσο και με το θέμα.

Ας είναι!

---

Όπως πάντα επιλέγεις αυτό που νομίζεις ότι σε συμφέρει, αυτό είναι που δεν πείθει.

Έγραψα:
"Μήπως λοιπόν, οι λόγοι που επήλθε αυτή η ρήξη, δεν ήταν θρησκευτικοί;

Δεν σου λέει κάτι το γεγονός ότι δεν δίωξαν καμμία άλλη θρησκευτική "ομάδα";

"Είναι εύκολο, αν μια συγκεκριμένη αίρεση, για δικούς της λόγους, έχει παραβατική συμπεριφορά, η δίωξη των οπαδών της να "φανεί" (ή να το ισχυριστούν κάποιοι) σαν θρησκευτική, λόγω του κοινού (θρησκευτικού) χαρακτηριστικού των διωκόμενων."

Θα ήθελα να δω την άποψή σου επ’ αυτού.

Μη βλέπεις λοιπόν, μια λέξη και αμέσως κρεμιέσαι απ’ αυτήν, ξεπερνώντας το νόημα...

quote:

---

Για τις θρησκείες «καφενείο» ένα θεός πάνω ένας κάτω δεν σήμαινε και τίποτα. Αφού γεννιόταν και πέθαιναν θεοί κατά βούληση, γιατί να τους πειράζει να λατρεύουν, όπως αναφέρεται στο άρθρο, και τον αυτοκράτορα;
Όποιος όμως αρνιόταν να αποδώσει τις νομοθετημένες τιμές θεού στον αυτοκράτορα, τον έτρωγε το μαύρο φίδι. Μαρτυρίες γι’ αυτό έχουμε παραθέσει μύριες φορές, μη με κάνεις να τα ξαναπαραθέτω.

---

Α... μάλιστα, εσένα δεν σου δείχνει την ανεξιθρησκεία αυτό, αλλά το «καφενείο», έτσι;

quote:

---

γιαπετ
Οι άνθρωποι συγκεντρώνονται στους ναούς που είναι αφιερωμένοι στην αυτοκρατορική λατρεία ή στα Καπιτώλια των διάφορων επαρχιακών πόλεων όπου ευχαριστούν και τιμούν όχι το πρόσωπο του αυτοκράτορα αλλά την θεϊκή δύναμη στην οποία η αυτοκρατορία οφείλει την ύπαρξή της.
________________________________________

Καλά βρε γιαπετ, θες να σε πάρουμε στα σοβαρά τώρα; Θα παίζουμε με τις λέξεις;
Όχι ο Γιάννης αλλά ο Γιαννάκης;
Δεν τιμούσαν το πρόσωπο αλλά τη θεϊκή δύναμη .......;
Τη θεϊκή δύναμη ποιανού; Του Χαράλαμπου ή του θειού μου του Αγησίλαου;

---

Εντάξει, είναι κατανοητό ότι καταλαβαίνεις ό,τι θέλεις.
Για να σε βοηθήσω και να μην ανησυχεί ο θείος σου ο Αγησίλαος, το παραπάνω εννοεί τη δύναμη που έδιναν η θεοί στον αυτοκράτορα (άρα θεϊκή) και στην οποία όφειλε την ύπαρξή της η αυτοκρατορία.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

quote:

---

Ψηλός
Θα προσπαθήσω όμως να το βρω, αν και ξέρω πως δεν θα ωφελήσει τίποτα σε συνειδητοποιημένους τυφλούς και κωφούς.

---

Το να καταφεύγεις σε τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς όταν δεν μπορείς να αποδείξεις αυτά που θέλεις, ούτε το διάλογο προάγει ούτε τη θρησκεία που υποτίθεται ότι υπερασπίζεσαι βοηθάει.

quote:

---

Ψηλός
Δεν είναι καθόλου άσχετη η απάντησή μου.

---

Προφανώς και είναι άσχετη, τόσο με το θέμα όσο και με τα μηνύματα που προηγήθηκαν.

quote:

---

Ψηλός
Η μη λατρεία, δηλαδή η μη απόδοση τιμών στο θεό αυτοκράτορα, επέφερε τη θανατική καταδίκη.

---

Αναμασάς αυτήν την καραμέλα εδώ και δυο χρόνια. Και εδώ και δυο χρόνια σου ζητάω να μας φέρεις τις πηγές που το λένε αυτό και μας φέρνεις μια επιστολή του Πλίνιου. Είναι δυνατόν για ένα τέτοιο γεγονός να έγραψε μόνον ένας και μάλιστα σε μια επιστολή;

quote:

---

Ψηλός
Το γεγονός αυτό διαψεύδει τους ισχυρισμούς σας περί ανεξιθρησκίας κατά τη ρωμαϊκή εποχή.

---

Να είμαστε σοβαροί παρακαλώ. Η ανεξιθρησκεία στην αρχαία Ρώμη ήταν και νομικά θεσμοθετημένη και εφαρμοσμένη στην πράξη.

Να σου επαναλάβω ακόμη μία φορά πως καμία θρησκεία δεν διώχθηκε στη Ρώμη ούτε απαγορεύτηκε ούτε κυνηγήθηκαν οι πιστοί της.

Το ότι κάποιοι χριστιανοί, όπως και Εβραίοι διώχθηκαν, ήταν γιατί η θρησκεία τους τους οδηγούσε σε παραβατική συμπεριφορά. Το ίδιο όπως ο Κατσούλας δεν διώχτηκε γιατί ήταν σατανιστής, αλλά γιατί, με αφορμή τη "θρησκεία" του, προέβηκε σε δολοφονίας.

Σε αντίθεση, οι νόμοι στο Βυζάντιο καταδίκαζαν ευθέως τόσο τις υπόλοιπες θρησκείες, όσο και τους οπαδούς τους. Και οι διωγμοί των εθνικών δεν στηρίζονται σε μια επιστολή κάποιου αλλά σε τόμους ιστορίας που καλύπτουν 650 χρόνια καθώς και σε ένα σύστημα νόμων που καλύπτει όλους τους τομείς του δικαίου, από το ποινικό δίκαιο μέχρι το αστικό ή το κληρονομικό.

Δε νομίζεις ότι είναι καιρός να ξεφύγεις από το νοητικό επίπεδο του 11χρονου (που εσύ ο ίδιος έβαλες τον εαυτό σου) και να προχωρήσεις λίγο παραπέρα;

quote:

---

Ψηλός
Η ρωμαϊκή νομοθεσία επέβαλε να λατρεύεται ο αυτοκράτορας ως θεός. Αν κάποιος αρνιόταν να το πράξει, τον έτρωγε η μαρμάγκα.

Ως γνώστης, όπως δηλώνεις, της ρωμαϊκής νομοθεσίας, υπέδειξέ και σε εμάς, τι είδους τιμές καθόριζε ο νόμος να αποδίδονται στον αυτοκράτορα.

---

Για να καταλάβω: Μου ζητάς να αποδείξω αυτό που ισχυρίζεσαι εσύ; Εσύ μίλησες για:

1. Λατρεία του αυτοκράτορα ως θεού
2. Θρησκευτικούς διωγμούς των χριστιανών
3. Ποινικοποίηση της θρησκείας των χριστιανών.

Φέρε μας λοιπόν τα αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν αυτά που λες. Ετσι για αλλαγή, φέρε μας μια φορά στοιχεία σοβαρά που να υποστηρίζουν μια θέση σου. Πάνε σε μια βιβλιοθήκη και ψάξε. Κάνε με άλλα λόγια τα πράγματα λίγο ενδιαφέροντα... Μην είσαι τόσο προβλέψιμος.

quote:

---

Ψηλός
Μήπως και εσύ, όπως και ο γιαπετ, διαβάζετε τα γράμματα από την ανάποδη;

---

Για τον γιάπετ δεν ξέρω, δε μένουμε μαζί. Για μένα, να σου πω ότι διαβάζω από τα αριστερά προς τα δεξιά. Αλλά, βασικά, διαβάζω.

quote:

---

Ψηλός
οι οποίοι νόμοι επέβαλαν, σύμφωνα και με τις μαρτυρίες του Πλίνιου του Νεότερου, ότι όσοι συλλαμβάνονταν με την κατηγορία ότι ήταν Χριστιανοί, μόνο αν θυσίαζαν και χύναν σπονδές στο πρόσωπο του θεού αυτοκράτορα θα σωζόταν γιατί έτσι θα απεδείκνυαν την πίστη τους στο πρόσωπο του θεού αυτοκράτορα.

---

Τελικά αυτός ο Πλίνιος ο νεότερος πρέπει να έχει λόξυγκα, τόσο καιρό που τον μελετάς. Τι διάολο, στην κρεβατοκάμαρά του διαδραματίστηκε ολόκληρη η ρωμαϊκή ιστορία και ήταν ο μόνος αυτόπτης μάρτυς;

quote:

---

Ψηλός
Δεν έχω πρόσβαση στο ρωμαϊκό δίκαιο για να ψάξω.

---

Τότε πως μιλάς για νόμους που τους αγνοείς;

quote:

---

Ψηλός
Θα προσπαθήσω όμως να το βρω,

---

Αντε μπράβο. Εγώ περιμένω, δε βιάζομαι. Και μόλις βρεις τους νόμους αυτούς, ενημέρωσέ με.

quote:

---

Ψηλός
Να υποθέσω και εγώ με τη σειρά μου πως, εμμέσως πλην σαφώς, θέτεις υπό αμφισβήτηση και την αξιοπιστία της εν λόγω ιστοσελίδας που κάνει σαφή λόγο για «έναρξη πολιτικής θρησκευτικών διώξεων»

---

Λυπάμαι, αλλά δεν κάνω διάλογο ούτε με ιστοσελίδες ούτε με αυτόματους τηλεφωνητές. Επίσης, δεν θεωρώ κανέναν εκ προοιμίου αξιόπιστο, αν δεν γνωρίζω ότι το έργο του διαθέτει τα στοιχειώδη επιστημονικά κριτήρια. Πολύ δε περισσότερο, δε δίνω σημασία σε ανώνυμα κείμενα, είτε αυτά είναι σε ιστοσελίδες είτε είναι στην εφημερίδα που παίρνω από το περίπτερο.

Επίσης δεν μου αρκεί ότι κάποιος είπε κάτι, αν δεν δω ο ίδιος την πηγή που αναφέρει ή (αν αυτό είναι αδύνατο) κάποιο άλλο έγκυρο κείμενο που αναφέρεται στην ίδια πηγή με τα ίδια λόγια.

Για παράδειγμα, το ανέκδοτο περί "χριστιανής" Υπατίας, το αναφέρει μόνο ο Μεταλληνός (χωρίς να δίνει καμία πηγή) και μία Πολωνέζα ντεμέκ ιστορικός, που λέει ότι το στηρίζει στις επιστολές της Υπατίας, μόνο που σ'αυτές που σώζονται δεν υπάρχει τίποτε τέτοιο. Ασε που οι άνθρωποι δεν γνωρίζανε ότι ο Συνέσιος ήταν μαθητής της και όχι καθηγητής της.

Αυτό εγώ μπορώ να το πάρω σαν αξιόπιστη αναφορά; Σαν ανοησία μπορώ να το πάρω που απευθύνεται σε πιστούς με IQ "κατεψυγμένης όρνιθας", που λέει και ο φίλος ο Λουκάς.

Μην κοιτάς που μερικοί καταπίνουν ό,τι τους σερβίρουν.

macedon

quote:

---

macedon :
Λυπάμαι, αλλά δεν κάνω διάλογο ούτε με ιστοσελίδες ούτε με αυτόματους τηλεφωνητές. Επίσης, δεν θεωρώ κανέναν εκ προοιμίου αξιόπιστο, αν δεν γνωρίζω ότι το έργο του διαθέτει τα στοιχειώδη επιστημονικά κριτήρια. Πολύ δε περισσότερο, δε δίνω σημασία σε ανώνυμα κείμενα, είτε αυτά είναι σε ιστοσελίδες είτε είναι στην εφημερίδα που παίρνω από το περίπτερο.

---

-Ποιος είναι αξιόπιστος? ο Μαλάλας? οι οι άλλοι δωδεκαθειστές? για πες μου είναι κάπιος από αυτούς τους ιστορικούς που επικαλείσαι Ορθόδοξος και ποιος? είναι σαν να αρχίσει ένας Έλληνας να γράφει την ιστορία για τους Τούρκους ή το αντίθετο! τι θα έγραφαν?

- Πρέπει να είχαν κινητή τηλεφωνία και δορυφορικά κανάλια για να μάθουν τότε ότι ο επίσκοπος Αντιόχειας λοιδωρούσε τον Βασιλεύ Τραγιανό! και αυτός αμέσως να σπεύσει να τον δώσει μεζέ όπως έκαναν με χιλιάδες Χριστιανούς στα θηρία! (γιατί οι κακές γλώσσες λένε ότι εκεί πήγε λόγω των διωγμών!)
-Αλλά και το άλλο!!!!!!!...... δεν είχε εδώ μάνα πατέρα! ..........ή υποτακτικός του αφέντη! ή αλλιώς μαχαίρι! σαν το Μπους! ή μαζί μου ή εχθροί μου! κατί το οποίο όμως ακούγεται φυσιολογικό! από το φίλο sesostris! τον ξενίζει όμως όταν οι ειδλολάτρες λοιδωρούσαν τους Χριστιανούς αυτοκράτορες! 2 μέτρα 2 σταθμά!

quote:

---

Sesostris:
Με άλλα λόγια φίλε europaios2 , όταν ο Τραϊανός βρέθηκε στην Αντιόχεια , ο Επίσκοπος της Ιγνάτιος , επήγε και τον σκυλόβρισε . Αυτός ήταν ο λόγος που ο Τραϊανός αγανάκτησε και τον έριξε στά λιοντάρια

---

-Nα φανταστώ την εικόνα του sesostris! γιατί μπροστά δεν ήταν!
Πάει λοιπόν ο Τραγιανός για επίσκεψη στις ανατολικές επαρχίες του Βυζαντίου ή την Αν. Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όπως λέει ο macedon!................................... λες και έχει καμία σημασία! και εμφανίζει κείμενα ολόκληρα για να πείσει τι? Όλοι ξερούν ότι το Βυζάντιο ονομάστηκε έτσι από νεώετρους ιστορικούς προκειμένουν να ξεχωριστεί από τη Δυτική Αυτοκρατορία! και επειδή ήταν τελείως διαφορετικό! δεν επρόκετο δηλαδή για Ρωμαική αυτοκρατορία! για αυτό και το ονόμασαν Βυζάντιο! αλλιώς θα εξακολουθούσαν να το λέγαν οι ερευνητές ιστορικοί Αν. Ρωμαϊκή αυτοκρατορία! επειδή όμως δεν είχαμε 2 ίδιους, αλλά απλά διαφορετικού γεωγραφικού χώρου! κόσμους, για αυτό και άλλαξαν και το όνομα! Αυτό από μόνο του κάνει τον κάθε νοήμων άνθρωπο να καταλάβει τη διαφορετικότητα!
................Να συνεχίσω λοιπόν με το όνειρο του φίλου μου του sesostris!
-Όλα ήταν όμορφα και ειρηνικά! υπήρχε όμως ένας κακός άνθρωπος πολύ κακός! ο Ιγνάτιος! μόλις έφτασε ο Τραγιανός! που ήταν ιδαίτερα φιλέσπλαχνος! ο Ιγνάτιος έτρεξε να του ζητήσει χρήματα για να φτοιάξει τάχα έναν ναό! Ο καλός Τραγιανός! έδωσε. Ο Ιγνάτιος την άλλη μέρα ξαναπήγε! για άλλον ναό! πάλι ο καλός Τραγιανός έδωσε! Αυτό επαναλαμβανόταν για μια εβδομάδα! στο τέλος ο καλός αυτοκράτορας βλέποντας ότι δε θα έφταναν τα χρήματα για άλλα φιαλανθρωπικά ιδρύματα που είχε στο μυαλό του να φτιάξει! αρνήθηκε ευγενικά!
-Ο κακός Ιγνάτιος τρελάθηκε από το κακό του! γύριζε στους δρόμους σκίζοντας τα ιμάτιά του! Του κάκου γονιπετής τον παρακαλεί ο Τραγιανός! αυτός τίποτα εξακολουθεί να του βρίζει τη μάνα αδέλφια γυναίκα κ.ο.κ.
-Σκαρφίστηκε όμως και κάτι άλλο! Μια μέρα που ο καλός Τραγιανός ο οποίος ήταν πολύ φιλόζωος! (μάλιστα είχε μαζέψει όλα τα ορφανά λιονταράκια τιγράκια τα είχε αναθρέψει και τα είχε βάλει σε ένα μεγάλο ζωολογικό αμφιθεταρικό κήπο, όπου μπορούσαν όλοι οι υπήκοοι να πηγαίναν δωρεάν, χωρίς εισητήριο και στα πλαίσια του κράτους πρόνοιας! να παρακολουθούν τον καλό Τραγιανό να ταϊζει τα μεγάλα ποια λιοντάρια και τίγρεις).
-Εκεί λοιπόν με γεμάτο το ζωολογικό κήπο από φιλόζωους ανθρώπους εμφανίστηκε ο κακός Ιγνάτιος ο επίσκοπος! Ανέβηκε στο ποιο ψηλό σκαλί να τουν ακούσουν όλοι και άρχισε να τον σκυλοβρίζει! τον καλό μας βασιλιά!
-Και να! το κακό δεν άργισε να συμβεί! Από την ίδια του την κακία! ο Ιγνάτιος <<γλύστρισε και έπεσε στα λιοντάρια που τον κατασπάραξαν>>
......Αυτή είναι η εικόνα του φίλου μας του sesostris!

-Λες αγαπητέ macedon! φέρτε μου ένα διάταγμα εναντίων των Χριστιανών!
-Για πες μας για ποιο λόγο έγεινε το διάταγμα των Μεδιολάνων τη στηγμή που δεν υπήρχε ανάγκη? λόγω άκρατης ανεξιθρησκείας? Για ποιο λόγο έκαναν τον Χριστιανισμό νόμιμο? (οι 2 Αύγουστοι! το απόγευμα θα παραθέσω και τα γραπτά σχετικά!)Και τι σημαίνει έγινε νόμιμος? (και δεν εννοώ μόνη θρησκεία που έγινε μετά!) τι ήταν δηλαδή πρώτα τη στιγμή που δεν ήταν νόμιμος?

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ!!!!!!
--ΚΑΫΜΕΝΕ ΓΙΕ ΜΟΥ ΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!!!!!!

και την ακόμη πιο εντυπωσιακή τέχνη των υπαινηγμών! δεν είναι ασφαλώς το ύφος του εκείνο που χρειάζεται για να διεγείρη τον σεβασμό για τα πρόσωπα ή την περίοδο, με την οποία ασχολείται ή για να οδηγήσει σε μία λεπτομερέστατη μελέτη τους. Ο απαράμιλός του σαρκασμός και η υποτίμηση, βρίσκονται διαρκώς σε δράση. Επίσης του αρέσουν τα ανέκδοτα που δείχνουν τις αδύνατες και αστείες πλευρές κάθε εποχής ή προσώπου. είανι ανίκανος να θαυμάση με ενθουσιασμό πράγματα ή πρόσωπα. Σχεδόν κάθε ιστορία, όταν τη χειρίζονται με αυτόν τον τρόπο, αφίνει την αξιοπεριφρόνητη πλευρά της να κυριαρχεί στη σκέψη του αναγνώστου (εδώ macedon.Ίσως καμία ιστορία δε θα έμενε αστιγμάτιστη με έναν τέτοιο χειρισμό. Η Βυζαντιή ιστορία-από όλες τις άλλες- ήταν η λιγότερο δυνατή να ανθέξη σε τέτοια μεταχείρηση.

-H Bυζαντινή Ιστορία έτσι κακομεταχειρισμένη, παρουσιάζεται άσχημα. Οι προσωπικές ιστορίες και οι υποθέσεις όλων των αυτοκρατόρων, από τον υιό του Ηράλκειου μέχρι τον Ισαάκ Άγγελο συμπιέζονται σε ένα κεφάλαιο.
-<<Αυτός ο τρόπος διαχείρησης του θέματος>> παρατηρεί ο J. B. Bury <<ανταποκρίνεται προς την περιφρονητική θέσιν που παίρνει ο συγγραφεύς απέναντι στη Βυζαντινή ή κατώτερη Αυτοκρατορία.>>

*Ανάμεσα τις πολλές βιογραφίες του Lebeau βλέπε macedon! <<Eloge de lebeau par Dupuy>> ειςWorkw, ed. M. de Saint Martin and M. Brosset, I XIII-XXVIT.

-Έπεσαν στα χέρια μου αρκετά βιβλία σχετικά με το Βυζάντιο! όπως ακμή και παρακμή του Βυζαντίου του Γ.Κορδάτου...... Σε αυτό δεν αφήνει κανένα περιθώριο για τον απανθρωπιμσό του Θεοδόσιου την ασχετοσύνη του με το Χριστιανισμό! την καπήλευση και εκμετάλευση του Χριστιανισμού αλλά και πολλά άλλα οπώς: τη βοήθει του Ιωάννη του Χρισόστομου ο οποίος ήταν ο μόνος που τα έβαλε σε ανοιχτή ρίξη με τον αυτοκράτορα για την σκληρή τακτική του απέναντι στους υπηκόους! όπως με την αθρώα συμμετοχή Ελλήνων στο στρατό των Γότθων αλλά και την λεηλασία των ναών από τους ίδιους οι οποίοι ήσαν εξαθλιωμένοι οικονομικά από τον αυτοκράτορα! Οι Αθηναίοι δεν έφεραν καμία αντίσταση αφού η εξαθλίωσή τους, τους έκανε να τον βλέπουν ως απελευθερωτή και όχι ως εχθρό!
-! Καταρίπτεται έτσι περίτρανα το επειχήρημα ότι τον Αλάρυχο τον έστειλε ο Αρκάδιος!
-Στη Θεσσαλονίκη οι Γότθοι που είχαν δεισδύσει στο Βυζαντινό στρατό σε αγώνα που γινόταν στο στάδιο απαγόρεψαν σε έναν αγαπητό προς τους Θεσσαλονικείς αγωνιστή να συμμετέχει. Οι Θεσσαλονικείς οι οποίοι ήσαν εξαθλιωμένοι από την πολιτική του Ρωμαίου αυτοκράτορα! βρήκαν την ευκαρία και επανάστάτησαν εναντίον του. Ο Θεοδόσιος αφού κατέπνιξε την επανάσταση θέλησε εκδίκηση και έτσι κάλεσε όλους ανεξαιρέτους τους Θεσσαλονικείς σε γιορτή στο στάδιο. Εκεί και εκτέλεσε 7.000 ανεξαρτήτου ηλικίας και θρησκεύματος! μόνο και μόνο επειδή ήταν Θεσσαλονικείς για να δεχτεί έτσι την οργή του Πατριάρχη!

- Πολλά βιβλία μαρτυρούν την σκληρότητα των πρώτων Ρωμαίων αυτοκρατόρων της Αν. Ρωμαικής αυτοκρατορίας, εναντίων των υπηκόον της με μόνο κίνητρο τη συνοχή της και την καρέκλα τους! πριν μετατραπεί σε καθαρά Ελληνική-Βυζαντινή αυτοκρατορία!...........

quote:

---

trexagireve
Για την δίωξη δε των χριστιανών, υπάρχει το κείμενο που σου παραθέτω (ναι από εκκλησιαστικό site!!!)

---

Οταν θα παρουσιάσεις κάποια σοβαρή πηγή, θα συζητήσουμε.

quote:

---

europaios2
Μπλα μπλα μπλα

---

- Γειά σου Γιάννη
- Κουκιά σπέρνω

macedon

Edited by - macedon on 12/03/2008 17:18:58

William Chamberlain;

Τί είναι;

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

quote:

---

europaios2
τη βοήθει του Ιωάννη του Χρισόστομου ο οποίος ήταν ο μόνος που τα έβαλε σε ανοιχτή ρίξη με τον αυτοκράτορα για την σκληρή τακτική του απέναντι στους υπηκόους!

---

Για το Χρυσόστομο και το ρόλο του στους διωγμούς, σου ετοιμάζω μια έκπληξη.

quote:

---

europaios2
όπως με την αθρώα συμμετοχή Ελλήνων στο στρατό των Γότθων αλλά και την λεηλασία των ναών από τους ίδιους οι οποίοι ήσαν εξαθλιωμένοι οικονομικά από τον αυτοκράτορα

---

Από τους ίδιους... ποιούς; Οι ίδιοι οι Ελληνες λεηλατούσαν και καίγανε τους ναούς τους; Είσαι σίγουρος πως το διάβασες σε βιβλίο αυτό και δεν το ονειρεύτηκες;

quote:

---

europaios2
Οι Αθηναίοι δεν έφεραν καμία αντίσταση αφού η εξαθλίωσή τους, τους έκανε να τον βλέπουν ως απελευθερωτή και όχι ως εχθρό!

---

Αντιμετώπισαν οι Αθηναίοι τον Αλάριχο σαν απελευθερωτή;

Συγνώμη, πού τα βρίσκεις αυτά; Μπορείς να μας δώσεις και μας αυτήν την πηγή;

quote:

---

europaios2
-Στη Θεσσαλονίκη οι Γότθοι που είχαν δεισδύσει στο Βυζαντινό στρατό σε αγώνα που γινόταν στο στάδιο απαγόρεψαν σε έναν αγαπητό προς τους Θεσσαλονικείς αγωνιστή να συμμετέχει.

---

Αυτή ήταν η αφορμή. Οι αιτίες ποιές ήταν;

quote:

---

europaios2
Οι Θεσσαλονικείς οι οποίοι ήσαν εξαθλιωμένοι από την πολιτική του Ρωμαίου αυτοκράτορα! βρήκαν την ευκαρία και επανάστάτησαν εναντίον του

---

Μα... δεν επανάστησαν εναντίον του αυτοκράτορα. Εναντίον της γοτθικής φρουράς επαναστάτησαν.

quote:

---

europaios2
Εκεί και εκτέλεσε 7.000 ανεξαρτήτου ηλικίας και θρησκεύματος! μόνο και μόνο επειδή ήταν Θεσσαλονικείς για να δεχτεί έτσι την οργή του Πατριάρχη!

---

1. Ο αριθμός των 7.000 σημειώνεται μόνο από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς. Οι υπόλοιποι μιλάνε για 15.000
2. Ο Αμβρόσιος δεν ήταν πατριάρχης, ήταν επίσκοπος.
3. Καλό είναι, όταν γράφεις να μας παραθέτεις και καμιά πηγή, έτσι για αλλαγή. Καλό είναι επίσης να έχεις διαβάσει την πηγή αυτή.

Αλήθεια, ο Chamberlain αυτός τι ήταν;

macedon

quote:

---

macedon

quote:

---

Ψηλός
Η μη λατρεία, δηλαδή η μη απόδοση τιμών στο θεό αυτοκράτορα, επέφερε τη θανατική καταδίκη.

---

Αναμασάς αυτήν την καραμέλα εδώ και δυο χρόνια. Και εδώ και δυο χρόνια σου ζητάω να μας φέρεις τις πηγές που το λένε αυτό και μας φέρνεις μια επιστολή του Πλίνιου. Είναι δυνατόν για ένα τέτοιο γεγονός να έγραψε μόνον ένας και μάλιστα σε μια επιστολή;

---

quote:

---

europaios2
Οι Θεσσαλονικείς οι οποίοι ήσαν εξαθλιωμένοι από την πολιτική του Ρωμαίου αυτοκράτορα...

...όπως με την αθρώα συμμετοχή Ελλήνων στο στρατό των Γότθων αλλά και την λεηλασία των ναών από τους ίδιους οι οποίοι ήσαν εξαθλιωμένοι οικονομικά από τον αυτοκράτορα!

---

Πολύ εξαθλίωση βρε παιδί μου στο Βυζάντιο. Τι διάολο, οι αυτοκράτορες μόνο να καίνε ναούς ήξεραν;

macedon

quote:

---

Ο Διοκλητιανός ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που διεξήγαγε διωγμούς κατά των Χριστιανών με τη μέθοδο της "ιεράς εξέτασης", χωρίς να περιμένει τον καταδότη να κατηγορήσει πρώτα κάποιον ότι ήταν Χριστιανός.

---

Σε λίγο θα ισχυριστείς ότι η ιερή εξέταση ήταν εργαλείο των διωγμών κατά των χριστιανών.

quote:

---

Ξέρω, βέβαια, πως ο γιαπετ και ο macedon δεν θα δουν καμιά καταπάτηση της ανεξιθρησκίας που υποστηρίζουν πως υπήρχε κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, αλλά ούτε και τους διωγμούς που εξαπέλυσε ο Διοκλητιανός.
Δεν με πειράζει.
Τουλάχιστον μπορώ να ελπίζω πως έτσι πληροφορούνται κάποιοι που πιθανώς δεν γνωρίζουν και πολλά για τους διωγμούς κατά των Χριστιανών κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. Εύχομαι μόνο να μην καταπιούν αμάσητα όσα τους παρουσιάζουν οι διάφοροι χριστιανομάχοι.

---

Το ότι βρήκες ιστοσελίδες στα ιταλικά για πηγές, εμένα δεν μου λέει τίποτε, διότι δεν γνωρίζω τη γλώσσα, είναι όμως ένα βήμα προόδου από εσένα, σε σχέση με το διάλογο...

Άντε και εις Ελληνικά (κατά το, άντε και εις ανώτερα).

Εκτός και αν "εξάντλησες τις Ελληνικές πηγές" και προσπαθείς τώρα να μιλήσεις σ' αυτούς που, όπως λες, παρακολουθούν και τους δείχνεις το δρόμο να μάθουν, χρησιμοποιώντας τις... "πηγές" σου.

Για να μάθει κάποιος, ψηλέ, θα πρέπει να διαβάσει ιστορία, όχι τα κηρύγματα και τις εξυπνάδες των χριστιανόπληκτων (το αντίθετο των χριστιανομάχων).

Και αν δεν γνωρίζει, θα πάει στις πηγές που αναφέρονται για να διαμορφώσει άποψη, από ιστορικούς και έργα τους, όχι με το μπιμπερόν του "απολογητή" και των μοναστηριακών ιστοσελίδων.

Εκτός αν γνωρίζει... ιταλικά.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

Όσο και να απαξιώνεις Μακεδόν, με τον γνωστό ρατσιστικό τρόπο (μάλλον γιατί δεν έχεις να απαντήσεις) τα κείμενα, ασχέτως από πού προέρχονται, εντελώς παράλογα, η ουσία μένει…
Στοιχεία που να τα καταρρίπτουν δεν έχεις, οπότε αυτή η αλεπού, όλα τα σταφύλια που δεν φτάνει θα τα κάνει άγουρα κι άχρηστα…

Μην κάνεις καμιά χαζομάρα και εκτεθείς με κείμενα εναντίον του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου…Θα πέσει το γέλιο της αρκούδας… Θα καταλάβω ότι μόνο μίσος έχεις και δεν πιστεύεις ότι πιστεύεις, απλά μισείς τον χριστιανισμό…
Φυσικά εννοείται ότι θα γίνεις ρεζίλι, σου ετοιμάζω απαντήσεις…

quote:

---

Ψηλός
Ό, τι και να σου παρουσιάσω βρε φίλε, στο δικό σου το μυαλό αποκλείεται να μπει.

---

Μα... δεν έχεις παρουσιάσει και τίποτε.

quote:

---

Ψηλός
Υπάρχουν και άλλες αναφορές σε νόμους επί Δομητιανού κατά των Χριστιανών,

---

Εχει και αναφορές σε UFO αλλά μέχρι να δούμε το UFO, αυτές παραμένουν απλά ανεπιβεβαίωτες αναφορές.

Ασε λοιπόν τις ¨"αναφορές στους νόμους" και φέρε μας να δούμε τους ίδιους τους νόμους.

quote:

---

Ψηλός
...καθώς επίσης και στις επιστολές του Πλινίου του Νεώτερου στον Τραϊανό

---

Α, ναι ο Πλίνιος. Τον ξεχάσαμε αυτόν.

quote:

---

Ψηλός
οι οποίες αποτελούν τα επίσημα αυτοκρατορικά έγγραφα που μας δίνουν μια άμεση και αδιάψευστη μαρτυρία για τη διενέργεια διωγμών εις βάρος των Χριστιανών.

---

1. Οι επιστολές του Πλίνιου δεν αποτελούν "επίσημα αυτοκρατορικά έγγραφα". Αποτελούν "επιστολές".

2. Η μόνη αδιάψευστη μαρτυρία για πολιτική θρησκευτικών διωγμών εναντίον οποιουδήποτε είναι το έδικτο ή ο νόμος που το προβλέπει

Οπως εγώ σου παρουσίασα δυο ντουζίνες νόμους που:
1. Λένε συγκεκριμένα πράγματα
2. Διώκουν συγκεκριμένη θρησκεία
3. Προβλέπουν συγκεκριμένες ποινές για παράβασή τους

περιμένω από σένα να μου φέρεις κάτι ανάλογο. Συγκεκριμένο νόμο που θα ποινικοποιεί το χριστιανισμό και θα προβλέπει τιμωρία για όποιον είναι χριστιανός. Ούτε αναφορές ούτε κολοκύθια. Συγκεκριμένα πράγματα.

Είπες θα ψάξεις. Ψάχνεις ακόμα ή κουράστηκες κιόλας;

macedon

Τί να πει κανείς για τον Ιουλιανό, που απομάκρυνε τους χριστιανούς αξιωματικούς από το στρατό (Σωκράτης, 3,13 (PG 67, 412C-413A), Σωζόμενος, 5,18, Γρηγόριος Θεολ., PG 35 585C-D)!

«Εξέδωσε έδικτο ο Ιουλιανός διατάζοντας τους Χριστιανούς να εκδιωχθούν από το στρατό» (Θεοδώρητος Κύρου, Εκκλησιαστική Ιστορία Γ’, 4)

«Όσοι αρνούνταν να θυσιάσουν στους θεούς, τους στερούσε τα πολιτικά δικαιώματα και το προνόμιο να συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις και στο φόρουμ˙ επίσης δεν τους επέτρεπε να είναι δικαστές ή κατώτεροι δικαστές ή να κατέχουν στρατιωτικά αξιώματα.» (Σωζόμενος Εκκλησιαστική Ιστορία Ε’ 18)

Τι να πει κανείς για τον ανεξίθρησκο Ιουλιανό, που με ειδικό νόμο επέβαλε την ονομασία «Γαλιλαίοι» στους χριστιανούς! (Γρηγ. Θεολ. Λόγ. Δ’,76, PG 35, 601: «Γαλιλαίους αντί χριστιανών ονομάσας τε και καλείσθαι νομοθετήσας». Ιουλ. Κατά Γαλιλαίων 39Α, 43Α)

Τι να πει κανείς για τον Ιουλιανό, που εξ αιτίας του η αυτοκρατορία γέμισε πληροφοριοδότες που είχαν αρχηγό τους τον Magister officiorum, ο οποίος ηγείτο των αυτοκρατορικών ταγμάτων scholae palatinae, των διαδόχων των πραιτωριανών. Οποιαδήποτε αντίδραση καταπνιγόταν εν τη γεννέση της. Τόση ανεξιθρησκεία!

Τι να πει κανείς για τον Ιουλιανό, που απειλούσε τους Αντιοχείς ότι θα αφεθούν στο μένος των Περσών! Τέτοια φροντίδα για τους αλλόθρησκους υπηκόους του!

Τι να πει κανείς για τον «Έλληνα» Ιουλιανό, όπως οι Ν/Π μας τον παρουσιάζουν, που οι θυσίες του ανάγονται στους Χαλδαίους, η μαγεία κι ο Μίθρας απ' την Περσία, η μαντική από την Καρία! Τρομερή ελληνικότητα! Τόση, που ο «Έλλην» μας πίστευε πως μέσα του ξαναζούσε η ψυχή του Μ. Αλέξανδρου! (Σωκράτη, Εκκλ. Ιστ. 3,21)

Τι να πει κανείς για τον φαντασμένο πολεμοκάπηλο Ιουλιανό που απέρριπτε τις προτάσεις ειρήνης του Πέρση βασιλιά, γιατί, πεπεισμένος από έναν ανόητο παγανιστή μάντη, τον Μάξιμο, νόμιζε ότι οι κατακτήσεις του θα ήταν μεγαλύτερες κι από αυτές του Αλέξανδρου!

«Δίνοντας πίστη στις προφητείες του φιλόσοφου Μάξιμου ξεγελιόταν ότι τα κατορθώματά του όχι μόνο θα ήταν ίσα, αλλά θα ξεπερνούσαν αυτά του Αλέξανδρου του Μακεδόνα˙ έτσι, που απέρριπτε περιφρονητικά τις παρακλήσεις του Πέρση μονάρχη. Υπέθετε ακόμη, σύμφωνα με τα διδάγματα του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα για την μετεμψύχωση της ψυχής, ότι κατεχόταν από την ψυχή του Αλέξανδρου ή μάλλον ότι ο ίδιος ήταν ο Αλέξανδρος μέσα σε άλλο σώμα. Αυτές οι γελοίες φαντασίες τον ξεγέλασαν και τον έκαναν να απορρίψει τις διαπραγματεύσεις για ειρήνη που προτάθηκαν από το βασιλιά των Περσών» (Σωκράτης Γ’, 21)

«Ο Ιουλιανός ευχαριστιόταν στο χειροκρότημα του όχλου και επιθυμούσε έπαινο για τα μικρότερα πράγματα πέραν του μέτρου, κι ο πόθος για δημοτικότητα συχνά τον οδηγούσε να συναναστρέφεται ανάξιους ανθρώπους» Αμμιανός Μαρκελλίνος, (Εθνικός), XXV, 4, 18

Οι Νεο-Παγανιστές παρουσιάζουν τον Ιουλιανό ως «ήπιο» και «εστεμμένο φιλόσοφο», ωστόσο δεν μιλούν για τους διωγμούς και φόνους εναντίον των Χριστιανών που έγιναν κατά την διάρκεια της βασιλείας του –τις οποίες ο Ιουλιανός ανέχθηκε και κάποτε ενθάρρυνε-
«Στην Ασκαλών και στη Γάζα, πόλεις της Παλαιστίνης, ιερείς και παρθένες ξεκοιλιάστηκαν, οι κοιλιές τους γεμίστηκαν με κριθάρι και δόθηκαν ως φαί στα γουρούνια.» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’ 3)

«Οι κάτοικοι της Ηλιούπολης, δίπλα στο όρος Λίβανο, ξεγύμνωσαν τις παρθένες που ποτέ δεν είχαν εκτεθεί σε πλήθος, και τις εξέθεσαν σε δημόσια θέα ως αντικείμενο αξιοθέατο και ως αντικείμενο καταφρόνησης. Μετά από πολυάριθμες άλλες προσβολές, τις ξύρισαν, τις ξεκοίλιασαν, και γέμισαν τα σπλάγχνα τους με τροφή που συνήθως δίνουν στα γουρούνια˙ και μια που τα γουρούνια δε μπορούσαν να ξεχωρίσουν, αλλά είχαν ανάγκη να φάνε, ξέσχισαν επίσης κομμάτια ανθρώπινου κρέατος».(Σωζόμενος Ε’ 10)

«Στη Σεβάστεια, άνοιξαν το φέρετρο του Ιωάννη του Βαπτιστή, έκαψαν τα οστά του και οι στάχτες σκορπίστηκαν έξω» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’ 3).
«Ποιος μπορεί να πει χωρίς δάκρυα όσες διαβολικές πράξεις έγιναν στην Φοινίκη; Στην Ηλιούπολη του Λιβάνου ζούσε κάποιος διάκονος ονόματι Κύριλλος. Κατά τη βασιλεία του Κωνσταντίνου είχε σπάσει πολλά είδωλα εκεί. Τότε, άνθρωποι κακής φήμης, ενθυμούμενοι αυτά, όχι μόνο τον έσφαξαν, αλλά άνοιξαν την κοιλιά του και καταβρόχθισαν το ήπαρ του» (Θεοδώρητος Κύρου, Γ΄, 3)

Στην Γάζα οι Ευσέβιος, Νεκτάβως και Ζήνων χτυπήθηκαν άγρια από τον παγανιστικό όχλο και, παρόλο που είχαν φυλακιστεί, χωρίς καμία δίκη σύρθηκαν από αυτούς στο έδαφος ώσπου τα μέλη τους διασκορπίστηκαν.
«Οι παγανίστριες χτυπούσαν τα θύματα με βελόνες, οι παγανιστές τους έριχναν καυτό νερό. Όταν ξεσχίστηκαν οι σάρκες των μαρτύρων, οι παγανιστές συνέτριψαν τα κρανία και τα μυαλά τους χύθηκαν έξω. Έπειτα τα σώματα των Χριστιανών πετάχτηκαν σε έναν τόπο εκτός πόλης όπου πέταγαν πτώματα ζώων και ρίχτηκαν στη φωτιά. Όσα οστά δεν κάηκαν αναμίχτηκαν με στάχτες και οστά καμηλών, ώστε να μη βρεθούν.» (Σωζόμενος Ε’, 9)

«Στο Δορύστολο, φημισμένη πόλη της Θράκης, ο νικηφόρος αθλητής Αιμιλιανός ρίχτηκε στην πυρά από τον Καπιτωλίνο, κυβερνήτη της Θράκης» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’ 3)
«όταν ο αυτοκράτορας πέρασε ξανά από εκεί η Πούμπλια είπε στις άλλες να ψάλλουν το «αναστηθήτω ο Κύριος και διεσκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού». Θυμωμένος ο Ιουλιανός διέταξε να φέρουν την Πούμπλια μπροστά του˙ και, δίχως να λυπηθεί για τα γκρίζα μαλλιά της είπε κάποιον από τους συνοδούς του να γρονθοκοπήσει τα αυτιά της.» (Θεοδώρητος Κύρου, Γ’ 14)

«Τον ίδιο καιρό ο αυτοκράτορας διέγραψε την Καισάρεια την μεγάλη και πλούσια μητρόπολη της Καππαδοκίας από τον κατάλογο των πόλεων και της στέρησε ακόμη και το όνομα της Καισάρειας. Επί καιρό έβλεπε τους κατοίκους της πόλης με πολλή απέχθεια, διότι ήταν με ζήλο προσκολλημένοι στο Χριστιανισμό. Διέταξε επίσης όλοι οι ιερείς να καταταγούν στο στρατό υπό το διοικητή της επαρχίας. Διέταξε το χριστιανικό πληθυσμό να αριθμηθεί, γυναίκες και παιδιά ξεχωριστά. Απείλησε ότι η οργή του δε θα πάψει, αλλά θα επιπέσει στην πόλη μέχρι κανείς Γαλιλαίος να μην υπάρχει.» (Σωζόμενος Ε’, 4) .

Υπενθυμίζουμε πως ο Σωζόμενος είναι μία από τις πηγές που χρησιμοποιούν οι "Εθνικοί" για να κατηγορήσουν τους Χριστιανούς για την Υπατία! Μάλλον δεν τον διάβασαν ολόκληρο!
«Περνώντας από τις Κάρρες πήγε σε ένα ναό τιμώμενο από τους ασεβείς και αφού εκτέλεσε διάφορες τελετές με τους συντρόφους του, κλείδωσε και σφράγισε τις πόρτες, τοποθετώντας φρουρούς με διαταγές να μην μπει κανείς εντός του ναού προτού επιστρέψει. Όταν τα νέα του θανάτου του έφτασαν και η βασιλεία της ασέβειας αντικαταστάθηκε από αυτήν της ευσέβειας, ο ναός ανοίχθηκε, και εντός του βρέθηκε μια απόδειξη της ανθρωπιάς, της σοφίας και της ευσέβειας του τελευταίου αυτοκράτορα. Διότι βρήκαν μια γυναίκα κρεμασμένη ψηλά από τα μαλλιά της και με τα χέρια της τεντωμένα. Ο απαίσιος είχε ανοίξει τα σπλάγχνα της και, υποθέτω ότι, έμαθε από το συκώτι της την νίκη του επί των Περσών» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’, 21).

Μαρτύρησαν επί Ιουλιανού, εκτός άλλων, οι στρατιώτες Ιουβεντίνος και Μαξιμιανός (βλ. Ομιλία του Αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου γι’ αυτούς στο P. G., L, 571-77), Μακεδόνιος, Τατιανός και Θεόδουλος στη Φρυγία, Βασίλειος, ιερέας στην Άγκυρα. Ο ίδιος ο Ιουλιανός διέταξε να βασανιστούν και να θανατωθούν οι αξιωματικοί Ιουβεντίνος και Μαξίμινος επειδή σε ένα συμπόσιο εξέφρασαν τη διαφωνία τους με τις τακτικές του. (Θεοδώρητου Εκκλησιαστική Ιστορία Γ' 11 και Ιωάννης Χρυσόστομος στο P.G. 50, 571-77)
Μετά την αναχώρηση του Ιουλιανού από την Αντιόχεια για να συγκρουστεί με τους Πέρσες, βρέθηκαν στον ποταμό Ορόντη πτώματα από ανθρωποθυσίες (Γρηγ. Θεολ., PG 35, 624). Λείψανα ανθρωποθυσιών ανακαλύφθηκαν και στα ανάκτορά του μετά το θάνατό του και ανήκαν σε παιδιά και παρθένες. (Ιωαν. Χρυσ., PG 50, 555).

«Αυτά τα λένε οι Χριστιανοί» απαντούν οι Νεοπαγανιστές. Α, έτσι ε; Δηλαδή, ό,τι λένε ο Λιβάνιος κι ο Ευνάπιος και οι Εθνικοί της εποχής εκείνης είναι αληθινό και δεν υπάρχει λόγος να το αμφισβητήσουν˙ ενώ όταν μιλάνε οι Χριστιανοί, αυτοί είναι αναξιόπιστοι! Σα δε ντρεπόμαστε λέω γω! Τέτοιο παραλογισμό έχουν οι Νεοπαγανιστές. ΞΕΧΝΟΥΝ, πως για τα όσα λένε για την ΥΠΑΤΙΑ, χρησιμοποιούν ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ! Ώστε έτσι λοιπόν; Όταν τους βολεύει , οι Χριστιανικές πηγές είναι ορθές, όταν δεν τους βολεύει , όχι;;; Και αν οι Χριστιανικές πηγές δεν δίστασαν να κατηγορήσουν τον "χριστιανό" αναγνώστη Πέτρο για το φόνο τής Υπατίας, γιατί θα έλεγαν άραγε ψέματα για τα εγκλήματα τού Ιουλιανού;

Άλλα κατορθώματα τού Ιουλιανού:
«Απαγόρευσε στα παιδιά των Χριστιανών να παίρνουν μέρος στη μελέτη της ποίησης, της ρητορικής και της φιλοσοφίας» (Θεοδώρητος Κύρου Γ’, 4)

«Απαγόρευσε στα παιδιά των Χριστιανών να παρακολουθούν τα δημόσια σχολεία και να διδάσκονται τα γραπτά των Ελλήνων ποιητών και συγγραφέων» (Σωζόμενος Ε’ 18)

Θα κάνω μια εξαίρεση και θα ασχοληθώ με σένα, μόνο για να σου δείξω πώς μπορεί κάποιος να συζητήσει μαζί σου, ακολουθώντας τον περίεργο τρόπο που έχεις εσύ, να "συζητάς".

Βέβαια, για μια μοναδική φορά, επειδή δεν συμφωνώ μ’ αυτό, αλλά για να βρεθείς απέναντι απ’ αυτό που κάνεις και μόνο.

Δηλαδή σε απόψεις και γνώμες (όχι πως διατύπωσες κάτι τέτοιο, αλλά λέω), να απαντάς με κατεβατά που αντιγράφεις από συγκεκριμένες ιστοσελίδες, για να καλύψεις κενά και ματαιοδοξία και να σου λέει μπράβο, ο ευρωπαίος.

Παρ’ όλο που, όπως λες εσύ βέβαια, η ... βιβλιοθήκη σου είναι γεμάτη από... σπάνια βιβλία, (που εμείς δεν τα φανταζόμαστε, σε αντίθεση μ’ εσένα που τα φαντάζεσαι), φαίνεται ότι ούτε να τα αγγίξεις δεν μπορείς, λες κι έχεις τσακωθεί μαζί τους ή δεν... υπάρχουν.

Διάβαζε λοιπόν:

"Όταν οι Πρόγονοί μας γνώρισαν την χριστιανική σκέψη έμειναν έκπληκτοι από τις αποκρουστικές αντιλήψεις και την ανηθικότητά της. Ο Κέλσος στο «κατά χριστιανών» είναι συντριπτικός. Σήμερα στην εποχή της τεχνολογίας ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις ίδιες και απαράλλακτες δεισιδαιμονίες των ναζωραίων, ίσως διότι οι ναζωραίοι θέλουν να μας πείσουν ότι είναι οι ίδιοι και απαράλλαχτοι ναζωραίοι της ερήμου και της ακριδοφαγίας.
Με μια εκπληκτική αναίδεια και την αρωγή της δημοσιότητος του υποτελούς στο δόγμα τους ρωμέϊκου ψευδοκράτους, οι ναζωραίοι διαφημίζουν ένα νέο «θαύμα» στην προσφιλή κατηγορία της λειψανολατρίας. Κάποιος μοναχός που υποτίθεται θάφτηκε πριν 15 χρόνια, κατά την εκταφή βρέθηκε σε άφθαρτη από τον χρόνο κατάσταση!
Ως Έλληνες θρησκευτές κρίνοντες το συμβάν από αμερόληπτη επιστημονική σκοπιά δηλώνουμε ότι τα τεχνάσματα των ναζωραίων κληρικών ήταν γνωστά στους Αιγυπτίους που ταρίχευαν τους νεκρούς με χρήση ασηπτικών ουσιών, εδώ και 4.000 χρόνια! Η διατήρηση του σώματος των νεκρών με χρήση ειδικών χημικών ουσιών ήταν γνωστή και στους κομμουνιστές όταν βαλσάμωσαν το σώμα του Λένιν το «1924». Μήπως ο κομμουνιστής Λένιν και οι Αιγύπτιοι Φαραώ είναι χριστιανοί «άγιοι» επειδή τα σώματά τους έχουν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση;
Κατηγορούμε τους ναζωραίους κληρικούς για υλιστικές σκοπιμότητες με σκοπό την άντληση νέων δωρεών από τους εξαπατημένους πιστούς. Όμως θα επικεντρωθούμε στο χριστιανικό φαντασιακό, στην ναζωραϊκή σκέψη.
Θεολογικώς, ένα πτώμα είναι απλά ένα σώμα, και όχι άνθρωπος αφού μετά τον θάνατο η ψυχή του έχει αναχωρήσει. Ένα σώμα που για τις ανάγκες του βίου του κατανάλωσε από την φύση αέρα, νερό και τροφή σαφώς με τον θάνατο οφείλει να αποδώσει στην Μητέρα Γη όλα τα συστατικά για την διατήρησή της. Η αφθαρσία του σώματος αποσκοπεί σε ένα ακραίο εγωισμό. Αποτελεί άρνηση να ακολουθηθούν οι φυσικοί Nόμοι και ουσιαστικά καταλήγει στην προσωπολατρεία.
Πέραν τούτου, το γεγονός της διατηρήσεως ενός σώματος τί θα μπορούσε να διδάξει στον ήδη υλιστή ναζωραίο παρά την αναγωγή σε αξία του ίδιου του τομαριού του.
Ποιό το όφελος από ένα σώμα για τον ίδιο τον τεθνεώτα πέραν της μελλοντικής του χρήσεως; Θέλει ο εν λόγω μοναχός να το χρησιμοποιήσει στο μέλλον, ή το διατηρεί για μια μελλοντική ανάσταση νεκρών; Aν συμβαίνει το δεύτερο τότε θα έπρεπε αυτή η αφθαρσία να ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ειδάλλως η προσδοκωμένη ανάσταση θα απαρτιζόταν από μια παρέα, όχι μεγαλύτερη από μία ποδοσφαιρική ομάδα σύμφωνα με ανάλογες περιπτώσεις που κατά καιρούς οι ναζωραίοι έχουν στο παρελθόν προβάλλει τόσο πεισματικώς.
Αν συμβαίνει όμως το πρώτο, και η αφθαρσία του νεκρού σώματος είναι θαύμα, τότε μια επιστροφή στην ζωή έστω και περιοδικώς όπως ο γνωστός πρίγκιπας Βλάντιτς των Καρπαθίων ο γνωστός μας Δράκουλας από το πατρώνυμο της οικογένειας του, θα ήταν ένα ακόμα μεγαλύτερο θαύμα.
Ο συνδυασμός των δύο αυτών χριστιανικών αντιλήψεων, αυτό της αφθαρσίας ενός νεκρού σώματος και του δόγματος της νεκραναστάσεως, δεν επιβεβαιώνει παρά μόνο ότι τα γνωστά αμερικάνικα έργα με τα ζόμπι, που οι ναζωραίοι παράγουν συνεχώς, είναι το χριστιανικό προσδοκώμενο! Ακόμη περισσότερο ο δράκουλας των Καρπαθίων αποτελεί το πρότυπο του «αγίου» για την σκέψη των ναζωραίων.
Ρωτάμε λοιπόν ευθέως τους ναζωραίους κληρικούς σε αυτόν τον Ιερό Τόπο των Αθανάτων Θεών, μήπως προσπαθούνε να πείσουν τους πιστούς των να λατρεύουν δράκουλες «αγίους» που θα βγαίνουν την νύχτα να καταδιώκουν απίστους;
Αν αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της χριστιανικής «αγάπης», τότε γιατί δεν παραδέχονται δημοσίως ότι το Ον που λατρεύουν είναι ο σατανάς ενώ τα προβαλλόμενα πρόσωπα δεν είναι παρά οι κομπάρσοι στην σκευωρία των;
Μήπως τελικά θα μας αναγκάσουν να προμηθευτούμε ασημένιες σφαίρες, σκόρδα και σφήνες αν δεν προσχωρήσουμε στην πίστη του ελλαδικού δράκουλα;"

Όπως βλέπεις υπάρχουν ιστοσελίδες για όλα τα γούστα, έχεις δει κανένα να κρέμεται απ' αυτές και ν' αντιγράφει κατεβατά για να το παίξει "γνώστης", όπως εσύ;

Θέλεις να σου γράψω και την απάντηση απ' τον "απολογητή";

Αυτό εσύ το θεωρείς συζήτηση επί της ουσίας.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

quote:

---

trexagireve
«Ηγανάκτησε γαρ κατ’ αυτού ότι ελοιδώρει αυτόν…»
Φίλε Sesostris και γ…ώ τα ελληνικά σου!!!
Το ελοιδώρει αυτόν μεταφράζεται σε "επήγε και τον σκυλόβρισε;"
Φίλε μου γράψε κανένα βιβλίο έχεις πολύ φαντασία…

---

Αν τώρα στα χριστιανικά λεξικά υπάρχει και άλλη εξήγηση της λέξεως , είμαι πρόθυμος να την μάθω κι' εγω .

quote:

---

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr