Μελκάρτ = «Κύριος της Πόλης» από τις λέξεις Μελέκ που σημαίνει κύριος-άρχοντας-βασιλιάς και από τη λέξη καρτ που σημαίνει πόλη (όπως λέμε Καρχηδόνα που ήταν αποικία της Τύρου)
Ο Μελκάρτ υπήρξε ο κυρίαρχος θεός της Σιδώνας και κυρίως της επονομαζόμενης και «θυγατέρας της», Τύρου.
Η λατρεία του περιελάμβανε ανθρωποθυσίες. Αν και συχνά συγχέεται με τον Βα’αλ και τις θυσίες παιδιών που γίνονταν σε αυτόν, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πιθανόν. Αντίθετα στον Μελκάρτ θυσιάζονταν περαστικοί ξένοι, με τελετουργίες του τύπου «βασιλιάς της μιας μέρας» σαν αυτές που περιγράφει ο Φρέιζερ στον Χρυσό Κλώνο του. Στους ελληνικούς μύθους αυτό πέρασε σαν αποτρόπαια πράξη μέσα από το μύθο του Προκρούστη ο οποίος σκότωνε ξένους στην Κόρινθο, στα λημέρια του Μελικέρτη δηλαδή.

Δυστυχώς η επιβεβαίωση της ταύτισης του Μελκάρτ με τον Ηρακλή-Μελικέρτη, έρχεται μέσα από ένα από τα πιο μελανά σημεία της ελληνικής ιστορίας, την πολιορκία της Τύρου.
Τον Ιανουάριο του 332 π.Χ. ο Αλέξανδρος πολιόρκησε την πόλη της Τύρου την πιο οχυρωμένη και απόρθητη πόλη του τότε κόσμου. Μετά από 7 μήνες πολύνεκρων μαχών τον Ιούλιο η πόλη έπεσε στα χέρια των μακεδόνων. Εξοργισμένοι γιατί οι Τύριοι είχαν πετάξει τους αιχμάλωτους μακεδόνες από τα τείχη, επιδόθηκαν σε γενικευμένη σφαγή. Στη διάρκειά της 8000 σφάγηκαν, 30000 πουλήθηκαν σαν σκλάβοι ενώ 2000 πολεμιστές της σταυρώθηκαν με καρφιά κατά μήκος της παραλίας και αφέθηκαν να σαπίσουν στον ήλιο.
Οι μόνοι που γλίτωσαν ήταν αυτοί που κατέφυγαν ως ικέτες στο ναό του Μελκάρτ τον οποίο οι Μακεδόνες τον σεβάστηκαν. Ο σεβασμός τους αυτός οφειλόταν στο ότι ο Ηρακλής-Μελικέρτης τιμόταν ιδιαίτερα από τους Μακεδόνες σε μια γιορτή τους ονόματι «έγερσις» που γινόταν κατά το μήνα Περίτιο (τέλος Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου). Το όνομα ίσως έχει σχέση με την αναγέννηση της φύσης, αλλά δεν έχω περισσότερα στοιχεία για αυτό.

Ένα από τα σημαντικά στοιχεία είναι ότι το νόμισμα με τον Ηρακλή-Μελικέρτη από τη μία πλευρά και τον αετό των Σελευκιδών από την άλλη, υπήρξε η λίρα της εποχής. Ειδικά ο αργυρός σίκλος που ισοδυναμούσε με 4 αττικές δραχμές, ήταν σε κυκλοφορία τουλάχιστον μέχρι τα χρόνια του Ιησού.
Υπάρχει και μια θεωρία που ταυτίζει τις τεράστιες στήλες του ναού του Ηρακλή-Μελικέρτη με τις «στήλες του Ηρακλέως» , αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Με όλα αυτά, ο Μελκάρτ θεωρήθηκε σαν εχθρική θεότητα για πολλούς, και η βίβλος μέσα από το φθόνο της για την πόλη της Τύρου φτάνει να ταυτίσει στο Ιεζεκιήλ ΚΗ, τον βασιλιά-Ιερέα της Τύρου με τον Εωσφόρο.

Νόμισμα με τη μορφή του Ηρακλή-Μελικέρτη

Και το νόμισμα που ανέφερα προηγουμένως (μισό σέκελ=σίκλος). Η ελληνικότητα των επιγραφών της Τύρου είναι αυτό που καταντά την σφαγή ακόμη πιο θλιβερή.

και το άγαλμά του. Δεν μοιάζει και τόσο ανατολίτης, ε;

Αρκετά όμως είπαμε, και η νέα τροπή που δίνει η ostria μοιάζει αρκετά ενδιαφέρουσα…

"Ο Πάρθολων ή Πάρθολον (Partholon), Έλληνας στην καταγωγή, θεωρείται ο πρώτος άνθρωπος που κατοίκησε την Ιρλανδία μετά τους θεούς, φθάνοντας εκεί μαζί με τη γυναίκα του Ντάλνα (Dealgnaid) και 24 άλλα ανδρόγυνα. Εικάζεται ότι έφτασαν εκεί μέσω της Ιβηρικής Χερσονήσου από περιοχές του τότε ελλαδικού χώρου, μια θεωρία που υποστήριξε και ώς ένα βαθμό τεκμηρίωσε ο Robert Graves. Η αποίκηση αυτή χρονολογείται περί το 1500 πΧ και λέγεται ότι η βασιλεία των Παρθολόνιων διήρκησε 300 χρόνια. Μυστήριο αποτελεί το πώς χάθηκαν αυτοί οι άνθρωποι: σύμφωνα με τους σχετικούς μύθους αποδεκατίστηκαν μέσα σε μία μόλις εβδομάδα από μία άγνωστη μέχρι σήμερα επιδημία. Μόνο ένας από αυτούς επέζησε και διαφύλαξε την ιστορία της φυλής του.

Τον Πάρθολων και τους απογόνους του ακολούθησε μια φυλή γιγάντων οι Φόμορς (Fomors). Έπειτα ήρθαν οι Νεμέδιοι (Nemeds) και στη συνέχεια οι Φερ Μπολς (Fir Bolgs) που θεωρούνται αμιγείς Κέλτες. Τους τελευταίους εκτόπισαν οι διάσημοι Τούουθα ντε Ντάανανν (Tuatha de Danann) οι οποίοι εικάζεται ότι συνδέονται με τους Μιλήσιους που κατέφθασαν στην Ιρλανδία από τη Μίλητο της Μ.Ασίας. Άλλοι, λόγω του Danann τους συνδέουν με τους Δαναούς.

Το πιο ενδιαφέρον για μένα κομμάτι δεν είναι τόσο ότι κάποιος Έλληνας εποίκησε την Ιρλανδία (έχουμε άλλωστε στην αρχαιότητα πολλές αναφορές για τη σχέση μεταξύ της Ελλάδας και χωρών της υπερβορείας), αλλά τα υπόλοιπα συναφή στοιχεία, όπως:

1. Η ομοιότητα των νεολιθικών ιρλανδικών τύμβων με τους μινωικούς και τους μυκηναϊκούς.

2. Η ομοιότητα της ιρλανδικής παραδοσιακής μουσικής με την κρητική και ακόμη η πεποίθηση πολλών Ιρλανδών ότι οι Έλληνες είναι αδερφοί τους. Στο ανενεργό (πλέον) φόρουμ του Esoterica που προανέφερα έχουν παραθέσει ψηφιακές μουσικές ιρλανδικές και κρητικές όπου είναι αδύνατο να ξεχωρίσει κανείς τη διαφορά!

3. Η σχετική ονοματολογία. Κατά κάποιους το Πάρθολων ετυμολογείται από το Βαρ Πτολεμαίος (το οποίο παρεφθάρη μετέπειτα σε Βαρθολομαίος), δηλ. γιος του Πτολεμαίου. Κατά άλλους η κατάληξη "-όλων" συνδέεται με το αρχαιοελληνικό ρήμα όλλυμι=καταστρέφω, δηλ. το όνομα είναι δηλωτικό πολεμικού χαρακτήρα. Σε πιο ελεύθερη απόδοση, το "Παρθολων" δεν θυμίζει το "Παρθενων";

4. Άλλες λέξεις που σώζονται στην κελτική παράδοση (βλ. το Leadhar Cadhala) από την εποχή του Πάρθολων: duora (= (κυριολεκτικά) πόρτα αλλά και (συνειρμικά) Δωριείς;), deucanos (=προφητεία, αλλά και δεκανός;), dexouitenia (=νότια φωτιά αλλά προφανώς και δεξιοτεχνία). Η γυναίκα λεγόταν menijo. Δεν θυμίζει μίνωα κ.τ.ό.;

Και, όπως λέει και η Varda, αν το ON EIRE θυμίζει έντονα τη λέξη όνειρα, τι να πει κανείς για το IRE (IER) LAND = ιερή γη ή το SCOT - LAND = σκοτεινή γη; ***Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, αυτά τα τελευταία τα αντέγραψα από τις προσωπικές μου σημειώσεις από το προαναφερθέν φόρουμ...***

Στο ίδιο φόρουμ υποστηρίζεται ότι το όνομα 'Αρθουρ είναι παραφθορά της ελληνικής λέξης Άρκτος, ότι η στρογγυλή τράπεζα είναι μια αλληγορία της κυκλικής κίνησης της άρκτου στον ουρανό."

Ο χαρακτηρισμός "ιερό του ομφαλού" που συνέχισε να χρησιμοποιείται για τον λευκό τύμβο των Δελφών, αιώνες μετά από τότε που οι άνθρωποι του Απόλλωνα σκότωσαν τον μαντικό πύθωνα, ενσάρκωση του νεκρού κάτοικου του τάφου, ερμηνευόταν εσφαλμένα πως το ιερό λεγόταν έτσι επειδή βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της Ελλάδας, όπως ο ομφαλός βρίσκεται στο κέντρο της κοιλιάς, ή όπως το εξόγκωμα του ομφαλού στο κέντρο της ασπίδας. Και η εξήγηση αυτή γινόταν αποδεκτή παρόλο που οι Δελφοί δεν βρίσκονται ακριβώς στο κέντρο της Ελλάδας, ενώ τουλάχιστον δύο ή τρία ακόμα ιερά του ομφαλού ήσαν γνωστά σε άλλα σημεία της χώρας.

Οι μυκηναϊκοί τάφοι των ηρώων κατασκευάζονταν από πέτρες σε σχήμα κυψέλης και ίσως ονομάζονταν "ιερά του ομφαλού" γιατί περιείχαν όχι μόνον το οστούν της κάτω σιαγώνας και τα γεννητικά όργανα του ήρωα, αλλά και τον ομφάλιο λώρο του, ορατή ανάμνηση της γέννησής του από γυναίκα, και κατά συνέπεια υπηρέτη της Θεάς Σελήνης.

Ο πιο γνωστός θρυλικός σύνδεσμος ανάμεσα στην Ελλάδα της ηρωικής εποχής και την Αφρική είναι η ιστορία των "Γιων του Αίγυπτου" που παντρεύτηκαν βίαια τις "θυγατέρες του Δαναού" ή ίσως "της Δανάης". Και φαίνεται πως αυτοί ακριβώς οι "Γιοι του Αιγύπτου" δηλ. οι κάτοικοι του Νείλου έφεραν μαζί στην Ελλάδα τα κυψελόμορφα ιερά."

Πίσω στο μητριαρχικό ζήτημα και τη λατρεία της Μεγάλης Θεάς δηλαδή φίλοι μου...

Μυθολογικός λαός. Σύμφωνα με την αρχαιοελληνική παράδοση, κατοικούσαν στον απώτατο Βορρά (εξ ου και το όνομά τους), όπου ο ήλιος ανέτειλε και έδυε μόνο μια φορά τον χρόνο, πεποίθηση που ίσως οφειλόταν σε συγκεχυμένες πληροφορίες για τη μακροαρκτική χειμερινή νύχτα. Οι ίδιοι μύθοι ανέφεραν ότι οι Υ. είχαν άφθονους καρπούς που ωρίμαζαν γρήγορα, ζούσαν σε τέλεια αρμονία χωρίς εσωτερικές διενέξεις ή έριδες, με μόνο πρόβλημα τον συνεχή πόλεμο με τους γρύπες που ήθελαν να κλέψουν τον χρυσό τους, και έφταναν σε ηλικία μέχρι και 1.000 χρόνων. Μερικοί μάλιστα που δεν ήθελαν να ζήσουν τόσο πολύ αυτοκτονούσαν, πέφτοντας από έναν ιερό βράχο στη θάλασσα.

Ο μύθος των Υ. συνδεόταν με τη λατρεία του θεού του φωτός, του Απόλλωνα, που υποτίθεται πως επισκεπτόταν τους Υ. στη διάρκεια του σκοτεινού χειμώνα, επάνω σε ένα άρμα που έσερναν κύκνοι, γιατί τους θεωρούσε ιερείς του, και επέστρεφε στους Δελφούς το καλοκαίρι. Στη Δήλο μάλιστα, υπήρχε παράδοση ότι σε παλαιότερες εποχές οι Υ. συνήθιζαν να στέλνουν κάθε χρόνο στο νησί ως προσφορά τους καλύτερους καρπούς τους.

Τα ομηρικά έπη αγνοούν τους Υ., ο ηρόδοτος όμως στην "Ιστορία" τους αναφέρει ως υπαρκτό λαό - αν και εκφράζει αρκετές αμφιβολίες. (...) Από τους υπόλοιπους αρχαίους συγγραφείς τους ανέφερε και ο Ησίοδος, ενώ λόγος γι' αυτούς γινόταν και στο έργο "Επίγονοι". Το έργο αποδίδεται από ορισμένους στον Όμηρο, αν και ο σχολιατής του Αριστοφάνη πιτσεύει πως γράφτηκε από τον Κολοφώνιο Αντίμαχο.

Αν βρω και τίποτε άλλο, θα το παραθέσω.

Καληνύχτα.
Unseen

quote:

---

Το τι ψάχνω εγώ για την ώρα είναι το εξής:

Επίσης ποιά σχέση μπορεί να υπάρχει (αν υπάρχει) ανάμεσα στο σύστημα μαντείας μέσω των ρούνων και στην Ελληνική Απολλώνεια μαντεία (εδώ μπορούμε να κάνουμε πάλι και τον συσχετισμό με τις μέλισσες).

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

Καλή μου Unseen. πράγματι φαίνονται αρκετές ομοιότητες ανάμεσα στους αρχαίους Έλληνες και τους Ιρλανδούς μέσα από τα όσα αναφέρεις.
Νομίζω πάντως πως έως και σήμερα ο Ιρλανδικός λαός είναι αρκετά φιλικός και θετικά διακείμενος προς την Ελλάδα, σωστά?

quote:

---

Και μιάς και το έφερε η κουβέντα, ρίξτε μία ματιά στην αναπαράσταση του Οντίν (τα πουλιά στους ώμους τι σας λένε;)
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Odin.jpg

---

Επειδή έχει και το ένα μάτι κλειστό, μου θυμίζει πειρατή!
Σοβαρά τώρα, τα πουλιά δε μοιάζουν με αετούς ώστε να μας θυμίσουν τον Δία.
Παρόλο που ο Οντίν έχει αρκετές ομοιότητες με τον δικό μας Δία...
Βλέποντας τα πουλιά, είναι καφέ με χρυσές φτερούγες.
Λες να πάμε προς Συμφαλίδες πάλι?
Χεχε!
Δεν ξέρω, καλή μου, εγώ αρχίζω να μπερδεύομαι λίγο!

In anticipation of my resurrection...

Ένα κομμάτι κατοικήθηκε από «ίβηρες», ένα άλλο από τους «καθαρούς κέλτες» με προέλευση τη γαλλία και ένα άλλο από τη μεσόγειο, τα βαλκάνια και τη βόρεια ελλάδα.

Ο Πάρθολων (και η φυλή που ωνομάστηκε έτσι απ’ αυτόν) ήρθε απ’ την Ελλάδα και στην εποχή του έγινε ο κατακλυσμός που αναφέρεται σε όλες τις μυθολογίες.
Πιθανόν, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα να πήγε κατά κει.

Ο Νέμεντ και οι Νεμεσιανοί ( Nebed, Nemesians) ήρθαν απ’ τη Σκυθία. Τους έλεγαν και λιμνοκαθαριστές ή κάτι τέτοιο γιατί κατέστρεφαν τις λίμνες (ίσως τις αποξήραναν για να καλλιεργήσουν, θυμίζει μινύες λίγο ε;).
Μετά από περιπλάνηση σε Ελλάδα (όπου έγιναν σκλάβοι των ντόπιων), σε βαλκάνια και σε ιβηρική, μερικοί έφτασαν στην Ιρλανδία.
Ένα κομμάτι απ’ αυτούς έφτιαξε την πρώτη οργανωμένη κοινωνία με νόμους.
Στην εποχή τους (λέει ο μύθος) τα δένδρα από κωνοφόρα έγιναν φυλλοβόλα (κάποια κλιματική αλλαγή;).

Οι Τουάθα ντε Νταν ή Ντανάν (Tuatha de Danann) ο λαός της θεάς Νταν ή Ντανού, (Dan, Danu) ήρθαν την εποχή του χαλκού, δεν έμοιαζαν στα χαρακτηριστικά με τους ιβηρόμορφους προηγούμενους, είχαν ίσια μακριά μαλλιά κλπ.
Σχετίζονται με τους λαούς που έδωσαν το όνομά τους στους ποταμούς Ντον και Δούναβη (Don, Danube) αλλά και τους Δαναούς (που κι αυτοί από κει κατέβηκαν).
Οι ικανότητές τους στη μεταλλουργία τους έδωσαν «μαγικές» ιδιότητες και εύκολα νίκησαν τους προηγούμενους κατοίκους.
Από αυτούς προέρχονται οι Δρυϊδηδες με τις μαγικές ικανότητες.
Στην εποχή τους χτίστηκαν τα μεγαλιθικά μνημεία του νησιού (π.χ. Νιούγκρέιτζ).

Οι Φομοριανοί (Fomorians) υπήρχαν απ’ την εποχή του Πάρθολον, μέχρι να τους φάει το μαύρο σκοτάδι και οι Danann με τα εξελιγμένα όπλα τους.
Είναι οι σκοτεινοί και κακοί της υπόθεσης, σχετικοί με τη νύχτα και το θάνατο και οι άλλοι τους περιγράφουν μερικές φορές σαν κύκλωπες (με ένα μάτι), η σαν μονόχειρες, κάτι σαν τέρατα δηλαδή, προφανώς λόγω απέχθειας.
Πιθανόν να ήταν φοίνικες ταξιδευτές – πειρατές, ένας απ’ τους αρχηγούς τους λεγόταν Μπαλώρ (Balor), που φέρνει σε Βάαλ.

Οι Μιλεσιανοί τώρα (Milesians), ήρθαν την εποχή του σιδήρου, με καλύτερα όπλα κι έτσι κατατρόπωσαν τους Ντανάν εύκολα αλλά δεν τους εξαφάνισαν.
Υπολογίζεται ότι ήρθαν την εποχή που στη μεσόγειο γινόταν της κακομοίρας με την έκρηξη της Θήρας, την πτώση των φαραώ, τις επιδρομές των «λαών της θάλασσας», την πτώση των μυκηναίων κλπ.

Τα περισσότερα απ’ τα παραπάνω περιέχονται στη «βίβλο» των ιρλανδών, το «the cattle raid of cooley” αρχαίο ιρλανδικό έπος σαν την ιλιάδα ας πούμε και το «Lebor Gabala» ή αλλοιώς “the book of invasions” που γράφτηκε το μεσαίωνα.

Eίναι τόσα πολλά και ενδιαφέροντα τα σχετικά με τους ιρλανδούς και τη μυθολογία τους που μπορούμε να γράφουμε για χρόνια.
Είναι προφανές ότι δεν έχουν καμμία σχέση με τους ξενέρωτους άγγλους ούτε και με τους βίκιγκς.
Είναι μοναδικοί.

Eνδιαφέρον έχει να διαβάσει κανείς μετά από αυτά με άλλο μάτι την «Οδύσσεια» του Τζέιμς Τσόις, παίρνει άλλη τροπή.

Σχετικά με τον Μελκάρτ μας κάλυψε όλους νομίζω ο Οκτινόμος, εγώ δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω για την ώρα.

quote:

---

Δυστυχώς η επιβεβαίωση της ταύτισης του Μελκάρτ με τον Ηρακλή-Μελικέρτη, έρχεται μέσα από ένα από τα πιο μελανά σημεία της ελληνικής ιστορίας, την πολιορκία της Τύρου.

---

Τον Πάρθολων τον είχα συναντήσει για πρώτη φορά σε μια ιστορία τρόμου που είχα διαβάσει παλιά σε ελληνική μετάφραση και είχε να κάνει με την Ιρλανδία. Δεν θυμάμαι συγγραφέα για την ώρα, ένας από τους Λαβκραφικούς ήταν πάντως. Έκτοτε δεν ασχολήθηκα με αυτόν μέχρι που τώρα, μετά από τόσα χρόνια, τον ξαναβλέπω μπροστά μου!
Καιρός λοιπόν να το ψάξω περισσότερο.

H αναφορά σε κοινά πολιτισμικά στοιχεία είναι όντως πολύ χρήσιμη αν προσπαθήσουμε να στηρίξουμε μια άποψη που θα έχει να κάνει με την μεταφορά στοιχείων από την Ελλάδα προς τον βορά.

quote:

---

Οι μυκηναϊκοί τάφοι των ηρώων κατασκευάζονταν από πέτρες σε σχήμα κυψέλης και ίσως ονομάζονταν "ιερά του ομφαλού" γιατί περιείχαν όχι μόνον το οστούν της κάτω σιαγώνας και τα γεννητικά όργανα του ήρωα, αλλά και τον ομφάλιο λώρο του, ορατή ανάμνηση της γέννησής του από γυναίκα, και κατά συνέπεια υπηρέτη της Θεάς Σελήνης.

---

Κοιτάω λοιπόν κάποια πράγματα για τον Πάρθολων.

Λαμόγιο

quote:

---

Ο Πάρθολων (και η φυλή που ωνομάστηκε έτσι απ’ αυτόν) ήρθε απ’ την Ελλάδα και στην εποχή του έγινε ο κατακλυσμός που αναφέρεται σε όλες τις μυθολογίες.
Πιθανόν, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα να πήγε κατά κει

---

Eίσοδος του Θόλου του Ατρέα

Εσωτερικό του Νewgrange

Εσωτερικό του τάφου του Ατρέα

quote:

---

Η γενεολογία του, σύμφωνα με το Lebor Gabála Érenn (που σημαίνει το Βιβλίο των εισβολών είναι η εξής: Ο Πάρθολον ήταν ο γιος του Sera, που ήταν γιος του του Sru, που καταγόταν από τον Magog, που ήταν γιος του Japheth που ήταν γιος του Νώα.

---

Τι λες καλέ μου φίλε; Ο Ιάφεθ ήταν ένας από τους τρεις γιους του βιβλικού Νώε (οι άλλοι δύο ήταν ο Σημ και ο Χαμ, καλά βρε δεν λύνεις σταυρόλεξα; ). Κάτι περίεργο γίνεται εδώ...

Φίλοι μου θα απουσιάσω για λίγες μέρες, εύχομαι καλή συνέχεια στη συζήτηση.

CU
Unseen

***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****

"Ποιοι είναι οι Γωγ και Μαγώγ; Μια κατά γράμμα απάντηση αποκαλύπτει ειρωνεία της Ιστορίας. Πράγματι, με την ονομασία αυτή συμβατικώς νοούνται οι λαοί της κεντρασιατικής στέπας, φύλα τουρανικά δηλαδή, η μεταγενέστερη ένταξη των οποίων στον κόσμο του Ισλάμ προσέδωσε ισχύ σε αυτό το τελευταίο και είχε τελικά ως αποτέλεσμα την κατάλυση του ελληνικού μεσαιωνικού Κράτους. Είναι πολύ αμφίβολο όμως κατά πόσον στο Κοράνι εκλαμβάνονται κυριολεκτικώς οι εν λόγω Γωγ και Μαγώγ μάλλον μεταφορικώς αναφέρονται και πρέπει να νοηθούν ως οι δυνάμεις, γενικώς, της βίας, της αναταραχής και της καταστροφής. Με λίγα λόγια, ο Αλέξανδρος έδιωξε από τον κόσμο το χάος και σχημάτισε οικουμένη έτοιμη να στραφεί στη λατρεία του Μοναδικού Θεού."

Ο Μαγώγ αναφέρεται στον Ιεζεκιήλ στο λη' κεφάλαιο, 2 εδάφιο ως λαός, όπως παραπάνω, αλλά και ως πρόσωπο στη γενεαλογία που περιλαμβάνεται στην Παλαιά Διαθήκη.

Όπως είπα και πριν, κάτι περίεργο γίνεται εδώ.

Σας χαιρετώ
Unseen

Οι ομοιότητες μεταξύ των ταφικών μνημείων του Newgrange και του Ατρέα (νομίζω τον είχα επισκεφθεί γύρω στα 9 ή 10) είναι σημαντικές.
Αυτό που πρόσεξα αρκετά είναι οι σπείρες που φαίνονται μπροστά από την είσοδο του μνημείου στο Newgrange.
Σας φέρνει κανέναν συνειρμό?

Υ.Γ. Καλή μου Unseen, με το καλό να μας επιστρέψεις!

In anticipation of my resurrection...

Οι βορειοευρωπαϊκές παραδόσεις διασώζουν τις αντιλήψεις των κατοίκων της, ότι έλκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Έλληνες. Τα ιρλανδικά κείμενα "Lebor Gabola Eren" (Βιβλίο Εισβολών στην Ιρλανδία), "Leborna Huidres" (Βιβλίο του Ντύν Κάου), το βιβλίο του Λένστερ κ.λπ. - τα όποια διεσώθησαν σε χειρόγραφα του 11ου αι. μ.Χ. - αναφέρουν ότι στην Ιρλανδία έφθασαν πρώτα κάτοικοι του Αιγαίου με αρχηγό τον Παρθολώνα, εν συνεχεία αποίκισαν το νησί Δαναοί (εξ ου και οι σύγχρονοι Δανοί) και τέλος οι Μιλήσιοι. Ο διάσημος ιστορικός W. Durant στην "Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού" (τόμ. Δ, σελ. 103) γράφει: "Οι Ιρλανδοί πιστεύουν, και δεν έχουμε καμμιά πρόθεσιν να τους αντικρούσωμε, ότι η νήσος των κατοικείτο κατ' αρχάς από Έλληνας και Σκύθας 1000 ίσως και περισσότερα έτη π.Χ.".

*******
Στον εποικισμό της Ιρλανδίας από τον Παρθολώνα αναφέρεται ο Τζιράλυτους ντε Μπαρ (1147-1223 μ.Χ.), ο οποίος στο βιβλίο του "Ιστορία και Τοπογραφία της Ιρλανδίας" διέσωσε αρχαίες ιρλανδικές παραδόσεις. Γράφει σχετικά: "Σro τριακοστό έτος μετά τον κατακλυσμό ο Παρθολών ήλθε στις ακτές της Ιρλανδίας... Ο Παρθολών, οι γιοι του και οι απόγονοί τους ήσαν τυχεροί όχι μόνο στα υλικά τους επιτεύγματα αλλά και στην αύξηση της φυλής τους". Μετά την εγκατάστασή τους, "ο βασιλεύς των Ελλήνων", όπως αναφέρεται σε ορισμένους κώδικες του χειρογράφου των "Εισβολών", τους έστειλε δώρα. Συνεπώς η άφιξη των Ελλήνων στην Β. Ευρώπη δεν έγινε τυχαία, αλλά υπήρχε στενή επαφή των Ελλήνων αποίκων της Ιρλανδίας με την μητροπολιτική Ελλάδα.

*******
Ο Όγκυ Ο' Κάρρυ στο βιβλίο του "Ήθη και έθιμα των αρχαίων Ιρλανδών" (έκδ. 1873, Δουβλίνο) γράφει: "Οι πιο αρχαίοι συγγραφείς μας κατέγραψαν, ότι ο Παρθολώνας ήλθε στην Ιρλανδία μετά τον κατακλυσμό. Λέγεται ότι ξεκίνησε από την Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα, με μια μικρή ομάδα ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους ήταν τρεις Δρυίδες ονομαζόμενοι Φίος, Αίολος και Φομόρης, δηλαδή, αν θελήσουμε να ψάξουμε την ετυμολογική σημασία των λέξεων, Νόηση, Γνώση και Έρευνα". Μετάδωσαν δηλαδή την γνώση και την σοφία οι Έλληνες στην Β. Ευρώπη. Κάτοχοι αυτής της σοφίας ήσαν οι Δρυΐδες, Έλληνες μύστες πού κατείχαν μυστικές κάποιες γνώσεις, όπως οι ιερείς των Δελφών και της Ελευσίνας. Το όνομα των Δρυίδων είναι ελληνικό. To Druid ετυμολογείται από την ελληνική λέξη Δρυς και την κατάληξη -ίδης, πού σημαίνει γιος (πρβλ. Λεωνίδης = ο γιος του Λέοντος). Συνεπώς Druid σημαίνει τέκνο της Δρυός.

********
Οι Έλληνες πολύ αργότερα ξαναεποίκησαν την Ιρλανδία. Στο βιβλίο "Αρχαίες Ιρλανδικές Ιστορίες", πού εξεδόθη για πρώτη φορά το 1936 στο Δουβλίνο, αναφέρεται ότι "οι Δαναοί ήλθαν με ένα μεγάλο στόλο στην Ιρλανδία". O R. Graves αναφέρει ότι "κατά την αρχαιολογικώς αποδεκτή ιρλανδική παράδοση του Βιβλίου των Εισβολών οι Τουάθα ντε Ντανάαν οδηγήθηκαν προς τα βόρεια από την Ελλάδα... Τελικά κατέκτησαν την Ιρλανδία μέσω Δανίας -την οποία ονομάτισαν με το όνομά τους, "Βασίλειο των Ντανάαν"- και Βόρειας Βρετανίας...Οι πενήντα Δαναΐδες εμφανίζονται και στην ιστορία της πρώιμης Βρετανίας" ("Λευκή Θεά", σελ. 60,81).

Το βιβλίο του Λένστερ, πού σώθηκε σε χειρόγραφο του 11ου αι., περιγράφει την τρίτη εισβολή των Ελλήνων στην Ιρλανδία: "Ήταν Πέμπτη, Πρωτομαγιά και 17η μέρα του φεγγαριού, όταν οι Μιλήσιοι έφθασαν στην Ιρλανδία". Ο R. Graves παραδέχεται ότι "οι Μιλήσιοι του ιρλανδικού μύθου λέγεται ότι έλκουν την καταγωγή τους από την Ελλάδα των αρχών της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. ... Οι Μιλήσιοι του ελληνικού μύθου ισχυρίζονταν ότι ήταν απόγονοι του Μιλήτου, γιου του Απόλλωνα, ο οποίος μετοίκησε από την Κρήτη στην Καρία τα πανάρχαια χρόνια, όπου οικοδόμησε την πόλη της Μιλήτου. Ομώνυμη πόλη υπήρχε και στην Κρήτη. Οι Ιρλανδοί Μιλήσιοι έλεγαν ότι και εκείνοι είχαν περάσει από την Κρήτη και από εκεί είχαν διαπεραιωθή στην Συρία, απ' όπου μέσω Καρήνης της Μικράς Ασίας έφθασαν στη Γαιτουλία της Βόρειας Αφρικής, στο λιμάνι Μπαέλο κοντά στα Γάδειρα και στο Βιργάντιο (σήμερα Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα) στην βορειοδυτική Ισπανία. Μεταξύ των προπατόρων τους συγκαταλέγονταν ο Γκάντελ -θεότητα ίσως του πόταμου Γαδύλου που εκβάλλει στις νότιες ακτές της Μαύρης θάλασσας πλάι στην Τραπεζούντα-, "ο Νηολούς του Άργους", ο Κέκρωψ των Αθηνών και η Σκότα, θυγατέρα του βασιλιά της Αιγύπτου...Η Σκότα, η οποία στους ιρλανδικούς μύθους συγχέεται με τον προπάτορα των Κοττίων, προφανώς είναι η Σκοτία, η "σκοτεινή", πασίγνωστη ελληνική επωνυμία της θάλασσας-θεάς της Κύπρου" ("Λευκή Θεά", σελ. 165-166). Το ότι οι Μιλήσιοι ήσαν Έλληνες αποδεικνύεται από τα ονόματά τους -που αναφέρονται στις Ιρλανδικές παραδόσεις- τα οποία είναι ελληνικά (Αμεργίνος, Ίθος, Φίαλη, πού σημαίνει σεμνή κ.λπ.). Επίσης το "Βιβλίο των Εισβολών" αποδίδει σε έναν ήρωα των αποίκων, τον Αμεργίνο, ποίημα, που μοιάζει με την Θεογονία του Ησιόδου, όπως παραδέχεται ο Ντ' Αρμπουά Ζιμπενβίγ στο βιβλίο του "Ιρλανδικός Μυθολογικός κύκλος". Παρουσίαση, ανάλυση και συσχετισμό του ποιήματος αυτού με την ελληνική μυθολογία επιχειρεί ο R. Graves στο δωδέκατο κεφάλαιο του προαναφερθέντος βιβλίου του.

quote:

---

Μετάδωσαν δηλαδή την γνώση και την σοφία οι Έλληνες στην Β. Ευρώπη. Κάτοχοι αυτής της σοφίας ήσαν οι Δρυΐδες, Έλληνες μύστες πού κατείχαν μυστικές κάποιες γνώσεις, όπως οι ιερείς των Δελφών και της Ελευσίνας. Το όνομα των Δρυίδων είναι ελληνικό. To Druid ετυμολογείται από την ελληνική λέξη Δρυς και την κατάληξη -ίδης, πού σημαίνει γιος (πρβλ. Λεωνίδης = ο γιος του Λέοντος). Συνεπώς Druid σημαίνει τέκνο της Δρυός.

---

Αυτό που μου έκανε εντύπωση σ' αυτή την πηγή που παρέθεσες πάντως, είναι το:

quote:

---

Related symbols are the cross and the fylfot, or four-legged swastika.

---

Σχετικά με τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που παρέθεσε η Ostria, προσπάθησα να βρω κάποια πράγματα για τη Λευκή Θεά, την Σκοτία κτλ αλλά δυστυχώς δεν βρήκα τίποτα.
Τα μόνα που βρήκα είναι για την Σκωτία.
Χμμμ...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Tώρα μπορούμε να κάνουμε κάποιους συσχετισμούς με τον ρόλο της Δρυός στην μαντεία και ιδιαίτερα με τον ρόλο της ως ιερό δέντρο στην Δωδώνη.

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

quote:

---

Σχετικά με τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που παρέθεσε η Ostria, προσπάθησα να βρω κάποια πράγματα για τη Λευκή Θεά, την Σκοτία κτλ αλλά δυστυχώς δεν βρήκα τίποτα.
Τα μόνα που βρήκα είναι για την Σκωτία.
Χμμμ...

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

Δεν είδα ότι είχε γράψει η ανσίν για τον Παρτονόλον ή πωστονλένε και έγραφα τα ίδια.
Σόρες πολλές.

Πάντως, αυτό το lebor του γαβαλά είναι πολύ μούφα.
Ξεκινάει με την αντιγραφή σχεδόν της γένεσης της βίβλου και μόλις φτάνει στο Νώε και τους Ιαπετούς, χώνει καμμιά πενηνταριά ξεκάρφωτους, δήθεν ιρλανδούς προγόνους, για να συνεχίσει μετά πάλι όπως η παλιά διαθήκη, μόνο εμένα δεν έχει μέσα (εξ αυτού και μόνο = άκυρο).

Εκεί που συμφωνούν σχεδόν όλα είναι ότι στο νησί πήγε κόσμος και κοσμάκης, από σκύθες μέχρι έλληνες και φοίνικες αλλά και βάσκοι (ναι αμέ).
Ντιενεϊκή λέει ερευνούλα έδειξε ότι κυλάει πολύ βασκικό αίμα στους ατίθασους ιρλανδούς.

Αν τώρα το τεντώσουμε πολύ το πράμα, μπορούμε να ανακατέψουμε και λαούς της αμερικής (κι άλλο ναι αμέ), που πήγαν εκεί πριν το Χριστόφορο φυσικά και όχι απαραίτητα απ’ το λουρί του Μπέριγκ (Βερίγγειος πορθμός, Αλάσκα κι έτσι).
Καθ’ ότι, άλλοι ντιενεϊκοερευνηταί, λένε ότι οι «άσπροι» της παλιάς αμερικής (βόρειας και νότιας) δεν έχουν σχέση με τους κόκκινους μογγόλους σιού και ούτε με τους μαύρους κοντοστούπηδες του αμαζονίου.
Και μην πει κανείς ότι δεν υπήρχαν (για τώρα δεν ξεύρω) άσπροι «ινδιάνοι», μέχρι πρόσφατα.
Υπήρχαν και στην πάνω και στην κάτω αμέρικα.
Για τους πάνω ρωτήστε τους Γουαμπανόαγκ αν έμεινε κανένας ζωντανός ως τα τώρα, εκεί κοντά στη γεωργία.
Αυτοί δε στην κάτω, στον αμαζόνιο (αλήθεια, γιατί τον είπαν έτσι κι όχι… ηρακλόνιο ας πούμε; Πιρίιργου…), όχι μόνο δεν ήσαντε ανθρωποφάγοι αλλά ούτε κάν κιμά δεν έτρωγαν (ντιπ κρέας δηλαδίς).

Ετσι, γι αυτούς τους άσπροι σφάζονται παλληκάρια και δή εθνικιστικά κάθε λογής και καταγωγής. Από κινέζοι μέχρι και οβραίοι αλλά και από ιρλανδοί μέχρι έλληνες αρχαιοεθνικισταί, για όλους έχει.
Βέβαια εμείς οι έλληνες (κάτι σας θυμίζει το ξέρω αλλά τυχαίο ήτανε), έχομε ένα ατού παραπανίσιο μιας και κάποιοι ασπροϊνδιάνοι βασιλιάδες που παίζανε τόπι στο αμέρικα καναδυό γεννιές μετά το Χριστόφορο, λεγόσαντε φίλιππος κι αλέξανδρος (χε χε…ξύλο θα φάμε με φαίνεται).

Αχταρμάς κανονικός πα να γίνει το θρέντι αλλά τι να κάμωμε…

Για το τρισκελές και τα τοιαύτα μπορεί να γράφωμε αναφανδόν και με υπερωρίες αλλά θα χάσουμε το τόπι.
Εμπάσηπεριπτώσει, είναι παλαιότατον σύμβολον και κατά καιρούς το ‘χανε κάμει στάμπα έλληνες, σικελοί (τρικαρνία λεγόταν ετούτη, τρικέρατη δλδ πιθανόν λόγω του τρι-γωνικού σχήματος), φοίνικες, κέλτες, γαλάτες, βαβυλώνιοι, πέρσες, αιθίοπες (αμέ, άλλη μεγάλη κουβέντα αυτοί)ανατολίτες μπόλικοι και πάει λέγοντας, παγκόσμιο σύμβολο σα να λέμε με μεταγενέστερη χρήση και απ’ τους χριστιανούς (τριάδα, αγία και μη) και άλλους.
Και λέγοντας γαλάτες, αυτοί (οι gaul) είναι οι κανονικοί ιρλανδοί κι όχι οι κέλτες.
Γαλατία, όπως είπατε νομίζω παραπάν, ήτανε και στη μ. ασία και στη γαλλία (απ’ όπου πήδησαν απέναντι, βλέπε και γαλικία στην ιβηρική) και αλλαχού και κοντά στο δούναβη και…και…
Σημαία του σήμερα, όπως είπε κι ο θανάσης παραπάν, το ‘χει το τρισκελές το «κρατίδιο» isle of man (τίνος man τώρα, δε σας λέω γιατί μπορεί και να σας γελάσω, κάντε μαντεψιά τρελλή και θα εκπληχτείτε ταμάλα), αλλά όχι κι ότι είχαμε την αποκλειστικότητα ως έλληνες.
Κι εφόσον οι γαλατίες έχουσι σχέση με το παλληκάρι μας τον ηρακλέα, γιατί να μην έχουσι και οι (γκάουλς) ιρλανδοί;
Όπως επίσης το Μιλάνο έχει σχέση με τους Μιλήσιους κι αυτοί με τους Μιλεσιανούς της ιρλανδίας, χαμός στο ίσιωμα.
Η δε σ-κότα (ή σκοτ σκέτο, σκοτ λένε στο χωριό μου το συκώτι, άσχετο), συμφωνώ εν μαίρη (και κατίνα) με την ostria αλλά με φαίνεται ότι ήταν αιγυπτία πριγκίπισα η κοπέλα με ελληνική καταγωγή κι επειδής την πείραζε το φως κι έβγαινε μόνο νύχτες για να θαυμάσει το φεγγάρι (αλήθεια αυτό, ασχολούντανε με σεληνιακές λατρείες και σκοτεινά πράματα που λέει και η ostria) την είπανε έτσι.
Ητανε και κορμάρα και την πάτησε ο άλλος μαζί της και την πήρε στο ΓκραντΜρίτεν (Βρύθων) και της έδωκε ένα μεγάλο οικόπεδο να ασχολείται (Σκοτία).

Και να μην ξεχάσουμε βέβαια την περίφημη «Ogham stone»

και ένα link για όποιον έχει χρόνο για μελέτη:

http://www.northvegr.org/lore/swastika/index.php

Δυστυχώς ο χρόνος λίγος και το φόρουμ τρέχει σε commodore 64.
Άσχετα πάντως με αυτό, τα δικά μου ποστ λαμβάνουν προσωρινά τέλος. Καλή συνέχεια στην κουβέντα σας.

Λαμόγιο μου όντως και γω βρήκα ότι ήταν κάποια αιγύπτια πριγκίπισσα (δεν είναι ξεκάθαρο ποιός ήταν ο φαραώ πατέρας της). Οι Σκωτσέζοι πάντως μου την είπαν Ελληνίδα.

Πάνω στα σύμβολα γενικά και ειδικά στην σβάστικα και τις διάφορες παραλλαγές της, αν πιάσουμε το θέμα, θα πάει πολύ μακριά. Και πάλι άκρη δεν θα βγάλουμε. Προσωπικά δίνω 50% να είναι ανεξάρτητες επινοήσεις και 50% επιρροές άλλων λαών.

Όσον αφορά το γκι, νομίζω πως καταλαβαίνουμε γιατί έχει περίοπτη θέση τα Χριστούγεννα, την Καθολική Εκκλησία κτλ.

quote:

---

Η Σκότα ταυτίζεται με την θεά Caillech Beine Bric των Κελτών, την θεά του κάτω κόσμου, "the veiled one" (αναφορά στην ομίχλη;)

---

Ομοιότητα με την Περσεφόνη, Ερεσιγκάλ κτλ?
Αν λεγόταν πάντως "unveiled", θα πηγαίναμε αλλού...

In anticipation of my resurrection...

Ηρακλείδες - Υπερβόρειοι

Ανάμεσα σε αυτά που διάβασα, μου προξένησε εντύπωση το παρακάτω:

quote:

---

Να σημειώσουμε εδώ ότι η παλιννόστηση των Υπερβορείων, που ονομάζονταν πλέον Ηρακλείδες, γνωστή ως ''κάθοδος των Δωριέων'' στόχευε στην εγκατάστασή τους στην Πελοπόννησο την οποία αναγνώριζαν (!!!) σαν πατρική τους γη, μετά από τόσους αιώνες περιπλάνησης στην Φθία, στην Θράκη και την Σκυθία.

Ετσι εγκαταστάθηκαν πέραν της Ηλείας κυρίως στην Λακεδαίμονα Σπάρτη στα ριζά του Ταυγέτου.

Και όμως οι Δωριείς Σπαρτιάτες αντί να είναι κυρίως λάτρεις του θεού ʼρη, θεού του πολέμου, αφού οι περιοδείες τους στην Ευρώπη τους κατέστησαν πολεμική φυλή, στοιχείο απαραίτητο για την επιβίωσή τους, και φαινόμενο που επαναλαμβάνεται και πάλι αργότερα όπως θα δούμε, απεναντίας παρέμειναν λάτρεις του Υπερβορείου Ήλιου Απόλλωνα , προσδίδοντάς του φυσικά πολεμική μορφή.

---

Τι λέτε σχετικά μ' αυτό?

In anticipation of my resurrection...

Να μερικά σχετικά.

αυτό είναι από τις περιγραφές του Ηρο.
Οι ηράκλειες στήλες και οι ατλάντιοι αριστερά.
.
.

αυτός είναι από έναν Πομπόνιο (40 μ. Χ.) πάλι με υπερβόρειους.
Αυτοί οι «αντιχθόνες εκεί χάμω (στη θέση της ανταρκτικής) ποιοι είναι;
.
.

αυτός είναι ένας περίεργος από κάποιον Ποσειδώνειο.(150 π.Χ.)
Κι εδώ η υπερβόρεια θάλαττα και μια περίεργη σημείωση για το Διόνυσο που λέγαμε κάτι ποστ παλιότερα.
.
.

Να κι ένας του Ερατοσθένη για να πάρουμε μια ιδέα για πώς εννοούσαν την ευρώπη, την ασία και τη λιβύη (αφρική) οι αρχαίοι ημών.
.
.

Τέλος, εδώ μια έκδοση του καταλανικού άτλαντα (catalan atlas) του 1375 με τους Γωγ και Μαγώγ.
Αυτούς τους βρωμερούς και ανθρωποφάγους που τους έκλεισε κείθε ο Μέγας με τις σιδηρές και μαγικές πύλες, αυτούς που κατά το κοράνι είναι οι πρόγονοι του αντίχριστου κλπ κλπ και αναφέρονται στην παλαιά διαθήκη και την αποκάλυψη.
Όλα τούτα ξεκίνησαν απ’ το μυθιστόρημα του Ψευδοκαλλισθένη για το Μέγα και τις περιπέτειές του στην κεντρική ασία.
Μυθιστόρημα που κατά το μεσαίωνα είχε γίνει μεγάλο χιτ και με τις κατάλληλες προσθήκες έκανε πάταγο.

Αύριο θα έχω αρκετό χρόνο οπότε θα κάνω μια ανασκόπηση όσων έχουν γραφτεί για να έχουμε μια ιδέα του τι στοιχεία έχουμε μαζέψει μέχρι στιγμής.

Φίλε Λαμογιο,
θέλω να ρίξω μια ματιά στον καταλάνικο άτλα αλλά η εικόνα δεν βγήκε.

Αν μπορείς ξανα βάλε τη.

Τα λέμε!

Αγαπητό lamogio, ο χάρτης που μου προκάλεσε αρκετό ενδιαφέρον είναι του Πομπόνιου.
Προσπάθησα να βρω στο Διαδίκτυο κάποιο άρθρο για τους Αντίχθονες στα Ελληνικά αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω κάτι.
Στα αγγλικά όμως βρήκα τα παρακάτω στοιχεία:

Αντίχθονες Ι

Αν τους εξετάσουμε ετυμολογικά έχουμε "αντι" + "χθόνιοι".
Ενάντια στην γη?
Γενικά η Ανταρκτική παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον αλλά αν κάποιος θελήσει να την εξετάσει, ίσως μπει σε ένα μεγάλο λαβύρινθο.
Κι αν πιάσει και τον χάρτη του Πίρι Ρέϊς κτλ θα αρχίσει τα depon!

Περαιτέρω στοιχεία για τους Αντίχθονες μπορεί να μας δώσει ίσως η παρακάτω ιστοσελίδα:

Αντίχθονες ΙΙ

Συγκεκριμένα:

quote:

---

It also gives a realistic picture of the inhabitants of the Southern continent or Antichthones, still unknown--those monstrous beings known as Skiapodes or Shadow-footed men, who must always lie or sit in such fashion that their great feet were as umbrellas shading them from the otherwise deadly Sun. There were other fabulous races of this austral land; one whose huge lips, instead of feet, protected them from the scorching fire of the Sun; another whose heads had sunk to a plane almost level with their shoulders; and still another whose heads had sunk quite below the shoulders and had become absorbed in the trunk of the body. There were Dog-headed men; Ape-headed men; men without ears; men without tongues; men without noses; men without mouths, or with mouths so small that they sucked their food with great difficulty through a reed. Some never walked at all, but crawled along the ground like serpents, and ate serpents. Of these monstrous races of the Antipodes there were fourteen, we are told.

---

Πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή, δε νομίζετε?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Α. Κιrcher
Φίλε Λαμογιο,
θέλω να ρίξω μια ματιά στον καταλάνικο άτλα αλλά η εικόνα δεν βγήκε.

Αν μπορείς ξανα βάλε τη.

---

Χα!
Το άλλο με τον τοτό το ξέρεις;
Εδώ έφαγα 2 ωρες να εντιτώσω το προηγούμενο.
Οχι ρε, δεν την ξαναβάζω

quote:

---

D.I.
Πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή, δε νομίζετε?

---

Kαλή φάση.
Ούτε ο Λουκιανός δεν έγραφε τέτοια.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr