Συγγραφέας |
Θέμα |
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/02/2007, 07:51:20
quote: Πιστεύω πως η ψυχή δεν μπορεί να (προσδι)οριστεί μόνον με την υπόσταση που της αποδίδουμε. Δεν μπορεί να είναι αυθύπαρκτη γιατί πολύ απλά, η ψυχή ορίζεται και ταυτοποιείται πάντα σε σχέση με το περίβλημά της. Αυτό είναι που την καθορίζει. Η ψυχή πάντοτε χρειάζεται έναν "ξενιστή" όπου θα κατοικήσει. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να οριστεί. Η ψυχή είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτή την κατάσταση δυϊσμού πνεύματος και "ύλης".
Αγαπητέ Trithemius, πως προκύπτει το συμπέρασμα οτι η ψυχή ορίζεται πάντα σε σχέση με το περίβλημα της? Προσωπικά πιστεύω πως η ενσάρκωση της δεν έχει ως σκοπό να την προσδιορίσει αλλά για να την βοηθήσει στην πορεία της. Σχετικά μ' αυτό που αναφέρεις οτι χρειάζεται έναν "ξενιστή" όπου θα κατοικήσει, πιστεύεις οτι χωρίς την υλική μας υπόσταση η ψυχή μας πεθαίνει? Είναι σα να έχουμε ένα δώρο που δίνουμε σε κάποιον. Το δώρο ορίζεται από αυτό που είναι ή από το περιτύλιγμα του?
In anticipation of my resurrection... |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/02/2007, 10:57:30
Καλημέρα φίλοι μουΑγαπητέ μου Dying Incubus, quote: Όσο η ψυχή ανέρχεται σε μια επόμενη "βαθμίδα" τόσο περισσότερα περιβλήματα που έχει αποβάλλει απόεπάνω της μέχρι στο τέλος να μείνει όπως ακριβώς είναι.
Δηλαδή, φως; Και, μολονότι αντιλαμβάνομαι ότι ξεφεύγω λίγο από το θέμα, μήπως ειπώθηκε στη διάλεξη αυτή κάτι για τη σχέση της ψυχής με το πνεύμα;Αγαπητέ μου Γιώργο, quote: συμφωνώ και εγώ ότι όλα είναι διαθέσιμα .. αλλά ακόμα δεν έχω αποφασίσει ...(αυτό με τους πλανήτες δεν το ξέρα..)
Ε καλά τώρα κι εγώ δεν ξέρω τόσα άλλα. Είναι ενδιαφέρουσα θεωρία, ψάξε να μάθεις περισσότερα, αν θέλεις, νομίζω ότι ακόμα και στη wikipedia μπορείς να βρεις εισαγωγικά στοιχεία στο λήμμα για τον Κέησυ.quote: και από πότε το Γνώθι Σεαυτόν έχει και το αμείλικτος και τελικός κριτής?
Δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα πλήρως την ερώτησή σου, παρ' όλα αυτά θα επιχειρήσω μιαν απάντηση. Όσο καλά και να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, θα υπάρχει πάντα κάτι που μας διαφεύγει. Κι αυτό γιατί για ένα και μοναδικό δεδομένο γεγονός υπάρχουν πολλά επίπεδα συναισθηματικής και νοητικής απόκρισης, υπάρχουν δηλαδή πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή κτλ. συναισθήματα και σκέψεις, έτσι ώστε όλα να είναι πάντα υπό εξέλιξη και σχετικά σύμμικτα. Υπάρχει όμως πιστεύω κάτι, η ανώτερη έκφρασή μας, ο ανώτερος εαυτός μας, ο οποίος μπορεί να διακρίνει μέσα από τον δαίδαλο των συναισθημάτων και των σκέψεών μας την ουσία. Μπορεί να ξεφλουδίσει το κρεμμύδι των ενδυμάτων και να φτάσει στον πυρήνα του είναι. Και αφού γίνει η διάκριση, τα πράγματα γίνονται λίγο-πολύ αυτόματα. Το όμοιο πηγαίνει στο όμοιο, βάσει των νόμων. Ο ανώτερος εαυτός και ο νόμος είναι αμείλικτοι γιατί δεν παραβιάζονται και ούτε μεροληπτούν, απλά είναι. Αγαπητέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ, Τον ξέρεις κι εσύ βλέπω τον David Bohm. Πολύ χαίρομαι. Με έχουν συγκινήσει τα πορίσματά του όπως και άλλων αντίστοιχων επιστημόνων που ζωγραφίζουν μια πιο ολοκληρωμένη, πιο ενοποιημένη εικόνα του κόσμου. Συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτηση και τις σκέψεις σου. Δεν αρκεί απλά να θέλουμε κάτι, σημασία έχει το πώς ΕΙΜΑΣΤΕ σε σχέση με αυτό. Είναι το πώς (και ποιοι) είμαστε που διαμορφώνει την "πραγματικότητα". Αγαπητέ μου Trithemius Κάτι μου θύμισε αυτό που έγραψες περί άρρηκτης σύνδεσης της ψυχής με το σώμα, αλλά δεν μπορώ να το προσδιορίσω αυτή τη στιγμή. Θεωρείς πάντως ότι η ψυχή δεν επιβιώνει του θανάτου του υλικού σώματος; Επιβιώνει όμως κάτι ή όχι; Και τότε σε τι ωφελεί (αν ωφελεί σε κάτι) η ανθρώπινη εμπειρία; Ευχαριστώ πολύ. Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
Trithemius
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
306 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/02/2007, 16:09:44
Ίσως δεν έγινα απόλυτα κατανοητός.Με την αναφορά μου στο υλικό περίβλημα της ψυχής, όπως θα είδατε χρησιμοποίησα εισαγωγικά, θέλωντας ακριβώς να τονίσω τη δυναμική και το ευμετάβλητο του είδους του περιβλήματος. Φυσικά δεν κρίνω το εσωτερικό από το περιτύλιγμα, σίγουρα θα ήμουν αφελής. Απλά θέλω να τονίσω πως η υπόσταση της ψυχής δεν μπορεί να είναι αυθύπαρκτη. Δεν μπορεί η ψυχή να αποτελεί αυτόνομη οντότητα γιατί πάντοτε επηρρεάζεται και ρυθμίζει την "δράση" της με βάση το που "προσκολλάται". Άλλωστε για τον ίδιο λόγο, η μετενσάρκωση θεωρεί πως η ψυχή ενσαρκώνεται σε διαφορετικά κάθε φορά σώματα, δηλαδή συσχετίζεται κάθε φορά με ένα σώμα-ξενιστή. Από την άλλη πλευρά, η ψυχή δεν περιορίζεται στο υλικό σώμα μας. Η ψυχή σαφώς και κουβαλά μέσα της όλες τις ανθρώπινες εμπειρείες όπου συμμετείχε, και φυσικά επιβιώνει του σωματικού θανάτου γιατί είναι αθάνατη. Αν σήμερα έχει τη δυνατότητα να συνδεθεί με ένα υλικό σώμα, αύριο ίσως να εγκατοικίσει σε έναν ξενιστή άσχετο του ανθρώπινου σώματος, πιθανόν θα κινηθεί σε ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις. Αν όντως επιβιώνει του θανάτου αλλά σενδέεται μόνον με το υλικό σώμα, τότε κινδυνεύει με αφανισμό σε περίπτωση που ο άνθρωπος πάψει να υπάρχει. Γι' αυτό αναφέρω πως η ψυχή μπορεί να προσκολληθεί σε έναν ξενιστή άσχετο με το ανθρώπινο σώμα. Lux e tenebris |
elo
Συντονιστής
Greece
3417 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/02/2007, 12:46:21
Καλημέρα σε όλους !!!Διαβάζοντας όλα αυτά μου ήρθαν κάποιες σκέψεις που απλά καταθέτοντας εδώ μέσα , βάζω ένα ακόμα κρίκο στην ατελείωτη αλυσίδα ερωτήσεων . Στην ιστορία του ανθρώπινου γένους έχουμε μάθει για πολλούς ανεπτυγμένους πνευματικά ανθρώπους που μας πρόσφεραν πράγματι πολλά μέσα από την γνώση τους , μια γνώση που πράγματι μπορεί να προήρθε από συνειδητές επίπονες προσπάθειες εξέλιξης( κύκλους ) της ψυχής . Αλλά γνωρίζουμε και για κάποιους συγκεκριμένους που ήρθαν πνευματικά και ψυχικά τέλειοι , έτοιμη για έναν καθορισμένο σκοπό . Πραγματικά, μία τέτοια δημιουργία ανώτερων ψυχών-ψυχής με βάζει σε μια σκέψη το πόσο άδικο θα ήτανε για όλους εκείνους , οι οποίοι ανέρχονται αργά στα ανώτερα επίπεδα με συνειδητές, επίπονες προσπάθειες και μόχθο. . Οπότε το θέμα είναι το κατά πόσο είναι δεκτό το αιφνίδιο δημιούργημα της τέλειας ψυχής , χωρίς καμία συνάφεια με τη γενική εξέλιξη της πνευματικής ζωής ; Από την άλλη το Ανθρώπινο γένος πάντα θα χρειάζεται ψυχές οδηγούς . Αδιέξοδο ε !!! Βέβαια όλες αυτές οι σκέψης βγαίνουν από ένα άτομο που πνευματικά βρίσκεται ακόμα σε μια νηπιακή κατάσταση , όποτε συγχωρήστε μου την κάθε ειλικρινή αφέλεια των ερωτήσεων μου
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/02/2007, 15:28:30
quote: Δηλαδή, φως;
Μπορούμε να το πούμε κι έτσι... Καλή μου Unseen, δεν αναφέρθηκε η σύνδεση πνεύματος και ψυχής πάντως. Φίλε Trithemius, εννοείς πως η ψυχή χρειάζεται πάντοτε ένα σώμα? Ναι, πιστεύω πως μέσω της ύλης μπορεί να εξελιχθεί και να εκτελέσει αυτό που οφείλει να εκτελέσει. Και χωρίς όμως την ύλη η ψυχή παραμένει αθάνατη, δεν χάνεται. Φίλε μου elo, υπάρχει κι η πιθανότητα αυτοί οι φωτισμένοι και ψυχικά τέλειοι άνθρωποι που αναφέρεις, να έχουν διαγράψει ένα μακρύ κύκλο πριν την τελευταία τους ενσάρκωση. Οπότε δεν πρόκειται για κάποια αδικία, απλά αυτοί οι άνθρωποι ίσως κατάφεραν να επιταχύνουν λίγο την εξέλιξη τους ή και έχει ακολουθήσει ένα πλήθος ενσαρκώσεων της ψυχής τους. Η ανθρωπότητα, όπως σωστά λες, χρειάζεται πάντοτε πνευματικούς οδηγούς οι οποίοι με τις διδαχές τους και το έργο τους προσπαθούν να μας ωφελήσουν. Το άσχημο είναι πως όταν είναι κοντά μας φροντίζουμε να τους αποδιώχνουμε...
In anticipation of my resurrection... |
Trithemius
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
306 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/02/2007, 15:41:42
Φίλε elo, δεν τίθεται θέμα "αδικίας" όταν κάποιοι άνθρωποι πραγματικά πρωτοστατούν σε ικανότητες, απόψεις, ιδέες κλπ. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η διαφοροποίηση και κλιμάκωση της πνευματικής ποιότητας είναι κάτι πολύ θετικό. Αν όλοι οι άνθρωποι είχαν τις ίδιες ευκαιρίες, τις ίδιες ικανότητες και γενικότερα το ίδιο πνευματικό επίπεδο, τότε δεν θα υπήρχε το μέτρο της διαφοράς, έτσι ώστε οι άνθρωποι των "χαμηλότερων" επιπέδων να βρίσκουν ένα έρεισμα για εξέλιξη. Αν παντού υπήρχε μια οριζόντια αξιολόγηση όπου όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι μεταξύ τους σε ικανότητες και δεξιότητες, τότε πίστεψέ με, οι πιθανότητες εξέλιξης του ανθρώπινου είδους θα ήταν πολύ λιγότερες και με σαφώς χαμηλότερα αποτελέσματα από τα σημερινά. Πάντα κάποιοι δείχνουν το δρόμο της εξέλιξης, σίγουρα όμως δεν μπορούν να τον διαβούν μόνοι τους. Όλοι οι άνθρωποι, χαμηλού ή υψηλού "δείκτη νοημοσύνης" είναι χρήσιμοι για την ανθρωπότητα στο δρόμο της εξέλιξής της. Lux e tenebris |
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Switzerland
3558 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/02/2007, 17:14:34
Διαβαζοντας τα τελευταια ποστ, ήθελα να σας επισημάνω πως ορισμένες ψυχές σαν και εμάς καλή μας ώρα, είναι δύσκολο να εκθέσουν ορισμένα βιώματα τους, και αυτό γιατί είναι σε γνώση τους πως οι πολλοί θα σκεφτούν, τι έχει αυτός που εγώ δεν έχω. Προσωπικά δεν έχω ΤΙΠΟΤΑ, αυτό για να παραμηνουν οι σκέψεις μας σε φιλικό πνεύμα. Για αυτό γράφουμε, η εξετάζουμε σκέψεις και βιώματα, ενίοτε δικά μας ενίοτε Σοφών, Μυστών και επιστημόνων. Αυτό δεν σημαίνει πως τα γραφομενα ανταποκρίνονται παντα και στην αλήθεια. Ήταν παράξενο, μα ξαφνικά βρέθηκα πεσμένος σε ένα διάδρομο, θύμιζε νοσοκομείο με εκείνες τις λευκές κλειστές πόρτες δεξιά και αριστερά μου. Έβλεπα στο βάθος να καταλήγει σε μια μεγάλη αίθουσα που ακουγόταν ένας ρυθμικός διαπεραστικός θόρυβος. Σηκώθηκα και περπάτησα προς τα εκεί. Τι παράξενα που ήταν όλα, όσο πλησίαζα περπατώντας έξω από τις κλειστές άσπρες πόρτες άκουγα άλλες φορές γδούπους, άλλες φορές φωνές και βογκητά. Πλησιάζοντας στην αίθουσα διέκρινα στα αριστερά μια μεγάλη, επιβλητική πόρτα. Στη μέση της αίθουσας ήταν ορισμένοι άνδρες που κράταγαν κάτι σαν δυο χοντρά συρματόσχοινα. Αυτά κατέληγαν σε μια μικροτερη πόρτα, που θύμιζε ασανσέρ. Τράβαγαν λοιπόν αυτά τα συρματόσχοινα και όταν εμφανιζόντουσαν δυο σιδερένια μεγάλα καδρόνια, τα άφηναν και αυτά έπεφταν κάπου κάνοντας όλο αυτό το θόρυβο. Στη μέση ακριβώς της οβάλ αίθουσας υπήρχε μια σπειρωτή σκάλα που οδηγούσε τόσο προς τα πάνω όσο και προς τα κάτω. Πέρασα δίπλα από τους ανθρώπους χαιρετώντας τους με μια κίνηση του κεφαλιού, και κατευθύνθηκα στην μεγάλη πόρτα. Με μια κίνηση άνοιξε και πέρασα μέσα. Αμέσως ο θόρυβος που ακουγόταν από έξω έπαψε. Ήταν μια υπέροχη, ίσως η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη που είχα δει ποτέ μου, φωτισμένη από ένα διάχυτο φως που ερχόταν από παράθυρα που ήσαν στο τελευταίο πάτωμα.
Είχε ότι βιβλίο ήθελες, υπήρχαν πολλά πατώματα και τα ανέβηκα περνώντας από στενές σκαλίτσες. Κοίταγα γύρω μου τα βιβλία, μα τι παράξενο, δεν ήθελα να διαβάσω πια τίποτα παρ όλους τους τίτλους για τα αποκαλυπτικά μυστικά που έκρυβαν. Έφτασα στο τελευταίο πάτωμα, εκεί που ήσαν τα παράθυρα και μπορούσα να κοιτάξω προς τα έξω. Τι υπέροχο μέρος. Θύμιζε πύργο των παραμυθιών μέσα σε μια υπέροχη φύση. Κατέβηκα σιγά σιγά πάλι τα πατώματα, κάθε τόσο κοίταγα προς το φως που έπεφτε από ψηλά και κάλυπτε την αίθουσα, στη σιωπή και στο μυστήριο. Όταν έφθασα στη μέση της αίθουσας, άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε ένας σοβαρός κύριος. Χωρίς κουβέντες, έκανε νόημα να τον ακολουθήσω, μα καθώς πέρναγα την αίθουσα με το θόρυβο, ξανακοίταξα την σπειροειδή σκάλα. Φαινόταν τώρα πως ψηλά είχε φως, ακόμα πιο απαλό από αυτό που έμπαινε από τα παράθυρα της βιβλιοθήκης. Προσπεράσαμε πάλι τον μακρύ διάδρομο, με τις άσπρες πορτίτσες και τους γδούπους, και φτάσαμε στο βάθος. Εκεί είχε μια διαφορετική πόρτα που ο σοβαρός κύριος άνοιξε και μου έκανε νόημα να περάσω. Μου είπε πως αν είχα ανάγκη για κάτι, να πατήσω ένα κουδούνι, έκλεισε την πόρτα και έφυγε. Ήταν ένα όμορφο διαμέρισμα, με βιβλία και άλλες ανέσεις, μα είχε και μια ξεχωριστή πόρτα που οδηγούσε έξω. Την άνοιξα και βγήκα. Τι θεια ομορφιά! Όλη φύση ήταν εκεί, ήμουν ένα μαζί της χωρίς σκέψεις για το τι ήταν καθετί, για το αν μου άρεσε η όχι. Περπάταγα και ενωνόμουν με τα νερά, τα κελαδήματα των πουλιών, το πράσινο των δένδρων, την μυρωδιά των λουλουδιών και ένα μεγαλοπρεπή γεμάτο ζωή ήλιο. Η χαρά ήταν αμέτρητη, έως ότου γύρισα τα μάτια, πάλι προς τον πύργο. Κάτι είχα αφήσει πίσω, έτσι γύρισα γρήγορα προς το διαμέρισμα. Δεν χτύπησα το κουδούνι όπως είχε πει ο κύριος, μα προχώρησα προς μια άσπρη πορτούλα, έπιασα το μοχλό και την άνοιξα. Δεν είχα δει κάτι τέτοιο, ούτε σε φρικιαστική ταινία. Μια γιγαντιαία αμοιβάδα με ένα μάτι ήρθε και με κοίταξε, λες και έλεγχε ποιος έμπαινε η έβγαινε από το δωμάτιο. Υπήρχαν ατελείωτες σειρές με κρεβάτια, δεξιά και αριστερά με κάθε είδους παράξενους ασθενείς. Άλλος ήταν δίχως μάτια, άλλος χωρίς κεφάλι, άλλος ήταν μισός, άλλος είχε ένα μέρος από άνθρωπο και ένα από ζώο. Σε άλλο κρεβάτι έβλεπες τρία τέσσερα μέρη από ζώα, και ένα μέρος από άνθρωπο, και άλλα πάμπολλα μικρότερα αμοιβάδο κύτταρα να αιωρούνται και να τους διαπερνούν. Πέρασα και σε άλλα δωμάτια, δεν φοβόμουν μα κάτι με έσφιγγε στην καρδιά μου, τα ίδιο σκηνικό και εκεί, που και που κάποιος σήκωνε το χέρι του προς το μέρος μου, μα ήμουν εντελώς ανήμπορος να τον βοηθήσω. Κάτι πάλι πέρασε από το μυαλό, άνοιξα την πόρτα και έτρεξα προς την αίθουσα με την σπειροειδή σκάλα. Κατέβηκα λίγο τα σκαλιά, αισθάνθηκα αμέσως να γίνομαι βαρύς και είδα τα δυο μεγάλα σίδερα να πέφτουν με θόρυβο και να σκάβουν στο χώμα. Χάος και θόρυβος επικρατούσε, ότι και στο μυαλό μου εκείνη τι στιγμή, για αυτό ανέβηκα γρήγορα πάλι τα σκαλιά, και ενώ περίμενα να δω ότι σας περιέγραψα, βρέθηκα στο δωμάτιο μου στην Ιταλία, να σηκώνουμε σιγά σιγά από το κρεβάτι μου.
|
karma
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
497 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/02/2007, 21:55:04
Αγαπητέ ΠΛΑΤΩΝΑ Πολύ ενδιαφέρουσα η διήγησή σου !!!! Να πούμε... μια ανάμνηση ζωής από το μακρινό παρελθόν ; Από το μέλλον ; Από έναν άλλον πλανήτη ; Από μία άλλη διάσταση ή σε έναν παράλληλο κόσμο ; ; ; Λέγεται, ότι παλαιότερα στη γη είχαν αναπτυχθεί κάποιοι πολιτισμοί, οι οποίοι στη συνέχεια καταστάφηκαν και δεν έχουμε στη διάθεσή μας τα απαραίτητα αρχεία για τη μελέτη τους... Ας μη ξεχνάμε, επίσης, ότι είναι πολύ πιθανό να έχουμε ζήσει και σε άλλους πλανήτες ή σε άλλες διαστάσεις. Έτσι, πολλές φορές, οι μνήμες, τα όνειρά μας κ.λ.π. δεν συνάδουν ακριβώς με τα γνώριμα στοιχεία της ζωής μας στη γη... Αν θέλεις, πάντως, στείλε μου τα στοιχεία σου (ημερομηνία, ώρα και τόπο γέννησης) να ρίξω μια ματιά στο καρμικό σου ωροσκόπιο...
Φιλικά, http://astro.forumup.com/ η karma |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 01:29:09
Γεια σας φίλοι μου.Αγαπητέ μου Trithemius, Όσο με αφορά τουλάχιστον, έγινες απολύτως σαφής. Αγαπητέ μου elo, Χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω. Σε κάποιο σεμινάριο είχα ακούσει τη φράση "και ο Ιησούς εξελίχθηκε τόσο ώστε μπόρεσε να προσλάβει την ψυχή Χριστός". Θα ήθελε μεγάλη προσπάθεια για να εξηγήσω τη θεωρία πίσω από αυτό, γι' αυτό θα πω απλά ότι ίσως (πάντοτε πιθανολογούμε μια και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα) στο εξελικτικό ταξίδι να συντελούνται άλματα, τέτοια που να επιτρέπουν τον φωτισμό μιας ψυχής έτσι ώστε να μπορεί να γίνει υποδοχέας μιας μεγαλύτερης αλήθειας, μιας αλήθειας που τη μετατρέπει σε κάτι ανώτερο και πιο κοντινό στη Μονάδα. Αυτή η θεώρηση συμφιλιώνει το αδιέξοδο που διαπίστωσες στο ποστ σου. Η ψυχή είναι ένα κάλεσμα για τον Παράκλητο, ο οποίος την πληροί και τη μεταμορφώνει, τη μετουσιώνει. Και ίσως το αποτέλεσμα να είναι ανάλογο του σημείου εκκίνησης, δηλαδή όσο πιο εξελιγμένη, πιο ψηλά είναι η αφετηρία, τόσο πιο εξελιγμένο, από τόσο πιο ψηλά έρχεται και το αποτέλεσμα. Αγαπητέ μου Dying Incubus, Υπάρχει μεγάλη διαφορά στον τρόπο που διαφορετικές σχολές ορίζουν την ψυχή και το πνεύμα, καθώς και τη μεταξύ τους σχέση. Αν θυμάσαι να έχει γίνει κάποια σχετική συζήτηση στο φόρουμ, θα με υποχρεώσεις να με παραπέμψεις βάζοντας εδώ το σχετικό λινκ... Αγαπητέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ, Πολύ ωραίο το νέο στιλ γραφής σου. Είναι πολύ διαφορετικό να σε βλέπει κανείς να γράφεις στο πρώτο πρόσωπο... Αυτό λοιπόν ήταν ένα όνειρό σου; Γιατί δεν μου φαίνεται έτσι, μολονότι η ατμόσφαιρα που δημιουργεί είναι ονειρική; Νομίζω όμως ότι περιγράφεις τους κόσμους. Και είναι πραγματικά δυνατός ο συμβολισμός. Είσαι η ψυχή. Η ψυχή είναι που περπατάει στους διαδρόμους των κόσμων, μπαίνει στα αρχεία/βιβλιοθήκες, ενώνεται με τη φύση, ανοιγοκλείνει τις πόρτες, αντιλαμβάνεται το φως. Ο πύργος μέσα στην όμορφη φύση είναι η γη μας. Έχει τόσα πολλά δωμάτια, τόσες διαφορετικές πραγματικότητες. Την υπηρετούν οντότητες και οδηγοί, όπως αυτός που σε πήρε από τη βιβλιοθήκη και σε οδήγησε στην επόμενή σου ενσάρκωση, το νέο δωμάτιό σου. Από κει είχες πρόσβαση σε κάτι το φυσικό που σου δημιουργούσε το αίσθημα της ενότητας. Και καθώς η συνειδητότητά σου επέστρεφε στη γη, είδες άλλες ψυχές που βίωναν την εξελικτική τους προσπάθεια μέσα από τον πόνο. Δεν μπορούσες να τις βοηθήσεις, όμως τις συμπόνεσες. Εξαιρετική αναλογία, αν ήταν πράγματι όνειρο ήταν από αυτά τα αποκαλυπτικά που μας δείχνουν την αλήθεια μέσα από διάφορους συμβολισμούς... Γεια σου κι εσένα καλή μου karma. Καλό βράδυ σε όλους. Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
Γιώργος
Πλήρες Μέλος
970 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 05:34:31
quote: Δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα πλήρως την ερώτησή σου, παρ' όλα αυτά θα επιχειρήσω μιαν απάντηση. Όσο καλά και να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, θα υπάρχει πάντα κάτι που μας διαφεύγει. Κι αυτό γιατί για ένα και μοναδικό δεδομένο γεγονός υπάρχουν πολλά επίπεδα συναισθηματικής και νοητικής απόκρισης, υπάρχουν δηλαδή πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή κτλ. συναισθήματα και σκέψεις, έτσι ώστε όλα να είναι πάντα υπό εξέλιξη και σχετικά σύμμικτα.Υπάρχει όμως πιστεύω κάτι, η ανώτερη έκφρασή μας, ο ανώτερος εαυτός μας, ο οποίος μπορεί να διακρίνει μέσα από τον δαίδαλο των συναισθημάτων και των σκέψεών μας την ουσία. Μπορεί να ξεφλουδίσει το κρεμμύδι των ενδυμάτων και να φτάσει στον πυρήνα του είναι. Και αφού γίνει η διάκριση, τα πράγματα γίνονται λίγο-πολύ αυτόματα. Το όμοιο πηγαίνει στο όμοιο, βάσει των νόμων. Ο ανώτερος εαυτός και ο νόμος είναι αμείλικτοι γιατί δεν παραβιάζονται και ούτε μεροληπτούν, απλά είναι.
αυτό που μας διαφεύγει αγαπητή Useen δεν μπορεί να μας επηρεάσει..ούτε σε συναισθηματικό ούτε σε νοητικό ... δες πόσο μακάριοι είναι οι "πτωχοί το πνεύματι"... (ίσως να είναι αυτοί που δεν προσπαθούν και δεν ψάχνουν το ανώτερο ...μα είναι αυτοί που εισέρχονται στην βασιλεία των ουρανών...) όπως και τα παιδιά άλλωστε ... που απλά τους αρέσει να παίζουν... για τα αυτά όμως δεν υπάρχουν νόμοι ... (αυτά τους τα μαθαίνουμε αργότερα) δεν υπάρχουν νόμοι ... ποτέ δεν υπήρξαν ... υπάρχει ροή και σημεία αναφοράς ή συνήθειες (τα οποία αποκαλούμε νόμους) για χάρη ευκολίας ή μήπως ....θα πιστεύαμε ότι η μετεμψύχωση και μετενσάρκωση είναι νόμοι.. τους οποίους ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων απλά αγνοεί ... και εάν τους αγνοείς δηλ...? τι συνέπειες θα είχε για την μετά σου ζωή ..? τουλάχιστον με τον Χριστιανισμό είσαι σίγουρος ρε παιδί μου... κόλαση...κόλαση..κόλαση... Γιώργος thinking is the hardest job there is , that's why so few people do it
|
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Switzerland
3558 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 11:50:31
Αν κάποιος διαβάσει τα Ποστ που ακολούθησαν σε ότι σας αφηγήθηκα, μπορεί εύκολα να διακρίνει ορισμένα πράγματα που (μας) αφορούν. Η κάρμα πηγαίνει κατευθείαν σε μεταφυσική και ισως φανταστικό μυστηριακή εξήγηση, και προέκταση του όλου. Η Unseen, αν και εξετάζει την όποια μεταφυσική θέση, η λογική συντροφεύει κάθε της βήμα. Ο Γιώργος τέλος, έχει πάντα αμφιβολίες (και καλά κάνει) μα γυρνά συνεχώς στον εαυτό, που ζητάει σιγουριές. Τι γίνεται εκεί, τουλάχιστον ο χριστιανισμός... μας λέει Κόλαση! Καλή μου Unseen, δεν ξέρω αν θα το τοποθετούσες στα όνειρα, μιας και βλεπω σπάνια, μα όταν τα βλέπω, είναι τόσο έντονα όσο το παραπάνω, και τα ενθυμούμαι και μετά από χρόνια. Δίνεις μια εξήγηση που όταν το εξέτασα μου διέφυγε εντελώς. Όταν έχω αυτά τα (όνειρα) κάτι σπουδαίο έχει προηγηθεί όσο αφορά την γνώση του εαυτού. Μην ξεχνάς πως έχει γίνει φύση μου, να είμαι προσεχτικός, να έχω επίγνωση στο τι συμβαίνει, σε διάφορα επίπεδα. Αυτό που δεν είχα σκεφτεί λοιπόν, είναι πως το καινούργιο σπιτάκι, εκείνο τον καιρό, ίσως ήταν μια νέα ενσάρκωση στο ίδιο σώμα, ΕΝ ΖΩΗ! Δηλαδή σαν να λέμε, γιατί να αλλάξω τόσους φορείς *(και δεν ξέρεις και που θα πέσεις), ενώ σε ένα φορέα *(σώμα), μπορώ να ξανά ενσαρκωθώ, να γνωρίσω ότι ονομάζουμε θάνατο εν ζωή, κάτι που οι περισσότεροι φοβόμαστε). Αυτά θελω να πω και στην φίλη μας την Κάρμα. Από το να γνωρίσουμε το καρμικο μας ωροσκόπιο τι λέει, ίσως θα έπρεπε να δουλέψουμε πάνω σε κρυσταλλώσεις. (συνήθειες που εχούμε, τα σιδερένια καδρόνια που περιγράφω, μπορεί να είναι συλλογικό κάρμα????). Όσο περισσότερες λοιπόν συνήθειες έχουμε, τόσο βρισκόμαστε (η ενσαρκομαστε) συνεχώς στην ροή του εαυτού μας, δεν πάμε δηλαδή πολύ μακριά. Όσο λιγότερες συνήθειες υπαρχουν, τόσο βλέπω την ψυχή να ανεβαίνει, να πλησιάζει στη Νόηση (σπειροειδείς σκάλα) να ξυπνά, και να δονείται ανάλογα. Ίσως οι ενσαρκώσεις να μην είναι θέμα εκλογής, μα δόνησης, κατι που συμβαινει και στο φυσικο μας επιπεδο.
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 12:09:10
Καλή μου Unseen, δεν θυμάμαι να έχει ανοιχθεί κάποιο θέμα για την ψυχή και το πνεύμα.Αγαπητέ μου Γιώργο, θα μπορούσες να εξηγήσεις λίγο παραπάνω αυτό που είπες? quote: δεν υπάρχουν νόμοι ... ποτέ δεν υπήρξαν ... υπάρχει ροή και σημεία αναφοράς ή συνήθειες (τα οποία αποκαλούμε νόμους) για χάρη ευκολίας
Σχετικά μ' αυτό που λες για τον Χριστιανισμό, αν τον αγνοούσαμε κι εμείς πως θα ήταν τα πράγματα?
In anticipation of my resurrection... |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 17:30:21
quote: αυτό που μας διαφεύγει αγαπητή Useen δεν μπορεί να μας επηρεάσει..ούτε σε συναισθηματικό ούτε σε νοητικό ...
Φίλε Γιώργο, καταλαβαίνω πως αυτό το εννοείς διαφορετικά από εκεί που το παώ εγώ, αλλά και πάλι χρειάζεται επεξήγηση. Υπάρχει άραγε χάσμα ανάμεσα στον υλικό και στον άυλο κόσμο; Ας πούμε λοιπόν ότι εγώ αγνοώ τον νόμο της βαρύτητας. Δεν νομίζω όμως πως αυτό σημαίνει πως ο συγκεκριμένος νόμος-φαινόμενο δεν με επηρεάζει στα πλαίσια του δυναμικού συστήματος όπου το παραπάνω φαινόμενο λαμβάνει χώρα και στο οποίο συμμετέχω. Και χρησιμοποιώ τον όρο φαινόμενο με όλη την φιλοσοφική του διάσταση.
|
karma
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
497 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/02/2007, 23:17:09
quote: ΠΛΑΤΩΝΑΣ Αυτό που δεν είχα σκεφτεί λοιπόν, είναι πως το καινούργιο σπιτάκι, εκείνο τον καιρό, ίσως ήταν μια νέα ενσάρκωση στο ίδιο σώμα, ΕΝ ΖΩΗ! Δηλαδή σαν να λέμε, γιατί να αλλάξω τόσους φορείς *(και δεν ξέρεις και που θα πέσεις), ενώ σε ένα φορέα *(σώμα), μπορώ να ξανά ενσαρκωθώ, να γνωρίσω ότι ονομάζουμε θάνατο εν ζωή, κάτι που οι περισσότεροι φοβόμαστε). Αυτά θελω να πω και στην φίλη μας την Κάρμα. Από το να γνωρίσουμε το καρμικο μας ωροσκόπιο τι λέει, ίσως θα έπρεπε να δουλέψουμε πάνω σε κρυσταλλώσεις. (συνήθειες που εχούμε, τα σιδερένια καδρόνια που περιγράφω, μπορεί να είναι συλλογικό κάρμα????). Όσο περισσότερες λοιπόν συνήθειες έχουμε, τόσο βρισκόμαστε (η ενσαρκομαστε) συνεχώς στην ροή του εαυτού μας, δεν πάμε δηλαδή πολύ μακριά. Όσο λιγότερες συνήθειες υπαρχουν, τόσο βλέπω την ψυχή να ανεβαίνει, να πλησιάζει στη Νόηση (σπειροειδείς σκάλα) να ξυπνά, και να δονείται ανάλογα.
Ναι... και αυτό ονομάζεται εξέλιξη .... Το καρμικό μας ωροσκόπιο μας είναι χρήσιμο, γιατί μας βοηθά να εντοπίζουμε, παράλληλα, βιώματα ή εμπειρίες από το παρελθόν, που χρειάζεται να «δουλέψουμε» και να ξεπεράσουμε σε αυτή μας την ενσάρκωση και να προχωρήσουμε μπροστά ! Κάθε ψυχή, στο διάβα των ενσαρκώσεών της, μπορεί να επιλέξει διαφορετικούς «ρόλους» στο θέατρο που λέγεται ζωή... έτσι θα ολοκληρώσει τον κύκλο της, μέσα από τις ξεχωριστές εμπειρίες που θα αποκομμίσει από τους «ρόλους» αυτούς.... Φιλικά, http://astro.forumup.com/ η karma |
Γιώργος
Πλήρες Μέλος
970 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 04:08:21
quote: Σχετικά μ' αυτό που λες για τον Χριστιανισμό, αν τον αγνοούσαμε κι εμείς πως θα ήταν τα πράγματα?
quote: Φίλε Γιώργο, καταλαβαίνω πως αυτό το εννοείς διαφορετικά από εκεί που το παώ εγώ, αλλά και πάλι χρειάζεται επεξήγηση. Υπάρχει άραγε χάσμα ανάμεσα στον υλικό και στον άυλο κόσμο; Ας πούμε λοιπόν ότι εγώ αγνοώ τον νόμο της βαρύτητας. Δεν νομίζω όμως πως αυτό σημαίνει πως ο συγκεκριμένος νόμος-φαινόμενο δεν με επηρεάζει στα πλαίσια του δυναμικού συστήματος όπου το παραπάνω φαινόμενο λαμβάνει χώρα και στο οποίο συμμετέχω.Και χρησιμοποιώ τον όρο φαινόμενο με όλη την φιλοσοφική του διάσταση.
Χριστιανισμός και βαρύτητα λοιπόν... Ας δούμε μερικά πράγματα... .. έχουμε τον καλό μας Χριστούλη να περπατάει πάνω στο Νερό ..στην λίμνη... τι μας λέει αυτό για την βαρύτητα ..? αλλά τι μας λέει ή επιστήμη..?
Οι περισσότεροι από τους επονομαζόμενους «φυσικούς νόμους» είναι περισσότερο συνήθειες. Δεν υπάρχει λόγος να υποθέτουμε ότι όλοι οι φυσικοί νόμοι σχηματίστηκαν πλήρως τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης, σαν ένα είδος Κοσμικού Ναπολεόνιου Κώδικα, ή ότι υπάρχουν σε ένα πεδίο μεταφυσικής πέρα από το χρόνο και το χώρο.Αν θέλαμε να περιοριστούμε στην ιδέα των φυσικών νόμων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όπως η ίδια η φύση εξελίσσεται, έτσι κάνουν και οι φυσικοί νόμοι, όπως ακριβώς και οι ανθρώπινοι νόμοι εξελίσσονται στο χρόνο. Η κόλαση όμως (εάν θυμάμαι καλά) εισηγήθηκε στον Χριστιανισμό γύρω στον 3ο ή 4 αιώνα μχ... μεχρι τότε τα χριστιανόπουλα περιμέναν το end of days και οτι θα βλέπανε τις "τελευταίες μέρες"
υπήρχαν άραγε η μετενσάρκωση η μετεμψύχωση ή κόλαση από πάντα..? και δεν είναι απλά συνήθειες (η ένα δυναμικό σύστημα ή ψυχοπλαστικά) που εξελίσσονται με τον χρόνο ....αλλά και που έχεις πρόσβαση ανάλογα με το πώς δονήσε..
και εάν αποφασίσω να αγνοήσω ή διαφύγω (νομίζω ότι είναι καλύτερη λέξη) την συνήθεια του Κάρμα την κόλαση... ή της βαρύτητας τότε δεν θα πρέπει να γνωρίζω ή τουλάχιστον να υποθέσω ότι είναι απλά συνήθειες.. (διαφορετικά θα έκανα ότι μου λέγανε για να μην πάω στην κόλαση...) τα Συμπεράσματα τα Πιστεύω και οι Γνώσεις , δικά σας... όπως άλλωστε και οι αντίστοιχες δονήσεις
έχω προσέξει κάτι όμως ......κανένας , ποτέ δεν παραπονιέται για τα πιστεύω του... ίσως γιατί τελικά κάπου μέσα μας αισθανόμαστε ότι η ματιά που ρίχνουμε στο άυλο είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη που διαθέτουμε (ή πίστη μετακινεί βουνά ...δεν λένε?) και κάπου ίσως νομίζουμε ότι παίζουμε και εμείς αυτόν τον ρόλο του δημιουργου...
Γιώργος ... τα πάντα ρει ...dude...!! Edited by - Γιώργος on 05/02/2007 04:09:24 |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 09:39:09
Αγαπητέ μου Γιώργο, αναρωτιέμαι αν στον Χριστιανισμό των πρώτων χρόνων ή στην διδασκαλία του Ιησού υπήρχε κάποια αναφορά στη μετενσάρκωση ή στο Κάρμα. Δεν ανοίγω όμως αυτό το θέμα γιατί προβλέπω να γίνεται των Γραφών... Σχετικά μ' αυτό που αναφέρεις για τους Νόμους και την συνήθεια, διαβάζοντας την γνώμη σου μου ήρθε στο νου ο Θάνατος. Ο Θάνατος ισχύει για όλα τα έμβια όντα τα οποία γεννιούνται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν και κάποια στιγμή πεθαίνουν. Ο Θάνατος λοιπόν κατ' εμέ είναι ένας Νόμος ο οποίος είναι αλληλένδετος με αυτόν της Γέννησης. Αν τον αντικρύσουμε λοιπόν ως μια συνήθεια θα ξεφύγουμε από τον θάνατο του φυσικού μας σώματος?
In anticipation of my resurrection... |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 10:31:22
Καλημέρα φίλοι μου.Πρέπει να σας πω ότι χαίρομαι απίστευτα πολύ με τη ροή της συζήτησης και ότι είμαι πραγματικά… γοητευμένη με τα ποστ όλων σας. Καλέ μου Γιώργο, quote: δεν υπάρχουν νόμοι ... ποτέ δεν υπήρξαν ... υπάρχει ροή και σημεία αναφοράς ή συνήθειες (τα οποία αποκαλούμε νόμους) για χάρη ευκολίας
Αν καταλαβαίνω καλά (και μέσα από την αναφορά σου στα παραδείγματα παράβασης των *νόμων*), ουσιαστικά λες ότι ζούμε σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων. Αυτό που φαίνεται ως νόμος ουσιαστικά είναι μια σύμβαση, η αποδοχή μας ενός φαινομένου που αναγάγουμε σε νόμο. Είναι όπως όταν βάζεις ψάρια σε ένα γυάλινο ενυδρείο με πολλές δεξαμενές. Αφού χτυπήσουν στους γυάλινους τοίχους μερικές φορές, τα ψάρια τους αποφεύγουν μόνιμα πλέον, σε σημείο που και να αφαιρέσει κανείς τα τζάμια, τα ψάρια θα εξακολουθούν να κινούνται στον ίδιο περιορισμένο χώρο, επειδή έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι αυτά είναι τα όρια του κόσμου τους.
quote: και εάν τους αγνοείς δηλ...? τι συνέπειες θα είχε για την μετά σου ζωή ..? τουλάχιστον με τον Χριστιανισμό είσαι σίγουρος ρε παιδί μου... κόλαση...κόλαση..κόλαση...
Ξέρεις τι σκέφτομαι πάντοτε βρε Γιώργο; Ότι τελικά δεν έχει σημασία τι θα γίνει μετά, εφόσον κάνει κανείς το καλύτερο που μπορεί εδώ και τώρα. Τι λες κι εσύ; Φίλε μου ΠΛΑΤΩΝΑ, Αναρωτιόμουν αν θα έθιγε κανείς αυτό το θέμα και, για να είμαι ειλικρινής, μετά από 15 σελίδες, είχα πια πιστέψει πως όχι. Αναφέρομαι σε αυτό που γράφεις:
quote: Αυτό που δεν είχα σκεφτεί λοιπόν, είναι πως το καινούργιο σπιτάκι, εκείνο τον καιρό, ίσως ήταν μια νέα ενσάρκωση στο ίδιο σώμα, ΕΝ ΖΩΗ!
Για μένα η ιδέα δεν είναι πρωτόγνωρη, την έχω ακούσει σε διάφορες παραλλαγές (κάποιες από αυτές βασίζονται και στη θεωρία των ακτινών της Α.Μπέηλυ), την έχω διαβάσει και στο βιβλίο "Η Αυγή των Μάγων". Τα ίδια λέει και η Doreen Virtue, τώρα που το σκέφτομαι. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι απίθανο, όπως όμως γενικά πιστεύω ότι τίποτε δεν είναι απίθανο.Μου έχει επίσης συμβεί μία ή δύο φορές να βιώσω μια τόσο δραματική αλλαγή συνείδησης που θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί σε μια τέτοιου είδους μετενσάρκωση εν ζωή. Ειδάλλως σε μια βαθιά, πολύ βαθιά αφύπνιση... Η λογική που σωστά διέβλεψες ότι επιζητώ να με συνοδεύει σε κάθε μου βήμα (πιστεύω ότι ο κόσμος μου πρέπει να βγάζει κάποιου είδους νόημα) μου λέει ότι τελικά το αποτέλεσμα μετράει. Όπου και να οφείλεται το αποτέλεσμα της νέας μου κάθε φορά συνείδησης, σημασία έχει ότι αναδύθηκε, όσο για τον μηχανισμό της ανάδυσης, αυτός εντέλει ίσως να πρέπει (;) να είναι ήσσονος σημασίας. Καλημέρα καλέ μου Dying Incubus, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ανοιχθεί θέμα αναφορικά με τη σχέση πνεύματος-ψυχής;;; Μεγάλη παράλειψη. Αλλά και πολύ καλή ιδέα για νέο τόπικ (ίσως προσεχώς). Αγαπητέ μου A.Kircher, Μπαίνω σε μεγάλο πειρασμό, συνεχίζοντας στο πνεύμα της απάντησής μου προς τον Γιώργο παραπάνω να πω ότι τελικά εμείς καθορίζουμε τα όρια των δυνατοτήτων μας σε σχέση και με οποιονδήποτε "νόμο". Είμαι όμως ένας άνθρωπος που –φύσει και θέσει- αναγνωρίζει και σέβεται τη δύναμη των νόμων. Αν η φύση μου ήταν διαφορετική, όμως, ίσως να είχα τη δύναμη να τους υπερβώ. Όπως και καθένας μας, ασφαλώς. Το τι πιστεύουμε ότι είμαστε δημιουργεί πραγματικότητες, αυτά δεν λέμε τόσο καιρό τώρα; Ποια είναι τα όρια της δημιουργικής μας δύναμης; Υπάρχουν όρια; Είναι αυτό ακριβώς που γράφει ο Γιώργος στο δεύτερο ποστ του:
quote: ίσως γιατί τελικά κάπου μέσα μας αισθανόμαστε ότι η ματιά που ρίχνουμε στο άυλο είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη που διαθέτουμε (ή πίστη μετακινεί βουνά ...δεν λένε?) και κάπου ίσως νομίζουμε ότι παίζουμε και εμείς αυτόν τον ρόλο του δημιουργου...
Ύβρις; Ή μήπως τοποθέτηση των πραγμάτων στη σωστή τους διάσταση;…Αγαπητή μου karma, Έχω την εντύπωση ότι δεν εννοείς το ίδιο πράγμα με τον ΠΛΑΤΩΝΑ. Και θέλω να σε ρωτήσω: πιστεύεις ότι, καθώς εξελίσσεται ο άνθρωπος, μπορεί να υπερβεί τα δεδομένα του ωροσκοπίου του ή όχι; Φίλοι μου, να είστε όλοι καλά, με τιμά ιδιαίτερα η συμμετοχή σας. Με αγάπη, Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
Edited by - Unseen on 05/02/2007 10:40:00 |
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Switzerland
3558 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 13:04:05
Φίλη Unseen, δεν έχω διαβάσει τις κυρίες, μα χαίρομαι που έχουμε ίδια ενδιαφέροντα, και περισσότερο για τις ουσιαστικές αφυπνίσεις σου. Μιας και αναρωτιέσαι για το μηχανισμό της ανάδυσης, αν θέλεις εξέτασε και αυτή την πλευρά. Όταν διαβάζεις π.χ Α.Μπέηλυ και εγω Πλάτωνα η κάποιο φιλόσοφο, μπαίνει σε κίνηση πάντα ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο σαν ιδέα, έτσι δεν είναι? Η λογική θα μας συνοδέψει, άλλα θα τα δεχτεί, άλλα ίσως τα απορρίψει. Μέχρι εδώ δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό, μιας και ετσί λειτουργεί η διάνοια, στις επιστήμες, στις δουλειές μας, σχεδον παντου. Χωρίς αυτη δεν επιβιώνουμε. Κάπου όμως θα βρεις πως η ίδια η διάνοια, δεν έχει κατανοήσει το μηχανισμό της σκέψης, γιατί αυτή (η σκεψη) έρχεται μηχανικά, ακόμα και όταν δεν το θέλεις. Όταν στρέψεις λοιπόν την προσοχή σου, στον μηχανισμό της, θα δεις πως συνεχώς προσθέτεις γνώσεις και εμπειρίες στο σπιτάκι σου, δηλαδή το γεμίζεις, και σιγά σιγά αυτό γίνεται η φύση σου, δηλαδή ο παρατηρητής *(ΕΣΥ) και οι άλλοι, (το άλλο) γενικά σαν ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΟ. Μα όταν Unseen ήσουν μικρή, εκείνη η πορτούλα ήταν συνεχώς ανοιχτή, (η φύση, όπου όλα ήσαν ΕΝΑ) μα με τον καιρό χάνεται. Η διάνοια στοιβάζει τόσα πράγματα μέσα, που σιγά σιγά (μεγαλώνοντας) χάνεις τις πορτούλες, τα παράθυρα, τα αυγά και τα καλάθια που λένε. Οι άνθρωποι νομίζουν πως την έχουν το ίδιο, (ΕΝΑ με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΟ), μα έχουν στιγμές μόνο, μιας και ο παρατηρητής, ότι δηλαδή και να κάνουν, ακόμα και στη φύση να βγουν, είναι εκεί, και συνεχώς τους μιλάει. Εξηγεί (μεταφράζει) την πραγματικότητα, που είναι ότι είναι. Μια βαθιά αφύπνιση λοιπόν είναι, να φύγουν αχρείαστα εμπόδια που η διάνοια δημιουργεί με τον καιρό, (εγώ είναι αυτός, η εκείνος, τις ταυτίσεις δηλαδή, που πάνε από το όνομα μας, μέχρι την ιδεολογία τις θρησκείες και τόσα άλλα. Πχ Είμαι Πασοκ, ειμαι Παναθας, είμαι χριστιανός, είμαι καθηγητής, είμαι ροκάς, κλπ κλπ. Μηχανικες διλαδη απαντησεις, απο τις ταυτησεις μας. Έχω πλέον την βεβαιότητα, πως ξεχνάμε πως είναι να είμαστε Άνθρωποι. (Ανθρωπος, ικανος προς σκεψη και παρατηρηση) Ειμαστε ικανοι να χρησημοποιουμε τη γνωση οταν χρειαζεται, και να ζουμε τη ΖΩΗ με τα ματια ενος παιδιου, ΝΕΑ? Καλή μου Κάρμα, ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις. Όσο ωριμάζω, παραξενεύω. Φτάνω να μην θέλω πια να γνωρίζω το (κάρμα μου), μα να το ανακαλύπτω, και να ελευθερώνομαι.
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 15:10:25
Καλή μου Unseen, φυσικά και θα μπορούσε να ανοίξει αυτό το θέμα που λες. Προσωπικά πιστεύω πως θα είναι και πολύ ενδιαφέρον αλλά κι αρκετά ωφέλιμο και για εμάς τους ίδιους να διαχωρίσουμε αυτές τις 2 έννοιες (Πνεύμα & Ψυχή) που χρησιμοποιούμε κατά κόρον αλλά ενδεχομένως να μην γνωρίζουμε καν την διαχωριστική γραμμή που υφίσταται ανάμεσα τους. Λες να κάνεις την αρχή? Θα ήθελα να σταθώ σε κάτι πολύ σημαντικό που είπες:quote: Μου έχει επίσης συμβεί μία ή δύο φορές να βιώσω μια τόσο δραματική αλλαγή συνείδησης που θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί σε μια τέτοιου είδους μετενσάρκωση εν ζωή. Ειδάλλως σε μια βαθιά, πολύ βαθιά αφύπνιση...
Μπορώ να πω οτι αυτό μου έχει συμβεί μια φορά μόνο - τουλάχιστον απ' όσο μπορώ να σκεφτώ, αναλογιζόμενος την ένταση της αίσθησης αυτής. Δεν θα χρησιμοποιήσω τον όρο "αλλαγή της συνείδησης", κάπως μου κάθεται... Θα χρησιμοποιήσω όμως τον όρο "αλλαγή στον τρόπο θέασης" των πραγμάτων, του κόσμου, του εαυτού μου, των ανθρώπων. Αρχικά αυτή η αίσθηση είναι κάπως περίεργη, παράδοξη και σου προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα. Ξαφνικά νιώθεις μετέωρος κι αδύναμος, σαν να συντελέστηκε κάποιο γεγονός τόσο σπουδαίο αλλά και δυσνόητο για εσένα, που δεν καταλαβαίνεις τι σου γίνεται. Βλέπεις τον εαυτό σου να σκέφτεται για κάποια θέματα με έναν τρόπο σκέψης τελείως διαφορετικό απ' ό,τι πριν κι απορείς λέγοντας: "Μα εγώ είμαι αυτός που το σκέφτομαι αυτό? Αφού ως χθες οι απόψεις μου ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες!" Κι όμως, εμείς είμαστε... Για κάποια θέματα αποκτούμε τέτοια διαύγεια, σαν κάποιος να απομάκρυνε από τα μάτια μας όλους εκείνους τους παραμορφωτικούς φακούς και τα πέπλα που έκρυβαν το αντικείμενο που αντικρύζουμε ξεκάθαρα πλέον. Για άλλα θέματα πάλι απορούμε πως προκύπτουν οι νέες πεποιθήσεις μας κι είμαστε δύσπιστοι για τα πιθανά αποτελέσματα τους. Δεν ξέρω αν μπορεί να περιγραφεί αυτή η αίσθηση, απλά νιώθεις οτι κάτι άλλαξε.Μπορεί να σου πάρει πολύ καιρό μέχρι να εναρμονιστείς με αυτήν την ιδέα, μπορεί να το αποδεχθείς σταδιακά ή πιο γρήγορα και σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Αυτό που έχει νόημα όμως είναι να καταλάβουμε οτι για όποιον - φαινομενικό κατ' εμέ - λόγο συνέβη αυτό, μας αποκάλυψε έναν τρόπο σκέψης δικό μας. Απλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα, να σκεφτούμε, να υποθέσουμε και να συλλογιστούμε με τρόπους που, αν και δε μας φαίνονται "δικοί" μας, παρόλα αυτά είναι. Μια άλλη πλευρά του εαυτού μας απλά αναδύθηκε από την ψυχή μας...
In anticipation of my resurrection... |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/02/2007, 17:25:00
Φίλε Γιώργο, με κάλυψε η απάντηση σου, ουσιαστικά αυτή ήταν η επεξήγηση που ζητούσα και σε ευχαριστώ. Μετά όμως ήρθε ο Dying Incubus με την εξής ερώτηση και μου τα χάλασε:quote: Αν τον αντικρύσουμε λοιπόν ως μια συνήθεια θα ξεφύγουμε από τον θάνατο του φυσικού μας σώματος?
quote: Μπαίνω σε μεγάλο πειρασμό, συνεχίζοντας στο πνεύμα της απάντησής μου προς τον Γιώργο παραπάνω να πω ότι τελικά εμείς καθορίζουμε τα όρια των δυνατοτήτων μας σε σχέση και με οποιονδήποτε "νόμο". Είμαι όμως ένας άνθρωπος που –φύσει και θέσει- αναγνωρίζει και σέβεται τη δύναμη των νόμων. Αν η φύση μου ήταν διαφορετική, όμως, ίσως να είχα τη δύναμη να τους υπερβώ. Όπως και καθένας μας, ασφαλώς. Το τι πιστεύουμε ότι είμαστε δημιουργεί πραγματικότητες, αυτά δεν λέμε τόσο καιρό τώρα; Ποια είναι τα όρια της δημιουργικής μας δύναμης; Υπάρχουν όρια;
Αγαπητή μου unseen έχεις δίκιο, ανάλογες θέσεις είχαμε παρουσιάσει και στο θέμα του Ampere περι πίστεως, θυμάσαι; Το τι πιστεύουμε ότι είμαστε δημιουργεί πραγματικότητες Να κάνω εδώ ένα σχόλιο σχετικά με αυτά που λέγαμε παραπάνω για την επιστήμη και τον εσωτερισμό. Μου φαίνεται πως ο σύγχρονος επιστημονικός στοχασμός (κβαντική φυσική, σύγχρονη ψυχολογία κ.α.) είναι πιο κοντά στην μαγεία της Dion Fortune, του Keneth Grant και του Καστανέντα από κάθε τι άλλο. Αν προσπαθήσουμε να δούμε τις παραδοσιακές θέσεις και αντιλήψεις του εσωτερισμού κάτω από αυτό το νέο πρίσμα, ξεφεύγοντας από τα δεσμά μιας παρελθοντικής προσέγγισης των πραγμάτων, ίσως τότε κάποιες ιδέες να αποκτήσουν διαφορετικό νόημα. Το κλειδί που θα μας προσφέρει αυτό το "νέο" νόημα είναι, κατά την γνώμη μου, η έννοια της συνείδησης την οποία πρέπει να την δούμε μέσα από μία διαφορετική διάσταση. Εκεί είναι που πρέπει να παιχτεί ο αγώνας, τόσο σε επιστημονικό όσο και αποκρυφιστικό-εσωτεριστικό επίπεδο.
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 07/02/2007, 23:40:57
Γεια σας φίλοι μου...Αγαπητέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ Είναι πράγματι οι ταυτίσεις μας με κάτι έξω από μας που μας αποσπούν βίαια από το υφάδι της αλήθειας. Δεν είναι παράξενο που όλοι περιμένουμε να μας συμβούν πράγματα, να μας έρθουν απ' έξω; Περιμένουμε να έρθουν απ' έξω η αγάπη, η ελευθερία, η ευτυχία, τη στιγμή που θα 'πρεπε να τις βιώνουμε ως ενδογενείς καταστάσεις... Έχω, όπως ξέρεις, διάφορα ονόματα για αυτές τις εξωτερικότητες: ρόλοι, εγώ, προσωπικότητα,... Είναι αυτοί οι προσδιορισμοί που γράφεις που δημιουργούν την πλαστή χωριστικότητα (είμαι αυτό άρα δεν είμαι εκείνο, είμαι πανάθα άρα δεν είμαι γαύρος κτλ) και οδηγούν σε συμπεριφορικά πρότυπα μέσα από γενικεύσεις και υπεραπλουστεύσεις (είμαι καλοπροαίρετη, άρα δεν μου άξιζε αυτό άρα είμαι θύμα). Κι εγώ έχω τη βεβαιότητα ότι έχουμε πάψει οι περισσότεροι να είμαστε άνθρωποι αλλά έχω και την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Δεν καταθέτω τα όπλα. Καλέ μου Dying Incubus, Θα κάνω την αρχή στη διερεύνηση της σχέσης πνεύματος-ψυχής, αλλά όχι ακόμα. Πρέπει να συμμαζέψω λίγο τα διάφορα... πρότζεκτς μου. Όσο για την αλλαγή του τρόπου θέασης που περιγράφεις, χαίρομαι ιδιαίτερα που έχει συμβεί και σε σένα. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, δημιουργείται η αίσθηση ότι κάτι μπαίνει στη θέση του, κάτι επανατοποθετείται σωστά και είναι σα να ξυπνάει κανείς σε μια νέα πραγματικότητα... Αγαπητέ μου A.Kircher, Έχω παρουσιάσει το προσωπικό μου όραμα ερμηνείας της ζωής και του κόσμου δύο φορές σε ανθρώπους όχι και τόσο ψαγμένους, όχι και τόσο υποψιασμένους. Το όραμά μου περιλαμβάνει πολλά στοιχεία επιστήμης, πορίσματα κατά David Bohm και αγκαλιάζει όμορφα τα πάντα, από τον κόσμο των υποατομικών σωματιδίων μέχρι το καθαρό φως του Δημιουργού. Και τις δύο φορές, οι αποδέκτες το απέρριψαν. Ήταν αδύνατον να δουν πέρα από την οπτική του ανθρώπου ο οποίος περιβάλλεται από αξεπέραστες δυνάμεις που αδυνατεί να καταλάβει. Αυτή ήταν η ιδέα τους για τη ζωή. Τι πιθανότητες έχει ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει τη μούρλα της αναζήτησης που πιθανόν έχουμε όλοι εδώ μέσα να καταλάβει τη σχέση του ανθρώπου με το όλο, όταν δεν μπορεί να καταλάβει τη σχέση του με τον εαυτό του; Πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει το θείο, όταν δεν μπορεί να γνωρίσει τι έχει μέσα του; Υπάρχει τελικά διαφορά ανάμεσα στα δύο και τι είδους; Ποιοτική; Ποσοτική; Κλίμακας; Εξυπακούεται ότι οι ερωτήσεις αυτές δεν απευθύνονται μόνο στον φίλο μου A. Kircher, τον οποίο θέλω επίσης να ευχαριστήσω και για το λινκ. Καλό βράδυ... Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 03:19:59
quote: Τι πιθανότητες έχει ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει τη μούρλα της αναζήτησης που πιθανόν έχουμε όλοι εδώ μέσα να καταλάβει τη σχέση του ανθρώπου με το όλο, όταν δεν μπορεί να καταλάβει τη σχέση του με τον εαυτό του; Πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει το θείο, όταν δεν μπορεί να γνωρίσει τι έχει μέσα του; Υπάρχει τελικά διαφορά ανάμεσα στα δύο και τι είδους; Ποιοτική; Ποσοτική; Κλίμακας;
Αγαπητή μου unseen, έχω ζήσει ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν και καταλαβαίνω. Έχω και εγώ το δικό μου όραμα, όπως και όλοι μας σε τελική ανάλυση, αλλά προτιμώ να μιλάω για αυτό επιλεκτικά και όχι επειδή νοιώθω πιο ψαγμένος από τους άλλους, κάθε άλλο μάλιστα. Απλά γιατί κατέληξα στο σημείο να πιστεύω πως ορισμένες εμπειρίες και βιώματα είναι δύσκολο να μεταδωθούν μέσω των τυπικών μεθόδων επικοινωνίας αλλά και αρκετά πιο δύσκολο να κατανοηθούν στην ουσία τους, μιας και αποτελούν βιωματικές καταστάσεις. Πως μπορείς να περιγράψεις, για παράδειγμα, την αίσθηση του κρύου σε κάποιον που δεν την έχει βιώσει ποτέ; Ευτυχώς τα περισσότερα πράγματα στην ζωή τα μοιραζόμαστε, λέω, ας πούμε, πως είμαι ερωτευμένος και αυτή είναι μια εμπειρία που μεταφέρεται στον αποδέκτη στον βαθμό που ανταποκρίνεται σε μια ανάλογη δική του εμπειρία. Και εκεί υπάρχει κάποιο λιγότερο ή περισσότερο ουσιαστικό επίπεδο επικοινωνίας. Τι γίνεται όμως για τις μη-κοινές ή με-αποδεκτά κοινές εμπειρίες και βιώματα. Αυτά που μεταμορφώνονται σε κοσμοθεωρίες ζωής και οράματα; Πως να μεταφέρεις αυτές τις αντιλήψεις σε κάποιον χωρίς διάκριση, χωρίς επιλογή, χωρίς δισταγμό, γίνεται; Νομίζω πως όχι, και αν κανείς ξέρει τον τρόπο να μου τον πει, το γράφω αυτό χωρίς ειρωνία, ειλικρινά και καλοπροαίρετα. Και για να ελαφρύνω και λίγο την ατμόσφαιρα χτες ξαναείδα το Star Wars και εκεί ο master Yoda λέει στον Luke: "Feel, don't think" Και καλά, αυτές είναι αμερικανιές του Hollywood αλλά πως αντιμετωπίζεται ο νους από πολλά εσωτερικά συστήματα, δεν είναι ο μεγάλος εχθρός; Δεν ειναι αυτός που δημιουργεί την αυταπάτη της Σπηλιάς; Ίσως όμως σε τελική ανάλυση να μην έχει και τόση σημασία το πόσο "κατανοητό" είναι το "οραμα" στους όποιους αποδέκτες. Και όσο και να φαίνεται τετριμένο, νομίζω, ότι αυτό που μετράει σε τελική ανάλυση είναι το να το ζεις εσύ σε όλο του το μεγαλείο. Τα λέμε! Call of Narayana, the seven-headed one Lemuria, rise! |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 08:33:14
Καλή μου Unseen, προσπάθησα λίγο να σκεφτώ πάνω στα ερωτήματα που έθεσες προς συζήτηση κι οι απαντήσεις που δίνει ο εαυτός μου ίσως μπερδεύουν κι εμένα τελικά... Ναι, το κατάφερα κι αυτό! quote: Τι πιθανότητες έχει ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει τη μούρλα της αναζήτησης που πιθανόν έχουμε όλοι εδώ μέσα να καταλάβει τη σχέση του ανθρώπου με το όλο, όταν δεν μπορεί να καταλάβει τη σχέση του με τον εαυτό του; Πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει το θείο, όταν δεν μπορεί να γνωρίσει τι έχει μέσα του; Υπάρχει τελικά διαφορά ανάμεσα στα δύο και τι είδους; Ποιοτική; Ποσοτική; Κλίμακας;
Πιστεύω πως σε κάθε περίπτωση ένας άνθρωπος ορίζει ο ίδιος απέναντι σε τι ακούσματα παραμένει ανοιχτός και σε ποιά όχι. Μπορεί να συναντήσεις έναν άνθρωπο ο οποίος να μην έχει κανενός είδους αναζητήσεις, απλά ζει την ζωή του δίνοντας εύκολες απαντήσεις σε ζητήματα που πολλούς αναζητητές τους δυσκολεύουν χρόνια. Ίσως να του ακουστούν δυσνόητες κάποιες θεωρίες, ορολογίες αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το αν θα έχει "πιάσει το νόημα" πολλών πραγμάτων, την ουσία. Ίσως υποσυνείδητα ψάχνει για διάφορες απαντήσεις μόνος του, ίσως να μην έχει κανενός είδους ανησυχίες. Αυτό που μετράει είναι το κατά πόσο θα αφήσει ανοιχτές κάποιες πόρτες στην καρδιά του και - κυρίως - στο νου του. Από την άλλη ενδέχεται να συναντήσεις έναν άνθρωπο που αναζητεί, ψάχνει, ερευνά και δείχνει μια δίψα για μάθηση και προσωπική εξέλιξη και σε έναν μεταξύ σας διάλογο να ανακαλύψεις οτι, παρά το στοιχείο της ελευθερίας που δείχνει να έχει, σε κάποιο σημείο νιώθει να θίγεται κάτι που θεωρεί δεδομένο ή κεκτημένο. Και σ' αυτό το σημείο αρχίζει να "κλείνεται", να αμύνεται ή και να φέρεται αλαζονικά. Ποιός από τους 2 λοιπόν μπορεί να είναι πιο ανοιχτός σε νέες προκλήσεις, σε έναν διάλογο με βαθιά νοήματα? Κατά την γνώμη μου, κι οι 2 έχουν τις ίδιες πιθανότητες. Ο πρώτος μπορεί να μην καταλάβει τίποτα αλλά ο δεύτερος μπορεί να επιλέξει να μην καταλάβει. Όσο περισσότερο αναζητάς κάτι τόσο πιο πολύ ανακαλύπτεις τον ίδιο σου τον εαυτό, τα πάθη και τις αδυναμίες σου. Κι αυτό το σημείο είναι ίσως το πιο δύσκολο για κάποιον που ερευνά. Πόσες φορές έχει τύχει σε κάποιον από εμάς να κάνουμε ένα διάλογο με ένα άτομο το οποίο φαίνεται απλοϊκό, χωρίς ανησυχίες κι ερευνητική διάθεση κι ακούμε από το στόμα του κάτι τόσο σοφό που μας αφήνει άφωνους? Κι εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα με τον φίλο μας τον A. Kircher: quote: Ίσως όμως σε τελική ανάλυση να μην έχει και τόση σημασία το πόσο "κατανοητό" είναι το "οραμα" στους όποιους αποδέκτες. Και όσο και να φαίνεται τετριμένο, νομίζω, ότι αυτό που μετράει σε τελική ανάλυση είναι το να το ζεις εσύ σε όλο του το μεγαλείο.
In anticipation of my resurrection... |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 10:07:08
Χα χα χα! Λέτε να έπεσα κι εγώ στη λούμπα; Σίγουρα δεν ήταν πρόθεσή μου να προβάλλω το εγώ μου, αλλά μπορεί να κρυβόταν κάποιος πιο λεπτοφυής εγωισμός πίσω από την επιθυμία μου να γίνω κατανοητή... Η αλήθεια είναι ότι καθένας πρέπει να μπορέσει να βρει μόνος του τις απαντήσεις στα ερωτήματά του, απλά και μόνο επειδή καθένας έχει (και δικαιούται, αν όχι υποχρεούται, να έχει) τα δικά του ερωτήματα που μπορεί να διαφέρουν από των υπολοίπων. Όπως και να 'χει, το όραμά μου κάνει (για μένα) τον κόσμο γύρω μου να φαίνεται όμορφος, πλήρης και σε ειρήνη, ως εκ τούτου αυτό μου αρκεί... Ίσως να αρκεί και για τον κόσμο γύρω μου, το να είμαι καλά, να αισθάνομαι όμορφη και πλήρης. Αν είμαστε όλοι έτσι, ίσως να ακτινοβολούμε ένα μήνυμα ή ίσως ένα παράδειγμα που πάει πολύ πιο μακριά από την οποιαδήποτε θεωρία. Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σας, φίλοι μου. ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 10:08:26
Και μετά την… υπαρξιακή παρένθεση, πίσω στα της μετενσάρκωσης.Η Helen Wambach εργαζόταν ως ψυχολόγος και δασκάλα στον Λονγκ Μπράντς της πολιτείας του Νιού Τζέρσι και μια μέρα, μετά από μια ζωντανή ανάμνηση από προηγούμενη ζωή που είχε η ίδια. αναρωτήθηκε: υπάρχουν τέτοιες ανεξήγητες και υποσυνείδητες αναμνήσεις θαμμένες βαθιά στην ψυχή όλων των ανθρώπινων όντων; Πώς μπορούμε να ξέρουμε αν αυτές οι αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές είναι πραγματικές; Αποφάσισε λοιπόν να διεξάγει μια έρευνα. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 λοιπόν οργάνωσε το μεγαλύτερο πείραμα ύπνωσης για την αποκάλυψη προβιώσεων που πραγματοποιήθηκε ποτέ. Στο πλαίσιο αυτού του πειράματος, περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι έκαναν αναδρομή σε άλλες ιστορικές εποχές. Η Wambach τους ζήτησε να καταγράψουν τις προηγούμενες ζωές που έβλεπαν και μετά από τις συνεδρίες συμπλήρωσαν έντυπα που περιείχαν συγκεκριμένες ερωτήσεις σχετικά με τις ζωές που είχαν θυμηθεί – ερωτήσεις για το φύλο, τα ρούχα τους, το χρώμα του δέρματός τους, τα είδη της τροφής τους, τη στέγασή τους και ούτω καθ’ εξής. Πολλοί συμμετέχοντες ανέφεραν πολυάριθμες προηγούμενες ζωές σε διαφορετικές χρονικές περιόδους – σε μερικές ήταν άνδρες και σε άλλες γυναίκες. Στο τέλος η Wambach συνδύασε τα αποτελέσματα και βρήκε ότι το 50,6% των αναφερθεισών ζωών αφορούσαν άνδρες και το 49,4% γυναίκες. Αυτά τα ποσοστά δεν φαίνονταν να εξαρτώνται από το ποσοστό των ανδρών και των γυναικών που συμμετείχαν στις συνεδρίες. Με άλλα λόγια, αν υπήρχαν 75% γυναίκες και 25% άνδρες σε μια συνεδρία, η αναλογία των φύλων στις προηγούμενες ζωές που καταγράφονταν παρέμενε σταθερή, γύρω στο 50,6% και 49,4%. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό επειδή ταιριάζει με τις προβολές για το ποια ήταν και είναι η κατανομή των φύλων σε ολόκληρη τη γη και σε όλη την Ιστορία. Ορισμένοι είδαν στα αποτελέσματα της Wambach την καλύτερη μέχρι στιγμής απόδειξη για το ότι τουλάχιστον μερικές από τις ζωές που ανακλήθηκαν μέσω της αναδρομής ήταν πραγματικές προηγούμενες ζωές. Θα μπορούσαν χιλιάδες φανταστικών ζωών επινοημένων από ατομικές ψυχές να είχαν καταλήξει σε έναν τόσο ακριβή στατιστικό αριθμό; Η έρευνα της Wambach που πραγματοποιήθηκε μέσω της αναδρομής σε προηγούμενες ζωές ήταν η πρώτη του είδους, δηλ. όσον αφορά την προσεκτική ποσοτική ανάλυση ενός τόσο μεγάλου όγκου δεδομένων. Και είναι ένα πείραμα που δεν επαναλήφθηκε ποτέ. Παρά τις προσπάθειες της Wambach, οι αναδρομές σε προηγούμενες ζωές τελικά δεν έχουν μεγάλη αξία ως εμπειρική απόδειξη της μετενσάρκωσης στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Πράγμα κατανοητό, δεδομένου του προβλήματος της κρυπτ(ο)αμνησίας και της τάσης του υπνωτιζομένου να δημιουργεί φανταστικές αναμνήσεις. Ευχαριστώ πολύ. Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Switzerland
3558 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/02/2007, 12:35:57
quote: Unseen Έχω παρουσιάσει το προσωπικό μου όραμα ερμηνείας της ζωής και του κόσμου δύο φορές σε ανθρώπους όχι και τόσο ψαγμένους, όχι και τόσο υποψιασμένους. Το όραμά μου περιλαμβάνει πολλά στοιχεία επιστήμης, πορίσματα κατά David Bohm και αγκαλιάζει όμορφα τα πάντα, από τον κόσμο των υποατομικών σωματιδίων μέχρι το καθαρό φως του Δημιουργού. Και τις δύο φορές, οι αποδέκτες το απέρριψαν. Ήταν αδύνατον να δουν πέρα από την οπτική του ανθρώπου ο οποίος περιβάλλεται από αξεπέραστες δυνάμεις που αδυνατεί να καταλάβει. Αυτή ήταν η ιδέα τους για τη ζωή. Τι πιθανότητες έχει ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει τη μούρλα της αναζήτησης που πιθανόν έχουμε όλοι εδώ μέσα να καταλάβει τη σχέση του ανθρώπου με το όλο, όταν δεν μπορεί να καταλάβει τη σχέση του με τον εαυτό του; Πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει το θείο, όταν δεν μπορεί να γνωρίσει τι έχει μέσα του; Υπάρχει τελικά διαφορά ανάμεσα στα δύο και τι είδους; Ποιοτική; Ποσοτική; Κλίμακας; Εξυπακούεται ότι οι ερωτήσεις αυτές δεν απευθύνονται μόνο στον φίλο μου A. Kircher, τον οποίο θέλω επίσης να ευχαριστήσω και για το λινκ. A. Kircher
Πως μπορείς να περιγράψεις, για παράδειγμα, την αίσθηση του κρύου σε κάποιον που δεν την έχει βιώσει ποτέ; Ευτυχώς τα περισσότερα πράγματα στην ζωή τα μοιραζόμαστε, λέω, ας πούμε, πως είμαι ερωτευμένος και αυτή είναι μια εμπειρία που μεταφέρεται στον αποδέκτη στον βαθμό που ανταποκρίνεται σε μια ανάλογη δική του εμπειρία. Και εκεί υπάρχει κάποιο λιγότερο ή περισσότερο ουσιαστικό επίπεδο επικοινωνίας. Τι γίνεται όμως για τις μη-κοινές ή με-αποδεκτά κοινές εμπειρίες και βιώματα. Αυτά που μεταμορφώνονται σε κοσμοθεωρίες ζωής και οράματα; Πως να μεταφέρεις αυτές τις αντιλήψεις σε κάποιον χωρίς διάκριση, χωρίς επιλογή, χωρίς δισταγμό, γίνεται; Νομίζω πως όχι, και αν κανείς ξέρει τον τρόπο να μου τον πει, το γράφω αυτό χωρίς ειρωνία, ειλικρινά και καλοπροαίρετα. Dying_Incubus
Ίσως υποσυνείδητα ψάχνει για διάφορες απαντήσεις μόνος του, ίσως να μην έχει κανενός είδους ανησυχίες. Αυτό που μετράει είναι το κατά πόσο θα αφήσει ανοιχτές κάποιες πόρτες στην καρδιά του και - κυρίως - στο νου του. Ίσως, και πράγματι αυτό μετράει! Από την άλλη ενδέχεται να συναντήσεις έναν άνθρωπο που αναζητεί, ψάχνει, ερευνά και δείχνει μια δίψα για μάθηση και προσωπική εξέλιξη και σε έναν μεταξύ σας διάλογο να ανακαλύψεις οτι, παρά το στοιχείο της ελευθερίας που δείχνει να έχει, σε κάποιο σημείο νιώθει να θίγεται κάτι που θεωρεί δεδομένο ή κεκτημένο. Και σ' αυτό το σημείο αρχίζει να "κλείνεται", να αμύνεται ή και να φέρεται αλαζονικά.
Καλή μου Unseen,
την προσπάθεια που έκανες εσύ με τους δυο μη πολύ ψαγμένους που αναφέρεις, ίσως το κάνουν και άλλοι (πιο ψαγμένοι) με εμάς, που θεωρούμε εαυτούς ψαγμένους. Ο Ψαγμένος, αν ποτέ του βρει κάτι, χρειάζεται να προσέξει μήπως οτι βρει, είναι μια προέκταση σε ότι ψάχνει, (και ο νους είναι πανούργος να επινοεί ότι θελήσεις) άρα, δεν είναι άλλο από ένα ακόμα σκαλάκι, (μια συνειδησιακή σφαίρα) ίσως λίγο διαφορετική, από αυτή που δέχονται σαν αλήθεια τους οι δυο που αναφέρεις. Αν όμως το δούμε με αυτή την οπτική, υπάρχει κίνδυνος συνειδησιακά να σκεφτόμαστε πως υπάρχει και επόμενη σφαίρα, έτσι δεν είναι? Εσύ η ίδια προσφέρεις το εκτενές όραμα σου, (τι σφαίρα σου) μα βρίσκεις κάποιο Ηράκλειτο η κάποιο ζητιάνο όχι πολύ ψαγμένο, και σου λέει χαμογελαστά, καλή μου Unseen, όμορφο το όραμα σου, μα ζωντανός νεκρός / ξύπνιος κοιμισμένος, για μένα είναι το ίδιο και αυτό! Βάζοντας λοιπόν την Αριστοτέλεια μηχανή μπροστά, αν και καταλαβαίνεις εύκολα το δεύτερο μέρος, βρίσκεις πως συνειδησιακά η (σφαίρα τους) περιέχει/εχει κάτι που σου διαφεύγει. Και εκεί ξανά μπαίνει μπρος ο παρατηρητής που σκέφτεται, δεν είμαι ολοκληρωμένη. Λεμε! Δεν ξέρω αν βλέπεις το σκυλί που κυνηγάει την ουρά του, μα αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορες, και αν γίνει αντιληπτό, μιας και η σκέψη τα δημιουργεί, αφήνεις στην άκρη το θειο, και κανείς το πρώτο βήμα όταν πραγματικά πεις, οκ δεν γνωρίζω, μιας και το γνωστό μέρος έχει έτοιμη παντα καποια απαντηση. Η δυσκολία είναι να δούμε τι κρύβει το άγνωστο μέρος, γιατί αν αυτό έρθει στην επιφάνεια, τότε δεν μιλάμε πια για ασυνείδητο, ούτε θα έχουμε από μέρος του τις προεκτάσεις, σαν σκέψεις, θέλω, επιθυμίες, βία, και χίλια δυο που κρύβονται. Το πώς λειτουργεί το μυαλό είναι να καταλάβεις πως πλάθεται συνεχώς ο εαυτός, (θα βρεις πως είναι παμπόνηρος μιας και τον απασχολεί η διαιώνιση και η σιγουριά του). Αν δεις λοιπον το μηχανισμό, τελειώνεις με τους ανώτερους και κατώτερους εαυτούς, τελειώνεις με την προπαγάνδα που κουβαλάς, από οικογένεια, διαπαιδαγώγηση, κουλτούρα, μπακγραουντ, με την έννοια δεν επηρεάζεσαι πλέον, γιατί το άδειασμα τους, φανερώνει οτι κρύβεται στο βάθος. Άλλη μια φράση από τον Ηρακλειτο/Ζητιανο. Ένα φως ανάβει, όταν αυτό σβήσει στα μάτια σου. Μην περιμένεις κάνα προβολέα! Καταλαβες την κινηση της επιθυμιας. Είναι ήσυχια. Τελείωσαν οι σκέψεις, η αλλιώς σκέφτεσαι μόνο όταν το θέλεις. Η συνειδηση, (οταν δεν χρειαζεται), ειναι ένα μικρό παιδί, μα πολύ πολύ ζωντανό! Αυτή η πραγμάτωση από μόνη της ελευθερώνει, μιας και τελείωνει η αιώνια σύγκρουση, μεταξύ γνωστού και αγνώστου εαυτού Με αυτό μου το ποστ, μιας και είναι γεμάτο από εγωισμό και μνησικακία για όλους σας, σας χαιρετώ για καιρό, ίσως και μήνες! Να περνάτε όλοι καλά, Συντονιστες, Μέλη, όσοι γράφεται και όσοι δεν γράφεται, όπως και η Αμαλιτσα, που ίσως καποτε να αδίκησα. Σας φιλω Πλάτωνας
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/02/2007, 07:47:36
Τι να πω κι εγώ... περονόσπορος έπεσε; Πρώτα ο snoopy, μετά ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ, μήπως... ήρθε και η ώρα του τόπικ;Τέλος πάντων, θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τη συμμετοχή σας κι αν υπάρξει διάθεση να συνεχίσουμε τη συζήτηση, κάπου εδώ γύρω θα είμαι κι εγώ. Με αγάπη, Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/02/2007, 10:17:22
Καλή μου Unseen, δεν πιστεύω οτι ήρθε η ώρα να "κλείσει" το topic. Αν όμως συμβεί κάτι τέτοιο, μπορεί να αναπαυθεί και μετά από καιρό να "ξυπνήσει" και πάλι! Όχι τίποτα άλλο, μη με αφήσετε εδώ να μιλάω μόνος μου. Δε λέει να στοιχειώσω! Τα αποτελέσματα της έρευνας της Helen Wambach είναι αρκετά σημαντικά και δείχνουν αυτό που ανέφερες κι εσύ. Οτι υπάρχει ίση κατανομή ανάμεσα στις ενσαρκώσεις ανδρών και γυναικών. Νομίζω οτι αυτή η απόκλιση (0.8) είναι σχεδόν αμελητέα... Σχετικά με την ύπνωση με σκοπό την αναδρομή σε προηγούμενες ενσαρκώσεις, είναι πιθανό να έχουμε αυτά τα φαινόμενα που ανέφερες: quote: οι αναδρομές σε προηγούμενες ζωές τελικά δεν έχουν μεγάλη αξία ως εμπειρική απόδειξη της μετενσάρκωσης στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Πράγμα κατανοητό, δεδομένου του προβλήματος της κρυπτ(ο)αμνησίας και της τάσης του υπνωτιζομένου να δημιουργεί φανταστικές αναμνήσεις.
Επιπλέον, απαιτεί μεγάλη προσοχή η σχέση που υπάρχει μεταξύ του υπνωτιστή και του υπνωτιζόμενου και φυσικά, ο υπνωτιζόμενος θα πρέπει να έχει βρει τους λόγους για τους οποίους θέλει να κάνει την αναδρομή. Για ποιό λόγο πχ επιθυμεί να λάβει αυτή την γνώση και πως θα είναι σε θέση να την διαχειριστεί αργότερα? In anticipation of my resurrection... |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/02/2007, 23:45:18
Ε όχι και να σ' αφήσω να μιλάς μόνος σου και να στοιχειώσεις καλέ μου!Το πολύ-πολύ να ενσωματώσω κανένα ξυπνητήρι στο τόπικ. Καλό βράδυ Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
Ευστράτιος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
785 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/02/2007, 13:41:04
quote: elo Βέβαια όλες αυτές οι σκέψης βγαίνουν από ένα άτομο που πνευματικά βρίσκεται ακόμα σε μια νηπιακή κατάσταση , όποτε συγχωρήστε μου την κάθε ειλικρινή αφέλεια των ερωτήσεων μου
Εγώ τώρα, επειδή πνευματικά πρέπει να είμαι στην διαδικασία της σύλληψης, έχω ακόμα ποιο μπακαλίστικες απορίες. Όσο αφορά τη θεωρία της μετεμψύχωσης... Πόσες φορές πρέπει να αλλάξει σώμα μια ψυχή για να πούμε ότι έφτασε στο τέλος ; Ξέρω ότι δεν μπορεί να πει κάποιος ένα νούμερο, αλλά κάπου στο βάθος θα πρέπει να φαίνεται και ο στόχος για να έχει και νόημα. Το να λέμε ότι η ψυχή θα αλλάζει σώματα μέχρι να τελειοποιηθεί μου φαίνεται πολύ αυθαίρετο. Πόσες εκατοντάδες χρόνια ; Από τα εκατομμύρια των σωμάτων που έχουν περάσει αυτές τις χιλιάδες χρόνια και ψυχών που τα έχουν χρησιμοποιήσει, πόσες ψυχές μπορούμε να υποθέσουμε ότι έφτασαν στο τέλος ; Αυτά για σήμερα ! Ελπίζω να μη γελάσετε πίσω από την πλάτη μου γιατί θα το καταλάβω και... Στράτος
Παν μέτρον άριστον |
|
Το Θέμα καταλαμβάνει 30 Σελίδες: |
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|