/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ



Ad space
ESOTERICA.gr Forums !

ESOTERICA.gr Forums !
Κεντρική Σελίδα | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
Όνομα Μέλους:
Password:
 Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;
 Όλα τα Forums
 .-= ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ =-.
 ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΓΙΩΝ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ (ΝΟ2) 		 Νέο Θέμα  Topic Locked
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Σελίδα: 
από 50
Συγγραφέας Προηγούμενο Θέμα Θέμα Επόμενο Θέμα  
nikostheater
Μέλος 2ης Βαθμίδας

Greece
332 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 01:22:41  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nikostheater
Για την παπαριζου δεν ξερω,εδω εχουμε καταφερει να αναλυσουμε τα σημεια των καιρων,τωρα το αν αυτα οδηγησουν και σε επαληθευση προφητειων,ειδωμεν...παντως εμβολιμα να παρατηρησω οτι λειπει απο το παρον θεμα η χρησιμη συνεισφορα του μελους wwalker...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
ΝΙΚΟΣGR
Μέλος 2ης Βαθμίδας

Greece
285 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 02:22:48  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους ΝΙΚΟΣGR
Δικαιολογημενα λειπει.Υπαρχει λογος που απουσιαζει.Ειναι ενημερος για τις εξελειξεις παντος να ξερετε.

Edited by - ΝΙΚΟΣGR on 30/09/2005 02:27:04Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
ΝΙΚΟΣGR
Μέλος 2ης Βαθμίδας

Greece
285 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 02:27:51  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους ΝΙΚΟΣGR
Δικαιολογημενα λειπει.Υπαρχει λογος που απουσιαζει.Ειναι ενημερος για τις εξεληξεις παντος να ξερετε.

Edited by - ΝΙΚΟΣGR on 30/09/2005 02:36:35Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Pontios1986
Μέλος 1ης Βαθμίδας

Greece
56 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 03:04:08  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Pontios1986
Πάντως, αργά ή γρήγορα ( φέτος ή του χρόνου) οι προφητείες αυτές τηα επαλήθευτούν!
Ετσι άρχισαν να μου δημιουργούνται απορίες!

1)Ο STITS πως ξεπετάχτηκε έτσι ξαφνικά ενώ είχε τόσα σημαντικά να πει(δεν τα είχαμε ξανακούσει)!Περίμενες κάτι συγκεκριμένο??? Αν ναι τι?

2)Αν αυτά περί εξαφάνησης της μισης ανθρωπότητας και εξαφάνισης της συγχρονης τεχνολογίας (τρακτέρ--->άροτρο) τα οποία και είχα ισχυριστεί στο παρελθόν ( γιατι μόνο ετσι σταματάει, προσωρινα να καταστρεφεται ο πλανήτης και οι τσαμπουκάδες των αμερικανοι)ισχυουν τότε τι σκατα σπουδαζω πληροφορικη???????

3)Ο Ολυμπιακός θα προλαβει να κάνει διπλο στο Champions League πριν αρχίσει ο πόλεμος?

Το οτι το ρίχνω λιγο στη πλακα δεν δειχνει ελλειψη σεβασμου προς την συζήτηση την οποία αλλωστε παρακολουθω και συμμετεχω απο την αρχή της.

ΕΛΛΑΣ ΑΦΥΠΝΗΣΟΥ
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 07:17:57  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ SYSTRAN.
ΠΑΝΤΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ.

ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ:
(04-01-05)
Πόλεις που ερημώνονται ιταλικές: Ravenne, Bresse, Τορίνο, Verceilli.
Μουσουλμάνοι (Lybia) συλλαμβάνουν τη Μάλτα και άλλα νησιά.
Η νότια Γαλλία κατέστρεψε: Γύροι, Ορλεάνη, Blois, Angiers, Reims, Νάντη.
Γαλλικός στόλος που καταστρέφεται εντελώς στη Μεσόγειο (MedSea.)
Η Γαλλία υπομένει 30 έτη πολέμου.
Armaggedon, η τελική μάχη χωρίς το προφανές victor.
Κίνα κατακτά τη Ρωσία.
Η Γαλλία και η Ιταλία υποφέρουν πιό πολύ.
Η γιορτή του αετού (ΗΕ), η εισβολή στην Ιταλία αρχίζει.
Οι Χριστιανοί αποτέφρωσαν ζωντανό.
Πείνα και λιμός.
μεγάλες αστεροειδείς πλημμύρες αιτιών, βυθίστε πολλές χώρες.
Μουσουλμάνοι συλλαμβάνουν το Γιβραλτάρ, Πίζα, Αβινιόν, Τορίνο.
Ένα εκατομμύριο γαλλικά που σκοτώνονται ή που συλλαμβάνονται στη νότια Γαλλία.
Καταστρέφεται Bazaz, Lestore, προφυλακτικό, ¶ουχ, Agen, Carcasone, Μπορντώ, Toulose, Bayonne.
Ψάξτε στη Ρώμη και tuscan.
Η Ισπανία επιτίθεται στη Γαλλία.
ΝΑΤΟ στην αταξία.
Ανατολική συμμαχία: Ρωσία, μουσουλμάνοι (Ιράν), Κίνα.
Τα γαλλικά παιδιά στη νότια Γαλλία υποφέρουν πολύ.
Μουσουλμάνοι καταστρέφουν όλη τη θάλασσα MED coastlands.
Τα ανατολικά υποβρύχια επιτίθενται στις ιταλικές ακτές.
Ευρωπαϊκοί φυλακισμένοι που λιμοκτονούνται στο θάνατο στα άγονα νησιά.
Ο κορεατικός πόλεμος πραγματοποιείται
Devastations στη Loire, Saone, περιοχή Ροδανού, Garrone. Tessin, Ticino που καταστρέφεται.
Όπλο μαζικής καταστροφής (WOMD) στη νότια Γαλλία.
WOMD που βάζεται φωτιά από τη Δαλματία.
Η κεντρική Ευρώπη υποφέρει.
Πλημμύρα στην Ιταλία, Γένοβα.
Το κατά το ήμισυ αγγλικό νησί θα καταδυθεί κάτω από τον ωκεανό.
Βενετία που καταστρέφεται, οι γυναίκες τους που βιάζονται.
Μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας θα χαθεί (δύο τρίτα.)
Μαζική εξολόθρευση από μουσουλμάνους.
Το γαλλικό ναυτικό είναι, βυθισμένος στον πυθμένα της θάλασσας.
Η Γενεύη υφίσταται το λιμό.
Η Ρωσία επιτίθεται στο Λονδίνο.
Το γαλλικό στράτευμα υφίσταται τη μεγάλη απώλεια στην Ιταλία.
Πόλεμος που προβλέπεται για τη Γενεύη.
Ξηρασία σε βαλκανικό και την Ιταλία.
WOMD (όπλο μαζικής καταστροφής) πέρα από τη Μεσόγειο (θάλασσα MED).
Πραγματικού μεγέθους τρομοκρατικές επιθέσεις στο αμερικανικό χώμα.
Τρελλό έγκαυμα όχλου κάτω από Βατικανό.
250,000 Τα γαλλικά θα πεθάνουν στη νότια Γαλλία.
Το Ισραήλ και η Παλαιστίνη θα παλεψουν.
Το Ιράν καταλαμβάνει τη νότια Γαλλία.
Η Κίνα γίνεται τρόμος στην Ασία.
Ξηρασίες, προκαλούμενοι από τον άνθρωπο σεισμοί γύρω από τη θάλασσα MED.
Πλημμύρες από Hebrus, po, Tagus, ποταμοί Ροδανού.
WOMD στη νότια Γαλλία.
WOMD στο ιταλικό χώμα.
Η Ρωσία επιτίθεται στη Γερμανία.
Οι ΗΠΑ παίρνουν το Μιλάνο με τα βαριά θύματα.
Παρίσι που καταστρέφονται, γαλλικό κεφάλαιο που κινείται.
Η Γαλλία υφίσταται τις μεγάλες απώλειες στη Ρώμη.
Στρατιωτικές ήττες για τις ΗΠΑ.
Η πλειοψηφία των μουσουλμανικών πληθυσμών θα πεθάνει στο τέλος.
Η Ισπανία γίνεται ιρανικοί σύμμαχοι.
Η Μεγάλη Βρετανία υφίσταται τις πλημμύρες.
Ναυτική παρεμπόδιση γύρω από την Αγγλία, λιμός αιτιών.
Marseilled που επιτίθεται.
ST Quitin, βόρεια Γαλλία, υπέρβαση από τη Ρωσία.
Οι αληθινοί οπαδοί έκαψαν ζωντανό.
Εμάς-Κίνα συγκρούσεις στο 21ο αιώνα.
Βασανιστήρια, σκλάβοι φύλων που λαμβάνονται από μουσουλμάνους στην Ιταλία.
Πυρηνική έκρηξη στη Γενεύη.
Ρωσία πέρα από τις ¶λπεις στη Γαλλία.
Ιταλικά φρεάτια που δηλητηριάζονται με τα μικρόβια και τη χημική, νέα staph ασθένεια.
Πολίτες του Ρήνου που αποτεφρώνονται στη Μάλτα.
Ιταλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης που μολύνονται με WOMD.
Μαζική έξοδος, διαδεδομένος λιμός στη νότια Γαλλία.
Φράγματα της Κίνας που καταστρέφονται, πλημμύρα.
Χημικά όπλα χρησιμοποιούμενα, βιολογική εχθροπραξία, ξηρασία στην Ιταλία.
Κινήσεις του Ιράν βαθιά στη Γαλλία και τη δυτική Ευρώπη.
Σχέδιο της Ρωσίας & του Ιράν για να κατακτήσει τον κόσμο.
Η Ρωσία & το Ιράν χαράζουν την Ευρώπη σε δύο μισά.
Αποτέφρωση, μαζικοί τάφοι σε Pharos και νησιά της Ρόδου.
Πάρμα που λαμβάνεται.
Θάλασσα MED ελέγχων του Ιράν.
Μουσουλμάνος κατακτά την Ισπανία και την Ιταλία.
Οι ΗΠΑ δεν θα βοηθήσουν την Ευρώπη πρώτα. Η Ρωσία καταλαμβάνει την Ουγγαρία και τσέχικα.
Η κεντρική Ευρώπη, Ελβετία, Ουγγαρία, Αυστρία θα ισοπεδωθεί. Σημαντικές μάχες εκεί.
Μουσουλμάνοι προδίδουν, καταστρέφουν την Ελλάδα.
Ρωσική βόρεια Ευρώπη επίθεσης ναυτικών, πυρηνικές βόμβες που προκαλεί τους σεισμούς και τις πλημμύρες.
Η Ρωσία και η Κίνα υφίστανται την αμοιβαία καταστροφή στο τέλος WW ΙΙΙ.
Οι μουσουλμανικοί κάτοχοι αναγκάζουν τη μετατροπή Ισλάμ, μεταφέρουν τους φυλακισμένους στο εξωτερικό, εγκαθιστούν τον αντίπαπα.
Ιταλία που καλύπτεται με το αίμα.
Καμία πλευρά νίκης, πόλεμος που σέρνεται επάνω
Μόνο λίγοι ρωσικοί και μουσουλμανικοί στρατιώτες έρχονται κατ' οίκον στο τέλος.
Το Παρίσι, Λονδίνο, Ρώμη είναι το σύγχρονο ελαστικό αυτοκινήτου, που καταστρέφεται εντελώς, uninhabitable.
Τεχνητός καιρός, πυρηνικές εκρήξεις πέρα από τη θάλασσα MED, που βυθίζει πολλά σκάφη.
Τα ναυτικά της Ρωσίας, Ιράν που τίθενται τη μορφή Μαύρη Θάλασσα πανιών στην Ιταλία.
Μουσουλμανικά/Ρωσία στη δύση Κίνα/Κορέα στην ανατολή.
Ιράν-μουσουλμάνοι νίκησαν Savonna, Albenga που θανατώνεται.
Παβία, Μιλάνο, Geno που λαμβάνεται από μουσουλμάνους εύκολα.
Ίδια μοίρα για Ticino, Loire, garonne, Saone, απλάδι, Tain, gironde.
Κίνα, Ρωσία, Ιράν, μουσουλμάνοι, Ευρώπη όλος ο θάνατος αυλακώματος, ένας-τρίτα που αφήνονται.
Οι βάναυσοι και ανελέητοι Ρώσοι και μουσουλμάνοι καταλαμβάνουν τη Γενεύη, Μεγάλη Βρετανία, Γένοβα.
Σφαγή της ιεροσύνης.
Η Ρωσία καταλαμβάνει και βάναυσος στο Βέλγιο.
Γαλλία νότου & ανατολής που λεκιάζουν με το αίμα.
Η ολόκληρη Ιταλία θα ερημωθεί.
Βλήμα με WOMD σε Nicene.
Μουσουλμάνοι λεηλατούν τους θησαυρούς Βατικάνου.
Η Ρωσία Ιράν δημιούργησε την 11η Σεπτεμβρίου για να παγιδεψει τις ΗΠΑ.
Χημικές βιολογικές επιθέσεις στη Λωζάνη, Ελβετία.
Μαζικός τάφος στην Ιερουσαλήμ.
WW ΙΙΙ, περισσότερο από 20 έτη.
Η Ισπανία εισβάλλει στη Γαλλία.
Οι καρδινάλιοι που θανατώνονται, η Ρώμη, Rimini, Prato, Colonna που επιτίθεται και υποφέρουν.
Η ψεύτικη σταυροφορία. Η αμερικανική βοήθεια έρχεται πάρα πολύ αργά.
Σημαντικές μάχες σε Rochelle, Γαλλία.
Μουσουλμάνοι υπερβαίνουν Αβινιόν.
Πυρηνική έκρηξη στη Γενεύη.
WW ΙΙΙ είναι expiation για τις αμαρτίες.
WOMD που πέφτουν στις μουσουλμανικές πατρίδες.
Narbonne, Bayonne, Foix που καταστρέφεται.
Χριστιανοί, Εβραίοι που τίθενται στο θάνατο.
Ευρωπαϊκά παιδιά που μεταφέρονται στο εξωτερικό, μαζική εξολόθρευση.
Ανατολική συμμαχία: Ρωσία, Ιράν, μουσουλμάνοι, Ισπανία, Ελλάδα, κεντρικές/ανατολικο-ευρωπαϊκές χώρες.
Νεροχύτης του Μανχάτταν στον ωκεανό λόγω της τρομοκρατικής επίθεσης.
Ιεροσύνη και πολίτες που στέλνονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ουγγαρία και κεντρική Ευρώπη που αναγκάζονται να μετατρέψει στο Ισλάμ ή να πεθάνει.
WOMD στην Ουγγαρία και την κεντρική Ευρώπη.
Επιτιθειμένος: Ρώμη, Βενετία, Μιλάνο, lucca, Φλωρεντία.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
bellsak
Μέλος 1ης Βαθμίδας


68 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 08:21:27  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους bellsak
ΠΑΙΔΙΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ.ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΚΛΕΙΔΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ.ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΜΕ.ΛΙΓΟ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
bellsak
Μέλος 1ης Βαθμίδας


68 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 08:53:10  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους bellsak
ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖΩ ΜΕΣΑ ΛΟΓΟ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΗΔΑΜΙΝΗ ΑΛΛΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΩΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 09:06:31  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ (Α.Ρ.Β.Χ.Π.).
ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΝ ΒΡΗΚΑ ΣΕ ΕΝΑ SITE ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΥΔΑΤΑ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΩΝ ΘΑ ΠΝΙΞΟΥΝ ΤΙΣ ΗΠΕΙΡΟΥΣ.
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΦΡΕΝΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ Α.Ρ.Β.Χ. ΟΠΛΩΝ.
ΑΡΑ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΜΟΡΦΗ.!!!
ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΑ ΕΠΙΜΑΧΑ ΣΗΜΕΙΑ ΜΕΤΕΦΡΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟ SYSTRAN.

Duniushka

"Στο μακρινό τέλος της Ρωσίας, θα υπάρξει ένας τεράστιος σεισμός. Τα ύδατα θα ξεσπάσουν του ωκεανού, που πλημμυρίζει την ήπειρο, και πολλά έθνη θα χαθούν. Πολλές ασθένειες πέρα από την κατανόηση θα εμφανιστούν .... Το πρόσωπο της γης θα αλλάξει ....Οι άνθρωποι θα κατανοήσουν την ενοχή τους θα έρθουν να καταλάβουν πόσο μακριά έχουν αναχωρήσει από το Θεό και από τις διδασκαλίες του, και έπειτα θα αρχίσουν να είναι reborn πνευματικά, βαθμιαία που καθαρίζονται φυσικά, επίσης. Οι άνθρωποι θα γίνουν χορτοφάγοι. Έως τότε, πολλά ζώα θα έχουν εξαφανιστεί. Το άλογο και το σκυλί θα φανούν μόνο στις εικόνες και αργότερα – η αγελάδα, η αίγα, και τα πρόβατα θα εξαφανιστούν για πάντα από τον πλανήτη μας .... Οι άνθρωποι δεν θα ενδιαφερθούν πλέον για την πολιτική, και η πνευματική αρχή κάθε έθνους θα υπερισχύσει... " Το Duniushka σταμάτησε προς στιγμήν. Αφέθηκα με την εντύπωση, που εξετάζει την και που ακούει την προφητεία της, – ότι είχε γίνει εξαιρετικά κουρασμένη.
"Η Ρωσία θα είναι ανώτατη στον κόσμο. Το όνομά της θα είναι ` ιερό rus'. Όλες τα sects και οι θρησκείες θα χύσουν στην ορθοδοξία .... Αλλά η ορθοδοξία, και -- ουσιαστικά μιλώντας -- η θρησκεία, θα σύρουν πιό κοντά σε αυτό που ήταν στους αποστολικούς χρόνους. ..Σε εκείνους τους αιώνες επόμενους, δεν θα υπάρξουν πλέον οποιαδήποτε tsars ή korols [ βασιλιάδεσ]. Σε ` ιερό rus', "ένα Kniaz" [ πρίγκηπας/δούκασ] θα βασιλεψει, που θα προέλθει από το έθνος που μας έδωσε τη θρησκεία μας [ δηλ., Βυζάντιο (βλ. τις σχετικές προφητείες του ST Methodius Patara -- δια. ) ]. Θα είναι ανώτατα πνευματικό πρόσωπο, το οποίο θα παράσχει την ευκαιρία για η ηθική ίνα και οι πνευματικές αρχές του έθνους ….Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 09:21:44  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
ΑΓΓΕΛΟΥ ΓΕΡΜΙΔΗ
Υποστρατήγου ε.α.
Η ΜΕΓΑΛΗ IΔΕΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ*
1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ:
Η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821, που είναι στη ζωή του Ελληνισμού γεγονός υψίστης σημασίας με παγκόσμια απήχηση, απετέλεσε το επιστέγασμα των πόθων και των διαθέσεων των Ελλήνων να ελευθερωθούν, από την επομένη ακόμα της Αλώσεως. Επί 400 χρόνια ο Ελληνισμός δεν ανεγνώρισε την ήττα του. Η κοινή σκληρή μοίρα του κάτω από την Τουρκική δεσποτεία τον σηνήνωνε και τον επρόβαλε ενιαίο. Είχε κοινό το αίσθημα και κοινές τις σκέψεις απέναντι στον αγροίκο Δυνάστη ανεξάρτητα από τον τόπο καταγωγής, ή διαμονής και ενιαία εθνική ψυχή από το Ιόνιο και την Αδριατική, ώς την Καισάρεια και την Τραπεζούντα και από την Κρήτη και την Κύπρο, ώς τον Αίμο και τον Εύξεινο Πόντο. Ο πόθος της ελευθερίας τον φλόγιζε ολόκληρο και από τον πόθο αυτό ξεπήδησε σχεδόν αμέσως μετά την υποδούλωση η ιδέα της απελευθερώσεώς του, την οποία μπορούμε να ονομάσουμε ως την πρώτη Εθνική, ή Μεγάλη Ιδέα, που θα οιστρηλατούσε την ζωή του στα 400 χρόνια της δουλείας του.
Και φυσικά και η Εθνική Αντίσταση κατά του Κατακτητού, άρχισε αμέσως με πρωτεργάτας τους Κληρικούς. Ο πρώτος μετά την Άλωση Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, δεν φοβήθηκε να βροντοφωνήση,
«Είν’ τό Γένος ήμων ένδοξον, γενναίον, φρόνιμον, πάσαν τήν Οίκουμένην ύποτάξαν είς τήν Μοναρχίαν, Εάλω γάρ η Κων/πολις, ής έν τω, μνησθήναι μόνον εστί μετά κραυγής καί ολολυγμού καί πνεύσαι τά λοίσθια? Αλούσης γάρ εμιάνθη θυσιαστήρια, κατεπατήθη τά Ιερά, χύσις αίματος πολλή γέγονε. Εμιάνθησαν Μονάστριαι, έφθάρησαν παρθένοι, αποκεφαλίσθησαν βρέφη, απέθανον μαχαίρας τών ασεβών άνδρες, γυναίκες, Ιερείς, ήλικία πασα? τίς ίκανός διεκτραγωδήσαι τό μέγα τούτο πάθος καί τοίς έπειτα αναγγείλαι τήν συμφοράν;...».
Και ο δεύτερος μετά την Άλωση Πατριάρχης Iωάσαφ ο Μεγαλοπρεπής, δεν φοβήθηκε κι’ αυτός να διακηρύξη: «Ουχί μόνον τά γένια, αλλά καί τάς χείρας καί πόδας καί τήν κεφαλήν δύνανται να μέ κόψωσι, δέν θά παραβώ όμως τόν όρκον καί τόν Νόμον, ών διατελώ Φύλαξ καί Προστάτης...».
2. Η ΓΕΝΝΕΣΙΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ:
Η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821, είχεν ως σκοπό την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό ολόκληρου του Ελληνικού Γένους. Αυτό ήταν το σύνθημα της υπό τον Ρήγα Φερραίο Εταιρείας, το ίδιο σύνθημα υιοθέτησε και η διαδεχθείσα αυτήν Φιλική Εταιρεία, τον ίδιο σκοπό, διεσάλπιζε με τις προκηρύξεις του και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και για τον ίδιο σκοπό η Σάλπιγγα της Εθνεγερσίας ήχησε σχεδόν ταυτόχρονα στις παραδουνάβιες Ηγεμονίες και στην Πελοπόννησο, στο Σούλι και στην Πίνδο, στον Όλυμπο και στο Βέρμιο, στον Άθω και στην Ίδη της Κρήτης. Και αυτόν τον σκοπό τέλος διεκήρυξε και η Πρώτη Εθνική των Ελλήνων Συνέλευση στην Επίδαυρο. Και γι’ αυτόν τον σκοπό χύθηκαν ποταμοί αιμάτων και στην Ήπειρο, στην Θεσσαλία, στην Μακεδονία, στην Κρήτη, στην Χίο, ακόμα και στην Θράκη και στην Ιωνία.
Και όμως μικρό, μόνο μέρος, μέρος «απείρως μικρό» κατά την έκφραση του Γάλλου Πολιτικού Guizot της Ελληνικής γης, απέκτησε την ελευθερία του. Γιατί ο οκτάχρονος εκείνος τιτάνιος Αγώνας, που τέλειωσε με την ένδοξη μάχη της Πέτρας της Βοιωτίας της 12ης Σεπτεμβρίου του 1829, είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μιας Ελλάδας τόσο μικρής, ώστε η έκτασή της να μη περνάη τα 45.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμός της τις 900.000 ψυχές.
Όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις έπλασαν με το Πρωτόκολλο του Φεβρουαρίου του 1830 το «απείρως μικρό» εκείνο Ελληνικό Κράτος, ολόκληρος ο Ελληνισμός αναρωτήθηκε, αν τόσες θυσίες και τόσο αίμα που χύθηκε δεν πήγαν χαμένα, αφού απέραντα τμήματα ελληνικής γης, που είχαν κι αυτά αγωνισθεί κι είχαν κι αυτά ματώσει, ξανάπεφταν στα σκοτάδια της σκλαβιάς. Η Ελλάδα, που με τόσο υπεράνθρωπη προσπάθεια είχε κατορθώσει να σηκώση την πλάκα του τάφου της, τρόμαξε να γνωρίση τον εαυτό της. Πού τα τόσα γλυκά όνειρα, τα οποία επί τέσσαρες ολόκληρους αιώνες νανούριζαν το Γένος με τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιληά; Πού το όραμα του Δικέφαλου Αετού που θα ξανασκέπαζε με τα φτερά του μια μεγάλη Ελλάδα, απλωμένη από το Ιόόνιο και την Αδριατική, ως τη Μικρά Ασία και από την Κρήτη και την Κύπρο, ώς τον Εύξεινο Πόντο;
Στο Διπλωματικό Τραπέζι του Λονδίνου οι μικροϋπολογισμοί των Ισχυρών, οι φόβοι και οι δισταγμοί τους και τα σκευρωμένα νύχια της γερασμένης Ευρωπαϊκής αντιδράσεως, είχαν ξεσχίσει τον Χάρτη του Ρήγα. Μα η Ελληνική Ψυχή δεν έχασε το θάρρος της, δεν κάμφθηκε. Ο Ελληνισμός έσφιξε τα δόντια του και μια βουβή συνεννόηση, ένας όρκος κρυφός, δυνατώτερος από εκείνον που έπλασε η Φιλική Εταιρεία, συνέδεσε αυτόματα τους Έλληνας, ελεύθερους και σκλάβους. Και έτσι ξεπήδησε μέσα από τα τρίσβαθα της ψυχής του Γένους η «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ», που δεν είναι παρά ο άσβεστος πόθος του Ελληνισμού για την απελευθέρωσή του από τον ζυγό των Τούρκων και την επανασύνδεση όλων των μελών του διεσπαρμένου Γένους, που είναι η ωραιότερη της αρχής της αυτοδιαθέσεως των Λαών. Και ο πόθος αυτός για την Εθνική του ελευθερία ήταν τόσο ισχυρώτερος και βαθύτερος για τους Έλληνας, όσο βαθύτερη πίστη είχαν, ότι συνεχίζουν αδιάκοπα την ζωή του Γένους και της Ελληνικής Φυλής, ότι είναι απόγονοι των Αρχαίων και των Βυζαντινών Ελλήνων.
Αυτή είναι η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ και αυτή στο εξής θα επηρεάζη και θα κατευθύνη την Πολιτική του Ελληνικού Κράτους. Τα βλέμματα όλου του Αλύτρωτου Ελληνισμού θα στρέφωνται τώρα προς την ελεύθερη Ελληνική γωνιά και αυτή θα τραβάει τις ελπίδες και τις σκέψεις των υποδούλων Ελλήνων. Κάθε κίνημα, κάθε ξεσήκωμά τους, θα έχη τον αντίκτυπό του στην ελεύθερη Ελλάδα και ο Πολιτικός, ο οποίος δεν θα έχη για σημαία του την «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ», δεν θα μιλήση ποτέ αποφασιστικά στις ελληνικές καρδιές.
3. Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΑΗΣ ΙΔΕΑΣ:
α. Το πρώτο μικρό άλμα
Μέσα στον μεγάλο αγώνα, που άνοιξε στην Ευρώπη η αρχή των Εθνοτήτων, οι βασικές αρχές της διεθνούς ζωής προσαρμόζονται σιγά σιγά προς τα νέα δεδομένα. Κάτω από την πίεση των Εθνοτήτων, που θέλουν να αναπτυχθούν και να ζήσουν ελεύθερες, ο ισοπεδωτικός, ο ενωτικός κοσμοπολιτισμός, στον οποίο, κατά τον Έγκελ δεν έχει θέση ο πατριωτισμός στην ψυχή του κοσμοπολίτη, ο οποίος είναι ξένος προς κάθε ιδιαίτερη Πατρίδα, παραμερίζεται σαν θεωρία και καταδικάζεται στην πράξη. Ο φιλειρηνισμός και ο ανθρωπισμός ζητούν άλλη κατεύθυνση, που να συμβιβάζη τις αρχές τους με τα νέα πολιτικά δεδομένα, της δημιουργίας ελεύθερων Εθνικών Κρατών. Γι’ αυτό η Ευρώπη περνάει όλο τον 19ο αιώνα μέσα σε έντονη κρίση. Και σε τέτοιο σχολείο είναι υποχρεωμένη να μαθητεύση η μικρή νεοφώτιστη Ελλάδα.
Η Συνθήκη του Λονδίνου του 1830 δεν άνοιξε στον Ελληνισμό την πλατειά λεωφόρο της πραγματοποιήσεως του πολιτιστικού του προορισμού, αφού δεν έπλασε ένα ολοκληρωμένο Ελληνικό Κράτος. Αντίθετα, δημιούργησε ένα «απείρως μικρό» Κρατίδιο, στο οποίο χάραξε τον ανηφορικό δρόμο ενός σκληρού αγώνα, αφήνοντάς του το βάρος της αναγκαστικά βαθμιαίας πλέον ολοκληρώσεως της απελευθερώσεώς του.
Και το Κράτος εκείνο της Συνθήκης της Αδριανουπόλεως του 1829, της οποίας το άρθρο 10 απετέλεσε κατά τον Άγγλο Πολιτικό Γλάδστωνα το διεθνές Συμβόλαιο της υπάρξεώς του, αναιμικό από την αρχική του συγκρότηση, με τις πόλεις και τα χωριά του κατεστραμμένα από τον μακροχρόνιο αγώνα, με ελάχιστη καλλιεργήσιμη γη, που δεν μπορούσε ούτε τους λίγους κατοίκους του να θρέψη, με οικονομικούς πόρους ανύπαρκτους, με τους Αγωνιστάς του Αγώνος γυμνούς και πεινασμένους, σπαρασσόμενο από τα ελαττώματα που εξέθρεψε και καλλιέργησε η φοβερή σκλαβιά των 400 χρόνων και τις εσωτερικές έριδες, ακόμα και τις ραδιουργίες των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης, ιδιαίτερα εκείνων που λεγόταν «Προστάτιδες», διεξήγαγε σ’ όλο το υπόλοιπο tou 19ου αιώνα απεγνωσμένο αγώνα υπάρξεως. Το όραμα πλήρους αποκαταστάσεως γαλβάνιζε το Έθνος σ’ όλο αυτό το διάστημα. Δεν είχε όμως δυνατότητες, ούτε οικονομικές, ούτε στρατιωτικές, να το επιτύχη. Επί 80 ολόκληρα χρόνια επάλαισε σκληρότατο διπλωματικό αγώνα εναντίον της αντιδράσεως των Μεγάλων Δυνάμεων με το όραμα της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ», να κυριαρχή σε κάθε προσπάθεια και εκδήλωσή του.
Στα πρώτα αυτά 80 χρόνια της ελεύθερης ζωής της η νεώτερη Ελλάδα, οικονομικά και πληθυσμιακά αδύναμη, δεν μπορούσε παρά να ασκήση Πολιτική «Ρωμαντικής Επαιτείας», να επιδιώξη δηλαδή με ειρηνικές προσπάθειες την ικανοποίηση των Εθνικών της Δικαίων. Της έλειπαν οι Ένοπλες Δυνάμεις, ο βραχίονας που θα της έδιδε την δυνατότητα να ασκήση πολιτική πιο πρακτική και δυναμική. Και πολύ σωστά ένας από τους φίλους της, ο Γαλλικός Σύνδεσμος διά την υπεράσπισιν των δικαιωμάτων του Ελληνισμού, της έγραφε σ’ ένα υπόμνημά του: «...Οι λεπτοί Λαοί διά νά μή συντριβούν μέσα στον διεθνή ανταγωνισμόν, πρέπει νά είναι καί Λαοί ισχυροί. Αυτοί πού κρατούν τήν δάδα τού Πολιτισμού, δέν πρέπει νά τήν κρατούν μέ χέρια άδύναμα, άν θέλουν νά μή τούς τήν άρπάξουν χέρια Λαών άγροίκων, πού δέν θά μπορέσουν ίσως νά τούς άναπληρώσουν, άλλά θά τούς μειώσουν καί θά τούς έξαφανίσουν. Η Στρατιωτική δύναμις είναι απαραίτητη, γιά νά έκπληρώσουν τά Έθνη τό έργο τους καί νά έξωτερικεύσουν τό πνεύμα τους...».
Την συμβουλή αυτή η Ελλάδα δεν θα την εφαρμόση, παρά ύστερα από 80 χρόνια, όταν θα έχει απελπισθεί από την φιλειρηνική της προσπάθεια για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων παιδιών της.
Έτσι από την επομένη της ανεξαρτησίας της άρχισε για την Ελλάδα ο αγώνας για την ολοκλήρωση της Εθνικής της Ενότητος. Και δεν δυσκολεύθηκε να βρή υποστηρικτές, που θα διαλαλούσαν το άδικο της Συνθήκης του 1830 και θα ζητούσαν την τροποποίησή της. Ο ίδιος ο Μέττερνιχ, η ψυχή της Ευρωπαϊκής αντιδράσεως, ο άνθρωπος που πολέμησε τόσο πολύ τον απελευθερωτικό Αγώνα του Ελληνισμού, γρήγορα ανεγνώρισε, ότι η «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ» δεν ήταν ρωμαντικό όνειρό του, αλλά αναπόδραστη Πολιτική ανάγκη. Γράφοντας τον Νοέμβριο του 1839 στον εις Αθήνας Πρεσβευτή της Αυστρίας, του έλεγε: «... Η Κωνσταντινούπολις πρέπει νά γίνη Ελληνική, καθώς καί όλες οί χώρες άνάμεσα σ’ αυτή καί στήν Ελλάδα, στίς οποίες κυριαρχεί η Ελληνική γλώσσα...».
Και δεν ήταν μονάχα ο Μέττερνιχ. Πάρα πολλές φωνές υψώθηκαν αυθόρμητα σ’ όλη την Ευρώπη για να υποστηρίξουν τα Ελληνικά Δίκαια, την ανάγκη της χωρικής επανασυνδέσεως των μελών του Ελληνικού Έθνους. Μια ατέλειωτη σειρά Φιλελεύθερων ανθρώπων, που ενδιαφερόταν για την Ελλάδα, αλλά και για τα πραγματικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, της συμπαραστάθηκαν σ’ όλους τους αγώνες της. Η πρώτη φωνή υψώθηκε από τον ίδιο τον Πρίγκηπα Λεοπόλδο του Βελγίου, στον οποίο οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν προσφέρει τον Ελληνικό Θρόνο. Αφού μάταια αγωνίσθηκε για να πείση την Ευρώπη πόσο άδικο ήταν στις εδαφικές του διατάξεις το Πρωτόκολλο της 3ης Φεβρουαρίου του 1830, αφού μάταια διεκδίκησε τα εδάφη τουλάχιστον εκείνα, που είχαν ποτισθή με το αίμα των επαναστατημένων Ελλήνων, επροτίμησε να θυσιάση τον Ελληνικό Θρόνο, παρά να γίνη συνεργός του ιστορικού εκείνου λάθους. «...Δέν μπορώ στούς Έλληνας, εδήλωσε στούς Πληρεξουσίους τών Δυνάμεων, φέρνοντάς τους γιά δώρο τής αναρρήσεώς μου ένα σκλαβωμένο έδαφος, τήν εγκατάλειψη αδελφών τους, πού αγωνίσθηκαν μαζί τους καί τήν εκκένωση εδαφών τους, από τά όποία δέν μπόρεσαν ποτέ οι Τούρκοι νά διώξουν...».
Ατέλειωτοι μήνες θα περάσουν. Ο Iωάννης Καποδίστριας, χρησιμοποιών όλη την πείρα, την διπλωματική του ικανότητα και το κύρος του, δεν παρέλειψε τίποτε για να πείση τις Δυνάμεις, ότι το Πρωτόκολλο εκείνο της 3ης Φεβρουαρίου 1830, ήταν πραγματικά άδικο και άστοχο και ότι έπρεπε να αναθεωρηθή. Η αναβλητικότητα των Δυνάμεων εκνευρίζει τους Έλληνας και δημιουργεί δύσκολες καταστάσεις στο εσωτερικό της χώρας, που γίνονται τραγικές με την δολοφονία του Ιωάννου Καποδίστρια, στον οποίο το Έθνος στήριζε τις ελπίδες του.
Επί τέλους άρχισε να γίνεται κατανοητό από τις Δυνάμεις, ότι το Πρωτόκολλο εκείνο του Φεβρουαρίου του 1830, δεν είχε λύσει όπως νόμιζαν το Ελληνικό πρόβλημα. Και ύστερα από σκληρές και επίπονες διαπραγματεύσεις το διαβόητο αυτό Πρωτόκολλο καταργήθηκε στο «Καλεντέρ Κιόσκ» του Βοσπόρου στις 21 Ιουνίου 1830 και το νέο Πρωτόκολλο, που υπογράφηκε 70 μέρες αργότερα, στις 30 Αυγούστου του ίδιου έτους και επεκύρωνε την συμφωνία των Πρεσβευτών των τριών Προστάτιδων Δυνάμεων με την Υψηλή Πύλη, επεξέτεινε τα όρια του Ελληνικού Κράτους από την γραμμή του Σπερχειού -Ασπροποτάμου, στην γραμμή των κόλπων Αμβρακικού και Βόλου.
Ήταν η πρώτη ειρηνική μεγέθυνση, το πρώτο μικρό άλμα της ΜΕΓΑΛΗΣ IΔΕΑΣ. Η Πελοπόννησος, η Στερεά, η Εύβοια και οι Κυκλάδες, αποτελούν τώρα τον αρχικό πυρήνα του Ελληνισμού. Δεν υπήρχε βέβαια καμιά σύγκριση με την Αυτοκρατορία, που έχασε το 1453. Μα οι Έλληνες είχαν τώρα μια ελεύθερη και ανεξάρτητη γωνιά και άπειρες ελπίδες, ότι σιγά σιγά θα την μεγαλώσουν.
β. Περίοδος Όθωνος -Κωλέττη:
Καλύτερη εκλογή από τον Όθωνα για την επιδίωξη της πραγματοποιήσεως αυτών των ελπίδων, δεν μπορούσαν να βρουν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Με την ρομαντική του ιδιοσυγκρασία και την εμπνευσμένη επιρροή της Αμαλίας, θα γινόταν όπως και έγινε ο πιο φανατικός οραματιστής της «Μεγάλης Ιδέας του νεώτερου Ελληνισμού». Αν η επιμονή του δεν θαυματούργησε στην πράξη του κυβερνάν, χάραξε παρά ταύτα στην χώρα την άκαμπτη ευθεία της «Μεγάλης Ιδέας». Αναστημένος μέσα στο νεώτερο ομηρι-κό Έπος των Ελλήνων, κρατώντας το πελώριο όραμα, που πρωτοαντίκρυσε φθάνοντας στο Ναύπλιο, ανάμεσα στους φρενιασμένους για τον ερχομό του Τουρκομάχους και όλοι μαζί, για να φκιάσουν το νέο Βασίλειο, εστράφη προς το Βυζάντιο.
Στις κρίσεις του 1832-1833 και 1839-1841, η Ελλάδα είχε την φρόνηση να μείνη ουδέτερη. «...Βασιζόμαστε στην μεσολάβηση των Δυνάμεων και την συμπαράστασή τους...». είχε πει ο νέος τότε Υπουργός των Εξωτερικών Πάϊκος στον Γάλλο Πρεσβευτή τον Αύγουστο του 1840, απαντώντας στην ερώτησή του, αν η Ελλάδα σκόπευε να επιτεθή κατά της Τουρκίας. Αλλ’ όπως και σ’ άλλες περιπτώσεις, έτσι και τότε οι Δυνάμεις δεν βρέθηκαν σύμφωνες. Η Ελλάδα στάθηκε άτυχη και σε κείνη την περίπτωση. Βγήκε χαμένη παίζοντας το Γαλλικό χαρτί. Χαμένη θα βγη κι αργότερα παίζοντας το 1854-56 το Ρωσσικό χαρτί, χαμένη θα βγη κι’ ακόμα αργότε-ρα, όταν τσατισμένη πια, θα θελήση να παίξη όλα τα χαρτιά.
Μέσα στην αναστάτωση και τον διχασμό, που προκαλούσαν οι διαδοχικές ατυχίες και οι επεμβάσεις και ραδιουργίες των τριών Προστατίδων Δυνάμεων και οι οποίες αποτελούσαν πραγματική τροχοπέδη στην γρήγορη ανάπτυξη του Κράτους, το όραμα της «Μεγάλης Ιδέας», όλο και σκεπαζόταν από τον ομιχλώδη ορίζοντα της διεθνούς καταστάσεως.
Στα 1844 ανέρχεται στην Αρχή ο πρώτος θα μπορούσαμε να πούμε από τους μεγάλους Πολιτικούς της νεώτερης Ελλάδος, που επεζήτησαν να ενισχύσουν τις Εθνικές διεκδικήσεις του Ελληνισμού με την ανάπλαση και αναδιοργάνωση του Κράτους, ο Iωάννης Κωλέττης. Και το γεγονός αυτό, της αναλήψεως, δηλαδή της Προεδρείας της Κυβερνήσεως από ένα Πολιτικό σαν τον Iωάννη Κωλέττη, προκαλεί πραγματικό πανικό στην διπλωματική κονίστρα της Ευρώπης. Ο Μέττερνιχ, ο άνθρωπος που έγραψε το 1839 στον εις Αθήνας Πρεσβευτή της χώρας του τα λόγια που προαναφέρθηκαν για τις εδαφικές διεκδικήσεις του Ελληνισμού, αναστατωμένος ζη-τάει τώρα από τις Δυνάμεις να δηλώσουν από κοινού, ότι εγκυώνται την ύπαρξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από κάθε κίνδυνο διαμελισμού, ή επαναστάσεως. Η ομαδική αυτή δήλωση ευτυχώς δεν έγινε χάρις στην επέμβαση του Γάλλου Πολιτικού Guizot. Η επέμβασή του αυτή εν τούτοις δεν διέλυσε την δυσπιστία των Δυνάμεων προς την Ελληνική Κυβέρνηση, ούτε και εμπόδισε την συνέχιση των ραδιουργιών και επεμβάσεών τους, που κατέληξαν στην τραγική και πρωτότυπη μονομαχία του Κωλέττη με τον Πάλμερστον, που δυσχέρανε το έργο της Εθνικής ανασυγκροτήσεως.
Δυστυχώς ο πρόωρος θάνατος του Κωλέττη ανέκοψε το δημιουργικό του έργο. Όμως το πνεύμα του εξακολούθησε να οδηγή τις σκέψεις του Ελληνισμού. Από την πίστη αυτή του Κωλέττη στην «Μεγάλη Ιδέα», είναι ποτισμένος ολόκληρος ο Ελληνισμός και έτσι τον βρήκε η Ανατολική Κρίση του 1854-1856, που απετέλεσε τρομερή δοκιμασία γι’ αυτόν.
Οι δύο Μεγάλες Φιλελεύθερες Δυνάμεις Αγγλία και Γαλλία συμμαχούν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και στέλλουν τα καλύτερα στρατεύματά τους για να πολεμήσουν για την ακεραιότητά της. Η Ρωσσία, η μεγάλη ομόδοξη Δύναμη του Βορρά, πολεμάει για τους Αγίους Τόπους με τον προαιώνιο εχθρό. Η Ελλάδα και πέρα από αυτήν ολόκληρος ο Ελληνισμός ηλεκτρίζεται. Η Ήπειρος και η Θεσσαλία επαναστατούν και η ελεύθερη Ελλάδα ξεσηκώνεται, για να βαδίση στην πραγματοποίηση της «Με-γάλης Ιδέας του Γένους». Στην Σεβαστούπολη συγκροτείται Ελληνική Λεγεών δυνάμεως Τάγματος, που λαμβάνει μέρος στις επιχειρήσεις του Φρουρίου εκείνου.
Όμως οι Ξένοι Πρεσβευτές καραδοκούν και πατούν αμέσως πόδι. Και η επέμβαση των δύο Φιλελεύθερων Δυνάμεων έφθασε ώς το σημείο να στείλουν αμέσως τους Στόλους τους και να καταλάβουν τον Πειραιά, για να αναγκάσουν την Ελλάδα να εμποδίση και την απλή ακόμα εκδήλωση συμπαθείας προς τους Επαναστάτες. Η Άλωση της Σεβαστουπόλεως από τις ηνωμένες δυνάμεις Αγγλίας, Γαλλίας και Τουρκίας, επέφερε την κρίση του πολέμου και η συνθήκη των Παρισίων του 1865, που έκλεισε την πολεμική εκείνη περιπέτεια, την γνωστή στην Διεθνή Ιστορία με την ονομασία «Κριμαϊκός Πόλεμος 1854-1956», έδωσε τόσες και τοιαύτες εγγυήσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ώστε να σβήσουν κάθε ελπίδα του Ελληνισμού για την προώθηση της «Μεγάλης Ιδέας» του. Ο αγώνας του θα γίνη πάλι αγώνας ηθικής και πνευματικής υπεροχής του πολιτισμού του.
γ. Τα Επτάνησα, το δεύτερο μικρό άλμα
Η ηθική αντίδραση των Ελλήνων για τα δεινά και τις ατυχίες, δεν μπορούσε να αφήση αδιάφορες τις Δυνάμεις, τουλάχιστον την εύκαμπτη και καιροσκόπο Αγγλία και την Διπλωματία της. Αλλά και στην κοινή γνώμη των δύο Φιλελεύθερων Δυνάμεων Αγγλίας και Γαλλίας, έδωσεν αφορμή να διερωτάται ύστερα από την Συνθήκη των Παρισίων του 1856, «...Πολύ Αγγλικό και Γαλλικό αίμα χύθηκε στον Κριμαϊκό πόλεμο. Γιατί χρειαζόταν τόσες θυσίες για να κάμη η Μεγαλειότητά του ο Σουλτάνος της Τουρκίας στην Ευρωπαίκή Συναυλία; Δεν θα ήταν πιο φρόνιμο να αντιμετώπιζαν τότε ανοικτόκαρδα το περίφημο «Ανατολικό Ζήτημα»;
Την ελπίδα που διετύπωσε ο Πάλμερστον, πως ο Ελληνισμός θα σωφρονιζόταν, την διέψευδε η ζωντάνια των Ελλήνων, που φλεγόταν από την φλόγα της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ», που είχαν αδιάκοπα προσηλωμένα τα μάτια στα σκλαβωμένα αδέλφια τους, που έβρισκαν μέσα στις περιπέτειες και τις καταστροφές την δύναμη να βροντοφωνούν τα απαράγραπτα δίκαιά τους. Μια τέτοια φωνή δεν σβήνεται και το ξέρει αυτό καλά η Φιλελεύθερη Αγγλία. Και από μια τέτοια σειρά ιδεών, βγήκε η δεύτερη παραχώρηση της Ευρώπης, ουσιαστικά της Αγγλίας προς την Ελλάδα, η πρώτη σημαντική διεύρυνση των ορίων του νέου Ελληνικού Κράτους.
Στις αρχές του 1862 η Αγγλία αποφάσισε να παραχωρήση τα Επτάνησα στην Ελλάδα. Έθεσε όμως ένα εντελώς απαράδεκτο όρο, τον όρο της αυστηράς αποχής από κάθε ενέργεια κατά της γειτονικής Επικρατείας, με την δέσμευση, ότι ούτε μυστικά, ούτε φανερά θα ενοχλούνταν η Τουρκία. Ο όρος αυτός φανέρωνε τραγικά, πόσο είχε παρεξηγήσει η Ευρώπη την Ελληνική υπόθεση, Η Μεγάλη Βρεττανία νόμισε, πως με την προσφορά των Επτανήσων θα μπορούσε να εξαγοράση την παραίτηση από την Ελλάδα κάθε Εθνικής διεκδικήσεώς της. Δεν ήταν όμως τέτοιες οι Ελληνικές διεκδικήσεις. Η «ΜΕΓΑΛΗ IΔΕΑ» δεν ήταν πολιτική μιας στιγμής, μιας εποχής. Ήταν ιερή παρακαταθήκη, την οποία η μια γενεά απερχομένη, την παρέδωσε στην άλλη, ο ίδιος αγώνας, που δεν μπορούσε να σταματήση παρά τότε μόνο, όταν το Έθνος ελεύθερο πέρα ως πέρα, θα γιόρταζε την ολοκλήρωση της αποκαταστάσεώς του. Κάθε υποχώρηση, κάθε συμβιβασμός, θα αποτελούσε καθαρή προδοσία. Και ο Όθων δεν δίστασε να την απορρίψη και η Ελλάδα δεν έδωσε συνέχεια εις το ζήτημα.
Και όταν αργότερα, η Συνθήκη της 29ης Μαρτίου του 1864 υπογράφηκε, δεν έγινε κανένας λόγος για τον όρο αυτό, που είχε θέσει η Αγγλία στην αρχική της πρόταση του 1862. Γι’ αυτό η παραχώρηση των Επτανήσων είναι η πραγματική αναγνώριση της «ΜΕΓΑΛΗΣ IΔΕΑΣ» από τις Μεγάλες Δυνάμεις αλλά και μεγάλη ηθική νίκη του Ελληνισμού.
Η δεύτερη εκείνη εδαφική μεγέθυνση της Χώρας δεν βρήκε τον Όθωνα πάνω στον θρόνο του. Τον είχε ξερριζώσει από την Ελλάδα το ανακάτωμα της Πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, που προκαλούσε η εκκρεμότητα του Εθνικού ζητήματος και η θλιβερή πολιτική των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων. Ο Όθων πίστευσε στην «ΜΕΓΑΛΗ IΔΕΑ» και πάλαιψε γι’ αυτή με όλες τις δυνάμεις του, αλλά δεν μπόρεσε να της δώση σάρκα και οστά. Το έργο αυτό αποδείχθηκε ανώτερο από τις δυνάμεις του, έξω από την σφαίρα του «δυνατού γενέσθαι» για την εποχή εκείνη.
δ. Αγώνες στην Κρήτη.
Σκληρός και επίπονος στάθηκε ο δρόμος όλων των Εθνών, που προσπάθησαν να αποκτήσουν την ελευθερία τους στον 19ο αιώνα. Γιατί είχαν να αγωνισθούν όχι μόνο εναντίον του Δυνάστου τους, αλλά να παλαίσουν και με τις Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες και μετά την διάλυση της «Ιεράς Συμμαχίας» συνέχισαν ακατάπαυστα τις επεμβάσεις τους σε κάθε απελευθερωτικό κίνημα. Κανένα όμως Έθνος δεν αγωνίσθηκε τόσο σκληρά, όσο το Ελληνικό.
Και όμως για τις Ελληνικές διεκδικήσεις από την επομένη ακόμα της δημιουργίας του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, η αναγνώριση των δικαίων του ήταν καθολική, παρά τις αντιθέσεις και την σύγκρουση συμφερόντων που προκαλούσε ανάμεσα στις Δυνάμεις. Μήπως δεν έλεγε το 1880 ο Γάλλος στην Πετρούπολη Πρεσβευτής Κόμης Μοντεμπέλλο στον Έλληνα συνάδελφό του Σούτσο: «...Αρκεσθήτε στην αρχή στην Ήπειρο, στην Θεσσαλία, στην Μακεδονία και σε μερικά νησιά. Όσο για την Κωνσταντινούπολη, πρέπει για να μπορέσετε να την κρατήσετε, να γίνετε πρώτα δυνατοί και άξιοι. Και όταν έλθη εκείνη η ώρα, να είσθε βέβαιοι, πως η Γαλλία θα προτιμήση να δη τηνΚων/πολη στα χέρια τα δικά σας, παρά σε ο-ποιαδήποτε άλλα...».
Μέσα στο κλίμα αυτό ξέσπασε τρία χρόνια μετά την προσάρτηση των Επτανήσων η Κρητική Επανάσταση του 1866 και η Συνέλευση των Σφακιών κατήργησε την κυριαρχία του Σουλτάνου πάνω στην Κρήτη και κήρυξε την ένωση της νήσου με την Ελλάδα. Η Επανάσταση απλώθηκε γρήγορα σ’ όλη την Κρήτη και οι Τούρκοι εξασφάλισαν καταφύγια μονάχα στα οχυρωμένα αστικά Κέντρα.
Το ολοκαύτωμα της Μονής του Αρκαδίου της 9ης Νοεμβρίου του 1866, που ήταν ένα από τα σπουδαιότερα πολεμικά γεγονότα στον 1ο χρόνο της Επαναστάσεως, όμοιο με εκείνο της Μονής του Σέκου στην Μολδοβλαχία στις 9 Σεπτεμβρίου του 1821 και του Μεσολογγίου στις 10-11 Απριλίου του 1824, κατηύγασε κι’ αυτό την Ευρώπη και τόνωσε σ’ αυτή το Φιλελληνικό ρεύμα.
Η Ελληνική Κυβέρνηση, που έβλεπε την αδιάλλακτη στάση της Πύλης και την απόφασή της να πνίξη στο αίμα την Επανάσταση, έθεσε ζήτημα ανεξαρτησίας της Κρήτης.
Η έκκληση της Ελληνικής Κυβερνήσεως βρήκε εξαιρετικά ευνοϊκή απήχηση. Με πρωτοβουλία της Ρωσσίας οι τρεις Προστάτιδες Δυνάμεις όχι μόνο έκαμαν κοινό διάβημα προς την Τουρκία, αλλά συζήτησαν και το ζήτημα της Ενώσεως της Κρήτης με την Ελλάδα. Θεμελιώνοντας ο Ρώσσος Υπουργός των Εξωτερικών Κορτσακώφ σ’ ένα Υπόμνημά του την Γαλλορωσσική προσέγγιση, που επεδίωκαν οι Κυβερνήσεις των δύο Χωρών, έθεσε σαν βάση γενικώτερης συνεννοήσεώς τους, την συμφωνία για την Κρήτη.
Η Γαλλική Κυβέρνηση προχώρησε ακόμα περισσότερο. Συνέστησε την ένωση με την Ελλάδα, όχι μόνο της Κρήτης, αλλά και της Ηπείρου και Θεσσαλονίκης και μιλούσε για ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τις ίδιες διαθέσεις έδειχναν και η Ιταλία και η Αυστρία, ακόμα και Η.Π.Α., τόσο αδιάφορες τότε για τα Ευρωπαϊκά πράγματα, είχαν κυριευθή από ενθουσιασμό για την Κρητική υπόθεση.
Οι Τούρκοι όμως είχαν ψυχολογήσει καλύτερα το παιχνίδι των Δυνάμεων. Ήξεραν, πως δεν είχαν να φοβηθούν τίποτε, αν απέρριπταν τις προτάσεις αυτές. Και τις απέρριψαν. Νέο διάβημα, νέα απόρριψη. Στο τρίτο διάβημα οι Πρεσβευταί δεν μιλούσαν πια για δημοψήφισμα. Ζητούσαν μονάχα να σταλή Ανακριτική Επιτροπή.
Η Ελλάδα όμως είχε ανάψει ολόκληρη και η Κυβέρνηση Κουμουνδούρου, που σχηματίσθηκε τον Δεκέμβριο του 1866, η πιο ισχυρή από πολλά χρόνια και με Υπουργό Εξωτερικών τον Χαρίλαο Τρικούπη, φανατικό κι’ αυτόν υπέρμαχο της Μεγάλης Ιδέας, δεν δίστασε να θέση ζήτημα μελλοντικής θέσεως ολοκλήρου του Ελληνισμού και ρίχθηκε με ζέση στο έργο της εθνικής ανασυγκροτήσεως. Ο Στρατός και ο Στόλος αναδιοργανώθηκαν και ενισχύθηκαν, έγιναν δάνεια για την ενίσχυση των δημοσίων πόρων και άρχισαν διπλωματικές συνεννοήσεις με τους άλλους γείτονες της Βαλ-κανικής και με την Αίγυπτο. Τον Αύγουστο του 1867 υπογράφηκε συνθήκη Συμμαχίας με την Σερβία, που εγκαινίασε την στενή από τότε συνεργασία ανάμεσα στα δύο Έθνη. Σκοπός της Συμμαχίας ήταν η απελευθέρωση όλων των Χριστιανικών Λαών της Βαλκανικής από τον Τουρκικό ζυγό και τα δύο Κράτη ανέλαβαν την υποχρέωση να σεβασθούν την θέληση των πληθυσμών αυτών, είτε εξέφραζαν την επιθυμία να ενσωματωθούν στα συμβαλλόμενα δύο Κράτη, είτε να συγκροτηθούν σε ιδιαίτερα Κράτη, χωριστά ή ομόσπονδα. Θα μπορούσε να λεχθή, ότι η συμφωνία εκείνη ήταν ο πρόδρομος της Βαλκανικής Συμμαχίας του 1912-1913. Ο σπόρος που είχε ρίξει ο Ρήγας Φεραίος, που είχε οραματισθή την Βαλκανική Ομοσπονδία, ξεπετούσε δειλά στην Βαλκανική τον πρώτο του καρπό.
Δυστυχώς πολύ ενωρίς άνοιγε τα φτερά της η «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ». Η Τουρκική Διπλωματία ήξερε πολύ καλά, πως ένα τυχαίο κι’ απρόοπτο περιστατικό, θα μπορούσε να διασπάση σε μια στιγμή την τόσο άλλως τε ευπαθή συνεννόηση των Δυνάμεων πάνω στο Κρητικό ζήτημα. Και δεν άργησε να συμβή τούτο. Οι Δυνάμεις αυτές, όσο δύσκολα μπορούσαν να συμφωνήσουν, τόσο εύκολα μπορούσαν να διαφωνήσουν... Η χαλάρωση των Γαλλορωσσικών σχέσεων επέφερε το ναυάγιο της συνεννοήσεως και οι Τούρκοι κατάλαβαν, ότι ο κίνδυνος γι’ αυτούς είχε παρέλθει. Τα συμφέροντα των Δυνάμεων που είχαν χαράξει την αρχική τους πολιτική, τα ίδια συμφέροντα επέβαλαν τώρα την γρήγορη ρύθμιση του Κρητικού ζητήματος. Η αναισχυντία τους ήταν τόση, ώστε χρειάσθηκε να τις υπενθυμίση ο Ρώσσος Πρεσβευτής στην Κων/πολη και Πανσλαυϊστής Ιγνάτιεφ τις υποσχέσεις και ελπίδες που είχαν δώσει στην Ελλάδα οι Κυβερνήσεις τους και να τις πει, ότι υπάρχουν και όρια στην οργανωμένη διεθνή κακοήθεια.
Απομεμονωμένη και εγκαταλελειμμένη από όλους, ανίσχυρη η Ελληνική Κυβέρνηση υπέκυψε και το Κρητικό ζήτημα έληξε. Θα περνούσαν άλλα 42 ολόκληρα χρόνια, για να δουν οι Κρητικοί τον πόθο τους πραγματοποιούμενο.
ε. Νέα εμπόδια.
Στα τόσα ηθικά και υλικά κτυπήματα, που βρίσκει στον δρόμο της η «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ», ήλθε να προστεθή κι’ άλλος ένας ογκόλιθος, το Βουλγαρικό ζήτημα. Η Τσαρική Ρωσσία, που χρόνια τραβούσε επάνω της τα βλέμματα του Ελληνισμού, όταν γεμάτος ελπίδες περίμενε από την μεγάλη ομόδοξη Δύναμη του Βορρά υποστήριξη για την πραγματοποίηση της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ» αγκαλιάζει τώρα και υιοθετεί το άγνωστο μέχρι τότε Βουλγαρικό Έθνος. Η Ιστορία απέδειξε πόσο μεγάλο στάθηκε το ιστορικό εκείνο λάθος της Τσαρικής Ρωσσίας. Η Ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυρας της απιστίας του Βουλγαρικού Έθνους προς την Μεγάλη Δύναμη, που το τράβηξε από τα σκοτάδια της ανυπαρξίας για να του δώση πολιτική υπόσταση, θρησκευτική ανεξαρτησία, εδαφικά όρια πάνω στον Ευρωπαϊκό Χάρτη και ως ολοκλήρωση του λάθους εκείνου να του πλάση τις πιο παράλογες διεκδικήσεις. Δύο φορές στους δύο μεγαλύτερους πολέμους της Ιστορίας, στους οποίους παίχθηκε αυτή αύτη η υπόσταση και η ύπαρξη του Ρωσσικού Έθνους, η αχάριστη Βουλγαρία βρέθηκε θεληματικά, συνειδητά, υπολογισμένα, στο Στρατόπεδο των Δυνάμεων, που επεδίωκαν να την καταστρέψουν και μαζί της και ολόκληρο τον Σλαυϊσμό.
Ένα κτύπημα ήταν η δημιουργία τον Μάρτιο του 1870 με την βοήθεια της Ρωσσίας της Βουλγαρικής Εξαρχίας και η απόσπαση της Βουλγαρικής Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το άλλο, ασύγκριτα μεγαλύτερο, η διαβόητη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου του 1878.
Ήταν τόσο τερατώδες κατασκεύασμα η συνθήκη εκείνη, ώστε κι’ αυτή η Μεγάλη Βρεττανία να αντιληφθή επί τέλους την πραγματικότητα και να κάμη το παν στο Συνέδριο του Βερολίνου του 1878, για να εμποδίση το Ρωσσικό εκείνο κατασκεύασμα να απλωθή σε εδάφη παντελώς ξένα προς τους Ιστορικούς και Εθνολογικούς τίτλους της Βουλγαρίας.
Η κατάσταση για τον Ελληνισμό τις παραμονές του Ρωσσοτουρκικού πολέμου του 1877-1878 ήταν τραγική και το μέλλον διεγράφετο ζοφερό.
Τότε υψώθηκε η φωνή του Γλάδστωνος, για να θυμίση τον ρόλο που είχε παίξει η Αγγλία στην απελευθέρωση της Ελλάδος ως τον θάνατο του Κάνιγκος. Ο Γλάδστων κατέκρινε με αυστηρότητα την πολιτική της Κυβερνήσεως Ουέλιγκτων ύστερα από την ναυμαχία του Ναυαρίνου, πολιτική που κατέληξε στον σχηματισμό ενός Ελληνικού Κράτους με τόσο στενά όρια, που το κατεδίκασαν σε μια αξιοθρήνητη αδυναμία και συνεχή κηδεμονία. Τονίζοντας την θαυμαστή πρόοδο του Ελληνικού Κράτους σε διάστημα μικρότερο των 50 ετών, υπογράμμισε την αδιαφιλονίκητη υπεροχή του Έλληνα πάνω στον Σλαύο.
«Ελπίζω» έλεγε, «πως αυτοί που κυβερνούν σήμερα την Αγγλία, δεν θα χάσουν την ευκαιρία να μεταχειρισθούν ένα Έθνος, που έγραψε στην καρδιά του τα ονόματα του Κάνιγκος και του Βύρωνος κατά τρόπο, που θα ενισχύση το γόητρο της Μεγάλης Βρεττανίας, στην Ανατολή».
Στις 11-24 Ιανουαρίου του 1877 άρχισε ο Ρωσσοτουρκικός πόλεμος. Και ενώ οι Ρωσσικές Στρατιές ύστερα από την κατάληψη της Πλεύνας κάλπαζαν προς τα Νότια, και απειλούσαν και αυτή την Κων/πολη, η Ρωσσική Κυβέρνηση πίεζε την Ελλάδα να μπη στον πόλεμο μαζί της. Από την άλλη πλευρά, η Μεγάλη Βρεττανία, πίεζε την Ελλάδα να μείνη ουδέτερη.
Η Αυστρία, ενώ σκέπτεται να μπη στην κατάλληλη στιγμή στον πόλεμο, αφού κατεβρόχθησε την Βοσνία και την Ερζεγοβίνη, στρέφει τώρα λαίμαργα τα βλέμματά της προς την Θεσ/νίκη και συνιστά στην Ελλάδα επιφυλακτικότητα, για να μη γίνη όργανο της Ρωσσικής Πολιτικής.
Τα ίδια συνιστούν και η Γαλλία και η Ιταλία. Ο Ελληνικός Λαός, που βλέπει ανεπηρέαστος από διπλωματικούς υπολογισμούς και ανήσυχος να χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία όπως πίστευε, έχει τα μάτια του πάντοτε καρφωμένα στην «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ» και ζητάει από τους Κυβερνήτες του άμεση δράση.
Έτσι στις 2 Φεβρουαρίου του 1878 ο Ελληνικός Στρατός πέρασε τα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Πολύ αργά όμως. Οι συνεχείς δισταγμοί και αμ- φιταλαντεύσεις των Ελληνικών Κυβερνήσεων, απόλυτα βέβαια δικαιολογημένες από την μέχρι τότε πολιτική των Δυνάμεων, είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια και της ευκαιρίας εκείνης. Στις 31 Ιανουαρίου 1878 υπογραφόταν στην Αδριανούπολη η Ρωσσοτουρκική ανακωχή. Και ούτε στην ανακωχή αυτή, ούτε και εις την συνθήκη που υπογράφηκε στο Προάστειο Άγιος Στέφανος της Κων/πόλεως, θυμήθηκαν οι Ρώσσοι τις υποσχέσεις που είχαν δώσει στην Ελλάδα. Και με πλήρη παραγνώριση της ιστορικής πραγματικότητος, των εθνολογικών, πολιτικών και οικονομικών δεδομένων, δημιούργησαν με την διαβόητη εκείνη συνθήκη ένα τερατώδες κατασκεύασμα, απαράδεκτο στη συνείδηση όλων των Ευρωπαϊκών Λαών, προορισμένο από την πρώτη στιγμή να καταρρεύση, όπως και συνέβη λίγους μήνες αργότερα στο Συνέδριο του Βερολίνου, χωρίς καν να προλάβη να συγκροτηθή στην πράξη. Ένα κατασκεύασμα όμως, που αποκορύφωσε την Βουλγαρική πλεονεξία και δημιούργησε μέσα στην οικογένεια των Βαλκανικών Λαών μια μόνιμη εστία αναστατώσεων και φυλετικών εχθροτήτων. Ήταν το δεύτερο μεγάλο κτύπημα, που δεχόταν ο Ελληνισμός και η «ΜΕΓΑΛΗ IΔΕΑ» από την Τσαρική Ρωσσία. Η αγανάκτηση ήταν μεγάλη στην Ελλάδα. Η Ελληνική Κυβέρνηση στο υπόμνημα που έστειλε στον εις Κων/πολιν Άγγλο Πρεσβευτή, έγραφε μεταξύ άλλων: «... Τό Ελληνικό Έθνος εκτείνεται αδιάσπαστο από το Ιόνιο και την Αδριατική, ώς τον Εύξεινο Πόντο. Η αποκοπή οιουδήποτε τμήματος του χώρου τούτου, θα σήμαινε βέβαιη καταστροφή της συνέχειας και ενότητος και αυτής της υπάρξεως της Ελληνικής Φυλής. Δεν πρόκειται λοιπόν για το Ελληνικό Έθνος για την απώλεια ή διατήρηση μιας ή δύο επαρχιών, αλλά για την ίδια ύπαρξή του.
Γι’ αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να γίνη δεκτή στο Συνέδριο του Βερολίνου και το επέτυχε με την έντονη συμπαράσταση της Αγγλίας, η υπό τον Σώλμσπερυ Κυβέρνηση της οποίας, αισθανομένη ηθική υποχρέωση, αλλά και ελαυνομένη κατά πάσαν πιθανότητα και από συμφεροντολογικούς υπολογισμούς, ζήτησε την παρουσία και των Ελλήνων Αντιπροσώπων. «...0 Ελληνισμός -είπεν ο Άγγλος Αντιπρόσωπος Salisbury στους Αντιπροσώπους των άλλων Δυνάμεων - δεν πρέπει να καταπλακωθή από τον Σλαυικό όγκο με μια υπερβολική υποστήριξη των Βουλγάρων. Καμιά Δύναμη δεν υποστηρίζει τα συμφέροντά του, ενώ τόσο πολύ υποστηρίζονται τα Βουλγαρικά συμφέροντα από την Ρωσσία. Δίκαιο λοιπόν είναι να ακουσθή και η δική του φωνή για τα δικά του συμφέροντα από τους Αντιπροσώπους της Ελληνικής Κυβερνήσεως...».
Έτσι μπόρεσαν ο Δεληγιάννης και ο Ραγκαβής να εκθέσουν στο Συνέδριο εκείνο τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού και να ζητήσουν την δίκαιη επίλυση των ζητημάτων του.
Αν και το Συνέδριο εκείνο του Βερολίνου δεν ικανοποίησε πλήρως τα Δίκαια του Ελληνισμού, εν τούτοις η υπογραφείσα ομώνυμη. Συνθήκη, η γνωστή στην Διπλωματική Ιστορία με την ονομασία «Συνθήκη του Βερολίνου του 1878», απετέλεσε γι’ αυτόν σπουδαιότατο γεγονός. Ανέτρεψε κατ’ αρχήν το κατασκεύασμα της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, περιορίσασα το νέο Βουλγαρικό Κράτος μονάχα στον μεταξύ του Δουνάβεως και Αίμου χώρο και το Υψίπεδο της Σόφιας -Σαμακώβ. Αν δεν γινόταν αυτό, η Βουλγαρία θα ήταν απλωμένη από τον Δούναβι ώς τον Αλιάκμονα και η μοίρα των Ελληνικών πληθυσμών της Θράκης και Μακεδονίας, θα ήταν όμοια με εκείνη των Ελλήνων της Ανατολικής Ρωμυλίας.
Υιοθέτησε ένα μέρος από τις Ελληνικές διεκδικήσεις, γεγονός το οποίο ούτε η μετέπειτα αλλαγή της πολιτικής της Αγγλικής Κυβερνήσεως του Ουέλιγκτων, ούτε η αντίδραση των άλλων Δυνάμεων κατόρθωσαν να εμποδίσουν. Χάρις στη σθεναρή υποστήριξη της Γαλλίας αναγνωρίσθηκε από το Συνέδριο η πραγματική ανάγκη της παραχωρήσεως στην Ελλάδα της Ηπείρου και της Θεσσαλίας.
Η σχετική συνθήκη που υπογράφηκε στις 2 Ιουλίου του 1881 ύστερα από ένα μαραθώνιο επίπονων διαπραγματεύσεων με την Τουρκία τριών ολοκλήρων ετών, δεν απέδωσε βέβαια στην Ελλάδα όλα τα εδάφη, τα οποία δύο φορές η Ευρώπη, την μια το 1878 και την άλλη το 1880 είχε αναγνωρίσει. Όπως όμως κι’ αν είχαν εξελιχθή τα πράγματα, για μια ακόμα φορά το Ελληνικό Κράτος μεγάλωσε αναίμακτα, ειρηνικά. Ήταν ένα ακόμα, το 3ο βήμα για την εκπλήρωση της «ΜΕΓΑΛΗΣ IΔΕΑΣ». Και όπως και στην περίπτωση των Επτανήσων, έτσι και τώρα ένας από τους κυριώτερους συντελεστές στάθηκε ο μεγάλος Φιλέλληνας Πολιτικός Γλάδστων. Η Φιλελεύθερη Κυβέρνηση που σχημάτισε ύστερα από την πτώση της Κυβερνήσεως του Αγγλοεβραίου Πολιτικού Ντινζρεέλι από άνδρες φιλελεύθερους και Φιλέλληνες, εργάσθηκε σύντονα και ειλικρινά για την ελληνική υπόθεση. Γι’ αυτό και χαιρέτησε με τα θερμότερα λόγια την νέα ειρηνική νίκη της Ελλάδος, « ...Ποτέ στη ζωή μου δεν αισθάνθηκα πιο μεγάλη χαρά, από αυτή, που δοκίμασα για την αναίμακτη ένωση της Θεσσαλίας με την Ελλάδα...».
στ. Συνέχεια ταλαιπωριών.
Στο υπόλοιπο του 19ου αιώνα ο Ελληνισμός δέχθηκε κι’ άλλα κτυπήματα. Ένα από αυτά ήταν η πραξικοπηματική προσάρτηση από την Βουλγαρία της ελληνικώτατης Ανατολικής Ρωμυλίας το 1885, που κατέληξε στην πλήρη καταστροφή και εκπατρισμό 250.000 Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες των 2.500 χρόνων.
Μάταιες οι διαμαρτυρίες της Ελλάδος. Δεν έφθανε η έλλειψη καταννοήσεως από τις δύο Φιλελεύθερες Δυνάμεις, η έχθρα της Τουρκίας και Ρωσσίας, άλλοι δύο καινούργιοι εχθροί προσετέθησαν στους τελευταίους. Η Γερμανία που απέβλεπε στην επέκταση της επιρροής της διά της Κων/πόλεως και Μικράς Ασίας προς τον Περσικό Κόλπο και η Αυστροουγγαρία, η οποία ύστερα από την καταβρόχθιση της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, προωθούσε την δική της επιρροή προς τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα τη Θεσσαλονίκη.
Οι δύο Φιλελεύθερες Δυνάμεις προτίμησαν να αφήσουν την πρωτοβουλία στις τρεις Αυτοκρατορίες, Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ρωσσία. Έτσι με την επέμβαση της Γερμανίας οι Δυνάμεις, αντί να ανατρέψουν το Βουλγαρικό πραξικόπημα και ευνοήσουν την επέκταση των Ελληνικών συνόρων, εστράφησαν κατά της Ελλάδος και την απέκλεισαν από θαλάσσης. Ο αποκλεισμός εκείνος, στον οποίο αντιπροσωπεύθηκαν χωρίς ντροπή και οι δύο Φιλελεύθερες Δυνάμεις Αγγλία και Γαλλία με τα Πολεμικά και τους Πρεσβευτές τους, κράτησε τρεις περίπου μήνες, ώς τις 3 Ιουλίου 1886 και σταμάτησε όχι με απαίτηση καμιάς από τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις του εκβιασμού, αλλά με απαίτηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!!! Οι Χριστιανικές Δυνάμεις της εποχής δεν μπόρεσαν να δουν εκείνο, το οποίο είδαν οι Τούρκοι, το πόσο άδικος και άσκοπος ήταν ο αποκλεισμός αυτός, που στάθηκε για τους Έλληνες ένα φοβερό ηθικό κτύπημα. Τίποτε όμως το κακό, χωρίς το καλό, κατά το αρχαίο γνωμικό. Ο αποκλεισμός εκείνος του 1886, άνοιξε μια νέα περίοδο στις ιδέες του Ελληνικού Λαού, που έφεραν στο Γουδί του 1909, που άνοιξε νέα περίοδο στην
Εθνική μας Ιστορία.
Πολλές φορές κατηγορήθηκαν οι Έλληνες, πως ξεχνούσαν την ευγνωμοσύνη που ώφειλαν στις Δυνάμεις για την βοήθειά τους στον μεγάλο Αγώνα τους του 1821. Κι’ όμως η ανάμνηση του Ναυαρίνου βρισκόταν, όπως και βρίσκεται, ακόμα μέσα στις ελληνικές καρδιές τόσο ζωντανή, όσο ζωηρή ήταν και η εντύπωση που είχε προξενήσει στις απλοϊκές ψυχές των Αγωνιστών του 21. Το Ναυαρίνο δεν το ξεχνούσαν οι Έλληνες. Το είχαν λησμονήσει οι Δυνάμεις, που έστελναν κάθε λίγο τους Στόλους τους, όχι για να ελευθερώσουν τους Έλληνες, αλλά για να τους ταπεινώσουν, να τους γονατίσουν.
ζ. Το 1896-97. Η Μεγάλη Κρητική Επανάσταση του 1896 και ο Ε-Τ πόλεμος του 1897.
Οι σφαγές του Μαΐου του 1896 στα Χανιά, έδωσαν το σύνθημα νέας Ε-παναστάσεως των Κρητικών, η οποία τον Φεβρουάριο του 1897 έφθασε στο αποκορύφωμά της. Αλλά οι Δυνάμεις, που τόσο εύκολα παραδέχθηκαν το Βουλγαρικό πραξικόπημα της Ανατ. Ρωμυλίας, αποκρούουν αδιάλλακτα την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Στους Κρητικούς, που από το 1821 χύνουν συνέχεια το αίμα τους για να αποκτήσουν την ελευθερία τους, δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα να ζήσουν ελεύθεροι. Απορρί- πτουν μεν την πρόταση της Γερμανίας για νέο αποκλεισμό της Ελλάδος, στέλλουν όμως τα Πολεμικά τους στην Κρήτη κι’ ο Ελληνικός Λαός με κατάπληξη επληροφορείτο, πως τα κανόνια που κτυπούσαν τους Κρητικούς, που ξεχύθηκαν στους δρόμους με ξεδιπλωμένες τις Γαλανόλευκες, για να διακηρύξουν τα εθνικά τους Δίκαια, ήταν Αγγλο-Γαλλικά...
Ήταν τόση η ορμή της Επαναστάσεως, ώστε επεκράτησε πέρα ως πέρα σ’ όλη την Κρήτη. Η ελεύθερη Ελλάδα έστειλε Στρατό και Στόλο, για να βοηθήση τους Κρητικούς και οι Τούρκοι κλείσθηκαν για άλλη μια φορά στα Φρούριά τους, στο Ηράκλειο, στη Ρέθυμνο και στα Χανιά.
Η φωτιά απλώνεται παντού κι’ ο Ελληνικός Λαός βλέπει, πως μόνο με τα όπλα μπορεί να λυθή η αφόρητη κατάσταση. «Είναι αδύνατο να αγνοήση κανείς -έλεγε ο Γάλλος στας Αθήνας Πρεσβευτής -τη δύναμη του εθνικού αισθήματος, που σπρώχνει όλο τον Λαό προς τα σύνορα. Είναι κάτι, που για πρώτη φορά παρατηρείται στην Ελλάδα από την Επανάσταση του 1821».
Πρόθυμοι, μα αδύναμοι οι Έλληνες. Η Πολεμική τους μηχανή δεν μπορούσε να αντιμετωπίση μονάχη της ολόκληρο τον Τουρκικό Στρατό, που είχε αναδιοργανωθή και εκπαιδευθή από τους Γερμανούς και εφοδιασθή πλούσια σε πολεμικά εφόδια. Έτσι ο πόλεμος του 1897 στάθηκε για την Ελλάδα πραγματική στρατιωτική καταστροφή. Με την επέμβαση των Δυνάμεων υπογράφηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1897 η συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία.
Οι Γερμανοί, που είχαν σπρώξει την Τουρκία στον πόλεμο και ύστερα από την κήρυξή του συνέστησαν την εξόντωση όλου του Ελληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την ωθούσαν στη συνέχεια να φανή αδιάλλακτη ως την τελευταία στιγμή και πρότειναν στις Δυνάμεις να αφήσουν απόλυτη ελευθερία σ’ αυτή. Αντέδρασαν επίσης μαζί με τους Αυστριακούς και στον διορισμό του Πρίγκηπος Γεωργίου ως Υπάτου Αρμοστού των Δυνάμεων στην Κρήτη. Η λύση όμως αυτή τελικά θα επιβληθή και οι Τούρκοι θα φύγουν από την Κρήτη, αρκούμενοι στη σημαία τους. Κι’ ένα χρόνο αργότερα, ο Γεώργιος εγκαταστάθηκε στα Χανιά. Η Κρήτη είναι πια ελεύθερη, ύστερα από αιώνων σκλαβιά και η ένωσή της με την Ελλάδα, θα είναι ζήτημα χρόνου μόνο.
Έτσι τέλειωσε για την Ελλάδα ο 19ος αιώνας. Αιώνας μαρτυρικός, στην διαδρομή του οποίου η «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ», μονάχα τρία μικρά άλματα κατόρθωσε να κάμη με ειρηνικές προσπάθειες, αφού δεν είχε δυνατότητες για πολεμικές τοιαύτες. Η πραγματοποίηση κατά μέγιστο ποσοστό θα γίνη στον επόμενο αιώνα. Γιατί το ‘97 θα οδηγήση στο «ΓΟΥΔΙ του 1909», που θα αποτελέση την αφετηρία του ανοίγματος των πολεμικών φτερών της, ανοίγματος που θα μεταφέρη τις ελπίδες και προσδοκίες του Έθνους για την «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ» του, από την σφαίρα των ονείρων στον κόσμο της πραγματικοτητος.
η. Το άνοιγμα των Πολεμικών φτερών.
Ο 20ός αιώνας δεν άρχισε με καλύτερους οιωνούς. Aντίθετα, σκοτεινός και ζοφερός κι’ αυτός. Η Ελλάδα είναι παντελώς απομεμονωμένη στη διπλωματική κονίστρα της Ευρώπης. Ακόμα και η Γαλλία απορρίπτει συγκεκριμμένες ελληνικές προτάσεις πολιτικής προσεγγίσεως, για να μη δυσαρεστήση την Γερμανία. Και όμως πολλοί Γάλλοι, αληθινοί Φιλέλληνες με τον Clemenceau επί κεφαλής με τον «Ligue Francaise pour lα Defence des Droits de Hellenisme», δηλαδή τον Γαλλικό Σύνδεσμο Αμύνης των Δικαιωμάτων του Ελληνισμού, αγωνίζονται από το 1905 να διαφωτίσουν την Γαλλική κοινή γνώμη. «Η κρίση που περνάει σήμερα ο Ελληνισμός είναι τοιαύτη, που πρέπει να απασχολήση τους φίλους της Ελλάδος...», έλεγαν σε μια προκήρυξή τους. «Οι Αλύτρωτοι Έλληνες απειλούνται στην υλική και πνευματική τους υπόσταση, στην ίδια την ύπαρξή τους από την αδιαφορία, ή τυραννία αυτών, που τους κυβερνούν, από τις άπληστες βλέψεις των αντιπάλων Λαών της Βαλκανικής και την αδιαφορία της κοινής γνώμης. Ο Ελληνισμός έχει λοιπόν ανάγκην από υποστήριξη, αξίζει και επιβάλλεται να υποστηριχθή για την ισορροπία των Δυνάμεων στην Ανατολή, για το γενικό συμφέρον της Ευρώπης».
Ζοφερός λοιπόν και σκοτεινός ανέτειλε για την Ελλάδα ο 20ός αιώνας. Εκτεταμένες περιοχές, κατοικούμενες από συμπαγείς μάζες Ελληνικών πληθυσμών, περισσοτέρων σε αριθμό από τον πληθυσμό του ελεύθερου Ελληνικού Βασιλείου, στενάζουν υπό ξένους Δυνάστες, όπως η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, και πέρα από αυτά η Μικρά Ασία με τον Πόντο υπό τους Τούρκους, η Ανατ. Ρωμυλία υπό τους Βουλγάρους, η Κύπρος υπό τους Άγγλους. Κανένα φως, καμιά ελπίδα για την απελευθέρωσή τους. Αντίθετα μάλιστα, πάνω σε ωρι-σμένες από τις ελληνικώτατες αυτές περιοχές, πλανάται το φάσμα υποδουλώσεως σε χειρότερους ακόμα Δυνάστες, όπως η Θράκη και η Μακεδονία υπό τους Βουλγάρους.
Το μόνο παρήγορο γεγονός των αρχών του αιώνος αυτού, είναι ο Μακεδονικός Αγών, ο οποίος εξουδετέρωσε προσωρινά τουλάχιστον τον κίνδυνο εκβουλγαρισμού της Μακεδονίας.
Μάταια ο προαναφερθείς Γαλλικός Σύνδεσμος από το Παρίσι, έδειχνε τον δρόμο, που έπρεπε να ακολουθήση η Ελλάδα. «Η Στρατιωτική δύναμη είναι απαραίτητη -έλεγε σε μια από τις διαλέξεις του ο Α. Bert -, για να επιτελέσουν τα Έθνη το έργο τους και να εξωτερικεύσουν το πνεύμα τους. Η Στρατιωτική αδυναμία μαζί με την πολιτική, σπάνια πορεύονται μόνες τους. Ο ηθικός και πνευματικός ξεπεσμός, ακόμα και ο οικονομικός, τις συνοδεύουν σχεδόν πάντοτε, ή δεν αργούν να τις ακολουθήσουν...».
Και δυστυχώς έτσι ήταν το Ελληνικό Κράτος με την ανατολή του 200ύ αιώνα. Με πληθυσμό 2.700.000 ψυχών, συμπεπιεσμένο μέσα στα στενά όρια της Μελούνας και του Αράχθου, πνευστιά ακόμα κάτω από το βάρος της συμφοράς του 1897. Το Έθνος βρισκόταν θάλεγε κανείς σε χειμερία νάρκη, τόση δε ήταν η κατάπτωσή του, ώστε όταν η Ελληνική Κυβέρνηση ερωτήθηκε από την Γαλλική, αν θα μπορούσε ο Ελληνικός Στρατός σε περίπτωση Τουρκικής επιθέσεως να κρατήση επί μιάν ή δύο εβδομάδες, απήντησε, ότι δεν μπορούσε ούτε δύο ημέρες να κρατήση. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν ήταν αδικαιολόγητες, ούτε η περιφρόνηση των άλλων Βαλκανικών Λαών, ούτε οι φοβέρες των Τούρκων, πως θα κάνανε περίπατο ως τας Αθήνας.
Έτσι φθάσαμε στο ΓΟΥΔI. 80 χρόνων αγώνες και θυσίες δεν μπόρεσαν να δώσουν στο Έθνος την υπόσταση εκείνη, που θα του επέτρεπε να ριχθή απερίσπαστο στο εκπολιτιστικό του έργο, που είναι για τον Έλληνα ο πιο μεγάλος και ευγενικός σκοπός. Από το ΓΟΥΔI ήλθε η σωτήρια αναλαμπή, που θα παίξη ρόλο σπινθήρα, για να ξυπνήση το Έθνος από τον χρόνιο λήθαργό του, αναλαμπή που πέρασε στην νεώτερη Ιστορία μας με την ονομασία, «Επανάστασις του ΓΟΥΔΙ του 1909».
Η ηθική και υλική κατάπτωση του Κράτους σε σημείο να αποτελή αντικείμενο εμπαιγμού και χλεβασμού και φίλων και εχθρών, εξήγειρε το Σώμα των Αξ/κών. Και μέσα από τα σπλάχνα του δημιουργείται ο υπό των Συν/ρχη Νικόλαο Ζορμπά «Στρατιωτικός Σύνδεσμος», υπό την ηγεσία του οποίου εξεδηλώθη στις 15 Αυγούστου 1909 η προαναφερθείσα επαναστατική κίνηση, η οποία κατέληξε στην από τον ίδιο τον Σύνδεσμο ανάληψη των ευθυνών διακυβερνήσεως της Χώρας με εκτελεστικό όργανο την Κυβέρνηση Δραγούμη και τελικά την ανάθεση αυτών στον μετακληθέντα από την Κρήτη Πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ο Βενιζέλος, σαν αλύτρωτος Κρητικός που ήταν, ανατράφηκε και γαλουχήθηκε με την «Μεγάλη Ιδέα». «Αλλά ο εθνικός ιδεαλισμός και ο πρακτικός Πολιτικός συνυπήρχαν μέσα του, όπως γράφει ο Γ. Βεντήρης. Με το Βενιζέλο θα αρχίση μια ρεαλιστική πολιτική. Η «Μεγάλη Ιδέα» θα παύση να αποτελή αφηρημένη έννοια. Θα γίνη πρακτικό πολιτικό σχέδιο».
Με τις οδηγίες και κατευθύνσεις του νέου Πρωθυπουργού, η δημιουργική προσπάθεια, που είχε αρχίσει με την Επανάσταση, συνεχίσθηκε με ολονέν εντεινόμενο ρυθμό, εξελισσομένη σε πραγματική κοσμογονία σ’ όλους τους τομείς εθνικής δραστηριότητος και ιδιαίτερα στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος», που είχε περιβληθή με όλη την αγάπη του Ελληνικού Λαού, αφού επί ένα περίπου χρόνο προσέφερε στην Πατρίδα ανεκτίμητες υπηρεσίες, διαλύθηκε και τα μέλη του επανήλθαν στα καθαρώς στρατιωτικά τους καθήκοντα.
Οι δύο κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατού και Ναυτικού, αναδιοργανώθηκαν από τα βάθρα τους. Ο Στρατός εφοδιάσθηκε με νέα Ορειβατικά πυροβόλα, τα καλύτερα της εποχής και οι εν ενεργεία και επιστρατεύσει Μονάδες αυξήθηκαν και εφοδιάσθηκαν με το αναγκαίο πολεμικό υλικό και εφόδια. Εκσυγχρονίσθηκε και ο Στόλος και ενισχύθηκε με το Θωρηκτό -Καταδρομικό «ΑΒΕΡΩΦ» των 10.000 τόννων, με 4 Αντιτορπιλλικά των 1300 τόννων, τα «ΑΕΤΟΣ», «ΙΕΡΑΞ», «ΑΓΩΝ» και «ΠΑΝΘΗΡ», 2 μικρότερα των 600 τόννων, τα «ΚΕΡΑΥΝΟΣ» και «ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ» και ένα Υποβρύχιο των 600 τόννων, το «ΔΕΛΦΙΝ».
Γαλλική Στρατιωτική Αποστολή υπό τον Στρατηγό Εϋντού ανέλαβε την εκπαίδευση του Στρατού και Αγγλική Ναυτική τοιαύτη υπό τον Ναύαρχο Τώφνελ την εκπαίδευση του Ναυτικού. Και τα διεξαχθέντα τον Μάιο του 1912 μεγάλα Στρατιωτικά Γυμνάσια, κατέδειξαν το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων του Έθνους.
Έτσι το Φθινόπωρο του 1912 βρήκε τις Ένοπλες Δυνάμεις μας πανέτοιμες και ικανές να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του Έθνους, πάνω στις τύχες του οποίου βρίσκονται δύο μεγάλες Ηγετικές Φυσιογνωμίες της εποχής. Ο μεγαλεπήβολος και μεγαλουργός Κυβερνήτης Ελευθέριος Βενιζέλος στο πηδάλιο του Έθνους και ο Διάδοχος Αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος επί κεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων.
θ. Το 4ο και μεγάλο άλμα. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι του 1912-1913:
Και έρχεται η 5η Οκτωβρίου του 1912. Οι Στρατιές Θεσσαλίας και Ηπείρου περνούν τα σύνορα της Μελούνας και του Αράχθου και ανοίγουν την αυλαία της πολεμικής σκηνής των Βαλκανικών πολέμων, που είχαν σαν αποτέλεσμα να στηθούν οι Ελληνικές Σημαίες στον Γράμμο, στις Πρέσπες, στο Περιστέρι, στο Καϊμακτσαλάν, στην Τζένα, στο Πάϊκο, στο Μπέλλες, στον Ανατ. Όρβηλο, στην Ροδόπη και στον Νέστο. Και σύγχρονα ανοίγανε μια πολεμική εποχή, που θα διαρκούσε με μια μικρή διακοπή 10 ολόκληρα χρόνια, με πολεμικές περιπέτειες, που συνεκλόνισαν τον ελεύθερο και Αλύτρωτο Ελληνισμό και βάρεναν στα πεπρωμένα του.
Το συμπεπιεσμένο μέσα στη μικρή Ελλάδα της Μελούνας και του Αράχθου εθνικό δυναμικό ξεχύθηκε σαν σίφουνας και παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά του. Ελασσώνα, Δεσκάτη και Σαραντάπορο, Όλυμπος και Βέρμιο, Κατερίνη, Γιδάς και Γιαννιτσά, μια σειρά από θριαμβευτικές νίκες, οι οποίες μαζί με την ανατίναξη του Τουρκικού Πολεμικού «ΦΕΤΙΧ ΜΠΟΥΛΕΝΤ» από το Τορπιλλοβόλο του Πλωτάρχη Βότση μέσα στο λι- μάνι της Θεσ/νίκης, έφεραν την Στρατιά Θεσσαλίας μέσα σε 20 μέρες στην περιλάλητη πρωτεύουσα της Μακεδονίας, στην ιστορική Θεσσαλονίκη και σε λίγες μέρες στην Φλώρινα, στην Κορυτσά και στη Μοσχόπολη, ενώ από την άλλη πλευρά της Πίνδου, ύστερα από σκληρούς αγώνες πάνω στα δυσπρόσιτα Ηπειρωτικά βουνά, στα Πέντε Πηγάδια, στο Γρίμποβο, στην Αετοράχη, στο Δρίσκο και το Μπιζάνι, τα θρυλικά Γιάννενα, γινόταν κι’ αυτά Ελληνικά στις 21 Φεβρουαρίου 1913.
Και πέρα στις θάλασσες, στο γαλανό Αιγαίο, οι δύο νικηφόρες ναυμαχίες, της Έλλης στις 3 Δεκεμβρίου 1912 και της Λήμνου στις 5 Ιανουαρίου 1913, η οριστική απελευθέρωση της μεγαλονήσου Κρήτης, η απελευθέρωση των νήσων Λήμνου, Ίμβρου, Τενέδου, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, ολοκλήρωναν το θρίαμβο του α΄ Βαλκανικού πολέμου. Έκθαμβο το Έθνος έβλεπε να πραγματοποιούνται προαιώνια όνειρα, να διπλασιάζεται σε έκταση και πληθυσμό η μέχρι τότε μικρή Ελλάδα.
Ακολούθησε ο β΄ Βαλκανικός πόλεμος κατά των άλλων προαιωνίων του Γένους εχθρών, των Βουλγάρων. Κιλκίς, Λαχανάς και Δοϊράνη, Μπέλλες και Στρώμνιτσα, Σέρρες και Σιδηρόκαστρο, Μελένικο και Κρέσνα, Σιμιτλή και Τζουμαγιά στην κοιλάδα του Στρυμόνος, Νευροκόπι και Μαχωμία στην κοιλάδα του Νέστου, είναι οι καινούργιοι σταθμοί δόξης του Ελληνικού Στρατού, ενώ ανατολικώτερα άλλες δυνάμεις του απελευθέρωναν την Καβάλα και την Δράμα, την Ξάνθη και την Κομοτηνή, την Αλεξ/πολη και τις Φέρρες και έφθαναν ως τα πρόθυρα του Σουφλίου.
Και η συνθήκη του Βουκουρεστίου του Ιουλίου του 1913, που χάραξε τα νέα πάνω στο Μπέλλες, στον Ανατο. Όρβηλο, στην Ροδόπη και στον Νέστο σύνορα της Πατρίδος μας, έκλεισε το κεφάλαιο της σύγχρονης Πολεμικής μας Ιστορίας, που δίκαια χαρακτηρίσθηκε ως «Εποποιΐα των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913». Ήταν το τεράστιο άλμα, το μεγαλύτερο μέχρι τότε για την ολοκλήρωση της «ΜΕΓΑΛΗΣ IΔΕΑΣ» του Ελληνισμού. Και δίκαιη η υπερηφάνεια των δύο Πρωταγωνιστών και του Έ-θνους ολόκληρου, δίκαιη και η υπερηφάνεια των Εφέδρων Πολεμιστών, που γυρίζανε στα σπίτια τους νικητές και τροπαιούχοι, τραγουδώντας το γνωστό Θούριο της ηρωϊκής εκείνης εποχής.
«Στο Σαραντάπορο άστραψ’ η ορμή μας, στα Γιαννιτσά βαράει θανατικό,
μα σιδερένιο πάντα το κορμί μας, εστάθηκε παντού ηρωικό.
Μας πήγε στ’ οργισμένο το Μπιζάνι, η νίκη στα μεγάλα της φτερά,
εις το Κιλκίς επλέξαμε στεφάνι, στεφάνι από λουλούδια αιματηρά».
ι. Από τους Βαλκανικούς πολέμους, στον α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο:
Ακολούθησε μια περίοδος ειρήνης και αναδημιουργίας στις Ένοπλες Δυνάμεις. Πολύ μικρή όμως. Γιατί σε λίγο ξέσπασε ο μεγαλύτερος μέχρι τότε πόλεμος, ο α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, οι φλόγες του οποίου γρήγορα έφθασαν στα βόρεια σύνορα της Πατρίδος μας. Και η ωραία προσπάθεια ανεκόπη. Βάσκανη μοίρα έσπειρε την διχόνοια ανάμεσα στις δύο μεγάλες ηγετικές φυσιογνωμίες του Έθνους, οι οποίες λίγο ενωρίτερα ενωμένες χέρι με χέρι, πραγματοποίησαν το μεγάλο άλμα της ΜΕΓΑΛΗΣ IΔΕΑΣ των δύο Βαλκανικών πολέμων.
Δεν είναι αντικείμενο της παρούσης να αναλύση το δραματικό εκείνο κεφάλαιο της Εθνικής μας Ιστορίας, ούτε και ο υποφαινόμενος έχει τόσες γνώσεις και ικανότητες, για να το επιχειρήση. Γεγονός πάντως είναι, ότι η πορεία των εθνικών μας πραγμάτων ανεστράφη και το μεγαλούργημα των Βαλκανικών πολέμων, εκινδύνευε να καταρρεύση. Η Ανατολική Μακεδονία καταλαμβάνεται από τους Βουλγάρους, ενώ η Θεσ/νίκη κινδύνευε να περιέλθη υπό Σερβική Διοίκηση, με όλες τις τραγικές για την Ελλάδα συνέπειές της.
Αλλά και στη ζοφερή εκείνη κατάσταση, που όλα φαινόταν πως χάνονται, πάλι από τον Στρατό ήλθε η σωτηρία. Μια δράκα και πάλιν Αξ/κών υπό τον Στρατηγό Παμίκον Ζυμπρακάκην, εξεγείρεται στο γνωστό «Κίνημα Εθνικής Αμύνης», στις 17 Αυγούστου του 1916 στη Θεσ/νίκη. Και από τα συντρίμια του εθνικού διχασμού δημιουργείται ταχύτατα το Σώμα Στρατού Εθνικής Αμύνης με τις Μεραρχίες Σερρών, Αρχιπελάγους και Κρήτης και εντάσσεται στο Συμμαχικό Μέτωπο της Μακεδονίας. Και πάνω στον πυρήνα αυτό δημιουργείται ο νέος Ελληνικός στρατός, με 10 εμπειροπόλεμες Μεραρχίες, με την συμμετοχή των οποίων ο Γάλλος Αρχιστράτηγος του Μακεδονικού Μετώπου, Στρατηγός και μετέπειτα Στρατάρχης της Γαλλίας Φρανσέ ντ’ Εσπεραί, εξασφάλισε τις προϋποθέσεις και δυνατότητες, για να επιχειρήση και να επιτύχη την διάσπασή του.
Και η περιώνυμη μάχη του ΣΚΡΑ, στις 18 Μαίου του 1918, που διεξήγαγαν Συντάγματα των τριών Μεραρχιών του Σώματος Στρατού Εθνικής Αμύνης, άνοιξε την ατελεύτητη σειρά θριάμβων του νέου Ελληνικού Στρατού.
Στις 15 Σεπτεμβρίου (π.η.) του 1918, ολόκληρος ο Συμμαχικός Στρατός, εξώρμησε διά την διάσπαση του Μακεδονικού Μετώπου. Και οι Ελληνικές Μεραρχίες, αμιλλώμενες τις Συμμαχικές, προχωρούν όλο και βαθύτερα στο Σερβικό και Βουλγαρικό έδαφος. Οι Μεραρχίες IV και Αρχιπελάγους περνούν την Τζένα και το Μπέλλες, περνούν τα περίφημα Στενά του Ντεμίρ -Καπού (Σιδηρές Πύλες) και την Πλασκαβίτσα και φθάνουν ως το Πέτσοβο και το Τσάρεβο Ζέλο, ενώ δυτικώτερα, στον Τομέα του Μοναστηρίου η ΙΙΙ Ελληνική Μεραρχία διατρέχει τις πεδιάδες της αρ- χαίας Πελαγωνίας, Δουριοπίας και Παιονίας, τις σημερινές δηλαδή περιοιχές του Μοναστηρίου, του Περλεπέ και των Σκοπίων και φθάνει στην γνωστή από την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου χώρα των Τριβαλλών, το σημερινό Πυρότ, όπου και το υπάρχον ακόμα Ελληνικό Στρατιωτικό Νεκροταφείο, μαρτυρεί το διάβα της από τα μέρη εκείνα.
Αρχίζει κατόπιν η πορεία προς ανατολάς. Μέχρι της 27 Σεπτεμβρίου οι Ελληνικές Μεραρχίες φθάνουν στα σύνορα της συνθήκης του Βουκουρεστίου, δηλαδή ως την γραμμή της Ροδόπης και Νέστου.
Στις 2 Μαΐου του επόμενου έτους (1919) αρχίζει η απελευθέρωση της Σμύρνης με την περιοχή της, την πανάρχαιη Ελληνική Ιωνία.
Στις 4 Οκτωβρίου ιδίου έτους απελευθερώνεται από την ΙΧ Μεραρχία η Ξάνθη με την μέχρι Πολυάνθου και Πόρτο -Λάγο περιοχή της και στις 14 Μαΐου του επόμενου έτους 1920 η Μεραρχία Σερρών εισέρχεται θριαμβευτικά στην Κομοτηνή, ενώ Μονάδες της προωθούνται προς την περιοχή του Έβρου και η Μεραρχία Ξάνθης μεταφερθείσα ατμοπλοϊκώς από τας Ελευθεράς, αποβιβάζεται στο τότε Δεδέ -Αγάτς, την σημερινή Αλεξανδρούπολη.
Στις 7 Ιουλίου 1920 αρχίζει η απελευθέρωση της Ανατ. Θράκης και μέσα σε 4 ημέρες η Μεραρχία Σμύρνης, που αποβιβάσθηκε στην Pαιδεστό και την Ηράκλεια, και η Μεραρχία Ξάνθης, που πέρασε τον Έβρο στην περιοχή Σουφλίου, φθάνουν στην περιοχή της Μακράς Γεφύρας. Και στις 12 Ιουλίου το 3/40 Σύνταγμα Ευζώνων της ΙΧ Μεραρχίας και το 26 Σύνταγμα Πεζικού της ΙΧ Μεραρχίας, εισερχόταν στην πρωτεύουσα της Θράκης, την ιστορική Αδριανούπολη, την μυθολογική Ορεστιάδα.
Την επομένη, εισερχόταν θριαμβευτικά στην περιλάλητη πόλη ο νεαρός Βασιλεύς Αλέξανδρος μέσα σε μια αποθέωση του παραληρούντος από ενθουσιασμό ελληνικού πληθυσμού, πρώτος αυτός Έλληνας Βασιληάς ύστερα από τους Αυτοκράτορες του Βυζαντίου.
Μέσα σε 10 μέρες ολόκληρη η Ανατ. Θράκη ήταν ελεύθερη και οι Έλληνες φαντάροι έστησαν τις προφυλακές τους μπροστά στην πανάρχαιη πρωτεύουσα της Μεσαιωνικής Αύτοκρατορίας του Βυζαντίου, την θρυλική Κωνσταντινούπολη.
Σε λίγες μέρες, στις 10 Αυγούστου 1920 υπογραφόταν και η περιώνυμη εκείνη Συνθήκη των Σεβρών, με την οποία επισημοποιείτο η νέα Μεγάλη Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών, διπλάσια σχεδόν σε έκταση και πληθυσμό, ενώ στην Μικρά Ασία, η Ελληνική Στρατιά προχωρεί γοργότερη στα ίχνη της πορείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η Ελλάδα βρίσκεται στον κολοφώνα της δόξης της.
Στο Βόσπορο Τάγμα της Μεραρχίας Αρχιπελάγους είναι εγκατεστημένο στο Προάστειο «ΜΠΕΪΚΟΖ» ως Μονάς Ασφαλείας του Πορθμού με τον Διοικητή του εγκατεστημένο στο Σουλτανικό Ανάκτορο του Σουλτάν Αζίζ, ενώ η Ελληνική Ναυτική Μοίρα με τα Θωρηκτά ΑΒΕΡΩΦ και ΚΙΛΚΙΣ και συνοδεία Αντιτορπιλλικών, ναυλοχεί μπροστά στα Σουλτανικά Ανάκτορα του Ντολμά Μπαξέ, ανάμεσα στα άλλα Συμμαχικά Πολεμικά και Ελληνικό Στρατιωτικό Τμήμα συμμετέχει στην παρέλαση της Νίκης στο Παρίσι, μαζύ με τα άλλα Συμμαχικά στρατεύματα.
Στο Παναθηναϊκό Στάδιο γίνονται τα «ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ» παρουσία όλης της Ιεραρχίας παλαιών και νέων Χωρών, του Βασιλέως, του Πρωθυπουργού και όλων των Στρατιωτικών Αρχηγών, ιδικών μας και Συμμάχων. Δοξολογίες Νίκης γίνονται σ’ όλες τις απελευθερωθείσες πόλεις της Θράκης και Μικράς Ασίας, στις εκκλησιές των οποίων αντηχούν οι μελωδίες του παληού Βυζαντινού ύμνου, «Tη Υπερμάχω Στρατηγω τά νικητήρια, ώς λυτρωθείσα τών δεινών ευχαριστήρια...», που ψάλλουν με κατάνυξη οι ψάλτες, ενώ οι παριστάμενοι μουρμουρίζουν με ανέκφραστη συγκίνηση, «Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας έγιναν...». Και ήταν το μουρμουρητό εκείνο η φωνή της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ» υλοποιημένης στην Μεγάλη Ελλάδα των Δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών, ήταν η Εποποιΐα του 1917-1920-22. Χιλιάδες χιλιάδων στο διάβα των αιώνων, εργάσθηκαν, εμόχθησαν, ήλπισαν και ονειρεύθηκαν το Εθνικό εκείνο μεγαλούργημα και θυσιάσθηκαν για την πραγματοποίησή του.
Και η πορεία των θριάμβων συνεχίσθηκε στην Μικρά Ασία. Η αρχαία του Ατάλλου πρωτεύουσα Πέργαμος και το Μπαλούκ -Κεσέρ (αρχαίες Αδριανοθύρες), η Πάνορμος, η Νίκαια, η αρχαία πρωτεύουσα της ομώνυμης Αυτοκρατορίας και η Προύσα, το Σαλιχλή και Φιλαδέλφεια, το Αϊδίνιο (αρχαίες Τράλλεις) και το Ντενιζλή, το Ουσάκ (αρχαίες Τημενοθύρες) και το Σιμάβ (Σύναον), το Τουλουμπουνάρ και το Αφιόν Καρά Χισσάρ (ο Ακροϊνός του Βυζαντίου), η Κιουτάχεια (Κοτύαιον), η Κοβαλίτσα και το Αβγκίν, το Εσκή Σεχήρ (Δορύλαιον) και Ουτς Σεράϊ, το Σείντή Γαζή και το Σιβρύ Χισσάρ (η αρχαία Ιουστινιανούπολις) και σαν κορωνίδα η Αλμηρά Έρημος και ο Σαγγάριος, είναι τα αιώνια μνημεία ανδρείας και αυταπαρνήσεως του Ελληνικού Στρατού στην μεγάλη εκείνη πολεμική περιπέτεια της Φυλής μας. Και δεν έμεινε, παρά να ανοίξουν η Χρυσή Πύλη και η Πύλη του Αγίου Ρωμανού της ασύγκριτης Βασίλισσας του Βοσπόρου, για να ολοκληρωθή το ζωντάνεμα της Μεσαιωνικής Ελληνικής Αυτοκρατορίας του Βυζαντίου, για να λάβη σάρκα και οστά η ΜΕΓΑΛΗ IΔΕΑ του Ελληνισμού.
ια. Η καταστροφή.
Όμως άλλα ήταν της μοίρας τα γραμμένα. Βάσκανο μάτι και πάλι θάλεγε κανείς, ανέστρεψε την πορεία των εθνικών μας πραγμάτων και σταμάτησε την τόσο θριαμβευτική πορεία του Έθνους. Την περίοδο των θριάμβων και των μεγαλείων διαδέχθηκε η συμφορά της Μικράς Ασίας, που παρέσυρε στο χαμό και την Ανατολική Θράκη. Οι δύο θυγατέρες ξανάφυγαν από την αγκαλιά της Μάνας Ελλάδας και ξανασκεπάσθηκαν από το σάβανο της Τουρκικής κατακτήσεως.
Για μια στιγμή φαινόταν, πως όλα χάνονται, πως η μέχρι χθες ένδοξη Ελλάδα καταποντιζόταν στα απύθμενα βάθη μιας ανήκουστης εθνικής συμφοράς.
Για τρίτη όμως φορά η σωτηρία ήλθε και πάλι από το Στράτευμα. Για μια ακόμα φορά μια δράκα Αξ/κών από τους Συν/ρχες Νικ. Πλαστήρα, Στυλ. Γονατά και τον Αντιπλοίαρχο Δημ. Φωκά, εξεγείρεται στην γνωστή Επανάσταση του 1922 και παίρνει στα χέρια της το πηδάλιο του καταποντιζομένου εθνικού σκάφους. Και μέσα σε βραχύτατο χρονικό διάστημα κατορθώνει να δημιουργήση από τα συντρίμια της καταστροφής την περίφημη Στρατιά του Έβρου του 1923, με τις λόγχες της οποίας αναγκασθήκανε οι Τούρκοι να υπογράψουν την γνωστή Συνθήκη της Λωζάνης, χωρίς να πάρουν τίποτε από εκείνα που ζητούσαν, αντίθετα μάλιστα κινδύνευσαν να χάσουν και εκείνα που είχαν πάρει με την ανακωχή των Μουδανιών.
ιβ. Μεσοπόλεμος –β΄. Παγκόσμιος πόλεμος.
Την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης ακολούθησε μια περίοδος 17 ετών εθνικής περισυλλογής και αναδημιουργίας, αλλά και ταραχών και κινημάτων, που είναι αναπόφευκτα στα ατυχούντα Κράτη στις μεταπολεμικές περιόδους. Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ ύστερα από το τραύμα που δέχθηκε με την Μικρασιατική καταστροφή, περιήλθε όπως ήταν φυσικό, πάλι σε κατάσταση χειμερίας νάρκης. Γιατί το Κράτος είχε να ασχοληθή με πληθώρα προβλημάτων και ιδιαίτερα με την αποκατάσταση 1 1/2 εκατομμυρίου προσφύγων, που είχαν καταφύγει στην ελεύθερη Ελλάδα, ύστερα από τον χαλασμό του 1922. Και δεν έφθανε το τόσο μεγάλο εκείνο κακό. Είχαμε και το διπλωματικό επεισόδιο με την Ιταλία το 1923.
Στις 31 Αυγούστου ισχυρώτατη Μοίρα του Ιταλικού στόλου έφθασε μπροστά στην Κέρκυρα και ζήτησε με τελεσίγραφο την παράδοση του νησιού. Η Ιταλική Κυβέρνηση, με πρόσχημα την δολοφονία του Ιταλού Στρατηγού Τελίνι και των συνοδών του μέσα στο Ελληνικό έδαφος, όπου βρισκόταν για την χάραξη των νοτίων συνόρων της Αλβανίας, επεχείρησε την εντυπωσιακή εκείνη πολεμική κατά της Ελλάδος ενέργεια για να την ταπεινώση, εκβιάζοντας την Ελληνική Κυβέρνηση σε καταβολή τεραστίας αποζημιώσεως διά πράξιν για την οποίαν ήταν εντελώς ανεύθυνη, μια ενέργεια που αποτελούσε εντυπωσιακό προανάκρουσμα για την κατοπινή εξωτερική έναντι της Ελλάδος πολιτική της. Τελικώς η Ελλάδα, παρά το γεγονός, ότι ήταν τελείως αμέτοχος του φόνου του Ιταλού Στρατηγού, υποχρεώθηκε να υποταχθή στην καταβολή της αποζημιώσεως των 50 εκατομμυρίων Λιρεττών, ποσόν τεράστιον για την εποχή και οι Ιταλοί αναγκάσθηκαν ύστερα και από απαίτηση της Αγγλίας, να εκκενώσουν την Κέρκυρα.
Και ήλθε ο β΄. Παγκόσμιος Πόλεμος του 1939-1945, οι φλόγες του οποίου έζωσαν γρήγορα και την Ελλάδα.
Η Ιταλική Αυτοκρατορία του Μουσουλίνι με την τεράστια πολεμική μηχανή της, επιτίθεται εναντίον της μικρής και άοπλης συγκριτικά με αυτήν Ελλάδος, για να πραγματοποιήση το παράλογο όνειρο της ανασυστάσεως της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το μικρό όμως Ελληνικό Έθνος ανθίσταται. Και το « Τεθνάναι καλώς μάλλον ή ζείν αίσχρώς» του Ισοκράτους, που εφήρμοσαν οι αρχαίοι Πρόγονοί τους 25 αιώνες πριν κατά των Περσών, το εφήρμοσαν και οι σύγχρονοι απόγονοί τους. Γιατί όπως λέγει και ο Εθνικός μας Ποιητής Κωστής Παλαμάς, «...Η μεγαλωσύνη τών Εθνών δέν μετριέται μέ τό στρέμμα. Μέ τής καρδιάς τό πύρωμα μετριέται καί μέ αίμα...».
Ο Ελληνικός Στρατός υπό την ηγεσία του Στρατάρχου Παπάγου Αλεξάνδρου γράφει καινούργιες σελίδες δόξης και θριάμβων. Πίνδος και Καλαμάς, Μοράβας, Ιβάν και Κορυτσά, Νεμέρτσικα, Πρεμετή και Άγιοι Σαράντα, Δέλβινο και Αργυρόκαστρο, Μοσχόπολις και Οστροβίτσα, Χάμια και Πόγραδετς, Χειμάρρα και Κλεισούρα, Τρεμπεσίνα και Τεπελένι, είναι οι νεώτεροι σταθμοί της αθάνατης δόξης του.
Η Ιταλική Μουσουλινική Αυτοκρατορία κατεξευτελίζεται και για να την σώση από την έσχατη καταισχύνη, επεμβαίνει η πανίσχυρη συνεταίρος της, η Ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ. Και αρχίζει ο άνισος, μα εξ ίσου ένδοξος αγώνας προς τις σιδηρόφρακτες ορδές του Χίτλερ. Στο «Έπος της Αλβανίας του 1940-41» προστίθεται και το « Έπος των Μακεδονοθρακικών Βουνών και Οχυρών». Παληουριώνες, Αρπαλούκι, Κελ-Καγιά, Ιστίμπεη, Ποποτλίβιτσα, από την δεξιά πλευρά του Στρυμόνος, Ρούπελ, Καρατάς, Τζαμάρα και Κάλη από την αριστερή πλευρά, Παρταλούσκα, Μπαμπατσιώρα, Μαλιάγκα, Περιθώρι, Λύσε και Ντάσαβλι στο Υψίπεδο Κάτω Νευροκοπίου, Εχίνος και Νυμφαία στη Δυτική Θράκη, είναι τα νέα τρόπαια των Ελλήνων στρατιωτών, που καταπλήσσουν και φίλους και εχθρούς, Ακολουθούν το Βέρμιο, τα Στενά του Κιρλί Δερβέν, ο Αλιάκμονας, οι Θερμοπύλες. Μα η μικρή Ελλάδα δεν μπορούσε να κρατήση άλλο. Και η ένδοξη μάχη της Κρήτης, που ήταν και το κύκνειο άσμα του Ελληνικού Στρατού στον πόλεμο εκείνο, έκλεισε το κεφάλαιο αυτό της νεώτερης Πολεμικής μας Ιστορίας, που δίκαια χαρακτηρίσθηκε ως το «Έπος του Ελληνοϊταλικογερμανικού πολέμου του 1940-1945».
Έκλεισε το δράμα του πολέμου κι’ άρχισε το δράμα της κατοχής. Κατοχής τριπλής, Γερμανικής, Ιταλικής και Βουλγαρικής, που θα διαρκούσε πάνω από τρία χρόνια. Απερίγραπτα ήταν τα μαρτύρια του Ελληνικού λαού κάτω από τον ζυγό των τριών Κατακτητών, που συναγωνιζόταν ποιος να εξοντώση περισσότερους Έλληνας. Τουφεκίζαν, κρεμούσαν, έσφαζαν, έκαιαν και μικρούς και μεγάλους και άνδρες και γυναίκες. Και μαζί μ’ αυτούς έσφαζαν και οι Οχρανίτες και Σνοφίτες κι’ άλλες ποικιλώνυμες οργανώσεις των Κατακτητών. Κερδύλλια, Χορτιάτης, Κλεισούρα, Καμένο Άρτης, Δίστομο, Καλάβρυτα, Δράμα, Δοξάτο, Χωριστή, Αλιστράτη, είναι οι ιεροί τόποι της θυσίας και του μαρτυρίου στον βωμό του Έθνους.
Μα κι’ άλλος εχθρός, χειρότερος από τους παραπάνω πολεμάει με λύσσα τον άμοιρο Ελληνικό λαό. Η πείνα. Η πείνα που έρριξε στην αγκαλιά του θανάτου πάνω από 400.000 ψύχές.
Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα δεν κάμπτεται. Και ενώ οι διαφυγόντες στην Αφρική Έλληνες Αξ/κοί και οπλίτες, συγκροτούν τις νέες Μονάδες του Ελληνικού Στρατού, ο οποίος θα γράψη κι’ άλλες σελίδες δόξης στο Ελ Αλαμέϊν και στο Ρίμινι της Ιταλίας, στην σκλαβωμένη Ελλάδα η Εθνική Αντίσταση φουντώνει στα βουνά, απλώνεται στους κάμπους και φέρνει πολλές φορές σε δύσκολη θέση τους Κατακτητάς.
Και φθάνουμε στο Φθινόπωρο του 1944. Ο φοβερός πόλεμος, που αιματοκύλησε τον κόσμο, βαίνει προς το τέρμα του. Η Ιταλία έχει ήδη συνθηκολογήσει από τον Σεπτέμβριο του 1943 και στις 6 Σεπτεμβρίου του 1944 συνθηκολόγησε και η Βουλγαρία και αναγκάσθηκε να εγκαταλείψη το γαλανό Αιγαίο, που το εμόλυνε επί τρία ολόκληρα χρόνια. Και τον επόμενο μήνα του ίδιου έτους, αρχίζουν να φεύγουν από την Ελλάδα και οι Γερμανοί.
Αλλά την ζοφερή νύκτα της κατοχής, την διαδέχθηκε η κατάρα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με το φοβερό Δεκεμβριανό κίνημα των Αθηνών, που προσέθεσε νέες εκατόμβες θυμάτων στο μαρτυρολόγιο του Ελληνικού λαού. Και περάσανε κι’ άλλοι μήνες, ως που να έλθη ο Φεβρουάριος του 1945, για να λυώση τα χιόνια της σκλαβιάς. Και η άνοιξη του 1945 βρίσκει την Ελλάδα ελεύθερη και όρθια πάλι σαν κυπαρίσσι, όρθια στις επάλξεις της ελευθερίας της δικής της και του κόσμου ολόκληρου.
Στις 14 Μαρτίου του 1945 πέρασε τον Στρυμόνα η πρώτη Ελληνική Στρατοπεδεία από 4 Αξ/κούς και 10 στρατιώτας και μέσω Σερρών και Δράμας έφθασε στην Καβάλα, την οποία και παρέλαβε από τις Αρχές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Στις 23 Μαρτίου έφθασε στην Καβάλα το πρώτο Τάγμα του νέου Ελληνικού Στρατού, το 641 Τάγμα Εθνοφυλακής Αμύνης και την επομένη, ενώ στην πόλη εγκαθίστατο η 16η Ταξιαρχία Πεζικού, το Τάγμα ύστερα από μια πορεία που θα μείνη αξέχαστησε κείνους που την έζησαν, απελευθέρωσε την Ξάνθη, την Κομοτηνή και την Αλεξ/πολη.
Ήταν στιγμές από εκείνες που λίγες ζουν στη ζωή τους τα Έθνη, οι άνθρωποι. Η Ελλάδα ξαναγύριζε στα άγια χώματα της Ανατ. Μακεδονίας και της Θράκης και τα ξανασκέπαζε με τα φτερά της.
Η νικηφόρος λήξις του πολέμου εκείνου ήταν μια ευκαιρία για την Ελλάδα να κάνη και πάλι ένα άλμα προς την «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ». Για μια όμως ακόμα φορά η Ρωσσία στάθηκε αντιμέτωπη προς τους πόθους και τα Δίκαια του Ελληνισμού. Η Κουμμουνιστική Ιμπεριαλιστική Ρωσσία, που έρριξε όλο το βάρος της στο Συνέδριο της Ειρήνης, για να σώση την δήθεν ομοεθνή της και προστατευομένη της Βουλγαρία. «Ας είναι ήσυχο το αδελφό Βουλγαρικό Έθνος, -έλεγε ο τότε Υπουργός της Σοβιετικής Ρωσσίας-δεν έχει να φοβηθή τίποτε...». Και δεν έσωσε μονάχα η Ρωσσία την Βουλγαρία, έσωσαν και οι άλλοι Σύμμαχοι τους Αλβανούς, ενώ οι Άγγλοι εμπόδισαν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Έτσι το μόνο που επέτυχε η θυσιασθείσα για τις παγκόσμιες ελευθερίες Ελλάδα, ήταν να επανέλθη στα σύνορα της συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και σαν μικρό αντιστάθμισμα για την συνεισφορά της για την διάσωση της παγκόσμιας ελευθερίας και τις τεράστιες θυσίες σε ανθρώπινες ζωές και υλικές καταστροφές, να της παραχωρηθούν τα Ελληνικώτατα Δωδεκάνησα.
Κι’ αυτό ήταν το τελευταίο επίτευΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 09:30:03  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
Κι’ αυτό ήταν το τελευταίο επίτευγμα της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ» του Ελληνισμού.
Είδε κι’ άλλη δοκιμασία η δύστυχη Ελλάδα. Την κατάρα του Εμφύλιου Αγώνα, που ερήμωσε κι’ αυτός και πόλεις και χωριά της. Αναρίθμητα και πάλι τα θύματα και ανυπολόγιστες οι υλικές καταστροφές. Μα ούτε και στη θεομηνία εκείνη λύγισε η Ελλάδα. Και οριστικά πλέον ελεύθερη, δημιούργησε τον Στρατό της, με την αξία του οποίου είναι έτοιμη να συνεισφέρη το μερίδιό της στην προάσπιση της παγκόσμιας ελευθερίας.
Όμως η «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ» του Ελληνισμού δεν έσβησε. Η φωτιά της σιγοκαίει στις καρδιές των Ελλήνων και πρωταρχικοί της στόχοι είναι σήμερα, όπως θα είναι και αύριο και ως την πραγματοποίησή τους, η Κύπρος και η Βόρειος Ήπειρος, αλλά και μακρυνοί ίσως, η Ανατολική Ρωμυλία, η Ανατολική Θράκη και η Ιωνία στη Μικρά Ασία.
* Το κείμενο που αποτελεί πραγματικό ιστορικό ντοκουμέντο, περιέχει όλες τις προσπάθειες και τους αγώνες που διεξήγαγε το Έθνος μας από την επομένη ακόμη της αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων, μέχρι της απελευθερώσεώς του από την μακραίωνα δουλείαν.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 09:30:56  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
Κι’ αυτό ήταν το τελευταίο επίτευγμα της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ» του Ελληνισμού.
Είδε κι’ άλλη δοκιμασία η δύστυχη Ελλάδα. Την κατάρα του Εμφύλιου Αγώνα, που ερήμωσε κι’ αυτός και πόλεις και χωριά της. Αναρίθμητα και πάλι τα θύματα και ανυπολόγιστες οι υλικές καταστροφές. Μα ούτε και στη θεομηνία εκείνη λύγισε η Ελλάδα. Και οριστικά πλέον ελεύθερη, δημιούργησε τον Στρατό της, με την αξία του οποίου είναι έτοιμη να συνεισφέρη το μερίδιό της στην προάσπιση της παγκόσμιας ελευθερίας.
Όμως η «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ» του Ελληνισμού δεν έσβησε. Η φωτιά της σιγοκαίει στις καρδιές των Ελλήνων και πρωταρχικοί της στόχοι είναι σήμερα, όπως θα είναι και αύριο και ως την πραγματοποίησή τους, η Κύπρος και η Βόρειος Ήπειρος, αλλά και μακρυνοί ίσως, η Ανατολική Ρωμυλία, η Ανατολική Θράκη και η Ιωνία στη Μικρά Ασία.
* Το κείμενο που αποτελεί πραγματικό ιστορικό ντοκουμέντο, περιέχει όλες τις προσπάθειες και τους αγώνες που διεξήγαγε το Έθνος μας από την επομένη ακόμη της αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων, μέχρι της απελευθερώσεώς του από την μακραίωνα δουλείαν.

Edited by - STITS on 30/09/2005 09:33:44Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
chrysanthosv
Νέο Μέλος


24 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 09:38:59  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους chrysanthosv
Η κοινοβουλευτική επιτροπή άμυνας της Κύπρου ομοφωνεί στην πραγματοποίηση της άσκησης Νικηφόρος που τα τελευταία χρόνια ακυρώνεται λόγω πιέσεων.Στην άσκηση συμμετέχουν χιλιάδες εφέδρων και λειτουργεί το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας-Κύπρου.
Περιμένοντας τον υπουργό άμυνας της Ελλάδας που θα παρευρεθεί στις εκδηλώσεις για την επαίτειο της ανακύρηξης της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην προγραμματισμένη στρατιωτική παρέλαση,οι τούρκοι σε αεροναυτική άσκηση τους παραβιάζουν με 42 αεροσκάφη τον Ελληνικό εναέριο χώρο.Ο υπουργός άμυνας αναμένεται να απαντήσει αν πρόκειται να πραγματοποιηθεί η άσκηση Νικηφόρος η όχι.
Περιμένουμε....Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 09:49:42  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ. ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ………
Του Γ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Δικηγόρου, Υποψηφίου Διδάκτωρα του Πανεπιστημίου Αθηνών


Το περίφημο «Σχέδιο Κίσσινγκερ» ή «Σχέδιο για τη Δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολικής Μεσογείου (Η.Π.Α.Μ)», πρωτοδιατυπώθηκε από τον γνωστό Αμερικανοεβραίο Υπουργό Εξωτερικών πριν τριάντα περίπου χρόνια.
Γνωστός θαμμώνας των λεσχών της διεθνούς παρασκηνιακής πολιτικής, ο Κίσσινγκερ λέγεται ότι διατύπωσε ένα σχέδιο που ήδη από το 1950 είχε περάσει από την επεξεργασία της γνωστής ομάδας Μπίλντεμπεργκ. Η ομάδα αυτή, που για πολλούς μελετητές αποτελεί ένα είδος «παγκόσμιας υπερκυβέρνησης», θεωρείται ο βασικός φορέας πραγματοποίησης του εν λόγω σχεδίου.
Η έγκριση της ΕΣΣΔ και μετέπειτα της Ρωσίας, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή του.
Η ενεργός συμμετοχή της εξάλλου αποτελούσε βασικό πρόκριμα για την έναρξή του. Έτσι σήμερα η Ρωσική Ομοσπονδία θεωρείται ότι λαμβάνει άμεσα μέρος σε αυτό. Περισσότερο ακόμη δε δια της συμφωνίας συνεργασίας και μερικής συμμετοχής της στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ που υπογράφηκε πρόσφατα.
Περιληπτικά το επονομαζόμενο σχέδιο Κίσσινγκερ προβλέπει τη λύση των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, με τη δημιουργία μίας συνομοσπονδίας κρατών, των επονομαζομένων «Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολικής Μεσογείου».
Οι ΗΠΑ και η Ρωσική Ομοσπονδία, επιδιώκοντας την προστασία των ζωτικών συμφερόντων τους στην περιοχή (πετρέλαια, φυσικό αέριο, Στενά Βοσπόρου και Σουέζ, ελεύθερη πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό, αντιμετώπιση Ισλαμισμού και εθνικισμών, αντιμετώπιση επικίνδυνων κρατών τύπου Ιράκ, ενδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κοινωνικές επαναστάσεις, αποσταθεροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, εξασφάλιση άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, διασφάλιση του εμπορίου τους), προσπαθούν να πετύχουν τη δημιουργία αυτής της συνομοσπονδίας. Με την ενοποίησή τους, τα κράτη θα εκχωρήσουν την εξουσία τους σε ζωτικούς τομείς (άμυνα, ασφάλεια, οικονομία, εξωτερική πολιτική) σε κεντρικά όργανα, εύκολα ελεγχόμενα από τις θεωρούμενες μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσική Ομοσπονδία).
Συγχρόνως ένα κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που είναι ήδη ενταγμένο σε αυτή ή θεωρείται πεδίο μελλοντικής διεύρυνσης (Βαλκάνια), θα αποκοπεί ή θα αποτελέσει τμήμα μίας «χαλαρά συνδεόμενης» με αυτή πτέρυγας που θα εκτείνεται προς ανατολάς. Και στις δύο περιπτώσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση θα δεχθεί πλήγμα, είτε με έναν ακρωτηριασμό του νοτίου τμήματός της, είτε διότι θα υποχρεωθεί σε χαλαρή ενσωμάτωση και των προβληματικών κρατών της Μέσης Ανατολής.
Για να πραγματοποιηθούν όμως τα παραπάνω, απαιτείται κατ΄αρχάς η αποδυνάμωση και διάσπαση των κρατών της ευρύτερης περιοχής. Η διάσπαση θα οδηγήσει γρήγορα στην ανάγκη σύμπτυξης ευρύτερης πολιτικής και θεσμικής συνεργασίας που θα εξελιχθεί σε συγκρότηση συνομοσπονδίας. Η επιμέρους εξασθένιση των «κρατιδίων», θα τα υπάγει άμεσα στον έλεγχο των υπερδυνάμεων και θα οδηγήσει στη δημιουργία μίας «υπεραγοράς», από την Αδριατική ως την Κασπία και από τον Δούναβη, μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα.
Πρέπει να επισημανθεί στο σημείο αυτό, ότι η τελική διαμόρφωση της περιοχής που θα προκύψει από την προώθηση του σχεδίου, δεν είναι γνωστή επακριβώς ούτε στους ίδιους τους αρχιτέκτονές του. Πολλοί παράγοντες, όπως οι αντιδράσεις των λαών, οι καθυστερήσεις και οι εσωτερικοί «διακανονισμοί», το επηρρεάζουν άμεσα.
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες το σχέδιο άρχισε να εφαρμόζεται το 1989. Τότε προέβλεπε αρχικά τον διακανονισμό του προβλήματος Ισραήλ-Παλαιστινίων. Το Ισραήλ έπρεπε και αυτό να «διασπασθεί». Ο στόχος παραλίγο να πραγματοποιηθεί πρόσφατα. Απρόβλεπτοι όμως παράγοντες, όπως η δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, οι αντιδράσεις της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος Λικούντ και οι αντιθέσεις για την τύχη της Ιερουσαλήμ το φρέναραν. Σήμερα η χαλαρή αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων στη βάρβαρη βία των δύο πλευρών πιστεύεται ότι θα οδηγήσει σύντομα στο ποθητό αποτέλεσμα. Είναι λογικό και ευκταίο οι δύο λαοί θα κουραστούν και θα επέλθει μεταξύ τους συμφωνία, έστω και αν αυτή είναι μέρος ενός αμφιλεγόμενου σχεδίου.
Η δεύτερη φάση, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, προέβλεπε διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Ο στόχος ήδη επετεύχθει. Δεν χρειάζεται να σημειωθεί κάτι άλλο επ΄αυτού, πέραν του ότι η τελευταία συμφωνία Σερβίας-Μαυροβουνίου εξάλειψε ακόμη και την ονομασία Γιουγκοσλαβία.
Η Τρίτη φάση θεωρείται ότι προωθεί την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου (αφού πρώτα έχει διασπασθεί σε δύο «κρατίδια»). Και η συγκεκριμένη φάση πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή.
Εδώ όμως αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται περισσότερο ενδιαφέροντα : Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις το σχέδιο, στην αρχική του μορφή προέβλεπε ακόμη:
Αυτονόμηση Κρήτης, Δωδεκανήσων, νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και Δυτικής Μικράς Ασίας.
Αυτονόμηση της Ανατολικής, της Δυτικής Θράκης και της Νοτίου Βουλγαρίας.
Αυτονόμηση του Κουρδιστάν και ίσως του Πόντου
Διάσπαση του Ιράκ (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί).
Ειρήνευση στην περιοχή του Λιβάνου και του Γκολάν (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί).
Αποσταθεροποίηση της Συρίας μακροπρόθεσμα.
Ήδη από το 1989, είχε αποκαλυφθεί, ότι η άμβλυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών θα έχει ως μακροπρόθεσμους στόχους :
Την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου.
Την αποστρατιωτικοποίηση Ίμβρου και Τενέδου.
Την αποστρατιωτικοποίηση των Τουρκικών ακτών της Μικράς Ασίας, μέχρι εκεί, που όπως λένε, δεν φτάνει πιο πέρα.
Την ίδρυση ελληνοτουρκικών επιχειρήσεων (τουριστικών, πετρελαϊκών, εμπορικών, βιομηχανικών) και την ίδρυση ζώνης ελεύθερου εμπορίου στο Αιγαίο και στις Μικρασιατικές ακτές μεταξύ των δύο κρατών, στα πλαίσια μίας μικτής ζώνης κυριαρχίας, που θα εξελιχθεί σε αυτόνομο «κρατίδιο-μαξιλάρι» των τοπικών διενέξεων, διεθνούς επιρροής και ελεγχόμενο από τον ΟΗΕ.
Τα προαναφερθέντα βεβαίως προϋποθέτουν τη δημιουργία του ήδη καλλιεργηθέντος κλίματος φιλίας μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Ως αφετηρία υπήρξαν οι περίφημοι σεισμοί. Σήμερα μιλάμε για διάλογο εφ΄όλης της ύλης, υπό την επιρροή που ενεργούν τα ΜΜΕ και στους δύο λαούς.
Θεωρώ δεδομένο ότι τα παρασκήνια της Διεθνούς πολιτικής πλάθουν στόχους και σχεδιασμούς προοπτικής τουλάχιστον πενήντα ετών. Οι «ΗΠΑΜ», όπως προανέφερα, θα αποτελέσουν μάλλον την αυτόνομη πτέρυγα μίας αδύναμης Ευρωπαϊκής Ένωσης με επέκταση προς ανατολάς. Το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο για τους υποστηρικτές της έννοιας κράτος-έθνος, τους πατριώτες και τους ηγέτες κοινωνικών κινημάτων, αν όλοι οι προαναφερθέντες σχεδιασμοί είναι αληθινοί. Οι μεγάλες δυνάμεις που δεν ήθελαν, ούτε θέλουν να εξαπολύσουν αυτοκαταστροφικούς πολέμους η μια εναντίον της άλλης, επέλεξαν την οδό του τεμαχισμού των κρατών μέσω πολέμων ήπιας έντασης και ανάγκης για ειρήνη και καλή ζωή. «Διαίρει και βασίλευε», είναι ο βασικός άξονας της πολιτικής τους. Ο άλλος είναι η τακτική PANDORA’S BOX. Το περιτύλιγμα όμορφο : Ειρήνη, ευημερία της μεσαίας τάξης, καλοπέραση, ανατροπή απηρχαιωμένων θεσμών, δημοκρατία, νέα προοδευτική ηθική. Θα ήταν ευχής έργο και το περιεχόμενο να είχε ίδια χροιά. Αντ΄αυτού όμως μάλλον θα υπάρξει πολιτιστική ισοπέδωση, εξαθλίωση των φτωχών ανθρώπων, άκρατος φιλελευθερισμός, αποικιοκρατική εκμετάλλευση, στέρηση της ελευθερίας, απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας, εξάρτηση, ψευδής αυτονομία. Μοναδική ελπίδα είναι η αντίσταση των κρατών (που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές τροποποιήσεις τους σχεδιαστές) και η καθυστέρηση εφαρμογής του σχεδίου, εξαιτίας εσωτερικών ανταγωνισμών στους ηγετικούς κύκλους των ΗΠΑ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας που καθοδηγούν τις τύχες του κόσμου και της «παγκοσμιοποίησης».
Η επιδίωξη της ειρήνης είναι κοινός στόχος όλων των ανθρώπων. Ο Θεός να φωτίσει τους οραματιστές τέτοιων μεγαλόπνοων σχεδίων, ώστε ακόμη και αν πραγματοποιηθούν να εξαλείψουν όλες τις επικίνδυνες συνέπειές τους.
Τελικά, όλοι είμαστε συγχρόνως σχεδιαστές και αντικείμενο των σχεδίων αυτών. Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε……..

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
bellsak
Μέλος 1ης Βαθμίδας


68 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 10:42:42  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους bellsak
ΧΤΕΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΕ ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΕΚΑΝΑΝ 42 ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.ΑΥΤΟ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΗ.ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ 42 ΤΑ ΔΕΚΑ ΗΤΑΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ.ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΟ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ 10 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 10:47:38  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ

“ Η συνθήκη αύτη συναφθείσα μετά την Μικρασιατικήν καταστροφήν, δεν σημαίνει ατυχώς Ελληνικόν θρίαμβον “ γράφει στο τηλεγράφημά του ο Ελευθέριος Βενιζέλος προς τον τότε πρωθυπουργό Γονατά και τον αρχηγό της επαναστάσεως Πλαστήρα θέλοντας να δώσει τον χαρακτήρα της απόδοσης των προσπαθειών της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με σχετική μετριοπάθεια, μετά την υπογραφή της συνθήκης εκείνης.

Της Συνθήκης της Λωζάνης,μιας συνθήκης που οι αποφάσεις της ισχύουν έως και σήμερα,και που πάντα βρισκόταν και βρίσκεται στην επικαιρότητα μιας και στα 74 χρόνια της ισχύς της οι παραβιάσεις της ήταν συνεχείς από την πλευρά της Τουρκίας.

Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας πληροφορήσω για την Συνθήκη της Λωζάνης, ώστε να κατανοήσετε στη βάση ποιων δεδομένων διαμορφώθηκε ο χάρτης και η πολιτική Ελλάδας-Τουρκίας, μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

Ας γνωρίσουμε λοιπόν τι έγινε από την περίοδο των διαπραγματεύσεων μέχρι την υπογραφή της συνθήκης και τι πολιτική ακολούθησαν οι δύο χώρες μετά την υπογραφή αυτής.

Οσον αφορά την περίοδο των διαπραγματεύσεων, αρχικά θα πρέπει να αναφερθώ στην κατάσταση που υπήρχε εκείνη την εποχή στην Ελλάδα.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι Σύμμαχοι έστειλαν διακοίνωση στην Αγκυρα,με την οποία ζητούσαν την σύναψη ανακωχής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η Ελλάδα μετά από πολλές δυσκολίες υπέγραψε την συνθήκη,που έγινε στα Μουδανιά την 11 Οκτωβρίου 1922,με την παραχώρηση στην Τουρκία της Ανατολικής Θράκης έως τον Εβρο και της Αδριανούπολης.

Με έργο την αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών 10 Αυγούστου 1920,αρχίζει την 21 Νοεμβρίου 1922 η Συνδιάσκεψη ειρήνης στην Λωζάνη της Ελβετίας, στην οποία πήραν μέρος εκτός από την Ελλάδα και την Τουρκία η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Σερβία, η Ρουμανία και η Ιαπωνία.

Την Ελλάδα εκπροσωπούσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και την Τουρκία ο στρατηγός Ισμέτ Πασάς με την ιδιότητα του υπουργού εξωτερικών.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε εκ των προτέρων παραιτηθεί της Σμύρνης και της Ανατολικής Θράκης, εκ του οποίου θα περίμενε κανείς τον περιορισμό των συζητήσεων, οι διαπραγματεύσεις υπήρξαν μακρές και δυσχερείς. Η Τουρκία εμφανιζόταν από θέση ισχύος μετά την νικηφόρα έκβαση του Μικρασιατικού πολέμου και οι αντιπρόσωτοί της απαιτούσαν σχεδόν τα πάντα. Σε κάθε αίτημά τους έβρισκαν υποστήριξη από τους Γάλλους και τους Ιταλούς.

Ζητούσαν λοιπόν να τους αποζημιώσουμε με πολλά εκατομύρια χρυσές λίρες, να τους παραχωρήσουμε εδάφη στην Δυτική όχθη του Εβρου, να αποδεχθούμε την εκδίωξη του Πατριαρχείου από την Κωνσταντινούπολη. Επίσης να παραιτηθούμε από την ιδέα διατήρησης του στόλου και να μην επιστρέψουν στην Ανατολική Θράκη και στην Μικρά Ασία οι Ελληνικοί πληθυσμοί που είχαν ήδη αναχωρήσει.
Με αυτές τις απαιτήσεις άρχισε η διαπραγμάτευση για το ζήτημα της Θράκης, τα Ελληνοτουρκικά σύνορα, τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου και το ζήτημα της ανταλλαγής των πληθυσμών.

Ατέρμονες συζητήσεις γίνονταν στις εργασίες της συνδιάσκεψης, ιδίως λόγω αδιαλλαξίας και αντιπροτάσεων της Τουρκικής αντιπροσωπείας.

Τελικά στις 4 Φεβρουαρίου 1923 διακόπησαν οι εργασίες της συνδιάσκεψης, γιατί η Τουρκία αρνήθηκε να υπογράψει το τελικό σχέδιο, που είχαν συντάξει οι Μεγάλες Δυνάμεις. Το γεγονός αυτό εξώργισε τους Αγγλους, οι οποίοι το ίδιο βράδυ αποχώρησαν από την Λωζάνη.

Η επανάληψη των εργασιών στις 23 Απριλίου 1923. Εν τω μεταξύ ο Βενιζέλος έκανε έναν πολιτικό ελιγμό και ήλθε σε απευθείας επαφή με τον Ισμέτ Ινονού, στον οποίο εξέθεσε με ειλικρίνεια την οικτρή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και ακόμα τον άφησε να εννοήσει ότι οι Ελληνες στον Εβρο ήταν έτοιμοι για πόλεμο.

Στην συνέχεια και μετά από νέες διαπραγματεύσεις, γεμάτες από Τουρκική κακοπιστία και αναβλητικότητα, υπογράφτηκε τελικά στις 24 Ιουλίου 1923, στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου της Λωζάνης η ομώνυμη συνθήκη.

Σύμφωνα με αυτή:

Αναθεωρείται η συνθήκη των Σεβρών και εγκαταλείπεται οριστικά η “Μεγάλη Ιδέα” της φυλής μας .

Χαράσσονται τα σύνορα Ελλάδος και Τουρκίας, στα συμερινά όρια. Η οριοθετική γραμμή ακολουθούσε τον μέσο ρου του ποταμού Εβρου, εκτός από το ΚΑΡΑΓΑΤΣ και μικρή περιοχή γύρω από αυτό, που παραχωρήθηκε στην Τουρκία.

Αναγνωρίστηκε η Ελληνική κυριαρχία στα Ανατολικά νησιά του Αιγαίου, ΛΗΜΝΟ, ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ, ΧΙΟ, ΣΑΜΟ και ΙΚΑΡΙΑ. Απαγορεύεται όμως στα τέσσερα τελευταία η δημιουργία ναυτικών βάσεων και οχυρωματικών έργων.
Η ΙΜΒΡΟΣ και η ΤΕΝΕΔΟΣ παραμένουν υπό την Τουρκική κυριαρχία, με τοπική όμως οργάνωση και διοίκηση.

Με τα άρθρα 15 και 17 η Τουρκία αναγνώρισε την Αγγλική κυριαρχία στην ΚΥΠΡΟ και την Ιταλική στα ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ.

Με τα άρθρα 30 - 45 ρυθμίζονταν τα θέματα της ιθαγένειας, των μειονοτήτων, και της ανταλλαγής των πληθυσμών.

Η Τουρκία παραιτείται της αξιώσεως της περί μεταφοράς του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπολης εκτός του Τουρκικού εδάφους. Παραμένει στην Κωνσταντινούπολη με περιορισμένες όμως αρμοδιότητες.

Με τα άρθρα 64 - 91 ρυθμίζονταν οικονομικά θέματα. Η Ελλάδα δεν θα κατέβαλε τελικά οικονομικές αποζημιώσεις.

Τα συμβαλλόμενα μέρη αναγνωρίζουν την αρχή της ελεύθερης διέλευσης από θάλασσα και αέρα των Στενών σε καιρό ειρήνης καθώς και σε καιρό πολέμου.

Μετά από την υπογραφή αυτής της συνθήκης θα περίμενε κανείς να δει τις δύο χώρες να επιδίδονται απερίσπαστες στην ανασυγκρότηση των λαών τους, σεβόμενες τα καινούργια δεδομένα.

Ας δούμε λοιπόν πως αντιμετωπίστηκαν οι αποφάσεις της συνθήκης από τις δύο χώρες τα 74 αυτά χρόνια που πέρασαν μέχρι σήμερα.

Από την πλευρά της Τουρκίας όλα αυτά τα χρόνια το μόνο που τηρεί χωρίς παρέκλιση είναι να μην δίνει σημασία στα γραπτά κείμενα και τις συνθήκες. Δημιουργεί αυθαίρετα τετελεσμένα γεγονότα με σκοπό να σε παρασύρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Με αυτή την λογική όλα αυτά τα χρόνια οι γείτονές μας, άλλοτε ψηφίζοντας εθνικούς νόμους, άλλοτε χρησιμοποιώντας ωμή βία και άλλοτε απειλώντας παρουσιάζοντας τον συσχετισμό δυνάμεων, διερμήνευσαν μονομερώς την Συνθήκη, κατά τρόπο που αντιβαίνει το πνεύμα και την ουσία της και την εφάρμοσαν κατά το δοκούν.

Το αποτέλεσμα ήταν ένας μακρύς κατάλογος παραβιάσεων από την πλευρά της Τουρκίας και η εξωτερικήτης πολιτική μέχρι και σήμερα να αποσκοπεί στην αναθεώρηση της συνθήκης. Θα αναφέρω κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποτελούν ένα δείγμα των κυριοτέρων παραβιάσεων μέχρι σήμερα.

Ο Ελληνισμός που απέμεινε εντός των ορίων της Τουρκικής επικράτειας, που ήταν υποτίθεται κατοχυρωμένος από την συνθήκη, εκδιώχθηκε σταδιακά.

Στην Κωνσταντινούπολη από τους 120.000 Ελληνες έμειναν περίπου 2500 σήμερα, και στην Ιμβρο από τους 8000 έμειναν 250.

Το 1927 καταργήθηκε αυθαίρετα το καθεστώς αυτονομίας της Ιμβρου και της Τενέδου.

Το 1966 δημεύονται στην Ιμβρο όλα τα μειονοτικά σχολεία.

Ο κυριαρχικός μας χώρος στο Αιγαίο παραβιάζεται καθημερινά.

Στην Θράκη δίνει στον εαυτόν της παρεμβατικά δικαιώματα υπέρ της δήθεν “Τουρκικής μειονότητας που καμιά συνθήκη δεν προέβλεψε.

Τέλος η Τουρκία έχει θέσει ζήτημα νησιών και βραχονησίδων μέσα στον κυρίαρχο Ελληνικό χώρο.

Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα , μετά την υπογραφή είχε μια ειλικρινή προσαρμογή στο νέο καθεστώς που καθόριζε η συνθήκη και αυτό γιατί πίστευε ότι με αυτόν τον τρόπο θέτει τα θεμέλια για την ειρηνική συνεργασία μεταξύ των δύο λαών.

Αλλά ύστερα από τις σαφείς απειλητικές διαθέσεις της Τουρκίας αναγκάστηκε δυστυχώς σε μερική παραβίαση της συνθήκης, που δικαιολογείται όμως στο όνομα μιας υπέρτατης νομιμότητας, που είναι η νομική και η πολιτική λογική της αυτοάμυνας. Ο εξοπλισμός π.χ. των ανατολικών νησιών επιβάλλεται ύστερα από τις ολοφάνερες απειλές της Τουρκίας.

Ομως σε μεγάλο αριθμό παραβιάσεων από την πλευρά της Τουρκίας σε όλα αυτά τα χρόνια η Ελλάδα κράτησε παθητική και χαλαρή στάση και το γεγονός ότι έδινε την εντύπωση μιας αδύναμης χώρας, αποθράσυνε ακόμα πιο πολύ τους Τούρκους. Οι αντιδράσεις που εκδήλωνε η Ελλάδα γινόντουσαν με καθυστέριση και όταν το πρόβλημα είχε ήδη οξυνθεί.

Αυτή ήταν η αντιμετώπιση των αποφάσεων της Συνθήκης της Λωζάνης εκ μέρους της Ελλάδας.


Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
22
Μέλος 3ης Βαθμίδας

Bermuda
630 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 10:59:14  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους 22  Στείλτε ένα ICQ Μήνυμα στο Μέλος 22  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος 22  Στείλτε ένα instant message στο Μέλος 22
Φίλε Στιτς,καλό θα ήταν να μην ξεφεύγουμε πολύ από το θέμα μας.
Νομίζω ότι αυτά τα <<πατριωτικά>>προπαγανδιστικά κείμενα δεν χωράνε στο θέμα μας που είναι οι προφητείες. Επίσης οι τελευταίες προφητείες που ανέβασες ,αν δεν κάνω λάθος δεν ανήκουν σε αγίους αλλά σε οραματιστές,οπότε δεν μπορούν να ειναι έγκυρες(απόδειξη ότι κάπου αναφέρουν πόλεμο 30 ετών! που δεν ισχύει φυσικά).

Όσο για το φίλο που απορεί πως γίνεται ο Παίσιος να μιλάει για πόλεμο λόγω των εξαμιλίων και ο Ιωσήφ να λέει ότι η αιτία θα είναι από την Βουλγαρία.Γίνεται,διότι η αιτία που θα οξυνθούν οι σχέσεις μας με την Τουρκία μπορεί να είναι π.χ. ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης,και λόγω αυτής της όξυνσης να βγάλουμε πάλι τους στόλους μας στο Αιγαίο,να τους παρατάξουμε,και τότε κάποιος καλοθελητής να περάσει τη νοητή γραμμή των έξι ναυτικών μιλίων και εκεί να ανάψει η φλόγα.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Aetos
Μέλος 2ης Βαθμίδας

Greece
349 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 11:01:37  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Aetos
Φίλε Στιτς, όλα αυτά λίγο-πολύ είναι γνωστά...αλλά γιατί τα παραθέτεις? Τι σχέση έχουν με το μέλλον, τις προφητείες και τα αναμενόμενα?

Ανέφερες μία σειρά από γεγονότα και δρώμενα των επόμενων ετών σχετικά με τον 3 Π.Π.
Δεν καταλαβαίνω ...τι είναι αυτά που μας είπες? Είναι κάποια προφητεία..κάποια ανάλυση προφητειών, καποια ερμηνεία?


Νίντζα,

είπες ότι το forum θα κλείσει όταν αρχίσει ο πόλεμος..σωστά?

Εγώ θα έλεγα να κλείσει όταν - όπως είπε και ο παπούλης ο Παίσιος - κρεμμαστούν τα κομποσχοίνια από την Αγιά Σοφιά.

Όταν αρχίσει ο πόλεμος, θα σας βάλω να θυμηθούμε κάτι...κάτι που κρατάει περίπου, 550 χρόνια!!Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
22
Μέλος 3ης Βαθμίδας

Bermuda
630 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 11:17:28  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους 22  Στείλτε ένα ICQ Μήνυμα στο Μέλος 22  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος 22  Στείλτε ένα instant message στο Μέλος 22
Όταν θα αρχίσει ο πόλεμος θα χαθούμε.Ο άγιος Κοσμάς είχε πει <<θα ρθει καιρός που δεν θα ακούτε(μαθαίνετε)τίποτα>>,και εννοούσε ότι όταν ξεκινήσει ο πόλεμος και για κάποιο καιρό δεν θα έχουμε ηλεκτρισμό,άρα και κανάλια,και ίντερνετ και φυσικά δεν θα μαθαίνουμε ειδήσεις ,ούτε θα επικοινωνούμε.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
stratis79
Μέλος 2ης Βαθμίδας


430 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 11:18:16  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους stratis79
ρε παιδιά με τα μεγάλα κατεβατά δε γίνεται δουλειά, ειδικά για μας που δε διαθέτουμε πολύ χρόνο για να μπούμε στο ίντερνετ, να διαβάσουμε και να γράψουμε την άποψή μας.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
stratis79
Μέλος 2ης Βαθμίδας


430 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 11:20:10  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους stratis79
και κάτι άλλο είναι θετικό το ότι κατά πάσα πιθανότητα το δικό μας θέμα είναι το δημοφιλέστερο όχι μόνο εδώ μέσα αλλά και γενικά στο ίντερνετ, ας μην καυχιόμαστε όμως. Είμαστε άνθρωποι βουτηγμένοι στην αμαρτία και είναι πολύ εύκολο να πέσουμε έξω σε ότι λέμε.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
stratis79
Μέλος 2ης Βαθμίδας


430 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 11:21:16  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους stratis79
Κυριακόπουλε κανένα νέο σχετικά με τις ανέκδοτες προφητείες του Παϊσιου και του Αρσένιου έχεις;Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
VELISSARIOS
Πλήρες Μέλος

Greece
1030 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 11:35:45  Εμφάνιση Προφίλ
ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΩ ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΛΙΓΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΙ?ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΖΗΛΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΟΛΕΜΟ?ΑΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΧΥΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ.
ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ.
ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΩ.
BEΛΛΙCARIOΣΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 11:41:45  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΡΗΣ Ή ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ Ή Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΘΕΩΡΗΤΑΙ ΚΑΚΟΣ ΟΙΩΝΟΣ.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ:

"στάλθηκε στις 8-8-2003 στις 08:53

Ο Αρης πλησιάζει στη μικρότερη απόστασή του από τη Γη τα τελευταία 60.000 χρόνια

Ο Κόκκινος Πλανήτης θα βρεθεί φέτος στη μικρότερη απόστασή του από τη Γη τα τελευταία 60.000 χρόνια. Στις 27 Αυγούστου, στις 13:51 ώρα Ελλάδας, θα απέχει μόλις 55.760.000 χιλιόμετρα.

Η τελευταία φορά που πλησίασε περισσότερο ήταν στις 12 Σεπτεμβρίου του 57.617 π.Χ., όταν η απόστασή του από τη Γη ήταν 57,2 εκατ. χιλιόμετρα.

«Αν οι Νεάτερνταλ είχαν τηλεσκόπια, θα τον είχαν δει λίγο καλύτερα από ό,τι εμείς στις 27 Αυγούστου» σχολιάζει στο πρακτορείο Reuters ο αστρονόμος Τζεφ Τσέστερ του Ναυτικού Παρατηρητηρίου των ΗΠΑ.

Ο Αρης είναι ήδη το φωτεινότερο σώμα στον ουρανό μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη, εμφανής ως ένα λαμπερό κόκκινο στίγμα στον καλοκαιρινό νότιο ουρανό. Παρά τη μικρή σχετικά απόστασή του από τη Γη, στα τέλη Αυγούστου δεν θα φαίνεται αισθητά μεγαλύτερος από ό,τι συνήθως.

Το μέγεθός του θα είναι 25 δευτερόλεπτα του τόξου, το φαινόμενο μέγεθος μιας μπάλας του τένις σε απόσταση 528 μέτρων. Συγκριτικά, η Σελήνη καταλαμβάνει στον ουρανό 1.800 δευτερόλεπτα τόξου.

Οι αστρονόμοι εκμεταλεύονται στο έπακρο τη μικρή απόσταση από τον Κόκκινο Πλανήτη, στέλνοντας ένα μικρό στόλο από σκάφη για να τον μελετήσουν. Έπειτα από ταξίδι μόλις έξι μηνών, τα δίδυμα ρομπότ Mars Exploration Rovers της NASA, το Mars Express της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και το ιαπωνικό Nozomi θα φτάσουν στον προορισμό τους τον Ιανουάριο.

Ο Αρης θα βρεθεί σε ακόμα μικρότερη απόσταση από τη Γη στις 28 Αυγούστου 2287."
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 12:00:57  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Εφιαλτικές προφητείες των Μάγια για την πρόσφατη διάβαση της Αφροδίτης

21/6/2004

Το πρωί της ήρίτης 8 Ιουνίου 2004, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του βόρειου ημισφαιρίου της Γης, είχαν τη δυνατότητα να παρατηρήσουν ένα όχι και τόσο συχνό φαινόμενο, που οι αστρονόμοι το είχαν παρατηρήσει για τελευταία φορά το 1882: την διέλευση της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο. Πέρα όμως απʼ την αστρονομική του σημασία, ίσως να υπάρχει και μια άλλη, πιο απόκρυφη, αλλά και πιο «πρακτική» για τη ζωή μας, καθώς σύμφωνα με προφητείες των Μάγια, η συγκεκριμένη αυτή διέλευση ίσως είναι προάγγελος μεγάλων αλλαγών στη ζωή μας· αλλαγών που συνδέονται με παγκόσμιας κλίμακας καταστροφές!
Αυτά τουλάχιστον ισχυρίζεται ο Carlos Barrios, ο οποίος είναι ιερέας των Μάγια, αυτού του τόσο άγνωστου και μυστηριακού πολιτισμού, του οποίου οι απόκρυφες επιστήμες φαίνεται να είχαν γνωρίσει σημαντική άνθιση. Ο Carlos Barrios θεωρείται θεματοφύλακας των παραδόσεων και των προφητειών του αρχαίου αυτού λαού στον σύγχρονο κόσμο και είναι ο συγγραφέας ενός σχετικού βιβλίου με τίτλο "Kam Wuj: El Libro del Destino", το οποίο αποτελεί μια αναφορά στις αστρολογικές γνώσεις και τις προφητείες των Μάγια. Είναι επίσης ο διευθυντής ενός μη-κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα το Santa Fe, στο Νέο Μεξικό των Η.Π.Α., που φέρει την επωνυμία " Saq' Be" (στην γλώσσα των Μάγια μεταφράζεται ως «Λευκός Δρόμος στο Ιερό Μονοπάτι» και αναφέρεται επίσης στο πυκνό σύμπλεγμα αστέρων του κέντρου του Γαλαξία μας).

Τι λένε όμως για την Αφροδίτη και την πορεία της τα ιερά βιβλία των Μάγια, οι οποίοι φαίνεται να είχαν «τρέλα» με την παρατήρησή της και της απέδιδαν ένα μυστικιστικό και απόκρυφο ρόλο;

Κατ αρχάς το ιερό βιβλίο των Μάγια-Κιτσέ, το «Πόπολ Βουχ», αναφέρει ότι πολύ παλιά, στα χρόνια που την Γη κατοικούσε μια άλλη ανθρωπότητα - οι «Ξύλινοι Άνθρωποι» - η Αφροδίτη (Wukub Kaquix) προσπάθησε να πάρει τη θέση του «Πατέρα Ήλιου» (όπως στο φαινόμενο της 8ης Ιουνίου;). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα κατακλυσμιαία φαινόμενα και καταστροφές, που προκλήθηκαν απʼ τους γιους της: τον Cabracan και τον Zipacna.

ήπάρχουν όμως και άλλες αναφορές, οι οποίες έφτασαν μέχρι σήμερα όταν, το 1987 τις αποκάλυψε ο Don Pascual ένας σοφός της φυλής του Αετού (της πιο αρχαίας φυλής των Μάγια μαζί με αυτήν των Qanjobal). Σύμφωνα με αυτές, κάποτε συνέβη μια πρόσκρουση ενός άλλου αστρικού σώματος (αστεροειδή;) πάνω στην Αφροδίτη, με αποτέλεσμα ο πλανήτης να βγει απʼ την τροχιά του. Το γεγονός αυτό είχε δραστική επίδραση σε όλο το ηλιακό σύστημα και φυσικά στη Γη μας, της οποίας άλλαξε η «ορθότητα» (μήπως εννοείται με αυτό κάποια αλλαγή της κλίσης του γήινου άξονα;).

Έτσι η Αφροδίτη στράφηκε κατά της ουράνιας κυριαρχίας του Ήλιου και της Σελήνης και απαίτησε απʼ τους ανθρώπους να λατρεύουν αυτήν και τους γιους της (τον Cabracan και τον Zipacna).

Όμως ο μεγάλος HUN AB KU επανέφερε την Αφροδίτη στη θέση της και έτσι έλαμψαν ξανά και δοξάστηκαν ο Ήλιος και η Σελήνη. Η Αφροδίτη περιορίστηκε στο να είναι το πρώτο άστρο που βλέπουμε στο νυχτερινό ουρανό.

Πλούσιες πληροφορίες για την Αφροδίτη μπορούν να εξαχθούν και από άλλα κειμήλια των Μάγια, όπως το ιερό τους ημερολόγιο (ήζολκίν), ο «Κώδικας των Μάγια» ή ο λεγόμενος «Κώδικας της Δρέσδης». Σε αυτά καταγράφονται πολλές συνοδικές φάσεις, κύκλοι και διαβάσεις της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο, ενώ γίνονται και χιλιάδες υπολογισμοί για σεληνιακές και ηλιακές εκλείψεις. Φαίνεται ότι οι Μάγια υπήρξαν εξέχοντες αστρονόμοι.

Δυστυχώς όμως αυτές οι αποκαλυπτικές πληροφορίες συνοδεύονται και από προβλέψεις και προφητείες που παραπέμπουν στην «Αποκάλυψη». Σύμφωνα με αυτές όταν η Αφροδίτη θα περάσει μπροστά από το πρόσωπο του Ήλιου, στη Γη θα συμβούν κατακλυσμοί, πόλεμοι, μαζικές καταστροφές, πείνα, επιδημίες και γενικά κοσμοϊστορικές μεταβολές, που θα αλλάξουν τη ζωή της ανθρωπότητας πάνω στον πλανήτη, αλλά και τον πλανήτη τον ίδιο !

Μήπως λοιπόν αυτή η διάβαση της 8ης Ιουνίου είναι η μοιραία; Αν δεχθούμε κάποια απαισιόδοξα σενάρια, αλλά και αν δούμε με ψύχραιμο μάτι την σημερινή κατάντια του πλανήτη μας, ίσως τα πράγματα να είναι όντως τραγικά. Και γιατί όχι, αφού σήμερα μαίνονται τόσοι πόλεμοι, υπάρχει τόσο έντονη μόλυνση του περιβάλλοντος, νέες ασθένειες που τείνουν να εξελιχθούν σε επιδημικές, αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, αλλά και μπόλικο «σκοτάδι» στις καρδιές των ανθρώπων, καθώς ανθούν οι διακρίσεις, οι φονταμενταλιστικές ιδεολογίες και η τρομοκρατία και από τη άλλη η αδιαφορία, η παθητικότητα και η άκρατη δίψα για πλούτη και δόξα.

Ας λάβουμε επίσης υπόψη ότι για τους Μάγια, η Αφροδίτη ήταν ο «Αγγελιοφόρος» και οι κύκλοι της λαμβάνονταν υπόψη για την κατάρτιση του ιερού τους ημερολογίου (ήζολκίν) και για τον υπολογισμό ενός μεγάλου κοσμικού κύκλου που με βάση τα αρχεία τους ξεκίνησε στις 31 Αυγούστου του 3114 π.Χ. και πρόκειται να ολοκληρωθεί στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 μ.Χ. Έτσι φτάνουμε στο τέλος μιας εποχΤς και στην αρχή μιας άλλης, για την οποία ευτυχώς υπάρχουν ελπιδοφόρες προφητείες που αναφέρονται σε μια ανθρωπότητα που σταδιακά θα κατακτήσει την ειρήνη, την αρμονία, την ισορροπία, τη σοφία και τη δικαιοσύνη.

Μέχρι τότε όμως ... αναμείνατε δεινά !!!


Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
kyriakopoulos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


404 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 12:15:20  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους kyriakopoulos
STRATI ΑΣΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ STITS.ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ.ΠΕΣ ΜΑΣ ΛΙΓΟ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΦΙΛΕ STITS ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΑΣΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
STITS
Μέλος 2ης Βαθμίδας


273 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 12:15:47  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους STITS
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ


Βαμμένη κόκκινη η Σελήνη...!
Μια κατακόκκινη πανσέληνος θα δεσπόζει απόψε στο στερέωμα, κατά τη διάρκεια της ολικής έκλειψης Σελήνης!
PATHFINDER
4/5/2004 | 13:41

Σε ευθεία γραμμή θα βρεθούν Ήλιος, Γη και Σελήνη, συνιστώντας την πρώτη ολική σεληνιακή έκλειψη του έτους, ορατή και από τη χώρα μας προς τέρψη όλων όσων στρέψουν απόψε τα μάτια στον ουρανό!

Το βράδυ της 27ης Αυγούστου 413 π.Χ., όταν το φεγγάρι βάφτηκε κόκκινο στον ουρανό της Σικελίας, οι Αθηναίοι, που πολιορκούσαν την πόλη των Συρακουσών, ερμήνευσαν ως κακό οιωνό το φυσικό φαινόμενο. Αποφάσισαν να καθυστερήσουν την υποχώρησή τους, δίνοντας χρόνο στους ντόπιους όχι μόνο να ενημερωθούν για την επικείμενη αποχώρηση, αλλά και να αντιδράσουν. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι εκείνη η έκλειψη Σελήνη σηματοδότησε την αρχή του τέλους για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό…

Οι σύγχρονοί Έλληνες από την άλλη δεν έχουν τίποτα να φοβούνται από το αποψινό εντυπωσιακό ουράνιο φαινόμενο. Θα έχουν τη δυνατότητα, μαζί με τους κατοίκους του Βορείου ημισφαιρίου, να απολαύσουν μια κατακόκκινη πανσέληνο στο Μαγιάτικο ουρανό.

Η έκλειψη θα ξεκινήσει με την είσοδο της Σελήνης στην παρασκιά της Γης, στις 20.51 (ώρα Ελλάδος). Στις 21.48 ο δορυφόρος θα αρχίσει να μπαίνει στη σκιά του «Γαλάζιου Πλανήτη». Στο ζενίθ του θα βρίσκεται το φαινόμενο μεταξύ των ωρών 22.52 και 00.08. Η Σελήνη θα βγει από τη σκιά της Γης στις 01.12, ενώ η έκλειψη θα τελειώσει στις 02.10, οπότε η Σελήνη θα βγει από την παρασκιά της Γης.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
kyriakopoulos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


404 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 12:20:28  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους kyriakopoulos
ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΛΕΩΝ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΔΙΝΕΙΣ STITS ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ.ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΡΜΕΝΕΣ?ΑΠΟ ΣΕΝΑ?ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ?ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ?ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ?ΒΑΛΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΔΗΜΟΝΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ Ε Τ Ο Ι Μ Ο Ι?Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
stratis79
Μέλος 2ης Βαθμίδας


430 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 12:40:14  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους stratis79
Συγγνώμη αλλά οι προφητείες των Μάγια για την Αφροδίτη τι δουλειά έχουν; Εμείς ασχολούμαστε με προφητείες Ορθοδόξων αγίων.

Συμφωνώ με τον Κυριακόπουλο ότι λείπουν οι πληροφορίες σχετικά με την ερμηνεία των προφητείων, παίζει μεγάλο ρόλο ποιος έχει κάνει τις ερμηνείες.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Hfaistos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


259 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 12:41:07  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Hfaistos
«Όλα θα κριθούν την Κυριακή το βράδυ στο έκτακτο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στο Λουξεμβούργο, σε ό,τι αφορά στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας» δήλωσε ο Πέτρος Μολυβιάτης κατά την έξοδό του από το Προεδρικό Μέγαρο.

"ΠΟΛΕΜΑ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ"
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
kyriakopoulos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


404 Μηνύματα		 Απεστάλη: 30/09/2005, 12:41:10  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους kyriakopoulos
ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΑΣ STITS.ΕΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ(Η ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ).ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΤΕΒΑΤΑ.ΠΟΛΛΟΙ ΗΡΘΑΝ ΣΑΝ ΚΟΜΗΤΕΣ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΝ.ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΠΟΨΗ(ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΄΄ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ΄΄)?Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Το Θέμα καταλαμβάνει 50 Σελίδες:
  1  2  3  4  5  6  7  8  9 10
 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
 
 Νέο Θέμα  Topic Locked
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Μετάβαση Σε:

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr

 Μετάβαση Στην Κορυφή Της Σελίδας
0.5148926
Maintained by Digital Alchemy